31:09 Tekken jak każda mordoklepka to gra z gatunku easy to learn, hard to master. Próg wejścia jest absolutnie minimalny. Wypowiedź Barda "istotne czy gracz wie co jak robić" nie ma żadnego związku z omawianą kwestią "progu wejścia", to jest wypowiedź określająca poziom skomplikowania gry (głębokości gameplayu), nie zaś czy łatwo zacząć przygodę z grą.
Największym wyzwaniem w tym wieku, jeśli chodzi o gry video, to przede wszystkim znaleźć czas, żeby w ogóle zagrać i zagłębiać się w fabułę i mechaniki
Mam znajomego,który do dziś potrafi to robić 😂. Powiedziałem mu,że szkoda,że tej akcji nie wklei na TH-cam. Powiedział,że kiedyś wrzucił ale TH-cam go zbanował 😅 Natomiast do dziś mnie zastanawia w Mortal Kombat 2 na Amidze bug/glicz,który miał naprawdę swoje miejsce. Grałem wtedy ze znajomym (na szczęście,bo nikt by mi nie uwierzył). Ja grałem Kitaną on chyba Liu Kang. W trakcie gry podczas kombinacji wyrzucania wachlarza ekran się ściemnił Liu zablokował i do końca rundy krwawił. Graliśmy nadal pomimo zaciemnionego ekranu jak to miało miejsce gdy robiło się fatality. Dobrze,że mam świadka,bo dziś ja bym nosił miano "Zbyla". Nigdy więcej się to nie przytrafiło więc sądzę,że to glicz.
Bart ma spaczony próg wejścia odnośnie bijatyk bo caly czas patrzy przez pryzmat sceny turniejowej. Ten przykład z party graniem idealnie to pokazuje. Bijatyki mają niski próg wejścia bo natychmiast wiesz o co chodzi i szczerze masz w dupie jak pokonasz ziomka czy zrobisz to jednym kopnieciem przez cale starcie czy jakimś przypadkowym ciosem dalej wiesz o co chodzi i co masz robić. Próg wejścia zmienia się gdy z kanapowego grania wchodzisz na granie turniejowe wtedy ten próg jest już dużo dużo większy bo nie dość że musisz znać postacie i ich ciosy zagrania z poruszaniem się to jeszcze pozostaje kwestia ulubionych postaci i ciosów Twojego przeciwnika. Więc jak dla mnie Bart masz rację ale tylko jeżeli mówimy o scenie profesjonalnej danego tytułu bo tu jest więcej zmiennych które bierzemy pod uwagę.
Jeszcze w mortalu jest jakiś myk z klatkami xD że jak uderzysz to cios trwa np 10 klatek ale jak uderzysz i przeciwnik zablokuje to 15 klatek I tam jest jakieś okienko. Nie wiem o co z tym chodzi dokładnie ale to jest dopiero trudność.
No dokładnie. Tak samo jest w LoL'u przecież. Łatwo jest się nauczyć podstaw gry i grać, ale gorzej jest się nauczyć bardzo dobrze grać, bo jest tak wiele zależności...
@@Kar0lina-d5uNiestety większość graczy MYŚLI że ZNA podstawy gry ale samemu grając widzę że nawet nie powinni grać pvp. Sytuacja ta ma miejsce zwłaszcza na najważniejszej na mapie roli czyli lesie
Jako stary gracz (rocznikiem zbliżony do NRGeeka) pamiętam, że w latach 90tych, w momencie pojawienia się konsol, wszyscy zaczęli narzekać, że gry stały się łatwiejsze. Mówiło się nawet obraźliwie, że na konsoli to są gry dla "konsologłowców", bo od początku gra prowadzi gracza za rączkę wskaźnikami typu "idź tam" i "kliknij tu". BTW - fajna rozmowa. Pozdrawiam obu Panów serdecznie!
Nigdy nie rozumiałem takiego podejścia. Tym bardziej, że określenie iż gry na konsole były łatwiejsze też było błędne. Zależy jaka gra. Zresztą w tym samym czasie też wychodziły gry i łatwiejsze i trudniejsze na PC.
Super rozmowa :) ja lubię gry banalnie proste w story mode jak jestem padnięty po robocie, ale wadą jest taka, że te gry nie sprawiają dużej frajdy i się nudzą szybko. Gry na hardzie lub soulsy dają masę frajdy, ale wymagają zaangażowania i w nie też gram jak mam lżej w robocie ;)
@@Kar0lina-d5u tak, a co ma to do tego co napisałem? W soulsach sekiro elden ring itd nie da się zmienić poziomu trudności. Ja pisałem, że lubię gry proste i trudne, zależy od tego w jakim jestem nastroju
Arogancja Barta nie przestaje mnie zaskakiwać. Chłop prawdopodobnie zdaje sobie sprawę, że myli pojęcia, ale z uporem maniaka będzie bronić swych racji, byle tylko nie przyznać się do błędu. Żeby było zabawniej, Nrgeek sięgnął po DOSKONAŁY przykład gry obrazującej wysoki próg wejścia, a ten mi dalej nawija o Tekkenie...
Problem poziomu trudności w dzisiejszych grach nie istnieje, bo są one dopasowane do każdego gracza. Takie Days Gone - znajomi narzekali, że nuda totalna, kolejny "Ubisoft", rażąca łatwizna, tak więc odpaliłem od razu na poziomie SURVIVOR i gra okazała się genialnym simem zombie apokalipsy. Trudnym, ale zarazem bardzo fair (brak tu tanich chwytów).
Właśnie żałuję, jak mało czasu chłopaki poświęcili na wybór stopnia trudności, marnując go na puste dysputy o terminologii. Mogłaby się wywiązać ciekawa dyskusja na temat tego, jak oceniać trudność tytułu dzisiejszego a tego sprzed lat (porównujemy Easy? A jak nowsza gra ma pięć poziomów, a stara tylko trzy?) i tego, kiedy poziom trudności staje się po prostu nieuczciwy (np. najwyższe ustawienia gier od Naughty Dog, które przechodzi się często dłużej niż Soulslike'i).
Spoko podcast. Idealnie długi do posłuchania zamiast muzy na siłowni (jakaś odskocznia) O framedacie i damage scallingu to skuma chyba tylko gracz turniejowy jak Bart. Sam gadałem kumplom z roboty o dropieniu, karaniu w bijatykach to za chuj nie kumali ocb. Musiałem powiedzieć, że to długi temat nie na 5min. a na godziny przy konsoli z demonstracją
Próg wejścia. I po co ten po lewej tak się gimnastykuje? Zazwyczaj mówi bardzo merytorycznie, ale z tym progiem wejścia to ładnie poleciał w świat fantazji, a to tylko dwa proste słowa, które każdy powinien od razu zrozumieć.
29:55 Takie coś nazywa się Easy to learn, Hard to master :P Próg wejścia jest łatwy, nauczysz się podstaw ale doprowadzić do perfekcji już nie jest takie łatwe. Takie są właśnie bijatyki i wiele innych gier. A poziom trudności polegający na tym że kamera jest na sztywno i perfidnie coś tam ukrywasz już średnio. Czy choćby poziom trudności polegający na tylko większej ilości przeciwników w niedostosowanym do tego pomieszczeniu itp to żaden poziom trudności. Dodatkowo jesteś mniej odporny na ciosy itd, to zwyczajnie leniwe podejście. To tylko irytacja i źle zaprojektowany i zbalansowany poziom trudności. 47:38 Persona 5 ze swoim ok 7 godzinnym prologiem mówi żebyś potrzymał jej piwo XDD 01:00:48 Taki myk z pytaniem o obniżeniu poziomu trudności był już w DMC1 na PS2 a to był rok 2001 :P
Mam wrazenie ze Bart nie potrafi sie przyznac do błędu, złej interpretacji stwierdzenia "próg wejścia". I nie jest to żadne indywidualne podejście, jasne, proste określenie "wejścia". A Bart ciagle nawiazuje do okreslenie "Easy to learn, Hard to master". Krzyśku, podziwiam cierpliwości do słuchania tych farmazonów.
NrGeek też w zasadzie nawiązuje do tej zasady, bo ona jest prawdziwa. Chodzi o to, że próg wejścia to właśnie ta łatwość nauki i rozpoczęcia gry dla samego grania. Natomiast wymasterowanie gry to już kosmos.
@@Kar0lina-d5u Wiem Karolino, wiem, właśnie do tego się odnosiła moja wypowiedź. Krzysiek tlumaczy, a Bart idzie w zaparte niedostrzegajac swojego błędu bądź, nie chcąc się do niego przyznać, co jest irytujące dla samego Krzyśka, jak i dla słuchaczy.
Gry to rozrywka i nie każdy ma ochotę męczyć się z grą zwłaszcza po powrocie z pracy.Gry są robione tak żeby jak najwięcej się sprzedało.Uważam że jeśli gra ma wybór poziomu trudności to jest bardzo dobre wyjście
Akurat dla mnie Crushing w Uncharted jest trudny. I trudność nie wynika z samej gry tylko tego jak działa ten poziom. Tzn. ty giniesz na 3 strzały max a wrogowie bez pancerzy na 10 strzałów lub 3 w głowę. Więc zwyczajnie to jest oszukany poziom a nie trudny. Trudny to dla mnie poziom gdzie ja ginę na 3 strzały i wróg też.
Cannon Fodder to akurat jest bułka z masłem. Nie dość, że na amidze można robić sejwy, to wspomniane chłopki z bazookami stoją jak kołki zawsze w tych samych miejscach. Plansz trzeba się.....no właśnie nauczyć na pamięć. Jedyna losowość to ten daszek. Gra zajefajna nawet w dzisiejszych czasach.
