Zo herkenbaar. Dit heb ik zowel met werk gehad als met voormalig vriendschappen. Met laatstgenoemde heb ik ruim 20 jaar geworsteld. Ik liet continu over mijn grenzen gaan en ik deed niets anders dan pleasen en me meegaand opstellen. Daardoor werd in ook steeds onzekerder en kwetsbaarder.
@@SaskiaKlaaysen Dank je wel voor je reactie. Tegenwoordig ben ik wel duidelijker grenzen gaan stellen en communiceren. En ik ben ook selectiever en kritischer geworden; oa in het aangaan van contacten etc. Soms kan dit echter ook weleens iets te ver doorslaan, waardoor ik een muur lijk op te trekken. Dat vind ik dan wel weer wat jammer. Toch probeer ik wel meer de zelfregie te (be)houden.
Als je uit de eerste fase van afwijzingsgevoeligheid en zelfafwijzing bent.,Komt deze fase…. Het niet weten, experimenteren, vallen en opstaan. Maakt niet uit wat je doet, als je maar iets doet. Zodat je kan voelen of het echt bij je past. Dit kan je vooraf niet bedenken
Zoooo. Dat is to the point. Heel herkenbaar dat schuldgevoel. Denken dat je verantwoordelijk bent voor de emoties van een ander. Maar recent een stap gezet en uitgevoerd. Ondanks dit schuldgevoel en de pijn van een ander. Dus deze video komt precies op het goede moment. Dank je !
Heel treffend! Ooit zei iemand tegen mij “er is bijna altijd wel iemand die je teleurstelt door een keuze die jij maakt, maar laat dat vooral niet jezelf zijn”. Dat maakte het maken van keuzes soms net iets makkelijker 😊
interessant, ik ben in een diepe diepe uitputting geraakt door oa door te gaan met dat wat ik niet meer leuk vond. (overprikkeld geraakt door onderprikkeling) het erge is, ik had een eigen bedrijf, maar daardoor voelde ik me ook gevangen in mijn eigen gecreerde wereld, ik kon niet zomaar veranderen, want ik had verantwoordelijkheden voor mezelf en mijn dieren. niet iets om op terug te vallen eigenlijk, dat maakt ergens mee stoppen echt veel moeilijker en heeft bij mij er toe geleidt dat ik te laat ben gaan minderen en daarvoor in de plaats te weinig energie in iets nieuws heb gestopt (omdat ik ook niet precies wist wat ik dan wilde) of te veel energie heb gestopt in iets dat uiteindelijk niet floreerde. het was te laat ik was al op.
@@Noorderlicht13 ❤️ mocht je nog niet uitgeput zijn, neem dan kleine (niet te grote) stapjes richting wat je wel leuk vind. Elke dag klein. En zet prioriteiten om te ontspannen.
Heb ik ook gehad...niet kunnen stoppen met mijn werk. Grote moeite met verantwoordelijkheden en volwassen worden. Ook met een vriendschap. Komt erop neer dat ik maar niet in mijn eigen licht wil gaan staan. Heel actueel nu met ( spiritueel) de overgang van de aarde van de 3e naar de 5e dimensie. Fijne video 's saskia klaysen bedankt.
Kwalitatieve onderprikkeling in je onderneming is zeer stressvol. Regelmatig vernieuwen, veranderen en stoppen met bepaalde diensten of producten of uitbesteden. Ook al zijn het kleine stapjes, beweging is noodzakelijk. Sterkte
Een fijne werksfeer is voor een HSP-er belangrijker dan een salaris. Een slechte sfeer en lang volhouden is desastreus voor de gezondheid van een HSP-er. Dus stoppen is goed, kies voor jezelf!❤
Dat is een ingewikkeld dilemma. Is het of stoppen of pensioen? Kan het ook samen gaan? Jobcarving is ook een idee: pensioen combi met kleine baan of opleiding of vrijwilligerswerk
mooie insteek Saskia, ik denk/hoop dat je hier veel mensen een betere kijk op het leven kan geven
Dat hoop ik ook, dankjewel
Zo herkenbaar.
Dit heb ik zowel met werk gehad als met voormalig vriendschappen.
Met laatstgenoemde heb ik ruim 20 jaar geworsteld.
Ik liet continu over mijn grenzen gaan en ik deed niets anders dan pleasen en me meegaand opstellen.
Daardoor werd in ook steeds onzekerder en kwetsbaarder.
Dat is pittig Jeroen, dat zijn inderdaad de gevolgen als je de knoop niet doorhakt. Hopelijk is het nu anders
@@SaskiaKlaaysen
Dank je wel voor je reactie.
