Może nie ja osobiście, lecz moja przyjaciółka miała nieprzyjemną sytuację z coming outem. Jako iż jest ona BI, chciała zrobić coming out przed matką. Skończyło się tak, że przez 2 dni musiała nocować u mnie, bo została wygoniona z domu, jednakże na szczęście po 2 dniach jej matka się zreflektowała. Życzę wszystkim osobom z tęczowej strefy, byście mogli spokojnie żyć i by wasze coming outy były odebrane pozytywnie! Edit: Bardzo dziękuję za 663 like! ^^
Zastanawia mnie tylko jedno. Po co robić coming outy. Jakby hetero nie przychodzą do rodziców, znajomych etc. i nie mówią siema jestem hetero. To po co robią to osoby innej orientacji? Nie lepiej po prostu być i jak znajdzie się nwm babę będąc babą bądź chłopa będąc chłopem etc. To po prostu przedstawić jako partnera? I piszę to jako osoba biseksualna i heteroromantyczna
@@natinatalia2710 przedstawianie właśnie partnera rodzinie to coming lut że np. jest się hetero czy homo etc. Tylko taki szybszy bo mówisz że od razu kogoś masz
@@Alex_Furry1789 XD empatia nie ma tu nic wspólnego z tym, że tego nie rozumiem po prostu. Tak samo jak to że ktoś nie robiąc coming outu może kochać rodziców. Teorie nie wiem skąd wyssane.
Kochani, Kochane i Osoby Kochające, pamiętajcie, że coming out nie jest czymś, co MUSICIE zrobić. Jeżeli czujecie się niepewnie np. przed swoimi rodzicami, to NIE MUSICIE im mówić o swojej orientacji psychoseksualnej i/lub tożsamości płciowej. Nie czujcie na sobie presji, że coming out jest obowiązkowy, outujcie się przed osobami, którym ufacie, nie róbcie nic na siłę, zadbajcie przede wszystkim o swój komfort
Jak prowadzić szczere i zdrowe relacje z kimkolwiek, kiedy się coś wiecznie ukrywa. Nie powinno się zmuszać do Outowania i outować za kogoś, ale żeby ze spokojem patrzeć w lustro i spać to TRZEBA (te duże litery sprawia że wyda się to WAŻNE), któregoś dnia zastanowić się nad swoją tożsamością i ja umieć ją określić. Na tym chyba polega samoświadomość, cn ?
Nie wiem ile osób to przeczyta ale mam ciekawą rodzinną historię. Jestem mężczyzną jasno określonym jako heteroseksualista w dość otwartym i lewicowym domu. Mam dwoje rodzeństwa jednego brata i jedną siostrę. Brat jest homoseksualistą a siostra asem. Oboje wyszli na piśmie takim otwartym listem do rodziny. Brat z rok albo dwa temu, a z kolei siostra kilka dni temu. Oboje (,,oczywiście'' jak na naszą otwartą rodzinę) spotkali się ze wsparciem ze strony nas wszystkich co było dla nas zupełnie normalne. To co chciałem opisać to w jak różny sposób oba te listy zostały napisane. Brat w swoim opisał własną historię o tym kiedy zrozumiał kim jest co skłoniło go do przemyśleń na ten temat i jak się czuje. Moja siostra z kolei postanowiła nas poinformować o fakcie i dodać kilka przydatnych ilustracji oraz ciekawostek na temat kultury swojej orientacji. Oba uważam za ciekawe i dobre sposoby. Co najbardziej mnie dotknęło to fakt że siostra w swoim zostawiła miejsce na komentarz bądź rysunek od siebie. Ja w sumie jako jedyny zostawiłem czterolistną koniczynkę na szczęście. Zapamiętam to chyba do końca życia bo siostra po zauważeniu owej koniczynki przyszła do mnie i podarowała mi pierwszego przytulasa od lat ( nasza rodzina raczej stonowanie okazuje emocje wobec siebie). Anyway taką historią chciałem się podzielić może ktoś miał podobnie albo się zainspiruje. Film jak zawsze przyjemny. Besoski dla wszystkich loszków i loszek czytających to
„Nasza rodzina raczej stonowanie okazuje emocje wobec siebie”. No to już wiadomo skąd te patologie. Brak miłości ze strony rodziców. Ale spokojnie, wyjdą do normalnych ludzi, to społeczeństwo ich naprostuje...
@@prezi1992 zgadza się, np zoofil też może mieć jakieś pojęcie miłości czy pociągu seksualnego - ale są one po prostu chorobliwe, nieprawidłowe, i póki co to właśnie religia oferuje ukojenie osobom, które nie chcą praktykować swoich zachcianek...
@@zi3t3k Oj Pani Ewa nie jest wielkim umysłem niestety co nie znaczy , że zawsze niema racji i nie umie powiedzieć niczego mądrego. Pani Ewa przede wszystkim patrzy na świat i ludzi przez pryzmat psychologi ,a niestety psychologia często mija się z rzeczywistością :( to jest nauka wciąż w powijakach przegrywa w starciach ze wszystkimi innymi naukami ścisłymi takimi jak biologia chociażby . Tutaj też gada o tej Najce niestety bzdury prawda jest taka , że Najka to dobra osoba , o bardzo dobrym i miłym sercu , jednak jest pod silną indoktrynacją , którą prawdopodobnie została wyniesiona z domu w dodatku , ona nie wie wiele o religii niestety ,a wiem to bo ja wiem dużo więcej od niej często też nawet księża mówią wprost , że ta kobieta się myli. Najka tak naprawdę jedyne czego potrzebuje to hmmm ,a co ja się będę szczypał porządnego "bolca" potrzebuje no i faceta na stałe :) to wszystko jej z czasem przejdzie ponieważ no jest kobietą to ma swoje potrzeby , które w sobie tłumi ,ale tego wiecznie tłumić się nie da , a nie będzie miała chłopaka , potem , narzeczonego w końcu męża jeżeli jej kontakt z facetami stanie na trzymaniu się za ręce i miłych słówkach więc i tak w końcu dojdzie do tego , że Najka straci dziewictwo i zacznie się wyrabiać.
Miałem pewną nieprzyjemną sytuację która zreflektowała moje poglądy na temat coming outów i jak ważne one są idk. W każdym razie, było to z 3 lata temu, moja siostra miała przyjaciółkę która była homoseksualna i miała ultra-katolickich rodziców, wszędzie krzyże w domu w niedzielę do kościoła mantry o wierze itd. Iii ta koleżanka, postanowiła zrobić coming out, co było chyba błędem bo rodzice ją wykopali z domu na dobre 2 miesiące (Przyszła do nas, i ugościliśmy ją przez te 2 miesiące), rodzice próbowali ją leczyć, egzorcyzmować a potem grozić wydziedziczeniem itd. Generalnie, uwrażliwiło mnie ta sytuacja na sytuację osób LGBT w polsce i na zatrważającą ilość dehumanizacji i przykrych sytuacji które je spotyka. A koleżanka ma się chyba dobrze, ma dziewczynę z tego co pamiętam
Wiele razy mam taką myśl, że nie wytrzymam w tym kraju. To, co się dzieje tu w związku w LGBT, to jest masakra. Jej rodzice powinni się bardzo wstydzić, że są takimi okrutnymi rodzicami, a Wy jesteście wspaniali, że ugościliście ją przez aż dwa miesiące. Pozdrowionka ❤️
To ja może podzielę się swoimi doświadczeniami na temat braku akceptacji swojej własnej orientacji. Jestem bi, ale dotarło to do mnie dopiero kiedy byłam w 3 klasie gimnazjum. Pamiętam, że miałam dosyć niezręczny coming out. Nienawidziłam swojej orientacji i za każdym razem jak komuś mówiłam, że jestem bi zaczynałam płakać a raz nawet dostałam przez to ataku paniki. Myślałam, że nigdy nie zaakceptuję swojej orientacji. Minęły 4 lata i w pełni pokochałam siebie i swoją orientację. Wymagało to pracy, ale wreszcie przestałam się wstydzić tego kim jestem. Co więcej moja orientacja się zmieniła. W gimnazjum określałam swoje upodobania jako 85% chłopaki i 15% dziewczyny. Teraz określam jako 65% kobiety i 35% mężczyźni. Moje rady do osób nieakceptujących swojej orientacji: 🌸give it time 🌸pracuj nad swoim mindsetem, staraj się być dla siebie dobry 🌸rozmawiaj o tym z osobami które cię akceptują i rozumieją 🌸jeżeli możesz zapisz się na terapię 🌸rozmawiaj z innymi osobami lgbt 🌸nie próbuj siebie oszukiwać, to niczego nie rozwiąże!
Pamiętam jak dotarło do mnie w gimbazie, że wolę facetów i intensywnie zacząłem sobie udowadniać, że wcale tak nie jest i mam po prostu nasrane we łbie, albo to wiek i homoseksualizm zastępczy - jak nie mam samicy w swoim otoczeniu, to kleję się do czegokolwiek, w tej sytuacji kolegów, i libido spadnie mi po siedemnastce. Relacja z samym sobą toksyczna w chuj i po dziś dzień wychodzę z szatni na wuefie, bo czuję się ze sobą źle tylko dlatego, że tam jestem. Mój obecny chłopak dowiedział się o moich uczuciach dopiero z trzeciej ręki, a i tak kolejne pół roku odpychałem go od siebie, argumentując, że związkiem z chłopakiem spierdoli sobie życie Dzieci, nie róbcie tak, a jedyne czego nie powinno się w dupie mieć to kija, amen ://
Ja dalej zastanawiam się czy jestem biseksualna, ale ogólnie pamiętam że jak podkochiwałam się w pewnej dziewczynie, to mówiłam sobie 'nie no, musiało mi się coś pojebać w głowie' albo 'mózg mnie oszukuje'. Trochę szkoda że to od siebie odpychałam, ale cóż... Wolę już tamtej dziewczynie nie mówić, że coś być może do niej czuje/czułam, ponieważ wiem że i ja, jak i ona mamy swoje rzeczy do przepracowania, a poza tym boję że to mi i tak minie (że to był żart, bo przecież jak nigdy nie miałam chłopaka, to pewnie coś się pierdoli już w głowie).
@@sophiexxx455 Mam poniekąd podobną historię, bo tak od połowy podstawówki podobał mi się przyjaciel (będę już w 4 technikum a uczucie nie wygasa) i do końca gimnazjum myślałem, że po prostu mega go lubię, ale jak spędzaliśmy mnóstwo czasu i poszliśmy do różnych szkół zrozumiałem, że chyba mnie "pociąga". Kiedy "przyznałem się" swoim siostrom, że prawdopodobnie wolę chłopaków (chociaż nie byłem pewny, nigdy nie miałem partnera_ki) i wspomniałem o swoim przyjacielu, centralnie się rozbeczałem, bo uświadomiłem sobie, że tylko ja do niego coś czuję a on do mnie nie. Po wyoutowaniu się siostrom, chciałem kiedyś go spytać wprost albo zainicjować rozmowę na ten temat. Nie pykło, poza jednym razem na imprezie ale podejrzewam, że nie pamięta nic takiego albo nie chciał wracać do tego, lub nic nie zrozumiał, bo tak okrążyłem temat, że trudno było skumać o co mi chodziło. Zaczęliśmy się mniej spotykać i nie rozmawiamy już od pół roku a ja w między czasie odkryłem, że nie był jedynym chłopakiem, który mi się podoba, ale do niego tylko coś czułem. Nadal mi przykro, że tak po prostu już się nie widzimy.
To dodam też coś o sobie i swoim coming outcie. Jestem asem i długo mi w sumie zajęło ogarnięcię, że nim jestem, a dokładnie kiedy miałam ok. 23 lata. Więc, też nie ma spiny kiedy odkryje się swoją seksualność, czasami trzeba więcej czasu. 😊Coming out wyszedł spontanicznie w rozmowie o przyszłości i mama dobrze to przyjęła. Oczywiście musiałam jej wyjaśnić co to jest i jak wyjaśniłam to po prostu to przyjęła, więc myślę, że miałam dużo szczęścia plus już mnie rodzice nie pytają "kiedy chłopak".
tez jestem asem ale niestey moja mama przyjela to tragicznie ;// zaczela plakac i mowic ze zgine w samotnosci i czemu nie moge byc normalna XD paradoksalnie mowila ze juz by wolala abym byla lesbijka bo bynajmniej podczas smierci bedzie mnie kto za reke trzymac XDD no nie powiem przykro mi bylo ale jak udalo mi sie to zaakceptowac to zdanie innych ludzi nie ma wiekszego znaczenia
skoro ludzie sie dziela swoimi historiami to i ja cos dodam od siebie. jestem trans i wyoutowalem sie prawie 2 lata temu. niezbyt przyjemna historia. moja mama nigdy nie byla konserwatywna i mialem nadzieje, ze bede mogl liczyc na jej wsparcie, kiedy zdecyduje sie powiedziec tacie. jej pierwsza reakcja byly zapewnienia, ze mnie kocha i zawsze moge na nia liczyc. a juz pare dni pozniej zaczely sie sypac komentarze, ze “bog stworzyl mnie dziewczyna”, ze “gdybym byl chlopakiem to bylbym przecietny”, ze “wszyscy co na mnie patrza widza piekna dziewczyne” i tym podobne. bolalo, ale musialem patrzec na pozytywy - nie wyrzucila mnie z domu. biorac pod uwage, ze wtedy mialem 13 lat to bylby, jakby to powiedziec, maly problem. najbardziej mnie przerazalo i przeraza, ze tego wlasnie musze sie bac. na szczescie nie powiedziala ojcu i nie przyczepiala sie zbytnio do tego co nosze. ku mojemu zdziwieniu w szkole bylo cudownie. chwile mi zajelo powiedzenie wszystkim, ale jak mi sie juz udalo - uczucie nie do opisania. wszyscy w klasie starali sie uzywac meskich zaimkow (czasami sie mylili to prawda, ale probowali, a to wiecej niz moja mama przez rok wtedy), nawet uzywali mojego imienia (najwiecej chyba dla mnie znaczylo zachowanie takiego jednego - lubil wszystkich wkurzac i rzucac raczej konserwatywnymi komentarzami, ale kiedy o mnie uslyszal, zamiast byc transfobiczny, znalazl droge na okolo - zamiast zwracac sie do mnie moim wybranym imieniem, jak cos ode mnie chcial to sie darl andrzej lub mariusz xd). nawet nauczyciele pozwalali mi sie podpisywac tak jak chcialem, choc wiekszosc nigdy nie uzywala zaimkow (dla wszystkich pelnych nadziei transow out there - jestem prymusem, wiec nauczyciele mnie lubia, raczej by nie wyszlo, gdybym nie byl taki dobry). przez ponad polowe dnia moglem byc soba. bylo niesamowicie. wystarczajaco, ze powienieniem byl wiedziec, ze wszystko zaraz runie w pizdu. przez moja wlasna nieuwage, kiedy dawalem moj referat na wyzsza ocene na biologie do sprawdzenia (o genetyce - y-chromasomalnym adamie i mitochondrialnej ewie - bardzo ciekawy temat) nie zmienilem podpisu na deadname. stary sie dowiedzial i przez dluga chwile sie na mnie wydzieral - jak moglem mu cos takiego zrobic, ze nigdy nie okazylem zadnych symptomow, ze przez 15 lat bylem szczesliwa dziewczyna, ze jak moge falszowac dokumenty, ze on w moim wieku mial dokladnie tak samo i uwielbial indian i z kolegami mial takie ‘indianskie imiona’ , ale on nigdy, przenigdy by sie tak nie podpisal na dokumentach, ze ktos taki jak [moje prawdziwe imie] nigdy nie istnial i nigdy istnial nie bedzie, ze tranzycja to samookaleczanie itd. koniec koncow stwierdzil, ze musze miec jakies zaburzenia osobowosci i wbrew mojej woli kazal (i kaze) mi chodzic do psychologa (wiem, ze to moze pomoc i ta pani na szczescie jest mila i choc nie zna sie zbyt na transplciowosci, nie jest uprzedzona - nienawidze tego, ze jestem do tego zmuszany jakbym byl niepoczytalny). na wyjsciu zakazal mi sie kiedykolwiek, gdziekolwiek podpisywac moim imieniem i znowu sie zapytal jak smialem mu nie powiedziec. szczescie w nieszczesciu, dwa dni potem byl biwak i swietnie sie bawilem, pomijajac momenty, w ktorych myslalem o tym, ze za chwile bede musial wracac do domu i prawie rzygalem. podsumowujac (przepraszam, wyszlo bardzo dlugo) coming-out nie jest latwy. jest cholernie trudny i ryzykowny, i niesie za soba konsekwencje - te dobre i te zle. z jednej strony mozesz zyskac pewnosc siebie w swojej tozsamowsci, z drugiej stracic rodzine. do wszystkich czlonkow teczowej spolecznosci - powodzenia i odwagi. kiedys bedzie lepiej prawdopodobnie
Kurde, uderzyło blisko, moja mama ma podobne nastawienie, na początku jest miło, ale potem w kłótni wychodzi że jej argumenty skupiają się na tym, że coś jest ze mną nie tak. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić jak przerażający i ciężki musiał być moment, kiedy twój ojciec się dowiedział, sam jestem bardzo głęboko w szafie, a mój tata to ten typ co ogląda kabarety "chłop przebrany za babę haha śmieszne" i na pewno nie zareagowałby dobrze. Jak czytałem ten komentarz coś w brzuchu mi się ścisnęło ze stresu, bo to okropne, że żeby być sobą i żyć normalnie trzeba tak piekielnie się starać i dla niektórych to codzienna rzeczywistość. Trzymaj się tam, ogromny szacunek za przetrwanie tego całego stresu przez który przeszedłeś, mam nadzieję że będzie tylko lepiej.
Dziewczyno, jeśli terapia podziała, to się wyleczysz z tego i nie będziesz musiała udawać faceta, żeby zyskać czyjąś uwagę. Znajdziesz męża, będziesz mieć dzieci i tylko przed nimi będzie ci głupio, że kiedyś tak wydziwiałaś.
@@prezi1992 to nie ja tu szukam uwagi. nic nie moge zrobic z tym kim jestem, dziekuje za troske, ale na co dzien radze sobie z wystarczajaca iloscia ludzi twojego pokroju. mam nadzieje, ze kiedys znajdziesz sobie pasje, ktora nie bedzie dreczenie i umniejszanie 15-latkom w internecie. powodzenia, wierze w ciebie
Ja miałam ten przywilej, że moi rodzice zareagowali bardzo okej na moje wyoutowanie, ale czułam się bardzo dziwnie przez spojrzenia ludzi na ulicy, bo zaraz oczywiście wyszło, że umawiam się z dziewczyną, a w malutkiej wioseczce wszyscy się znają, więc po chwili byłam wytykana palcami. Przez narrację już od małego, że te LGBT to najgorsze, złe i brudne, bo przecież ksiądz tak huczał z ambony, gdy zorientowałam się, że podobają mi się dziewczyny, byłam absurdalnie przerażona, to było strasznie smutne, jak teraz o tym myślę, bo przestraszyłam się tego, kim jestem. Teraz, w szkole średniej, wszyscy są okej z wyrażaniem siebie i byciem sobą ogólnie. Jestem dziś dumna z tego, kim jestem.
Mam znajomą, która woli kobiety i powiem szczerze, że póki tego nie widziałam na facebooku, że faktycznie tak jest, to miałam gdzieś tylko tego świadomość, że tak jest i to działało na zasadzie: Widzisz kwiatka i go wiesz, że to róża i tyle. Nic więcej nie trzeba. Gdy zobaczyłam je na facebook-u, również nie zrobiło to na mnie wrażenia. Coś innego mnie dziwi. Np. Rodzice udostępniający zdjęcia swoich nagich dzieci. Ci to dopiero mają tęczowy świat ;). Ta znajoma kiedyś też chyba napisała, że nie spotkała się z jakimś dziwnym zachowaniem w jej stronę. Za to ja muszę przyznać, że jako osoba hetero miałam w szkole problem i nie tylko ja i w sumie nie tylko w szkole. Wyzywano mnie od dech np. Śmiano się z moich sutków. A ksiądz o tym z ambony na bank nie huczał. Ludzie jak chcą, to zawsze coś znajdą. Jak jesteś za cicha, to dla zabawy, będą prowokować i sobie pozwalać, jak za waleczna, to wychodzi, że to ty jesteś winna i cieszy ich, gdy reagujesz. Dlatego myślę, że są osoby, które nawet jak wydawałoby się, że nie ma o co się przydupić, to i tak coś znajdą. A nawet wymyślą. A ile razy słyszałam z ust innych osób jaki ktoś jest gruby, a w szkole nauczycielka z chemii powiedziała do ucznia, przy całej klasie, że śmierdzi i powinien się umyć, czy coś takiego. Już go więcej nie widzieliśmy :(. Także moim zdaniem nie koniecznie chodzi o orientację. Zależy na kogo się trafia w życiu chyba, a można trafiać bardzo źle przez długi czas.
Wiem że to niewiele bo słowa randoma z internetu ale Szacun że jesteś sobą i odnosisz się z Sobą z dumą niestety wielu moich znajomych jest gnojonych z powodu Kochania osoby tej samej płci, to smutne że w pl nawet nie możesz Kochać kogo chcesz. Trzymam kciuki żebyś juz nigdy nie musiała smucić się przez ludzi 🥰
o ile z byciem lesbijska/bi jeszcze jest to w miare akceptowalne to niestety bycie gejem o ile moze byc akceptowalne zawsze bedzie dziwne przynajmniej w polsce
ja jestem z małej wiochy i u mnie tu to jest mnóstwo osób LGBTQ+, tylko jacyś starsi ludzie uwagę na to może zwracają, a tak to każdy ma wyrąbane w to, bo wsm to jest normalne u nas i szczerze w życiu nie słyszałam, żeby ktoś u mnie na wiosce, a nawet w całym powiecie najeżdżał na LGBT, takiej sytuacji sobie serio nie przypominam, za to w sąsiednim powiecie to strach w ogóle wspominać coś o LGBT, bo zaraz się zaczyna gadanie, że to jest ideologia, że to są pedofile, gwałciciele itp
Już drugi film o Najjce dzisiejszego dnia. Ledwo początek filmu a ja już wiem że będę musiała go kilka razy pauzować i zrobić okrążenie po pokoju. A tak z tej weselszej perspektywy, to takiego upgrade'u tła i fryzury się nie spodziewałam. Jak zwykle wszystko bardzo ładne. Pozdrawiam wszystkich i miłego wieczorku życzę.
