Եթե Սևակը միայն այս բանաստեղծությունը գրած լիներ, միևնունն է հանճար կհամարվեր: Այն ճշմարիտ է ժամանակից և տարածությունից անկախ: Լսենք ու դասեր քաղենք իմաստուն պոետից: Հանգչիր խաղաղ սիրելի, հայրենասեր, ՄԵԾ ՀԱՅ:
Հայաստանցի հայեր, սիրելի եղբայրներ և քույրեր, խնդրում եմ գոնե Դուք Ձեր գրությունները ոսկեղենիկ հայերենով կատարեք, այլ ոչ թե՝ լատինատառ: Հայաստանից հեռու ապրող մեր թանկագին և շատ սիրելի հայերից ոմանք, հանգամանքների բերումով, ցավոք, հայրենիքում չեն ծնվել և հայերեն գրել չգիտեն: Շնորհակալություն և բոլորիդ ամենայն բարիք, առողջություն ու մեծ երջանկություն: Սիրելի մեր հայ մեծեր, ԱՍՏՎԱԾ Ձեր հոգին լուսավորի:
… Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել, Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել. Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել, Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել, Այլ մագլցել ես կատարից կատար, Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝ Քո ահեղ դարից առնելով թևեր… Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես, Որ անօրինակ քո դարը տեսնես, Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս, Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս… Ելել ես իբրև նրա մունետիկ, Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ, Որ ճշմարտության ափերը տեսնես, Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես, Որ չվախենաս, որ չվարանես՝ Անարդարության դեմքը խարանես… Ահա թե ինչու դու այսքան տարի, Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի, Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում, Քայլում ես այնպես ծանր ու վիթխարի, Ասես աշխարհն ես շալակած տանում… Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի… Նա, որ ելել է շալակն աշխարհի, Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում, Գիտի, թե ո՛ւմ հետ և ո՛ւր է գնում. Ո՛ւմ մեռելին է անարցունք լալիս, Ո՛ւմ խոսքի վրա ստից ծիծաղում, Ո՛ւմ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում, Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս… Վերից է նայում ցածրում կանգնածին, Չի նայում երբեք ներքև ընկածին. Վերև կանգնածի աղջըկան, որդուն, Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին Ո՜նց է քսմսվում, ու շողոքորթում… Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝ Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի. Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս, Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս… Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Հարազատ մորից ու որդուց ավել, Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում… Սո՛ւտ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում… Սո՛ւտ է: Նա դարի ավարն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում… Սո՛ւտ է: Նա միայն իր փորն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր Գաղափարական իր հորն է սիրում… Սո՛ւտ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում, Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր Սիրում է կյանքում նա իր… աթոռը: Աթոռն է սիրում Ու նրան տիրում. Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր, Փորձում է թռչել նա առանց թևեր, Անվերջ սողալով առաջ է գնում, Գնում է այսպես և… տարեց-տարի Ելնում է այսպես… շալակն աշխարհի: Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի…
Bita Javan, սիրելիս, առողջ և երջանիկ եղեք: Ահա այս հանճարեղ բանաստեղծությունը՝ Մարդ էլ կա, մարդ էլ Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի, Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում... Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել, Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել. Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել, Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել, Այլ մագլցել ես կատարից-կատար, Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝ Քո ահեղ դարից առնելով թևեր... Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես, Որ անօրինակ քո դարը տեսնես, Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս, Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս... Ելել ես իբրև նրա մունետիկ, Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ, Որ ճշմարտության ափերը տեսնես Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես, Որ չվախենաս, որ չվարանես՝ Անարդարության դեմքը խարանես... Ահա, թե ինչու դու այսքան տարի, Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի, Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում, Քայլում ես այպես ծանր ու վիթխարի, Ասես աշխարհն ես շալակած տանում... Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի... Նա, ով ելել է շալակն աշխարհի, Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում, Գիտի, թե ու՛մ հետ և ու՛ր է գնում, Ու՛մ մեռելին է անարցունք լալիս, Ու՛մ խոսքի վրա ստից ծիծաղում, Ու՛մ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում, Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս... Վերից է նայում ցածրում կանգնածին, Չի նայում երբեք ներքև ընկածին. Վերև կանգնածի աղջկան, որդուն, Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին Ո՜նց է քսմսվում ու շողոքորթում... Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝ Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի. Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս, Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս... Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Հարազատ մորից ու որդուց ավել, Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում... Սու՛տ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում... Սու՛տ է: Նա դարի ավարն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում... Սու՛տ է: Նա միայն իր փորն է սիրում: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Գաղափարական իր հորն է սիրում... Սու՛տ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում, Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը: Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր, Սիրում է կյանքում նա իր... աթոռը: Աթոռն է սիրում Ու նրան տիրում. Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր, Փորձում է թռչել նա առանց թևեր, Անվերջ սողալով առաջ է գնում, Գնում է այսպես... և տարեց-տարի Ելնում է այսպես... շալակն աշխարհի: Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում, Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի...
