من ۳۶ سالمه و توی تمام این سالها درگیر گذشته بودم. چرا کنکور اینجوری شد، چرا زبان نخوندم، چرا به هیچی علاقه ندارم چرا امکانات نبود و این کنکاش فقط باعث میشد که هیچ تلاشی نکنم هیچ موفقیتی به دست نیارم و ترمز و خودم برای خودم بکشم. همیشه درگیر این بودم که چرا هیچی منو به وجد نمیاره و باعث نمیشه پیگیرش باشم بعدش هم فقط غصه اش و میخوردم. الان یه چیزی و کامل برام روشن کردی پانته آ جان. بریزم دور این فکر ها رو که علاقه ام چیه من برای چی ساخته شدم و این مزخرفات. واقعا نیاز دارم به چند تا موفقیت هر چند کوچیک که بهم نشون بده منم میتونم.
شاید من در دسته مخاطبین شما نباید باشم چون انقدر جوون نیستم اما با توجه به تجربه ام فکر کردم بد نباشه در اختیار جوون های مخاطب این ویدیو بذارم. سالهای جوونیم در حسرت استفاده نکردن از علائق و استعداد هام گذشت و همیشه فکر می کردم بخاطر نداشتن امکانات کافی نتونستم برای علایق و استعدادم هیچ حرکتی بکنم. اما با اینکه الان چهل و هفت سالمه یه چند سالیه که دارم تلاش می کنم و اتفاقن دست گذاشتم روی چیزی که خیلی هم علاقه م نبود. من در رشته ادبیات فارسی توی دانشگاه درس خوندم که همیشه یکی از افتخاراتم این بود در رشته ای درس خوندم که عاشقش بودم اما متاسفانه هیچوقت نتونستم در رابطه با رشته م شغلی داشته باشم. حدود دوساله که یک مهارت یاد گرفتم. مهارتی که سررشته ای توش نداشتم اما دقیقن همون طوری که گفتید شکست های کوچیک اون و پذیرفتم و هربار احساس رشد و پیشرفت بیشتری می کنم حتا به درآمدزایی رسیدم. اگرچه هنوز درآمد خیلی بالایی ندارم. اما شک ندارم با دنبال کردن تلاشم هم در زمینه دانش آموزی اون رشته هم کار عملی، به درآمدزایی بالا هم خواهم رسید. که مهمتر از درآمدزایی، احساس خودارزشمندی از انجام یک کاره. هدف دومی هم که در کنار اون دنبال می کنم خوندن و یادگیری زبان انگلیسیه که شاید فکر کنید چه ربطی داره. ولی از اونجایی که من آدم زبان آموز و زبان دوستی هستم و دونستن زبان انگلیسی این روزها از اهمّ واجباته، با کمال میل انجامش میدم و همین که نتیجه کوچیکی می گیرم در پایان هرروز احساس خوبی دارم. در ضمن به جوون های عزیزی که کامنت من و میخونن باید بگم مادر دو پسر هستم پونزده و نه ساله که چالش های خودشون و دارن و نزدیک به یکسال و نیمه که همسرم بخاطر شرایط کاری از ما دوره. هزاران بار ناامید شدم و دلتنگی و شرایط سخت میتونستن من و از پا دربیارن. اما با اعتقاد به دنبال کردن تلاش هام، به مسیر ادامه دادم و حتا گاهی نتیجه رو فراموش کردم و فقط از کاری که اون روز با تعهد انجام دادم لذت بردم. القصه، سرتون و درد آوردم. من و ببخشید. خواستم تجربه خودم و از دنبال کردن تلاشم در زمینه یک مهارت نسبتن سخت و یادگیری یک زبان به جوون ها و البته شما خانم وزیری عزیز بگم. درود بر شما و تشکر از ویدیوی مفید و خوبتون
عزیزم ، این که میگن تا سن فلان باید فارغ التحصیل بشی تا سن فلان بچه داشتی باشی تا فلان سن خونه بخری یک ماشین داشته باشی …..آخرشم میگن این سنش چقد بالاست چرا نمیمیره ، یعنی میخوام بگم این گایدلاینی هست که جامعه توی کل دنیا برای آدمها ریخته تا بتونه از اونا سواستفاده کنه و اجازه نده آدمها قوی بشن چون میترسن و ماهم ناخودآگاه به نسلهای بعد منتقل میکنیم، سن وقتی ملاک هست که بخوایین یک کار فیزیکی بکنید که بدنتون تحمل نداشته باشه مثلا وزنه برداری سنگین در سن ۹۰ سالگی ، پس تو دام این تله نیفتید ، علم ثابت کرده حتی در سنهای بالا سلولهای مغز با یادگیری مهارت جدید رشد میکنه ، بنابراین از تمام پتانسیل خودتون استفاده کنید و اون انرژی رو از زیر گرد و غبار عادتها بکشید بیرون .آدمها از کارهای نکرده بیشتر پشیمون میشن تا کارهایی که کرده اند حتی اگر اشتباه بوده باشه . موفق باشین .
معمولا ویدئوهای از این دست خیلی شامل کلی گویی هستند. ولی این ویدئو شفاف، کاربردی و نتیجه دار بود. ممنون. لطفا برا آدمهای 40 ساله که خیلی از زندگیشون بر وفق مرادشون نگذشته، الان پر از فکر و ترس و عدم اعتناد بنفس و...هستن ویدئوهای بیشتری درست کنید. ممنون.
طبیعتا اکثر ۴۰ ساله ها ،چیزهایی رو تمایل داشتن باشن نتونستن،اما واقعا با صحبتهای خانم وزیری موافقم که تلاش جبران کننده تمامی زندگی هست. به نوعی از مسیر بودن زندگی لذت میبری. من با اینکه نقاش موفقی بودم و در سطح بین المللی نمایشگاههای موفقی داشتم ولی هنوز از خودم انتظارم کاملا رضایت بخش نیست. من در برحه ای از زمان دبیر هنر بودم ،بعد به اصرار همسرم دوره دستیاری دندون پزشکی رو گذروندم .بعدش به فراخور زمان کاشت ناخن رو انجام دادم و چون دیدم با روحیه من سازگار نیست در طولانی مدت ،پس دوره طراحی وبسایت رو گذروندم و ایده هایی که داشتم رو تبدیل به اپلیکیشن کردم که موفق هم بود. بعد از اون دوره انیمیشن گذروندم و به طراحی و کار روی کتاب پرداختم. الان هم در ۴۰ سالگی از دانشگاه آمریکا پذیرش گرفتم. شاید فکر کنی چقدر از این شاخه به اون شاخه پریدم اما تمامی مسیری رو که طی کردم توش موفق بودم و راضیم از اینکه تمامی تجربیاتم باعث شد برگ برنده رزومه من در پذیرش باشه. میخوام بهت بگم نترس. استعدادهای وجودت رو کشف کن. متبلور کن و با زمان خودت برو جلو. نزار چیزی تو دلت بمونه. (در ضمن من مادر دو فرزند هستم و همسرم هم تعمیرکارموبایل هستش.اینو گفتم که فکر نکنی ساپورت قوی مالی داشتم. دو تا لیسانس گرفتم و یک ثانیه از تلاش و جنگیدن برای رسیدن به اهدافم دست بر نداشتم).
@@Fatima-sh6bcشه لطفا بگین از چه طریقی پذیرش گرفتین؟ با نقاشی؟ چه رشته ای بودین و بکم ابنو برام توضیح بدین؟ ممنون مبشم و ایا گفتین توی رزومتون که ناخنکار و ابنها هم بودین با نباید گغت شاخه های مختلف رو؟
به عنوان یک ۴۳ ساله بهتون پیشنهاد میکنم بیشتر تجربه کنید. بعضی توصیه ها رو فقط با شنیدن اون فکر می کنیم که فهمیدیم. توصیه زمانی اثر میکنه که زمینه اماده باشه. زمینه هم فقط با تجربه اماده میشه.
منم همسن شمام ، به جای سریع پریدن به ارشد استپ زدم و زندگیمو زیر سوال بردم که واقعا هدف من از زندگی چیه ، درحال کندوکاوم و میدونم شماهم بدونید تنها نیستیم ما و دنیا به آدم هایی مثل ما نیاز داره که مسئولیت پذیریم
نمیدونم مثال درستیه یا نه اما دنبال کردن تلاش واسم می‌تونه زبان خوندن تو بچگی باشه. من اوایل واقعا متنفر بودم و به زور مامانم میرفتم اما رفته رفته خودم پیگیر شدم نمیدونم چی شد علاقه مند شدم شاید یه دوره چون معلم های خوبی داشتم کشش پیدا کردم در حدی که حتی سال کنکور که خیلیا کلاس زبان رو تعطیل میکردن من با اینکه سطح ادونس بودم بازم رها نکردم. نکته مثبتش این بود که سالها بعد وقتی تصمیم به مهاجرت گرفتم نیاز نبود بشینم جنرال اینگلیشم رو تقویت کنم فقط یه مدتی برای آزمون خوندم و توی تایم کوتاهی از ایران رفتم. الان واقعا خوشحالم اون سالها کلاس زبان رو ادامه دادم ...
چقدر پرمحتوا بود مثل همیشه این ویدیو تون پانته آ جان.😍 من اولین بار کامنت میزارم ، خواستم منم شیر کنم داستانم رو. من تو ایران دوسال معلم کودکان Special Ed بودم وقتی این رشته قبول شدم اصلا خوشحال نبودم و یادم حتی گریه کردم . دست روزگار اومدم آمریکا تو سن سی سالگی تازه فهمیدم و خودم رو بهتر شناختم که چقدر دوست دارم به ادم ها کمک کنم، هنوز ایدیایی نداشتم میخوام چی بخونم . شروع کردم پیش‌نیاز های نرسینگ رو برداشتم تو کامیونیتی کالج برکلی.واقعا از صفر شروع کردن برام هم هیجان آور بود هم سخت . در حین گذروندن پیش‌نیاز ها تازه متوجه شدم واو من چقدر دوست دارم به ادم ها وقتی که تو شرایط سخت و مریض هستن کمک کنم. چقدر آناتومی بدن برام جذاب . بعد از گذروندن دو سال پیش‌نیاز تو دانشگاه سن فرنسیسکو استیت رشته ی نرسینگ قبول شدم و بعد از دو سال فارق التحصیل شدم و الان RN l ام. حرفم این بود که تو ایران تو اون سن ۱۸ سالگی متنفر بودم از این رشته و تو سن سی سالگی عاشق این رشته ام. واقعا حرفی که زدی تلاش هایتان رو دنبال کنید ، نه علاقه برای من وجود داشت. انگار باید شروع کرد از جایی و خود به خود مسیر راه خودش رو پیدا میکنه. ببخشید طولانی شد ❤
یعنی اولین ویديویی بود که من توش احساس کردم زندگیم چقدر نرمال طی شده و اینکه اول چندین سال تلاش کردم و تازه الان کم کم دارم علایقم رو پیدا میکنم و تراپی میرم و برای علایقم پول خرج میکنم کاملا طبیعی بوده و نیازی نبوده که مثل سخنرانی های انگیزشی غول چراغ جادو یهو منو تبدیل به یه نابغه کنه...