Pamiętaj, im więcej się spotykasz z taką toksycznością w życiu, tym znajdujesz coraz lepsze metody na radzenie sobie z nią. To sprawia że będziesz silniejsza. A po za tym myślę że spacerki w pokoju to dobry sposób na zażycie dodatkowego ruchu 😜
Tak, rzeczywiście mam pewne nieprzyjemne doświadczenie z toksyczną relacją w którą wdepłam mając zaledwie osiem lat. Dopiero trzy lata później się zorientowałam i odcięcie się, zajęło mi kolejny rok. Co do ruchu to bardzo dobry pomysł na uspokojenie. Często kiedy się stresuję biorę rower albo idę na spacer. Przy uprawianiu sportu organizm wydziela endorfiny które zbijają te negatywne emocje.
Po obejrzeniu tego chcę powiedzieć tylko jedno. Najjjka jest cholernie szkodliwa. To co zrobiła, jeśli chodzi o ten udawany coming out jest okrutne i obrzydliwe. Jej uważanie, że religia i orientacja seksualna to to samo jest błędne tak bardzo, że chyba nie trzeba tego tłumaczyć. Bo nikt jej nie krytykował za przynależność do religii, tylko za to, że gada szkodliwe bzdury. Tak samo Carrioner jest krytykowany za gadanie szkodliwych bzdur, a nie za bycie ateistą. Współczuję osobom, które jakimś cudem uwierzyły, że najjjka na serio mogłaby być lezbijką i jej gratulowały myśląc, że biedna dziewczyna całe życie wypierała swoją seksualność i musiała ją ukrywać z powodu reżimu religijnego. Reżimu z resztą, który najjjka przecież jak najbardziej popiera.
Najjjka nie jest szkodliwa. Jest bardzo potrzebna na dzisiejsze czasy. Przynależność do religii w tym przypadku do jedynej słusznej świętej wiary katolickiej oznacza np walka z aborcja, przecie wobec ideologii gender/lgbt, in vitro, antykoncepcji itp więc tak jest atakowana za to że jest katoliczką. Jakiego znowu reżimu ?
Jestem biseksualna i panromantyczna, siedzę w szafie przed rodzicami gdyż powiedziałam kiedyś mojej mamie, że mój były chłopak był biseksualny i ona do mnie "Okey, ale ty się w to nie mieszaj", a tata ostatnio powiedział, że wziąłby to z przymrużeniem oka i przełknął, ale byliśmy w gościach więc nie wiem ile w tym prawdy. Jedynie mój brat wie i mnie akceptuje bardzo. Dalszego szczęśliwego pride month kochani 💓🏳️🌈
Mam podobną sytuacja z tym że wszyscy moi znajomi wiedzą o mojej orientacji (bi) ,niby spoko ale są sytuacje gdy czuje się przy nich dziwnie natomiast rodzina nie wiem nic A nic lub się domyśla.
@@remdivon3342 No ja mam tylko jedną koleżankę w realu która wie, sama jest sapioseksualna, a resztę znajomych mam w niecie i też są ze środowiska LGBTQ+
Kiedyś z tego wyrośniecie i będziecie normalni. A swoim dzieciom nawet nie wspomnicie jaką głupią modę wyznawaliście. Wiem, bo miałem kiedyś w klasie 2 koleżanki, które też mówiły, że są bi, a teraz gdy dorosły, mają mężów, dzieci i nie przyznają się do tego co robiły, a gdyby ktoś powiedział o tym ich dzieciom, to jako matki spaliłyby się ze wstydu.
Ja to ogólnie miałam dwa coming outy. Pierwszy to była taka poważna rozmowa przy stole gdzie oznajmiłam mojemu szanownemu rodzicielowi iż jestem bi oraz asexualna a on na to że nie, nie, nie, nie jesteś asexualna jesteś za młoda żeby być asexualna XD, A Tam że lubisz dziewczyny to jeden pies. A drugi zaś był parę miesięcy potem kiedym mój ojciec zapominał że miałam comingout XDDDD
Heh nie rozumiem dlaczego akurat orientacjom ze spektrum ace tak trudno zaakceptować starszym pokoleniom. Ja gdy się autowałem jako ace (trochę na siłę bo sobie o tym książkę kupiłem i zaczęły się pytania) to oczywiście usłyszałem że "jestem za młody", "nie znalazłem jeszcze tej jedynej" oraz coś co mnie wgniotło w fotel to słowa ojca "Możliwe że jesteś ace bo masz kijowe życie towarzyskie". Uznali że mi to przejdzie i znów będę "normalny", jednak niedawno przyznałem się że spotykam się z trans chłopem, to natomiast ojciec to zaakceptował w miarę szybko, tak z matką mam lekkie problemy bo nie wpisuje się w jej kanony "menskiego menszczyzny"
@@jasmin5092 wydaje mi się że to dlatego iż nie mówi się o tym za dużo. Ludzie, którzy nie chcą jakoś bardziej zagłębić się w temat LGBT zatrzymują się na tym oczym już jako tako się teraz mówi. I nawet nie chodzi tu o inne pokolenie tylko o sam fakt niedoinformowania że faktycznie takie coś istnieje i całkiem sporo ludzi tak się identyfikuje
@@olekcholewa8171 asexualność polega na nie odczuwaniu pociągu sexualnego, nadal jednak czujesz pociąg romantyczny, więc może Ci się ktoś spodobać różnica jest taka że nie myślisz o puściu do łóżka
tip do coming outu ode mnie: wytłumaczcie osobie której chcecie wyjść na czym polega wasza orientacja jeszcze zanim sie do niej przyznacie (mój coming out o niebinarności zakończył sie tak ze moi dziadkowie myślą że jestem chłopem XD)
@Momoshiki Ōtsutsuki rozumiem bo podobnie było z moimi dziadkami (też mi gadali głupoty), a my point is że imo o wiele prościej dobrze wytłumaczyć pewnie zagadnienia bez stresu jaki może nam dodać coming out, poprostu zrobić te dwie rzeczy osobno bo jak sie stresujesz podczas coming outu to możesz powiedzieć coś źle i ktoś cie źle zrozumie i później musisz sie tłumaczyć. ale rozumiem o co ci chodzi bo do tej pory mam kolegów którzy próbują mi tłumaczyć że np. niebinarność jest nielogiczna czy inne duperele
Ja dodam tyle od siebie. Osoby które robią takie rzeczy na niby czasem nie wiedzą, że robią jeszcze gorszy pogląd na tęczowa społeczność. Wiele osób bardzo przeżywa coming out i się właśnie cieszy oraz bardzo szybko łapie jak ktoś sławny czy nie sławny go zrobi. Myślę, że dzieje się tak przez ogółem postrzeganie tego jako "nowa rzecz". Dlatego też osoby robiące takie beit mogą nas uznać za hipokrytów, łatwowiernych ect. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że członek mojej rodziny (nie wie o orientacji, ale wie że wspieram i specjalnie nie chce mu nic mówić, bo wiem jaka będzie reakcja) życzył śmierci całej mojej "organizacji".
@@prezi1992 kurcze, no normalnie nie pomyślałbym! Mogę po prostu nie być gejem i mieć normalne życie! Stary, dziękuję tobie i twojej wybitnej spostrzegawczości! Medal może? Swoją drogą, przykre, bo ja się tym "ideologistą" przynajmniej urodziłem, ty natomiast postanowiłeś spierdolić życie swoim bliskim z własnej nieprzymuszonej woli, gratuluję
Ja kiedy zrobiłam coming out miałam bardzo luźną rozmowę z mamą, nagle walnęłam (po 3 związku z chłopakiem) swojej mamie, że lubię też dziewczyny, na co ona zareagowała, że No spoko, ona mnie bedzie kochać nie zależnie od tego, czy do domu przyprowadzę kobietę czy faceta. Takiej reakcji na coming out wam życzę kochani
Jestem osobą wierzącą i indentyfikuje się jako osoba bisexualna. Wielu moich znajomych jest z tzw. tęczowej strony mocy i są to naprawdę wspaniałe osoby. Uważam, że człowieka powinno się oceniać nie po jego sexualności, płci, statusie itd ale po jego charakterze. To co robi Najka mnie naprawde irytuje niby zagorzała katoliczka, a jad się z niej wylewa strumieniami, nie pamiętam żeby Jezus nauczał w ten sposób - przykazanie miłości mówi to coś? Trelemorelelożka
Ja jestem zdania że potępianie to robota dla Boga, on wie lepiej kto faktycznie na to zasłużył a kto nie. Natomiast wierzący (w tym ja) powinni wdrażać w życie nauki Chrystusa i dawać przykład pokory i dobroci. Krzyk i obrażanie nikomu nie pomoże, a tylko pogorszy już i tak mocno nadszarpniętą reputację chrześcijan. A nadszarpnięta jest niestety nie bez powodu :(
A ja jestem ateistą i uważam, że katolicy i tak za bardzo tolerują takie wybryki natury. Gdyby nie ich naiwna próba miłowania każdego, to już dawno rozwiązalibyśmy problem LGBT...
@@hikari---1300 chcielibyście odejść tak łatwo, ale sorry, musielibyście najpierw odpracować tlen, który marnowaliście latami. A ciężka praca, np. w kopalni uranu, wielu z was wybiłaby te głupoty z głowy. Chociaż ostatecznie masz rację, bo często efekt byłby ten sam...
Naprawdę współczuję wszystkim osobom lgbt które nie mają wsparcia w bliskich, rodzinie.... Ja jestem bi i moi rodzice akceptowali to już jak byłam w podstawówce (teraz mam prawie 30 lat). A mój młodszy brat długo nie interesował się dziewczynami, więc rodzice zawsze mu powtarzali, że czy przyprowadzi dziewczynę, czy chłopaka, to nie robi im to żadnej różnicy i i tak będą szczęśliwi. Życzę wszystkim rozumnych rodziców i całkowitej akceptacji 💗
To ja o coming oucie i o problemach z nim związanych mogę sobie pogadać. Najpierw do swojej orientacji przyznałem się mamie. Ani nie krzyczała, czy coś, ani nie skakała z radości. Stwierdziła, że nie może nic z tym zrobić i do tej pory często mi mówi, że ważne jest żeby być szczęśliwym samemu ze sobą. Coś w ten deseń. Odkąd wyprowadził się od nas ojciec, mama po prostu zmienia się na lepsze jako człowiek. Później przyznałem się ojcu. Nie powiedział nic, ale nie wyglądał na wkurzonego. Bardziej na coś w stylu "ło matko jedyna". Więc tu też mogło być o niebo gorzej. Życzę ludziom takich reakcji rodziców jakie ja dostałem.
Moja mama mnie przytuliła i powiedziała że nie ważne co będzie mnie kochać. Ryczałam w jej ramie jak bubr przez następną godzinę byłam bardzo szczęśliwa i dalej jestem że mnie zakcptowała
To cudowne, mam tak samo, tolerancja to podstawa. Nie można kogoś nienawidzić bardziej od innych, zniszczyć ten świat i jebać wszystkich po równo. Pozdrawiam
Odnoszę wrażenie, że katolicyzm to taki swoisty układ zero - jedynkowy. Coś jest czarne, albo białe, nie ma nic pośrodku. Właściwie takie podejście do życia bardzo je ułatwia. Jest grzech, który ma swoją definicję, jest Katechizm Kościoła Katolickiego (polecam, ciekawa lektura, także w kontekście omawianego tematu). Tylko problem polega na tym, że życie proste nie jest. I ma całą gamę szarości. Trudniej i ciężej żyje się bez religii (jakiejkolwiek). To ty jesteś odpowiedzialny za swoje własne życie, nie ma żadnej mocy sprawczej. Nie ma na kogo zwalić, jak się zrobi coś złego. Chcę tylko powiedzieć, że cała nadzieja w młodych ludziach. Myślimy inaczej, szerzej, bez ograniczeń. Ta chora sytuacja w tym kraju, która tak strasznie dotyka osoby, które mają czelność nie wpisywać się w "normy", minie. Jeśli nikomu nie robisz krzywdy, to jesteś dobry, wszystko z Tobą w porządku. A Twoja orientacja, płeć nie ma nic do rzeczy
mnie najbardziej rozwala logika Najjjki: "Wypowiadam swoje kontrowersyjne opinie i treści, dlatego ludzie mnie krytykują. Ludzie błędnie wywnioskowali treść jakiegoś mojego materiału przepraszają gratulują i wspierają mnie... hipokryci! XD " Kiedy ktoś ją krytykuje "jest zły", kiedy ją "wspiera próbujesz ją przepraszać i gratuluje jej odwagi" staje się dla niej hipokrytą i jeszcze tą osobę wyśmiewa XD
Jestem biseksualna, gdy to sama przed sobą przyznałam miałam spore załamanie nerwowe i przez długi czas płakałam. Naszczęście teraz jest w porządku, wie o tym kilka osób i zaakceptowałam siebie
Akceptacja zaburzenia to dopiero pierwszy krok. Teraz czas na odpowiednią terapię, ale trzymam kciuki, żebyś kiedyś jeszcze umiała wchodzić w normalne relacje.
heheh... Ja jestem masc genderfluid. Jakieś dwa miesiące temu mój tata oglądał kabaret o środowisku lgbtq+, a jak w kabarecie padło "ja to jestem nie binarny, raz czuję się chłopem, raz babą, a raz żadnym z tych" i poprawiłem że to się nazywa genderfluid oraz stwierdziłem że nie powinno się robić kabaretów o tych sprawach, to ojciec powiedział mi że gadam głupoty, płeć ludzka nie działa w ten sposób i żebym wybił sobie to wszystko z głowy 🙃
@@andrzej_for_some_reason o boże, współczuję bardzo. mój stary jak się wczoraj dowiedział, że fryzjer, do którego chodził jest z innym facetem to powiedział, że dobrze, że już tam nie chodzi
Czyli macie normalnych, zdrowych ojców. Jakby mój dzieciak zaczął tak odwalać, to bym powiedział wszystkim jego kolegom jaki z niego zbok i ze wstydu nie wyszedłby więcej na podwórko!
Moja rodzina jest bardzo otwarta i o raczej lewicowych poglądach. Ale nadal boje się comming out'u. Mama od czasu do czasu przy rozmowach o moich nienormatywnych znajomych wspomina żebym "Tylko ja sobie zbytnio nie wymyślała". A powiedzenie znajomym było niemal koszmarem, zaakceptowaliby mnie ale wiedziałam że nie będą patrzeć na mnie tak jak kiedyś, szczególnie że z jedną przyjaciółką byłam bardzo blisko. Ze znajomymi się udało, a co do rodziny to życzcie mi powodzenia, może kiedyś.
Ja kilka razy w życiu robiłam coming out jako osoba hetero. Wiele osób zakładało, że jestem lesbijką, bo zawsze otwarcie wspierałam osoby LGBT, ich prawa itd., do 24 rż nie miałam żadnego partnera, a do tego nie zachowuję się i nie wyglądam, jak stereotypowa kobieta, no to "musi ze mną być coś nie tak" xD A tak naprawdę to sama do końca nie wiem, czy jestem hetero. Mam chłopaka, na ten moment nie wyobrażam sobie, że mogłabym być z kimś innym, ale nigdy nie będę w stanie z całą pewnością stwierdzić, jak potoczy się moje życie i czy akurat nie zakocham się w kobiecie, osobie niebinarnej, osobie trans, czy kolejnym mężczyźnie. Osobiście uważam, że chyba nikt nie jest w stanie tak na 100% stwierdzić, że nie zakochałby się/nie był w stanie stworzyć związku z osobą innej/tej samej płci.
Identyfikuje sie jako lesbijka od 3 lat, na poczatku okropnie sie balam, tego ze nikt mnie nie zaakceputje czy tego że nigdy nie znajde sobie dziewczyny, na pierwszy direct coming out zdecydowałam się rok po, w 2020, był on przed moja klasa, okropnie sie balam, wiedzialam ze sa tam osoby ktore beda mnie wspierac ale bylam przerazona faktem ze moze sie to skonczyc tym ze inni beda mnie przesladowac, na szczescie tak nie było. Mam za soba juz wiele coming outow, kilka przed rodziną nawet i jeśli jest coś co chce powiedziec osobom ktore jeszcze nigdy tego nie robiły, to to że najtrudniejsze jest samo wypowiedzenie tych słów, potem wszystko idzie z górki :) nie naciskajcie na siebie za mocno, zróbcie to kiedy wy jestescie gotowi, wyoutujcie sie dla tego aby wam bylo lzej a nie z mindsetem ze inni musza widziec.
Prawica nie polega na katolicyzmie i wrogości do LGBT. Nie mylmy polityki, czyli czegoś co jest stworzone do zajmowania się gospodarką państwową, czyli podatkami itp. z prywatnymi poglądami polityków po stronie za którą się podają, a nawet nie koniecznie są. Jestem za faktyczną prawicą i przynależę do LGBT. To się wg nie wyklucza, wręcz pokrywa. Prawica to wolnościowcy w polityce. Jak ktoś nie chce płacić przymusowych ubezpieczeń, nie popiera rozdajnicywa to jak najbardziej pasuje do chęci wolności w własnych sprawach łóżkowych.
Nie mogłem oderwać wzroku... Zajebiste te CASIO. ostatnio najka zastanawiała się dlaczego każdy facet od niej ucieka i dlaczego żaden nie potrafił być "prawdziwym mężczyzną". Ona serio nie domyśla się, sad case after all. We will get them next time guys!
Ale Olsztyn proszę szanować. Tęczowe torby z Tigera są tu w komunikacji miejskiej na porządku dziennym i nie było nigdy żadnych incydentów z tym związanych. Na starówce funkcjonuje całkiem nieźle prosperujący lokal zbierający społeczność LGBT+ i cyklicznie organizujący drag show i tam również nie było nigdy incydentów (a wręcz przeciwnie bawią się tam wszyscy). Trochę nietrafiony wybór miejsca.
Jak ja bardzo chcę żyć w świecie, gdzie coming out nie byłby potrzebny. Żeby to nie było coś, do czego trzeba się "przyznawać", tylko po prostu było częścią zwykłej codzienności i akceptowane jako takie. .n.
@@NiggaDestroyer111 Tak tak, bo dyskryminacja to coś co powinno się akceptować... Pamiętasz jak zaczął się holokaust? Nagonką na Żydów, ale wtedy też byś mówił, że niespełniony malarz z Austrii nie jest zły, a tylko "Wyraża swoje poglądy"
Pov: studiujesz prawo i wiesz, że PiS nie jest prawicowy, ani lewicowy, ale jeśli chodzi o to reprezentuję bardziej poglądy w sumie lewicowe. Lewica - iście do przodu, renowacja (z tego co pamiętam, to oni zmieniają mocno gospodarkę, więc to się zalicza do lewicy) Prawica - uważanie tradycji za coś dobrego i nie potrzebuję ona zmiany. Także, wyzywanie się od prawaków i lewaków nie ma sensu, bo lewica to nie tylko ''pedały'', a po prostu zmiana xD Jebłam, jak nam powiedzieli, że pis jest lewacki xD Tak samo jak nam przedstawili pojęcie tolerancji. Teraz jest w modzie mówienie, że jest się tolerancyjnym, a pojęciem tolerancji to ''zgoda na wyznawanie i głoszenie poglądów oraz wierzeń z którymi się nie zgadzamy''. Także ogółem lekki przypał.
Hmm zastanawiam się dlaczego członkowie nielubianej (mało powiedziane) przez społeczeństwo mają większą szansę na posiadanie zaburzeń lękowych i afektywnych 🤔🤔🤔🤔
@@prezi1992 fajnie fajnie, ale dlaczego zakładasz od razu, że „nie zachowuję się normalnie” i mimo iż tego nie powiedziałam zakładasz iż należę do tęczowej społeczności? Poza tym ciekawi mnie co rozumiesz przez normalność bo to kluczowa jakby kwestia
zrobilm coming out przed moimi rodzicami jako osoba bi jakoś półtorej roku temu. szczerze mówiąc kosztowało mnie to duzo stresu i barfzo się obawialhm ze mnie nie zaakceptują lub będą patrzeć na mnie jnaczej. na szczęście podchodzą do tematu na luzie i nawet czasami z tatą sobie z tego żartujemy - dlatego nie wyobrażam sobie jaki stres muszą przechodzić osoby, których rodzice są bardziej spięci. duzo pomaga mi tez na codzień wsparcie przyjaciół. pewnie w przyszłości jeszcze czeka mnie z nimi rozmowa apropos mojego gender identity, ale to jest samo w sobie ciężkie do ogarniania samemu ze sobą, a co dopiero z innymi. trzymajcie się i kochajcie się
Ale z jedną rzeczą Najka ma rację - to że ludzie ją przepraszali. To że zrobiła coming out jako lesbijka (mimo że fake'owy), to nie znaczy, że to wymazują te bzdety, o których pierdoliła kiedyś.
