Σάββατο 16 Αυγούστου 2014 άφιξη στο Λακκί της Λέρου και συμμετοχή στην Aegean Regatta 2014 με προορισμούς τη Λέρο - Κω - Τήλο - Ρόδο. Περίπου 100 σκάφη από 6 διαφορετικές χώρες και 800 ιστιοπλόοι ο καθένας με το δικό του όνειρο και στόχο. Στιγμές χαλάρωσης μετά την εγγραφή και συζήτηση στην παραλία για τους φετινούς στόχους. Η περυσινή 3η θέση στην κατηγορία μας και η 11η στην κλάση ήταν η βάση για κάτι καλύτερο και δεν ήταν ουτοπικός ο στόχος της 1ης θέσης στην κατηγορία μας και η 5αδα για τη συνόλικη κατάταξη. Εξάλλου οι μικροδιορθώσεις στο σκάφος και ειδικά στο rake, η αλλαγή στην ιστιοφορία, ήταν η μαγιά για μια καλύτερη φετινή πορεία Την Κυριακή, παραμονή της εκκίνησης όλοι κάτι κάνανε, προπόνηση, διορθώσεις στα σκάφη, βόλτες, χαλάρωση. Επιλέξαμε να ξεναγηθούμε στη Λέρο και το απόγευμα να ολοκληρώναμε την προετοιμασία του σκάφους και την τακτική μας ανάλογα με την πρόβλεψη του καιρού. Ωστόσο όταν κάνεις σχέδια λένε, ο θεός γελάει. Το απόγευμα στην προσπάθεια εκκίνησης της μηχανής για να φορτιστούν οι μπαταρίες του σκάφους διαπιστώσαμε πως υπάρχει μηχανικό πρόβλημα, τέτοιο που διακυβευότανε η συμμετοχή μας στον αγώνα. Σε ένα διπλανό σκάφος στην πίσω ντάνα, ένας weight trimmer από το πρωΐ μας κοιτούσε διερευνητικά. Εμείς γελάγαμε και αστειευόμασταν χωρίς να ξέρουμε ότι αυτός μαζί με τον Αλέξανδρο, που ήταν πλήρωμα στο Estella από τη Ρόδο, θα μας βοηθούσαν μέχρι τη 1 το βράδυ για να φτιάξουμε τη μηχανή μας. Αντλία πετρελαίου χαμηλής πίεσης σε μία μηχανή καινούρια 3 ετών με 80 ώρες λειτουργίας το πόρισμα της βλάβης. Λόγω καινούριας τεχνολογίας της μηχανής (common rail) η αντλία χαμηλής πίεσης ήταν 4 bar ενώ η συνηθισμένη αντλία είναι 0,5 - 1 bar. Αγώνας δρόμου και τηλεφωνήματα σε όποιον είχε στην κατοχή του τηλέφωνο για την εύρεση αντλίας στο μικρό νησί της Λέρου. Στην τελετή έναρξης γνωρίζουμε τον ιδιοκτήτη της μαρίνας Λέρου που μας λέει πως κάτι έχει αλλά δεν είναι και σίγουρος. Ραντεβού το πρωΐ στις 7 στο σκάφος και βλέπουμε. Έχει πάει 2 η ώρα και πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συμμετάσχουμε. Η πρόβλεψη είναι 8 beaufort με τοπικές ριπές μέχρι και 9 beaufort. Εκτός από το σκάφος θα βάζαμε σε κίνδυνο και την σωματική μας ακεραιότητα. Και σε όλα αυτά είχε να προστεθεί και η συμμετοχή ενός ατόμου στην ομάδα που αντικαθιστούσε μια απώλεια τελευταίας στιγμής και δυστυχώς ήταν άπειρο από ιστιοπλοΐα Η απόφαση είχε παρθεί ανεξαρτήτως αντλίας πετρελαίου. Θα τρέχαμε στον αγώνα μέχρι την Κω και εκεί που είναι μεγαλύτερο νησί και με οργανωμένη μαρίνα θα προσπαθούσαμε να φτιάξουμε τη μηχανή μέχρι τη μέρα του δευτέρου day - off. Αλλιώς θα εγκαταλείπαμε...