Kendinizi geliştirmek istiyorsanız, potansiyelinizi keşfetmek istiyorsanız, güçlenmek istiyorsanız , yalnız kalın. Başarılı olduğum dönemlere baktığımda hep yalnızmışım , dibe çöktüğüm zamanlarda ise hep bir topluluk içinde olduğumu fark ettim. Yalnızlığın tek dezavantajı ,bağımlılık yapıyor olması ama insanlara bağımlı olmaktan iyidir diye düşünüyorum.
Tamda dibe çöktugum bir donemdeyim ve insanlara kaçarak mutluluğu oralarda arıyorum yine bunu yapmak üzereyken bu yorumu gördüm , kafama dank etti resmen . Teşekkür ederim
@@irem-ng6mj Sadece kaybetmekten , yalnız kalmaktan korktuğun için bunu yapman daha buyuk zararlar verir sana bence . Çok toxic bazı arkadaşlıklarım ve sadece o insanların yanımda olmasına alistigim için katlandigim insanlar oldu bunu çok sonra fark edebildim . Bana bıraktıkları tek şey travmalar , dibe cokusler oldu ilk başlarda yalnız kalmak zor görünebilir ama şimdi dönüp bakinca keşke o zamanı kendime ve sevdiğim insanlara harcasaymisim diyorum . Yalnız olmamak için veya o insanlara alistigim için sürekli onlara koşarken aslında mutluluğumu başka insanlarda bulmaya calismisim emin ol bu bir süre sonra takintiya dönüşüyor ve her kötü olduğunda oyalanacak biseyler arıyorsun / o insanlara kaçıyorsun . Bunun zararlarini çok sonra anlarsın , kendi ozguvenini yalnızken inşa etki kimseye bağımlı olma . Gerçekten sevdiğin insanları çevrende tut ve kimsenin senden değerli olmadığını unutma 💗
Keşke toplumda buna alışabilse ama tek başına seni insanlar görünce resmen acıyor yüzlerindeki o ifade insanın sinirini bozuyor insanlar tek başlarına konsere gidebilir abi abartılcak bir şey değil aşın bunları
İnsan sosyal bir canlı ve bir etkinliği yaparken yanında birisinin olmasını istemesi en doğal şey. Tabi senin için güzel olabilir cünkü senin seçimin olarak yalnız kalmış olabilirsin ama herkes için öyle değil. Benim yalnızlığımın sebebi benim seçimim değil küçüklükten beri bu hep böyle oldu bir oyun oynandıgında hep en son seçilen kişi ben olmuşturum. Bir sevincinde bir hüznünde yanında seninle sevinecek ve üzülecek biri olmaması çok kötü bir durum.
Başka bir videoda da “kendini sevmek” üzerine olursa çok iyi olur. Birçok insan kendini sevmekten bahsediyor ama kendini sevmenin nasıl bir şey olduğunu, kendinle barışmak denen şeyin tam olarak ne olduğunu açıklamıyor.
Kız kıza serisine bayılıyorum. Özellikle de yalnız izliyorum, tam olarak o anın hissine kapılıyorum. Yalnız olduğum günlerden birinde heyecanla bu videonu izliyorum. Bize iyi geldiğini bil pelinay, çok güzelsin❤
Ben de lisedeyken tecrübe etmiştim bunları. Çok yakın bir arkadaşımla ortaokulda aynı liseyi tercih etmiştik ve aynı sınıfa düşmüştük. Onun beni ne kadar kötü etkilediğinin farkındaydım ama yine de arkadaşsız kalmamak için onunla arkadaş olmaya devam ediyordum. Sonra başka bir arkadaşlarımın olacağını farkedince ondan uzaklaştım. Aramıza büyük bir soğukluk girdi. Okul çıkışında kurslar oluyordu. Ben çıkışta kurslara kalıyordum bir de o ve 3 yakın arkadaşı kalıyordu. Kurstan aynı anda çıkıyorduk otobüse yürüyoduk ben tek başımaydım ve eski en yakın arkadaşım önümden yürüyordu yeni arkadaşlarıyla. O zamanlar ilk kez tek başıma dolmuşa binmiştim. Nasıl korkuyordum ama, hiç bilmedigim yollardan geçiyorduk şarjım da 11 idi, çok net hatırlıyorum. Annemi aramıştım korkuyorum falan diye. Sonrasında şoföre sormaya cesaret ettim de buldum yolumu. O zamanlar herkesin eline telefonu aldığında mesajlaşacağı arkadaşları vardı, benim ise pek yoktu. Vardı da onlar da kendi aralarında yakınlardı. Ben de telefonumu açtığımda youtubedan videolar izlemeye başladım. Başak Kablan var youtube'da onu bir arkadaşımı stalklarken keşfettim. İlber Ortaylı'nın kitaplarından örnekler verdiği videosu vardı. Yalnızlığın o kadar da kötü olmadığından bahsediyordu. Ben bu kitabı aldım okudum. İlber Hoca hep yalnız kalmanın insanı geliştirdiğinden bahseder. Ben de yalnız kalmamın beni geliştireceğini düşünerek okula servisle giderken tek başıma otobüsle gitmeye başladım, kurs çıkışında yalnız kalmamın kötü olmadığına kendimi ikna ettim. Şimdi YKS'ye hazırlanıyorum. Sürekli kütüphaneye yalnız gidiyorum. Şehir dışında okumak istiyorum. Bu anlattıklarım okuyanlar tarafından çok normal görünebilir ama ben karanlık diye salondan odasına gidemeyen tüm gün annesinin tişörtünü tutarak evde gezen gece lambalar kapalı uyuyamayan bir çocukluktan buraya geldim. İnsanlık için küçük benim için büyük bir başarı.🤍
yalnızlığın ne demek olduğunu biliyorum sanıyordum ama son bi kaç aydır öğrenmişim yeni fark ediyorum. Her günün bi önceki günden daha da zor olduğunu öğreniyorum kitap okumayı çok seviyorum ve yıllardır okuduğum kitaplara o kadar bağlanmışımki kendimi bir romanın icinde ya da bir masalda zannediyormuşum o masal dünyamdan çıktım canım yandı ,sevdigim insanlari kaybettim, yalanın ne kadar acıtabileceğini ,hiçbir arkadaşımın aslında gercekten beni koşulsuz sevmediğini ve her an hayatımdan çıkabileceğini öğrendim ailemin bile. çocukluğumdan beri yalnızlığı severdim ama dedim ya yalnızlığın ne olduğunu biliyormuşum .şimdi öğrendim ve hala yalnızlığı cok seviyorum üstelik eskisinden daha çok. Bana bunu hatırlattığın için teşekkür ederim Pelinay . Bu arada bunu tek başıma yemek yerken yazıyorum
Aynı şeyleri yaşamışız..katılıyorum zor bir süreç oluyor kabuğu kırmak ama yapıyorsun canın yansada sonu özgürlük..gerçek olan herşey çok güzel en güzelide kendimiziz 💖✨
Bir insandan koşulsuz sevgiyi beklemek hayattaki en bencil şeylerden biri. Sen her insanı koşulsuz mu seviyorsun. Bir insanın ya güzelliğini ya muhabbetini ya da herhangi bir şeyi yüzünden seversin. Herkesi koşullu seversin mesala bir insan sana kötü duygular hissettirdiği de seviyormusun onu yinede tabiki hayır çünkü herşey karşılıklı bu dünyada.