Jesteście tak odklejeni w tej swojej ideologii, że jak ktoś normalny z zewnątrz czyta wasze komentarze, to czuje się jak człowiek, który pierwszy raz zawitał w cyrku xD
Po pierwsze przez cały odcinek myślała że pijesz ze świecznika 😆 Ale mniejsza Sam fakt że ludziom naprawdę ciężko jest przed samym sobą przyznać jakiej jest orientacji to tym BARDZIEJ takie akcje zwyczajnie odpychają od coming outem. Ja co prawda mam nadal problem z tym jakiej orientacji jestem ale zapewne znajdzie się mnóstwo osób które nadal się boją przed bliskimi przyznać się ,że są homo. U mnie też tak jest. Więc tym nadziej gdy zobaczyłam jej filmiki to tym bardziej przez to jakie one mają wydźwięk nie mam zamiaru się przyznawać. Oczywiście są właśnie też inne przyczyny ale chyba każdy się domyśla jakie. Każdy kocha jak chce kochać i trzymajcie się tam piękni ludzie ❤️
Moj comming out wyglądał tak że moja mama zaczęła się na mnie drzeć ze od zawsze byłem bezużyteczny i od zawsze wiedziala że nic ze mnie nie będzie. Do teraz się do mnie praktycznie nie odzywa i mówi że wstyd się przyznać do mnie i pokazac się ze mną na ulicy. Mam nadzieję że inne osoby nie będą musiały przechodzić przez to piekło jakim jest brak akceptacji od rodzica
Ewciu, uwielbiam Cię ❤ Jesteś mądra, kochana i cudowna 👑 Podziwiam Twoją cierpliwość, bo ja autentycznie nie wyrabiam z tym stworzeniem. Głos najjjki, jej zachowanie i oczy, w których widać czyste zło, wykańcza mnie nerwowo
Mój częściowy coming out nadal mnie bawi (Ironicznie) Kiedy powiedziałom rodzicom, że jestem aseksualne i panromantyczne, to powiedzieli: "Nie, nie jesteś". Teraz albo się z tym pogodzili, albo wyparli ciężko stwierdzić. (O niebinarności nie dowiedzą się nigdy)
Hah podobnie tylko na mój coming out jako ace usłyszałem poza klasykami o tym że "nie znalazłeś tej jedynej" to jeszcze tekst że to pewnie dlatego że mam kijowe życie towarzyskie. O panrom. dowiedzieli się w tedy kiedy strasznie przeżywałem chorobę swojego trans chłopaka i podczas rozmowy wyszło że to nie jest "tylko kolega"
Ja (amab) mówię po prostu że "jestem fanem dziewczyn" odnośnie seksualności (faktycznie jestem patelniarzem/patelniarą) a odnośnie płci że "do męskości jestem przywiązany jak do gospodarki Grecji" (faktycznie bo ja wiem chyba mtf ale gówno jeszcze wiem)
@@prezi1992 Fakt wstyd pozostanie... Wstyd tym że wcześniej próbowało się na siłę z resztą społeczeństwa, że nie dawało sobie ani krzty wyrozumiałości że można być innym a przede wszystkim wstyd przed tym że tak długo odnajdywało się szczęście oraz odkrywało "własne ja"
Największym paradoksem coming outu jest to, że bardzo łatwo jest wyjść z szafy gdy jest się w akceptującej społeczności. Jednak ja- w środowisku jako całkowicie wyoutowana lesbijka- posiadam część rodziny, która nie wie o mojej orientacji, bo nie wiem jakiej reakcji mogłabym się spodziewaç. I akurat u mnie jest z tym spoko, bo nie mamy bliskiej relacji, ale jeśli mieszka się naprzykład z dziadkami czy starszym wujostwem pod jednym dachem to tak trochę ma się problem. Ale jest też druga kwestia jaką chciałabym poruszyć, bo najka swoimi treściami uderza nie tylko w ateistów, ale osoby o innym wyznaniu. Podobało mi się to jak podniosłaś niejedzenie pewnego gatunku pokarmów przez wyznawców danych religii. W moim mieście jest dużo różnych kościołów, a mimo to w większości szkół i innych miejsc dzieciaki niechodzące na religie mają utrudniane funkcjonowanie, nie ma się kto nimi zająć albo daje im się znać, że są problemem.
Jestem demiseksualna. Znalazłam informację o tej orientacji będąc jeszcze dosyć mocno katoliczką, chociaż już dwudziestoparoletnią mężatką. Pamiętam, że poszłam do rodziców, powiedzieć im co ci tęczowi wymyślają, że to niby jakaś nowa orientacja, a przecież każdy tak ma. Pamiętam ich miny i podsumowanie, że nie każdy tak ma i to nie jest normalne 🤣 taki spontaniczny coming out
Ej z podejściem że osoby demi "nie są normalne" i że "nie każdy tak ma" jeszcze się nie spotkałem, zazwyczaj uznawali to za coś wymyślonego i niepotrzebnego
@@oliwia6199 Demiseksualność oznacza że dana osoba nie odczuwa pociągu seksualnego (nie odczuwa potrzeby przespania się z jaką osobą, nie fantazjuję o tym itp.) do momentu bliższej więzi emocjonalnej. Czyli mówiąc prościej pociąg seks. pojawia się gdy znamy się z daną osobą np. rok/2 bądź dłużej i mamy z nią i jesteśmy sobie bliscy emocjonalnie, jednak takie osoby nie muszą być z kimś w związku by odczuć pociąg
Ja sama jestem biseksualna i zrobiłam niedawno coming out di mojej mamy. Bałam się o to ,trzymałam swoją prawdziwą ,,naturę ,, już ponad 3 lata od których jestem pewna mojej orientacji. Sam coming out był bardzo spontaniczny ,nie planowałam go. Była moja kolej na zmywanie naczyń po obiedzie, a moja mama zamiatała w kuchni. Do mycia naczyń ściągłam moją teczową bransoletkę by nie zmokła. Ona tak z ciekawości sobie popatrzyła i takie pyta się ,, to tylko taki pasek nic więcej ?,, A ja , że tak , że liczy się w niej symbolika. Ona wtedy takim półżartem kończac zamiatanie ,, Jesteś homo-niewiadomo?,, Impulsywnie ,pod wpływem chwili i wiedząc że jeśli nie teraz to nigdy ,odpowiedziałam ,,tak, jestem biseksualna,, ona zapytała się co to znaczy i ja jej wytłumaczyłam że podobają mi się zarówno chłopcy jak i dziewczęta. Ona się zaśmiała i jak to ona nazwała mnie cipcią i poszła. Nie poruszała tego tematu ,ani nie wydawała się być zła na mnie. Z tyłu głowy chwilami miewam lekki lęk że uznała to za jakieś moje głupie gadanie za żart ,ale w większości mówię sobie że akceptuje mnie ,a że nie porusza tego dlatego ,że nie wymaga ode mnie niczego , że nie czuje tego żebym się zmieniła pod względem moich poglądów.
@@dominikawajda6169 Hej spokojnie na razie myślę że lepiej by uznała to za żart niż by miała ścigać cię inkwizycja. A mamie daj czas, jak będziesz suptelnie przekazywała to że jesteś inna myślę że skłoni to ją do głębszych refleksji
Zrobiłam dwa coming outy jako osoba bi przed mama i dwa razy został uznana za żart, a jako iż nikogo nie mam moja mama każe mi udawać lesbijkę aby zrobić na złość babci. Mam nadzieję że nie każdy z tęczowej strefy miał podobna czy gorsza sytuację, ale życzę wszystkim którzy jeszcze nie zrobili coming outu aby im się poszczęściło i zostali zaakceptowani przez bliskich
Przepraszam, może to nietaktowne, ale jak przeczytałam że twoja mama każe ci tak udawać na złość babci, to pomyślałam, że jest zajebista i śmiechłam srogo xDDD Przepraszam jakby co 😅 pozdrawiam i happy PM (ostatnie dni) 🤗
Kiedy powiedziałam mamie, że mam dziewczynę, ta odparła, że albo z nią zerwę, albo ona się zabije. Do teraz pyta mnie, czy wszystko już "w tym temacie z lutego" jest ok i czy już nie musi się martwić o ten "problem"...
Oczywiście że matka toksyczna. Ale jak widać niedaleko pada jabłko od jabłoni, matka powinna sama dać przykład jak się tworzy normalną relację z mężczyzną, a nie mieć później pretensje do córki, że ta nie potrafi wejść w normalny związek.
Niestety nie jestem w stanie słuchać Lwa-Starowicza mówiącego o homoseksualności - bo cały czas mam z tyłu głowy, że on kiedyś prowadził terapię konwersyjną. Kiedyś robił to i brał kasę a teraz nagle książka o homoseksualności na której też sobie zarobi ja po prostu widzę to jako niezbyt szczere i wiarygodne. Wolę czerpać wiedzę z innych źródeł. (No i jeszcze fakt jak stereotypowo wypowiada się o osobach queer i swoją drogą kobietach i mężczyznach też, czasem jego żarty są tak niesmaczne, że mnie skręca)
Taki był kiedyś stan wiedzy - dużo było terapii konwersyjnych, bo jeszcze nie odkryli pewnych rzeczy. Nauka ciągle się zmienia, idzie do przodu i się rozwija.
no ale właśnie między innymi doświadczenie nieskuteczności owych terapii doprowadziło do wykluczenia pociągu do tej samej płci jako choroby czy zaburzenia a zrodziło koncept orientacji seksualnej. To tak jakbyś się obrażała na homofoba, który doświadczając normalności i codzienności osoby homoseksualnej zmienia swoje poglądy o 180*.
@@Toudeusz Nie widzę tego w taki sposób. Ja też nie uważam, że info w jego książce jest nieprawdziwe bo fakty to fakty i z nimi nie dyskutujemy. Nie uważam też, że fakt zmienienia zdania jest zły bo przecież jako osoba queerowa chcę, żeby ludzie to robili. Jednocześnie uważam, że o wiele lepiej słucha mi się info o osobach lgbtq+ od osoby, która nie robiła im krzywdy prowadząc kiedyś takie terapie. Też mam taki moralny dylemat, że raz zarabiasz na krzywdzeniu tych ludzi tą terapią a raz na badaniach już odwrotnych. Nie wiem czy na miejscu prof. bym się po prostu nie powstrzymała przed wydawaniem książki stricte o tym ze względu na właśnie takie uczucie, że zrobiłam tu coś źle i teraz przedstawiam się jako autorytet w tej dziedzinie? No i stąd moje uczucia względem jego wypowiedzi. + myślę, że jako osoba queerowa mam prawo czuć się źle w tej sytuacji, to są moje uczucia i wynikają z krzywdy (często takiej, która prowadziła do śmierci) wymierzonej w moją społeczność, także nie wiem czy "obrażanie" to dobre słowo w tym kontekście
@@Toudeusz Jasne, że stan nauki się zmienia i pod tym względem można go wytłumaczyć. Co dla mnie jest jednak naganne to pomimo bycia w PTS i bycia wzywanym dość często jako lekarz w trakcie rozprawy o zmianę oznaczenia płci wypytuje o rzeczy typu orientacja seksualna, fantazje seksualne, w jakiej pozycji uprawiasz seks gdzie w żadnym aktualnym dokumencie odnośnie pomocy osobom transpłciowym tego nie ma, a jest wręcz upokarzające.
THIS, polecam wysłuchać osoby transpłciowe i aseksualne na temat procesu wystawiania opinii na temat transpłciowości w jego klinice i jakie ma podejście do takich osób, to jest jakiś żart XD Trochę smutne, że psycholoszka nie zrobiła researchu na temat osoby na którą się powołuje i sam jako osoba trans (i student psychologii, który za niedługo kończy magisterke) jest to dla mnie po prostu przykre, że nawet nie zrobiła na zasadzie użycia jego tekstów, które są dobre i zaznaczyć, że w x tematach sie myli i ma krzywdzące poglądy. Za długo był "nieomylnym guru seksuologii" i powinno się mówić o takich rzeczach przy podwaniu go jako źródło ://
Ja miałam i dalej mam napięta sytuację związana z moja orientacja. Mojemu ojcu nawet nie powiedziałam o tym, jednak powiedziałam o tym mojej mamie, która powiedziała mi że jeśli będę miała dziewczynę to żebym nawet jej o tym nie mówiła. A w chwili obecnej wchodzę powoli w związek z dziewczyną. Ciężko mi jest to ukrywać i nie chce ranić swojej mamy, więc średnio.
Zrobiłem coming out rodzicom jako osoba niebinarna chyba rok temu, ale wciąż próbuję się po tym pozbierać. Moi znajomi nie mieli problemu z zaakceptowaniem nowego imienia, czy zaimków, ale moi rodzice... Im jest ciężko mówić do mnie "dziecko" zamiast "córka". Pół roku temu chciałem kupić sobie binder, za własne pieniądze, rodzice by tylko zamówili. Skończyło się na godzinnej rozmowie z moją terapeutką, którą można sprowadzić do zdania: "Tak naprawdę jesteś dziewczyną i tylko udajesz, a binder jest Ci niepotrzebny" Ostatecznie miesiąc temu starsza koleżanka z saferoomu pomogła mi z tą kwestią, także teraz jest w porządku Mimo wszystko wciąż mnie boli, że rodzicom jest tak trudno to zaakceptować :
jestem już rok po coming oucie i życzę wam wszystkim aby osoby, którym zdecydujecie się powiedzieć zareagowały w pozytywny sposób. uwielbiam moich przyjaciół, którzy mnie wspierają i moją mamę, która powiedziała, że niezależnie od wszystkiego; zawsze będzie mnie kochać 🥹❤️ pamiętam jak płakałam kiedy rozmawiałam o tym z mamą, wiem co czujecie 🥺
Mojej koleżance, która jest brzydka jak noc listopadowa, mama też wmawiała, że jest ładna. Tak robią często mamy, ale to jest robienie krzywdy dziecku, bo potem ta koleżanka w to uwierzyła i próbowała podrywać najpopularniejszego chłopaka w szkole. I została wyśmiana na oczach całej szkoły. Później nie pokazywała się w szkole przez dobry miesiąc. Także czasami lepiej nie wierzyć w to co mówi mama, bo normalni ludzie od razu zauważą twoje dziwactwo, chociaż niektórzy będą udawać że nie.
@@prezi1992 zastanawiam się po co w ogóle wchodziłeś w ten film i sekcje komentarzy, bo jeżeli tylko po to by zaniżać innym ludziom samoakceptacji i pokazywanie swoich poglądów, które są totalną ciemnotą - to naprawdę współczuję ci tego jak marnujesz swoje życie.
Co do porad na coming out 1- Najlepiej nie zaczynać od rodziców tylko od zaufanych przyjaciół (No chyba ze ktoś jest na 100% peny iz rodzice są ok z tym). Nawet w przypadku negatywnej reakcji nie ma tak wielkiego zagrożenia jak przy rodzicach z którymi sie mieszka Przy okazji- jak sie okaże ze przyjaciel ma z tym problem- raczej przyjaźń nie przetrwa ale warto szukać nowych ludzi 2- Podobno dla wielu rodziców którzy są sceptyczni, działa pokazanie im filmu ''Modlitwy za Bobiego" 3- w przypadku gdy mamy raczej pewność ze rodzice tego nie zaakceptują i mogą nawet wyrzucić z domu- lepiej nie mówić a poczekać az sie bedzie można wyprowadzić na swoje.
Zastanawiam się kiedy polacy zrozumieją, że „lewica” to socializm (swoją drogą, jestem lewakiem w pełnej definicji tego słowa, i jestem z tego turbo dumny…) a jeżeli chodzi o wolność człowieka, aby był kim chce, to się nazywa „liberalizm”…zrozumcie: KOMPAS polityczny… nie „poziomica polityczna”… PS. Metylenodioksymetamfetaminoloszka
@@prezi1992 Nikt nie mówi że polityka socjalna PiS’u jest dobra… a to wynika z tego, że ich celem NIE jest wyrównanie szans społecznych (co stymuluje rynek pracy oraz gospodarkę), lecz ich celem jest uzyskanie elektoratu, z najniższego poziomu społecznego, który jest najbardziej liczny w Polsce, dla którego 500+ może znaczyć: być a nie być…
Moja mama na początku mnie obrażała po tym jak powiedziałam jej że jestem bi a teraz po prostu mówi że jestem hetero XD (ciekawe co zrobi jak powiem ze mam dziewczynę) Chcę tylko powiedzieć wam że wasza orientacja czy tożsamość płciowa nie czyni was gorszymi, jesteście normalni i macie prawo być traktowanymi jak ludzie a wręcz MUSICIE być tak traktowani. Jesteście cudowni, nie zmieniajcie się
Jako osoba której orientacja się zmieniała na przestrzeni 2 lat i która ma wiele znajomych i hetero i innych mogę powiedzieć że otoczenie ma strasznie duży wpływ na nasze postrzeganie własnej orientacji lub nawet na samą orientacje i może ją bardzo zmieniać. W klasach podstawówki 1-6 byłem w szkole gdzie osoby inne były rzadko spotykane, a temat innych orientacji niż hetero nie poruszany prawie wogóle nawet wśród uczniów. Myślałem wtedy o sobie jako o hetero cis dziewczynie, (a określeń takich jeszcze nawet nie znałem) mimo to miałem pociąg do dziewczyn i totalnie nie przeszkadzało mi jak ludzie nie wiedzieli czy jestem dziewczyną czy chłopakiem, ba podobało mi się to nawet. W klasach 6-8 podstawówki zostałem przepisany do innej szkoły, tam napotkałem osoby nie hetero. Samo ich poznanie nie było jednak tym co skłoniło mnie do refleksji nad orientacją (bycie homo przecież nie jest zaraźliwe tak jak niektórzy myślą) Tym co mnie do tego skłoniło była czysta niechęć wobec wszystkich chłopaków z klasy. Niechęć ta do nich spowodowana ich obraźliwym i niesmacznym zachowaniem spowodowała że w klasach 6-7 uważałem się za lesbijkę. W połowie 7 zdałem też sobie sprawę z tego że nie jestem ani dziewczynom ani chłopakiem co pewnie wiedziałem już od dawna ale na co nigdy wcześniej nie słyszałem określenia i o czego istnieniu nie wiedziałem. W klasie 8 moje relacje z osobami płci męskiej się poprawiły i mogłem jeszcze raz zastanowić się nad moją orientacją nie patrząc przez pryzmat nienawiści do chłopaków. Podobne doświadczenia mieli również moi znajomi którzy tak jak ja, przez to że znali tylko nie miłe/obrzydliwe osoby danej płci łączyli to z tym że konkretna płeć jest zła i tłumili to że ją tak naprawdę lubią. Ja i część moich znajomych dalej pracujemy nad lepszym odkryciem siebie, szczególnie z powodu nacisku społeczeństwa i rówieśników na $3X i ogólną chęć bycia w związku.
Mój tata myśli że to że jestem bi to to samo jak on palił za nastolatka i że mi przejdzie. A mama myślała na początku że bi polega na tym że np. Ma się męża ale co jakiś czas będę go zdradzała z laską XD
Obejrzałem wszystko o najjce, od gadania o depresji, przez jej religijne gadanie o HP, aż po coming out i ostatnio o mężczyznach. Jestem gejem, jestem wrażliwy i jestem pisarzem, i jakoś nie czuję się niemęsko. Kiedy ostatnio sprawdzałem penis mi nie znikł przez to, że lubię kolor różowy i piosenki o miłości zespołu Enej, Górniak, Various Manx itp artystów. I tak, wiem co chcę robić w życiu - pisać powieści i pracować w szkole lub przedszkolu. Mam już licencjat, a moje dwie książki (AGENCY Project of doom i Wolfie Black i kojocie serce) mają dobre recenzje. Nie muszę być pakerem i chodzić na siłownię, albo biegać z karabinem by czuć się męsko, by czuć się mężczyzną. Jestem kim jestem, i nic do tego takiej religijnej fundamentalistce i kłamcy - patrz afera z jej coming out czy obecne wypowiedzi.
Nie dziwię się ludziom, którzy uwierzyli w coming out Najki. Analizując jej zachowanie, dodam że szczęśliwi ludzie nie szczują na innych, nie szerzą nienawiści. Skądś musi się taka niechęć do innych brać. Trwanie w wyparciu jako osoba LGBT+, zwłaszcza w tak nieprzychylnym środowisku jak katolickie, musi ostro prać mózg. Mogłoby to tłumaczyć jej dotychczasowe odpały.
