Mekanın Hafızası-Antakya / Sevil Altınöz / Ekim-Aralık 2019

Eskiden, sol tarafında bulunan rahibe okulunun rahibelerinin evi olarak kullanılan bu mekân, sonraları uzun yıllar mesken olarak kullanılmış. 2014 yılından itibaren ise “kafe” olarak kullanılıyor.
Yerel ağızla “Havuş” olarak tanımlanan “Avlu” lu evlere özlemini, 100 yıllık Eski Antakya Evi avlusunda gideren Sevil Altınöz’ün anlatımıyla “Eski Antakya Evleri’nde Birlikte Yaşam Hikayesi:
“Yaklaşık 100 yıllık tarihi olan bir ev burası.Hemen yan tarafımızdaki okul eskiden “Rahibe Okulu” imiş. Bu ev ise bu okulda çalışan rahibelerin kaldığı evmiş. Avlunun içinde bir kemer bulunuyor. Bu kemerden okula uzanan bir geçit var. Bu geçit, savaş zamanında sığınak olarak kullanabilmek ve aynı zamanda okula geçiş sağlamak için yapılmış.
Fransızlar döneminde burada yaşayan insanlar hep iki kapı kullanmışlar. Savaşlardan kaçmak için bu kapılara ihtiyaç duymuşlar. Ve dolapların içine gizli bölmeler yerleştirmişler, bu evde de görebileceğiniz gibi...Ekmeklerini, silahlarını, erzaklarını saklamak için... İnsanların korkuları mimariye de yansımış!
Rahibeler göçüp gittikten sonra burası uzun yıllar mesken olarak kullanılmış. Biz burada yaşadığımız süre içinde, daha önce burada yaşadığını söyleyen en az 4-5 aile ile tanıştık. Bu aileler genellikle bu mekânı iki ayrı ev olarak kullanmışlar. Bir aile alt katta, diğeri üst katta yaşamış...
Burada vakit geçirmeyi seviyorum. Çünkü beni çocukluğuma götürüyor. Babaannemin evinin avlusunda oynadığım oyunlara. “beş taş”a, “horoz”a, taşları üst üste dizdiğimiz oyunlara...
Buraya girmek istediğinizde dar bir kapıdan geçersiniz, sıkışmışlık hissi ile...Ama o kapıyı aştıktan sonrası bir ışık, genişçe bir avlu... Taşlar, toprak ve tarih... O kapının ardı huzurdur.”
*Bu çalışma Avrupa Birliği Sivil Düşün Programının desteği ile Zenginler Atölyesi Kültür ve Sanat Derneği tarafından, Eski Antakya evlerinden yola çıkarak Hatay'da var olan kültürel çoğulcu yapıyı açığa çıkarmak ve bu yapının kaydını tutmak üzere yapılmıştır.