Όπως λέει και ο πλωριός μας (Γρηγόρης), στις 2 το βράδυ κάτι μουρλοί αρματώνανε το σκάφος και το ετοιμάζανε για αγώνα. Όλοι κοιμόντουσαν και όσοι δεν κοιμόντουσαν μας κοιταζαν με απορία. Μια απορία που θα γινότανε μεγαλύτερη το επόμενο πρωΐ αφού θα έπρεπε να λύσουμε κα να φτάσουμε στο στίβο της εκκίνησης με τα πανιά. Αποφασίσαμε να μουδάρουμε, καθώς είναι ευκολότερο να ξεμουδάρεις παρά να μουδάρεις, ιδίως όταν δεν έχεις μηχανή Στις 7 το πρωΐ είχαμε το άγχος αν θα βρούμε αντλία πετρελαίου, αν θα ταιριάζει, αν θα προλάβουμε να τη βάλουμε και αν δεν γίνουν όλα αυτά πως θα πάει η μέρα και ο αγώνας. Η ώρα περνούσε και ο διευθυντής της μαρίνας ήρθε 8 παρά κάτι. Η αντλία στο μέγεθος ήταν μισή από αυτή που είχαμε. Ήρθε ο Αλέξανδρος από το Estella, τη σύνδεσε αλλά τίποτα. Η απόφαση είχε παρθεί, οι μουρλοί θα τρέξουν χωρίς μηχανή. Ανοίγουμε τη τζένοα και ως γνήσιοι ιστοπλόοι φεύγουμε δεξίνεμοι από την υπόλοιπη ντάνα με τα σκάφη. Μοναδικό σκάφος που έβγαινε με τα πανιά και οι περισσότεροι πιθανόν να μας κοίταγαν με λύπη, είτε επειδή είχαμε την τρέλα μας να τρέξουμε είτε γιατι το σκάφος δεν είναι αγωνιστικό και εμείς φαινόμασταν φανατισμένοι. Το Estella από κοντα μήπως χρειαστούμε βοήθεια αλλά όπως είπε και ο Κατσαράς, αυτοί τα καταφέρνουν μόνοι τους, δεν μας έχουν ανάγκη. Το μυαλό μας ήταν να φτάσουμε στην Κω και πως θα φτιάξουμε τη μηχανή. Θέλαμε τόσο πολύ να συμμετέχουμε σε αυτή τη Regatta. Τερματίζουμε στην Κω στην 11η θέση στη συνολική κατάταξη και στην 3η θέση στην κατηγορία μας. Παρά τις μικροζημιές που αντιμετωπίσαμε γρήγορα κατά τη διάρκεια του αγώνα ήμασταν στα περυσινά περίπου επίπεδα. Αν δεν είχαμε το μηχανικό πρόβλημα θα ήμασταν στανοχωρεμένοι αλλά με τόσες ζημιές που είχαμε κατά τη διάρκεια της πρώτης ιστιοδρομίας, πιστεύαμε πως κάποιος μας είχε γρουσουζέψει. Σε όλα αυτά είχε να προστεθεί και η σύγκρουση μας με το Dizzy Too το οποίο αγνόησε όλους τους κανονισμούς προτεραιότητας και μας εμβόλισε στη μέση και μπροστά στο σκάφος κάνοντας ουκ ολίγες ζημιές, όπως έσπασε τη δελφινιέρα, το κοράκι, 2 κολωνάκια στα αριστερά μας ρέλια κτλ κτλ Ζητάμε από τη μαρίνα στην Κω να μας δώσει προτεραιότητα στην είσοδο αφού δεν μπορούσαμε να αγκυροβολήσουμε όπως μας πρότειναν λόγω καιρού κυρίως και δύο φουσκωτά της μαρίνας μας συνόδεψαν στη θέση μας. Ξεκίνησε ένας μαραθώνιος τηλεφωνημάτων και γνωριμιών για να βρεθεί η αντλία που θέλαμε. Βρέθηκε ένας αντιπρόσωπος που προμηθεύει την ίδια μάρκα μηχανής στα δωδεκάνησα. Χαρά απερίγραπτη, αφού η επόμενη μέρα ήταν day - off και με courier θα την είχαμε στα χέρια μας. Από τη χαρά στην απογοήτευση, αφού λόγω Αυγούστου ήταν σε άδεια και οι ελπίδες μας για συνέχιση του αγώνα κάθε ώρα που περνούσε εξανεμίζονταν. Στο day - off αποφασίζουμε να μην συνεχίσουμε αν δεν λυθεί το μηχανικό πρόβλημα και η διάθεση μας είναι στο