Chciałabym tylko uściślić, że Najka nie jest popierana ani rozumiana przez katolików (mówię bardzo ogólnie, może ktoś tam ją popiera), gdyż jej prawdy objawione nie są do końca zgodne z wiarą katolicką. Ona nie głosi dogmatów religijnych a swoją interpretację. To różnica i to ogromna. Sam sposób "nawracania grzeszników" jest dość agresywny. W Biblii Jezus też upominał, tłumaczył jak trzeba żyć, by być szczęśliwym - wolna wola, ale nikomu niczego nie narzucał, nie obrażał i nie nazywał lewakami. Katolicy powinni go naśladować, ale to trudne, nikt nie jest idealny, niektórzy nawet nie rozumieją swojej wiary i wychodzą kwiatki, nie zawsze ładnie pachnące. Pozdrawiam :)
O tej sprawie już komentowałem u Dramci więc i tutaj pozwolę sobie wręcz dosłownie wkleić komentarz który tam zamieściłem ;) "3:58 - Dramcia, acz tu się jawi problem tego że w wielu (podkreślam WIELU, a nie wszystkich) przypadkach właśnie tak to wygląda! Społeczność LGBT BLM i inne które aktualnie trendują - mają właśnie syndrom MUSISZ być z nami - nie możesz być przeciw nie możesz być nawet neutralny, MASZ być ZA i koniec kropka. I właśnie to przepraszanie - to jest dość znamienne że jak się poczyta (historie na profilach typu Nagroda Złotego Goebbelsa, Raz Prozą raz rymem - walczymy z propagandowym reżimem [oraz jego książka "Manifest Antykomunistyczny"], bądź Żelazna Logika), to jak NAGLE osoba się okazuje LGBT czy też BLM, to NIE WAŻNE co mówi aktualnie czy co mówiła - ważne że POPIERA wspomniane ruchy, to trza ją przeprosić jak się ją obrażało, i powiedzieć że teraz nie ma znaczenia co głosi byle pochwalała ruchy BLM i LGBT -> i uwaga w drugą stronę, jak ktoś kto jest homoseksualny czy jest osobą o ciemniejszej pigmentacji skóry, a NIE popiera wyżej wymienionych RUCHÓW (specjalnie podkreślam że chodzi o RUCHY, a nie ludzi) to bywa że jest przez nich wyklęty, BO miał czelność poddać pod wątpliwość choćby sposób działania (patrz -> ROZPIERDZIEL który czynili na manifestacjach BLM) JEDNAK co do tego że Najjjka dopuściła się takiego eksperymentu społecznego... No słabo, może i niepotrzebnie, ale ten jeden powyższy mechanizm (który jak widać nie jest wcale taki z tyłka wyciągnięty) udowodniła - pewnie osobiście wolałbym żeby tego nie robiła, bo i bez tego wykazuje się generalnie niestety bardziej katolstwem a nie katolickością (na szczęście choćby Mati Spysiński określa jej zachowania jako katola a nie katolika, za co jestem niezmiernie mu wdzięczny ja broń mnie Panie Boże wcale nie twierdzę, że okazane Najjjce wsparcie w 100% podpada pod to co wyżej wypisałem. Na pewno część tego była szczera i... spoko to jest ok. Ale też mamy taki świat że nie wszystko jest czarno-białe, więc stąd ten kontekst, którym tutaj nakreślił. ; ) Już miałem kończyć komentarz, ale wjechała cała na biało ona... cesarzowa Maja Staśko z tym queerbaitingiem... To moment jak to robi osoba taka jak Najjjka, i robi z tego ten tzw "eksperyment" to lecimy z cancelowaniem i krytyką takiej osoby. A jak w wymogach Amerykańskiej Akademi Sztuki i Wiedzy Filmowej dodano że MUSI być w obsadzie tyle i tyle osób z listy mniejszości, bo inaczej punkcików nie bydzie do dostania tej coraz mniej Filmowej, a coraz bardziej Politycznej nagrody - to już spoko, to nie queerbaiting. I tu i tu wątki LGBT (czy tam BLM, bądź inne z tego bloku ideowego) wciskane na siłę i nienaturalnie, ale jedno hejtujemy a drugie już nie, no logika po całości :P I tak jak Pani Papuga Dramcia prosiła - z kulturką, i spokojnego wieczorku wszystkim ;) " Pozdrowionka dla Loszkowej społeczności, jak zawsze z kulturką ;)
Jestem bardzo młodą osobą, ale już na ten moment wiem, że należę do kolorowej społeczności. Mieszkam z mamą, więc jej reakcja była dla mnie najważniejsza. Nigdy nie miałam problemu żeby to przyznać i tylko jak zrozumiałam, że jestem bi (z preferencją mężczyzn) od razu to powiedziałam. Moja mama podeszła do tego na niewyobrażalnym chillu. Moj tata jest troche mniej zadowolony, ale na szczęście nigdy nie miałam problemów z tym związanych od żadnej strony wspólczesnego świata.
Ludzie powinni zaakceptować a nie nienawidzić za to że ktoś jest inny. Jestem lesbijką i nie jestem po stronie lewicy ani prawicy Nie chcę wojen politycznych bo to dla mnie nie ma sensu.
Jestem osobą panseksualną i bigender, wstydzę się tego holernie ale czuje się z tą świadomością lepiej. Pamiętajcie że coming outu nie trzeba koniecznie robić i nie ma nic złego w byciu sobą :)
Ważne by przede wszystkim się szanować na wzajem dla jednej osoby dane zdarzenie to nic a dla drugiej życiowa tragedia bardzo mi przykro gdy napotykam na taki totalny brak empatii ludzie spróbuj chociaż nie oceniać jak totalnie nie mamy o czymś pojęcia🙄 dziękujemy za film może kolejny dotyczyłby właśnie takiej empatii i umiejętności współczucia i poszanowania czyiś emocji, nie oceniania z góry wszystkiego i wszystkich? 😊
@@prezi1992 chodzi mi o to że takie przyznanie się do swojej orientacji czy do przekonania że płeć biologiczna nie jest zgodna z płcią z którą identyfikuje się dany człowiek musi być trudne takie wyznanie i myślę że udawanie że jest się lesbijką choć się nią nie jest a potem powiedzenie że wyznanie było czymś prostym jest brakiem empatii czyli brakiem umiejętności wczucia się w uczucia i obawy osoby która rzeczywiście. Obawia się przyznać do swojej orientacji czy też tożsamości płciowej
@@prezi1992 myślę że nie jest odpowiednie nazywać ludzi ze społeczności LGBT cyrkowcami wśród nich są też totalnie zagubione osoby, które w życiu by nie wyszły na paradę równości które boją się reakcji swojej rodziny przyjaciół które pozostają w konflikcie same ze sobą bo np są katolikami bo w Polsce jest największy odsetek ten wiary więc na pewno część homoseksualistów jest jej wyznawcami zobacz jakie to musi być trudne dla takiej osoby, proszę daj sobie chwilę i pomyśl jak w tej sytuacji może czuć się taka osoba zanim napiszesz coś co może kogoś obrazić
myślę że moja rodzina bardzo dobrze zareagowała na mój coming out, moja mama totalnie mnie wspiera, moim dziadkom od strony mamy nie mówiłam nic wprost, ale myślę że czegoś się domyślają. mój tata kiedyś mocno obrażał i agresywnie wypowiadał się o społeczności lgbtq, jednak aktualnie nie przeszkadza mu moja orientacja (jestem lesbijką). w moim małym mieście wciąż częste są dziwne spojrzenia osób na ulicy na tęczowe elementy ubioru i np trzymanie za rękę innej dziewczyny, nawet jeśli jest to tylko przyjaciółka. życzę każdemu z Was akceptacji takich, jacy jesteście i dużo miłości
Pamiętam jak byłam w okresie gimba-technikum, byłam wtedy w nieoficjalnym związku ze swoją przyjaciółką. Bardzo często rozmawiałam odnośnie tego z kim chcę układać sobie życie, jak to sobie wyobrażam z moją mamą. Często zaczynałam takie tematy, mniej więcej tak często jak ona. Z każdą rozmową coraz bardziej dodawałam że jestem biseksualna oraz biromantyczna, przez co przyzwyczajałam ją do faktu że to nie jest tylko moja opinia o innych ale również mój styl życia że niezależnie jakiej płci będzie mój partner/ka, jak będzie mnie kochać i okazywać szacunek (tak jak powinno być w K A Z D Y M związku) będę szczęśliwa. W końcu moja mama samo doszła do wniosku że jest szansa że będę układać sobie życie z kobietą i powiedziała że nie ważne z kim będę ona dalej będzie mnie kochać i wspierać. Nigdy nie chciałam robić jakiegoś coming out'u tak z czapy ponieważ jest wtedy w pizdu duże ryzyko że rodzice czy bliscy mogą zareagować w agresywny/impulsywny sposób. (ostatecznie jestem w związku z mężczyzną, jednak no regrets, bardzo go kocham i zajebiście się nam układa xD) Życzę wszystkim Wam szczęśliwych związków niezależnie z kim będziecie.
U mnie to faktycznie było przejściowe. Tylko taka gówniarska faza. Ale to przechodzi. Dojrzałam i wyrosłam z tego. Teraz już wiem, że to nie był heteryzm tylko comphet i jestem potężną lesbą, do tego ze spektrum ace XD Mogliby mi zrobić terapię konwersyjną za dzieciaka, nie miałabym teraz tylu obleśnych wspomnień z chłopami XD
Jako osoba tworząca rodzinę z kobietą nie lubię być wyodrębniania ze społeczeństwa jako "LGBT" , "lesbijka" czy "związek jednopłciowy". Wśród członków mojej rodziny wyrażam się zupełnie naturalnie o moim związku, co również dla nich stało się oczywistą oczywistością. Nikogo nie prosiłam o akceptację mojej partnerki i traktowanie mojego związku poważnie, bo przez to że traktuję go poważnie i naturalnie, inni też to robią. Parady równości to wg mnie fajna forma wsparcia dla dzieci i młodzieży, które nie mogą decydować o sobie, a szukają swojej tożsamości. Jestem całym sercem za tym, aby każdy rodzic przedstawiał dziecku rzeczywistość taką jaka jest, nie traktując nikogo ze społeczeństwa jako ufoludka z innej planety. Wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi. Film jak zawsze na poziomie 👌❤️
ja zrobiłem coming out w wieku 13 lat, z perspektywy czasu uważam że popełniłem błąd robiąc to tak szybko, moja mama nie wzięła mnie na poważnie i cały czas mi docinała. Gdybym miał możliwość zrobienia coming outu jeszcze raz poczekalbym trochę, do momentu aż moi rodzice zaczną brać mnie i moje decyzję na poważnie
W mojej ocenie, to najka mówiąc o tym, że nie rozumie czemu ludzie boją się coming outu raczej się sili na ironię niż faktycznie uważa, że to lajtowe do zrobienia i spotyka się z pozytywnym feedbackiem. Ad znajdowania zrozumienia w ludziach z własnego zakresu wyznaniowego - jestem kościółkową katoliczką - jak słucham najki, to jej postrzeganie jest tak skrzywione, że nawet jeśli przypadkiem użyje jakiejś słusznej treści, to wsadzi ją w tak źle pojęty kontekst, że nie mogę w żadnym wypadku się z nią zgodzić - po prostu jak podstawy są błędne, to cała reszta traci swój właściwy sens - dlatego nie ma wspólnej płaszczyzny I myślę spore jest grono ludzi teoretycznie po katolickiej stronie, które nie mogą ani nie chcą identyfikować się z najką
Mój coming out był dość bolesny, bo myślałam, że mama kocha mnie ponad wszystko, a przyjaciółka jest bardziej po tej lewej stronie. Myliłam się. Pierwszy nie-hetero związek też nie pomógł, bo trafiłam na toksyczną osobę. Wiem, że w porównaniu do dzieciaków wyrzuconych z domu, czy ludzi, których nie stać na tranzycję, mój przypadek wydaję się błahy, ale to moje uczucia, moja trauma, wstyd, ból. Strata zaufania do najbliższych. Te wydarzenia wiele zmieniły w moim życiu i we mnie, dlatego przez długi czas byłam zamknięta na związki, czy nawet na przyjaźnie. Teraz jestem szczęśliwa, ale wiem, że w dużej mierze to zasługa bycia w związku z mężczyzną. Długo by się rozpisywać, ale wiem, że kocham tę osobę najmocniej na świecie - po prostu chciałabym, żeby ludzie widzieli miłość - nieważne, czy byłby to facet czy kobieta...
Zawsze mi się wydawało, że jak ktoś zadeklaruje, że podoba 1 pleć to tak zostaje. W 1 z moich poprzednich prac miałam koleżankę/ znajomą lesbijkę. Jakie było moje zaskoczenie jak po kilku latach na fb wrzuciła info, że jest w związku z kolegą z pracy i mają razem dziecko😮 Dzięki Twojemu filmowi zrozumiałam, że to wszystko jest płynne. To musi być bardzo dezorientujące.
Po prostu koleżanka wyrosła z tej głupiej mody. U mnie w klasie też były dwa takie przypadki, a dzisiaj się tego wstydzą i udają że nigdy nie były homo.
Może wypowiesz się kiedyś na temat tego jak od strony psychologicznej wygląda fakt, że wszyscy gracze League of Legends nienawidzą tej gry i odradzają wszystkim granie w nią, a sami nadal spędzają setki kolejnych godzin w niej? xD Ciekawi mnie jak to w tej kwestii działa tak szczerze xD
Tak generalnie ta gra jest jak boa albo waran z komodo nie da się od niej uciec tu cię coś ugryzie tam przydusi ALE zawsze do niej wracasz jak król na tron jak ksiądz do konfesjonału jak śmieciarz do śmieciarki jak malarz do obrazu. No coś cię do niej ciągnie zwłaszcza jak masz uzależnioną cała ekipę od tego narkotyku. Dodatkowo dołączenie do tej gry wygląda tak że najpierw jest chrzest potem obraz z pięknymi statystykami potem zasiadasz na tronie jako szef a potem po jednej akcji wypierdalasz do kosza bo zjebałeś i nie wziąłeś smoka. Potem jest przerwa a następnie koło na tym kołowrotku napierdala 360 stopni na sekundę i nie wiesz w którym momencie już włączyłeś grę a jak zaczęta to trzeba skończyć bo nie chcesz bana. Legenda mówi o człowieku który powiedział ja to pierdole i wyjebał tę grę na amen, Ale to tylko legenda.
Coming out to cholernie trudne emocje nawet jak jesteś zaakceptowana. Co prawda nie w 100% - z początku ze strony rodziców było takie "ok, ALE wolelibyśmy abyś przyprowadziła do domu chłopaka, ale akceptujemy, taka jesteś i taką cię kochamy", ale mimo wszystko spowodowało to... zinternalizowaną homofobię. A to tylko jedna z cegiełek w budowaniu domu zwanego depresją. Dlatego to co zrobiła najka - hehe, jestem homo, ale to był eksperyment społeczny to czyste skur... I zdecydowanie brak zrozumienia sprawy. Słabo się to oglądało.
Pamiętam jak miałam stwój comimng out. Moja mama mnie przytuliła a ja ryczłam w jej ramie przez następną godzine. Byłam bardzo szczęśliwa że mnie zakceptowała to był dla mnie ogromny stres.
Nie zaakceptowała tylko toleruje twoje odchylenie. Ale w głębi duszy wie, że to nie jest normalne i w środku cierpi widząc np. dzieci swoich znajomych, które są zdrowe...
@@prezi1992 Odchyleniem na tle zdrowia psychicznego homoseksualizm też nie jest. Heteroseksualność może być o tyle "normalna", że zwyczajnie stanowi większość ("normalny" wg PWN - jedna z definicji: 2. «najczęściej spotykany»).
Dziwię się jak można być tak jadowitym w stosunku do ludzi... Według badań naukowych, które można bez najmniejszego problemu znaleźć w sieci, w królestwie zwierząt jest MNÓSTWO osobników, przejawiających zachowania homoseksualne. Przykładowo delfiny UWIELBIAJĄ przedstawicieli tej samej płci i robią z nimi to, co przykładowo pary homoseksualne wśród ludzi. Więc jest to coś zupełnie naturalnego
Ja osobiście miałam średnią sytulacje z moim coming out. Powiedziałam mojej mamie ze jestem genderfluid oraz jestem panseksualna i mam dziewczyne z którą jestem szczęśliwa. Moja mama była zszokowana na samym początku i miała zmieszane emocje ale powiedziała mi ze jeśli jestem szczęśliwa to musi to zaakceptować. Pozwoliła mi pójść w tym roku na paradę równości. Niestety mam ojca homofoba który za Chiny by tego nie zrozumiał i prawdopodobnie wyśmiał. Długo jednak zbierałam się w sobie żeby powiedzieć mojej mamie o moim coming out, ale pamiętajcie kochani żeby nie robić tego szybko. Jeśli czujecie taką potrzebę nie musicie tez robić coming out❤
Queerbaiting to też żerowanie na potrzebie reprezentacji. Mimo tego, że w serialach i filmach pojawia się coraz więcej bohaterów LGBTQ+, to i tak jest jeszcze trochę do zrobienia w tym temacie. Chcemy oglądać bohaterów podobnych do nas, móc im kibicować i się z nimi utożsamiać, a taki queerbaiting obiecuje nam to wszystko, nigdy z obietnicy się nie wywiązując.
Ostatnio ten jeden z waszych bohaterów LGBT z serialu Netflixa został skazany na 30 lat za pedofilię, także myślę że już większego podobieństwa do was nie można było uzyskać...
@@prezi1992 a tu taka mała ciekawostka, najwięcej pedofili to heteroseksualni mężczyźni, więc nie porównuj każdego kto urodził innej orientacji do ZBOCZENIA. No chyba, że jesteś tak mądry i powiesz, że pedofilia jest okej jeżeli ktoś jest heteroseksualny, bo przecież bucie hetero jest bardziej "normalne" w twojej opinii.
Kiedyś w chyba 5 klasie przyznałam się że jestem Bisexualna i głównie chłopcy ale czasem i jakieś dziewczyny się że mnie naśmiewają i mówią że jestem "lesbos" Albo że jestem gejem albo chłopakiem, ogólnie mnie wyśmiewają, staram się oczywiście ich ignorować no ale nie jest mi łatwo takie zaczepki ignorować.
Może nie ja osobiście, lecz moja przyjaciółka miała nieprzyjemną sytuację z coming outem. Jako iż jest ona BI, chciała zrobić coming out przed matką. Skończyło się tak, że przez 2 dni musiała nocować u mnie, bo została wygoniona z domu, jednakże na szczęście po 2 dniach jej matka się zreflektowała. Życzę wszystkim osobom z tęczowej strefy, byście mogli spokojnie żyć i by wasze coming outy były odebrane pozytywnie!
Edit: Bardzo dziękuję za 663 like! ^^
Zastanawia mnie tylko jedno. Po co robić coming outy. Jakby hetero nie przychodzą do rodziców, znajomych etc. i nie mówią siema jestem hetero. To po co robią to osoby innej orientacji?
Nie lepiej po prostu być i jak znajdzie się nwm babę będąc babą bądź chłopa będąc chłopem etc. To po prostu przedstawić jako partnera? I piszę to jako osoba biseksualna i heteroromantyczna
@@natinatalia2710 przedstawianie właśnie partnera rodzinie to coming lut że np. jest się hetero czy homo etc. Tylko taki szybszy bo mówisz że od razu kogoś masz
@@natinatalia2710 Dla wsparcia, bo mimo to kochać mogą swoich rodziców ?. Chcą wiedzieć z kim mają do czynienia ?, Na czym stoją ?.
@@natinatalia2710 Starczy chwila namysłu, i empatia aby znaleźć ewentualne powody.
@@Alex_Furry1789 XD empatia nie ma tu nic wspólnego z tym, że tego nie rozumiem po prostu. Tak samo jak to że ktoś nie robiąc coming outu może kochać rodziców. Teorie nie wiem skąd wyssane.
Kochani, Kochane i Osoby Kochające, pamiętajcie, że coming out nie jest czymś, co MUSICIE zrobić. Jeżeli czujecie się niepewnie np. przed swoimi rodzicami, to NIE MUSICIE im mówić o swojej orientacji psychoseksualnej i/lub tożsamości płciowej. Nie czujcie na sobie presji, że coming out jest obowiązkowy, outujcie się przed osobami, którym ufacie, nie róbcie nic na siłę, zadbajcie przede wszystkim o swój komfort
niestety jak się jest osobą transpłciową to rodzice dowiedzą się i tak bo trzeba ich pozwać by legalnie zmienić w papierach imię i oznaczenie płci :/
Martyna, podpinam się!
zgadzam się, jak ktoś CHCĘ to niech go zrobi, a jak ktoś NIE CHCĘ do niech nie robi!
Jak prowadzić szczere i zdrowe relacje z kimkolwiek, kiedy się coś wiecznie ukrywa. Nie powinno się zmuszać do Outowania i outować za kogoś, ale żeby ze spokojem patrzeć w lustro i spać to TRZEBA (te duże litery sprawia że wyda się to WAŻNE), któregoś dnia zastanowić się nad swoją tożsamością i ja umieć ją określić. Na tym chyba polega samoświadomość, cn ?
osoby kochające
Nie wiem ile osób to przeczyta ale mam ciekawą rodzinną historię. Jestem mężczyzną jasno określonym jako heteroseksualista w dość otwartym i lewicowym domu. Mam dwoje rodzeństwa jednego brata i jedną siostrę. Brat jest homoseksualistą a siostra asem. Oboje wyszli na piśmie takim otwartym listem do rodziny. Brat z rok albo dwa temu, a z kolei siostra kilka dni temu. Oboje (,,oczywiście'' jak na naszą otwartą rodzinę) spotkali się ze wsparciem ze strony nas wszystkich co było dla nas zupełnie normalne. To co chciałem opisać to w jak różny sposób oba te listy zostały napisane. Brat w swoim opisał własną historię o tym kiedy zrozumiał kim jest co skłoniło go do przemyśleń na ten temat i jak się czuje. Moja siostra z kolei postanowiła nas poinformować o fakcie i dodać kilka przydatnych ilustracji oraz ciekawostek na temat kultury swojej orientacji. Oba uważam za ciekawe i dobre sposoby. Co najbardziej mnie dotknęło to fakt że siostra w swoim zostawiła miejsce na komentarz bądź rysunek od siebie. Ja w sumie jako jedyny zostawiłem czterolistną koniczynkę na szczęście. Zapamiętam to chyba do końca życia bo siostra po zauważeniu owej koniczynki przyszła do mnie i podarowała mi pierwszego przytulasa od lat ( nasza rodzina raczej stonowanie okazuje emocje wobec siebie). Anyway taką historią chciałem się podzielić może ktoś miał podobnie albo się zainspiruje. Film jak zawsze przyjemny. Besoski dla wszystkich loszków i loszek czytających to
Aż się wzruszyłam. Nigdy nie widziałam bardziej uroczej historii.
„Nasza rodzina raczej stonowanie okazuje emocje wobec siebie”. No to już wiadomo skąd te patologie. Brak miłości ze strony rodziców. Ale spokojnie, wyjdą do normalnych ludzi, to społeczeństwo ich naprostuje...
@@prezi1992 co XDDD
@@prezi1992 Patologie? Pomylieś ich chyba z katolicyzmem. Plus, stonowane okazywanie emocji, to nie brak miłości
Biedni …
ja od siebie dodam, że niezależnie od tego w co wierzymy, kogo kochamy, jak wyglądamy - liczy się czy jesteśmy dobrymi ludźmi! ❤️
Dokładnie 💚
W punkt wtedy świat byłby piękny 💚💛💙. Ja wierzę w siebie i w bycie dobrym człowiekiem.
Dokładnie. Należy tylko pamiętać, że miłość, a dewiacja to dwie różne rzeczy.
@@prezi1992 zgadza się, np zoofil też może mieć jakieś pojęcie miłości czy pociągu seksualnego - ale są one po prostu chorobliwe, nieprawidłowe, i póki co to właśnie religia oferuje ukojenie osobom, które nie chcą praktykować swoich zachcianek...