O ile dobrze pamiętam, w driver 1 był film wbudowany, na którym pokazywali jak to przejść. Sama gra była prostsza. Skills to dopiero trzeba było mieć w ostatnim levelu
To niestety jest powracający problem w tych podcastach i materiałach nrgeeka w ogólności. Poruszają jakąś kwestię której nie rozumieją, więc wywiązuje się długa dyskusja gdzie obaj pokazują że nie rozumieją o czym mówią. Nrgeek powinien był przerwać Bartkowi od razu, jak ten zaczął bełkotać o trudności osiągnięcia mistrzostwa jako "próg wejścia"
Dokładnie jest jaki wyżej napisane. Rozwlekanie tematu i przedstawiciele go że skrajnych stron - Zwłaszcza ludek po lewej stronie ekranu 😒🙃 bardzo trudno się tego słucha.
Osobiście najbardziej lubię jak w grze jest jeden predefiniowany poziom trudności, albo chociaż jest napisane, że o - to jest poziom trudności do jakiego gra została stworzona. Ale generalnie wolę jak gry są bardziej "fluent", już raczej nie lubię siedzieć przez 3 dni przy jednej zagadce jak w Gabriel Knight 3.
Poziomy trudności są fajne, jeśli są dobrze zrobione, a nie polegają na podbiciu cyferek i to tyle. Osobiście przeszedłem Hotline Miami 1 i 2 na 100%, łącznie z trybem hard w dwójce jako swego czasu jedna z 2% wszystkich graczy (teraz pewnie wzrosło). Aktualnie przymierzam się do przejścia Metal Gear Rising: Revengeance na najwyższym poziomie trudności
@@bartomiejkuzmiak8623 gram obecnie w HM pierwszy raz i stwierdzam, że potrzeba zarówno dobrej pamięci (kto gdzie jest), szczęścia (jaka broń ci się wylosuje w danym pomieszczeniu) oraz refleksu, by jak najszybciej wykonać dany segment i jeszcze przy tym dobrze wcelować w przeciwników.
@@bartomiejkuzmiak8623 Nie zgadzam się, o wiele bardziej musiałem ćwiczyć refleks, a niżeli rozmieszczenie wrogów. Przynajmniej w jedynce, w dwójce też ale tam poziomy są zrobione tak, że zabije cię coś z za ekranu nawet
Jako fanmaniak Call of Duty 1 przeszedłem ja 2 razy na poziomie hard. Lubię wysokie poziomy trudności ale jeżeli gra oszukuje to już nie sprawia to przyjemności. Przykładem są gry FPS gdzie na najwyższym poziomie trudności wrogowie widzą gracza z kilometra lub nawet jak się w krzakach chowa. Tak samo bijatyki. Strasznie mnie denerwowało gdy w finalnej rundzie Shao Kahn trzema kopniakami potrafił ubić. Przejść przeszedłem ale nie sprawiało to żadnej radochy,bo dla mnie to bez sensu podejście. Tak samo Tekken 7 i ostatnia przeciwniczka.
@@emerwian83 W mortal kombat 9? W inne nie grałem to nie wiem, ale zauważyłem że jak przegrywasz z shao kahnem walka robi się łatwiejsza nawet na najwyższym poziomie trudności
Śmieszne w sumie, bo w ostatnim materiale o czasopismach mówił o Zbylu, który grał na komodzie i potrafił przechodzić z zamkniętymi oczami. Problem zaczynały się, gdy musiał pokazać skilla na amidze
W mojej opinii kluczowym do oceny gry (poza słynącymi z poziomu trudnosci soulsami) jest poziom rożnie zwany, ale "normal" jeśli dzięki niemu czuje wyzwanie, progres i skalę problemów jakie spotykają moich bohaterów to gra ma oczko w górę. Easy to takie przewijanie filmu na portalach stremingowych (nie daje ci pełnego zrozumienia) a hard to jak 6 h film, który byłby świetny gdyby trwał 2 h. ps. Uwielbiam strategie turowe te długoterminowe gdzie pierwsze decyzje (po 2 h gry) wpływają, że uświadamiasz sobie dopierp w 30 h że ni masz szans przez to co kiedyś błędnie przekilkałeś.
Ciekawa gra jest outland, gdzie masz kolor niebieski i czerwony i musisz nim tak manewrowac by przechodzic kolejne plansze i bossow, wspominam o tej grze bo byla u was na przebitce ikaruga, gdzie jest podobny system, a outland byl kiedys rozdawany za darmo i uwazam ze to swietna metroidvania, tak mi sie podobala ze mam w niej 100 % na steamie
Zamiast oczekiwać wygórowanych poziomów trudności, spróbujcie sami nałożyć sobie na grę pewne ograniczenia np. zero quick save'ow albo próbuję przejść grę najgorszym buildem, postacią, rasą itp. taką formą jest również speedrun, gdzie również są różne zasady, niekoniecznie wynikające z samej gry. Jedyny minus jest dla tych, którzy muszą za ukończenie takiego wyzwania dostać, oprócz satysfakcji, coś jeszcze np. gównianą ikonkę przy nazwie gry pokazującą w jak elitarnym gronie 0,2% graczy się znalazłeś.
Bardziej irytujące, niż pytanie o obniżenie poziomu trudności, jest to jak gra obniża go sama, po kryjomu. Albo jak grasz dobrze, to dokręca ci śrubę, żebyś nie poczuł się zbyt pewnie.
Czemu taki krótki odcinek. Bart za krótkie podsumowanie zrobił. Więcej, częściej, dłużej! Czekamy na stream z coachingu nrgeeka w soulsach. Fajnie by było obejrzeć materiał jak Bart się wypowiada po kolei o każdej grze z soulsów
Jeśli już mówimy o poziomach trudności to chciałbym tutaj wspomnieć o Kingdom hearts 1.5, i o matko z córką ... ta gra daje ci wrażenie że jesteś dobry i nieźle ogarniasz system walki, a na koniec dostajesz kopa w jaja plus krzesłem w ryj, kiedy masz do pokonania ostatnich bossów.
jestem z rocznika 1985 także coś powiedzieć na ten temat mogę starę gry były inne toporniejsze niż dziś mniej responsywne i często nie ucziwe i przez to trudniejsze no ale dziś gry są dopracowane {no powiedzmy} same się przechodzą są soulslike i podobne no ale to garstka w porównaniu z tym co bylo w latach 90 muwie o mojej karierze gracza dzisiaj poradnik czy opis do gier to ytube i w sumie nie trzeba się męczyć dla tego wolałem stare czasy napociłeś się ale dawałeś radę a teraz 5 minut i się poddajesz i zaglądasz na ytube to są moje odczucia ps fajny podcast oby tak dalej a co doMario to zależy jak się grało na pegazusie to było dużo łatwiej bo była wolniejsza orginalne mario na nesa było szybsze i trudniejsze ja grałem na pegazie i nie było trudno
Zamiast "kariery gracza"(daleko zaszedłeś w tej karierze? Jakieś osiągnięcia?) to trzeba było zająć się samym sobą i poświęcić czas na naukę. Już pomijając słowo "muwie" to mogłeś się nauczyć interpunkcji.
U mnie gra na zx spectrum pt. Ride over moscow. Pierwsza scena i wylot samolotem z hangaru. Bez pomocy ojca ta gra by się tam dla mnie kończyła. Zawsze musiał mi tymi samolocikami startować. Po dziś dzień nie jest to łatwy manewr :)
Ja zgadzam się z Bartem odnośnie bijatyk. Jest to najbardziej nielubiany przeze mnie gatunek, ponieważ właśnie nie wiem co robię i nie rozumiem tego dlaczego wygrałem. Ale z drugiej strony nie chcę się tego uczyć bo nie interesuje mnie to, wolę inne gatunki. Dlatego wogóle unikam bijatyk.
Wchodzę tutaj dla nrgeeka.... Nie trawie Barta i uważam, że Geek mógłby mieć lepszego partnera. Prób wejścia to coś, przy czym łapie pada i pykam, a nie rozgrywki z kimś tam... Chłopak ma dobre podejście ale tak bardzo mija się z prawdą. Za dużo korporacji, za dużo pier....nia, za mało retoryki. Tak jak wydawcy gier: ma zrobić tak i rąk w teorii, a w praktyce inna bajka.
Barta odkleiło... Pomylił pierwszy raz z grą i to z kumplami, a myślą o dobrej zabawie z turniejami i do tego z obcymi ludźmi, którzy coś masteruja. W tekenie klikasz guziki i masz "o kółko kopie, a kwadrat chwyta, ok". Pomylil prog wejścia z ogolna trudnością. To jest gra ez to play hard to master.
Witam. Nie wiem czy to dobre porównanie ale słyszałem że tak samo dawniej tzn. Z 50 lat temu skończyć studia to było naprawdę trudno i tak samo np. z maturą. Matura która była z 20 lat temu była by podobno o wiele cięższa do zdania niż obecna. Nie znam się na tym. Jedynie napisałem to co już nie raz słyszałem o poziomie trudności ale w innej dziedzinie. Może ktoś potwierdzi to co napisałem lub zaprzeczy? Pozdrawiam serdecznie wszystkich.
maturę zdawałem w 2005r i był to pierwszy rocznik nowej matury gdzie między innymi więcej było nacisku na czytanie ze zrozumieniem a mniej na samą wyrytą wiedzę. Starsi ode mnie oczywiście twierdzili, że bzdurne, że łatwiejsze i że produkuje debili. I do dzisiaj chcę żeby im coś naprawić bo "coś na ekranie było napisane i kliknęli" Więc takie ocenianie co łatwiej co trudniej to dość skomplikowany temat. Studia faktycznie przejść byle przejść jest łatwiej niż kiedyś bo kiedyś było to czymś elitarnym. Tyle, że znowu - czasy się zmieniły - inżynier jeśli nauczy się logicznych podstaw tego co potrzebuje to dostęp do wiedzy, wzorów itp ma nieporównywalnie prostszy niż kiedyś.