@@ans2379 ha Ani jan cavoq etepesem tesnum,tishte tox sxalvem baic de 21 dar@ hancharexner chi cnel,hima 21 dar@ ogtvuma 20-i,19,18,ev eli cacr dareri gluxgorcocneri gyter@.
Բոլոր ժամանակների հանճարեղ գրող ու իսկական հայ։
Մեծ հայ ազնիվ որդի Հայոց աշխարի🙏🙏🙏
Հանճար Աստծո կողմից🙏🏾
Պոետը մեր հրաշալի,ուղղակի հոյակապություն,ընդհմիշտ սիրելի 🙏🙏🙏
Огромное спасибо,прекрасный сын своего народа,нет плохой нации,есть плохие люди.
Հրաշք
Եթե Սևակը միայն այս բանաստեղծությունը գրած լիներ, միևնունն է հանճար կհամարվեր: Այն ճշմարիտ է ժամանակից և տարածությունից անկախ: Լսենք ու դասեր քաղենք իմաստուն պոետից: Հանգչիր խաղաղ սիրելի, հայրենասեր, ՄԵԾ ՀԱՅ:
🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉
❤❤❤
Իրոք հիասքանչ է
Աստծու տված հանճար
Դպրոցական տարիքում կարդում էի, բայց խորը միտքը չէի հասկանում։ Բոլոր ժամանակների մեծանուն բանաստեղծ։
Որովհետև ՞ ավելի ենք իմաստունանում
Հայաստանցի հայեր, սիրելի եղբայրներ և քույրեր, խնդրում եմ գոնե Դուք Ձեր գրությունները ոսկեղենիկ հայերենով կատարեք, այլ ոչ թե՝ լատինատառ: Հայաստանից հեռու ապրող մեր թանկագին և շատ սիրելի հայերից ոմանք, հանգամանքների բերումով, ցավոք, հայրենիքում չեն ծնվել և հայերեն գրել չգիտեն: Շնորհակալություն և բոլորիդ ամենայն բարիք, առողջություն ու մեծ երջանկություն: Սիրելի մեր հայ մեծեր, ԱՍՏՎԱԾ Ձեր հոգին լուսավորի:
Ես երբեք չեմ մոռանա յոթանասունը մեկ թիվը դա շատ ծանր օրեր մեզ համար
@@lizamgdsyan5673 1971 . 17 հունիսի🥲🥲🥲🥲🥲🥲
Ճ❤❤❤ճժ @@minezohrab617
Ախ-ախ Դու ճշմարտության մունետիկ անկրկնելի Պսրույր Սեվակ❤
Շնորհակալություն Սարգիս Նաջարյանին՝ այս հիանալի բանաստեղծությունը շատ արտահայտիչ ընթերցելու համար:
ճիշտ խոսքեր👍👍
Ամենս անգամ լսելիս կարծես առաջի անգամ եմ լսում՝հաճելիյա շաաատ
Շատ հաճելի էր շնորհակալություն
Парур Севак Аствац огид лусавори.🙏🙏🙏
…
Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել,
Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել.
Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել,
Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել,
Այլ մագլցել ես կատարից կատար,
Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝
Քո ահեղ դարից առնելով թևեր…
Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես,
Որ անօրինակ քո դարը տեսնես,
Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս,
Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս…
Ելել ես իբրև նրա մունետիկ,
Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ,
Որ ճշմարտության ափերը տեսնես,
Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես,
Որ չվախենաս, որ չվարանես՝
Անարդարության դեմքը խարանես…
Ահա թե ինչու դու այսքան տարի,
Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի,
Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում,
Քայլում ես այնպես ծանր ու վիթխարի,
Ասես աշխարհն ես շալակած տանում…
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,
Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի…
Նա, որ ելել է շալակն աշխարհի,
Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում,
Գիտի, թե ո՛ւմ հետ և ո՛ւր է գնում.
Ո՛ւմ մեռելին է անարցունք լալիս,
Ո՛ւմ խոսքի վրա ստից ծիծաղում,
Ո՛ւմ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում,
Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս…
Վերից է նայում ցածրում կանգնածին,
Չի նայում երբեք ներքև ընկածին.
