Planeta Skarbów - moment, kiedy Jim spędza czas z Silverem i przypomina mu się jego ojciec, w rytm cudownej piosenki "Jestem kimś" ryczę za każdym razem Druga taka scena (tu jest więcej radości niż smutku) - w "Spirited Away", kiedy Haku przypomina sobie jak miał na imię
Wiele scen z Władcy Pierścieni jest często wymieniane, ale mnie najbardziej zawsze chwyta za serce ta mniej wspominana, a mianowicie ta w której Theoden po wybudzeniu się pyta gdzie jest Theodred. I w tym momencie następuje cięcie i w takiej pięknej, spokojnej aurze zachodzącego słońca jest ujęcie na kwiatek trzymany przez Theodena na tle grobu jego syna. I Theoden wygłasza monolog z takim właśnie Tolkienowskim patosem, Gandalf próbuje go jakoś pocieszyć i wtedy Theoden wyjeżdża z tak prostym i pełnym smutku "rodzice nie powinni grzebać swoich dzieci". Dla mnie najmocniejsza scena
Ja nie zapomne jak moj tato w kinie puscil lzy, kiedy ostatnim szturmem ruszyli na Saurona. Aragorn zawolal „for Frodo” a za nim poleceli Merry i Pippin jako pierwsi…😢
Jako psiarzowi od razu ten film przychodzi mi do głowy. Najzabawniejsze w tym jest to że ten film polecił mi kolega z ostrzeżeniem że tego bez przysłowiowej paczki chusteczek nie da się oglądać,pamiętam jak się z tego śmiałem,i demolkę jaką ze mnie zrobił ten film.
GLADIATOR. Zdecydowanie GLADIATOR. Muzyka w tym filmie, sceny--- to wszystko składa się do tego że zawsze jak oglądam ten film to pocą mi się oczy.... I też przy scenach o których wspominał Michał z Powrotu Króla. Mam tak samo jak on.
Marley i Ja rozkłada mnie zawsze psychicznie... To film, ktòrego każdy posiadacz zwierzaka zrozumie bo każdy przez to na pewnym etapie przechodzi.🥺 Ostatnio jak włączyłam i rodzice się dosiadli to wszyscy ryczaliśmy jak bobry.
Proszę, nie przypominaj 😥, jeden z niewielu filmów na których płakałem. Za drugim razem już nie płakałem, ale kurczę, pewnych rzeczy i wydarzeń nie da się zapomnieć.
O rany! Nigdy więcej nie obejrzymy tego filmu, choć sam w sobie przepiękny i mądry. Wystarczy, że sami mamy cudowną czarną suczkę, którą ktoś nam podrzucił pod dom. Nie da rady oswoić się z myślą, że ktoś kto kocha cię tylko za to, że jesteś kiedyś będzie musiał odejść.
@@kamilmalinowski9658 Jedną psinkę miałam 15 lat, już odeszła. Drugiego psiaka mam 14 lat i znowu się tego obawiam, a obok też kot w tym samym wieku. Choć serce bardzo boli to warto, nikt nie daje tyle miłości co zwierzęta, bez nich dom to nie dom.
Faktycznie ta scena z jojo rabbit była wyjątkowo poruszająca . Pamiętam jak oglądałem ten film w kinie i jak pojawiły się te wiszące stopy matki jojo to po sali rozległ sie dość głośny szmer zaskoczenia i smutku
Poruszająca ale i mocno zaskakująca albo wręcz szokująca bo myślę że po początkowym tonie filmu nikt się nie spodziewał takiego mocnego akcentu. Z drugiej strony myślę że równie dobra jest końcowa scena z porucznikiem czy kim on tam był jak lży jojo wywala go a potem słychać strzały.
@@Harashiken ten oficer specjalnie wzywał Jojo że jest Żydem by go Ruscy nie zabili. Tu szanuję Waititiego za pokazanie bezwzględności ruskiego żołdactwa wobec jeńców, które istnieje od 800 lat
I "Znachooooor"! Dlaczego zapomniałam o "Znachorze" 😭 Pewnie po prostu za dużo mam takich filmów (łatwo się rozklejam), ale ta scena z tym synem, jak zaczął chodzić, to jest powód, przez który oczy mi potrafią tak ot autobusie zacząć kapać.
Mnie, oczywiście prócz animacji Disneya, Pixara i DreamWorks, najbardziej rozwalają dramaty oraz kino familijne. Z tych pierwszych od razu na myśl przychodzą filmy jak Doskonały świat, Forrest Gump, Moja dziewczyna z Culkinem, Buntownik z wyboru, Przebudzenia, Co wydarzyło się w Madison County, Gran Torino. Z familijnych klimatów to E.T. (przy scenie z rowerami zawsze ryczałem jak bóbr), Mój przyjaciel Hachiko, Był sobie pies, Fuks (chyba tak to się zwało, w tym filmie duch ojca znalazł się w psie), Jack Frost. Trzymajta się!
Ukradłeś mój typ :D właśnie miałem pisać. Oglądałem 4 razy w przeciągu 15 lat i za każdym razem ryczę kilka minut. Ostatnio wspólnie z narzeczoną. Nie wiem jakim sposobem można nie płakać na tym filmie 😅...
Mnie za każdym razem mocno porusza kilka scen w "Imperium słońca" Spielberga... Przede wszystkim moment, kiedy Jim ma okazję dotknąć japońskiego samolotu a potem salutuje pilotom a oni mu odpowiadają. Podobnież w scenie ataku amerykańskich myśliwców, kiedy Jim ma je prawie na wyciągnięcie ręki, emocje a potem rozmowa doktorem na dachu. Albo scena śpiewu Jima przy ceremonii odprawy japońskich pilotów i to, jak zostały przestawione emocje Nagaty. No i wisienka na torcie czyli ponowne spotkanie z rodzicami po wojnie, w sierocińcu, dobitnie pokazana przemiana Jamiego w Jima, szczególnie widoczna w jego oczach. Mam wrażenie, że trochę nie docenia się Imperium słońca, nie wiem czy to przez wiek filmu czy z innych powodów ale bądź co bądź ta produkcja zestarzała się naprawdę dobrze.
"Terminator 2" nie zapomnę mając około 17 lat obejrzałem pierwszy raz z kumplem. Jako dwaj hojracy i twarde chłopaki będzie fajne kino. Scena w hucie gdzie T800 dokonuje samounicestwienia nas rozbroiła, mieliśmy świeczki w oczach i nie odezwaliśmy się przez 15min bo nie byliśmy w stanie....
Trochę zazdroszczę tym, którzy widzieli. Ale w czasach liceum jakieś 5lat byłam wolontariuszem w hospicjum terminalnym. Nie wiem czy dam radę zderzyć że sobą i film i ks Kaczkowskiego, przy którego książce wyje fontannami łez. A co dopiero film plus własne wspomnienia. Może kiedyś, kiedyś...
Aaaaa i "Manchester by the sea". Scena przesłuchania ("możesz iść do domu") oraz późniejsze spotkanie z żoną. Majstersztyk i jeden z moich ulubionych do filmów
Przyznam się szczerze, mało jest produkcji które pamiętam że mnie wzruszyły. Jednak te które najbardzej zapamiętałem wryły mi się w pamięć. Wzruszyłem się oglądając Coco i scenę z "Pamiętaj mnie". Jednak co najbardziej pamiętam to Film pod tytółem "Droga" z Vigo Mortensenem w roli głównej. Jest to niesamowicie ciężki film. Ojciec który jest śmiertelnie chory razem z małym synkiem próbuje przeżyć w świecie zniszczonym przez apokalipsę. Samotnie wędrują przez Stany próbując walczyć o przetrwanie. Jest parę bardzo mocnych scen które są wręcz drastyczne. Jednak najbardziej rozwaliła mnie scena końcowa w której (uwaga spoiler ale chyba jak się większość osób może domyślić) Ojciec chłopca umiera na jego oczach z powodu choroby, a przed śmiercią ten prosi synka aby spotkał się z ludźmi którzy podążali ich śladem i dołączył do nich, ponieważ wiedział że też próbują przetrwać tak jak oni do tej pory. Aż muszę obejrzeć ten film jeszcze raz.
