Ciężki los wrażliwych osób w spadochroniarstwie
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 25 ก.พ. 2018
- Jak jest i jak mogłoby być. Dlaczego pozoranctwo wyautowuje bardziej wrażliwych ludzi? Jakie energie powinny być zrównoważone, aby skoki były bardziej bezpieczne? Niedługa pogadanka, która może być interesująca również dla nieskaczących widzów kanału ;)
- กีฬา
Trafna diagnoza ludzkiej psychiki. Pański autorytet, to autorytet przez duże ,,A". Dziękuję za materiał. Pozdrawiam.
To co pan gada, to nie jest tylko o spadochroniarstwie. To o życiu jest. Nigdy nie skakałem i z pewnością nie skoczę, a spostrzeżenia mam bardzo zbieżne z pańskimi i to ze środowisk tzw. przeciętnych zjadaczy chleba.
Dziękuję ;) We wszystkich aktywnościach, w których zaangażowany jest człowiek, przesącza on swą osobą, swymi małostkowościami lub pięknem charakteru to, co robi. Akurat tak się poskładało, że obserwuję spadochroniarstwo ale też już widzę, że to nie spadochroniarstwo w spadochroniarstwie jest najbardziej istotne, bo ciekawsze jest to, jak zachowują się ludzie, którzy (akurat) skaczą ;)
Ja nie skakałem i nie skaczę, może będę latał, a oglądam bo warto posłuchać "normalnego człowieka" w morzu hejtu i głupoty.
Poza tym; wypowiedzi zwięzłe konkretne i na temat - tak trzymaj.
Napisze krótko. Dzieki że jesteś 👍
Zanim zacząłem skakać uważałem, że ci co skaczą to naprawdę twardziele i twardzielki. Dostałem kurs na linę na prezent i poznałem tych ludzi i stwierdzam, że są na prawdę w porządku. Na strefie na której skaczę nie ma żadnego kozaczenia i przechwalania się, prędzej jak ktoś widzi że jesteś początkujący podejdzie, pogada, uspokoi. Ale rzeczywiście myślałem, że tylko ja się tak boję, mimo że sprawia mi to ogromną satysfakcję. Ostatnio usłyszałem, że jak się człowiek przestanie bać skakać to powinien przestać to robić. :D
Świetne nagranie!
Mój pierwszy instruktor spadochronowy zwykł mawiać, że w lotnictwie są dwa stany: stan wyczekiwania i stan paniki. W życiu wykonałem tylko kila skoków. Po śmierci koleżanki przy pierwszym skoku w Jeżowie Sudeckim na chwilę jeszcze wróciłem a potem przesiadłem się na szybowce. Lotnictwo to piękna dziedzina ale mimo wszystko niebezpieczna. Po tamtej stronie mam już 6 osób spośród tych, które znałem. Podobnie ja Ty uważam, że ludzie ze skłonnością do refleksji stanowią o wiele mniejsze zagrożenie dla siebie i innych ale z drugiej strony nie są tak atrakcyjni i kolorowy jak śmieszkujący "twardziele". Tyle, że w sytuacji zagrożenia uśmiechy zwykle gasną...
Mam lęk wysokości i nigdy nie skakałem że spadochronem. Co więcej nigdy nie siedziałem w samolocie. Mój instynkt samozachowawczy przeszkadza mi nawet w chodzeniu po górach mówiąc z tyłu głowy "człowieku jeden zły krok i ciebie nie ma". Pomimo to staram się z tym walczyć i jestem mega szczęśliwy, że trafiłem na Pana kanał. Tak wiele cennych informacji nie znajdziemy chyba nigdzie na TH-cam😎 Pozdrawiam.(nie wiem czego życzyć skoczkom, ale chyba "miękkich lądowań") będzie ok😁
Witam Iwan! Dlaczego nie pojawiają sie nowe filmy?jesteś dla mnie wzorem i twoje filmy mi naprawdę pomagają
Radosław, kilka spraw się nałożyło w tym samym czasie. Z jednej strony zamrożenie skoków tu, u mnie w Hiszpanii. Z drugiej to, że zająłem się budowaniem nowej bazy ale i inwestowaniem w nowe szkolenia. Trzecia jest bardzo przyziemna, to kwestia dentystyczna ;)) Uczę się mówić po remoncie zębów. A o zdrowie trzeba dbać. Ale bez obaw, nie zamierzam poniechać tego kanału i będę nagrywał. Mam na kompie trochę ciekawych materiałów, które oczekują. Przepraszam za tą długą nieaktywność. Pozdrawiam ;)
@@SkydiveAtmosfera życzę Iwan powrotu do zdrowia i również pozdrawiam mam nadzieję że ząbki przestaną dokuczac wszystkiego dobrego
Faktycznie Iwan! Tu są komentarze ludzi nieskaczących. Szczęka mi opadła. Człowiek uczy się całe życie i głupi umiera :) Szacun Iwan, szacun. Siema
!!!DZIĘKUJĘ!!!
Potrzebowałam tych słów!
♡♡♡
Ja oglądam bo się waham.