Վերև կանգնածի աղջըկան, որդուն,
Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին
Ո՜նց է քսմսվում, ու շողոքորթում…
Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝
Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի.
Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս,
Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս…
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Հարազատ մորից ու որդուց ավել,
Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում…
Սո՛ւտ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում…
Սո՛ւտ է: Նա դարի ավարն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր
Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում…
Սո՛ւտ է: Նա միայն իր փորն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր
Գաղափարական իր հորն է սիրում…
Սո՛ւտ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում,
Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր
Սիրում է կյանքում նա իր… աթոռը:
Աթոռն է սիրում
Ու նրան տիրում.
Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր,
Փորձում է թռչել նա առանց թևեր,
Անվերջ սողալով առաջ է գնում,
Գնում է այսպես և… տարեց-տարի
Ելնում է այսպես… շալակն աշխարհի:
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,
Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի…
❤
Կանգնած ծափահարում եմ,բռավո
Շնորհակալություն
Իմ սիրած բանաստեղծներից մեկը՝ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍևԱԿ👍👏👌🤞
Великий поэт армянского народа .
Գոնե հայերեն գրիր
@@google3664 ես ոնց կուզեմ այնպես կգրեմ ես չունեմ որեւէ մեկի խորհրդի կարիքը ։
Մարդ ում պետք է հիշել այնքան իչքան ապրի հայ ժողովուրդը 😭😔
💐 Շնոհակալություն
🙏🙏🙏🙏🙏
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՍ ԱՅՍ ՎԻՃԱԿՈՒՄ ՄԻԱՅՆ ԿԱՍԵՄ ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱ ՄԱՐԴ ԷԼ ❤💋💋💋👍👍👍👍
Սևակը հիմա որ տեսներ թե ոնց են հայերը անգլերեն ու ռուսերեն տառերով հայերեն բառեր գրում նորից կմեռներ
👍
Ես էլ անգիր սովորեցի
ՇԱՏ ԼԱՎՆ ԷՐ😍😍
Ծերանռւմ ես Պարռւյր Սևակ ծերանռւմ ես սիրելիս
🙏🙏🙏💔
Սա մարդկանց մեծամասնության մասին է։
Իմ մեծն բանաստեղծ շատ եմ սիրում քեզ
👏👏Բրավո👏👏👏
Великий Севак.
Խոսքերն ավելորդ👏 են բրավո
👍👍
True words .
🙏🙏🙏🙏🙏из Москвы!! 👍👍👍
HRASHQ- DZAYN, ISK SEVAKI MTQERE..👏🏻❤️❤️❤️
Դպրոցական տարիների իմ սիրած ստեղծագործությունը որ արտադանել եմ մեծ սիրով❤👍
Պարույր Սևակի բոլոր բանաստեղծությունները պետք է մեծ սիրով արտասանել և ոչ միայն Պարույր Սևակինը մյուս հայ մեծ գրողներինը նունպեա
АСТВАЦ ОГИТ ЛУСАВОРИ, ПАРУЙР СЕВАК ,АРСЕН@ ЕКАВ АСАВ КЕЗ, ОПАР 😥🙏
Da,aydpes el ka.
Hanjar👏👏
Մենք շատ փոքր գրողներ ենք իր համեմատ❤❤❤
Hanchar
Սիրելի Սևակ, աշխարհը չունի քեզ նման գիտակ....
Էսպիսի հանճար 1000 տարին մեկ է ծնվում😢❤❤❤
Актуально всегда, но особенно в наше тёмное время 😢
💯👍👍👍🇦🇲✝️
💯%
ՄԵՐ ԱԶԳԻ ԱՆԿՐԿՆԵԼԻ ԳԱՆՁԸ...
Շատ շնորհակալ եմ, խնդրում եմ որ խնդրում ենք տեղադրել նրանց տեքստերը
Bita Javan, սիրելիս, առողջ և երջանիկ եղեք: Ահա այս հանճարեղ բանաստեղծությունը՝
Մարդ էլ կա, մարդ էլ
Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի,
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում...
Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել,
Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել.
Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել,
Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել,
Այլ մագլցել ես կատարից-կատար,
Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝
Քո ահեղ դարից առնելով թևեր...
Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես,
Որ անօրինակ քո դարը տեսնես,
Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս,
Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս...
