Dlaczego nie cierpię filmu „Diabeł ubiera się u Prady”?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 3 ต.ค. 2024
- Współpraca: www.opydo.pl
Facebook: www. pawe...
Instagram: / popydo
Twitter: / popydo
Snap: / popydo
Grupa na Fejsie: opy.do/tajnagrupa
Co jakiś czas czytam w internecie, że „Diabeł ubiera się u Prady” to film cudowny, kultowy i wspaniały. Tymczasem moje zdanie jest zgoła odmienne: uważam, że jest irytujący i szkodliwy.
Ten film to rant nagrany spontanicznie i bez skryptu, więc jest w nim trochę więcej przekleństw niż zwykle - wybaczcie, jak słyszę ten tytuł to się irytuję.
Czuję się głęboko urażona wszystkimi komentarzami "To film dla kobiet, są torebki i buty, więc nie musi mieć dobrej fabuły".
A wiesz co boli? Prawda boli. Bo inteligentniejsza kobieta oleje taki komentarz lub się zaśmieje wiedząc, że to żarty. Skoro odbierasz to na poważnie, to coś w tym musi być. Pozdrawiam.
Najlepsza scena jak Nate święcie się obraża bo Andy była zmuszona ominąć jego urodziny gdy wymagała tego od niej jej praca. Mam wrażenie, że takie sceny były w jakichś filmach familijnych z lat 90 tylko wtedy to dzieci obrażały się na rodziców że nie przyszli na ich mecz czy coś w tym stylu.
To - nieśmiertelny motyw filmów familijnych.
Mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałeś fabułę. Znajomi i chłopak odwrócili się od głównej bohaterki, ponieważ zaczęła przedkładać pracę na życie osobiste, a w pewnym momencie także zachowywać się nie fair w stosunku do innych (patrz kazus Elily). Ich krytyka nie wynikała z zewnętrznej, ale wewnętrznej przemiany Andy. Zmiana jej wyglądu była tylko symboliką mającą obrazowo ukazać proces jej przemiany, która zaskutkowała tym, że olała drugą sekretarkę, która głodziła się na śmierć i radośnie pojechała na fashion week do Paryża zamiast niej. Nigel rzeczywiście dostał po tyłku będąc pozytywną postacią w fabule, ale przecież tak wygląda życie. Poza tym ten wątek ma na celu ukazanie pewnej prawidłowości. Andy oczywiście jest oburzona tym jak Miranda potraktowała Nigela twierdząc, że sama by tak nie postąpiła, jednak zostaje brutalnie uświadomiona, że zrobiła dokładnie takie same świństwo Emily. Nie mówię, że to jest jakiś ambitny film, ale człowieku - spłyciłeś fabułę do granic możliwości nie rozumiejąc nawet połowy z tego co tam się wydarzyło. Rozumiem, że Twój kontent ma opierać się na przerysowanej krytyce wszystkiego co wpadnie Ci w rękę, ale miło by było, gdyby Twoje wypowiedzi były przemyślane, a nie sprowadzały się do tradycyjnego polskiego "nie znam się to się wypowiem".
„Przedkładanie pracy nad życie osobiste” byłoby widać wtedy, gdyby Andy z własnej woli zaczęła przesiadywać po godzinach a przecież wszyscy widzieli, że ma pierdzielnietą szefową a sama Andy wcześniej informowała wielokrotnie, że to TYLKO NA ROK a potem będzie mogla spełniać marzenia i dostać świetną pracę. Pozostała miłą, życzliwą dziewcyzną, przejmowała się wszystkimi, nawet Emily…
A co chodzi z Emily? Przecież Andy powiedziała ze nie chce jechać do Paryża jej kosztem, postawiła się Mirandzie mimo ze wiedziała czym to grozi. A sama Emily przecież miała wypadek i leżała połamana w szpitalu. Miałaby wstać z łóżka, poobijana i o kulach latać do Europy i kuśtykać za Mirandą? Przecież to by wyglądało co najmniej niepoważnie. Andy nie miała wyjścia i moralnie była wtedy ok, miko ze Emily zdawała się myśleć inaczej.
