วิญญาณในภาพถ่าย
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 17 มี.ค. 2024
- เพลง วิญญาณในภาพถ่าย
ขับร้องโดย คุณสุเทพ วงศ์กำแหง
คำร้อง/ทำนอง : วิมล จงวิไล
ฉันมองภาพถ่ายที่เธอให้ไว้
เป็นภาพเตือนใจ แม้ตัวห่างไกลก็เหมือนยังอยู่
เธอถอดวิญญาณให้มาสิงสู่
คอยจองมองดูฉันหรือไร
แม้มีวันใดที่อยู่เงียบเหงา
ยังช่วยบรรเทาคล้ายดังว่าเราอยู่ชิดเคียงใกล้
ยลภาพประโลม โน้นนำเราให้
คอยส่งดวงใจไปสู่กัน
ดวงตามีแววแจ่มใส
เตือนจิตใจอยู่ทุกวัน
ลืมตาหลับตาก็ฝัน
เอาภาพนั้นมาแนบกาย
ฉันมีเพียงภาพแต่ห่างเจ้าของ
เคียงข้างประคอง ฉันได้แต่มองลุ่มหลงภาพถ่าย
เฝ้ากอดถนอม มิยอมแหนงหน่าย
พอช่วยผ่อนคลายให้อุ่นใจ - เพลง
รักและคิดถึงครับ
กลับที่ผ่านมาภาระและหน้าที่อาจทำให้ไม่สมบูรณ์แต่ก็ให้กำลังใจกับตัวเองเสมอว่าเราทักได้ไม่เคยมีคำว่าไม่ได้ถ้าพวกเด็กเด็กเค้ามีอาชีพอาชีพแบบสุจริตอีกไม่นานแล้ว เราคงไม่ต้องเหนื่อยมากมายเดินมาจนไกลขนาดนี้แล้วไม่โทษว่าใครผิดหรือใครถูกพวกเราทั้งหมดก็ต้องย้อนดูตัวเราเองก่อนจะยังไงก็แล้วแต่ทุกคน ยอมรู้ตัวเองดีทำอะไรผิดไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเล่นเกมรกับเอฟซีรื้อกับทุกคนที่หวังดีก็ต้องขอโทษอย่างจริงใจ ขอให้เรื่องทั้งหมดจบเพียงเท่านี้ไม่ต้องเดินต่อไม่ต้องเรียกร้องไม่ต้องช่วยเหลือใครทั้งนั้นไม่อยากสร้างความเดือดร้อนหรือสร้างความโกรธเคืองในบางครั้งที่เราเองอาจใช้อารมณ์ล่วงเกินกับ ผู้อาวุโสบางท่านและไม่อยากให้เปลืองงบประมาณน้ำมันที่ใช้มันก็หลายบาทอยู่ชีวิตและเหตุการณ์ที่เหลือปล่อยให้มันเป็นธรรมชาติไปเถอะขอบคุณเอฟซีขอบคุณหลวงขอบคุณหลายหลายอย่างที่เข้ามาตรวจสอบและดูแลประชาชนขอบคุณมากค่ะ
ฟังแล้วโหยหาอดีตที่ผ่านมายาวนานไม่อาจกลับมาอีกได้ได้แต่คิดถึง
เหนื่อยมากพอแล้วถือว่าเป็นการพักผ่อนคำร้ายต่างๆมันเหลือที่สุดของอารมณ์มันจะกั้นแต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆถึงจะโมโหไปก็เท่านั้นแหละตัวเราเองก็ทำร้ายตัวเราเอง ด้วยอารมณ์ของตัวเองคิดแค่วันนี้มีปัญหาอะไรให้แก้ก็ต้องแก้ไปทีละเรื่องอยู่แบบสงบสงบดีที่สุดแล้วล่ะไม่ต้องไปฝันหวานหาชีวิตคู่หรอกมันไม่มีความจริงในโลกนี้เพราะจริงแล้วถ้าอยู่กันไปแก่ตัวก็ต้องตายจากกัน ก็เอาความรู้สึกในอนาคตข้างหน้าจับมาวางให้เป็นเดี๋ยวนี้ซะจะดีกว่าจะได้ไม่ต้องรอให้อนาคตมันมาเกิดเรื่องต้องพรากจากจะได้ไม่ต้องผูกพันเพราะอดีตกว่าจะลบได้มันก็ต้องใช้เวลาแต่ถ้าอดีตที่ผ่านมามันใช้เวลามานานขนาดนี้ก็ไม่อยากจะกลับไปย้อนเวลาหาอดีตอยากอยู่กับปัจจุบันที่เป็นตัวของตัวเองโดยลำพังจะดีซะกว่า
ชีวิตเป็นของเราเองตัวเราเป็นตัวเราเองเลือกเดินกัน ต่างคนต่างเดินต่างคนต่างไปหาความสุขในชีวิตในสิ่งที่ตัวเราชอบมันปลายของคนที่เริ่มอายุเยอะแล้วอยากอยู่แบบสงบ
ให้ลืมไปซะเถอะอยากอยู่อย่างสงบสุขอีกนิดเดียวทุกอย่างก็จะจบ ไม่อยากเป็นภาระใครแล้วก็ไม่อยากเอาใครมาเป็นภาระต่างคนต่างเดินเดินดีที่สุด