Też tak mam
Jesteś niesamowicie inteligentnym człowiekiem. To JAK mówisz zdradza twoje najlepsze i wyjątkowe cechy. Widać jak Myślisz i jak wielkie spektrum informacji przetwarzasz w swojej głowie chcąc dać ludziom z którymi obcujesz spójny i wartościowy przekaz. Wielka rzadkość spotkać kogoś takiego. Wrażliwy, silny nonkonformista. Jestem nowym i wielkim fanem tego kanału.
Bardzo mi miło przeczytać taką opinię, to też rzadkość, że ktoś tak otwarcie i mocno to wyraża. Cieszę się, że spodobało Ci się i przez te kilka lat nagromadziłem sporo materiału a więc będziesz mieć w czym przebierać ;) Pozdrawiam serdecznie!
Zawsze zwracam uwagę na to jak ktoś mówi bo jest to nic innego jak odzwierciedlenie 1:1 procesów myślowych, które zachodzą w jego głowie. Ważysz słowa i naprawdę czuć głębię, prawdę i autentyczność stojące za tym przekazem - w dzisiejszym świecie to cenniejsze i rzadsze od złota.
Bardzo mi się podoba jak budujesz swoimi wypowiedziami "big picture" a potem analizujesz, poddajesz obróbce i rozkładasz na czynniki pierwsze pojedyncze aspekty. Przede wszystkim bardzo mi się podoba co bije z każdego Twojego materiału, że nie bierzesz pozorów za odpowiedź....
To prawda, że ludzie wrażliwi mają ciężej. Dobrze to wiem bo też nim jestem. Trzeba naprawdę ogromnej odporności psychicznej, żeby w takim ustawieniu nie zostać przytłoczonym przez pozorantów którzy bardziej niż śmierci boją się odrzucenia czy ostracyzmu ze strony aspirujących do grona czy to spadochronowych czy życiowych celebrytów. Bardzo ważny temat, dlatego, że jednak mnóstwo rzeczy zanim wydarzy się w 3D rozgrywa się w ludzkich głowach.. bardzo wielu ludzi gotowych jest popełnić błąd który może ich zabić pod wpływem presji ze strony tej części otoczenia dla której "popularność i uznanie" wypiera nawet czynności fizjologiczne na skali potrzeb Maslowa ;)
Niestety albo stety spadochrony to nie jest granie w szachy na taborecie w kuchni. Błędy mają swoje konsekwencje i wystarczy jeden krytyczny żeby pojawił się napis Game Over. Tak jak z brawurą na drodze... zapier**lasz to będą powoli cię nieśli.
Jako, że jestem niedoszłym pilotem F-16 i człowiekiem który czuje powietrze między palcami i latanie fascynowało niemiłosiernie odkąd tylko pamiętam, mam na te kwestie dokładnie takie samo spojrzenie jak ty. Wylot na misję poprzedza długi briefing na którym trzeba poznać zagrożenia i omówić sposoby radzenia sobie z nimi. Bez tego to jak wjazd na pełnej prędkości na pole minowe bez rozpoznania terenu. Takich rzeczy nie można zostawić przypadkowi. Inaczej działająca tu fizyka w imieniu śmierci szybko wyciągnie po kogoś takiego swoje zimne rączki. A więc lepiej wykonać jeden skok w ciągu dnia i dać czas żeby wiedza z tego procesu w nas "wsiąkła" niż skoczyć bezrefleksyjnie 10 skoków co gorsza nie dla własnej przyjemności tylko pod presją małp walczących o prymat i uznanie w stadzie i z obawy o wykluczenie z tejże "elyty". Tak jak mówisz: w przypadku takich udawaczy zaje*istości, rozbieżność między tym co demonstrują a tym co pokazuje ich ciało zionie jak wielki kanion. Ciało nie kłamie nawet jeśli jego posiadacz tak.
Myślę, że każdy kto dobrze planuje swoje skoki odkładając zupełnie na bok presję z otoczenia wygrywa 2x. Każde wyjście z samolotu zakończone dobrym lądowaniem to tak czy inaczej pokazanie śmierci środkowego palca. Ci którzy przesuwają swoje granice w zgodzie ze sobą i w tempie który nie sprawi, że znajdą się w sytuacji która ich przerośnie to ci którzy dożyją następnego dnia i będą mieć szansę iść dalej w swoim kunszcie. Nie sztuką jest się zabić. Sztuką jest przeżyć i mieć z tego fun. Osobiście jestem otwarty i chętny na każde ryzyko jeśli poprzedza je dobre rozpoznanie i poznanie.. siebie, sprzętu i sytuacji. Kiedy kładziemy na stół własne życie po prostu dobrze jest wiedzieć co się robi zamiast liczyć na "amożesięudaizm".
Ps. Mam kurs szybowcowy i 4 skoki na line zespadochronem Drakkar (bodajże?) z AN'a-2 na sprężynowy pilocik. Swój pierwszy skok pamiętam jako 95% ekscytacji i 5% strachu - bardzo przyjemna mieszanka (:
Mocno myślę żeby zrobić AFF i poczuć wolność i smak powietrza jeszcze raz. To taka świetna zabawa.