Ya insan cennete girmeksi için bile bir karşılık gerekiyor Allah bile karşılıklı seviyor. Ben mesala bir iyilik yaparken bile cenneti düşünerek yapıyorum yani ileride karşılıgını alacagım diye
geçen yaz hayatımın en kötü dönemini geçirdiğimi düşünüyordum. meğer olgunlaşıyormuşum. bir süre yalnız kaldım. gerçekten asıl benin kim olmak istediğini ve nelerden hoşlanıp hoşlanmadığını kısaca kendimi keşfetmeyi öğrendim. yalnız yapmaya korktuğum şeyleri yapmayı denedim ve o an özgür hissettim. hayatta tek başına bir şeyler yapabilmek keyif alabilmek çok önemli. herkes her zaman yanınızda olmuyor. en yakın arkadaşınız siz olun
iyileşme sürecini bile isteye uzatmak o an yaşaman gereken duyguları sonsuza dek itekleyebilecekmişsin gibi yok saymak bunun farkında olup yapmaya devam etmek sonra düzeltmeye çalışırken bu seferde kaybettiğin zaman ve enerji icin üzülmek paradoksu.. gerçekten hayat hakkında çıkarımlarımız arkadaşlık ilişkilerimizin -genel ilişkilerin- getirdiği noktalar o kadar benzer ki seni dinlerken kendimle sohbet ediyomuş gibiyim ve yalnız kalabilmek, yalnızken hayatının bi eksisi olmadığını kendinin aslında hayattan beklentilerinin cogunu tek basına da kendine verebildiğini bilmek bu bilgiyi teoride bırakmayıp uygulamaya geçirmek seni hak etmeyen yahut karsılıklı birbirinizi kötü anlamda sömürdüğünüz insanları kişisel alanının dışına çıkartmak insanın kendine vereceği en iyi ödüllerden biri hatta ödül bile değil bu olması gerekenle yüzleşmek
Söylediklerin o kadar doğru ve gerçek ki.Ben geçen sene yks ye hazırlanıyodum çok fazla arkadaşım vardı ve ihanete uğradık bı kaç arkadaşımla daha sonra çevremde az insan kaldı ve toxic bir ilişkim oldu.O kişi daha da fazla uzaklaştırdı beni hayattan intihar etme noktasına geldim ve tüm arkadaşlarımla beraber toxic kişiyi de hayatımdan çıkardım.Hiç kolay olmadı psikolojim bozuldu ve sınavı kazanamadım mezuna bıraktım.6 7 ay yalnız kaldım konuşucak dertleşicek kimse yoktu çevremde kendi kendime dertleşiyodum.Yavaş yavaş kendimi ve ne istediğimi çözdüm karakterim daha güzel şekillendi.Eskiden yalnız kalmamak için sevmediğim şeyler yapan insanları hayatımda tutarken su an hemen farkedip iletişimi kesiyorum ve bu gerçekten çok büyük bi lüx pelinayın dediği gibi.Kendi başıma bir şeyler yapmak o kadar güzel gelmeye baśladı ki sonra kimseye ihtiyacım olmadıgını anladım.En dibi görüp oradan çıkabilirseniz kendine güvenen ve başka insanlara bagımlı olmayan bir birey oluyorsunuz.Her şerrin bı hayrı var bunu unutmayın ve kendinize inanın çünkü bunu yapabilirsiniz.
Hayatımızın sonuna kadar yanımızda kalabilecek tek kişi kendimiziz. Herkesin gidebileceğini, kimsenin vazgeçilmez olmadığını, insanın yanında kimse olmadan da hayatta kalabileceğini öğrenmek genellikle acı tecrübelerle gelse de sonunda bıraktığı özgüvene değer. Kendininle baş başa yaşadığında, yaşadığın hayata dair farkındalığın inanılmaz artıyor ve bu bir insanın başına gelebilecek en güzel şeylerden bir tanesi. Çünkü hayatı farketmek demek hayatın güzelliklerini de fark etmek demek. Seni her izlediğimde hayatımda bir şeyleri güzelleştirmek için motivasyon bulduğum için ve daha 18 yaşımda bana bunları bir kez daha fark ettirdiğin için teşekkür ederim pelinay🖤
İçimde kendime bile sesli söyleyemediğim, hissettiğim ama anlatmadığım birçok hissi dile getirmişsin, videoda kendimi gördüm. Böyle konuları en çok senden dinleyince iyi hissediyorum pelinay, iyiki varsınnn
seni dün aniden ana sayfama düşen bir videon sayesinde keşfettim. normalde 20 dakika boyunca sadece konuşan birinin videosunu ya atlayarak ya da hızlandırarak izlerim ama senin videolarının her saniyesini izledim. samimiyetinden mi yoksa durup düşünmeme sebep olmandan mı bilmiyorum ama videolarına ihtiyacım varmış gerçekten.. iyi ki karşıma çıkmışsın :’)
Mart ayında, annemle birlikte giysi almàya gittik benim için. Daha hiç bir yere uğramadan annemin yakınının ölüm haberi geldi, annem gitmek zorundaydı ve gitti. Benimse hiç vaktim yoktu, o gün yeni birşeyler almalıydım gideceğim yer için. Arkadaşımı aradım benimle buluşması için. Çünkü ben çok korkarım yalnızlıktan , bir şeyleri yalnız yapmaktan. Arkadaşım gelmedi ve ben koca alışveriş merkezinde yalnız kalmıştım. İlk önce çekinsem de sonradan kendimi sakinleştirip 1 saat içinde alışverişimi bitirmiştim. Gerçekten gün sonunda böyle olmasının beni daha dinç, daha sakin hiss ettirdiğini farkettim. O gün dönüm noktamdı ve ben yalnızlıkla barışmıştım.
@lorenotice9761 yalnızlığın verdiği tarif edilemez huzuru tattiginda kimseye ihtiyaç duymuyorsun ve insanların ne kadar gereksiz olduğunu da anlıyorsun
Yine çok güzel konuşmuşsun Pelinay.. Kendi açımdan bir konuya değinmek istiyorum. Kilolu bir insanın tek başına yemek yemesi.. Kilolu bir insansanız, ortamda en az yemek yiyen siz olsanız bile her zaman en çok siz yemiş gibi görüleceksiniz evet bu bir gerçek. Bundan kaçıp tek yemek yemeğe utandığım için defalarca gece eve gelene kadar yemek yemediğimi bilirim. Tek yemek gibi bir seçeneği aklımın ucuna dahi getiremem. Çünkü hayvan gibiyim ve tek yemek yersem herkese böyle olduğumu kanıtlayacağım gibi hissederdim.. Bunu okurken hayvan kelimesi sizin için üzücü olmuş olabilir ama her kilolu bunu kendine söyler. Ama unuttuğumuz bir şey var. Her insan kendi dizisinin başrolü o yüzden kimsenin umrunda değilsin. Kendine bu kadar acımasız davranmayı bırak ve bi mekanı beğendin ama gitmek için yanına arkadaş mı bulamıyosun tek git. Nasıl ki insanların boyu, kilosu senin umurunda değilse sen de onların umrunda değisin. Onlara acımasızca davranıp kendine hakaret ettiğin gibi onlara hakaret etmediğini ikimizde biliyoruz, lütfen insanlara verdiğin değerin birazını da kendine ver ve kendine bu kadar acımasız davranma. Senin tek başına o mekana gidip, o tatlıyı yemen, o vapura binmen senin için çok önemli. Lütfen kendinize acımasızca davranmayın. Sen kilolusun insanların gözune batarsın, zayıf olsam bende yapardım demeyin kendinize. Kendinize acımasızca davranmayın. Gerçeği görünce kendinize en çok siz üzüleceksiniz. Ben kendime ne yapmışım diyeceksiniz. Şu lokmacıların çok gündemde olduğu zaman o kadar denemek istiyordum ki. TH-cam dan bir sürü özgüven videosu açtım ve tüm videoların sonunda zayıf olsam yapardım dedim. O kadar pişmanım ki.. kimsenin umrunda değilsin lütfen kendini sev ve tek başına bir şeyler yap. Sen kendine iyi gelmezsen, kimse sana iyi gelemez..