@@igor_vr_ Ja akurat zdawałem starą maturę i nikt nie musi mi nic pokazywać "gdzie kliknąć". Więc, widzisz, trochę za bardzo uogólniasz. Tak więc argument z tzw. tyłka.
Jeszcze nie skończyłem oglądać ale warto się zastanowić nad tym jak myśmy grali jako dziecko taki Mario Bros na pegazusa był prosty ale nigdy go nie ukończyłem za dzieciaka bo był za trudny de facto. Ciekawym współcześnie przypadkiem jest ff xvi i akcesoria ułatwiające w tej grze i osobny wybór poziomu trudności gry samej trochę absurdalne bo postać może unikać wszystkiego a przeciwników bijemy długo. Trochę bez sensu
Problemem poziomów trudności wychodzą przy grach AAA bo z jednej strony ma trafić do mas a zarazem jako gracz który przeszedł setki jak nie więcej gier różnych prawdopodobnie chciał by ograć te 80% gier AAA aby mieć obeznanie i czasem jego wiedzą sprawia że gra staje się nie tylko prosta ale i prostacka. Szczególnie gdy mamy predefinjowane poziomy trudności co jest raczej standartem. I problemem może być konflikt świata przedstawionego a domniemań przykładem niech będą soulsy vs star wars Falle order/survivor gdzie nie mam problemu że mieczem skrobie pasek życia potężnego potwora bo mam kawałek stali a gdzie w sw śmiesznym jest ze mieczem świetlnym muszę "przeciąć" kilka razy tors przeciwnika aby padł. Albo dla mnie gry o zombie przykładem dl2 pomimo że chciał bym mieć wyzwanie to moment gdy wedle fabuły podstawowy zarażony to człowiek i mutacja nie sprawia że jest on twardszy to cios w głowę z toporka strażackiego który ma swoją masę itd na easy rozwala go na raz a na hardzie zabiera mu 20% hp jest dla mnie nie do przełknieńcia gdzie nie mam problemu ze nocni łowcy wytrzymują kilka strzałów w głowę z broni palnej bo jest wytłumaczone że mutuje ich skóra szkielet itd więc są w stanie to wytrzymać. Albo gdy w rts poziom hard sprawia że AI ma tańsze budowlane więcej jednostek na start itd czyli ich przewaga jest procesem składanym z małych ulg wymagających od gracza działanie zdecydowane i agresywne bo za jeszcze 300 małych pomocy komputer przeskoczy możliwości nadgonienia go nawet gdy jesteś dobrym graczem rts A zarazem problem widzę w grach średnio trudnych gdy ktoś chce przestać już grać tylko w the walking dead a z dmc sobie nie radzi a chciał by i czasem dla takiej osoby przełamać tą ścianę jest ciężko i nie ma wielu gier aby przygotować kogoś na to aby z robienie qte i dialogów nagle wskoczył na soulsy bo spodobał mi się świat i fabuła a jako sosna która prawdopodobnie nie ma lat przechodzenia różnych gier przez co jest wybredna osoba co do gry aby zaproponować coś dzięki czemu nauczy się chociaż by podstaw sterowania i aby w trakcie walki widziałam bez patrzenia gdzie są skills potki uniki i wiele więcej bo gra nie da już czasu na szukanie Konkluzja moja jest ze więcej gier powinno mieć bardziej rozbudowany albo lepiej przemyślany system trudności i abym w dl2 zgodnie ze światem był w stanie pęknąć głowę podstawowego zarażonego ale aby wybranie hard zmniejszało ilość apteczek abym postać dostawała większe hity co miało by sens A w takim cp2077 nie dodawało przeciwnika zdrowia i obrażeń ale dawało im leprze taktyki jak pokonać gracza choć tam fabularnie może mieć to sens a w takich skradankach aby przeciwnicy nie mieli amnezji bo zniknęliśmy im z oczu na jakiś czas
Oprócz poziomów trudności w grach to duże znaczenie ma sterowanie. Odpalcie Tomb Raider na PSX i grajcie na krzyżaku. Digger's na Amigę CD32 niegdyś ograłem na padzie. Koszmarne sterowanie. Kiedyś się grało w Wolfenstein czy Dooma z 1993 roku na klawiaturze tylko. Na myszce i klawiaturze zupełnie inna sprawa. Cannon Fodder,nie dziękuję. Skończyłem grę na poziomach zimowych. Nie lubię gier gdzie decydującym ogniwem jest szczęście. Możesz uważać jak tylko potrafisz a koniec końców odłamek dachu wykończy Ci drużynę.
ludzie narzekają na stare Tomb Raidery i ich sterowanie, ale za to jest ono precyzyjne - po poznaniu zasad gry i sterowania będziemy mogli w większości przypadków wiedzieć kiedy nie wykonywać skoków albo gdzie się dostać bez współczesnych oznaczeń farbą/światłem
Pierwsze tr uczą cierpliwości i patrzenia pod nogi. Pamiętam jak grałem w nie pierwszy raz w latach 90. Byłem przyzwyczajony do radosnego parcia do przodu, a tu trzeba było robić ostrzeżenie każdy krok.
Ale czy przypadkowe "mashowanie buttonów" to rzeczywiście granie? Dla mnie granie w grę to wykonywanie czynności świadomie, oczekując konkretnych wyników na ekranie. Niski próg wejscia to mają gry z serii NFS, Flatout lub platformówki.
Były takie postacie w bijatykach, jeden guzior i na normalu cały etap do bossa razem z nim przeszedłeś. Ale reszta postaci to już mega problem aby poznać słabe i mocne strony aby ukończyć tą postacią tryb story czy arcade. Nie mówiąc o combosach i taktyce. Ale na tym polega ta cała mechanika "Łatwe do nauczenia, ciężkie w opanowaniu do perfekcji" A co do ciekawych ukrytych mechanik jest jeszcze tzw mechanika "gumki recepturki". Gdzie w zależności jak ci idzie gra podnosi poziom trudności albo go obniża, nie jest to jawne skalowanie. Najczęściej było spotykane w wyścigówkach i innych podobnych grach.
@@ned3and Znam mechanizmy, o których wspominasz. W przypadku bijatyk na niższym poziomie trudności rzeczywiście można było się pobawić ale cały czas twierdzę, że nie było to granie. Niski próg wejścia zależy od mechaniki gry. Przykładowo w takie Baldurs Gate grały osoby nie mające pojęcia o AD&D i jego zasadach. Gra była na tyle dobrze skonstruowana, że była prosta w odbiorze.
@@rutraxwejik9940zatem co to jest granie? Wiem co masz na myśli ale osoba,która wciska sobie guziki w bijatykach w ten sposób odczuwa przyjemność z grania. Nie każdy chce tracić czas na poznawanie technik i udoskonalania umiejętności,bo bądź co bądź grając przegrywamy czas. Także granie dla każdego oznacza coś innego.
No nie mogę. Sorry Krzychu. Tematy na odcinki dobieracie świetne, ale zbyt często łapię się na myśli "co ten Bart pi****li?". Jego tańczące metafory i dziwne zboczenia z tematu uniemożliwiają mi czerpać przyjemność z waszego podcastu
Ale ten typ po lewej błaznuje z tym progiem wejścia. Nrgeek powinien był mu to szybko wytłumaczyć i uciąć temat. Chociaż z drugiej strony wytłumaczył mu a ten dalej błaznował. Czy on w ogóle wie czym jest "wejście"? Wejście jest na początku a ten klepie o uczeniu się gry. Gratuluję nrgeekowi cierpliwości do błazna. Pora zmienić rozmówcę, bo ten po lewej jest niezbyt rozgarnięty.
ja ciagle myślałem że to ze mną jest cos nie tak, ale jak odpaliłem stare residenty albo sporotem gothica to jednak te nowe gry, typu Horizony, Assasyny god of wary to zwykłe szroty robione na jedno kopyto które dostaje wysokie oceny nie wiedziec czemu i potem gamedev tak wyglada
Dostają wysokie oceny bo na to zasługują gdyby nie były dobre to by tak nie było. Ale trzeba mieć dobry gust by to zrozumieć a tobie tego najwyraźniej brakuje co widać po tym że uważasz te gry które podałeś za szroty.
@@gok277 bierzesz za pewnik że wszyscy recenzenci dzisiaj to jacys nadludzie i sie nie mylą? Stawiasz ich wyżej od siebie i własnego mózgu? Może mają juz bagno we głowach, że mogą im napierdalac co roku tymi samymi grami wydmuszkami a Ci juz nawet nie myślą zbytnio tylko walą 10/10 bo w sumie to jest to samo co wcześniej ale wiecej i lepiej xD TO JEST CIAGLE TO SAMO, to ze wiekszosci sie podoba nie znaczy ze to są gówna robione tylko dlatego ze sie opłaca a do tego są debile co przeliczają godziny na złotówki xD
@@elvenoormg5919 ostatnio pierwszy raz grałem w resident evil 2, teraz w 7 i są to najlepsze gry w jakie grałem przez ostatnie LATA, wiec nie pierdol jak mnie nie znasz ;D
A co niby było dobrego w tym Gothiku? Sterowanie tak koślawe e na zachodzie gra została totalnie olana, a tylko w Polsce przez ,,polski dubling'' ma status nie wiadomo jakiego klasyka? Litości, to że Sony robi gry na jedną modłę (choć i tak mniej niż ubiSoft) nie znaczy że ,,kurła kiedyś to było'', bo i teraz i wtedy były dobre gry tylko trzeba wyjść z mainstreamu
Dla każdej osoby, która zarzuca Bartowi, że nie rozumie czym jest próg wejścia, polecam odpalić np. takiego tekkena 7 i zagrać mecz online lub z kimś doświadczonym. Równie dobrze będziecie mogli odłożyć pada, bo z nim czy bez będziecie tylko tłem dla waszego przeciwnika. Kompletnie nie będziecie mieli pojęcia, dlaczego przegrywacie i co musicie zrobić, żeby chociaż mieć cień szansy na wygraną. Nawet jak przejdziecie najpierw tryb single player niczego to nie zmieni. Aby zbliżyć się do poziomu przeciętnego gracza bijatyk, będziecie musieli od zera włożyć ogrom pracy na poznanie mechanik, jakie występują w danej grze.
