Μπράβο παιδιά αυτά τα ιστορικά λεωφορεία δεν πρέπει να χαθούν γιατί και εγώ σε αυτά γεννήθηκα γιατί οι παλαιοί οδηγοί ήταν μερακλήδες και αγαπούσαν αυτό που δούλευαν σε αντίξοες συνθήκες και το σημαντικότερο έτρωγαν ψωμί και μεγάλωναν τα παιδιά τους τίμια. Είχαν ΣΕΒΑΣΜΌ και ήταν πραγματικοί Επαγγελματίες. Και ξανά ένα μεγάλο Μπράβο που ξαναζωντανεύετε αναμνήσεις με βαθιά Ιστορία.
Να είστε καλά πάντα, γεροί και δυνατοί και όσο μπορείτε στο μέτρο του δυνατού με την βοήθεια και τις πολιτείας να συνεχίζετε αυτό που κάνετε για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι για αυτά το όμορφα και αξέχαστα μέσα μεταφοράς, μιας άλλης ωραίας εποχής.Tα λεωφορεία της δεκαετίας του 65΄΄, 70’’ , 80 ήταν επιβλητικά και με την όμορφη γραμμή στον σχεδιασμού τους, έδιναν την αίσθηση μέσου γρήγορης και ασφαλούς μεταφοράς επιβατών, αλλά και του χώρου που η επικοινωνία μεταξύ των επιβαινόντων είχε τη δική της ιδιαίτερη σημασία για εκείνη την εποχή. Το λεωφορείο της εποχής εκείνης ,εκτός από μέσο μεταφοράς αποτελούσε ευκαιρία για ενημέρωση επί παντός θέματος της εποχής. Τις περισσότερες φορές οι κουβέντες μεταξύ των επιβατών ξεκινούσαν με τα σχόλια για τις διαθέσεις του καιρού, για να ακολουθήσει ,η ανάλυση ,η κριτική για τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής εκείνης . Ακόμη ήταν «ένας τόπος» γνωριμίας των ανθρώπων που μπορούσαν να μοιράζονται σκέψεις και απόψεις. Δεν έλειπαν βέβαια και αυτοί που αντιλαμβάνονταν τη διαδρομή προς τον προορισμό τους με λεωφορείο, ως ευκαιρία να συλλέγουν κάθε είδους πληροφορία, για την ιδιωτική ζωή γνωστών και αγνώστων συμπολιτών και μη. Το γνωστό σε όλους μας σήμερα κους - κους και το γνωστό τότε ως κουτσομπολιό . Στις δεκαετίες του „60, ‟70 τα δεδομένα αυτά, δεν θα μπορούσαν να μην προκαλέσουν το ενδιαφέρον, όταν μάλιστα είχα σαν ένα κρίκο σύνδεσης με το περιβάλλον αυτό, που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν οδηγός στο 13ο ΚΤΕΛ. Το λεωφορείο αποτελεί και σήμερα ένα αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς. Όποτε ταξιδεύω είναι μεγάλη η χαρά μου που θα βρεθώ στο θάλαμο των επιβατών, θα μυρίσω τον “αέρα” του να καθίσω στο κάθισμα και να σκέπτομαι,όλα εκείνα που με γοήτευσαν, στην παιδική και εφηβική μου ηλικία.
Μπράβο παιδιά αυτά τα ιστορικά λεωφορεία δεν πρέπει να χαθούν γιατί και εγώ σε αυτά γεννήθηκα γιατί οι παλαιοί οδηγοί ήταν μερακλήδες και αγαπούσαν αυτό που δούλευαν σε αντίξοες συνθήκες και το σημαντικότερο έτρωγαν ψωμί και μεγάλωναν τα παιδιά τους τίμια. Είχαν ΣΕΒΑΣΜΌ και ήταν πραγματικοί Επαγγελματίες.
Και ξανά ένα μεγάλο Μπράβο που ξαναζωντανεύετε αναμνήσεις με βαθιά Ιστορία.
Ευχαριστούμε πολύ αγαπητέ φίλε.
Να είστε καλά πάντα, γεροί και δυνατοί και όσο μπορείτε στο μέτρο του δυνατού με την βοήθεια και τις πολιτείας να συνεχίζετε αυτό που κάνετε για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι για αυτά το όμορφα και αξέχαστα μέσα μεταφοράς, μιας άλλης ωραίας εποχής.Tα λεωφορεία της δεκαετίας του 65΄΄, 70’’ , 80 ήταν επιβλητικά και με την όμορφη γραμμή στον σχεδιασμού τους, έδιναν την αίσθηση μέσου γρήγορης και ασφαλούς μεταφοράς επιβατών, αλλά και του χώρου που η επικοινωνία μεταξύ των επιβαινόντων είχε τη δική της ιδιαίτερη σημασία για εκείνη την εποχή.
Το λεωφορείο της εποχής εκείνης ,εκτός από μέσο μεταφοράς αποτελούσε ευκαιρία για ενημέρωση επί παντός θέματος της εποχής.
Τις περισσότερες φορές οι κουβέντες μεταξύ των επιβατών ξεκινούσαν με τα σχόλια για τις διαθέσεις του καιρού, για να ακολουθήσει ,η ανάλυση ,η κριτική για τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής εκείνης .
Ακόμη ήταν «ένας τόπος» γνωριμίας των ανθρώπων που μπορούσαν να μοιράζονται σκέψεις και απόψεις.
Δεν έλειπαν βέβαια και αυτοί που αντιλαμβάνονταν τη διαδρομή προς τον προορισμό τους με λεωφορείο, ως ευκαιρία να συλλέγουν κάθε είδους πληροφορία, για την ιδιωτική ζωή γνωστών και αγνώστων συμπολιτών και μη.
Το γνωστό σε όλους μας σήμερα κους - κους και το γνωστό τότε ως κουτσομπολιό .
Στις δεκαετίες του „60, ‟70 τα δεδομένα αυτά, δεν θα μπορούσαν να μην προκαλέσουν το ενδιαφέρον, όταν μάλιστα είχα σαν ένα κρίκο σύνδεσης με το περιβάλλον αυτό, που δεν ήταν άλλος από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν οδηγός στο 13ο ΚΤΕΛ.
Το λεωφορείο αποτελεί και σήμερα ένα αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς. Όποτε ταξιδεύω είναι μεγάλη η χαρά μου που θα βρεθώ στο θάλαμο των επιβατών, θα μυρίσω τον “αέρα” του να καθίσω στο κάθισμα και να σκέπτομαι,όλα εκείνα που με γοήτευσαν, στην παιδική και εφηβική μου ηλικία.
Thanks