@@dariamagdalena6097 To zależy co uważasz , za bycie dobrym człowiekiem :) .
wow dwa filmy o najjjce jednego dnia- najpierw dominik bos teraz ty- nieźle❤
Też się zdziwiłam
wielkie umysły mysla podobnie
Lol
@@zi3t3k Chodzi o to, że oni się znają - dogadali się :).
@@zi3t3k Oj Pani Ewa nie jest wielkim umysłem niestety co nie znaczy , że zawsze niema racji i nie umie powiedzieć niczego mądrego. Pani Ewa przede wszystkim patrzy na świat i ludzi przez pryzmat psychologi ,a niestety psychologia często mija się z rzeczywistością :( to jest nauka wciąż w powijakach przegrywa w starciach ze wszystkimi innymi naukami ścisłymi takimi jak biologia chociażby . Tutaj też gada o tej Najce niestety bzdury prawda jest taka , że Najka to dobra osoba , o bardzo dobrym i miłym sercu , jednak jest pod silną indoktrynacją , którą prawdopodobnie została wyniesiona z domu w dodatku , ona nie wie wiele o religii niestety ,a wiem to bo ja wiem dużo więcej od niej często też nawet księża mówią wprost , że ta kobieta się myli. Najka tak naprawdę jedyne czego potrzebuje to hmmm ,a co ja się będę szczypał porządnego "bolca" potrzebuje no i faceta na stałe :) to wszystko jej z czasem przejdzie ponieważ no jest kobietą to ma swoje potrzeby , które w sobie tłumi ,ale tego wiecznie tłumić się nie da , a nie będzie miała chłopaka , potem , narzeczonego w końcu męża jeżeli jej kontakt z facetami stanie na trzymaniu się za ręce i miłych słówkach więc i tak w końcu dojdzie do tego , że Najka straci dziewictwo i zacznie się wyrabiać.
Miałem pewną nieprzyjemną sytuację która zreflektowała moje poglądy na temat coming outów i jak ważne one są idk. W każdym razie, było to z 3 lata temu, moja siostra miała przyjaciółkę która była homoseksualna i miała ultra-katolickich rodziców, wszędzie krzyże w domu w niedzielę do kościoła mantry o wierze itd. Iii ta koleżanka, postanowiła zrobić coming out, co było chyba błędem bo rodzice ją wykopali z domu na dobre 2 miesiące (Przyszła do nas, i ugościliśmy ją przez te 2 miesiące), rodzice próbowali ją leczyć, egzorcyzmować a potem grozić wydziedziczeniem itd. Generalnie, uwrażliwiło mnie ta sytuacja na sytuację osób LGBT w polsce i na zatrważającą ilość dehumanizacji i przykrych sytuacji które je spotyka.
A koleżanka ma się chyba dobrze, ma dziewczynę z tego co pamiętam
Wiele razy mam taką myśl, że nie wytrzymam w tym kraju. To, co się dzieje tu w związku w LGBT, to jest masakra. Jej rodzice powinni się bardzo wstydzić, że są takimi okrutnymi rodzicami, a Wy jesteście wspaniali, że ugościliście ją przez aż dwa miesiące. Pozdrowionka ❤️
I dobrze jej tak
@@DuszaTowrzystwa Mmm... Toksyczność
@@DuszaTowrzystwa Za bycie w spektrum autyzmu i bycie na wózku też powinno się wyrzucać, tak?
@@gryficowa nic takiego nie powiedziałem
To ja może podzielę się swoimi doświadczeniami na temat braku akceptacji swojej własnej orientacji.
Jestem bi, ale dotarło to do mnie dopiero kiedy byłam w 3 klasie gimnazjum. Pamiętam, że miałam dosyć niezręczny coming out. Nienawidziłam swojej orientacji i za każdym razem jak komuś mówiłam, że jestem bi zaczynałam płakać a raz nawet dostałam przez to ataku paniki. Myślałam, że nigdy nie zaakceptuję swojej orientacji. Minęły 4 lata i w pełni pokochałam siebie i swoją orientację. Wymagało to pracy, ale wreszcie przestałam się wstydzić tego kim jestem. Co więcej moja orientacja się zmieniła. W gimnazjum określałam swoje upodobania jako 85% chłopaki i 15% dziewczyny. Teraz określam jako 65% kobiety i 35% mężczyźni.
Moje rady do osób nieakceptujących swojej orientacji:
🌸give it time
🌸pracuj nad swoim mindsetem, staraj się być dla siebie dobry
🌸rozmawiaj o tym z osobami które cię akceptują i rozumieją
🌸jeżeli możesz zapisz się na terapię
🌸rozmawiaj z innymi osobami lgbt
🌸nie próbuj siebie oszukiwać, to niczego nie rozwiąże!
Pamiętam jak dotarło do mnie w gimbazie, że wolę facetów i intensywnie zacząłem sobie udowadniać, że wcale tak nie jest i mam po prostu nasrane we łbie, albo to wiek i homoseksualizm zastępczy - jak nie mam samicy w swoim otoczeniu, to kleję się do czegokolwiek, w tej sytuacji kolegów, i libido spadnie mi po siedemnastce. Relacja z samym sobą toksyczna w chuj i po dziś dzień wychodzę z szatni na wuefie, bo czuję się ze sobą źle tylko dlatego, że tam jestem. Mój obecny chłopak dowiedział się o moich uczuciach dopiero z trzeciej ręki, a i tak kolejne pół roku odpychałem go od siebie, argumentując, że związkiem z chłopakiem spierdoli sobie życie
Dzieci, nie róbcie tak, a jedyne czego nie powinno się w dupie mieć to kija, amen ://
cirkawi mnie w jaki sposób obliczasz procenty do 5
@@sgoma na wyczucie :)
Ja dalej zastanawiam się czy jestem biseksualna, ale ogólnie pamiętam że jak podkochiwałam się w pewnej dziewczynie, to mówiłam sobie 'nie no, musiało mi się coś pojebać w głowie' albo 'mózg mnie oszukuje'. Trochę szkoda że to od siebie odpychałam, ale cóż... Wolę już tamtej dziewczynie nie mówić, że coś być może do niej czuje/czułam, ponieważ wiem że i ja, jak i ona mamy swoje rzeczy do przepracowania, a poza tym boję że to mi i tak minie (że to był żart, bo przecież jak nigdy nie miałam chłopaka, to pewnie coś się pierdoli już w głowie).
@@sophiexxx455 Mam poniekąd podobną historię, bo tak od połowy podstawówki podobał mi się przyjaciel (będę już w 4 technikum a uczucie nie wygasa) i do końca gimnazjum myślałem, że po prostu mega go lubię, ale jak spędzaliśmy mnóstwo czasu i poszliśmy do różnych szkół zrozumiałem, że chyba mnie "pociąga". Kiedy "przyznałem się" swoim siostrom, że prawdopodobnie wolę chłopaków (chociaż nie byłem pewny, nigdy nie miałem partnera_ki) i wspomniałem o swoim przyjacielu, centralnie się rozbeczałem, bo uświadomiłem sobie, że tylko ja do niego coś czuję a on do mnie nie. Po wyoutowaniu się siostrom, chciałem kiedyś go spytać wprost albo zainicjować rozmowę na ten temat. Nie pykło, poza jednym razem na imprezie ale podejrzewam, że nie pamięta nic takiego albo nie chciał wracać do tego, lub nic nie zrozumiał, bo tak okrążyłem temat, że trudno było skumać o co mi chodziło. Zaczęliśmy się mniej spotykać i nie rozmawiamy już od pół roku a ja w między czasie odkryłem, że nie był jedynym chłopakiem, który mi się podoba, ale do niego tylko coś czułem. Nadal mi przykro, że tak po prostu już się nie widzimy.
To dodam też coś o sobie i swoim coming outcie. Jestem asem i długo mi w sumie zajęło ogarnięcię, że nim jestem, a dokładnie kiedy miałam ok. 23 lata. Więc, też nie ma spiny kiedy odkryje się swoją seksualność, czasami trzeba więcej czasu. 😊Coming out wyszedł spontanicznie w rozmowie o przyszłości i mama dobrze to przyjęła. Oczywiście musiałam jej wyjaśnić co to jest i jak wyjaśniłam to po prostu to przyjęła, więc myślę, że miałam dużo szczęścia plus już mnie rodzice nie pytają "kiedy chłopak".
Ale świetnie, cieszę się, że Twoi rodzice tak spokojnie to przyjęli 😄 Wszystkiego dobrego
23 lat to nie tak późno wcale 😅
tez jestem asem ale niestey moja mama przyjela to tragicznie ;// zaczela plakac i mowic ze zgine w samotnosci i czemu nie moge byc normalna XD paradoksalnie mowila ze juz by wolala abym byla lesbijka bo bynajmniej podczas smierci bedzie mnie kto za reke trzymac XDD no nie powiem przykro mi bylo ale jak udalo mi sie to zaakceptowac to zdanie innych ludzi nie ma wiekszego znaczenia
Co to jest as?
@@stuntiparker1547 osoba aseksualna
skoro ludzie sie dziela swoimi historiami to i ja cos dodam od siebie. jestem trans i wyoutowalem sie prawie 2 lata temu. niezbyt przyjemna historia. moja mama nigdy nie byla konserwatywna i mialem nadzieje, ze bede mogl liczyc na jej wsparcie, kiedy zdecyduje sie powiedziec tacie. jej pierwsza reakcja byly zapewnienia, ze mnie kocha i zawsze moge na nia liczyc. a juz pare dni pozniej zaczely sie sypac komentarze, ze “bog stworzyl mnie dziewczyna”, ze “gdybym byl chlopakiem to bylbym przecietny”, ze “wszyscy co na mnie patrza widza piekna dziewczyne” i tym podobne. bolalo, ale musialem patrzec na pozytywy - nie wyrzucila mnie z domu. biorac pod uwage, ze wtedy mialem 13 lat to bylby, jakby to powiedziec, maly problem. najbardziej mnie przerazalo i przeraza, ze tego wlasnie musze sie bac. na szczescie nie powiedziala ojcu i nie przyczepiala sie zbytnio do tego co nosze.
ku mojemu zdziwieniu w szkole bylo cudownie. chwile mi zajelo powiedzenie wszystkim, ale jak mi sie juz udalo - uczucie nie do opisania. wszyscy w klasie starali sie uzywac meskich zaimkow (czasami sie mylili to prawda, ale probowali, a to wiecej niz moja mama przez rok wtedy), nawet uzywali mojego imienia (najwiecej chyba dla mnie znaczylo zachowanie takiego jednego - lubil wszystkich wkurzac i rzucac raczej konserwatywnymi komentarzami, ale kiedy o mnie uslyszal, zamiast byc transfobiczny, znalazl droge na okolo - zamiast zwracac sie do mnie moim wybranym imieniem, jak cos ode mnie chcial to sie darl andrzej lub mariusz xd). nawet nauczyciele pozwalali mi sie podpisywac tak jak chcialem, choc wiekszosc nigdy nie uzywala zaimkow (dla wszystkich pelnych nadziei transow out there - jestem prymusem, wiec nauczyciele mnie lubia, raczej by nie wyszlo, gdybym nie byl taki dobry). przez ponad polowe dnia moglem byc soba. bylo niesamowicie. wystarczajaco, ze powienieniem byl wiedziec, ze wszystko zaraz runie w pizdu.
przez moja wlasna nieuwage, kiedy dawalem moj referat na wyzsza ocene na biologie do sprawdzenia (o genetyce - y-chromasomalnym adamie i mitochondrialnej ewie - bardzo ciekawy temat) nie zmienilem podpisu na deadname. stary sie dowiedzial i przez dluga chwile sie na mnie wydzieral - jak moglem mu cos takiego zrobic, ze nigdy nie okazylem zadnych symptomow, ze przez 15 lat bylem szczesliwa dziewczyna, ze jak moge falszowac dokumenty, ze on w moim wieku mial dokladnie tak samo i uwielbial indian i z kolegami mial takie ‘indianskie imiona’ , ale on nigdy, przenigdy by sie tak nie podpisal na dokumentach, ze ktos taki jak [moje prawdziwe imie] nigdy nie istnial i nigdy istnial nie bedzie, ze tranzycja to samookaleczanie itd. koniec koncow stwierdzil, ze musze miec jakies zaburzenia osobowosci i wbrew mojej woli kazal (i kaze) mi chodzic do psychologa (wiem, ze to moze pomoc i ta pani na szczescie jest mila i choc nie zna sie zbyt na transplciowosci, nie jest uprzedzona - nienawidze tego, ze jestem do tego zmuszany jakbym byl niepoczytalny). na wyjsciu zakazal mi sie kiedykolwiek, gdziekolwiek podpisywac moim imieniem i znowu sie zapytal jak smialem mu nie powiedziec.
szczescie w nieszczesciu, dwa dni potem byl biwak i swietnie sie bawilem, pomijajac momenty, w ktorych myslalem o tym, ze za chwile bede musial wracac do domu i prawie rzygalem.
podsumowujac (przepraszam, wyszlo bardzo dlugo) coming-out nie jest latwy. jest cholernie trudny i ryzykowny, i niesie za soba konsekwencje - te dobre i te zle. z jednej strony mozesz zyskac pewnosc siebie w swojej tozsamowsci, z drugiej stracic rodzine.
do wszystkich czlonkow teczowej spolecznosci - powodzenia i odwagi. kiedys bedzie lepiej
prawdopodobnie
Kurde, uderzyło blisko, moja mama ma podobne nastawienie, na początku jest miło, ale potem w kłótni wychodzi że jej argumenty skupiają się na tym, że coś jest ze mną nie tak. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić jak przerażający i ciężki musiał być moment, kiedy twój ojciec się dowiedział, sam jestem bardzo głęboko w szafie, a mój tata to ten typ co ogląda kabarety "chłop przebrany za babę haha śmieszne" i na pewno nie zareagowałby dobrze. Jak czytałem ten komentarz coś w brzuchu mi się ścisnęło ze stresu, bo to okropne, że żeby być sobą i żyć normalnie trzeba tak piekielnie się starać i dla niektórych to codzienna rzeczywistość.
Trzymaj się tam, ogromny szacunek za przetrwanie tego całego stresu przez który przeszedłeś, mam nadzieję że będzie tylko lepiej.
trzymam za Was mocno kciuki
Dziewczyno, jeśli terapia podziała, to się wyleczysz z tego i nie będziesz musiała udawać faceta, żeby zyskać czyjąś uwagę. Znajdziesz męża, będziesz mieć dzieci i tylko przed nimi będzie ci głupio, że kiedyś tak wydziwiałaś.
@@prezi1992 to nie ja tu szukam uwagi. nic nie moge zrobic z tym kim jestem, dziekuje za troske, ale na co dzien radze sobie z wystarczajaca iloscia ludzi twojego pokroju. mam nadzieje, ze kiedys znajdziesz sobie pasje, ktora nie bedzie dreczenie i umniejszanie 15-latkom w internecie. powodzenia, wierze w ciebie
trzymaj sie
Ja miałam ten przywilej, że moi rodzice zareagowali bardzo okej na moje wyoutowanie, ale czułam się bardzo dziwnie przez spojrzenia ludzi na ulicy, bo zaraz oczywiście wyszło, że umawiam się z dziewczyną, a w malutkiej wioseczce wszyscy się znają, więc po chwili byłam wytykana palcami. Przez narrację już od małego, że te LGBT to najgorsze, złe i brudne, bo przecież ksiądz tak huczał z ambony, gdy zorientowałam się, że podobają mi się dziewczyny, byłam absurdalnie przerażona, to było strasznie smutne, jak teraz o tym myślę, bo przestraszyłam się tego, kim jestem. Teraz, w szkole średniej, wszyscy są okej z wyrażaniem siebie i byciem sobą ogólnie. Jestem dziś dumna z tego, kim jestem.
Mam znajomą, która woli kobiety i powiem szczerze, że póki tego nie widziałam na facebooku, że faktycznie tak jest, to miałam gdzieś tylko tego świadomość, że tak jest i to działało na zasadzie: Widzisz kwiatka i go wiesz, że to róża i tyle. Nic więcej nie trzeba. Gdy zobaczyłam je na facebook-u, również nie zrobiło to na mnie wrażenia. Coś innego mnie dziwi. Np. Rodzice udostępniający zdjęcia swoich nagich dzieci. Ci to dopiero mają tęczowy świat ;).
Ta znajoma kiedyś też chyba napisała, że nie spotkała się z jakimś dziwnym zachowaniem w jej stronę. Za to ja muszę przyznać, że jako osoba hetero miałam w szkole problem i nie tylko ja i w sumie nie tylko w szkole. Wyzywano mnie od dech np. Śmiano się z moich sutków. A ksiądz o tym z ambony na bank nie huczał. Ludzie jak chcą, to zawsze coś znajdą. Jak jesteś za cicha, to dla zabawy, będą prowokować i sobie pozwalać, jak za waleczna, to wychodzi, że to ty jesteś winna i cieszy ich, gdy reagujesz.
Dlatego myślę, że są osoby, które nawet jak wydawałoby się, że nie ma o co się przydupić, to i tak coś znajdą. A nawet wymyślą.
A ile razy słyszałam z ust innych osób jaki ktoś jest gruby, a w szkole nauczycielka z chemii powiedziała do ucznia, przy całej klasie, że śmierdzi i powinien się umyć, czy coś takiego. Już go więcej nie widzieliśmy :(.
Także moim zdaniem nie koniecznie chodzi o orientację. Zależy na kogo się trafia w życiu chyba, a można trafiać bardzo źle przez długi czas.
Wiem że to niewiele bo słowa randoma z internetu ale Szacun że jesteś sobą i odnosisz się z Sobą z dumą niestety wielu moich znajomych jest gnojonych z powodu Kochania osoby tej samej płci, to smutne że w pl nawet nie możesz Kochać kogo chcesz. Trzymam kciuki żebyś juz nigdy nie musiała smucić się przez ludzi 🥰
o ile z byciem lesbijska/bi jeszcze jest to w miare akceptowalne to niestety bycie gejem o ile moze byc akceptowalne zawsze bedzie dziwne przynajmniej w polsce
@@nomatter3878 miejmy nadzieję że nie zawsze
ja jestem z małej wiochy i u mnie tu to jest mnóstwo osób LGBTQ+, tylko jacyś starsi ludzie uwagę na to może zwracają, a tak to każdy ma wyrąbane w to, bo wsm to jest normalne u nas i szczerze w życiu nie słyszałam, żeby ktoś u mnie na wiosce, a nawet w całym powiecie najeżdżał na LGBT, takiej sytuacji sobie serio nie przypominam, za to w sąsiednim powiecie to strach w ogóle wspominać coś o LGBT, bo zaraz się zaczyna gadanie, że to jest ideologia, że to są pedofile, gwałciciele itp
Już drugi film o Najjce dzisiejszego dnia. Ledwo początek filmu a ja już wiem że będę musiała go kilka razy pauzować i zrobić okrążenie po pokoju. A tak z tej weselszej perspektywy, to takiego upgrade'u tła i fryzury się nie spodziewałam. Jak zwykle wszystko bardzo ładne. Pozdrawiam wszystkich i miłego wieczorku życzę.
Pamiętaj, im więcej się spotykasz z taką toksycznością w życiu, tym znajdujesz coraz lepsze metody na radzenie sobie z nią. To sprawia że będziesz silniejsza. A po za tym myślę że spacerki w pokoju to dobry sposób na zażycie dodatkowego ruchu 😜
Tak, rzeczywiście mam pewne nieprzyjemne doświadczenie z toksyczną relacją w którą wdepłam mając zaledwie osiem lat. Dopiero trzy lata później się zorientowałam i odcięcie się, zajęło mi kolejny rok. Co do ruchu to bardzo dobry pomysł na uspokojenie. Często kiedy się stresuję biorę rower albo idę na spacer. Przy uprawianiu sportu organizm wydziela endorfiny które zbijają te negatywne emocje.
Po obejrzeniu tego chcę powiedzieć tylko jedno. Najjjka jest cholernie szkodliwa. To co zrobiła, jeśli chodzi o ten udawany coming out jest okrutne i obrzydliwe. Jej uważanie, że religia i orientacja seksualna to to samo jest błędne tak bardzo, że chyba nie trzeba tego tłumaczyć. Bo nikt jej nie krytykował za przynależność do religii, tylko za to, że gada szkodliwe bzdury. Tak samo Carrioner jest krytykowany za gadanie szkodliwych bzdur, a nie za bycie ateistą.
Współczuję osobom, które jakimś cudem uwierzyły, że najjjka na serio mogłaby być lezbijką i jej gratulowały myśląc, że biedna dziewczyna całe życie wypierała swoją seksualność i musiała ją ukrywać z powodu reżimu religijnego. Reżimu z resztą, który najjjka przecież jak najbardziej popiera.
Lesbijką*
Poza tym 100% zgody
Najjjka nie jest szkodliwa. Jest bardzo potrzebna na dzisiejsze czasy. Przynależność do religii w tym przypadku do jedynej słusznej świętej wiary katolickiej oznacza np walka z aborcja, przecie wobec ideologii gender/lgbt, in vitro, antykoncepcji itp więc tak jest atakowana za to że jest katoliczką. Jakiego znowu reżimu ?
@@spartanadam3525 udowodnij, że wiara katolicka jest jedyna i słuszna
Poza tym skąd wy do licha bierzecie tą cała ideologie gender?
🤡🤚@@spartanadam3525
Jestem biseksualna i panromantyczna, siedzę w szafie przed rodzicami gdyż powiedziałam kiedyś mojej mamie, że mój były chłopak był biseksualny i ona do mnie "Okey, ale ty się w to nie mieszaj", a tata ostatnio powiedział, że wziąłby to z przymrużeniem oka i przełknął, ale byliśmy w gościach więc nie wiem ile w tym prawdy. Jedynie mój brat wie i mnie akceptuje bardzo. Dalszego szczęśliwego pride month kochani 💓🏳️🌈
Mam podobną sytuacja z tym że wszyscy moi znajomi wiedzą o mojej orientacji (bi) ,niby spoko ale są sytuacje gdy czuje się przy nich dziwnie natomiast rodzina nie wiem nic A nic lub się domyśla.