من از تجربه‌ی خودم مثال میزنم. تا جایی که یادم میاد من همیشه دلم میخواست مهاجرت کنم. اما همیشه هم فکر میکردم اصلن شدنی نیست. چون کسی که مهاجرت میکنه یا باید نخبه باشه، یا خیلی پولدار باشه یا شانس اینو داشته که علایقش رو دنبال کرده باشه و خلاصه، من و شرایط من رو نداشته باشه! بعد از انتخاب رشته‌ی اشتباه و ترک دانشگاه و وقفه، دوباره شروع کردم به درس خوندن. اون درس خوندن برام مسیر بود اما هدف نهاییم مهاجرت بود. هدفی که سالها طول کشید. تو تمام مسیر باوجود ناامیدی ادامه دادم، یه جایی یاد گرفتم به انتها فکر نکنم و فقط رو قدم بعدی متمرکز بشم. تا در نهایت به هدف نهاییم رسیدم. مثل خیلی‌های دیگه نشد استعداد و علایقی که تو نوجوانی و جوانی داشتم رو دنبال کنم هم چون امکانات نبود و هم چون جوان و بی‌تجربه بودم. اما تمرکز کردم رو چیزی که از دستم برمی‌اومد، علاقه و استعداد نسبی داشتم و شرایط و امکانات هم بهم اجازه میداد. بین راه قطعن شکست هم خوردم اما از اون شکست‌ها همونطور که اشاره کردی تو ویدئو درس گرفتم که خب انتهای دنیا نبود واقعن. ضمن اینکه الان میتونم به بخشی از استعدادهای قدیمی‌ام بپردازم حالا چه در قالب هابی چه تخصصی. ممنون بابت ویدئوهات پانته‌آ جان و اینکه اینقدر واضح و شفاف توضیح میدی.❤️
مهم ترین بخشش برای من این بود که قبول کنم یک آدم پنجاه درصدی هستم و برای موفقیت باید تعداد و حجم تلاش هام رو بیشتر کنم👌🏼🌻🤍 مرسی از محتوی خفنی که تولید میکنی پانته آ عزیز❤
ممنونم از شما برای محتوای سودمند و اجرای بسیار متین و آموزگارانه ی شما . نمی دانم برای چند نفر این ویدئو رو فوروارد کردم اما خوش بحال جوانانی که به این راه گنجی که شما در این ویدیو نشان داده اید پی ببرند و یا آن را از شما بشنوند . تلاش تلاش تلاش ! بردهای کوچک و پیوسته ! یافتن رویاها در مسیر تلاش ها ! از تیم ادیت شما هم متشکرم . و یک نکته که لطفا گوینده را همیشه در صفحه نمایش در اندازه بزرگ یا کوچک حفظ کنید 8:47
من دبیرستان رشته ریاضی می خوندم و رشته حسابداری هرگز جزو رشته هایی که رویاش رو داشتم نبود. اما حالا بعد از ۲۰ سالی که در این رشته تحصیل و کار کردم و تونستم دکتری ام رو از یکی از بهترین دانشگاه های ایران بگیرم و موفقیت های زیادی در کارم کسب کنم، واقعا حس می کنم این رشته رو بسیار دوست دارم و با اشتیاق روی ارتقای علمی و کاری خودم کار می کنم.❤
انگار تمام تجربیات من و جمع بندی کردی و اینجا گفتی . من با تجربه به این نتیجه رسیدم که دنبال کردن تلاش بهترین نتیجه رو میده . و علاقه در موفقیت نقش کمرنگی داره . مرسی پانته آ جان برای وقتی که میزاری 🥰👍
یه تجربه ایی که میخواستم با بقیه به اشتراک بزارم اینه که من دوران تحصیلیم واقعا دانش آموز متوسطی بودم و اصلا فکر نمیکردم بتونم تو کنکور دانشگاه خوبی قبول بشم ولی یه روز توی المپیاد نجوم شرکت کردم و این اتفاق باعث شد که منی که نسبت به درس فیزیک هیچ حس خاصی نداشتم عاشق فیزیک بشم طوری که توی دوران کنکور هر وقت حوصله درس های دیگه رو نداشتم مینشستم و فیزیک میخوندم و هر چقدر هم بیشتر میخوندم قوی تر میشدم و علاقه ام هم به فیزیک بیشتر میشد اینو در راستا اون حرفی گقتم که واقعا علاقه به میزان مهارت آدم توی کاری و طرز تفکر بستگی داره نه صرفا یه حس درونی
پانته آ جان من این روزها به واسطه تلاش برای تغییر شرایط زندگیم بسیار دچار سردرگمی هستم، بیست سالمه ، دانشجوی رشته هتلداری و یک سال در هتل کار کردم. حالا بعد از یک سال احساس میکنم زمان پایان دادن به این سفر فرا رسیده و من نیاز به تجربه‌های جدید و وسعت دادن به مهارت‌هام دارم در این سن، و گرفتاری در فضای کارمندی کافی هست. با اینکه خیلی سخته که این محیط امن رو رها کنم؛ اما میدونم که در اینده اگر پشیمون بشم هم امکان بازگشت به این محیط رو دارم اما فرصت درس خوندن و زبان خوندن و.. ممکنه با زحمت بسیار بیشتری برام مهیا باشه در ۲۶-۲۷ سالگی نسبت به سن الانم. این ویدیو خیلی خیلی زیاد به بخشی از پازل ذهن سردرگم من کمک می‌کرد، سپاسگزارت هستم❤
من دیروز داشتم گریه میکردم که چرا خانواده ام نذاشتن اون رشته ای که میخواستم بخونم و تا امروز حالم خوب نبود و احساس شکست داشتم ولی وقتی گفتی راه و با هدف اشتباه نگیرید دیدم واقعا میخواستم به چیزهایی برسم که الان رسیدم🥺 ولی انگار قفلم‌روی‌اون رشته ولی با تلاش بیشتر میتونم به هدفم برسم ممنونم بابت ویدیوهای عالیت❤️
سلام.من دوره دبیرستان به رشته ای که علاقه داشتم نتونستم برم و شاخه دیگه ای رفتم و در اون هم خوب بودم و ادامه دادم و دانشگاه هم رفتم وسژهای درس متوجه شدم که رشنه مو دوست ندارم اما بخاطر شرایط زندگی و خانواده مجبورا ادامه دادم و حتی بعد درس ،متناسب با رشته ام سرکار هم رفتم و این بی علاقه گی ادامه داشت . کارم زندگیمو پیش میبرد و باوجود خستگی و بی علاقگی ادامه دادم تا اینکه بخاطر مشکلی که برام پیش اومد به یکباره مجبور شدم بزارمش کنار.الان که به عقب نگاه میکنم میگم اگه یه جایی تو همون اوایل جرات میکردم و کار و رشته ام رو عوض میکردم میتونست مسیر زندگیم تغییر کنه.البته بازم این تصورمه. الان بعد گذشت ۲۰ سال اومدم به اموزش رشته ای که بعش علاقه داشتم تا با خودم به یک صدایی برسم که بهش پرداختم .
برای من دنبال کردن تلاشام اینجوری بود که به خاطر اینکه مهاجرت کنم باید یه مدرک دانشگاهی مجدد میگرفتم که گپ تحصیلیم رو کاور کنم همزمان زبان آلمانی خودخوان میخوندم و چون میخواستم پول کلاس زبان رو سیو کنم وپول تمکنی هم که نداشتم رو جور میکردم تو این مسیر شکست هایی خوردم که گفتم قطعا نمیشه ولی با این فکر که تمام تلاشتو بکن تهش حداقل حسرت برات نمونه و در نهایت یهو توی یه مدت کوتاه همه چیز دست به دست هم داد که کارای من اکی بشه وقتی هنوز خیلی چیزا جور نبود و انگار یه دستی آخرای مسیر منو هول میداد که حس میکردم به خاطر تمام تلاش هام زمین خوردنا و بازم با پررویی ادامه دادنام هست که همه چیز انقدر معجزه وار داره میره جلو
من الان تو مسیری هستم که دارم تلاش هام رو دنبال میکنم، ضمن اینکه خوشبختانه تو کاری که دارم انجام میدم، علاقه هم وجود داره. و برنامه ذهنیم دقیقا کشف بیشتر علایق و شناخت خودمه، میخوام انقدر قوی شم و شرایط رو برای خودم فراهم کنم (با هر چیزی که الان در اختیار دارم)، که هر زمان فهمیدم واقعا چی میخوام بتونم راحت برم سراغش. ویدیوی خیلی خیلی خوبی بود و فکر میکنم این رویکرد جدید ترین و کامل ترین رویکرد ممکن برای آدم‌هایی با شرایط تقریبا سخت که میدونن باید یه کاری بکنن، تا این لحظه باشه.
من یک مهندس شیمی ۴۰ ساله هستم که کنکور خیلی خوبی دادم و با وجود اینکه میتونستم رشته‌های مهندسی پرطرفدارتری مثل مکانیک و کامپیوتر هم بخونم اما مهندسی شیمی انتخاب اولم بود. با این حال سالهای لیسانس بارها به ترک رشته و دنبال کردن موسیقی که علاقه جدی‌ام بود و درش بسیار هم "تلاش" میکردم فکر کردم اما در نهایت چون به این نتیجه رسیدم که در موسیقی "استعداد" کافی ندارم که با اون زندگیمو بچرخانم به رشته مهندسی ادامه دادم و دکترام رو هم گرفتم و در ۳۰ سالگی دوباره به موسیقی برگشتم و الان ۱۰ ساله به شکل بسیار جدی و در سطح پیشرفته در کنار حرفه مهندسی ادامه‌اش میدم و برام بسیار آرامش‌بخش و حتی نجات‌دهنده بوده. این تجربه رو اینجا می‌نویسم تا کسانی که رشته‌هایی مثل من میخونن حس نکنن معنی‌اش لزوما تک‌بعدی بودنه. من از اینکه مصلحت اندیشی کردم و رشته مهندسی‌مو ترک نکردم راضی‌‌ام.
