А я снова в хламину обкурен сижу тут че то и по тихой про тебя рифмую ведь щас ты мне нужна не так как была раньше смотрю в твои глаза и не нахожу в них фальши раньше смотрел я в них не мог найти себя а щас сижу и сочиняю стихи про тебя всё про тебя и про тебя и даже мои мысли мама говорит сынок ты на ней зависнул ну а я то что мне просто так по кайфу когда гуляем мы с тобой в тебе я утопаю, чмокнул на последок и сердце вновь забилось ты впервые мне вчера приснилась, ну а я то что я обычный пацик и у меня не иномарка а шестёрка тазик но тебе не важно вижу я и по этому хочу что бы была моя и безумная любовь накрыла чтоб тебя прям как темноту алая заря, дай мне руку свою и я тебя согрею, ты говоришь люби меня но я так не умею что за чувство это название любовь и зачем же пацы разбивают руки в кровь не понимал я но как помню щас где и с кем был мой первый раз, но это щас не важно важно только одно то что с тобой я не боюсь пойти на самое дно или наоборот взлететь до самых небес со мной ты будешь счастлива моя принцесса, и я пишу эти строки только для тебя что бы показать что значишь ты для меня и не просто так типо детский лепет а то подумаешь ещё че за хуйню он лепит я слова складываю и запишу я пушку что бы этот трек проник тебе прямо в душу не знаю как там будет дальше всё у нас но думаю что четко мы же не впервый раз все эти отношения рассказы про любовь надеюсь что с тобой не будет снова боли вновь.
თვალწაკრული ინსტიქტით მართული დავიარები, და გადის დროო, წუთები თვეები წლები წამები, და გინდა ქნა, გინდა თქვა, უმცირესობის თვალები, და ეძებ რას, კომფორტი შეგიცავს მიღმა კარების, თითქოს თავისუფალი ხარ გამოცანად მგზავრების, და ნუთუ მიზანში უკეთესად არტყავს იის, ვისაც არ აინტერესებს საით წავა ისარი X2 ვაღებ მეე კაარს, ვხედავ სხვაას, რაღაც გზაას, რომელიც რატომღაც მგონი წინას აარ გაავს, მრავალფეროვნებაას, ზოგის პერსპექტივაას, მეტ განზომილებაას, ნაირ ნაირფეერ ხაალხს, მე არ ვაჩერეებ ისევ მიმავალ სვლაას, წყურვილი ყველგაან მე მუდამ ისევ მახლავს, წყალი სულ არ კარგაავს, თავის აქტუალობაას, ყოფას ლანდი დაკრაავს, ჩაწვდე რაც აღარ გააქვს, წვიმის მცველ რაინდს ხო მუდამ შიში აარ ააქვს, ატარებს ხელში ხმაალს, და აჭრის გველეშააპს თაავს, და ხო ცხრა თავიი აქ, დემონის რქები ახლაავს, მარტომ აბარიაა, და ხო ის გადალახაავს, ჩემია ნავი და მარტო წყალზე ის დგაას, ვპასუხობ უცხო ზაარს, და ვისმენ ახალ ამბაავს, მოლოდინის ამ ჟაამს, დასასრული აღარ ააქვს, ვაცხელებ მე ცხელ წყაალს, და ვისხავ დილით ყავაას, ვახვევ მე ჯოინთს, და მზესთან რომანტიკა მააქ, ისევ ვუყურებ ცაას, ჰორიზონტზეე ვხედაავ ზღვაას, გარშემოო უდაბნოს სხვა მთები ისევ აკრაავს, და ხო ვიწერთ ანბანსს, ვგებულობთ დამალულ აზრს, შავი, ყვავი, ცაზე, მთვარე, განათებულია, ჩემი ფილტვებიდან კვამლები სულ არგუმენტულია, ერთი, მაგიდაზე, ხაზი, დადე, გარეთ, ქარებია, ცოტა, მეტაფორული, აზროვნება, ნაწვალებია. X2
👌👌👌