@@remdivon3342 No ja mam tylko jedną koleżankę w realu która wie, sama jest sapioseksualna, a resztę znajomych mam w niecie i też są ze środowiska LGBTQ+
Nie umiem się dogadać z heteroseksualnymi osobami szczerze mówiąc, no jedyny jest mój brat
Też byłam w związku z biseksualnym chłopakiem sama będąc biseksualna. Całe życie myślałam, że tylko ja tak miałam
Kiedyś z tego wyrośniecie i będziecie normalni. A swoim dzieciom nawet nie wspomnicie jaką głupią modę wyznawaliście. Wiem, bo miałem kiedyś w klasie 2 koleżanki, które też mówiły, że są bi, a teraz gdy dorosły, mają mężów, dzieci i nie przyznają się do tego co robiły, a gdyby ktoś powiedział o tym ich dzieciom, to jako matki spaliłyby się ze wstydu.
Ja to ogólnie miałam dwa coming outy. Pierwszy to była taka poważna rozmowa przy stole gdzie oznajmiłam mojemu szanownemu rodzicielowi iż jestem bi oraz asexualna a on na to że nie, nie, nie, nie jesteś asexualna jesteś za młoda żeby być asexualna XD, A Tam że lubisz dziewczyny to jeden pies. A drugi zaś był parę miesięcy potem kiedym mój ojciec zapominał że miałam comingout XDDDD
Heh nie rozumiem dlaczego akurat orientacjom ze spektrum ace tak trudno zaakceptować starszym pokoleniom. Ja gdy się autowałem jako ace (trochę na siłę bo sobie o tym książkę kupiłem i zaczęły się pytania) to oczywiście usłyszałem że "jestem za młody", "nie znalazłem jeszcze tej jedynej" oraz coś co mnie wgniotło w fotel to słowa ojca "Możliwe że jesteś ace bo masz kijowe życie towarzyskie". Uznali że mi to przejdzie i znów będę "normalny", jednak niedawno przyznałem się że spotykam się z trans chłopem, to natomiast ojciec to zaakceptował w miarę szybko, tak z matką mam lekkie problemy bo nie wpisuje się w jej kanony "menskiego menszczyzny"
@@jasmin5092 wydaje mi się że to dlatego iż nie mówi się o tym za dużo. Ludzie, którzy nie chcą jakoś bardziej zagłębić się w temat LGBT zatrzymują się na tym oczym już jako tako się teraz mówi. I nawet nie chodzi tu o inne pokolenie tylko o sam fakt niedoinformowania że faktycznie takie coś istnieje i całkiem sporo ludzi tak się identyfikuje
Spoko moi rodzice też zapomnieli i też musiałem przechodzić przez coming out dwa razy xD
@@kaniavip470 Nie chcę być niemiły ale w jaki sposób można być jednocześnie Bi i Aseksualnym?
@@olekcholewa8171 asexualność polega na nie odczuwaniu pociągu sexualnego, nadal jednak czujesz pociąg romantyczny, więc może Ci się ktoś spodobać różnica jest taka że nie myślisz o puściu do łóżka
tip do coming outu ode mnie: wytłumaczcie osobie której chcecie wyjść na czym polega wasza orientacja jeszcze zanim sie do niej przyznacie (mój coming out o niebinarności zakończył sie tak ze moi dziadkowie myślą że jestem chłopem XD)
@Momoshiki Ōtsutsuki rozumiem bo podobnie było z moimi dziadkami (też mi gadali głupoty), a my point is że imo o wiele prościej dobrze wytłumaczyć pewnie zagadnienia bez stresu jaki może nam dodać coming out, poprostu zrobić te dwie rzeczy osobno bo jak sie stresujesz podczas coming outu to możesz powiedzieć coś źle i ktoś cie źle zrozumie i później musisz sie tłumaczyć. ale rozumiem o co ci chodzi bo do tej pory mam kolegów którzy próbują mi tłumaczyć że np. niebinarność jest nielogiczna czy inne duperele
Ale wy jesteście odklejeni od rzeczywistości. Kiedyś ta moda minie, ale wstyd pozostanie...
@@prezi1992 XD
To ja polecę klasykiem : gdyby to by było złe, to Bozia inaczej świat by stworzyła.
Dziękuję za uwage.🌈
Bozia stworzyła też wściekliznę, ale nikt jej nie promuje i specjalnie nią nie zaraża tylko się ją leczy.
Ja dodam tyle od siebie. Osoby które robią takie rzeczy na niby czasem nie wiedzą, że robią jeszcze gorszy pogląd
na tęczowa społeczność. Wiele osób bardzo przeżywa coming out i się właśnie cieszy oraz bardzo szybko łapie jak ktoś sławny czy nie sławny go zrobi. Myślę, że dzieje się tak przez ogółem postrzeganie tego jako "nowa rzecz". Dlatego też osoby robiące takie beit mogą nas uznać za hipokrytów, łatwowiernych ect.
Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że członek mojej rodziny (nie wie o orientacji, ale wie że wspieram i specjalnie nie chce mu nic mówić, bo wiem jaka będzie reakcja) życzył śmierci całej mojej "organizacji".
Ideologia LGBT prędzej czy później przeminie, a normalność nigdy nie wyjdzie z mody.
Film bardzo potrzebny i szczerze dziękuję za niego
No widzisz do jakich nieszczęść prowadzi wiara w ideologię LGBT.
@@prezi1992 kurcze, no normalnie nie pomyślałbym! Mogę po prostu nie być gejem i mieć normalne życie! Stary, dziękuję tobie i twojej wybitnej spostrzegawczości! Medal może?
Swoją drogą, przykre, bo ja się tym "ideologistą" przynajmniej urodziłem, ty natomiast postanowiłeś spierdolić życie swoim bliskim z własnej nieprzymuszonej woli, gratuluję
Ja kiedy zrobiłam coming out miałam bardzo luźną rozmowę z mamą, nagle walnęłam (po 3 związku z chłopakiem) swojej mamie, że lubię też dziewczyny, na co ona zareagowała, że No spoko, ona mnie bedzie kochać nie zależnie od tego, czy do domu przyprowadzę kobietę czy faceta. Takiej reakcji na coming out wam życzę kochani
Jestem osobą wierzącą i indentyfikuje się jako osoba bisexualna. Wielu moich znajomych jest z tzw. tęczowej strony mocy i są to naprawdę wspaniałe osoby. Uważam, że człowieka powinno się oceniać nie po jego sexualności, płci, statusie itd ale po jego charakterze. To co robi Najka mnie naprawde irytuje niby zagorzała katoliczka, a jad się z niej wylewa strumieniami, nie pamiętam żeby Jezus nauczał w ten sposób - przykazanie miłości mówi to coś?
Trelemorelelożka
Ja jestem zdania że potępianie to robota dla Boga, on wie lepiej kto faktycznie na to zasłużył a kto nie. Natomiast wierzący (w tym ja) powinni wdrażać w życie nauki Chrystusa i dawać przykład pokory i dobroci. Krzyk i obrażanie nikomu nie pomoże, a tylko pogorszy już i tak mocno nadszarpniętą reputację chrześcijan. A nadszarpnięta jest niestety nie bez powodu :(
A ja jestem ateistą i uważam, że katolicy i tak za bardzo tolerują takie wybryki natury. Gdyby nie ich naiwna próba miłowania każdego, to już dawno rozwiązalibyśmy problem LGBT...
Jako osoba wierzaca, wiesz ze musisz odrzucic zachowania grzeszne, wiec w sumie bi nie jest bi chyba ze w sferze uczuc
@@prezi1992 ah tak najlepiej to by było spalić nas na stosach i powiesić? czy może jeszcze udusić? xD
@@hikari---1300 chcielibyście odejść tak łatwo, ale sorry, musielibyście najpierw odpracować tlen, który marnowaliście latami. A ciężka praca, np. w kopalni uranu, wielu z was wybiłaby te głupoty z głowy. Chociaż ostatecznie masz rację, bo często efekt byłby ten sam...
Naprawdę współczuję wszystkim osobom lgbt które nie mają wsparcia w bliskich, rodzinie.... Ja jestem bi i moi rodzice akceptowali to już jak byłam w podstawówce (teraz mam prawie 30 lat). A mój młodszy brat długo nie interesował się dziewczynami, więc rodzice zawsze mu powtarzali, że czy przyprowadzi dziewczynę, czy chłopaka, to nie robi im to żadnej różnicy i i tak będą szczęśliwi. Życzę wszystkim rozumnych rodziców i całkowitej akceptacji 💗
Jakie niby wsparcie mają dostać? Jedynie takie że I tak będą go/ją kochać i tyle. A partnera tej samej płci powinni wyrzucić z domu. Ja tak będę robić
@@spartanadam3525 normalne, kochać i wspierać, nie różnicować. Współczuję takiego mindsetu btw.
To ja o coming oucie i o problemach z nim związanych mogę sobie pogadać.
Najpierw do swojej orientacji przyznałem się mamie. Ani nie krzyczała, czy coś, ani nie skakała z radości. Stwierdziła, że nie może nic z tym zrobić i do tej pory często mi mówi, że ważne jest żeby być szczęśliwym samemu ze sobą. Coś w ten deseń. Odkąd wyprowadził się od nas ojciec, mama po prostu zmienia się na lepsze jako człowiek.
Później przyznałem się ojcu. Nie powiedział nic, ale nie wyglądał na wkurzonego. Bardziej na coś w stylu "ło matko jedyna". Więc tu też mogło być o niebo gorzej.
Życzę ludziom takich reakcji rodziców jakie ja dostałem.
Moja mama mnie przytuliła i powiedziała że nie ważne co będzie mnie kochać. Ryczałam w jej ramie jak bubr przez następną godzinę byłam bardzo szczęśliwa i dalej jestem że mnie zakcptowała
To straszne lewactwo przeprasza i gratuluje! No jak można zrobić coś takiego bliźniej, zamiast po bożemu spalić ją na stosie?!
Jestem fanką idei palenia ludzi na stosie. Tak generalnie, wszystkich bo jestem brudną socdemką
@@niedoanimowanyrosomak9990 socjalizm i demokracja to najgorsze zarazy ludzkości...
To cudowne, mam tak samo, tolerancja to podstawa. Nie można kogoś nienawidzić bardziej od innych, zniszczyć ten świat i jebać wszystkich po równo. Pozdrawiam
Odnoszę wrażenie, że katolicyzm to taki swoisty układ zero - jedynkowy. Coś jest czarne, albo białe, nie ma nic pośrodku. Właściwie takie podejście do życia bardzo je ułatwia. Jest grzech, który ma swoją definicję, jest Katechizm Kościoła Katolickiego (polecam, ciekawa lektura, także w kontekście omawianego tematu).
Tylko problem polega na tym, że życie proste nie jest. I ma całą gamę szarości. Trudniej i ciężej żyje się bez religii (jakiejkolwiek). To ty jesteś odpowiedzialny za swoje własne życie, nie ma żadnej mocy sprawczej. Nie ma na kogo zwalić, jak się zrobi coś złego.
Chcę tylko powiedzieć, że cała nadzieja w młodych ludziach. Myślimy inaczej, szerzej, bez ograniczeń. Ta chora sytuacja w tym kraju, która tak strasznie dotyka osoby, które mają czelność nie wpisywać się w "normy", minie. Jeśli nikomu nie robisz krzywdy, to jesteś dobry, wszystko z Tobą w porządku. A Twoja orientacja, płeć nie ma nic do rzeczy
Ta moda minie, a normalność pozostanie.
mnie najbardziej rozwala logika Najjjki: "Wypowiadam swoje kontrowersyjne opinie i treści, dlatego ludzie mnie krytykują. Ludzie błędnie wywnioskowali treść jakiegoś mojego materiału przepraszają gratulują i wspierają mnie... hipokryci! XD "
Kiedy ktoś ją krytykuje "jest zły", kiedy ją "wspiera próbujesz ją przepraszać i gratuluje jej odwagi" staje się dla niej hipokrytą i jeszcze tą osobę wyśmiewa XD
Najjjka nic kontrowersyjnego nie mowi
takiego upgrade'u włosów się nie spodziewałam
Jestem biseksualna, gdy to sama przed sobą przyznałam miałam spore załamanie nerwowe i przez długi czas płakałam. Naszczęście teraz jest w porządku, wie o tym kilka osób i zaakceptowałam siebie
Akceptacja zaburzenia to dopiero pierwszy krok. Teraz czas na odpowiednią terapię, ale trzymam kciuki, żebyś kiedyś jeszcze umiała wchodzić w normalne relacje.
najka: coming out to nic złego
mój ojciec *homofob*: 🙂
ja: no to może kiedy indziej...
heheh... Ja jestem masc genderfluid. Jakieś dwa miesiące temu mój tata oglądał kabaret o środowisku lgbtq+, a jak w kabarecie padło "ja to jestem nie binarny, raz czuję się chłopem, raz babą, a raz żadnym z tych" i poprawiłem że to się nazywa genderfluid oraz stwierdziłem że nie powinno się robić kabaretów o tych sprawach, to ojciec powiedział mi że gadam głupoty, płeć ludzka nie działa w ten sposób i żebym wybił sobie to wszystko z głowy 🙃
@@andrzej_for_some_reason współczuję max
@@andrzej_for_some_reason o boże, współczuję bardzo. mój stary jak się wczoraj dowiedział, że fryzjer, do którego chodził jest z innym facetem to powiedział, że dobrze, że już tam nie chodzi
@@gabriela8479 ajć... Życzę szczęścia
Czyli macie normalnych, zdrowych ojców. Jakby mój dzieciak zaczął tak odwalać, to bym powiedział wszystkim jego kolegom jaki z niego zbok i ze wstydu nie wyszedłby więcej na podwórko!
Moja rodzina jest bardzo otwarta i o raczej lewicowych poglądach. Ale nadal boje się comming out'u. Mama od czasu do czasu przy rozmowach o moich nienormatywnych znajomych wspomina żebym "Tylko ja sobie zbytnio nie wymyślała". A powiedzenie znajomym było niemal koszmarem, zaakceptowaliby mnie ale wiedziałam że nie będą patrzeć na mnie tak jak kiedyś, szczególnie że z jedną przyjaciółką byłam bardzo blisko. Ze znajomymi się udało, a co do rodziny to życzcie mi powodzenia, może kiedyś.
Ja kilka razy w życiu robiłam coming out jako osoba hetero. Wiele osób zakładało, że jestem lesbijką, bo zawsze otwarcie wspierałam osoby LGBT, ich prawa itd., do 24 rż nie miałam żadnego partnera, a do tego nie zachowuję się i nie wyglądam, jak stereotypowa kobieta, no to "musi ze mną być coś nie tak" xD A tak naprawdę to sama do końca nie wiem, czy jestem hetero. Mam chłopaka, na ten moment nie wyobrażam sobie, że mogłabym być z kimś innym, ale nigdy nie będę w stanie z całą pewnością stwierdzić, jak potoczy się moje życie i czy akurat nie zakocham się w kobiecie, osobie niebinarnej, osobie trans, czy kolejnym mężczyźnie. Osobiście uważam, że chyba nikt nie jest w stanie tak na 100% stwierdzić, że nie zakochałby się/nie był w stanie stworzyć związku z osobą innej/tej samej płci.
Pierwszy raz słyszę o coming oucie jako osoba hetero
Czasem mam wrażenie, że Najka to sztuczny twór spreparowany przez lobby commentary, żeby mieli content w momencie posuchy tematów. Gorzej, jeśli nie…
Identyfikuje sie jako lesbijka od 3 lat, na poczatku okropnie sie balam, tego ze nikt mnie nie zaakceputje czy tego że nigdy nie znajde sobie dziewczyny, na pierwszy direct coming out zdecydowałam się rok po, w 2020, był on przed moja klasa, okropnie sie balam, wiedzialam ze sa tam osoby ktore beda mnie wspierac ale bylam przerazona faktem ze moze sie to skonczyc tym ze inni beda mnie przesladowac, na szczescie tak nie było. Mam za soba juz wiele coming outow, kilka przed rodziną nawet i jeśli jest coś co chce powiedziec osobom ktore jeszcze nigdy tego nie robiły, to to że najtrudniejsze jest samo wypowiedzenie tych słów, potem wszystko idzie z górki :) nie naciskajcie na siebie za mocno, zróbcie to kiedy wy jestescie gotowi, wyoutujcie sie dla tego aby wam bylo lzej a nie z mindsetem ze inni musza widziec.
Kochajcie kogo chcecie pod warunkiem, że to dobrzy ludzie i nie robią Wam krzywdy. Czekam na świat, gdzie miłość nie będzie grzechem
Nie miłość, a dewiacja.
@@prezi1992 ale cie kurwa bol dupy wzial tutaj xd
Prawica nie polega na katolicyzmie i wrogości do LGBT. Nie mylmy polityki, czyli czegoś co jest stworzone do zajmowania się gospodarką państwową, czyli podatkami itp. z prywatnymi poglądami polityków po stronie za którą się podają, a nawet nie koniecznie są. Jestem za faktyczną prawicą i przynależę do LGBT. To się wg nie wyklucza, wręcz pokrywa. Prawica to wolnościowcy w polityce. Jak ktoś nie chce płacić przymusowych ubezpieczeń, nie popiera rozdajnicywa to jak najbardziej pasuje do chęci wolności w własnych sprawach łóżkowych.
Nie mogłem oderwać wzroku... Zajebiste te CASIO. ostatnio najka zastanawiała się dlaczego każdy facet od niej ucieka i dlaczego żaden nie potrafił być "prawdziwym mężczyzną". Ona serio nie domyśla się, sad case after all. We will get them next time guys!
Ale Olsztyn proszę szanować. Tęczowe torby z Tigera są tu w komunikacji miejskiej na porządku dziennym i nie było nigdy żadnych incydentów z tym związanych. Na starówce funkcjonuje całkiem nieźle prosperujący lokal zbierający społeczność LGBT+ i cyklicznie organizujący drag show i tam również nie było nigdy incydentów (a wręcz przeciwnie bawią się tam wszyscy). Trochę nietrafiony wybór miejsca.
dodatkowo jeszcze LO1
Czyli w Olsztynie narosło trochę chwastów do wyrwania...
Mieszkam w Olsztynie i widzę dość często te tęczowe torby. Nic mi nie wiadomo na temat jakiś pobić czy coś w ten deseń w moim mieście.
Było mi bardzo przykro za tę akcję, bo sama miałam trudne przeżycie związane z coming outem…
No widzisz. Trzeba było nie świrować, to nie musiałabyś się wstydzić swoich zaburzeń.
@@prezi1992 Szkoda, że ty nie wstydzisz się swoich komentarzy
Narzeczonoloszka 💛💍
Jak ja bardzo chcę żyć w świecie, gdzie coming out nie byłby potrzebny.
Żeby to nie było coś, do czego trzeba się "przyznawać", tylko po prostu było częścią zwykłej codzienności i akceptowane jako takie. .n.
@@NiggaDestroyer111 what xd
@@NiggaDestroyer111 Mmm... Bycie bucem
@@NiggaDestroyer111 Tak tak, bo dyskryminacja to coś co powinno się akceptować... Pamiętasz jak zaczął się holokaust? Nagonką na Żydów, ale wtedy też byś mówił, że niespełniony malarz z Austrii nie jest zły, a tylko "Wyraża swoje poglądy"
No sorry, ale przypał zapominać o historii swojego kraju, a 11 listopada walić konia
@@NiggaDestroyer111 Tak tak, bo to nagle inna sprawa
DYSKRYMINACJA TO DYSKRYMINACJA, NIE MA ARGUMENTÓW, BY JEDNĄ BRONIĆ, A Z DRUGĄ WALCZYĆ
Pov: studiujesz prawo i wiesz, że PiS nie jest prawicowy, ani lewicowy, ale jeśli chodzi o to reprezentuję bardziej poglądy w sumie lewicowe.
Lewica - iście do przodu, renowacja (z tego co pamiętam, to oni zmieniają mocno gospodarkę, więc to się zalicza do lewicy)
Prawica - uważanie tradycji za coś dobrego i nie potrzebuję ona zmiany.
Także, wyzywanie się od prawaków i lewaków nie ma sensu, bo lewica to nie tylko ''pedały'', a po prostu zmiana xD
Jebłam, jak nam powiedzieli, że pis jest lewacki xD
Tak samo jak nam przedstawili pojęcie tolerancji. Teraz jest w modzie mówienie, że jest się tolerancyjnym, a pojęciem tolerancji to ''zgoda na wyznawanie i głoszenie poglądów oraz wierzeń z którymi się nie zgadzamy''. Także ogółem lekki przypał.
I dobrze mówili. Bo ideologia LGBT próbuje zmieniać istniejące pojęcia, dopasowując je do swoich celów. A PiS to owszem katolicka partia lewicowa.
Podział lewica-prawica jest przestarzały
Fioletowowłosaloszka
Hmm zastanawiam się dlaczego członkowie nielubianej (mało powiedziane) przez społeczeństwo mają większą szansę na posiadanie zaburzeń lękowych i afektywnych 🤔🤔🤔🤔
Bo robicie wszystko, żeby ludzie was nie lubili. Gdybyście zachowywali się jak normalni ludzie, to nie byłoby problemu.
