Het is zo jammer dat mensen zich nog schamen voor mentale klachten en dus liever een lichamelijke uiting zouden willen hebben, zodat ze tenminste door hun omgeving begrepen worden. Dat mensen er niet over durven praten, maakt ze nog eenzamer dan ze zich misschien al voelen. Super goed dat zij er zo open en eerlijk over kan vertellen 💙 dank beide!
Ik ben 55 en heb zitten janken als een kind... zoveel herkenning. Bij mij ging het voor het eerst mis op de middelbare school. Na heel gedoe en inderdaad draaiende wereld om me heen en de trap niet meer op kunnen had ik toevallig de diagnose ziekte van Pfeiffer. Maar er was echt meer aan de hand! Want mijn herstel duurde belachelijk lang en ik ben nog zelden stabiel geweest. Net of mijn lichaam altijd schreeuwt om aandacht en ik het nooit goed genoeg kan doen waardoor ik dus uiteindelijk lichamelijk ziek wordt. Veel typen hulp gehad... Echt heel veel!! Nu woon ik al 6 jaar op een Afrikaans eiland in de natuur en heb mezelf meegenomen. Het blijft een strijd. Tussen pubertijd en nu erg veel stressvolle en best extreem moeilijke dingen meegemaakt en het allemaal overleeft. Ik ben een volgeling van Jezus de Messias geworden en haal mijn lessen uit de Bijbel. "Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijn, ..." "Geen zorgen maken voor morgen want vandaag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad." bijv Ik ben dankbaar dat Hij mij vond en ik nu de kans krijg te leren een verlost leven te lijden. Ik heb veel aan deze podcast gehad. Echt dingen van opgestoken en vooral kwamen er veel pijnlijke herinneringen boven en ook weer andere inzichten aangaande die herinneringen. Ik ga dat maar eens goed doorleven samen met De Heere die raad weet. Én ik heb ter plekke besloten dat ik mijn verhaal al schrijvend in kaart wil gaan brengen voor mezelf. (Heb ook al eens een boekje uitgegeven over rouw). De laatste weken kwamen er nogal eens opmerkingen dat ik zo goed kan schrijven en daar niets meer mee doe... door de podcast zag ik ineens welke 🖊 kant ik op wil. Thanks meiden. ♡
Ik vind dit zo’n mooie podcast! Al deze mensen vertellen hun verhaal op hun eigen manier. Je stelt echt goede vragen en er ontstaat echt een heel mooi gesprek ❤️ keep it going
Heel herkenbaar. Ik ben 55 en alleenstaande moeder van 2 autistische kinderen waarvan één 66% gehandicapt. Ik ga niet werken, maar toch heb ik een burnout. Ik moet al 17 jaar lang helemaal alleen voor mijn gezin zorgen zonder enige hulp van vrienden of familie. Alle verantwoordelijkheid komt op mijn schouders. Daarbij heb ik ook wat fysieke beperkingen, zoals 3 lumbale hernia's die mij in veel handelingen beperken. Mijn zoon heeft ook een zware vorm van epilepsie, dus ik sta constant in waakstand. Ik kan ook nooit doorslapen, moet meestal 2 tot 3 keer per nacht opstaan. Dit alles samen, al 17 jaar lang hebben mij nu tot in een flinke burnout gebracht. Ik ben momenteel ook niet meer in staat om de trap op te lopen. Ik slaap heel veel overdag. Soms ben ik zo moe dat ik gewoon op de grond ga liggen, maakt niet uit waar, koude stenen of buiten in het zand.... soms ben ik gewoon niet in staat om mijn lichaam rechtop te houden. Ik ben ook heel perfectionistisch en heb groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dus ja, .... het is niet verwonderlijk dat die combinatie van factoren mij hier nu heeft gebracht. Ik dacht in het begin ook van, ik ga gewoon wat kalm aan doen en dan ben ik er zo weer uit, maar dat blijkt niet zo te werken. Ik ben nu al 5 weken out en het gaat eigenlijk alleen maar slechter. Acceptatie is een moeilijk iets. Ik heb hulp gezocht voor het huishouden en de zorg voor mijn zoon. ELke dag een persoonlijke assistent om ons gezin te ondersteunen. Verder ga ik met eft aan de slag, dat heeft vroeger zijn effectiviteit al bewezen bij mij. Nog een lange weg te gaan. Niet leuk, een burnout. Maar aan de andere kant betekent het dat ik het gewoon altijd allemaal maar super goed wil doen, en daar ben ik dan weer trots op.
Erg goed onderwerp. Onderschat iets burnout.. En op jonge leeftijd al helemaal, want "je kan toch geen burnout hebben"?. En wat ze zegt, stukje schaamte, is wat het meest heftige is hieraan. En hier hebben we toch wat vaak misgaat in onze maatschappij. Dat je niet eens durft te vertellen dat je wellicht een burnout hebt. Respect dat ze dit allemaal naar buiten durft en wil brengen en hopelijk word een zeer onterecht taboe doorbroken hiermee, want ben bang dat dit maar 1 voorbeeld is van veel teveel mensen (jong en oud) die tegen of in een burnout zitten.. 🙏
Heel mooi interview, super heldere uitleg en goede reflectie👌 Zelf sinds juni in Burn-out (23 jr) en zo herkenbaar allemaal. Luisteren naar je lichaam is zó belangrijk en niet te streng zijn voor jezelf (heel proces, maar dat is voordeel van burnout dat je dat leert om te doen) Maar door omgeving niet altijd begrepen (bijv mijn werkgever), maar wat jouw lichaam zegt klopt echt..! Dank voor je bemoedigende en herkenbare verhaal, succes in alles, je bent een sterke vrouw (geworden) en dat op jonge leeftijd💪
Ik luister dit altijd en elk verhaal raakt me op een andere manier maar dit verhaal raakte me persoonlijk. Zelf heb ik moeten knokken tegen een depressie die erg heftig was, ik herken zoveel punten maar toch zit er echt wat verschil tussen een depressie (uit eigen ervaring) en een burn out. Gelukkig gaat het nu stukken beter en heb ik al veel geleerd. Heel dankbaar voor!! Verhalen zoals deze helpen hierin ook om weer nieuwe dingen te doen beseffen. Iris je mag trots zijn op wat je doet! Dit kan de taboe doorbreken. Ik hoop dat dit met het onderwerp depressie ook zo mag zijn! Liefs😘
Helaas voor mij, als 16jarige, een herkenbaar verhaal. Gaat nu gelukkig steeds beter en heb ondanks een hele zware periode ontzettend veel geleerd. Ik voel me nu beter dan ooit en ben dankbaar dat ik me nu zo goed voel. Mooi verteld, we hoeven ons zeker niet te schamen om hier open over te zijn💪
Het is (fijn) om te zien dat je niet als enigste bent ook ik heb dit op 16 jarige leeftijd mee gemaakt. Moeilijke tijd en zware periode maar ook ik ben weer zo goed als hersteld.