ναδίρ. Μέσω ενός υπαλλήλου στη μαρίνα ερχόμαστε σε επικοινωνία με το γιο του αντιπροσώπου ο οποίος ευτυχώς για μας είναι στην Κω. Μας διαβεβαιώνει πως θα μας βρει αντλία πετρελαίου την ίδια μέρα έστω και μεταχειρισμένη. Ταυτόχρονα είχαμε να ασχοληθούμε και με την ένσταση από το Dizzy Too αφού το σκαφος του ήταν νοικιασμένο και ήθελε να αποζημιωθεί από την ασφάλεια του. Η ασφάλεια του ζήτησε υπαιτιότητα δική μας κάτι που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να δεχτούμε και πριν την εκδίκαση της ένστασης ο κυβερνήτης από το Dizzy Too την απέσυρε. Πιστεύοντας πως η τύχη μας αλλάζει ήρθε ο μηχανικός του αντιπροσώπου έχοντας μαζί του μια αντλία πετρελαίου ίδια με τις προδιαγραφες που θέλαμε. Ένα γέλιο έσκασε από όλους μας αλλά με συγκρατημένη αισιοδοξία, καθώς η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας. Αρχίσαμε να ανησηχούμε μήπως είχε πρόβλημα και η αντλία υψηλής πίεσης. Συνδέει ο μηχανικός την αντλία και ακούγεται μέσα από το μηχανοστάσιο του σκάφους, πλωριέ σπινάκωσε. Όλα έτοιμα και η συμμετοχή μας πιο έγκυρη από ποτέ. Η Κατερίνα άρχισε να ψάχνει για ματάκι για να δώσει τέλος στην κακοδιαμονία, άσχετα αν οι περισσότεροι από το πλήρωμα πίστευαν πως έψαχνε για βέρες στα κοσμηματοπωλεία που έμπαινε Τετάρτη 20 Αυγούστου και ενώ ημερολογιακά η μισή Aegean Regatta έχει τελειώσει, γεμάτοι χαρά βγαίνουμε από τη μαρίνα στην Κω για να τρέξουμε επιτέλους χωρίς άγχος και να βελτιώσουμε τη θέση μας. Προορισμός η Τήλος και μετά το καβατζάρισμα της offset βιράραμε το μπαλόνι μας με κατεύθυνση προς Τήλο. Αφήνοντας πίσω μας την Κω μία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε το στόλο. Ταχύτητα ανέμου 0 μίλια την ώρα. Άλλος προσπαθούσε να πάει δυτικά, άλλος ανατολικά, άλλος πήγαινε ανάποδα και άλλοι απλά περιμένανε. Κάναμε το λάθος να αργήσουμε να αποφασίσουμε αν θα πάμε ανατολικά ή δυτικά. Όπως αποδείχθηκε τελικά καλύτερη λύση ήταν τα δυτικά, αφού ήρθε καθαρός αέρας και τα σκάφη είχαν καλύτερο VMC. Μισή ώρα περίμεναμε αργώντας να πάρουμε μια καθαρή απόφαση, ώσπου πέρασε με μικρή ταχύτητα από μπροστά μας το Giorgio κατευθυνόμενο ανατολικά. Αυτή η μισή ώρα πόσο καθοριστική ήτανε δεν θα το μάθουμε ποτέ αλλά κατευθυνόμενοι ανατολικά ως την ακτογραμμή της Τουρκίας βρήκαμε αέρα μέχρι και την Τήλο τερματίζοντας όμως στην 16η θέση στη συνολική κατάταξη και στην 6η θέση στην κατηγορία μας. Είχαμε πάει χειρότερα από την 1η ιστιοδρομία άλλα η συμμετοχή μας στη Regatta μας κρατούσε χαρούμενους με την ελπίδα ότι θα σώζαμε έστω και στις δύο τελευταίες ιστιοδρομίες την παρτίδα. Το βράδυ η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων σε overall μας έδωσε περισσότερες ελπίδες για ένα καλύτερο τελικό πλασάρισμα αφού οι διεκδικητές των πρώτων