" 300 Mil do nieba" i scena kiedy chlpocy rozmawiaja z rodzicami ojciec im mowi "nie wracajcie tutaj nigdy". Dzisiaj to robi mocne wrazenie a co dopiero w czasie gdy film byl w kinach i setetki tysiecy ludzi myslalo o emigracji z Polski ze swiadomoscia ze moze to byc podroz tylko w jedna strone i juz nigdy moga nie zobaczyc swojej ojczyzny i bliskich
Król Lew - zawsze w wiadomej scenie Coco - o tej scenie było w materiale House of the Dragon - scena w sali tronowej w 8 odcinku i ostatnia scena tego samego odcinka, zresztą cały odcinek to wyciskacz łez Breaking Bad - finał ostatniego sezonu
Szkoda tylko, że nikt nie pamięta, że "Zielona Mila" była oparta na historii czarnego chłopca (Szesnastolatka), którego skazano na karę śmierci, bo był osobą czarną i ignorowano dowody, że to nie on zabił dwie dziewczynki + Za pierwszym razem nie zmarł, więc DWA RAZY ZOSTAŁ PORAŻONY PRZEZ KRZSŁO ELEKTRYCZNE, najgorsze jest to, że rodziny tych dziewczynek do dziś wierzą, że on był winny, mimo, że narzędzie zbrodni było za ciężkie, by mógł go podnieść
Zielona mila - uzdrowienie żony klawisza, albo finałowe prowadzenie do egzekucji, albo rozmowa w domu starców keith - finał kiedy stacza się samochód ze skały donnie darko - finałowa kiedy Donnie leży z uśmiechem na łóżku dragon ball gt - goku odlatujący na smoku epoka lodowcowa - pożegnanie dziecka przez ekipe no i dużo scen z filmu "życie jest piękne"
Film UP ! i scena kiedy oni dowiadują się że stracili dziecko . Płakałem wraz z żoną . Byliśmy po 2 poronieniu. Wg film mega. Bardzo przypominał mi mojego dziadka który sam mieszkał kilka lat , jak moja babcia zmarła.
Pocahontas jak śpiewa „kolorowy Wiatr” Edytka wyciska mi łzy za każdym razem :P No i jeszcze ta scena jak poznają się pierwszy raz Z Johnem, przez 5 minut milczą zbliżając się do siebie i muzyka wywiera wiele emocji, piękna scena :)
Nie jestem jakimś WIELKIM fanem Waititiego, ale Jojo Rabbit to był film niesamowity. Oglądając go miałem łzy w oczach nawet przy ostatniej scenie, ten taniec na końcu mnie po prostu zmiażdżył, sam nie wiem czemu
Mnie za każdy rozczula (a oglądałem z 20 razy minimum) When Marnie Was There zazwyczaj, gdy Fine on the outside zaczyna grać oraz za każdym razem, gdy w oryginalnym Berserku zaczyna grać Guts Theme, zwłaszcza w ikonicznej scenie odejścia od Griffitha
Tak naprawdę, to im starszy jestem, to coraz łatwiej się wzruszam. Człowiek robi się miękki na starość. W pierwszym sezonie "After Life" płakałem praktycznie co chwila.
Aż dziwię się, że nikt nie podał filmu "Perfect storm" z 2000 roku z Georgem Clooneyem. Końcowa sekwencja na morzu rozbija mnie zupełnie za każdym razem.
Płakałem na filmach: Marley i ja, Mój przyjaciel Hachiko i Przygoda na Antarktydzie, na Władcy Pierścieni też się zdarzyło :) A poza tym nie Paweł Trojan, tylko Piotr Trojan
Ja dokladnie na tych samych filmach o zwierzakach i pewnie bylo ich wiecej. Plakalam przy smierci Syriusza i gdy nadbiegl koniec sagi Harryego Pottera. No i melodramaty, ogladam by spuscic z siebie emocje, niestety mam blokade,co dla mnie nie jest dobre bo tylko oznacza, ze depresja i wtej kwestii odbiera mi emocje.
Skazany na bluesa- śmierć Ryśka na dachu szpitala zawsze kończy się u mnie wielkim płaczem, plus do tego oprawa muzyczna, wiele razy już obejrzałam ten film i za każdym razem płacze
ogolnie to takie pozycje bardzo delikatne ktore pewnie i nawet w wiekszosci nie mialy na celu wywolac takich reakcji . gdzies w glebi liczylem ze pojawi sie mój przyjaciel hachiko a tu nie ma
Muzyka z Odlotu, przy scenie z żoną głównego bohatera-zgreda jest tak dobra, że nawet na yt ktoś zrobił wideoklip z animca Wilcze dzieci. W skrócie, młoda kobieta zakochuje się w zajemnością w młodym budowlańcu, który jej wyznaje że jest wilkołakiem. Ona akceptuje to i ostatecznie biorą ślub i mają dwójkę dzieci, które po ojcu odziedziczyły moc przemiany w wilka. Niestety mąż ginie i ta kobieta zostaje sama z dwójką dzieci. Daje radę choć jest ciężko, nie tylko dlatego że jak dzieci są małe to latają z wilczymi uszami i ogonami. Ostatecznie córka wybiera żywot człowieka a syn żywot wilka. Na koniec matka ma widzenie ducha swojego męża, który jest dumny z niej i dzieci. To wzruszające i bardzo satysfakcjonujące zalończenie.
Kiedy mężczyzna kocha kobietę '94 Siedem Dusz '08 Gwiazd naszych wina '14 Generalnie łatwo sie wzruszam, i filmów na których beczę za każdym razem są dziesiątki i specjalnie je znowu oglądam. Ale końcówek tych trzech nigdy nie widziałem wyraźnie, bo wycieraczki naprawdę nie nadążają.
Ja płakałem na E.T. Nie sądziłem że aż tak się rozkleje. A jeszcze: -Moulin rouge mimo iż wiedziałem jak się to skończy to zostałem zniszczony emocjonalnie. -Titanic czy West side story (obie wersje) końcówki obu filmów zawsze mnie łapały za serduchu. -Z gry ale okej: The Last of us 1 Prolog wbił mnie w fotel totalnie i jest to jeden z nie wielu momentów w grach gdzie łzy u mnie poleciały -Odlot -Władca pierścieni I coś mógłbym wymienić jeszcze ale... tyle pamiętam
Obejrzałem "Odlot", ale nie zapadł mi on w pamięć, głównie ze względu na to jak Russel był irytujący. Co miałeś też na myśli przytaczając "Władcę Pierścieni"? (należy pamiętać, że jest to tryologia a nie pojedyńczy film)
@@stosunkimiedzynarodowe3607 O władcy to ogólnie jako trylogii. Czy to Śmierć Boromira z Drużyny, Śmierć Haldira (wiem że elfów w helmowym jarze nie było a on sam w całej trylogi no to Drużyna i Dwie wieże ale mimo to smutno było), Powrót króla z najdłuższym zakończeniem ever i łzy u mnie oraz gniew że ,,KURDE! szkoda że tak krótko"
Takich filmów, scen pewnie kilka było. Do głowy przede wszystkim przychodzi mi "Good bye, Lenin!". Pierwszy raz obejrzałem ten film gdy był puszczany w TVP, wieczorem, wraz z moją mamą chorującą na raka. Leżała w łóżku, ja obok i oglądaliśmy ten film. Nic nie mówiliśmy. Ani w trakcie ani po sensie. Jakiś rok później TVP ponownie wyemitowała ten film i znów go obejrzałem, ale bez mamy... I wtedy naprawdę poczułem pustkę, jak wszystko mija.
Jest jeden film który oglądałem już wiele razy i zawsze ale to zawsze na nim uronię kilka łez i ten film ukształtował we mnie jak powinna wyglądać miłość dwojga ludzi....... A teraz bardzo proszę się nie śmiać i nie drwić.... Nie nie jest to słynny pamiętnik a jest to TITANIC....... Jest to moje absolutne top 1 filmów..... Oglądałem go już ze 20 razy i za każdym razem na pewnych 2 scenach zawsze ale to zawsze uronię kilka łez..... Wiem że dziś może się wydawać ta Historia nieco naiwna i ckliwa i wręcz nie realna ale kurna życzę każdemu aby tak się zakochał i po mimo różnych przeszkód kochał swoją wybrankę lub wybranka do samego końca i razem przezwyciężali przeciwności oraz trudy życia i cieszyli się każdą chwilą spędzoną razem aż do śmierci. Wiem że w dzisiejszych czasach takie związki to mega żadkość ale wierzę że istnieją takie pary. Na drugim miejscu w kwestii zapłakania jest oczywiście Zielona Mila.
Moglabym wymienic cale mnóstwo filmów, na których ryczałam, i być może to wielu rozbawi, ale mnie rozwala jedna scena w.... Terminatorze 2, gdy Arnold poświęca się dla dobra ludzkości i zatapia się na w płynnym metalu. I ten podniesiony kciuki ku górze... No nie mogę na tej scenie. Miażdży mnie totalnie
1 stycznia, pokaz przedpremierowy "aftersun", film cudowny i ta scena karaoke, ale żeby nie było końca to następny pokaz przedpremierowy tego dnia. "Wieloryb" i było mocno płakane na zakończeniu. Fajny to będzie rok.
