Mezun senemdeyim, kendimi herkesten, negatif enerjiden, moodumu düşüren insan, geçmiş, olaylardan uzaklaştırdığım bir anda bu podcast şifa gibi geldi🦋💙
Mezuna kalmış ve derece isteyen bir öğrenciyim, iki gün önce terapistime sosyalleşemiyorum çevremde kimse yok dışarı çıkıp vakit geçiremiyorum kafamı dağıtacak bir şey yapamıyorum demiştim o da bana yalnız kalmak kendinle baş başa kalabilmek normal zamanlarda belki düşünemediğimiz şeyleri düşünmeyi, farkına varamadığımız şeylere ışık tutmamızı sağlayabilir demişti bende bu hafta bir kafeye gidip tek başıma oturacağım kendimle vakit geçirmeyi öğreneceğim çünkü hayatta hep yanımızda biri olmayacak gün gelecek sevdiğimiz insanlar ,ailemiz gidecek.
şey tam olarak aynı durumdayız benim de bu süreçte yks hakkında ya da genel olarak sohbet edebileceğim insanlar yok eğer sana da iyi gelecekse tanışıp konuşabiliriz🙃
Yakın zamanda hayatımda en değer verdiğim insanlardan birini çıkardım. Sağlık sorunları, maddi ve manevi problemler yaşarken asla yanımda olmayan, doğum günümü bile kutlamayan ama bunları ona dile getirdiğimde unutmuşum diye geçiştiren kişiye içimi döküp bitirdim arkadaşlığımızı. O dönemden beri kendime odaklandım kendi seçtiğim yalnızlıkla çok mutluyum ve hayatımdaki çoğu sorun iyileşti🩷
yalnız ve bos hissedenler varsa eminim bir süre sonra buna alısacaksınız ve size cok güzel gelmeye baslayacakkk yeter ki yalnızken kendinizi gelistirmek icin bir seyler yapın ve hedefleriniz olsun. suan mezun senemdeyim ve önceden yalnız olmaktan korkardım üzülürdüm tek cocugum zaten, ama suan dısarı cıkasım gelmiyor gerekmedikce ve evde cok güzel vakit geciriyorum kendimi that girl gibi hissediyorum, hicbir arkadasa sevgiliye ihtiyacım yok kendime yetebilmek cok güzel.
Kendine alisabilmen cok guzel ve değerli bunun yaninda her seyin dozu güzel.Dedigin seyleri hisseden ve yasayan bir insan olarak buna cok alismamani tavsiye ederim. Zamaninin hepsini kendine verdigin ebir sure sonra alisiop baska bir seye zaman vermek istemiyorsun zaman kaybı gibi geliyor.
sare yaşadığın şeyleri ben de kendi hayatımdakilere benzettim ben de 17 yaşımda depresyondayken 19 yaşım çok iyi geçti şu anda da 20 yaşımdayım. Söylediklerine, tavsiyelerine kalpten katılıyorummm 🥰🥰
Bunu dinlerken kyk odamdayım ve bilmediğim bir şehirdeyim yalnızlığı iliklerime kadar yaşıyorum ailemden ayrılmak çok zordu bugün 3 günüm ve hala alışamıyorum yalnız olmakta kendi tercihim açıkçası hem yalnız olmak istiyorum oluncada üzülüyorum ne yapıcağımıda bilmiyorum uzakta okumak zor ailesine bağlı olanlar için
inan ilk başlarda aileden uzakta olmak çok zor geliyor ben de ilk günlerimde hep ağlardım, ilk yurda yerleştiğimde her haftasonu eve gideceğim diye tuttururdum ama zamanla alışıyorsun. olabildiğince arkadaş edinmeye ve sosyalleşmeye çalış inanılmaz kafan dağılıyor ve sürece alışıyorsun. ayrıca oradaki herkes senin gibi tek başına ailesini bırakıp gelmiş hepinizin birbirine ihtiyacı var bir bakıma zamanla birbirinize aile oluyorsunuz
Yurtta tek kaldığım ve ailemin beni o şehirde bırakıp gittiği günlerde odamda ağlayıp duruyordum. Kalktım, yüzümü yıkadım ve o kalabalık kız grubunun arasına daldım. Üni biteli 10 küsür sene oluyor ve hala sürekli görüştüğüm dostlarım onlar. Aile yanında olmayınca, arkadaşların ailen gibi oluyor. Çok değerli, çok güzel seneler. Kendini kalabalığa at ve insanlarla konuş, gül, eğlen. Tek tavsiyemdir.
Benim de böyle bir dönemim olmuştu ve böyle hisseden tek kişi benim diye düşünüyordum. Ama herkesin böyle şeylerden geçtiğini bilmek şu an bile gerçekten çok rahatlatıcı. Eğer böyle şeyler yaşıyorsanız bunların hepsi geçiyor ve bu dönemi atlattıktan sonra çok daha güçlü ve daha samimi ilişkiler kuruyorsunuz otomatikman.Çoook güzel bir vidyo olmuş💕💕
Küçükken bilge ve cömert İngiliz dadım bay Tobby, Schopenhauer'den alıntılayarak demişti ki: "Someone who befriends loneliness, even comes to love it, has discovered a vein of gold." Yani: 'Yalnızlıkla dost olan, hatta onu seven birisi, bir altın damarı bulmuştur.''
Sarecim ama söyle bir şey var.İstenilerek yapılan yalnızlık ve istemsizce olan yalnızlık.Birincisi,sınav senesi gibi önemli zamanlarda kendi isteğinle yaptığın sonra istediğinde tekrardan sosyalleşebileceğin yalnızlıktır.İkincisi ise sen arkadaş olmak istesen de asla sosyalleşememek,hayatında insan biriktirememektir ve bu dünyanın en kötü şeylerinden biri.Ağlarken gözümüzden gözyaşı akma sebebi insan sosyal bir varlıktır ve içindeki üzüntüsünü dış dünyaya yansıtmak ister.Yani istediğiniz kadar kendi asosyalliğinizden kaçmaya çalışın bir yerde patlayacaksınız.İstediğin kadar başarın paran olsun sana hayatında iyi insan biriktirememiş olursan bir hiçsin.Ölürken hiç biriniz diplomanızı veya başarı belgenizi istemeyeceksiniz,sevdiklerinizle olmayı isteyeceksiniz🥲
Sare, çok yorgunum. 4 senedir istediğim kariyer hayatı için çabalıyorum ama istediğim üniversiteyi kazanamıyorum, istemediğim bir bölümden mezun oldum, elimden gelen her imkanı kullanmaya çalışıyorum ama içten içe çok yorgunum, isteksizim, keyifsizim. Bir kere içime olgunlaşmanın, gerçeği fark etmenin huzursuzluğu oturdu, daha 21 yaşındayım, geçmiyor. Öyle içimi dökmek istedim, videolarını seni çok iyi anlayarak ve severek izliyorum. ❤
@@Nur-wl9gn Şu anda biraz daha iyi hissediyorum, sebebi de kendime yeni bir yol çizmem. Siz de henüz çok gençsiniz, bence umudumuzu hemen yitirmemeliyiz. Sevdiğiniz ne varsa, hobilerinize yönelin, ben yeni bir hesap açtım yeni bir başlangıç yapma kararı aldım, yapmak istediğim her şeyi yapmaya başlamak için. Elimdeki imkanları kullanacağım, size de tavsiye ederim çok iyi geliyor.
İlkokuldan lise sona kadar hafiften başlayıp en şiddetlisine kadar zorbalığa maruz kalmış biri olarak şunu söyleyebilirim ki hayatımın hiç beklemediğim döneminde arkadaş grubum oldu 11-12 kişiydik o zaman in aşırı kusursuzdu benim gözümde aradan 3 yıl ya geçti ya geçmedi o 12 kişilik grup tam anlamıyla dağıldı farklı arkadaş gruplarına dahil oldular ya da kendi içlerinde uyumsuzluk yaşadıkları için gittiler bilmiyorum ama bu durum bana çok şey kattı yalnızdım ve hayatıma o 12 kişi girdi ve yine birden çıktı hiçbirisiyle de eskiden olduğum samimiyette değilim ama fotoğraflara eski anlarla dolu videolara bakınca o halimi özlüyorum tabiki gerçek mutluluk hissine özlem duyuyorum..Şuanki hayatım tamamen kurulu düzenim doğrultusunda geçiyor bir günümü dolu dolu geçirip diğer gün de kafamı resetleyip dizi film pijama da yapabiliyorum haftamın 7 gününü dolu dolu koşuşturmaca dışarıda da geçirebiliyorum.Yalnızlığın tanımını tam manasıyla öğrendiğinizde şuanki yaşınızdasınız emin olun ben arada arkadaşlık kurduğum insanları da yalnızlığımı da çok sevip benimsediğimi fark ettim ve kendimi yarın akşam yemeğe çıkaracağım mesela..Ertesi gün de edebiyat grubundan tanıştığım kızlarla tiyatroya gideceğim.Hayat böyleymiş ve ben her anıma aşığım kendinizi en dipte hissettiğinizde anlıyorsunuz en yukarıda olduğunuzda neler olacağını..İçimi dökmek istedim buraya kadar okuyanlarınız varsa teşekkür ederim ve büyük bir teşekkür de sana Sare çünkü kendi içimdeki ışığın kaynağını fark etmemde senin de büyük rolün var🥹♥️🌸💌
ben bu durumu aşmış yıllar içinde kendi kendine eğlenebilen yalnızlığından mutlu olan pozitif bir yöne çevirdim bu durumu alışınca o kadar rahat geliyor ki kaos insanlar insanların saçma davranış ve görüşleri o kadar umurunuzda olmuyor ki ve kendinize saygı duymaya başlayınca kimseye taviz vermemeye başlıyorsunuz bu hayatımda aldığım en doğru kararlardan birisiydi uzun bir süreç evet ama atlatınca kendinizi tanıyınca her şey çok daha güzel çok daha olumlu olmaya başlıyor.