Aslında dış görünüş bir sorun değil. Sorun aklımızdan geçenler ve nasıl hissettiğimiz. Ben hep kilolu bir insandım (40-42 bedendim ama son yıllarda 44 hatta 46 yı da gördüm. Bu yaz diyetisyen desteği ile 25 kilo verdim. Şuan 38 bedenim ama hâlâ kendimi soyutlamaya ve kısıtlamaya devam ediyoruö. Üstümdeki kıyafetin bedeni yazmasa asla 38 hissetmem. Hâlâ mağazalarda bu bana dar olur kafasındayım. Hâlâ rahat oturtamıyorum rahat konuşamıyorum. Yani sorun tamamen içimizde.. ve bunu aşmamız gerekiyor… Tek olma konusuna gelirsek: çok denedim ama yapamıyorum.. 1 kere yemeğe gittim ve gerdin gergin yedim, tek yaptığım dışardan rahat görünmeye çalışmaktı.. ama bir gün başaracağım biliyorum ve istiyorum
yurt disina tasindigim icin kendi kendimle cok fazla vakit gecirmek zorunda kaldim. ilk basta cok rahatsiz olsamda zamanla iyi hissettirmeye basladi ve olgunlastigimi anladim. videoda da yalniz olmanin kotu olmadigini anlatman beni iyi hissettirdi💗
Yurtdışına taşındım iş için burada tanıdıklarım olsada arkadaşlarımı ve ailemi geride bırakmış hissi çöktü içime yalnız hissediyorum sanki. Nasıl aştın bu durumu:)
@@dilaraturhan9242 ya cok klasik olucak ama zamana birakmak lazim, en azindan bende o sekilde oldu. zaman ilerledikce zaten taslar yavas yavas yerine oturuyor, yeni insanlarla tanisiyorsun mesela. ben 2 yil once tasindim hala o yalnizlik hissini hissediyorum ve bazen yasiyorum, ozlem agir basiyor zaman zaman. ama ne icin bunlari yasadigimi hatirlatiyorum kendime. emin ol bi kac yil sonra cok daha iyi bir yerde oldugunda geriye bakip kendine tesekkur ediceksin
Arkadaşlar ben yalnız büyüdüm. Çok arkadaşım yoktu, samimi arkadaşım hiç yoktu, hep yalnızdım, sosyal anksiyete de bolca yaşadım, ama buna ramen halen tek başıma bir şey yapamıyorum. Tek başıma gidip yemek de yedim, saatlerce yürüdüm de, başka şehre de gittim. Ama asla zevk almıyorum. Yalnızken çok mutsuzum.
tam olarak üniversitenin ilk yılındayım ve bu video beni kendime getirdi. Nasıl erken yaşta bunu fark etmek senin için bir şanssa bunu bize sunman da bizim için öyle bir şans teşekkür ederim ❤️
cok guzelsın.Cok guzel konusmussun pelom.Yalnızlıgın, ınsanlardan uzaklasınca ıcınde bulundugun durum degıl de kendınle bas basa kalmak,kendıne vakıt ayırmak oldugunu son 5-6 aydır anlıyorum ve bunu 18 yasımda ogrendıgım ıcın mutluyum,memnunum.Evet hıc arkadasım yok,dusuncemı paylasıp fıkır danısabılecegım kımsem yok ama ınsan kendıne yetmeyı ogrendıgınde bunları kendının duzeltmesı gerektıgını kavrayabılıyor.Unutmayın kı hepımız yalnız geldık ve oyle de gıdecegız..
Kendimi çok mutsuz ve yalnız hissediyorum hiçbir zaman yalınız kalmaya sevmedim ve şuan kişisel özelliklerinden dolayı yalnız kalmak beni o kadar üzüyor ki.Çok utangaçım ve ilkokuldan beri sadece 4 yakın arkadaşım oldu,şuan sadece 2 tanesi kaldı ve onlarda beni gerçekten seviyor mu bilemiyorum.Sınıf belirleme sistemi yani sınav sonuçlarına göre ayrı sınıflara koyan birşey var.Ve ben arkadaşlarımdan ayrı bir sınıftayım.Yeni sınıfımda herkesin bir arkadaşı var ama benim yok ,senin başında arkadaş edinmeyi denedim ve edindim de ama onlarda bir süre sonra benimle konuşmayı bıraktılar.Belki onlara göre fazla sessiz olduğum içindir.Ve beni en çok da şu üzüyor sanırım insanların bana bakıp aa ne kadar da yalnız bir kız diyip acımalarını istemediğim için sınıfta ya başımı masaya yaslayıp uyuyor taklidi yapıyor ya lavaboya gidip boşboş duruyor yada kitap okuyormuş gibi yapıyorum. Her teneffüsde,boş derste ,beden gibi derslerde herkes arkadaşlarıyla takılırken ben sadece bunu düşünüyorum.Bıktım.Yorumumu sonuna kadar okuduysanız hatta sadece bir göz attıysanız bile teşekkür ederim.Eğer birkaç tane yazım hatam olduysa ki muhtemelen çok olmuştur kusura bakmayın.Ve eğer sizde kendinizi çok yalnız hissediyorsanız kesinlikle içinize atmayın.İsterseniz yorumlarda konuşalımm💗
Eskiden bende yanlız olmaktan korkardım ama şu an değil .Çünkü yanlızken kendinin en iyi versiyonlarıyla tanışabilirsin .Kendini tanımak için bir fırsat. Ve şu da var yanlız olmak yanlış insanlarla olmaktan hep daha iyidir. Bir insan kendiyle başa çıkmayı öğrenirse kimse onu yıkamaz kendinle vakit geçirmeni tavsiye ederim yaz çiz bir şeyler yap yürüyüşe çık ve kendinin en iyi versiyonunu görene kadar durma. Kendinin en iyi arkadaşı ol böyle olmak seni insanlara bağımlı olmaktan kurtarır ve şunu unutma o yatağa tek başına giriyorsun günün sonunda. Herkes gittiğinde sen varsın senin içinde.Kendine sıkıca sarıl en çok sen sev seni. Ben çok değerliyim ya de. Öyle düşünmesen bile de sonra ikna olacaksin zaten .Ve şunu unutma herkes bir gün gidebilir ama sen hep seninle kalacaksın sevgili adaşım ❤
Merhaba Beyza.İnsan yalnızlıkta da birileriyle beraberlikte de çok şey ögrenebilir.Bu yalnız kalışın sana kendini tanıman,gelistirmen için,kendi başına mutlu olmayı öğrenmen için bir fırsat olabilir.Bu süreçte gelişip,belli bir olgunluğa erişebilirsin.Belki Allah seni bu zaman zarfında yanlış zararlı insanlardan korumuştur .Bunun yanında kaliteli arkadaşlarla da olmak gerekir .
Güvenilir bulduğun kişilerle ,eğlenceli bulduğun ,yanlarında kendin olabildiğin,samimi az da olsa arkadaşın olsa iyi olur.Sen de biraz girişken olmalısın burada.Bir selamla ,merhabayla ,nasılsınla baslayanilirsin.Zamanla derslerle ilgili,filmlerle ,şarkılarla vs.bircok şeyle ilgili konuşursunuz.Cimlere gidip oturmayı,kafeye gitmeyi ,yürüyüs yapmayı teklif edebilirsin.Belediyenin gezi proglarına ,okulun sosyal klüplerine katılabilirsin .
yalnızlığı dehşet derecede seviyorum, yalnız başıma birçok şeyi yapabilirim. Ama yalnızlık seçtiğinizde güzel. yalnız tiyatroya giderim sinemaya giderim dışarı çıkarım kendime kahve ısmarlayabilirim ama bunu ben isteyerek yaptığımda çok güzel. zaten yalnızsan, sohbet edecek kimsen yoksa, o kahveyi biriyle beraber içmek istediğinde de yalnızsan o yalnızlık güzel değil, bu detayın unutulmaması gerektiğini düşünüyorum
seni dinlerken tüylerimin diken diken oldugu anlar oldu aslında dısardan bakan biri icin soylediklerin cok normal gelebilir ama soylediklerinin anlamı olan insanlar icin gercekten cok guzel ve etkili konusmussun seni seviyoruz umarım bu tarz videolarin devami gelir iyiki varsin🖤
Teşekkür ederim video benim için çok bilgilendirici oldu :) Ben şuan 16 yaşındayım ve 7-8 aylık bir ilişkim bitti. Başkalarının acısıyla kendi acımla karşılaştırmak istemem ama 16 yaşındaki bir kız için çok ağır şeyler yaşadım. Kimseye yaşadıklarımı tam anlamıyla anlatamadım. Bundan 1 ay önce berbat bir haldeydim intiharın eşiğinden döndüm resmen .Şükürler olsun en azından o intihar düşüncesinden kurtuldum. Allah düşmanımın başına vermesin. Size vereceğim tavsiye şu lütfen kendinize olan saygınızı yitirmeyin. Kendine olan sevgi bağını kopardıktan sonra olan şeylerin geri dönüşü çok zor oluyor. Herkesin bana verdiği değeri de bu kötü günlerimde görmüş oldum. Ailemden göremediğim sevgiyi başkalarında aradım hep . Hep başkalarının sevgi kırıntılarına muhtaç oldum. Meğerse yıllardır aradığım sevgi benim içimdeymiş .