We hebben allemaal een geconditioneerd ikje (ego) maar dat is je allemaal aangeleerd. Wij leven in een prestatie maatschappij dus we denken hier allemaal dat we pas goed genoeg zijn als we de top hebben behaald of ergens de beste in zijn of als je genoeg volgers hebt. Daar komen al die burn outs en depressies vandaan. Hartstikke leuk om een doel te behalen maar het is niet wie je bent.
@@Sue-pn7mq Het probleem is dat de meesten niet weten wie ze zijn, ze zitten vast in het geconditioneerde denken en zullen zich altijd minder en mislukt voelen zolang ze blijven geloven in dat denken.
Ik kijk sinds kort jou podcasts. Dit is een podcast waar ik me erg in vind.. bij mij in de omgeving staat er veel taboe op op dit soort klachten. Zelf blijf ik ook erg open maar er is veel onbegrip
Hier wel gediagnosticeerd met een burn-out, precies dezelfde klachten als haar. Mijn hersenen schakelde sommige delen uit waardoor ik erg verward werd. Ik kon zelfs niet meer douchen omdat ik niet meer wist hoe het moest. Zelfde met aankleden, afwassen en alle andere dagelijkse dingen
@@julievb6243 langzaam maar zeker wel. Mag het bijna niet zeggen maar de Corona periode heeft m’n burn-out veel goeds gedaan. Heb toen echt goed kunnen herstellen omdat alle druk even weg viel. Met de depressie was dat natuurlijk wel anders maar toen de burn-out beter werd verbeterde dat ook sneller
Ik heb 35 jaar lang in stress geleefd door prive omstandigheden. Ik ben in 2014 mentaal ingestort door paniekaanvallen en daarbij was ik ook heel depressief geworden. Ik ontkende in het begin ook dat ik een burn-out had, maar toen ik eenmaal in therapie was kwamen er vele puzzelstukjes op zijn plek. Er is ook PTSS bij mij geconstateerd waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds klachten van heb. In 2018 kregen mijn partner en ik een prachtige zoon en 1 jaar na de bevalling kwam er een terugval. Sinds 2020 ben ik weer in behandeling en merk ik dat ik op de juiste plek ben beland. Ik zit op dit moment in een helingsproces waar ik (ondanks de heftigheid) intens kan genieten van de mooie momenten die er zijn in mijn en ons leven. Ik ben blij dat je dit hebt gedeeld. Bedankt!!!!!
Heb je voor je ptss in het specifiek een aparte behandeling gehad? Zoals emdr bijvoorbeeld? En heb je klassiek ptss of complexe-ptss als ik vragen mag? Ik wens je heel veel sterkte!
💗 Bedankt dat je je ervaring hier had gedeeld, is een spiegel voor mij... Vrijdag is m'n eerste emdr en m'n ziel lijkt weg te gaan uit m'n lichaam, of komt weer terug... I dunno! Fijn te lezen dat het beter ging met je en ik hoop dat het een mooie stijgende lijn blijft. ☝🏽🌌💖💫
Super belangrijk onderwerp dit! Herken mezelf in heel veel. Ben zelf overpannen geweest van groep 6 t/m groep 8 en mn eerste jaar middelbare school ook weer. Zo belangrijk dat meer mensen dit onderwerp begrijpen
Mooi om te zien dat je niet alleen bent. Uiteraard niet mooi dat zij dit ook heeft moeten mee maken. Ik ben nu bijna 18 en ben bijna uit mijn herstelfase. Ik ben op mijn 16e in een burn-out geraakt en bijna 2 jaar verder ben ik bijna genezen. Dit is een moeilijke tijd geweest vooral op zo'n jonge leeftijd maar wel erg veel over mezelf geleerd. Ik kan mij goed inbeelden in hoe zij dit heeft mee gemaakt, ik heb het ook ongeveer op die manier mee gemaakt.
👌🏽Goed verhaal en belangrijk onderwerp , wat meer aandacht verdient. Ik heb namelijk zelf ook een burn out gehad tijdens mijn studie en daarna aantal keren een terugval. Op dat moment wist ik niet wat het was en ook niemand uit mijn omgeving herkende blijkbaar iets. Zelfs de mentor bij wie ik aan klopte, die me wel hielp, hoorde ik er niet over. Zou goed zijn als er op scholen ook voorlichting komt om het vroegtijdiger te herkennen of liever nog voorkomen
Ik ken me hier nu zo in... Ik heb in een jaar 6x keelontsteking gehad, ookal doe ik de hele dag niks dan ben ik super moe, als ik iets meer doe dan normaal ben ik de volgende dag ziek. Heel veel hoofdpijn en geen zin en motivatie om iets te doen. En steeds naar de huisarts gaan en horen dat het waarschijnlijk gewoon een griepje is geweest.
Ik heb op mijn 19e mijn eerste burnout gehad. Ik ben nu 50 en het verbaasd me echt dat het nu 30 jaar later nog niet zo herkend word. 30 jaar geleden noemde men het overspannen.
Hey Marielle, overspannen en burnout zijn 2 verschillende dingen. Ik ben overspannen en merk dat ik heel snel moe ben en heb moeite met lezen en tv kijken, maar iemand met burn-out kan soms letterlijk niks meer.
Aahhh ik herken het zooo erg dat je liever iets lichamelijks hebt dan iets mentaals! Ik wordt zelf heelll misselijk van stress, maar het feit dat het kwam door stress en in mijn hoofd dus door mezelf werd t alleen maar erger!
Je hoofd en je lijf staan niet los van elkaar. Door stress komen er een heleboel hormonen vrij en daar word je ziek van. Het is ook niet minder valide als iets gebeurt door iets wat valt onder de noemer psychisch. Het is alleen heel jammer dat sommige mensen dat denken en die mening verspreiden.