Islandzki film "Pozwól mi upaść" - chyba najbardziej przygnębiający film, jaki widziałam. Przez wiarygodnie przedstawiony tragizm postaci, nie da się z nimi nie utożsamić. Ten film po prostu boli od początku do samego końca.
Ostatni Samuraj w scenie bitewnej, ostatnia epicka szarża na karabiny... i my wiemy że te karabiny wytną wszystkich zbuntowanych samurajów w pień. Oraz Zielona Mila - finałowa egzekucja.
Moja córka (2l.)tak podjarala się bajka „Niewypadna”, ze ostatni czas oglądałam ja 3-4 razy dziennie:) miałam kilka razy, ze wzruszałam się w co drugiej scenie. Jeśli chodzi o bajki, to polecam krótkometrażowe, pixarowe wyciskacze łez :) tj. „Wzloty”, „Bao”, „Kotbull”… krótkie, piękne historie.. Pierwszym filmem na jakim płakałam był „Blow” z Deppem. Końcówka filmu, przy stole z „kolegami”, przed przyjazdem policji :) Ale wtedy chodziłam do liceum, teraz wzruszają mnie inne rzeczy :) „Cud w celi nr 7” Wiele filmów, nie pamietam już wszystkich nazw… ale jestem teraz w trakcie połogu 😂potrafię wzruszyć się oglądając reklamę, hormony… Pozdrawiam Was chłopaki ✌🏼💪🏼
Digimon Adventure: Last Evolution Kizuna - Przedostatnia scena, gdzie Agumon i Gabumon wracają (na zawsze) do cyfrowego świata, a dorośli już Taichi i Yamato zaczynają płakać, bo partnerstwo między człowiekiem a Digimonem dobiegła już końca. Mocne! 😢
Skazani na Shawshank i dwie sceny które mnie poruszyły, czyli klimat w momencie kiedy Andy Dufrense załatwił piwo dla kolegów podczas pracy na dachu i ostatnia scena kiedy "Red" wymawia swój monolog o nadziei.
Pamiętam swój pierwszy film, na którym jako dziecko się poryczalem. "Mój przyjaciel Skip" z 2000 roku. Od tamtego momentu, mimo że byłem gówniakiem, moja wrażliwość wzrosła :D
Aż dziwne, że nikt nie wspomniał o "Most do Therabitii". Do dziś końcówka to jeden wielki potop łez. Czekam na powtórkę tego materiału, tylko w odniesieniu do seriali ("All of us are dead" jak dla mnie). Pozdro
Ja kiedyś nie płakałem za dużo, na kilku filach, jak Zielona Mila, czy Armagedon, ale potem coś się stało. Nie wiem co... Ale teraz potrafię się na takich głupotach wzruszać, że czasem aż wstyd się przyznać:P Potrafię płakać na One Piece, czy Dragon Ballu. Nawet teraz oglądając wasz materiał opowieść o Toy Story mnie wzruszyła:P
Oglądam prawie na bieżąco Twoje materiały, ale za "gratulacje" za każdym razem mam bekę choć wiem, że to powiesz. 😀 A jeśli chodzi o temat filmu to końcowa scena wymiany Pity na Creasy 'ego w filmie Człowiek w ogniu. Do tego muzyka Harrego Gregson-Williamsa z wokalem L. Gerrard. Mistrzostwo!!
Ostatni odcinek Initial D plus najbardziej taką wisienką na torcie są sceny przy napisach gdzie pokazują dalsze losy. Jako że Kocham motoryzację zawszę się tam rozklejam jak małe dziecko a za pierwszym razem efekt był taki że z godzinę nie mogłem się pozbierać a jestem tym typem co prawię w ogóle nie okazuje emocji a o płaczu mowy nie ma i sam byłem zdziwiony.
Ja płakałem i płacze na końcowej scenie, kiedy Terminator żegna się z Johnem (T2: Dzień sądu), Titanic, Uwierz w ducha, Bodyguard, Gladiator, Zielona Mila i końcowa scena Bez Twarzy. Jako dziecko płakałem jak niszczyli robota (o ile dobrze pamiętam film nosi tytuł Krótkie spięcie)
Mam jak Jordan, ryczę prawie na każdej dobrze zagranej łzawej scenie, ale najwięcej płakałam na anime Clannad. Sezon pierwszy był taki sobie, ale drugi to pływanie kajakiem we własnych łzach.
Witam w klubie, choć w moim przekonaniu to co się wydarzyło po "przełomowej sytuacji z drugiego sezonu", relacja z Ushio i droga do pojednania z ojcem bardziej rusza.
@@rsx78re Mnie wszystko ruszało w drugim sezonie, to był zlepek tragicznych historii, które działy się bezpośrednio w życiu głównego bohatera, do którego widz się przywiązał. Pewnie dlatego miało to taką siłę rażenia, niż pojedyncze historie jego znajomych.
@@JustMartha07 Dla mnie zwłaszcza w takim moim pewnym momencie życia z mocnym ładunkiem emocjonalnym był moment, w którym główny bohater zdał sobie sprawę, że przechodzi przez podobna historie co jego ojciec, którym zresztą gardził. (jak tu pisać bez spojlerowania :D)
Świetny materiał, utożsamiam się z wieloma przykładami 😊 jednak dla mnie w top 3 najbardziej wzruszających scen jest jak prowadzą Johna Coffey na egzekucję w Zielonej Mili 😭😭😭
Raczej obawiać się nalotu wściekłyh yaoistek, które absolutnie każdą relację męsko-męską interpretują w kluczu romansowym. No bo wiecie, facet płaczący przy przyjacielu "na pewno" jest gejem tak samo jak przyjaciel.
@@gryficowa no wlasnie emocji, slabosci. Czy nie widzialas ostatnio reklam na yt czy fb, ze facet ma byc silny i sraki i owaki. Jest to spot mowiacy o depresji wsrod mezczyzn. Co jak co przywykło spoleczenstwo do tego, ze tylko kobity placza, rozpaczaja, nie wstydza sie emocji a facet moglby uslyszec, ze ma byc wlasnie silny a nie "ciota".
Generalnie nie płacze na filmach i jakoś niespecjalnie potrafię uzewnętrznić emocje jakie one we mnie wywołują, ale są wyjątki. Na końcówce Jak wytresować smoka 3 prawie się rozkleiłem jak głupi. Był to chyba najwiekszy wysiłek fizyczny jaki w życiu miałem. A i tak wyszło średnio :D Jakoś głupio mi było wybuchnąć płaczem przy małym bracie i innych dzieciakach będących wtedy na seansie :D Drugi przypadek to Nasze Magiczne Encanto i Dos Oruguitas. Tutaj już się nie hamowałem. Do tejpory piosenka i sceny jakie jej towarzyszłą, działają na mnie tak samo jak za pierwszym razem. Aaaa no i na końcu Hobbita: Bitwa Pięciu Armii jak Billy Boyd śpiewał The Last Goodbye. A jak już pokazywali te wszystkie plansze z bohaterami i też z Władcy Pierścieni, to już w ogóle się rozkleiłem.
Ja potrafię płakać na zwiastunach filmów, nawet jak widzę je w kinie po raz któryś, ostatnio z czwarty czy piąty raz i dwa razy w ciągu jednego dnia popłakałam się na zwiastunie filmu Śubuk, na szczęście będzie teraz leciał w kinie i założę się na nim również się popłaczę
Jestem takim twardzielem ze zmiękczyła mnie dopiero "Zielona mila". I oglądając materiał przypomniałem sobie "Jojo Rabbit" - faktycznie trudno było powstrzymać łzy i gile z nosa.
Ja Mam dwie propozycje.Z racji tego że wychowywałem się bez Ojca, to PL "HEL" 2009 oraz US "The Road" 2009. Najbardziej utkwiły w mojw pamięci... Wzruszające i inspirujące zarazem. Polecam
Świetny materiał, utożsamiam się z wieloma przykładami :) jednak dla mnie w top 3 najbardziej wzruszających scen jest jak prowadzą Johna Coffey na egzekucję w Zielonej Mili 😭😭😭
I am Sam, konkretnej sceny nie umiem wskazać, Sean Penn daje tu takie pokłady emocji w relacji ze swoją ekranową córką, że nawet kamienne posągi nie wytrwałyby całego seansu bez uronienia łzy ;)
Finał Rockiego, niesamowicie wzruszająca scena. I dwie sceny z V jak vendetta czyli list i scena odrodzenia Ivi, nie ważne ile razy to oglądam, zawsze kopie mi dupę.
