Za czym tęsknicie najbardziej? 😭 Przy okazji wpadnij w link zobaczyć jakie cuda serwują dzisiejsze technologie - kto by nadążył za tymi kąkuterami... www.komputronik.pl/lp/rtx4000-pc/
Najbardziej tęsknię za filmami na yt, w których nikt przez 10 minut mnie nie namawiał na coś, czego i tak nie kupię bo kupię to dopiero jak będę tego potrzebował i zrobię research. Im agresywniejsza reklama tym mniejsza ochota na zakup.
Usłyszałem kiedyś pewne bardzo trafne i ciekawe stwierdzenie. "Możesz próbować wrócić do przeszłości, lecz nie zdziw się gdy zastaniesz tam tylko ciszę i puste place zabaw, nikogo już tam niema..."
Nostalgia to dla mnie lata 2007 - 2010. Chodziłem wtedy do podstawówki. Chciałbym wrócić do czasów SMSów, kiedy to zamiast zaproszeń na facebooku jechało się do kolegi z klasy na rowerze, żeby zapytać się go o numer telefonu w razie jakbyś był kiedyś chory i potrzebowałbyś przepisać zeszyty albo dowiedzieć się kiedy jest sprawdzian w szkole. Słynne "Wychodzisz na rower albo pograć w nogę?" wypowiedziane z głośnika telefonu Sony Ericson to jest dla mnie powrót do domu.
Prawda jest taka że to naprawdę smutne uczucie, ale łatwo zauważalne zamykanie się i egoizm starszej młodzieży co naprawdę mnie smuci, że trudno znaleźć kogoś bardzo otwartego
Ja miałem sony eriksona z ekranem mniejszym niż mój najmniejszy palec Ale były 5 sekundowymi za darmo Wtedy wszyscy cały dzień po szkole byłyśmy na dworzu pozdro
Jako człowiek w wieku 33 lat który właśnie rozpoczyna swoją przygodę z paniką egzystencjalną i każdego dnia co raz bardziej uderza mnie fakt przemijania... nostalgia i powrót do przeszłych lat to jednocześnie balsam na przerażoną duszę jak i sól na rany kiedy zdaję sobie sprawę jak wiele rzeczy już nigdy mnie nie spotka. Pozdrawiam was wszystkich ;)
Przemijanie jest nieuniknione. Trzeba się z tym pogodzić. No i wcale nie jest powiedziane, że kiedyś będzie gorzej... wręcz przeciwnie, życie często potrafi zaskoczyć nas fajnymi rzeczami😀
Wychowywałem się w latach dwutysięcznych i lubię wracać myślami do tego, jak wtedy wyglądał świat. Paczki małych Lays za 90 groszy, Metalowe tazosy i pieniądze w większych paczkach, gry z kiosku takie jak Heroes III, Worms Armageddon czy Painkiller w zbiorczych wydaniach, samochód z lodami parkujący idealnie przed domem, Kaczor Donald i w komiskie i w telewizji. A to wierzchołek góry lodowej. Muzyka ze starszych lat trzyma się mnie nadal i nie pozwala o sobie zapomnieć. Czy to wina wielkich zmian które naszły w późniejszych latach, czy patrzenie z pogardą na obecne trendy? Raczej obydwa.
Przydałyby się rozdziały do pomijania reklamy. Na prawdę nie lubię w tych czasach tej agresywnej taktyki wciskania ludziom wszelkich produktów, których nei chcą. Jak będę chciała sobie coś kupić to sobie kupię robiąc przed zakupem porządny research.
Nie jestem fanem wstawiana cytatów (zwłaszcza z rapu) lecz ostatnio usłyszałem fajny cytat w pewnym utworze którym się tu podzielę: 'Tęsknisz za przeszłością bo ci coraz szybciej płyną dni? Lecz pamiętaj Nie wie się o „starych dobrych czasach" gdy się żyje w nich „Stare dobre czasy" trwają teraz to przywilej żyć' Pozdrawiam i życzę dobrego samopoczucia wszystkim
Ja od kilku ładnych lat w glowie mam glownie nostalgie. Gram w gry z mlodosci, oglądam te same seriale, kupuje kineskopowe telewizory, wyszukuje stare komputery, codziennie rozmyslam na temat przeszłości. Slucham muzyki stworzonej tak, by moc sie zatopic w nostalgii. Przywoluje wspomnienia o swiecie i ludziach, ktorych juz wokół mnie nie ma. Czuje przy tym rosnącą niecheć do teraźniejszości. Z każdym miesiącem sie wycofuję coraz bardziej z internetu, w którym przebywanie ma dla mnie coraz mniejszy sens. Chciałbym sie tam cofnąć calym sobą, a zamiast tego jestem coraz starszy i swiat ten jest jeszcze odleglejszy.
Mam tak samo.. Jako nastolatka, w ogóle nie ciągnie mnie do internetu. Chciałabym znowu być mała, kiedy Internet nie był dobrze rozwinięty,kiedy ludzie się faktycznie ze sobą spotykali,a nie czatowali. Co się stało z ludźmi? Jest teraz więcej nienawiści i niechęci, każdy się na wzajem obraża i ocenia.. Czas spędzamy razem nie jest uważany za cenny, a męczący. Jakakolwiek "swojskość" zniknęła. I jeszcze te bezduszne Ai zastępujące ludzi.. To wszystko mnie strasznie boli i bardzo się cieszę, że było mi dane spędzić dzieciństwo bez telefonu, a nie jak większość dzieci w tych czasach, internet od najmłodszych lat.. Przerażające.
W starszych czasach podobało mi się paradoksalnie to że wiele rzeczy nie było tak łatwodostępnych dla mnie jak dziś, kiedyś jak leciał megahit na polsacie lub mecz to było święto, dziś mam swobodny dostęp do netflixa czy powtórki kluczowych akcji meczy na youtube, gdy ktoś we wsi miał popularną grę to każdy szedł do niego aby sobie w nią pograć lub pożyczyć płytę (u mnie częściej pograć u kogoś niż pożyczyć bo sprzęt za słaby xD) a dziś jest mnogość tytułów z jednym z wielu "pięknych światów" i "fajnej fabuły". Nawet gdy epic games regularnie rozdające gry, rozdało gta 5 to do tej pory nie zagrałem bo co w tym ekscytującego, każdy ma to gdzieś, chcesz to idziesz i se kupujesz i już xD
nie zgodzę się co do gta 5. jeśli gra jest dla ciebie nieinteresująca bo wiele ludzi ma do niej dostęp to współczuję. Idąc tą logiką, po 2000 nie było ciekawych gier
@@alibabazkebaba3518 Tym przykładem z gta 5 bardziej chciałem podkreślić to co mówiłem wcześniej, pomijając to że wyrosłem z grania w gry a jeśli już to raz na jakiś czas uruchomię sobie nostalgiczny tytuł. To tak jakby po ulicy jeździłyby same sportowe auta, na początku może i fajnie ale potem byłoby coś na zasadzie "a pojeździłem sobie lambo to teraz maseratti". Dzisiejsze gry są na pewno o wiele bardziej rozbudowane i bardziej jakościowe względem tych stworzonych kiedyś, mi po prostu brakuje uczucia wyjątkowości w tym wszystkim.
@@pedropuceiro136 a o co chodzi z tym "wyrosłem z grania w gry" przecież niektórzy grają aż do śmierci mając po 65-70 lat ludzie nawet grają, nie wspominając o 40+ i 50+
@@supergracz2985 są tacy co grają tylko w retro, ewentualnie w gry indie z pixelową grafiką, bo nowe gry z otwartymi światami na setki godzin im nie podchodzą (GTA V).
Urodziłam się w latach 80tych. Lata nastoletnie to dla mnie 90-te, wspominam je strasznie, bieda, duża przestępczość, przemoc , dużo cwaniactwa,alkoholizm, mentalność ludzi zatrzymana w komunie, nauczyciele w szkolach tragedia. Dla mnie nostalgia to życie w przeszłości. Staram się pielęgnować dobre wspomnienia i wiele rzeczy wywołuje miłe uczucia to nie żyje tym, choć pewnie nieświadomie nostalgia wpływa na moje życie. Ludzie mówią, że za komuny było lepiej, nie, nie było lepiej, było inaczej. To jest właśnie trzymanie się przeszłości, koloryzowanie jej, wygładzanie, romantyzowanie. Trzeba pamiętać, ale nie żyć nią, inaczej nie rozwiniemy się jako człowiek, czy społeczeństwo.
Podpisuje się. Jestem 95 więc nie miałem okazji poznać brudu lat 90, ale znam historie z opowieści rodzeństwa i kuzynostwa. Alkoholizm, kradzieże, bieda, młodzież inspirująca się przestępczością która często porywała się na włamania do garaży i do piwnic. Rozumiem tęsknotę za dzieciństwem, ale nie za tamtymi czasami.
Jako rocznik 82 potwierdzam , lata 90 nie były takie kolorowe a ludzie byli dużo biedniejsi niż dziś.Kradzież auta czy telefonu to było na porządku dziennym
Pokemony, Gumisie, tazosy, zabawki w McDonaldzie, figurki z Kinder Niespodzianka, telefony stacjonarne i budki telef. na żetony, ciepłe lody i oranżada w proszku, zakupy w osiedlowym sklepie na krechę, picie tranu i łykanie tabletek z rekinem lub marsjanków, nagrywanie programów telewizyjnych i wydarzeń sportowych na kasety VHS
Pominąłeś tutaj bardzo ważny element. Nostalgia nie jest jedynym czynnikiem, który tak bardzo wpływa na ludzi. Bardzo ważną rolę gra tutaj uczucie osiągnięcia czegoś. Bardzo dużo ludzi ani o tym nie myśli, zapomina albo ignoruje ale to właśnie trud jest tym czynnikiem, które tam mocno wpływa na uczucia nostalgiczne. I te stare czasy w porównaniu do dzisiaj były właśnie trudne albo może trudniejsze. Chciałeś obejrzeć fajny film w TV? Musiałeś najpierw znaleźć go w gazecie a potem zjawić się o odpowiedniej godzinie odpowiedniego dnia. Ale najpierw musiałeś iść kupić gazetę by móc widzieć program. Dzisiaj kwestia odpalenia telefonu czy komputera czy smart tv i gotowe. Chciałeś gdzieś pojechać na wycieczkę? To było przedsięwzięcie, przygotowywanie tony rzeczy, papierów, czy auto da radę, mapa, korki, pogoda, gotówka, zdrowie, gdzie jeść, co jeść, gdzie mieszkać, pamiątki czy zdjęcia by pochwalić się rodzinie. Dzisiaj w ciągu godziny możesz zdecydować gdzie, wsiadasz i jedziesz, gps z telefonu i zero problemu. Telefon i karta kredytowa to w sumie max co potrzebujesz. Mógłbym tak wymieniać godzinami ale widzicie do czego dążę. Takie wspomnienia utrwalają się najbardziej bo potrzebował dużego wysiłku i osiągnięcie zamierzonego celu było super satysfakcjonujące. I to dotyczy wszystkiego, nawet najprostszych czynności. Dzisiaj wielu ma kiepskie nastroje bo wszystko przychodzi łatwo. Gdy coś jest trudne, wielu szybko się poddaje bo po co. A to właśnie trudne rzeczy dają najlepsze wspomnienia i doświadczenia.
Całkowicie się zgadzam, nawet po zwykłym graniu na komputerze idzie to zobaczyć. Kiedyś żeby pograć godzinę trzeba było rodzica się naprosić żeby pograć na starym, kompletnie ścinającym grę kompie, czasami robiło się to bez zgody i powodowało to stres, ale też większą przyjemność z gry. Dzisiaj jak już nikt nad tobą nie stoi, gry przestają być atrakcyjne.. dosłownie jak coś jest trudniejsze, sprawia że bardziej zapada w pamięć
@@pikoj Ahh dokładnie tak było ^^ Limitowany dostęp + trud by osiągnąć zamierzony cel, dzięki temu wszystko smakowało dużo lepiej. Ale no i też wiązało się to z dużą ilością nieprzyjemności. Nasz umysł to skomplikowany i ciekawy twór. Łatwo przyzwyczajamy się do łatwej dopaminy i nie chcemy próbować tej trudnej. Ale jak już dostaniemy tą trudną, to wynagrodzeni jesteśmy taką dopaminką, że łatwo się o tym nie zapomni ^^ No i stąd też bierze się łatwa frustracja na nawet trochę trudne rzeczy. Chcemy tą dobrą trudną dopaminę ale łatwym kosztem. A tak się niestety nie da i stąd bierze się frustracja i niechęć do trudnych rzeczy.
Nie smuci mnie że te czasy się skończyły, wtedy byłem dzieckiem które nie ma wpływu na nic i próbuje przetrwać, w domu ojciec tyran alkoholik a w szkole dręcząca patologia, miło popatrzeć jak technologia się zmienia ale nie mam za czym tęsknić, jestem dorosły i ułożyłem sobie życie.
mój ojciec akurat w porządku, ale ta patologia w szkołach to rzeczywiście cieszę się że się to u mnie skończyło i dziwi mnie że nauczyciele pozwalają na takie nękanie innych (i wcale słowo nie jest przesadzone). A hasła na plakatach typu "stop przemocy, inny nie znaczy gorszy" nic nie dają w rzeczywistości.
@@supergracz2985 wiem ze nie przesadzasz, u mnie wychowawca wprost zachęcał do znęcania się nade mną, a byłem w patologicznym gimnazjum z 30 chłopa w klasie, każdy miał łysą głowę.
Ławeczka, wspólne rowery, tworzenie baz, chowany i wiele innych. Z uśmiechem wracam do czasów dziecięco/młodzieżowych, ale trzeba żyć dalej i cieszyć się możliwościami czasów aktualnych :)
Nostalgia jest dla mnie jednocześnie błogosławieństwem jak i przekleństwem. Jestem z rocznika 1999 i często łapię się ostatnio na tym jak bardzo tęsknię za latami dzieciństwa i jak życie było wtedy beztroskie...😔💔
Thorgal, Yans, Szninkiel, Tytus Romek i A'Tomek, Jonek Jonka i Kleks, Kajko i Kokosz, Kapitan Żbik, Hans Kloss, Kwapiszon - najlepsze polskie komiksy ever ✊
@@moonchild9237 @moonchild9237 pamiętasz Książe i tchórz - polską grę ale to był sztos - czy Adaś i Pirat Barnaba, Kangurek Kao, Kapitan Pazur . Klasyka dzieciństwa
@@moonchild9237 @moonchild9237 pamiętasz Książe i tchórz - polską grę ale to był sztos - czy Adaś i Pirat Barnaba, Kangurek Kao i Kapitan Pazur . Klasyka dzieciństwa się przypomina 😄
Kiedy byłem młody cieszyło mnie dosłownie byle co, każda mała pierdoła a teraz mimo, że mogę sobie pozwolić na naprawdę wiele rzeczy żadna z nich mnie nie cieszy. Wszystkiego jest tyle, że każda rzecz nudzi w 15 minut.
Dla mnie nostalgia to lata 2012-2017 czasy gdy mogłem bawić się z kolegami z sąsiedztwa zanim straciliśmy że sobą kątakt. Były to również czasy zanim dostałem dostęp do internetu. Zbierałem krązki z rogalików chipicao. W telewizji oglądałem kreskówki z cartoon network, nickelodeon, boomerang. Tęsknie za kreskówkami np totalna porażka. Pora na przygode. Zwyczajny serial, ben 10 (nie chodzi mi o tą abominacje z 2016) Chojrak, flapjack, wróżkowie chrzestni ( do 2013), scooby doo i brygada detektywów. Atomówki oryginalne, kaczor dodgers,jeźdźcy smoków, spongebob(do 2010) itd Z gier z dawnych lat to głównie gry flashowe Zombotron, ślimak bob,jack smith, minecraft, papa louie. angry birds rio, kogama. Więcej sobie nie przypomne i tak się dużo rozpiszałem. I tak nikt nie przeczyta.
Rocznik 88 here z blokowiska w Warszawie. Lata 90 były obiektywnie beznadziejne. Wszystko drogie, wszędzie daleko, brak perspektyw i dostępu do wiedzy. Strach było wyjść poza główne ulice miasta, bo zaraz za rogiem stali rycerze ortalionu. O jakimś lepszym jedzeniu nawet nie wiedzieliśmy - nikt nie wiedział nawet co to krewetka. Internet bardzo wolny, w którym nic nie było. Na oryginalne gry nikogo nie było stać. Kupowaliśmy piraty w cenie oryginału teraz. Wakacje to maks. nad Bałtyk jak zakład pracy dopłacił i jechało się 10-12h do jakiegoś Pcimia. Wszędzie szaro i brudno. Boiska do piłki z betonu zamknięte na klucz bez możliwości nawet zapłacenia za grę. A jak graliśmy "na drzewka" to kartoflami w nas rzucali z okien. Wszędzie psie odchody. W urzędzie, szpitalu, jakiekolwiek służbie nic nie załatwisz bez łapówki. Znajomi tylko ze szkoły, okolicy, często patologiczni. Nie tęsknie i mam nadzieje, że te czasy nie wrócą.
Tu trochę starszy rocznik również z blokowiska w Warszawie, lata 90 były obiektywnie najlepszym okresem w dziejach Polski po drugiej wojnie, wreszcie zaczęły być dostępne produkty kiedyś kupowane po horrendalnych cenach jedynie w pewexach, ustawa Wilczka pozwalała wreszcie na otworzenie własnego biznesu, otwierały się nowe perspektywy a wiedza przekazywana w szkołach zaczynała nosić znamiona prawdy, wydawnictwa bez cenzury wypuszczały czasopisma, książki opisujące realna rzeczywistość. Ludzi zapoznawało się bardzo szybko, czasem trzeba było się trochę poszarpać, ale był obecny jeszcze honor i zasady, zazwyczaj na wrogim terenie, jeśli już doszło do konfliktu to mimo wielu przeciwników, mogłeś liczyć na pojedynek "solo" a jak przegrałeś przeciwnik podawał dłoń żeby pomóc wstać. Na boiska czasem wchodziło się przez płot jeśli były zamknięte, wszyscy grali w piłkę, wystarczył kawałek terenu a drzewa jako bramka, starsi często sprowadzali bramki z sąsiednich blokowisk, pożyczali też i ławki, panowała ogólna życzliwość, niegrzeczni chłopcy dostawali czasem lanie od rodziców przy wszystkich aby zapamiętali, że niektórych rzeczy nie wolno robić. Wakacje często spędzane u dalszej rodziny, na wsi, czy obok w ośrodkach wczasowych gdzie ceny były przystępne, coś pięknego, mazurskie jeziora, pomosty a wieczorem ogniska na kilkadziesiąt osób, śmiechy i tańce na organizowanych mini dyskotekach, bardzo tęsknie, chciałbym znów tam wrócić.
Włamywanie się na boiska, zamiast swobodne wchodzenie na ogólnodostępne orliki, oraz bójki na wrogim terenie? Rozumiem że ktoś może tęsknić za młodością, ale nie za czasami gdzie mogłeś się szczycić honorową walką wchodząc na wrogi teren. Wolę dzisiejsze czasy kiedy tych wrogich terenów nie ma, gdzie podstawową rozrywką jest bójka na imprezie w remizie.