Czyli też nie masz pojęcia czym jest próg wejścia. Próg wejścia - poziom wymagany do rozpoczęcia gry. Jako próg wejścia podajesz walkę z zaawansowanym graczem, w trybie online, jako wwjście w grę? To jest tak głupie że aż żałosne.
@@ologracz1110 Czyli rozumiem jak grasz w CS'a, apexa, fortnite czy lola to offline, w ogole nie masz parcia na to zeby pograc online przeciwko innym graczom.
Tak jak moi przedmówcy napisali - wiesz tyle co zjesz. W szachy też każdy może nauczyć się grać w jedno popołudnie i robić sobie turnieje z kolegami, również początkującymi. Ale jak podejdzie do profesjonalisty to stwierdzi, że równie dobrze może rzucać kostką bo tamten przewiduje każdy jego ruch. I co? Szachy mają według ciebie taki kosmiczny próg wejścia? KAŻDĄ grę można rozłożyć na poziom podstawowy i zaawansowany, problem jest tylko kiedy ten podstawowy wymaga niewiadomo jakiego rozpracowywania aby w ogóle zrobić cokolwiek.
Ja powiem tak... Pokochalem Cie NrGeeku za co innego iz teraz robisz, coraz mniej ogladam, ale rozumiem ze idziesz pod wyswietlenia, byle bylo, byle gadac, gawiedzi sie bedzie podobac. Ale od korzeni odszedles bardzo :/ Stracilem 25minut zycia bo tyle obejrzalem :/
A co ma robić cały czas ten sam content? Dziecinne crapy które już dawno straciły smak? (widać że sam Geek sie już nimi zmęczył.) Każdy kiedyś dojrzewa i żeby zyskać nową widownie trzeba ewoluować i zmieniać swój styl. Inaczej zostajesz w tyle i upadasz na dno niczym np. Rojo. Od lat nagrywa to samo (Let's Playe) i strasznie mu spadły wyświetlenia.
Każda gra jest łatwa jeśli jesteś wystarczająco inteligenty. Domaganie się łatwego poziomu jest oznaką niskiego ilorazu inteligencji. Ponieważ brakuje ci zdolności do zrozumienia co wykonujesz źle, albo zaakceptowania że coś jest ponad twoje siły i jest awykonalne. W oby przypadkach trwonisz siły.
A tam. Na łatwym poziomie trudności możesz się po prostu uczyć. Np. Street Fighter IV. Na początku grałem na łatwym, aż nauczyłem się mechaniki, wszystkich kombosów etc.i teraz na spokojnie przechodzę tę grę na najtrudniejszym poziomie. Więc dla mnie to jest w porządku. Nie zderzam się od razu ze ścianą w grze, ale gra pozwala mi na rozwój, uczenie się. Tak więc dla mnie jest ok.
Nie mierz innych swoją miarą, nie zawsze tak jest. Czasem po prostu chcesz cieszyć się grą bez frustracji i siłowania się z grą. Chcesz po prostu sobie odpocząć, siekać wrogów, budować bazę i tworzyć armię, rozwiązywać zagadki z delikatnym systemem podpowiedzi itd. I nie jest to nic złego. ZAWSZE powinien być wybór poziomu trudności oraz możliwość jego zmiany. Poza tym, nieraz gra jest trudna, bo jest źle zaprojektowana, nieintuicyjna, toporna, niewygodna. Nie ma tu nic z wyzwania, a bardziej z frustrująco niesprawiedliwego gameplayu.
No dobrze a co powiesz na percepcje postrzegania i zdolności manualne, które u każdego z nas są indywidualne tak jak inteligencja? Możesz byc super inteligentnym człowiekiem ale miec obniżone inne cechy i przez to gry stają się trudne i odwrotnie, możesz byc młotkiem totalnym ale oko i ręke prędkie przez co dane produkcje będą łatwe w przyswojeniu, odbiorze i wykonaniu. To o czym piszesz nie jest wcale takie zero jedynkowe bo pomiędzy zrozumieniem a wykonaniem jest też przetworzenie danych informacji. Następnie, nie w każdym tytule czujemy się dobrze i fajnie to definiuje młode pojęcie takie jak " immersyjność " łamane przez " Immersja ". Innymi słowy, nie każda gra nam się podoba i posysamy w nią dlatego, ze jej nie lubimy a nie dlatego, że jesteśmy ograniczeni i nie łapiemy o co chodzi. Poza tym, gry dla zdecydowanej większości graczy to nic więcej jak tylko rozrywka, odskocznia od rzeczywistosci i problemów oraz obowiązków dnia codziennego. Zatem mało kto po pracy, szkole czy uczelni, mając dziesiątki innych spraw na głowie, prowadząc życie rodzinne chce bez reszty poświęcac się tytułowi wymagającemu jak świeżo poznana dziewczyna. Nie wiem w jakim środowisku się obracasz, być może jestes w tym promilu graczy zawodowych, którzy z tego zyją i muszą byc best of the best wśród the best of the best ale ja od prawie 40 lat jak gram nie słyszałem lub nie pamiętam bym słyszał od jakiegokolwiek gracza, by rozrywka która gdzieś tam żyje obok nas była wymierną intelektu. Bo intelektualnie spełniamy się budując swoje jestestwo w świecie realnym, w którym nie ma " save/load/restart/easy/medium/hard/quit ". Tytułem końca, określając się mianem inteligentnego bo ogarniasz jakąś gre jest strasznie na wyrost i ociera się o próżność bo pamiętaj, że w gruncie rzeczy jestes tylko odbiorcą a nie twórcą. Inteligentnym to ja moge nazwac kolesia, który przyczynił się do powstania danej gry a nie kolesia, który ją ograł.
@@elvenoormg5919 Nie jesteś adresatem mojej wypowiedzi, ale ok kilka punktów mogę Ci podać: 1. Wypowiedzi są mało merytoryczne. 2. Nie wnosi nic nowego do tematów. 3. Miota się w wypowiedziach. 4. Gdyby nie geek, to kompletnie nic w temacie bym się nie dowiedział. Oglądałem wszystkie Gralogi, i jest to podsumowanie tego co widzę i słyszę.
31:09 Tekken jak każda mordoklepka to gra z gatunku easy to learn, hard to master. Próg wejścia jest absolutnie minimalny.
Wypowiedź Barda "istotne czy gracz wie co jak robić" nie ma żadnego związku z omawianą kwestią "progu wejścia", to jest wypowiedź określająca poziom skomplikowania gry (głębokości gameplayu), nie zaś czy łatwo zacząć przygodę z grą.
Największym wyzwaniem w tym wieku, jeśli chodzi o gry video, to przede wszystkim znaleźć czas, żeby w ogóle zagrać i zagłębiać się w fabułę i mechaniki
Zbyszek pewnie w tekkenie 3 potrafił zakuwać w kajdanki Lei'em
Mam znajomego,który do dziś potrafi to robić 😂.
Powiedziałem mu,że szkoda,że tej akcji nie wklei na TH-cam. Powiedział,że kiedyś wrzucił ale TH-cam go zbanował 😅
Natomiast do dziś mnie zastanawia w Mortal Kombat 2 na Amidze bug/glicz,który miał naprawdę swoje miejsce.
Grałem wtedy ze znajomym (na szczęście,bo nikt by mi nie uwierzył).
Ja grałem Kitaną on chyba Liu Kang.
W trakcie gry podczas kombinacji wyrzucania wachlarza ekran się ściemnił Liu zablokował i do końca rundy krwawił. Graliśmy nadal pomimo zaciemnionego ekranu jak to miało miejsce gdy robiło się fatality.
Dobrze,że mam świadka,bo dziś ja bym nosił miano "Zbyla".
Nigdy więcej się to nie przytrafiło więc sądzę,że to glicz.
Bart ma spaczony próg wejścia odnośnie bijatyk bo caly czas patrzy przez pryzmat sceny turniejowej. Ten przykład z party graniem idealnie to pokazuje. Bijatyki mają niski próg wejścia bo natychmiast wiesz o co chodzi i szczerze masz w dupie jak pokonasz ziomka czy zrobisz to jednym kopnieciem przez cale starcie czy jakimś przypadkowym ciosem dalej wiesz o co chodzi i co masz robić. Próg wejścia zmienia się gdy z kanapowego grania wchodzisz na granie turniejowe wtedy ten próg jest już dużo dużo większy bo nie dość że musisz znać postacie i ich ciosy zagrania z poruszaniem się to jeszcze pozostaje kwestia ulubionych postaci i ciosów Twojego przeciwnika. Więc jak dla mnie Bart masz rację ale tylko jeżeli mówimy o scenie profesjonalnej danego tytułu bo tu jest więcej zmiennych które bierzemy pod uwagę.
Jeszcze w mortalu jest jakiś myk z klatkami xD że jak uderzysz to cios trwa np 10 klatek ale jak uderzysz i przeciwnik zablokuje to 15 klatek I tam jest jakieś okienko. Nie wiem o co z tym chodzi dokładnie ale to jest dopiero trudność.
No dokładnie. Tak samo jest w LoL'u przecież. Łatwo jest się nauczyć podstaw gry i grać, ale gorzej jest się nauczyć bardzo dobrze grać, bo jest tak wiele zależności...