θέσεων είχαν και αυτοί ταλαιπωρηθεί από τα τερτίπια του καιρού και έτσι πέσαμε μόνο μία θέση στη συνολική κατάταξη, 12η θέση και στην κατηγορία μας διατηρηθήκαμε στην 3η θέση. Βέβαια η βαθμολογική ψαλίδα με την 1η θέση στην κατηγορία μας είχε ανοίξει και ίσως αυτός ο στόχος να είχε απομακρυνθεί αρκετά μετά το τέλος της 2ης αγωνιστικής ημέρας Μετά το day - off στην Τήλο ετοιμαζόμαστε για εκκίνηση την Παρασκευή με προορισμό τη Ρόδο. Η ταχύτητα του ανέμου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας για τα πληρώματα και την απόφαση για light ή heavy μπαλόνι. Άλλο δίλημμα η επιλογή τακτικής με τα περισσότερα ροδίτικα σκάφη να κατευθύνονται προς Τουρκία ενώ το Πανορμίτης πλησίαζε το δυτικό τμήμα της Ρόδου. Εμείς στόχο στον κάβο έξω από το λιμάνι της Ρόδου με speed target ίδιο σχεδόν με την ταχύτητα του σκάφους. Πλασαρισμένοι στις πρώτες θέσεις όλου του στόλου φτάναμε στον τερματισμό και με την τσίμα μας θα τερματίζαμε με το μπαλόνι μας. Ωστόσο ένα λάθος στην τσίμα μας ανάγκασε να μαϊνάρουμε το μπαλόνι και να πλεύσουμε τα τελευταία 200 μέτρα με τη τζένοα. Τερματισμός 16.43 με πολλά από τα προπορεύοντα σκάφη στη βαθμολογία να μην έχουν τερματίσει ή να μην φαίνονται και από τη Ρόδο. Λες; Είχαμε πάει καλά και το ξέραμε! Το Μούσμουλο με τέτοια καταμέτρηση μας πήρε το κερασάκι από την τούρτα. Τερματίσαμε 1οι στην κατηγορία μας και 2οι στη συνολική κατάταξη!Και όταν επιχειρήσαμε να κάνουμε συγχώνευση κλάσεων είχαμε τερματίσει 2οι σε ολο το στόλο! Η καλύτερη μας επίδοση...μέχρι την επόμενη σκεφτήκαμε...με το μυαλό μας καρφωμένο στην τελετή λήξης. Όπως και πέρυσι στην τελετή λήξης στη Σκόπελο, έτσι και φέτος θα είμαστε παρόντες με απονομή, έστω και σε μία ιστιοδρομία. Βήμα - βήμα φτάνεις στην κορυφή Βόλτα για την ομάδα στη Ρόδο και επιτέλους βρήκαμε και το ματάκι που θέλαμε μια που σήμερα θα το χρειαζόμασταν πολύ περισσότερο. Στην inshore θέλαμε απλά μια καλή παρουσία αφού η ψαλίδα με τους διεκδικητές τόσο πάνω θέσεων όσο και αυτών που μας απειλούσαν, μόνο με DNF θα άλλαζαν την τελική κατάταξη. Βρεθήκαμε στην 3η θέση στην κατηγορία μας και στην 8η θέση στη κλάση μας. Επιστροφή στο λιμάνι και όλοι μαζί να μετατρέψουμε το Sun Fizz από αγωνιστικό σκάφος σε charter-αδικο με όλα τα delivery αξεσουάρ...πανιά, τιμόνι κτλ κτλ κτλ. Ανεφοδιασμός του σκάφους και τα ξημερώματα επιστροφή στη Μυτιλήνη, αφού πρώτα στο κάστρο των ιπποτών θα είχαμε βραβευθεί Ο στόχος που τέθηκε στη Λέρο μετά από τόσα προβλήματα, ζημιές, σύγκρουση με άλλο σκάφος, άγχος, στενοχώρια είχε σχεδόν επιτευχθεί. 2η θέση στην κατηγορία μας πίσω από το Excape από τη Ρόδο και 5η θέση στη συνολική κατάταξη της κλάσης μας. Τέσσερα σκαλοπάτια μείνανε για το κεφαλόσκαλο μιας regatta και δεν είναι πολλά!!!