Refleksja: wtedy było trudniej, ale to dzisiaj ludzie są znacznie mniej zaradni (chociażby w drobnych naprawach, nie mówiąc o urzędach i całej życiówce). Wtedy było średnio z komunikacją, ale to dzisiaj ludzie ze sobą nie rozmawiają, mimo wszystkich udogodnień. Wtedy było trudniej o zakup czegokolwiek, a dzisiaj kupuje się rzeczy niepotrzebne i krótkotrwałe, co też trudno nazwać korzyścią. W późnych 90-tych było trudniej, ale każdy był bliżej ludzi - nie tyle dosłownie co komunikacyjnie. I zaradność była "w cenie". Yup, nostalgia.
Urodziłem się w 1989 i dość dobrze pamiętam lata 90, szczególnie drugą połowę, no i lata 00 to już nastoletniość, mam nostalgię do tych czasów, ale nigdy nie chciałbym wrócić do życia w nich, lubię czasem powspominać, odpalić jakąś gierkę z tamtych lat, albo muzę, przejeżdżając obok podstawówki albo gimbazy mam uczucie nostaligi. Ale tak jak mówiłeś to co oferują dzisiejsze czasy w porównaniu do tamtych, szczególnie w porównaniu do lat 90 to naprawdę było prymitywnie, nikt nie miał internetu ani komórki, baa nawet stacjonarnego nie mieli wszyscy, na ulicach maluchy, polonezy i fiaty, dzwonienie z budki telefonicznej, jak chciałeś film obejrzeć to trzeba było dymać do wypożyczalni kaset video, pisało się listy, aparat foto jak już ktoś miał to trzeba było zdjęcia wywoływać, ciuchy kupowało się na bazarze na słynnym kawałku kartonu mierzyło się dżinsy, do tego bieda bezrobocie, i tak dalej. Tak że można sobie powspominać i tyle ale nie żyć tamtymi czasami, doceniajmy to co mamy teraz bo jest lepiej zdecydowanie lepiej.
Ja sie urodzilem pod koniec 98' i tez tesknie za latami 90' (mimo ze ich nie pamietam) 😢 i wczesnymi 00', tym bardziej na wsi był jeszcze ten klimat 90' po 2000 roku, bylo cos niepowtarzalnego w tych czasach, jakos tak prościej sie zylo wtedy
Nie wiem czy sponsorzy zdają sobie sprawę z tego, że większość ludzi przewija fragmenty sponsorowane bo są po prostu irytujące. Ładowanie pieniędzy na reklamę, której większość nie obejrzy to jest wyższy poziom marketingu. Nie bez powodu już dawno temu ktoś doszedł do wniosku, że reklama musi być krótka.
Jestem z rocznika 00' i zbierałam karteczki, miałam Tazosy, zabaweczki z chrupek Snaki, grałam w Snejka z babci telefonu, nie miałam dostępu do internetu, więc na laptopie głównie grałam w Pasjansa, Sapera, czy w kosmiczną grę imitującą maszynę z kulką (zapomniałam teraz nazwy, p.s. jest nadal dostępna ale przez stronę internetową). Żyłam w biedzie, gdzie oboje rodzice pracowali, bo nie było innej rady. Bawiłam się na trzepaku i łaziłam po osiedlu. Myślę, że nie wiele więc nas różniło z rokiem 90'.
To teraz odcinek o wpływie gier planszowych na człowieka. Sam jestem introwertykiem i spotkania z ludźmi przy planszówce to niesamowita sprawa dla kogoś takiego. Jak by co istnieją iwenty, targi i ogólnie społeczność graczy planszowych jest ogromna. Polecam zbadać temat ;)
@@hihtitmamnan to jest pomysł a "Nie wiem, ale się dowiem!" zrobi z tym, co zechce. Chociaż wątpię, aby ktoś, kto ma wpływ na to, co jest tutaj tworzone, w ogóle odczytał ten komentarz.
Niby spoko ale mi się głównie kojarzy to z osobami które wjeżdżają z jakimiś durnymi planszówkami w momencie gdy spotkanie się rozkręca i tego nie potrzebuje oraz ze snobami którzy szczycą się posiadaniem czegoś. Sam lubię i mam kilka ale w wybranym ścisłym gronie znajomych gdzie nikt nie zamula oraz nie cofa ruchu :D
@@perq121 Trochę nie rozumiem o co Ci chodzi? Osobiście nigdy się z czymś takim nie spotkałem. Wyobrażam to sobie tak, jakby ktoś np. w środku wesela, na poważnie, powiedział: przebierajcie się w dresy, idziemy grać w piłkę. Przecież to irracjonalne. Wszystko powinno mieć swój czas i miejsce ;)
Nic mi z tych czasów nie brakuje - szaro, buro, menelstwo, cwaniactwo na każdym kroku, ciemnota umysłowa, mile wspominam tylko chwile spędzone w domu z rodziną - kiedy wszyscy mieszkaliśmy razem i razem oglądało się filmy w TV, czy wspólnie jadło obiad. Jedyne co z syfu lat 90 wyniosłem to zamiłowanie do literatury i techniki - które pozwalały mi wydostać się, choć na chwilę, wyobraźnią, z otaczającej matni. Dzisiaj jest pod każdym względem lepiej, dlatego bawią mnie smętne miny na fejsowych profilówkach dzisiejszej młodzieży, i moda z tamtych lat, gdzie wychodząc w szerokich spodniach i za dużej bluzie można było dostać po mordzie za "ciuchy po starym".
Tymczasem, dostęp do wiedzy jest otwarty jak nigdy, a ludzie jakoś nie są zbytnio mądrzejsi. To dzięki właśnie rewolucjom lat dziewięćdziesiątych, przykładowo w technologii, wszystko poszło do przodu. A dzisiaj? Zgadza się, mamy też nowinki ale to w większości ewolucje niż rewolucje. Przy okazji mamy te nowoczesne i radosne wszelkiego rodzaju hmm zgrupowania aktywistyczne, ekościemy, nakazy na pojazdy ev itp itd, więcej nie będę pisał bo jeszcze algorytm "wolności" mnie ukaże, za nie bycie jak reszta owieczek. Wspomniałeś, że można dostać po mordzie za ciuchy jak i inne rzeczy, dzisiaj to ty byś był wytknięty palcem. Do meritum, uważam skromnym zdaniem, że ciemnota jest teraz, bardziej niebezpieczna. A i jest kolorowo, tylko te kolory maskują wszechobecny "fejk" Każde pokolenie ma swój czas.
Nie tęsknię w ogóle (rocznik 1995). Bieda, bezrobocie, wysoka przestępczość. Teraz jest lepiej - jestem na swoim, ustatkowany, wolny jak ptak. Poza tym nie muszę tęsknić, bo mam dostęp do starych rzeczy + do nowych. Zresztą dużo rzeczy, na które mnie nie było stać albo były nieosiągalne są obecnie na wyciągnięcie ręki. Jak dla mnie, pomimo sytuacji globalnej, teraz jest najlepszy czas do życia - rozwinięta medycyna, technologia itd. Zresztą nie jestem nostalgiczny, bo to są przysłowiowe różowe okulary, które zakrzywiają rzeczywistość i nie ma co się oglądać za siebie.
Medycyna jest rozwinięta w sensie na teleexpressie jak opowiedzą jaka super pomocna technologia weszła albo pomagają nie wiem komu , bo akurat jak zacząłem mieć problemy zdrowotne to nikt od czterech lat pomimo wielu badań , wielu wizyt czasem nawet kosztownych zabiegów nie zostały rozwiązane a wręcz się pogłębiają . Taka to właśnie rozwinięta medycyna w teorii.
To zależy..... mieszkam i żyje na wiosce ...40 lat temu może i była bieda ale ludzie byli życzliwi,pomocni...można było na nich liczyć....pomimo braku kasy....spróbuj teraz nie mieć pieniądza.....i funkcjonować..😢😢😢...
Jak możesz tęsknić za czasami, których w ogóle nie pamiętasz... To tak, jak ja bym powiedział, że tęsknie za latami 80-tymi, mimo że urodziłem się w 1988...
@@losyartświat medycyny nie kręci się wokół twojego schorzenia... pierwszy przykład rozwoju: przeciwciała monoklonalne na choroby autoimmunologiczne, inhibitory kinaz janusowych jako nowa generacja immunosupresji, albo chociaż elektroniczne modelowanie zębów zamiast pobierania wycisku przyprawiającego o wymioty 🤮
Racja Kolego. Jestem z rocznika 87 i w ogóle nie tęsknię za latami 90tymi gdy chodziłem do szkoły. Bieda, wysoka przestępczość, patologia w szkole i na osiedlu, zgroza jak o tym pomyśleć. Dzisiejsze czasy wraz ze wszystkimi swoimi minusami są lepsze od upiornych lat 90tych. Ludzie urodzeni po roku 2000 mogą myśleć ciepło o tych czasach bo nigdy ich nie zaznali, tylko mają jakiś swój obraz w głowie, który nie ma zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością.
18:45 rynek pracy przez tinder dla pracodawdów, jest właśnie gorszy. Zamiast rozmawiać z przyszłym przełożonym, rozmawiasz z Julką HR lub z jakimś algorytmem. Poszukiwania kogoś z 10 letnim doświadczeniem na proste stanowisko pracy, jest możliwe właśnie przez internet i technologie.
Jako osoba z rocznika 90 nie odczuwam żadnej nostalgii ani żadnych sentymentów do dawnych czasów, nie potrafię ich sobie idealizować, dla mnie to były nieporównywalnie gorsze czasy od obecnych, po prostu wspominam je źle. Obecne czasy uważam za najlepsze, a tym bardziej jako introwertyk nie mam problemu z izolacją, ani z tym żeby całymi tygidniami, miesiącami, oprócz codzinenego pojawiania się w pracy, nie spotykać się z ludźmi. Nie mam już żadnego kontaktu z ludźmi których znałem w dzieciństwie i nie tęsknię za tymi osobami, nie interesuje mnie to co u nich słychać, z moimi obecnymi znajomymi widzę się co jakiś czas, najczęściej z ich inicjatywy, bo ode mnie ciężko wymagać tego, że sam cokolwiek zainicjuję, ale tyle mi wystarczy. Mam wrażenie, że dawniej traciłem czas na codzienne wyjścia z domu i zaniedbałem wiele innych istotnych rzeczy
@@olekTV2000 tak, dawne czasy były smutne. Obecne czasy są dla mnie najlepsze, nie żyję przeszłością tylko robię swoje i idę dalej z optymizmem patrząc w przyszłość
Nostalgia jest głęboko osadzona w biologii i psychologii człowieka, a jej przyczyny i mechanizmy wyjaśniają ewolucja oraz neurobiologia. Nostalgia wyzwala aktywność w obszarach związanych z emocjami, zwłaszcza w amygdali (ciało migdałowate) i hipokampie. Amygdala odpowiada za przetwarzanie emocji, natomiast hipokamp, powiązany z pamięcią epizodyczną, pomaga w przywoływaniu wspomnień. Wspomnienia związane z przeszłością, szczególnie pozytywną, stymulują wydzielanie dopaminy i serotoniny. Dopamina wpływa na odczuwanie przyjemności i nagrody, a serotonina stabilizuje nastrój, co wspiera poczucie satysfakcji i wewnętrznego spokoju. Wywołuje przyjemne wspomnienia, które działają jak naturalne narzędzie radzenia sobie ze stresem. W efekcie dochodzi do redukcji poziomu kortyzolu, czyli hormonu stresu, co prowadzi do poprawy samopoczucia. Ewolucyjnie nostalgia pełniła kilka kluczowych funkcji. Wzmacnianie więzi społecznych - w czasach, gdy ludzie żyli w małych grupach, wspólne wspomnienia cementowały relacje i zapewniały grupową tożsamość, co zwiększało szanse na przetrwanie w trudnych warunkach. Dzięki nostalgii człowiek mógł budować silniejsze relacje, co wspierało współpracę i wzajemne wsparcie. Przypominanie sobie przeszłych pozytywnych doświadczeń pomagało w przetrwaniu trudnych chwil, takich jak głód, zagrożenie ze strony drapieżników czy choroby. Nostalgia dostarczała wewnętrznego wsparcia i stabilizowała emocje, co zwiększało odporność na stres i niekorzystne warunki. Ewolucyjnie, przetrwanie zależało również od rozwoju tożsamości i przynależności do grupy. Umożliwiała nie tylko budowanie wspólnych doświadczeń, ale także pomagała w utrzymaniu tożsamości, co wzmocniało więź społeczną oraz motywowało do działania w obronie swoich bliskich. Człowiek odczuwa nostalgię, ponieważ pełni ona funkcje adaptacyjne, a przede wszystkim jest odpowiedzią na potrzebę stabilizacji emocjonalnej i społecznej. Działa jak mechanizm, który dostarcza poczucia bezpieczeństwa i przynależności. Jest również narzędziem umożliwiającym organizmowi adaptację do stresu i przechodzi w tendencję do pozytywnego wspominania przeszłości, co pozwala czerpać z przeszłych doświadczeń energię i pozytywne wzorce na przyszłość. Wspomnienia wywoływane przez nostalgię pełnią rolę „emocjonalnego schronienia” i są elementem konstrukcji psychicznej, która przyczynia się do poprawy jakości życia. Nostalgia to uczucie, które sięga w głąb ludzkiej duszy, przypominając o minionych chwilach niczym wyblakłe obrazy w zapomnianej księdze. W nostalgii zawiera się tęsknota za przeszłością, która nie tylko wywołuje w nas wspomnienia, ale także dotyka samych podstaw ludzkiej natury - tęsknoty za czymś nieosiągalnym, „utratą Edenu”, co stało się piękniejsze jedynie przez sam fakt, że już tego nie mamy. To świadomość przemijania. Człowiek nieustannie stawia czoła nietrwałości wszystkiego, co kocha - jest to uczucie „nieutulonej tęsknoty” za czymś, czego nie potrafimy nazwać, a które kłuje w nasze serca „jak sztylet” podczas wspomnienia blasku ogniska czy dźwięku dzikich kaczek lecących o zmierzchu. Jest to pragnienie, które z jednej strony boli, z drugiej jednak jest bardziej pożądane niż jakakolwiek satysfakcja. Filozoficzne zrozumienie nostalgii odsyła nas do Homera, który w „Odysei” opowiadał o długiej podróży Odyseusza, jego tęsknocie za domem i pragnieniu powrotu do rodzinnych stron. *Nóstos* - powrót - połączony z *álgos* - bólem - jest esencją nostalgii. To nie tylko potrzeba powrotu do konkretnego miejsca, ale raczej pragnienie odnalezienia czegoś utraconego wewnątrz siebie. Nostalgia jest więc domem, który nie istnieje w rzeczywistości, lecz tylko w naszych wspomnieniach, często wyidealizowanych. Nostalgia jest jak kwiat, którego zapach pamiętamy, choć nigdy go nie widzieliśmy. To jest paradoks tej emocji - pragnienie odzyskania czegoś, co zostało utracone, choć być może nigdy nie istniało naprawdę. Czas psychologiczny jest zupełnie inny od czasu chronologicznego. To, co minione, nadal żyje w naszej pamięci, zyskując niemal mistyczny wymiar. Nostalgia to sposób ucieczki od teraźniejszości i próba stworzenia „złotej przeszłości”, w której świat wydawał się prostszy, a my byliśmy niewinni jak dzieci. Jednak jest w niej pułapka tej emocji - idealizowanie przeszłości osłabia wolę tworzenia nowej rzeczywistości. Pamięć to widmo, które nie pozwala nam odpocząć. Jest to przypomnienie, że zbytnie zapatrzenie się w przeszłość może być jak zakotwiczenie statku, który nie wypływa na morze. Psychologowie opisują ten fenomen jako „różowe okulary retrospekcji” - tendencję do przekształcania przeszłości w czas doskonały, bez skazy. Rzeczywistość zostaje zniekształcona przez emocje i czas, co powoduje, że pamiętamy tylko szczytowe doświadczenia, eliminując to, co było nudne czy bolesne. W kontekście azjatyckim, japońskie 'mono no aware', czyli „patos rzeczy”, wyraża zrozumienie przemijania i subtelny smutek związany z przejściowością wszystkiego. To estetyczne podejście do życia i świata, które docenia piękno tego, co efemeryczne - przypomina, że wszystko, co mamy, jest jedynie chwilowe. Kwitnące wiśnie, które tak szybko opadają, są symbolem tej idei: piękno jest najcenniejsze wtedy, gdy wiemy, że za chwilę zniknie. Nostalgia, to także sposób na zrozumienie siebie i tego, skąd przychodzimy. Przeszłość kształtuje naszą tożsamość, a każde wspomnienie jest cegiełką, z której zbudowano nasze „ja”. Jednak, przeszłość jest miejscem, które odwiedzamy w snach, ale nigdy nie możemy tam wrócić na jawie. Filozofia nostalgii jest głębokim przypomnieniem o ludzkiej kondycji - jest jak echo w górach, przypominające nam o naszej drodze. To ucieczka i poszukiwanie zarazem, podróż do miejsc, które istnieją tylko w pamięci.
Ale serio kiedyś miałem paczkę na podwórku , zdrowie potem paczkę na osiedlu i zdrowie a teraz nie mam obu tych rzeczy poza nielicznymi ludźmi , którzy prawie czasu nie mają i spotykamy się raz na pół roku czasem częściej czasem rzadziej. Sentyment , więc jak najbardziej uzasadniony.
Rocznik 98 tutaj. To, co było magiczne w dzieciństwie było spowodowane trudnością z dostępem do tego wszystkiego, co ma się dziś. Ludzie w Polsce na początku tego millenium zarabiali mało i każde pójście do sklepu typu media expert, czy rtv euro agd sprawiało ogromną satysfakcję. Pamiętam razem z ojcem jeździłem jako dzieciak do media markt i razem z nim kupowałem gry na ps2 jeszcze w opakowaniach na płyty, bo usługi takie jak steam, czy ps store albo jeszcze nie istniały, albo dopiero raczkowały. Innym aspektem z tamtego życia było długie spędzanie czasu na dworze i zabawy typu chowanego, lub gra w piłkę na asfaltowym boisku. Zimą był śnieg i oglądało się Małysza. No i wtedy jeszcze żyła część członków rodziny ...
Ja bardzo często słucham muzyki żeby wywołać nostalgiczne uczucia. Pomaga mi się to chwilowo oderwać się od rzeczywistości i odstresować się. Czasem zdarza mi się też wracać do różnych miejsc i niekiedy doświadczam takiego uczucia nostalgii że aż łzy mi same lecą z tęsknoty za starymi czasami.
