Το Νιντλες Στριτ μού άρεσε πολύ, αλλά τρόμου δεν ήταν. Το Σανταιαλ δεν το έχω διαβάσει. Γενικά, προτιμώ τον πιο παλιομοδιτικο τρόμο (βαμπιρια, λυκανθρωπους κλπ), παρά το σύγχρονο ρεύμα με τις πιο προσγειωμενες ιστορίες. Όσο περισσότερη φαντασία έχει ένα κείμενο, τόσο περισσότερο θα μου αρέσει.
Εμένα μου άρεσε πολύ. Όλη η οικογένεια ήταν προβληματική και δυσλειτουργική. Δεν είχε ούτε έναν συμπαθητικό χαρακτήρα ή κάποιον να ταυτιστείς. Αλλά το βρήκα πετυχημένο παρ'όλα αυτά. Θεωρώ ότι το έκανε σκόπιμα έτσι. Υπό άλλες συνθήκες, αυτός θα ήταν ένας καλός λόγος να παρατήσω το βιβλίο, αλλά αυτό με κράτησε μέχρι το τέλος.
Το Νιντλες Στριτ μού άρεσε πολύ, αλλά τρόμου δεν ήταν.
Το Σανταιαλ δεν το έχω διαβάσει.
Γενικά, προτιμώ τον πιο παλιομοδιτικο τρόμο (βαμπιρια, λυκανθρωπους κλπ), παρά το σύγχρονο ρεύμα με τις πιο προσγειωμενες ιστορίες. Όσο περισσότερη φαντασία έχει ένα κείμενο, τόσο περισσότερο θα μου αρέσει.
Δεν το έχω διαβάσει αυτό αλλά το Νιντλες ήταν καλό. Λίγο διεστραμμένο και περίεργο μεν αλλά καλό.
Εμένα μου άρεσε πολύ. Όλη η οικογένεια ήταν προβληματική και δυσλειτουργική. Δεν είχε ούτε έναν συμπαθητικό χαρακτήρα ή κάποιον να ταυτιστείς. Αλλά το βρήκα πετυχημένο παρ'όλα αυτά. Θεωρώ ότι το έκανε σκόπιμα έτσι. Υπό άλλες συνθήκες, αυτός θα ήταν ένας καλός λόγος να παρατήσω το βιβλίο, αλλά αυτό με κράτησε μέχρι το τέλος.