@@Kar0lina-d5uNiestety większość graczy MYŚLI że ZNA podstawy gry ale samemu grając widzę że nawet nie powinni grać pvp. Sytuacja ta ma miejsce zwłaszcza na najważniejszej na mapie roli czyli lesie
Kultura rozmowy jest the best 👍 "dziekuje Ci za ten wspanialy monolog" xD hehe dobre
No oglądamy oglądamy.Szkoda tylko że taki krótki podcast :)
Idealny timing odcinka. Akurat jestem w trasie do Łodzi. Będzie czego posłuchać
Jako stary gracz (rocznikiem zbliżony do NRGeeka) pamiętam, że w latach 90tych, w momencie pojawienia się konsol, wszyscy zaczęli narzekać, że gry stały się łatwiejsze. Mówiło się nawet obraźliwie, że na konsoli to są gry dla "konsologłowców", bo od początku gra prowadzi gracza za rączkę wskaźnikami typu "idź tam" i "kliknij tu".
BTW - fajna rozmowa. Pozdrawiam obu Panów serdecznie!
Nigdy nie rozumiałem takiego podejścia. Tym bardziej, że określenie iż gry na konsole były łatwiejsze też było błędne. Zależy jaka gra. Zresztą w tym samym czasie też wychodziły gry i łatwiejsze i trudniejsze na PC.
Super rozmowa :) ja lubię gry banalnie proste w story mode jak jestem padnięty po robocie, ale wadą jest taka, że te gry nie sprawiają dużej frajdy i się nudzą szybko. Gry na hardzie lub soulsy dają masę frajdy, ale wymagają zaangażowania i w nie też gram jak mam lżej w robocie ;)
Dokładnie, ja jako niepełnosprawny lubię mieć opcję cieszenia się z fabuły bez obrywania i frustracji.
Zawsze można w grze zmienić poziom trudności, jeśli na to pozwala w trakcie już rozpoczęcia rozgrywki. :p
@@Kar0lina-d5u tak, a co ma to do tego co napisałem? W soulsach sekiro elden ring itd nie da się zmienić poziomu trudności. Ja pisałem, że lubię gry proste i trudne, zależy od tego w jakim jestem nastroju
Arogancja Barta nie przestaje mnie zaskakiwać. Chłop prawdopodobnie zdaje sobie sprawę, że myli pojęcia, ale z uporem maniaka będzie bronić swych racji, byle tylko nie przyznać się do błędu. Żeby było zabawniej, Nrgeek sięgnął po DOSKONAŁY przykład gry obrazującej wysoki próg wejścia, a ten mi dalej nawija o Tekkenie...
Nie przesadzaj
Może on to po prostu tak postrzega lub postrzegał, nie wiemy tego co myśli Bart. 🤔
@@Kar0lina-d5u ej Karolina! Ty jesteś damskim simpem, że musisz az tak bardzo bronić tego po lewej?
Moglibyście pogadać w jednym odcinku na kilka tematów około growych o popkulturze i tym co się na świecie ogólnie dzieje co jakiś czas ;)
Prolog Rdr2 jest epicki. Jak w zajebistym filmie.
2:54 - Zbylu to juz legenda!
super, oby wiecej tego
Problem poziomu trudności w dzisiejszych grach nie istnieje, bo są one dopasowane do każdego gracza. Takie Days Gone - znajomi narzekali, że nuda totalna, kolejny "Ubisoft", rażąca łatwizna, tak więc odpaliłem od razu na poziomie SURVIVOR i gra okazała się genialnym simem zombie apokalipsy. Trudnym, ale zarazem bardzo fair (brak tu tanich chwytów).
Właśnie żałuję, jak mało czasu chłopaki poświęcili na wybór stopnia trudności, marnując go na puste dysputy o terminologii. Mogłaby się wywiązać ciekawa dyskusja na temat tego, jak oceniać trudność tytułu dzisiejszego a tego sprzed lat (porównujemy Easy? A jak nowsza gra ma pięć poziomów, a stara tylko trzy?) i tego, kiedy poziom trudności staje się po prostu nieuczciwy (np. najwyższe ustawienia gier od Naughty Dog, które przechodzi się często dłużej niż Soulslike'i).
Jak zawsze super materiał jak i kontent 👍🎧🎮
Super się słuchało
Ach Legendarny Prehistoryk i Golden AxE ❤
Spoko podcast.
Idealnie długi do posłuchania zamiast muzy na siłowni (jakaś odskocznia)
O framedacie i damage scallingu to skuma chyba tylko gracz turniejowy jak Bart.
Sam gadałem kumplom z roboty o dropieniu, karaniu w bijatykach to za chuj nie kumali ocb.
Musiałem powiedzieć, że to długi temat nie na 5min. a na godziny przy konsoli z demonstracją
Nie tylko, ja nie gram za bardzo w bijatyki (krótka przygoda w dzieciństwie), o turniejach to nawet nie wspomnę a kojarzę o co chodzi. :)
Próg wejścia. I po co ten po lewej tak się gimnastykuje? Zazwyczaj mówi bardzo merytorycznie, ale z tym progiem wejścia to ładnie poleciał w świat fantazji, a to tylko dwa proste słowa, które każdy powinien od razu zrozumieć.
Ten po lewej ma imię, które jest przedstawiane na początku każdego podcastu. Po co ten celowy zabieg mający na celu umniejszenie Bartkowi?...
@@Kar0lina-d5u masz urojenia.
29:55 Takie coś nazywa się Easy to learn, Hard to master :P Próg wejścia jest łatwy, nauczysz się podstaw ale doprowadzić do perfekcji już nie jest takie łatwe. Takie są właśnie bijatyki i wiele innych gier. A poziom trudności polegający na tym że kamera jest na sztywno i perfidnie coś tam ukrywasz już średnio. Czy choćby poziom trudności polegający na tylko większej ilości przeciwników w niedostosowanym do tego pomieszczeniu itp to żaden poziom trudności. Dodatkowo jesteś mniej odporny na ciosy itd, to zwyczajnie leniwe podejście. To tylko irytacja i źle zaprojektowany i zbalansowany poziom trudności.
47:38 Persona 5 ze swoim ok 7 godzinnym prologiem mówi żebyś potrzymał jej piwo XDD
01:00:48 Taki myk z pytaniem o obniżeniu poziomu trudności był już w DMC1 na PS2 a to był rok 2001 :P
Doczekałem się. Obecnie najbardziej wyczekiwana Twoja (Wasza) seria przeze mnie. Top ❤🎉
@@krystianczarny9831w czym problem?
@@megamega77777z jego głową.
W końcu odcinek ❤ Pzdr
Jedno zdanie wiele wyjaśni :) Easy to learn and play, hard to master.
Raczej bym powiedziała - easy to play, hard to master. :p
Rozumiem brak znajomosci jezyka i korzystanie z opisu przy "zacięciu" ale Wacki nielogiczne byly również :P
Pierwszy raz grałem w Drivera, to tutorial zajął mi może 15 minut.
Mam wrazenie ze Bart nie potrafi sie przyznac do błędu, złej interpretacji stwierdzenia "próg wejścia". I nie jest to żadne indywidualne podejście, jasne, proste określenie "wejścia". A Bart ciagle nawiazuje do okreslenie "Easy to learn, Hard to master". Krzyśku, podziwiam cierpliwości do słuchania tych farmazonów.
NrGeek też w zasadzie nawiązuje do tej zasady, bo ona jest prawdziwa. Chodzi o to, że próg wejścia to właśnie ta łatwość nauki i rozpoczęcia gry dla samego grania. Natomiast wymasterowanie gry to już kosmos.
@@Kar0lina-d5u Wiem Karolino, wiem, właśnie do tego się odnosiła moja wypowiedź. Krzysiek tlumaczy, a Bart idzie w zaparte niedostrzegajac swojego błędu bądź, nie chcąc się do niego przyznać, co jest irytujące dla samego Krzyśka, jak i dla słuchaczy.
Gry to rozrywka i nie każdy ma ochotę męczyć się z grą zwłaszcza po powrocie z pracy.Gry są robione tak żeby jak najwięcej się sprzedało.Uważam że jeśli gra ma wybór poziomu trudności to jest bardzo dobre wyjście
Akurat dla mnie Crushing w Uncharted jest trudny. I trudność nie wynika z samej gry tylko tego jak działa ten poziom. Tzn. ty giniesz na 3 strzały max a wrogowie bez pancerzy na 10 strzałów lub 3 w głowę. Więc zwyczajnie to jest oszukany poziom a nie trudny. Trudny to dla mnie poziom gdzie ja ginę na 3 strzały i wróg też.
Podobna kwestia była w Spec Ops: The Line na najwyższym. Specjalnie wgrałem moda, że ja i przeciwnicy giną na kilka strzałów.
@@Embrod Niedawno ogrywałem i jak najbardziej się zgadzam. Słabo wyważone było.
To jest zrobione na zasadzie tzw. gąbek na pociski. Często gry mają ten problem na najwyższych poziomach trudności.
@@Kar0lina-d5u Tak wiem, nie lubię tego typu mechanik w grach. Wolę uczciwie dostać 3 kulki i zginąć ale wróg też.
Cannon Fodder to akurat jest bułka z masłem. Nie dość, że na amidze można robić sejwy, to wspomniane chłopki z bazookami stoją jak kołki zawsze w tych samych miejscach. Plansz trzeba się.....no właśnie nauczyć na pamięć. Jedyna losowość to ten daszek. Gra zajefajna nawet w dzisiejszych czasach.
Zaskoczyliście mnie wspomnieniem o bullet hellach. Dziś gatunek dość zapomniany, bardzo dobry pod względem samego pick up and play.
O ile dobrze pamiętam, w driver 1 był film wbudowany, na którym pokazywali jak to przejść. Sama gra była prostsza. Skills to dopiero trzeba było mieć w ostatnim levelu
Gość po lewej chyba nie wie czym jest próg wejścia
To niestety jest powracający problem w tych podcastach i materiałach nrgeeka w ogólności.
Poruszają jakąś kwestię której nie rozumieją, więc wywiązuje się długa dyskusja gdzie obaj pokazują że nie rozumieją o czym mówią.
