Ik kan me wel vinden in een aantal punten, maar sommige ook helemaal niet. En vooral als je vanaf 15:28 zegt "Een kind met autisme kan niet helen en genezen ALS..." Autisme is geen ziekte en kan niet genezen. Het is zelfs geen stoornis, al kan men sommige kenmerken erbij misschien wel stoornissen noemen. Het is meer te vergelijken met een geaardheid, men is gewoon zo en niet anders, en men kan dat niet veranderen, maar dat kan soms evengoed een voordeel als een nadeel zijn. Wat men wel kan is iemand (niet enkel kinderen) met autisme beter leren omgaan met z'n kenmerken. Velen kunnen het ook maskeren, maar dat is eigenlijk ook niet echt gezond. Waar de grootste problemen voor hen liggen in de maatschappij is: erkenning, begrip, aanvaarding en inclusie. Ik kan wel geloven dat trauma en stress van kinds af aan een rol kan spelen in de hevigheid (en misschien ook het ontstaan) van heel wat kenmerken, doch nooit de basis-oorzaak zal zijn voor autisme. Met de bewering dat het label autisme enkel alles erger maakt voor een kind met autisme - heel wat mensen krijgen pas de diagnose op latere leeftijd (ikzelf heb die bijvoorbeeld nog maar sinds vorige maand en ik ben 52) - ben ik het absoluut niet eens. Ik denk eerder het omgekeerde. Heel wat eigenheden kon ik nooit verklaren, ik voelde mij helaas altijd anders dan anderen en ik wist niet waarom maar dacht dat er daardoor iets niet normaal moest zijn met mij. En erger nog, ik dacht dat ik de enige was. Als je 't mij vraagt had ik dan toch liever vroeger dat label gehad. En ik heb ook al gemerkt bij anderen die pas later de diagnose kregen, hoe kwaad ze er eigenlijk over zijn dat ze dat nooit eerder geweten hebben. Het was dus een enorm grote opluchting te weten dat ik toch 'normaal ben', vanuit een autistisch standpunt dan toch tenminste. Misschien bekijk je het een beetje teveel vanuit een neurotypisch standpunt, een beetje zoals een windows computer een android programma probeert te begrijpen. Ik vraag me soms af of autisten neurotypische mensen ook zouden proberen 'genezen' als zij de meerderheid geweest zouden zijn. Ik denk dat men autisme en de veel voorkomende kenmerken soms teveel als een geheel bekijkt. Ja, men herkent autisme wel aan de kenmerken, maar het omgekeerde is niet waar. Autisme is niet echt HET probleem, het is gewoon een andere manier van denken met zowel voordelen als nadelen. Wat men ziet als 'kenmerken' komt los bij heel wat mensen voor, niet enkel autisten. MAAR bij autisme heeft men wel meer kans op die kenmerken en meerdere zelfs, en ook in hevigere mate, omdat ons brein daar gewoon gevoeliger voor is. Het zijn die symptomen waar men mee moet leren omgaan, niet autisme op zich. ...ALLEZ, dat is hoe ik het zie, maar ik ben ook geen specialist, enkel een ervaringsdeskundige, autodidact en doordenker.
Kijk uit met dit soort ongefundeerde informatie verspreiden. Ik heb de diagnose al vanaf mijn vijfde en heb een hele normale en liefdevolle jeugd gehad. Het was al merkbaar bij mij van baby af aan. Autisme is een neurodiversiteit, geen trauma. Als je verkeerd ben gediagnosticeerd, oké. Maar dit soort video's, waarin de claim wordt gemaakt dat je kunt "genezen" of whatever zijn echt schadelijk en vrij onempathisch.
Hallo Sjinkiie, Mijn advies is dat je, voordat je allerlei oordelen over mij schrijft, je je eerst goed informeert & de video goed bekijkt. En dat je weet dat alle informatie is deze video bijzonder goed gefundeerd is als je het werk van Porges, van der Kolk, Maté ev.a. kent. Alleen is deze kennis nog nieuw voor je: dat is een ander verhaal. Kennis die 20 jaar geleden actueel was, is nu niet meer van toepassing. We leren steeds bij, en er zijn vele nieuwe inzichten. Het hele verhaal rondom neurodiversiteit bijvoorbeeld is gebaseerd op hopeloos verouderde kennis. Neem ik je niet kwalijk, want ook ik heb lange tijd met deze kennis gewerkt omdat het mij in de schoolbanken was geleerd. Ook rondom trauma zijn er vele nieuwe inzichten. Trauma kan bijvoorbeeld al tijdens de zwangerschap ontstaan. Een liefdevolle opvoeding met goede intenties is geen garantie dat er geen trauma plaatsvindt. En wat jij als liefdevol hebt ervaren, is ook weer een zeer persoonlijke mening. Want wat bekend is, hoeft niet persé gezond te zijn. Het is zoals je in deze video ook ziet, geen oordeel richting ouders. Maar vaak een herhaling van transgenerationeel trauma. Autisme is een trauma respons, wat resulteert in een ontregeld autonoom zenuwstelsel. Wat allerlei mentale- en fysieke klachten kan veroorzaken. Deze video is bedoeld voor mensen die op een dieper niveau aan de slag willen gaan.
“autisme is een trauma respons” is wat mij betreft ook een mening … Ik heb veel respect voor je gedrevenheid maar het statement is wat mij betreft niet onomstotelijk bewezen. Eens dat er de afgelopen 20 jaar veel aan inzicht mbt autisme is bijgekomen.
Wat een waanzin. Gevaarlijk , schadelijk en idd ongefundeerd. Annelies Spek en menig psychiater , oa.uit het RadboudUMC zou hier schande van spreken. Je kunt ook iets recht praten wat krom is.
Ik denk niet dat autisme per se komt vanuit trauma. Vooral bij klassiek autisme en autisme bij mensen met meer ernstige mentale beperkingen denk ik niet dat dit het geval is. Ik denk wel dat veel mensen nu gediagnosticeerd worden met autisme die eigenlijk een trauma hebben. Hetzelfde geldt voor AD(H)D. Ik heb daar zelf ervaring mee en zag dat ook om mij heen. Vrij gemakkelijk worden symptomen die ook bij trauma passen aangezien voor ASS of ADHD. Bij mij werd er ook niet gevraagd naar vroeg trauma tijdens de onderzoeken. Ik zag dat ook bij vrouwen en autisme. Daar heb ik zelf veel op gezocht i.v.m. mijn eigen test. En wat mij opviel is dat ze (die ik dan zag/las) vooral gevoelig en onzeker zijn en dingen overdenken. En dan vraag ik mij wel af: is dat echt autisme? Het van tevoren nadenken over wat je gaat zeggen en naderhand blijven analyseren van gesprekken kan ook vanuit onzekerheid voortkomen. Dingen niet durven en vaak angst hebben kan vanuit onzekerheid en negatieve ervaringen komen. Veel moe zijn is logisch als je ook je aandacht (en dus energie) steeds bij anderen legt omdat je alles in de gaten houdt. Het is allemaal te verklaren uit negatieve ervaringen, gevoeligheid en onzekerheid.
13:20 Autisme gaat niet alleen maar over gedrag he. Er komt veel meer bij kijken. En er zijn een heleboel positieve kanten aan autisme op te noemen. Zoals de volgende mogelijke kenmerken: expertise op een bepaald gebied, hyperfocus, langetermijngeheugen, visueel voorstellingsvermogen, loyaal zijn, minder geneigd zijn om te oordelen, causaal en analytisch denkend. Als je autisme wilt "herstellen", dan wil je dus ook deze positieve kanten uitwissen? Of hoe zie je dat?
Boing! Ik ben blij dat ik dit gevonden heb! Ik werd vroeger 'huilebalk' genoemd. Ik herinner me nog steeds de onmacht en soms voel ik die nu nog steeds, op mijn leeftijd, eind 50, de onmacht als weer eens blijkt dat ik mezelf heb uitgesloofd om aardig gevonden te worden, maar dan weer na verloop van tijd de deksel op mijn neus te krijgen. Ik heb trouwens wel heel letterlijk angst voor harde geluiden, dat zijn in de praktijk vooral blaffende honden en vuurwerk met oudjaar. Ik schrik zeer snel. Andere mensen lopen dan gewoon door, terwijl ik dan voor een microseconde uit mijn balans ben gehaald.
Hallo Elisabeth, fijn om te lezen dat de video je tot inzichten heeft gebracht. Het zenuwstelsel kan in de waakstand staan, waardoor je snel last kan hebben van harde geluiden. Gelukkig is daar veel aan te doen. Mocht je daarmee aan de slag willen, kan dan eens naar mijn training 'trauma & lichaamsgericht werken'. Sterkte met jouw herstel!
Bedankt voor je video, ik denkndat mijj kindje autisme heeft ontwikkelt door de stress bij de bevalling. Zijn ademhaling viel meerdere keren weg. Verder heeft hij een super goede opvoeding gekregen en geen stress.
Ik kreeg ooit de diagnose autisme ik doe al bijna 6 jaar de Wim Hof methode / koude training om van mijn stress en angsten af te komen. Ik slikte 5 jaar lang medicijnen vanaf mijn 18e. Binnen 1 maand had ik ze niet meer nodig en was mijn jarenlange slaapstoornis weg en ook voor het eerst kunnen huilen dankzij ademhalingsoefeningen in de natuur.. Psychologen/psychiaters vertelde mij niks over te gaan sporten, met gezonde voeding bezig te zijn etc.. Ze zeiden dan wel eens een rondje wandelen goed zou zijn. Het is toch bizar dat iemand die je zou moeten helpen zo weinig kennis heeft en je direct maar pillen gaat geven en een label en al die urenlange intake gesprekken. Voor PTSS werkt een ijsbad echt super goed en ik kan er meer over vertellen. Ik geloof dat ik heel veel mensen met autisme en andere angstklachten zoals psychose etc.. kan helpen. Kan jij hier iets mee? Of kunnen we misschien samen een video maken?
Hoi dunk92. Is er een mogelijkheid om contact met je op te nemen? Ik zou het heel fijn vinden te weten wie je begeleidt heeft om de Wim Hof methode te doen, en de ademhalingsoefeningen in de natuur. Ik vermoed dat ik er (ook) veel baat bij zou kunnen hebben.
@@twinkle5600 Ik heb daar geen begeleiding voor gekregen. Ik ben het gewoon zelf gaan doen Je kan mij contacteren via facebook: Dunk Diedunkt en als je geen facebook gebruikt. Heb ik ook instagram of eventueel nog een email adres.
Erg baanbrekend en leerzaam. Heb zelf ook ASS, autisme. Veel last van pestverleden gehad (middelbare schoolperiode), mislukkingen op de werkvloer etc. En op sociaal vlak veel vastgelopen met vriendschappen etc. Heb erg veel last van bindingsangst en hechtingsproblematiek. Oppervlakkige contacten lukken me vaak nog wel redelijk. Maar als het oa intensiever en diepgaander wordt, dan loop ik toch wel erg spaak. Het lijkt alsof ik me beklemd voel en dit kan me erg benauwen.
Herkenbaar. Ik ben ook veel gepest, eerst op de lagere school (huilebalk werd ik genoemd, want ik voelde me machteloos, anderen logen, terwijl ze tegen mij zeiden dat ik niet mocht liegen. Dat snapte ik niet) Met vrouwen lopen vriendschappen altijd op den duur spaak, ook bij banen, dan zag ik iemand iets doen wat ze mij verboden hadden, ik zei het, maar vervolgens kon ik vertrekken. Ik please teveel, vervolgens gaat dat anderen beklemmen.
Heel herkenbaar, het is in mijn leven idd. zo gegaan en onlangs is er ook autisme en ptts vastgesteld. Emdr. heeft wat spanning bij 2 trauma's weggenomen maar uiteindelijk ben ik niet genezen van alles. Ben al gaan beseffen dat dit leven voor mij hier op aarde nooit beter zal worden. Heb tremors, allergieën, imuunziektes, ziekte van Crohn en angsten. Leef bij de dag, zo goed als ik kan en zie uit naar een andere wereld zoals beloofd in o.a. de bijbel. Geniet nu van de kleine, mooie, gratis dingen die er nog zijn, veel fietsen en zwemmen helpt me ook daarbij. Het is nu eenmaal niet anders.
Hallo Markus, wat een mooie duidelijke uitleg over ASS. Ikzelf herken me veel in jouw verhaal. Wat je verteld over ASS. Wat ik ook mooi vind is dat je verteld over Micro trauma’s. Heel herkenbaar. Omdat ik vroeger met het busje naar school werd gebracht en gehaald zit ik liever nu alleen maar voorin. Ik heb een bloed hekel om achter een stoel te zitten. Ook volg ik PMT en daar word heel vaak verteld over de zenuwstelsel. Marcus, dankjewel!
18:00 @Marcus, je zegt 'Mensen met autisme zijn niet anders maar hebben érgens in hun leven heftige stress en trauma meegemaakt... ' Dit klinkt wat afgezwakt; het gaat volgens mij om structurele stress en ook bijna structureel trauma in de kindertijd. Zodat het lichaam en het zenuwstelsel nooit kalmte krijgen en altijd hyper-alert zijn waardoor het zenuwstelsel nooit kan terugveren en daardoor 'stolt' in de traumastand. Gevolg: prikkelovergevoeligheid, dissociatie, sociale angst, verslavingen, et cetera. Volledig herkenbaar.
Mooie input JuicyLuXy. Structurele stress leidt inderdaad tot een opeenstapeling, en daarmee ontregeling van het zenuwstelsel. Er zijn 3 vormen van trauma: (1) shock trauma, (2) opeenstapeling van chronische stress (micro trauma's), en (3) vroegkinderlijk trauma. De respons kan inderdaad hyper-alert worden, maar ook immobiel (freeze). Dat heeft met de dorsale vagus te maken, en specifiek de 'high tone dorsal'. De mentale- en fysieke gevolgen zijn inderdaad bijvoorbeeld de zaken die jij beschrijft, maar het gaat nog veel verder. Denk bijvoorbeeld ook aan chronische ziektes..
@@MarcusKrielen En de respons kan ook zowel hyper-alert als immobiel zijn; maar hoe dan ook, wat er ook met je gebeurt, hoe ernstig de lichaamsreacties ook zijn, zolang je ze waarneemt, zolang je ze met aandacht volgt (kan niet altijd, terreur van buitenaf maakt dat je de aandacht niet kunt hebben), zonder oordeel, zonder jezelf te veroordelen, zonder bijkomende angst over wat er met je gebeurt, kun je met alle vormen van trauma leven en ook een gelukkig leven leiden. Je hoeft daarvoor niet per se te begrijpen hoe het allemaal is ontstaan. Dat is mijn ervaring.
@@JuicyLuXy Je hoeft inderdaad niet te begrijpen hoe alles is ontstaan. Met de methode die ik toepas ga je het onderliggende trauma opruimen, waardoor de algehele levenskwaliteit aanzienlijk gaat verbeteren.
Dit is de beste video die ik bekeken heb over dit onderwerp. Zelf heb ik autisme, en ik ben zo blij dat er verder gekeken word naar enkel "het label", nl de kindertijd, opvoeding enz. Zelf heb ik een zeer moeilijke kindertijd achter de rug vol met trauma's dus dat klopt wel.
Heel erg interessant ik ben geen behandelaar maar opgegroeid tussen autistische familieleden. En mijn onderbuik gevoel zij dit áltijd het is een trauma. Later relaties he had met uiteraard ook mooie man met autistische trekken met enorm traumatisch verleden. Ik ben nu alleen en mijn eigen zenuwstelsel aan het kalmeren en aan het mediteren en voelen. Het lijkt wel of ik al hun trauma's had opgezogen met mijn eigen stukje er bij in mijn kluis. Ik bevries en klap dicht en gade ander kalmeren om me zelf kalm te krijgen. Ik ga mij hierin verder verdiepen dank je wel voor dit filmpje.
Ik ben wel blij met wat Marcus vertelt. Zelf heb ik geen ASS maar ik heb er vaak mee te maken in familie, vriendschap en relaties. Dat is een uitdaging. Maar ik denk dat ik er van te leren heb. Zelf zat ik vaker na te denken over hoe omgevingsfactoren en trauma’s effect konden hebben dus al bij al ben ik heel blij met dee video die verwoordt wat ik al lang vermoedde… Dus dank Marcus. Ik ga alle genoemde lectuur zeker raadplegen. Heb me reeds verdiept in ACE en voelde/zag verbanden. Maar totnogtoe sprak niemand dit zo helder uit als hoe ik het hier hoor. En zelfs al zullen vele mensen zich blijven vastklampen aan de DSM en farmacie (prima als zij dat willen) het is ook belangrijk deze andere kennis breed beschikbaar te maken. ✨🙏🏾🍀
Ik heb dan wel een vraag: er zijn veel mensen/kinderen die een trauma meemaken of hebben meegemaakt,maar deze krijgen lang niet allemaal autisme.Hoe kan dat dan?
Dag Rober, zoals ik ook in de video uitleg is trauma complex. Zowel grote als kleine trauma's spelen een rol. Plus is het trans- en/of intergenerationeel. Wat inhoudt dat ouders het vaak al in zich dragen (niet genetisch). Autisme (en vele andere DSM-5 diagnoses) zijn uitingen / reacties op onderliggend trauma. Waar en hoe het trauma is ontstaan, is niet altijd relevant. Het gaat erom dat trauma intern iets teweeg brengt. Waardoor we de wereld anders gaan ervaren. Vanuit mijn ervaring moet ik de eerste persoon nog tegenkomen die geen trauma heeft ervaren en een diagnose heeft.
Ooit ben ik getest op autisme. Ik herkende mij heel erg in alle uitingsvormen. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose: ernstige emotionele verwaarlozing met kenmerken van ptss.. Dit was ruim 10 jaar geleden. Herkenbaar verhaal dus wel.
Jeetje Marcus! Dit kan wel is baanbrekend zijn! In mijn familie zijn mensen ook gelabeld met autisme en dit heeft mij altijd tegen gestaan omdat er zoveel achter de mens kan zitten. Ik ga nog een stapje verder met je verfrissende visie.. zal de hele label cultuur niet afgeschaft moeten worden? En dat we beter naar elkaar gaan luisteren en dan ook ECHT luisteren! Er zit een hele paradoxale stroming in het elkaar vast zetten in labels waar door je juist niet naar de mens kijkt maar de mens vast zet in zijn eigen shit, en de shit dus mee z n leven laat meenemen waardoor het weer doorgegeven kan worden aan omgeving die ook weer in een label word gezet waardoor je dus in een vicieuze cirkel terecht komt. In feite maken we elkaar met de labels niet juist "beter" maar eerder ziek. Dankje dat je dit met de wereld deelt!
Ik heb in de realiteit verschil gezien tussen personen met ass die getraumatiseerd zijn en personen zonder ass die bijv heel schizoide , vermijdend ed kunnen worden. Personen zonder ass hebben dankzij hun sociale inzichten betere vermijding en snellere stress coping ontwikkeld. Bij de personen met ass is hun ass eerder een soort beschermende factor weet ik uit ervaring. Het sociale begrip en ervaring over hun trauma's wijkt af. Mensen wantrouwen, hoe doe je dat en waarom? Dit soort impliciete houdingen ontwikkelen niet uit zichzelf, maar moeten aangeleerd worden.het naïeve gedrag blijft ook op oudere leeftijd. Dit alles geschreven hebbende ben ik het deels eens met je inzichten, maar de afwijkende verwerking (vb. Beelddenken) kun je niet volledig toeschrijven aan ernstige trauma. Daarnaast is de tijdsgeest narcistisch. Dat mag ook weleens benoemd worden. Je pakt het groepsgedrag en tijdsgeest niet direct op met autisme.
Dus als ik het goed begrijp, dan stelt dat mijn ASS/ADHD en MS de schuld is van mijn ouders, of hun ouders? En ik krijg de schuld van de ASS/ADHD van onze kinderen...? Zou het ook andersom kunnen zijn: dat mensen met ASS meer kans hebben op trauma? Ik heb kinderen zien herstellen van vroegkinderlijk trauma, maar niet van hun ASS/ADHD.
Dag Martine, 'schuld hebben aan' is geen sprake van. Wat wel het geval is, is dat trauma door families 'reist'. Ook met goede bedoelingen, kunnen we oude patronen en conditioneringen herhalen waardoor het trauma blijft voortbestaan en/of nieuwe trauma's ontstaan.. Dit noemen we ook wel transgenerationeel trauma of generationeel trauma. Als men daar niet bewust van is, en het dus ook niet gaat verwerken, geeft men dit onbewust door aan de volgende generatie. Hoe dat tot uiting komt is verschillend per individu. Het kan zich zowel mentaal- als fysiek uiten (of een combi tussen beiden). Trauma is complex. Diagnoses kun je het beste zien als een trauma-respons, oftewel een combinatie van overlevingsstrategieën die ontstaan zijn door micro- en/of grote trauma's. Voor herstel hangt het er helemaal vanaf hoe diep geworteld het trauma is, en de daarbij aangenomen identiteit rondom de diagnose. Daarom is herstel een levenslang werk, een life-style. En daarin zijn flinke stappen te zetten.
Ik weet wat transgenerationeel trauma is, heb 20 jaar als gedragswetenschapper in de Jeugdzorg gewerkt. Toch ben ik van mening dat het hier een 'kip en ei' betreft. Is het autisme de basis voor de trauma's die door de generaties heen voor trauma's zorgen of zijn het de trauma's die voor autisme zorgen? Ik ben van mening dat er nog veel te weinig bekend is over het brein om tot een conclusie te komen. Het zijn denkrichtingen, niet meer dan dat. Hetzelfde geldt voor auto-immuunziekten: EBV, vit. D, voeding, trauma, etc. etc. worden als mogelijke oorzaken genoemd. Toch komt het er keer op keer op neer dat men het niet weet en het nog niet te genezen is. Zolang we niet precies weten hoe de ontwikkeling van ons centraal zenuwstelsel beïnvloed of verstoord wordt en op welke manier dat tot aandoeningen leidt, lijkt het mij niet handig zulke pretentieuze uitspraken te doen.
@@martinemeijer8404 de uitspraken zijn niet alleen van mij. Er zijn heel veel verstandige mensen die hier al meer dan 30 jaar onderzoek naar doen. Verdiep je bijvoorbeeld eens in het werk van Gabor Maté, Stephen Porges en Bessel van der Kolk. En lees je in over het vakgebied Epigenetica, waaruit blijkt dat de omgeving allesbepalend is voor genexpressie. En ook uitgebreide kennis over het autonome zenuwstelsel (niet het centrale) is essentieel. 'Autisme' komt niet per toeval voor in bepaalde families. Ik begrijp dat het voor jou een 'kip/ei' discussie kan zijn, als je vanuit het oude paradigma kijkt. En ik kan me ook voorstellen dat het lastig is om een bepaalde denkwijze los te laten en/of een eigen aandeel hierin te erkennen/herkennen. Ik kom ook uit die wereld, ben zelf ook zo opgeleid & begrijp je manier van denken. Ik heb ook jarenlang vanuit mijn opleiding vanuit het oude paradigma gewerkt. En op een gegeven moment vanuit gevoel (en uitgebreide ervaring) gaan werken & gezien dat vrijwel alles wat we in de schoolbanken leren weinig met de praktijk te maken heeft. Het mooie is als je anders gaat kijken, het gaat voelen ipv vanuit modellen te denken, er een heel andere werkelijkheid opengaat. Waardoor vrijwel alle diagnoses niet alleen in korte tijd te herkennen zijn, maar ook systemisch (in het gezin) te doorbreken zijn. Maar uiteraard mag je er anders over denken. Doe vooral wat goed voor jou voelt. Het is niet mijn doel om je te overtuigen. Het is zelfs niet mogelijk als ik het zou willen, aangezien het een bepaalde 'shift' in bewustzijn vergt. Als dit niet voor jou is, is dat ook helemaal OK. Ik vind het al heel mooi om in je reactie te lezen dat je naar meerdere componenten kijkt (o.a. voeding etc). De aanpak dient sowieso altijd holistisch te zijn. Herstel is sowieso alleen mogelijk als het een lifestyle is. Sowieso heel veel succes met jouw zoektocht naar jouw waarheid!