Może jak odłożę $ to zgłoszę się do AtmosFEARy ;) Robić kurs z takim człowiekiem jak ty, który wie i rozumie tak wiele rzeczy a do tego pozwala sobie na bycie autentycznym wbrew powszechnym trendom na bycie fajnym bardziej niż się jest i na siłę to prawdziwy zaszczyt.
Pozdrawiam
@@spookyNorbert Hmm, Drakkar to albo Ostrów Wlkp albo Białystok, bo chyba tam tylko używano tych francuskich spadochronów szkolnych. W którymś filmie starałem się wytłumaczyć, że to co piszę na blogach, w ebookach, co nagrywam na YT to walka z moimi demonami. W czasie coraz krótszej refleksji, trudniej jest być skutecznym instruktorem. Moim zamiarem jest aktywować ich odpowiedzialność za własne życie, pokazać że radością i szczęściem jest odpowiedzialność. To nie ciężar. Odpowiedzialność wiąże nas z życiem, a tylko ten związek daje człowiekowi poczucie własnej wartości. Masz rację, że działanie z odłożeniem presji grupy to multiplikacja satysfakcji, niestety ludzie nawet nie chcą w siebie wierzyć, wolą przynależność do grupy i narzucone z zewnątrz reguły. Gdyby nie to, nie byłoby Putina, Trumpa, Johnsona, Maduro, Orbana czy Erdogana. Zbyt wiele dekad dzieli nas od ostatnich, realnych problemów, ludzie gnuśnieją i dziecinnieją. Nie chcą już autorytetów, nie potrzebują mistrzów. Zapraszam Cię do oazy (byle nie było to kojarzone z KK) swobodnego myślenia, nawet jeśli nie będziesz planował skoków. Czasem jedna rozmowa może wpłynąć na obie strony bardziej niż najbardziej siarczysty kopniak od w rzyć od życia ;)
Aeroklub Kielecki w Masłowie, jest tam całkiem prężna sekcja spadochronowa mimo, że baza "wind" (odm. winda) chyba w dalszym ciągu opiera się na 2x An-2. Przydał by się jakiś turboprop. ;)
Zgadzam się z całą resztą.
Dawno nie było dużych problemów natury egzystencjalnej (jak wojna) i ludzka świadomość dryfuje po płyciznach rzeczy nieistotnych. Pewnie jakaś kalibracja w końcu nastąpi.
Ludzie różnią się szczegółami ale na wszystkich szerokościach geogr. fundamentalnie są tacy sami: pragną uznania i akceptacji, boją się odrzucenia i osamotnienia.
Bardzo mi się podoba często pomijana i niedoceniona rola odpowiedzialności którą tu podkreślasz. Trzeba ludziom wiedzieć, że wyskakiwanie z samolotu i lądowanie na dociętym kawałku materiału to nie jest podróż do Żabki po bułki w klapkach.
Nie przestawaj nigdy nagrywać Iwan - to co robisz to czyste złoto w skali planetarnej. Życzę 1miliona subskrybcji, z racji na jakość treści tyle powinieneś mieć w tej chwili...
Udostępniam i promuję na moim "soszalmedium" !
Ps. Będę robił aff. Decyzja dawno podjęta. Odkładam fundusze. Jaki jest przybliżony koszt tego kursu u Was?
@@spookyNorbert Zapomniałem o Skuterze ;) Tu znajdziesz wszystkie ceny www.skydiveatmosfera.com/wszystkie-ceny-2018/
Tez jestem instruktorem, z innego zakresu. Podzielam przedmowce i uczulam, ze przegapienie duzej wrazliwosci kursanta, pilota-ucznia moze miec straszne konsekwencje...
Trafna analiza ludzkiej psychiki,pozdrawiam
Ja oglądam, bo fajnie opowiadasz.
Dokładnie.Widać że to poukładany człowiek z bogatym słownictwem i głębokimi przemyśleniami. Oglądam i subskrybuję mimo że za cholerę nie skoczę z samolotu z ,,plecaczkiem" chyba żeby ktoś przystawił mi pistolet do głowy.
Świetnie poprowadzone dużo ciekawych spostrzeżeń nie trzeba skakać żeby z przyjemnością oglądać. Pozdrawiam.
V !!! Bardzo mądry jesteś, ale medal ma zawsze wiele stron. Ja jestem "Wrażliwcem", ale jak bym się jako taki zachował ( co najmniej dwa razy), to by było gorzej niż jest. Wrażliwość jest dobra po.W trakcie (całe szczęście) odbierało mi rozum i się działo samo, ja obserwowałem z boku :) Wszystko się działo samo, masz rację to doprowadzić trzeba do poziomu pierwotnego bardzo, do instynktu :) Pozdrawiam !!!!
Bardzo fajny materiał. Zostały poruszone bardzo ważne kwestie, które są uniwersalne według mnie. Historia zna wiele rozmaitych przypadków, kiedy to chęć dopasowania się do jakiejś grupy determinowała zachowania przewyższające umiejętności, a to często gęsto kończyło się źle lub nawet tragicznie. Z presją otoczenia niestety nie wszyscy potrafią sobie radzić...