Ale ten film jest bardzo źle napisany i większość rzeczy w nim, jak zauważył Opydo, jest nam wmawiane zamiast być pokazywane. Vide podobno mająca miejsce przemiana Andy.
Brawo
@@Ciemno_Wszedzie nie zrozumiałeś. Zastanów się znowu albo obejrzyj film znowu żeby zrozumieć film i komentarz
@@katim12345obawiam się że zrozumiałam. Wyjaśnij mi w jakiś sposób Emily miała połamana lecieć do Paryża. Przecież pod koniec filmu, po powrocie Andy z Paryża, chodziła o kulach.
A nawet jeśli przed wypadkiem Andy zdecydowała się na poinformowanie Emily że jedzie za nią - co z tego? Po pierwsze Emily całą swą postacią i zachowaniem wobec niedoświadczonej koleżanki wielce zasługiwała na poświęcenie Andrei i utratę pracy, prawda? Bo Andy nie zasłużyła na to wyróżnienie swoją ciężką pracą? Po drugie - co za tym idzie - i ona, i Emily były pracownicami Mirandy i musiały wypełniać jej polecenia. Jeżeli ona postanowiła wybrać jedną, to trudno - był to element ich pracy - wciąż i wciąż pełnej upokorzeń, zadań niemożliwych do spełnienia i w dodatku bez żadnych zasad ze strony pracodawczyni. Co się zmieniło?
Gdyby Andy z własnej inicjatywy, jakoś podstępnie, „wygryzła” Emily z Paryża to tak - to by zagrało. Ale nie, ona po prostu wykonywała polecenia szefowej - okropnej szefowej.
@@Ciemno_Wszedzie obejrzyj film jeszcze raz. Bo ewidentnie nie zrozumiałeś. Wypadek Emily nie ma nic do rzeczy w dyskutowanych wątkach
PS Zapomniałem o tym powiedzieć w filmie, więc zaznaczam: książki nie czytałem, być może jest lepsza, gorsza, albo zupełnie inna - wypowiadałem się wyłącznie o filmie jako samodzielnej produkcji :)
Następcy Książek Jak? Przecież jej nie czytał.
Paweł Opydo Według mnie książka i film to jedno i to samo. Nie analizowałam dogłębnie obu tworów, ale chyba trudno się dopatrzyć różnic...
To się dało wyczuć, bo książka jest tak samo głupio przedstawiona, jak film. Lata temu oglądałam "Diabeł ubiera się u Prady" i serio, kiedy ostatnio do tego wróciłam zastanawiałam się, dlaczego uznałam go za dobry film. A po przeczytaniu książki wiem już, że to nie tylko kiepski scenariusz, ale i kiepska książka gwarantują taki, a nie inny obraz sytuacji. Niewiele tracisz, nie czytając jej :)
Tyle treści... ;) Naprawdę tyle kwestii było poruszanych w tym filmie? Za Chiny Ludowe nic nie pamiętam! ;) Przeleciało migiem.
Jestem daleka od stwierdzenia, że to dobry film (czy książka), ale to chyba właśnie tak miało wyglądać: nie miało być jakieś punety czy morału w stylu "pracuj ciężko, osiągniesz dużo". Raczej pokazuje pewien obraz świata powierzchowności, jakim jest moda. Film opowiada o tym, że wyżują do kości ludzi najciężej pracujących (Andy, Nigel), a rządzi tym podstarzała humorzasta babeczka, która może kiedyś coś potrafiła, ale teraz po prostu ma takie haki na ludzi, że trzyma ich za twarz.
Morał jest taki. Nikomu nie dogodzisz, a lepiej mieć torebkę Prady
Lubię diabeł ubiera się u prady. Ale lubię też jak się do czegoś przypierdalasz :D
Co do dupka chłopaka i znajomych hipokrytów się zgodzę, natomiast co do morału, to całkiem sporo pominąłeś. Życie Mirandy jest pokazane wg wzoru - kobieta robi wielką karierę, więc prywatnie musi mieć życie do bani (dzieciaki potworki, wieczne kłótnie z mężem). Zadaniem głównej bohaterki jest załapać, że ten schemat sprawdza się w 100% i jak będzie dalej chciała zostać "kimś" to zostanie nieszczęśliwą starą jędzą. Należy więc jak najszybciej olać karierę na rzecz chłopaka dupka (bo lepszy taki niż ten bogaty, stylowy przystojniak - on jest częścią kariery, więc jest zły) i "prawdziwych" przyjaciół (bo przecież nowych nigdy nie zdobędzie, to nierealne...).