Jeśli tytuł był zdaniem rozkazującym, to dla mnie ta miniaturka smakuje jak połączenie polskiej nostalgii za początkiem lat 2000 w Polsce, ze słowiańską wonią internetu
30 latkowie tęsknią za tamtymi czasami bo byliśmy gówniarzami a tamte czasy były dla nas atrakcyjne, zabawy na dworze, spędzanie czasu ze znajomymi bo nie było smartphonow ale dla dzisiejszych 50 latków to były czasy tragiczne bieda, przestępczość, brak perspektyw Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Jestem 94 więc tęsknię za tamtymi beztroskimi latami ale mój ojciec raczej nie tęskni 😂
Ludzie wracają do tego co było, bo to przypomina im ich dzieciństwo. Wtedy też czasy były pod pewnym względem lepsze. Pamiętam że jako dziecko zbierałem wycinki z gazet ulubionego Michaela Jacksona. Wertowanie kolorowych gazet, takich jak Bravo, Popcorn czy kolorowych plotkarskich gazet było jak poszukiwanie skarbów. Wielką radość dawało znalezienie krótkiego artykułu o swoim idolu. Czegoś czego nie mieli inni. Dziś mamy internet, serwisy VOD, powiadomienia w telu i nic nam już nie sprawia takiej radości. Nie ma czego odkrywać, bo wszytko jest podane na tacy.
Nie wypowiem się za innych, ale z nostalgią wspominam stare dobre czasy, zdając sobie sprawę jakie miały wady. Ale czy te "wady" to był faktycznie problem? Porównywanie tego co mamy teraz z tym co było jeszcze 30 lat temu jest bezcelowe. Jasne, mieliśmy mniej i trzeba było bardziej kombinować, ale to jest integralna część tego wspomnienia. Mieliśmy przez to mocne więzi społeczne i każda małą rzecz dawała ogromną satysfakcję, bo trzeba było ciężko na nią zapracować, a nierzadko też mieć szczęście. Teraz mamy wybór i możliwości, ale po pierwsze, nasze mózgi nie są w stanie tego przetworzyć, po drugie, trzeba zap... jak chomik w karuzeli, żeby mieć siano na ten wybór ;p
Jestem rocznik 98 posiadam Trabanta, słucham w samochodzie kaset, w garażu mam telewizor z dupa, ogladam na nim VHS ubieram sie jak bym wyszedl z lat 90 mam nawet walckmana i i slucham tez viynyli.
Urodziłem się w 1989 roku i świetnie pamiętam lata 90. Nie pałam do nich żadnym sentymentem. Bezrobocie biło rekordy, wszędzie dookoła pijacy oraz menele. Wszystkie blokowiska były szare, popisane, wszystko pochodziło z lat siedemdziesiątych czy 80 i rozpadało się w rękach. Na każdej klatce schodowej śmierdziało sikami. Po drogach jeździmy same postkomunistyczne trupy które były przerdzewiałe, ewentualnie również szare i skorodowane wyeksploatowane zachodnie samochody. Pamiętam że jak na ulicy zobaczyłem Renault Magnum które nieśmiało pojawiały się w Polsce to jawiły się te ciężarówki normalnie jak z filmów amerykańskich. Krawężniki były tak wysokie, że jak się zamyśliłeś to bardzo łatwo można było się potknąć i sobie zęby wybić. Stan dróg był dosłownie opłakany, pamiętam, że jak chciałem przeczytać książkę w samochodzie jadąc gdzieś z rodzicami to ręce trzęsły mi się jak u paralityka. Moda w Polsce była tragiczna, a już w szczególności u kobiet które wyglądały na 20 lat starsze niż były. Gdy oglądałem takie seriale jak żart tropików, Flipper czy Grom w raju to dosłownie ch*j mnie strzelał, że siedzę w takiej obsranej Polsce, a gdzieś tysiące kilometrów ode mnie ludzie wygrzewają się na takich rajskich plażach. Każdy kraj na zachód od Polski wydawał się wręcz ziemią obiecaną. Szkoły były szare, pomalowane farbą olejną a zamiast płytek czy parkietu na podłodze był wstrętny szary gumolit. Jedyne co było znacznie lepsze wtedy niż teraz to była polska muzyka i polski film. Reszta śmierdziała ch*jem i gownem. Rzeczywiście jest za czym tęsknić - za szarymi blokowiskami, wszechobecną patologią, wojnami gangów na środku ulicy, za skorodowanymi trupami które jadąc zostawiały za sobą chmury dymu, wszechogarniającą beznadzieją i poczuciem że coś ci umyka. Że inni żyją sobie jak w bajce, A ja oglądam szarzyznę i zarzyganych meneli dookoła.
Coz, ja urodzilem sie w 88 i dobrze wspominam te czasy… Mieszkalismy w malym miescie na wschod od stolicy (okolice wolomina, a o gangach sie nie slyszalo, co najwyzej o dresach rozbijajacych swoje graty na drzewach i tlukacy sie nawzajem). Najpierw mielismy malucha ale potem byl jakis uzywany renault megane. Szkola podstawowa do ktorej chodzilem byla nowo wybudowana. W blokach klatki smierdzialy co najwyzej starzyzna albo wcale. Bylo troche meneli, ale raczej po jakichs laskach siedzieli czy w parkach. Pojawialy sie sklepy typu rema 1000, chleb byl po zlotowce, w sklepiku szkolnym kupowalo sie maczugi. W tv byl tygrysia maska, kapitan tsubasa i inne. U babci na kablowce bylo Cartoon Network po angielsku. Duzo siedzialem na dworze, ale tez gralem na kompie ktory kupili rodzice “do nauki”, najpierw glownie w dema ktore przechodzilem kilkadziesiat razy. Nigdy nie mielismy magnetowidu, ale kolega z klatki obok zapraszal mnie na horrory z lat 80( ogladalem bedac jeszcze 😊w podstawówce). Dobre czasy dla mnie. Teraz sam jestem ojcem i obawiam sie czy teraz czasy ktore ida beda rownie dobre.
"Jedyne co było znacznie lepsze wtedy niż teraz to była polska muzyka i polski film. Reszta śmierdziała ch*jem i gownem." Cała prawda. Mimo wszystko szkoda, że masz takie negatywne myślenie. Życzę szczęścia :)
Przestępczość była tragiczna. Na osiedlu była ulica gdzie lepiej nie było iść samemu w "markowych" ubraniach bo nie raz ktoś wracał bez butów, spodni, kurtki czy bluzy. Złodzieje chodzili po domach jak akwizytorzy sprzedając kradziony sprzęt czy ubrania że sklepów. Co tydzień w jakimś aucie pękała szyba i ginęło radio. Nawet jako dziecko nie mogłeś czuć się bezpiecznie. Parę razy jako dziecko dostałem w twarz, od 20-kilku latków mając te 12 lat bo nie chciałem być "frajerem" i nie pozwalałem im się obrażać. Połowa dzieciaków marzyła o zostaniu gangsterem czy złodziejem samochodów bo widziała jak starsi z ulicy mieli pieniądze, a nie chodzili do pracy, gdzie nasi rodzice robili po dwa etaty a nie mieli pieniędzy. Zupełnie nie tęsknię za tymi czasami, dorastanie w takich warunkach zrobiło na krzywdę i wypaczyło rzeczywistość. Pamiętam jakie miałem zderzenie z prawdą jak poszedłem do szkoły średniej na innym osiedlu, nagle okazo się że te patologię nie są powszechne, tylko są ewenementem w mojej okolicy. Cieszę się że mimo tego wyszedłem na prostą.
dokładnie zgadzam się że te czasy nie były dobre, mimo że ich nie przeżyłem, ale wiem dużo z opowieści, nie rozumiem tego trendu (tęsknota za latami 90) moim zdaniem najlepiej żyło się w latach 2008-2019.
Pan Kleks, Arabela, Siedem Życzeń, Reksio, Kot Filemon, Bolek i Lolek, Było Sobie Życie, Smurfy, Stawiam na Tolka Banana, Podróż Za Jeden Uśmiech, Seksmisja, Kingsajz, Alternatywy 4, Zmiennicy, Janka, Sonda, Teleranek, Tik Tak, 5-10-15, Budka Suflera, Perfect, Lady Pank, Lombard, Bajm, etc...❤
Najlepiej wspominam zapełnione place zabaw, a nawet jak nikogo nie było to wystarczyło wyjść, zaraz ktoś przez okno zobaczył i też wyszedł. W 15 minut zbierała się ekipa do gry w piłkę, wykopa, czy w palanta. Graliśmy do nocy, czasami nawet w deszczu, czy przy latarkach. Najgorsza kara to zakaz wychodzenia z domu, dzisiaj pewnie odwrotnie. Sensacją była ostatnia strona brukowca z kobietą topless albo znaleziony gdzieś ckm, czy inny magazyn xxx, a Dragon ball na RTL7 to była świętość. Współczuję obecnej młodzieży jak widzę ich wejpujących z nosem w telefonie - szkoda na to czasu i zdrowia.
19:34 Totalnie by mi nie przeszkadzało żyć w takim systemie. Im coś jest prostsze tym trudniej to docenić.(Mam na myśli głównie rozmowy przez neta) (W moim mniemaniu) Moim zdaniem to nie jest iluzja. Może i będzie to teza antynaukowa, ale z całą świadomością wad przeszłości i dogodnosciami teraźniejszości, bez zastanowienia cofnęłabym się do „prymitywnego, prostego” życia. Nie potrzebuje tej technologii, nie chce jej, ale nie mam wyboru. Wole żyć w swojej iluzji kochając nostalgie, niż próbować gonić na sile króliczka, by być „na czasie”.
Dlaczego ludzie wracają do lepszych czasów? Bo były lepsze XD Niby proste ale kiedy się tak patrzy na galopujące zubożenie kulturowe w mediach które mają do zaoferowania jedynie seks, przemoc i satanizm to nic dziwnego że ludzie z chęcią wracają do starych dobrych czasów, nawet jeśli w nich nie żyli. I nie jest prawdą że dziś jest ciężko kogoś czymś zaskoczyć bo już wszystko wymyślono i pokazano. Wspaniała kultura lat 80tych wcale nie była jakoś specjalnie odkrywcza i było to odgrzewanie starych hitów sprzed lat, zarówno w filmie jak i muzyce.
Jestem z 1998, i myślę ze moje pokolenie myli lata 90 z wczesnymi 2000, chociaż osobiście znam wszystkie nostalgiczne urywki w tym filmie + wszystkie artefakty komputerowe typu myszka z kulka czy dyskietki także stwierdzenie ze moje pokolenie nie mogło poznać tamtych czasów jest bledne :)
Myślę, że tak każde pokolenie ma, moi rodzice otwarcie mówią, że najlepiej wspominają swoje wczesne lata czyli lata 80, roczniki 79 i 77. Moja pra babcia wspomina najlepiej czasy przed II wojną światową, urodziła się w 1932, jej mama wspominała najlepiej czasy sprzed I wojny światowej, urodziła się w 1905. Ja najlepiej wspominam czas 2006-07 i przełom 2013/14, rocznik 01.
Pozdrawiam rocznik 98'. Jak ja cię cieszę, że wychowałem się bez technologii, która teraz ciemięży młodych ludzi. Pragnę raz do roku wrócić do tych lat na tydzień, gdzie świat był taki jaki był, lecz bez świadomości że w nim jestem. Wiedział bym przez tym że tak się przenoszę, i wraz ze mną ludzie którzy wtedy byli ( część z nich dalej jest) w moim życiu. Chociaż raz w roku na tydzień. Czekał bym na to bardziej niż na święta jak sądzę 😅
Jest taka dziewczyna z rocznika 2000 która wrzuca do internetu swoję filmiki bazujące na latach nostalgicznych 80 i 90, jeśli mnie pamięć nie myli to ma ksywkę Retrohenkie. Marzy mi się taka dziewczyna już kilku lat 😇 bo sam żyje tamtymi czasami mimo że ich nie przeżyłem. Rocznik 01 pozdrawiam
Z perspektywy rocznika 95 to prawde powiedziawszy niewiele się zmieniło na przestrzeni okreu który moge powiedzieć że w miarę pamiętam. Telefony są inne, ale wtedy też sie czlowiek nimi bardziej bawił niż przez nie rozmawiał. Zamiast ps5 było ps2, a zamiast 5g i netflixa mieliśmy neostradę i wypozyczalnie dvd. To myśmy się zmienili najbardziej. Każde pokolenie tak ma.
To były czasy, kiedy jedna lub dwie osoby miały nagrywarkę na osiedlu. Gry instalowało się nawet z 3 płytek (diablo 2). Czasy kiedy, ktoś zawsze słuchał muzyki głośno na podwórku a podwórka były przepełnione dzieciakami w każdym wieku. U nas było zazwyczaj pare grupek po parę osób. Starsi budowali boiska i grali w nogę,kosza lub pingla a młodsi skakali z huśtawek, wbiegali na górę ślizgawki lub ganiali się bawiąc w Policjantów i złodzieji. Mieliśmy do okola winogrona. Mirabelki. Jabłka, gruszki, śliwki i wiśnie,agrest które zbieraliśmy i sprzedawaliśmy aby mieć na Laysy. To były czasy. Teraz podwórka są puste a dzieci to zombie pochłonięte fortnite i minecraftem przerobione na płatki śniegu.
A może właśnie teraz dzieci mają więcej możliwości niż tylko ganianie po dworze? Chcą chodzić na zajęcia pływackie to chodzą, na karate- proszę bardzo, w piłkę nożną mogą grać pod okiem trenera. Kiedyś nie było takich możliwości. Puste trzepaki o niczym nie świadczą.
@@izabelab5769 dobre sobie, bodzcowanie dzieci od najmłodszych lat social mediami w żaden sposób nie wyjdzie im na dobre. Szczególnie że nikt nie ma nad tym nadzoru. A jako pracodawca też śmiało mogę stwierdzić że większość współczesnej młodzieży nie nadaje się do roboty.
@@izabelab5769 no chodzą na karate i zajęcia pływackie, kiedyś też chodzili, nawet u nas na wsi były zajęcia karate ogólno dostępne, ale przy okazji teraz i tak 24/7 mają łby w telefonach, w tiktoku i innych social mediach, które niszczą im łby już od najmłodszych lat, w djamy na to 2007-11 telefony nie były kieszonkowymi komputerami, które wciągały cię na cały dzień w ogłupiających treściach, nie każdy miał telefon i nie siedział z nim 24/7 wlepionym w łeb XD a w piłkę zawsze można było grać pod okiem trenera i mówię to jako rocznik 01, czyli załapałem się na okres bez telefonów między 07-11, a też ten kiedy telefony stawały się coraz bardziej wszechobecne czyli min. 13-17
Nostalgia to bardziej dla mnie lata 2010-2020, z tych lat pamiętam najwięcej beztroski. Jestem z rocznika 2006, i wydaje mi się, że wiele ludzi z moich roczników tak bardzo lgnie do lat 90, ponieważ tamten okres jest odległy, lecz nie zbyt odległy, by mógł być znacząco różny od lat mojej, i wielu innych z mojego okresu młodości
Nawet światowa gimbaza z TH-cam'a wie, że lata 80-te i 90-te są the best ❤. Zwł. jeśli chodzi o muzykę i filmy. Dlatego AC/DC, Metallica, Nirvana, GNR, Queen, itd, mają miliardy wyświetleń
Rocznik 95, pracuje w fabryce 8h dziennie, wtedy mam sporo czasu na przemyślenia i bardzo często wracam do czasów np liceum, bądź dzieciństwa - grania w piłkę z chłopakami, bądź setek godzin spędzonych przed komputerem grając np w Gothica a później siedząc na forach internetowych.. jakby nie patrzeć fajne czasy były. Zero zmartwień :D
To u mnie przez zepsute otoczenie oraz przemocowego ojca w dzieciństwie, bardziej tęsknię za latami technikum, około 18 urodzin aczkolwiek teraz naprawdę nie narzekam. Mam dalej tych samych świetnych przyjaciół, robimy dalej wiele rzeczy o których mogłem pomarzyć za dzieciaka, mam dużo czasu dla siebie, przyjemności sobie dawkuje żeby dalej cieszyły. Kiedyś cieszył burger z Chico Mexicano za 10 zł od święta, dzisiaj cieszy Smażony ser, okazjonalne piwko litovel cerny citron, kameralne koncerty w Leśniczówce i nocne obserwacje nieba w Planetarium. Wszystko kwestia perspektywy
Ciekawe spostrzeżenia, jestem sporo starszy od pokolenia z, wydaje mi się że nostalgia w moim przypadku związana jest z beztroskim życiem i lepszymi zarobkami w życiu dorosłym. Oczywiście to tylko moje zdanie. Pozdrawiam serdecznie 🐱
Te czasy były piękne bo nie było kultu pieniądza... wtedy było: być nie mieć a gdy coś już mieliśmy to cieszyliśmy się z każdej małej rzeczy. Ja urodziłem się w 87'. Moi rodzice też mi powtarzali często, że czasy w których mnie wychowywali dla nas były najlepsze bo oni mieli gorzej.. ja dziś uważam to samo. To były piękne czasy. Mało tego, zmieniły się autorytety. Kiedyś ceniło się i podziwiało osoby elokwentne, inteligentne z kulturą i szacunkiem a dzisiaj ceni się osoby kontrowersyjne, wywołujące emocje wśród odbiory bez względu na to czy pozytywne czy negatywne. Nie wiem któremu pokoleniu i którym grupom społecznym należy przypisać porażkę jaką widzimy dzisiaj, gdzie ideały rozmieniły się na drobne i wszystko dziś jest na sprzedaż. Chyba olaliśmy młode pokolenie myśląc, że sobie poradzi jak poprzednie, jednak zapomnieliśmy o ogromnym skoku technologicznym i młodzi zostali zbyt mocno przebodźcowani przez co potrzebują takich kontrowersyjnych treści aby wzbudzić w nich jakiekolwiek zainteresowanie. Co by nie mówić, idzie to wszystko w bardzo, bardzo złą stronę i stare jak świat powiedzenie się sprawdza: Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą łatwe czasy, łatwe czasy tworzą słabych ludzi, słabi ludzie tworzą trudne czasy i chyba wypada na to, że Pokolenie Z to ci słabi ludzie co w sumie możemy zaobserwować. Robienie wszystko za wszelką cene dla atencji, brak jakichkolwiek wartości, brak celu w życiu, częste problemy psychiczne oraz popadanie w uzależnienia, brak udziału w życiu politycznym, brak zainteresowania własnym krajem i historią, brak identyfikowania się z barwami narodowymi, brak patriotyzmu. Pokolenie wyprute totalnie ze wszystkiego mające totalnie wszystko w dupie w dodatku bardzo roszczeniowe. To idzie tylko i wyłącznie w jednym kierunku niestety.
