DZIEŃ POWSZEDNI W GNIEŹDZIE UTKANEGO POD LASEM

130
Gdy w głowie swej usłyszysz echo
Serca, które mocniej bije.
Odpuść, nie pozwól by złamało
Ducha, który w Tobie żyje.
Wiem, dla Ciebie wiara to opoka,
Skała potężna niewzruszona.
I On, co szepce w twoich skroniach
I nic powalić Cię nie zdoła.
Bo duch Twój święty od zarania,
Na podobieństwo Jego Jesteś.
I choćby wulkan nagle wybuchł,
Wszystko przetrwasz - taki Jesteś!
I przyjdzie czas, gdy tu przeminiesz,
Nastanie wieczność wytęskniona.
Pojmiesz drogę, którą szedłeś.
Szczęśliwość z Bogiem wymodlona…
. . .
z tomiku - Listy niewysłane
Poeta w Drodze
Stanisław Utkany

[@grazynadudek9537]

Ech Poeto! Masz cudownie swoim Gnieździe, taki spokój, tu grzybki zbierasz, za chwilę robisz sobie jedzonko, tu gitara śpiewasz sobie itd...

[@Pomojemu557]

Cześć.
I zobaczone j posłuchane. 😀
Pozdrawiam!

[@Lanckoronaturystyczna]

zasypiam dziś z uśmiechem, z "ciemności w sobie rozchmurzona"..

[@PoetawDrodze]

Czytaj, czytaj...

[@justynapolakowska1617]

Wiesz? Przypomniałeś mi o czymś. By, nie złamało,... nie powaliło,...by, wytrwać.
Ta polana zielona, wiersz wyśpiewany i spokój który z Ciebie bije, to wszystko, pozwoliło mi na chwilę zapomnieć o moich
"Dziadach od chaosu".😁
Dzięki.

[@PoetawDrodze]

😂

[@zrobto1874]

Siemanko witam ponownie 👊🍻

[@PoetawDrodze]

Cześć! 🤠

[@helenatrubecka1631]

Dzisz 1 dzisz jeszeni, akcja kombajn, škoda.