suan da tam olarak bu dönemden geçiyorum ne arkadaslarimla konusasim var ne dısari çıkıp gezesim var ne tiktok izleyesim ne bi dizi izleyesim kısacasi hiçbir sey yapasim yok depresyonda gibiyim ve gerçekten kötü hissediyorum, hiçbir sey istemiyorum hiçbir sekilde mutlu olmuyorum
Çok yalnız hissettiğim dönemlerim oldu, bu süreçleri hep değerlendirdim insan çevresindeki insanların ortalaması oluyor ama çevresinde az insan olunca kendine yaptığı yatırımlar oluyor, bu sürece başladığımda yemek yapmaya başladım birçok yemeği öğrendim, kod yazmayı öğrendim, android kodladım, kitaplar okudum, koşu yürüyüş yapmaya başladım, bazılarını devam ettm bazılarını bıraktım, italyanca öğrenmeye çalışyorum, İngilizce günlük tutmaya başladım, yalnızlık o kadar değerli ki çokta yakın olmayacağım birçok arkadas gruplarından kendimi soyutladım onların basit dertlerini günlük olarak hayatıma entegre etmedim ve bugün 24 yaşımın sonuna doğru hayatımdan gerçekten keyif alıyorum
Sare safe place'sin gerçekten o kadar haklısın ki Yalnızlık ve kimsesizlik arasındaki farkı anlamak bence güzel bir şey aksi halde düşünceler peşini bırakmıyor. 19 yaşındayım sınava hazırlanıyorum ve kursun ilk zamanları güzel bir arkadaşlık kurmama rağmen bazı şeyler ters gitti videoda da bahsettiğin gibi rahatsız olduğum bir konuyu kişisine ilettim ancak beklediğim bir tepki alamadım sonrasında konuşmadık diğerlerinden de uzaklaştık ve onların benim hayatımda geçici insanlar olduğunu anladım. yalnız kaldığım için değil de kötü hissettirildiğim için çok kez moralimi bozdum. sonrasında şunu fark ettim ilk okuldan sonraki arkadaşlık ilişkilerimde farklı ya da aynı sebeplerden bir sorun çıkıyor kendimi sorguluyorum acaba bende mi sıkıntı var çünkü kimseye kötülük yapmıyorum yalan konuşmuyorum aklınıza gelebilecek ne varsa ama sonrasında böyle durumları şu an yaşıyorum da ileride daha iyileri karşıma çıkacak bunlardan da bi ders çıkarıp önüme bakıyorum diyorum. Yani uzun lafın kısası şu hayatta hep yalnızız annemiz babamız evet bizimle onlarla da yollarımız bir yere kadar ayrılıyor gün sonunda tek başımıza kalıyoruz o yüzden hayatımızın belli dönemlerinde bizimle olup olmayacağı belli olamayan insanlar için kendimizi üzmemize gerek yok kimsesizlik değil bu, kendi kendine vakit geçirmek, kendi kendine yetebilmek. tek başıma bir şey yaptığımda misal yemek yemek, video izlemek gibi keyif alıyorum önemli olan kendi mutluluğumuz.
Şu an böyle bi dönemdeyim yaklaşık 2 yıldır bu şekilde gidiyor ruhsal çöküntü değil çöktüm yani hani arkadaşlık kavramına artık inanan birisi değilim belki suç bende olabilir kendimi soyutlama vs ama kendimi soyutlamak istemediğim atılgan olduğum zamanlarda insanların pek umrunda olmuyordum ne yaparsam yapayım bir şekilde benle olan ilişkilerini sonlandırıyorlardı tek taraflı ilişki çabasında olmak da yorucu oluyordu durumu kabullenmek zorunda kaldım ve evet yalnızım gerçekten kimse yok beni dünyaya getiren insanlar hariç durumu iyiye çevirmek için de gerçekten iyi bir ruh haline gelmek için de ekstra bi çaba gerekiyor 😃
Konuşma güzeldi doğruları söylüyo Yanlızlık tek çocuk olup kardeşi olmayanlar için daha problem oluyo tek çocuklar arkadaşlarına daha düşgün oluyo fedakar oluyorlar yakın yaşta kardeşi veya kardeşleri olan birde kafa dengi ise pek te arkadaşa ihtiyaç duymuyorlar
Geçen sene tamda bahsettiğin dönemdeydim hiçkimseyle konuşmuyordum,konuşmaya calısanları reddediyordum,yardım etmek isteyenleri reddediyordum.İçime kapanmıştım,soyutlamıştım kendimi
şu an tam olarak bu durumdayım,kimse de beni anlamak istemiyor diye düşünüyorum ve kendim de içinden çıkabilecek bi durumda değilim aslında burada olduğumda hiç böyle bir hayatım olacağını hayal etmemiştim herkes rahat ve iyi durumda olduğumu düşünüyor ama hiç burada mutlu olmadığımı bilmiyorlar bilseler de umurlarında olmuyor çünkü ben bile kendimin umrunda değil
arkadaşlar yerleşememiştim çok farklı şeyler oldu hayatimda 2 ayda mahvoldum diyebilirim samsunu kazandım bunu sizinle paylaşmak istedim sarem sana da teşekkür ederim❤
Okulumun son senesi onca ay birlikte zaman geçirdiğim arkadaş grubum benimle aralarını bozup gruptan dışladılar yalnız kaldım diye üzülüyordum tam karşıma bu video çıktı şuan daha huzurlu hissediyorum
2:27 6. Siniftan beri hayatim gercekten yolunda gitmemeye basladi.Ve lisede de bu surec devam etti zaten koronay birlikte gercekten kotu zamankar yasadim. Daha once altta kalan cikmayi bekleyen her sey henuz daha cok kotu travmalar yasamama ragmen(bu birini kaybetmek veya kaza tarzi ciddi travmalardan sonra daha cok olan bir sey cunku) yuzeye cikmisti. 11. Sinifta yazin psikologa gittigim için daha iyi gibiydim ama bu sefer sinav geliyordu ve benim hicbir hedefim yoktu. Hedefim olmadan calisamazdim o zaman sinavi amac yapardim tipki 8. Sinifta oldugu ve sonra olarak depresyona girdigim gibi tekrar depresyona girmekten korktum. Çünkü hala yalnizdim. Hala kafama uyan gercekten gencligi yasadigimi hissettigim berbaber sacmaladigim ama ayni zamanda ahlakli insanlarin surekli arakasindan konusmayan ve hir gayeleri olan insanlari bulamamistim. Zaten sosyal anksiyetyle de bogustugum için bircok olayda yanlis anlasiliyordum. Cunku bi anda asiei disa dönük gibi olup sonra velli bir sure (aylar) icime kapaniyodum ve insanlar garipsiyodum. Adim sinsiye fln çıkmıştı ne alakaysa yani mimiklerini asiri belli eden bi insanimdir asla saklayamam hislerimi. Ve 12 de daha da yalnizlastim cunku gittigim okul zaten nitelikli okul oldugu ve fen lisesi duzeyinde oldugu için herkes haril haril ders calisiyodu. Ve cok hirsliydilar. 1 sene de mezuna kaldim calisabilecek miyim diye. Ailem zaten cok derin yalniz hissettmemin en buyuk sebebi.Uzun lafin kisasi bu soylemler gercekten ici cok bos seyler. Buna gore benim su an hayatimi fln yasamam gerekiyodu ama su an yuetta kaliyorum ve hala sorunlar yasiyorum bir yere ait hissedememk ve sanki bir grupta olmak icin kendim olmak degil kendimi onlara uydurmak zorunda hissetmek konusunda. Ben kendim olmayi sectim ve su an cok yakin oldugum neredeyse kimse yok. Ozel okulda burslu okuyorum ve okulumdaki cogu insan ayni sehirden bu yuzden az cok cevreleri var. Okulum yurdum arasi cok uzak bu yuzden okuldan cikip suraya buraya gidelim denilemiyor çünkü en az 2 .30 uzaklikta oluyo islek yerler. Yani bence o 7 yillik sureyi coktan doldurdum ama gordugunuz gibi.inanabilirsiniz belki ama kimse sen cok sikinti cektin artik rahata er falan demiyor bu hayatta bunlari cogunlukla siz mumkun kiliyorsunuz. Yaotiginiz secimler , kacindiginiz her sey kendi ic sesinizi dinlememe vs gibi seylerin sonucu olarak.