Szczerze mówiąc polecam przeczytać książkę, bo się nieźle różni od filmu, zwłaszcza postać samej Mirandy
Edit: Teraz spojrzałam na datę 😁
Moim zdaniem jest to dobry film na odmóżdżenie się. Fajne widoki, przegenialne kostiumy, ot taki na jesienny wieczór z czymś smacznym. O ile zgodzę się, że postacie przyjaciół są fatalne i ma się je ochotę zepchnąć że schodów aby zapobiec dalszemu rozmanazaniu, to postać Mirandy bardzo cenię. Tak jak sięgam pamięcią nie odbieralam jej jako osoby charyzmatycznej, ale coś więcej, jako żywą legendę, która nie musi być charyzmatyczna. I to mnie w niej zawsze intrygowało, takie "jak ona to robi?!". Z drugiej strony jest to postać dosyć dramatyczna, bo pomimo wielkich sukcesów zawodowych i posłuchu wśród wszystkich z wydawcą jej pisma włącznie, jest prywatnie bardzo nieszczęśliwa i samotna.
A sama Andy nie schodzi się z Natem. Godzą się, ale on ma wyjechać. A ona wraca do swoich dawnych ideałów, ale bogatsza o doświadczenie jakie zdobyła podczas pracy w Runway.
Nie jest to film wybitny, najwyższych lotów. Można przy nim wychillować i w sumie tyle, każdy odbiera te postacie po swojemu. Może kiedyś optyka mi się zmieni na razie widzę pewne rzeczy inaczej i czemu się tym nie podzielić :)
Masz rację To jest świetne filmy
Prawdopodobnie "podpadnę", ale czytałam i książkę i oglądałam film, oba "dzieła" się od siebie różnią (choć od razu przyznaję, że książkę czytałam w oryginale, więc pewnie są różnice w przekładzie). Wydaje mi się, że z tym filmem jest tak, że trzeba na niego trafić w odpowiednim momencie (choć Twoje spojrzenie na niego mi się spodobało)...u mnie to była nowa praca, gdzie na szefową wszyscy reagowali tak jak w tym filmie - telefon starczył, że jedzie i wszyscy w panice latali jak "kurczaki bez głowy"...wytrzymałam tam półtora roku i też miałam znajomych którym moja praca nie pasowała ale do "gratisów" byli pierwsi...
Jestem ciekawa, kiedy pojawi się nowy film "Złych książek"
Jeśli nie ma pomysłu, jaką książkę wybrać, to sugeruję "Na szczycie" K. N. Haner(gniot przerastający swoim debilizmem całą trylogię Greya i After razem wzięte) 😊
AleksandraMaria Polecam "Kochając pana Danielsa". Czytałam z polecenia, słyszałam dobre opinie, ale ta książka to gniot. Absurd totalny. Cukierkowa wizja, że aż mdli.
garcia7788 nie wiem, czy przebije 'Na szczycie', ale może sięgnę po tą książkę
Na szczęście większość książek pobieram za darmo w pdf, bo sporo kasy poszłoby w chuj😂😂
Przede wszystkim jest to film pokazujący okropny mobbing w pracy, do którego - o zgrozo ! - wszyscy się każą Andy po prostu przyzwyczaić, bo ma pracę "o której marzy miliony dziewczyn". Pod koniec odchodzi, ale nie z powodu mobbingu tylko dlatego, że dostrzega element siebie w Mirandzie. Mobbing w żadnym momencie nie jest właściwie przez film skrytykowany. Sądzę, że jest to szkodliwe podejście do tematu...