Ze hebben mij laten aanmodderen zonder diagnose, dan heb je dus niks en zegt de bedrijfsarts dat je moet. Dat is mij overkomen, ben er van overtuigd dat ik een burn oud heb want het is nu twee jaar en gaat heel langsaam vooruit, maar ik ben er nog steeds niet. Dankzij de bedrijfsarts krijg ik waarschijnlijk geen WIA en kom bij de sociale dienst terecht. Mijn psychoterapeut is ook van mening dat ik burn oud ben , maar die mag geen diagnose stellen en het UWV werkt alleen met info van de bedrijfsarts. Ik was doodziek, kon letterlijk niet lopen, constand duizelig, kon alleen nog slapen en huilen, ik kon zelfs niet meer plassen heb een jaar moeten catheteriseren.Bij de minste inspanning of emotie begon ik helemaal te trillen en te zweten, enorme hoofdpijn en nog meer. En het enige wat de bedrijfsarts na dit verhaal tegen me zei was dat ze wilde dat ik toch in ieder geval een paar uur per dag ging werken. Ze wilde niet horen dat ik echt niet kon. Hier zou aandacht voor moeten zijn, want je bent er gewoon aan overgeleverd, ik ben juist een doorzetter en je wordt behandeld als aansteller of zelfs leugenaar en dat doet heel veel pijn.Waarom gaat zon arts er standaard van uit dat je de boel belazerd, ik hoor het vaker en het is schandalig. Ik zou graag van meer mensen horen die een dergelijke ervaring hebben en hoe die er mee omgaan.
Wow wat herkenbaar. Super mooi interview. Ik ben 24, studerend, en zit er helaas al een jaar midden in. Hart en longen onderzocht maar bleek een burn-out te zijn. Eerste CGT behandeling hielp niet en ik ga nu ook door met psychotherapie. Verhalen als deze geven mij hoop dat ik ook ooit beter ga worden. Kern voor iedereen is denk ik: wees lief voor jezélf, als jij iets voelt of denkt of vindt dan is dat zo ❤️
Je gaat ook beter worden Franka. Het is echt een kwestie van tijd en accepteren wat je voelt. Soms moet ons ziel helen en uit zich dat in psychische of lichamelijke klachten. Op dat moment lijkt er geen licht aan t einde van de tunnel maar stap voor stap kom je er uit. Keep going strong!❤️
@@Er-sg7sg Wat vervelend om te lezen dat uw zoon zo jong al dit soort klachten heeft. Lijkt me erg lastig om aan de zijlijn toe te kijken. Ik ben inmiddels bijna beter maar ik merk dat ik nog steeds sneller en heviger stress ervaar als voorheen. Voor mij hielp het om écht op de rem te gaan staan en mezelf serieus te nemen. Moe? Niet afspreken met mensen, boodschappen doen etc. Burn out is psychisch heel moeilijk en uitputtend maar lichamelijk ook echt. Dat wordt vaak onderschat. Moe is écht moe en hartkloppingen zijn nooit goed. Mochten jullie nog tips willen dan help ik maar al te graag. Iedereen ervaart dit anders en vindt uiteindelijk zijn eigen weg. Heel veel sterkte gewenst voor jullie ⭐️
Bedankt voor je verhaal! En ik heb dit ook vergelijkbaar meegemaakt. Het is tussen 14 en 17 jaar ontstaan. Begon ook met ontstekingen en energie verlies. Regulier kon ook niks gevonden worden en ik geloofde zelf niet dat het psychisch zou kunnen zijn. Heb ook de diagnose me cv’s gekregen. Achteraf ben ik er wel zeker van dat het een burn-out is geweest. Fijn dat je weer hersteld bent en dit verhaal wilde delen. Ik heb het niet vaak bij andere op zo’n jonge leeftijd gehoord.
@@santeenl bedoel je nu of toen? Toen merkte ik het aan dat ik mn huis en eigenlijk bed gwn bijna niet meer uitkwam. Nu merk ik dat ik heel laag belastbaar ben en dus nogsteeds niet fulltime kan werken of naar school toe.
@@dskjbkdjbzdkjdnkdJNKJf ja ik bedoel nu. Jeetje zeg, en dat 8 jaar later. Gaat het wel steeds beter? Heb je ook hersenscans enzo laten maken? Klinkt echt heftig!
@@santeenl nee dat niet, bij mij is de burnout voortgekomen uit austisme, de overgang naar de middelbare school die niet zo lekker ging en een aanleg voor angststoornis. Ik heb dit jaar eindelijk een juiste medicatie kunnen vinden waardoor ik nu weer meer kan. Ik heb Wajong dus hoef me iig niet druk te maken dat ik perse moet werken voor geld, dus ik focus me nu vooral op dingen die ik leuk en belangrijk vind. ik doe 2 dagen vrijwilligers werk en verder veel naar de fysio en ggz en ik zit in een dansgroep en dat doe ik met veel liefde en geluk :) ik kan ook eindelijk weer een beetje reizen met het OV. ik weet niet of ik nog ooit ga proberen om weer te werken of naar school, dat is iets om in de toekomst naar te kijken
@@santeenl helemaal herstellen niet, het kan wel zijn dat je misschien uiteindelijk meer dingen kunt. Maar helemaal 'normaal funcioneren', dat niet. En het verschilt ook heel erg per persoon tot in hoeverre je beter kunt functioneren met de tijd
Ik had een burnout op mn 12e. Had erdoor erg last van paniekaanvallen. Bij mij heeft de burnout gelukkig een jaar geduurd. Paniekaanvallen bleven helaas langer
Jahoor,we hebben er weer een die met de hype trein wil meeliften... Voor alle duidelijkheid:Op je 12e heb je het woordje burn out niet eens gehoord,laat staan dat je weet wat een burn out is!!!
@@high5compliments45 had ik inderdaad nooit van gehoord. Was 8 jaar geleden dus de hype was er toen nog minder. Duurde ook een maand of 3 voor het als burnout werd gediagnosticeerd. Het is niet dat ik voor mezelf bedacht had dat ik een burnout had 🤪
Heb bijna precies hetzelfde meegemaakt. De enige manier om jezelf (op tijd) te diagnosticeren is een "24 uur-cortisol-speeksel test". Deze kan je goedkoop online kopen.
uiteindelijk zijn het ook maar mensen... daarom heb ik nu echt heel weinig vertrouwen in de dokter/psychiater/klantbegeleider. die kijken je soms toch heel raar aan als je je verhaal deelt en ze begrijpen niet wat je hebt.... ik los het zelf wel op denk ik dan
Ik stel veel liever de vraag, waarom jongeren zo weinig kunnen hebben en bij het minste al in de stress schieten. Ik vind hun incasseringsvermogen bijzonder laag. Hebben jongeren dan nog steeds niet door dat het leven uit meer dingen bestaat, als feesten. Waarom hebben de meeste jongeren geen hobby, ze kijken de hele dag naar een telefoonscherm, vind het echt ziekelijk. Het lijkt wel of de meeste niet instaat zijn zichzelf te vermaken, hoe moet dat als ze ouder worden? Hoe gaan deze jongeren dan om, als meer dingen in het leven tegen zitten? Hoe gaat de maatschappij er dan in de toekomst uit zien, als deze jongeren van nu al niets kunnen hebben en wij ouderen er dadelijk niet meer zijn? Heeft dit toch met de opvoeding te maken?