А я снова в хламину обкурен сижу тут че то и по тихой про тебя рифмую ведь щас ты мне нужна не так как была раньше смотрю в твои глаза и не нахожу в них фальши раньше смотрел я в них не мог найти себя а щас сижу и сочиняю стихи про тебя всё про тебя и про тебя и даже мои мысли мама говорит сынок ты на ней зависнул ну а я то что мне просто так по кайфу когда гуляем мы с тобой в тебе я утопаю, чмокнул на последок и сердце вновь забилось ты впервые мне вчера приснилась, ну а я то что я обычный пацик и у меня не иномарка а шестёрка тазик но тебе не важно вижу я и по этому хочу что бы была моя и безумная любовь накрыла чтоб тебя прям как темноту алая заря, дай мне руку свою и я тебя согрею, ты говоришь люби меня но я так не умею что за чувство это название любовь и зачем же пацы разбивают руки в кровь не понимал я но как помню щас где и с кем был мой первый раз, но это щас не важно важно только одно то что с тобой я не боюсь пойти на самое дно или наоборот взлететь до самых небес со мной ты будешь счастлива моя принцесса, и я пишу эти строки только для тебя что бы показать что значишь ты для меня и не просто так типо детский лепет а то подумаешь ещё че за хуйню он лепит я слова складываю и запишу я пушку что бы этот трек проник тебе прямо в душу не знаю как там будет дальше всё у нас но думаю что четко мы же не впервый раз все эти отношения рассказы про любовь надеюсь что с тобой не будет снова боли вновь.
Надіємось на удачу
Судьба крутить своє
Тошо було моє
Зімною осталось
Решту шо потіряв
Даже не згадалось
✌️✌️✌️💯💯💯
თვალწაკრული ინსტიქტით მართული დავიარები,
და გადის დროო, წუთები თვეები წლები წამები,
და გინდა ქნა, გინდა თქვა,
უმცირესობის თვალები,
და ეძებ რას, კომფორტი შეგიცავს მიღმა კარების,
თითქოს თავისუფალი ხარ გამოცანად მგზავრების,
და ნუთუ მიზანში უკეთესად არტყავს იის,
ვისაც არ აინტერესებს საით წავა ისარი X2
ვაღებ მეე კაარს,
ვხედავ სხვაას,
რაღაც გზაას,
რომელიც რატომღაც მგონი წინას აარ გაავს,
მრავალფეროვნებაას,
ზოგის პერსპექტივაას,
მეტ განზომილებაას,
ნაირ ნაირფეერ ხაალხს,
მე არ ვაჩერეებ ისევ მიმავალ სვლაას,
წყურვილი ყველგაან მე მუდამ ისევ მახლავს,
წყალი სულ არ კარგაავს,
თავის აქტუალობაას,
ყოფას ლანდი დაკრაავს,
ჩაწვდე რაც აღარ გააქვს,
წვიმის მცველ რაინდს ხო მუდამ შიში აარ ააქვს,
ატარებს ხელში ხმაალს,
და აჭრის გველეშააპს თაავს,
და ხო ცხრა თავიი აქ,
დემონის რქები ახლაავს,
მარტომ აბარიაა,
და ხო ის გადალახაავს,
ჩემია ნავი და მარტო წყალზე ის დგაას,
ვპასუხობ უცხო ზაარს,
და ვისმენ ახალ ამბაავს,
მოლოდინის ამ ჟაამს,
დასასრული აღარ ააქვს,
ვაცხელებ მე ცხელ წყაალს,
და ვისხავ დილით ყავაას,
ვახვევ მე ჯოინთს,
და მზესთან რომანტიკა მააქ,
ისევ ვუყურებ ცაას,
ჰორიზონტზეე ვხედაავ ზღვაას,
გარშემოო უდაბნოს სხვა მთები ისევ აკრაავს,
და ხო ვიწერთ ანბანსს,
ვგებულობთ დამალულ აზრს,
შავი, ყვავი, ცაზე, მთვარე, განათებულია,
ჩემი ფილტვებიდან კვამლები სულ არგუმენტულია,
ერთი, მაგიდაზე, ხაზი, დადე, გარეთ, ქარებია,
ცოტა, მეტაფორული, აზროვნება, ნაწვალებია. X2
чекни бит