Selam, buraya biraz içimi dökmek istedim, bu yıl benim üniversitede ilk yılım, şehrimden çok uzak olmasada farklı bir şehire geldim. Sanırım bu şehre gelmeden önce hayatımda inanılmaz değişiklikler, yenilikler, güzellikler olcağını düşündüğüm, şu maraton hayatımdan kurtulcağım için çok heyecanlı bir şekilde geldim. Belki de beklemtilerim yüksek olduğu için şuan bunları yaşıyorum. Ben normalde çok sosyal enerjis yüksek hiç tanımadığı mahalledeki hiç tanımadığı esnaflarla bile 5 dakikada tanışıp kaynaşabilcek bir kızdım aynı zamanda yalnız başıma bir şeyler yapmaktan da çok keyif alırdım. Fakat buraya geldiğimden beri sanırım yalnızlığı bu sefer kendim değilde mecburi bir şekilde yaşadığım için çok kötü hissediyorum. Burada yeni insanlarla tanışmaya çalışıyorum ve çoğu tanıştığım insanla ya eğlence anlayışımız ya kafa yapımız uyuşmuyor (uyuşanlarda benimle arkadaş olmak için istekli gibi görünmüyor) artık sürekli yeni insanlarla tanışmak için benim adım atmamdan da sıkıldım ve artık kimseyle tanışmak için bir çabaya bile girmiyorum. Genelde benimle tanışmak için yanıma gelen kişilerde erkek oluyor ve ilk başta arkadaşca davransalarda sonradan hep flörtlüğe kaymaya çalışıyorlar bu yüzden onlarla olan arkadaşlığımıda kesmek zorunda kalıyorum. Vize haftasından sonra herkes şehrine döndü ben ise bu yalnız kalmayı güzel değerlendirebilceğimi şehri keşfedebilceğimi düşündüğüm için şehrime gitmedim ve bir hafta tamamen yapayalnız bir şekilde kaldım artık sürekli yalnız takılmaktan keyif almadığım için açıkcası şehri keşfetmeye bile çıkmadım. Artık ne yapcağımı gerçekten bilmiyorum ama keyfi olmayan yalnızlık gerçekten zormuş
Sare tamda böyle bır durumdayım ve her zaman seni izleyip motive oluyorum gerçekten hayatım boyunca bana bişeyler katan nadir insanlardansın seviliyosun 🤍
benim babam asker, 10 yıldır yaşadığım şehirden bilmediğim bi şehrin bilmediğim bi ilçesine taşındım. liseden yeni mezun oldum. direkt konuya gireyim. ben arkadaşlarıma, yaşadığım yere, geçmişe, anılara fazlasıyla bağımlı bi insanımdır, en yakın kız arkadaşım vardı 3 yıllık. son sene sınav senemiz olduğu için çok görüşemedik. o benden daha yakın arkadaşlar buldu kendine ama bakın, ciddi söylüyorum ki onu kötü yola sokacağından emin olduğum tipte arkadaşlar. onu onun dışında liseden 3 tane çok yakın olduğum erkek arkadaşlarım vardı, erkek arkadaşlarımın ortak bi arkadaşıyla tanıştım. pek ısınmadılar bu ilişkiye farklı sebeplerden ötürü. o yüzden görüşmeyi kestiler benimle. sevglimle ise 5 aydır sevgiliyiz. 2 ay her gün yan yanaydık. 3 aydır uzak mesafeyiz. o üniversiteye gitti, ben mezuna kaldım. keşke bunlarla sınırlı kalsa her şey. balo günü kimse benimle konuşmadı. taşınacağımı da biliyolardı. 4 yıldır yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği arkadaşlarım bi alo bile demedi, gitmeden görüşelim demedi. onun dışında 7 yıllık arkadaşım vardı 2 tane. ortaokul arkadaşlarım. taşınmadan 1 gün önce onlarla karşılaştık. taşınacağımdan haberleri vardı ama onlar da o ana kadar hiç arayıp sormadı, görüşelim demedi. ben yarın gidiyorum dedim. ona rağmen ondan sonra ne bi mesaj attılar, ne de arayıp sordular. 7 senelik arkadaş diyorum ya. aradan biraz zaman geçtikten sonra öğrendim ki o gün en yakın arkadaşımla buluşmaya giidiyolarmış. iki taraf da taşınacağımı bildikleri halde beni çağırmamışlar. çok hayal kırıklığına uğradım. hepsine çok bağlıydım. şu anda sevgilim başka bi şehirde üniversite okuyor. ben hiç bilmediğim bi yerde ders çalışıyorum. arkadaşım yok. yalnızım. ayrıca babam askeri görevde. yalnız kalmayı hep seven bi insandım ama artık nefret etmeye başladım.
Ben 16 yasindayım çok fazla arkadaşım vardı ama bira nda hepsi bana mesafe koydu bazılarının neden mesafe koyduklarını bile bilmiyorum ve yanlızım beni bugün aydinlatigin ve istediğim o motivasyonu verdiğin için teşekkür ediyorum ❤
Sare öncelikle seni çok seviyorum bu viedonu izlemeden önce de kendimi en çok yalnız daha iyi hisseden kısaca kendimle takılmayı seven bir insanım bu asosyal bir insan olduğum için asla değil ama bu aralar yalnızlık bana yaramıyordu ters gidiyordu birşeyler sonra bu viedonu izledim söylediğin ve benim unuttuğum bazı şeyleri farkettim bana iyi hissettirdin hep öyle yapıyorsun 💖
Asla adım atmam canları cehenneme o insanlardan tamamen uzak kalmak daha doğru kişilere yönelmek en güzeli sizi görmek istemeyene beni gör diye zırlamanın anlamı olmuyor denendi
Gecen gun cok yanliz oldugumu hissettim ben ucuncu kere yks ye hazirlanma karari qldim birakin cevremde hazirlanan arkadasimi okulu bitirenler var ve benim hic en yakinim dedigim kimse yok yanlizim gerçekten hemde cok cevremdeki kimse kalmadi kimsem yok sevdigim biri vardi ve o aklimda bitmemisti yanlizligimi hissettigim gun onunda bitirdigim bir davranisiyla karsilastim ve bitti ztn yokdu platonikdim vd gerçekten cok yanlizim kendime yanlizligimi arti yone ceviricek bi duzen olusturdum subatin 1 inde bunlarin hepsini ve tum hedeflerimi gerckelestirmis olucak soz veriyorum kendime
dost sandıgım her seyım dedıgım ınsanların hepsını kaybettıgım ve kendımı yalnızlıgın dıbınde hıssettıgım bı sene oldu bu sene, ozellıkle son aylarda canımdan cok sevdıgım herkesı kaybettım dun de ugruna yapmadıgım sey kalmayan kızı kaybettım ona cok daha buyuk hatalar yapanları affedıp kendı dogrumu yanlıs gordugu ıcın -kı zaten yanlıs olsa bıle buyuk ve abartılacak bı konu degıldı- aramıza soğukluk soktu ve sankı bı yıl once bu zamanlar birbirimizi seven bız degılmısız gıbı gelıyor, su an cevremde olan hıc kımseyı dogru olarak dusunmuyorum dokunsalar aglıyorum, kendımı kalabalıgın ıcınde boslukta ve yalnızlıgın ellerınde hıssettım bende her seyı bıraktım ve sadece kendıme ve derslerıme odaklandım
Senin yaşadığın her şeyi yaşadım seni çok iyi anlıyorum ilk başta çok zor geliyor hele ki kafaya takınca o bir sene bile 4 sene gibi geliyor insana ama merak etme her şey gelip geçici kendine odaklan ve sakın mutsuz olma çünkü senin bir hatan yok suçun da yok. Bir kaç aya barışacaklardır zaten kendine güven ve seni seven insanlar olduğunu unutma 💕
güzel kızların kaderi bu o kadar güzelsin ki bunu yaşamak kaderinmiş gibi gelir aynı durumdayız sare soyutlamak en kolaymış gibi gelir gülmek sana yakışıyor mutlu olsan bile gözlerinden bu süreç anlaşılıyor insanlarda bunu kolayca farkediyor sadece bir süreç böyle düşünmek lazım
Sarsnin dedigi cogu coy dogru gercekten. Kendini soyutlamak , ilgi beklemek , duygularini acikca soyleyip ihtiyacini soyleyememel vs. Ozellikle ben bir yer gezmek istedigimde tek gezmek isterim çünkü kucuk ayrintilara , etrafima insanlarin nasil yasadigina dikkatli ve yavas sekilde bakmayi cok severim. Muzeleri yavaş gezmeyi cok severim. Disari ciktigimizda gezilecek yerler varsa kahveyi elime alip gezmeyi isterim kafede oturup yemek yemeyi vs cok sevmem cunku vakit onemli ve gezmeye ciktiysan gezmeli dolasmalisin bence. Unlu yerlere gittiginde checlist yapiyor gibi oluyosun ve sonuca odaklaniyorsun surecin tadini çıkarmak daha anlamli geliyor bana. Fakat henuz bunu burlikte yasaycagim bir insan bulamadim çok onemli değil kendim de gezerima ama insan ayni aeylerden zevk almayi istoyor birileriyle bir sureden sonra.