Σάββατο 16 Αυγούστου 2014 άφιξη στο Λακκί της Λέρου και συμμετοχή στην Aegean Regatta 2014 με προορισμούς τη Λέρο - Κω - Τήλο - Ρόδο. Περίπου 100 σκάφη από 6 διαφορετικές χώρες και 800 ιστιοπλόοι ο καθένας με το δικό του όνειρο και στόχο. Στιγμές χαλάρωσης μετά την εγγραφή και συζήτηση στην παραλία για τους φετινούς στόχους. Η περυσινή 3η θέση στην κατηγορία μας και η 11η στην κλάση ήταν η βάση για κάτι καλύτερο και δεν ήταν ουτοπικός ο στόχος της 1ης θέσης στην κατηγορία μας και η 5αδα για τη συνόλικη κατάταξη. Εξάλλου οι μικροδιορθώσεις στο σκάφος και ειδικά στο rake, η αλλαγή στην ιστιοφορία, ήταν η μαγιά για μια καλύτερη φετινή πορεία
Την Κυριακή, παραμονή της εκκίνησης όλοι κάτι κάνανε, προπόνηση, διορθώσεις στα σκάφη, βόλτες, χαλάρωση. Επιλέξαμε να ξεναγηθούμε στη Λέρο και το απόγευμα να ολοκληρώναμε την προετοιμασία του σκάφους και την τακτική μας ανάλογα με την πρόβλεψη του καιρού. Ωστόσο όταν κάνεις σχέδια λένε, ο θεός γελάει. Το απόγευμα στην προσπάθεια εκκίνησης της μηχανής για να φορτιστούν οι μπαταρίες του σκάφους διαπιστώσαμε πως υπάρχει μηχανικό πρόβλημα, τέτοιο που διακυβευότανε η συμμετοχή μας στον αγώνα. Σε ένα διπλανό σκάφος στην πίσω ντάνα, ένας weight trimmer από το πρωΐ μας κοιτούσε διερευνητικά. Εμείς γελάγαμε και αστειευόμασταν χωρίς να ξέρουμε ότι αυτός μαζί με τον Αλέξανδρο, που ήταν πλήρωμα στο Estella από τη Ρόδο, θα μας βοηθούσαν μέχρι τη 1 το βράδυ για να φτιάξουμε τη μηχανή μας. Αντλία πετρελαίου χαμηλής πίεσης σε μία μηχανή καινούρια 3 ετών με 80 ώρες λειτουργίας το πόρισμα της βλάβης. Λόγω καινούριας τεχνολογίας της μηχανής (common rail) η αντλία χαμηλής πίεσης ήταν 4 bar ενώ η συνηθισμένη αντλία είναι 0,5 - 1 bar. Αγώνας δρόμου και τηλεφωνήματα σε όποιον είχε στην κατοχή του τηλέφωνο για την εύρεση αντλίας στο μικρό νησί της Λέρου. Στην τελετή έναρξης γνωρίζουμε τον ιδιοκτήτη της μαρίνας Λέρου που μας λέει πως κάτι έχει αλλά δεν είναι και σίγουρος. Ραντεβού το πρωΐ στις 7 στο σκάφος και βλέπουμε. Έχει πάει 2 η ώρα και πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συμμετάσχουμε. Η πρόβλεψη είναι 8 beaufort με τοπικές ριπές μέχρι και 9 beaufort. Εκτός από το σκάφος θα βάζαμε σε κίνδυνο και την σωματική μας ακεραιότητα. Και σε όλα αυτά είχε να προστεθεί και η συμμετοχή ενός ατόμου στην ομάδα που αντικαθιστούσε μια απώλεια τελευταίας στιγμής και δυστυχώς ήταν άπειρο από ιστιοπλοΐα