@@MarcusKrielen, het gaat mij eigenlijk niet om oude of nieuwe paradigma's. Ook ik lees de nieuwe onderzoeken nog steeds met belangstelling en heb ook altijd een brede interesse gehad naar mogelijk oorzaken van aandoeningen. Het oude paradigma was destijds de werkelijkheid, dat maakt een nieuw paradigma niet tot werkelijkheid. Er worden mogelijk nog andere oorzaken gevonden in de toekomst. Zolang we niet weten wat de precieze oorzaak is van een aandoening geloof ik niet in een waarheid. Het zijn en blijven voor mij denkrichting, en dat zijn geen waarheden. Zodra wij iets voor waarheid aannemen, terwijl wij nog weinig kennis hebben van hersenen/centraal- en autonoom zenuwstelsel, sta je niet meer open voor mogelijk oorzaken die niet in dat plaatje passen. Er blijft namelijk altijd de vraag waarom andere mensen met trauma geen autisme ontwikkelen. Zo ook: Waarom heeft 100% van de MS-patienten het EBV? Meer dan 90% van de bevolking is drager van het EBV, maar daarvan heeft slechts een klein deel MS. Waarom krijgt de één het wel en de ander niet? Is 100% van de autistische mensen getraumatiseerd? En hoe getraumatiseerd moet je dan zijn om autistisch te worden, gezien er onder de niet-autitische mensen ook veel trauma voorkomt. Ik denk dat we in de toekomst nog vele mogelijke oorzaken voor autisme en auto-immuunziektes tegen zullen komen. Het ene zal verworpen worden, het andere zal nieuwe zijn en er zullen inzichten aangepast en/of genuanceerd worden. Dat maakt de wetenschap juist ook mooi: de weg naar het antwoord, en de zijwegen die bewandeld worden
@martine Meijer Aan je reacties te zien ben een zeer wijs persoon met kennis van autisme, immuniteit, centrale zenuwstelsel en trauma… Ik heb me hier de laatste jaren zeer hard over ingelezen, en ik treed volledig bij in jouw visie. Autisme is vooral genetisch, maar de omgeving heeft ook een invloed. Wel zou het kunnen dat sommige mensen met autisme gediagnosticeerd worden terwijl ze een angstige, vermijdende persoonlijkheid hebben ontwikkeld. Ook is het duidelijk dat het hebben van autisme voor veel (micro)traumatische ervaringen zorgt. Je bent immers een beetje anders, een buitenbeentje. En dan nog hangt het er van af hoe het autisme tot uiting komt, op welke domeinen je hoog scoort. Vooral bij vrouwen is het diagnosticeren moeilijker. Maar normaal gezien gebeurt zo een onderzoek wel degelijk en kijkt men naar kinderlijke trauma’s. Er zijn ook kinderen die vroegkinderlijke trauma’s doormaken en er goed uitkomen. Dus waar gaat dan je theorie op? Het is idd een denkrichting, maar iets waar niet zomaar mag vanuit gegaan worden. En ja, ik denk dat Maté en Van der Kolk gelijk hebben dat te veel slechte stress en trauma bijdragen aan ziekte en het ook kunnen doen ontstaan. Maar geen autisme. Wel autisme-achtige gedragingen, zoals vermijdende persoonlijkheid en concentratieproblemen. Maar toch, babies en jonge kinderen die duidelijk kenmerken van autisme of adhd hebben, dat kan je niet zomaar verklaren door epigenetica. Men is van het ‘regresieve type’ autisme teruggekomen. Dat bestaat niet. Als men video’s en opnames bekeek van de kinderen die dit rond tweejarige leeftijd kregen, dan zag men wel degelijk kenmerken bij die kinderen. Ook heeft men met een face herkenningsprogramma ontwikkelt met de computer, en die kan in 95% van de gevallen kinderen met autisme herkennen. Het is dus genetica die het gezicht vorm geeft. En niet trauma.
Ik vind het fijn dat er meer vragen gesteld worden zoals Marcus dat doet. Immers er is zeker vooruitgang te boeken. Durf door te vragen en je leven te verbeteren.
Autisme ontstaat ook vaak rondom de geboorte bijv. zoals bij mijn zoon met pvl. (hersenbeschadiging door zuurstofgebrek rondom geboorte) of als comorbiditeit naast een andere aandoening of chronische ziekte. En er zijn ook gewoon normale gezinnen waar er liefde en warmte is en die toch kinderen met autisme hebben. Ik kan mij dus niet vinden in je theorie hierover.
Beste privatec4339 dank voor je reactie. Het gaat er niet om om de 'schuld' bij ouders neer te leggen. Ook als ouders vanuit de beste bedoelingen handelen, kan een kind niet tegemoet worden gekomen in bepaalde (emotionele) behoeften. Een geboorte kan uiteraard ook traumatisch zijn (met alle gevolgen van dien).
Ik herken me hier 100% in .Mijn hele leven gepest op school basis en middelbaar verbaal en fysiek , thuis vaak fysiek geweld jaren later agressief gedrag . Leerproblemen en ontdekking van aanranding op 33e in familie door bekende toen ik 6 was , laat zindelijk geworden op 6 nog in pamper lopen en meteen begrepen waarom ik leerproblemen had en kort lontje later nog in tienerjaren thuis spanningen vanwege schulden ouders deurwaarders , nog meer spanningen dan drukke baan nog meer spanning hele tijd in overlevings toestand . Heb moeite met binding in relatie vluchtgedrag etc .Ik ben nu zelf toxich in mn relatie .ik heb de link tussen stress en gedrag al tijdje gehad en weten te leggen .You cant grow a plant in the dark .
Dat klopt inderdaad Rolinka. Gelukkig zit mijn gereedschapskist vol met verschillende tools ;) Men dient holistisch te kijken om 'autisme' te begrijpen. Dank voor jouw reactie.
Dit heb ik regelmatig aangegeven, maar daar lijkt men niet open voor te staan. Mijn ervaring omdat men zich specialiseert op één gebied en het systeem is niet gericht op het proces, maar op het product, dus een snelle conclusie en afhandeling. Meestal wordt de label voor lief genomen omdat het de enige weg is om enigszins begrip te kweken of iig ergens voor in aanmerking te komen. Niet alleen het systeem van de zorg steekt zo in elkaar, maar ook het onderwijs. Wanneer we het allemaal zouden zien en aanpakken zoals o.a. hier wordt aangegeven, zou het uiteindelijk voor de hele maatschappij gezonder zijn.
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Kunnen we concluderen over de vele comments die niet volledig akkoord gaan, dat ptsd en ass gelijke patronen vormen, met het grote verschil dat de eerste tijdens het leven onstaat en dat de tweede van het prilste begin aanwezig is/was.
Het gaat toch ook vooral om oplossingen. En je hebt zelf de keuze of je je gaat identificeren met de diagnose. Ik doe dat niet ik wil gewoon een onderzoek laten doen om bij de goede therapie te komen. En ik voel zelf wel aan welke therapie mij echt helpt. Zelf herken ik het stukje trauma wel, maar niet extreme stress en ik ken ook ouders met kinderen met autisme die echt mega liefdevol en geborgen zijn. Ik denk dat het dan vooral generationeel trauma is en echt niet altijd omdat de ouders trauma hebben veroorzaakt. Het kan ook van buiten het gezin komen.
Maaar..als je pas op latere leeftijd de diagnose ass hebt gekregen, is t ook wel aan te nemen, dat dit veel stress, onduidelijkheid en trauma in de jeugd heeft opgeleverd. En bovendien krijg je de diagnose ass niet zomaar?
Hallo Katja, een diagnose is vaak ook een momentopname. En daarnaast wordt tijdens het diagnoseproces vaak weinig tot geen aandacht besteed aan de gezinssituatie. Zolang niet naar het gehele familiesysteem wordt gekeken, kan een diagnose niet zorgvuldig gesteld worden. Een lijstje met DSM-5 criteria, zegt niets over de oorsprong van het 'probleem'. Veel symptomen/gedragskenmerken die we bij diagnoses zien, hebben eigenlijk een dieperliggende oorzaak: enige vorm van trauma. Meestal vroegkinderlijk. Maar ook het begrip trauma dient breed bekeken te worden. Trauma is complex: het hoeft niet altijd om grote, ingrijpende gebeurtenissen te gaan. Ook met name de microtrauma's hebben impact. Bekijk ook eens mijn video rondom het zenuwstelsel. Daar leg ik meer uit.
Ik vraag me af hoe dit bij mij zit. Ik ben een 25 jarige man met autisme. Mijn autisme is voornamelijk te herkennen in het feit, dat het voor mij relatief erg veel tijd en energie kost om tussen informatie stromen te schakelen. Echter tonen meerdere tests (zoals de Big Five) aan dat ik niet gevoelig ben voor negatieve emotisch. Sterker nog, er bestaan maar enkele scenario's (afkomstig van jeugd- en acute trauma) waarin omstandigheden mijn beredeneringen beïnvloeden. Ik heb officieel autisme. Verschillende theorieën online bevestigen dit. Echter heb ik het idee dat mijn lichaam juist niet in stand overleven staat en dat ik onder extreme omstandigheden nogsteeds kalm blijf. Zou dit juist een reactie kunnen zijn vanuit vroege trauma? Ik vraag me af of vroege trauma('s) invloed hebben op mijn autisme en/of mij als persoon.
Dag Nick, uiteraard ken ik je niet je hele historie maar even afgaand op de info die je me geeft. Wat je beschrijft lijkt op de overlevingsstand freeze. Voor een uitgebreide toelichting raad ik een gesprek aan, aangezien er veel aanknopingspunten zijn die je klachten verklaren.
Hi Marcus, bedankt voor de reactie! Ik ga zelf wat onderzoek doen op dit gebied om te kijken of freeze relevant op me kan zijn. Ik zie wel links al ervaar ik geen freeze reactie. Misschien laat geeft verdieping me wel wat erkennen als er sprake is van een freeze reactie.
laten we aub helder zijn in dat autisme niet zoals marcus beweert ontstaat door externe factoren maar waar je mee geboren wordt (genetisch)en bij een persoonlijkheid hoort,waarbij de persoonlijkheidskenmerken heus niet allemaal negatief hoeven te zijn.
Vanuit de nieuwste inzichten (niet alleen mijn visie maar vele anderen) is aantoonbaar gemaakt dat dit niet het geval is Rober. Ik ben het zeker met je eens dat de persoonlijkheidskenmerken niet negatief zijn: ze zijn simpelweg een gevolg van de conditionering door de omgeving en aangeleerde overlevingsstrategieen. Ook vanuit de epigenetica (zie o.a. Bruce Lipton) weten we ook dat de omgeving de genen beïnvloedt. Er is een grote groep mensen met de diagnose die hun klachten als hinderlijk ervaart. En ook een grote groep mensen die zich niet in de diagnose herkent. De onderliggende problemen komen voort uit opgestapelde overlevingsstress (trauma). Op die groep is de aanpak gericht. Mensen met diagnose die zich daarmee identificeren, en zich ook met de oude opvattingen identificeren mogen dat uiteraard doen. Daar is niets mis mee. Dat is een keuze die iedereen voor zichzelf maakt.
Typisch dat hij iedereen die het met hem eens is een like geeft en jouw commentaar geen like geeft zegt veel over hoe autorritaar hij is het gaat nonstop over hoe goed hij is .!
@@MarcusKrielen Je hebt een HBO bachelor in ICT, hebt helemaal niets gestudeerd dat ook maar in de buurt komt van psychologie of geneeskunde, maar denkt het beter te weten dan mensen die hier jarenlang onderzoek naar doen en hebben gedaan? Wat een ongelooflijk dom gebrabbel. Je zet jezelf compleet voor schut. Mooi dat je erop aangesproken wordt.
@@mariska7624 fijn dat je het een sneu e reactie vindt maar het is gebaseerd op ideeën, die niet op wetenschappelijke feiten is gegrond. En als moeder van een zoon met autistisch spectrum vindt ik het heel vreemd om te zeggen dat het veroorzaakt wordt door traumatische ervaringen. Mijn zoon is zo geboren iets wat hem voor mij hem niks meer of minder maakt. Maar goed de beste stuurlui staan altijd aan wal.
Wauw, ik kijk dit met tranen in mijn ogen. Ik heb zelf een hele fijne begeleider die mij wel erkend, maar er is tussen mij en mijn ouders nog nooit zoveel wrijving geweest omdat ik telkens weer terug val in trauma. Mijn ouders zullen nooit durven (h)erkennen wat er werkelijk allemaal gebeurd is, maar dat ik er veel trauma aan over heb gehouden, moge duidelijk zijn.
Ik ben 56 j hrb 8 kinderen.ik kom van de toxische relatie in de andere..ik pas heel goed in het verhaal hsp...mijn ouders zijn altijd tesaam.mazr van mijn vader kreeg ik nooit genegenheid..nooit aandacht en nooit als kind op zijn schoot gezeten..ik vindt het raar maar ik herinner me heeel erg weinig uit mijn kindertijd..echt zeer weinig..mijn ouders vertelden onlangs aan mijn kinderen dat ze mij hun mama vroeger in de kelder staken toen ik klein was.. ik herinner mij dzt niet..wel dat ik slaag kreeg als ik stout geweest had..(niet een klein beetje slaag). Ik was en ben als kind al heel bang van de dood..komt het dus al daardoor?.Bedankt voor je heel prachtig filmpje
Hallo Gwendoline, op basis van wat je beschrijft is het duidelijk dat er veel dingen gebeurd zijn in je jeugd. Het feit dat je weinig tot geen herinneringen hebt, zou kunnen duiden op dissociatie. Oftewel: fysiek ben je aanwezig, maar mentaal 'uitgecheckt' omdat het emotioneel waarschijnlijk te moeilijk was om als kind met de situatie om te gaan. Dit zou kunnen duiden op vroegkinderlijk trauma. Om uitgebreider antwoord te geven op je vragen, zou ik je persoonlijk moeten spreken.
Hey Marcus, Deze video is wat mij betreft de beste video die beschikbaar is om trauma uit te leggen en diens link met autisme in het Nederlands. Ik ben het helemaal met je eens en vind het mooi dat je de meest belangrijke informatie hebt kunnen samenvatten in 1 video. Heel informatief voor mensen die nog niet ‘trauma informed’ zijn. Ik doe zelf nu 3.6 jaar onderzoek naar trauma en stress om mezelf beter te kunnen begrijpen en wil in de nabije toekomst psychologie gaan studeren om in de toekomst trauma onderzoeker/trauma therapeut/expert te worden. Zelf heb ik PTSS, CPTSS(9 aces), ADHD, PDDNOS, MS, OCD symptomen en ben HSP/Empath. Bedankt voor je inspirerende video!
Dus als ik het goed begrijp als het trauma word behandeld dan zou ik (ben gediagnosticeerd met ASS) een veel socialer persoon worden en al mijn autistische kenmerken zullen nagenoeg verdwijnen?
Als het onderliggende trauma wordt aangepakt, en daarbij disbalans in het zenuwstelsel wordt verholpen gaat dat ervoor zorgen dat onderliggende overlevingsreacties gaan verminderen + het lichaam meer veiligheid gaat ervaren. Dat zorgt er op kortere- en langere termijn voor dat allerlei klachten gaan verminderen en/of helemaal gaan verdwijnen. Bedenk wel: dit kan alleen als het een trauma-geïnformeerde aanpak een lifestyle voor je gaat worden. Het heeft dagelijkse aandacht nodig. Daardoor zal je ook meer ontspanning en rust gaan ervaren bij sociale contacten. Dat heeft met een specifieke vertakking van het zenuwstelsel te maken (ventrale vagus).
@@MarcusKrielen bedankt voor de info. Ben al enige tijd met de Wim Hof methode bezig. Echter heb ik wel besloten te stoppen met werk als verpleegkundige. De snelle constante veranderingen verwerk ik moeilijk, daaruit is veel trauma ontstaan waar ik aan ga werken.
@@theartofstamps4372 Kijk ook eens op mijn website naar de traumaverwerking training. Daarbij leer je in 4 weken tijd alle principes en tools om hiermee aan de slag te gaan. Succes!
@@MarcusKrielen Ik zie in België dit niet gebeuren, zo een aanpak. Hier hebben de mensen absoluut niet de juiste mentaliteit. Zowel bij de hulpverlening als bij de patiënten.
Hoe komt het dan dat autisme erfelijk is? Mijn oma had autisme, mijn vader heeft autisme, ik heb autisme en men zus en haar kind hebben autisme... En ik heb een zeer goede jeugd gehad, ik herinner me niets van trauma's...
Hallo Ben, mooie vraag. Trauma is intergenerationeel wat betekent dat het wordt doorgegeven. Wat zich bij jou uit als 'autisme' kan dus ook een trauma van een voorouder zijn wat niet is verwerkt (en doorgegeven). Maar er zijn vele andere factoren die hier ook nog een rol in kunnen spelen. Trauma is namelijk voor de meeste mensen lange tijd onzichtbaar. Ook als we denken dat de omstandigheden goed waren waarin we zijn opgegroeid kan er sprake zijn van vele microtrauma's. Ook met de beste bedoelingen van ouders. Het is ieder geval genetisch gezien niet erfelijk, aangezien omgevingsfactoren de doorslaggevende factor zijn.- Het goede nieuws is dat je daar zelf veel aan kunt doen.
Ik bleef helaas wel wat op mijn honger zitten wat concrete voorbeelden betreft. Autisme is mijn inziens toch ook genetisch bepaald. Mijn grootvader had het, mijn moeder (ijskastmoeder), ik en mijn zussen en broers hebben het, en ook mijn kinderen hebben het. Ik heb hele moeilijke zwangerschappen gehad, maar mijn moeder niet... En we hebben allemaal trauma's uit onze jeugd. Ik denk dat maar een heel klein percentage van mensen vanuit hun hart leeft en zichzelf geheeld heeft. Dus ik vermoed zeker dat trauma en onderbewustzijn een rol spelen in hoe autisme zich uit en hoe intens het is, maar er is toch ergens een begin dat dieper zit denk ik.
Hallo Anna Maria Jan, dankjewel voor je reactie. Zoals ik in de video benoem heeft onze omgeving ook invloed op hoe onze genen tot uitdrukking komen (epigenetica). Qua voorbeelden zijn er vanuit mijn ervaring legio, maar ik heb me in deze video er vooral op gericht om uit te leggen wat de achterliggende oorzaken zaken.
Is autisme (ASS) uitsluitend het gevolg is van trauma's? Dus bij mensen die in goede gezinnen zijn opgegroeid zonder traumatische ervaringen kan geen ASS uit voortkomen? Volgens mij is ASS erfelijk bepaald, maar trauma's kunnen het zeker bevorderen. Ook moeizame bevallingen waarbij zuurstof tekort kan ontstaan zouden kunnen bijdragen aan ASS ontwikkeling. Bijvoorbeeld in de documentaire "Kees" lijkt een gelukkig gezin. th-cam.com/video/DAE43dCp3SY/w-d-xo.html
Hallo Arthur, dank voor je vraag. Wat we in ieder geval weten is dat de omgevingsfactoren een grote rol spelen in de genenexpressie (epigenetica). Bijvoorbeeld de omgeving waarin iemand opgroeit. Trauma is complex. Het kan al tijdens de zwangerschap ontstaan. Maar ook intergenerationeel trauma kan een rol spelen. Zowel grote als kleine trauma's spelen een rol. Er is de afgelopen jaren flink wat (klinisch) onderzoek gedaan. Bijna alle gedragingen waarop diagnoses zijn gebaseerd zijn terug te brengen in de lage ontwikkelingsfasen van de emotionele en sociale gehechtheid. Denk bijvoorbeeld aan hechtingsproblematiek, scheiding en vele andere vormen van trauma. Diagnoses labelen waargenomen gedragingen. Het zegt niets over de persoon, waar het gedrag vandaan komt en wat diegene nodig heeft om te gaan ontwikkelen. De vraag is dan dus wat een diagnose feitelijk waard is. En in hoeverre een diagnose ASS überhaupt de achterliggende oorzaak omvat. Of zoals Prof.Dr. Floortje Scheepers zegt:"Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden." In het geval van Kees gaan we er nu vanuit dat de diagnose ASS kloppend is....maar het kan ook zomaar een misdiagnose zijn. Misschien is sprake van een verstandelijke beperking. Dit om aan te gaan dat de wijze van diagnosticeren in de praktijk vaak niet klopt omdat niet naar de dieperliggende oorzaken wordt gekeken. En dat de waarde van een DSM-5 diagnose daardoor feitelijk weinig zegt.
@@MarcusKrielen Hallo Marc, Graag gedaan. Mogelijk is er geen hard bewijs voor ASS en aan het bestaan wordt door sommige deskundigen in twijfel getrokken. Echter, de meeste mensen met ASS vertonen kenmerkende gedragingen en patronen die in het ASS model passen. Volgens mij kunnen 'ASS hersenen' tegenwoordig aangetoond worden d.m.v. MRI scans, omdat ze minder neuronen verbindingen bevatten in vergelijking met 'neurotypische hersenen'. Is het door middel van therapieën mogelijk om de neuronen verbindingen te vergroten en 'ASS problemen' te verminderen? Btw ik denk dat Kees uit de documentaire geen verstandelijke beperking heeft, maar juist intelligent is. Hij is in ieder geval in staat om de Japanse leren en dat is zeker niet de makkelijkste taal.
Dit is wel interessante materie gezien ik zelf autisme heb. Ik vind ook dat zowel het onderwijssysteem als de gezondheidszorg (psychiatrie) volledig fucked up is. Zelf ook opgegroeid met alleenstaande moeder sinds m’n vader op m’n 4e overleed en geen broers of zussen dan wat halfbroers en zussen die ik amper zie. M’n moeder heeft ook een harde jeugd gehad in een gezin van 9 kids waarin ze voor haar 3 kleine bro’s moest zorgen. Dus haar geestelijke gezondheid was ook niet zo best. Heb slechte genen qua stofwisseling dus hier had m’n moeder ook bergen met werk van. Ook een helse tijd gehad op scholen en meerdere malen door de hele klas gepest. Ik denk dat de populariteit van Hamza, Tate en ome Jordan wel aangeeft dat mensen strugglen met discipline en innerlijke rust en vrede. En ik denk dat mediteren in een passende vorm, fitnessen en een ‘clean’ dieet zeker kan helpen voor discipline en zelfreflectie, maar ik vraag me af of dat mensen rijk maakt en die autistische man die nog nooit een vriendinnetje heeft gehad ineens dusdanig zelfverzekerd en gedisciplineerd maakt dat hij dezelfde vrouwelijke aandacht geniet als James Bond. Ik geloof best dat chronische stress je hersenstructuur verkloot, maar ik vraag me af waar een wetenschappelijk bewijs, al dan niet louter een hypothese ligt om aan te tonen dat autisme niet genetisch is.