Nrgeek powinien był przerwać Bartkowi od razu, jak ten zaczął bełkotać o trudności osiągnięcia mistrzostwa jako "próg wejścia"
Dokładnie jest jaki wyżej napisane. Rozwlekanie tematu i przedstawiciele go że skrajnych stron - Zwłaszcza ludek po lewej stronie ekranu 😒🙃 bardzo trudno się tego słucha.
Panowie, dzięki, ale spokojnie dałoby się temat omówić w połowie tego czasu. Trochę za dużo męczenia buły.
Osobiście najbardziej lubię jak w grze jest jeden predefiniowany poziom trudności, albo chociaż jest napisane, że o - to jest poziom trudności do jakiego gra została stworzona. Ale generalnie wolę jak gry są bardziej "fluent", już raczej nie lubię siedzieć przez 3 dni przy jednej zagadce jak w Gabriel Knight 3.
Poziomy trudności są fajne, jeśli są dobrze zrobione, a nie polegają na podbiciu cyferek i to tyle. Osobiście przeszedłem Hotline Miami 1 i 2 na 100%, łącznie z trybem hard w dwójce jako swego czasu jedna z 2% wszystkich graczy (teraz pewnie wzrosło). Aktualnie przymierzam się do przejścia Metal Gear Rising: Revengeance na najwyższym poziomie trudności
Hotline więcej polega na samym zapamiętywaniu plansz niż na umiejętnościach grającego
@@bartomiejkuzmiak8623 gram obecnie w HM pierwszy raz i stwierdzam, że potrzeba zarówno dobrej pamięci (kto gdzie jest), szczęścia (jaka broń ci się wylosuje w danym pomieszczeniu) oraz refleksu, by jak najszybciej wykonać dany segment i jeszcze przy tym dobrze wcelować w przeciwników.
@@bartomiejkuzmiak8623
Nie zgadzam się, o wiele bardziej musiałem ćwiczyć refleks, a niżeli rozmieszczenie wrogów. Przynajmniej w jedynce, w dwójce też ale tam poziomy są zrobione tak, że zabije cię coś z za ekranu nawet
Jako fanmaniak Call of Duty 1 przeszedłem ja 2 razy na poziomie hard.
Lubię wysokie poziomy trudności ale jeżeli gra oszukuje to już nie sprawia to przyjemności.
Przykładem są gry FPS gdzie na najwyższym poziomie trudności wrogowie widzą gracza z kilometra lub nawet jak się w krzakach chowa.
Tak samo bijatyki. Strasznie mnie denerwowało gdy w finalnej rundzie Shao Kahn trzema kopniakami potrafił ubić.
Przejść przeszedłem ale nie sprawiało to żadnej radochy,bo dla mnie to bez sensu podejście. Tak samo Tekken 7 i ostatnia przeciwniczka.
@@emerwian83 W mortal kombat 9? W inne nie grałem to nie wiem, ale zauważyłem że jak przegrywasz z shao kahnem walka robi się łatwiejsza nawet na najwyższym poziomie trudności
Nrgeek - Ryslaw przechodzi Ricka na AMIDZE, a ty na Commodore - wersji która jest o wiele łatwiejsza.
Dokładnie.
Śmieszne w sumie, bo w ostatnim materiale o czasopismach mówił o Zbylu, który grał na komodzie i potrafił przechodzić z zamkniętymi oczami. Problem zaczynały się, gdy musiał pokazać skilla na amidze
Za&3b@l3m se premium i se lykne mój mój ulubiony podcast growy, a co! ;)
Myśleliście o wrzuceniu odcinków na Apple Podcasts?
17:40 ale ty kończyłeś na C64 a było to krótsze i łatwiejsze niż Amigowa
W mojej opinii kluczowym do oceny gry (poza słynącymi z poziomu trudnosci soulsami) jest poziom rożnie zwany, ale "normal" jeśli dzięki niemu czuje wyzwanie, progres i skalę problemów jakie spotykają moich bohaterów to gra ma oczko w górę. Easy to takie przewijanie filmu na portalach stremingowych (nie daje ci pełnego zrozumienia) a hard to jak 6 h film, który byłby świetny gdyby trwał 2 h. ps. Uwielbiam strategie turowe te długoterminowe gdzie pierwsze decyzje (po 2 h gry) wpływają, że uświadamiasz sobie dopierp w 30 h że ni masz szans przez to co kiedyś błędnie przekilkałeś.
Ciekawa gra jest outland, gdzie masz kolor niebieski i czerwony i musisz nim tak manewrowac by przechodzic kolejne plansze i bossow, wspominam o tej grze bo byla u was na przebitce ikaruga, gdzie jest podobny system, a outland byl kiedys rozdawany za darmo i uwazam ze to swietna metroidvania, tak mi sie podobala ze mam w niej 100 % na steamie
Bardzo fajna seria pozdrawiam obu Panów, panie Krzysiu co to za zegarek ?, jeśli mogę zapytać :)
Amazfit T-Rex
Mój ulubiony tutorial to ten z Kangurka Kao 2. Aby skoczyć naciśnij przycisk skoku. Aby zaatakować naciśnij przycisk ataku 😁. Zawsze mnie to śmieszy.
w następnym odcinku będzie o nazywaniu podcastów
Zamiast oczekiwać wygórowanych poziomów trudności, spróbujcie sami nałożyć sobie na grę pewne ograniczenia np. zero quick save'ow albo próbuję przejść grę najgorszym buildem, postacią, rasą itp. taką formą jest również speedrun, gdzie również są różne zasady, niekoniecznie wynikające z samej gry. Jedyny minus jest dla tych, którzy muszą za ukończenie takiego wyzwania dostać, oprócz satysfakcji, coś jeszcze np. gównianą ikonkę przy nazwie gry pokazującą w jak elitarnym gronie 0,2% graczy się znalazłeś.
Bart chyba nie umie, przyznać się fo błędu i nue lubi, gdy ktoś go wyrzuci ze strefy komfortu
Bardziej irytujące, niż pytanie o obniżenie poziomu trudności, jest to jak gra obniża go sama, po kryjomu. Albo jak grasz dobrze, to dokręca ci śrubę, żebyś nie poczuł się zbyt pewnie.
Czemu taki krótki odcinek. Bart za krótkie podsumowanie zrobił. Więcej, częściej, dłużej! Czekamy na stream z coachingu nrgeeka w soulsach. Fajnie by było obejrzeć materiał jak Bart się wypowiada po kolei o każdej grze z soulsów
Jeśli już mówimy o poziomach trudności to chciałbym tutaj wspomnieć o Kingdom hearts 1.5, i o matko z córką ... ta gra daje ci wrażenie że jesteś dobry i nieźle ogarniasz system walki, a na koniec dostajesz kopa w jaja plus krzesłem w ryj, kiedy masz do pokonania ostatnich bossów.
jestem z rocznika 1985 także coś powiedzieć na ten temat mogę starę gry były inne toporniejsze niż dziś mniej responsywne i często nie ucziwe i przez to trudniejsze no ale dziś gry są dopracowane {no powiedzmy} same się przechodzą są soulslike i podobne no ale to garstka w porównaniu z tym co bylo w latach 90 muwie o mojej karierze gracza dzisiaj poradnik czy opis do gier to ytube i w sumie nie trzeba się męczyć dla tego wolałem stare czasy napociłeś się ale dawałeś radę a teraz 5 minut i się poddajesz i zaglądasz na ytube to są moje odczucia ps fajny podcast oby tak dalej a co doMario to zależy jak się grało na pegazusie to było dużo łatwiej bo była wolniejsza orginalne mario na nesa było szybsze i trudniejsze ja grałem na pegazie i nie było trudno
Zamiast "kariery gracza"(daleko zaszedłeś w tej karierze? Jakieś osiągnięcia?) to trzeba było zająć się samym sobą i poświęcić czas na naukę. Już pomijając słowo "muwie" to mogłeś się nauczyć interpunkcji.
Darek, proszę... Naucz się pisać...
@@emerwian83 mam dysleksje jeśli ci to przeszkadza to nie czytaj mojego komentarza
@@elvenoormg5919 mam dysleksje a ty naucz się wyrozumiałości krytykować łatwo co nie
U mnie gra na zx spectrum pt. Ride over moscow. Pierwsza scena i wylot samolotem z hangaru. Bez pomocy ojca ta gra by się tam dla mnie kończyła. Zawsze musiał mi tymi samolocikami startować. Po dziś dzień nie jest to łatwy manewr :)
👍🏻 FAJNE CHŁOPAKI 👍🏻🤣👍🏻
Ja zgadzam się z Bartem odnośnie bijatyk. Jest to najbardziej nielubiany przeze mnie gatunek, ponieważ właśnie nie wiem co robię i nie rozumiem tego dlaczego wygrałem. Ale z drugiej strony nie chcę się tego uczyć bo nie interesuje mnie to, wolę inne gatunki. Dlatego wogóle unikam bijatyk.
Wchodzę tutaj dla nrgeeka.... Nie trawie Barta i uważam, że Geek mógłby mieć lepszego partnera. Prób wejścia to coś, przy czym łapie pada i pykam, a nie rozgrywki z kimś tam... Chłopak ma dobre podejście ale tak bardzo mija się z prawdą. Za dużo korporacji, za dużo pier....nia, za mało retoryki. Tak jak wydawcy gier: ma zrobić tak i rąk w teorii, a w praktyce inna bajka.
Dlaczego powtarzają że podcast jest paskudnie nazwany?
Barta odkleiło... Pomylił pierwszy raz z grą i to z kumplami, a myślą o dobrej zabawie z turniejami i do tego z obcymi ludźmi, którzy coś masteruja. W tekenie klikasz guziki i masz "o kółko kopie, a kwadrat chwyta, ok". Pomylil prog wejścia z ogolna trudnością. To jest gra ez to play hard to master.
Witam.