Pozdrawiam
jak stare porzekadło mówi: dla dobrej zabawy, cygan dał się powiesić ;)
Kolejna odsłona „o meandrach życia rozprawiania”. „The child is grown
The dream is gone
I have become comfortably numb”.
👍🏼
W zasadzie cały ten kanał to nawoływanie do refleksji nad tą (i nie tylko) aktywnością wolnoczasową ;) Hello? Hello? Hello?
Is there anybody in there?
Wielu zagląda, czasami też ci, którzy już dalej zaszli ;) Dzięki za fajne i zastanawiające komentarze.
Skydive Atmosfera Można powiedzieć tylko, że atrakcyjna jest formuła tematyczna kanału, ale warto i należy powiedzieć, że bardziej intrygujący (i wielobarwny) jest jego Twórca oraz treści, które odnajduje się pomiędzy i pod... Nie ma w mojej wypowiedzi żadnego „lukrowania” daję sobie tylko prawo do obiektywizmu jak coś mnie niemile zaskoczy także dam znać 😀.„Shine on (...)”
Nie jestem skoczkiem :) ale gdybym obejrzał wszystkie filmy z tego kanału to dzięki jasności przekazu miałbym teorie w głowie :)
Byłoby tego dużo w głowie, ale dość chaotycznie pomieszanego i za dużo ;) Do pierwszewgo skoku lepiej mniej ale bardziej uporządkowanej wiedzy i dużo treningu naziemnego.
Ja oglądam bo już raz skoczyłem w tandemie. Teraz czekam aż pogoda się poprawi i skoczę jeszcze raz, tym razem z namówię też na skok ukochaną. No i bardzo dobrze ogląda się i słucha porwadząceg. Można się bardzo dużo nauczyć. Brawo!
Drobna rada, nie namawiaj nikogo do skakania.
To jest "namawianie". Bo jak zobaczyła jaki szczęśliwy byłem po swoim skoku, a później jeszcze obejrzała film, to sama chce skoczyć. I teraz czekamy na odpowiednią pogodę.
Cześć po raz drugi 😉. Teraz pozwolę sobie napisać kilka słów więcej. Jak już wiesz jestem po dwóch tandemach. Pierwszy przyniósł ogromne emocje a endorfina wystrzeliła w kosmos tylko.. nie było strachu, przełamywania się lub czegoś podobnego. Owszem, pierwsze chwilę po opuszczeniu samolotu lub na ułamek sekundy przed przyniosły coś w tym rodzaju ale trwało to mgnienie oka. Później już tylko czysta przyjemności i nieprzyjemne szarpnięcie przy otwarciu spadochronu. Po pierwszym skoku już byłem zdecydowany na AFF ale jeszcze raz chciałem sprawdzić wyjście z samolotu i swoją reakcje więc znowu skoczyłem. Drugi skok był już pozbawiony tego mgnienia oka. Gdy siedziałem w drzwiach samolotu (SP-PAC) I patrzyłem pod nogi przy bezchmurnym niebie poczułem tylko lekki dyskomfort tego że zaraz będę w drodze jednocześnie bardzo tego chcąc. Ogólnie z pełną świadomością mogę napisać, że na tą chwilę (podkreślam to) skok sam w sobie jest dla mnie czymś naturalnym ale do kursu chcę się dobrze przygotować np w tunelu opanować lot żeby tam w górze nic mnie nie zaskoczyło. Niestety po drugim skoku entuzjazm osłabł i szukam motywacji. AFF zrobię (na wiosne) ale co dalej!? Może ludzie na strefie, relacje z nimi sprawia, że ta atmosfera mnie wchłonie tak jak to było po pierwszym skoku lecz znając siebie na adrenalinę raczej nie mam co liczyć (jest przereklamowana😉). Na tą chwilę nie chce nic więcej planować.
Pozdrawiam serdecznie.
PS
Uważnie słucham Twoich analiz z wypadków.
Może kiedyś będzie okazja porozmawiać.. na strefie lub przy piwie..😉
Maciej, z motywacją jest trochę jak z jazdą motocyklem, myślisz o najbliższym zakręcie i czerpiesz z niego tyle ile można. Jeśli za bardzo wybiegasz w przyszłość, której przecież nie znasz, to dokąd w istocie wybiegasz? Co chcesz planować, jeśli tego nie robiłeś? Co równie ciekawe i istotne, dlaczego chcesz to planować? Spróbuj jeśli chcesz, poczuj jeśli chcesz i wtedy pomyśl, czy to jest to, czy to jest tu, czy to jest z tymi ludźmi. Życie jest jedno i od planów ważniejsze są decyzje, a tylko niektóre decyzje wymagają planu ;)
Wynik oglądalności podobny do telewizji internetowej braci Karnowskich :-) Tak trzymać
Niedobry skyrednosereindeer. Mogłeś żyć w błogiej nieświadomości.
Oglądam i w końcu kiedyś przyjadę.
A Twoje dywagacje, wbrew pozorom, odnoszą się nie tylko do świata skoczków.
A ja durny chcialem raz na zawsze rozprawic sie z moim lekiem wysokosci...
