ο συγκεκριμενος σκοπος τραγουδιεται με τον ιδιο τροπο και στην Καλυμνο(παντοτε με μικρες τοπικες διαφορες) και απο οτι φαινεται και στην Ροδο, μεσα απο καταγραφες των στιχων αλλα και τις μουσικες καταγραφες του Baud-bovy, ταυτιζεται με αυτη την εκτελεση.
ναι διότι η συγκεκριμένη είναι από ορεινή Ρόδο, υπάρχει και άλλη παραλλαγή με τη μελωδία του "Εστολίσαν το σπερβέρι", ειναι γνωστο οτι απο χωριο σε χωριο στη Ρόδο υπηρξαν ποτε μικρες αλλα και ποτε τεραστιες διαφορες. Ας μην ξεχναμε οτι εδω αποδιδεται με λυρα και οχι με τσαμπουνα!
nikos orestis Αυτό που λες αγαπητέ φίλε, εγώ θα το επεκτείνω. Είναι άλλωστε γνωστή στους περισσότερους η παροιμία του ελληνικού λαού: "Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη". Σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε το κάθε χωριό - από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο να έχει τη δική του ιδιαίτερη παράδοση, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Φυσικά η Ρόδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες για το εν λόγω τραγούδι πάντως :-)
Υπάρχει και μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση ερμηνείας για το νόημα αυτού του τραγουδιού: Ότι προέρχεται από ακριτικό, όπου αυτός που συνορίστηκε τον βασιλιά και τον κέρδισε αρχικά ήταν άρχοντας ακρίτας, και λέγε-λέγε, με το πέρασμα των αιώνων, όταν η έννοια του άρχοντα ακρίτα είχε ξεχαστεί εντελώς από τον λαό, αντικαταστάθηκε από τον άρχοντα τσέλιγκα, κάτι πιο προσιτό και κατανοητό, και τελικά από τον απλό βοσκό (στα νησιά δε νομίζω να υπήρχαν τσελιγκάτα). Ως γνωστόν, η κύρια ασχολία των ακριτών δεν ήταν τόσο το επίσημο καθήκον τους, η προστασία των συνόρων, αλλά οι διαμάχες τους με τους αυτοκράτορες όσο η δική τους δύναμη μεγάλωνε και ο έλεγχος των αυτοκρατόρων επάνω τους χανόταν. Αυτό έχει αποτυπωθεί σε πολλά ακριτικά τραγούδια. Αυτή η παραλλαγή εδώ, όπως και η καλύμνικη, είναι λίγο κουτσουρεμένες. Σε άλλες το στοίχημα δηλώνεται πιο ξεκάθαρα: ποιος θα κερδίσει τη βασίλισσα. Και φυσικά την κερδίζει ο βοσκός. Με μια δόση αλληγορίας λοιπόν, ο αντίπαλος του βασιλιά κερδίζει από τον βασιλιά το διακύβευμα (στο τραγούδι το διακύβευμα είναι η βασίλισσα, στην ιστορία ήταν η εξουσία στα διάφορα ακριτικά Θέματα). Υπάρχει κι άλλο παράδειγμα ακριτικού τραγουδιού που μεταπλάστηκε με παρόμοιο τρόπο: η πάλη του Διγενή (αρχικά, του νέου βοσκού αργότερα) με τον Χάρο.
Να πούμε ότι στη συγκεκριμένη ηχογράφηση ο τσαμπουνιέρης είναι Καλύμνιος (Μιχ. Ρωμανός), και φυσικά παίζει με καλύμνικο τρόπο και ύφος. Εντελώς σπάνια περίπτωση τσαμπουνιέρη που έκατσε να βγάλει τραγούδι πέρα από το τοπικό του ρεπερτόριο. Ο Κοντός που τραγουδάει, και που έκανε και την έρευνα, προφανώς ξέρει ακριβώς τη συμιακή εκδοχή, αλλά ο Ρωμανός αποκλείεται να μην είναι επηρεασμένος από τη «δική του», την καλύμνικη.
![ค้างคืนโรงเก็บกระสวยอวกาศร้างกลางทะเลทราย [Around The World Ep. 3]](http://i.ytimg.com/vi/E5bWZQhABJE/mqdefault.jpg)
ο συγκεκριμενος σκοπος τραγουδιεται με τον ιδιο τροπο και στην Καλυμνο(παντοτε με μικρες τοπικες διαφορες) και απο οτι φαινεται και στην Ροδο, μεσα απο καταγραφες των στιχων αλλα και τις μουσικες καταγραφες του Baud-bovy, ταυτιζεται με αυτη την εκτελεση.