Eeeeeiiiiindelijk,eeeeindelijk een goede reactie die ook nog eens een van de grootste problemen naar voren brengt. Heb je gezien hoe mensen in de metro zitten?Allemaal met nekpijn dat ze hun hoofd voorover hebben hangen.Mensen steken over op straat zonder te kijken.Kinderen spelen niet meer buiten in de zomer maar blijven thuis op hun telefoon tiktok kijken.Triest gewoon!
Bijna vergeten,opvoeding heeft inderdaad er heel veel mee te maken...dat komt ook omdat de ouders zelf nog kinderen zijn en zich niet gedragen als een volwassene
Truus, heb jij uberhaupt wel naar het interview geluisterd? Wat een aannames van iets waar je zelf duidelijk geen ervaring mee hebt. De wereld is anders dan hoe de wereld was toen jij jong was (sorry, neem nu zelf even aan dat je van boomer leeftijd bent a.d.h. van je reactie). Je hebt nu veel meer keuzes, opties, prikkels en andere verwachtingen dan 40 jaar terug. Daarnaast leven we in een prestatie maatschappij. Je kunt niet verwachten dat jonge mensen de dingen in het leven op dezelfde manier incasseren als dat jonge mensen vroeger deden, want de wereld is heel anders dan vroeger. En ipv iets weg te drukken, zijn steeds meer jonge mensen open over hun mentale gezondheid. Dat is een super belangrijke en positieve ontwikkeling, wat jammer dat jij dat niet kunt inzien.
@@Oni-cf4rl denk eerder dat het andersom is, heb heelgoed geluisterd,, elfs meerdere keren en heb ook veel ervaring met kinderen, sterker nog, dat zelfde ervaar ik ook op mijn werk, tot vervelends toe. Dus, als je weer eens iets schrijft, kijk, lees en ervaar eerst eens wat voordat je hele domme dingen opschrijf.
@@truusbuskruit Ik ben zelf jong en heb een flinke burn out gehad, dus ik weet waar ik over praat. Daarom vind ik het erg jammer om te lezen dat jij zulke oordelen hebt. Als je echt kennis hebt over dit onderwerp, dan weet je dat iemand met een burn out juist een flink incasseringsvermogen heeft. Dat is juist vaak het probleem, het steeds weer over je eigen grenzen gaan en niet goed naar je gevoel luisteren.
Sorry hoor maar mensen in arme landen die kilometers ver moeten lopen voor water en iedere dag moeten strijden om überhaupt te overleven klagen niet over een burn-out. Het is echt iets van de laatste generatie, dat we mentaal allemaal zwakker worden en bij ieder pijntje toegeven aan de pijn. Het zit voornamelijk tussen je oren dit soort dingen.
Nou! Jij kan goed 🍏🍎 met🍐🍐vergelijken zeg! Ik woon in Afrika. Ik weet wel beter! Kom maar eens een poosje meekijken. Hoeveel stress denk je dat een moeder hier kan hebben als haar man zijn verantwoordelijkheid niet neemt voor het gezin en ze geen ezel hebben om water te kunnen halen. Geloof me! De pijn in de nek van zo'n vrouw is écht niet van die 30 liter op haar hoofd hoor. Maar van verdriet en onmacht.
Het is zo jammer dat mensen zich nog schamen voor mentale klachten en dus liever een lichamelijke uiting zouden willen hebben, zodat ze tenminste door hun omgeving begrepen worden. Dat mensen er niet over durven praten, maakt ze nog eenzamer dan ze zich misschien al voelen. Super goed dat zij er zo open en eerlijk over kan vertellen 💙 dank beide!
Exact! Helemaal mee eens!! ❤
"Wat is het liefste wat ik nu voor mezelf kan doen" zo mooi 💛
Ooow
Ik ben 55 en heb zitten janken als een kind... zoveel herkenning.
Bij mij ging het voor het eerst mis op de middelbare school. Na heel gedoe en inderdaad draaiende wereld om me heen en de trap niet meer op kunnen had ik toevallig de diagnose ziekte van Pfeiffer. Maar er was echt meer aan de hand! Want mijn herstel duurde belachelijk lang en ik ben nog zelden stabiel geweest. Net of mijn lichaam altijd schreeuwt om aandacht en ik het nooit goed genoeg kan doen waardoor ik dus uiteindelijk lichamelijk ziek wordt.
Veel typen hulp gehad... Echt heel veel!!
Nu woon ik al 6 jaar op een Afrikaans eiland in de natuur en heb mezelf meegenomen.
Het blijft een strijd.
Tussen pubertijd en nu erg veel stressvolle en best extreem moeilijke dingen meegemaakt en het allemaal overleeft.
Ik ben een volgeling van Jezus de Messias geworden en haal mijn lessen uit de Bijbel. "Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijn, ..." "Geen zorgen maken voor morgen want vandaag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad." bijv
Ik ben dankbaar dat Hij mij vond en ik nu de kans krijg te leren een verlost leven te lijden.
Ik heb veel aan deze podcast gehad. Echt dingen van opgestoken en vooral kwamen er veel pijnlijke herinneringen boven en ook weer andere inzichten aangaande die herinneringen.
Ik ga dat maar eens goed doorleven samen met De Heere die raad weet.
Én ik heb ter plekke besloten dat ik mijn verhaal al schrijvend in kaart wil gaan brengen voor mezelf. (Heb ook al eens een boekje uitgegeven over rouw).
De laatste weken kwamen er nogal eens opmerkingen dat ik zo goed kan schrijven en daar niets meer mee doe... door de podcast zag ik ineens welke 🖊 kant ik op wil.