Dank voor je reactie. Altijd goed om een kritische, onafhankelijke denker voorbij te zien komen. Ik denk inderdaad dat het grootste deel van de mensen worstelt met stress, onrust en depressie. Niet gek als je de wereld van nu bekijkt. Maar het goede nieuws is dat mensen steeds bewuster worden, en daarom ben ik ook hoopvol over de toekomst. Kijk ook eens naar het werk van Norman Doidge als je meer wilt weten over de wetenschappelijke onderbouwing waarom autisme niet genetisch is. Plus epigenetica. En daarnaast is het 'common sense' als je meer kennis hebt van o.a. de polyvagaal theorie. En vergeet ook zeker niet intergenerationeel trauma. Alle ins & outs deel ik ook in mijn trainingen, maar her en der ook terug te vinden in de video's. Ook de video over ACE's is daarbij aan te raden ter achtergrondinfo.
Dânkjewel......dit is preciés wat ik de behandelaren van mijn ('autistische') docher vertelde na veel onderzoek over trauma. Maar zij kenden niet eens de Polyvagaal Theorie! Dankje, dankje, dankje!
Hmm.. Er wordt gezegd dat er nog te weinig kennis is over autisme, wat absoluut waar is! Vervolgens een lijst met kenmerken die allemaal onder het stereotype vallen… Afgehaakt na de bewering dat “herstel” mogelijk is. Zo jammer dit. Ik ben overigens zelf autist, man en zoon ook en ik werk als autismecoach. 10:28
Hallo Sonja, bekijk wel eerst aandachtig de hele video. De lijst met kenmerken die je aanhaalt wordt juist benoemd omdat deze kenmerken onjuist/achterhaald zijn. En herstel is inderdaad mogelijk. Ik snap dat dat even 'slikken' is, als je de oude kennis over autisme gewend bent. Had ik zelf ook, want heb jarenlang volgens het oude paradigma gewerkt totdat ik steeds vaker zag dat trauma en autisme hand in hand gaan. Met name disregulatie in het autonome zenuwstelsel speelt hier een cruciale rol in. Kijk daarvoor ook eens naar het werk van o.a. Gabor Mate, Bessel van der Kolk en Stephen Porges. Allemaal mensen die 30+ jaar in het vak zitten.
Hoi! Ik heb juist zeer aandachtig geluisterd naar het eerste deel van je video. De menselijk psyche en autisme zijn mijn special interests. Ik ben altijd op zoek naar interessante informatie over dit onderwerp. Maar ik ben het simpelweg niet eens met veel van wat je benoemt. Aan het begin van de video zeg je: “Autisme is niet wat je denkt”. Vervolgens ga je uitleggen wat autisme is, voor de mensen die het nog niet weten. Quote: “Autisme is een ontwikkelingsstoornis. Enkele kenmerken zijn problemen op het gebied van de sociale communicatie en interactie. Beperkte repetitieve gedragspatronen, interesses of activiteiten en sensorische gevoeligheid”. Daarna geef je aan dat je de definitie achterwege laat omdat je die onjuist vindt. Als je daarmee bedoelt dat je de voorbeelden die je daarvoor aanhaalt zelf achterhaalt vindt, dan is dat bij mij in ieder geval niet zo overgekomen. Een ieder heeft recht op zijn of haar eigen mening. Ik ben het zeker met je eens dat (micro) trauma’s veel invloed hebben op je zenuwstelsel. En dat deze veel invloed heeft op het menselijk lichaam. Sterker nog, ik denk dat heel veel mensen met autisme ook trauma’s hebben om verschillende redenen. Dat wij misschien zelfs vaker trauma’s zouden kunnen hebben dan bijvoorbeeld neurotypicals, onder invloed van onze autistische kenmerken die ons soms bijzonder ontvankelijk kunnen maken voor toxische relaties. Ik vind dat je nogal stellig bent in je bevindingen en ik ben het niet overal mee eens. Kan toch? Je hebt het over “labelen” van kinderen met autisme, dat je daarmee zegt dat het kind “niet normaal” is. Ik ben sowieso allergisch voor het woord labelen. Maar als we het dan toch over labelen hebben, dan weet ik er nog wel een paar. Labels die kinderen maar ook volwassenen dagelijks te horen kunnen krijgen vóór ze de autisme diagnose kregen: sukkel, freak, nerd, idioot, loser, stuudje, slome, gek etc. “Labels” horen bij het leven omdat mensen het blijkbaar fijn vinden om te labelen. Maar dat maakt (op vroege leeftijd) een autisme diagnose nog geen label of slecht. Ik heb mijn kind nooit gezegd dat dat hij niet normaal of afwijkend is. Die verantwoordelijkheid ligt bij de ouders en ik vind zeker dat daar vaak nog te veel weinig kennis is. Net als in de hulpverlening. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die liever niet (jong) de diagnose hadden willen krijgen als ze terug konden in de tijd. Maar ik ken genoeg jonge mensen die juist heel blij mee zijn. Dat is toch voor iedereen anders? Eergisteren nog een mooi gesprek over gehad. Jonge man van 22 die op zijn 3e al de diagnose kreeg! Deze kennis in combinatie met geweldige ouders maken dat hij staat als een huis! Daarnaast vind ik vind het spannend om zo stellig te zijn over de link tussen trauma en autisme. Want het kan ook zonder elkaar bestaan. Ik heb geen (micro) trauma. Heb, zover dat bestaan kan, de perfect jeugd gehad. En toch een autist. Ik geloof niet dat je autisme kunt genezen of herstellen en ik vind dat je daarmee én een verkeerd beeld schetst én wellicht wanhopige mensen (ouders) valse hoop geeft. Ik geloof wel dat behandeling en begeleiding heel veel kan doen. Mits het op het juiste, individueel passende, niveau gebeurt. In mijn ogen is iedere persoon anders en een ieders autisme uniek. Dus kun je niet iedereen over 1 kam scheren. Kun je in mijn ogen niet stellen dat je het kunt herstellen. En trouwens, niet iedereen met autisme zou er vanaf willen. Ja, ik heb flink wat beperkingen waar ik echt last van kan hebben, maar er zijn ook dingen waar ik blij mee ben of trots op ben. Ik ben zo open over mijn autisme omdat ik juist hoop dat er meer awareness komt voor de diversiteit op het spectrum en jouw video triggerde mij op een manier die ik niet fijn vond. Vandaar mijn gepassioneerde reactie. Maar nogmaals, respect voor iedereen. Jij hebt recht op jouw mening en visie en ik op dat van mij. Hoop dat ik het zo heb kunnen uitleggen. Fijne dag! @@MarcusKrielen
@@sonja-silva Hallo Sonja, dank weer voor je reactie. Kijk ook hier eens naar, interessant recent artikel van prof.dr. Floortje Scheepers (hoogleraar innovatie GGZ, hoofd psychiatrie UMC Utrecht). Quote: "Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden. Zo kunnen ook hechtingsproblematiek of een stressvolle situatie, als je ouders gaan scheiden bijvoorbeeld, kenmerken van autisme of ADHD veroorzaken." Het artikel is hier te lezen: www.zorgwelzijn.nl/hoogleraar-floortje-scheepers-de-psychiatrie-kan-leren-van-het-sociaal-domein/ En uiteraard is het ieders keuze wat hij/zij met de diagnose wil. Er is geen goed, er is geen slecht. Er zijn alleen nieuwe inzichten die zeer helpend kunnen zijn voor diegene die daar meer over wil weten. Jij ook een fijne dag toegewenst.
@sonja-silva , mooie inzichten hebt u. Ik volg uw redenering dat genezen een gevaarlijke stelling is en daardoor mensen op het verkeerde been gezet worden. Na 25 jaar opzoek te zijn, heeft mijn partner vorige week de diagnose ass add gekregen, na een uitgebreid en kostelijk onderzoek. Het geeft me kracht en geloof als ik u zie schrijven dat een unieke begeleiding nodig is om de persoon te sterken in het dagelijkse leven. Ook volg ik u over het feit dat niet alles uit trauma voortvloeit. Het komt over alsof alles de schuld is van een ander en dat je iets bent aangedaan. Het slachtofferroltapijt breed open voor velen die al jaren opzoek zijn en waarschijnlijk een bevestiging van vorige therapieën, want , de enkelingen niet meegerekend, wordt er zoveel buiten de persoon zijn draagvlak geplaatst in de psychiatrie. Heel moedig en mooi om zo nauwkeurig uw mening te uiten. En u bent hier zeker niet voor de likes, maar overduidelijk dat een like van de content creator er niet in zit, want u volgt niet klakkeloos de Psalmen die verkondigd worden. En eerlijk gezegd, mijn eigen psycholoog heeft geen tijd om podcasts te maken, die heeft het te druk met haar patiënten/clienten. Zij die de waarheid menen te kennen, stoppen met groeien. Mocht u Belg zijn, dan kwam ik graag eens langs in uw praktijk. Mvg Lars
Er zijn in je verhaal zeker een aantal punten aantoonbaar. Vooral in het stukje dat er momenteel veel mis gaat. Heel mooi dat je zoals jezelf zegt "de diepte ingaat" Ik ben ervan overtuigd dat dit te weinig gebeurd. Een heel gezin kan wel wat begeleiding gebruiken als er autisme is vastgesteld bij een kind. Zeker omdat er vaak ook autisme voorkomt bij 1 van de ouders. Kinderen en ouders kunnen dan wat handvatten meekrijgen . In het filmje bespeek je de koelkast moeder. Ik denk dat je daar heel erg mee moet uitkijken. Ouders voelen zich vaak al te kort doen. Deze theorieën maken dat alleen maar erger. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat dit ook labelen is. En wat ga je dan doen? Volgens je eigen woorden: verkeerd behandelen.
Hallo Zz Zz, dank voor je reactie. Ik haal de theorie van de koelkast moeder vooral aan omdat er een link kan zijn met trauma. Trauma maakt dat we de connectie met onszelf verliezen, waardoor we minder/niet in verbinding met onszelf (en anderen) kunnen staan. Bijvoorbeeld door emotioneel niet beschikbaar te kunnen zijn. Ik bedoel in deze video vooral dat we dieper dienen te kijken naar eventueel trauma bij ouders en trauma in de familielijn. Vooral omdat dit, vaak onbewust, wordt doorgegeven.
@@MarcusKrielen Ik begrijp de link tussen trauma bij een van de ouders en angst bij kinderen wel, maar de link van een ouder met trauma en koelkast moeder niet. Dat is te kort door de bocht en te generaliserend. Weer een hokje waar we juist vanaf leken te zijn.Ik denk eigenlijk ook dat het juist andersom is. Omdat je als autistisch persoon zo gevoelig bent ervaar je de dingen ook intenser waardoor je misschien eerder getraumatiseerd bent. Maar dat is ook hokjes denken en zal niet voor iedereen gelden.
Dankjewel voor de zeer interessante video! Na een jarenlange relatie met Asperger partner stemt dit tot (nog meer) nadenken/verwerking. Ik herken ook veel in Linda's verhaal... Waar ik benieuwd naar ben is hoe jij het dan ziet m.b.t. erfelijkheid. Vader van ex-partner had ook ASS. Alvast dankjewel!
Heb ik geen onderzoek naar gedaan, maar ik kan me voorstellen dat dit enige vorm van lichamelijk trauma zou kunnen zijn. Vaccinaties kunnen wel degelijk schadelijk zijn. En zoals we de afgelopen jaren hebben gezien zijn er vele bijwerkingen. Maar het antwoord moet ik je schuldig blijven.
Zeer juist kwik gaat nooit meer je lichaam/bloed uit en daarbij alles om het houdbaar te maken zoals je voedingswaarde in de dat ook hebben is niet gezond voor ons lichaam.
Voor iedereen die zich hier meer in wilt verdiepen, stopworldcontrol staat een serie door een team van journalisten die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar vele dingen waaronder dit kopje erin voor komt thefallofthecabal zeer aanraadbaar voor iedereen die meer wilt weten over interessante dingen.
Er is altijd verbetering mogelijk Per-Olof met de juiste aanpak. Mocht je persoonlijk aan de slag willen gaan, kijk dan eens op mijn website naar de training autisme & trauma. Deze training staat gelijk aan 1 jaar intensieve coaching.
Alleen al dat deze Marcus Krieltjes ZEGT dat er iets te verbeteren valt, dat dat zelfs wenselijk zou zijn, en dat HIJ daarvoor gaat zorgen. Wat een enorme schande!!!
Wat je hier allemaal omschrijft in de video is autistisch gedrag, wat inderdaad kan voorkomen bij trauma, maar autistisch gedrag is niet hetzelfde als autisme. Autisme is een andere (atypische) ontwikkeling, waarbij de ontwikkeling eerst gefocust is op cognitief en daarna op sociaal, en bij een typische ontwikkeling de ontwikkeling begint met sociaal en daarna pas cognitief. Bij iemand met autisme worden veel ontwikkelingsleeftijden binnen 1 persoon gezien (mas1p), ik ben het met je eens dat het geen stoornis is en geen defect, maar dit betoog is echt te kort door de bocht en het ‘genezen’ van autisme is echt de mens met autisme tekort doen! Want ook zoveel mooie en sterke kenmerken heeft een mens met autisme! Ik geloof dat een persoon met autisme zijn haar ‘zwakkere’ kanten zeker kan ontwikkelen, maar dat dat gebeurt door aan te sluiten bij zijn/haar leeftijd van dat ontwikkelingsgebied. Martine Delfos heeft hier heel veel over onderzocht en geschreven en ziet in mijn ogen de mens met autisme echt in zijn geheel.
Dank voor je reactie routeunknown. Is mij inderdaad 10 jaar geleden ook zo geleerd. Dus ik snap waar je vandaan komt. De ontwikkelingen staan echter niet stil, en wat je schrijft is inmiddels sterk verouderde kennis. 'Genezen' van autisme is voor sommige mensen een beladen term. Zeker als men sterk in diagnoses gelooft. Het is niet bedoeld om iemand met een diagnose tekort te doen. We doen de mens tekort door überhaupt te denken dat zoiets als een ASS diagnose bestaat (geldt overigens voor alle DSM-5 diagnoses). De klachten zijn inderdaad aanwezig, maar het hele model achter diagnoses is volledig onjuist. Ik heb daar recent nog een video over gemaakt (Het einde van de DSM-5). Of zoals recent nog door Prof. Dr. Floortje Scheepers (hoofd UMC/innovatie GGZ) besproken: "Er is nooit bewezen dat een diagnose als autisme überhaupt bestaat". De mens in het algemeen is prachtig, en iemand met ASS is niet mooier of minder mooi. En zeker niet meer (of minder) bijzonder dan de ander. Ook dan gaan we weer onderscheiden en in hokjes denken. We zijn allemaal prachtige wezens, met ieder eigen uniek trauma. Wat maakt dat een veelheid aan klachten kunnen ontstaan die door bewustwording en traumaheling geheel verholpen kunnen worden. Wat wij daar als individu mee willen en kunnen doen, is onze eigen keuze. Ook dat is niet een kwestie van beter of slechter: het is ieders eigen levenspad.
@@MarcusKrielen Ik ben benieuwd of je bekend bent met het werk/de onderzoeken/de theorieën van Martine Delfos, want dat is wel totaal anders dan de verouderde kennis uit de DSM-5. Hoewel ik dat zelf ook zo benoem, denk ik eigenlijk dat we niet eens kunnen spreken over een persoon met autisme, wel van een persoon met autistisch gedrag. En ik geloof dat dit gedrag veroorzaakt wordt (kan worden) door trauma. Maar ik geloof ook dat iemand met een atypische ontwikkeling (wat we dan noemen een autistisch persoon) niet hetzelfde is als iemand met autistisch gedrag. Ik geloof dat het voor ieder mens waardevol is om te kijken naar trauma, maar om dan te zeggen dat autisme genezen kan worden vind ik niet kloppen. Autistisch gedrag kan aangepakt worden, iemand die zich anders ontwikkeld heeft (ten opzichte van veel/de meeste andere mensen met een typische ontwikkeling) hoeft niet eens genezen te worden, maar mogen we gewoon zien als ieder ander mens (niet meer en niet minder) maar dan met een andere volgorde van ontwikkeling. (Net zoals bijvoorbeeld mannen en vrouwen een verschillende ontwikkeling hebben, met de daarbij behorende mannelijke en vrouwelijke kenmerken en sterke en minder sterke kanten. Ze zijn gelijkwaardig, maar niet hetzelfde en wanneer we dit erkennen en daar rekening mee houden stoppen we ook niet in hokjes.) Eigenlijk vind ik daarbij het woord autisme een vervelend woord, omdat autisme altijd vanzelf gekoppeld wordt aan autistisch gedrag en vaak ook het stereotype beeld dan men daarvan heeft. Zelf spreek ik dus liever van een persoon met een atypische ontwikkeling. Ik geloof ook dat door een atypische ontwikkeling je vaker onbegrepen bent geweest en het schoolsysteem daar bijvoorbeeld ook niet op is ingericht dus dat mensen met een atypische ontwikkeling sowieso al (Micro)trauma’s hebben opgelopen, naast de eventuele andere trauma’s die alle mensen oplopen. Nou lang verhaal, en ik snap wat je wilt zeggen. Maar ik denk dat je te zwart-wit bent in je verhaal en dat je autistisch gedrag over één kam scheert met een mens met een atypische ontwikkeling.
Ik geloof dat het schadelijk is voor de mens en zijn omgeving door te stellen dat autisme (atypische ontwikkeling) genezen kan worden, want allereerst geloof ik dus dat er niks is wat genezen moet worden en mocht iemand met al zijn/haar trauma's aan de slag gaan, maar daarna nog steeds tegen bepaalde dingen aanlopen, dan zal diegene dat altijd op zichzelf betrekken en denken dat hij/zij niet goed genoeg z'n best heeft gedaan om trauma's te onderzoeken en te helen. Denk dat ook mensen met een atypische ontwikkeling veel baat kunnen hebben bij het onderzoeken en helen van trauma's net zoals alle mensen dat hebben, maar dat je daarmee nog niet naar de hele mens kijkt wanneer je geen rekening houdt met de andere ontwikkeling en de daarbij behorende sterke en minder sterke kanten. We vragen van mannen namelijk ook niet om precies hetzelfde als vrouwen te zijn en andersom.
De manier van kijken naar autisme zoals Martine Delfos omschrijft in haar onderzoeken (en vele boeken en lezingen) zou eigenlijk niet gemist mogen worden wanneer je zegt autisme expert te zijn. 😊 Sorry voor mijn ellenlange verhaal, maar ik merk dat ik aan ga en geraakt word door jouw benadering van autisme, omdat ik heel veel mensen met een atypische ontwikkeling (autisme) heb in mijn familie en vriendenkring en ook sommige mensen daarvan zich al jaren hebben bezig gehouden met traumaheling en daarbij nog steeds niet al hun 'problemen' verklaart of opgelost hebben. En bij de benadering van autisme als atypische ontwikkeling zoals Martine Delfos heeft omschreven pas echt de kern van deze mensen wordt geraakt en gezien. Hoop dat je toch aan het denken gezet wordt hiermee en je met een open blik (een van) de boeken van Martine Delfos gaat lezen. 'Autisme als atypische ontwikkeling' is daarbij een aanrader. Fijne dag!🍀
Interessant! Ik ben ook zoekende op dit gebied. Zelf denk ik dat we al beïnvloed worden vanaf het prille begin. Alles onbewust, van het afsterven van je tweelingzus/broer tot aan alle ervaringen van je moeder. Als je wordt geboren begint het bewustwordingsproces en de eerste jaren worden de grote route lijnen zichtbaar, alleen moet jij ze ook nog zien en ja dan ook je omgeving.
Vroeger was er sociale cohesie in de wijk. Bijna iedereen was betrokken in de wijkgemeenschap. Men ging ook naar de kerk dus we zaten ook in een kerkgemeenschap. Families waren groter en hechter. Hierdoor zat je als kind al snel in meerdere gemeenschappen. Het is dan moeilijker voor een narcist om je te isoleren en beschadigen. De moderne maatschappij is voordelig voor narcisten....
Zo te horen is Gabor Maté één van je inspiratiebronnen. Die heeft hier baanbrekend onderzoek in gedaan en een boek over geschreven en vertelt ook hoe je het kan helen in “het verstrooide brein”. 🙏🏻
Hallo Samantha, zoals ik in de video benoem is bij autisme onderliggend sprake van enige vorm van trauma. PTSS is ook een gevolg van trauma. 99% van de DSM-5 diagnoses komen voort uit trauma. Dus de herkenning die je hebt komt door de gemeenschappelijke link: trauma.
@@MarcusKrielen Oke vandaar.. Bedankt voor je bericht. Ik leer veel van jou video's en het geeft me een steuntje in de rug. Ik ben je ontzettend dankbaar Marcus!
Hoewel niet saai luister ik misschien te kritisch maar er vallen mij een paar onlogische voorbeelden op. Zo zegt u dat het u opviel dat alle mensen met ASS een of andere vorm van trauma hadden doorgemaakt in hun jeugd... Dat vind ik een heel algemene conclusie. Heeft niet 99,9% van de mensen wel ooit een of andere vorm van trauma meegemaakt in hun jeugd? Het lijkt me onmogelijk om iemand te vinden die niet een of ander trauma doorgemaakt heeft in zijn/haar jeugd.
Het is zeker waar dat het grootste deel van de mensen enige vorm van trauma heeft meegemaakt in de jeugd. De wereld waarin wij leven is per definitie traumatiserend. Echter, hoe trauma tot uiting komt is per individu verschillend. De ene persoon wordt chronisch ziek, de andere krijgt geestelijke problemen..er is een veelheid aan uitingsvormen. Zo is dat ook met ASS, en bijvoorbeeld problemen rondom hechtingstrauma.
Ik heb het nu niet over klassiek autisme, maar ook dat heeft met hooggevoeligheid te maken, met gezien/gehoord/begeleid te zijn en de eigen intelligentie, maar dan niet door trauma, maar anders bedraad te zijn. Ik kan beamen wat je zegt. Een paar jaar geleden toen ik eindelijk rust vond op m'n eigen plekje werd ik me bewust van mijn add en autisme trekken. Ik legde toen al de link dat het met hooggevoeligheid had te maken. Alleen bij (mijn) trauma's is dat hyper alertheid wat dezelfde symptomen geeft die mensen met ad(h)d en ass hebben. Ook mensen met hersenletsel ervaren deze symptomen, omdat het te maken heeft met onderontwikkeling, verzwakt of beschadigde pre frontal cortex. Ik denk dat bessel van der kolk en gabor maté baanbrekend zijn voor de toekomstige (neuro)psychologie. Ik denk ook dat mensen met opgelopen trauma's en die deze diagnoses krijgen in 1e instantie zwz al gevoeliger van aard zijn.
EINDELIJK iemand die niet alleen maar kijkt naar wat hij geleerd heeft maar verder kijkt op een logische manier. Dit zouden er veel meer moeten doen. De kans is altijd aanwezig dat er ooit een fout is gemaakt en daar moet je altijd rekening mee houden. Door deze video is me veel duidelijk geworden, dank je wel Marcus! 🙂👍
Hallo Erewhon, het is iets complexer dan dat. Maar zoals Dr. Stephen Porges (Polyvagal Theory) zegt: "“There is no such thing as bad responses - these are adaptive responses” In de kern heeft dit te maken met (vroegkinderlijk) trauma en (chronische) stresservaringen. Als we op jonge leeftijd worden blootgesteld aan situaties waar we als kind niet mee om kunnen gaan, en waar ouders/verzorgers niet het vermogen hebben om passende emotionele ondersteuning te bieden, gaan we als kind overlevingsstrategieën ontwikkelen. Deze strategieën vinden we terug in diverse diagnoses, waarvan autisme er 1 is. "Trauma is not what happens to you, it's what happens inside you as a result of what happened to you."(Gabor Maté).