Pelinay seni ilk videolarından beri tanıyorum ve gün geçtikçe seninle büyüdüğümü hissediyorum.Kanal gittikçe daha da cok büyüyor ama senin samimiyetin ilk gunki gibi ayni düşüncelerin beni sana hayran birakiyor.seni çok seviyorum.❤️ Bu arada gün geçtikçe daha da guzellesiyorsun:)
Başta söylediklerini dinlediğimde benim yalnızlıkla bir problemim yok. Tek başına yemek yiyemeyen veya yolda yürüyemeyen insanları anlayamıyorum zaten pek benlik bi konuşma değil herhalde dedim. Ama dinledikçe şunu fark ettim ben kendimi yerin dibine sokmuşum ama çıkartamamışım. Yalnızlaştırmışım ama daha da özgüvensiz bir hale getirmişim, insanları itip kendimden uzaklaştırmışım. Şimdi düşünüyorumda hep yanlış insanları itmişim :") Bir film izlediğimde, kitap okuduğumda birisine anlatmak, paylaşmak istiyor insan. Ben kendimi yalnızlaştırırken sadece dibe çektim kendimi tanımadım. Konfor alanımdan çıkmadım ve eve kapattım. Hata yapmaktan deli gibi korktum haziranda 20 yaşıma gireceğim ama kalabalık yerlerde veya insan içinde hâlâ nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyorum. Çoğunlukla geriliyorum ve korkuyorum aslında bu da biz büyüdükçe zamanla öğrenebileceğimiz bir şey. Sizde bu hatalara düşmeyin. Pelinay'ında dediği gibi kendinle vakit geçirmek güzel bi şey ama bunu yaparken kendinizi evinize tamamen kapatmayın. Kendinizi tanımaya çalışın ve hata yapmaktan korkmayın. Birde kendinizi sevin. Ben hâlâ yapamadım ama denemeye çalışıyorum diyelim :) Başta dediğim gibi benlik bi video değil gibiydi ama iyiki sonuna kadar izlemişim dedim. Kendimle alakalı birçok şeyi fark etmeme neden oldu. Teşekkür ederim 💙
cidden pelom seni takip ettikçe dinledikçe o kadar kendime geliyorum ki. özgüven videon o kadar iyi gelmişti ki hele bu video... tek kelimeyle harika, böyle konular hakkında daha çok konuşabilir misinnnnn
Eskiden hep ne kadar arkadaşa sahipsem o kadar güçlü olduğumu düşünürdüm. Sanki ne kadar arkadaşım varsa o kadar iyi oluyormuşum gibi. Oysa arkadaş çevrem ne kadar genişse o kadar da problem yaşadım. Kimilerinin kıskançlıklarına, kimilerinin dedikodularına, kimilerinin ise iftiralarına maruz kaldım. Kendi içime döndüğümde ve arkadaş çevremi küçülttüğümde aslında kendimle zaman geçirmenin ne kadar mükemmel olabildiğine şahit oldum. Bana karışan yok, durduk yere polemik yaratan insanlar yok... Kitabımı okuyorum, dersimi çalışıyorum ve hayatıma kafa rahatlığı ile devam ediyorum. Yalnızlık aslında o korkuyu yendiğinizde inanılmaz bir konfor alanı yaratıyor size.
Gerçekten böyle oluyor. Hayatımda yalnız kaldığım bir dönem oldu ve şimdi tek başıma istediğim her şeyi yapabiliyorum. Başta çok mutsuzdum ama bu benim gelişmeme sebep oldu. Kendimin en yakın arkadaşı oldum ve bundan çok memnunum. Tabii şuan farklı arkadaşlarım var ve arkadaşlarımla da arada konuşuyorum falan. Ama tek başıma da çok eğleniyorum. Hatta herkes bana hayranlıkla bakıp "özgüvenine hayranım" demeye başladı. Ben feci özgüven problemi yaşayan biriydim ama tek kalınca bu sorun büyük oranda çözüldü kendimi kötü hissettiğim çok az zaman oluyor artık. Bence yalnız kalmak çok değerli ve herkesin yapması gereken bir şey. Çünkü bana kattığı şey gerçekten çok büyüktü ve herkese böyle iyi gelebileceğini düşünüyorum.
21 yaşımdayım kendimi bildim bileli yalnız kalmaktan hiç korkmadım. Son zamanlarda oturdum kendimle yüzleştim ben neden insanları kaybetmekten korkmuyorum diye meğer çevremdeki insanlar zaten varlığı yokluğundan farksız, cahil, nankör insanlarla dolu ailem dahil. Sonra kendimle gurur duydum bunca iki yüzlülüğün içinde doğruları konuştuğum için yalnız kaldım ama ahlaksız bir kalabalığın içinde kalıp karakterimden ödün veremezdim işin özü yalnızlıktan korkmayın tek başına kalmakla yalnız kalmak aynı şey değil.
@@tayfuncaliskan_1 hayır zaten kan bağımın olduğu insanlarla problemim. Kan bağımın olmadığı insanlar daha faydalı benim için onlarla bir problemim yok aksine yardım istediğimde yetişecek insanlar var
Kimse gelmediğinde birine bağlı kalmaktansa sürekli yalnız yaptigim aktiviteler daha çok arttı bazen çevrenizdeki insanlar ile zamanınız uymuyor siz onlara ayak uydurmak yerine kendi zamanınizi yaratın çok iyi geliyor
Sona doğru mücadele hiç bitmeyecek diyorsun ya gerçekten öyle. Küçük yaştaki arkadaşlara şöyle söyleyebilirim ki : Kendinizi okulu kazanayım tamam, işe girince tamam, araba alınca tamam kesin mutlu oluyorum her şey bitiyor şeklinde büyütmeyin. Hedeflerin mutlaka olsun ama her şey bitmiyor. Bu şekilde yaşayınca elde ettikten sonra bir boşluğa düşüyorsun ee bu muydu yani diyorsun. Hayat sürekli mücadele ile geçiyor kimi zaman kendinle kimi zaman çevrendekilerle... İnsanın yalnız dik durmayı öğrenmesi gerekiyor 29 yaşımdayım hala yalnızlığıma alışmaya çalışıyorum....
Benim kendi yalnızlık deneyimim daha önce yaşadığım yalnızlık deneyimlerimden biraz daha farklı ve belki hiç yaşamadığım tarzda bi yalnızlık olacak. Şu an 25 yaşında İstanbul'da tek başına yaşayan biriyim. Daha öncekilere benzemiyor diyorum çünkü öğrencilik dönemimde de yalnız ailemden uzakta yaşadım. Tek başıma birçok kez yurtdışına çıktım, konserlere, festivallere katıldım. Hepsi beni her ne kadar büyütürse büyütsün üst üste olaylar silsilesi sonucunda artık isyan etme durumuna gelmiştim. Zaten bir sürü şeyi yalnız deneyimlemiştim neden doğru kişi dediğim kişiyle ayrıldık? Neden İstanbul'a taşınmadan hemen önce kedilerimden birini kaybettim? Ve tabiiki neden yeni hayatımın yeni bölümünde diğer kedimi kanserden kaybettim ve kendi ellerimle onu da gömmek zorunda kaldım? Bu yalnızlık diğer hiçbirine benzemiyodu ve son kedimin kanserden ölümünden sonra artık kendinlesin, sığıncak bi sevgili kolu sarılacak bi kedin yok dedim. O boşluğu doldurmakla ve kafamı dağıtmakla uğraştım anlık işe yaradı. Gündüz vakit öldürme sonrası geceler daha da uzadı sanki. O kadar yalnızdım ki işe gidene kadar hiç konuşmadığımı ve sesimin çatallaştığını farkettim. Bu farkındalık bile insanı üzüyodu. Her zaman dostlarla kurulan yemek sofraları kıymetliydi benim için. İlk aylar doğru düzgün kendime bir akşam yemeği bile hazırlayamadım. O sofrada tek başıma yemek yemek beni çok üzüyodu. Herkes kendi hayatının telaşında bazen annem bile aramıyodu beni. Telefonda bildirim yok, bir günaydın mesajı gibi basit detaylar bile ruhumu eziyodu. İsyan etme evresi ve o dediğin uzun süre kendinle hiçbir şey yapmadan kalma insanda gerçekten yeter bu kadar üzüldüğüm dedirtti. Büyüdüm ve artık biliyorum ki bunlar yaşanması gereken şeylerdi. Asla kolay olmadı varoluş sancısı çektim ama artık o kapıdan kedimin beni karşılamaması , her işi kendim yapmak zorunda olmam, her gün bir koşturma bir mücadele olacağını ve bunu kabullenmem beni şuanki bana ulaştırdı. En iyi versiyonumdayım diyemem ama her geçen gün yaklaşıyomuşum gibi. Artık sofram tek kişilik olsa da o sofra için uzun vakitler ve emekler harcıyorum. Yediğim her yemeğin, her gündüzün, her nefesin anlamını bilerek yaşıyorum. Eskiden yalnızsam her şey anlamsız kimseyle paylaşamıyorum bunları diyodum. Ama kendimizle paylaşıyoruz, biriktirdiğimiz her şey kıymetli. O yemeklerin lezzetini başkası tatmasa da, o gündüzleri kimseye günaydın diyemesek de... 25 yaşımda ayrı bi dank etti her şey tabii ki de keşke kedilerimi kaybetmeseydim hala her gece birlikte uyusaydık, güne onlarla başlasaydım. Fakat isyan ederek olmuyo. Onlar gitmeseydi ben böyle olmayacaktım belki de Ayşe'nin en iyi versiyonuna ulaşması için bu kadar erken gittiler.