من ۲۳ سالمه مهندسی شیمی خوندم تو شریف . شدیدا دانشگاه بهم احساس بی کفایتی داد خیلی علاقه داشتم اما آنقدر اعتماد به نفسم رو از دست دادم که نمیدونم باید از کجا شروع کنم بار ها گفتم‌کاش نمیومدم این رشته و شدیدا به هنر علاقه مندم اما نمیدونم اصلا استعداد دارم یه نه بخاطر همین الان کاملا گیجم
@@Nila_Asadi هم‌دانشکده‌ای عزیز، من این عدم اعتماد به نفسی که میگی رو بارها در دوره تحصیل و ۱۱ سالی که کار میکنم تجربه کردم و بدون هیچ تردیدی بهت میگم که بیشترش درونی‌اه و به دانسته‌ها و توانایی‌هایی که برای تحویل کار لازمه ربطی نداره. من نمی‌خواستم ایران بمونم بنابراین رفتم دنبال ادامه تحصیل و تا دکترا هم رفتم ولی الان که به عقب برمی‌گردم می‌بینم در هر مقطعی اگر تصمیم گرفته بودم وارد بازار کار بشم مثل هر مهندس تازه‌کار دیگه‌ای باید یک دوره گذاری رو طی میکردم. کسی که مهندس صفر از دانشگاه فارغ‌التحصیل‌شده رو استخدام میکنه می‌دونه که این دوره گذار ضروری‌اه و اصلا به اینکه درس‌های دانشگاه رو از بری ربطی نداره. اگر امکان ورود به بازار کار رو داری به خاطر این حس درونی عدم اعتماد به نفس خودتو عقب نکش.
@@nafisehdadgostar9060 ممنون از توضیحتون واقعا اینکه باید بعنوان تازه کار عمل کرد کاملا صحیحه اما اینجا چون حقوق ها شدیدا کم هست و ثبات اقتصادی نیست تصمیم به مهاجرت گرفتم
تجربه من تو سن سی سالگی اتفاق افتاد وقتی که تا ارشد رشته ای خونده بودم که فرصت شغلی برای من نداشت و تصمیم گرفتم سراغ مهارتی برم که بازار کار داشته باشه و حسابداری رو انتخاب کردم و علاقه ای بهش نداشتم اما براش دوسال مداوم تلاش کردم و الان که یک حسابدار حرفه ای هستم به حسابداری هم بسیار علاقمند شدم ،دقیقا بعد از مهارت علاقه برای من ایجاد شد و حتی علاقه ام به سمت بازارهای مالی و تحلیل های اقتصادی توسعه پیدا کرد
اینکه گفتین علاقه بعد از استادی بوجود میاد برای من کاملا اتفاق افتاد. من عاشق رشته ادبیات فارسی بودم ولی به اصرار اطرافیان و به دلیل شرایط بازار کار با رتبه ۱۸۰ کنکور رشته حسابداری خوندم. تمام دوران تحصیل از درس‌ها، استادها و دانشگاهم متنفر بودم و در تلاش برای تغییر رشته. ولی تحصیلو ادامه دادم و در رشته خودم مشغول به کار شدم. چند سال اول سخت بود ولی الان بعد از ۱۵ سال وقتی به دوستام میگم حسابداری خیلی جذاب و شیرینه از تعجب شاخ درمیارن😅
من۲۳سالمه و به نقاشی و طراحی خیلی علاقه دارم و استعدادشم دارم امکاناتشم دارم و میدونم که موفقیتم تو این زمینه خیلی زیاده ولی از اونجایی که نقاشیه تهش و گرایش خاص دیگه ایی نداره تا یه حدی میشه رفت جلو و از اونجا به بعد همونجا قفل میکنی یعنی بالاتر از اون وجود نداره و اینکه تو کشور ما تو این زمینه زیاد استقبال نمیشه و نون ابم نمیشه واسه ادم که بتونه زندگی بچرخونه . از اونجا که هدف اکثر ما جوونه رسیدن به ازادی مالیه باید یه مهارت یا کاری انجام داد که بشه به اون ازادی مالی رسید هر چند اگر اون کارو دوست نداشته باشی و علاقه نداشته باشی ولی میدونی که تلاش و استمرار تو اون کار تو رو به هدفت میرسونه . و به قول شما علاقه چیزیه که ادم خودشو باهاش سرگرم میکنه طبق صحبتی که شما کردید. علاقه از او جایی شروع میشه که توی یه کاری استاد میشی و موفقیتی که از اون کار بدست میاری میشه انگیزه ، امید،واسه رسیدن به هدفامون
سلام نیمای عزیز، به نظرم. میتونی نقاشی رو با یک مهارت دیگه ترکیب کنی. مثل animation, digital art, graphic همه‌ی اینا استعداد و علاقه هنری لازم داری و در دنیای الان هم این رشته‌‌ها رو بورس هستن.
میتونم بگم حرف شما رو قبول ندارم اینکه ته داره و بقیهش چی. شما داری ضفر و صدی میبنی من خیلیا رو دیدم که بسیار روان پول درمیارن ازش و استقبال هم میشه بستگی به نوع اراعه داره.
@@nima6893 من موافق نیستم چون پولدار های زیادی تو این حوزه دیدم شما دیدت به این داستان بسته س. من خودم چهارده سال نقاشی میکشم و اصن همچین چیزی نیست شما تو هرچیزی تلاش کنی برند باشی پول خوبی خواهی داشت به عنوان کار اصلی
من بعد مهاجرت و لیسانس و فوق لیسانس مهندسی و ۴ سال کار کردن فقط به دلیل عدم احساس کانکشن، و بی کفایتی و عدم هیجان برای ترقی در اون مسیر در سن ۲۹ سالگی تصمیم گرفتم برم سراغ رشته های کلینیکال. الان دوساله دندانپزشکم. دندانپزشکی رویای من نبود ولی تیپ کارم به من اجازه ی حس مفید بودن، زنده بودن و زندگی در جریان (مقاومت کمتر) داد. هر چند احساس شکست و ترس از تغییر زیادی رو تو‌مسیرم تجربه کردم ولی الان که به عقب نگاه می کنم از ۵۰ درصدی بودنم خوشحالم چون بهم اجازه ی مانوور داد. پانته آ جان من واقعا قدردان کانتنت شما هستم. کاش به انگلیسی هم بود که با همسرم می تونستم به اشتراک بزارم. دست و پاشکسته محتوا رو بهش می رسونم ولی حق مطلب خیلی بیان نمی شه.☺️ ازتون خیلی ممنونم
خیلی ممنون از ویدیو عالیتون. مفهومی که شما در قالب انعطاف پذیری بهش اشاره کردید رو من با مفهوم openness یا باز بودن نسبت به تجربه در زندگیم سعی کردم اجرایی کنم و زمانی که متوجه شدم مسیرم درست نیست، راه رو برای مسیر جدید هموار کنم.
ممنون از زمانی که برای ارائه این مطالب میذارید بسیار کاربردی و ارزشمند بود و برای شخص من تعداد زیادی از سوالها و سرزنشهای درونی که داشتم رو جواب داد و بهم کمک کرد از حالت گنگی و گیجی که نسبت به سالها تلاش و تغییرات در زندگیم داشتم دربیام.🙏🏻❤🌱
من مدت ها بود که یک سری سوالات ذهنی داشتم و باهاشون گیج شده بودم و جوابی براشون پیدا نمیکردم،الان به شدت خوشحالم که جواب بعضیاشون رو توی ویدیو پیدا کردم و حس میکنم این بهترین هدیه ای بود که برای تولد بیست سالگیم میتونستم بگیرم،ممنون بابت ساخت این محتوای ارزشمند❤
مثل همیشه عالی پانته آ. مثال میزنم، مثلاً، در طی فرآیند مهاجرت مجبور شدم کارهای مختلفی را تجربه کنم. از آنجا که معاشم به آن کارها وابسته بود، مجبور بودم در هرکدام بهترین باشم تا به عنوان نیروی اصلی روی من حساب کنند. با کمال تعجب به همه آن کارها علاقه‌مند شدم. خیلی تعجب اوره ولی این اتفاق افتاد.!
برای من اون نقطه تفکیک هدف و مسیر عالی بود مخصوصا این روزها که گیر افتادن بین تصمیم گرفتن بین شروع کردن چیزی که علاقه دارم یا ادامه دادن چیزی که بلدم و یه کم تلاش بیشتری میخواد و دیدم که هدف من با هر انتخاب کدوم از اینا میسر هست ممنون واقعا پانته‌آ عزیز❤
دقیقا منم آدم ۵۰ درصدی هستم برای بدست آوردن موفقیت باید بیشتر تلاش میکردم همیشه چه تو سن ۲۰ سالگی که الان که ۳۵ سالمه همسرم مادرم شاغلم و عاشق شغلم من حتی زمانی که شغلمو تو ایران شروع کردم اصلا ارزشی برای شغلم تو ایران قائل نبودن همه میخواستن برن یه فیلد دیگه کار کنن الان که ۱۲ سال میگذره تازه این شغل آمده روی بورس و خواهان پیدا کرده من برای همین شغل کلی زحمت کشیدم اولش مثل اکثر آدم ها دوستش نداشتم بعدش که استاد شدم عاشقش شدم همیشه پیش بینی میکردم کنترل کیفیت نرم افزار بزودی جایگاه بهتری بدست میاره ممنونم از ویدئو خوبی که برامون آماده کردین 🍀🙏
من از بار اپلی که این جمله تلاش هایتان را دنبال کنید ازت شنیدم همیشه تو ذهنم بود و چند بار هم اثرش رو دیدم، خلاصه که ممنون از اینکه تجربیات با ارزشت رو برامون میگی
خیلی خوب قابل درک است که چقدر برای این ویدیو زحمت کشید انواع وجوه موفقیت و هدف و جوانی و میانسالی و غیره را در برگرفته واقعاً ازتون هم تشکر میکنم هم خسته نباشید میگم بهتون❤
یادگیری زبان جدید با دولینگو یا اپلیکیشن‌های مشابه دیگه مثال خوبی برای دنبال کردن تلاشها و گرفتن نتیجه است. من زبان اسپانیایی را به همین ترتیب و نه با علاقه خاصی، یاد گرفتم.