@@prezi1992 fajnie fajnie, ale dlaczego zakładasz od razu, że „nie zachowuję się normalnie” i mimo iż tego nie powiedziałam zakładasz iż należę do tęczowej społeczności? Poza tym ciekawi mnie co rozumiesz przez normalność bo to kluczowa jakby kwestia
zrobilm coming out przed moimi rodzicami jako osoba bi jakoś półtorej roku temu. szczerze mówiąc kosztowało mnie to duzo stresu i barfzo się obawialhm ze mnie nie zaakceptują lub będą patrzeć na mnie jnaczej. na szczęście podchodzą do tematu na luzie i nawet czasami z tatą sobie z tego żartujemy - dlatego nie wyobrażam sobie jaki stres muszą przechodzić osoby, których rodzice są bardziej spięci. duzo pomaga mi tez na codzień wsparcie przyjaciół.
pewnie w przyszłości jeszcze czeka mnie z nimi rozmowa apropos mojego gender identity, ale to jest samo w sobie ciężkie do ogarniania samemu ze sobą, a co dopiero z innymi. trzymajcie się i kochajcie się
Lecz się! Lecz się póki jeszcze nie jest za późno!
@@prezi1992 póki*
Ale z jedną rzeczą Najka ma rację - to że ludzie ją przepraszali. To że zrobiła coming out jako lesbijka (mimo że fake'owy), to nie znaczy, że to wymazują te bzdety, o których pierdoliła kiedyś.
Jesteście tak odklejeni w tej swojej ideologii, że jak ktoś normalny z zewnątrz czyta wasze komentarze, to czuje się jak człowiek, który pierwszy raz zawitał w cyrku xD
Jakie niby bzdety mówiła xD
Przykladowo- uprawianie seksu w trakcie ciazy jest grzechem😂😂😂
Po pierwsze przez cały odcinek myślała że pijesz ze świecznika 😆
Ale mniejsza
Sam fakt że ludziom naprawdę ciężko jest przed samym sobą przyznać jakiej jest orientacji to tym BARDZIEJ takie akcje zwyczajnie odpychają od coming outem.
Ja co prawda mam nadal problem z tym jakiej orientacji jestem ale zapewne znajdzie się mnóstwo osób które nadal się boją przed bliskimi przyznać się ,że są homo. U mnie też tak jest. Więc tym nadziej gdy zobaczyłam jej filmiki to tym bardziej przez to jakie one mają wydźwięk nie mam zamiaru się przyznawać. Oczywiście są właśnie też inne przyczyny ale chyba każdy się domyśla jakie. Każdy kocha jak chce kochać i trzymajcie się tam piękni ludzie ❤️
Chyba jedynie pozostaje ci życzyć normalności i mniej wpływu ideologii LGBT.
Moj comming out wyglądał tak że moja mama zaczęła się na mnie drzeć ze od zawsze byłem bezużyteczny i od zawsze wiedziala że nic ze mnie nie będzie. Do teraz się do mnie praktycznie nie odzywa i mówi że wstyd się przyznać do mnie i pokazac się ze mną na ulicy. Mam nadzieję że inne osoby nie będą musiały przechodzić przez to piekło jakim jest brak akceptacji od rodzica
Szkoda mi cię mam nadzieje że wkońcu zromuie swój błąd i cię zakceptuje. Życze ci dużo szczęścia i powodzenie.
Do kogo ona ma pretensje, przecież sama wychowała cię na taką miękką faję co nie umie zagadać do kobiet...
Dużo siły, trzymam za ciebie kciuki🤍 Dzwoniłam z podobnym problemem na numer zaufania i mogę zaprawdę ci polecic
Ewciu, uwielbiam Cię ❤ Jesteś mądra, kochana i cudowna 👑 Podziwiam Twoją cierpliwość, bo ja autentycznie nie wyrabiam z tym stworzeniem. Głos najjjki, jej zachowanie i oczy, w których widać czyste zło, wykańcza mnie nerwowo
Najpierw film u Dominika, teraz u ciebie...Czuje sie rozpieszczona
Mój częściowy coming out nadal mnie bawi (Ironicznie) Kiedy powiedziałom rodzicom, że jestem aseksualne i panromantyczne, to powiedzieli: "Nie, nie jesteś". Teraz albo się z tym pogodzili, albo wyparli ciężko stwierdzić. (O niebinarności nie dowiedzą się nigdy)
Hah podobnie tylko na mój coming out jako ace usłyszałem poza klasykami o tym że "nie znalazłeś tej jedynej" to jeszcze tekst że to pewnie dlatego że mam kijowe życie towarzyskie.
O panrom. dowiedzieli się w tedy kiedy strasznie przeżywałem chorobę swojego trans chłopaka i podczas rozmowy wyszło że to nie jest "tylko kolega"
Ja (amab) mówię po prostu że "jestem fanem dziewczyn" odnośnie seksualności (faktycznie jestem patelniarzem/patelniarą) a odnośnie płci że "do męskości jestem przywiązany jak do gospodarki Grecji" (faktycznie bo ja wiem chyba mtf ale gówno jeszcze wiem)
Wiedzą że kiedyś wyrośniesz z tej głupiej mody. Ale wstyd pozostanie...
@@prezi1992 Fakt wstyd pozostanie...
Wstyd tym że wcześniej próbowało się na siłę z resztą społeczeństwa, że nie dawało sobie ani krzty wyrozumiałości że można być innym a przede wszystkim wstyd przed tym że tak długo odnajdywało się szczęście oraz odkrywało "własne ja"
Największym paradoksem coming outu jest to, że bardzo łatwo jest wyjść z szafy gdy jest się w akceptującej społeczności. Jednak ja- w środowisku jako całkowicie wyoutowana lesbijka- posiadam część rodziny, która nie wie o mojej orientacji, bo nie wiem jakiej reakcji mogłabym się spodziewaç. I akurat u mnie jest z tym spoko, bo nie mamy bliskiej relacji, ale jeśli mieszka się naprzykład z dziadkami czy starszym wujostwem pod jednym dachem to tak trochę ma się problem.
Ale jest też druga kwestia jaką chciałabym poruszyć, bo najka swoimi treściami uderza nie tylko w ateistów, ale osoby o innym wyznaniu. Podobało mi się to jak podniosłaś niejedzenie pewnego gatunku pokarmów przez wyznawców danych religii. W moim mieście jest dużo różnych kościołów, a mimo to w większości szkół i innych miejsc dzieciaki niechodzące na religie mają utrudniane funkcjonowanie, nie ma się kto nimi zająć albo daje im się znać, że są problemem.
Najka uderza w każdego, kto nie jest najką
Jestem demiseksualna. Znalazłam informację o tej orientacji będąc jeszcze dosyć mocno katoliczką, chociaż już dwudziestoparoletnią mężatką. Pamiętam, że poszłam do rodziców, powiedzieć im co ci tęczowi wymyślają, że to niby jakaś nowa orientacja, a przecież każdy tak ma. Pamiętam ich miny i podsumowanie, że nie każdy tak ma i to nie jest normalne 🤣 taki spontaniczny coming out
Ej z podejściem że osoby demi "nie są normalne" i że "nie każdy tak ma" jeszcze się nie spotkałem, zazwyczaj uznawali to za coś wymyślonego i niepotrzebnego
co to jest?
@@oliwia6199 Demiseksualność oznacza że dana osoba nie odczuwa pociągu seksualnego (nie odczuwa potrzeby przespania się z jaką osobą, nie fantazjuję o tym itp.) do momentu bliższej więzi emocjonalnej. Czyli mówiąc prościej pociąg seks. pojawia się gdy znamy się z daną osobą np. rok/2 bądź dłużej i mamy z nią i jesteśmy sobie bliscy emocjonalnie, jednak takie osoby nie muszą być z kimś w związku by odczuć pociąg
@@jasmin5092 aaaa
Dobrze że ludzie robią takie filmy jak ty, może trafią do kogoś.
Tęczowa społeczność łączmy się ^^
Nie na długo
Ja sama jestem biseksualna i zrobiłam niedawno coming out di mojej mamy. Bałam się o to ,trzymałam swoją prawdziwą ,,naturę ,, już ponad 3 lata od których jestem pewna mojej orientacji.
Sam coming out był bardzo spontaniczny ,nie planowałam go. Była moja kolej na zmywanie naczyń po obiedzie, a moja mama zamiatała w kuchni. Do mycia naczyń ściągłam moją teczową bransoletkę by nie zmokła. Ona tak z ciekawości sobie popatrzyła i takie pyta się ,, to tylko taki pasek nic więcej ?,, A ja , że tak , że liczy się w niej symbolika. Ona wtedy takim półżartem kończac zamiatanie ,, Jesteś homo-niewiadomo?,, Impulsywnie ,pod wpływem chwili i wiedząc że jeśli nie teraz to nigdy ,odpowiedziałam ,,tak, jestem biseksualna,, ona zapytała się co to znaczy i ja jej wytłumaczyłam że podobają mi się zarówno chłopcy jak i dziewczęta. Ona się zaśmiała i jak to ona nazwała mnie cipcią i poszła. Nie poruszała tego tematu ,ani nie wydawała się być zła na mnie. Z tyłu głowy chwilami miewam lekki lęk że uznała to za jakieś moje głupie gadanie za żart ,ale w większości mówię sobie że akceptuje mnie ,a że nie porusza tego dlatego ,że nie wymaga ode mnie niczego , że nie czuje tego żebym się zmieniła pod względem moich poglądów.
Wnosząc z reakcji UZNAŁA TO ZA ŻART ;)
@@szczurNocny właśnie też tak czuję niestety :')
@@dominikawajda6169 Hej spokojnie na razie myślę że lepiej by uznała to za żart niż by miała ścigać cię inkwizycja. A mamie daj czas, jak będziesz suptelnie przekazywała to że jesteś inna myślę że skłoni to ją do głębszych refleksji
@@jasmin5092 dziękuję i postaram się 💛💛💛
Zrobiłam dwa coming outy jako osoba bi przed mama i dwa razy został uznana za żart, a jako iż nikogo nie mam moja mama każe mi udawać lesbijkę aby zrobić na złość babci. Mam nadzieję że nie każdy z tęczowej strefy miał podobna czy gorsza sytuację, ale życzę wszystkim którzy jeszcze nie zrobili coming outu aby im się poszczęściło i zostali zaakceptowani przez bliskich
Przepraszam, może to nietaktowne, ale jak przeczytałam że twoja mama każe ci tak udawać na złość babci, to pomyślałam, że jest zajebista i śmiechłam srogo xDDD
Przepraszam jakby co 😅 pozdrawiam i happy PM (ostatnie dni) 🤗
Teraz masz odpowiedź, dlaczego ludzie nie uważają was za normalną część społeczeństwa...
@@prezi1992 fakt że lajkujesz własne komentarze czyni cię normalnym?
Kiedy powiedziałam mamie, że mam dziewczynę, ta odparła, że albo z nią zerwę, albo ona się zabije. Do teraz pyta mnie, czy wszystko już "w tym temacie z lutego" jest ok i czy już nie musi się martwić o ten "problem"...
Jezu... przemoc emocjonalna level hardcore
Współczuję strasznie
Toxic
Trzymaj się, okropna sytuacja.
Oczywiście że matka toksyczna. Ale jak widać niedaleko pada jabłko od jabłoni, matka powinna sama dać przykład jak się tworzy normalną relację z mężczyzną, a nie mieć później pretensje do córki, że ta nie potrafi wejść w normalny związek.
Niestety nie jestem w stanie słuchać Lwa-Starowicza mówiącego o homoseksualności - bo cały czas mam z tyłu głowy, że on kiedyś prowadził terapię konwersyjną. Kiedyś robił to i brał kasę a teraz nagle książka o homoseksualności na której też sobie zarobi ja po prostu widzę to jako niezbyt szczere i wiarygodne. Wolę czerpać wiedzę z innych źródeł.
(No i jeszcze fakt jak stereotypowo wypowiada się o osobach queer i swoją drogą kobietach i mężczyznach też, czasem jego żarty są tak niesmaczne, że mnie skręca)
Taki był kiedyś stan wiedzy - dużo było terapii konwersyjnych, bo jeszcze nie odkryli pewnych rzeczy. Nauka ciągle się zmienia, idzie do przodu i się rozwija.
no ale właśnie między innymi doświadczenie nieskuteczności owych terapii doprowadziło do wykluczenia pociągu do tej samej płci jako choroby czy zaburzenia a zrodziło koncept orientacji seksualnej. To tak jakbyś się obrażała na homofoba, który doświadczając normalności i codzienności osoby homoseksualnej zmienia swoje poglądy o 180*.
@@Toudeusz Nie widzę tego w taki sposób. Ja też nie uważam, że info w jego książce jest nieprawdziwe bo fakty to fakty i z nimi nie dyskutujemy. Nie uważam też, że fakt zmienienia zdania jest zły bo przecież jako osoba queerowa chcę, żeby ludzie to robili.
Jednocześnie uważam, że o wiele lepiej słucha mi się info o osobach lgbtq+ od osoby, która nie robiła im krzywdy prowadząc kiedyś takie terapie.
Też mam taki moralny dylemat, że raz zarabiasz na krzywdzeniu tych ludzi tą terapią a raz na badaniach już odwrotnych. Nie wiem czy na miejscu prof. bym się po prostu nie powstrzymała przed wydawaniem książki stricte o tym ze względu na właśnie takie uczucie, że zrobiłam tu coś źle i teraz przedstawiam się jako autorytet w tej dziedzinie? No i stąd moje uczucia względem jego wypowiedzi.
+ myślę, że jako osoba queerowa mam prawo czuć się źle w tej sytuacji, to są moje uczucia i wynikają z krzywdy (często takiej, która prowadziła do śmierci) wymierzonej w moją społeczność, także nie wiem czy "obrażanie" to dobre słowo w tym kontekście
@@Toudeusz Jasne, że stan nauki się zmienia i pod tym względem można go wytłumaczyć. Co dla mnie jest jednak naganne to pomimo bycia w PTS i bycia wzywanym dość często jako lekarz w trakcie rozprawy o zmianę oznaczenia płci wypytuje o rzeczy typu orientacja seksualna, fantazje seksualne, w jakiej pozycji uprawiasz seks gdzie w żadnym aktualnym dokumencie odnośnie pomocy osobom transpłciowym tego nie ma, a jest wręcz upokarzające.
THIS, polecam wysłuchać osoby transpłciowe i aseksualne na temat procesu wystawiania opinii na temat transpłciowości w jego klinice i jakie ma podejście do takich osób, to jest jakiś żart XD
Trochę smutne, że psycholoszka nie zrobiła researchu na temat osoby na którą się powołuje i sam jako osoba trans (i student psychologii, który za niedługo kończy magisterke) jest to dla mnie po prostu przykre, że nawet nie zrobiła na zasadzie użycia jego tekstów, które są dobre i zaznaczyć, że w x tematach sie myli i ma krzywdzące poglądy. Za długo był "nieomylnym guru seksuologii" i powinno się mówić o takich rzeczach przy podwaniu go jako źródło ://
Ja miałam i dalej mam napięta sytuację związana z moja orientacja. Mojemu ojcu nawet nie powiedziałam o tym, jednak powiedziałam o tym mojej mamie, która powiedziała mi że jeśli będę miała dziewczynę to żebym nawet jej o tym nie mówiła. A w chwili obecnej wchodzę powoli w związek z dziewczyną. Ciężko mi jest to ukrywać i nie chce ranić swojej mamy, więc średnio.
To przykre że Twoja mama nie chce Twojego szczęscia.
Zrobiłem coming out rodzicom jako osoba niebinarna chyba rok temu, ale wciąż próbuję się po tym pozbierać. Moi znajomi nie mieli problemu z zaakceptowaniem nowego imienia, czy zaimków, ale moi rodzice... Im jest ciężko mówić do mnie "dziecko" zamiast "córka". Pół roku temu chciałem kupić sobie binder, za własne pieniądze, rodzice by tylko zamówili. Skończyło się na godzinnej rozmowie z moją terapeutką, którą można sprowadzić do zdania: "Tak naprawdę jesteś dziewczyną i tylko udajesz, a binder jest Ci niepotrzebny"
Ostatecznie miesiąc temu starsza koleżanka z saferoomu pomogła mi z tą kwestią, także teraz jest w porządku
Mimo wszystko wciąż mnie boli, że rodzicom jest tak trudno to zaakceptować :
jestem już rok po coming oucie i życzę wam wszystkim aby osoby, którym zdecydujecie się powiedzieć zareagowały w pozytywny sposób. uwielbiam moich przyjaciół, którzy mnie wspierają i moją mamę, która powiedziała, że niezależnie od wszystkiego; zawsze będzie mnie kochać 🥹❤️
pamiętam jak płakałam kiedy rozmawiałam o tym z mamą, wiem co czujecie 🥺
Mojej koleżance, która jest brzydka jak noc listopadowa, mama też wmawiała, że jest ładna. Tak robią często mamy, ale to jest robienie krzywdy dziecku, bo potem ta koleżanka w to uwierzyła i próbowała podrywać najpopularniejszego chłopaka w szkole. I została wyśmiana na oczach całej szkoły. Później nie pokazywała się w szkole przez dobry miesiąc. Także czasami lepiej nie wierzyć w to co mówi mama, bo normalni ludzie od razu zauważą twoje dziwactwo, chociaż niektórzy będą udawać że nie.
@@prezi1992 zastanawiam się po co w ogóle wchodziłeś w ten film i sekcje komentarzy, bo jeżeli tylko po to by zaniżać innym ludziom samoakceptacji i pokazywanie swoich poglądów, które są totalną ciemnotą - to naprawdę współczuję ci tego jak marnujesz swoje życie.
Co do porad na coming out
1- Najlepiej nie zaczynać od rodziców tylko od zaufanych przyjaciół (No chyba ze ktoś jest na 100% peny iz rodzice są ok z tym). Nawet w przypadku negatywnej reakcji nie ma tak wielkiego zagrożenia jak przy rodzicach z którymi sie mieszka
Przy okazji- jak sie okaże ze przyjaciel ma z tym problem- raczej przyjaźń nie przetrwa ale warto szukać nowych ludzi
2- Podobno dla wielu rodziców którzy są sceptyczni, działa pokazanie im filmu ''Modlitwy za Bobiego"
3- w przypadku gdy mamy raczej pewność ze rodzice tego nie zaakceptują i mogą nawet wyrzucić z domu- lepiej nie mówić a poczekać az sie bedzie można wyprowadzić na swoje.
Zastanawiam się kiedy polacy zrozumieją, że „lewica” to socializm (swoją drogą, jestem lewakiem w pełnej definicji tego słowa, i jestem z tego turbo dumny…) a jeżeli chodzi o wolność człowieka, aby był kim chce, to się nazywa „liberalizm”…zrozumcie: KOMPAS polityczny… nie „poziomica polityczna”…
PS. Metylenodioksymetamfetaminoloszka
Socjalizm, socdem, komunizm itd to lewica, i to ta dalsza. Ja np. jestem dumnym socdemem
Dokładnie, lewica to socjalizm i mamy teraz świetny przykład do czego prowadzi lewica na przykładzie rządów PiSu.
@@prezi1992 Nikt nie mówi że polityka socjalna PiS’u jest dobra… a to wynika z tego, że ich celem NIE jest wyrównanie szans społecznych (co stymuluje rynek pracy oraz gospodarkę), lecz ich celem jest uzyskanie elektoratu, z najniższego poziomu społecznego, który jest najbardziej liczny w Polsce, dla którego 500+ może znaczyć: być a nie być…
Moja mama na początku mnie obrażała po tym jak powiedziałam jej że jestem bi a teraz po prostu mówi że jestem hetero XD (ciekawe co zrobi jak powiem ze mam dziewczynę)
Chcę tylko powiedzieć wam że wasza orientacja czy tożsamość płciowa nie czyni was gorszymi, jesteście normalni i macie prawo być traktowanymi jak ludzie a wręcz MUSICIE być tak traktowani. Jesteście cudowni, nie zmieniajcie się
Chopinoloszka
fajne pianino, ja mam Korga ale casio też fajne :)
Jako osoba której orientacja się zmieniała na przestrzeni 2 lat i która ma wiele znajomych i hetero i innych mogę powiedzieć że otoczenie ma strasznie duży wpływ na nasze postrzeganie własnej orientacji lub nawet na samą orientacje i może ją bardzo zmieniać. W klasach podstawówki 1-6 byłem w szkole gdzie osoby inne były rzadko spotykane, a temat innych orientacji niż hetero nie poruszany prawie wogóle nawet wśród uczniów. Myślałem wtedy o sobie jako o hetero cis dziewczynie, (a określeń takich jeszcze nawet nie znałem) mimo to miałem pociąg do dziewczyn i totalnie nie przeszkadzało mi jak ludzie nie wiedzieli czy jestem dziewczyną czy chłopakiem, ba podobało mi się to nawet. W klasach 6-8 podstawówki zostałem przepisany do innej szkoły, tam napotkałem osoby nie hetero. Samo ich poznanie nie było jednak tym co skłoniło mnie do refleksji nad orientacją (bycie homo przecież nie jest zaraźliwe tak jak niektórzy myślą) Tym co mnie do tego skłoniło była czysta niechęć wobec wszystkich chłopaków z klasy. Niechęć ta do nich spowodowana ich obraźliwym i niesmacznym zachowaniem spowodowała że w klasach 6-7 uważałem się za lesbijkę. W połowie 7 zdałem też sobie sprawę z tego że nie jestem ani dziewczynom ani chłopakiem co pewnie wiedziałem już od dawna ale na co nigdy wcześniej nie słyszałem określenia i o czego istnieniu nie wiedziałem. W klasie 8 moje relacje z osobami płci męskiej się poprawiły i mogłem jeszcze raz zastanowić się nad moją orientacją nie patrząc przez pryzmat nienawiści do chłopaków.
Podobne doświadczenia mieli również moi znajomi którzy tak jak ja, przez to że znali tylko nie miłe/obrzydliwe osoby danej płci łączyli to z tym że konkretna płeć jest zła i tłumili to że ją tak naprawdę lubią.
Ja i część moich znajomych dalej pracujemy nad lepszym odkryciem siebie, szczególnie z powodu nacisku społeczeństwa i rówieśników na $3X i ogólną chęć bycia w związku.