Thanks meiden. ♡
Ik vind dit zo’n mooie podcast! Al deze mensen vertellen hun verhaal op hun eigen manier. Je stelt echt goede vragen en er ontstaat echt een heel mooi gesprek ❤️ keep it going
Heel herkenbaar. Ik ben 55 en alleenstaande moeder van 2 autistische kinderen waarvan één 66% gehandicapt. Ik ga niet werken, maar toch heb ik een burnout. Ik moet al 17 jaar lang helemaal alleen voor mijn gezin zorgen zonder enige hulp van vrienden of familie. Alle verantwoordelijkheid komt op mijn schouders. Daarbij heb ik ook wat fysieke beperkingen, zoals 3 lumbale hernia's die mij in veel handelingen beperken. Mijn zoon heeft ook een zware vorm van epilepsie, dus ik sta constant in waakstand. Ik kan ook nooit doorslapen, moet meestal 2 tot 3 keer per nacht opstaan. Dit alles samen, al 17 jaar lang hebben mij nu tot in een flinke burnout gebracht. Ik ben momenteel ook niet meer in staat om de trap op te lopen. Ik slaap heel veel overdag. Soms ben ik zo moe dat ik gewoon op de grond ga liggen, maakt niet uit waar, koude stenen of buiten in het zand.... soms ben ik gewoon niet in staat om mijn lichaam rechtop te houden. Ik ben ook heel perfectionistisch en heb groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dus ja, .... het is niet verwonderlijk dat die combinatie van factoren mij hier nu heeft gebracht. Ik dacht in het begin ook van, ik ga gewoon wat kalm aan doen en dan ben ik er zo weer uit, maar dat blijkt niet zo te werken. Ik ben nu al 5 weken out en het gaat eigenlijk alleen maar slechter. Acceptatie is een moeilijk iets. Ik heb hulp gezocht voor het huishouden en de zorg voor mijn zoon. ELke dag een persoonlijke assistent om ons gezin te ondersteunen. Verder ga ik met eft aan de slag, dat heeft vroeger zijn effectiviteit al bewezen bij mij. Nog een lange weg te gaan. Niet leuk, een burnout. Maar aan de andere kant betekent het dat ik het gewoon altijd allemaal maar super goed wil doen, en daar ben ik dan weer trots op.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst ❤
mooi dat mensen zo eerlijk over zulke toch heftige dingen wil praten
Eens
@@Raffadeel31 denk niet dat zij aandacht nodig heeft van een lapje tekst en waardeloze profiel foto/naam
Typisch profiel van iemand met een burnout:
- Perfectionist
- Hooggevoelig
- Hoogbegaafd
- Narcistische ouder/vriend(in)/baas
Wat een onzin theorie!
@@49ccMopedWorld zeker geen onzin!
Hoogbegaafd zijn kan waarschijnlijk wel een versterkende factor zijn, maar de rest is zeker een van de mogelijkheden om een burn-out te krijgen
En hoe hahahahhahahhah goed gezegd . Je hebt mijn verhaal ook heel goed kort samengevat.
Goede samenvatting van de redenen van mijn burn out.
Erg goed onderwerp. Onderschat iets burnout.. En op jonge leeftijd al helemaal, want "je kan toch geen burnout hebben"?. En wat ze zegt, stukje schaamte, is wat het meest heftige is hieraan. En hier hebben we toch wat vaak misgaat in onze maatschappij. Dat je niet eens durft te vertellen dat je wellicht een burnout hebt. Respect dat ze dit allemaal naar buiten durft en wil brengen en hopelijk word een zeer onterecht taboe doorbroken hiermee, want ben bang dat dit maar 1 voorbeeld is van veel teveel mensen (jong en oud) die tegen of in een burnout zitten.. 🙏
Echt zo'n goede podcast iris nooit word het saai elke keer als hij is afgelopen baal ik weer
Dit is zo herkenbaar. En zo fijn dat hier zo openlijk over wordt gepraat. Bedankt!
Wowwww wat goed!! Herken het. Heel goed dat hier over wordt gesproken
Heel mooi interview, super heldere uitleg en goede reflectie👌 Zelf sinds juni in Burn-out (23 jr) en zo herkenbaar allemaal. Luisteren naar je lichaam is zó belangrijk en niet te streng zijn voor jezelf (heel proces, maar dat is voordeel van burnout dat je dat leert om te doen) Maar door omgeving niet altijd begrepen (bijv mijn werkgever), maar wat jouw lichaam zegt klopt echt..! Dank voor je bemoedigende en herkenbare verhaal, succes in alles, je bent een sterke vrouw (geworden) en dat op jonge leeftijd💪
Reis je ook mee met de hype trein?
Hoe is het nu met je?
Ik luister dit altijd en elk verhaal raakt me op een andere manier maar dit verhaal raakte me persoonlijk. Zelf heb ik moeten knokken tegen een depressie die erg heftig was, ik herken zoveel punten maar toch zit er echt wat verschil tussen een depressie (uit eigen ervaring) en een burn out. Gelukkig gaat het nu stukken beter en heb ik al veel geleerd. Heel dankbaar voor!! Verhalen zoals deze helpen hierin ook om weer nieuwe dingen te doen beseffen. Iris je mag trots zijn op wat je doet! Dit kan de taboe doorbreken. Ik hoop dat dit met het onderwerp depressie ook zo mag zijn! Liefs😘
Deze video komt op precies het goede moment voor mij! Het heeft mijn ogen geopend
Wat helder en mooi verwoord! Heel fijn om naar te luisteren.
Enorm herkenbaar zeg! Wat mooi verwoord. Bedankt!
Helaas voor mij, als 16jarige, een herkenbaar verhaal. Gaat nu gelukkig steeds beter en heb ondanks een hele zware periode ontzettend veel geleerd. Ik voel me nu beter dan ooit en ben dankbaar dat ik me nu zo goed voel. Mooi verteld, we hoeven ons zeker niet te schamen om hier open over te zijn💪
Het is (fijn) om te zien dat je niet als enigste bent ook ik heb dit op 16 jarige leeftijd mee gemaakt. Moeilijke tijd en zware periode maar ook ik ben weer zo goed als hersteld.
We hebben allemaal een geconditioneerd ikje (ego) maar dat is je allemaal aangeleerd. Wij leven in een prestatie maatschappij dus we denken hier allemaal dat we pas goed genoeg zijn als we de top hebben behaald of ergens de beste in zijn of als je genoeg volgers hebt. Daar komen al die burn outs en depressies vandaan. Hartstikke leuk om een doel te behalen maar het is niet wie je bent.
Mooi gezegd!
Er zijn zoveel mensen die niet meer weten dat het in de eerste plaats gaat om wie je bent en niet om wat je doet. Dat is zo jammer.
