Zaburzenia ze spektrum autyzmu - efektywne techniki pracy - dr Anna Waligórska (audio)
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 11 ก.ค. 2018
- Interesujesz się psychologią? Zajrzyj też na naszego bloga:
- www.psyche.swps.pl
Treści, które udostępniamy na tym kanale możesz słuchać również w formie podcastów na:
- Spotify: open.spotify.com/show/5cGf88v...
- iTunes: itunes.apple.com/us/podcast/s...
- SoundCloud: / swpspl
- Lecton: lectonapp.com/podcast/e2bfa63...
Rodzicom dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu czasem trudno rozeznać się w gąszczu nowych technik terapeutycznych. Ciągle zmienia się też stan wiedzy na temat ASD. A zaniepokojeni rodzice zadają sobie pytania: „Która z technik jest skuteczna? Czy moja praca z dzieckiem na pewno przynosi oczekiwane rezultaty?”. Na te i inne pytania odpowiada psycholog dr Anna Waligórska.
Liczba technik terapeutycznych stosowanych u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu jest niebywale duża, i ciągle rośnie. Jednocześnie systematycznie powstają kolejne badania oceniające ich skuteczność. Nic dziwnego, że zarówno rodzice, jak i profesjonaliści czują się zagubieni w tej sytuacji. Które z technik są na pewno efektywne? Czy ostatnio nie zmienił się stan wiedzy? Czy na pewno praca z dzieckiem przynosi pożądane rezultaty?
Mnożą się pytania, na szczęście wydaje się, że już wkrótce otrzymamy na nie rzeczowe odpowiedzi. A to za sprawą powstałego niedawno, zakrojonego na szeroka skalę projektu NPDC (National Professional Development Center in Autism Spectrum Disorders)
NPDC ma wypracować standardy terapii i edukacji dzieci oraz młodzieży z ASD. Kierowane przez prof. Samuela Odoma centrum stworzyło model doboru technik terapeutycznych (m.in. do sfery rozwojowej i wieku dziecka) na podstawie szerokiego przeglądu badań i standardów terapii. NPDC wypracowało także zasady wdrażania potwierdzonych technik i dobrych praktyk w terapii do praktycznych działań klinicznych i edukacyjnych.
Podczas wykładu prowadząca przede wszystkim przedstawia nowe spojrzenie na wiedzę o właściwym doborze technik w terapii dzieci ze spektrum autyzmu. To pozwoli rodzicom na dalsze rozwijanie kompetencji w tym zakresie.
O prelegentce:
dr Anna Waligórska - psycholog, adiunkt w Katedrze Komunikacji Wizualnej na Wydziale Psychologii Uniwersytetu SWPS. Specjalizuje się w terapeutycznych i komunikacyjnych funkcjach przekazu wizualnego oraz zagadnieniach myślenia narracyjnego w terapii, szczególnie u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Posiada doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą ze spektrum autyzmu, a także pracy z zespołami pedagogicznymi przy tworzeniu strategii włączenia społecznego osób z ASD, prowadzeniu grup kompetencji społecznych dla osób z Zespołem Aspergera. Certyfikowana diagnostka ADOS-2, STAT, trenerka APERS. Dyrektor ds. badań i rozwoju Centrum Terapii Autyzmu SOTIS, które współtworzy od 2005 roku. Członek Komisji ds. Autyzmu przy Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym, członek Autism-Europe. Autorka publikacji na temat skuteczności oddziaływań terapeutycznych dla osób ze spektrum autyzmu (w tym z zastosowaniem nowych technologii) oraz psychologicznego oddziaływania obrazu.
O projekcie:
Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS to nowatorskie przedsięwzięcie, którego celem jest popularyzowanie wiedzy psychologicznej na najwyższym merytorycznym poziomie oraz odkrywanie możliwości działania, jakie daje psychologia w różnych sferach życia zarówno prywatnego, jak i zawodowego. Chcemy ukazywać praktyczne zastosowanie wiedzy psychologicznej nie tylko w sferach oczywistych dla tej dziedziny nauki (np. pomocowym, terapeutycznym), ale również w sektorze biznesowym oraz zaawansowanych, nowoczesnych technologiach. Więcej o projekcie: www.swps.pl/strefa-psyche
#ASD #autyzm #terapia #NPDC #psychologia
Wspaniały wykład, dziękuję 🙂
Wartościowy wykład. Pozdrawiam
Dziękujemy!
Dziękuję.Bardzo wartościowy wykład.
Dziękujemy za miłe słowa! :)
Bardzo dobry wykład.
Bardzo nas to cieszy! Często zaglądasz na kanał Strefy Psyche?
@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS tak i te wykłady są bardzo ciekawe większość wysłuchałem.
Super to słyszeć!🙂
Dlaczego osoby dorosłe z autyzmem nie są diagnozowane i dlaczego też tak malo jest psychologow dla osob doroslych z autyzmem
Gdzie można posłuchać drugiej części?
Bardzo dziękuję za ten odcinek!
Cieszymy się, że przypadł Ci do gustu! :)
Strasznie denerwujące są te mijające kwadraty. Wykład bardzo ciekawy, ale nie mogę go wysłuchać, bo dostaję oczopląsu.
Trzeba słuchać, a nie oglądać. Proste.
mój syn ma are jest skanda liczny
Czy ludzie z dysleksją mają więcej cech autystycznych od "zdrowych" ludzi?
