ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 18 พ.ค. 2016
- บ้านกู่กาสิงห์ ตั้งอยู่บริเวณฝั่งแม่น้ำเสียวใหญ่ ของทุ่งกุลาร้องไห้ อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด หากย้อนไปในอดีต คำว่าทุ่งกุลาร้องไห้ หลายๆคนคงคุ้นหูและติดตากับภาพความแห้งแล้งและยากลำบากของผู้คนที่นี่ แต่วันนี้ทุ่งกุลาร้องไห้ได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และเชิงเกษตร ที่นี่ได้กลายเป็นแหล่งเรียนรู้เชิงเกษตรแบบผสมผสานให้หลายๆ หมู่บ้านได้มาศึกษาและเรียนรู้
เช่นเดียวกับ "พี่แก่" ที่อยากย้อนวันวานไปในวัยเด็ก กับการเดินทางย้อนอดีตกลับสู่วิถีเด็กต่างจังหวัด ณ บ้านกู่กาสิงห์ หรือทุ่งกุลาร้องไห้ ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์ขอมโบราณ ที่ได้เปิดเป็นหมู่บ้านท่องเที่ยวโบราณสถานกู่กาสิงห์ ศิลปะบาปวนอายุกว่า 1,000 ปี โดยมีมัคคุเทศก์น้อยเป็นคนบอกเล่าเรื่องราวพร้อมกับพาพี่แก่ไปตะลุยดินแดนทุ่งกุลาที่วันนี้ไม่ร้องไห้อีกต่อไป เพราะเด็กๆจะพาไปดู ไปอยู่ ไปกิน ไปนอน โฮมสเตย์ที่ได้ชื่อว่า "ตามรอยพ่อ ด้วยการทำเกษตรในพื้นที่ทุ่งกุลา" ไปดูกันว่าเขาทำได้อย่างไร
ติดตามรายการเที่ยวไทยไม่ตกยุค ตอน ท่องเที่ยววิถีไทย ..ในทุ่งกุลาร้องไห้ วันศุกร์ที่ 20 พฤษภาคม 2559 เวลา 8.30 - 9.00 น. ทางไทยพีบีเอส หรือรับชมผ่านทีวีออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
-------------------------------------------------------
ติดตามไทยพีบีเอสออนไลน์ ได้ที่
Website : www.thaipbs.or.th
Facebook : www. ThaiPBSFan
Twitter : / thaipbs
Instagram : / thaipbs
Google Plus : gplus.to/ThaiPBS
TH-cam : / thaipbs - บันเทิง
คิดถึงมากๆค่ะ กลับมาดูอีกครั้ง อยากย้อนเวลากลับไปในตอนนั้นเลย
เป็นแบบอย่างที่ดีในการพัฒนาเชิงอนุรักษ์ ปลูกฝังหัวใจรักษ์แผ่นดินถิ่นเกิดอย่างลึกซึ้งและยั่งยืน ชื่นชมจริงๆ อยากให้ทุกๆพื้นที่ในแผ่นดินไทย ทำอย่างนี้
ชื่นชมนะครับ สื่อสารสร้างสรรค์ และสืบทอดสิ่งต่างๆ ได้ดีมากๆครับ
ทุ่งกุลาร้องไห้ ท่องเที่ยวเชิงเกษตร ณ บ้านกู่กาสิงห์ อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด
ทีมงานและนักแสดงทุกคน ทำได้ดีมากๆนะครับ สร้างสรรค์สิ่งดีๆอย่างนี้ตลอดไปนะครับ
ชอบมากๆเรยย สนุกดี ดูแล้วคิดถึงบ้าน
บ้านผม คึดฮอดบ้านเด้
ช๊อบชอยวิถีบ้านๆดูแลัวทำให้คิดไทยมากๆ เด็กๆน่ารักทุกคน 😊
คึดฮอดบ้านเฮาแฮง
จินตหราพูนลาภ
คิดถึง
วิธีชีวิตคนในพื้นที่แตกต่างกัน
เนื้อหารายการน่าสนใจครับ แต่พิธีกรดูมีระยะห่างกับชาวบ้านและเด็กๆ ไปหน่อยครับ (แอบคิดว่าจริงๆ น่าจะหมดยุคคนภาคสื่อส่วนกลางไม่เข้าใจคำง่ายๆ ในภาษาถิ่นไปแล้วนะครับ)
พิณ ภูพาน
คิดถึงตอนเป็นเด็กน้อยเคยใช้ชีวิตตามทุ่งนา
ใส่ บาตร คือบ่ ถอดรองเท้าครับ
สมัยป.6