@@Sue-pn7mq Het probleem is dat de meesten niet weten wie ze zijn, ze zitten vast in het geconditioneerde denken en zullen zich altijd minder en mislukt voelen zolang ze blijven geloven in dat denken.
Ik kijk sinds kort jou podcasts. Dit is een podcast waar ik me erg in vind.. bij mij in de omgeving staat er veel taboe op op dit soort klachten. Zelf blijf ik ook erg open maar er is veel onbegrip
Hier wel gediagnosticeerd met een burn-out, precies dezelfde klachten als haar. Mijn hersenen schakelde sommige delen uit waardoor ik erg verward werd. Ik kon zelfs niet meer douchen omdat ik niet meer wist hoe het moest. Zelfde met aankleden, afwassen en alle andere dagelijkse dingen
Wat heftig! Ik hoop dat het nu beter met je gaat
@@julievb6243 langzaam maar zeker wel. Mag het bijna niet zeggen maar de Corona periode heeft m’n burn-out veel goeds gedaan. Heb toen echt goed kunnen herstellen omdat alle druk even weg viel. Met de depressie was dat natuurlijk wel anders maar toen de burn-out beter werd verbeterde dat ook sneller
Ik heb 35 jaar lang in stress geleefd door prive omstandigheden. Ik ben in 2014 mentaal ingestort door paniekaanvallen en daarbij was ik ook heel depressief geworden. Ik ontkende in het begin ook dat ik een burn-out had, maar toen ik eenmaal in therapie was kwamen er vele puzzelstukjes op zijn plek. Er is ook PTSS bij mij geconstateerd waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds klachten van heb. In 2018 kregen mijn partner en ik een prachtige zoon en 1 jaar na de bevalling kwam er een terugval. Sinds 2020 ben ik weer in behandeling en merk ik dat ik op de juiste plek ben beland. Ik zit op dit moment in een helingsproces waar ik (ondanks de heftigheid) intens kan genieten van de mooie momenten die er zijn in mijn en ons leven. Ik ben blij dat je dit hebt gedeeld. Bedankt!!!!!
Heb je voor je ptss in het specifiek een aparte behandeling gehad? Zoals emdr bijvoorbeeld? En heb je klassiek ptss of complexe-ptss als ik vragen mag? Ik wens je heel veel sterkte!
💗 Bedankt dat je je ervaring hier had gedeeld, is een spiegel voor mij... Vrijdag is m'n eerste emdr en m'n ziel lijkt weg te gaan uit m'n lichaam, of komt weer terug... I dunno! Fijn te lezen dat het beter ging met je en ik hoop dat het een mooie stijgende lijn blijft. ☝🏽🌌💖💫
Super belangrijk onderwerp dit! Herken mezelf in heel veel. Ben zelf overpannen geweest van groep 6 t/m groep 8 en mn eerste jaar middelbare school ook weer. Zo belangrijk dat meer mensen dit onderwerp begrijpen
Overspannen van groep 6 tm 8...
Laat maar,lift maar gewoon mee.met de hype trein dan kom je er wel...
Ik was in die periode juist onderpannen
Mooi om te zien dat je niet alleen bent. Uiteraard niet mooi dat zij dit ook heeft moeten mee maken. Ik ben nu bijna 18 en ben bijna uit mijn herstelfase. Ik ben op mijn 16e in een burn-out geraakt en bijna 2 jaar verder ben ik bijna genezen. Dit is een moeilijke tijd geweest vooral op zo'n jonge leeftijd maar wel erg veel over mezelf geleerd. Ik kan mij goed inbeelden in hoe zij dit heeft mee gemaakt, ik heb het ook ongeveer op die manier mee gemaakt.
👌🏽Goed verhaal en belangrijk onderwerp , wat meer aandacht verdient.
Ik heb namelijk zelf ook een burn out gehad tijdens mijn studie en daarna aantal keren een terugval. Op dat moment wist ik niet wat het was en ook niemand uit mijn omgeving herkende blijkbaar iets. Zelfs de mentor bij wie ik aan klopte, die me wel hielp, hoorde ik er niet over. Zou goed zijn als er op scholen ook voorlichting komt om het vroegtijdiger te herkennen of liever nog voorkomen
Ik ken me hier nu zo in... Ik heb in een jaar 6x keelontsteking gehad, ookal doe ik de hele dag niks dan ben ik super moe, als ik iets meer doe dan normaal ben ik de volgende dag ziek. Heel veel hoofdpijn en geen zin en motivatie om iets te doen. En steeds naar de huisarts gaan en horen dat het waarschijnlijk gewoon een griepje is geweest.
Heb dit ook gehad toen ik ongeveer 15 was.. bleek het achteraf dat ik klierkoorts had gehad en mijn weerstand daardoor heel laag was
Ik heb op mijn 19e mijn eerste burnout gehad. Ik ben nu 50 en het verbaasd me echt dat het nu 30 jaar later nog niet zo herkend word. 30 jaar geleden noemde men het overspannen.
Hey Marielle, overspannen en burnout zijn 2 verschillende dingen. Ik ben overspannen en merk dat ik heel snel moe ben en heb moeite met lezen en tv kijken, maar iemand met burn-out kan soms letterlijk niks meer.
Aahhh ik herken het zooo erg dat je liever iets lichamelijks hebt dan iets mentaals!
Ik wordt zelf heelll misselijk van stress, maar het feit dat het kwam door stress en in mijn hoofd dus door mezelf werd t alleen maar erger!
Je hoofd en je lijf staan niet los van elkaar. Door stress komen er een heleboel hormonen vrij en daar word je ziek van. Het is ook niet minder valide als iets gebeurt door iets wat valt onder de noemer psychisch. Het is alleen heel jammer dat sommige mensen dat denken en die mening verspreiden.
@@Sue-pn7mq I knoww :)
Maar dat is helaas hoe onze maatschappij in elkaar zit... En t is een proces om zelf in te gaan zien en te snappen
Een burnout is ook lichamelijk.
Het centrale zenuwstelsel is niet goed gereguleerd en dit is te zien aan de cortisolwaarden.