" Niekończąca się opowieść" kiedy konia wciąga bagno. Serio jako dziecko płakałam za każdym razem, kiedy oglądałam ten film. A teraz " Nostalgia anioła". Jest też kilka scen w serialu " Dark" ,które mnie poruszyły. I jeszcze "Pianista". Ogólnie filmy o wojnie bardzo mnie poruszają,dlatego nie lubię ich oglądać.
Co do Up Pixara w moim przypadku nie początek, a zakończenie, kiedy główny bohater otwiera "Adventure Book", wyciska łzy i po prostu miażdży emocjonalnie.
Manchester by the Sea płacząca Michelle Williams w scenie gdy spotkała byłego męża. Normanie byłem wstrząśnięty tą sceną, czułem jej żal, smutek, wszystko...
Braveheart waleczne serce secena jego egzekucji gra Mela Gibsona oraz przede wsztskim muzyka powodowały że ryczałem ale jeszcze bardziej rozłożyła mnie ostatnia scena z ujęciem na Szkotów przed Angielską armia i ta chusta smutne postacie które i znów muzyka, lektor w tle i ostanie ujęcie na miecz Wallesa no to sceny które powodowały że ryczałem jak nigdy wcześniej i nigdy później
Często ryczę przy książkach/filmach, a nawet reklamach (tych wzruszających). Zawsze zganiam na hormony, bo część kobiet ma pod koniec cyklu takie wahania humoru. No ale kilka filmów naprawdę mnie poskładało, że czułam autentyczny gniew i smutek po seansie. Do tych najbardziej rozwalających mnie emocjonalnie zaliczam: "Zielona mila", "Więzień nienawiści", "Uśpieni", "K-pax". Pewnie kilka by się jeszcze znalazło ale tyle tak na szybko.
Przejrzałem komentarze ale nie widziałem więc dodam od siebie, bardzo rzadko wzruszam się na filmach, jednak dwa mnie położyły na łopatki "The Father" Floriana Zellera z 2020 i "Chłopiec w pasiastej piżamie" Marka Hermana z 2008, oba filmy są mega wzrusząjące ale na końcu robią ciapkę z głowy, chociaż dla mnie to są filmy tak zapadające w pamięć że to film na raz na długi czas
Billy Elliot - dwie sceny: - gdy Billy czyta list z informacją, że się dostał do szkoły baletowej i mówi o tym rodzinie - ostatnia scena w teatrze, gdy dorosły Billy tańczy Jezioro Łabędzie. W tle idealnie zgrana muzyka Czajkowskiego
Ja mam do polecenia dwa wyciskacze łez. "Trzy kroki od siebie" - ryczałam jak bóbr i nie mogłam przestać. Kto widział, ten rozumie. "Okar i pani Róża" - film mocno mnie wzruszył, podobnie jak książka.
Ja to wpadam w płacz z byle powodu w filmach. Nawet nikt nie musi umierać, ja i tak zaraz szukam chusteczek po kieszeniach 🥲 Z takich najbardziej wzruszających momentów jakie pamiętam to chyba były Gwiezdne Wojny i śmierć Hana Solo (kiedy chciałam wyjść z kina i nie czekać na dalszą część) i ostatnia część Harry'ego Pottera, kiedy to poryczałam się z trzy razy mimo tego, że doskonale wiedziałam, jak film się skończy, bo wcześniej przeczytałam książki xD
Najbardziej wzrusza mnie naturalnie tutaj Zielona Mila oraz jedna scena gdzie wszyscy strażnicy dzięki jemu praktycznie widzą ze żadnej zbrodni nie popełnił jednak nikt dosłownie nie kiwnie palcem aby mimo prawa który ma osoba po prostu coś zrobiła. Słowa Jhonego Coffe'a dobitnie oddają wadę amerykańskiego systemu wymiaru sprawiedliwości na tamte lata i dobitnie pokazuje tez jego dosłownie ostatnie słowa jak przez chwilę opisuje niebo. Nawet sam nadzorca więzienia rozumie jak tragiczny błąd został w tym wypadku popełniony a nic nie mogą zrobić aby faktyczny morderca został skazany za swoje zbrodnie. Ten film daje naprawdę sporo do myślenia i o tym jak sam pozostawiony sobie człowiek jest dosłownie niczym wobec amerykańskiego systemu prawnego.
Zakończenie Zielonej mili - trafia mnie za każdym razem :'(
Planeta Skarbów - moment, kiedy Jim spędza czas z Silverem i przypomina mu się jego ojciec, w rytm cudownej piosenki "Jestem kimś" ryczę za każdym razem
Druga taka scena (tu jest więcej radości niż smutku) - w "Spirited Away", kiedy Haku przypomina sobie jak miał na imię
Miło że ktoś jeszcze pamięta o Planecie Skarbów :)
Wiele scen z Władcy Pierścieni jest często wymieniane, ale mnie najbardziej zawsze chwyta za serce ta mniej wspominana, a mianowicie ta w której Theoden po wybudzeniu się pyta gdzie jest Theodred. I w tym momencie następuje cięcie i w takiej pięknej, spokojnej aurze zachodzącego słońca jest ujęcie na kwiatek trzymany przez Theodena na tle grobu jego syna. I Theoden wygłasza monolog z takim właśnie Tolkienowskim patosem, Gandalf próbuje go jakoś pocieszyć i wtedy Theoden wyjeżdża z tak prostym i pełnym smutku "rodzice nie powinni grzebać swoich dzieci". Dla mnie najmocniejsza scena
Ja nie zapomne jak moj tato w kinie puscil lzy, kiedy ostatnim szturmem ruszyli na Saurona. Aragorn zawolal „for Frodo” a za nim poleceli Merry i Pippin jako pierwsi…😢
"Mój przyjaciel Hachiko" moim zdaniem bardziej się nie da płakać.
Jako psiarzowi od razu ten film przychodzi mi do głowy. Najzabawniejsze w tym jest to że ten film polecił mi kolega z ostrzeżeniem że tego bez przysłowiowej paczki chusteczek nie da się oglądać,pamiętam jak się z tego śmiałem,i demolkę jaką ze mnie zrobił ten film.
@@pawegaudyn7933 I ja sam tego filmu już nie ruszę. Raz w życiu zobaczyłem i wystarczy. Za duża trauma
@@nemesh8818 mam to samo już do niego nie podejdę myślałem że po paru latach będzie lepiej ale nic z tego
Oj tak :(
Nie lubię filmów o psach, ale na tym ryczałam jak bóbr
GLADIATOR. Zdecydowanie GLADIATOR. Muzyka w tym filmie, sceny--- to wszystko składa się do tego że zawsze jak oglądam ten film to pocą mi się oczy....
I też przy scenach o których wspominał Michał z Powrotu Króla. Mam tak samo jak on.
Mnie wzrusza scena, a raczej dwie sceny z filmu "Życie jest piękne" z Roberto Begninim, scena śmierci głównego bohatera i scena z chłopcem i czołgiem
Marley i Ja rozkłada mnie zawsze psychicznie... To film, ktòrego każdy posiadacz zwierzaka zrozumie bo każdy przez to na pewnym etapie przechodzi.🥺 Ostatnio jak włączyłam i rodzice się dosiadli to wszyscy ryczaliśmy jak bobry.
Proszę, nie przypominaj 😥, jeden z niewielu filmów na których płakałem. Za drugim razem już nie płakałem, ale kurczę, pewnych rzeczy i wydarzeń nie da się zapomnieć.
O rany! Nigdy więcej nie obejrzymy tego filmu, choć sam w sobie przepiękny i mądry. Wystarczy, że sami mamy cudowną czarną suczkę, którą ktoś nam podrzucił pod dom. Nie da rady oswoić się z myślą, że ktoś kto kocha cię tylko za to, że jesteś kiedyś będzie musiał odejść.
Kiedyś gdzieś słyszałem że najgorsze w posiadaniu psiaka jest rozstanie😢
@@kamilmalinowski9658 Jedną psinkę miałam 15 lat, już odeszła. Drugiego psiaka mam 14 lat i znowu się tego obawiam, a obok też kot w tym samym wieku. Choć serce bardzo boli to warto, nikt nie daje tyle miłości co zwierzęta, bez nich dom to nie dom.
Dołóż do listy Był sobie Pies i Był sobie Pies 2 i masz maraton ryczenia dla właścicieli czworonogów :P
Dziwie się że nie było sceny z Gladiatora 🤔 przecież scena z muzyką Hansa Zimmera i ojca wracająca do swojej rodziny... Jest cudowna. Zawsze płaczę 😑
Zgadzam się, mam dokładnie tak samo
Ach, cholera, prawda, a też zapomniałam. No jak on przez tę łąkę idzie, aż teraz oczy mam mokre.