Nie wiem czy to dobre porównanie ale słyszałem że tak samo dawniej tzn. Z 50 lat temu skończyć studia to było naprawdę trudno i tak samo np. z maturą. Matura która była z 20 lat temu była by podobno o wiele cięższa do zdania niż obecna. Nie znam się na tym. Jedynie napisałem to co już nie raz słyszałem o poziomie trudności ale w innej dziedzinie. Może ktoś potwierdzi to co napisałem lub zaprzeczy?
Pozdrawiam serdecznie wszystkich.
maturę zdawałem w 2005r i był to pierwszy rocznik nowej matury gdzie między innymi więcej było nacisku na czytanie ze zrozumieniem a mniej na samą wyrytą wiedzę. Starsi ode mnie oczywiście twierdzili, że bzdurne, że łatwiejsze i że produkuje debili. I do dzisiaj chcę żeby im coś naprawić bo "coś na ekranie było napisane i kliknęli" Więc takie ocenianie co łatwiej co trudniej to dość skomplikowany temat.
Studia faktycznie przejść byle przejść jest łatwiej niż kiedyś bo kiedyś było to czymś elitarnym. Tyle, że znowu - czasy się zmieniły - inżynier jeśli nauczy się logicznych podstaw tego co potrzebuje to dostęp do wiedzy, wzorów itp ma nieporównywalnie prostszy niż kiedyś.
@@igor_vr_ Ja akurat zdawałem starą maturę i nikt nie musi mi nic pokazywać "gdzie kliknąć". Więc, widzisz, trochę za bardzo uogólniasz. Tak więc argument z tzw. tyłka.
@@kudus9235 ale ja nie twierdze ze muszę pokazywać ludziom ze stara matura tylko ludziom ze stara maturą którzy twierdzą ze nowa bez sensu itp
Jeszcze nie skończyłem oglądać ale warto się zastanowić nad tym jak myśmy grali jako dziecko taki Mario Bros na pegazusa był prosty ale nigdy go nie ukończyłem za dzieciaka bo był za trudny de facto. Ciekawym współcześnie przypadkiem jest ff xvi i akcesoria ułatwiające w tej grze i osobny wybór poziomu trudności gry samej trochę absurdalne bo postać może unikać wszystkiego a przeciwników bijemy długo. Trochę bez sensu
Problemem poziomów trudności wychodzą przy grach AAA bo z jednej strony ma trafić do mas a zarazem jako gracz który przeszedł setki jak nie więcej gier różnych prawdopodobnie chciał by ograć te 80% gier AAA aby mieć obeznanie i czasem jego wiedzą sprawia że gra staje się nie tylko prosta ale i prostacka. Szczególnie gdy mamy predefinjowane poziomy trudności co jest raczej standartem.
I problemem może być konflikt świata przedstawionego a domniemań przykładem niech będą soulsy vs star wars Falle order/survivor gdzie nie mam problemu że mieczem skrobie pasek życia potężnego potwora bo mam kawałek stali a gdzie w sw śmiesznym jest ze mieczem świetlnym muszę "przeciąć" kilka razy tors przeciwnika aby padł.
Albo dla mnie gry o zombie przykładem dl2 pomimo że chciał bym mieć wyzwanie to moment gdy wedle fabuły podstawowy zarażony to człowiek i mutacja nie sprawia że jest on twardszy to cios w głowę z toporka strażackiego który ma swoją masę itd na easy rozwala go na raz a na hardzie zabiera mu 20% hp jest dla mnie nie do przełknieńcia gdzie nie mam problemu ze nocni łowcy wytrzymują kilka strzałów w głowę z broni palnej bo jest wytłumaczone że mutuje ich skóra szkielet itd więc są w stanie to wytrzymać.
Albo gdy w rts poziom hard sprawia że AI ma tańsze budowlane więcej jednostek na start itd czyli ich przewaga jest procesem składanym z małych ulg wymagających od gracza działanie zdecydowane i agresywne bo za jeszcze 300 małych pomocy komputer przeskoczy możliwości nadgonienia go nawet gdy jesteś dobrym graczem rts
A zarazem problem widzę w grach średnio trudnych gdy ktoś chce przestać już grać tylko w the walking dead a z dmc sobie nie radzi a chciał by i czasem dla takiej osoby przełamać tą ścianę jest ciężko i nie ma wielu gier aby przygotować kogoś na to aby z robienie qte i dialogów nagle wskoczył na soulsy bo spodobał mi się świat i fabuła a jako sosna która prawdopodobnie nie ma lat przechodzenia różnych gier przez co jest wybredna osoba co do gry aby zaproponować coś dzięki czemu nauczy się chociaż by podstaw sterowania i aby w trakcie walki widziałam bez patrzenia gdzie są skills potki uniki i wiele więcej bo gra nie da już czasu na szukanie
Konkluzja moja jest ze więcej gier powinno mieć bardziej rozbudowany albo lepiej przemyślany system trudności i abym w dl2 zgodnie ze światem był w stanie pęknąć głowę podstawowego zarażonego ale aby wybranie hard zmniejszało ilość apteczek abym postać dostawała większe hity co miało by sens
A w takim cp2077 nie dodawało przeciwnika zdrowia i obrażeń ale dawało im leprze taktyki jak pokonać gracza choć tam fabularnie może mieć to sens a w takich skradankach aby przeciwnicy nie mieli amnezji bo zniknęliśmy im z oczu na jakiś czas
Ja bucky o'hare na nes przechodziłem chłopakom w salonach gier
7:11😂😂
Young Thug na miniaturce beka XD
Ten Young Thug na miniaturce 😂
Piękne xd
To o czym mowa to
Easy to play hard to master
Dobrym pomysłem byłoby wstawienie odnośnika do filmu o Soulslikach, gdy o tym wspominasz, żeby można było szybko przejść do tamtego materiału 😉
Oprócz poziomów trudności w grach to duże znaczenie ma sterowanie.
Odpalcie Tomb Raider na PSX i grajcie na krzyżaku.
Digger's na Amigę CD32 niegdyś ograłem na padzie. Koszmarne sterowanie.
Kiedyś się grało w Wolfenstein czy Dooma z 1993 roku na klawiaturze tylko. Na myszce i klawiaturze zupełnie inna sprawa.
Cannon Fodder,nie dziękuję. Skończyłem grę na poziomach zimowych. Nie lubię gier gdzie decydującym ogniwem jest szczęście. Możesz uważać jak tylko potrafisz a koniec końców odłamek dachu wykończy Ci drużynę.
ludzie narzekają na stare Tomb Raidery i ich sterowanie, ale za to jest ono precyzyjne - po poznaniu zasad gry i sterowania będziemy mogli w większości przypadków wiedzieć kiedy nie wykonywać skoków albo gdzie się dostać bez współczesnych oznaczeń farbą/światłem
No właśnie jak gram w pierwsze tr, to tylko na krzyżaku. Na analogu gra jest dla mnie noegrywalna.
Pierwsze tr uczą cierpliwości i patrzenia pod nogi. Pamiętam jak grałem w nie pierwszy raz w latach 90. Byłem przyzwyczajony do radosnego parcia do przodu, a tu trzeba było robić ostrzeżenie każdy krok.
Ale czy przypadkowe "mashowanie buttonów" to rzeczywiście granie? Dla mnie granie w grę to wykonywanie czynności świadomie, oczekując konkretnych wyników na ekranie. Niski próg wejscia to mają gry z serii NFS, Flatout lub platformówki.
Były takie postacie w bijatykach, jeden guzior i na normalu cały etap do bossa razem z nim przeszedłeś. Ale reszta postaci to już mega problem aby poznać słabe i mocne strony aby ukończyć tą postacią tryb story czy arcade. Nie mówiąc o combosach i taktyce. Ale na tym polega ta cała mechanika "Łatwe do nauczenia, ciężkie w opanowaniu do perfekcji" A co do ciekawych ukrytych mechanik jest jeszcze tzw mechanika "gumki recepturki". Gdzie w zależności jak ci idzie gra podnosi poziom trudności albo go obniża, nie jest to jawne skalowanie. Najczęściej było spotykane w wyścigówkach i innych podobnych grach.
@@ned3and Znam mechanizmy, o których wspominasz. W przypadku bijatyk na niższym poziomie trudności rzeczywiście można było się pobawić ale cały czas twierdzę, że nie było to granie. Niski próg wejścia zależy od mechaniki gry. Przykładowo w takie Baldurs Gate grały osoby nie mające pojęcia o AD&D i jego zasadach. Gra była na tyle dobrze skonstruowana, że była prosta w odbiorze.
@@rutraxwejik9940zatem co to jest granie? Wiem co masz na myśli ale osoba,która wciska sobie guziki w bijatykach w ten sposób odczuwa przyjemność z grania. Nie każdy chce tracić czas na poznawanie technik i udoskonalania umiejętności,bo bądź co bądź grając przegrywamy czas.
Także granie dla każdego oznacza coś innego.
Chłopie Ryslaw to ogrywał całego Ricka a nie ten kawałek co Ty z Commodore
jakim cudem film dodany minutę temu ma już prawie 40 wyświetleń :D
Patroni.
No nie mogę. Sorry Krzychu. Tematy na odcinki dobieracie świetne, ale zbyt często łapię się na myśli "co ten Bart pi****li?". Jego tańczące metafory i dziwne zboczenia z tematu uniemożliwiają mi czerpać przyjemność z waszego podcastu
Ale ten typ po lewej błaznuje z tym progiem wejścia. Nrgeek powinien był mu to szybko wytłumaczyć i uciąć temat. Chociaż z drugiej strony wytłumaczył mu a ten dalej błaznował. Czy on w ogóle wie czym jest "wejście"? Wejście jest na początku a ten klepie o uczeniu się gry. Gratuluję nrgeekowi cierpliwości do błazna. Pora zmienić rozmówcę, bo ten po lewej jest niezbyt rozgarnięty.