Jak w ogóle pod materiałem, gdzie o nostalgii mówi się wprost że prowadzi naszymi wspomnieniami do świata, który uwaga, NIGDY NIE ISTNIAŁ. Można w ogóle przytoczyć tą gównianą tezę o słabych czasach i słabych ludziach etc? Nie było kultu pieniądza? Owszem, był kult kombinatorstwa, złodziejstwa i ,,załatwiania" wszystkiego żeby te pieniądze zdobyć. Że niby kiedyś Kontrowersja nie była w cenie? Gówno prawda. Kontrowersja zawsze sprzedawała się dobrze, różni się jedynie format i skala. Jako przedstawiciel pokolenia Z w ogóle nie czuję się dotknięty twoimi zarzutami wobec mojego pokolenia, a wiesz dlaczego? Bo dosłownie wszystkie twoje zarzuty wysnute wobec nas, są kurwa identyczne jak te, które dekadę temu przypisywano Milenialsom, czyli właśnie wam XD. Co tylko potwierdza tezę z filmu że nostalgia często prowadzi was wspomnieniami do świata który, nigdy nie istniał. Wszyscy dzisiaj jesteście już po 30 i próbujecie sami siebie w ten sposób dowartościować, ale sami już zdążyliście zapomnieć że wy też przez dłuuugi okres byliście właśnie tym straconym pokoleniem. Powiem ci więcej Historia myślenia w stylu ,,Kiedyś to było, nie to co teraz" jest niemal tak stara jak stara jest cywilizacja ludzka, a pierwsze teksty sprowadzające się do ,,Młodzież nie szanuje starszych, nie ma autorytetów ani żadnych wartości, a nas czeka upadek i koniec świata" Możesz znaleść nawet na glinianych tabliczkach, zapisanych pismem klinowym w starożytnym Sumerze i towarzyszy nam, aż do dzisiaj.
@@izabelab5769 "my" mieliśmy wspaniałe czasy bo nie mieliśmy nic a byliśmy szczęśliwi. Rodzice zapewniali dach nad głową i jedzenie i nic więcej do szczęścia poza naszym własnym towarzystwem nie było nam potrzebne. "Łatwe" czasy ma pokolenie dzisiejsze bo rodzic na urodziny kupi samochód, dzieciak nie musi się uczyć ani pracować bo jest wsparcie rodziców nawet do 30stki. Mało tego przecież dzisiejsze rodziny zapewniają domy i mieszkania inwestując w nie dla swoich dzieci. My cieszyliśmy się jak ojciec trzezwy z roboty wrócił. Niestety, ale dzisiejsze pokolenie nie zrozumie tego jak ojciec wyszedł do roboty, nie miał telefonu komórkowego, samochodu i nie widziałeś ojca od 6 rano do 23... Ja do dziś pamiętam jak matka w oknie do późnych godzin czekała na mojego ojca. Dzisiejsze pokolenie nigdy tego nie zrozumie stąd też nie doceni tego co ma. To właśnie moje pokolenie było twarde i stworzyło łatwe czasy. W filmie mowa jest o późniejszych rocznikach 95-00+, ja wspominam wcześniejsze czasy właśnie tych osób, których ta nostalgia tamtych lat faktycznie dotyczy.
@@Ajax5500 niestety straszne głupoty napisałeś a ja wspomniałem o wcześniejszych rocznikach, których ta nostalgia faktycznie dotyczy i pamięta te czasy bo wychowała się w nich. W filmie mowa jest o rocznikach 95-00+ ja mówię już o latach 80-90 stritce.
O odcinek o mnie xD Na nostalgię też ma ogromny wpływ to co się działo w naszym życiu osobistym. Przykładowo najwiekszą nostalgię czuję do lat gdzie miałam pełną rodzinę, gdzie we wspomnieniach są ludzie których już nie ma. Jeśli mieliśmy w życiu jakieś wydarzenie które zmieniło nasze życie 180 stopni na gorsze, to automatycznie te wspomnienia sprzed tego wydarzenia będziemy pamiętać lepiej, przyjemniej. Co do samej nostalgii do lat których nie mieliśmy prawa przeżyć, najbardziej to uczucie mam nie tylko do samych rzeczy typowo z popkultury np. muzyki czy filmów choć to niewątpliwie tylko to nasila, ale do zdjęć i opowieści. Gdy moja mama opowiada o czasach gdy jeździła do dziadków, gdy spędzała czas ze swoim kuzynostwem (dość licznym notabene), rodzeństwem. Też być może to uczucie jest jeszcze bardziej spotęgowane przez to że nie doświadczyłam czegoś takiego. I tu też można przejść do kwestii niezadowolenia z obecnego życia. Nie mam rodzeństwa, taty, kuzynostwo mam tylko sporo młodsze gdzie tak naprawdę dopiero teraz mogę się dogadać z 12 letnią kuzynką. W teorii mam wszystko co materialnie jest potrzebne: jedzenie, dach nad głową, ubrania, sprzęty elektroniczne, mogę bez problemu realizować swoje pasje, uczyć się, ale tak naprawdę nie to jest najważniejsze. Kiedyś by to co dzisiaj można mieć, trzeba było mocno się postarać, albo i w ogóle było nieosiągalne. Dzisiaj mamy disney+ i netflixy, lecz żeby 20 lat temu można było coś obejrzeć trzeba było albo postarać się o dvd, albo cierpliwie czekać na pojawienie się ulubionego filmu w telewizji. Te rzeczy się po prostu bardziej doceniało, dlatego dzisiejsze technologie nie robią takiego wrażenia na dzieciakach (i 20 latkach również), jak na dzieciakach lat 90 telefon i komputer który był marzeniem. Ta cierpliwość i fascynacja nowością była na tyle urokliwa że najwyraźniej odgrywa najistotniejszą rolę w uczuciu nostalgii, poza oczywistą idealizacją i tęsknotą za dzieciństwem, a nawet za nigdy nie istniejącą arkadią.
Zauważyliscie, że młodsze pokolenia doświadczają jakiegoś dziwnego dysonansu kiedy opowiada się im o Polsce w latach 80-90 ponieważ wyobrażali, że Polska wyglądała jak w serialu stranger things- każdy dzieciak miał Nintendo, buty Nike, słuchał muzyki na kasetach i oglądał Knight ridera na kineskopowym telewizorze
@@azusakitade3433 nie mógł w Japonii kupić Pegasusa bo to polski branding stworzony przez Dariusza Wojdyge i Marka Jutkiewicza😏 Chińczycy produkowali podróbki Nintendo i je sprzedawali zagranicznym importerom, a Ci nakładali swoje logo i sprzedawali jako swój sprzęt ( tak samo jak Manta, kuKirin czy Kruger&Matz) równie dobrze możesz założyć markę np. azusakitade i sprzedawać hulajnogi elektryczne zamówione na Alibabie i to będą te same hulajnogi co Xiaomi tylko będą miały inną nazwę- więc jeśli twój tata kupił Pegasusa w Japonii to musiał go kupić od innego Polaka, który tego Pegasusa do Japonii wywiózł, albo trochę podkoloryzował tę Historię, żeby zaimponować dziecku
Rocznik 06' here, muszę przyznać, że nostalgia pomagała mi w gorszych momentach życia, jednak zagłębianie się w nią na tyle głęboko, że przykładowo słuchasz tylko muzyki z wczesnych lat 2000 lub oglądasz jedynie bajki, bo na współczesne seriale nie masz ochoty gdyż mając te 17/18 lat nadal czujesz się dzieckiem (z powodu dorastania w czasie pandemii) jest dosyć nieprzyjemnym uczuciem, nostalgia z jednej strony mi pomogła w moim życiu z dnia na dzień, ale z drugiej strony zamknęła w klatce. na szczęście powoli, z czasem kiedy jest u mnie coraz lepiej zaczynam w końcu doceniać te bardziej ,,dojrzałe", nowe produkcje (nie umniejszając ofc tym starszym). jak dla mnie nostalgia jest okej, póki nie zawładnie twoim całym życiem i póki nie wolisz jej bardziej od swojego teraźniejszego życia. jeśli to przeczytałaś/eś życzę miłego dnia/nocy :3
Pewne rzeczy były lepsze wtedy (od ludzkiej mentalności, większej życzliwości po muzykę czy filmy), a w niektórych aspektach gorzej jest teraz (np. podniósł się poziom życia, ale ludzie są mniej otwarci na siebie nawzajem; media społecznościowe piorą nam mózgi, AI zaczyna przejmować stanowiska pracy itd. itp). Osobiście często tęsknię za tą dawną dziecięcą beztroską, ale staram się tworzyć nowe, miłe wspomnienia tu i teraz ☺️
kocham ten kanal za to ze raz mam myslenie ze jakies glupoty sa poruszane a raz cos co w pelni rozumiem bo dokladnie mam tak. Ten temat w sedno pokazuje to co u siebie zauwazylem i co dobrze rozumiem.
tak mnie nostalgia uderzyła że kupiłem telewizor crt 14 calowy, wycinałem reklamy z polsatu i jetixa, zrobiłem kompilacje i czasem se obejrzę jakąś kreskówkę, król szamanów, świat według ludwiczka, żółwie ninja, spiderman, yu gi oh, duel masters itd., kupiłem też ps2
Jestem rocznik 98 i te lata 2003- 2015 kocham . Wszystko było spokojne i czas leciał wolno i było dużo życia teraz tylko przez 2 miesiące w roku widzę swoją ekipę i za każdym razem robimy to co za dzieciaka chociaż niektórzy mają już ponad 30 lat i dalej gramy w karty czy "grzyba"
W KWESTII GOTHICA 2 POD KONIEC MATERIAŁU jedyna rzecz do której się przyczepię to nawiązanie w montażu do Gothica 2, jako przykładu że lepiej odkrywać nowe światy zamiast wracać do tych już znanych. Sam ogrywam co chwila jakieś nowe produkcje, seriale czy muzykę, oczywiście w miarę możliwości, ale akurat przejście Gothica 2 Nocy Kruka drugi raz rok temu (pierwszy był chyba w 2018), to było bardzo ciekawe doświadczenie choćby dlatego że wybierając inne stronnictwo jest możliwość ujrzenia questów czy zmian w fabule których nigdy byśmy nie zobaczyli grając jeszcze raz tą samą ścieżką fabularną są gry takie jak G2 albo drugi Wiedźmin które trzeba przejść co najmniej dwa razy żeby zobaczyć to co przygotowali dla nas deweloperzy
Sprawdza się powiedzenie, że lubimy to co już znamy, myślę, że stąd w marketingu powrót do "starych, dobrych czasów". Prawda jest taka, że nostalgia romantyzuje lata młodości, "kiedyś to było", za którym tęsknimy to złudzenie, to dziś jest lepiej, ale przekonamy się o tym za 15-20 lat i tak w kółko.
To jest ogólnie ciekawe, że tęsknię za okresem do roku 2010 później jakby coś przeskoczyło i ten czas stracił magię. Obecnie zaś mam wrażenie, że żyjemy w okresie w którym jest wszystko do przesytu przez co wszystko wydaje się jednakowo miałkie. Może na tym polega problem, że wtedy doświadczaliśmy świata żywego, non stop był powód do zachwytu i każdy dzień przynosił takie powody, obecnie ma się wszystko na wyciągnięcie ręki i we wszystkim wyczuwa się schemat, powtarzalność i bezduszność.. wszystko dlatego, że odkrywa się w życiu za dużo, za dużo zła i negatywnych intencji, przez co świat szarzeje, gdy dzieciństwo dzięki naiwności pozwalało na oglądanie świata bardziej czarno biało
Tęsknię i nie zarazem. Dziwne uczucie, były lepsze, ale w większości gorsze rzeczy. Tęsknię za poziomem kontaktów międzyludzkich i technologii. W latach 90 i na początku 2000 były na takim poziomie, że właśnie te kontakty na żywo ułatwiały. Od tamtej pory to równia pochyła. Przynajmniej takie mam wrażenie.
1991 tyle w temacie, czołówka zrobiłeś mi dzień a z końcówka się nie zgadzam, to właśnie nostalgia daje poczucie bezpieczeństwa gdy wszystko dookoła się wali a dodatkowo pozwala się chwycić czegoś znajomego gdy wszystko dookoła się zmienia.
Jak to pięknie zostało powiedziane... Kto by nie chciał choć na 1 dzień przenieść się do czasów dzieciństwa. Przytulić tych których już nie ma z nami na świecie, pobawić się zabawkami ze starych czasów. Czerpać przyjemność z braku technologii gdzie wygięty patyk był twym katalizatorem do kreatywności...
Rozbraja mnie kiedy mlodzi ludzie mówią: kiedyś to bylo 😂 wiadomo, że każdy człowiek wspomina dzieciństwo, czas beztroski, kiedy nie byliśmy jeszcze świadomi jak brutalnie funkcjonuje świat. Uważam, że w każdych czasach trzsba szukac czegoś pozytywnego, czegoś dla siebie, mimo że nie do końca nadążamy. Zatracając się w przeszłości tym bardziej bedziemy odklejeni od rzeczywistości zmieniajaxej sie ekspresowo😊😢😢😢
Rocznik 95. Nie tęsknię za dawnymi czasami ale uwielbiam obcować z dawnymi ksiazkami, filmami czy muzyką. Nie przeszkadza to zapoznawać się z nowościami. Zainstalowałam teraz emulator ps2 i pykam w gierki, fajna zabawa, do tego uratowałam od wyrzucenia karton ksiazek młodzieżowych z lat 60-70 i czytam po kolei.
@@skyblue5220 i tutaj cię zdziwię, za komuny było lepiej niż teraz. Przynajmniej nikt nikomu nic nie zazdrościł i ludzie byli dla siebie dobrzy. Ale co ty o tym możesz wiedzieć, pisząc xdddd w komentarzu.
Lata 90te miały swój smak, wyraz, klimat. Dziś jest pełno wszystkiego bez charakteru. Wszytko się dynamicznie zmienia. Poza tym chaosem zmian i przesytu nie ma nic takiego wyrazistego i stabilnego jak kiedyś.
![เปิดใจ “ต้นหอม ศกุนตลา” หลังโดนพาดพิงธุรกิจที่เคยทำ และผลกระทบทำถูกปลดฟ้าผ่า! | แฉ 24 ต.ค.67 [2/3]](http://i.ytimg.com/vi/vCi5OIqlxaE/mqdefault.jpg)
Za czym tęsknicie najbardziej? 😭
Przy okazji wpadnij w link zobaczyć jakie cuda serwują dzisiejsze technologie - kto by nadążył za tymi kąkuterami...
www.komputronik.pl/lp/rtx4000-pc/
Im mniej Fejsów, TikToków, Twitterów i Instagramów, tym było lepiej...😔
PS. TH-cam i Netflix są akurat ok
Nie wiem czemu, ale 2012 i 2016 rok dla mnie jakoś najbardziej się zapamiętał, wyróżnił.
za filmami na youtube bez reklam wplecionych w materiał
Szczerze to za tym, jak nie było jeszcze smartfonów, tylko zwykłe nokie czy siemensy. To był najlepszy okres w życiu.
@@moonchild9237 gorzej bo nie bylo co robic
Najbardziej tęsknię za filmami na yt, w których nikt przez 10 minut mnie nie namawiał na coś, czego i tak nie kupię bo kupię to dopiero jak będę tego potrzebował i zrobię research. Im agresywniejsza reklama tym mniejsza ochota na zakup.
Dokładnie a teraz twórcy potrafią cały odcinek zrobić pod reklamę . Dobrze ze na tym kanale tego nie ma
Jak nie ma ? Teraz na początku była reklama . Masoshista wręcz się przyznaje że po to ma kanał . Zresztą z każdą rzeczą tak się dzieje
Była tak przaśne, amatorskie ale autentyczne . Teraz jak coś jest na czasie to każdy musi zrobić film
Media expert to you, media expert to you! Niskie ceny świętujemy! Media expert to you
🥶💀
@@error203yt9 To i tak jest mały pikuś przy reklamach zwyklych . Oglądasz u tu kilka razy reklamy to jest gorsze niż w tv
C,y tylko nostalgia mnie nie cieszy , a smuci? Czuje ile czasu mi ucieklo w tak szybkim czasie. Nostalgia jest dla mnie wrecz negatywnym uczuciem
nostalgia ma smucić a nie cieszyć xd
@@ntcerJak nazwać nostalgię która by miała cieszyć?
Dokładnie mam tak samo chciał bym wrócić ale tam już nie ma powrotu.😢
Nostalgia nie jest czarno biala. To mix radości, tęsknoty i wynikającego z niej smutku.
Nie tylko ciebie
Usłyszałem kiedyś pewne bardzo trafne i ciekawe stwierdzenie.
"Możesz próbować wrócić do przeszłości, lecz nie zdziw się gdy zastaniesz tam tylko ciszę i puste place zabaw, nikogo już tam niema..."
nie pomyliłeś się? Nie powinno być ,, przeszłości " zamiast ,, przyszłości"?
@@atletifannnn Autokorekta, dziękuję za uwagę 👍
@@michuXYZ 👍🏻
Nostalgia to dla mnie lata 2007 - 2010. Chodziłem wtedy do podstawówki. Chciałbym wrócić do czasów SMSów, kiedy to zamiast zaproszeń na facebooku jechało się do kolegi z klasy na rowerze, żeby zapytać się go o numer telefonu w razie jakbyś był kiedyś chory i potrzebowałbyś przepisać zeszyty albo dowiedzieć się kiedy jest sprawdzian w szkole. Słynne "Wychodzisz na rower albo pograć w nogę?" wypowiedziane z głośnika telefonu Sony Ericson to jest dla mnie powrót do domu.
I to właśnie dla wielu dzieciaków te całe lata 90
Ludzie tęsknią za beztroską. Nie za jakimś konkretnym okresie w czasie.
Prawda jest taka że to naprawdę smutne uczucie, ale łatwo zauważalne zamykanie się i egoizm starszej młodzieży co naprawdę mnie smuci, że trudno znaleźć kogoś bardzo otwartego
Ja miałem sony eriksona z ekranem mniejszym niż mój najmniejszy palec Ale były 5 sekundowymi za darmo Wtedy wszyscy cały dzień po szkole byłyśmy na dworzu pozdro
Jako człowiek w wieku 33 lat który właśnie rozpoczyna swoją przygodę z paniką egzystencjalną i każdego dnia co raz bardziej uderza mnie fakt przemijania...
nostalgia i powrót do przeszłych lat to jednocześnie balsam na przerażoną duszę jak i sól na rany kiedy zdaję sobie sprawę jak wiele rzeczy już nigdy mnie nie spotka.
Pozdrawiam was wszystkich ;)
Przemijanie jest nieuniknione. Trzeba się z tym pogodzić. No i wcale nie jest powiedziane, że kiedyś będzie gorzej... wręcz przeciwnie, życie często potrafi zaskoczyć nas fajnymi rzeczami😀
Wtedy człowiek nie musiał nic robić, nawet tego doceniać.
Widzę, że koliega też nie wie ale chce się dowiedzieć xD ostatnio często się spotykamy w tych internetach
@@marcinm4562 nie widzisz, że to popularny kanał? Algorytm naturalnie boostuje komentarze takich kanałów.
Mądre słowa Mistrzu
O kogo moje oczy widzą najlepszy nauczyciel matematyki po tej stronie Europy
Wręcz przeciwnie, wymarzyłes buty spodnie to albo musiałeś poczekać albo sam odkładać
Wychowywałem się w latach dwutysięcznych i lubię wracać myślami do tego, jak wtedy wyglądał świat. Paczki małych Lays za 90 groszy, Metalowe tazosy i pieniądze w większych paczkach, gry z kiosku takie jak Heroes III, Worms Armageddon czy Painkiller w zbiorczych wydaniach, samochód z lodami parkujący idealnie przed domem, Kaczor Donald i w komiskie i w telewizji. A to wierzchołek góry lodowej. Muzyka ze starszych lat trzyma się mnie nadal i nie pozwala o sobie zapomnieć. Czy to wina wielkich zmian które naszły w późniejszych latach, czy patrzenie z pogardą na obecne trendy? Raczej obydwa.