Ojca wracająca, czy ojciec wracający?
@@piedroparolini3917 przyszedł Pan maruda, niszczyciel dobrej zabawy 😆 nie poprawię tego by Ci to przeszkadzało 😆
Dokładnie! Jedyny film na, którym płaczę. Ta muzyka i powrót Maximusa do rodziny to arcydzieło...
Faktycznie ta scena z jojo rabbit była wyjątkowo poruszająca . Pamiętam jak oglądałem ten film w kinie i jak pojawiły się te wiszące stopy matki jojo to po sali rozległ sie dość głośny szmer zaskoczenia i smutku
Scena chyba podobna jak w „Życie jest piękne” Benigniego.
Poruszająca ale i mocno zaskakująca albo wręcz szokująca bo myślę że po początkowym tonie filmu nikt się nie spodziewał takiego mocnego akcentu.
Z drugiej strony myślę że równie dobra jest końcowa scena z porucznikiem czy kim on tam był jak lży jojo wywala go a potem słychać strzały.
@@Harashiken ten oficer specjalnie wzywał Jojo że jest Żydem by go Ruscy nie zabili. Tu szanuję Waititiego za pokazanie bezwzględności ruskiego żołdactwa wobec jeńców, które istnieje od 800 lat
@@paulinagabrys8874 No naprawdę? Sam bym na to nigdy nie wpadł. Niesamowite!
I "Znachooooor"! Dlaczego zapomniałam o "Znachorze" 😭 Pewnie po prostu za dużo mam takich filmów (łatwo się rozklejam), ale ta scena z tym synem, jak zaczął chodzić, to jest powód, przez który oczy mi potrafią tak ot autobusie zacząć kapać.
Mnie, oczywiście prócz animacji Disneya, Pixara i DreamWorks, najbardziej rozwalają dramaty oraz kino familijne. Z tych pierwszych od razu na myśl przychodzą filmy jak Doskonały świat, Forrest Gump, Moja dziewczyna z Culkinem, Buntownik z wyboru, Przebudzenia, Co wydarzyło się w Madison County, Gran Torino. Z familijnych klimatów to E.T. (przy scenie z rowerami zawsze ryczałem jak bóbr), Mój przyjaciel Hachiko, Był sobie pies, Fuks (chyba tak to się zwało, w tym filmie duch ojca znalazł się w psie), Jack Frost. Trzymajta się!
Jak dla mnie wzruszajacym filmem byl i pewnie nadal jest "Mój przyjaciel Hachiko"
Ukradłeś mój typ :D właśnie miałem pisać. Oglądałem 4 razy w przeciągu 15 lat i za każdym razem ryczę kilka minut. Ostatnio wspólnie z narzeczoną. Nie wiem jakim sposobem można nie płakać na tym filmie 😅...
Kiedy pojawiły się sceny z 'Odlotu', od razu mi napłynęły łzy do oczu. Autentycznie🥺
Forrest Gump gdy dowiaduje się że jest tatusiem- rozwala mnie za każdym razem.
Ja się zawsze rozklejam na scenie gdy stoi nad grobem Jenny
@@maciekwojtczak8246 Albo jak porucznik Dan odwiedza go z tymi protezami w pełni odmieniony. Wspaniały moment.
Mnie za każdym razem mocno porusza kilka scen w "Imperium słońca" Spielberga... Przede wszystkim moment, kiedy Jim ma okazję dotknąć japońskiego samolotu a potem salutuje pilotom a oni mu odpowiadają. Podobnież w scenie ataku amerykańskich myśliwców, kiedy Jim ma je prawie na wyciągnięcie ręki, emocje a potem rozmowa doktorem na dachu. Albo scena śpiewu Jima przy ceremonii odprawy japońskich pilotów i to, jak zostały przestawione emocje Nagaty. No i wisienka na torcie czyli ponowne spotkanie z rodzicami po wojnie, w sierocińcu, dobitnie pokazana przemiana Jamiego w Jima, szczególnie widoczna w jego oczach. Mam wrażenie, że trochę nie docenia się Imperium słońca, nie wiem czy to przez wiek filmu czy z innych powodów ale bądź co bądź ta produkcja zestarzała się naprawdę dobrze.
"Terminator 2" nie zapomnę mając około 17 lat obejrzałem pierwszy raz z kumplem. Jako dwaj hojracy i twarde chłopaki będzie fajne kino. Scena w hucie gdzie T800 dokonuje samounicestwienia nas rozbroiła, mieliśmy świeczki w oczach i nie odezwaliśmy się przez 15min bo nie byliśmy w stanie....
Byłem klasowo na Johnnym znając tylko tytuł i jakie to było dobre. Wart pieniędzy za bilet i jeden z najlepszych filmów jakie obejrzałem.
też byłam klasowo na tym filmie. jeden z lepszych który oglądałam, a ja jestem bardzo wybredna i mało jaki film mi się podoba
Ja też byłem klasowo
Co to znaczy "byłem klasowo"?
"klasowo", czyli w ramach wycieczki szkolnej cała klasa poszła na dany film
Trochę zazdroszczę tym, którzy widzieli. Ale w czasach liceum jakieś 5lat byłam wolontariuszem w hospicjum terminalnym. Nie wiem czy dam radę zderzyć że sobą i film i ks Kaczkowskiego, przy którego książce wyje fontannami łez. A co dopiero film plus własne wspomnienia. Może kiedyś, kiedyś...
Aaaaa i "Manchester by the sea". Scena przesłuchania ("możesz iść do domu") oraz późniejsze spotkanie z żoną. Majstersztyk i jeden z moich ulubionych do filmów
Ja popłakałam się NA TYM FILMIE, kiedy Kuba wspominał o "Up", ma rację, że początek tej animacji trafia prosto w serce. ☺
Zawsze na scenie egzekucji w Zielonej mili, oczywiście egzekucji Johna i na scenie ze Znachora " Żyj ty z nami jak rodzony "
Przyznam się szczerze, mało jest produkcji które pamiętam że mnie wzruszyły. Jednak te które najbardzej zapamiętałem wryły mi się w pamięć. Wzruszyłem się oglądając Coco i scenę z "Pamiętaj mnie". Jednak co najbardziej pamiętam to Film pod tytółem "Droga" z Vigo Mortensenem w roli głównej. Jest to niesamowicie ciężki film. Ojciec który jest śmiertelnie chory razem z małym synkiem próbuje przeżyć w świecie zniszczonym przez apokalipsę. Samotnie wędrują przez Stany próbując walczyć o przetrwanie. Jest parę bardzo mocnych scen które są wręcz drastyczne. Jednak najbardziej rozwaliła mnie scena końcowa w której (uwaga spoiler ale chyba jak się większość osób może domyślić) Ojciec chłopca umiera na jego oczach z powodu choroby, a przed śmiercią ten prosi synka aby spotkał się z ludźmi którzy podążali ich śladem i dołączył do nich, ponieważ wiedział że też próbują przetrwać tak jak oni do tej pory. Aż muszę obejrzeć ten film jeszcze raz.
" 300 Mil do nieba" i scena kiedy chlpocy rozmawiaja z rodzicami ojciec im mowi "nie wracajcie tutaj nigdy". Dzisiaj to robi mocne wrazenie a co dopiero w czasie gdy film byl w kinach i setetki tysiecy ludzi myslalo o emigracji z Polski ze swiadomoscia ze moze to byc podroz tylko w jedna strone i juz nigdy moga nie zobaczyc swojej ojczyzny i bliskich
Król Lew - zawsze w wiadomej scenie
Coco - o tej scenie było w materiale
House of the Dragon - scena w sali tronowej w 8 odcinku i ostatnia scena tego samego odcinka, zresztą cały odcinek to wyciskacz łez
Breaking Bad - finał ostatniego sezonu
"Zielona mila" wszyscy ludzie których znam na tym płakali.
Końcówka "Gladiatora".
Szkoda tylko, że nikt nie pamięta, że "Zielona Mila" była oparta na historii czarnego chłopca (Szesnastolatka), którego skazano na karę śmierci, bo był osobą czarną i ignorowano dowody, że to nie on zabił dwie dziewczynki
+ Za pierwszym razem nie zmarł, więc DWA RAZY ZOSTAŁ PORAŻONY PRZEZ KRZSŁO ELEKTRYCZNE, najgorsze jest to, że rodziny tych dziewczynek do dziś wierzą, że on był winny, mimo, że narzędzie zbrodni było za ciężkie, by mógł go podnieść
Mam wrażenie, że tu całkowicie pozbyto się tego faktu i cały wydźwięk jest... Dużo gorszy, bo prawdziwa historia była o wiele mocniejsza...