Kendime bulduğumuz yapmak istediğim bir sürü uğraş var cok fazla olduğu için hangisini hangi duzende yapacağımı ayarlayamiyirum odaklanamiyorum hicbirini yapamıyorum
sare oncelikle merhaba senden bir podcast konusu rica edecegim utanmak yani ornegin birinden hoslaniyorsun hatta sanaldan konusuyorsunuz ama yuzyuze gelince cok utaniyorsun ya da baska birine karsi vb simdiden tesekkur ederim
Çok güzel bir ortaokul, 9. ve 10. Sınıf geçirdim. Ama maalesef 11. Sınıfta bambaşka bir şehre taşındık, başka bir okula başladım ve bir tane arkadaşım olmadı, bir tane bile. Saçma gelebilir ama int*har etmeyi bile düşündüm çünkü uzun yıllar içinde olduğum mükemmel bir arkadaş ortamım vardı ve bir anda onlardan ayrılmak zorunda kaldım. O dönem tam olarak senin bu anlattıklarını yaşadım Sare. Ve üniversiteye gittiğimde yine hiçbir arkadaşım olmayacağından yine dışlanacağımdan çok korkuyorum. Son olarak da üniversitede aynı durum yaşarsam bu sefer bunu kaldıramam gibi hissediyorum.
8.siniftaki ortamim çok güzeldi ama şimdi 9da çok yalnız hissediyorum hayattan zevk almıyorum ve lisem böyle geçecek diye çok korkuyorum etrafımda birsuru kişi var ama ben yine de yalnizmis gibi hissediyorum eski arkadaşlarımın hayati çok eğlenceli geçiyor benimki çok sıkıcı ve monoton.
@@feyza.1905 bende 9 a geçtim ve herkes ilk günden sıkı fıkı oldu ve ben kimseyle sosyallesemedim okullar acilali kaç hafta oluyo hala doğru düzgün arkadaşım yok diğer siniflardan var 1-2 tane siniftan hic arkadaşım yok ve okulda çok sıkılıyorum sıra arkadaşımda hiç konusmuyo nasıl gececek 4 yıl böyle bilmiyorum
@@Gamze-vd5zt ben de aynısını yaşıyorum ve okulum imamhatip din dersleri çok sıkı soğudum sınıf mevcudu az diye gelmek zorunda kalmıştım ama hocalardan ve ortamımdan nefret ediyorum nakil aldırmayı düşünüyor musun
Ya barışmıyorum barışmak da istemiyorum 21 yaşındayım doğru düzgün bir ilişkim olmadı uzun süredir de yalnızım yalnızlığı sevmiyorum bende mutlu bir ilişki istiyorum
hayatın boyunca sevgilin olmasın, sosyal çevre sıfır olsun, mecburi yalnızlıktan muzdarip ol da gör o zaman yalnızlık güzel bir şey miymiş. yalandan yalnızlıkla barışmakmış, neyle barışıcan? 2 yıl ne 25 yıl yalnız kal da gör barışılcak bir şey mi. nefret ediyorum böyle yalnızlık güzelleyenlerden. barcelonea italya gezip toz ondan sonra yalnızlık güzelle. yalnızlık hastalıktır, hele erkek yalnızlığını çeken bilir
dediklerinize hak veriyorum.bazı insanlar yalnızlığı oyle guzelliyor ki gelip benim hayatımı yaşasa bunları diyebilir miydi diyor.ama bence bu durum cinsiyete göre değil kişinin kendi yaşantısına bağlı.yani. yani bazı insanlar şu kafada oluyor "kadınlar kendi istediği için yalnız,isteseler iletişim kurabilirler veya yalnız olmayabilirler". 19 yaşındayım, ama ben de çok fazla zorunlu olarak yalniz bırakıldım, bır şekillde ait olamadım yani.
@@divinacommedia1 bilmiyorum ya çok acı verici gerçektn, bi anlık öfkeyle yazdım yukardakileri. fiziksel bir acı gibi bir şey oldu benim için yalnızlık ve bunu biraz güzelleyenleri görünce öfkeleniyorum, diş ağrısıyla barışmak demek gibi bir şey bu. kadın için de zordur belki daha zordur ama erkek yalnızlığı bi yerden sonra çok zehirli olabiliyor. hem o kişi hem de etrafındakilere verebileceği zarardan dolayı. kadınlarda böyle bir şey pek olmuyor. bütün katiller sosyopatlar hep erkek ve hepsi yalnız izole tipler. yaşamak çok güç ne diyeyim ki
Selam sare umarım iyisindir bir konuda fikrini almak çok istiyorum yada bu konu hakkında bir podcast çekebileceğine inanmiyorum bende senin gibi eğitim amaçlı İngiltereye geldim ama buraya gelmem beni acayip kötü bir bir ruh haline soktu hiç mutlu olmak istiyorum daha kötüsü kimseye karşı bir şey hissedemiyorum hoşlandığımı sandığım kişi benden geri hoşlandığında soğuyorum ilişkim olsun istiyorum ama flörtüm olduğunda hemen soğuyorum kendimi anlatmayı bilemiyorum bir erkek bana iltifat ettiğinde ne kadar sevsem de onu midem bulanıyor bunun hakkında düşüncelerini duymayı çok istiyorum. ❤️
@@enverseferoglu361 çünkü yalnız olduğun sürece insanlara güvenin ve sevgin yok oluyor veya ilişkin olduğunda götüremiyorsun bunu yaşamıştım zor bir durum bir yanım hep değer ve sevgi istese de bir yanım yalnızlığımdan vazgeçmiyor
Mezun senemdeyim, kendimi herkesten, negatif enerjiden, moodumu düşüren insan, geçmiş, olaylardan uzaklaştırdığım bir anda bu podcast şifa gibi geldi🦋💙
aynisi
aynısı 🫂
Hepinize çok başarılaaarrrr❤
Bende geçen sene mezun senemde kendimle beraber olduğum bi seneydi umarım çok güzel geçer mezun senen istediklerine kavuşursun❤
@@berra333 tesekkurler😭💖💖
Mezuna kalmış ve derece isteyen bir öğrenciyim, iki gün önce terapistime sosyalleşemiyorum çevremde kimse yok dışarı çıkıp vakit geçiremiyorum kafamı dağıtacak bir şey yapamıyorum demiştim o da bana yalnız kalmak kendinle baş başa kalabilmek normal zamanlarda belki düşünemediğimiz şeyleri düşünmeyi, farkına varamadığımız şeylere ışık tutmamızı sağlayabilir demişti bende bu hafta bir kafeye gidip tek başıma oturacağım kendimle vakit geçirmeyi öğreneceğim çünkü hayatta hep yanımızda biri olmayacak gün gelecek sevdiğimiz insanlar ,ailemiz gidecek.
şey tam olarak aynı durumdayız benim de bu süreçte yks hakkında ya da genel olarak sohbet edebileceğim insanlar yok eğer sana da iyi gelecekse tanışıp konuşabiliriz🙃
Aynısı...
bu dönemi yaşadım ve atlattım. çok zorlandım ama hepsi geçti, geçiyor. sabredin :)
@@eslemc6912ayy aynısı🥰tanışabiliriz istersen
@@iizbirakanlarunutulmaz umarım geçer ..
okuldan sonra benim terapi seansim basladi
talyaa sen de mi buralardaydin
Yakın zamanda hayatımda en değer verdiğim insanlardan birini çıkardım. Sağlık sorunları, maddi ve manevi problemler yaşarken asla yanımda olmayan, doğum günümü bile kutlamayan ama bunları ona dile getirdiğimde unutmuşum diye geçiştiren kişiye içimi döküp bitirdim arkadaşlığımızı. O dönemden beri kendime odaklandım kendi seçtiğim yalnızlıkla çok mutluyum ve hayatımdaki çoğu sorun iyileşti🩷
Seni tebrik ederim em dogru karari vermissin
@@yinyang6169 çok teşekkür ederimm🙏
Geldi huzurum, motivasiya kaynağım, psikiyatrim🫠
yalnız ve bos hissedenler varsa eminim bir süre sonra buna alısacaksınız ve size cok güzel gelmeye baslayacakkk yeter ki yalnızken kendinizi gelistirmek icin bir seyler yapın ve hedefleriniz olsun. suan mezun senemdeyim ve önceden yalnız olmaktan korkardım üzülürdüm tek cocugum zaten, ama suan dısarı cıkasım gelmiyor gerekmedikce ve evde cok güzel vakit geciriyorum kendimi that girl gibi hissediyorum, hicbir arkadasa sevgiliye ihtiyacım yok kendime yetebilmek cok güzel.
Kendine alisabilmen cok guzel ve değerli bunun yaninda her seyin dozu güzel.Dedigin seyleri hisseden ve yasayan bir insan olarak buna cok alismamani tavsiye ederim. Zamaninin hepsini kendine verdigin ebir sure sonra alisiop baska bir seye zaman vermek istemiyorsun zaman kaybı gibi geliyor.