Ելել ես իբրև նրա մունետիկ,
Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ,
Որ ճշմարտության ափերը տեսնես
Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես,
Որ չվախենաս, որ չվարանես՝
Անարդարության դեմքը խարանես...
Ահա, թե ինչու դու այսքան տարի,
Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի,
Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում,
Քայլում ես այպես ծանր ու վիթխարի,
Ասես աշխարհն ես շալակած տանում...
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,
Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի...
Նա, ով ելել է շալակն աշխարհի,
Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում,
Գիտի, թե ու՛մ հետ և ու՛ր է գնում,
Ու՛մ մեռելին է անարցունք լալիս,
Ու՛մ խոսքի վրա ստից ծիծաղում,
Ու՛մ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում,
Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս...
Վերից է նայում ցածրում կանգնածին,
Չի նայում երբեք ներքև ընկածին.
Վերև կանգնածի աղջկան, որդուն,
Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին
Ո՜նց է քսմսվում ու շողոքորթում...
Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝
Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի.
Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս,
Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս...
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Հարազատ մորից ու որդուց ավել,
Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում...
Սու՛տ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում...
Սու՛տ է: Նա դարի ավարն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում...
Սու՛տ է: Նա միայն իր փորն է սիրում:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Գաղափարական իր հորն է սիրում...
Սու՛տ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում,
Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը:
Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,
Սիրում է կյանքում նա իր... աթոռը:
Աթոռն է սիրում
Ու նրան տիրում.
Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր,
Փորձում է թռչել նա առանց թևեր,
Անվերջ սողալով առաջ է գնում,
Գնում է այսպես... և տարեց-տարի
Ելնում է այսպես... շալակն աշխարհի:
Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,
Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի...
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Tesnes el kcnvi,qez nman hanjar.
Djvar te,mi 💯 tari piti ancni
@@alexbag1887 Et dzev huys chka.Cavoq.
@@ans2379 ha Ani jan cavoq etepesem tesnum,tishte tox sxalvem baic de 21 dar@ hancharexner chi cnel,hima 21 dar@ ogtvuma 20-i,19,18,ev eli cacr dareri gluxgorcocneri gyter@.
@@alexbag1887 Taxandavorner kan, hancharner chkan.
@@ans2379 .
анкркнели эс ду севак мер граканутюнум
Ayo,iskapes.
😭😭😭😭
Anbastreli metutyun
ԵՎ ԱՅՐ ՄԻ ՍԵՎԱԿ ԱՆՈՒՆ։
ВОСКЕ ИМАСТН БАРЕР ЕН
Кочинаанн ира горум чстрви спитак турки раманов глохн керав
Lav zosqer
Hanqarex mtker ajsorva hamar
Vax
Մարդ կա ելել է շալակն աշխարհի
Մարդ կա տակից գրիժա է ստանում։
😘🕊️🙏
Նամակ
Սեղանի գիրք է,Մարդը ափի մեջ ,ժողովածուն, պետք է ով իրեն հայ է զգում, համարում, կարդա ,սովետի ժամանակ բռնության ենթարկված գիրք է
Сидели жоговурд дзер орва ми покр мас нвирек мер мецерин. 4:22
Հիմիկվա համար է գրել Մեծ Բանաստեղծը
Սեվակ🙏👏👏👏🥲🥲🥲
Ayo
0:23
1:09
Մարդ կա պոետ է մարդ էլ կա ձի, մարդ կա փող չունի մի կոպեկ հացի։
А можно перевод на русский?
Уре гнум?
Севак. Любимий. Все. Книги. Твой. Ест. Маем. Библиотеке. ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤😂😂😂🎉🎉🎉🎉😢😢😮😮😮😅😅😅😊😊😊
Cavoq srti hima mardkutyan 90% shalakne elel ashxarhi
Երանի մի քանի ակսպիսի համճարներ այս դարում ծնվեն
Անգրագետ ՈՉԽԱՐ!!! Գրել սովորի!!!
ԱՆՀՆԱՐ Է ՍԵՎԱԿԻՆ ԼՍԵԼՈՎ ՀԱԳԵՆԱԼ ԿԱՄ ՀՈԳՆԵԼ, ՄԼՆ, ԱՆԳԱՄ ՆՈՒՅՆ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆԸ ԼՍՈՒՄ ԵՄ, ԷԼԻ ՉԵՄ ԿՇՏԱՆՈՒՄ, ԻՄ ՍԻՐԵԼԻ ՀԱՆՃԱՐ ՍԵՎԱԿԸ
x
Мард ка марда, мард эл ка дур@ зангум эс бацума теснум эс мард чка😢