Aczkolwiek raz na iles tam wylotow siedze sobie we wznoszacym sie samolocie usilnie zastanawiajac sie "Co ja tutaj do k***** nedzy robie!!? "
"Co ja tu robię" jest chyba najsilniejszą myślą jak się ma coś zrobić pierwszy raz. Pierwsze nowe wyjście, pierwsze wolne otwarcie, pierwsza zmiana lądowiska, czy spadochronu. Nigdy nie zapomnę jak miałam dosłownie wyjść z Cessny pierwszy raz na linę: złapać się czegoś tam rękoma, wywlec się na wiatr nogami, zrobić jeszcze stopami przekładkę w bok i dopiero skoczyć. Widzenie tunelowe ze strachu nie ułatwiało zadania, ale instrukcje wyjścia powtarzane w głowie jak mantra pomogły. Dla mnie to było duże wyzwanie, ale zanim nadeszła moja kolej, to miałam już takiego stracha, że "Co ja tu do k*** nędzy robię?" przemieszane z: "Boże, zabiję się tutaj" sprawiały, że coraz bardziej przyklejałam się do siedzenia pilota :) Potem wstyd mi było za ten strach, bo inni uczniowie już byli kilka skoków dalej i wychodzili na ławeczkę Cessny bez problemu, ale nie ma się czego wstydzić. W końcu gdybyśmy się nie bali nic a nic, to by chyba właśnie nienormalne było. Tamtego dnia wyszłam z Cessny jeszcze drugi raz i może nie było dużo łatwiej fizycznie, ale o wiele łatwiej psychicznie.
Tęskno? Za czym? To tak jakby tęsknić za ulubionym odciskiem na lewej pięcie. Aczkolwiek mam wrażenie że ten stan rzeczy juz sie nie zmieni...
Skoczkiem nie jestem, nie byłem i nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek będę... Przez 21 lat latałem jedynie szybowcami (od 5 lat już nie latam). W swoim życiu udało mi się wyskoczyć tylko 3-krotnie w tandemie z człowiekiem który już nie żyje od kilku lat niestety (Blue Sky w tym miejscu dla Niego i wszystkich którzy odeszli) - ale Twoje materiały oglądam z zainteresowaniem od dawna i dość regularnie. Sam nie wiem jak to się stało że ten konkretnie filmik mi umknął jakoś i zobaczyłem go dopiero teraz.
Jak dla mnie jest to Twój najlepszy i najbardziej głęboki w swojej treści materiał jaki wrzuciłeś (chociaż przyznać trzeba że płytkiego jeszcze u Ciebie nie widziałem... ;)...). A za postawę którą wyrażasz w napisanym tam komuś w odpowiedzi zdaniu: "I faktycznie nie mam oporów, aby czasem podejść i powiedzieć, ty już dzisiaj nie skacz" - to należałaby Ci się co najmniej NOMINACJA do Spadochronowej Nagrody Nobla (jeśli instytucja taka by istniała) w kategorii BEZPIECZEŃSTWO.
Nie wiem jak to jest w spadochroniarstwie dokładnie obecnie ale w szybownictwie w dzisiejszych czasach na pewno brakuje instruktorów z tzw. starej szkoły z takimi zasadami i postawami które doskonale zamyka to jedno Twoje zdanie: "...nie mam oporów, aby czasem podejść i powiedzieć, ty już dzisiaj nie skacz"/ [ nie leć] - mój dopisek.
Kolejny bardzo dobry materiał. Dzięki wielkie za ten kanał i dotychczasową pracę. Że pozwolę sobie w tym miejscu zacytować moją szanowną Babcię:
"Mądrego - to i dobrze posłuchać" - koniec cytatu... ;)
Pozdrawiam i najlepszego życzę.
Dziękuję, to bardzo budujące. Wydaje mi się, że ogólnie w życiu brakuje nam normalności i prawdy. Błądzimy gdzieś w wygodnych i sennych iluzjach tracąc cenny czas. Wszystko dookoła mówi mi, że w tym życiu moją rolą jest bycie nauczycielem, czyli osobą która daje pozytywny impuls i porządkuje chaos. Nie umiem inaczej ;) A jeśli to Tobie to pasuje, choć jak piszesz nie jesteś skoczkiem, to kolejny znak, że podążam tą drogą, którą chciałem iść. Pozdrawiam serdecznie i nie zapominaj o szybowcach, bo na starość możesz mieć kaca moralniaka ;)
PS, Maciej Lasek, to może być instruktor, którego coś w Tobie szuka. Wspaniały człowiek, warto go poznać nawet jeśli nie chciałbyś znowu latać ;) W Warszawie szkoli.
Świat lotniczy jednak jak zawsze mały...
Nie żebym go "znał" zaraz - ale spotkałem go kiedyś raz na swojej drodze dawno temu.
O ile dobrze pamiętam przyleciał wtedy J-6 Fregatą na moje dawne lotnisko aeroklubowe badać jakąś przesłankę czy zdarzenie.
Oczywiście jeśli to o tym Macieju Lasku od PKBWL mowa... ;)
I zdaje się że nawet uścisnęliśmy sobie wtedy dłonie kiedy podeszliśmy w kilku pooglądać tą Fregatę...