Η απόφαση είχε παρθεί ανεξαρτήτως αντλίας πετρελαίου. Θα τρέχαμε στον αγώνα μέχρι την Κω και εκεί που είναι μεγαλύτερο νησί και με οργανωμένη μαρίνα θα προσπαθούσαμε να φτιάξουμε τη μηχανή μέχρι τη μέρα του δευτέρου day - off. Αλλιώς θα εγκαταλείπαμε...Όπως λέει και ο πλωριός μας (Γρηγόρης), στις 2 το βράδυ κάτι μουρλοί αρματώνανε το σκάφος και το ετοιμάζανε για αγώνα. Όλοι κοιμόντουσαν και όσοι δεν κοιμόντουσαν μας κοιταζαν με απορία. Μια απορία που θα γινότανε μεγαλύτερη το επόμενο πρωΐ αφού θα έπρεπε να λύσουμε κα να φτάσουμε στο στίβο της εκκίνησης με τα πανιά. Αποφασίσαμε να μουδάρουμε, καθώς είναι ευκολότερο να ξεμουδάρεις παρά να μουδάρεις, ιδίως όταν δεν έχεις μηχανή
Στις 7 το πρωΐ είχαμε το άγχος αν θα βρούμε αντλία πετρελαίου, αν θα ταιριάζει, αν θα προλάβουμε να τη βάλουμε και αν δεν γίνουν όλα αυτά πως θα πάει η μέρα και ο αγώνας. Η ώρα περνούσε και ο διευθυντής της μαρίνας ήρθε 8 παρά κάτι. Η αντλία στο μέγεθος ήταν μισή από αυτή που είχαμε. Ήρθε ο Αλέξανδρος από το Estella, τη σύνδεσε αλλά τίποτα. Η απόφαση είχε παρθεί, οι μουρλοί θα τρέξουν χωρίς μηχανή. Ανοίγουμε τη τζένοα και ως γνήσιοι ιστοπλόοι φεύγουμε δεξίνεμοι από την υπόλοιπη ντάνα με τα σκάφη. Μοναδικό σκάφος που έβγαινε με τα πανιά και οι περισσότεροι πιθανόν να μας κοίταγαν με λύπη, είτε επειδή είχαμε την τρέλα μας να τρέξουμε είτε γιατι το σκάφος δεν είναι αγωνιστικό και εμείς φαινόμασταν φανατισμένοι. Το Estella από κοντα μήπως χρειαστούμε βοήθεια αλλά όπως είπε και ο Κατσαράς, αυτοί τα καταφέρνουν μόνοι τους, δεν μας έχουν ανάγκη. Το μυαλό μας ήταν να φτάσουμε στην Κω και πως θα φτιάξουμε τη μηχανή. Θέλαμε τόσο πολύ να συμμετέχουμε σε αυτή τη Regatta. Τερματίζουμε στην Κω στην 11η θέση στη συνολική κατάταξη και στην 3η θέση στην κατηγορία μας. Παρά τις μικροζημιές που αντιμετωπίσαμε γρήγορα κατά τη διάρκεια του αγώνα ήμασταν στα περυσινά περίπου επίπεδα. Αν δεν είχαμε το μηχανικό πρόβλημα θα ήμασταν στανοχωρεμένοι αλλά με τόσες ζημιές που είχαμε κατά τη διάρκεια της πρώτης ιστιοδρομίας, πιστεύαμε πως κάποιος μας είχε γρουσουζέψει. Σε όλα αυτά είχε να προστεθεί και η σύγκρουση μας με το Dizzy Too το οποίο αγνόησε όλους τους κανονισμούς προτεραιότητας και μας εμβόλισε στη μέση και μπροστά στο σκάφος κάνοντας ουκ ολίγες ζημιές, όπως έσπασε τη δελφινιέρα, το κοράκι, 2 κολωνάκια στα αριστερά μας ρέλια κτλ κτλ
Ζητάμε από τη μαρίνα στην Κω να μας δώσει προτεραιότητα στην είσοδο αφού δεν μπορούσαμε να αγκυροβολήσουμε όπως μας πρότειναν λόγω καιρού κυρίως και δύο φουσκωτά της μαρίνας μας συνόδεψαν στη θέση μας. Ξεκίνησε ένας μαραθώνιος τηλεφωνημάτων και γνωριμιών για να βρεθεί η αντλία που θέλαμε. Βρέθηκε ένας αντιπρόσωπος που προμηθεύει την ίδια μάρκα μηχανής στα δωδεκάνησα. Χαρά απερίγραπτη, αφού η επόμενη μέρα ήταν day - off και με courier θα την είχαμε στα χέρια μας. Από τη χαρά στην απογοήτευση, αφού λόγω Αυγούστου ήταν σε άδεια και οι ελπίδες μας για συνέχιση του αγώνα κάθε ώρα που περνούσε εξανεμίζονταν. Στο day - off αποφασίζουμε να μην συνεχίσουμε αν δεν λυθεί το μηχανικό πρόβλημα και η διάθεση μας είναι στο