@@MarcusKrielen Bedankt voor de reactie Marcus. Met het oerwoud aan definities/zienswijze van het begrip autisme is er voor mij soms geen touw meer aan vast te knopen. Heb de film Crazywise gezien, en in die film maakte Gabor Maté een bijzondere indruk op me.
Sinds ik bij een holistischsch trauma centrum een holistisch therapeut heb..gaat er een wereld voor me open....het is eigenlijk gewoon mens zijn IPV "therapeut". Echt contact, en geweldig open-minded! Ik begin de delen van mezelf die er nooit mochten zijn, ( waar ik amper een idee van had) eindelijk te zien en langzaam te waarderen. Hij laat mij weer zien wie ik eigenlijk was en dus nog ben ...ik vind het bijzonder. Eindelijk bof ik ook eens een keer..😊😊😊. Deze video van jou sluit aan bij wat me laatst vertelt is, waarvan ik nog niet wist wat ik ervan moest denken. Maar nu valt het op zijn plek.. echt te gek , zeg maar 😁👍🏻👍🏻👌👌👌
Dank je wel Marcus! Wat duidelijk uitgelegd! In mijn familie komt veel autisme voor en het is fijn een goed begrip van de achtergrond hiervan te hebben! ❤
Ik snap wat je zegt, maar volgens mij generaliseer je de informatie heel erg en leg je verbanden die dan weer niet onderbouwd zijn. Trauma versterkt of veroorzaakt het “autistisch denken” zoals ze dat noemen, in het brein, dus het kan zijn dat je geen autisme hebt, maar je brein door trauma wel reageert in “autistisch denken”. Door je zenuwstelsel meer te leren reguleren kan het “autistisch denken” ook verminderen of zelfs weggaan, waardoor je klachten een uiting kunnen zijn van een traumarespons en je daardoor een andere ontwikkeling van je zenuwstelsel hebt. Alleen als je wel degelijk autisme hebt, heeft je brein doordat het meer verbindingen dan anders heeft en dus het verwerken van informatie anders gaat, altijd een vorm van “autistisch denken”. Wel is het ook zo dat trauma bij autisme dit autistisch denken ook nog eens versterkt, waardoor als je meer rust in je zenuwstelsel kan krijgen, je klachten ook minder worden. Dus het is niet altijd per se zo dat autisme “weggaat” of “niet bestaat” als je het trauma aanpakt. Wel is het te vergelijken met een orchidee en een paardenbloem, paardenbloemen groeien in weer en wind en hebben een ander soort van aandacht nodig en gedijen al heel snel heel goed, terwijl als je iemand met autisme (orchidee) in een gezonde omgeving zet en de juiste hoeveelheid zonlicht en water geeft, dan gedijen ze ook heel goed en bloeien ze prachtig zonder veel klachten. De omgeving en de vorm van aandacht die je krijgt, heeft dus wel een grote invloed op de uiting van “autistisch denken” en dus je zenuwstelsel. Autisme zit hem dus niet altijd in het getoonde gedrag zoals ik je steeds hoor zeggen, dat is slechts de uiting ervan. Het is wel goed om te onderzoeken in een diagnoseproces of je klachten gerelateerd zijn aan trauma en of er dan van autisme geen sprake is.
Dankjewel voor jouw toelichting Amber. Om het punt nog duidelijker te maken: "Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden." (Prof Dr. Floortje Scheepers (hoogleraar innovatie GGZ, hoofd psychiatrie UMC Utrecht).
nee, het is je brein die een bepaalde stof te veel aanmaakt waardoor het brein anders gaat werken, dit gebeurt al in de buik. zo is deze video ook complete onzin
Ik ben opgegroeid in een narcistisch familiesysteem, daar was ik the scapegoat, ik heb een diagnose Aspergersyndroom. Via Leo Kannerhuis heb ik een herziening van diagnose aangevraagd,omdat er tijdens de diagnose totaal niet gevraagd werd naar gezin van herkomst. Ik had toendertijd een zeer diepliggende overtuiging dat er wat mis met mij was, en de behandeling die ik thuis altjd kreeg normaal was. Ze keken naar het gedrag maar niet naar de context van dat gedrag!. Ik heb allerlei dsm diagnoses gekregen, maar zie nu in dat mijn moeder waarschijnlijk, de verborgen narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik kan wel een boek schrijven over wat ik met mijn moeder heb meegemaakt.
Hallo Corien, ondanks alles goed om te lezen dat je tot andere inzichten bent gekomen. Trauma reist door families totdat er een persoon is die bereid is het patroon te gaan doorbreken. Heel herkenbaar dat niet naar de context wordt gekeken. Als ik je ergens bij kan helpen, hoor ik het graag. Sterkte bij jouw herstel.
Wat jij zegt over het parasympathisch zenuwstelsel klopt niet. Dat is niet de freeze stand, maar de rest en digest (ontspannen toestand waarin de cellen weer energie opbouwen, de organen herstellen, voedsel verteerd wordt etc). De fight, flight, freeze stand is de sympathica.
Hallo Hippespinster, het klopt helaas niet wat je zegt. De hoge toon v/d dorsale vagus is verantwoordelijk voor de freeze respons. De dorsale vagus is onderdeel van het parasympathische zenuwstelsel. En ja, het parasympathische zenuwstelsel is ook verantwoordelijk voor rusten en verteren. Dat is de lage dorsale toon. Graag gedaan ;)
Ik weet niet als je EFT kent (emotional freedom technique). Zou EFT kunnen werken op autisme? Ik heb een vriendin met een zoon met autisme en ik gebruik EFT zelf veel, maar ik weet niet of dit ook een hulp zou kunnen zijn voor een autistisch kind. Plus hoe pak je dat dan aan. Supere video's, enorm goed uitgelegd en ja trauma is zeker de oorzaak van de meeste ziektes in deze wereld, waarbij EFT ook schitterende dingen kan doen. Veel succes verder met je kanaal en zaak. Mieke
Hallo Mieke, EFT is zeker een krachtige tool die ik zelf ook gebruik. Echter, het is een schakel van kennis & tools waarbij een holistische aanpak noodzakelijk is.
Ik heb als 6 jarige kind ook de diagnose ASS gekregen. Dat had verder gevolg van mijn schoolloopbaan. Ik was in een school terecht gekomen dat niet voor mij was. Waardoor ik mijn leerkrachten op de zenuwen deed werken. Later heb mij weer laten testen. Daaruit kwam ADHD uit Maar ook ASS. Mijn mama was daar niet akkoord mee. Dus weer laten testen dat ging goed en kwam ADHD uit ASS kan dat bij personen weg groeien
Interessant. Maar zou het niet ook kunnen dat sommige mensen kwetsbaarder zijn en eerder trauma's oplopen dan anderen? Dat ze een aangeboren gevoeligheid hebben, die je bv. autisme zou kunnen noemen, die ze misschien kwetsbaarder maakt? Dus autisme => (gevoeligheid voor) trauma. Trauma vind ik daarbij een groot woord, maar ook als ik naar mijzelf kijk weet wel dat er ervaringen zijn geweest die ik misschien niet goed kon verwerken en die gevolgen hebben gehad. Dat gezegd hebbende is het natuurlijk een prima idee om bij autisten te kijken waar ze vastlopen, hoe traumatische ervaringen daarbij een rol spelen, en hoe de invloed van die ervaringen kan worden verminderd.
Hallo Christiaan, dankjewel voor je vraag/opmerking. Dat hangt samen met allerlei factoren. Iedere persoon is verschillend, en iedere thuissituatie is verschillend. Ik geloof dat de mens in essentie compleet en heel is, en dat door allerlei omstandigheden verstoring ontstaan in de ontwikkeling. Dat kan al vanaf de conceptie zijn, tijdens de zwangerschap, de opvoeding, maar ook bijvoorbeeld ervaringen op school. Stress & trauma van deze ervaringen slaan we op in ons lichaam, waardoor we allerlei mentale- en/of fysieke klachten kunnen krijgen. Ook dit is weer per persoon verschillend.
@@MarcusKrielen Dag Marcus, dank voor je reactie. Daarin ga je er helemaal niet op in dat mensen toch ook verschillend geboren worden. Als ik de aantekeningen bekijk die mijn moeder maakte toen wij klein waren valt vooral op hoe verschillend die kinderen vanaf het begin waren. Nogmaals, ik vind jouw verhaal interessant en relevant. Maar wel erg eenzijdig.
@@co7013 Het is logisch dat kinderen verschillend zijn. Ieder kind is een uniek individu met eigen persoonskenmerken. Maar het gaat hier over trauma. Zoals ik beschrijf kan trauma al ontstaan tijdens de conceptie of zwangerschap (dus voor de geboorte). Dat hangt bijvoorbeeld samen met de mate van stress die een moeder tijdens de zwangerschap ervaart, hoe de relatie tussen ouders is in die tijdsperiode, hoe ouders in hun vel zitten tijdens die periode en/of de conceptie, of het kind uit liefde is verwekt (en welkom is) enz enz. Daar zijn heel veel componenten bij betrokken. Plus onderschat ook niet dat ouders zich vaak niet bewust zijn van hun eigen trauma('s). En dat deze ook generationeel doorgegeven kunnen worden. Trauma is complex (en de mens ook), waardoor uitgebreid onderzoek nodig is per casus.
@@MarcusKrielen Erfelijkheid is ook complex. Maar het bestaat wel. En daar ga je ook in dit antwoord weer compleet aan voorbij. Dat gezegd hebbende vind ik het interessante van jouw benadering dat het (voor een deel) gaat om factoren die beïnvloedbaar zijn. En erfelijkheid is dat niet.
@@co7013 Bekijk de video nog een keer, want ik lees dat je een aantal zaken hebt gemist. Bijvoorbeeld over epigenetica. En de rol die omgevingsfactoren (ook trauma) speelt in de wijze waarop onze genen worden beïnvloed. Door epigenetische veranderingen wordt de functie van een gen anders. Als in je leven epigenetische veranderingen ontstaan, kun je deze ook doorgeven aan eventuele kinderen. Interessant vakgebied ;)
Dit is eigenlijk ook heel logisch met dat schrikken, want waarom lopen de meeste mensen gewoon door bij een knal van vuurwerk en ga ik er gewoon bij gillen soms! Ik snapte er helemaal niks van! Een van mijn eerste herinneringen was dat ik wegliep toen mijn vader en de buurman de schutting aan het slopen waren. Toen was ik een jaar of 3.
Me vandaag ook weer helemaal lam geschrokken van een hond die ineens uit een schuur rende. Het is niet zozeer de hond, maar eerder de angst om door wie dan ook overvallen te worden, van voren aangevallen te worden, ook door mensen.
Goeie analyse over vroeg kinderlijk trauma ofwel hechtingsstoornis. Bij geen gebrek aan goed ontwikkelde, stabiele en empatische ouders, zou hechtingsstoornissen niet meer bestaan en zou dit filmpje overbodog zijn. Dan blijven alleen nog de asser over die niets te maken heeft met deze problematiek.
Dank voor je toelichting, je geeft aan dat je de hele gezinssituatie bekijkt in geval van een kind met trauma klachten/autisme. Behandel je dan wel kinderen? Of ga je alleen met de ouders aan de slag aangezien het kind vanzelf mee veranderd.
Hallo Marijke, per casus is dat inhoudelijk verschillend. Soms alleen de ouders, soms in combinatie met de kinderen. Soms ook school en/of grootouders. Dit is afhankelijk van de problematiek die in het gezin speelt.
@@MarcusKrielen Waarom heeft het ene kind in een gezin geen last en gaat normaal door het leven en de andere wel adhd? Zelfde opvoeding, zelfde ouders, zelfde omgeving?
@@ireneossewaarde4643 precies mijn vraag en waarom naar mijn mening deze "theorie mank gaat" er zijn supermooie, veilige gezinnen met meerdere kids waarbij 1 van de kinderen ASS heeft en de anderen niet, waarbij zusjes of broertjes het andere kind zelfs emotioneel supporten...wel denk ik, zoals vorige mevrouw omschreef dat er door de huidige tijd te snel wordt gelabeld terwijl er heel andere zaken spelen.
@@ireneossewaarde4643 Dankjewel voor je vraag. Dat zou ik in het specifieke gezin dat je beschrijft moeten gaan bekijken. Daar kunnen allerlei factoren onderliggen, aangezien trauma complex is. Wellicht dat de zwangerschap van dit specifieke kind stressvol was, wellicht zijn er in die fase problemen tussen ouders zijn geweest etc etc. Maar ook wat we als 'normaal door het leven gaan' beschouwen, is ook weer erg persoonlijk. De mate van bewustzijn in een gezin bepaalt ook weer welke problematieken wel/niet worden gezien, wat wel/niet wordt gevoed. Er zijn veel factoren die een rol spelen. En daarnaast is er ook nog transgenerationeel trauma wat een rol kan spelen. Ik ken in ieder geval geen enkel gezin (en ik heb er heel veel gezien en begeleid) waar een diagnose is gesteld, waar niet enige vorm van trauma in het gezin speelt. Het gedrag van een kind is altijd het product van de conditionering en patronen van de ouders: het spiegelt wat er in een gezinssituatie speelt. Of het nu gaat om onverwerkt trauma van de ouders, verslavingen, maar ook een onvermogen om kinderen te zien, te begrijpen...het vergt training om dit als professional te onderzoeken.
@@merel6262 Hallo Merel, voor het antwoord op jouw vraag, zie mijn reactie op het bericht van irene. Ook mee eens dat er te snel wordt gelabeld, maar ook heel vaak foutief wordt gelabeld.
Verklaart dat ook waarom soms 1 kind in een grote familie met autisme wordt gediagnosticeerd / overduidelijk autistisch is en verder van al die familieleden geen enkele? Ik bedoel: misschien heeft dat ene individu een groot psychisch trauma meegemaakt of zelfs meerdere en de andere familieleden niet.
Hallo Remco, ja dat is mogelijk. Het hoeft niet altijd een groot psychisch trauma te zijn, ook een stapeling van kleine trauma's kan een rol spelen. Goede vraag.
Op 18min doet u een uitspraak die naar mijn gevoel helemaal niet correct is ik, begrijp denk ik wel wat u wil uitleggen en maar het komt gewoon helemaal fout over. Ik ga er van uit dat het "ongelukkig geformuleerd is", indien niet hoop ik dat u nu, drie jaar later nog nieuwe inzichten hebt opgedaan. Het autistische brein (of neurodivergent brein) is anders maar daarom niet automatisch een "trauma brein" Bepaalde gedragingen zijn helemaal normaal, die horen bij de persoon. Bij extreme stress worden bepaalde gedragingen gewoon intenser en dus vaak ook veel zichtbaarder voor de buitenwereld. De uitleg over de neurologische aspecten van het menselijk brein en de effecten van trauma en stress vind ik wel heel duidelijk geformuleerd.
Hallo Joko649, dankjewel voor je vraag. Het is niet ongelukkig geformuleerd, maar ik zal het nog duidelijker voor je trachten toe te lichten. Het autistisch brein (of neurodivergent brein) is inderdaad anders. Echter, de aanname dat zoiets als autisme überhaupt bestaat is onjuist. De klachten zijn zeerzeker aanwezig, maar er is nooit hard wetenschappelijk bewijs gevonden dat een aandoening als autisme bestaat (zie ook prof.dr. Floortje Scheepers hoofd innovatie GGZ). Zie voor alle details ook mijn video die ik over de DSM-5 heb gemaakt. Ook daar zien we dat diagnoses eigenlijk niet geduid kunnen worden met de DSM-5, en er veel breder (holistisch) naar de oorzaak van de klachten gekeken dient te worden. Trauma is echter de overkoepelende factor waar al deze 'aandoeningen' onder vallen. Autisme, ADD, ADHD, depressie, PTSS, borderline etc zijn dus feitelijk uitingen (response) van onderliggend trauma. En trauma is breed. Dat kan ontstaan door en zware bevalling, maar ook een ouder met psychiatrische problematieken, onvermogen zich te binden aan het kind, en ook echtscheidingen kunnen traumatisch zijn. Zelfs intergenerationeel.Trauma beïnvloedt o.a. de sociale en emotionele ontwikkeling. Maar ook het brein wordt beïnvloedt. En de algehele gezondheid en levensverwachting kan er zelfs onder te lijden hebben ( zie tevens de ACE studies). Het is inderdaad juist dat (zodra stress toeneemt) de persoon met trauma (en dus ook autisme) meer moeite zal hebben zichzelf te reguleren. Dat heeft weer alles met co-regulatie vanuit de ouders te maken (en/of andere personen die veelvuldig bij de opvoeding betrokken waren). Goede co-regulatie is noodzakelijk om het ventrale deel van het autonome zenuwstelsel tot ontwikkeling te laten komen. Hebben ouders dit vermogen niet, kunnen veelvuldige problemen ontstaat bij o.a. sociale interactie maar ook stress management. En logisch ook bij 'autisme'. Hartelijk dank voor je vraag, altijd goed om extra te verduidelijken.
Proficiat. Wat ik al jaren vermoede ,namelijk dat het label autisme zijn oorsprong vind in trauma en stress binnen het gezin word door u haarfijn uit gelegd. Onverwerkt trauma bij één of beide ouders en de stress die er vervolgens in het dag dagelijkse leven door ontstaat word onbewust door gegeven aan de omgeving. "Bevriezing" als overlevingsstrategie bij het kind.
ASS kan in bepaalde symptomen lijken op post-traumatische stress syndroom. Als er duidelijke aanwijzingen zijn van traumatische gebeurtenissen kan diagnose autisme over het hoofd worden gezien. En PTSS en ASS zijn totaal verschillende dingen. Autisme is iets waar je mee wordt geboren en PTSS niet.
Dank voor je reactie Saturnaquario, het is eerder andersom: ptss en autisme zijn beide gevolg van onderliggend trauma. PTSS en ASS zijn inderdaad verschillende dingen, en verschillende uitingsvormen van onderliggend trauma. Ook de aanname dat het is aangeboren, ligt iets genuanceerder. Onverwerkt trauma van 1 of beide ouders kan worden doorgegeven. Maar ook complicaties tijdens de zwangerschap en/of conceptie kunnen een rol spelen. Meestal een vroegkinderlijke oorzaak. Ook chronische ziekte kan een uitingsvorm zijn. Omdat wij als mens allemaal uniek en verschillend zijn manifesteert onderliggend trauma zich in vele vormen. Kijk ook eens naar het werk van Stephen Porges, Bessel van der Kolk en Gabor Maté als je geïnteresseerd bent in deze materie.
Geweldig. Eindelijk iemand die het snapt en de ballen heeft om het huidge 'label paradigma' - wat alleen maar tot verdere problematiek leidt - te doorbreken. Hulde. Je ben kraakhelder en krachtig. Inspirerend. Heel verfrissend en onthullend.
Ik kan me wel vinden in een aantal punten, maar sommige ook helemaal niet.
En vooral als je vanaf 15:28 zegt "Een kind met autisme kan niet helen en genezen ALS..."
Autisme is geen ziekte en kan niet genezen.
Het is zelfs geen stoornis, al kan men sommige kenmerken erbij misschien wel stoornissen noemen.
Het is meer te vergelijken met een geaardheid, men is gewoon zo en niet anders, en men kan dat niet veranderen,
maar dat kan soms evengoed een voordeel als een nadeel zijn.
Wat men wel kan is iemand (niet enkel kinderen) met autisme beter leren omgaan met z'n kenmerken.
Velen kunnen het ook maskeren, maar dat is eigenlijk ook niet echt gezond.
Waar de grootste problemen voor hen liggen in de maatschappij is: erkenning, begrip, aanvaarding en inclusie.
Ik kan wel geloven dat trauma en stress van kinds af aan een rol kan spelen in de hevigheid (en misschien ook het ontstaan) van heel wat kenmerken, doch nooit de basis-oorzaak zal zijn voor autisme. Met de bewering dat het label autisme enkel alles erger maakt voor een kind met autisme - heel wat mensen krijgen pas de diagnose op latere leeftijd (ikzelf heb die bijvoorbeeld nog maar sinds vorige maand en ik ben 52) - ben ik het absoluut niet eens. Ik denk eerder het omgekeerde. Heel wat eigenheden kon ik nooit verklaren, ik voelde mij helaas altijd anders dan anderen en ik wist niet waarom maar dacht dat er daardoor iets niet normaal moest zijn met mij. En erger nog, ik dacht dat ik de enige was. Als je 't mij vraagt had ik dan toch liever vroeger dat label gehad. En ik heb ook al gemerkt bij anderen die pas later de diagnose kregen, hoe kwaad ze er eigenlijk over zijn dat ze dat nooit eerder geweten hebben.
Het was dus een enorm grote opluchting te weten dat ik toch 'normaal ben', vanuit een autistisch standpunt dan toch tenminste.
Misschien bekijk je het een beetje teveel vanuit een neurotypisch standpunt, een beetje zoals een windows computer een android programma probeert te begrijpen.
Ik vraag me soms af of autisten neurotypische mensen ook zouden proberen 'genezen' als zij de meerderheid geweest zouden zijn.
Ik denk dat men autisme en de veel voorkomende kenmerken soms teveel als een geheel bekijkt.
Ja, men herkent autisme wel aan de kenmerken, maar het omgekeerde is niet waar.
Autisme is niet echt HET probleem, het is gewoon een andere manier van denken met zowel voordelen als nadelen.
Wat men ziet als 'kenmerken' komt los bij heel wat mensen voor, niet enkel autisten.
MAAR bij autisme heeft men wel meer kans op die kenmerken en meerdere zelfs, en ook in hevigere mate, omdat ons brein daar gewoon gevoeliger voor is.
Het zijn die symptomen waar men mee moet leren omgaan, niet autisme op zich.
...ALLEZ, dat is hoe ik het zie, maar ik ben ook geen specialist, enkel een ervaringsdeskundige, autodidact en doordenker.
Kijk uit met dit soort ongefundeerde informatie verspreiden. Ik heb de diagnose al vanaf mijn vijfde en heb een hele normale en liefdevolle jeugd gehad. Het was al merkbaar bij mij van baby af aan. Autisme is een neurodiversiteit, geen trauma. Als je verkeerd ben gediagnosticeerd, oké. Maar dit soort video's, waarin de claim wordt gemaakt dat je kunt "genezen" of whatever zijn echt schadelijk en vrij onempathisch.
Hallo Sjinkiie, Mijn advies is dat je, voordat je allerlei oordelen over mij schrijft, je je eerst goed informeert & de video goed bekijkt. En dat je weet dat alle informatie is deze video bijzonder goed gefundeerd is als je het werk van Porges, van der Kolk, Maté ev.a. kent. Alleen is deze kennis nog nieuw voor je: dat is een ander verhaal. Kennis die 20 jaar geleden actueel was, is nu niet meer van toepassing. We leren steeds bij, en er zijn vele nieuwe inzichten. Het hele verhaal rondom neurodiversiteit bijvoorbeeld is gebaseerd op hopeloos verouderde kennis. Neem ik je niet kwalijk, want ook ik heb lange tijd met deze kennis gewerkt omdat het mij in de schoolbanken was geleerd. Ook rondom trauma zijn er vele nieuwe inzichten. Trauma kan bijvoorbeeld al tijdens de zwangerschap ontstaan. Een liefdevolle opvoeding met goede intenties is geen garantie dat er geen trauma plaatsvindt. En wat jij als liefdevol hebt ervaren, is ook weer een zeer persoonlijke mening. Want wat bekend is, hoeft niet persé gezond te zijn. Het is zoals je in deze video ook ziet, geen oordeel richting ouders. Maar vaak een herhaling van transgenerationeel trauma. Autisme is een trauma respons, wat resulteert in een ontregeld autonoom zenuwstelsel. Wat allerlei mentale- en fysieke klachten kan veroorzaken. Deze video is bedoeld voor mensen die op een dieper niveau aan de slag willen gaan.