After not getting the result that I wanted in Konkour, and years of frustration with Iran's educational system, I accepted the situation and started following my efforts instead of my passions, now I have new passions and I'm even more ambitious. I enjoy your videos very much, Pantea. Thank you so much for sharing your experience. ❤❤❤
ولی واقعا علاقه خیلی مهمه. برای من که اینطوری بوده.عمران خوندم سرکار رفتم ولی هیچوقت علاقه نداشتم بهش و همون نداشتن علاقه باعث شد هیچوقت درش حرفه ای نشم. بنظرم خودشناسی خیلی مهمه. هرچقدر انسان تواناییهاش و روحیاتش رو بیشتر بشناسه و انتخابهاش متناسب با خودش و شخصیتش باشه علاقه اش هم بیشتر و احتمال موفقیتش هم بیشتر خواهد بود.
واقعا ازتون ممنونم بابت همه ی ویدیوهایی که برای ما آماده میکنید. این ویدیو خیلی به من کمک کرد در مورد اینکه بفهمم چرا passion م رو پیدا نمیکنم. یکی از دلایلش همینه که وقت کافی به خودم نمیدم تا رو یه موضوع خاص تخصص پیدا کنم. به جز کار اولم که ۴.۵ سال توش بودم و واقعا بهش علاقه داشتم، تو بقیه ی شرکت ها ۱.۵ سال بیشتر نموندم و همیشه ناراحت این بودم/ هستم که چرا حوزه ی مورد علاقه م رو پیدا نمیکنم. بازم ازتون ممنونم ❤
What I appreciate about your approach is how you provide references throughout the discussion, which keeps me engaged. For example, when you referred back to the page in the "Grit" book showing the diagram, it clearly demonstrated your diligent preparation and care. A+
برای من مثالش ورزش مقاومتی و بدنسازیه که با علاقه شروع نشد صرفا چون میخواستم ورزش کنم و هیچ آپشن دیگه‌ای با شرایطم جور نبود شروع کردم و هیچوقت دست از تلاش نکشیدم و بعد از حدودا یه سال که تاثیرات و نتایجش رو توی همه جنبه‌های زندگیم دیدم کمکم نه تنها علاقه‌مند شدم بلکه تمام تلاشم اینه بقیه رو هم تشویق کنم به دونستن اهمیتش و شروع کردنش❤
سلام. اون نمودار نتیجه در برابر واحد تلاش یه ابهام بزرگ داره. من مهندس نرم افزارم و می خوام ریت استعاد خودم در دو موضوع شبکه و برنامه نویسی بسنجم. اساسا منحنی یادگیری یه چیزی مثل برنامه نویسی در ابتدا کنده و شما بعد از اتمام کامل دوره میتونی مدعی برنامه نویس بودن بکنی برخلافش شما توی شبکه هر چیزی که یاد گرفتی عملا قابل لمس و پیاده سازی هست. در اینجا مقایسه برنامه نویسی با شبکه مثل مقایسه رانندگی ماشین با خلبانی هست. شما هیچ موقع سوار هیلیکوپتری که خلبانش میگه یه خورده بلدم نمیشی. موضوع دوم انتخاب گام یکسان برای دو موضع متفاوت هست یعنی انتخاب یک گام مشخص برای محور ایکس برای دو موضوع متفاوت که باز برمیگیرده به همون منحنی یادگیری در شاخه های مختلف
بنابراین، یکی خطی است و یکی تابع پله؟ شاید شما می توانید نتیجه نهایی را مقایسه کنید ... بعد از چند سال سرمایه گذاری در یادگیری هر دو، کدام یک نتیجه بهتری برای من خواهد داشت؟
سلام خانم وزیری من این ویدئوتون رو تااخر کامل دیدم.خواستم بگم چقدر شفاف و درست صحبت کردین.خیلی به حرفهاتون فکرکردم مخصوصا درمورد اینکه هدف رو با مسیر اشتباه نگیریم.چون این یه باگ بزرگ برای خودم بود بعد وقتی شما داشتیم صحبت میکردین انگار یهو خوردن به دیوار و فهمیدم گیر کارم کجاست. خیلی ممنونم بخاطر این‌محتوای درجه یکتون😍
خیلی خوب بودد پانته ها جان، در خصوص گیر نکردن تو برنامه اینجوری بود برای من که برای ارشد تغییر رشته و هنوز با اینکه دارم روی پایان نامه کار می کنم باورم نمی شه و می ترسم نتونم😬😬😬
خیلی عالی بود ممنون 🙏 متاسفانه بیشتر اوقات‌خودمون را سرزنش میکنیم که چرا علاقه بینهایت و استعداد ذاتی زیاد تو چیزی ندارم که موفقیت برام آسون باشه چقدر واقع گرایانه‌مساله را توضیح دادین عالی بود ❤
قبلا تو اینستاگرام دنبالتون می کردم و یه هشتگ هایی داشتید با عنوان "تلاش هایتان را دنبال کنید" وقتی اکانتتون رو بستین دیگه اون پست هارو پیدا نکردم و خیلی افسوس می خوردم که چقد الان به اون اطلاعات و حرف ها احتیاج دارم و خیلی خوشحال شدم که این ویدءو رو ساختید. من شما رو با این جمله به خاطر میارم که "تلاش هایتان را دنبال کنید". واقعا ممنونم از زمان و تلاش و انرژی ای که می زارید.🙏🙏🙏🙏❤❤❤❤
پانتا عزیز، این ویدئو عالی بود. من ۳۸ سالمه. تا به حال سه کشور عوض کردم. دو فوق لیسانس دارم. و بنا بر تجربه های زیسته ی خودم صحبت هاتون رو کاملا منطقی و کاربردی یافتم. مطمئن هستم نوجوان ها بسیار میتونند از این ویدئو استفاده کنن. براتون آرزوی سلامتی دارم. در مسیرتون پیوسته موفق و مستدام باشید.
من ۳۲ ساله هستم. یکسال میشه این راه را تعقیب دارم انشالله که به نتیجه برسم. از خانم وزیری خیلی ممنون که امروز به من این امید داد که من اشتباه فکر نکرده بودم. و امیدی است که به موفقیت برسم. 😊❤
من ۳۶ سالمه و توی تمام این سالها درگیر گذشته بودم. چرا کنکور اینجوری شد، چرا زبان نخوندم، چرا به هیچی علاقه ندارم چرا امکانات نبود و این کنکاش فقط باعث میشد که هیچ تلاشی نکنم هیچ موفقیتی به دست نیارم و ترمز و خودم برای خودم بکشم. همیشه درگیر این بودم که چرا هیچی منو به وجد نمیاره و باعث نمیشه پیگیرش باشم بعدش هم فقط غصه اش و میخوردم. الان یه چیزی و کامل برام روشن کردی پانته آ جان. بریزم دور این فکر ها رو که علاقه ام چیه من برای چی ساخته شدم و این مزخرفات. واقعا نیاز دارم به چند تا موفقیت هر چند کوچیک که بهم نشون بده منم میتونم.
شاید من در دسته مخاطبین شما نباید باشم چون انقدر جوون نیستم اما با توجه به تجربه ام فکر کردم بد نباشه در اختیار جوون های مخاطب این ویدیو بذارم. سالهای جوونیم در حسرت استفاده نکردن از علائق و استعداد هام گذشت و همیشه فکر می کردم بخاطر نداشتن امکانات کافی نتونستم برای علایق و استعدادم هیچ حرکتی بکنم. اما با اینکه الان چهل و هفت سالمه یه چند سالیه که دارم تلاش می کنم و اتفاقن دست گذاشتم روی چیزی که خیلی هم علاقه م نبود. من در رشته ادبیات فارسی توی دانشگاه درس خوندم که همیشه یکی از افتخاراتم این بود در رشته ای درس خوندم که عاشقش بودم اما متاسفانه هیچوقت نتونستم در رابطه با رشته م شغلی داشته باشم. حدود دوساله که یک مهارت یاد گرفتم. مهارتی که سررشته ای توش نداشتم اما دقیقن همون طوری که گفتید شکست های کوچیک اون و پذیرفتم و هربار احساس رشد و پیشرفت بیشتری می کنم حتا به درآمدزایی رسیدم. اگرچه هنوز درآمد خیلی بالایی ندارم. اما شک ندارم با دنبال کردن تلاشم هم در زمینه دانش آموزی اون رشته هم کار عملی، به درآمدزایی بالا هم خواهم رسید. که مهمتر از درآمدزایی، احساس خودارزشمندی از انجام یک کاره. هدف دومی هم که در کنار اون دنبال می کنم خوندن و یادگیری زبان انگلیسیه که شاید فکر کنید چه ربطی داره. ولی از اونجایی که من آدم زبان آموز و زبان دوستی هستم و دونستن زبان انگلیسی این روزها از اهمّ واجباته، با کمال میل انجامش میدم و همین که نتیجه کوچیکی می گیرم در پایان هرروز احساس خوبی دارم. در ضمن به جوون های عزیزی که کامنت من و میخونن باید بگم مادر دو پسر هستم پونزده و نه ساله که چالش های خودشون و دارن و نزدیک به یکسال و نیمه که همسرم بخاطر شرایط کاری از ما دوره. هزاران بار ناامید شدم و دلتنگی و شرایط سخت میتونستن من و از پا دربیارن. اما با اعتقاد به دنبال کردن تلاش هام، به مسیر ادامه دادم و حتا گاهی نتیجه رو فراموش کردم و فقط از کاری که اون روز با تعهد انجام دادم لذت بردم. القصه، سرتون و درد آوردم. من و ببخشید. خواستم تجربه خودم و از دنبال کردن تلاشم در زمینه یک مهارت نسبتن سخت و یادگیری یک زبان به جوون ها و البته شما خانم وزیری عزیز بگم. درود بر شما و تشکر از ویدیوی مفید و خوبتون
عزیزم ، این که میگن تا سن فلان باید فارغ التحصیل بشی تا سن فلان بچه داشتی باشی تا فلان سن خونه بخری یک ماشین داشته باشی …..آخرشم میگن این سنش چقد بالاست چرا نمیمیره ، یعنی میخوام بگم این گایدلاینی هست که جامعه توی کل دنیا برای آدمها ریخته تا بتونه از اونا سواستفاده کنه و اجازه نده آدمها قوی بشن چون میترسن و ماهم ناخودآگاه به نسلهای بعد منتقل میکنیم، سن وقتی ملاک هست که بخوایین یک کار فیزیکی بکنید که بدنتون تحمل نداشته باشه مثلا وزنه برداری سنگین در سن ۹۰ سالگی ، پس تو دام این تله نیفتید ، علم ثابت کرده حتی در سنهای بالا سلولهای مغز با یادگیری مهارت جدید رشد میکنه ، بنابراین از تمام پتانسیل خودتون استفاده کنید و اون انرژی رو از زیر گرد و غبار عادتها بکشید بیرون .آدمها از کارهای نکرده بیشتر پشیمون میشن تا کارهایی که کرده اند حتی اگر اشتباه بوده باشه . موفق باشین .