@@yinyang6169 evet haklısın dikkate alacagım bu dediklerini tesekkur ederim🥰
O degilde sare cok güzel bi kiz
sare yaşadığın şeyleri ben de kendi hayatımdakilere benzettim ben de 17 yaşımda depresyondayken 19 yaşım çok iyi geçti şu anda da 20 yaşımdayım. Söylediklerine, tavsiyelerine kalpten katılıyorummm 🥰🥰
kesinlikle bende o kadar katılıyorum ki, şu an yine tek kaldığım bi dönemdeyim ama eskiye göre daha deneyimliyim ve bu beni korkutmuyor.🌟
Bunu dinlerken kyk odamdayım ve bilmediğim bir şehirdeyim yalnızlığı iliklerime kadar yaşıyorum ailemden ayrılmak çok zordu bugün 3 günüm ve hala alışamıyorum yalnız olmakta kendi tercihim açıkçası hem yalnız olmak istiyorum oluncada üzülüyorum ne yapıcağımıda bilmiyorum uzakta okumak zor ailesine bağlı olanlar için
inan ilk başlarda aileden uzakta olmak çok zor geliyor ben de ilk günlerimde hep ağlardım, ilk yurda yerleştiğimde her haftasonu eve gideceğim diye tuttururdum ama zamanla alışıyorsun. olabildiğince arkadaş edinmeye ve sosyalleşmeye çalış inanılmaz kafan dağılıyor ve sürece alışıyorsun. ayrıca oradaki herkes senin gibi tek başına ailesini bırakıp gelmiş hepinizin birbirine ihtiyacı var bir bakıma zamanla birbirinize aile oluyorsunuz
Yurtta tek kaldığım ve ailemin beni o şehirde bırakıp gittiği günlerde odamda ağlayıp duruyordum. Kalktım, yüzümü yıkadım ve o kalabalık kız grubunun arasına daldım. Üni biteli 10 küsür sene oluyor ve hala sürekli görüştüğüm dostlarım onlar. Aile yanında olmayınca, arkadaşların ailen gibi oluyor. Çok değerli, çok güzel seneler. Kendini kalabalığa at ve insanlarla konuş, gül, eğlen. Tek tavsiyemdir.
Aşırı ihtiyacım vardı bu videoya✨️dinleyelim bakalım
Benim de böyle bir dönemim olmuştu ve böyle hisseden tek kişi benim diye düşünüyordum. Ama herkesin böyle şeylerden geçtiğini bilmek şu an bile gerçekten çok rahatlatıcı. Eğer böyle şeyler yaşıyorsanız bunların hepsi geçiyor ve bu dönemi atlattıktan sonra çok daha güçlü ve daha samimi ilişkiler kuruyorsunuz otomatikman.Çoook güzel bir vidyo olmuş💕💕
Küçükken bilge ve cömert İngiliz dadım bay Tobby, Schopenhauer'den alıntılayarak demişti ki: "Someone who befriends loneliness, even comes to love it, has discovered a vein of gold." Yani: 'Yalnızlıkla dost olan, hatta onu seven birisi, bir altın damarı bulmuştur.''
5:50 konuştuğum herkesi rahatsız ediyormuş gibi hissediyorum
Etmiyorsun
Sarecim ama söyle bir şey var.İstenilerek yapılan yalnızlık ve istemsizce olan yalnızlık.Birincisi,sınav senesi gibi önemli zamanlarda kendi isteğinle yaptığın sonra istediğinde tekrardan sosyalleşebileceğin yalnızlıktır.İkincisi ise sen arkadaş olmak istesen de asla sosyalleşememek,hayatında insan biriktirememektir ve bu dünyanın en kötü şeylerinden biri.Ağlarken gözümüzden gözyaşı akma sebebi insan sosyal bir varlıktır ve içindeki üzüntüsünü dış dünyaya yansıtmak ister.Yani istediğiniz kadar kendi asosyalliğinizden kaçmaya çalışın bir yerde patlayacaksınız.İstediğin kadar başarın paran olsun sana hayatında iyi insan biriktirememiş olursan bir hiçsin.Ölürken hiç biriniz diplomanızı veya başarı belgenizi istemeyeceksiniz,sevdiklerinizle olmayı isteyeceksiniz🥲
Sare, çok yorgunum. 4 senedir istediğim kariyer hayatı için çabalıyorum ama istediğim üniversiteyi kazanamıyorum, istemediğim bir bölümden mezun oldum, elimden gelen her imkanı kullanmaya çalışıyorum ama içten içe çok yorgunum, isteksizim, keyifsizim. Bir kere içime olgunlaşmanın, gerçeği fark etmenin huzursuzluğu oturdu, daha 21 yaşındayım, geçmiyor. Öyle içimi dökmek istedim, videolarını seni çok iyi anlayarak ve severek izliyorum. ❤
Bende 23üm ünimi bıraktım çok zorlanıyorum yeniden hazırlanmaya çalışıyorum
@@Nur-wl9gn Şu anda biraz daha iyi hissediyorum, sebebi de kendime yeni bir yol çizmem. Siz de henüz çok gençsiniz, bence umudumuzu hemen yitirmemeliyiz. Sevdiğiniz ne varsa, hobilerinize yönelin, ben yeni bir hesap açtım yeni bir başlangıç yapma kararı aldım, yapmak istediğim her şeyi yapmaya başlamak için. Elimdeki imkanları kullanacağım, size de tavsiye ederim çok iyi geliyor.
İlkokuldan lise sona kadar hafiften başlayıp en şiddetlisine kadar zorbalığa maruz kalmış biri olarak şunu söyleyebilirim ki hayatımın hiç beklemediğim döneminde arkadaş grubum oldu 11-12 kişiydik o zaman in aşırı kusursuzdu benim gözümde aradan 3 yıl ya geçti ya geçmedi o 12 kişilik grup tam anlamıyla dağıldı farklı arkadaş gruplarına dahil oldular ya da kendi içlerinde uyumsuzluk yaşadıkları için gittiler bilmiyorum ama bu durum bana çok şey kattı yalnızdım ve hayatıma o 12 kişi girdi ve yine birden çıktı hiçbirisiyle de eskiden olduğum samimiyette değilim ama fotoğraflara eski anlarla dolu videolara bakınca o halimi özlüyorum tabiki gerçek mutluluk hissine özlem duyuyorum..Şuanki hayatım tamamen kurulu düzenim doğrultusunda geçiyor bir günümü dolu dolu geçirip diğer gün de kafamı resetleyip dizi film pijama da yapabiliyorum haftamın 7 gününü dolu dolu koşuşturmaca dışarıda da geçirebiliyorum.Yalnızlığın tanımını tam manasıyla öğrendiğinizde şuanki yaşınızdasınız emin olun ben arada arkadaşlık kurduğum insanları da yalnızlığımı da çok sevip benimsediğimi fark ettim ve kendimi yarın akşam yemeğe çıkaracağım mesela..Ertesi gün de edebiyat grubundan tanıştığım kızlarla tiyatroya gideceğim.Hayat böyleymiş ve ben her anıma aşığım kendinizi en dipte hissettiğinizde anlıyorsunuz en yukarıda olduğunuzda neler olacağını..İçimi dökmek istedim buraya kadar okuyanlarınız varsa teşekkür ederim ve büyük bir teşekkür de sana Sare çünkü kendi içimdeki ışığın kaynağını fark etmemde senin de büyük rolün var🥹♥️🌸💌
ben bu durumu aşmış yıllar içinde kendi kendine eğlenebilen yalnızlığından mutlu olan pozitif bir yöne çevirdim bu durumu alışınca o kadar rahat geliyor ki kaos insanlar insanların saçma davranış ve görüşleri o kadar umurunuzda olmuyor ki ve kendinize saygı duymaya başlayınca kimseye taviz vermemeye başlıyorsunuz bu hayatımda aldığım en doğru kararlardan birisiydi uzun bir süreç evet ama atlatınca kendinizi tanıyınca her şey çok daha güzel çok daha olumlu olmaya başlıyor.
suan da tam olarak bu dönemden geçiyorum ne arkadaslarimla konusasim var ne dısari çıkıp gezesim var ne tiktok izleyesim ne bi dizi izleyesim kısacasi hiçbir sey yapasim yok depresyonda gibiyim ve gerçekten kötü hissediyorum, hiçbir sey istemiyorum hiçbir sekilde mutlu olmuyorum
aynisi
Çok yalnız hissettiğim dönemlerim oldu, bu süreçleri hep değerlendirdim insan çevresindeki insanların ortalaması oluyor ama çevresinde az insan olunca kendine yaptığı yatırımlar oluyor, bu sürece başladığımda yemek yapmaya başladım birçok yemeği öğrendim, kod yazmayı öğrendim, android kodladım, kitaplar okudum, koşu yürüyüş yapmaya başladım, bazılarını devam ettm bazılarını bıraktım, italyanca öğrenmeye çalışyorum, İngilizce günlük tutmaya başladım, yalnızlık o kadar değerli ki çokta yakın olmayacağım birçok arkadas gruplarından kendimi soyutladım onların basit dertlerini günlük olarak hayatıma entegre etmedim ve bugün 24 yaşımın sonuna doğru hayatımdan gerçekten keyif alıyorum
Ahh umarım senin gibi olurum bende yaa
Videoların aşırı iyi geliyor çok iyi geliyor seni dinlemek❤
lisede arkadas edinememişken ve hayat enerjim yokken bu videoyu paylaştığın için çok tesekkür ederim🥺💝
ayni durumdayim
İnan ki tek arkadaş edinemeyen sen değilsin.Yalnız değilsin.Bil istedim
Liseye bu sene mi başladın ben bu sene başladım da
@@Öykü-r8n tesekkür ederim.yalnız hissetmemek cok güzel umsrım istediğimiz gibi bir lise hayatı geciririz nasıl arkadas edindin mi simdi
Sare safe place'sin gerçekten o kadar haklısın ki
Yalnızlık ve kimsesizlik arasındaki farkı anlamak bence güzel bir şey aksi halde düşünceler peşini bırakmıyor.