Przydałyby się rozdziały do pomijania reklamy. Na prawdę nie lubię w tych czasach tej agresywnej taktyki wciskania ludziom wszelkich produktów, których nei chcą. Jak będę chciała sobie coś kupić to sobie kupię robiąc przed zakupem porządny research.
Nie jestem fanem wstawiana cytatów (zwłaszcza z rapu) lecz ostatnio usłyszałem fajny cytat w pewnym utworze którym się tu podzielę: 'Tęsknisz za przeszłością bo ci coraz szybciej płyną dni?
Lecz pamiętaj
Nie wie się o „starych dobrych czasach" gdy się żyje w nich
„Stare dobre czasy" trwają teraz to przywilej żyć' Pozdrawiam i życzę dobrego samopoczucia wszystkim
Jak ci szybko leci czas to patrz w białą ścianę przez godzinę.
Taco Hemingway "Zywot", uwielbiam te koncowke, niby cos oczywistego a jednak blyskotliwego i otwiera oczy
Ja od kilku ładnych lat w glowie mam glownie nostalgie. Gram w gry z mlodosci, oglądam te same seriale, kupuje kineskopowe telewizory, wyszukuje stare komputery, codziennie rozmyslam na temat przeszłości. Slucham muzyki stworzonej tak, by moc sie zatopic w nostalgii. Przywoluje wspomnienia o swiecie i ludziach, ktorych juz wokół mnie nie ma. Czuje przy tym rosnącą niecheć do teraźniejszości. Z każdym miesiącem sie wycofuję coraz bardziej z internetu, w którym przebywanie ma dla mnie coraz mniejszy sens. Chciałbym sie tam cofnąć calym sobą, a zamiast tego jestem coraz starszy i swiat ten jest jeszcze odleglejszy.
Mam tak samo.. Jako nastolatka, w ogóle nie ciągnie mnie do internetu. Chciałabym znowu być mała, kiedy Internet nie był dobrze rozwinięty,kiedy ludzie się faktycznie ze sobą spotykali,a nie czatowali. Co się stało z ludźmi? Jest teraz więcej nienawiści i niechęci, każdy się na wzajem obraża i ocenia.. Czas spędzamy razem nie jest uważany za cenny, a męczący. Jakakolwiek "swojskość" zniknęła.
I jeszcze te bezduszne Ai zastępujące ludzi..
To wszystko mnie strasznie boli i bardzo się cieszę, że było mi dane spędzić dzieciństwo bez telefonu, a nie jak większość dzieci w tych czasach, internet od najmłodszych lat.. Przerażające.
W starszych czasach podobało mi się paradoksalnie to że wiele rzeczy nie było tak łatwodostępnych dla mnie jak dziś, kiedyś jak leciał megahit na polsacie lub mecz to było święto, dziś mam swobodny dostęp do netflixa czy powtórki kluczowych akcji meczy na youtube, gdy ktoś we wsi miał popularną grę to każdy szedł do niego aby sobie w nią pograć lub pożyczyć płytę (u mnie częściej pograć u kogoś niż pożyczyć bo sprzęt za słaby xD) a dziś jest mnogość tytułów z jednym z wielu "pięknych światów" i "fajnej fabuły". Nawet gdy epic games regularnie rozdające gry, rozdało gta 5 to do tej pory nie zagrałem bo co w tym ekscytującego, każdy ma to gdzieś, chcesz to idziesz i se kupujesz i już xD
nie zgodzę się co do gta 5. jeśli gra jest dla ciebie nieinteresująca bo wiele ludzi ma do niej dostęp to współczuję. Idąc tą logiką, po 2000 nie było ciekawych gier
@@alibabazkebaba3518 Tym przykładem z gta 5 bardziej chciałem podkreślić to co mówiłem wcześniej, pomijając to że wyrosłem z grania w gry a jeśli już to raz na jakiś czas uruchomię sobie nostalgiczny tytuł. To tak jakby po ulicy jeździłyby same sportowe auta, na początku może i fajnie ale potem byłoby coś na zasadzie "a pojeździłem sobie lambo to teraz maseratti". Dzisiejsze gry są na pewno o wiele bardziej rozbudowane i bardziej jakościowe względem tych stworzonych kiedyś, mi po prostu brakuje uczucia wyjątkowości w tym wszystkim.
@@pedropuceiro136 a o co chodzi z tym "wyrosłem z grania w gry" przecież niektórzy grają aż do śmierci mając po 65-70 lat ludzie nawet grają, nie wspominając o 40+ i 50+
@@supergracz2985 są tacy co grają tylko w retro, ewentualnie w gry indie z pixelową grafiką, bo nowe gry z otwartymi światami na setki godzin im nie podchodzą (GTA V).
Urodziłam się w latach 80tych. Lata nastoletnie to dla mnie 90-te, wspominam je strasznie, bieda, duża przestępczość, przemoc , dużo cwaniactwa,alkoholizm, mentalność ludzi zatrzymana w komunie, nauczyciele w szkolach tragedia. Dla mnie nostalgia to życie w przeszłości. Staram się pielęgnować dobre wspomnienia i wiele rzeczy wywołuje miłe uczucia to nie żyje tym, choć pewnie nieświadomie nostalgia wpływa na moje życie. Ludzie mówią, że za komuny było lepiej, nie, nie było lepiej, było inaczej. To jest właśnie trzymanie się przeszłości, koloryzowanie jej, wygładzanie, romantyzowanie. Trzeba pamiętać, ale nie żyć nią, inaczej nie rozwiniemy się jako człowiek, czy społeczeństwo.
przeciez mentalnosc polakow sie nie zmienila, dalej mysla ze w tv im powiedza jak maja zyc
Podpisuje się. Jestem 95 więc nie miałem okazji poznać brudu lat 90, ale znam historie z opowieści rodzeństwa i kuzynostwa. Alkoholizm, kradzieże, bieda, młodzież inspirująca się przestępczością która często porywała się na włamania do garaży i do piwnic. Rozumiem tęsknotę za dzieciństwem, ale nie za tamtymi czasami.
Jako rocznik 82 potwierdzam , lata 90 nie były takie kolorowe a ludzie byli dużo biedniejsi niż dziś.Kradzież auta czy telefonu to było na porządku dziennym
@@marianniewrzo1214 nie wiem, mi tam sie podobało ale kazdy ma prawo do własnej opinii
Te ybane prawilniaki
Coś w tym jest że powrót do starych mediów daje spokój psychiczny. Kiedy zagram na ps3 w gry które grałem za dzieciaka to czuję strefę komfortu.
mam tak samo ze starymi grami, cieszę jak dawniej a nowe jak odpalam to nie dają takiej frajdy
Rocznik '89 pozdrowienia dla fanow Dragon Ball, Tytusa Romka i Atomka, komiksów "gigant" Kaczora Donalda i jednej starej piłki do nogi na pół wioski 😂
Pokemony, Gumisie, tazosy, zabawki w McDonaldzie, figurki z Kinder Niespodzianka, telefony stacjonarne i budki telef. na żetony, ciepłe lody i oranżada w proszku, zakupy w osiedlowym sklepie na krechę, picie tranu i łykanie tabletek z rekinem lub marsjanków, nagrywanie programów telewizyjnych i wydarzeń sportowych na kasety VHS
Jeszcze karteczki do segregatora i tamagotchi
Pominąłeś tutaj bardzo ważny element. Nostalgia nie jest jedynym czynnikiem, który tak bardzo wpływa na ludzi. Bardzo ważną rolę gra tutaj uczucie osiągnięcia czegoś. Bardzo dużo ludzi ani o tym nie myśli, zapomina albo ignoruje ale to właśnie trud jest tym czynnikiem, które tam mocno wpływa na uczucia nostalgiczne. I te stare czasy w porównaniu do dzisiaj były właśnie trudne albo może trudniejsze.
Chciałeś obejrzeć fajny film w TV? Musiałeś najpierw znaleźć go w gazecie a potem zjawić się o odpowiedniej godzinie odpowiedniego dnia. Ale najpierw musiałeś iść kupić gazetę by móc widzieć program. Dzisiaj kwestia odpalenia telefonu czy komputera czy smart tv i gotowe.
Chciałeś gdzieś pojechać na wycieczkę? To było przedsięwzięcie, przygotowywanie tony rzeczy, papierów, czy auto da radę, mapa, korki, pogoda, gotówka, zdrowie, gdzie jeść, co jeść, gdzie mieszkać, pamiątki czy zdjęcia by pochwalić się rodzinie. Dzisiaj w ciągu godziny możesz zdecydować gdzie, wsiadasz i jedziesz, gps z telefonu i zero problemu. Telefon i karta kredytowa to w sumie max co potrzebujesz.
Mógłbym tak wymieniać godzinami ale widzicie do czego dążę. Takie wspomnienia utrwalają się najbardziej bo potrzebował dużego wysiłku i osiągnięcie zamierzonego celu było super satysfakcjonujące. I to dotyczy wszystkiego, nawet najprostszych czynności.
Dzisiaj wielu ma kiepskie nastroje bo wszystko przychodzi łatwo. Gdy coś jest trudne, wielu szybko się poddaje bo po co. A to właśnie trudne rzeczy dają najlepsze wspomnienia i doświadczenia.
Całkowicie się zgadzam, nawet po zwykłym graniu na komputerze idzie to zobaczyć. Kiedyś żeby pograć godzinę trzeba było rodzica się naprosić żeby pograć na starym, kompletnie ścinającym grę kompie, czasami robiło się to bez zgody i powodowało to stres, ale też większą przyjemność z gry. Dzisiaj jak już nikt nad tobą nie stoi, gry przestają być atrakcyjne.. dosłownie jak coś jest trudniejsze, sprawia że bardziej zapada w pamięć
@@pikoj Ahh dokładnie tak było ^^ Limitowany dostęp + trud by osiągnąć zamierzony cel, dzięki temu wszystko smakowało dużo lepiej. Ale no i też wiązało się to z dużą ilością nieprzyjemności. Nasz umysł to skomplikowany i ciekawy twór. Łatwo przyzwyczajamy się do łatwej dopaminy i nie chcemy próbować tej trudnej. Ale jak już dostaniemy tą trudną, to wynagrodzeni jesteśmy taką dopaminką, że łatwo się o tym nie zapomni ^^ No i stąd też bierze się łatwa frustracja na nawet trochę trudne rzeczy. Chcemy tą dobrą trudną dopaminę ale łatwym kosztem. A tak się niestety nie da i stąd bierze się frustracja i niechęć do trudnych rzeczy.
Nie smuci mnie że te czasy się skończyły, wtedy byłem dzieckiem które nie ma wpływu na nic i próbuje przetrwać, w domu ojciec tyran alkoholik a w szkole dręcząca patologia, miło popatrzeć jak technologia się zmienia ale nie mam za czym tęsknić, jestem dorosły i ułożyłem sobie życie.
mój ojciec akurat w porządku, ale ta patologia w szkołach to rzeczywiście cieszę się że się to u mnie skończyło i dziwi mnie że nauczyciele pozwalają na takie nękanie innych (i wcale słowo nie jest przesadzone). A hasła na plakatach typu "stop przemocy, inny nie znaczy gorszy" nic nie dają w rzeczywistości.
@@supergracz2985 wiem ze nie przesadzasz, u mnie wychowawca wprost zachęcał do znęcania się nade mną, a byłem w patologicznym gimnazjum z 30 chłopa w klasie, każdy miał łysą głowę.
@@CrawdadSoftware001o kurła to pewnie stali kibice xD
Odczuwam nostalgie do miejsc, w których bywałam jako dziecko na wakacjach. Byly to jedyne momenty gdy byłam bezpieczna i poza przemocowym domem.
ja nie mialem przemocowego domu, ale te miejsca sa jakos szczegolnie nostaligczne i czesto wracam do nich w pamieci.
Może dziwnie to zabrzmi, ale zazdroszczę że miałaś takie fajne miejsce latem.
Ławeczka, wspólne rowery, tworzenie baz, chowany i wiele innych. Z uśmiechem wracam do czasów dziecięco/młodzieżowych, ale trzeba żyć dalej i cieszyć się możliwościami czasów aktualnych :)
Nostalgia po pierwszj miłości, a to nie znam xd
Rel, +1
Good for you, ja niestety znam i przynosi to więcej bólu niż szczęścia.
Uf, na szczęście ja że swoją pierwszą miłością wziąłem ślub :P
@@szymekas7191 gratuluję! XD
Też nie zam, bo źle wspomniam, wolałabym zapomnieć
Nostalgia jest dla mnie jednocześnie błogosławieństwem jak i przekleństwem.
Jestem z rocznika 1999 i często łapię się ostatnio na tym jak bardzo tęsknię za latami dzieciństwa i jak życie było wtedy beztroskie...😔💔
Pięknie wrócić do starych dobrych czasów. Pozdrawiam roczniki lat 90 i pozostałych. Szkoda ,że ,,to se ne vrati" Aż się łezka w oku kręci.
Thorgal, Yans, Szninkiel, Tytus Romek i A'Tomek, Jonek Jonka i Kleks, Kajko i Kokosz, Kapitan Żbik, Hans Kloss, Kwapiszon - najlepsze polskie komiksy ever ✊
@@moonchild9237 @moonchild9237 pamiętasz Książe i tchórz - polską grę ale to był sztos - czy Adaś i Pirat Barnaba, Kangurek Kao, Kapitan Pazur . Klasyka dzieciństwa
@@moonchild9237 @moonchild9237 pamiętasz Książe i tchórz - polską grę ale to był sztos - czy Adaś i Pirat Barnaba, Kangurek Kao i Kapitan Pazur . Klasyka dzieciństwa się przypomina 😄
Doom, Quake, Syndicate, Minecraft, Monkey Island, Alone In The Dark, Max Payne, Scorched Earth, Final Fantasy, IndyCar Racing, etc. Gry-legendy...
Pamiętacie Kangurek Kao, Adaś i pirat Barnaba, Kapitan Pazur czy Książe i tchórz ? :)
Kiedy byłem młody cieszyło mnie dosłownie byle co, każda mała pierdoła a teraz mimo, że mogę sobie pozwolić na naprawdę wiele rzeczy żadna z nich mnie nie cieszy. Wszystkiego jest tyle, że każda rzecz nudzi w 15 minut.
Ja tak samo
Dla mnie nostalgia to lata 2012-2017 czasy gdy mogłem bawić się z kolegami z sąsiedztwa zanim straciliśmy że sobą kątakt.
Były to również czasy zanim dostałem dostęp do internetu.
Zbierałem krązki z rogalików chipicao.
W telewizji oglądałem kreskówki z cartoon network, nickelodeon, boomerang.
Tęsknie za kreskówkami np totalna porażka. Pora na przygode. Zwyczajny serial, ben 10 (nie chodzi mi o tą abominacje z 2016)
Chojrak, flapjack, wróżkowie chrzestni ( do 2013), scooby doo i brygada detektywów. Atomówki oryginalne, kaczor dodgers,jeźdźcy smoków, spongebob(do 2010) itd
Z gier z dawnych lat to głównie gry flashowe
Zombotron, ślimak bob,jack smith, minecraft, papa louie. angry birds rio, kogama.
Więcej sobie nie przypomne i tak się dużo rozpiszałem.
I tak nikt nie przeczyta.
3 reklamy w środku 24m filmu. To taka nostalgia do czasów gdy była tylko tv z reklamami xD
Rocznik 88 here z blokowiska w Warszawie. Lata 90 były obiektywnie beznadziejne. Wszystko drogie, wszędzie daleko, brak perspektyw i dostępu do wiedzy. Strach było wyjść poza główne ulice miasta, bo zaraz za rogiem stali rycerze ortalionu. O jakimś lepszym jedzeniu nawet nie wiedzieliśmy - nikt nie wiedział nawet co to krewetka. Internet bardzo wolny, w którym nic nie było. Na oryginalne gry nikogo nie było stać. Kupowaliśmy piraty w cenie oryginału teraz. Wakacje to maks. nad Bałtyk jak zakład pracy dopłacił i jechało się 10-12h do jakiegoś Pcimia. Wszędzie szaro i brudno. Boiska do piłki z betonu zamknięte na klucz bez możliwości nawet zapłacenia za grę. A jak graliśmy "na drzewka" to kartoflami w nas rzucali z okien. Wszędzie psie odchody. W urzędzie, szpitalu, jakiekolwiek służbie nic nie załatwisz bez łapówki. Znajomi tylko ze szkoły, okolicy, często patologiczni. Nie tęsknie i mam nadzieje, że te czasy nie wrócą.
Rocznik 89, podkarpacka wies.... nic nie bylo lepsze
Tu trochę starszy rocznik również z blokowiska w Warszawie, lata 90 były obiektywnie najlepszym okresem w dziejach Polski po drugiej wojnie, wreszcie zaczęły być dostępne produkty kiedyś kupowane po horrendalnych cenach jedynie w pewexach, ustawa Wilczka pozwalała wreszcie na otworzenie własnego biznesu, otwierały się nowe perspektywy a wiedza przekazywana w szkołach zaczynała nosić znamiona prawdy, wydawnictwa bez cenzury wypuszczały czasopisma, książki opisujące realna rzeczywistość.
Ludzi zapoznawało się bardzo szybko, czasem trzeba było się trochę poszarpać, ale był obecny jeszcze honor i zasady, zazwyczaj na wrogim terenie, jeśli już doszło do konfliktu to mimo wielu przeciwników, mogłeś liczyć na pojedynek "solo" a jak przegrałeś przeciwnik podawał dłoń żeby pomóc wstać.
Na boiska czasem wchodziło się przez płot jeśli były zamknięte, wszyscy grali w piłkę, wystarczył kawałek terenu a drzewa jako bramka, starsi często sprowadzali bramki z sąsiednich blokowisk, pożyczali też i ławki, panowała ogólna życzliwość, niegrzeczni chłopcy dostawali czasem lanie od rodziców przy wszystkich aby zapamiętali, że niektórych rzeczy nie wolno robić.
Wakacje często spędzane u dalszej rodziny, na wsi, czy obok w ośrodkach wczasowych gdzie ceny były przystępne, coś pięknego, mazurskie jeziora, pomosty a wieczorem ogniska na kilkadziesiąt osób, śmiechy i tańce na organizowanych mini dyskotekach, bardzo tęsknie, chciałbym znów tam wrócić.
Włamywanie się na boiska, zamiast swobodne wchodzenie na ogólnodostępne orliki, oraz bójki na wrogim terenie? Rozumiem że ktoś może tęsknić za młodością, ale nie za czasami gdzie mogłeś się szczycić honorową walką wchodząc na wrogi teren. Wolę dzisiejsze czasy kiedy tych wrogich terenów nie ma, gdzie podstawową rozrywką jest bójka na imprezie w remizie.