Ayşecim yaşadığımız şeyler birebir aynı şeyler kedimin vefat Edip ellerimle gömmesi ne kadar sanki kendi hayatımı senden dinledim özelden konuşabilir miyiz sevgili kardeşim çiğdem ben buarada
iyileşme süreci kısmını o kadar iyi anlıyorum ki... yaşadığın şeyi farkında olmak gercekten cok buyuk nimet. gormezden gelebildigimi ve iyi oldugumu dusunerek kendimi kandırdım aylarca. bundan cok pismanım. kendime o kadar buyuk iskence yaptım ki hayatımın renkleri soldu resmen. ama pelo'nun da dedigi gibi bi noktada dibe cokmeden de olmuyor. o yuzden kendinize emek verin ve vaktinizin kıymetini bilin, yasadıgınız seyden de korkmayın. her dibe coktugunuzde daha da guclu olarak kalkacaksınız cunku, sevgiler 🤍
Küçükken çok dışlanan ve zorbalığa uğrayan biriydim ilkokul ve ortaokulda arkadaşlarım beni satıp başkaları ile arkadaşlık yapıyorlardı. Ortaokulda sınıfta kalmak yasaktı tenefüse çıkmak zorunluydu ve tek başıma dışarıya çıkmaya utanıyordum bundan dolayı full tolette tek başıma oyalanıyordum. Liseye geçtiğimde bir arkadaş grubum oldu ve onlar tarafından da satıldım hâlbuki çok yakındık sonra bir arkadasım oldu onla 1 yıl kadar yakındık fakat kız benden nefret ediyordu ve bu belliydi. 10.sınıfa geçtiğimizde yine bir arkadaş grubum oldu ve şuanki en yakın arkadaşım ile yakınlaşmaya başladık. Acayip yakınız ve onu çok seviyorum bir yakın arkadaşım ile tanıştırdım onu ve onlar yakın olur da tek başıma kalırım diye korkuyorum onu kaybetmek istemiyorum ne yapıcam bilmiyorum
Ben lise son öğrencisiyim.Lise başlarında yaptığım bir kac yanlış davranış yüzünden dışlanıyordum sınıfım da zorbalık görüyordum ve neden böyle yapılıyor diyordum daha önce ortaokulda da bişeyler yaşamıştım yaşadıklarımı kabullendim ders çıkardım hatalarımı bir daha yapmadım ve sonunda kendimi yalnızlığımı sevmeye başladım çok az arkadaşım dışarı çıktığım kişi var ve gerçekten hayatımı minimal tutup minimal yaşadığım için çok mutluyum herkese de tavsiye ederim dışarıda 8 10 kişiyle gezmekten Starbucks avmler ora bura popüler şeyler yapmaktansa evde tütsü yakıp kahve içip oturmayı yeğlerim gercekten çok ama çok iyi birsey ve terapi
şu anda en çok ihtiyaç olan şeylerden biri kesinlikle yalnız yaşamayı keşfetmek. 25 yaşındayım,okulum da,üniverstem da,şuan çalıştığım hastane de yaşadığım şehirde olduğu için ailemle yaşadım. ailemi çok seviyorum ama kalabalığın içinde boğuluyormuşum gibi geliyor. yalnızım,çok yakın arkadaşım yok,bazen çok sıkılıyorum ama kalkıp da kendim bir aktivite yapacak gücü bulamıyorum kendimde. gelecek yıllarda yurt dışında yaşama planlarım var ama maalesef sürekli bir sorun çıkıyor ve gidemiyorum. eğer bu planım gerçekleşirse ve taşınırsan o yalnızlığı deneyimlemek istiyorum. yaşadığım ülke bunu deneyimlemene engel değil ama o sınırdan çıkanıyorum,belki gerçekten yalnız bir ortama düşersem mecburiyyetden yaparım diye düşünüyorum. eğer başarırsam güncellerim bunu
ben de bu durumu yaşıyorum ve artık aşmaya çalışacağım benim de arkadaş sayım az ve daima nedense birileriyle takılmam gerekiyomuş gibi hissederim yalnız başıma bir şeyler yapmak hep zor gelir halbuki arada bir tek başıma alışveriş yaptığımda keyif veriyor bu bana mesela. kendimizle aktivite yapmadıkça bilemiyoruz kendimizle zaman geçirmenin keyfini. umarım başarırız bunu ^^
Pelinayi ilk izlediğimde ne kadar kendini bilen birisi diye düşunmüş ve çok sevmiştim ama o an dönüpte bu kız küçükken dışlanmıştır ya da zorbalığa uğramıştır diye asla düşünmezdim . İnsanlarin kendileri geliştirebilmeleri çok güzel.
Kendimle vakit geçirdikçe kimseye ihtiyacım olmadığını farkettim sırf yalnız kalmamak için birine ihtiyaç duymuyorum Çok güzel faydalı bir video olmuş pelocum video bana çok iyi geldi 😘
İnsanların topluma dayattığı algıyı yıktığın için teşekkür Pelin ablam ❤yanlız kalmak çaresiz vb duygular olduğunu zaten sen bu tavırlarla hep yanlız kalırsın diyen insanları dinlemekten bıktım bu konu hakkında en doğru bilgiyi bize bahsetmen o kadar güzel ki
Biz Azerbaycanlıların bir sözü var - Ne kadar az adam bir o kadar azadam -Yani ne kadar az insan bir o kadar özgürüm. Ailemin tek çocuğuyum ve yanlızlıkdan hep zevk aldım
lütfen böyle videolara hep devam et lütfeen. aylardır psikologa gidiyorum bıraktım iyi hissetmediğim için ama bu videoların bakıs açın o kadar iyi geliyor ki pelinayy 🤍 cok tesekkür ederim 😚
Boyle konusmali, sohbet havasi yasatan hicbir videoya katlanamazken seninkini oturup pur dikkat dinleyip izliyorum Pelom🫶🏻bu bi noktada elbette enerjinle alakali fakat yasantima dair seylere de degindigin icin de beni cekiyorsun. Erkek arkadasimla da dovmelerine ve sana bayiliyoruz👼🏻💜
Yalnızlık çok güzel bir duygu aslında, özgürsün. Sadece insan yalnız olmamayı tattığında onun balını yiyince insan o balı tekrar isteyebiliyor. Bence aslolan biriyle beraber olduğunda bile yalnız hissediyorsan en doğrusu gerçekten yalnız kalabilmek. Teşekkürler sohnetin için 😘
Bugün ilk defa tek başıma bi kafeye gidip birşeyler yedim içtim ve cidden kendimle bu konu hakkında gurur duyuyorum bu da senin sayende olmaya başladı aslında teşekkürlerr pelinnn💗
Duygularımın tercumanısınn pelinayy 🤍Tek gezmekle ilgili benimde korkularim var ama bu vidyoyla daha çok farkettim. bu farkındaligi hayatima da en kısa zamanda ve olumlu bi sekilde geçirmem lazım.iyiki varsiinnn
küçüklüğümden beri yalnız takıldığım cok zaman oldu ama yine de bazı durumlarda yalnız kalmaktan utanıyorum mesela dersanede herkes arkadasiyla yemek yerken orada tek başıma yemek yemek zor geliyor bu yüzden saatlerce kantinin tamamen boşalmasını bekliyorum.aslinda bı arkadas grubuna girebilirim ama sıkılıyorum insanların bana aciyacagini dusunmesem tek basima kalmak daha güzel
Ailenizden birilerini baba kardeş vs. toprağa verince yalnızlığın ne kadar çok acı olduğunu anlayacaksınız. Ölüm haberleri hep ani gelir, trafik kazası kalp krizi vs.. aile tek tek azalmaya başlar. Gençken yalnızlık insana özgürlük gibi geliyor ama dünyanın en korkunç şeyi. Ölmek yalnızlıktan iyidir.