19 yaşındayım sınava hazırlanıyorum ve kursun ilk zamanları güzel bir arkadaşlık kurmama rağmen bazı şeyler ters gitti videoda da bahsettiğin gibi rahatsız olduğum bir konuyu kişisine ilettim ancak beklediğim bir tepki alamadım sonrasında konuşmadık diğerlerinden de uzaklaştık ve onların benim hayatımda geçici insanlar olduğunu anladım. yalnız kaldığım için değil de kötü hissettirildiğim için çok kez moralimi bozdum. sonrasında şunu fark ettim ilk okuldan sonraki arkadaşlık ilişkilerimde farklı ya da aynı sebeplerden bir sorun çıkıyor kendimi sorguluyorum acaba bende mi sıkıntı var çünkü kimseye kötülük yapmıyorum yalan konuşmuyorum aklınıza gelebilecek ne varsa ama sonrasında böyle durumları şu an yaşıyorum da ileride daha iyileri karşıma çıkacak bunlardan da bi ders çıkarıp önüme bakıyorum diyorum. Yani uzun lafın kısası şu hayatta hep yalnızız annemiz babamız evet bizimle onlarla da yollarımız bir yere kadar ayrılıyor gün sonunda tek başımıza kalıyoruz o yüzden hayatımızın belli dönemlerinde bizimle olup olmayacağı belli olamayan insanlar için kendimizi üzmemize gerek yok kimsesizlik değil bu, kendi kendine vakit geçirmek, kendi kendine yetebilmek. tek başıma bir şey yaptığımda misal yemek yemek, video izlemek gibi keyif alıyorum önemli olan kendi mutluluğumuz.
7:02 Bu kısmı daha bugün yakın arkadaşımla yaşadım.. çok iyi geliyosun sare enişte çok şanslı
Her sabah hazırlanırken dinliyorum ve gerçekten içten içe yarıyor galiba
Şu an böyle bi dönemdeyim yaklaşık 2 yıldır bu şekilde gidiyor ruhsal çöküntü değil çöktüm yani hani arkadaşlık kavramına artık inanan birisi değilim belki suç bende olabilir kendimi soyutlama vs ama kendimi soyutlamak istemediğim atılgan olduğum zamanlarda insanların pek umrunda olmuyordum ne yaparsam yapayım bir şekilde benle olan ilişkilerini sonlandırıyorlardı tek taraflı ilişki çabasında olmak da yorucu oluyordu durumu kabullenmek zorunda kaldım ve evet yalnızım gerçekten kimse yok beni dünyaya getiren insanlar hariç durumu iyiye çevirmek için de gerçekten iyi bir ruh haline gelmek için de ekstra bi çaba gerekiyor 😃
O kadar ihtiyacım vardı ki bu videoya ❤
Yıllardır bu konuyu arıyordum ve sen paylaştın❤ sare abla gerçekten sayende çok şey öğrendik ❤❤ bi insan her videosunda da doğru konuşur mu be ❤❤
Kalbimden geçenleri okuyor gibisin
Harika bir video olmuş düşüncelerimi tercüme etmişsin resmen
Bu video keşke 4 sene önce karşıma çıksaydı 😢
tam eski videolari izlerken geldiiii cok sevindim eminim bu video da mukemmeldir sarem
Sare yi izlemek cok aesthetic hissettiriyor bana🙏❤️ seviliyorsun sarem🎀
Sare iyi ki varsın iyi ki bugün karşıma çıktın, iyi ki bugün tanıdım seni tam olarak bu podcaste çok ihtiyacımın olduğu bir zamanda... 🩵🤍
Konuşma güzeldi doğruları söylüyo Yanlızlık tek çocuk olup kardeşi olmayanlar için daha problem oluyo tek çocuklar arkadaşlarına daha düşgün oluyo fedakar oluyorlar yakın yaşta kardeşi veya kardeşleri olan birde kafa dengi ise pek te arkadaşa ihtiyaç duymuyorlar
Seni çok seviyorum Sare ne zaman bi videoya ihtiyacım olsa en geç 1 güne o konuyla video attığını görüyorum☀️
Tam da ihtiyacım olan bir anda ❤
22:00 keşke daha önce söyleseydin sarem deneyimleyip ders aldım malesef🥲🫠
Geçen sene tamda bahsettiğin dönemdeydim hiçkimseyle konuşmuyordum,konuşmaya calısanları reddediyordum,yardım etmek isteyenleri reddediyordum.İçime kapanmıştım,soyutlamıştım kendimi
tesekkür ederim, basta konustugumuz konu gerekten tam 12den vurdu ve dedigin gibi fark edemedigimi farketmemi sagladı. ^^
Senin podcastlerin aşırı iyi geliyor Sare’m🩷
Gerçekten okul sınav sters fln bunlardan sonra sare izlemek bambaşka keyif veriyor ya
Ellerin çok güzel pürüzsüz. Benim ellerim çok çatlıyor ya hangi kremi kullanmalıyımm 😢😢😢
tüm arkadaslarımdan darbe yediğim, yalnızlastırıldımı düşündüm ve nasıl gececegini bilmedm hatta tüm suçu kenmde aradıgım o donemdeyim..
şu an tam olarak bu durumdayım,kimse de beni anlamak istemiyor diye düşünüyorum ve kendim de içinden çıkabilecek bi durumda değilim aslında burada olduğumda hiç böyle bir hayatım olacağını hayal etmemiştim herkes rahat ve iyi durumda olduğumu düşünüyor ama hiç burada mutlu olmadığımı bilmiyorlar bilseler de umurlarında olmuyor çünkü ben bile kendimin umrunda değil
güzel zamanlama oldu ya harikasın saree
Yorumlar çok duygusal
yeni ayrıldın demi
harika bi konsept bulmussun cok güzel bi video olmuş
Abla sen nasıl bişiysin ya. Daha yeni keşfettim seni ve hergun videonu izliyorum ve çok iyi geliyorsun
Aaa ben bunu Podcast olarak dinledim vlog şimdi aitmişsin ama dinlendi bu 💪💪😊
Sare seni dinlerken aa ben de böyle düşünüyorum ,bu ben yaa falan dediğim çok an oluyor.Bu yüzden seni dinlemeyi çok seviyoruumm
hoooppp anında burdayımmmm
Hayatımı yönetemiyorum hissi var sürekli
arkadaşlar yerleşememiştim çok farklı şeyler oldu hayatimda 2 ayda mahvoldum diyebilirim samsunu kazandım bunu sizinle paylaşmak istedim sarem sana da teşekkür ederim❤
Okulumun son senesi onca ay birlikte zaman geçirdiğim arkadaş grubum benimle aralarını bozup gruptan dışladılar yalnız kaldım diye üzülüyordum tam karşıma bu video çıktı şuan daha huzurlu hissediyorum
Bende de aynı şuan şükrediyorum onlarla konuşmadıgıma
2:27 6. Siniftan beri hayatim gercekten yolunda gitmemeye basladi.Ve lisede de bu surec devam etti zaten koronay birlikte gercekten kotu zamankar yasadim. Daha once altta kalan cikmayi bekleyen her sey henuz daha cok kotu travmalar yasamama ragmen(bu birini kaybetmek veya kaza tarzi ciddi travmalardan sonra daha cok olan bir sey cunku) yuzeye cikmisti. 11. Sinifta yazin psikologa gittigim için daha iyi gibiydim ama bu sefer sinav geliyordu ve benim hicbir hedefim yoktu. Hedefim olmadan calisamazdim o zaman sinavi amac yapardim tipki 8. Sinifta oldugu ve sonra olarak depresyona girdigim gibi tekrar depresyona girmekten korktum. Çünkü hala yalnizdim. Hala kafama uyan gercekten gencligi yasadigimi hissettigim berbaber sacmaladigim ama ayni zamanda ahlakli insanlarin surekli arakasindan konusmayan ve hir gayeleri olan insanlari bulamamistim. Zaten sosyal anksiyetyle de bogustugum için bircok olayda yanlis anlasiliyordum. Cunku bi anda asiei disa dönük gibi olup sonra velli bir sure (aylar) icime kapaniyodum ve insanlar garipsiyodum. Adim sinsiye fln çıkmıştı ne alakaysa yani mimiklerini asiri belli eden bi insanimdir asla saklayamam hislerimi. Ve 12 de daha da yalnizlastim cunku gittigim okul zaten nitelikli okul oldugu ve fen lisesi duzeyinde oldugu için herkes haril haril ders calisiyodu. Ve cok hirsliydilar. 1 sene de mezuna kaldim calisabilecek miyim diye. Ailem zaten cok derin yalniz hissettmemin en buyuk sebebi.Uzun lafin kisasi bu soylemler gercekten ici cok bos seyler. Buna gore benim su an hayatimi fln yasamam gerekiyodu ama su an yuetta kaliyorum ve hala sorunlar yasiyorum bir yere ait hissedememk ve sanki bir grupta olmak icin kendim olmak degil kendimi onlara uydurmak zorunda hissetmek konusunda. Ben kendim olmayi sectim ve su an cok yakin oldugum neredeyse kimse yok. Ozel okulda burslu okuyorum ve okulumdaki cogu insan ayni sehirden bu yuzden az cok cevreleri var. Okulum yurdum arasi cok uzak bu yuzden okuldan cikip suraya buraya gidelim denilemiyor çünkü en az 2 .30 uzaklikta oluyo islek yerler. Yani bence o 7 yillik sureyi coktan doldurdum ama gordugunuz gibi.inanabilirsiniz belki ama kimse sen cok sikinti cektin artik rahata er falan demiyor bu hayatta bunlari cogunlukla siz mumkun kiliyorsunuz. Yaotiginiz secimler , kacindiginiz her sey kendi ic sesinizi dinlememe vs gibi seylerin sonucu olarak.