Refleksja: wtedy było trudniej, ale to dzisiaj ludzie są znacznie mniej zaradni (chociażby w drobnych naprawach, nie mówiąc o urzędach i całej życiówce). Wtedy było średnio z komunikacją, ale to dzisiaj ludzie ze sobą nie rozmawiają, mimo wszystkich udogodnień. Wtedy było trudniej o zakup czegokolwiek, a dzisiaj kupuje się rzeczy niepotrzebne i krótkotrwałe, co też trudno nazwać korzyścią. W późnych 90-tych było trudniej, ale każdy był bliżej ludzi - nie tyle dosłownie co komunikacyjnie. I zaradność była "w cenie". Yup, nostalgia.
100% moje czasy, pozdrawiam rocznik 1993
A dzień dobry. Zgadzam sie. Rocznik 1992.
ja też 93, pozdrawiam serdecznie! :)
Here '94 and feel the same
'93 pozdrawia 😉
91 ❤
Urodziłem się w 1989 i dość dobrze pamiętam lata 90, szczególnie drugą połowę, no i lata 00 to już nastoletniość, mam nostalgię do tych czasów, ale nigdy nie chciałbym wrócić do życia w nich, lubię czasem powspominać, odpalić jakąś gierkę z tamtych lat, albo muzę, przejeżdżając obok podstawówki albo gimbazy mam uczucie nostaligi. Ale tak jak mówiłeś to co oferują dzisiejsze czasy w porównaniu do tamtych, szczególnie w porównaniu do lat 90 to naprawdę było prymitywnie, nikt nie miał internetu ani komórki, baa nawet stacjonarnego nie mieli wszyscy, na ulicach maluchy, polonezy i fiaty, dzwonienie z budki telefonicznej, jak chciałeś film obejrzeć to trzeba było dymać do wypożyczalni kaset video, pisało się listy, aparat foto jak już ktoś miał to trzeba było zdjęcia wywoływać, ciuchy kupowało się na bazarze na słynnym kawałku kartonu mierzyło się dżinsy, do tego bieda bezrobocie, i tak dalej. Tak że można sobie powspominać i tyle ale nie żyć tamtymi czasami, doceniajmy to co mamy teraz bo jest lepiej zdecydowanie lepiej.
bez kitu, zakochany jestem w latach 80-90, a rocznik
ja jestem 01 i jestem zakochany w 2007-11
@@popwitme236ja też 01 a lata 07 11 to najlepsze co mogło być. Po szkole lekcje obiad gierka w cs'ka 1.6
najbardziej tęsknię za tym, jak Nie wiem, ale się dowiem! nie robiło 6min bloków reklamowych w swoich filmach
Ja sie urodzilem pod koniec 98' i tez tesknie za latami 90' (mimo ze ich nie pamietam) 😢 i wczesnymi 00', tym bardziej na wsi był jeszcze ten klimat 90' po 2000 roku, bylo cos niepowtarzalnego w tych czasach, jakos tak prościej sie zylo wtedy
Ten film uświadomił mi że serial Rojst świetnie wykorzystuje nostalgię, dlatego jest taki dobry.
Nie wiem czy sponsorzy zdają sobie sprawę z tego, że większość ludzi przewija fragmenty sponsorowane bo są po prostu irytujące. Ładowanie pieniędzy na reklamę, której większość nie obejrzy to jest wyższy poziom marketingu. Nie bez powodu już dawno temu ktoś doszedł do wniosku, że reklama musi być krótka.
Jestem z rocznika 00' i zbierałam karteczki, miałam Tazosy, zabaweczki z chrupek Snaki, grałam w Snejka z babci telefonu, nie miałam dostępu do internetu, więc na laptopie głównie grałam w Pasjansa, Sapera, czy w kosmiczną grę imitującą maszynę z kulką (zapomniałam teraz nazwy, p.s. jest nadal dostępna ale przez stronę internetową). Żyłam w biedzie, gdzie oboje rodzice pracowali, bo nie było innej rady. Bawiłam się na trzepaku i łaziłam po osiedlu. Myślę, że nie wiele więc nas różniło z rokiem 90'.
Najbardziej kochałam jak się dowiadywałam, że taty kolega dał nam płytkę ze zgranymi bajkami, czy poszliśmy do wypożyczalni video. ❤
Ta kosmiczna gra to był Pinball :D
Właśnie! Zapomniałam tej nazwy.
Miałem podobnie ,złote lata
Ja to bazy z kolegami z podwórka robiłem teraz to jak się spotykamy wszyscy starą paczką to aż miło powspominać
Takiego lokowania produktu na tym kanale jeszcze nie było.
To teraz odcinek o wpływie gier planszowych na człowieka. Sam jestem introwertykiem i spotkania z ludźmi przy planszówce to niesamowita sprawa dla kogoś takiego. Jak by co istnieją iwenty, targi i ogólnie społeczność graczy planszowych jest ogromna. Polecam zbadać temat ;)
Czyli masz swoje hobby i odcinek koniecznie musi być o Twoim hobby. To tak nie działa. I mówię to jako osoba, która lubi planszówki.
@@hihtitmamnan to jest pomysł a "Nie wiem, ale się dowiem!" zrobi z tym, co zechce. Chociaż wątpię, aby ktoś, kto ma wpływ na to, co jest tutaj tworzone, w ogóle odczytał ten komentarz.
Niby spoko ale mi się głównie kojarzy to z osobami które wjeżdżają z jakimiś durnymi planszówkami w momencie gdy spotkanie się rozkręca i tego nie potrzebuje oraz ze snobami którzy szczycą się posiadaniem czegoś. Sam lubię i mam kilka ale w wybranym ścisłym gronie znajomych gdzie nikt nie zamula oraz nie cofa ruchu :D
@@perq121 Trochę nie rozumiem o co Ci chodzi? Osobiście nigdy się z czymś takim nie spotkałem. Wyobrażam to sobie tak, jakby ktoś np. w środku wesela, na poważnie, powiedział: przebierajcie się w dresy, idziemy grać w piłkę. Przecież to irracjonalne. Wszystko powinno mieć swój czas i miejsce ;)
pewne rzeczy z dawnych czasów potrafią poprawić mi humor, ale umieją zrobić to także nowe rzeczy.
Gratulacje użytkowniku! Wygrałeś nowego iphone 6s
Nic mi z tych czasów nie brakuje - szaro, buro, menelstwo, cwaniactwo na każdym kroku, ciemnota umysłowa, mile wspominam tylko chwile spędzone w domu z rodziną - kiedy wszyscy mieszkaliśmy razem i razem oglądało się filmy w TV, czy wspólnie jadło obiad. Jedyne co z syfu lat 90 wyniosłem to zamiłowanie do literatury i techniki - które pozwalały mi wydostać się, choć na chwilę, wyobraźnią, z otaczającej matni. Dzisiaj jest pod każdym względem lepiej, dlatego bawią mnie smętne miny na fejsowych profilówkach dzisiejszej młodzieży, i moda z tamtych lat, gdzie wychodząc w szerokich spodniach i za dużej bluzie można było dostać po mordzie za "ciuchy po starym".
Tymczasem, dostęp do wiedzy jest otwarty jak nigdy, a ludzie jakoś nie są zbytnio mądrzejsi. To dzięki właśnie rewolucjom lat dziewięćdziesiątych, przykładowo w technologii, wszystko poszło do przodu. A dzisiaj? Zgadza się, mamy też nowinki ale to w większości ewolucje niż rewolucje. Przy okazji mamy te nowoczesne i radosne wszelkiego rodzaju hmm zgrupowania aktywistyczne, ekościemy, nakazy na pojazdy ev itp itd, więcej nie będę pisał bo jeszcze algorytm "wolności" mnie ukaże, za nie bycie jak reszta owieczek. Wspomniałeś, że można dostać po mordzie za ciuchy jak i inne rzeczy, dzisiaj to ty byś był wytknięty palcem. Do meritum, uważam skromnym zdaniem, że ciemnota jest teraz, bardziej niebezpieczna. A i jest kolorowo, tylko te kolory maskują wszechobecny "fejk" Każde pokolenie ma swój czas.
Nie tęsknię w ogóle (rocznik 1995). Bieda, bezrobocie, wysoka przestępczość. Teraz jest lepiej - jestem na swoim, ustatkowany, wolny jak ptak. Poza tym nie muszę tęsknić, bo mam dostęp do starych rzeczy + do nowych. Zresztą dużo rzeczy, na które mnie nie było stać albo były nieosiągalne są obecnie na wyciągnięcie ręki. Jak dla mnie, pomimo sytuacji globalnej, teraz jest najlepszy czas do życia - rozwinięta medycyna, technologia itd. Zresztą nie jestem nostalgiczny, bo to są przysłowiowe różowe okulary, które zakrzywiają rzeczywistość i nie ma co się oglądać za siebie.
Medycyna jest rozwinięta w sensie na teleexpressie jak opowiedzą jaka super pomocna technologia weszła albo pomagają nie wiem komu , bo akurat jak zacząłem mieć problemy zdrowotne to nikt od czterech lat pomimo wielu badań , wielu wizyt czasem nawet kosztownych zabiegów nie zostały rozwiązane a wręcz się pogłębiają . Taka to właśnie rozwinięta medycyna w teorii.
To zależy..... mieszkam i żyje na wiosce ...40 lat temu może i była bieda ale ludzie byli życzliwi,pomocni...można było na nich liczyć....pomimo braku kasy....spróbuj teraz nie mieć pieniądza.....i funkcjonować..😢😢😢...
Jak możesz tęsknić za czasami, których w ogóle nie pamiętasz... To tak, jak ja bym powiedział, że tęsknie za latami 80-tymi, mimo że urodziłem się w 1988...
@@losyartświat medycyny nie kręci się wokół twojego schorzenia... pierwszy przykład rozwoju: przeciwciała monoklonalne na choroby autoimmunologiczne, inhibitory kinaz janusowych jako nowa generacja immunosupresji, albo chociaż elektroniczne modelowanie zębów zamiast pobierania wycisku przyprawiającego o wymioty 🤮
Racja Kolego. Jestem z rocznika 87 i w ogóle nie tęsknię za latami 90tymi gdy chodziłem do szkoły. Bieda, wysoka przestępczość, patologia w szkole i na osiedlu, zgroza jak o tym pomyśleć. Dzisiejsze czasy wraz ze wszystkimi swoimi minusami są lepsze od upiornych lat 90tych. Ludzie urodzeni po roku 2000 mogą myśleć ciepło o tych czasach bo nigdy ich nie zaznali, tylko mają jakiś swój obraz w głowie, który nie ma zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością.
18:45 rynek pracy przez tinder dla pracodawdów, jest właśnie gorszy.
Zamiast rozmawiać z przyszłym przełożonym, rozmawiasz z Julką HR lub z jakimś algorytmem.
Poszukiwania kogoś z 10 letnim doświadczeniem na proste stanowisko pracy, jest możliwe właśnie przez internet i technologie.
Czy te Julki nie mogą wypier
Jako osoba z rocznika 90 nie odczuwam żadnej nostalgii ani żadnych sentymentów do dawnych czasów, nie potrafię ich sobie idealizować, dla mnie to były nieporównywalnie gorsze czasy od obecnych, po prostu wspominam je źle. Obecne czasy uważam za najlepsze, a tym bardziej jako introwertyk nie mam problemu z izolacją, ani z tym żeby całymi tygidniami, miesiącami, oprócz codzinenego pojawiania się w pracy, nie spotykać się z ludźmi. Nie mam już żadnego kontaktu z ludźmi których znałem w dzieciństwie i nie tęsknię za tymi osobami, nie interesuje mnie to co u nich słychać, z moimi obecnymi znajomymi widzę się co jakiś czas, najczęściej z ich inicjatywy, bo ode mnie ciężko wymagać tego, że sam cokolwiek zainicjuję, ale tyle mi wystarczy. Mam wrażenie, że dawniej traciłem czas na codzienne wyjścia z domu i zaniedbałem wiele innych istotnych rzeczy
Same here. Nostalgia to dla mnie wyłącznie filtr w kolorze różowym.
Smutne
@@olekTV2000 tak, dawne czasy były smutne. Obecne czasy są dla mnie najlepsze, nie żyję przeszłością tylko robię swoje i idę dalej z optymizmem patrząc w przyszłość
@@wszechpoteznyetyzer4199 rozumiem, wszystkiego dobrego. "Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy"
Nostalgia jest głęboko osadzona w biologii i psychologii człowieka, a jej przyczyny i mechanizmy wyjaśniają ewolucja oraz neurobiologia.
Nostalgia wyzwala aktywność w obszarach związanych z emocjami, zwłaszcza w amygdali (ciało migdałowate) i hipokampie. Amygdala odpowiada za przetwarzanie emocji, natomiast hipokamp, powiązany z pamięcią epizodyczną, pomaga w przywoływaniu wspomnień.
Wspomnienia związane z przeszłością, szczególnie pozytywną, stymulują wydzielanie dopaminy i serotoniny. Dopamina wpływa na odczuwanie przyjemności i nagrody, a serotonina stabilizuje nastrój, co wspiera poczucie satysfakcji i wewnętrznego spokoju.
Wywołuje przyjemne wspomnienia, które działają jak naturalne narzędzie radzenia sobie ze stresem. W efekcie dochodzi do redukcji poziomu kortyzolu, czyli hormonu stresu, co prowadzi do poprawy samopoczucia.
Ewolucyjnie nostalgia pełniła kilka kluczowych funkcji.
Wzmacnianie więzi społecznych - w czasach, gdy ludzie żyli w małych grupach, wspólne wspomnienia cementowały relacje i zapewniały grupową tożsamość, co zwiększało szanse na przetrwanie w trudnych warunkach. Dzięki nostalgii człowiek mógł budować silniejsze relacje, co wspierało współpracę i wzajemne wsparcie.
Przypominanie sobie przeszłych pozytywnych doświadczeń pomagało w przetrwaniu trudnych chwil, takich jak głód, zagrożenie ze strony drapieżników czy choroby. Nostalgia dostarczała wewnętrznego wsparcia i stabilizowała emocje, co zwiększało odporność na stres i niekorzystne warunki.
Ewolucyjnie, przetrwanie zależało również od rozwoju tożsamości i przynależności do grupy. Umożliwiała nie tylko budowanie wspólnych doświadczeń, ale także pomagała w utrzymaniu tożsamości, co wzmocniało więź społeczną oraz motywowało do działania w obronie swoich bliskich.
Człowiek odczuwa nostalgię, ponieważ pełni ona funkcje adaptacyjne, a przede wszystkim jest odpowiedzią na potrzebę stabilizacji emocjonalnej i społecznej. Działa jak mechanizm, który dostarcza poczucia bezpieczeństwa i przynależności. Jest również narzędziem umożliwiającym organizmowi adaptację do stresu i przechodzi w tendencję do pozytywnego wspominania przeszłości, co pozwala czerpać z przeszłych doświadczeń energię i pozytywne wzorce na przyszłość.
Wspomnienia wywoływane przez nostalgię pełnią rolę „emocjonalnego schronienia” i są elementem konstrukcji psychicznej, która przyczynia się do poprawy jakości życia.
Nostalgia to uczucie, które sięga w głąb ludzkiej duszy, przypominając o minionych chwilach niczym wyblakłe obrazy w zapomnianej księdze. W nostalgii zawiera się tęsknota za przeszłością, która nie tylko wywołuje w nas wspomnienia, ale także dotyka samych podstaw ludzkiej natury - tęsknoty za czymś nieosiągalnym, „utratą Edenu”, co stało się piękniejsze jedynie przez sam fakt, że już tego nie mamy.
To świadomość przemijania. Człowiek nieustannie stawia czoła nietrwałości wszystkiego, co kocha - jest to uczucie „nieutulonej tęsknoty” za czymś, czego nie potrafimy nazwać, a które kłuje w nasze serca „jak sztylet” podczas wspomnienia blasku ogniska czy dźwięku dzikich kaczek lecących o zmierzchu. Jest to pragnienie, które z jednej strony boli, z drugiej jednak jest bardziej pożądane niż jakakolwiek satysfakcja.
Filozoficzne zrozumienie nostalgii odsyła nas do Homera, który w „Odysei” opowiadał o długiej podróży Odyseusza, jego tęsknocie za domem i pragnieniu powrotu do rodzinnych stron. *Nóstos* - powrót - połączony z *álgos* - bólem - jest esencją nostalgii. To nie tylko potrzeba powrotu do konkretnego miejsca, ale raczej pragnienie odnalezienia czegoś utraconego wewnątrz siebie. Nostalgia jest więc domem, który nie istnieje w rzeczywistości, lecz tylko w naszych wspomnieniach, często wyidealizowanych.
Nostalgia jest jak kwiat, którego zapach pamiętamy, choć nigdy go nie widzieliśmy. To jest paradoks tej emocji - pragnienie odzyskania czegoś, co zostało utracone, choć być może nigdy nie istniało naprawdę. Czas psychologiczny jest zupełnie inny od czasu chronologicznego. To, co minione, nadal żyje w naszej pamięci, zyskując niemal mistyczny wymiar.
Nostalgia to sposób ucieczki od teraźniejszości i próba stworzenia „złotej przeszłości”, w której świat wydawał się prostszy, a my byliśmy niewinni jak dzieci. Jednak jest w niej pułapka tej emocji - idealizowanie przeszłości osłabia wolę tworzenia nowej rzeczywistości. Pamięć to widmo, które nie pozwala nam odpocząć. Jest to przypomnienie, że zbytnie zapatrzenie się w przeszłość może być jak zakotwiczenie statku, który nie wypływa na morze.
Psychologowie opisują ten fenomen jako „różowe okulary retrospekcji” - tendencję do przekształcania przeszłości w czas doskonały, bez skazy. Rzeczywistość zostaje zniekształcona przez emocje i czas, co powoduje, że pamiętamy tylko szczytowe doświadczenia, eliminując to, co było nudne czy bolesne.
W kontekście azjatyckim, japońskie 'mono no aware', czyli „patos rzeczy”, wyraża zrozumienie przemijania i subtelny smutek związany z przejściowością wszystkiego. To estetyczne podejście do życia i świata, które docenia piękno tego, co efemeryczne - przypomina, że wszystko, co mamy, jest jedynie chwilowe. Kwitnące wiśnie, które tak szybko opadają, są symbolem tej idei: piękno jest najcenniejsze wtedy, gdy wiemy, że za chwilę zniknie.
Nostalgia, to także sposób na zrozumienie siebie i tego, skąd przychodzimy. Przeszłość kształtuje naszą tożsamość, a każde wspomnienie jest cegiełką, z której zbudowano nasze „ja”. Jednak, przeszłość jest miejscem, które odwiedzamy w snach, ale nigdy nie możemy tam wrócić na jawie.
Filozofia nostalgii jest głębokim przypomnieniem o ludzkiej kondycji - jest jak echo w górach, przypominające nam o naszej drodze. To ucieczka i poszukiwanie zarazem, podróż do miejsc, które istnieją tylko w pamięci.