Ale to było tak dawno - że już nieprawda niemal...
Pozdrawiam... ;)
Tak, o tym samym mowa. Jeśli ruszysz, jeśli spotkasz się z nim, to daj mi znać i pozdrów ode mnie.
i ja też nieskoczek :-D
Fajnie się oglądało. Ja nigdy nie skakałem, byłem kiedyś namawiany na szkolenie na sznurku ale nie zdecydowałem się. To było gdzieś na początku kariery z paralotniami i zapewnię zabrzmi to głupio ale nie widziałem kompletnie w tym sensu skoro za dużo mniejszą kasę niż wywózka samolotem można latać dużo dłużej niż te 2..3 minuty ;)
Teraz może bym się zdecydował ale mówiąc szczerze to po obejrzeniu Pańskich filmów na temat wszelakiego typu awarii to raczej zdecydowanie nie. Jak dla mnie jest to bardziej niebezpieczne niż loty paralotnią przy których jak skrzydło nie chcę wchodzić na głowę ze względu na jakieś splątanie, to po prostu przerywam start i tyle. A z tego co widzę i rozumiem to nawet wyjście z samolotu nie jest takie proste na jakie wygląda i można tam narobić niezłego bagna.
Niebezpiecznie robi się tam, gdzie myślimy, że jest bezpiecznie ;) Też trochę latałem na paralotniach, bez wątpienia ta zabawa jest tańsza. Co do większego bezpieczeństwa - byłbym bardzo ostrożny. Może brakuje filmów omawiających zagrożenia? Pozdrawiam!
@@SkydiveAtmosfera Generalnie zawsze jest tak, że paralotniarze twierdzą że glajty są bezpieczniejsze a spadochroniarze vice versa ;) Jedynym zagrożeniem na glajcie jest samoistne wyskładnie na niskiej wysokości. Na tyle niskiej, że szmata nie zdąży się otworzyć przed uderzeniem. Inna rzecz w tym, że część takich sytuacji jest zainicjowana przez samego pilota, którego np. nie powinno być w jakimś miejscu (np na zawietrznej) ale się tam jednak znalazł. Przydrzewienia nie liczę nawet jako wypadek bo u nas to się nazywa 'inna technika lądowania' :D
PPG czyli loty z napędem to inna bajka, bo tam ludzie uszkadzają się w znakomitej większości przez zderzenia z obiektami podczas lotu na bardzo niskiej wysokości (kilka metrów nad ziemią)
A z tymi skokami... Hm.. dla mnie pewnym ale jest to, że jednak spada się te 40...60m/s pionowo w dół i nie ma pewności czy i jak się otworzy. Jak oglądałem Pana filmy o różnego rodzaju awariach, zwłaszcza o tym skoczku który zabił się na linie za 8 razem to trochę mi kark ścierpnął. Nawet jak mi glajta wyskłada, to na tym sprzęcie na którym ja latam akcja trwa 2..3 sekundy a potem leci się dalej, najczęściej bez konieczności żadnej reakcji. A tu bym dawał jak cegła w dół z kalafiorem nad głową mając tylko kilkanaście sekund zanim bym się zabił.
Jednak fajne jest to, że nie zabiera to dużo czasu jak latanie. Przychodzi się na lotnisko, dwa wyloty i do domu. Bez problemu da się opędzić w popołudnie a nie od świtu do zmierzchu :) A tak w ogóle jaka teraz temperatura w Hiszpani?
@@mateuszsp8ebc691 Dodałbym jeszcze kolizje i splątania, start na zawietrznej, lądowania w termicznych warunkach, niskie zakręty, lądowania w nieprzewidzianych i trudnych miejscach, holowanie bez sprzęgła i przecinaka liny. Pewnie gdyby pogrzebać to jakieś ciekawostki się znajdą, tak jak ja zajmuję się ciekawostkami spadochronowymi, aby uruchomić u ludzi myślenie i szacunek do zagrożeń. Pogoda jest OK, jest chłodniej niż w Polsce ;) Słoneczko cały czas pruje, w basenie 30 stopni, da się żyć. Pozdrawiam ;)
@@SkydiveAtmosfera 30 stopni to dla mnie tak z 5 za dużo ;) Wczoraj u nas było pod 34 i to jest już nieludzki skwar. Wracając do paralotni to to wszystko o czym Pan pisze nie jest w cale niebezpieczne :) Niebezpieczne są tylko te rzeczy, które są nieprzewidywalne i niezależne od pilota. Jeżeli Pan coś latał to być może zna Pan Kaimówke w Szczyrku pod Skrzycznem albo Gorę Żar. Oczywiście Kaimóweczka jest zawsze stresująca do lądowania ale to wszystko kwestia nauczyć podchodzić się do lądowania. Kolizja to ewidentne niezachowanie prawa drogi i podstawowych przepisów VFR. Te splątania materiału o linki, czyli krawaty zdarzają się głównie na mocno wydłużonych skrzydłach po bardzo masywnych podwinięciach. Na bardziej rekreacyjnym sprzęcie to dużo rzadszy przypadek a często jak krawat się zawiązał w powietrzu to można go też tam wyciągnąć ciągnąć odpowiednio za linki ;)
Lądowania w nieprzewidzianych miejscach to cały smaczek :D Nie chcę tutaj Panu wujować, bo paralotniarz ze mnie mocno amatorski ale to jest właśnie cała frajda z latania. Odlecieć niewiadomo gdzie i niewiadomo jak potem wrócić do domu ;) Dobór lądowiska przygodnego jest bardzo prosty, wystarczy trzymać się kilku podstawowych zasad. Duuuużo trudniej jest raczej znaleźć na trasie termikę żeby polecieć dalej niż mieć gdzie wylądować.