Mój tata myśli że to że jestem bi to to samo jak on palił za nastolatka i że mi przejdzie. A mama myślała na początku że bi polega na tym że np. Ma się męża ale co jakiś czas będę go zdradzała z laską XD
Obejrzałem wszystko o najjce, od gadania o depresji, przez jej religijne gadanie o HP, aż po coming out i ostatnio o mężczyznach. Jestem gejem, jestem wrażliwy i jestem pisarzem, i jakoś nie czuję się niemęsko. Kiedy ostatnio sprawdzałem penis mi nie znikł przez to, że lubię kolor różowy i piosenki o miłości zespołu Enej, Górniak, Various Manx itp artystów. I tak, wiem co chcę robić w życiu - pisać powieści i pracować w szkole lub przedszkolu. Mam już licencjat, a moje dwie książki (AGENCY Project of doom i Wolfie Black i kojocie serce) mają dobre recenzje. Nie muszę być pakerem i chodzić na siłownię, albo biegać z karabinem by czuć się męsko, by czuć się mężczyzną. Jestem kim jestem, i nic do tego takiej religijnej fundamentalistce i kłamcy - patrz afera z jej coming out czy obecne wypowiedzi.
Nie dziwię się ludziom, którzy uwierzyli w coming out Najki.
Analizując jej zachowanie, dodam że szczęśliwi ludzie nie szczują na innych, nie szerzą nienawiści. Skądś musi się taka niechęć do innych brać. Trwanie w wyparciu jako osoba LGBT+, zwłaszcza w tak nieprzychylnym środowisku jak katolickie, musi ostro prać mózg. Mogłoby to tłumaczyć jej dotychczasowe odpały.
Ta niechęć bierze się z obserwacji np. parad zboczeńców i tego co tam wyprawiają.
Chciałabym tylko uściślić, że Najka nie jest popierana ani rozumiana przez katolików (mówię bardzo ogólnie, może ktoś tam ją popiera), gdyż jej prawdy objawione nie są do końca zgodne z wiarą katolicką. Ona nie głosi dogmatów religijnych a swoją interpretację. To różnica i to ogromna. Sam sposób "nawracania grzeszników" jest dość agresywny. W Biblii Jezus też upominał, tłumaczył jak trzeba żyć, by być szczęśliwym - wolna wola, ale nikomu niczego nie narzucał, nie obrażał i nie nazywał lewakami. Katolicy powinni go naśladować, ale to trudne, nikt nie jest idealny, niektórzy nawet nie rozumieją swojej wiary i wychodzą kwiatki, nie zawsze ładnie pachnące.
Pozdrawiam :)
Zapowiada się genialny odcinek 😁
Internetoloszka
O tej sprawie już komentowałem u Dramci więc i tutaj pozwolę sobie wręcz dosłownie wkleić komentarz który tam zamieściłem ;)
"3:58 - Dramcia, acz tu się jawi problem tego że w wielu (podkreślam WIELU, a nie wszystkich) przypadkach właśnie tak to wygląda! Społeczność LGBT BLM i inne które aktualnie trendują - mają właśnie syndrom MUSISZ być z nami - nie możesz być przeciw nie możesz być nawet neutralny, MASZ być ZA i koniec kropka. I właśnie to przepraszanie - to jest dość znamienne że jak się poczyta (historie na profilach typu Nagroda Złotego Goebbelsa, Raz Prozą raz rymem - walczymy z propagandowym reżimem [oraz jego książka "Manifest Antykomunistyczny"], bądź Żelazna Logika), to jak NAGLE osoba się okazuje LGBT czy też BLM, to NIE WAŻNE co mówi aktualnie czy co mówiła - ważne że POPIERA wspomniane ruchy, to trza ją przeprosić jak się ją obrażało, i powiedzieć że teraz nie ma znaczenia co głosi byle pochwalała ruchy BLM i LGBT -> i uwaga w drugą stronę, jak ktoś kto jest homoseksualny czy jest osobą o ciemniejszej pigmentacji skóry, a NIE popiera wyżej wymienionych RUCHÓW (specjalnie podkreślam że chodzi o RUCHY, a nie ludzi) to bywa że jest przez nich wyklęty, BO miał czelność poddać pod wątpliwość choćby sposób działania (patrz -> ROZPIERDZIEL który czynili na manifestacjach BLM)
JEDNAK co do tego że Najjjka dopuściła się takiego eksperymentu społecznego... No słabo, może i niepotrzebnie, ale ten jeden powyższy mechanizm (który jak widać nie jest wcale taki z tyłka wyciągnięty) udowodniła - pewnie osobiście wolałbym żeby tego nie robiła, bo i bez tego wykazuje się generalnie niestety bardziej katolstwem a nie katolickością (na szczęście choćby Mati Spysiński określa jej zachowania jako katola a nie katolika, za co jestem niezmiernie mu wdzięczny ja broń mnie Panie Boże wcale nie twierdzę, że okazane Najjjce wsparcie w 100% podpada pod to co wyżej wypisałem. Na pewno część tego była szczera i... spoko to jest ok. Ale też mamy taki świat że nie wszystko jest czarno-białe, więc stąd ten kontekst, którym tutaj nakreślił. ; )
Już miałem kończyć komentarz, ale wjechała cała na biało ona... cesarzowa Maja Staśko z tym queerbaitingiem... To moment jak to robi osoba taka jak Najjjka, i robi z tego ten tzw "eksperyment" to lecimy z cancelowaniem i krytyką takiej osoby. A jak w wymogach Amerykańskiej Akademi Sztuki i Wiedzy Filmowej dodano że MUSI być w obsadzie tyle i tyle osób z listy mniejszości, bo inaczej punkcików nie bydzie do dostania tej coraz mniej Filmowej, a coraz bardziej Politycznej nagrody - to już spoko, to nie queerbaiting. I tu i tu wątki LGBT (czy tam BLM, bądź inne z tego bloku ideowego) wciskane na siłę i nienaturalnie, ale jedno hejtujemy a drugie już nie, no logika po całości :P
I tak jak Pani Papuga Dramcia prosiła - z kulturką, i spokojnego wieczorku wszystkim ;) "
Pozdrowionka dla Loszkowej społeczności, jak zawsze z kulturką ;)
No, normalnie zazdroszcze tej najce bo ma u Ciebie darmowa psychoanalizę 😄
Jestem bardzo młodą osobą, ale już na ten moment wiem, że należę do kolorowej społeczności. Mieszkam z mamą, więc jej reakcja była dla mnie najważniejsza. Nigdy nie miałam problemu żeby to przyznać i tylko jak zrozumiałam, że jestem bi (z preferencją mężczyzn) od razu to powiedziałam. Moja mama podeszła do tego na niewyobrażalnym chillu. Moj tata jest troche mniej zadowolony, ale na szczęście nigdy nie miałam problemów z tym związanych od żadnej strony wspólczesnego świata.
Ludzie powinni zaakceptować a nie nienawidzić za to że ktoś jest inny.
Jestem lesbijką i nie jestem po stronie lewicy ani prawicy
Nie chcę wojen politycznych bo to dla mnie nie ma sensu.
Mają sens, bo zmieniają świat
Jestem osobą panseksualną i bigender, wstydzę się tego holernie ale czuje się z tą świadomością lepiej. Pamiętajcie że coming outu nie trzeba koniecznie robić i nie ma nic złego w byciu sobą :)
Ważne by przede wszystkim się szanować na wzajem dla jednej osoby dane zdarzenie to nic a dla drugiej życiowa tragedia bardzo mi przykro gdy napotykam na taki totalny brak empatii ludzie spróbuj chociaż nie oceniać jak totalnie nie mamy o czymś pojęcia🙄 dziękujemy za film może kolejny dotyczyłby właśnie takiej empatii i umiejętności współczucia i poszanowania czyiś emocji, nie oceniania z góry wszystkiego i wszystkich? 😊
Jaki brak empatii, większość normalnych ludzi ciśnie bekę z tych kolorowych „cyrkowców”.
@@prezi1992 chodzi mi o to że takie przyznanie się do swojej orientacji czy do przekonania że płeć biologiczna nie jest zgodna z płcią z którą identyfikuje się dany człowiek musi być trudne takie wyznanie i myślę że udawanie że jest się lesbijką choć się nią nie jest a potem powiedzenie że wyznanie było czymś prostym jest brakiem empatii czyli brakiem umiejętności wczucia się w uczucia i obawy osoby która rzeczywiście. Obawia się przyznać do swojej orientacji czy też tożsamości płciowej
@@prezi1992 myślę że nie jest odpowiednie nazywać ludzi ze społeczności LGBT cyrkowcami wśród nich są też totalnie zagubione osoby, które w życiu by nie wyszły na paradę równości które boją się reakcji swojej rodziny przyjaciół które pozostają w konflikcie same ze sobą bo np są katolikami bo w Polsce jest największy odsetek ten wiary więc na pewno część homoseksualistów jest jej wyznawcami zobacz jakie to musi być trudne dla takiej osoby, proszę daj sobie chwilę i pomyśl jak w tej sytuacji może czuć się taka osoba zanim napiszesz coś co może kogoś obrazić
myślę że moja rodzina bardzo dobrze zareagowała na mój coming out, moja mama totalnie mnie wspiera, moim dziadkom od strony mamy nie mówiłam nic wprost, ale myślę że czegoś się domyślają. mój tata kiedyś mocno obrażał i agresywnie wypowiadał się o społeczności lgbtq, jednak aktualnie nie przeszkadza mu moja orientacja (jestem lesbijką). w moim małym mieście wciąż częste są dziwne spojrzenia osób na ulicy na tęczowe elementy ubioru i np trzymanie za rękę innej dziewczyny, nawet jeśli jest to tylko przyjaciółka. życzę każdemu z Was akceptacji takich, jacy jesteście i dużo miłości
Kocham twoje filmy! Nie obejrzałam jeszcze, ale wiem, że będzie super
Pamiętam jak byłam w okresie gimba-technikum, byłam wtedy w nieoficjalnym związku ze swoją przyjaciółką. Bardzo często rozmawiałam odnośnie tego z kim chcę układać sobie życie, jak to sobie wyobrażam z moją mamą. Często zaczynałam takie tematy, mniej więcej tak często jak ona. Z każdą rozmową coraz bardziej dodawałam że jestem biseksualna oraz biromantyczna, przez co przyzwyczajałam ją do faktu że to nie jest tylko moja opinia o innych ale również mój styl życia że niezależnie jakiej płci będzie mój partner/ka, jak będzie mnie kochać i okazywać szacunek (tak jak powinno być w K A Z D Y M związku) będę szczęśliwa. W końcu moja mama samo doszła do wniosku że jest szansa że będę układać sobie życie z kobietą i powiedziała że nie ważne z kim będę ona dalej będzie mnie kochać i wspierać. Nigdy nie chciałam robić jakiegoś coming out'u tak z czapy ponieważ jest wtedy w pizdu duże ryzyko że rodzice czy bliscy mogą zareagować w agresywny/impulsywny sposób.
(ostatecznie jestem w związku z mężczyzną, jednak no regrets, bardzo go kocham i zajebiście się nam układa xD)
Życzę wszystkim Wam szczęśliwych związków niezależnie z kim będziecie.
U mnie to faktycznie było przejściowe. Tylko taka gówniarska faza. Ale to przechodzi. Dojrzałam i wyrosłam z tego. Teraz już wiem, że to nie był heteryzm tylko comphet i jestem potężną lesbą, do tego ze spektrum ace XD
Mogliby mi zrobić terapię konwersyjną za dzieciaka, nie miałabym teraz tylu obleśnych wspomnień z chłopami XD
Jako osoba tworząca rodzinę z kobietą nie lubię być wyodrębniania ze społeczeństwa jako "LGBT" , "lesbijka" czy "związek jednopłciowy". Wśród członków mojej rodziny wyrażam się zupełnie naturalnie o moim związku, co również dla nich stało się oczywistą oczywistością. Nikogo nie prosiłam o akceptację mojej partnerki i traktowanie mojego związku poważnie, bo przez to że traktuję go poważnie i naturalnie, inni też to robią. Parady równości to wg mnie fajna forma wsparcia dla dzieci i młodzieży, które nie mogą decydować o sobie, a szukają swojej tożsamości. Jestem całym sercem za tym, aby każdy rodzic przedstawiał dziecku rzeczywistość taką jaka jest, nie traktując nikogo ze społeczeństwa jako ufoludka z innej planety. Wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi. Film jak zawsze na poziomie 👌❤️
ja zrobiłem coming out w wieku 13 lat, z perspektywy czasu uważam że popełniłem błąd robiąc to tak szybko, moja mama nie wzięła mnie na poważnie i cały czas mi docinała. Gdybym miał możliwość zrobienia coming outu jeszcze raz poczekalbym trochę, do momentu aż moi rodzice zaczną brać mnie i moje decyzję na poważnie
Nigdy nie zaczną brać jej na poważnie, bo LGBT to tylko głupia moda. Kiedyś byli EMO i tak samo przeminęli.
@@prezi1992 emo dalej istnieją, a poza tym samo "emo" to subkultura, a LGBTQAI+ nie jest subkulturą :)
Dosłownie grzech to coś, co wymyślone zostało na rzecz danej religii, więc brak religii = brak grzechu
W mojej ocenie, to najka mówiąc o tym, że nie rozumie czemu ludzie boją się coming outu raczej się sili na ironię niż faktycznie uważa, że to lajtowe do zrobienia i spotyka się z pozytywnym feedbackiem.
Ad znajdowania zrozumienia w ludziach z własnego zakresu wyznaniowego - jestem kościółkową katoliczką - jak słucham najki, to jej postrzeganie jest tak skrzywione, że nawet jeśli przypadkiem użyje jakiejś słusznej treści, to wsadzi ją w tak źle pojęty kontekst, że nie mogę w żadnym wypadku się z nią zgodzić - po prostu jak podstawy są błędne, to cała reszta traci swój właściwy sens - dlatego nie ma wspólnej płaszczyzny
I myślę spore jest grono ludzi teoretycznie po katolickiej stronie, które nie mogą ani nie chcą identyfikować się z najką
Mój coming out był dość bolesny, bo myślałam, że mama kocha mnie ponad wszystko, a przyjaciółka jest bardziej po tej lewej stronie. Myliłam się. Pierwszy nie-hetero związek też nie pomógł, bo trafiłam na toksyczną osobę. Wiem, że w porównaniu do dzieciaków wyrzuconych z domu, czy ludzi, których nie stać na tranzycję, mój przypadek wydaję się błahy, ale to moje uczucia, moja trauma, wstyd, ból. Strata zaufania do najbliższych. Te wydarzenia wiele zmieniły w moim życiu i we mnie, dlatego przez długi czas byłam zamknięta na związki, czy nawet na przyjaźnie.
Teraz jestem szczęśliwa, ale wiem, że w dużej mierze to zasługa bycia w związku z mężczyzną. Długo by się rozpisywać, ale wiem, że kocham tę osobę najmocniej na świecie - po prostu chciałabym, żeby ludzie widzieli miłość - nieważne, czy byłby to facet czy kobieta...
Miłego oglądania wszystkim co to czytają
Ananasoloszka
Pomarańczoloszka
Na miniaturce ma dwie pomarańcze przykładane do oczu.
Zawsze mi się wydawało, że jak ktoś zadeklaruje, że podoba 1 pleć to tak zostaje. W 1 z moich poprzednich prac miałam koleżankę/ znajomą lesbijkę. Jakie było moje zaskoczenie jak po kilku latach na fb wrzuciła info, że jest w związku z kolegą z pracy i mają razem dziecko😮 Dzięki Twojemu filmowi zrozumiałam, że to wszystko jest płynne. To musi być bardzo dezorientujące.
Po prostu koleżanka wyrosła z tej głupiej mody. U mnie w klasie też były dwa takie przypadki, a dzisiaj się tego wstydzą i udają że nigdy nie były homo.
Może wypowiesz się kiedyś na temat tego jak od strony psychologicznej wygląda fakt, że wszyscy gracze League of Legends nienawidzą tej gry i odradzają wszystkim granie w nią, a sami nadal spędzają setki kolejnych godzin w niej? xD Ciekawi mnie jak to w tej kwestii działa tak szczerze xD
Tak generalnie ta gra jest jak boa albo waran z komodo nie da się od niej uciec tu cię coś ugryzie tam przydusi ALE zawsze do niej wracasz jak król na tron jak ksiądz do konfesjonału jak śmieciarz do śmieciarki jak malarz do obrazu. No coś cię do niej ciągnie zwłaszcza jak masz uzależnioną cała ekipę od tego narkotyku. Dodatkowo dołączenie do tej gry wygląda tak że najpierw jest chrzest potem obraz z pięknymi statystykami potem zasiadasz na tronie jako szef a potem po jednej akcji wypierdalasz do kosza bo zjebałeś i nie wziąłeś smoka. Potem jest przerwa a następnie koło na tym kołowrotku napierdala 360 stopni na sekundę i nie wiesz w którym momencie już włączyłeś grę a jak zaczęta to trzeba skończyć bo nie chcesz bana. Legenda mówi o człowieku który powiedział ja to pierdole i wyjebał tę grę na amen, Ale to tylko legenda.
Sztokholm po prostu, mówi 3k h gamer ligi
🌈🌈🌈 tęcze dla zasięgu (bardzo dziękuję za ten filmik)🌈🌈🌈
Super film, tęskniłam do dobrego kontentu przy herbatce 👌✨
Coming out to cholernie trudne emocje nawet jak jesteś zaakceptowana. Co prawda nie w 100% - z początku ze strony rodziców było takie "ok, ALE wolelibyśmy abyś przyprowadziła do domu chłopaka, ale akceptujemy, taka jesteś i taką cię kochamy", ale mimo wszystko spowodowało to... zinternalizowaną homofobię. A to tylko jedna z cegiełek w budowaniu domu zwanego depresją. Dlatego to co zrobiła najka - hehe, jestem homo, ale to był eksperyment społeczny to czyste skur... I zdecydowanie brak zrozumienia sprawy. Słabo się to oglądało.
Pamiętam jak miałam stwój comimng out. Moja mama mnie przytuliła a ja ryczłam w jej ramie przez następną godzine. Byłam bardzo szczęśliwa że mnie zakceptowała to był dla mnie ogromny stres.
Nie zaakceptowała tylko toleruje twoje odchylenie. Ale w głębi duszy wie, że to nie jest normalne i w środku cierpi widząc np. dzieci swoich znajomych, które są zdrowe...
@@prezi1992 Orientacja homoseksualna nie jest odchyleniem zdrowotnym.
@@Yachiru007001 mówię o zdrowiu umysłowym, o normalnym pociągu seksualnym do osób płci przeciwnej.
@@prezi1992 Odchyleniem na tle zdrowia psychicznego homoseksualizm też nie jest. Heteroseksualność może być o tyle "normalna", że zwyczajnie stanowi większość ("normalny" wg PWN - jedna z definicji: 2. «najczęściej spotykany»).
Pomijając to, co ona mówi to przeszkadza mi też, w jaki sposób to robi. Czy ona mogłaby przestać krzyczeć?
Dziwię się jak można być tak jadowitym w stosunku do ludzi... Według badań naukowych, które można bez najmniejszego problemu znaleźć w sieci, w królestwie zwierząt jest MNÓSTWO osobników, przejawiających zachowania homoseksualne. Przykładowo delfiny UWIELBIAJĄ przedstawicieli tej samej płci i robią z nimi to, co przykładowo pary homoseksualne wśród ludzi. Więc jest to coś zupełnie naturalnego
Ja osobiście miałam średnią sytulacje z moim coming out. Powiedziałam mojej mamie ze jestem genderfluid oraz jestem panseksualna i mam dziewczyne z którą jestem szczęśliwa. Moja mama była zszokowana na samym początku i miała zmieszane emocje ale powiedziała mi ze jeśli jestem szczęśliwa to musi to zaakceptować. Pozwoliła mi pójść w tym roku na paradę równości. Niestety mam ojca homofoba który za Chiny by tego nie zrozumiał i prawdopodobnie wyśmiał. Długo jednak zbierałam się w sobie żeby powiedzieć mojej mamie o moim coming out, ale pamiętajcie kochani żeby nie robić tego szybko. Jeśli czujecie taką potrzebę nie musicie tez robić coming out❤
Queerbaiting to też żerowanie na potrzebie reprezentacji. Mimo tego, że w serialach i filmach pojawia się coraz więcej bohaterów LGBTQ+, to i tak jest jeszcze trochę do zrobienia w tym temacie. Chcemy oglądać bohaterów podobnych do nas, móc im kibicować i się z nimi utożsamiać, a taki queerbaiting obiecuje nam to wszystko, nigdy z obietnicy się nie wywiązując.
Ostatnio ten jeden z waszych bohaterów LGBT z serialu Netflixa został skazany na 30 lat za pedofilię, także myślę że już większego podobieństwa do was nie można było uzyskać...
@@prezi1992 a tu taka mała ciekawostka, najwięcej pedofili to heteroseksualni mężczyźni, więc nie porównuj każdego kto urodził innej orientacji do ZBOCZENIA. No chyba, że jesteś tak mądry i powiesz, że pedofilia jest okej jeżeli ktoś jest heteroseksualny, bo przecież bucie hetero jest bardziej "normalne" w twojej opinii.
Tytuł mnie zachęcił żeby obejrzeć i szczerze jesteś zarąbista łap suba
Najka to jeden wielki eksperyment :)
To eksperyment o tym jak daleko można się posunąć aby dostać atencję.
one wszystkie robią 'testy' 'eksperymenty'. Fajnie, że są takie osoby, które umieją bardzo dobrze takie laski wyjaśnić.
Ojej, mam 30 lat i wciąż mi ta tęczowość nie minęła, co teraz.
Kiedyś w chyba 5 klasie przyznałam się że jestem Bisexualna i głównie chłopcy ale czasem i jakieś dziewczyny się że mnie naśmiewają i mówią że jestem "lesbos" Albo że jestem gejem albo chłopakiem, ogólnie mnie wyśmiewają, staram się oczywiście ich ignorować no ale nie jest mi łatwo takie zaczepki ignorować.