Μια ηχογράφηση που κυκλοφορεί πάντως από τη Ρόδο είναι - στα αυτιά μου τουλάχιστον - αρκετά διαφοροποιημένη. th-cam.com/video/o4KcB8B1B7k/w-d-xo.html
ναι διότι η συγκεκριμένη είναι από ορεινή Ρόδο, υπάρχει και άλλη παραλλαγή με τη μελωδία του "Εστολίσαν το σπερβέρι", ειναι γνωστο οτι απο χωριο σε χωριο στη Ρόδο υπηρξαν ποτε μικρες αλλα και ποτε τεραστιες διαφορες. Ας μην ξεχναμε οτι εδω αποδιδεται με λυρα και οχι με τσαμπουνα!
nikos orestis Αυτό που λες αγαπητέ φίλε, εγώ θα το επεκτείνω. Είναι άλλωστε γνωστή στους περισσότερους η παροιμία του ελληνικού λαού: "Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη". Σε όλη την Ελλάδα βλέπουμε το κάθε χωριό - από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο να έχει τη δική του ιδιαίτερη παράδοση, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Φυσικά η Ρόδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες για το εν λόγω τραγούδι πάντως :-)
ακριβως οπως τα λες, μηπως και μας οδηγει στις αντιληψεις περι πολης-κρατους τις αρχαιας Ελλαδας? μαλλον ποτε δε θα μαθουμε χαχα.
Υπάρχει και μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση ερμηνείας για το νόημα αυτού του τραγουδιού:
Ότι προέρχεται από ακριτικό, όπου αυτός που συνορίστηκε τον βασιλιά και τον κέρδισε αρχικά ήταν άρχοντας ακρίτας, και λέγε-λέγε, με το πέρασμα των αιώνων, όταν η έννοια του άρχοντα ακρίτα είχε ξεχαστεί εντελώς από τον λαό, αντικαταστάθηκε από τον άρχοντα τσέλιγκα, κάτι πιο προσιτό και κατανοητό, και τελικά από τον απλό βοσκό (στα νησιά δε νομίζω να υπήρχαν τσελιγκάτα).
Ως γνωστόν, η κύρια ασχολία των ακριτών δεν ήταν τόσο το επίσημο καθήκον τους, η προστασία των συνόρων, αλλά οι διαμάχες τους με τους αυτοκράτορες όσο η δική τους δύναμη μεγάλωνε και ο έλεγχος των αυτοκρατόρων επάνω τους χανόταν. Αυτό έχει αποτυπωθεί σε πολλά ακριτικά τραγούδια.
Αυτή η παραλλαγή εδώ, όπως και η καλύμνικη, είναι λίγο κουτσουρεμένες. Σε άλλες το στοίχημα δηλώνεται πιο ξεκάθαρα: ποιος θα κερδίσει τη βασίλισσα. Και φυσικά την κερδίζει ο βοσκός. Με μια δόση αλληγορίας λοιπόν, ο αντίπαλος του βασιλιά κερδίζει από τον βασιλιά το διακύβευμα (στο τραγούδι το διακύβευμα είναι η βασίλισσα, στην ιστορία ήταν η εξουσία στα διάφορα ακριτικά Θέματα).
Υπάρχει κι άλλο παράδειγμα ακριτικού τραγουδιού που μεταπλάστηκε με παρόμοιο τρόπο: η πάλη του Διγενή (αρχικά, του νέου βοσκού αργότερα) με τον Χάρο.
Να πούμε ότι στη συγκεκριμένη ηχογράφηση ο τσαμπουνιέρης είναι Καλύμνιος (Μιχ. Ρωμανός), και φυσικά παίζει με καλύμνικο τρόπο και ύφος. Εντελώς σπάνια περίπτωση τσαμπουνιέρη που έκατσε να βγάλει τραγούδι πέρα από το τοπικό του ρεπερτόριο. Ο Κοντός που τραγουδάει, και που έκανε και την έρευνα, προφανώς ξέρει ακριβώς τη συμιακή εκδοχή, αλλά ο Ρωμανός αποκλείεται να μην είναι επηρεασμένος από τη «δική του», την καλύμνικη.