Lądowania w termicznych warunkach to też nic strasznego czy niespodziewanego, choć jak jest mało placu to termika czasami na złość przeszkadza te kilka metrów nad ziemią (choć są i tacy co przy odrobinie szczęścia są w stanie się wygrzebać z kilku metrów pod podstawę chmury)....
Czyli tak podsumowując, żeby nie gadać cały czas o tym samym to jedyna losowość, która może zabić w paralotniarstwie to masywne podwinięcie bardzo nisko nad ziemią. Tu nie ma wyproś bo jest za nisko na zapas i za nisko na jakąkolwiek reakcję czy wyprowadzenie skrzydła. Wtedy faktycznie jest ałć. Cała reszta to rzeczy przewidywalne i zależne od pilota, a ciężko mówić że coś jest niebezpieczne bo jest skomplikowane czy momentami trudne do ogarnięcia (choć naprawdę takie nie jest)
Po czasie zorientowąłem się oczywiście, że w tym całym skakaniu to raczej chodzi o to spadanie a spadochron jest do tego żeby znaleźć się bezpiecznie na ziemi. Korcić korci ale opowieści o różnych dziwnych ratowaniach jednak trochę odstraszają, nie mówiąc już o tym że AFF to by było chyba dla mnie za dużo. No i niestety kasa. Latanie i narty w zimie kosztują i to nie mało.
...może ciekawostke też ale poprostu są tacy co kochają lotnictwo :)
dodam jeszcze, że jako osoba wrażliwa co jakiś czas obejrze film WKS WAWEL i 6 bdsz trudne sytuacje w spadchroniarstwie i staje się jeszcze bardziej wrażliwszy haha ;)
Podróże kształcą...ale tylko wykształconych. Filmy WAWEL uwrażliwiają...ale tylko wrażliwych ;)) Wiem, że lotnictwo ciągnie, bo mnie też ciągnie do latania samolotami, śmigłowcami. Do tej pory tylko skoki, trochę paralotni, trochę PPG i ciut wózka, do tego tyle co mi znajomi dali posterować samolotami, ale fajne. Jak już moje zawieszenie będzie odmawiało współpracy to pewnie przesiądę się czegoś innego niż spadochron. Pozdro z upalnej Hiszpanii.
Ja wiem że Pan jest profesjonalistą w Spadochroniarstwie a nie w nagrywaniu filmów, ale chciałbym tylko podpowiedzieć, wyrazić moją opinie co do samego filmiku.
Jakość samego video trochę zawodzi, dźwięk jest spoko, ale wideo troszkę daje ciała.
moje 2 bardzo amatorskie tipy ;)
1. wysoka rozdzielczość, ostrość obrazu.
Nawet telefony są w stanie nagrywać 4k, oczywiście tutaj nie miało by to sensu, ale chodzi mi o to że ten film jest bardzo nieostry, prawdopodobnie nagrywany przy słabym oświetleniu.
720p spoko do pogadanek, ale obraz musi być ostry :)
2. oświetlenie
Strzelam że tutaj kamera miała problem z nagraniem dobrego obrazu bo nie miała dość światła.
Proponuje nawet ustawić, za kamerą, 2 żarówki 100W, po prawej i lewej stronie, żeby twarz była równo oświetlona.
A przed żarówkami coś co spełni funkcje dyfuzora i rozproszy światło, np jakiś cienki, biały materiał.
Chodzi mi tylko o to, że lepsza jakość wideo przyciągnie więcej widzów, szczególnie w dzisiejszych czasach kiedy widzowie są przyzwyczajeni do wysokiej jakości materiałów, i gdy widzą nieostry obraz czy słaby dźwięk, od razu go wyłączają nie dając szansy merytorycznemu przekazowi.
Kamerki sportowe też potrzebują sporo światła.
No jeśli to tylko kamerka monitorowa, to raczej więcej się z niej nie wyciśnie.
Wcześniej założyłem że to może jakiś aparat z funkcją nagrywania albo kamera sportowa tylko że w ciemnym pomieszczeniu :D
To nie ma się co przejmować i tracić czasu :D
Dla ludzi zainteresowanych teść jest najważniejsza :)
Kanał świetny i w dzisiejszych czasach tych wszystkich "EPIC-kich" nagrań i często zbyt ryzykownych potrzebny jest taki kubeł zimnej wody.