مرسی از اینکه تجربت رو گفتی مریم اشک تو چشمام جمع شد از قوی بودنت🫂
معمولا ویدئوهای از این دست خیلی شامل کلی گویی هستند. ولی این ویدئو شفاف، کاربردی و نتیجه دار بود. ممنون. لطفا برا آدمهای 40 ساله که خیلی از زندگیشون بر وفق مرادشون نگذشته، الان پر از فکر و ترس و عدم اعتناد بنفس و...هستن ویدئوهای بیشتری درست کنید. ممنون.
طبیعتا اکثر ۴۰ ساله ها ،چیزهایی رو تمایل داشتن باشن نتونستن،اما واقعا با صحبتهای خانم وزیری موافقم که تلاش جبران کننده تمامی زندگی هست. به نوعی از مسیر بودن زندگی لذت میبری. من با اینکه نقاش موفقی بودم و در سطح بین المللی نمایشگاههای موفقی داشتم ولی هنوز از خودم انتظارم کاملا رضایت بخش نیست. من در برحه ای از زمان دبیر هنر بودم ،بعد به اصرار همسرم دوره دستیاری دندون پزشکی رو گذروندم .بعدش به فراخور زمان کاشت ناخن رو انجام دادم و چون دیدم با روحیه من سازگار نیست در طولانی مدت ،پس دوره طراحی وبسایت رو گذروندم و ایده هایی که داشتم رو تبدیل به اپلیکیشن کردم که موفق هم بود. بعد از اون دوره انیمیشن گذروندم و به طراحی و کار روی کتاب پرداختم. الان هم در ۴۰ سالگی از دانشگاه آمریکا پذیرش گرفتم. شاید فکر کنی چقدر از این شاخه به اون شاخه پریدم اما تمامی مسیری رو که طی کردم توش موفق بودم و راضیم از اینکه تمامی تجربیاتم باعث شد برگ برنده رزومه من در پذیرش باشه. میخوام بهت بگم نترس. استعدادهای وجودت رو کشف کن. متبلور کن و با زمان خودت برو جلو. نزار چیزی تو دلت بمونه. (در ضمن من مادر دو فرزند هستم و همسرم هم تعمیرکارموبایل هستش.اینو گفتم که فکر نکنی ساپورت قوی مالی داشتم. دو تا لیسانس گرفتم و یک ثانیه از تلاش و جنگیدن برای رسیدن به اهدافم دست بر نداشتم).
@@Fatima-sh6bc چقدر آدم به همچین حرفایی نیاز داره...👏👏👏
@@Fatima-sh6bcشه لطفا بگین از چه طریقی پذیرش گرفتین؟ با نقاشی؟ چه رشته ای بودین و بکم ابنو برام توضیح بدین؟ ممنون مبشم و ایا گفتین توی رزومتون که ناخنکار و ابنها هم بودین با نباید گغت شاخه های مختلف رو؟
اعتراف میکنم به عنوان یه جوون 23 ساله در ایران؛ خیلی خیلی به شنیدن این حرفا نیاز دارم. یک دنیا تشکر از زمانی که میذارید.
بعنوان یه جوان ۱۹ ساله هم حرفاتو تایید میکنم ❤
به عنوان یک ۴۳ ساله بهتون پیشنهاد میکنم بیشتر تجربه کنید. بعضی توصیه ها رو فقط با شنیدن اون فکر می کنیم که فهمیدیم. توصیه زمانی اثر میکنه که زمینه اماده باشه. زمینه هم فقط با تجربه اماده میشه.
منم همسن شمام ، به جای سریع پریدن به ارشد استپ زدم و زندگیمو زیر سوال بردم که واقعا هدف من از زندگی چیه ، درحال کندوکاوم و میدونم شماهم بدونید تنها نیستیم ما و دنیا به آدم هایی مثل ما نیاز داره که مسئولیت پذیریم
نمیدونم مثال درستیه یا نه اما دنبال کردن تلاش واسم می‌تونه زبان خوندن تو بچگی باشه. من اوایل واقعا متنفر بودم و به زور مامانم میرفتم اما رفته رفته خودم پیگیر شدم نمیدونم چی شد علاقه مند شدم شاید یه دوره چون معلم های خوبی داشتم کشش پیدا کردم در حدی که حتی سال کنکور که خیلیا کلاس زبان رو تعطیل میکردن من با اینکه سطح ادونس بودم بازم رها نکردم. نکته مثبتش این بود که سالها بعد وقتی تصمیم به مهاجرت گرفتم نیاز نبود بشینم جنرال اینگلیشم رو تقویت کنم فقط یه مدتی برای آزمون خوندم و توی تایم کوتاهی از ایران رفتم. الان واقعا خوشحالم اون سالها کلاس زبان رو ادامه دادم ...
چقدر پرمحتوا بود مثل همیشه این ویدیو تون پانته آ جان.😍 من اولین بار کامنت میزارم ، خواستم منم شیر کنم داستانم رو. من تو ایران دوسال معلم کودکان Special Ed بودم وقتی این رشته قبول شدم اصلا خوشحال نبودم و یادم حتی گریه کردم . دست روزگار اومدم آمریکا تو سن سی سالگی تازه فهمیدم و خودم رو بهتر شناختم که چقدر دوست دارم به ادم ها کمک کنم، هنوز ایدیایی نداشتم میخوام چی بخونم . شروع کردم پیش‌نیاز های نرسینگ رو برداشتم تو کامیونیتی کالج برکلی.واقعا از صفر شروع کردن برام هم هیجان آور بود هم سخت . در حین گذروندن پیش‌نیاز ها تازه متوجه شدم واو من چقدر دوست دارم به ادم ها وقتی که تو شرایط سخت و مریض هستن کمک کنم. چقدر آناتومی بدن برام جذاب . بعد از گذروندن دو سال پیش‌نیاز تو دانشگاه سن فرنسیسکو استیت رشته ی نرسینگ قبول شدم و بعد از دو سال فارق التحصیل شدم و الان RN l ام. حرفم این بود که تو ایران تو اون سن ۱۸ سالگی متنفر بودم از این رشته و تو سن سی سالگی عاشق این رشته ام. واقعا حرفی که زدی تلاش هایتان رو دنبال کنید ، نه علاقه برای من وجود داشت. انگار باید شروع کرد از جایی و خود به خود مسیر راه خودش رو پیدا میکنه.
ببخشید طولانی شد ❤
به به. چه شیرین. موفق باشید 🌹✨️
چه داستان زیبایی رو زندگی کردید🙏🌹
یعنی اولین ویديویی بود که من توش احساس کردم زندگیم چقدر نرمال طی شده و اینکه اول چندین سال تلاش کردم و تازه الان کم کم دارم علایقم رو پیدا میکنم و تراپی میرم و برای علایقم پول خرج میکنم کاملا طبیعی بوده و نیازی نبوده که مثل سخنرانی های انگیزشی غول چراغ جادو یهو منو تبدیل به یه نابغه کنه...
من از تجربه‌ی خودم مثال میزنم.
تا جایی که یادم میاد من همیشه دلم میخواست مهاجرت کنم. اما همیشه هم فکر میکردم اصلن شدنی نیست. چون کسی که مهاجرت میکنه یا باید نخبه باشه، یا خیلی پولدار باشه یا شانس اینو داشته که علایقش رو دنبال کرده باشه و خلاصه، من و شرایط من رو نداشته باشه!
بعد از انتخاب رشته‌ی اشتباه و ترک دانشگاه و وقفه، دوباره شروع کردم به درس خوندن. اون درس خوندن برام مسیر بود اما هدف نهاییم مهاجرت بود. هدفی که سالها طول کشید. تو تمام مسیر باوجود ناامیدی ادامه دادم، یه جایی یاد گرفتم به انتها فکر نکنم و فقط رو قدم بعدی متمرکز بشم. تا در نهایت به هدف نهاییم رسیدم. مثل خیلی‌های دیگه نشد استعداد و علایقی که تو نوجوانی و جوانی داشتم رو دنبال کنم هم چون امکانات نبود و هم چون جوان و بی‌تجربه بودم. اما تمرکز کردم رو چیزی که از دستم برمی‌اومد، علاقه و استعداد نسبی داشتم و شرایط و امکانات هم بهم اجازه میداد. بین راه قطعن شکست هم خوردم اما از اون شکست‌ها همونطور که اشاره کردی تو ویدئو درس گرفتم که خب انتهای دنیا نبود واقعن. ضمن اینکه الان میتونم به بخشی از استعدادهای قدیمی‌ام بپردازم حالا چه
در قالب هابی چه تخصصی.
ممنون بابت ویدئوهات پانته‌آ جان و اینکه اینقدر واضح و شفاف توضیح میدی.❤️
من ازین پیام شما انرژی گرفتم و اسکرین میگیرم ممنونم. بلاخره مهاجرت شد؟
@@sagharparsa
خوشحال شدم. اره عزیزم شد، مهاجرت کردم.