Tam hangi konu hakkında düşünsem sare o konuda video atmış oluyor😻
okuldan sonra cok guzel gidecekk😍🥺
Selam, buraya biraz içimi dökmek istedim, bu yıl benim üniversitede ilk yılım, şehrimden çok uzak olmasada farklı bir şehire geldim. Sanırım bu şehre gelmeden önce hayatımda inanılmaz değişiklikler, yenilikler, güzellikler olcağını düşündüğüm, şu maraton hayatımdan kurtulcağım için çok heyecanlı bir şekilde geldim. Belki de beklemtilerim yüksek olduğu için şuan bunları yaşıyorum. Ben normalde çok sosyal enerjis yüksek hiç tanımadığı mahalledeki hiç tanımadığı esnaflarla bile 5 dakikada tanışıp kaynaşabilcek bir kızdım aynı zamanda yalnız başıma bir şeyler yapmaktan da çok keyif alırdım. Fakat buraya geldiğimden beri sanırım yalnızlığı bu sefer kendim değilde mecburi bir şekilde yaşadığım için çok kötü hissediyorum. Burada yeni insanlarla tanışmaya çalışıyorum ve çoğu tanıştığım insanla ya eğlence anlayışımız ya kafa yapımız uyuşmuyor (uyuşanlarda benimle arkadaş olmak için istekli gibi görünmüyor) artık sürekli yeni insanlarla tanışmak için benim adım atmamdan da sıkıldım ve artık kimseyle tanışmak için bir çabaya bile girmiyorum. Genelde benimle tanışmak için yanıma gelen kişilerde erkek oluyor ve ilk başta arkadaşca davransalarda sonradan hep flörtlüğe kaymaya çalışıyorlar bu yüzden onlarla olan arkadaşlığımıda kesmek zorunda kalıyorum. Vize haftasından sonra herkes şehrine döndü ben ise bu yalnız kalmayı güzel değerlendirebilceğimi şehri keşfedebilceğimi düşündüğüm için şehrime gitmedim ve bir hafta tamamen yapayalnız bir şekilde kaldım artık sürekli yalnız takılmaktan keyif almadığım için açıkcası şehri keşfetmeye bile çıkmadım. Artık ne yapcağımı gerçekten bilmiyorum ama keyfi olmayan yalnızlık gerçekten zormuş
Allahı anarak yalnız yaşıyorum kendimi yalnız hissetmiyorum çünkü Allahın beni gördüğünü yanımda olduğunu biliyorum
Sare lutfen daha cok video at okulda acildi hayatta kalmak zor😓😓
AGAGAGAGAGAGGAGAGA gelen bildirimle hersey daha iyi
Podcast te dinleyip youtube den tekrar gelip dinlemekk sare 🫀ben
Sare tamda böyle bır durumdayım ve her zaman seni izleyip motive oluyorum gerçekten hayatım boyunca bana bişeyler katan nadir insanlardansın seviliyosun 🤍
benim babam asker, 10 yıldır yaşadığım şehirden bilmediğim bi şehrin bilmediğim bi ilçesine taşındım. liseden yeni mezun oldum. direkt konuya gireyim. ben arkadaşlarıma, yaşadığım yere, geçmişe, anılara fazlasıyla bağımlı bi insanımdır, en yakın kız arkadaşım vardı 3 yıllık. son sene sınav senemiz olduğu için çok görüşemedik. o benden daha yakın arkadaşlar buldu kendine ama bakın, ciddi söylüyorum ki onu kötü yola sokacağından emin olduğum tipte arkadaşlar. onu onun dışında liseden 3 tane çok yakın olduğum erkek arkadaşlarım vardı, erkek arkadaşlarımın ortak bi arkadaşıyla tanıştım. pek ısınmadılar bu ilişkiye farklı sebeplerden ötürü. o yüzden görüşmeyi kestiler benimle. sevglimle ise 5 aydır sevgiliyiz. 2 ay her gün yan yanaydık. 3 aydır uzak mesafeyiz. o üniversiteye gitti, ben mezuna kaldım. keşke bunlarla sınırlı kalsa her şey. balo günü kimse benimle konuşmadı. taşınacağımı da biliyolardı. 4 yıldır yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği arkadaşlarım bi alo bile demedi, gitmeden görüşelim demedi. onun dışında 7 yıllık arkadaşım vardı 2 tane. ortaokul arkadaşlarım. taşınmadan 1 gün önce onlarla karşılaştık. taşınacağımdan haberleri vardı ama onlar da o ana kadar hiç arayıp sormadı, görüşelim demedi. ben yarın gidiyorum dedim. ona rağmen ondan sonra ne bi mesaj attılar, ne de arayıp sordular. 7 senelik arkadaş diyorum ya. aradan biraz zaman geçtikten sonra öğrendim ki o gün en yakın arkadaşımla buluşmaya giidiyolarmış. iki taraf da taşınacağımı bildikleri halde beni çağırmamışlar. çok hayal kırıklığına uğradım. hepsine çok bağlıydım. şu anda sevgilim başka bi şehirde üniversite okuyor. ben hiç bilmediğim bi yerde ders çalışıyorum. arkadaşım yok. yalnızım. ayrıca babam askeri görevde. yalnız kalmayı hep seven bi insandım ama artık nefret etmeye başladım.
Sare devamlı video attığın için çok teşekkür ederiz💗Konudan alakasız bi soru soracağım en kısa sürede saçımı nasıl uzata bilirim?bi öneriniz varmı?
Tam zamaninda karsima cikmasi peki
Ben 16 yasindayım çok fazla arkadaşım vardı ama bira nda hepsi bana mesafe koydu bazılarının neden mesafe koyduklarını bile bilmiyorum ve yanlızım beni bugün aydinlatigin ve istediğim o motivasyonu verdiğin için teşekkür ediyorum ❤
Uctummmm geldimmmm sonundaaaaa
Sare öncelikle seni çok seviyorum bu viedonu izlemeden önce de kendimi en çok yalnız daha iyi hisseden kısaca kendimle takılmayı seven bir insanım bu asosyal bir insan olduğum için asla değil ama bu aralar yalnızlık bana yaramıyordu ters gidiyordu birşeyler sonra bu viedonu izledim söylediğin ve benim unuttuğum bazı şeyleri farkettim bana iyi hissettirdin hep öyle yapıyorsun 💖
Asla adım atmam canları cehenneme
o insanlardan tamamen uzak kalmak daha doğru kişilere yönelmek en güzeli sizi görmek istemeyene beni gör diye zırlamanın anlamı olmuyor denendi
Günlerdir senin video paylaşmanı bekliyorum. 😊
Okul sonrasi cok iyi gidiyo beeeeeeee
Gecen gun cok yanliz oldugumu hissettim ben ucuncu kere yks ye hazirlanma karari qldim birakin cevremde hazirlanan arkadasimi okulu bitirenler var ve benim hic en yakinim dedigim kimse yok yanlizim gerçekten hemde cok cevremdeki kimse kalmadi kimsem yok sevdigim biri vardi ve o aklimda bitmemisti yanlizligimi hissettigim gun onunda bitirdigim bir davranisiyla karsilastim ve bitti ztn yokdu platonikdim vd gerçekten cok yanlizim kendime yanlizligimi arti yone ceviricek bi duzen olusturdum subatin 1 inde bunlarin hepsini ve tum hedeflerimi gerckelestirmis olucak soz veriyorum kendime
seni cok seviyorum ya
Canım yanlızlığım 🫶
Sare sayende hayatım
sarem kisisel gelisim okuyor musun veya daha once okudun mu? okuyorsan onerecegin kitaplar var mi acabaa💘
dost sandıgım her seyım dedıgım ınsanların hepsını kaybettıgım ve kendımı yalnızlıgın dıbınde hıssettıgım bı sene oldu bu sene, ozellıkle son aylarda canımdan cok sevdıgım herkesı kaybettım dun de ugruna yapmadıgım sey kalmayan kızı kaybettım ona cok daha buyuk hatalar yapanları affedıp kendı dogrumu yanlıs gordugu ıcın -kı zaten yanlıs olsa bıle buyuk ve abartılacak bı konu degıldı- aramıza soğukluk soktu ve sankı bı yıl once bu zamanlar birbirimizi seven bız degılmısız gıbı gelıyor, su an cevremde olan hıc kımseyı dogru olarak dusunmuyorum dokunsalar aglıyorum, kendımı kalabalıgın ıcınde boslukta ve yalnızlıgın ellerınde hıssettım bende her seyı bıraktım ve sadece kendıme ve derslerıme odaklandım
Senin yaşadığın her şeyi yaşadım seni çok iyi anlıyorum ilk başta çok zor geliyor hele ki kafaya takınca o bir sene bile 4 sene gibi geliyor insana ama merak etme her şey gelip geçici kendine odaklan ve sakın mutsuz olma çünkü senin bir hatan yok suçun da yok. Bir kaç aya barışacaklardır zaten kendine güven ve seni seven insanlar olduğunu unutma 💕
@@Defnebabuş cok tesekkur ederim🤍
Aynısii😢😢😢 kimse kalmadı artık 😢😢
güzel kızların kaderi bu o kadar güzelsin ki bunu yaşamak kaderinmiş gibi gelir aynı durumdayız sare soyutlamak en kolaymış gibi gelir gülmek sana yakışıyor mutlu olsan bile gözlerinden bu süreç anlaşılıyor insanlarda bunu kolayca farkediyor sadece bir süreç böyle düşünmek lazım
Sarsnin dedigi cogu coy dogru gercekten. Kendini soyutlamak , ilgi beklemek , duygularini acikca soyleyip ihtiyacini soyleyememel vs. Ozellikle ben bir yer gezmek istedigimde tek gezmek isterim çünkü kucuk ayrintilara , etrafima insanlarin nasil yasadigina dikkatli ve yavas sekilde bakmayi cok severim. Muzeleri yavaş gezmeyi cok severim. Disari ciktigimizda gezilecek yerler varsa kahveyi elime alip gezmeyi isterim kafede oturup yemek yemeyi vs cok sevmem cunku vakit onemli ve gezmeye ciktiysan gezmeli dolasmalisin bence. Unlu yerlere gittiginde checlist yapiyor gibi oluyosun ve sonuca odaklaniyorsun surecin tadini çıkarmak daha anlamli geliyor bana. Fakat henuz bunu burlikte yasaycagim bir insan bulamadim çok onemli değil kendim de gezerima ama insan ayni aeylerden zevk almayi istoyor birileriyle bir sureden sonra.