Ale pewnie, by prawa strona pitoliła, że robią z białych na siłę oprawców, a z czarnych ofiary... Klasyczna ignorancja przez osoby białe :/
Zielona mila - uzdrowienie żony klawisza, albo finałowe prowadzenie do egzekucji, albo rozmowa w domu starców
keith - finał kiedy stacza się samochód ze skały
donnie darko - finałowa kiedy Donnie leży z uśmiechem na łóżku
dragon ball gt - goku odlatujący na smoku
epoka lodowcowa - pożegnanie dziecka przez ekipe
no i dużo scen z filmu "życie jest piękne"
Film UP ! i scena kiedy oni dowiadują się że stracili dziecko .
Płakałem wraz z żoną . Byliśmy po 2 poronieniu.
Wg film mega. Bardzo przypominał mi mojego dziadka który sam mieszkał kilka lat , jak moja babcia zmarła.
Pocahontas jak śpiewa „kolorowy Wiatr” Edytka wyciska mi łzy za każdym razem :P No i jeszcze ta scena jak poznają się pierwszy raz Z Johnem, przez 5 minut milczą zbliżając się do siebie i muzyka wywiera wiele emocji, piękna scena :)
Nie jestem jakimś WIELKIM fanem Waititiego, ale Jojo Rabbit to był film niesamowity. Oglądając go miałem łzy w oczach nawet przy ostatniej scenie, ten taniec na końcu mnie po prostu zmiażdżył, sam nie wiem czemu
Do tej listy zaliczyć należy filmy takie jak: Skazani na Shawshank, Misja, Okręt i Gladiator
oj końcówka das boot faktycznie smutna
Stalowy Gigant i troszeczkę Gladiator.
Mnie za każdy rozczula (a oglądałem z 20 razy minimum) When Marnie Was There zazwyczaj, gdy Fine on the outside zaczyna grać oraz za każdym razem, gdy w oryginalnym Berserku zaczyna grać Guts Theme, zwłaszcza w ikonicznej scenie odejścia od Griffitha
Tak naprawdę, to im starszy jestem, to coraz łatwiej się wzruszam. Człowiek robi się miękki na starość.
W pierwszym sezonie "After Life" płakałem praktycznie co chwila.
Aż dziwię się, że nikt nie podał filmu "Perfect storm" z 2000 roku z Georgem Clooneyem. Końcowa sekwencja na morzu rozbija mnie zupełnie za każdym razem.
"nie idź za mną" Stalowy Gigant.
Aż machałem rękami - jak mogło ich zabraknąć
A mnie łamie łzawo nasz Znachor...
Mój przyjaciel Hachiko...To było tak smutne że szkoda gadać :(
7 dusz. Wystarczy, że przerzucając kanały trafię na ten film to po 10 sekundach już płaczę 😭
Trafiony - zatopiony.
Płakałem na filmach: Marley i ja, Mój przyjaciel Hachiko i Przygoda na Antarktydzie, na Władcy Pierścieni też się zdarzyło :) A poza tym nie Paweł Trojan, tylko Piotr Trojan
Ja dokladnie na tych samych filmach o zwierzakach i pewnie bylo ich wiecej. Plakalam przy smierci Syriusza i gdy nadbiegl koniec sagi Harryego Pottera. No i melodramaty, ogladam by spuscic z siebie emocje, niestety mam blokade,co dla mnie nie jest dobre bo tylko oznacza, ze depresja i wtej kwestii odbiera mi emocje.
Skazany na bluesa- śmierć Ryśka na dachu szpitala zawsze kończy się u mnie wielkim płaczem, plus do tego oprawa muzyczna, wiele razy już obejrzałam ten film i za każdym razem płacze
"Za wszelką cenę " na tym filmie poryczałam się bardzo. D
Zielona mila... "Jestem zmęczony szefie..."
Mało znany film Malowany welon. Jedna z ostatnich scen połączona z francuską piosenką i dziecięcym chórem łamie serce.
"Grobowiec Świetlików". Pod koniec nie tyle co płakałem, co ryczałem jak poje*any.
O tak, zdecydowanie się zgadzam.
Nie znam.... Ale ten krótki opis zaintrygował
I dlatego od lat nie mogę odważyć się by to obejrzeć.
ogolnie to takie pozycje bardzo delikatne ktore pewnie i nawet w wiekszosci nie mialy na celu wywolac takich reakcji . gdzies w glebi liczylem ze pojawi sie mój przyjaciel hachiko a tu nie ma
Moim wyciskaczem łez był "mój przyjaciel hachiko", żaden inny film tak mnie nie zgniótł emocjonalnie.
Muzyka z Odlotu, przy scenie z żoną głównego bohatera-zgreda jest tak dobra, że nawet na yt ktoś zrobił wideoklip z animca Wilcze dzieci. W skrócie, młoda kobieta zakochuje się w zajemnością w młodym budowlańcu, który jej wyznaje że jest wilkołakiem. Ona akceptuje to i ostatecznie biorą ślub i mają dwójkę dzieci, które po ojcu odziedziczyły moc przemiany w wilka. Niestety mąż ginie i ta kobieta zostaje sama z dwójką dzieci. Daje radę choć jest ciężko, nie tylko dlatego że jak dzieci są małe to latają z wilczymi uszami i ogonami. Ostatecznie córka wybiera żywot człowieka a syn żywot wilka. Na koniec matka ma widzenie ducha swojego męża, który jest dumny z niej i dzieci. To wzruszające i bardzo satysfakcjonujące zalończenie.
Nawet nie, że wzruszyłem co ryczałem jak bóbr na ,,Ogrodzie słów". Bardzo spokojne prowadzenie fabuły, piękna kreska i bardzo mocna końcówka. Polecam!
Kiedy mężczyzna kocha kobietę '94
Siedem Dusz '08
Gwiazd naszych wina '14
Generalnie łatwo sie wzruszam, i filmów na których beczę za każdym razem są dziesiątki i specjalnie je znowu oglądam. Ale końcówek tych trzech nigdy nie widziałem wyraźnie, bo wycieraczki naprawdę nie nadążają.
"Zgodnie z obietnicą" ("After the promise") - wyciskacz łez od pierwszej minuty... Kocham i nienawidzę jednocześnie...
Dla mnie najsmutniejszym filmem na świecie jest "A.I. Sztuczna Inteligencja". Nienawidzę go i kocham jednocześnie.
Ja płakałem na E.T. Nie sądziłem że aż tak się rozkleje. A jeszcze:
-Moulin rouge mimo iż wiedziałem jak się to skończy to zostałem zniszczony emocjonalnie.
-Titanic czy West side story (obie wersje) końcówki obu filmów zawsze mnie łapały za serduchu.
-Z gry ale okej: The Last of us 1 Prolog wbił mnie w fotel totalnie i jest to jeden z nie wielu momentów w grach gdzie łzy u mnie poleciały
-Odlot
-Władca pierścieni
I coś mógłbym wymienić jeszcze ale... tyle pamiętam
Obejrzałem "Odlot", ale nie zapadł mi on w pamięć, głównie ze względu na to jak Russel był irytujący.
Co miałeś też na myśli przytaczając "Władcę Pierścieni"? (należy pamiętać, że jest to tryologia a nie pojedyńczy film)
@@stosunkimiedzynarodowe3607 O władcy to ogólnie jako trylogii. Czy to Śmierć Boromira z Drużyny, Śmierć Haldira (wiem że elfów w helmowym jarze nie było a on sam w całej trylogi no to Drużyna i Dwie wieże ale mimo to smutno było), Powrót króla z najdłuższym zakończeniem ever i łzy u mnie oraz gniew że ,,KURDE! szkoda że tak krótko"
Wow, czy ja właśnie obejrzałem odcinek o płaczu, w którym nie padła "Zielona Mila" ?
To tak można?
Arasz :
Można.
Nie można.
Takich filmów, scen pewnie kilka było. Do głowy przede wszystkim przychodzi mi "Good bye, Lenin!". Pierwszy raz obejrzałem ten film gdy był puszczany w TVP, wieczorem, wraz z moją mamą chorującą na raka. Leżała w łóżku, ja obok i oglądaliśmy ten film. Nic nie mówiliśmy. Ani w trakcie ani po sensie. Jakiś rok później TVP ponownie wyemitowała ten film i znów go obejrzałem, ale bez mamy... I wtedy naprawdę poczułem pustkę, jak wszystko mija.