Ja mam tylko w głowie AEZAKMI
"gunsgunsguns" "seaways" "aezakmi"
Z kolei z czwórki nie pamiętam żadnego a z piątki tylko "comet", ale każda część była na swój sposób specjalna
Albo HESOYAM XD
@@michuXYZ Vice City to dla mnie zawsze będzie najlepsza gra wszechczasów
UMUMYMW
Ale serio kiedyś miałem paczkę na podwórku , zdrowie potem paczkę na osiedlu i zdrowie a teraz nie mam obu tych rzeczy poza nielicznymi ludźmi , którzy prawie czasu nie mają i spotykamy się raz na pół roku czasem częściej czasem rzadziej. Sentyment , więc jak najbardziej uzasadniony.
Rocznik 98 tutaj. To, co było magiczne w dzieciństwie było spowodowane trudnością z dostępem do tego wszystkiego, co ma się dziś. Ludzie w Polsce na początku tego millenium zarabiali mało i każde pójście do sklepu typu media expert, czy rtv euro agd sprawiało ogromną satysfakcję. Pamiętam razem z ojcem jeździłem jako dzieciak do media markt i razem z nim kupowałem gry na ps2 jeszcze w opakowaniach na płyty, bo usługi takie jak steam, czy ps store albo jeszcze nie istniały, albo dopiero raczkowały. Innym aspektem z tamtego życia było długie spędzanie czasu na dworze i zabawy typu chowanego, lub gra w piłkę na asfaltowym boisku. Zimą był śnieg i oglądało się Małysza. No i wtedy jeszcze żyła część członków rodziny ...
Ja bardzo często słucham muzyki żeby wywołać nostalgiczne uczucia. Pomaga mi się to chwilowo oderwać się od rzeczywistości i odstresować się. Czasem zdarza mi się też wracać do różnych miejsc i niekiedy doświadczam takiego uczucia nostalgii że aż łzy mi same lecą z tęsknoty za starymi czasami.
Bez przesady z tą pandemią, nie widzę powiązania z tym, że posiedziałem trochę w domu, a tym, że chciałbym, żeby znowu był 2014
Jeśli tytuł był zdaniem rozkazującym, to dla mnie ta miniaturka smakuje jak połączenie polskiej nostalgii za początkiem lat 2000 w Polsce, ze słowiańską wonią internetu
30 latkowie tęsknią za tamtymi czasami bo byliśmy gówniarzami a tamte czasy były dla nas atrakcyjne, zabawy na dworze, spędzanie czasu ze znajomymi bo nie było smartphonow ale dla dzisiejszych 50 latków to były czasy tragiczne bieda, przestępczość, brak perspektyw
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Jestem 94 więc tęsknię za tamtymi beztroskimi latami ale mój ojciec raczej nie tęskni 😂
Zgadzam się
Nic się nie zmieniło kochanie
@@trafikantes4204 ❤️❤️💋💋
"Nostalgia to błysk, do którego nocą latają ochoczo takie ćmy jak my" Daria Zawiałow
...takie ćmy jak my...takie ćmy jak my..
Ludzie wracają do tego co było, bo to przypomina im ich dzieciństwo. Wtedy też czasy były pod pewnym względem lepsze. Pamiętam że jako dziecko zbierałem wycinki z gazet ulubionego Michaela Jacksona.
Wertowanie kolorowych gazet, takich jak Bravo, Popcorn czy kolorowych plotkarskich gazet było jak poszukiwanie skarbów. Wielką radość dawało znalezienie krótkiego artykułu o swoim idolu. Czegoś czego nie mieli inni. Dziś mamy internet, serwisy VOD, powiadomienia w telu i nic nam już nie sprawia takiej radości. Nie ma czego odkrywać, bo wszytko jest podane na tacy.
Nie wypowiem się za innych, ale z nostalgią wspominam stare dobre czasy, zdając sobie sprawę jakie miały wady. Ale czy te "wady" to był faktycznie problem? Porównywanie tego co mamy teraz z tym co było jeszcze 30 lat temu jest bezcelowe. Jasne, mieliśmy mniej i trzeba było bardziej kombinować, ale to jest integralna część tego wspomnienia. Mieliśmy przez to mocne więzi społeczne i każda małą rzecz dawała ogromną satysfakcję, bo trzeba było ciężko na nią zapracować, a nierzadko też mieć szczęście. Teraz mamy wybór i możliwości, ale po pierwsze, nasze mózgi nie są w stanie tego przetworzyć, po drugie, trzeba zap... jak chomik w karuzeli, żeby mieć siano na ten wybór ;p
Jestem rocznik 98 posiadam Trabanta, słucham w samochodzie kaset, w garażu mam telewizor z dupa, ogladam na nim VHS ubieram sie jak bym wyszedl z lat 90 mam nawet walckmana i i slucham tez viynyli.
Urodziłem się w 1989 roku i świetnie pamiętam lata 90. Nie pałam do nich żadnym sentymentem. Bezrobocie biło rekordy, wszędzie dookoła pijacy oraz menele. Wszystkie blokowiska były szare, popisane, wszystko pochodziło z lat siedemdziesiątych czy 80 i rozpadało się w rękach. Na każdej klatce schodowej śmierdziało sikami. Po drogach jeździmy same postkomunistyczne trupy które były przerdzewiałe, ewentualnie również szare i skorodowane wyeksploatowane zachodnie samochody. Pamiętam że jak na ulicy zobaczyłem Renault Magnum które nieśmiało pojawiały się w Polsce to jawiły się te ciężarówki normalnie jak z filmów amerykańskich. Krawężniki były tak wysokie, że jak się zamyśliłeś to bardzo łatwo można było się potknąć i sobie zęby wybić. Stan dróg był dosłownie opłakany, pamiętam, że jak chciałem przeczytać książkę w samochodzie jadąc gdzieś z rodzicami to ręce trzęsły mi się jak u paralityka. Moda w Polsce była tragiczna, a już w szczególności u kobiet które wyglądały na 20 lat starsze niż były. Gdy oglądałem takie seriale jak żart tropików, Flipper czy Grom w raju to dosłownie ch*j mnie strzelał, że siedzę w takiej obsranej Polsce, a gdzieś tysiące kilometrów ode mnie ludzie wygrzewają się na takich rajskich plażach. Każdy kraj na zachód od Polski wydawał się wręcz ziemią obiecaną. Szkoły były szare, pomalowane farbą olejną a zamiast płytek czy parkietu na podłodze był wstrętny szary gumolit. Jedyne co było znacznie lepsze wtedy niż teraz to była polska muzyka i polski film. Reszta śmierdziała ch*jem i gownem. Rzeczywiście jest za czym tęsknić - za szarymi blokowiskami, wszechobecną patologią, wojnami gangów na środku ulicy, za skorodowanymi trupami które jadąc zostawiały za sobą chmury dymu, wszechogarniającą beznadzieją i poczuciem że coś ci umyka. Że inni żyją sobie jak w bajce, A ja oglądam szarzyznę i zarzyganych meneli dookoła.
Coz, ja urodzilem sie w 88 i dobrze wspominam te czasy… Mieszkalismy w malym miescie na wschod od stolicy (okolice wolomina, a o gangach sie nie slyszalo, co najwyzej o dresach rozbijajacych swoje graty na drzewach i tlukacy sie nawzajem). Najpierw mielismy malucha ale potem byl jakis uzywany renault megane. Szkola podstawowa do ktorej chodzilem byla nowo wybudowana. W blokach klatki smierdzialy co najwyzej starzyzna albo wcale. Bylo troche meneli, ale raczej po jakichs laskach siedzieli czy w parkach. Pojawialy sie sklepy typu rema 1000, chleb byl po zlotowce, w sklepiku szkolnym kupowalo sie maczugi. W tv byl tygrysia maska, kapitan tsubasa i inne. U babci na kablowce bylo Cartoon Network po angielsku. Duzo siedzialem na dworze, ale tez gralem na kompie ktory kupili rodzice “do nauki”, najpierw glownie w dema ktore przechodzilem kilkadziesiat razy. Nigdy nie mielismy magnetowidu, ale kolega z klatki obok zapraszal mnie na horrory z lat 80( ogladalem bedac jeszcze 😊w podstawówce). Dobre czasy dla mnie. Teraz sam jestem ojcem i obawiam sie czy teraz czasy ktore ida beda rownie dobre.
"Jedyne co było znacznie lepsze wtedy niż teraz to była polska muzyka i polski film. Reszta śmierdziała ch*jem i gownem."
Cała prawda. Mimo wszystko szkoda, że masz takie negatywne myślenie. Życzę szczęścia :)
Przestępczość była tragiczna. Na osiedlu była ulica gdzie lepiej nie było iść samemu w "markowych" ubraniach bo nie raz ktoś wracał bez butów, spodni, kurtki czy bluzy. Złodzieje chodzili po domach jak akwizytorzy sprzedając kradziony sprzęt czy ubrania że sklepów. Co tydzień w jakimś aucie pękała szyba i ginęło radio. Nawet jako dziecko nie mogłeś czuć się bezpiecznie. Parę razy jako dziecko dostałem w twarz, od 20-kilku latków mając te 12 lat bo nie chciałem być "frajerem" i nie pozwalałem im się obrażać. Połowa dzieciaków marzyła o zostaniu gangsterem czy złodziejem samochodów bo widziała jak starsi z ulicy mieli pieniądze, a nie chodzili do pracy, gdzie nasi rodzice robili po dwa etaty a nie mieli pieniędzy. Zupełnie nie tęsknię za tymi czasami, dorastanie w takich warunkach zrobiło na krzywdę i wypaczyło rzeczywistość. Pamiętam jakie miałem zderzenie z prawdą jak poszedłem do szkoły średniej na innym osiedlu, nagle okazo się że te patologię nie są powszechne, tylko są ewenementem w mojej okolicy. Cieszę się że mimo tego wyszedłem na prostą.
dokładnie zgadzam się że te czasy nie były dobre, mimo że ich nie przeżyłem, ale wiem dużo z opowieści, nie rozumiem tego trendu (tęsknota za latami 90) moim zdaniem najlepiej żyło się w latach 2008-2019.
Gdzie ty mieszkałeś?
Pan Kleks, Arabela, Siedem Życzeń, Reksio, Kot Filemon, Bolek i Lolek, Było Sobie Życie, Smurfy, Stawiam na Tolka Banana, Podróż Za Jeden Uśmiech, Seksmisja, Kingsajz, Alternatywy 4, Zmiennicy, Janka, Sonda, Teleranek, Tik Tak, 5-10-15, Budka Suflera, Perfect, Lady Pank, Lombard, Bajm, etc...❤
Sagala
Najlepiej wspominam zapełnione place zabaw, a nawet jak nikogo nie było to wystarczyło wyjść, zaraz ktoś przez okno zobaczył i też wyszedł. W 15 minut zbierała się ekipa do gry w piłkę, wykopa, czy w palanta. Graliśmy do nocy, czasami nawet w deszczu, czy przy latarkach. Najgorsza kara to zakaz wychodzenia z domu, dzisiaj pewnie odwrotnie. Sensacją była ostatnia strona brukowca z kobietą topless albo znaleziony gdzieś ckm, czy inny magazyn xxx, a Dragon ball na RTL7 to była świętość. Współczuję obecnej młodzieży jak widzę ich wejpujących z nosem w telefonie - szkoda na to czasu i zdrowia.
19:34 Totalnie by mi nie przeszkadzało żyć w takim systemie. Im coś jest prostsze tym trudniej to docenić.(Mam na myśli głównie rozmowy przez neta) (W moim mniemaniu)
Moim zdaniem to nie jest iluzja. Może i będzie to teza antynaukowa, ale z całą świadomością wad przeszłości i dogodnosciami teraźniejszości, bez zastanowienia cofnęłabym się do „prymitywnego, prostego” życia. Nie potrzebuje tej technologii, nie chce jej, ale nie mam wyboru. Wole żyć w swojej iluzji kochając nostalgie, niż próbować gonić na sile króliczka, by być „na czasie”.
Dlaczego ludzie wracają do lepszych czasów? Bo były lepsze XD Niby proste ale kiedy się tak patrzy na galopujące zubożenie kulturowe w mediach które mają do zaoferowania jedynie seks, przemoc i satanizm to nic dziwnego że ludzie z chęcią wracają do starych dobrych czasów, nawet jeśli w nich nie żyli. I nie jest prawdą że dziś jest ciężko kogoś czymś zaskoczyć bo już wszystko wymyślono i pokazano. Wspaniała kultura lat 80tych wcale nie była jakoś specjalnie odkrywcza i było to odgrzewanie starych hitów sprzed lat, zarówno w filmie jak i muzyce.
Kiedyś były czasy, tera to ni ma czasów
Bo tak jest
Kiedyś to były czasy, bo strzelali do ludzi na ulicy, a dzisiaj to strzelają w głupich gierkach... Faktycznie, zajebiste czasy były. XDDD
Jestem z 1998, i myślę ze moje pokolenie myli lata 90 z wczesnymi 2000, chociaż osobiście znam wszystkie nostalgiczne urywki w tym filmie + wszystkie artefakty komputerowe typu myszka z kulka czy dyskietki także stwierdzenie ze moje pokolenie nie mogło poznać tamtych czasów jest bledne :)
2000 Też większość rzeczy pamiętam może przez to że wychowałem się w wiosce koło małego miasteczka
Jako rocznik `00 wspominam wspaniale moje dzieciństwo i jest mi przykro w czym dorastają aktualnie dzieci
Myślę, że tak każde pokolenie ma, moi rodzice otwarcie mówią, że najlepiej wspominają swoje wczesne lata czyli lata 80, roczniki 79 i 77. Moja pra babcia wspomina najlepiej czasy przed II wojną światową, urodziła się w 1932, jej mama wspominała najlepiej czasy sprzed I wojny światowej, urodziła się w 1905. Ja najlepiej wspominam czas 2006-07 i przełom 2013/14, rocznik 01.
Pozdrawiam rocznik 98'. Jak ja cię cieszę, że wychowałem się bez technologii, która teraz ciemięży młodych ludzi. Pragnę raz do roku wrócić do tych lat na tydzień, gdzie świat był taki jaki był, lecz bez świadomości że w nim jestem. Wiedział bym przez tym że tak się przenoszę, i wraz ze mną ludzie którzy wtedy byli ( część z nich dalej jest) w moim życiu. Chociaż raz w roku na tydzień. Czekał bym na to bardziej niż na święta jak sądzę 😅
Skrót filmu: każde pokolenie żyje przeszłością.
Jest taka dziewczyna z rocznika 2000 która wrzuca do internetu swoję filmiki bazujące na latach nostalgicznych 80 i 90, jeśli mnie pamięć nie myli to ma ksywkę Retrohenkie. Marzy mi się taka dziewczyna już kilku lat 😇 bo sam żyje tamtymi czasami mimo że ich nie przeżyłem. Rocznik 01 pozdrawiam
Z perspektywy rocznika 95 to prawde powiedziawszy niewiele się zmieniło na przestrzeni okreu który moge powiedzieć że w miarę pamiętam. Telefony są inne, ale wtedy też sie czlowiek nimi bardziej bawił niż przez nie rozmawiał. Zamiast ps5 było ps2, a zamiast 5g i netflixa mieliśmy neostradę i wypozyczalnie dvd. To myśmy się zmienili najbardziej. Każde pokolenie tak ma.
To były czasy, kiedy jedna lub dwie osoby miały nagrywarkę na osiedlu. Gry instalowało się nawet z 3 płytek (diablo 2). Czasy kiedy, ktoś zawsze słuchał muzyki głośno na podwórku a podwórka były przepełnione dzieciakami w każdym wieku. U nas było zazwyczaj pare grupek po parę osób. Starsi budowali boiska i grali w nogę,kosza lub pingla a młodsi skakali z huśtawek, wbiegali na górę ślizgawki lub ganiali się bawiąc w Policjantów i złodzieji. Mieliśmy do okola winogrona. Mirabelki. Jabłka, gruszki, śliwki i wiśnie,agrest które zbieraliśmy i sprzedawaliśmy aby mieć na Laysy. To były czasy. Teraz podwórka są puste a dzieci to zombie pochłonięte fortnite i minecraftem przerobione na płatki śniegu.
A może właśnie teraz dzieci mają więcej możliwości niż tylko ganianie po dworze? Chcą chodzić na zajęcia pływackie to chodzą, na karate- proszę bardzo, w piłkę nożną mogą grać pod okiem trenera. Kiedyś nie było takich możliwości. Puste trzepaki o niczym nie świadczą.
@@izabelab5769 dobre sobie, bodzcowanie dzieci od najmłodszych lat social mediami w żaden sposób nie wyjdzie im na dobre. Szczególnie że nikt nie ma nad tym nadzoru. A jako pracodawca też śmiało mogę stwierdzić że większość współczesnej młodzieży nie nadaje się do roboty.
@@izabelab5769 no chodzą na karate i zajęcia pływackie, kiedyś też chodzili, nawet u nas na wsi były zajęcia karate ogólno dostępne, ale przy okazji teraz i tak 24/7 mają łby w telefonach, w tiktoku i innych social mediach, które niszczą im łby już od najmłodszych lat, w djamy na to 2007-11 telefony nie były kieszonkowymi komputerami, które wciągały cię na cały dzień w ogłupiających treściach, nie każdy miał telefon i nie siedział z nim 24/7 wlepionym w łeb XD a w piłkę zawsze można było grać pod okiem trenera i mówię to jako rocznik 01, czyli załapałem się na okres bez telefonów między 07-11, a też ten kiedy telefony stawały się coraz bardziej wszechobecne czyli min. 13-17
Gdy oglądam obecnie yt to odnoszę wrażenie że całość to powoli reklamy z przerywnikami A nie filmiki z reklamami. Też macie takie wrażenie?
Nostalgia to bardziej dla mnie lata 2010-2020, z tych lat pamiętam najwięcej beztroski. Jestem z rocznika 2006, i wydaje mi się, że wiele ludzi z moich roczników tak bardzo lgnie do lat 90, ponieważ tamten okres jest odległy, lecz nie zbyt odległy, by mógł być znacząco różny od lat mojej, i wielu innych z mojego okresu młodości
Mimo, że kiedyś była straszna bieda to jakoś tęsknię za tamtymi czasami, świat był mniej plastikowy niż teraz
Co ty gadasz. Początek lat 2000 to jest esencja plastiku! Co nie zmienia faktu, że tamte lata były cudowne
Nawet światowa gimbaza z TH-cam'a wie, że lata 80-te i 90-te są the best ❤. Zwł. jeśli chodzi o muzykę i filmy. Dlatego AC/DC, Metallica, Nirvana, GNR, Queen, itd, mają miliardy wyświetleń
Nie tęsknisz za tamtymi czasami tylko za tym, że byłeś młody
@@pabloahato prawda. Dodatkowo ludzki mózg wypiera ze wspomnień te „złe rzeczy” dlatego tamte czasy tak dobrze wspominamy.