@@sanazghorbani932 ❤️❤️🌱
@@sagharparsa امیدوارم تو هر مسیری هستی نتیجه‌ی تلاش‌هات رو ببینی💚
مهم ترین بخشش برای من این بود که قبول کنم یک آدم پنجاه درصدی هستم و برای موفقیت باید تعداد و حجم تلاش هام رو بیشتر کنم👌🏼🌻🤍 مرسی از محتوی خفنی که تولید میکنی پانته آ عزیز❤
ممنونم از شما برای محتوای سودمند و اجرای بسیار متین و آموزگارانه ی شما .
نمی دانم برای چند نفر این ویدئو رو فوروارد کردم اما خوش بحال جوانانی که به این راه گنجی که شما در این ویدیو نشان داده اید پی ببرند و یا آن را از شما بشنوند . تلاش تلاش تلاش ! بردهای کوچک و پیوسته !
یافتن رویاها در مسیر تلاش ها !
از تیم ادیت شما هم متشکرم . و یک نکته که لطفا گوینده را همیشه در صفحه نمایش در اندازه بزرگ یا کوچک حفظ کنید 8:47
من دبیرستان رشته ریاضی می خوندم و رشته حسابداری هرگز جزو رشته هایی که رویاش رو داشتم نبود. اما حالا بعد از ۲۰ سالی که در این رشته تحصیل و کار کردم و تونستم دکتری ام رو از یکی از بهترین دانشگاه های ایران بگیرم و موفقیت های زیادی در کارم کسب کنم، واقعا حس می کنم این رشته رو بسیار دوست دارم و با اشتیاق روی ارتقای علمی و کاری خودم کار می کنم.❤
من‌هم دیپلم ریاضی هستم ولی حسابداری خوندم و عالیست و همیشه میگم حسابداری یعنی ریاضی کاربردی
انگار تمام تجربیات من و جمع بندی کردی و اینجا گفتی . من با تجربه به این نتیجه رسیدم که دنبال کردن تلاش بهترین نتیجه رو میده . و علاقه در موفقیت نقش کمرنگی داره . مرسی پانته آ جان برای وقتی که میزاری 🥰👍
یه تجربه ایی که میخواستم با بقیه به اشتراک بزارم اینه که من دوران تحصیلیم واقعا دانش آموز متوسطی بودم و اصلا فکر نمیکردم بتونم تو کنکور دانشگاه خوبی قبول بشم ولی یه روز توی المپیاد نجوم شرکت کردم و این اتفاق باعث شد که منی که نسبت به درس فیزیک هیچ حس خاصی نداشتم عاشق فیزیک بشم طوری که توی دوران کنکور هر وقت حوصله درس های دیگه رو نداشتم مینشستم و فیزیک میخوندم و هر چقدر هم بیشتر میخوندم قوی تر میشدم و علاقه ام هم به فیزیک بیشتر میشد اینو در راستا اون حرفی گقتم که واقعا علاقه به میزان مهارت آدم توی کاری و طرز تفکر بستگی داره نه صرفا یه حس درونی
پانته آ جان من این روزها به واسطه تلاش برای تغییر شرایط زندگیم بسیار دچار سردرگمی هستم، بیست سالمه ، دانشجوی رشته هتلداری و یک سال در هتل کار کردم. حالا بعد از یک سال احساس میکنم زمان پایان دادن به این سفر فرا رسیده و من نیاز به تجربه‌های جدید و وسعت دادن به مهارت‌هام دارم در این سن، و گرفتاری در فضای کارمندی کافی هست. با اینکه خیلی سخته که این محیط امن رو رها کنم؛ اما میدونم که در اینده اگر پشیمون بشم هم امکان بازگشت به این محیط رو دارم اما فرصت درس خوندن و زبان خوندن و.. ممکنه با زحمت بسیار بیشتری برام مهیا باشه در ۲۶-۲۷ سالگی نسبت به سن الانم. این ویدیو خیلی خیلی زیاد به بخشی از پازل ذهن سردرگم من کمک می‌کرد، سپاسگزارت هستم❤
من دیروز داشتم گریه میکردم که چرا خانواده ام نذاشتن اون رشته ای که میخواستم بخونم و تا امروز حالم خوب نبود و احساس شکست داشتم
ولی وقتی گفتی راه و با هدف اشتباه نگیرید دیدم واقعا میخواستم به چیزهایی برسم که الان رسیدم🥺 ولی انگار قفلم‌روی‌اون رشته ولی با تلاش بیشتر میتونم به هدفم برسم ممنونم بابت ویدیوهای عالیت❤️
سلام.من دوره دبیرستان به رشته ای که علاقه داشتم نتونستم برم و شاخه دیگه ای رفتم و در اون هم خوب بودم و ادامه دادم و دانشگاه هم رفتم وسژهای درس متوجه شدم که رشنه مو دوست ندارم اما بخاطر شرایط زندگی و خانواده مجبورا ادامه دادم و حتی بعد درس ،متناسب با رشته ام سرکار هم رفتم و این بی علاقه گی ادامه داشت . کارم زندگیمو پیش میبرد و باوجود خستگی و بی علاقگی ادامه دادم تا اینکه بخاطر مشکلی که برام پیش اومد به یکباره مجبور شدم بزارمش کنار.الان که به عقب نگاه میکنم میگم اگه یه جایی تو همون اوایل جرات میکردم و کار و رشته ام رو عوض میکردم میتونست مسیر زندگیم تغییر کنه.البته بازم این تصورمه. الان بعد گذشت ۲۰ سال اومدم به اموزش رشته ای که بعش علاقه داشتم تا با خودم به یک صدایی برسم که بهش پرداختم .
برای من دنبال کردن تلاشام اینجوری بود که به خاطر اینکه مهاجرت کنم باید یه مدرک دانشگاهی مجدد میگرفتم که گپ تحصیلیم رو کاور کنم همزمان زبان آلمانی خودخوان میخوندم و چون میخواستم پول کلاس زبان رو سیو کنم وپول تمکنی هم که نداشتم رو جور میکردم تو این مسیر شکست هایی خوردم که گفتم قطعا نمیشه ولی با این فکر که تمام تلاشتو بکن تهش حداقل حسرت برات نمونه و در نهایت یهو توی یه مدت کوتاه همه چیز دست به دست هم داد که کارای من اکی بشه وقتی هنوز خیلی چیزا جور نبود و انگار یه دستی آخرای مسیر منو هول میداد که حس میکردم به خاطر تمام تلاش هام زمین خوردنا و بازم با پررویی ادامه دادنام هست که همه چیز انقدر معجزه وار داره میره جلو
در چه سنی؟
@@vahidehsakhaee4602 ۳۳ سالگی
من الان تو مسیری هستم که دارم تلاش هام رو دنبال میکنم، ضمن اینکه خوشبختانه تو کاری که دارم انجام میدم، علاقه هم وجود داره.
و برنامه ذهنیم دقیقا کشف بیشتر علایق و شناخت خودمه،
میخوام انقدر قوی شم و شرایط رو برای خودم فراهم کنم (با هر چیزی که الان در اختیار دارم)، که هر زمان فهمیدم واقعا چی میخوام بتونم راحت برم سراغش.
ویدیوی خیلی خیلی خوبی بود و فکر میکنم این رویکرد جدید ترین و کامل ترین رویکرد ممکن برای آدم‌هایی با شرایط تقریبا سخت که میدونن باید یه کاری بکنن، تا این لحظه باشه.
من یک مهندس شیمی ۴۰ ساله هستم که کنکور خیلی خوبی دادم و با وجود اینکه میتونستم رشته‌های مهندسی پرطرفدارتری مثل مکانیک و کامپیوتر هم بخونم اما مهندسی شیمی انتخاب اولم بود. با این حال سالهای لیسانس بارها به ترک رشته و دنبال کردن موسیقی که علاقه جدی‌ام بود و درش بسیار هم "تلاش" میکردم فکر کردم اما در نهایت چون به این نتیجه رسیدم که در موسیقی "استعداد" کافی ندارم که با اون زندگیمو بچرخانم به رشته مهندسی ادامه دادم و دکترام رو هم گرفتم و در ۳۰ سالگی دوباره به موسیقی برگشتم و الان ۱۰ ساله به شکل بسیار جدی و در سطح پیشرفته در کنار حرفه مهندسی ادامه‌اش میدم و برام بسیار آرامش‌بخش و حتی نجات‌دهنده بوده.
این تجربه رو اینجا می‌نویسم تا کسانی که رشته‌هایی مثل من میخونن حس نکنن معنی‌اش لزوما تک‌بعدی بودنه. من از اینکه مصلحت اندیشی کردم و رشته مهندسی‌مو ترک نکردم راضی‌‌ام.
من ۲۳ سالمه مهندسی شیمی خوندم تو شریف . شدیدا دانشگاه بهم احساس بی کفایتی داد خیلی علاقه داشتم اما آنقدر اعتماد به نفسم رو از دست دادم که نمیدونم باید از کجا شروع کنم بار ها گفتم‌کاش نمیومدم این رشته و شدیدا به هنر علاقه مندم اما نمیدونم اصلا استعداد دارم یه نه
بخاطر همین الان کاملا گیجم
@@Nila_Asadi هم‌دانشکده‌ای عزیز، من این عدم اعتماد به نفسی که میگی رو بارها در دوره تحصیل و ۱۱ سالی که کار میکنم تجربه کردم و بدون هیچ تردیدی بهت میگم که بیشترش درونی‌اه و به دانسته‌ها و توانایی‌هایی که برای تحویل کار لازمه ربطی نداره. من نمی‌خواستم ایران بمونم بنابراین رفتم دنبال ادامه تحصیل و تا دکترا هم رفتم ولی الان که به عقب برمی‌گردم می‌بینم در هر مقطعی اگر تصمیم گرفته بودم وارد بازار کار بشم مثل هر مهندس تازه‌کار دیگه‌ای باید یک دوره گذاری رو طی میکردم. کسی که مهندس صفر از دانشگاه فارغ‌التحصیل‌شده رو استخدام میکنه می‌دونه که این دوره گذار ضروری‌اه و اصلا به اینکه درس‌های دانشگاه رو از بری ربطی نداره. اگر امکان ورود به بازار کار رو داری به خاطر این حس درونی عدم اعتماد به نفس خودتو عقب نکش.