Jest jeden film który oglądałem już wiele razy i zawsze ale to zawsze na nim uronię kilka łez i ten film ukształtował we mnie jak powinna wyglądać miłość dwojga ludzi....... A teraz bardzo proszę się nie śmiać i nie drwić.... Nie nie jest to słynny pamiętnik a jest to TITANIC....... Jest to moje absolutne top 1 filmów..... Oglądałem go już ze 20 razy i za każdym razem na pewnych 2 scenach zawsze ale to zawsze uronię kilka łez..... Wiem że dziś może się wydawać ta Historia nieco naiwna i ckliwa i wręcz nie realna ale kurna życzę każdemu aby tak się zakochał i po mimo różnych przeszkód kochał swoją wybrankę lub wybranka do samego końca i razem przezwyciężali przeciwności oraz trudy życia i cieszyli się każdą chwilą spędzoną razem aż do śmierci. Wiem że w dzisiejszych czasach takie związki to mega żadkość ale wierzę że istnieją takie pary. Na drugim miejscu w kwestii zapłakania jest oczywiście Zielona Mila.
Moglabym wymienic cale mnóstwo filmów, na których ryczałam, i być może to wielu rozbawi, ale mnie rozwala jedna scena w.... Terminatorze 2, gdy Arnold poświęca się dla dobra ludzkości i zatapia się na w płynnym metalu. I ten podniesiony kciuki ku górze... No nie mogę na tej scenie. Miażdży mnie totalnie
John Connor miał dwóch ojców - jeden był człowiekiem, a drugi maszyną, ale obaj byli bohaterami.
@@NekoTheOtaku888 pięknie napisane...
finałowa scena z Chłopca w pasiastej piżamie.
Terminator 2 i końcowa scena . Bedac dzieckiem bardziej przezywałem ale do dzis ta scena wzrusza
Ostatnie sceny z filmu "Korczak" Wajdy. Świadomość, że to prawdziwa historia - rozwala człowieka na kawałki...
1 stycznia, pokaz przedpremierowy "aftersun", film cudowny i ta scena karaoke, ale żeby nie było końca to następny pokaz przedpremierowy tego dnia. "Wieloryb" i było mocno płakane na zakończeniu. Fajny to będzie rok.
skazany na shawshank.. mój ulubiony film... i jest sporo scen gdzie "oczy mi się spocily"
Islandzki film "Pozwól mi upaść" - chyba najbardziej przygnębiający film, jaki widziałam. Przez wiarygodnie przedstawiony tragizm postaci, nie da się z nimi nie utożsamić. Ten film po prostu boli od początku do samego końca.
Film "Doskonały świat" z 1993 i scena jak Costner żegna się z chłopcem pod drzewem i to, co następuje potem. Daaaamn.
Ostatni Samuraj w scenie bitewnej, ostatnia epicka szarża na karabiny... i my wiemy że te karabiny wytną wszystkich zbuntowanych samurajów w pień. Oraz Zielona Mila - finałowa egzekucja.
Moja córka (2l.)tak podjarala się bajka „Niewypadna”, ze ostatni czas oglądałam ja 3-4 razy dziennie:) miałam kilka razy, ze wzruszałam się w co drugiej scenie.
Jeśli chodzi o bajki, to polecam krótkometrażowe, pixarowe wyciskacze łez :) tj. „Wzloty”, „Bao”, „Kotbull”… krótkie, piękne historie..
Pierwszym filmem na jakim płakałam był „Blow” z Deppem. Końcówka filmu, przy stole z „kolegami”, przed przyjazdem policji :)
Ale wtedy chodziłam do liceum, teraz wzruszają mnie inne rzeczy :)
„Cud w celi nr 7”
Wiele filmów, nie pamietam już wszystkich nazw… ale jestem teraz w trakcie połogu 😂potrafię wzruszyć się oglądając reklamę, hormony…
Pozdrawiam Was chłopaki ✌🏼💪🏼
Digimon Adventure: Last Evolution Kizuna - Przedostatnia scena, gdzie Agumon i Gabumon wracają (na zawsze) do cyfrowego świata, a dorośli już Taichi i Yamato zaczynają płakać, bo partnerstwo między człowiekiem a Digimonem dobiegła już końca. Mocne! 😢
Skazani na Shawshank i dwie sceny które mnie poruszyły, czyli klimat w momencie kiedy Andy Dufrense załatwił piwo dla kolegów podczas pracy na dachu i ostatnia scena kiedy "Red" wymawia swój monolog o nadziei.
Pamiętam swój pierwszy film, na którym jako dziecko się poryczalem.
"Mój przyjaciel Skip" z 2000 roku. Od tamtego momentu, mimo że byłem gówniakiem, moja wrażliwość wzrosła :D
Aż dziwne, że nikt nie wspomniał o "Most do Therabitii". Do dziś końcówka to jeden wielki potop łez. Czekam na powtórkę tego materiału, tylko w odniesieniu do seriali ("All of us are dead" jak dla mnie). Pozdro
Dzięki za przypomnienie tego filmu.
Ja kiedyś nie płakałem za dużo, na kilku filach, jak Zielona Mila, czy Armagedon, ale potem coś się stało. Nie wiem co... Ale teraz potrafię się na takich głupotach wzruszać, że czasem aż wstyd się przyznać:P Potrafię płakać na One Piece, czy Dragon Ballu. Nawet teraz oglądając wasz materiał opowieść o Toy Story mnie wzruszyła:P
Mnie rozbroiła scena przed uśmierceniem Johna Coffey'a w Zielonem mili
Oglądam prawie na bieżąco Twoje materiały, ale za "gratulacje" za każdym razem mam bekę choć wiem, że to powiesz. 😀
A jeśli chodzi o temat filmu to końcowa scena wymiany Pity na Creasy 'ego w filmie Człowiek w ogniu. Do tego muzyka Harrego Gregson-Williamsa z wokalem L. Gerrard. Mistrzostwo!!
Potwory i spółka - pożegnanie z Boo i zniszczenie drzwi. Zawsze ;)
Ostatni odcinek Initial D plus najbardziej taką wisienką na torcie są sceny przy napisach gdzie pokazują dalsze losy. Jako że Kocham motoryzację zawszę się tam rozklejam jak małe dziecko a za pierwszym razem efekt był taki że z godzinę nie mogłem się pozbierać a jestem tym typem co prawię w ogóle nie okazuje emocji a o płaczu mowy nie ma i sam byłem zdziwiony.
ostatnie odcinki cyberpunk edgerunners, niby nic i człowiek się spodziewał ale i tak przy końcówce łezka się zakręciła.
Ja płakałem i płacze na końcowej scenie, kiedy Terminator żegna się z Johnem (T2: Dzień sądu), Titanic, Uwierz w ducha, Bodyguard, Gladiator, Zielona Mila i końcowa scena Bez Twarzy.
Jako dziecko płakałem jak niszczyli robota (o ile dobrze pamiętam film nosi tytuł Krótkie spięcie)
Mam jak Jordan, ryczę prawie na każdej dobrze zagranej łzawej scenie, ale najwięcej płakałam na anime Clannad. Sezon pierwszy był taki sobie, ale drugi to pływanie kajakiem we własnych łzach.
Witam w klubie, choć w moim przekonaniu to co się wydarzyło po "przełomowej sytuacji z drugiego sezonu", relacja z Ushio i droga do pojednania z ojcem bardziej rusza.
@@rsx78re Mnie wszystko ruszało w drugim sezonie, to był zlepek tragicznych historii, które działy się bezpośrednio w życiu głównego bohatera, do którego widz się przywiązał. Pewnie dlatego miało to taką siłę rażenia, niż pojedyncze historie jego znajomych.
@@JustMartha07 Dla mnie zwłaszcza w takim moim pewnym momencie życia z mocnym ładunkiem emocjonalnym był moment, w którym główny bohater zdał sobie sprawę, że przechodzi przez podobna historie co jego ojciec, którym zresztą gardził.
(jak tu pisać bez spojlerowania :D)
Film który ostatnio złapał mnie za serce to Licorice Pizza. W całej ostatniej sekwencji nie mogłem przestać ryczeć. Przepiękny to jest film.
Świetny materiał, utożsamiam się z wieloma przykładami 😊 jednak dla mnie w top 3 najbardziej wzruszających scen jest jak prowadzą Johna Coffey na egzekucję w Zielonej Mili 😭😭😭
Bardo podoba mi sie temat klipu. Przynajmniej nie ma tutaj "wstydu" gdy mezczyzni przyznaja sie do placzu, czy do emocji w ogóle. Brawo!