“autisme is een trauma respons” is wat mij betreft ook een mening …
Ik heb veel respect voor je gedrevenheid maar het statement is wat mij betreft niet onomstotelijk bewezen.
Eens dat er de afgelopen 20 jaar veel aan inzicht mbt autisme is bijgekomen.
@@esltube Deze man praat poep. Ik weet zeker dat Annelies Spek een appeltje met hem te schillen heeft.
@@salinachaaten Hoi Salina, ik ken Annelies goed genoeg, dank voor je reactie 😇 Het enige doel dat ik op ASS gebied nastreef is kennis verbreding.
Wat een waanzin.
Gevaarlijk , schadelijk en idd ongefundeerd.
Annelies Spek en menig psychiater , oa.uit het RadboudUMC zou hier schande van spreken.
Je kunt ook iets recht praten wat krom is.
Ik ben bij 6:41 om precies te zijn en wil u nu al bedanken !! Super rustgevend de waarheid te begrijpen . Fijne avond
Ik denk niet dat autisme per se komt vanuit trauma. Vooral bij klassiek autisme en autisme bij mensen met meer ernstige mentale beperkingen denk ik niet dat dit het geval is.
Ik denk wel dat veel mensen nu gediagnosticeerd worden met autisme die eigenlijk een trauma hebben. Hetzelfde geldt voor AD(H)D.
Ik heb daar zelf ervaring mee en zag dat ook om mij heen. Vrij gemakkelijk worden symptomen die ook bij trauma passen aangezien voor ASS of ADHD. Bij mij werd er ook niet gevraagd naar vroeg trauma tijdens de onderzoeken.
Ik zag dat ook bij vrouwen en autisme. Daar heb ik zelf veel op gezocht i.v.m. mijn eigen test. En wat mij opviel is dat ze (die ik dan zag/las) vooral gevoelig en onzeker zijn en dingen overdenken. En dan vraag ik mij wel af: is dat echt autisme?
Het van tevoren nadenken over wat je gaat zeggen en naderhand blijven analyseren van gesprekken kan ook vanuit onzekerheid voortkomen. Dingen niet durven en vaak angst hebben kan vanuit onzekerheid en negatieve ervaringen komen. Veel moe zijn is logisch als je ook je aandacht (en dus energie) steeds bij anderen legt omdat je alles in de gaten houdt. Het is allemaal te verklaren uit negatieve ervaringen, gevoeligheid en onzekerheid.
Dankjewel voor je input Elise. Als je er een keer over wilt praten, kun je me mailen via info@marcuskrielen.nl
13:20 Autisme gaat niet alleen maar over gedrag he. Er komt veel meer bij kijken. En er zijn een heleboel positieve kanten aan autisme op te noemen. Zoals de volgende mogelijke kenmerken: expertise op een bepaald gebied, hyperfocus, langetermijngeheugen, visueel voorstellingsvermogen, loyaal zijn, minder geneigd zijn om te oordelen, causaal en analytisch denkend.
Als je autisme wilt "herstellen", dan wil je dus ook deze positieve kanten uitwissen? Of hoe zie je dat?
Ik hoor hier met veel interesse mijn eigen vermoeden en vaststellingen bevestigd. Met heel veel dank!
De relatie is andersom. Deze man is een kwakzalver
Boing! Ik ben blij dat ik dit gevonden heb! Ik werd vroeger 'huilebalk' genoemd. Ik herinner me nog steeds de onmacht en soms voel ik die nu nog steeds, op mijn leeftijd, eind 50, de onmacht als weer eens blijkt dat ik mezelf heb uitgesloofd om aardig gevonden te worden, maar dan weer na verloop van tijd de deksel op mijn neus te krijgen.
Ik heb trouwens wel heel letterlijk angst voor harde geluiden, dat zijn in de praktijk vooral blaffende honden en vuurwerk met oudjaar. Ik schrik zeer snel. Andere mensen lopen dan gewoon door, terwijl ik dan voor een microseconde uit mijn balans ben gehaald.
Hallo Elisabeth, fijn om te lezen dat de video je tot inzichten heeft gebracht. Het zenuwstelsel kan in de waakstand staan, waardoor je snel last kan hebben van harde geluiden. Gelukkig is daar veel aan te doen. Mocht je daarmee aan de slag willen, kan dan eens naar mijn training 'trauma & lichaamsgericht werken'. Sterkte met jouw herstel!
👐🏼 je kon wel een zus zijn van me .. 😉 Sterkte 🌼
Bedankt voor je video, ik denkndat mijj kindje autisme heeft ontwikkelt door de stress bij de bevalling. Zijn ademhaling viel meerdere keren weg. Verder heeft hij een super goede opvoeding gekregen en geen stress.
Ik kreeg ooit de diagnose autisme ik doe al bijna 6 jaar de Wim Hof methode / koude training om van mijn stress en angsten af te komen. Ik slikte 5 jaar lang medicijnen vanaf mijn 18e. Binnen 1 maand had ik ze niet meer nodig en was mijn jarenlange slaapstoornis weg en ook voor het eerst kunnen huilen dankzij ademhalingsoefeningen in de natuur.. Psychologen/psychiaters vertelde mij niks over te gaan sporten, met gezonde voeding bezig te zijn etc.. Ze zeiden dan wel eens een rondje wandelen goed zou zijn. Het is toch bizar dat iemand die je zou moeten helpen zo weinig kennis heeft en je direct maar pillen gaat geven en een label en al die urenlange intake gesprekken.
Voor PTSS werkt een ijsbad echt super goed en ik kan er meer over vertellen. Ik geloof dat ik heel veel mensen met autisme en andere angstklachten zoals psychose etc.. kan helpen.
Kan jij hier iets mee? Of kunnen we misschien samen een video maken?
Machtig mooi! Hier ook een fan van Wim Hof! :)
Hoi dunk92. Is er een mogelijkheid om contact met je op te nemen? Ik zou het heel fijn vinden te weten wie je begeleidt heeft om de Wim Hof methode te doen, en de ademhalingsoefeningen in de natuur. Ik vermoed dat ik er (ook) veel baat bij zou kunnen hebben.
@@twinkle5600 Ik heb daar geen begeleiding voor gekregen. Ik ben het gewoon zelf gaan doen Je kan mij contacteren via facebook: Dunk Diedunkt en als je geen facebook gebruikt. Heb ik ook instagram of eventueel nog een email adres.
@@dunk92 Heb zojuist facebook vriendschapverzoek gestuurd. Ik doe weinig tot niets met facebook. Email zou handig zijn.
Ik ben net gediagnosticeerd met ASS. Ben al enige tijd bezig met de Wim Hof methode om alle stress proberen te reguleren.
Erg baanbrekend en leerzaam.
Heb zelf ook ASS, autisme.
Veel last van pestverleden gehad (middelbare schoolperiode), mislukkingen op de werkvloer etc.
En op sociaal vlak veel vastgelopen met vriendschappen etc.
Heb erg veel last van bindingsangst en hechtingsproblematiek.
Oppervlakkige contacten lukken me vaak nog wel redelijk.
Maar als het oa intensiever en diepgaander wordt, dan loop ik toch wel erg spaak.
Het lijkt alsof ik me beklemd voel en dit kan me erg benauwen.
Herkenbaar. Ik ben ook veel gepest, eerst op de lagere school (huilebalk werd ik genoemd, want ik voelde me machteloos, anderen logen, terwijl ze tegen mij zeiden dat ik niet mocht liegen. Dat snapte ik niet) Met vrouwen lopen vriendschappen altijd op den duur spaak, ook bij banen, dan zag ik iemand iets doen wat ze mij verboden hadden, ik zei het, maar vervolgens kon ik vertrekken. Ik please teveel, vervolgens gaat dat anderen beklemmen.
Heel herkenbaar, het is in mijn leven idd. zo gegaan en onlangs is er ook autisme en ptts vastgesteld. Emdr. heeft wat spanning bij 2 trauma's weggenomen maar uiteindelijk ben ik niet genezen van alles. Ben al gaan beseffen dat dit leven voor mij hier op aarde nooit beter zal worden. Heb tremors, allergieën, imuunziektes, ziekte van Crohn en angsten. Leef bij de dag, zo goed als ik kan en zie uit naar een andere wereld zoals beloofd in o.a. de bijbel. Geniet nu van de kleine, mooie, gratis dingen die er nog zijn, veel fietsen en zwemmen helpt me ook daarbij. Het is nu eenmaal niet anders.
Hallo Markus, wat een mooie duidelijke uitleg over ASS. Ikzelf herken me veel in jouw verhaal. Wat je verteld over ASS.
Wat ik ook mooi vind is dat je verteld over Micro trauma’s. Heel herkenbaar. Omdat ik vroeger met het busje naar school werd gebracht en gehaald zit ik liever nu alleen maar voorin. Ik heb een bloed hekel om achter een stoel te zitten. Ook volg ik PMT en daar word heel vaak verteld over de zenuwstelsel.
Marcus, dankjewel!
Oh je snapt het zo!!!! Ik denk er precies zo over, dank je wel voor het delen! Heel heel fijn!
18:00 @Marcus, je zegt 'Mensen met autisme zijn niet anders maar hebben érgens in hun leven heftige stress en trauma meegemaakt... ' Dit klinkt wat afgezwakt; het gaat volgens mij om structurele stress en ook bijna structureel trauma in de kindertijd. Zodat het lichaam en het zenuwstelsel nooit kalmte krijgen en altijd hyper-alert zijn waardoor het zenuwstelsel nooit kan terugveren en daardoor 'stolt' in de traumastand. Gevolg: prikkelovergevoeligheid, dissociatie, sociale angst, verslavingen, et cetera. Volledig herkenbaar.
Mooie input JuicyLuXy. Structurele stress leidt inderdaad tot een opeenstapeling, en daarmee ontregeling van het zenuwstelsel. Er zijn 3 vormen van trauma: (1) shock trauma, (2) opeenstapeling van chronische stress (micro trauma's), en (3) vroegkinderlijk trauma. De respons kan inderdaad hyper-alert worden, maar ook immobiel (freeze). Dat heeft met de dorsale vagus te maken, en specifiek de 'high tone dorsal'. De mentale- en fysieke gevolgen zijn inderdaad bijvoorbeeld de zaken die jij beschrijft, maar het gaat nog veel verder. Denk bijvoorbeeld ook aan chronische ziektes..
@@MarcusKrielen En de respons kan ook zowel hyper-alert als immobiel zijn; maar hoe dan ook, wat er ook met je gebeurt, hoe ernstig de lichaamsreacties ook zijn, zolang je ze waarneemt, zolang je ze met aandacht volgt (kan niet altijd, terreur van buitenaf maakt dat je de aandacht niet kunt hebben), zonder oordeel, zonder jezelf te veroordelen, zonder bijkomende angst over wat er met je gebeurt, kun je met alle vormen van trauma leven en ook een gelukkig leven leiden. Je hoeft daarvoor niet per se te begrijpen hoe het allemaal is ontstaan. Dat is mijn ervaring.
@@JuicyLuXy Je hoeft inderdaad niet te begrijpen hoe alles is ontstaan. Met de methode die ik toepas ga je het onderliggende trauma opruimen, waardoor de algehele levenskwaliteit aanzienlijk gaat verbeteren.
Dit is de beste video die ik bekeken heb over dit onderwerp. Zelf heb ik autisme, en ik ben zo blij dat er verder gekeken word naar enkel "het label", nl de kindertijd, opvoeding enz. Zelf heb ik een zeer moeilijke kindertijd achter de rug vol met trauma's dus dat klopt wel.
U verwoord precies mijn hele leven , ik ben U dankbaar 🙏
Heel erg interessant ik ben geen behandelaar maar opgegroeid tussen autistische familieleden. En mijn onderbuik gevoel zij dit áltijd het is een trauma. Later relaties he had met uiteraard ook mooie man met autistische trekken met enorm traumatisch verleden. Ik ben nu alleen en mijn eigen zenuwstelsel aan het kalmeren en aan het mediteren en voelen. Het lijkt wel of ik al hun trauma's had opgezogen met mijn eigen stukje er bij in mijn kluis. Ik bevries en klap dicht en gade ander kalmeren om me zelf kalm te krijgen. Ik ga mij hierin verder verdiepen dank je wel voor dit filmpje.
Dankjewel voor jouw reactie Linda. Fijn dat er herkenning is!
Ik ben wel blij met wat Marcus vertelt. Zelf heb ik geen ASS maar ik heb er vaak mee te maken in familie, vriendschap en relaties. Dat is een uitdaging. Maar ik denk dat ik er van te leren heb.
Zelf zat ik vaker na te denken over hoe omgevingsfactoren en trauma’s effect konden hebben dus al bij al ben ik heel blij met dee video die verwoordt wat ik al lang vermoedde… Dus dank Marcus. Ik ga alle genoemde lectuur zeker raadplegen.
Heb me reeds verdiept in ACE en voelde/zag verbanden.
Maar totnogtoe sprak niemand dit zo helder uit als hoe ik het hier hoor. En zelfs al zullen vele mensen zich blijven vastklampen aan de DSM en farmacie (prima als zij dat willen) het is ook belangrijk deze andere kennis breed beschikbaar te maken. ✨🙏🏾🍀
Ik heb dan wel een vraag: er zijn veel mensen/kinderen die een trauma meemaken of hebben meegemaakt,maar deze krijgen lang niet allemaal autisme.Hoe kan dat dan?
Dag Rober, zoals ik ook in de video uitleg is trauma complex. Zowel grote als kleine trauma's spelen een rol. Plus is het trans- en/of intergenerationeel. Wat inhoudt dat ouders het vaak al in zich dragen (niet genetisch). Autisme (en vele andere DSM-5 diagnoses) zijn uitingen / reacties op onderliggend trauma. Waar en hoe het trauma is ontstaan, is niet altijd relevant. Het gaat erom dat trauma intern iets teweeg brengt. Waardoor we de wereld anders gaan ervaren. Vanuit mijn ervaring moet ik de eerste persoon nog tegenkomen die geen trauma heeft ervaren en een diagnose heeft.
interessant, zat ook in deze richting te denken, best wel logisch eigenlijk. dank voor de uitleg.
Graag gedaan Harrie!
Ooit ben ik getest op autisme. Ik herkende mij heel erg in alle uitingsvormen. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose: ernstige emotionele verwaarlozing met kenmerken van ptss.. Dit was ruim 10 jaar geleden. Herkenbaar verhaal dus wel.
Perfecte info!!! ❤❤❤❤❤❤
Dankje voor deze herkenning. Voor kind trauma ik het pttss van af mij vroege jeugd
Graag gedaan Helena Antonio
Jeetje Marcus! Dit kan wel is baanbrekend zijn! In mijn familie zijn mensen ook gelabeld met autisme en dit heeft mij altijd tegen gestaan omdat er zoveel achter de mens kan zitten. Ik ga nog een stapje verder met je verfrissende visie.. zal de hele label cultuur niet afgeschaft moeten worden? En dat we beter naar elkaar gaan luisteren en dan ook ECHT luisteren! Er zit een hele paradoxale stroming in het elkaar vast zetten in labels waar door je juist niet naar de mens kijkt maar de mens vast zet in zijn eigen shit, en de shit dus mee z n leven laat meenemen waardoor het weer doorgegeven kan worden aan omgeving die ook weer in een label word gezet waardoor je dus in een vicieuze cirkel terecht komt. In feite maken we elkaar met de labels niet juist "beter" maar eerder ziek. Dankje dat je dit met de wereld deelt!
Ik heb in de realiteit verschil gezien tussen personen met ass die getraumatiseerd zijn en personen zonder ass die bijv heel schizoide , vermijdend ed kunnen worden. Personen zonder ass hebben dankzij hun sociale inzichten betere vermijding en snellere stress coping ontwikkeld.
Bij de personen met ass is hun ass eerder een soort beschermende factor weet ik uit ervaring. Het sociale begrip en ervaring over hun trauma's wijkt af. Mensen wantrouwen, hoe doe je dat en waarom? Dit soort impliciete houdingen ontwikkelen niet uit zichzelf, maar moeten aangeleerd worden.het naïeve gedrag blijft ook op oudere leeftijd.
Dit alles geschreven hebbende ben ik het deels eens met je inzichten, maar de afwijkende verwerking (vb. Beelddenken) kun je niet volledig toeschrijven aan ernstige trauma.
Daarnaast is de tijdsgeest narcistisch. Dat mag ook weleens benoemd worden. Je pakt het groepsgedrag en tijdsgeest niet direct op met autisme.
Dus als ik het goed begrijp, dan stelt dat mijn ASS/ADHD en MS de schuld is van mijn ouders, of hun ouders? En ik krijg de schuld van de ASS/ADHD van onze kinderen...?
Zou het ook andersom kunnen zijn: dat mensen met ASS meer kans hebben op trauma? Ik heb kinderen zien herstellen van vroegkinderlijk trauma, maar niet van hun ASS/ADHD.
Dag Martine, 'schuld hebben aan' is geen sprake van. Wat wel het geval is, is dat trauma door families 'reist'. Ook met goede bedoelingen, kunnen we oude patronen en conditioneringen herhalen waardoor het trauma blijft voortbestaan en/of nieuwe trauma's ontstaan.. Dit noemen we ook wel transgenerationeel trauma of generationeel trauma. Als men daar niet bewust van is, en het dus ook niet gaat verwerken, geeft men dit onbewust door aan de volgende generatie. Hoe dat tot uiting komt is verschillend per individu. Het kan zich zowel mentaal- als fysiek uiten (of een combi tussen beiden). Trauma is complex. Diagnoses kun je het beste zien als een trauma-respons, oftewel een combinatie van overlevingsstrategieën die ontstaan zijn door micro- en/of grote trauma's. Voor herstel hangt het er helemaal vanaf hoe diep geworteld het trauma is, en de daarbij aangenomen identiteit rondom de diagnose. Daarom is herstel een levenslang werk, een life-style. En daarin zijn flinke stappen te zetten.
Ik weet wat transgenerationeel trauma is, heb 20 jaar als gedragswetenschapper in de Jeugdzorg gewerkt.
Toch ben ik van mening dat het hier een 'kip en ei' betreft. Is het autisme de basis voor de trauma's die door de generaties heen voor trauma's zorgen of zijn het de trauma's die voor autisme zorgen? Ik ben van mening dat er nog veel te weinig bekend is over het brein om tot een conclusie te komen. Het zijn denkrichtingen, niet meer dan dat.
Hetzelfde geldt voor auto-immuunziekten: EBV, vit. D, voeding, trauma, etc. etc. worden als mogelijke oorzaken genoemd. Toch komt het er keer op keer op neer dat men het niet weet en het nog niet te genezen is. Zolang we niet precies weten hoe de ontwikkeling van ons centraal zenuwstelsel beïnvloed of verstoord wordt en op welke manier dat tot aandoeningen leidt, lijkt het mij niet handig zulke pretentieuze uitspraken te doen.
@@martinemeijer8404 de uitspraken zijn niet alleen van mij. Er zijn heel veel verstandige mensen die hier al meer dan 30 jaar onderzoek naar doen. Verdiep je bijvoorbeeld eens in het werk van Gabor Maté, Stephen Porges en Bessel van der Kolk. En lees je in over het vakgebied Epigenetica, waaruit blijkt dat de omgeving allesbepalend is voor genexpressie. En ook uitgebreide kennis over het autonome zenuwstelsel (niet het centrale) is essentieel. 'Autisme' komt niet per toeval voor in bepaalde families. Ik begrijp dat het voor jou een 'kip/ei' discussie kan zijn, als je vanuit het oude paradigma kijkt. En ik kan me ook voorstellen dat het lastig is om een bepaalde denkwijze los te laten en/of een eigen aandeel hierin te erkennen/herkennen. Ik kom ook uit die wereld, ben zelf ook zo opgeleid & begrijp je manier van denken. Ik heb ook jarenlang vanuit mijn opleiding vanuit het oude paradigma gewerkt. En op een gegeven moment vanuit gevoel (en uitgebreide ervaring) gaan werken & gezien dat vrijwel alles wat we in de schoolbanken leren weinig met de praktijk te maken heeft. Het mooie is als je anders gaat kijken, het gaat voelen ipv vanuit modellen te denken, er een heel andere werkelijkheid opengaat. Waardoor vrijwel alle diagnoses niet alleen in korte tijd te herkennen zijn, maar ook systemisch (in het gezin) te doorbreken zijn. Maar uiteraard mag je er anders over denken. Doe vooral wat goed voor jou voelt. Het is niet mijn doel om je te overtuigen. Het is zelfs niet mogelijk als ik het zou willen, aangezien het een bepaalde 'shift' in bewustzijn vergt. Als dit niet voor jou is, is dat ook helemaal OK. Ik vind het al heel mooi om in je reactie te lezen dat je naar meerdere componenten kijkt (o.a. voeding etc). De aanpak dient sowieso altijd holistisch te zijn. Herstel is sowieso alleen mogelijk als het een lifestyle is. Sowieso heel veel succes met jouw zoektocht naar jouw waarheid!
@@MarcusKrielen, het gaat mij eigenlijk niet om oude of nieuwe paradigma's. Ook ik lees de nieuwe onderzoeken nog steeds met belangstelling en heb ook altijd een brede interesse gehad naar mogelijk oorzaken van aandoeningen. Het oude paradigma was destijds de werkelijkheid, dat maakt een nieuw paradigma niet tot werkelijkheid. Er worden mogelijk nog andere oorzaken gevonden in de toekomst. Zolang we niet weten wat de precieze oorzaak is van een aandoening geloof ik niet in een waarheid. Het zijn en blijven voor mij denkrichting, en dat zijn geen waarheden.
Zodra wij iets voor waarheid aannemen, terwijl wij nog weinig kennis hebben van hersenen/centraal- en autonoom zenuwstelsel, sta je niet meer open voor mogelijk oorzaken die niet in dat plaatje passen.
Er blijft namelijk altijd de vraag waarom andere mensen met trauma geen autisme ontwikkelen. Zo ook: Waarom heeft 100% van de MS-patienten het EBV? Meer dan 90% van de bevolking is drager van het EBV, maar daarvan heeft slechts een klein deel MS. Waarom krijgt de één het wel en de ander niet?
Is 100% van de autistische mensen getraumatiseerd? En hoe getraumatiseerd moet je dan zijn om autistisch te worden, gezien er onder de niet-autitische mensen ook veel trauma voorkomt.
Ik denk dat we in de toekomst nog vele mogelijke oorzaken voor autisme en auto-immuunziektes tegen zullen komen. Het ene zal verworpen worden, het andere zal nieuwe zijn en er zullen inzichten aangepast en/of genuanceerd worden. Dat maakt de wetenschap juist ook mooi: de weg naar het antwoord, en de zijwegen die bewandeld worden
@martine Meijer Aan je reacties te zien ben een zeer wijs persoon met kennis van autisme, immuniteit, centrale zenuwstelsel en trauma… Ik heb me hier de laatste jaren zeer hard over ingelezen, en ik treed volledig bij in jouw visie.