Tegenwoordig ben ik wel duidelijker grenzen gaan stellen en communiceren.
En ik ben ook selectiever en kritischer geworden; oa in het aangaan van contacten etc.
Soms kan dit echter ook weleens iets te ver doorslaan, waardoor ik een muur lijk op te trekken.
Dat vind ik dan wel weer wat jammer.
Toch probeer ik wel meer de zelfregie te (be)houden.
@@JeroenHega dat klinkt gezond
Heel helder en dan komt het moeilijkste; wat wil ik dan wel 😅
Als je uit de eerste fase van afwijzingsgevoeligheid en zelfafwijzing bent.,Komt deze fase…. Het niet weten, experimenteren, vallen en opstaan. Maakt niet uit wat je doet, als je maar iets doet. Zodat je kan voelen of het echt bij je past. Dit kan je vooraf niet bedenken
Zo herkenbaar maar nu de stap eindelijk gemaakt en wat heeft dat veel gebracht❤
Yes! Dat is exact wat ik bedoel. Goed gedaan
Zoooo. Dat is to the point. Heel herkenbaar dat schuldgevoel. Denken dat je verantwoordelijk bent voor de emoties van een ander. Maar recent een stap gezet en uitgevoerd. Ondanks dit schuldgevoel en de pijn van een ander. Dus deze video komt precies op het goede moment. Dank je !
Mooie bevestiging voor jou.
Heel treffend! Ooit zei iemand tegen mij “er is bijna altijd wel iemand die je teleurstelt door een keuze die jij maakt, maar laat dat vooral niet jezelf zijn”. Dat maakte het maken van keuzes soms net iets makkelijker 😊
Dat is een heel wijs iemand. Klopt als een bus
Dank je wel. Confronterend maar helder! Ik vraag me ondertussen af wat er buiten gebeurde, waar je door afgeleid raakte 🤪💜
😂 mijn trainingsruimte grenst aan een tuin met terrasjes. Die dag waren er tuinmannen.
Na een clash heb ik het besluit genomen dat ik ga stoppen en met pensioen ga, ik kijk ernaar uit
Geniet ervan
interessant, ik ben in een diepe diepe uitputting geraakt door oa door te gaan met dat wat ik niet meer leuk vond. (overprikkeld geraakt door onderprikkeling) het erge is, ik had een eigen bedrijf, maar daardoor voelde ik me ook gevangen in mijn eigen gecreerde wereld, ik kon niet zomaar veranderen, want ik had verantwoordelijkheden voor mezelf en mijn dieren. niet iets om op terug te vallen eigenlijk, dat maakt ergens mee stoppen echt veel moeilijker en heeft bij mij er toe geleidt dat ik te laat ben gaan minderen en daarvoor in de plaats te weinig energie in iets nieuws heb gestopt (omdat ik ook niet precies wist wat ik dan wilde) of te veel energie heb gestopt in iets dat uiteindelijk niet floreerde. het was te laat ik was al op.
Heel erg herkenbaar, hier zit ik nu middenin..
@@Noorderlicht13 ❤️ mocht je nog niet uitgeput zijn, neem dan kleine (niet te grote) stapjes richting wat je wel leuk vind. Elke dag klein. En zet prioriteiten om te ontspannen.
Heb ik ook gehad...niet kunnen stoppen met mijn werk. Grote moeite met verantwoordelijkheden en volwassen worden. Ook met een vriendschap. Komt erop neer dat ik maar niet in mijn eigen licht wil gaan staan. Heel actueel nu met ( spiritueel) de overgang van de aarde van de 3e naar de 5e dimensie. Fijne video 's saskia klaysen bedankt.
Kwalitatieve onderprikkeling in je onderneming is zeer stressvol. Regelmatig vernieuwen, veranderen en stoppen met bepaalde diensten of producten of uitbesteden. Ook al zijn het kleine stapjes, beweging is noodzakelijk. Sterkte
Een fijne werksfeer is voor een HSP-er belangrijker dan een salaris. Een slechte sfeer en lang volhouden is desastreus voor de gezondheid van een HSP-er. Dus stoppen is goed, kies voor jezelf!❤
Klopt
Duidelijk, ik zit in een groot dilemma, wel of niet met pensioen,? wat nu
Leuke blouse
Dat is een ingewikkeld dilemma. Is het of stoppen of pensioen? Kan het ook samen gaan? Jobcarving is ook een idee: pensioen combi met kleine baan of opleiding of vrijwilligerswerk