A czego mają się niby wstydzić? XD
Raczej obawiać się nalotu wściekłyh yaoistek, które absolutnie każdą relację męsko-męską interpretują w kluczu romansowym. No bo wiecie, facet płaczący przy przyjacielu "na pewno" jest gejem tak samo jak przyjaciel.
@@paulinagabrys8874 (Ja tam się nie wypowiem, gejoza i tak lepsza niż hetero)
@@gryficowa no wlasnie emocji, slabosci. Czy nie widzialas ostatnio reklam na yt czy fb, ze facet ma byc silny i sraki i owaki. Jest to spot mowiacy o depresji wsrod mezczyzn. Co jak co przywykło spoleczenstwo do tego, ze tylko kobity placza, rozpaczaja, nie wstydza sie emocji a facet moglby uslyszec, ze ma byc wlasnie silny a nie "ciota".
@@jolab3660 I właśnie dlatego mówisz, że są dzielni? XD
Laska, tym sposobem też powodujesz, że się zamykając, zwracając im uwagę
Generalnie nie płacze na filmach i jakoś niespecjalnie potrafię uzewnętrznić emocje jakie one we mnie wywołują, ale są wyjątki. Na końcówce Jak wytresować smoka 3 prawie się rozkleiłem jak głupi. Był to chyba najwiekszy wysiłek fizyczny jaki w życiu miałem. A i tak wyszło średnio :D Jakoś głupio mi było wybuchnąć płaczem przy małym bracie i innych dzieciakach będących wtedy na seansie :D Drugi przypadek to Nasze Magiczne Encanto i Dos Oruguitas. Tutaj już się nie hamowałem. Do tejpory piosenka i sceny jakie jej towarzyszłą, działają na mnie tak samo jak za pierwszym razem. Aaaa no i na końcu Hobbita: Bitwa Pięciu Armii jak Billy Boyd śpiewał The Last Goodbye. A jak już pokazywali te wszystkie plansze z bohaterami i też z Władcy Pierścieni, to już w ogóle się rozkleiłem.
Ja potrafię płakać na zwiastunach filmów, nawet jak widzę je w kinie po raz któryś, ostatnio z czwarty czy piąty raz i dwa razy w ciągu jednego dnia popłakałam się na zwiastunie filmu Śubuk, na szczęście będzie teraz leciał w kinie i założę się na nim również się popłaczę
Jestem takim twardzielem ze zmiękczyła mnie dopiero "Zielona mila". I oglądając materiał przypomniałem sobie "Jojo Rabbit" - faktycznie trudno było powstrzymać łzy i gile z nosa.
Ja Mam dwie propozycje.Z racji tego że wychowywałem się bez Ojca, to PL "HEL" 2009 oraz US "The Road" 2009. Najbardziej utkwiły w mojw pamięci... Wzruszające i inspirujące zarazem. Polecam
Świetny materiał, utożsamiam się z wieloma przykładami :) jednak dla mnie w top 3 najbardziej wzruszających scen jest jak prowadzą Johna Coffey na egzekucję w Zielonej Mili 😭😭😭
I am Sam, konkretnej sceny nie umiem wskazać, Sean Penn daje tu takie pokłady emocji w relacji ze swoją ekranową córką, że nawet kamienne posągi nie wytrwałyby całego seansu bez uronienia łzy ;)
Finał Rockiego, niesamowicie wzruszająca scena. I dwie sceny z V jak vendetta czyli list i scena odrodzenia Ivi, nie ważne ile razy to oglądam, zawsze kopie mi dupę.
" Niekończąca się opowieść" kiedy konia wciąga bagno. Serio jako dziecko płakałam za każdym razem, kiedy oglądałam ten film. A teraz " Nostalgia anioła". Jest też kilka scen w serialu " Dark" ,które mnie poruszyły. I jeszcze "Pianista". Ogólnie filmy o wojnie bardzo mnie poruszają,dlatego nie lubię ich oglądać.
Co do Up Pixara w moim przypadku nie początek, a zakończenie, kiedy główny bohater otwiera "Adventure Book", wyciska łzy i po prostu miażdży emocjonalnie.
"Niekończąca się opowieść" scena kiedy koń głównego bohatera topi sie w bagnie.
ARTAAAAAX!!!!
Sieeet, ale traumę z dzieciństwa przypomniałeś, uwielbiałam ten film A ta scena zawsze mnie niszczyła...
@@Adrian-mu4rj mam podobnie dlatego przytoczyłem ten kawałek traumy 😉
Manchester by the Sea płacząca Michelle Williams w scenie gdy spotkała byłego męża. Normanie byłem wstrząśnięty tą sceną, czułem jej żal, smutek, wszystko...
Braveheart waleczne serce secena jego egzekucji gra Mela Gibsona oraz przede wsztskim muzyka powodowały że ryczałem ale jeszcze bardziej rozłożyła mnie ostatnia scena z ujęciem na Szkotów przed Angielską armia i ta chusta smutne postacie które i znów muzyka, lektor w tle i ostanie ujęcie na miecz Wallesa no to sceny które powodowały że ryczałem jak nigdy wcześniej i nigdy później
Końcówka powrotu króla i Gladiatora czy skazani na shawshank (ostatnia scena) czy także końcówka Rockyego te filmy też odcisnęły na mnie piętno płaczu
Często ryczę przy książkach/filmach, a nawet reklamach (tych wzruszających). Zawsze zganiam na hormony, bo część kobiet ma pod koniec cyklu takie wahania humoru. No ale kilka filmów naprawdę mnie poskładało, że czułam autentyczny gniew i smutek po seansie. Do tych najbardziej rozwalających mnie emocjonalnie zaliczam: "Zielona mila", "Więzień nienawiści", "Uśpieni", "K-pax". Pewnie kilka by się jeszcze znalazło ale tyle tak na szybko.
Przejrzałem komentarze ale nie widziałem więc dodam od siebie, bardzo rzadko wzruszam się na filmach, jednak dwa mnie położyły na łopatki
"The Father" Floriana Zellera z 2020 i "Chłopiec w pasiastej piżamie" Marka Hermana z 2008, oba filmy są mega wzrusząjące ale na końcu robią ciapkę z głowy, chociaż dla mnie to są filmy tak zapadające w pamięć że to film na raz na długi czas
Billy Elliot - dwie sceny:
- gdy Billy czyta list z informacją, że się dostał do szkoły baletowej i mówi o tym rodzinie
- ostatnia scena w teatrze, gdy dorosły Billy tańczy Jezioro Łabędzie. W tle idealnie zgrana muzyka Czajkowskiego
Ja płakałem na Skywalker: Odrodzenie - z nerwów jak można to tak z*ebać.
Mój człowiek
Ja mam do polecenia dwa wyciskacze łez. "Trzy kroki od siebie" - ryczałam jak bóbr i nie mogłam przestać. Kto widział, ten rozumie.
"Okar i pani Róża" - film mocno mnie wzruszył, podobnie jak książka.
Ja to wpadam w płacz z byle powodu w filmach. Nawet nikt nie musi umierać, ja i tak zaraz szukam chusteczek po kieszeniach 🥲
Z takich najbardziej wzruszających momentów jakie pamiętam to chyba były Gwiezdne Wojny i śmierć Hana Solo (kiedy chciałam wyjść z kina i nie czekać na dalszą część) i ostatnia część Harry'ego Pottera, kiedy to poryczałam się z trzy razy mimo tego, że doskonale wiedziałam, jak film się skończy, bo wcześniej przeczytałam książki xD
Bardzo lubię wasze wspólne filmy 😊
I scena z Jojo Rabbit też poruszyła mnie najmocniej
Najbardziej wzrusza mnie naturalnie tutaj Zielona Mila oraz jedna scena gdzie wszyscy strażnicy dzięki jemu praktycznie widzą ze żadnej zbrodni nie popełnił jednak nikt dosłownie nie kiwnie palcem aby mimo prawa który ma osoba po prostu coś zrobiła. Słowa Jhonego Coffe'a dobitnie oddają wadę amerykańskiego systemu wymiaru sprawiedliwości na tamte lata i dobitnie pokazuje tez jego dosłownie ostatnie słowa jak przez chwilę opisuje niebo. Nawet sam nadzorca więzienia rozumie jak tragiczny błąd został w tym wypadku popełniony a nic nie mogą zrobić aby faktyczny morderca został skazany za swoje zbrodnie. Ten film daje naprawdę sporo do myślenia i o tym jak sam pozostawiony sobie człowiek jest dosłownie niczym wobec amerykańskiego systemu prawnego.
Dawno temu na końcówce "Uwierz w ducha".