Autisme is vooral genetisch, maar de omgeving heeft ook een invloed. Wel zou het kunnen dat sommige mensen met autisme gediagnosticeerd worden terwijl ze een angstige, vermijdende persoonlijkheid hebben ontwikkeld.
Ook is het duidelijk dat het hebben van autisme voor veel (micro)traumatische ervaringen zorgt. Je bent immers een beetje anders, een buitenbeentje. En dan nog hangt het er van af hoe het autisme tot uiting komt, op welke domeinen je hoog scoort.
Vooral bij vrouwen is het diagnosticeren moeilijker. Maar normaal gezien gebeurt zo een onderzoek wel degelijk en kijkt men naar kinderlijke trauma’s.
Er zijn ook kinderen die vroegkinderlijke trauma’s doormaken en er goed uitkomen. Dus waar gaat dan je theorie op?
Het is idd een denkrichting, maar iets waar niet zomaar mag vanuit gegaan worden.
En ja, ik denk dat Maté en Van der Kolk gelijk hebben dat te veel slechte stress en trauma bijdragen aan ziekte en het ook kunnen doen ontstaan. Maar geen autisme. Wel autisme-achtige gedragingen, zoals vermijdende persoonlijkheid en concentratieproblemen. Maar toch, babies en jonge kinderen die duidelijk kenmerken van autisme of adhd hebben, dat kan je niet zomaar verklaren door epigenetica.
Men is van het ‘regresieve type’ autisme teruggekomen. Dat bestaat niet. Als men video’s en opnames bekeek van de kinderen die dit rond tweejarige leeftijd kregen, dan zag men wel degelijk kenmerken bij die kinderen.
Ook heeft men met een face herkenningsprogramma ontwikkelt met de computer, en die kan in 95% van de gevallen kinderen met autisme herkennen. Het is dus genetica die het gezicht vorm geeft. En niet trauma.
Ik vind het fijn dat er meer vragen gesteld worden zoals Marcus dat doet. Immers er is zeker vooruitgang te boeken. Durf door te vragen en je leven te verbeteren.
Wat een duidelijk en logisch verhaal ...Ik herken mij hier echt in
Bekend met 'verworven (vorm van) autisme agv (licht) traumatisch hersenletsel?
Autisme ontstaat ook vaak rondom de geboorte bijv. zoals bij mijn zoon met pvl. (hersenbeschadiging door zuurstofgebrek rondom geboorte) of als comorbiditeit naast een andere aandoening of chronische ziekte. En er zijn ook gewoon normale gezinnen waar er liefde en warmte is en die toch kinderen met autisme hebben. Ik kan mij dus niet vinden in je theorie hierover.
Beste privatec4339 dank voor je reactie. Het gaat er niet om om de 'schuld' bij ouders neer te leggen. Ook als ouders vanuit de beste bedoelingen handelen, kan een kind niet tegemoet worden gekomen in bepaalde (emotionele) behoeften. Een geboorte kan uiteraard ook traumatisch zijn (met alle gevolgen van dien).
Ik herken me hier 100% in .Mijn hele leven gepest op school basis en middelbaar verbaal en fysiek , thuis vaak fysiek geweld jaren later agressief gedrag . Leerproblemen en ontdekking van aanranding op 33e in familie door bekende toen ik 6 was , laat zindelijk geworden op 6 nog in pamper lopen en meteen begrepen waarom ik leerproblemen had en kort lontje later nog in tienerjaren thuis spanningen vanwege schulden ouders deurwaarders , nog meer spanningen dan drukke baan nog meer spanning hele tijd in overlevings toestand . Heb moeite met binding in relatie vluchtgedrag etc .Ik ben nu zelf toxich in mn relatie .ik heb de link tussen stress en gedrag al tijdje gehad en weten te leggen .You cant grow a plant in the dark .
Heftig. Herken ik vele aspekten van je verhaal. Maar mooi dat he deelt. Want dit is ook een vorm van healing.
Compleet andere visie. Wauw. Ik vind dit zo interessant. Dank voor t delen. Zelf zit ik midden in de heling.
Wat je zegt , een nieuwe visie , ga dat aub niet omzetten in feiten en stelligheid...
HEEL duidelijk uitgelegd,Dankje wel.
Graag gedaan Nita!
wauw, ongelofelijk goede video.
Als een hamer je enige gereedschap is dan zie je alles als een spijker
Dat klopt inderdaad Rolinka. Gelukkig zit mijn gereedschapskist vol met verschillende tools ;) Men dient holistisch te kijken om 'autisme' te begrijpen. Dank voor jouw reactie.
Dit heb ik regelmatig aangegeven, maar daar lijkt men niet open voor te staan. Mijn ervaring omdat men zich specialiseert op één gebied en het systeem is niet gericht op het proces, maar op het product, dus een snelle conclusie en afhandeling. Meestal wordt de label voor lief genomen omdat het de enige weg is om enigszins begrip te kweken of iig ergens voor in aanmerking te komen. Niet alleen het systeem van de zorg steekt zo in elkaar, maar ook het onderwijs. Wanneer we het allemaal zouden zien en aanpakken zoals o.a. hier wordt aangegeven, zou het uiteindelijk voor de hele maatschappij gezonder zijn.
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Ik sta er niet voor open, omdat ik uit eigen ervaring weet dat deze man uit zijn nek kletst. Hij kan beter met zijn nek naar de camera zitten, als daar al die onzin vandaan zou komen. Vanaf mijn 3e weet ik al wel dat ik ANDERS anders ben. Dat VOELDE ik gewoon. Van trauma was volstrekt GEEN sprake. Het is puur een gevoel van binnenuit. Al zijn er een miljoen mensen die deze charlatan geloven, ik WEET simpelweg dat het niet klopt wat deze man uitkraamt. Ondertussen worden alle kritische reacties elke keer maar weggehaald. Hoe laf kan het worden!
Kunnen we concluderen over de vele comments die niet volledig akkoord gaan, dat ptsd en ass gelijke patronen vormen, met het grote verschil dat de eerste tijdens het leven onstaat en dat de tweede van het prilste begin aanwezig is/was.
Het gaat toch ook vooral om oplossingen. En je hebt zelf de keuze of je je gaat identificeren met de diagnose. Ik doe dat niet ik wil gewoon een onderzoek laten doen om bij de goede therapie te komen. En ik voel zelf wel aan welke therapie mij echt helpt. Zelf herken ik het stukje trauma wel, maar niet extreme stress en ik ken ook ouders met kinderen met autisme die echt mega liefdevol en geborgen zijn. Ik denk dat het dan vooral generationeel trauma is en echt niet altijd omdat de ouders trauma hebben veroorzaakt. Het kan ook van buiten het gezin komen.
100% eens
Maaar..als je pas op latere leeftijd de diagnose ass hebt gekregen, is t ook wel aan te nemen, dat dit veel stress, onduidelijkheid en trauma in de jeugd heeft opgeleverd. En bovendien krijg je de diagnose ass niet zomaar?
Hallo Katja, een diagnose is vaak ook een momentopname. En daarnaast wordt tijdens het diagnoseproces vaak weinig tot geen aandacht besteed aan de gezinssituatie. Zolang niet naar het gehele familiesysteem wordt gekeken, kan een diagnose niet zorgvuldig gesteld worden. Een lijstje met DSM-5 criteria, zegt niets over de oorsprong van het 'probleem'. Veel symptomen/gedragskenmerken die we bij diagnoses zien, hebben eigenlijk een dieperliggende oorzaak: enige vorm van trauma. Meestal vroegkinderlijk. Maar ook het begrip trauma dient breed bekeken te worden. Trauma is complex: het hoeft niet altijd om grote, ingrijpende gebeurtenissen te gaan. Ook met name de microtrauma's hebben impact. Bekijk ook eens mijn video rondom het zenuwstelsel. Daar leg ik meer uit.
Ik vraag me af hoe dit bij mij zit. Ik ben een 25 jarige man met autisme. Mijn autisme is voornamelijk te herkennen in het feit, dat het voor mij relatief erg veel tijd en energie kost om tussen informatie stromen te schakelen. Echter tonen meerdere tests (zoals de Big Five) aan dat ik niet gevoelig ben voor negatieve emotisch. Sterker nog, er bestaan maar enkele scenario's (afkomstig van jeugd- en acute trauma) waarin omstandigheden mijn beredeneringen beïnvloeden.
Ik heb officieel autisme. Verschillende theorieën online bevestigen dit. Echter heb ik het idee dat mijn lichaam juist niet in stand overleven staat en dat ik onder extreme omstandigheden nogsteeds kalm blijf. Zou dit juist een reactie kunnen zijn vanuit vroege trauma? Ik vraag me af of vroege trauma('s) invloed hebben op mijn autisme en/of mij als persoon.
Dag Nick, uiteraard ken ik je niet je hele historie maar even afgaand op de info die je me geeft. Wat je beschrijft lijkt op de overlevingsstand freeze. Voor een uitgebreide toelichting raad ik een gesprek aan, aangezien er veel aanknopingspunten zijn die je klachten verklaren.
Hi Marcus, bedankt voor de reactie! Ik ga zelf wat onderzoek doen op dit gebied om te kijken of freeze relevant op me kan zijn. Ik zie wel links al ervaar ik geen freeze reactie. Misschien laat geeft verdieping me wel wat erkennen als er sprake is van een freeze reactie.
Kleine aanvulling nog: vechten, vluchten, bevriezen of aanpassen.
Fawn (aanpassing) is de vierde F. Wat mij betreft een belangrijke ook … 😪
Zeker!
Vanwaar het traantje bij jouw aanvulling ‘aanpassen’…
Ik voel er ook een traantje bij, waarom jij..
@@pattykuiper4626omdat het een zeer pijnlijk en soms moeilijk te duiden/herkennen en af te leren overlevingsmechanisme is….
Het zou me niet verbazen als je soortgelijke theorie ook op AD(H)D zou kunnen toepassen
Dank Amber, de theorie is van toepassing op vrijwel alle DSM-5 diagnoses.
Ik ben erg benieuwd of je ooit een kind dat non-verbaal autistisch is hebt behandeld en hoe jouw behandeling daarop effect heeft gehad.
Hallo Anushka, mag ik vragen hoe oud het kind is? Ik heb wat meer context nodig. Je mag me ook mailen op info@marcuskrielen.nl
laten we aub helder zijn in dat autisme niet zoals marcus beweert ontstaat door externe factoren maar waar je mee geboren wordt (genetisch)en bij een persoonlijkheid hoort,waarbij de persoonlijkheidskenmerken heus niet allemaal negatief hoeven te zijn.
Vanuit de nieuwste inzichten (niet alleen mijn visie maar vele anderen) is aantoonbaar gemaakt dat dit niet het geval is Rober. Ik ben het zeker met je eens dat de persoonlijkheidskenmerken niet negatief zijn: ze zijn simpelweg een gevolg van de conditionering door de omgeving en aangeleerde overlevingsstrategieen. Ook vanuit de epigenetica (zie o.a. Bruce Lipton) weten we ook dat de omgeving de genen beïnvloedt. Er is een grote groep mensen met de diagnose die hun klachten als hinderlijk ervaart. En ook een grote groep mensen die zich niet in de diagnose herkent. De onderliggende problemen komen voort uit opgestapelde overlevingsstress (trauma). Op die groep is de aanpak gericht. Mensen met diagnose die zich daarmee identificeren, en zich ook met de oude opvattingen identificeren mogen dat uiteraard doen. Daar is niets mis mee. Dat is een keuze die iedereen voor zichzelf maakt.
Typisch dat hij iedereen die het met hem eens is een like geeft en jouw commentaar geen like geeft zegt veel over hoe autorritaar hij is het gaat nonstop over hoe goed hij is .!
@@arinavandam9028 Ook voor jou: Brian Lipton
@@MarcusKrielen Je hebt een HBO bachelor in ICT, hebt helemaal niets gestudeerd dat ook maar in de buurt komt van psychologie of geneeskunde, maar denkt het beter te weten dan mensen die hier jarenlang onderzoek naar doen en hebben gedaan?
Wat een ongelooflijk dom gebrabbel. Je zet jezelf compleet voor schut. Mooi dat je erop aangesproken wordt.
@@mariska7624 fijn dat je het een sneu e reactie vindt maar het is gebaseerd op ideeën, die niet op wetenschappelijke feiten is gegrond. En als moeder van een zoon met autistisch spectrum vindt ik het heel vreemd om te zeggen dat het veroorzaakt wordt door traumatische ervaringen. Mijn zoon is zo geboren iets wat hem voor mij hem niks meer of minder maakt.
Maar goed de beste stuurlui staan altijd aan wal.
Wauw, ik kijk dit met tranen in mijn ogen. Ik heb zelf een hele fijne begeleider die mij wel erkend, maar er is tussen mij en mijn ouders nog nooit zoveel wrijving geweest omdat ik telkens weer terug val in trauma. Mijn ouders zullen nooit durven (h)erkennen wat er werkelijk allemaal gebeurd is, maar dat ik er veel trauma aan over heb gehouden, moge duidelijk zijn.
Een kleine troost misschien. Maar ook ik hou het niet droog De tranen blijven stromen Eindelijk (h)erkenning....
@@aniger1965 laat die energie stromen en er zijn...
Bedankt voor de informatie
Ik ben 56 j hrb 8 kinderen.ik kom van de toxische relatie in de andere..ik pas heel goed in het verhaal hsp...mijn ouders zijn altijd tesaam.mazr van mijn vader kreeg ik nooit genegenheid..nooit aandacht en nooit als kind op zijn schoot gezeten..ik vindt het raar maar ik herinner me heeel erg weinig uit mijn kindertijd..echt zeer weinig..mijn ouders vertelden onlangs aan mijn kinderen dat ze mij hun mama vroeger in de kelder staken toen ik klein was.. ik herinner mij dzt niet..wel dat ik slaag kreeg als ik stout geweest had..(niet een klein beetje slaag). Ik was en ben als kind al heel bang van de dood..komt het dus al daardoor?.Bedankt voor je heel prachtig filmpje
Hallo Gwendoline, op basis van wat je beschrijft is het duidelijk dat er veel dingen gebeurd zijn in je jeugd. Het feit dat je weinig tot geen herinneringen hebt, zou kunnen duiden op dissociatie. Oftewel: fysiek ben je aanwezig, maar mentaal 'uitgecheckt' omdat het emotioneel waarschijnlijk te moeilijk was om als kind met de situatie om te gaan. Dit zou kunnen duiden op vroegkinderlijk trauma. Om uitgebreider antwoord te geven op je vragen, zou ik je persoonlijk moeten spreken.
Nog een vraag, kan autisme tot eetstoornis leiden?
Een eetstoornis heeft onderliggend met enige vorm van trauma te maken. Dat geldt ook voor autisme.
@@MarcusKrielen Dnk je voor je bericht,
Hey Marcus,
Deze video is wat mij betreft de beste video die beschikbaar is om trauma uit te leggen en diens link met autisme in het Nederlands.
Ik ben het helemaal met je eens en vind het mooi dat je de meest belangrijke informatie hebt kunnen samenvatten in 1 video.
Heel informatief voor mensen die nog niet ‘trauma informed’ zijn.
Ik doe zelf nu 3.6 jaar onderzoek naar trauma en stress om mezelf beter te kunnen begrijpen en wil in de nabije toekomst psychologie gaan studeren om in de toekomst trauma onderzoeker/trauma therapeut/expert te worden.
Zelf heb ik PTSS, CPTSS(9 aces), ADHD, PDDNOS, MS, OCD symptomen en ben HSP/Empath.
Bedankt voor je inspirerende video!
Graag gedaan Sander.
Dus als ik het goed begrijp als het trauma word behandeld dan zou ik (ben gediagnosticeerd met ASS) een veel socialer persoon worden en al mijn autistische kenmerken zullen nagenoeg verdwijnen?
Als het onderliggende trauma wordt aangepakt, en daarbij disbalans in het zenuwstelsel wordt verholpen gaat dat ervoor zorgen dat onderliggende overlevingsreacties gaan verminderen + het lichaam meer veiligheid gaat ervaren. Dat zorgt er op kortere- en langere termijn voor dat allerlei klachten gaan verminderen en/of helemaal gaan verdwijnen. Bedenk wel: dit kan alleen als het een trauma-geïnformeerde aanpak een lifestyle voor je gaat worden. Het heeft dagelijkse aandacht nodig. Daardoor zal je ook meer ontspanning en rust gaan ervaren bij sociale contacten. Dat heeft met een specifieke vertakking van het zenuwstelsel te maken (ventrale vagus).
@@MarcusKrielen bedankt voor de info. Ben al enige tijd met de Wim Hof methode bezig. Echter heb ik wel besloten te stoppen met werk als verpleegkundige. De snelle constante veranderingen verwerk ik moeilijk, daaruit is veel trauma ontstaan waar ik aan ga werken.
@@theartofstamps4372 Kijk ook eens op mijn website naar de traumaverwerking training. Daarbij leer je in 4 weken tijd alle principes en tools om hiermee aan de slag te gaan. Succes!
@@MarcusKrielen Ik zie in België dit niet gebeuren, zo een aanpak. Hier hebben de mensen absoluut niet de juiste mentaliteit. Zowel bij de hulpverlening als bij de patiënten.
Hoe komt het dan dat autisme erfelijk is? Mijn oma had autisme, mijn vader heeft autisme, ik heb autisme en men zus en haar kind hebben autisme... En ik heb een zeer goede jeugd gehad, ik herinner me niets van trauma's...
Hallo Ben, mooie vraag. Trauma is intergenerationeel wat betekent dat het wordt doorgegeven. Wat zich bij jou uit als 'autisme' kan dus ook een trauma van een voorouder zijn wat niet is verwerkt (en doorgegeven). Maar er zijn vele andere factoren die hier ook nog een rol in kunnen spelen. Trauma is namelijk voor de meeste mensen lange tijd onzichtbaar. Ook als we denken dat de omstandigheden goed waren waarin we zijn opgegroeid kan er sprake zijn van vele microtrauma's. Ook met de beste bedoelingen van ouders. Het is ieder geval genetisch gezien niet erfelijk, aangezien omgevingsfactoren de doorslaggevende factor zijn.- Het goede nieuws is dat je daar zelf veel aan kunt doen.
Ik bleef helaas wel wat op mijn honger zitten wat concrete voorbeelden betreft. Autisme is mijn inziens toch ook genetisch bepaald. Mijn grootvader had het, mijn moeder (ijskastmoeder), ik en mijn zussen en broers hebben het, en ook mijn kinderen hebben het. Ik heb hele moeilijke zwangerschappen gehad, maar mijn moeder niet... En we hebben allemaal trauma's uit onze jeugd. Ik denk dat maar een heel klein percentage van mensen vanuit hun hart leeft en zichzelf geheeld heeft. Dus ik vermoed zeker dat trauma en onderbewustzijn een rol spelen in hoe autisme zich uit en hoe intens het is, maar er is toch ergens een begin dat dieper zit denk ik.
Hallo Anna Maria Jan, dankjewel voor je reactie. Zoals ik in de video benoem heeft onze omgeving ook invloed op hoe onze genen tot uitdrukking komen (epigenetica). Qua voorbeelden zijn er vanuit mijn ervaring legio, maar ik heb me in deze video er vooral op gericht om uit te leggen wat de achterliggende oorzaken zaken.
Is autisme (ASS) uitsluitend het gevolg is van trauma's? Dus bij mensen die in goede gezinnen zijn opgegroeid zonder traumatische ervaringen kan geen ASS uit voortkomen? Volgens mij is ASS erfelijk bepaald, maar trauma's kunnen het zeker bevorderen. Ook moeizame bevallingen waarbij zuurstof tekort kan ontstaan zouden kunnen bijdragen aan ASS ontwikkeling.
Bijvoorbeeld in de documentaire "Kees" lijkt een gelukkig gezin. th-cam.com/video/DAE43dCp3SY/w-d-xo.html
Hallo Arthur, dank voor je vraag. Wat we in ieder geval weten is dat de omgevingsfactoren een grote rol spelen in de genenexpressie (epigenetica). Bijvoorbeeld de omgeving waarin iemand opgroeit. Trauma is complex. Het kan al tijdens de zwangerschap ontstaan. Maar ook intergenerationeel trauma kan een rol spelen. Zowel grote als kleine trauma's spelen een rol. Er is de afgelopen jaren flink wat (klinisch) onderzoek gedaan. Bijna alle gedragingen waarop diagnoses zijn gebaseerd zijn terug te brengen in de lage ontwikkelingsfasen van de emotionele en sociale gehechtheid. Denk bijvoorbeeld aan hechtingsproblematiek, scheiding en vele andere vormen van trauma. Diagnoses labelen waargenomen gedragingen. Het zegt niets over de persoon, waar het gedrag vandaan komt en wat diegene nodig heeft om te gaan ontwikkelen. De vraag is dan dus wat een diagnose feitelijk waard is. En in hoeverre een diagnose ASS überhaupt de achterliggende oorzaak omvat. Of zoals Prof.Dr. Floortje Scheepers zegt:"Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden." In het geval van Kees gaan we er nu vanuit dat de diagnose ASS kloppend is....maar het kan ook zomaar een misdiagnose zijn. Misschien is sprake van een verstandelijke beperking. Dit om aan te gaan dat de wijze van diagnosticeren in de praktijk vaak niet klopt omdat niet naar de dieperliggende oorzaken wordt gekeken. En dat de waarde van een DSM-5 diagnose daardoor feitelijk weinig zegt.
@@MarcusKrielen Hallo Marc, Graag gedaan. Mogelijk is er geen hard bewijs voor ASS en aan het bestaan wordt door sommige deskundigen in twijfel getrokken. Echter, de meeste mensen met ASS vertonen kenmerkende gedragingen en patronen die in het ASS model passen. Volgens mij kunnen 'ASS hersenen' tegenwoordig aangetoond worden d.m.v. MRI scans, omdat ze minder neuronen verbindingen bevatten in vergelijking met 'neurotypische hersenen'.
Is het door middel van therapieën mogelijk om de neuronen verbindingen te vergroten en 'ASS problemen' te verminderen?
Btw ik denk dat Kees uit de documentaire geen verstandelijke beperking heeft, maar juist intelligent is. Hij is in ieder geval in staat om de Japanse leren en dat is zeker niet de makkelijkste taal.
Geweldig goede inzichten , veel dank
Dit is wel interessante materie gezien ik zelf autisme heb.
Ik vind ook dat zowel het onderwijssysteem als de gezondheidszorg (psychiatrie) volledig fucked up is.
Zelf ook opgegroeid met alleenstaande moeder sinds m’n vader op m’n 4e overleed en geen broers of zussen dan wat halfbroers en zussen die ik amper zie.
M’n moeder heeft ook een harde jeugd gehad in een gezin van 9 kids waarin ze voor haar 3 kleine bro’s moest zorgen.
Dus haar geestelijke gezondheid was ook niet zo best.
Heb slechte genen qua stofwisseling dus hier had m’n moeder ook bergen met werk van.
Ook een helse tijd gehad op scholen en meerdere malen door de hele klas gepest.
Ik denk dat de populariteit van Hamza, Tate en ome Jordan wel aangeeft dat mensen strugglen met discipline en innerlijke rust en vrede.
En ik denk dat mediteren in een passende vorm, fitnessen en een ‘clean’ dieet zeker kan helpen voor discipline en zelfreflectie, maar ik vraag me af of dat mensen rijk maakt en die autistische man die nog nooit een vriendinnetje heeft gehad ineens dusdanig zelfverzekerd en gedisciplineerd maakt dat hij dezelfde vrouwelijke aandacht geniet als James Bond.