Dokładnie, Andy w tej pracy uczy się jedynie tego, że ma być na absolutnie każde zawołanie szefowej, bez względu na wszystko. I o to jej znajomi mają pretensję, że nie da się z nią już umówić na wieczór, bo jeśli w ogóle Andy dotrze na spotkanie, to zaraz zadzwoni szefowa z jakimś bzdetnym zadaniem i Andy rzuci cały świat i poleci je wykonać. I nie ważne jakiej wagi będzie to spotkanie, dla Andy praca stanęła na pierwszym miejscu, a potem długo, długo nie było nic.
"W tym filmie wszyscy są albo psychopatami,albo samolubnymi chujami" - to tak jak w życiu ! :)
Nie tyle film jest zły, co problem siedzi w samej książkowej historii.
I tak sie zastanawiam- jako przedstawiciela podgatunku "kobieta" nazywanie tego filmem kobiecym czy "literaturą kobiecą" mnie to po prostu obraża. No bo czy do ciężkiego luja naprawde najambitniejsze co my potrafimy w życiu przeczytać to tak do bólu schematyczne książki? Czy naprawde kobiecy kontakt z kulturą- z tym wielkim, dziełem człowieka które nas rozwija, ubogaca i wychowuje geniuszy- MUSI ograniczać się do zapychania kieszeni producentom tych badziewi typu Grey, wszelkich romansideł i innych jakże odkrywczych i wartościowych dzieł? One wszystkie kreują obraz kobiety jako istoty która żywi się tylko seksem, romansami i idiotki dla której sensem życia jest życie i dramaty innych, idiotki która dostaje szału macicy na widok kaloryfera w Ikei. Nosz kurde. I jeszcze my to kupujemy i poddajemy się takiej łatwej i stereotypowej wizji kobiet- materialistek skupionych na ubraniach, kupieniu nowej torebki i tapecie. Nie rozumiem tych kobiet które sięgają przez całe życie tylko po TAKIE książki. Całe życie nie sięgną po nic ambitniejszego, rozwijającego. Czytają za to grube tomidła taśmowo wydawane. To nawet nie kwestia gustu co zwyczajnie marnowania swojego życia na rzeczy pokroju oglądania "Trudnych spraw" (bo literatura kobieca to mniej więcej odpowiednik wszystkich telenowel i paradokumentów) i zaśmiecania księgarni a tym samym z roku na rok obniżania poziomu kultury popularnej dziełami które nawet nie są dobre stylistycznie ale są popularne bo wykorzystują modne schematy przystojniaczka z kasą albo Bad Boya- gdzie z każdą kolejną książką zmienia się tylko jego imię i rozmiar penisa.
Wiesz, jak ktoś się obraca w towarzystwie takich materialstycznych, ograniczonych idiotek to co się dziwić, że ktoś tak będzie gadał.
Ja również nie rozumiem tego szału na "literaturę kobiecą", ale może dlatego, że mnie nie wychowano na debilkę i zachęcano do interesowania się czymś sensowniejszym niż plotkami, celebrytami, "modą" i innym "kobiecym" szajsem.
PS: Grey to już mnie w ogóle rozbawił. Tak, sięgnęłam do tej książki (pożyczyłam), bo wolę zdanie o czymś wyrobić sobie sama niż wydawać ślepy osąd. Dotrwałam do połowy tego badziewia. Nie wiem jak szanująca się osoba może uznać to za wartościową lekturę.
Ale to jest właśnie życiowe w tym filmie, że dobrzy ludzie dostają po dupie, a socjopaci robią kariery ;)
Szczerze mówiąc to nigdy nie patrzyłam na ten film w ten sposób. Według mnie to cała historia prowadziła do tego, że lepiej zostać sobą. Ponieważ jeśli zmienimy swój wygląd ale pozostaniemy tym kim jesteśmy w środku to pomimo upadków możemy osiągnąć to co nam się marzy.
Kurwa, może by wynaleźli lek na raka, a nie marnują czas na modę?!
yyy to zupełnie inne kwestie i wynalezienie leku na nowotwór jest praktycznie niemożliwe
Weronika To był cytat.
Oglądam przy rodzicach, pozdrawiają :D
Paweł, absolutnie uwielbiam Cię w tak spontanicznej formie.
Filmem z najgorszym morałem jest "Grease". Muzyka jest cudowna, ale fabuła po prostu boli :(
Zgadzam się. Ale i tak ten film to jedno z moich guilty pleasure, bo ładne ubrania.