Başınız sağolsun ama bence burda bahsetmek istediği konu o değil. İnsanın kendiyle vakit geçirmesinden bahsediyor ve insanın kendiyle vakit geçirmesi yalnızlık olmuyor. Tam olarak bu. Aslında tek olunca yalnız olmuyorsun sen varsın zaten. Hayatta bize hiçbir katkısı olmayan bizi kötü etkileyen insanlarla araya mesafe koymaktan bahsediyor. Annen baban yada kardeşin(eğer ailevi sorunları yoksa insanların) zaten sana iyi gelir. Onlarla gezmek dışarı çıkmak güzeldir ama tüm vaktimizi de beraber geçireceğiz diye bir şey yok. Herkes bazen kendiyle baş başa kalmak ister ama bazı insanlar bu durumdan korkabilir yada çekinebilir. Ben de hâlâ kendimi anlayabilmiş değilim mesela. Hayatımın bazı dönemleri kendimle vakit geçirmekten hiç korkmazken bazı dönemleri o kadar korkuyorum ki anlatamam. Tek başıma yürürken çekiniyorum. İnsanların bana bakıp bu kız yalnız diyolarmış gibi salakça bir hisse kapılıyorum. Bende biliyorum kimsenin bana o sırada bakıp öyle bir şey demediğini çünkü ben yolda tek başına yürüyen bir insan görünce asla böyle bir şey düşünmüyorum zaten herkes kendi derdinde ama yinede bu düşüncelerime engel olamıyorum. Kendimi böyle hissetiğimde sinirleniyorum, asabileşiyorum, hayatımdan sıkılıyorum. Şuan amacım kendime tekken yalnız olmadığımı bana değer vermeyen insanların benimde onlara vereceğim değeri hak etmediklerini kendime anlatabilmek. Gördüğün gibi sana yazıyorum. Bu cümleler ağzımdan çıkıyor ama yinede kendime bunu bir türlü anlatamıyorum yada anlayamıyorum yada ikisinide yapıyorum ama belki de uygulamaya geçiremiyorum. Şuan daha iyi anlıyorum hayatımdan değersiz bir insanı çıkardım. Biraz kırıcı olduğunu düşünebilirsin bir insana değersiz dememi ama hayatım gerçekleri bazı insanlar gerçekten bizim için değersizdir. Tabi başka bir insan için o çok değerli olabilir, kendi için değerli olabilir fakat benim için çok değersiz. Onun la ilişkimi kestiğim ilk gün acaba ayıp mı ettim diye kendi kendime düşündüm çünkü bana neden benle arana mesafe koydum diye sorduğunda ona beni ve hayatımı kötü etkiliyorsun bundan sonra seni hayatımdan çıkarıyorum benimle muhattap olma demiştim ama şimdi düşünüyorum ki iyiki onu hayatımdan çıkarmışım artık istediğim şeyleri yapmama daha çok zamanım kalıyor ve bir sürü dertten kurtulmuş gibi hissediyorum. Hayatımdan bir kişinin çıkmasıyla olumlu yönde çok fazla değişim yaşadım. Artık hayatımda yapmak istemediğim şeyleri de sırf başkaları istiyor veya söylüyor diye yapmak ve ya onların iğrenç düşüncelerini savunmadığım zaman daha rahat söylemek için kendini geliştirmek istiyorum. Bu hayatta ailemizi ne kadar çok seviyoruz değil mi ama unutuyoruz ki kendi içimizde bizde bir aileyiz. Kendimizle bir aileyiz yanımızda annemiz bile olamdığında hatta kimse olmadığında ben yine vardım. En çok değeri hak eden kişiye yani kendime haksızlık yapmak istemiyorum. Ona hakettiği değeri vermek istiyorum
Hayatımda en korktuğum şey yalnızlıktı aldatılana kadar. 2 yıldır toksik bir ilişkim vardı. İyi ya da kötü her zaman birbirimize koşuyorduk ve ailem olduğunu düşünüyordum. Kısacası yalnız değildim bir dayanağım vardı. 2 ay önce aldatılmışım ve benden bunu 2 ay boyunca saklamış. Bu süreçte çok güzel rol yapmış yeri geldi kavgalar için 1 günümüzü harcardık yerş geldi güzel sözler söylendi ve bunların hepsi sahte olduğunu öğrendim. Boş bir zaman kaybıymış. Kandırıldığımı an olarak fark ettim. Birisiyle öpüştüğünün fotoğrafını görsem bile hala bana fotomontaj diyebildi ve benim inanmadığımı gördüğünde iğrenç bir şekilde kendini savundu. Şuan o insanın yüzüne baktığımda bir fotoğrafını gördüğümde iğreniyorum. Gerçeklerle yapayalnız kaldığımı hissediyorum bu biraz beni korkutuyor ama aşıcam.
Böyle şeyleri duymaya ihtiyacımın olduğu bir dönemde duymak bana çok iyi hissettirdi... Böyle bu seri devam etsin Pelinay senin düşüncelerini ve seni çok beğeniyorum bol bol videolaraaa💌💗🥲
sosyal anksiyetem var ve okulda veya okul dışarıdayken tek başıma kaldığımda kendimi çok gergin hissediyorum. neden bilmiyorum ama içimden hep bi huzursuzluk oluyor. yanımda sevmediğim bir insan da olsa yolda yan yana yürümek vs beni az rahat hissettiriyor. Karşıdan karşıya geçerken arabalardaki insanların gözü üstümdeymiş gibi hissediyorum. Bazen sırf bu his yüzünden dışarı bile çıkasım gelmiyor. Ama yanımda birisi olunca bu durum böyle olmuyor. 16 yaşındayım, lise 3. sınıfım. arkadaş çevrem iyi aslında. 3 erkek 1 kızdan oluşan bir arkadaş grubum var ve onların yanındayken kendimi güvende ve mutlu hissediyorum. istediğim gibi davranabiliyorum ve dışarıdan bakan insanların düşüncelerini umursamıyorum. Ama tek başıma olunca öyle olmuyor. Geçen sene okula giderken sabah okula 1 saat erken giderdim, kimseyle karşılaşmamak için. okuldan 20dk geç çıkardım, yolda kimseyle karşılaşmamak için. Bu sene zar zor kendimi rahat hissetmeye başladım. Ama yakınlarda bir olay yaşandı(arkadaş grubumdaki bi çocuğun erkek kardeşiyle sevgili oldum ve bugün ayrıldık.) ve şimdi hepsi benden uzaklaşacakmış gibi bir hissiyata kapılıyorum... Bu durum beni bir yandan, olsun olsa olsa ne olur ki sanki böyle bir şey için uzaklaşıyorlarsa bırak gitsin zaten diyor, bir yanım da arkadaşlarını kaybetmek konusunda endişeli hissediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Hani artık independent woman olmak istiyorum ama nasıl yapacağım bilmiyorum. Daha tek başıma yolda bile yürüyemiyorum. içimi dökmeye ihtiyacım varmış sanırım kdjxks
bir ay önce yazmışım. şu an o arkadaş grubumdan eser dahi kalmadı. aslında düşününce her şey yolunda. artık kulaklığımı yolda rahat rahat yürüyebiliyorum. insanların yanından geçerken nefesimi tutmuyorum mesela. ama deprem oldu. onun stresi yüzünden dışarıda olduğumda sürekli ailemden haber alamayacakmışım gibi hissediyorum. yeni bir flörtüm var. bir süredir tanışıyoruz. hoş ve düşünceli birisi ama benden uzakta, İstanbul'da yaşıyor. ona vakit ayırmaktan bazen kendime vakit ayıramıyorum ama olsun. değecekmiş gibi hissediyorum.