Ik geloof best dat chronische stress je hersenstructuur verkloot, maar ik vraag me af waar een wetenschappelijk bewijs, al dan niet louter een hypothese ligt om aan te tonen dat autisme niet genetisch is.
Dank voor je reactie. Altijd goed om een kritische, onafhankelijke denker voorbij te zien komen. Ik denk inderdaad dat het grootste deel van de mensen worstelt met stress, onrust en depressie. Niet gek als je de wereld van nu bekijkt. Maar het goede nieuws is dat mensen steeds bewuster worden, en daarom ben ik ook hoopvol over de toekomst. Kijk ook eens naar het werk van Norman Doidge als je meer wilt weten over de wetenschappelijke onderbouwing waarom autisme niet genetisch is. Plus epigenetica. En daarnaast is het 'common sense' als je meer kennis hebt van o.a. de polyvagaal theorie. En vergeet ook zeker niet intergenerationeel trauma. Alle ins & outs deel ik ook in mijn trainingen, maar her en der ook terug te vinden in de video's. Ook de video over ACE's is daarbij aan te raden ter achtergrondinfo.
@@MarcusKrielen bedankt voor je reactie
Zal me er eens in verdiepen
Dânkjewel......dit is preciés wat ik de behandelaren van mijn ('autistische') docher vertelde na veel onderzoek over trauma. Maar zij kenden niet eens de Polyvagaal Theorie! Dankje, dankje, dankje!
Hmm.. Er wordt gezegd dat er nog te weinig kennis is over autisme, wat absoluut waar is! Vervolgens een lijst met kenmerken die allemaal onder het stereotype vallen… Afgehaakt na de bewering dat “herstel” mogelijk is. Zo jammer dit. Ik ben overigens zelf autist, man en zoon ook en ik werk als autismecoach. 10:28
Hallo Sonja, bekijk wel eerst aandachtig de hele video. De lijst met kenmerken die je aanhaalt wordt juist benoemd omdat deze kenmerken onjuist/achterhaald zijn. En herstel is inderdaad mogelijk. Ik snap dat dat even 'slikken' is, als je de oude kennis over autisme gewend bent. Had ik zelf ook, want heb jarenlang volgens het oude paradigma gewerkt totdat ik steeds vaker zag dat trauma en autisme hand in hand gaan. Met name disregulatie in het autonome zenuwstelsel speelt hier een cruciale rol in. Kijk daarvoor ook eens naar het werk van o.a. Gabor Mate, Bessel van der Kolk en Stephen Porges. Allemaal mensen die 30+ jaar in het vak zitten.
Hoi! Ik heb juist zeer aandachtig geluisterd naar het eerste deel van je video. De menselijk psyche en autisme zijn mijn special interests. Ik ben altijd op zoek naar interessante informatie over dit onderwerp. Maar ik ben het simpelweg niet eens met veel van wat je benoemt.
Aan het begin van de video zeg je: “Autisme is niet wat je denkt”. Vervolgens ga je uitleggen wat autisme is, voor de mensen die het nog niet weten. Quote: “Autisme is een ontwikkelingsstoornis. Enkele kenmerken zijn problemen op het gebied van de sociale communicatie en interactie. Beperkte repetitieve gedragspatronen, interesses of activiteiten en sensorische gevoeligheid”.
Daarna geef je aan dat je de definitie achterwege laat omdat je die onjuist vindt. Als je daarmee bedoelt dat je de voorbeelden die je daarvoor aanhaalt zelf achterhaalt vindt, dan is dat bij mij in ieder geval niet zo overgekomen.
Een ieder heeft recht op zijn of haar eigen mening. Ik ben het zeker met je eens dat (micro) trauma’s veel invloed hebben op je zenuwstelsel. En dat deze veel invloed heeft op het menselijk lichaam. Sterker nog, ik denk dat heel veel mensen met autisme ook trauma’s hebben om verschillende redenen. Dat wij misschien zelfs vaker trauma’s zouden kunnen hebben dan bijvoorbeeld neurotypicals, onder invloed van onze autistische kenmerken die ons soms bijzonder ontvankelijk kunnen maken voor toxische relaties.
Ik vind dat je nogal stellig bent in je bevindingen en ik ben het niet overal mee eens. Kan toch? Je hebt het over “labelen” van kinderen met autisme, dat je daarmee zegt dat het kind “niet normaal” is. Ik ben sowieso allergisch voor het woord labelen. Maar als we het dan toch over labelen hebben, dan weet ik er nog wel een paar. Labels die kinderen maar ook volwassenen dagelijks te horen kunnen krijgen vóór ze de autisme diagnose kregen: sukkel, freak, nerd, idioot, loser, stuudje, slome, gek etc.
“Labels” horen bij het leven omdat mensen het blijkbaar fijn vinden om te labelen. Maar dat maakt (op vroege leeftijd) een autisme diagnose nog geen label of slecht. Ik heb mijn kind nooit gezegd dat dat hij niet normaal of afwijkend is. Die verantwoordelijkheid ligt bij de ouders en ik vind zeker dat daar vaak nog te veel weinig kennis is. Net als in de hulpverlening.
Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die liever niet (jong) de diagnose hadden willen krijgen als ze terug konden in de tijd. Maar ik ken genoeg jonge mensen die juist heel blij mee zijn. Dat is toch voor iedereen anders?
Eergisteren nog een mooi gesprek over gehad. Jonge man van 22 die op zijn 3e al de diagnose kreeg! Deze kennis in combinatie met geweldige ouders maken dat hij staat als een huis!
Daarnaast vind ik vind het spannend om zo stellig te zijn over de link tussen trauma en autisme. Want het kan ook zonder elkaar bestaan. Ik heb geen (micro) trauma. Heb, zover dat bestaan kan, de perfect jeugd gehad. En toch een autist. Ik geloof niet dat je autisme kunt genezen of herstellen en ik vind dat je daarmee én een verkeerd beeld schetst én wellicht wanhopige mensen (ouders) valse hoop geeft. Ik geloof wel dat behandeling en begeleiding heel veel kan doen. Mits het op het juiste, individueel passende, niveau gebeurt.
In mijn ogen is iedere persoon anders en een ieders autisme uniek. Dus kun je niet iedereen over 1 kam scheren. Kun je in mijn ogen niet stellen dat je het kunt herstellen. En trouwens, niet iedereen met autisme zou er vanaf willen. Ja, ik heb flink wat beperkingen waar ik echt last van kan hebben, maar er zijn ook dingen waar ik blij mee ben of trots op ben. Ik ben zo open over mijn autisme omdat ik juist hoop dat er meer awareness komt voor de diversiteit op het spectrum en jouw video triggerde mij op een manier die ik niet fijn vond. Vandaar mijn gepassioneerde reactie. Maar nogmaals, respect voor iedereen. Jij hebt recht op jouw mening en visie en ik op dat van mij. Hoop dat ik het zo heb kunnen uitleggen. Fijne dag! @@MarcusKrielen
@@sonja-silva Hallo Sonja, dank weer voor je reactie. Kijk ook hier eens naar, interessant recent artikel van prof.dr. Floortje Scheepers (hoogleraar innovatie GGZ, hoofd psychiatrie UMC Utrecht). Quote: "Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden. Zo kunnen ook hechtingsproblematiek of een stressvolle situatie, als je ouders gaan scheiden bijvoorbeeld, kenmerken van autisme of ADHD veroorzaken."
Het artikel is hier te lezen: www.zorgwelzijn.nl/hoogleraar-floortje-scheepers-de-psychiatrie-kan-leren-van-het-sociaal-domein/
En uiteraard is het ieders keuze wat hij/zij met de diagnose wil. Er is geen goed, er is geen slecht. Er zijn alleen nieuwe inzichten die zeer helpend kunnen zijn voor diegene die daar meer over wil weten. Jij ook een fijne dag toegewenst.
@sonja-silva , mooie inzichten hebt u. Ik volg uw redenering dat genezen een gevaarlijke stelling is en daardoor mensen op het verkeerde been gezet worden.
Na 25 jaar opzoek te zijn, heeft mijn partner vorige week de diagnose ass add gekregen, na een uitgebreid en kostelijk onderzoek. Het geeft me kracht en geloof als ik u zie schrijven dat een unieke begeleiding nodig is om de persoon te sterken in het dagelijkse leven.
Ook volg ik u over het feit dat niet alles uit trauma voortvloeit. Het komt over alsof alles de schuld is van een ander en dat je iets bent aangedaan. Het slachtofferroltapijt breed open voor velen die al jaren opzoek zijn en waarschijnlijk een bevestiging van vorige therapieën, want , de enkelingen niet meegerekend, wordt er zoveel buiten de persoon zijn draagvlak geplaatst in de psychiatrie.
Heel moedig en mooi om zo nauwkeurig uw mening te uiten.
En u bent hier zeker niet voor de likes, maar overduidelijk dat een like van de content creator er niet in zit, want u volgt niet klakkeloos de Psalmen die verkondigd worden. En eerlijk gezegd, mijn eigen psycholoog heeft geen tijd om podcasts te maken, die heeft het te druk met haar patiënten/clienten.
Zij die de waarheid menen te kennen, stoppen met groeien.
Mocht u Belg zijn, dan kwam ik graag eens langs in uw praktijk.
Mvg
Lars
Er zijn in je verhaal zeker een aantal punten aantoonbaar. Vooral in het stukje dat er momenteel veel mis gaat. Heel mooi dat je zoals jezelf zegt "de diepte ingaat" Ik ben ervan overtuigd dat dit te weinig gebeurd. Een heel gezin kan wel wat begeleiding gebruiken als er autisme is vastgesteld bij een kind. Zeker omdat er vaak ook autisme voorkomt bij 1 van de ouders. Kinderen en ouders kunnen dan wat handvatten meekrijgen . In het filmje bespeek je de koelkast moeder. Ik denk dat je daar heel erg mee moet uitkijken. Ouders voelen zich vaak al te kort doen. Deze theorieën maken dat alleen maar erger. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat dit ook labelen is. En wat ga je dan doen? Volgens je eigen woorden: verkeerd behandelen.
Hallo Zz Zz, dank voor je reactie. Ik haal de theorie van de koelkast moeder vooral aan omdat er een link kan zijn met trauma. Trauma maakt dat we de connectie met onszelf verliezen, waardoor we minder/niet in verbinding met onszelf (en anderen) kunnen staan. Bijvoorbeeld door emotioneel niet beschikbaar te kunnen zijn. Ik bedoel in deze video vooral dat we dieper dienen te kijken naar eventueel trauma bij ouders en trauma in de familielijn. Vooral omdat dit, vaak onbewust, wordt doorgegeven.
@@MarcusKrielen Ik begrijp de link tussen trauma bij een van de ouders en angst bij kinderen wel, maar de link van een ouder met trauma en koelkast moeder niet. Dat is te kort door de bocht en te generaliserend. Weer een hokje waar we juist vanaf leken te zijn.Ik denk eigenlijk ook dat het juist andersom is. Omdat je als autistisch persoon zo gevoelig bent ervaar je de dingen ook intenser waardoor je misschien eerder getraumatiseerd bent. Maar dat is ook hokjes denken en zal niet voor iedereen gelden.
Mooie video, dus autisme heeft altijd de grondslag aan trauma en stress? bvd
Trauma en stress heeft enorme impact op de ontwikkeling en kan door een veelheid aan gebeurtenissen ontstaan.
@@MarcusKrielen Dank voor je antwoord, mvg
Goeie timing weer, dat ik dit tegenkom....bizar hoe dat lijkt te werken .
Beste Marcus, een vraag aan u: past u ook emdr toe?
Dag Leo, ik pas geen EMDR toe. Zoek daarvoor in je regio een EMDR therapeut.
Dankjewel voor de zeer interessante video! Na een jarenlange relatie met Asperger partner stemt dit tot (nog meer) nadenken/verwerking. Ik herken ook veel in Linda's verhaal... Waar ik benieuwd naar ben is hoe jij het dan ziet m.b.t. erfelijkheid. Vader van ex-partner had ook ASS. Alvast dankjewel!
Hallo Tonny, in de video heb ik het rond erfelijkheid over Epigenetica. De omgeving is van grote invloed. Google dan maar eens op.
Legt iemand ook de link met zware metalen in 💉 die direct in de bloed/brein barrière terecht komen?
Heb ik geen onderzoek naar gedaan, maar ik kan me voorstellen dat dit enige vorm van lichamelijk trauma zou kunnen zijn. Vaccinaties kunnen wel degelijk schadelijk zijn. En zoals we de afgelopen jaren hebben gezien zijn er vele bijwerkingen. Maar het antwoord moet ik je schuldig blijven.
Zeer juist kwik gaat nooit meer je lichaam/bloed uit en daarbij alles om het houdbaar te maken zoals je voedingswaarde in de dat ook hebben is niet gezond voor ons lichaam.
Voor iedereen die zich hier meer in wilt verdiepen, stopworldcontrol staat een serie door een team van journalisten die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar vele dingen waaronder dit kopje erin voor komt thefallofthecabal zeer aanraadbaar voor iedereen die meer wilt weten over interessante dingen.
Wauw... U pinpoint op deze korte tijd wat ik een levenlang voel, ervaart en probeer uit te zoeken. Dankjewel. Is er nog verbetering mogelijk bij 40j?
Er is altijd verbetering mogelijk Per-Olof met de juiste aanpak. Mocht je persoonlijk aan de slag willen gaan, kijk dan eens op mijn website naar de training autisme & trauma. Deze training staat gelijk aan 1 jaar intensieve coaching.
Alleen al dat deze Marcus Krieltjes ZEGT dat er iets te verbeteren valt, dat dat zelfs wenselijk zou zijn, en dat HIJ daarvoor gaat zorgen. Wat een enorme schande!!!
Zijn er publicaties te vinden m.b.t. jouw visie en m.n. onderzoek?
Hallo Michel, jazeker. Kijk eens naar het werk van o.a. Gabor Maté, Franz Ruppert, Bessel van der Kolk, Stephen Porges e.a.
Wat je hier allemaal omschrijft in de video is autistisch gedrag, wat inderdaad kan voorkomen bij trauma, maar autistisch gedrag is niet hetzelfde als autisme. Autisme is een andere (atypische) ontwikkeling, waarbij de ontwikkeling eerst gefocust is op cognitief en daarna op sociaal, en bij een typische ontwikkeling de ontwikkeling begint met sociaal en daarna pas cognitief. Bij iemand met autisme worden veel ontwikkelingsleeftijden binnen 1 persoon gezien (mas1p), ik ben het met je eens dat het geen stoornis is en geen defect, maar dit betoog is echt te kort door de bocht en het ‘genezen’ van autisme is echt de mens met autisme tekort doen! Want ook zoveel mooie en sterke kenmerken heeft een mens met autisme! Ik geloof dat een persoon met autisme zijn haar ‘zwakkere’ kanten zeker kan ontwikkelen, maar dat dat gebeurt door aan te sluiten bij zijn/haar leeftijd van dat ontwikkelingsgebied. Martine Delfos heeft hier heel veel over onderzocht en geschreven en ziet in mijn ogen de mens met autisme echt in zijn geheel.
Dank voor je reactie routeunknown. Is mij inderdaad 10 jaar geleden ook zo geleerd. Dus ik snap waar je vandaan komt. De ontwikkelingen staan echter niet stil, en wat je schrijft is inmiddels sterk verouderde kennis. 'Genezen' van autisme is voor sommige mensen een beladen term. Zeker als men sterk in diagnoses gelooft. Het is niet bedoeld om iemand met een diagnose tekort te doen. We doen de mens tekort door überhaupt te denken dat zoiets als een ASS diagnose bestaat (geldt overigens voor alle DSM-5 diagnoses). De klachten zijn inderdaad aanwezig, maar het hele model achter diagnoses is volledig onjuist. Ik heb daar recent nog een video over gemaakt (Het einde van de DSM-5). Of zoals recent nog door Prof. Dr. Floortje Scheepers (hoofd UMC/innovatie GGZ) besproken: "Er is nooit bewezen dat een diagnose als autisme überhaupt bestaat". De mens in het algemeen is prachtig, en iemand met ASS is niet mooier of minder mooi. En zeker niet meer (of minder) bijzonder dan de ander. Ook dan gaan we weer onderscheiden en in hokjes denken. We zijn allemaal prachtige wezens, met ieder eigen uniek trauma. Wat maakt dat een veelheid aan klachten kunnen ontstaan die door bewustwording en traumaheling geheel verholpen kunnen worden. Wat wij daar als individu mee willen en kunnen doen, is onze eigen keuze. Ook dat is niet een kwestie van beter of slechter: het is ieders eigen levenspad.
@@MarcusKrielen Ik ben benieuwd of je bekend bent met het werk/de onderzoeken/de theorieën van Martine Delfos, want dat is wel totaal anders dan de verouderde kennis uit de DSM-5. Hoewel ik dat zelf ook zo benoem, denk ik eigenlijk dat we niet eens kunnen spreken over een persoon met autisme, wel van een persoon met autistisch gedrag. En ik geloof dat dit gedrag veroorzaakt wordt (kan worden) door trauma. Maar ik geloof ook dat iemand met een atypische ontwikkeling (wat we dan noemen een autistisch persoon) niet hetzelfde is als iemand met autistisch gedrag. Ik geloof dat het voor ieder mens waardevol is om te kijken naar trauma, maar om dan te zeggen dat autisme genezen kan worden vind ik niet kloppen. Autistisch gedrag kan aangepakt worden, iemand die zich anders ontwikkeld heeft (ten opzichte van veel/de meeste andere mensen met een typische ontwikkeling) hoeft niet eens genezen te worden, maar mogen we gewoon zien als ieder ander mens (niet meer en niet minder) maar dan met een andere volgorde van ontwikkeling. (Net zoals bijvoorbeeld mannen en vrouwen een verschillende ontwikkeling hebben, met de daarbij behorende mannelijke en vrouwelijke kenmerken en sterke en minder sterke kanten. Ze zijn gelijkwaardig, maar niet hetzelfde en wanneer we dit erkennen en daar rekening mee houden stoppen we ook niet in hokjes.) Eigenlijk vind ik daarbij het woord autisme een vervelend woord, omdat autisme altijd vanzelf gekoppeld wordt aan autistisch gedrag en vaak ook het stereotype beeld dan men daarvan heeft. Zelf spreek ik dus liever van een persoon met een atypische ontwikkeling. Ik geloof ook dat door een atypische ontwikkeling je vaker onbegrepen bent geweest en het schoolsysteem daar bijvoorbeeld ook niet op is ingericht dus dat mensen met een atypische ontwikkeling sowieso al (Micro)trauma’s hebben opgelopen, naast de eventuele andere trauma’s die alle mensen oplopen. Nou lang verhaal, en ik snap wat je wilt zeggen. Maar ik denk dat je te zwart-wit bent in je verhaal en dat je autistisch gedrag over één kam scheert met een mens met een atypische ontwikkeling.
Ik geloof dat het schadelijk is voor de mens en zijn omgeving door te stellen dat autisme (atypische ontwikkeling) genezen kan worden, want allereerst geloof ik dus dat er niks is wat genezen moet worden en mocht iemand met al zijn/haar trauma's aan de slag gaan, maar daarna nog steeds tegen bepaalde dingen aanlopen, dan zal diegene dat altijd op zichzelf betrekken en denken dat hij/zij niet goed genoeg z'n best heeft gedaan om trauma's te onderzoeken en te helen. Denk dat ook mensen met een atypische ontwikkeling veel baat kunnen hebben bij het onderzoeken en helen van trauma's net zoals alle mensen dat hebben, maar dat je daarmee nog niet naar de hele mens kijkt wanneer je geen rekening houdt met de andere ontwikkeling en de daarbij behorende sterke en minder sterke kanten. We vragen van mannen namelijk ook niet om precies hetzelfde als vrouwen te zijn en andersom.
De manier van kijken naar autisme zoals Martine Delfos omschrijft in haar onderzoeken (en vele boeken en lezingen) zou eigenlijk niet gemist mogen worden wanneer je zegt autisme expert te zijn. 😊 Sorry voor mijn ellenlange verhaal, maar ik merk dat ik aan ga en geraakt word door jouw benadering van autisme, omdat ik heel veel mensen met een atypische ontwikkeling (autisme) heb in mijn familie en vriendenkring en ook sommige mensen daarvan zich al jaren hebben bezig gehouden met traumaheling en daarbij nog steeds niet al hun 'problemen' verklaart of opgelost hebben. En bij de benadering van autisme als atypische ontwikkeling zoals Martine Delfos heeft omschreven pas echt de kern van deze mensen wordt geraakt en gezien. Hoop dat je toch aan het denken gezet wordt hiermee en je met een open blik (een van) de boeken van Martine Delfos gaat lezen. 'Autisme als atypische ontwikkeling' is daarbij een aanrader. Fijne dag!🍀
Ik kreeg pas diagnose autisme nadat ik trauma's en zware tijden had meegemaakt. Daarvoor had ik er nooit last van :( !!!!
Als je er eerder nooit last van had, dan is dat een teken dat er geen sprake is van autisme.
Ja! Dat idee had ik ook al.
Interessant! Ik ben ook zoekende op dit gebied. Zelf denk ik dat we al beïnvloed worden vanaf het prille begin. Alles onbewust, van het afsterven van je tweelingzus/broer tot aan alle ervaringen van je moeder. Als je wordt geboren begint het bewustwordingsproces en de eerste jaren worden de grote route lijnen zichtbaar, alleen moet jij ze ook nog zien en ja dan ook je omgeving.
Vroeger was er sociale cohesie in de wijk. Bijna iedereen was betrokken in de wijkgemeenschap.
Men ging ook naar de kerk dus we zaten ook in een kerkgemeenschap.
Families waren groter en hechter.
Hierdoor zat je als kind al snel in meerdere gemeenschappen. Het is dan moeilijker voor een narcist om je te isoleren en beschadigen.
De moderne maatschappij is voordelig voor narcisten....
Narcisme is iets anders dan autisme. Maar ik ben het met je eens dat sociale cohesie erg belangrijk is.
Ja narcisme is iets anders, maar waar Divine op doelt is als Autist ben je een mooi gemakkelijk slachtoffer voor een Narcist
Zo te horen is Gabor Maté één van je inspiratiebronnen. Die heeft hier baanbrekend onderzoek in gedaan en een boek over geschreven en vertelt ook hoe je het kan helen in “het verstrooide brein”. 🙏🏻
Zeker, kijk ook eens naar Stephen Porges. Dat is waar Maté de koek vandaan haalt :)
Is autisme een hetzelfde als PTSS? Bij mij is de diagnose PTSS gediagnosticeerd, ik hoor wel veel herkenningspunten..
Hallo Samantha, zoals ik in de video benoem is bij autisme onderliggend sprake van enige vorm van trauma. PTSS is ook een gevolg van trauma. 99% van de DSM-5 diagnoses komen voort uit trauma. Dus de herkenning die je hebt komt door de gemeenschappelijke link: trauma.
@@MarcusKrielen Oke vandaar.. Bedankt voor je bericht. Ik leer veel van jou video's en het geeft me een steuntje in de rug. Ik ben je ontzettend dankbaar Marcus!
Hoewel niet saai luister ik misschien te kritisch maar er vallen mij een paar onlogische voorbeelden op. Zo zegt u dat het u opviel dat alle mensen met ASS een of andere vorm van trauma hadden doorgemaakt in hun jeugd... Dat vind ik een heel algemene conclusie. Heeft niet 99,9% van de mensen wel ooit een of andere vorm van trauma meegemaakt in hun jeugd? Het lijkt me onmogelijk om iemand te vinden die niet een of ander trauma doorgemaakt heeft in zijn/haar jeugd.