ναδίρ. Μέσω ενός υπαλλήλου στη μαρίνα ερχόμαστε σε επικοινωνία με το γιο του αντιπροσώπου ο οποίος ευτυχώς για μας είναι στην Κω. Μας διαβεβαιώνει πως θα μας βρει αντλία πετρελαίου την ίδια μέρα έστω και μεταχειρισμένη. Ταυτόχρονα είχαμε να ασχοληθούμε και με την ένσταση από το Dizzy Too αφού το σκαφος του ήταν νοικιασμένο και ήθελε να αποζημιωθεί από την ασφάλεια του. Η ασφάλεια του ζήτησε υπαιτιότητα δική μας κάτι που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να δεχτούμε και πριν την εκδίκαση της ένστασης ο κυβερνήτης από το Dizzy Too την απέσυρε. Πιστεύοντας πως η τύχη μας αλλάζει ήρθε ο μηχανικός του αντιπροσώπου έχοντας μαζί του μια αντλία πετρελαίου ίδια με τις προδιαγραφες που θέλαμε. Ένα γέλιο έσκασε από όλους μας αλλά με συγκρατημένη αισιοδοξία, καθώς η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας. Αρχίσαμε να ανησηχούμε μήπως είχε πρόβλημα και η αντλία υψηλής πίεσης. Συνδέει ο μηχανικός την αντλία και ακούγεται μέσα από το μηχανοστάσιο του σκάφους, πλωριέ σπινάκωσε. Όλα έτοιμα και η συμμετοχή μας πιο έγκυρη από ποτέ. Η Κατερίνα άρχισε να ψάχνει για ματάκι για να δώσει τέλος στην κακοδιαμονία, άσχετα αν οι περισσότεροι από το πλήρωμα πίστευαν πως έψαχνε για βέρες στα κοσμηματοπωλεία που έμπαινε
Τετάρτη 20 Αυγούστου και ενώ ημερολογιακά η μισή Aegean Regatta έχει τελειώσει, γεμάτοι χαρά βγαίνουμε από τη μαρίνα στην Κω για να τρέξουμε επιτέλους χωρίς άγχος και να βελτιώσουμε τη θέση μας. Προορισμός η Τήλος και μετά το καβατζάρισμα της offset βιράραμε το μπαλόνι μας με κατεύθυνση προς Τήλο. Αφήνοντας πίσω μας την Κω μία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε το στόλο. Ταχύτητα ανέμου 0 μίλια την ώρα. Άλλος προσπαθούσε να πάει δυτικά, άλλος ανατολικά, άλλος πήγαινε ανάποδα και άλλοι απλά περιμένανε. Κάναμε το λάθος να αργήσουμε να αποφασίσουμε αν θα πάμε ανατολικά ή δυτικά. Όπως αποδείχθηκε τελικά καλύτερη λύση ήταν τα δυτικά, αφού ήρθε καθαρός αέρας και τα σκάφη είχαν καλύτερο VMC. Μισή ώρα περίμεναμε αργώντας να πάρουμε μια καθαρή απόφαση, ώσπου πέρασε με μικρή ταχύτητα από μπροστά μας το Giorgio κατευθυνόμενο ανατολικά. Αυτή η μισή ώρα πόσο καθοριστική ήτανε δεν θα το μάθουμε ποτέ αλλά κατευθυνόμενοι ανατολικά ως την ακτογραμμή της Τουρκίας βρήκαμε αέρα μέχρι και την Τήλο τερματίζοντας όμως στην 16η θέση στη συνολική κατάταξη και στην 6η θέση στην κατηγορία μας. Είχαμε πάει χειρότερα από την 1η ιστιοδρομία άλλα η συμμετοχή μας στη Regatta μας κρατούσε χαρούμενους με την ελπίδα ότι θα σώζαμε έστω και στις δύο τελευταίες ιστιοδρομίες την παρτίδα. Το βράδυ η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων σε overall μας έδωσε περισσότερες ελπίδες για ένα καλύτερο τελικό πλασάρισμα αφού οι διεκδικητές των πρώτων θέσεων είχαν και αυτοί ταλαιπωρηθεί από τα τερτίπια του καιρού και έτσι πέσαμε μόνο μία θέση στη συνολική κατάταξη, 12η θέση και στην κατηγορία μας διατηρηθήκαμε στην 3η θέση. Βέβαια η βαθμολογική ψαλίδα με την 1η θέση στην κατηγορία μας είχε ανοίξει και ίσως αυτός ο στόχος να είχε απομακρυνθεί αρκετά μετά το τέλος της 2ης αγωνιστικής ημέρας