Proszę dołącz do swoich recenzji złych książek ,,Zmierzch"
Mam ukryte wrażenie że będzie to niezwykle pouczający materiał
Usłyszałam ostatnio, że nowe Transformers jest najlepszym filmem, jaki widziała pewna osoba. Nic mnie już nie zdziwi, chyba.
Bardzo dobry film. Porusza bardzo ciekawe aspekty życiowe
Ogólnie się zgadzam, sama nigdy nie rozumiałam fenomenu tego filmu. Z tym że Andrea po rzuceniu pracy, znalazła nową pracę - tym razem w wymarzonej gazecie, taķże nie wróciła do punktu zero. ;)
Bardziej bym nie mógł się zgodzić. :D
przynajmniej ty ostrzegasz przed oglądaniem przy rodzicach 😂
Pokażesz kiedyś tatuaże?
Piece Of Lunacy To nie są tatuaże, tylko ślady po dlugopisie.
Oglądałam ten film będąc o wiele młodszą osobą i wtedy bardzo przypadł mi do gustu, bo miałam jakieś 12-13 lat XD Teraz jednak jak słucham twojej recenzji to nie mogę się nie zgodzić, że historia delikatnie mówiąc się nie klei, a postacie rzeczywiście są wykreowane w dziwaczny sposób..
Ja lubię, tak w kategorii guilty pleasure, głównie przez ładne ubrania. Lololol.
No przepraszam... ten film w ogóle dla mnie nie silił się na morał w takiej postaci w jakiej ewidentnie oczekiwałeś. Ze Miranda i znajomi dostaną po dupie, bo byli chujami a główna bohaterka i Nigel wyjdą z wszystkiego obronną ręką. Takie kurde jest życie. To, że Miranda nie straciła posady i że Nigel mimo całej swojej wierności szefowej i magazynowi został wykorzystany... to jest właśnie najlepsze i najbardziej realistyczne zakończenie jakie mogło ten filmowy świat mody spotkać. O to chodziło, że ta branża jest bezlitosna i prawie nigdy nie jest fair. Jakby Nigel awansował a Miranda spadła ze stołka to byłoby ogromne rozczarowanie w moim przypadku. Tutaj od początku oczekiwało się, że w branży modowej wygrywają ci co stąpąją po innych. Tego wątku w ogóle bym się nie czepiała. Co do przyjaciół - idiotów... tu się zgadzam. Główna bohaterka po akcji z Nigelem (która też była właśnie istotna dla rozwoju jej postaci... tzn. zrozumienia, że wspinanie się po drabinie kariery po trupach nie jest dla niej) mogła również nie wracać do byłego, który nigdy nie okazał jej odrobiny współczucia. Najlepszym zakończeniem byłoby gdyby wszystko to (i stare i nowe życie) rzuciła w cholerę i wyjechała z Nowego Jorku czy coś. Nie wszystko w tym filmie zagrało, ale absolutnie nie wszystko było do dupy.
Spróbuj obejrzeć mój film jeszcze raz, tym razem może dla odmiany słuchając tego co mówię.
W filmie było przecież powiedziane, że Andy zależy na pracy z Mirandą, ponieważ chce zdobyć wpływy wśród dziennikarzy.
Ten film jest idealnym przykładem tego, że jak gówno owiniesz w papierek po cukierku to dalej będzie gównem, tylko ładnie zapakowanym. Czegoś więc jednak uczy...
Ale bohaterka nie wraca do tego chłopaka. On się wyprowadził do innego miasta.
A ona z nim z tego co pamiętam.
Weronica Adler Warto jeszcze wspomnieć o jej zdradzie i totalnym braku konsekwencji, aw, jak życiowo.
Nie ma to jak toksyczni znajomi ( w tym chłopak), psychopatyczna szefowa i mobbing w pracy ( który uważany jest za coś normalnego).
Ja czytałam tylko książkę i była na poziomie "50 twarzy Grey'a" więc podejrzewam, że film nagrany na jej podstawie nie może być "kultowy" ani nawet "spoko". Po obejrzeniu Twojej recenzji filmu muszę Cię poinformować Pawle, że to nie twórcy filmu byli takimi partaczami, oni po prostu wiernie oddali treść powieści.