Het is zeker waar dat het grootste deel van de mensen enige vorm van trauma heeft meegemaakt in de jeugd. De wereld waarin wij leven is per definitie traumatiserend. Echter, hoe trauma tot uiting komt is per individu verschillend. De ene persoon wordt chronisch ziek, de andere krijgt geestelijke problemen..er is een veelheid aan uitingsvormen. Zo is dat ook met ASS, en bijvoorbeeld problemen rondom hechtingstrauma.
@Marcus: graag de bronvermelding van je citaat door Porges?
Zie: The Polyvagal Theory: Neurophysiological
Foundations of Emotions, Attachment, Communication, and
Self-Regulation.
Ik heb het nu niet over klassiek autisme, maar ook dat heeft met hooggevoeligheid te maken, met gezien/gehoord/begeleid te zijn en de eigen intelligentie, maar dan niet door trauma, maar anders bedraad te zijn.
Ik kan beamen wat je zegt. Een paar jaar geleden toen ik eindelijk rust vond op m'n eigen plekje werd ik me bewust van mijn add en autisme trekken. Ik legde toen al de link dat het met hooggevoeligheid had te maken. Alleen bij (mijn) trauma's is dat hyper alertheid wat dezelfde symptomen geeft die mensen met ad(h)d en ass hebben. Ook mensen met hersenletsel ervaren deze symptomen, omdat het te maken heeft met onderontwikkeling, verzwakt of beschadigde pre frontal cortex. Ik denk dat bessel van der kolk en gabor maté baanbrekend zijn voor de toekomstige (neuro)psychologie.
Ik denk ook dat mensen met opgelopen trauma's en die deze diagnoses krijgen in 1e instantie zwz al gevoeliger van aard zijn.
EINDELIJK iemand die niet alleen maar kijkt naar wat hij geleerd heeft maar verder kijkt op een logische manier. Dit zouden er veel meer moeten doen. De kans is altijd aanwezig dat er ooit een fout is gemaakt en daar moet je altijd rekening mee houden. Door deze video is me veel duidelijk geworden, dank je wel Marcus! 🙂👍
Graag gedaan Charles en dank!
Kan ik uit de video opmaken dat als er bij een mens géén sprake is van stress of trauma dat er dan per definitie geen sprake kan zijn van autisme?
Hallo Erewhon, het is iets complexer dan dat. Maar zoals Dr. Stephen Porges (Polyvagal Theory) zegt: "“There is no such thing as bad responses - these are adaptive responses” In de kern heeft dit te maken met (vroegkinderlijk) trauma en (chronische) stresservaringen. Als we op jonge leeftijd worden blootgesteld aan situaties waar we als kind niet mee om kunnen gaan, en waar ouders/verzorgers niet het vermogen hebben om passende emotionele ondersteuning te bieden, gaan we als kind overlevingsstrategieën ontwikkelen. Deze strategieën vinden we terug in diverse diagnoses, waarvan autisme er 1 is. "Trauma is not what happens to you, it's what happens inside you as a result of what happened to you."(Gabor Maté).
@@MarcusKrielen Bedankt voor de reactie Marcus. Met het oerwoud aan definities/zienswijze van het begrip autisme is er voor mij soms geen touw meer aan vast te knopen. Heb de film Crazywise gezien, en in die film maakte Gabor Maté een bijzondere indruk op me.
Ik ben nieuw hier ! Ben benieuwd
Sinds ik bij een holistischsch trauma centrum een holistisch therapeut heb..gaat er een wereld voor me open....het is eigenlijk gewoon mens zijn IPV "therapeut". Echt contact, en geweldig open-minded! Ik begin de delen van mezelf die er nooit mochten zijn, ( waar ik amper een idee van had) eindelijk te zien en langzaam te waarderen. Hij laat mij weer zien wie ik eigenlijk was en dus nog ben ...ik vind het bijzonder. Eindelijk bof ik ook eens een keer..😊😊😊. Deze video van jou sluit aan bij wat me laatst vertelt is, waarvan ik nog niet wist wat ik ervan moest denken. Maar nu valt het op zijn plek.. echt te gek , zeg maar 😁👍🏻👍🏻👌👌👌
Waar is dit holistisch trauma centrum??!
Dat wil ik ook wel graag weten.
Dank je wel Marcus! Wat duidelijk uitgelegd! In mijn familie komt veel autisme voor en het is fijn een goed begrip van de achtergrond hiervan te hebben! ❤
Ik snap wat je zegt, maar volgens mij generaliseer je de informatie heel erg en leg je verbanden die dan weer niet onderbouwd zijn. Trauma versterkt of veroorzaakt het “autistisch denken” zoals ze dat noemen, in het brein, dus het kan zijn dat je geen autisme hebt, maar je brein door trauma wel reageert in “autistisch denken”. Door je zenuwstelsel meer te leren reguleren kan het “autistisch denken” ook verminderen of zelfs weggaan, waardoor je klachten een uiting kunnen zijn van een traumarespons en je daardoor een andere ontwikkeling van je zenuwstelsel hebt. Alleen als je wel degelijk autisme hebt, heeft je brein doordat het meer verbindingen dan anders heeft en dus het verwerken van informatie anders gaat, altijd een vorm van “autistisch denken”. Wel is het ook zo dat trauma bij autisme dit autistisch denken ook nog eens versterkt, waardoor als je meer rust in je zenuwstelsel kan krijgen, je klachten ook minder worden. Dus het is niet altijd per se zo dat autisme “weggaat” of “niet bestaat” als je het trauma aanpakt. Wel is het te vergelijken met een orchidee en een paardenbloem, paardenbloemen groeien in weer en wind en hebben een ander soort van aandacht nodig en gedijen al heel snel heel goed, terwijl als je iemand met autisme (orchidee) in een gezonde omgeving zet en de juiste hoeveelheid zonlicht en water geeft, dan gedijen ze ook heel goed en bloeien ze prachtig zonder veel klachten. De omgeving en de vorm van aandacht die je krijgt, heeft dus wel een grote invloed op de uiting van “autistisch denken” en dus je zenuwstelsel. Autisme zit hem dus niet altijd in het getoonde gedrag zoals ik je steeds hoor zeggen, dat is slechts de uiting ervan. Het is wel goed om te onderzoeken in een diagnoseproces of je klachten gerelateerd zijn aan trauma en of er dan van autisme geen sprake is.
Dankjewel voor jouw toelichting Amber. Om het punt nog duidelijker te maken: "Autisme, ADHD, borderline, het zijn allemaal diagnoses die in de DSM-5, het grote handboek van de psychiatrie staan. Er is echter nooit hard bewijs gevonden dat die aandoeningen daadwerkelijk bestaan. Psychische problematiek zou op een andere, bredere manier aangepakt moeten worden." (Prof Dr. Floortje Scheepers (hoogleraar innovatie GGZ, hoofd psychiatrie UMC Utrecht).
In het verleden zat ik op speciaal onderwijs t/m mijn 18e. Ik was 14 toen ik te horen kreeg dat ik Autisme heb en ASS heb.
Herken je jezelf nu nog steeds in de diagnose Robin?
Kan autisme ook door de vroege vaccinaties ontstaan omdat dan de hersenen nog in ontwikkeling zijn?
nee, het is je brein die een bepaalde stof te veel aanmaakt waardoor het brein anders gaat werken, dit gebeurt al in de buik. zo is deze video ook complete onzin
Ik ben opgegroeid in een narcistisch familiesysteem, daar was ik the scapegoat, ik heb een diagnose Aspergersyndroom. Via Leo Kannerhuis heb ik een herziening van diagnose aangevraagd,omdat er tijdens de diagnose totaal niet gevraagd werd naar gezin van herkomst. Ik had toendertijd een zeer diepliggende overtuiging dat er wat mis met mij was, en de behandeling die ik thuis altjd kreeg normaal was. Ze keken naar het gedrag maar niet naar de context van dat gedrag!. Ik heb allerlei dsm diagnoses gekregen, maar zie nu in dat mijn moeder waarschijnlijk, de verborgen narcistische persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik kan wel een boek schrijven over wat ik met mijn moeder heb meegemaakt.
Hallo Corien, ondanks alles goed om te lezen dat je tot andere inzichten bent gekomen. Trauma reist door families totdat er een persoon is die bereid is het patroon te gaan doorbreken. Heel herkenbaar dat niet naar de context wordt gekeken. Als ik je ergens bij kan helpen, hoor ik het graag. Sterkte bij jouw herstel.
Zo super, de reacties te lezen op dit kanaal, mensen een keer correcte kennis mogen genieten.
Wat jij zegt over het parasympathisch zenuwstelsel klopt niet. Dat is niet de freeze stand, maar de rest en digest (ontspannen toestand waarin de cellen weer energie opbouwen, de organen herstellen, voedsel verteerd wordt etc). De fight, flight, freeze stand is de sympathica.
Hallo Hippespinster, het klopt helaas niet wat je zegt. De hoge toon v/d dorsale vagus is verantwoordelijk voor de freeze respons. De dorsale vagus is onderdeel van het parasympathische zenuwstelsel. En ja, het parasympathische zenuwstelsel is ook verantwoordelijk voor rusten en verteren. Dat is de lage dorsale toon. Graag gedaan ;)
Heb heel veel microtraumas gehad en mn ouders twijfelden altijd of ik lichtelijk autistisch ben.
Ik weet niet als je EFT kent (emotional freedom technique). Zou EFT kunnen werken op autisme? Ik heb een vriendin met een zoon met autisme en ik gebruik EFT zelf veel, maar ik weet niet of dit ook een hulp zou kunnen zijn voor een autistisch kind. Plus hoe pak je dat dan aan. Supere video's, enorm goed uitgelegd en ja trauma is zeker de oorzaak van de meeste ziektes in deze wereld, waarbij EFT ook schitterende dingen kan doen. Veel succes verder met je kanaal en zaak. Mieke
Hallo Mieke, EFT is zeker een krachtige tool die ik zelf ook gebruik. Echter, het is een schakel van kennis & tools waarbij een holistische aanpak noodzakelijk is.
Ik heb als 6 jarige kind ook de diagnose ASS gekregen. Dat had verder gevolg van mijn schoolloopbaan. Ik was in een school terecht gekomen dat niet voor mij was. Waardoor ik mijn leerkrachten op de zenuwen deed werken. Later heb mij weer laten testen. Daaruit kwam ADHD uit
Maar ook ASS. Mijn mama was daar niet akkoord mee. Dus weer laten testen dat ging goed en kwam ADHD uit
ASS kan dat bij personen weg groeien
Dag Lieven, het probleem is dat er vele misdiagnoses zijn. Dat blijkt ook weer uit het voorbeeld dat jij benoemt.
Autisme is aangeboren...
Interessant. Maar zou het niet ook kunnen dat sommige mensen kwetsbaarder zijn en eerder trauma's oplopen dan anderen? Dat ze een aangeboren gevoeligheid hebben, die je bv. autisme zou kunnen noemen, die ze misschien kwetsbaarder maakt? Dus autisme => (gevoeligheid voor) trauma.
Trauma vind ik daarbij een groot woord, maar ook als ik naar mijzelf kijk weet wel dat er ervaringen zijn geweest die ik misschien niet goed kon verwerken en die gevolgen hebben gehad. Dat gezegd hebbende is het natuurlijk een prima idee om bij autisten te kijken waar ze vastlopen, hoe traumatische ervaringen daarbij een rol spelen, en hoe de invloed van die ervaringen kan worden verminderd.
Hallo Christiaan, dankjewel voor je vraag/opmerking. Dat hangt samen met allerlei factoren. Iedere persoon is verschillend, en iedere thuissituatie is verschillend. Ik geloof dat de mens in essentie compleet en heel is, en dat door allerlei omstandigheden verstoring ontstaan in de ontwikkeling. Dat kan al vanaf de conceptie zijn, tijdens de zwangerschap, de opvoeding, maar ook bijvoorbeeld ervaringen op school. Stress & trauma van deze ervaringen slaan we op in ons lichaam, waardoor we allerlei mentale- en/of fysieke klachten kunnen krijgen. Ook dit is weer per persoon verschillend.
@@MarcusKrielen Dag Marcus, dank voor je reactie. Daarin ga je er helemaal niet op in dat mensen toch ook verschillend geboren worden. Als ik de aantekeningen bekijk die mijn moeder maakte toen wij klein waren valt vooral op hoe verschillend die kinderen vanaf het begin waren. Nogmaals, ik vind jouw verhaal interessant en relevant. Maar wel erg eenzijdig.
@@co7013 Het is logisch dat kinderen verschillend zijn. Ieder kind is een uniek individu met eigen persoonskenmerken. Maar het gaat hier over trauma. Zoals ik beschrijf kan trauma al ontstaan tijdens de conceptie of zwangerschap (dus voor de geboorte). Dat hangt bijvoorbeeld samen met de mate van stress die een moeder tijdens de zwangerschap ervaart, hoe de relatie tussen ouders is in die tijdsperiode, hoe ouders in hun vel zitten tijdens die periode en/of de conceptie, of het kind uit liefde is verwekt (en welkom is) enz enz. Daar zijn heel veel componenten bij betrokken. Plus onderschat ook niet dat ouders zich vaak niet bewust zijn van hun eigen trauma('s). En dat deze ook generationeel doorgegeven kunnen worden. Trauma is complex (en de mens ook), waardoor uitgebreid onderzoek nodig is per casus.
@@MarcusKrielen Erfelijkheid is ook complex. Maar het bestaat wel. En daar ga je ook in dit antwoord weer compleet aan voorbij. Dat gezegd hebbende vind ik het interessante van jouw benadering dat het (voor een deel) gaat om factoren die beïnvloedbaar zijn. En erfelijkheid is dat niet.
@@co7013 Bekijk de video nog een keer, want ik lees dat je een aantal zaken hebt gemist. Bijvoorbeeld over epigenetica. En de rol die omgevingsfactoren (ook trauma) speelt in de wijze waarop onze genen worden beïnvloed. Door epigenetische veranderingen wordt de functie van een gen anders. Als in je leven epigenetische veranderingen ontstaan, kun je deze ook doorgeven aan eventuele kinderen. Interessant vakgebied ;)
Dit is eigenlijk ook heel logisch met dat schrikken, want waarom lopen de meeste mensen gewoon door bij een knal van vuurwerk en ga ik er gewoon bij gillen soms! Ik snapte er helemaal niks van! Een van mijn eerste herinneringen was dat ik wegliep toen mijn vader en de buurman de schutting aan het slopen waren. Toen was ik een jaar of 3.
Me vandaag ook weer helemaal lam geschrokken van een hond die ineens uit een schuur rende. Het is niet zozeer de hond, maar eerder de angst om door wie dan ook overvallen te worden, van voren aangevallen te worden, ook door mensen.
Hoe kom je met jou in contact, kan je ook therapie bij je volgen?
Neem even contact op via info@marcuskrielen.nl
Goeie analyse over vroeg kinderlijk trauma ofwel hechtingsstoornis. Bij geen gebrek aan goed ontwikkelde, stabiele en empatische ouders, zou hechtingsstoornissen niet meer bestaan en zou dit filmpje overbodog zijn.
Dan blijven alleen nog de asser over die niets te maken heeft met deze problematiek.
Dank voor je toelichting, je geeft aan dat je de hele gezinssituatie bekijkt in geval van een kind met trauma klachten/autisme. Behandel je dan wel kinderen? Of ga je alleen met de ouders aan de slag aangezien het kind vanzelf mee veranderd.
Hallo Marijke, per casus is dat inhoudelijk verschillend. Soms alleen de ouders, soms in combinatie met de kinderen. Soms ook school en/of grootouders. Dit is afhankelijk van de problematiek die in het gezin speelt.
kan een traumatische jeugd ook leiden tot ADHD? Want ADHD is volgens de epigenetica ook het gevolg van omgevingsfactoren..
Hallo Annika, het is inderdaad bekend dat ADHD een gevolg is van trauma. En dat is ook mijn persoonlijke ervaring en mening.
@@MarcusKrielen Waarom heeft het ene kind in een gezin geen last en gaat normaal door het leven en de andere wel adhd? Zelfde opvoeding, zelfde ouders, zelfde omgeving?
@@ireneossewaarde4643 precies mijn vraag en waarom naar mijn mening deze "theorie mank gaat" er zijn supermooie, veilige gezinnen met meerdere kids waarbij 1 van de kinderen ASS heeft en de anderen niet, waarbij zusjes of broertjes het andere kind zelfs emotioneel supporten...wel denk ik, zoals vorige mevrouw omschreef dat er door de huidige tijd te snel wordt gelabeld terwijl er heel andere zaken spelen.
@@ireneossewaarde4643 Dankjewel voor je vraag. Dat zou ik in het specifieke gezin dat je beschrijft moeten gaan bekijken. Daar kunnen allerlei factoren onderliggen, aangezien trauma complex is. Wellicht dat de zwangerschap van dit specifieke kind stressvol was, wellicht zijn er in die fase problemen tussen ouders zijn geweest etc etc. Maar ook wat we als 'normaal door het leven gaan' beschouwen, is ook weer erg persoonlijk. De mate van bewustzijn in een gezin bepaalt ook weer welke problematieken wel/niet worden gezien, wat wel/niet wordt gevoed. Er zijn veel factoren die een rol spelen. En daarnaast is er ook nog transgenerationeel trauma wat een rol kan spelen. Ik ken in ieder geval geen enkel gezin (en ik heb er heel veel gezien en begeleid) waar een diagnose is gesteld, waar niet enige vorm van trauma in het gezin speelt. Het gedrag van een kind is altijd het product van de conditionering en patronen van de ouders: het spiegelt wat er in een gezinssituatie speelt. Of het nu gaat om onverwerkt trauma van de ouders, verslavingen, maar ook een onvermogen om kinderen te zien, te begrijpen...het vergt training om dit als professional te onderzoeken.
@@merel6262 Hallo Merel, voor het antwoord op jouw vraag, zie mijn reactie op het bericht van irene. Ook mee eens dat er te snel wordt gelabeld, maar ook heel vaak foutief wordt gelabeld.
Verklaart dat ook waarom soms 1 kind in een grote familie met autisme wordt gediagnosticeerd / overduidelijk autistisch is en verder van al die familieleden geen enkele?
Ik bedoel: misschien heeft dat ene individu een groot psychisch trauma meegemaakt of zelfs meerdere en de andere familieleden niet.
Hallo Remco, ja dat is mogelijk. Het hoeft niet altijd een groot psychisch trauma te zijn, ook een stapeling van kleine trauma's kan een rol spelen. Goede vraag.
waarom hebben mijn broers dan geen autistisch brein
Op 18min doet u een uitspraak die naar mijn gevoel helemaal niet correct is ik, begrijp denk ik wel wat u wil uitleggen en maar het komt gewoon helemaal fout over.
Ik ga er van uit dat het "ongelukkig geformuleerd is", indien niet hoop ik dat u nu, drie jaar later nog nieuwe inzichten hebt opgedaan.
Het autistische brein (of neurodivergent brein) is anders maar daarom niet automatisch een "trauma brein"
Bepaalde gedragingen zijn helemaal normaal, die horen bij de persoon.
Bij extreme stress worden bepaalde gedragingen gewoon intenser en dus vaak ook veel zichtbaarder voor de buitenwereld.
De uitleg over de neurologische aspecten van het menselijk brein en de effecten van trauma en stress vind ik wel heel duidelijk geformuleerd.
Autisme behandelen dat klinkt écht vies!
Hallo Joko649, dankjewel voor je vraag. Het is niet ongelukkig geformuleerd, maar ik zal het nog duidelijker voor je trachten toe te lichten. Het autistisch brein (of neurodivergent brein) is inderdaad anders. Echter, de aanname dat zoiets als autisme überhaupt bestaat is onjuist. De klachten zijn zeerzeker aanwezig, maar er is nooit hard wetenschappelijk bewijs gevonden dat een aandoening als autisme bestaat (zie ook prof.dr. Floortje Scheepers hoofd innovatie GGZ). Zie voor alle details ook mijn video die ik over de DSM-5 heb gemaakt. Ook daar zien we dat diagnoses eigenlijk niet geduid kunnen worden met de DSM-5, en er veel breder (holistisch) naar de oorzaak van de klachten gekeken dient te worden. Trauma is echter de overkoepelende factor waar al deze 'aandoeningen' onder vallen. Autisme, ADD, ADHD, depressie, PTSS, borderline etc zijn dus feitelijk uitingen (response) van onderliggend trauma. En trauma is breed. Dat kan ontstaan door en zware bevalling, maar ook een ouder met psychiatrische problematieken, onvermogen zich te binden aan het kind, en ook echtscheidingen kunnen traumatisch zijn. Zelfs intergenerationeel.Trauma beïnvloedt o.a. de sociale en emotionele ontwikkeling. Maar ook het brein wordt beïnvloedt. En de algehele gezondheid en levensverwachting kan er zelfs onder te lijden hebben ( zie tevens de ACE studies). Het is inderdaad juist dat (zodra stress toeneemt) de persoon met trauma (en dus ook autisme) meer moeite zal hebben zichzelf te reguleren. Dat heeft weer alles met co-regulatie vanuit de ouders te maken (en/of andere personen die veelvuldig bij de opvoeding betrokken waren). Goede co-regulatie is noodzakelijk om het ventrale deel van het autonome zenuwstelsel tot ontwikkeling te laten komen. Hebben ouders dit vermogen niet, kunnen veelvuldige problemen ontstaat bij o.a. sociale interactie maar ook stress management. En logisch ook bij 'autisme'. Hartelijk dank voor je vraag, altijd goed om extra te verduidelijken.
Proficiat. Wat ik al jaren vermoede ,namelijk dat het label autisme zijn oorsprong vind in trauma en stress binnen het gezin word door u haarfijn uit gelegd. Onverwerkt trauma bij één of beide ouders en de stress die er vervolgens in het dag dagelijkse leven door ontstaat word onbewust door gegeven aan de omgeving. "Bevriezing" als overlevingsstrategie bij het kind.
ASS kan in bepaalde symptomen lijken op post-traumatische stress syndroom. Als er duidelijke aanwijzingen zijn van traumatische gebeurtenissen kan diagnose autisme over het hoofd worden gezien. En PTSS en ASS zijn totaal verschillende dingen. Autisme is iets waar je mee wordt geboren en PTSS niet.
Dank voor je reactie Saturnaquario, het is eerder andersom: ptss en autisme zijn beide gevolg van onderliggend trauma. PTSS en ASS zijn inderdaad verschillende dingen, en verschillende uitingsvormen van onderliggend trauma. Ook de aanname dat het is aangeboren, ligt iets genuanceerder. Onverwerkt trauma van 1 of beide ouders kan worden doorgegeven. Maar ook complicaties tijdens de zwangerschap en/of conceptie kunnen een rol spelen. Meestal een vroegkinderlijke oorzaak. Ook chronische ziekte kan een uitingsvorm zijn. Omdat wij als mens allemaal uniek en verschillend zijn manifesteert onderliggend trauma zich in vele vormen. Kijk ook eens naar het werk van Stephen Porges, Bessel van der Kolk en Gabor Maté als je geïnteresseerd bent in deze materie.
Geweldig. Eindelijk iemand die het snapt en de ballen heeft om het huidge 'label paradigma' - wat alleen maar tot verdere problematiek leidt - te doorbreken. Hulde. Je ben kraakhelder en krachtig. Inspirerend. Heel verfrissend en onthullend.