@@Nila_Asadi
در این ویدئوی پانته‌آ جان جواب سوال‌تون را پیدا نمی‌کنید؟
@@nafisehdadgostar9060 ممنون از توضیحتون واقعا اینکه باید بعنوان تازه کار عمل کرد کاملا صحیحه اما اینجا چون حقوق ها شدیدا کم هست و ثبات اقتصادی نیست تصمیم به مهاجرت گرفتم
خوشحالم که بالاخره با خودم سرعنصر علاقه به صلح رسیدم, مرسی که اینکه اینقدر واضح و شفاف نظر خودتون رو توضیح میدین
تجربه من تو سن سی سالگی اتفاق افتاد وقتی که تا ارشد رشته ای خونده بودم که فرصت شغلی برای من نداشت و تصمیم گرفتم سراغ مهارتی برم که بازار کار داشته باشه و حسابداری رو انتخاب کردم و علاقه ای بهش نداشتم اما براش دوسال مداوم تلاش کردم و الان که یک حسابدار حرفه ای هستم به حسابداری هم بسیار علاقمند شدم ،دقیقا بعد از مهارت علاقه برای من ایجاد شد و حتی علاقه ام به سمت بازارهای مالی و تحلیل های اقتصادی توسعه پیدا کرد
اینکه گفتین علاقه بعد از استادی بوجود میاد برای من کاملا اتفاق افتاد. من عاشق رشته ادبیات فارسی بودم ولی به اصرار اطرافیان و به دلیل شرایط بازار کار با رتبه ۱۸۰ کنکور رشته حسابداری خوندم. تمام دوران تحصیل از درس‌ها، استادها و دانشگاهم متنفر بودم و در تلاش برای تغییر رشته. ولی تحصیلو ادامه دادم و در رشته خودم مشغول به کار شدم. چند سال اول سخت بود ولی الان بعد از ۱۵ سال وقتی به دوستام میگم حسابداری خیلی جذاب و شیرینه از تعجب شاخ درمیارن😅
من۲۳سالمه و به نقاشی و طراحی خیلی علاقه دارم و استعدادشم دارم امکاناتشم دارم و میدونم که موفقیتم تو این زمینه خیلی زیاده ولی از اونجایی که نقاشیه تهش و گرایش خاص دیگه ایی نداره تا یه حدی میشه رفت جلو و از اونجا به بعد همونجا قفل میکنی یعنی بالاتر از اون وجود نداره و اینکه تو کشور ما تو این زمینه زیاد استقبال نمیشه و نون ابم نمیشه واسه ادم که بتونه زندگی بچرخونه .
از اونجا که هدف اکثر ما جوونه رسیدن به ازادی مالیه باید یه مهارت یا کاری انجام داد که بشه به اون ازادی مالی رسید هر چند اگر اون کارو دوست نداشته باشی و علاقه نداشته باشی ولی میدونی که تلاش و استمرار تو اون کار تو رو به هدفت میرسونه .
و به قول شما علاقه چیزیه که ادم خودشو باهاش سرگرم میکنه طبق صحبتی که شما کردید.
علاقه از او جایی شروع میشه که توی یه کاری استاد میشی و موفقیتی که از اون کار بدست میاری میشه انگیزه ، امید،واسه رسیدن به هدفامون
سلام نیمای عزیز،
به نظرم. میتونی نقاشی رو با یک مهارت دیگه ترکیب کنی. مثل animation, digital art, graphic همه‌ی اینا استعداد و علاقه هنری لازم داری و در دنیای الان هم این رشته‌‌ها رو بورس هستن.
میتونم بگم حرف شما رو قبول ندارم اینکه ته داره و بقیهش چی. شما داری ضفر و صدی میبنی من خیلیا رو دیدم که بسیار روان پول درمیارن ازش و استقبال هم میشه بستگی به نوع اراعه داره.
@@sagharparsa میشه پول دراورد اما جوری نیست که بشه زندگی رو با این کار بچرخونی
در کنارش باید کار دیگه ایی هم انجام داد شاید دوتا یا سه تا کار .
@@nima6893 من موافق نیستم چون پولدار های زیادی تو این حوزه دیدم شما دیدت به این داستان بسته س. من خودم چهارده سال نقاشی میکشم و اصن همچین چیزی نیست شما تو هرچیزی تلاش کنی برند باشی پول خوبی خواهی داشت به عنوان کار اصلی
خانوم وزیری واقعا ازتون ممنونم، بی نظیرید...صحبت هاتون کاملا منطقی و قابل فهمه ، بیانتون و صداتون عالیه ، منتظر ویدیوهای جدید هستیم. ❤❤
عالی بود این ویدئو رو باید چند بار دید تا ملکه ی ذهن ادم بشه
مفید و بسیار خوب،بدون صحبت های اضافی،ممنون از شما.
من بعد مهاجرت و لیسانس و فوق لیسانس مهندسی و ۴ سال کار کردن فقط به دلیل عدم احساس کانکشن، و بی کفایتی و عدم هیجان برای ترقی در اون مسیر در سن ۲۹ سالگی تصمیم گرفتم برم سراغ رشته های کلینیکال. الان دوساله دندانپزشکم. دندانپزشکی رویای من نبود ولی تیپ کارم به من اجازه ی حس مفید بودن، زنده بودن و زندگی در جریان (مقاومت کمتر) داد. هر چند احساس شکست و ترس از تغییر زیادی رو تو‌مسیرم تجربه کردم ولی الان که به عقب نگاه می کنم از ۵۰ درصدی بودنم خوشحالم چون بهم اجازه ی مانوور داد. پانته آ جان من واقعا قدردان کانتنت شما هستم. کاش به انگلیسی هم بود که با همسرم می تونستم به اشتراک بزارم. دست و پاشکسته محتوا رو بهش می رسونم ولی حق مطلب خیلی بیان نمی شه.☺️ ازتون خیلی ممنونم
چقدر این کامنتتون به من فکر داد،و کمک کننده بود ..❤
پانته آ عزیز ، خیلی دوست داشتنی هستین ، چقدر همیشه دلم میخواست دوستی مثل شما داشته باشم.❤
خیلی ممنون از ویدیو عالیتون. مفهومی که شما در قالب انعطاف پذیری بهش اشاره کردید رو من با مفهوم openness یا باز بودن نسبت به تجربه در زندگیم سعی کردم اجرایی کنم و زمانی که متوجه شدم مسیرم درست نیست، راه رو برای مسیر جدید هموار کنم.
واقعا از اینکه واضح مسایل مطرح میشه خوشحالم و مرسی
ممنون از زمانی که برای ارائه این مطالب میذارید بسیار کاربردی و ارزشمند بود و برای شخص من تعداد زیادی از سوالها و سرزنشهای درونی که داشتم رو جواب داد و بهم کمک کرد از حالت گنگی و گیجی که نسبت به سالها تلاش و تغییرات در زندگیم داشتم دربیام.🙏🏻❤🌱
ویدیوهاتون خیلی مفید هستند. ممنون
خیلی واضح و بدون اتلاف وقت و زیاده گویی موضوع رو توضیح دادین. فن بیانتون من رو یاد معلمای خوب مدرسه انداخت. ممنون از محتوای باکیفیتتون ❤
واقعا ممنونم از به اشتراک گذاری این همه مطالب ارزشمند . خیلی مفید و کاربردی هست ویدیو هاتون ❤🙏
من مدت ها بود که یک سری سوالات ذهنی داشتم و باهاشون گیج شده بودم و جوابی براشون پیدا نمیکردم،الان به شدت خوشحالم که جواب بعضیاشون رو توی ویدیو پیدا کردم و حس میکنم این بهترین هدیه ای بود که برای تولد بیست سالگیم میتونستم بگیرم،ممنون بابت ساخت این محتوای ارزشمند❤
کامنتتون خیلی برام ارزشمنده. اگر براتون اشکالی نداره ممنون میشم بهم بگین اون سئوالهایی که این ویدیو کمک کرده چی بودند.
بعد از دیدن این ویدئو فهمیدم اونقدرا هم که فکر میکنم مسیر رو اشتباه نیومدم. ممنونم ازتون
مثل همیشه عالی پانته آ.
مثال میزنم،
مثلاً، در طی فرآیند مهاجرت مجبور شدم کارهای مختلفی را تجربه کنم. از آنجا که معاشم به آن کارها وابسته بود، مجبور بودم در هرکدام بهترین باشم تا به عنوان نیروی اصلی روی من حساب کنند. با کمال تعجب به همه آن کارها علاقه‌مند شدم. خیلی تعجب اوره ولی این اتفاق افتاد.!
چقدر ویدیوها و بیانتون رو دوست دارم و کمکم میکنه تو مسیر ۲۵ سالگیم.. مرسی
این ویدئو تون رو بار ها و بار ها خواهم دید.. بسیار عالی بود
برای من اون نقطه تفکیک هدف و مسیر عالی بود مخصوصا این روزها که گیر افتادن بین تصمیم گرفتن بین شروع کردن چیزی که علاقه دارم یا ادامه دادن چیزی که بلدم و یه کم تلاش بیشتری میخواد و دیدم که هدف من با هر انتخاب کدوم از اینا میسر هست
ممنون واقعا پانته‌آ عزیز❤
دقیقا منم آدم ۵۰ درصدی هستم برای بدست آوردن موفقیت باید بیشتر تلاش میکردم همیشه چه تو سن ۲۰ سالگی که الان که ۳۵ سالمه همسرم مادرم شاغلم و عاشق شغلم
من حتی زمانی که شغلمو تو ایران شروع کردم اصلا ارزشی برای شغلم تو ایران قائل نبودن همه میخواستن برن یه فیلد دیگه کار کنن الان که ۱۲ سال میگذره تازه این شغل آمده روی بورس و خواهان پیدا کرده من برای همین شغل کلی زحمت کشیدم اولش مثل اکثر آدم ها دوستش نداشتم بعدش که استاد شدم عاشقش شدم
همیشه پیش بینی میکردم کنترل کیفیت نرم افزار بزودی جایگاه بهتری بدست میاره
ممنونم از ویدئو خوبی که برامون آماده کردین 🍀🙏
فوق العاده بود از روشنگریتون بسیار سپاسگزارم
عالی بود پانته آ جان، مثل همیشه، من و همسرم با همدیگه دیدیم و لذت بردیم، این کلیدهای فکری مطمئنم که برامون کارآمد هست.