Bardzo dziękuje za takie zaangażowanie w trudne tematy :)
I tak i nie, sam mam swoje blokady i "dziwne pytania" jak - czy jest opcja, żeby zaplanować wylot na koniec dnia, gdzie otworzył bym sobie spadochron na 4000m? - co odpowiesz:P
Logicznie ma to sens (wg informacji które posiadam, jako początkujący/uczeń jedynym ryzykiem jakie widzę jest faktycznie wiatr (lądowanie w sąsiednim mieście), ale! na każdej wysokości jest inny i w inną stronę, a ja pytałem o zaplanowanie wylotu a nie randomowy "wyskok" bez poinformowania innych... poza tym jeśli dojdzie do sytuacji awaryjnej na 4000m to będę MUSIAŁ odpalić zapas i lecieć na nim. Czyli co, strefa nie jest przygotowana na otwarcie na 4000m?) Logicznie nie ma to sensu... (I zaczyna się rozpiernicz we łbie, że nikomu ufać nie można, a przy takich sprawach gdzie w grę wchodzi życie nie wiem czy odpowiedź była żartem, ironią, zadręczyć się idzie) - to wrażliwość czy paranoja?
Można taki skok zaplanować. Trwać będzie dłużej, więc trzeba wziąć pod uwagę zachód słońca
Duch śmierci unosi się nad lotniskiem i to się wyczuwa, bo człowiek nie jest ptakiem. Czy można wypalić się w spadachroniarstwie? Po oddaniu kilku tysięcy skoków pasja pomału zaczyna zanikać.
I z jednym i z drugim się zgadzam. Myślę, że ludzie nie giną przypadkiem, że jest pewna energia, która wytwarza się przed i pozostaje po takiej tragedii. Tak, ludzie się wypalają. Jedni wcześniej, inni później. Są też nieliczni, którzy pomimo podeszłego wieku ciągle chcą, cieszą i mają satysfakcję ze skoków. Czasem to porównuję do naszej dziecięcej fascynacji jazdą na sankach, która przecież u większości się kończy i choć pamiętamy radochę to jakoś nam już się nie chce.
@@SkydiveAtmosfera Przypomniał mi się reportaż sprzed lat - mała dziewczynka nie chciała pójść rano do szkoły, płakała, bo śniło jej się, że umrze. Jej ojciec zignorował ten sen - dwie godziny później zginęła pod kołami samochodu.
Taki offtop nie żeby jakoś to mega przeszkadzała treści merytorycznej ale czemu te nagrania i dźwięk są tak niskiej jakości? Przecież 4 lata to nie jest stare nagranie już wtedy kamery nawet w telefonach miały dobrą jakość a co dopiero teraz.
Odpowiedź jest prostsza niż może się zdawać, bo chuja tam ze mnie jest jutuber, otwieram laptopa, siadam przed kompem, przed jakąś kamerą - kiedy mam czasu i coś do powiedzenia i nagrywam. Żyję ze szkolenia skoczków, nie mam kiedy przygotować sobie studia, albo sprzętu do cacanego nagrywania. Może jak będę bardziej prykowaty i będę mniej skakał, to mając więcej czasu przygotuję coś bardziej profesjonalnego ;) Pozdrawiam serdecznie
@@SkydiveAtmosfera hah ;) takiej odpowiedzi się nie spodziewałem ale spoko póki treści merytoryczne są zrozumiałe to jakość obrazu tak nie przeszkadza :)
@@Krzysiek318k jest duża szansa na to, że po remoncie warsztatu spadochronowego urządzę sobie tam fajny kącik z dobrym oświetleniem i akustyką. To rozwiązałoby wiele problemów. Bo jest dobra pogoda, to kamera do skoków, w plenerze zbiera też bardzo ładnie dźwięki. Problemem było, gdy nagrywam przy gorszej pogodzie (a właśnie wtedy mam więcej czasu, z racji wykonywanego zawodu)
Iwan. Jak możesz to mówić i używać tyłu trafionych argumentów. Przez Ciebie sprawdzam ceny skoków, szukam w piwnicy kombinezonu i doszedłem do wniosku że pudło z zabawkami to nie jest miejsce kasku do skakania. No i czemu sprzedałem wysokościomierz.....A tak na poważnie, to reprezentujesz starą szkołę instruktorów którzy po prostu podchodzą to skoczka i mówią: Ty już dzisiaj nie skacz...
Lata obserwacji, dużo rozmów i otwarcie się na rzeczywistość, w której zamocowani są poszczególni skoczkowie. Wydaje mi się, że jest się na dobrej drodze poznawczej dopiero wtedy, gdy widzi się siebie i innych jako równie ważne postaci tej sztuki teatru życia. Instruktor nie powinien tracić czasu na udowadnianie swojej zajebistości bo to ganianie za nieistniejącym rzepem na własnym ogonie. To interakcja z ludźmi pozwala być coraz lepszym nauczycielem, czerpać przyjemność z uczestnictwa i częściowego kształtowania rzeczywistości. I faktycznie nie mam oporów, aby czasem podejść i powiedzieć, ty już dzisiaj nie skacz ;)
Mam13 lat i chce kiedyś se zrobić kurs