Inderdaad en je bent gewoon 1 niet je hoofd en je lijf
Zeg je heel mooi! Poly vagal theory legt veel uit over de rol van het zenuwstelsel :)
Ze hebben mij laten aanmodderen zonder diagnose, dan heb je dus niks en zegt de bedrijfsarts dat je moet. Dat is mij overkomen, ben er van overtuigd dat ik een burn oud heb want het is nu twee jaar en gaat heel langsaam vooruit, maar ik ben er nog steeds niet. Dankzij de bedrijfsarts krijg ik waarschijnlijk geen WIA en kom bij de sociale dienst terecht. Mijn psychoterapeut is ook van mening dat ik burn oud ben , maar die mag geen diagnose stellen en het UWV werkt alleen met info van de bedrijfsarts. Ik was doodziek, kon letterlijk niet lopen, constand duizelig, kon alleen nog slapen en huilen, ik kon zelfs niet meer plassen heb een jaar moeten catheteriseren.Bij de minste inspanning of emotie begon ik helemaal te trillen en te zweten, enorme hoofdpijn en nog meer. En het enige wat de bedrijfsarts na dit verhaal tegen me zei was dat ze wilde dat ik toch in ieder geval een paar uur per dag ging werken. Ze wilde niet horen dat ik echt niet kon. Hier zou aandacht voor moeten zijn, want je bent er gewoon aan overgeleverd, ik ben juist een doorzetter en je wordt behandeld als aansteller of zelfs leugenaar en dat doet heel veel pijn.Waarom gaat zon arts er standaard van uit dat je de boel belazerd, ik hoor het vaker en het is schandalig. Ik zou graag van meer mensen horen die een dergelijke ervaring hebben en hoe die er mee omgaan.
het UWV is na de toeslagenaffaire het zoveelste zwartboekdossier in dit rampenkabinet.
Heftig. Hoe gaat het nu met je??
Wow wat herkenbaar. Super mooi interview. Ik ben 24, studerend, en zit er helaas al een jaar midden in. Hart en longen onderzocht maar bleek een burn-out te zijn. Eerste CGT behandeling hielp niet en ik ga nu ook door met psychotherapie. Verhalen als deze geven mij hoop dat ik ook ooit beter ga worden. Kern voor iedereen is denk ik: wees lief voor jezélf, als jij iets voelt of denkt of vindt dan is dat zo ❤️
Je gaat ook beter worden Franka. Het is echt een kwestie van tijd en accepteren wat je voelt. Soms moet ons ziel helen en uit zich dat in psychische of lichamelijke klachten. Op dat moment lijkt er geen licht aan t einde van de tunnel maar stap voor stap kom je er uit. Keep going strong!❤️
Hey ik heb 7 jaar cvs gehad. Ik zou je graag advies geven.
Sam Als je zou willen mag je me wel een berichtje sturen op facebook? Zelfde naam. Foto van mij en mijn hond
@@Er-sg7sg Wat vervelend om te lezen dat uw zoon zo jong al dit soort klachten heeft. Lijkt me erg lastig om aan de zijlijn toe te kijken. Ik ben inmiddels bijna beter maar ik merk dat ik nog steeds sneller en heviger stress ervaar als voorheen. Voor mij hielp het om écht op de rem te gaan staan en mezelf serieus te nemen. Moe? Niet afspreken met mensen, boodschappen doen etc. Burn out is psychisch heel moeilijk en uitputtend maar lichamelijk ook echt. Dat wordt vaak onderschat. Moe is écht moe en hartkloppingen zijn nooit goed. Mochten jullie nog tips willen dan help ik maar al te graag. Iedereen ervaart dit anders en vindt uiteindelijk zijn eigen weg. Heel veel sterkte gewenst voor jullie ⭐️
Hey Franka, hoe gaat het nu 1 jaar later?
Iris je stelt echt goede vragen en kan goed inleven.
Helemaal mee eens!
Bedankt voor je verhaal! En ik heb dit ook vergelijkbaar meegemaakt.
Het is tussen 14 en 17 jaar ontstaan.
Begon ook met ontstekingen en energie verlies.
Regulier kon ook niks gevonden worden en ik geloofde zelf niet dat het psychisch zou kunnen zijn.
Heb ook de diagnose me cv’s gekregen. Achteraf ben ik er wel zeker van dat het een burn-out is geweest. Fijn dat je weer hersteld bent en dit verhaal wilde delen. Ik heb het niet vaak bij andere op zo’n jonge leeftijd gehoord.
Ben je ervan hersteld?
@@santeenl eigenlijk ben ik nooit helemaal hersteld. Het gaat zeker beter als toen. Blijf wel last houden van een energie beperking.
Bedankt voor de mooie podcast.
Iris de beste❤❤❤
Door de klaagcultuur in Nederland en competitieve afgunst komen burnouts veelvuldig voor
Wat een goede podcast weer!
🥰
Veel herkenbare punten wel, maar vooral ook een leerzame podcast.
heel herkenbaar, ik kreeg op mn 14e een burnout, ben inmiddels 22 maar nooit meer 100% van hersteld
Hoe merk je dat?
@@santeenl bedoel je nu of toen? Toen merkte ik het aan dat ik mn huis en eigenlijk bed gwn bijna niet meer uitkwam. Nu merk ik dat ik heel laag belastbaar ben en dus nogsteeds niet fulltime kan werken of naar school toe.
@@dskjbkdjbzdkjdnkdJNKJf ja ik bedoel nu. Jeetje zeg, en dat 8 jaar later. Gaat het wel steeds beter? Heb je ook hersenscans enzo laten maken? Klinkt echt heftig!
@@santeenl nee dat niet, bij mij is de burnout voortgekomen uit austisme, de overgang naar de middelbare school die niet zo lekker ging en een aanleg voor angststoornis. Ik heb dit jaar eindelijk een juiste medicatie kunnen vinden waardoor ik nu weer meer kan. Ik heb Wajong dus hoef me iig niet druk te maken dat ik perse moet werken voor geld, dus ik focus me nu vooral op dingen die ik leuk en belangrijk vind. ik doe 2 dagen vrijwilligers werk en verder veel naar de fysio en ggz en ik zit in een dansgroep en dat doe ik met veel liefde en geluk :) ik kan ook eindelijk weer een beetje reizen met het OV. ik weet niet of ik nog ooit ga proberen om weer te werken of naar school, dat is iets om in de toekomst naar te kijken
@@dskjbkdjbzdkjdnkdJNKJf welke medicatie zit je op? Ik slik zelf 5mg lexapro om te helpen met de angsten.
Ik herken me heel erg in haar, ben nu 21 en heb ook al jaren me/cvs en de strijd met de doktoren is echt verschrikkelijk
Burn-out en CVS/ME zijn niet hetzelfde dacht ik?