ممنون براى همه زحمتى كه براى ساختن اين ويديوهاى عالى و كاربردى ميكشيد🙏🏻🍀
قلبا بابت وقت و انرژی که برای تولید محتوا میذارید ازتون ممنونم❤
من از بار اپلی که این جمله تلاش هایتان را دنبال کنید ازت شنیدم همیشه تو ذهنم بود و چند بار هم اثرش رو دیدم، خلاصه که ممنون از اینکه تجربیات با ارزشت رو برامون میگی
از ویدیوی شما استفاده کردم، مفید و قابل توجه بود. ممنون
بسیار عالی👌 صحبت هاتون بسیار آموزنده و امیدوارکننده بود
ممنون بابت تولید محتوای مفید❤
مرسی پانته ا جان بخصوص واسه همه ویدیو ها که به یاد جوونای ایران هستین و مثال میزنین ❤❤
تعریفتون از علاقه فوق العاده بود
خیلی خوب قابل درک است که چقدر برای این ویدیو زحمت کشید انواع وجوه موفقیت و هدف و جوانی و میانسالی و غیره را در برگرفته واقعاً ازتون هم تشکر میکنم هم خسته نباشید میگم بهتون❤
پانته آ جان مثل همیشهه این ویدیو هم عاالی بود و کلیییی برای من یادگیری داشت.
ممنونم ازت♥🌷
بسیار عالی من کلی مطالب از ویدیوتون یاد میگیرم لطفا ادامه بدید🩵
یادگیری زبان جدید با دولینگو یا اپلیکیشن‌های مشابه دیگه مثال خوبی برای دنبال کردن تلاشها و گرفتن نتیجه است. من زبان اسپانیایی را به همین ترتیب و نه با علاقه خاصی، یاد گرفتم.
سلام.خیلی خوبه که انقد خوب دارین بهمون با وضوح حقایق رو بهمون میگین بدور از تبلیغات و فضای رویابافی
عالی بود پانته‌آ جان. خیلی خوشحالم که در یوتوب فعالیت داری. ❤
چقدر پیام رو لیوانتون قشنگه ...I can try
After not getting the result that I wanted in Konkour, and years of frustration with Iran's educational system, I accepted the situation and started following my efforts instead of my passions, now I have new passions and I'm even more ambitious. I enjoy your videos very much, Pantea. Thank you so much for sharing your experience. ❤❤❤
ویدیوی خیلی مفیدی بودش واقعا تشکر از شما
ممنونم از ویدیو پرمحتواتون پانته‌آ جان.. من سالهاس شما رو میخونم و میشنوم و هربار برام الهام بخش هستین..ممنونم
ولی واقعا علاقه خیلی مهمه. برای من که اینطوری بوده.عمران خوندم سرکار رفتم ولی هیچوقت علاقه نداشتم بهش و همون نداشتن علاقه باعث شد هیچوقت درش حرفه ای نشم.
بنظرم خودشناسی خیلی مهمه. هرچقدر انسان تواناییهاش و روحیاتش رو بیشتر بشناسه و انتخابهاش متناسب با خودش و شخصیتش باشه علاقه اش هم بیشتر و احتمال موفقیتش هم بیشتر خواهد بود.
واقعا ازتون ممنونم بابت همه ی ویدیوهایی که برای ما آماده میکنید. این ویدیو خیلی به من کمک کرد در مورد اینکه بفهمم چرا passion م رو پیدا نمیکنم. یکی از دلایلش همینه که وقت کافی به خودم نمیدم تا رو یه موضوع خاص تخصص پیدا کنم. به جز کار اولم که ۴.۵ سال توش بودم و واقعا بهش علاقه داشتم، تو بقیه ی شرکت ها ۱.۵ سال بیشتر نموندم و همیشه ناراحت این بودم/ هستم که چرا حوزه ی مورد علاقه م رو پیدا نمیکنم.
بازم ازتون ممنونم ❤
قسمت آخر که زیاد وسیع تلاش کنیم رو کاش بیشتر باز میکردید. خیلی خوب بود کل ویدیو
خیلی مطلب فوق العاده ای بود
چه قشنگ توضیح دادی معلومه که خودت زندگیش کردی
مثل همیشه عالی، ممنونم پانته‌آ جان 🙏🌸
خیلی کاربردی بود تشکر ❤
Mamnon besiar amozande va mofid 🌸
What I appreciate about your approach is how you provide references throughout the discussion, which keeps me engaged. For example, when you referred back to the page in the "Grit" book showing the diagram, it clearly demonstrated your diligent preparation and care. A+
کامنت شما خیلی من رو خوشحال کرد. ممنونم.
عالی بود خانم دکتر عالییییی❤❤❤❤❤❤❤❤❤
هزاران بار ممنونم بابت این ویدئو 😍❤️
مچکرم که محتوای ارزشمند می‌سازید❤
بسیار بسیار عالی ، ممنونم ازتون❤
درود بر شما عالیه ویدیوتون
Excellent and full of important points!
بسیار عالی و تأثیر گذار❤❤❤❤
مرسيي از همه تلاشهاتون😊
برای من مثالش ورزش مقاومتی و بدنسازیه که با علاقه شروع نشد صرفا چون میخواستم ورزش کنم و هیچ آپشن دیگه‌ای با شرایطم جور نبود شروع کردم و هیچوقت دست از تلاش نکشیدم و بعد از حدودا یه سال که تاثیرات و نتایجش رو توی همه جنبه‌های زندگیم دیدم کمکم نه تنها علاقه‌مند شدم بلکه تمام تلاشم اینه بقیه رو هم تشویق کنم به دونستن اهمیتش و شروع کردنش❤
سلام. اون نمودار نتیجه در برابر واحد تلاش یه ابهام بزرگ داره. من مهندس نرم افزارم و می خوام ریت استعاد خودم در دو موضوع شبکه و برنامه نویسی بسنجم. اساسا منحنی یادگیری یه چیزی مثل برنامه نویسی در ابتدا کنده و شما بعد از اتمام کامل دوره میتونی مدعی برنامه نویس بودن بکنی برخلافش شما توی شبکه هر چیزی که یاد گرفتی عملا قابل لمس و پیاده سازی هست. در اینجا مقایسه برنامه نویسی با شبکه مثل مقایسه رانندگی ماشین با خلبانی هست. شما هیچ موقع سوار هیلیکوپتری که خلبانش میگه یه خورده بلدم نمیشی.
موضوع دوم انتخاب گام یکسان برای دو موضع متفاوت هست یعنی انتخاب یک گام مشخص برای محور ایکس برای دو موضوع متفاوت که باز برمیگیرده به همون منحنی یادگیری در شاخه های مختلف
بنابراین، یکی خطی است و یکی تابع پله؟ شاید شما می توانید نتیجه نهایی را مقایسه کنید ... بعد از چند سال سرمایه گذاری در یادگیری هر دو، کدام یک نتیجه بهتری برای من خواهد داشت؟
سلام خانم وزیری من این ویدئوتون رو تااخر کامل دیدم.خواستم بگم چقدر شفاف و درست صحبت کردین.خیلی به حرفهاتون فکرکردم مخصوصا درمورد اینکه هدف رو با مسیر اشتباه نگیریم.چون این یه باگ بزرگ برای خودم بود بعد وقتی شما داشتیم صحبت میکردین انگار یهو خوردن به دیوار و فهمیدم گیر کارم کجاست.
خیلی ممنونم بخاطر این‌محتوای درجه یکتون😍
ممنون بسیار جالب بود
عالی واقعا عالی❤️❤️
بسيار عالي ❤❤
خیلی خوب بودد پانته ها جان، در خصوص گیر نکردن تو برنامه اینجوری بود برای من که برای ارشد تغییر رشته و هنوز با اینکه دارم روی پایان نامه کار می کنم باورم نمی شه و می ترسم نتونم😬😬😬
خیلی عالی بود ممنون 🙏
متاسفانه بیشتر اوقات‌خودمون را سرزنش میکنیم که چرا علاقه بینهایت و استعداد ذاتی زیاد تو چیزی ندارم که موفقیت برام آسون باشه
چقدر واقع گرایانه‌مساله را توضیح دادین
عالی بود ❤
قبلا تو اینستاگرام دنبالتون می کردم و یه هشتگ هایی داشتید با عنوان "تلاش هایتان را دنبال کنید" وقتی اکانتتون رو بستین دیگه اون پست هارو پیدا نکردم و خیلی افسوس می خوردم که چقد الان به اون اطلاعات و حرف ها احتیاج دارم و خیلی خوشحال شدم که این ویدءو رو ساختید.
من شما رو با این جمله به خاطر میارم که "تلاش هایتان را دنبال کنید".
واقعا ممنونم از زمان و تلاش و انرژی ای که می زارید.🙏🙏🙏🙏❤❤❤❤
قسمت فرق راه و هدف عالی بود👏🏻👏🏻👏🏻
ازتون می اموزم... سپاسگزارم 🍀🤍
خیلی مفید بود ممنون
واییی خیلی خوب بود مرسی ❤❤
عالی بود
ممنونم پانته آ ی عزیزم 😍
عالی بود ، اشک من رو درآورد. چون از سی سال گذشته ام. و خیلی استرس دارم برای وقت کم و زندگی نزیستهدام
نکته ای اضافه کنم: همون پرسش های پشت هم از چرایی به سرمنزل ارزش شخصی میرسه ، ارزش مشخص باشه دیگه راه رسیدن مهم نیست
عالي بود
پانتا عزیز، این ویدئو عالی بود. من ۳۸ سالمه. تا به حال سه کشور عوض کردم. دو فوق لیسانس دارم. و بنا بر تجربه های زیسته ی خودم صحبت هاتون رو کاملا منطقی و کاربردی یافتم. مطمئن هستم نوجوان ها بسیار میتونند از این ویدئو استفاده کنن. براتون آرزوی سلامتی دارم. در مسیرتون پیوسته موفق و مستدام باشید.
مرسی ❤❤
سلام و درود پانته‌آ خانم، من از تهران ویدیوهای شما رو دنبال میکنم. محتواهای شما بسیار به ما کمک‌کننده‌ست.
فوق‌العاده بود
من ۳۲ ساله هستم. یکسال میشه این راه را تعقیب دارم انشالله که به نتیجه برسم. از خانم وزیری خیلی ممنون که امروز به من این امید داد که من اشتباه فکر نکرده بودم. و امیدی است که به موفقیت برسم. 😊❤