Bir arkadaş grubumuz vardı düne kadar her şey çok iyiydi 4 kız 1 erkek vardı kızlardsn biri ve benim en yakın arkadaşım I Olan biriyle o erkek dün kavga etti ve küstü akşamında aynı kişi en yakın arkadaşım olan kızlardsn biriyle de küstu arkadaşımın yanında olduğum için düne kadwr çok iyi anlaştıklarım vana da tavır aldılar ben ne konuştum ne mesaj attım arkadaşım konuştu ve bizle artık konuşmak istemediklerini söylediler olması gerekiyordi üzülmemem lazım ama dün her şey güzelken birden aramizin bozulmasi kötü hissettiriyor
Sınıfta artık iyi anladığım az kişi var o arkadaşım yanımda yokken konuşcak birim yok kitap okumaya calisirim sonra rahatsız hissederim tek kaldığım için kitap okumuş olurum çünkü
daha video bitmeden kendimle alakalı cogu problemi neden böyle karsıladıgımı düsünmeye basladım ve bu tarz videolarının hepsinde bunu yasıyorum, lütfen devam etsin bu serininn seni çok seviyorummm
Genelde insanlar yalnız kaldıkları için sıkılıyorlar bense yalnız olduğum anlarda çok daha mutlu ve üretken hissediyorum belki de bunu şu sıralar düşünüyorum belki de gelip geçici bir fikir ama yine de belli bi süre gürültüden ve insanlardan uzak olmak istiyorum.
yaşadığınız şeyleri anlatarak bizlere yardımcı oluyorsunuz bunu yapmanız gerçekten çok iyi birisi olduğunuzu gösterir çok sağ olun gerçekten sizden isteğim ben dediğiniz gibi kendimi sevemiyorum çocuklukta yaşadığım tramvalar olsun vs kendimi bir türlü sevemiyorum ve hep kendimi ve çocukluğumdaki halimi suçluyorum ve en basit şeyler için bile kendimi yetersiz beceriksiz hissediyorum. bu konuda bir düşünceniz varsa dinlemek çok çok isterim
Kendimi sevmeyi şartlara bağlamışım. Bunu seni dinlerken fark ettim. Başarılı olursam,o üniversiteyi kazanırsam,kilo verirsem...tüm bunları ve daha fazlasını yapabilirsem kendimi sevmeye başlayacağım gibi. Bu haldeyim şimdi,umarım değiştirebilirim.
Pelinay son zamanlarda daha aktif gibisin ya da bana öyle geliyor bilmiyorum . Umarım böyle devam eder , bana Emily Ratajkowski yi hatırlatıyorsun . Daha iyi yerlere gelmen dileğiyle , seviliyorsun :)
Bu video bana o kadar iyi geldi ki. Normalde uzun zamandır kütüphaneye gitmek istiyordum hala istiyorum ama sürekli yanımda biri olması gerekiyormuş gibi geliyor. İkide bir arkadaşlarıma söylüyorum gelsene benimle falan diye. Kimisinin ya işi çıkıyor ya başka bir şey işte. Ama asla tek başıma gitmek istemiyorum çok saçma abi. Ve her ne kadar susturmaya çalışsam da sanırım tek gitmek istemememin sebebi şunlar, normalde her yere birileri ile gittiğim için kendimi tuhaf hissedicem verdiğin hastane örneği gibi. Dikkat çekerimde herkes bana bakar diye geriliyorum. Ve bende alakasız bir şekilde kaybolma korkusu var. Yeri bilmeme rağmen ya karıştırırsam ya kaybolursam kime ne soracağım insanlar ne düşecek falan. Hani bir yanım kim ne düşünürse düşünsün sana ne diyor ama yok ben yine utanıyorum, geriliyorum falan böyle. Alt tarafı bulduğun boş yere oturacaksın yer yoksa da çıkacaksın. O çıkma aşaması ayrı korkutuyor beni. Vallahi ağlıycam ben böyle nasıl yaşıycam ya
Bende ayni durumdayim üniversiteye baska bir şehire geldim.Ve ben ilk geldigimden beri bir arkadaşlık kuramadım. Hala aynınım maalesef yalnızım maalesef diyorum çünkü yalnızlık elbette iyidir ama her zaman yalniz olmak iyi hissettirmiyor. Ben biraz sessizim aslinda biri bana derdini anlatsin isterim dinlerim çünkü gerçekten dinlerim ama yuzeysel olarak dinleyenleri hiç sevmem anlamayacak kişiye konuşmak boş duvara konuşmakla tamamen ayni oluyor .Olur da anlatmak isteyen varsa dinlerim en ufak durum da olsa çünkü birinin dert olarak görüp anlattığını anlattığı kişi küçümseyerek bir sorun olmadığını söylüyor .Herkesin derdi kendine büyük gelir ki bu en dogal ve normal şeydir. Olur da benim gibi düşünen veya olanlar varsa grup bile açabiliriz bence çünkü neden olmasın .Boylelikle herkes birbirine destek çıkar.
Pelinay teşekkür ederim. Umarım hayatın boyunca başarı ve mutluluk peşini bırakmaz. Hemcinsimden bunları dinlemek o kadar iyi geldi ki ruhuma.. İyi ki denk geldim bu videona. Sağlıkla kal✨
Yalniz olmayı gerçekten seven bir insanım. Şu an 17 yaşındayım ve yaklaşık 14 yaşından beri tek başıma dışarıya çıkıp yürüyordum ya da bir yerlerde geziyordum. Karantina döneminde küçüklere verilen saatte takıyordum kulaklığımı ve yürüyüş yapıyordum ve aşırı zevk alıyordum. Şimdi de hâlâ tek başıma çıkıp bir kafeye oturup kitabımı okuyorum ya da alışverişte yapıyorum. Bana o kadar iyi geliyor ki... Birileriyle gezmenin zevki de farklı tek başına vakit geçirmenin de...
@@icllcy._. ben de 17 yaşındayım ve yalnız gezince sosyal anksiyetem daha çok artıyor bu yüzden hep birileriyle gezmeyi tercih ediyorum. Tebrik ederim sizi umarım bir gün ben de alışabilirim
09:34 - Merhaba, bu gün bununla ilgili çok güzel bi alıntı okudum, seninle de paylaşmaktan mutluluk duyarım. Şu şekildeydi: "Kanatlar ancak kozadan çıkma çabaları ile güçlenir ve uçuşa hazırlanır. Kelebek kendini kurtarma çabalarıyla aslında kaslarını geliştirmekte, kendini ayakta tutacak, güçlü kılacak, uçmaya hazırlayacak hareketleri, çabalarıyla öğrenmekteydi. Kelebeğin kozanın liflerinden çıkmaya çalışmasına yardim eden birisi işini o anlık kolaylaştırır belki fakat onun güçlenmesine, özgürlüğü tanımasına ve gerçekten yaşamasına engel olur."