O czym ty mówisz? Pracowałeś kiedyś w dużej firmie?
#Nigeldeservesbetter
Oglądałam ten film mając nie wiem... 12lat? Już wtedy wiedziałam, że to porażka. xD
Książka jest jeszcze gorsza niż film :D
Madame Victoria wlasnie, jak na adaptacje tego gunwa to i tak wyszło super :)
Mistrzowska rola Meryl Streep. Tym bardziej, że poglądy aktorki są z kompletnie innego zestawu, niż tej tu pani szefowej. Andy nie "zależy na pracy" u potwora, po prostu chce się sprawdzić. A skoro jej nie chcą, to będzie jeszcze lepsza. Gospodarz jest płci odmiennej, może nie czai tego rodzaju ambicji ani tego rodzaju emocji, ale one z życia ambitnej i zdolnej kobiety wzięte :). Wszystko inne, wg mnie, to dodatek. O, właśnie przeczytałam, że film został oparty na książce pani Lauren Weisberger, która przez prawie rok była asystentką szefowej amerykańskiej edycji Vogue. Potem się zwolniła i zaczęła pracować dla czasopisma podróżniczego. I za kolejną książkę "z serii", sądząc z tytułu, dostała milion dolarów zaliczki. Ładnie :) Miejmy nadzieję, że to, oraz Streep w filmie "Diabeł..." jakoś pani Laurenie ukoiło pamięć o mobbingu. A film, choćby tylko ze względu na Meryl Streep, oraz możliwość skonfrontowania oryginału z emocjonalną nierecenzją Gospodarza, zdecydowanie must - watch :) - - - Słuchanie jak Gospodarz rozmazuje postacie i słabości scenariusza po ścianach, też zresztą bardzo przyjemne :D
Znowu naraziłeś sie wściekłym dwunastolatka powinieneś to skonsultować z ichabodem.....
jak już to "dwunastolatkom" ;)
Ma pan takie pojecie o tym biznesie i pracy prywatnego asystenta jak swinia ma pojecie o lataniu. Podobnie jak realiach zycia w Stanach. Film pokazuje zywa prawde. Tylko tyle i az tyle
Zdajesz sobie sprawę, że recenzuję film a nie „biznes i pracę prywatnego asystenta”? xD
W książce ma to więcej sensu, ale film sporo rzeczy pod koniec nie ma, przez co traci dużo :D pamiętam że byłam filmem zniesmaczona, bo książka jest przyjemnym czytadłem i ma kapkę sensu - którego filmowi właśnie brakuje :D
A mi się podoba..
Akurat wczoraj oglądałam, wchodzę na kanał, a tu proszę XD
That's all
Zgadzam się z Tobą w kwestii postaci Mirandy, zero charyzmy, a co więcej przez cały film ma taka minę jakby nienawidziła i gardzila swoją pracą i wykonywala ja za karę.
Zwróć uwagę na Naczelną Vogue, na której wzorowana była postać Mirandy... Dokładnie taka sama mina :)
Już myślałam, ze tylko mi nie przypadł do gustu...
Ale ta praca ją psychicznie wykańczała
Beznadzieja recenzja. Jak ktoś jest ślepy albo patrzy tylko na ładne kobiety w filmie to tak to wygląda. A dodatkowo strasznie ubogi zasób słownictwa!
Ja oglądałam film właśnie z dekadę temu, czyli w wieku jeszcze mocno nastoletnim i mi się podobał. Bo wiadomo - fajne ciuszki, taka "kobieca" praca, pewna siebie (z czasem) bohaterka i w ogóle. Ale mniej więcej w tym samym czasie podobała mi się trzecia część Gwiezdnych Wojen, więc cóż... Nie sugeruję się zbytnio moimi ocenami z wieku nastoletniego. ;)
No nareszcie ktoś! Dlatego nawet tego gówna na żadną swoją listę nie dodawałam. Tysiąc razy bardziej wolę wypchnąć ten szajs ze świadomości i zapchać swój odbiorczy umysł produkcjami z R. Donatem chociażby.