Μετά το day - off στην Τήλο ετοιμαζόμαστε για εκκίνηση την Παρασκευή με προορισμό τη Ρόδο. Η ταχύτητα του ανέμου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας για τα πληρώματα και την απόφαση για light ή heavy μπαλόνι. Άλλο δίλημμα η επιλογή τακτικής με τα περισσότερα ροδίτικα σκάφη να κατευθύνονται προς Τουρκία ενώ το Πανορμίτης πλησίαζε το δυτικό τμήμα της Ρόδου. Εμείς στόχο στον κάβο έξω από το λιμάνι της Ρόδου με speed target ίδιο σχεδόν με την ταχύτητα του σκάφους. Πλασαρισμένοι στις πρώτες θέσεις όλου του στόλου φτάναμε στον τερματισμό και με την τσίμα μας θα τερματίζαμε με το μπαλόνι μας. Ωστόσο ένα λάθος στην τσίμα μας ανάγκασε να μαϊνάρουμε το μπαλόνι και να πλεύσουμε τα τελευταία 200 μέτρα με τη τζένοα. Τερματισμός 16.43 με πολλά από τα προπορεύοντα σκάφη στη βαθμολογία να μην έχουν τερματίσει ή να μην φαίνονται και από τη Ρόδο. Λες; Είχαμε πάει καλά και το ξέραμε! Το Μούσμουλο με τέτοια καταμέτρηση μας πήρε το κερασάκι από την τούρτα. Τερματίσαμε 1οι στην κατηγορία μας και 2οι στη συνολική κατάταξη!Και όταν επιχειρήσαμε να κάνουμε συγχώνευση κλάσεων είχαμε τερματίσει 2οι σε ολο το στόλο! Η καλύτερη μας επίδοση...μέχρι την επόμενη σκεφτήκαμε...με το μυαλό μας καρφωμένο στην τελετή λήξης. Όπως και πέρυσι στην τελετή λήξης στη Σκόπελο, έτσι και φέτος θα είμαστε παρόντες με απονομή, έστω και σε μία ιστιοδρομία. Βήμα - βήμα φτάνεις στην κορυφή
Βόλτα για την ομάδα στη Ρόδο και επιτέλους βρήκαμε και το ματάκι που θέλαμε μια που σήμερα θα το χρειαζόμασταν πολύ περισσότερο. Στην inshore θέλαμε απλά μια καλή παρουσία αφού η ψαλίδα με τους διεκδικητές τόσο πάνω θέσεων όσο και αυτών που μας απειλούσαν, μόνο με DNF θα άλλαζαν την τελική κατάταξη. Βρεθήκαμε στην 3η θέση στην κατηγορία μας και στην 8η θέση στη κλάση μας. Επιστροφή στο λιμάνι και όλοι μαζί να μετατρέψουμε το Sun Fizz από αγωνιστικό σκάφος σε charter-αδικο με όλα τα delivery αξεσουάρ...πανιά, τιμόνι κτλ κτλ κτλ. Ανεφοδιασμός του σκάφους και τα ξημερώματα επιστροφή στη Μυτιλήνη, αφού πρώτα στο κάστρο των ιπποτών θα είχαμε βραβευθεί
Ο στόχος που τέθηκε στη Λέρο μετά από τόσα προβλήματα, ζημιές, σύγκρουση με άλλο σκάφος, άγχος, στενοχώρια είχε σχεδόν επιτευχθεί. 2η θέση στην κατηγορία μας πίσω από το Excape από τη Ρόδο και 5η θέση στη συνολική κατάταξη της κλάσης μας. Τέσσερα σκαλοπάτια μείνανε για το κεφαλόσκαλο μιας regatta και δεν είναι πολλά!!!