Kendime bulduğumuz yapmak istediğim bir sürü uğraş var cok fazla olduğu için hangisini hangi duzende yapacağımı ayarlayamiyirum odaklanamiyorum hicbirini yapamıyorum
bu konuşmanı çok kaliteli buldum.
Bu makyajın videosu gelmeli
sare oncelikle merhaba senden bir podcast konusu rica edecegim
utanmak yani ornegin birinden hoslaniyorsun hatta sanaldan konusuyorsunuz ama yuzyuze gelince cok utaniyorsun ya da baska birine karsi vb
simdiden tesekkur ederim
Çok güzel bir ortaokul, 9. ve 10. Sınıf geçirdim. Ama maalesef 11. Sınıfta bambaşka bir şehre taşındık, başka bir okula başladım ve bir tane arkadaşım olmadı, bir tane bile. Saçma gelebilir ama int*har etmeyi bile düşündüm çünkü uzun yıllar içinde olduğum mükemmel bir arkadaş ortamım vardı ve bir anda onlardan ayrılmak zorunda kaldım. O dönem tam olarak senin bu anlattıklarını yaşadım Sare. Ve üniversiteye gittiğimde yine hiçbir arkadaşım olmayacağından yine dışlanacağımdan çok korkuyorum. Son olarak da üniversitede aynı durum yaşarsam bu sefer bunu kaldıramam gibi hissediyorum.
8.siniftaki ortamim çok güzeldi ama şimdi 9da çok yalnız hissediyorum hayattan zevk almıyorum ve lisem böyle geçecek diye çok korkuyorum etrafımda birsuru kişi var ama ben yine de yalnizmis gibi hissediyorum eski arkadaşlarımın hayati çok eğlenceli geçiyor benimki çok sıkıcı ve monoton.
@@feyza.1905 bende 9 a geçtim ve herkes ilk günden sıkı fıkı oldu ve ben kimseyle sosyallesemedim okullar acilali kaç hafta oluyo hala doğru düzgün arkadaşım yok diğer siniflardan var 1-2 tane siniftan hic arkadaşım yok ve okulda çok sıkılıyorum sıra arkadaşımda hiç konusmuyo nasıl gececek 4 yıl böyle bilmiyorum
@@Gamze-vd5zt ben de aynısını yaşıyorum ve okulum imamhatip din dersleri çok sıkı soğudum sınıf mevcudu az diye gelmek zorunda kalmıştım ama hocalardan ve ortamımdan nefret ediyorum nakil aldırmayı düşünüyor musun
@@feyza.1905 hayır nakil aldiramam sağlık meslekteyim çok istiyordum burayı sadece ortamını sevemedim doğru düzgün arkadaşım yok
@@feyza.1905 sen
16 yasindayim ve video tam zamaninda geldi 😢
Şu videoyu 3 ay önce izleseydim keşke
sonunda geldiii
Ya barışmıyorum barışmak da istemiyorum 21 yaşındayım doğru düzgün bir ilişkim olmadı uzun süredir de yalnızım yalnızlığı sevmiyorum bende mutlu bir ilişki istiyorum
Ben de herkesin ilişkisi oldu kendimi yalnız hissediyorum artıkk 😅
@@Zeynep-mn9ep kesinlikle herkes mutlu çevrem arkadaşlarım sosyal medya herkesin ilişkisi var ama ben yapayalnızım
@@hilol1907 bizim neyimiz eksik hayırlısı hiç beklemediğimiz anda bulacağızz umarım
Arkadaşlarınız varken neden ilişkiniz yok diye yalnız hissediyorsunuz anlamıyorum hiç
@@Defnebabuş arkadaşlarımla da yeteri kadar konusamıyorum çünkü.
hayatın boyunca sevgilin olmasın, sosyal çevre sıfır olsun, mecburi yalnızlıktan muzdarip ol da gör o zaman yalnızlık güzel bir şey miymiş. yalandan yalnızlıkla barışmakmış, neyle barışıcan? 2 yıl ne 25 yıl yalnız kal da gör barışılcak bir şey mi. nefret ediyorum böyle yalnızlık güzelleyenlerden. barcelonea italya gezip toz ondan sonra yalnızlık güzelle. yalnızlık hastalıktır, hele erkek yalnızlığını çeken bilir
dediklerinize hak veriyorum.bazı insanlar yalnızlığı oyle guzelliyor ki gelip benim hayatımı yaşasa bunları diyebilir miydi diyor.ama bence bu durum cinsiyete göre değil kişinin kendi yaşantısına bağlı.yani. yani bazı insanlar şu kafada oluyor "kadınlar kendi istediği için yalnız,isteseler iletişim kurabilirler veya yalnız olmayabilirler". 19 yaşındayım, ama ben de çok fazla zorunlu olarak yalniz bırakıldım, bır şekillde ait olamadım yani.
@@divinacommedia1 bilmiyorum ya çok acı verici gerçektn, bi anlık öfkeyle yazdım yukardakileri. fiziksel bir acı gibi bir şey oldu benim için yalnızlık ve bunu biraz güzelleyenleri görünce öfkeleniyorum, diş ağrısıyla barışmak demek gibi bir şey bu. kadın için de zordur belki daha zordur ama erkek yalnızlığı bi yerden sonra çok zehirli olabiliyor. hem o kişi hem de etrafındakilere verebileceği zarardan dolayı. kadınlarda böyle bir şey pek olmuyor. bütün katiller sosyopatlar hep erkek ve hepsi yalnız izole tipler. yaşamak çok güç ne diyeyim ki
su an bu durumdayim😔
Selam sare umarım iyisindir bir konuda fikrini almak çok istiyorum yada bu konu hakkında bir podcast çekebileceğine inanmiyorum bende senin gibi eğitim amaçlı İngiltereye geldim ama buraya gelmem beni acayip kötü bir bir ruh haline soktu hiç mutlu olmak istiyorum daha kötüsü kimseye karşı bir şey hissedemiyorum hoşlandığımı sandığım kişi benden geri hoşlandığında soğuyorum ilişkim olsun istiyorum ama flörtüm olduğunda hemen soğuyorum kendimi anlatmayı bilemiyorum bir erkek bana iltifat ettiğinde ne kadar sevsem de onu midem bulanıyor bunun hakkında düşüncelerini duymayı çok istiyorum. ❤️
Kesinlikle 👏💯
ay benimde hayalim ileride kendi evime çıkmak başka bir şehirde yaşamakk mesleğimi yapmakk
aile baskisiyla istedigimiz basariya ulasamamakla ilgili bir podcast yayinlar misin sare eger istersen
Rezz
pozitif enercim geldi yine
hiç bir şey yapmak istemiyorum 😒
Yalniz olmayi seviyorum neden insan yalnizligi sevmezki
bence insanlar yalnız hissetmeyi sevmiyorr
eğer gerekenden fazla yalnız kaldıysan sevmemeye başlıyorsun
@@feyzakaratas2481 kesinlikle sevmeyi unutursun ya da sevilmeyi
@@sevvalaydn-00bence de
@@enverseferoglu361 çünkü yalnız olduğun sürece insanlara güvenin ve sevgin yok oluyor veya ilişkin olduğunda götüremiyorsun bunu yaşamıştım zor bir durum bir yanım hep değer ve sevgi istese de bir yanım yalnızlığımdan vazgeçmiyor
Tak burdayım
favori varlıgım💗