Czytałam książkę o tym tytule i generalnie to jest tam podobnie. Może bardziej rozwinięte wątki (przyjaciółka głównej bohaterki w szpitalu, a ta musi zostać na przyjęciu, bo boi się utraty pracy, która ponoć ma jej otworzyć drogę do kariery), ale w książce też nie wiadomo, skąd ta "charyzma" Mirandy, dlaczego jej asystentka ma ogarniać rzeczy w stylu kawy dla szefowej czy recenzji restauracji nie wiadomo gdzie i w jakiej gazecie) i generalnie nie wiadomo, o co chodzi :P
Widziałem ten film raz albo dwa razy, nie było to wtedy takie złe. Ale teraz stwierdzam że to głównie film, który jest trochę jak 50 twarzy Greya (film jest głównie ładny, nie sensowny).
Ja tam lubię ten film XDD
Głównie przez Anne Hatheway (':
Czekam aż na Złych Komentarzach będzie coś o tym, że kijowa jakość video xD
Psychopaci i samolubne ch*je - miałam dokładnie takie samo wrażenie xD. Zaprzepaścili szansę na dobry tytuł ;)
Ej ,a może ktoś lubi ten film. Nie musisz go tak negować. A jagbyś powiedział że ty nie lubisz tego filmu ale rozumiesz że ktoś go
lubi to pewnie by widzowie zrozumieli
Możesz nakręcić film o tytule ,,Dlaczego wszystkie filmy na świecie powinny być perfekcyjne"? Proszę. Błagam. Zrób to, I need this.
Nie wiem jak to się stało, ale jeszcze tego nie oglądałam :) I chyba tak to zostawię, bo jeszcze rzucę pracę ;)
O czym jest ten film bo zupełnie nie kojarzę?
Mimo, że masz rację to i tak uwielbiam ten film
Będąc przy filmach, co sądzisz o Zielonej Mili?
Ichabod chyba miał o tym film, mam zbliżone zdanie. To znaczy to jest film, który intencjonalnie wywołuje u widza takie tanie wzruszenie, ale w gruncie rzeczy nie niesie ze sobą zbyt wiele treści. Ale dawno nie widziałem, może jakbym teraz obejrzał to zmieniłbym zdanie jakoś :)
Książka mi się podobała... film trochę przerysowany i w niektórych kwestiach niedopowiedziany. Aczkolwiek najgorszy nie jest, dało się obejrzeć. Moje osobiste zdanie, każdy ma własne ;)
Polecam zobaczyc film - dlaczego zwiazki sie rozpadaja. Tam padaja podobne argumenty *-*
Poprawka. Chyba nie oglądałeś uważnie, bo Andy wcale nie wróciła do chłopaka. Spotkali się w kawiarni, aby porozmawiać, ale nie wrócili do siebie.
Przyznaję, że oglądałam ten film dosyć dawno, ale z tego co kojarzę to problemem jej znajomych i chłopaka było to, że się ciągle wgapiala w telefon, przerywala spotkania albo nie przychodziła na nie, to nie na tym polegał problem?
Straszliwie płytko to wszystko oceniłeś zwłaszcza pod katem produkcji
Widzę, że autor nie ma pojęcia o co w tym filmie chodzi. Ten film to samo życie, niestety autorze. Jeśli tego nie jesteś w stanie zauważyć, to albo jesteś bardzo młody i jeszcze nie dostałeś po d.. albo jesteś szczęściarzem, że na podobnych ludzi do postaci z powyższego filmu nie trafiłeś. Nie mówię takich samych tylko podobnych. Czasem gdy chce się coś osiągnąć, trzeba z diabłami popracować i nie jest to sprzedawanie siebie, a po prostu wybór, a że często towarzyszy temu hipokryzja, no cóż samo życie, jak autor zaliczy kilkanaście wiosen, to może zrozumie ten całkiem życiowy film ubrany w komedię, aby podłość i bezwzględność życia zrozumieć.
całe szczeście to Twoje zdanie, poparte soczystymi przekleństwami inwektywami które są tu kompletnie nie na miejscu. Film tan jak wyczytałam gdzies miał być luźną konkluzją do Vogue'a i Anny Wintour to po pierwsze geniuszu po drugie szukanie sensu i rozkiminianie postaci to kompletnie bez sensu to po wtóre..polecam ksiązkę Lauren Weisberger o wspomnianym tytule bo widocznie nie zrozumiałeś nawet odrobiny z wielowymiarowosci tej lektury..