To pytanie do dr Waligórskiej - zachęcamy do próby samodzielnego kontaktu lub do zajrzenia na naszego Facebooka - znajdziesz tam organizowane przez nas wydarzenia i być może akurat pojawi się coś w interesującym Cię temacie? :) Wtedy będziesz mogła/mógł porozmawiać z prowadzącą/prowadzącym na żywo :) Pozdrawiamy!
Bylo by bardzo dobrze gdyby poslugiwala sie Pani bardziej przystępnym jezykiem. Wartosciowy wyklad lecz przekaz niesamowicie męczący.
Dziękujemy za opinię i uwagi - przekażemy :)
jako rodzic autystyka (bez wykształcenia psychicznego), uważam że język jest przystępny
25-30lat temu psychologowie w polsce byli niekompetentni tzn niedouczeni ja miałem nieszczęście trafić na takich nie umieli mi pomóc i teraz jako już dorosły człowiek mam naprawde duże problemy w swoim życiu.
Jako dorosły człowiek, mający świadomość czego Ci brakuje, możesz sam rozwijać potrzebne kompetencje, prowadzić autoedukację, robić sobie ćwiczenia, wyzwania, również prosząc innych o wytłumaczenie czegoś, obserwując innych i próbując odwzorowywać sposoby zachowania czy komunikowania itd. Przeszłości już nie ma, czas zamknąć za nią drzwi. Odetnij się od niej, to już tylko wspomnienie. Teraz to Ty sam tworzysz swoje życie i możesz to robić jeśli tylko naprawdę tego chcesz. Pozdrawiam i życzę powodzenia. Wszystkiego dobrego:)
@@agajastrzab9393 Że tak powiem bez ogródek (proszę się nie obrażać, to nic osobistego): pora zerwać z robieniem z siebie ofiary z takiego czy innego powodu. Istnieje ogromny problem dotyczący utożsamiania się z postawioną diagnozą. Taki wyrok: autyzm. Człowiek definiuje siebie poprzez tę diagnozę. Tak samo w przypadku wielu innych. Tymczasem to jest problem rozwojowy jak każdy inny trudniejszy, ale jest on - tak jak i inne - możliwy do poradzenia sobie w dużym stopniu albo co najmniej w stopniu dającym realną pozytywną zmianę w życiu. Jest to do zrobienia - koniec kropka.
No ale... trzeba chcieć. Jak ktoś chce tkwić w swoim ograniczeniu, bo nawet nie wyobraża sobie innego życia (bo utożsamia się z tym ograniczeniem) albo ma na co zwalić swoje niepowodzenia, nie chce wziąć na siebie odpowiedzialności za swoje życie i swój dobrostan - to niczego on nie zmieni, to pewne. I nikt za niego też niczego nie poprawi. Nie ma szans.
Najpierw trzeba dostrzec problem, potem zrozumieć go, następnie zastanowić się, czy nam przeszkadza czy w sumie daje jakieś korzyści (np. usprawiedliwianie niepowodzeń tym problemem, bardzo wygodne) czy chcemy go może zignorować. Za jakiś czas należy ponownie zdecydować - tak na serio - czy chcemy w nim trwać czy nie. Krótko: tak albo nie. Jeśli nie, to należy tak na poważnie odsunąć od siebie tożsamość ofiary (psycholog/psychoterapeuta może w tym pomóc), nie rozkminiać już kto zawinił i że życie jest złe i niesprawiedliwe, lecz należy wziąć odpowiedzialność za swoje życie, po prostu, bez wymówek. Masz świadomość, więc masz możliwości poprawienia swojego stanu. Ile jeszcze będziesz mówił albo mówiła "bo nauczyciele", "bo rodzice", "bo terapeuci", "bo życie"? A na karku trzydziestka albo i pięćdziesiątka. Nie osłabiajmy się, na prawdę. Jeśli chcesz, to możesz (wiele). To jest prawdziwe powiedzenie. Potrzeba świadomości i odwagi.
@@stotysiecyjednakowychmiast8162 nadal nie wiesz o cYm piszesz i obrażasz pozdrawiam szkoda czasu na dyskusje z kimś takim
@@agajastrzab9393 Ale Ty to chyba dyskusji nie potrafisz prowadzić, hm? Nikogo nie obrażałam... (?) Nawet asekuracyjnie zaznaczyłam na wstępie, że nie chcę tego robić... Ale masz rację, szkoda czasu na dyskusję "z kimś takim":) Nie ma nawet woli dialogu, jedynie "nie bo nie", "ty nic nie rozumiesz"... Bez sensu. Jeśli ktoś będzie chciał się wzmocnić pod wpływem moich wpisów, to z tego skorzysta. Ty nie musisz, co mi do tego? Pisałam dla innych, Twoja odpowiedź do mnie była tylko impulsem do tego. Chcesz tkwić w stanie "nie da się" - Twoja sprawa, nic mnie to nie obchodzi.
Tak jak pisałam, zdaję sobie sprawę z tego, że wielu osobom trudno wziąć odpowiedzialność za swoje życie (i przypominam, że pisałam o osobach dorosłych, nie dzieciach), więc Twoja nerwowa reakcja bez żadnego kontrargumentu potencjalnie może być wyrazem tego zjawiska, pośrednio bądź bezpośrednio. Nie dziwi nic, autyzm to wielkie tabu, lepiej go nie ruszać, a jedynie potakiwać głową, że przechlapane, masakra i oczywiście nic nie da się zrobić... Cóż, każdy dokonuje swoich wyborów.
@@stotysiecyjednakowychmiast8162 skąd takie wnioski heh. Projekcja . Bo raczej nie do moich pojedynczych zdań. Pozdrawiam serdecznie . Dobrego Dnia