@@pabloahaw punkt
Rocznik 95, pracuje w fabryce 8h dziennie, wtedy mam sporo czasu na przemyślenia i bardzo często wracam do czasów np liceum, bądź dzieciństwa - grania w piłkę z chłopakami, bądź setek godzin spędzonych przed komputerem grając np w Gothica a później siedząc na forach internetowych.. jakby nie patrzeć fajne czasy były. Zero zmartwień :D
To u mnie przez zepsute otoczenie oraz przemocowego ojca w dzieciństwie, bardziej tęsknię za latami technikum, około 18 urodzin aczkolwiek teraz naprawdę nie narzekam. Mam dalej tych samych świetnych przyjaciół, robimy dalej wiele rzeczy o których mogłem pomarzyć za dzieciaka, mam dużo czasu dla siebie, przyjemności sobie dawkuje żeby dalej cieszyły. Kiedyś cieszył burger z Chico Mexicano za 10 zł od święta, dzisiaj cieszy Smażony ser, okazjonalne piwko litovel cerny citron, kameralne koncerty w Leśniczówce i nocne obserwacje nieba w Planetarium. Wszystko kwestia perspektywy
Ciekawe spostrzeżenia, jestem sporo starszy od pokolenia z, wydaje mi się że nostalgia w moim przypadku związana jest z beztroskim życiem i lepszymi zarobkami w życiu dorosłym. Oczywiście to tylko moje zdanie. Pozdrawiam serdecznie 🐱
Te czasy były piękne bo nie było kultu pieniądza... wtedy było: być nie mieć a gdy coś już mieliśmy to cieszyliśmy się z każdej małej rzeczy. Ja urodziłem się w 87'. Moi rodzice też mi powtarzali często, że czasy w których mnie wychowywali dla nas były najlepsze bo oni mieli gorzej.. ja dziś uważam to samo. To były piękne czasy. Mało tego, zmieniły się autorytety. Kiedyś ceniło się i podziwiało osoby elokwentne, inteligentne z kulturą i szacunkiem a dzisiaj ceni się osoby kontrowersyjne, wywołujące emocje wśród odbiory bez względu na to czy pozytywne czy negatywne.
Nie wiem któremu pokoleniu i którym grupom społecznym należy przypisać porażkę jaką widzimy dzisiaj, gdzie ideały rozmieniły się na drobne i wszystko dziś jest na sprzedaż. Chyba olaliśmy młode pokolenie myśląc, że sobie poradzi jak poprzednie, jednak zapomnieliśmy o ogromnym skoku technologicznym i młodzi zostali zbyt mocno przebodźcowani przez co potrzebują takich kontrowersyjnych treści aby wzbudzić w nich jakiekolwiek zainteresowanie. Co by nie mówić, idzie to wszystko w bardzo, bardzo złą stronę i stare jak świat powiedzenie się sprawdza:
Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą łatwe czasy, łatwe czasy tworzą słabych ludzi, słabi ludzie tworzą trudne czasy i chyba wypada na to, że Pokolenie Z to ci słabi ludzie co w sumie możemy zaobserwować. Robienie wszystko za wszelką cene dla atencji, brak jakichkolwiek wartości, brak celu w życiu, częste problemy psychiczne oraz popadanie w uzależnienia, brak udziału w życiu politycznym, brak zainteresowania własnym krajem i historią, brak identyfikowania się z barwami narodowymi, brak patriotyzmu. Pokolenie wyprute totalnie ze wszystkiego mające totalnie wszystko w dupie w dodatku bardzo roszczeniowe. To idzie tylko i wyłącznie w jednym kierunku niestety.
Z tego co piszesz wynika, że to właśnie milenialsi są tym słabym pokoleniem skoro żyli w takich wspaniałych czasach
Jak w ogóle pod materiałem, gdzie o nostalgii mówi się wprost że prowadzi naszymi wspomnieniami do świata, który uwaga, NIGDY NIE ISTNIAŁ. Można w ogóle przytoczyć tą gównianą tezę o słabych czasach i słabych ludziach etc? Nie było kultu pieniądza? Owszem, był kult kombinatorstwa, złodziejstwa i ,,załatwiania" wszystkiego żeby te pieniądze zdobyć. Że niby kiedyś Kontrowersja nie była w cenie? Gówno prawda. Kontrowersja zawsze sprzedawała się dobrze, różni się jedynie format i skala. Jako przedstawiciel pokolenia Z w ogóle nie czuję się dotknięty twoimi zarzutami wobec mojego pokolenia, a wiesz dlaczego? Bo dosłownie wszystkie twoje zarzuty wysnute wobec nas, są kurwa identyczne jak te, które dekadę temu przypisywano Milenialsom, czyli właśnie wam XD. Co tylko potwierdza tezę z filmu że nostalgia często prowadzi was wspomnieniami do świata który, nigdy nie istniał. Wszyscy dzisiaj jesteście już po 30 i próbujecie sami siebie w ten sposób dowartościować, ale sami już zdążyliście zapomnieć że wy też przez dłuuugi okres byliście właśnie tym straconym pokoleniem. Powiem ci więcej Historia myślenia w stylu ,,Kiedyś to było, nie to co teraz" jest niemal tak stara jak stara jest cywilizacja ludzka, a pierwsze teksty sprowadzające się do ,,Młodzież nie szanuje starszych, nie ma autorytetów ani żadnych wartości, a nas czeka upadek i koniec świata" Możesz znaleść nawet na glinianych tabliczkach, zapisanych pismem klinowym w starożytnym Sumerze i towarzyszy nam, aż do dzisiaj.
Pięknie podsumowanie,teraz mamy robione pokolenie przygłupów ze słaba psychika,
@@izabelab5769 "my" mieliśmy wspaniałe czasy bo nie mieliśmy nic a byliśmy szczęśliwi. Rodzice zapewniali dach nad głową i jedzenie i nic więcej do szczęścia poza naszym własnym towarzystwem nie było nam potrzebne. "Łatwe" czasy ma pokolenie dzisiejsze bo rodzic na urodziny kupi samochód, dzieciak nie musi się uczyć ani pracować bo jest wsparcie rodziców nawet do 30stki. Mało tego przecież dzisiejsze rodziny zapewniają domy i mieszkania inwestując w nie dla swoich dzieci. My cieszyliśmy się jak ojciec trzezwy z roboty wrócił. Niestety, ale dzisiejsze pokolenie nie zrozumie tego jak ojciec wyszedł do roboty, nie miał telefonu komórkowego, samochodu i nie widziałeś ojca od 6 rano do 23... Ja do dziś pamiętam jak matka w oknie do późnych godzin czekała na mojego ojca. Dzisiejsze pokolenie nigdy tego nie zrozumie stąd też nie doceni tego co ma. To właśnie moje pokolenie było twarde i stworzyło łatwe czasy. W filmie mowa jest o późniejszych rocznikach 95-00+, ja wspominam wcześniejsze czasy właśnie tych osób, których ta nostalgia tamtych lat faktycznie dotyczy.
@@Ajax5500 niestety straszne głupoty napisałeś a ja wspomniałem o wcześniejszych rocznikach, których ta nostalgia faktycznie dotyczy i pamięta te czasy bo wychowała się w nich. W filmie mowa jest o rocznikach 95-00+ ja mówię już o latach 80-90 stritce.
O odcinek o mnie xD
Na nostalgię też ma ogromny wpływ to co się działo w naszym życiu osobistym. Przykładowo najwiekszą nostalgię czuję do lat gdzie miałam pełną rodzinę, gdzie we wspomnieniach są ludzie których już nie ma. Jeśli mieliśmy w życiu jakieś wydarzenie które zmieniło nasze życie 180 stopni na gorsze, to automatycznie te wspomnienia sprzed tego wydarzenia będziemy pamiętać lepiej, przyjemniej.
Co do samej nostalgii do lat których nie mieliśmy prawa przeżyć, najbardziej to uczucie mam nie tylko do samych rzeczy typowo z popkultury np. muzyki czy filmów choć to niewątpliwie tylko to nasila, ale do zdjęć i opowieści. Gdy moja mama opowiada o czasach gdy jeździła do dziadków, gdy spędzała czas ze swoim kuzynostwem (dość licznym notabene), rodzeństwem. Też być może to uczucie jest jeszcze bardziej spotęgowane przez to że nie doświadczyłam czegoś takiego. I tu też można przejść do kwestii niezadowolenia z obecnego życia. Nie mam rodzeństwa, taty, kuzynostwo mam tylko sporo młodsze gdzie tak naprawdę dopiero teraz mogę się dogadać z 12 letnią kuzynką. W teorii mam wszystko co materialnie jest potrzebne: jedzenie, dach nad głową, ubrania, sprzęty elektroniczne, mogę bez problemu realizować swoje pasje, uczyć się, ale tak naprawdę nie to jest najważniejsze. Kiedyś by to co dzisiaj można mieć, trzeba było mocno się postarać, albo i w ogóle było nieosiągalne. Dzisiaj mamy disney+ i netflixy, lecz żeby 20 lat temu można było coś obejrzeć trzeba było albo postarać się o dvd, albo cierpliwie czekać na pojawienie się ulubionego filmu w telewizji. Te rzeczy się po prostu bardziej doceniało, dlatego dzisiejsze technologie nie robią takiego wrażenia na dzieciakach (i 20 latkach również), jak na dzieciakach lat 90 telefon i komputer który był marzeniem. Ta cierpliwość i fascynacja nowością była na tyle urokliwa że najwyraźniej odgrywa najistotniejszą rolę w uczuciu nostalgii, poza oczywistą idealizacją i tęsknotą za dzieciństwem, a nawet za nigdy nie istniejącą arkadią.
Fajny filmik, bardzo pouczający i przypominający o tym co ważne
Rocznik 90, kocham lata dzieciństwa i dorastania czyli końcówka lat 90 i początek 00. Cudowne lata beztroski i pięknych wspomnień.
Zauważyliscie, że młodsze pokolenia doświadczają jakiegoś dziwnego dysonansu kiedy opowiada się im o Polsce w latach 80-90 ponieważ wyobrażali, że Polska wyglądała jak w serialu stranger things- każdy dzieciak miał Nintendo, buty Nike, słuchał muzyki na kasetach i oglądał Knight ridera na kineskopowym telewizorze
Ja miałam pegasusa. Tata z japoni przywiózł.
@@azusakitade3433 prędzej z Tajwanu😁 to była podróbka sprowadzona na polski rynek ( w innych krajach pegasusy nazywały się FUNstation albo King game)
@@olekbujaa7068 nie kupił w Polsce tylko w Japonii
@@azusakitade3433 nie mógł w Japonii kupić Pegasusa bo to polski branding stworzony przez Dariusza Wojdyge i Marka Jutkiewicza😏 Chińczycy produkowali podróbki Nintendo i je sprzedawali zagranicznym importerom, a Ci nakładali swoje logo i sprzedawali jako swój sprzęt ( tak samo jak Manta, kuKirin czy Kruger&Matz) równie dobrze możesz założyć markę np. azusakitade i sprzedawać hulajnogi elektryczne zamówione na Alibabie i to będą te same hulajnogi co Xiaomi tylko będą miały inną nazwę- więc jeśli twój tata kupił Pegasusa w Japonii to musiał go kupić od innego Polaka, który tego Pegasusa do Japonii wywiózł, albo trochę podkoloryzował tę Historię, żeby zaimponować dziecku
Rocznik 06' here, muszę przyznać, że nostalgia pomagała mi w gorszych momentach życia, jednak zagłębianie się w nią na tyle głęboko, że przykładowo słuchasz tylko muzyki z wczesnych lat 2000 lub oglądasz jedynie bajki, bo na współczesne seriale nie masz ochoty gdyż mając te 17/18 lat nadal czujesz się dzieckiem (z powodu dorastania w czasie pandemii) jest dosyć nieprzyjemnym uczuciem, nostalgia z jednej strony mi pomogła w moim życiu z dnia na dzień, ale z drugiej strony zamknęła w klatce. na szczęście powoli, z czasem kiedy jest u mnie coraz lepiej zaczynam w końcu doceniać te bardziej ,,dojrzałe", nowe produkcje (nie umniejszając ofc tym starszym). jak dla mnie nostalgia jest okej, póki nie zawładnie twoim całym życiem i póki nie wolisz jej bardziej od swojego teraźniejszego życia. jeśli to przeczytałaś/eś życzę miłego dnia/nocy :3
Pewne rzeczy były lepsze wtedy (od ludzkiej mentalności, większej życzliwości po muzykę czy filmy), a w niektórych aspektach gorzej jest teraz (np. podniósł się poziom życia, ale ludzie są mniej otwarci na siebie nawzajem; media społecznościowe piorą nam mózgi, AI zaczyna przejmować stanowiska pracy itd. itp). Osobiście często tęsknię za tą dawną dziecięcą beztroską, ale staram się tworzyć nowe, miłe wspomnienia tu i teraz ☺️
kocham ten kanal za to ze raz mam myslenie ze jakies glupoty sa poruszane a raz cos co w pelni rozumiem bo dokladnie mam tak. Ten temat w sedno pokazuje to co u siebie zauwazylem i co dobrze rozumiem.
tak mnie nostalgia uderzyła że kupiłem telewizor crt 14 calowy, wycinałem reklamy z polsatu i jetixa, zrobiłem kompilacje i czasem se obejrzę jakąś kreskówkę, król szamanów, świat według ludwiczka, żółwie ninja, spiderman, yu gi oh, duel masters itd., kupiłem też ps2
Jestem rocznik 98 i te lata 2003- 2015 kocham . Wszystko było spokojne i czas leciał wolno i było dużo życia teraz tylko przez 2 miesiące w roku widzę swoją ekipę i za każdym razem robimy to co za dzieciaka chociaż niektórzy mają już ponad 30 lat i dalej gramy w karty czy "grzyba"
W KWESTII GOTHICA 2 POD KONIEC MATERIAŁU
jedyna rzecz do której się przyczepię to nawiązanie w montażu do Gothica 2, jako przykładu że lepiej odkrywać nowe światy zamiast wracać do tych już znanych. Sam ogrywam co chwila jakieś nowe produkcje, seriale czy muzykę, oczywiście w miarę możliwości, ale akurat przejście Gothica 2 Nocy Kruka drugi raz rok temu (pierwszy był chyba w 2018), to było bardzo ciekawe doświadczenie choćby dlatego że wybierając inne stronnictwo jest możliwość ujrzenia questów czy zmian w fabule których nigdy byśmy nie zobaczyli grając jeszcze raz tą samą ścieżką fabularną
są gry takie jak G2 albo drugi Wiedźmin które trzeba przejść co najmniej dwa razy żeby zobaczyć to co przygotowali dla nas deweloperzy
to jest nostalgia pokolenia Millenialsów.
Zgadzam się
Nie ma to jak wrzucić film o nostalgii w dniu moich 30 urodzin. Dobijcie mnie 😂
Tak, żyje. Bo patrząc na to, co nas czeka, wolę wracać do wartości, które jakkolwiek przekazywała kultura, niestety już miniona.
Sprawdza się powiedzenie, że lubimy to co już znamy, myślę, że stąd w marketingu powrót do "starych, dobrych czasów". Prawda jest taka, że nostalgia romantyzuje lata młodości, "kiedyś to było", za którym tęsknimy to złudzenie, to dziś jest lepiej, ale przekonamy się o tym za 15-20 lat i tak w kółko.
To jest ogólnie ciekawe, że tęsknię za okresem do roku 2010 później jakby coś przeskoczyło i ten czas stracił magię. Obecnie zaś mam wrażenie, że żyjemy w okresie w którym jest wszystko do przesytu przez co wszystko wydaje się jednakowo miałkie. Może na tym polega problem, że wtedy doświadczaliśmy świata żywego, non stop był powód do zachwytu i każdy dzień przynosił takie powody, obecnie ma się wszystko na wyciągnięcie ręki i we wszystkim wyczuwa się schemat, powtarzalność i bezduszność.. wszystko dlatego, że odkrywa się w życiu za dużo, za dużo zła i negatywnych intencji, przez co świat szarzeje, gdy dzieciństwo dzięki naiwności pozwalało na oglądanie świata bardziej czarno biało
Tęsknię i nie zarazem. Dziwne uczucie, były lepsze, ale w większości gorsze rzeczy.
Tęsknię za poziomem kontaktów międzyludzkich i technologii. W latach 90 i na początku 2000 były na takim poziomie, że właśnie te kontakty na żywo ułatwiały. Od tamtej pory to równia pochyła. Przynajmniej takie mam wrażenie.
1991 tyle w temacie, czołówka zrobiłeś mi dzień a z końcówka się nie zgadzam, to właśnie nostalgia daje poczucie bezpieczeństwa gdy wszystko dookoła się wali a dodatkowo pozwala się chwycić czegoś znajomego gdy wszystko dookoła się zmienia.
Jak to pięknie zostało powiedziane... Kto by nie chciał choć na 1 dzień przenieść się do czasów dzieciństwa. Przytulić tych których już nie ma z nami na świecie, pobawić się zabawkami ze starych czasów. Czerpać przyjemność z braku technologii gdzie wygięty patyk był twym katalizatorem do kreatywności...
11:02 do takiej historii tylko podanej nieco współcześnie przenosi również dość świeża bajka pod tytułem "Smok życzeń", również bardzo polecam
Rozbraja mnie kiedy mlodzi ludzie mówią: kiedyś to bylo 😂 wiadomo, że każdy człowiek wspomina dzieciństwo, czas beztroski, kiedy nie byliśmy jeszcze świadomi jak brutalnie funkcjonuje świat. Uważam, że w każdych czasach trzsba szukac czegoś pozytywnego, czegoś dla siebie, mimo że nie do końca nadążamy. Zatracając się w przeszłości tym bardziej bedziemy odklejeni od rzeczywistości zmieniajaxej sie ekspresowo😊😢😢😢
Rocznik 95. Nie tęsknię za dawnymi czasami ale uwielbiam obcować z dawnymi ksiazkami, filmami czy muzyką. Nie przeszkadza to zapoznawać się z nowościami. Zainstalowałam teraz emulator ps2 i pykam w gierki, fajna zabawa, do tego uratowałam od wyrzucenia karton ksiazek młodzieżowych z lat 60-70 i czytam po kolei.
Tęsknię bardzo ;( każdy wszystko szanował a teraz…
Ta, zwłaszcza komuchy szanowały ludzkie życie. XDDD
@@skyblue5220 i tutaj cię zdziwię, za komuny było lepiej niż teraz. Przynajmniej nikt nikomu nic nie zazdrościł i ludzie byli dla siebie dobrzy. Ale co ty o tym możesz wiedzieć, pisząc xdddd w komentarzu.
Najlepiej za komuny to miał Popiełuszko, Pyjas albo ziomeczki z Wujka. Do dzisiaj miło wspominają.@@Exclusive_FiveM_Scripts
Tja, ty chyba zapomniałeś jaka przestępczość była w latach 90
Gdy poraz pierwszy wspomniałeś o grze Wukong, zastanawiałem się czy zaraz nie wspomnisz o tym, że kupując kartę Nvidia otrzymasz grę Wukong gratis :D
Lata 90te miały swój smak, wyraz, klimat. Dziś jest pełno wszystkiego bez charakteru. Wszytko się dynamicznie zmienia. Poza tym chaosem zmian i przesytu nie ma nic takiego wyrazistego i stabilnego jak kiedyś.
już po 2 minutach mi rozwaliłeś głowę super dzieki az motylki w brzuchu mam. wracam do oglądania