@@santeenl me cvs is de chronische versie, soort van kort gezegt✨
@@mandy_t oef dat is vervelend zeg :( kan je daar echt niet van herstellen dan?
@@santeenl helemaal herstellen niet, het kan wel zijn dat je misschien uiteindelijk meer dingen kunt. Maar helemaal 'normaal funcioneren', dat niet. En het verschilt ook heel erg per persoon tot in hoeverre je beter kunt functioneren met de tijd
@@mandy_t kwam bij jou cvs door stress of na een infectie oid? Ik lees dat het vaak na ziekte komt
Ik had een burnout op mn 12e. Had erdoor erg last van paniekaanvallen. Bij mij heeft de burnout gelukkig een jaar geduurd. Paniekaanvallen bleven helaas langer
Jahoor,we hebben er weer een die met de hype trein wil meeliften...
Voor alle duidelijkheid:Op je 12e heb je het woordje burn out niet eens gehoord,laat staan dat je weet wat een burn out is!!!
@@high5compliments45 had ik inderdaad nooit van gehoord. Was 8 jaar geleden dus de hype was er toen nog minder. Duurde ook een maand of 3 voor het als burnout werd gediagnosticeerd. Het is niet dat ik voor mezelf bedacht had dat ik een burnout had 🤪
Hé volgens mij heb ik ooit een hospi gehad bij sharon.
vraagje toevallig toen net gevaccineerd?
Ga er weer voor zitten
Yes super leuk!!
Heb bijna precies hetzelfde meegemaakt.
De enige manier om jezelf (op tijd) te diagnosticeren is een
"24 uur-cortisol-speeksel test".
Deze kan je goedkoop online kopen.
Deze test zijn absoluut niet betrouwbaar. Gewoon langs de huisarts gaan!
❤❤
Vanwaar is je jasje?
By moise
Exact 😍
❤
Typisch dokters he als ze niet weten ja sorry doei
uiteindelijk zijn het ook maar mensen... daarom heb ik nu echt heel weinig vertrouwen in de dokter/psychiater/klantbegeleider. die kijken je soms toch heel raar aan als je je verhaal deelt en ze begrijpen niet wat je hebt.... ik los het zelf wel op denk ik dan
Misschien moet ik in dit programma verschijnen. "12 jaar lang onder één dak met paranoïde schizofreen".
Ik stel veel liever de vraag, waarom jongeren zo weinig kunnen hebben en bij het minste al in de stress schieten. Ik vind hun incasseringsvermogen bijzonder laag. Hebben jongeren dan nog steeds niet door dat het leven uit meer dingen bestaat, als feesten. Waarom hebben de meeste jongeren geen hobby, ze kijken de hele dag naar een telefoonscherm, vind het echt ziekelijk. Het lijkt wel of de meeste niet instaat zijn zichzelf te vermaken, hoe moet dat als ze ouder worden? Hoe gaan deze jongeren dan om, als meer dingen in het leven tegen zitten? Hoe gaat de maatschappij er dan in de toekomst uit zien, als deze jongeren van nu al niets kunnen hebben en wij ouderen er dadelijk niet meer zijn? Heeft dit toch met de opvoeding te maken?
Eeeeeiiiiindelijk,eeeeindelijk een goede reactie die ook nog eens een van de grootste problemen naar voren brengt.
Heb je gezien hoe mensen in de metro zitten?Allemaal met nekpijn dat ze hun hoofd voorover hebben hangen.Mensen steken over op straat zonder te kijken.Kinderen spelen niet meer buiten in de zomer maar blijven thuis op hun telefoon tiktok kijken.Triest gewoon!
Bijna vergeten,opvoeding heeft inderdaad er heel veel mee te maken...dat komt ook omdat de ouders zelf nog kinderen zijn en zich niet gedragen als een volwassene
Truus, heb jij uberhaupt wel naar het interview geluisterd? Wat een aannames van iets waar je zelf duidelijk geen ervaring mee hebt. De wereld is anders dan hoe de wereld was toen jij jong was (sorry, neem nu zelf even aan dat je van boomer leeftijd bent a.d.h. van je reactie). Je hebt nu veel meer keuzes, opties, prikkels en andere verwachtingen dan 40 jaar terug. Daarnaast leven we in een prestatie maatschappij. Je kunt niet verwachten dat jonge mensen de dingen in het leven op dezelfde manier incasseren als dat jonge mensen vroeger deden, want de wereld is heel anders dan vroeger. En ipv iets weg te drukken, zijn steeds meer jonge mensen open over hun mentale gezondheid. Dat is een super belangrijke en positieve ontwikkeling, wat jammer dat jij dat niet kunt inzien.
@@Oni-cf4rl denk eerder dat het andersom is, heb heelgoed geluisterd,, elfs meerdere keren en heb ook veel ervaring met kinderen, sterker nog, dat zelfde ervaar ik ook op mijn werk, tot vervelends toe. Dus, als je weer eens iets schrijft, kijk, lees en ervaar eerst eens wat voordat je hele domme dingen opschrijf.
@@truusbuskruit Ik ben zelf jong en heb een flinke burn out gehad, dus ik weet waar ik over praat. Daarom vind ik het erg jammer om te lezen dat jij zulke oordelen hebt. Als je echt kennis hebt over dit onderwerp, dan weet je dat iemand met een burn out juist een flink incasseringsvermogen heeft. Dat is juist vaak het probleem, het steeds weer over je eigen grenzen gaan en niet goed naar je gevoel luisteren.
Hier inmiddels al 3,5 jaar burn out…. Het blijft op een koord dansen.
past echt niet in de (geweldige) reeks, als je het vergelijkt met de andere verhalen
Sorry hoor maar mensen in arme landen die kilometers ver moeten lopen voor water en iedere dag moeten strijden om überhaupt te overleven klagen niet over een burn-out. Het is echt iets van de laatste generatie, dat we mentaal allemaal zwakker worden en bij ieder pijntje toegeven aan de pijn. Het zit voornamelijk tussen je oren dit soort dingen.
Nou! Jij kan goed 🍏🍎 met🍐🍐vergelijken zeg!
Ik woon in Afrika. Ik weet wel beter! Kom maar eens een poosje meekijken. Hoeveel stress denk je dat een moeder hier kan hebben als haar man zijn verantwoordelijkheid niet neemt voor het gezin en ze geen ezel hebben om water te kunnen halen. Geloof me! De pijn in de nek van zo'n vrouw is écht niet van die 30 liter op haar hoofd hoor. Maar van verdriet en onmacht.
❤