Krzysztof Antkowiak e, Mietek Szcześniak lepszy 👍
Czekam arz Panowie opowiedzą o dreamcas'cie
ja ciagle myślałem że to ze mną jest cos nie tak, ale jak odpaliłem stare residenty albo sporotem gothica to jednak te nowe gry, typu Horizony, Assasyny god of wary to zwykłe szroty robione na jedno kopyto które dostaje wysokie oceny nie wiedziec czemu i potem gamedev tak wyglada
Dostają wysokie oceny bo na to zasługują gdyby nie były dobre to by tak nie było. Ale trzeba mieć dobry gust by to zrozumieć a tobie tego najwyraźniej brakuje co widać po tym że uważasz te gry które podałeś za szroty.
@@gok277 bierzesz za pewnik że wszyscy recenzenci dzisiaj to jacys nadludzie i sie nie mylą? Stawiasz ich wyżej od siebie i własnego mózgu? Może mają juz bagno we głowach, że mogą im napierdalac co roku tymi samymi grami wydmuszkami a Ci juz nawet nie myślą zbytnio tylko walą 10/10 bo w sumie to jest to samo co wcześniej ale wiecej i lepiej xD TO JEST CIAGLE TO SAMO, to ze wiekszosci sie podoba nie znaczy ze to są gówna robione tylko dlatego ze sie opłaca a do tego są debile co przeliczają godziny na złotówki xD
@@ertert9121a ty patrzysz na gry z perspektywy nostalgii
@@elvenoormg5919 ostatnio pierwszy raz grałem w resident evil 2, teraz w 7 i są to najlepsze gry w jakie grałem przez ostatnie LATA, wiec nie pierdol jak mnie nie znasz ;D
A co niby było dobrego w tym Gothiku? Sterowanie tak koślawe e na zachodzie gra została totalnie olana, a tylko w Polsce przez ,,polski dubling'' ma status nie wiadomo jakiego klasyka? Litości, to że Sony robi gry na jedną modłę (choć i tak mniej niż ubiSoft) nie znaczy że ,,kurła kiedyś to było'', bo i teraz i wtedy były dobre gry tylko trzeba wyjść z mainstreamu
Dla każdej osoby, która zarzuca Bartowi, że nie rozumie czym jest próg wejścia, polecam odpalić np. takiego tekkena 7 i zagrać mecz online lub z kimś doświadczonym. Równie dobrze będziecie mogli odłożyć pada, bo z nim czy bez będziecie tylko tłem dla waszego przeciwnika. Kompletnie nie będziecie mieli pojęcia, dlaczego przegrywacie i co musicie zrobić, żeby chociaż mieć cień szansy na wygraną. Nawet jak przejdziecie najpierw tryb single player niczego to nie zmieni. Aby zbliżyć się do poziomu przeciętnego gracza bijatyk, będziecie musieli od zera włożyć ogrom pracy na poznanie mechanik, jakie występują w danej grze.
No i co to ma wspólnego z progiem wejścia?
Czyli też nie masz pojęcia czym jest próg wejścia.
Próg wejścia - poziom wymagany do rozpoczęcia gry.
Jako próg wejścia podajesz walkę z zaawansowanym graczem, w trybie online, jako wwjście w grę? To jest tak głupie że aż żałosne.
@@ologracz1110 Czyli rozumiem jak grasz w CS'a, apexa, fortnite czy lola to offline, w ogole nie masz parcia na to zeby pograc online przeciwko innym graczom.
@@mikolajwu o czym bredzisz człowieku?
Tak jak moi przedmówcy napisali - wiesz tyle co zjesz. W szachy też każdy może nauczyć się grać w jedno popołudnie i robić sobie turnieje z kolegami, również początkującymi. Ale jak podejdzie do profesjonalisty to stwierdzi, że równie dobrze może rzucać kostką bo tamten przewiduje każdy jego ruch. I co? Szachy mają według ciebie taki kosmiczny próg wejścia? KAŻDĄ grę można rozłożyć na poziom podstawowy i zaawansowany, problem jest tylko kiedy ten podstawowy wymaga niewiadomo jakiego rozpracowywania aby w ogóle zrobić cokolwiek.
Ja bym dodał, że z równie koszmarnym intro
Jestem zdania że nie powinno być wyboru poziomu trudności, są gry które tego nie mają
Właśnie powinien być, żeby każdy mógł wybrać odpowiedni dla siebie poziom. 😅
Ja powiem tak...
Pokochalem Cie NrGeeku za co innego iz teraz robisz, coraz mniej ogladam, ale rozumiem ze idziesz pod wyswietlenia, byle bylo, byle gadac, gawiedzi sie bedzie podobac. Ale od korzeni odszedles bardzo :/ Stracilem 25minut zycia bo tyle obejrzalem :/
Idzie pod wyświetlenia robiąc podcasty których wyświetlenia to ułamek tego co miał na crapach? Dziwna logika
A co ma robić cały czas ten sam content? Dziecinne crapy które już dawno straciły smak? (widać że sam Geek sie już nimi zmęczył.) Każdy kiedyś dojrzewa i żeby zyskać nową widownie trzeba ewoluować i zmieniać swój styl. Inaczej zostajesz w tyle i upadasz na dno niczym np. Rojo. Od lat nagrywa to samo (Let's Playe) i strasznie mu spadły wyświetlenia.
Każda gra jest łatwa jeśli jesteś wystarczająco inteligenty. Domaganie się łatwego poziomu jest oznaką niskiego ilorazu inteligencji. Ponieważ brakuje ci zdolności do zrozumienia co wykonujesz źle, albo zaakceptowania że coś jest ponad twoje siły i jest awykonalne. W oby przypadkach trwonisz siły.
A tam. Na łatwym poziomie trudności możesz się po prostu uczyć. Np. Street Fighter IV. Na początku grałem na łatwym, aż nauczyłem się mechaniki, wszystkich kombosów etc.i teraz na spokojnie przechodzę tę grę na najtrudniejszym poziomie. Więc dla mnie to jest w porządku. Nie zderzam się od razu ze ścianą w grze, ale gra pozwala mi na rozwój, uczenie się. Tak więc dla mnie jest ok.
Nie mierz innych swoją miarą, nie zawsze tak jest. Czasem po prostu chcesz cieszyć się grą bez frustracji i siłowania się z grą. Chcesz po prostu sobie odpocząć, siekać wrogów, budować bazę i tworzyć armię, rozwiązywać zagadki z delikatnym systemem podpowiedzi itd. I nie jest to nic złego. ZAWSZE powinien być wybór poziomu trudności oraz możliwość jego zmiany. Poza tym, nieraz gra jest trudna, bo jest źle zaprojektowana, nieintuicyjna, toporna, niewygodna. Nie ma tu nic z wyzwania, a bardziej z frustrująco niesprawiedliwego gameplayu.
@@elvenoormg5919 To graj w gry które na to pozwalają.
@@kudus9235 Street Fighter polega na walce z żywym przeciwnikiem. Do nauki jest samouczek.
No dobrze a co powiesz na percepcje postrzegania i zdolności manualne, które u każdego z nas są indywidualne tak jak inteligencja? Możesz byc super inteligentnym człowiekiem ale miec obniżone inne cechy i przez to gry stają się trudne i odwrotnie, możesz byc młotkiem totalnym ale oko i ręke prędkie przez co dane produkcje będą łatwe w przyswojeniu, odbiorze i wykonaniu. To o czym piszesz nie jest wcale takie zero jedynkowe bo pomiędzy zrozumieniem a wykonaniem jest też przetworzenie danych informacji. Następnie, nie w każdym tytule czujemy się dobrze i fajnie to definiuje młode pojęcie takie jak " immersyjność " łamane przez " Immersja ". Innymi słowy, nie każda gra nam się podoba i posysamy w nią dlatego, ze jej nie lubimy a nie dlatego, że jesteśmy ograniczeni i nie łapiemy o co chodzi. Poza tym, gry dla zdecydowanej większości graczy to nic więcej jak tylko rozrywka, odskocznia od rzeczywistosci i problemów oraz obowiązków dnia codziennego. Zatem mało kto po pracy, szkole czy uczelni, mając dziesiątki innych spraw na głowie, prowadząc życie rodzinne chce bez reszty poświęcac się tytułowi wymagającemu jak świeżo poznana dziewczyna. Nie wiem w jakim środowisku się obracasz, być może jestes w tym promilu graczy zawodowych, którzy z tego zyją i muszą byc best of the best wśród the best of the best ale ja od prawie 40 lat jak gram nie słyszałem lub nie pamiętam bym słyszał od jakiegokolwiek gracza, by rozrywka która gdzieś tam żyje obok nas była wymierną intelektu. Bo intelektualnie spełniamy się budując swoje jestestwo w świecie realnym, w którym nie ma " save/load/restart/easy/medium/hard/quit ". Tytułem końca, określając się mianem inteligentnego bo ogarniasz jakąś gre jest strasznie na wyrost i ociera się o próżność bo pamiętaj, że w gruncie rzeczy jestes tylko odbiorcą a nie twórcą. Inteligentnym to ja moge nazwac kolesia, który przyczynił się do powstania danej gry a nie kolesia, który ją ograł.
Nrgeeku zmień rozmówce, zaniża miodność Twoich filmów...
To nie oglądaj jak ci się coś nie podoba.
@@gok277 pytałem cie o zdanie?
@@KapralRacica może jakieś konkrety, dlaczego Bartek ci się nie podoba?
@@elvenoormg5919 Nie jesteś adresatem mojej wypowiedzi, ale ok kilka punktów mogę Ci podać:
1. Wypowiedzi są mało merytoryczne.
2. Nie wnosi nic nowego do tematów.
3. Miota się w wypowiedziach.
4. Gdyby nie geek, to kompletnie nic w temacie bym się nie dowiedział.
Oglądałem wszystkie Gralogi, i jest to podsumowanie tego co widzę i słyszę.
@@KapralRacicaa pierniczysz. Dobrze się uzupełniają. Coś czepialski jesteś Mariusz