Zgadzam się z opinią autora ale obawiam się, że ten film jest trafnym przedstawieniem pojęcia o życiu i rzeczach w nim ważnym coraz większej rzeszy ludzi.
Polecam w tym kontekście tekst "Dzień, w którym nie pogłaskałam kota" Karoliny Lewestam
Tak, jakąś dekadę temu podobał mi się ten film ;) chyba czas obejrzeć ponownie...
Też nie mogę pojąć zachwytów na tym koszmarnym filmem. Ci wszyscy próżni ludzie byli tak irytujący, że ledwo wytrzymałam do końca.
Słuchaj jeśli chcesz hejtować inne to nie rzucaj tego na swój kanał okej Bo niektórzy to lubią
Jak ktoś nie lubi Czasu Apokalipsy to ja przestaję rozmawiać.
Oglądałam ten film tylko dla Simona Bakera, gdyby nie on przerwałabym pewnie gdzieś w połowie xd A jej "przyjaciele" i chłopak wkurzali najbardziej... ;__;
Całkowicie się zgadzam, mam podobne wrażenia. A charyzmy brak...
Trochę pomyliłeś fakty...
Ps. Miranda jest świetna, może niektórzy nie zauważają pewnych nawet krótkich scen, które jednak się liczą...
Ale się ludzie spłakali bo typ pocisnął o ich ulubionym filmie xD
Ech... Ja bardzo lubię "Diabeł ubiera się u Prady", ale nie wiem czemu uśmiałam się na twoim filmie. Pewnie masz rację, a ja oglądałam ten film.... eeee.... pewnie jak miałam jakieś 14 albo 15 lat i już nic z niego nie pamiętam. Oczywiście, poza tą zołzowatą Meryl Streep xD
Co brałeś że widzisz takie głupoty?
uff, myślałam, że tylko ja tak widzę ten film.
Zrób taki odcinek o "Avengers: Infiniti war"
Uwielbiam film „Diabeł ubiera się u Prady” i jak zobaczyłam tej tytuł to byłam taka : „ O NIE, NIE POZWOLĘ OBRAŻAĆ TEGO FILMU”, ale tak teraz myślę, że zgadzam się ze wszystkim co powiedziałeś i chyba trochę mi ulżyło, że masz podobne odczucia co do tego „ fantastycznego” chłopaka głównej bohaterki 😅
własnie leci na Polsacie tylko reklama jest
Na uwielbiam ten film za aktorki, które tam grają. Koniec 😅
Masz rację.👍
fajnie się irytujesz :)
Jak ja nie lubię Meryl Streep... (Nawet w kanapce).
dzięki za ostrzeżenie. kocham cie
Fajniusi tatuażyk Hordy widzę na rękawie
Jeżeli na polsacie, to kultowy.
pamientajcie że według Mike'a Kołcza paweł zrobił reklamę filmu "Diadeł ubiera się u Parady" :)
Teraz wszyscy pobiegniemy do kin obejżeć ten film. :)
Łapka w górę i sub. :)
Sory za małe "p" w słowie "Paweł" w komentarzu. :(
"pamiętajcie", "obejrzeć"
Ciekawe co sądzisz o Pretty Woman. Mnie ten film strasznie wnerwia.
Wiem, że ten film jest bez sensu i jest beznadziejny. Ale i tak go bardzo lubię. Taki trochę odmóżdzacz.
Kurde lubie ten film mam nadzieje ze cie nie znienawidzę
To jest kultowy film
ten film jest beznadziejny, bo to hymn do neoliberalizmu i szmacenia pracownikow przez ich szefow.
Zgadzam się z tym co napisałaś. Według filmu pracownicy są po to by spełniać zachcianki szefów i być jak niewolnicy bo tak jest "dobrze". I to ma być XXI w.
To mój ulubiony film
Uwielbiam ten film!