öğleden sonra belediyeye gitmem lazım daha sonra msü ücreti için bankaya gitmem lazım ve asla tek gitmek istemiyordum çünkü korkuyordum. ama bu videoyu izledim ve en kötü ne olabilir ki dedim kendime, sabahtan beri anneme sende gel diyordum ama şimdi gerek yok ben kendim gidip halledeyim dedimm. iyi ki varsın pelomm🤍 serinin devamını sabırsızlıkla bekliyoruzz
Bu videoyu çektiğiniz için size o kadar teşekkür ederim ki. Resmen yıllardır kaybolan beni tuttu yerime oturttu bu konuşma. Sizi ablam olarak görüyorum. Gözlerim dolu dolu dinledim bu konuşmayı o kadar iyi geldi ki. İyi ki varsınız.🩷
Bu videoyu arkadaşıma aramız iyi mi bi sorun var mı diye mesaj atıp sohbet ettikten sonra gelmesi(aramızda bi olay olmamıştı ama birden uzaklaşmıştı ) bu mesajı bile atmak o kadar zorduki ama atınca rahatladım bazen herkesi memnun etmeye çalışıyorum ama en çok kırılan ben oluyorum bunu son zamanlarda azaltmaya çalışıyorum pelinay sohbetin çok iyi geliyoo
ya aynısını yaşadım ya az önce sanki beni sevmeyecekmis artık gibi hissediyorum sanki , sevmeyebilir ama simdiye kadar verdiğim değere üzülücem eğer öyleyse de. ama cidden bunları tek benim yaşamadığımı bilmek güzell
benimde lisede yüzleşmek zorunda kaldığım bazı dönemler olmuştu.Kırgınlar yaşadığım,kendimden nefret ettiğim,başarısızlı,hiçbir şeyi beceremeyeceğim düşüncesi vs vs.Ama o duygular bana güç kazandırmıştı yalnız kalmam arkadaşlarım tarafından dışlanmam kendimi keşfetmeme neden olmuştu hayatımda ilk defa kendim için bir şey yaptığım bir dönemdi,kendime bir şey kattığım ve kendimi değerlendirdiğim bir dönemdi.Sonra üüni ye geçince bu duyguları kaybettim.Yalnız bir yere gitmekteen korkar oldum sürekli yanımda birilerini arar oldum sürekli bu duygularla kendimi her gün başkasıyla buluşarak oyalamaya çalışıyorum önceki sen gibi,yalnız kalmaktan hoşlanmıyorum,yalnız yemek yemekten çekiniyorum.Nedenini bilmiyorum bunu aşmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım.Bu video biraz iyi geldi bunun üzürine düşeneceğim ve böyle videolar çok iyi geliyor cidden daha fazla gelmeli.Bir de bu konuda kitap önerebilir misin? kişisel gelişimle alakalı seri yapmalısın bence bu arada seni seviyorum
pelo o kadar iyi geliyorsun ki bana seni izlemek iyi hissettiriyo, fikirlerin konuşma tarzın ses tonun bile cok güzell iyi ki tanıdım iyi ki hayatımıza girmissin ask böcügüm❤😢
bi de şey var çevrendeki insanlar meşgul işte sınava filan hazırlanıyo ortamı var yada takılıyo sıkılmıyo seninde yapman gereken şeyler var ama yapıcak gücü içinde bulamıyosun sürekli yalnızsın sıkılıyosun bunu kimseye yansıtmak istemiyosun senden sıkılmasınlar diye
Pelinay seni çok seviyorum düşüncelerinle hayatıma ışık tutuyorsun çok teşekkür ederim ❤ bir sonraki video Anksiyete ile ilgili falan olabilir mi acaba rica etsem ?
16 yaşındayım kocaman bi arkadaş grubum varken hepsine o kadar cok değer veriyoken beni bi anda hüsrana uğrattılar o kocaman arkadaş grubunda yanlız kaldım psikolojim bozuldu ama bu videoyu dinledikten sonra o kadar rahatladım ki ben kendime yetebilirim dedim
Akrabalarım, arkadaşlarımın düğünlerinde en fazla 10 dk durabiliyorum. İnsanlarla fazla diyalog kurmaktan ve hayatıma müdahale edilmesinden nefret ediyorum. Her zaman saygı çerçevesinde diyalog kurmaya çalışıyorum. Tek sosyal ve saygısız davrandığım yer internet ortamı.
Benim canım online psikoloğum..🥹🫶🏼 şaka maka çok iyi geliyorsun, bana yol gösteriyorsun,kendimi bulmama yardımcı oluyorsun.. seni seviyoruuum pelinayy 🥲🫶🏼
Lütfen bu şekilde devam et bence sen böyle kendini çok iyi hissediyorsun söylediklerinin hepsii çok doğru ve net seni izlerken çok iyi hissettiğimi farkettim lütfen bu şekil videolar atmaya devam et 👍👏❤️
![ILLSLICK - KILLSHOT REMIX [FULL VERSION]](http://i.ytimg.com/vi/RIK8RrqIAzE/mqdefault.jpg)
![[ ออกกอง ] วัยหนุ่ม 2544 โลกหลังลูกกรง..ทัวร์กองถ่ายหนังใน "คุกของจริง" | JUSTดูIT.](http://i.ytimg.com/vi/vB--aOkZCpw/mqdefault.jpg)
Kendinizi geliştirmek istiyorsanız, potansiyelinizi keşfetmek istiyorsanız, güçlenmek istiyorsanız , yalnız kalın. Başarılı olduğum dönemlere baktığımda hep yalnızmışım , dibe çöktüğüm zamanlarda ise hep bir topluluk içinde olduğumu fark ettim. Yalnızlığın tek dezavantajı ,bağımlılık yapıyor olması ama insanlara bağımlı olmaktan iyidir diye düşünüyorum.
Tamda dibe çöktugum bir donemdeyim ve insanlara kaçarak mutluluğu oralarda arıyorum yine bunu yapmak üzereyken bu yorumu gördüm , kafama dank etti resmen . Teşekkür ederim
@@aleyna6884 bende aynı durumdayım ama onları kaybederim diye korkuyorum
@@irem-ng6mj Sadece kaybetmekten , yalnız kalmaktan korktuğun için bunu yapman daha buyuk zararlar verir sana bence . Çok toxic bazı arkadaşlıklarım ve sadece o insanların yanımda olmasına alistigim için katlandigim insanlar oldu bunu çok sonra fark edebildim . Bana bıraktıkları tek şey travmalar , dibe cokusler oldu ilk başlarda yalnız kalmak zor görünebilir ama şimdi dönüp bakinca keşke o zamanı kendime ve sevdiğim insanlara harcasaymisim diyorum . Yalnız olmamak için veya o insanlara alistigim için sürekli onlara koşarken aslında mutluluğumu başka insanlarda bulmaya calismisim emin ol bu bir süre sonra takintiya dönüşüyor ve her kötü olduğunda oyalanacak biseyler arıyorsun / o insanlara kaçıyorsun . Bunun zararlarini çok sonra anlarsın , kendi ozguvenini yalnızken inşa etki kimseye bağımlı olma . Gerçekten sevdiğin insanları çevrende tut ve kimsenin senden değerli olmadığını unutma 💗
gel senin alnından öpeyim ben. yanlış ortamda bulunduğumun bir kez daha farkına vardım. çok haklısın
Kesinlikle aynı durumu yaşadım ve bunu bana hatırlattırıp doğru olduğunu hatırlattığın için teşekkür ederim.
Herkesin özellikle o aktiviteyi yaparken yanına birini almak istediği aktiviteleri (konser,tiyatro,sinema...)yalnız yapmak dünyanın en güzel şeyi
dimi… böyle kendimi alıştıra alıştıra en son skydiving yaptım tek başıma :’)
@@melandathena mükemmelll
Keşke toplumda buna alışabilse ama tek başına seni insanlar görünce resmen acıyor yüzlerindeki o ifade insanın sinirini bozuyor insanlar tek başlarına konsere gidebilir abi abartılcak bir şey değil aşın bunları
bence en kotu seyi
İnsan sosyal bir canlı ve bir etkinliği yaparken yanında birisinin olmasını istemesi en doğal şey. Tabi senin için güzel olabilir cünkü senin seçimin olarak yalnız kalmış olabilirsin ama herkes için öyle değil. Benim yalnızlığımın sebebi benim seçimim değil küçüklükten beri bu hep böyle oldu bir oyun oynandıgında hep en son seçilen kişi ben olmuşturum. Bir sevincinde bir hüznünde yanında seninle sevinecek ve üzülecek biri olmaması çok kötü bir durum.
Başka bir videoda da “kendini sevmek” üzerine olursa çok iyi olur. Birçok insan kendini sevmekten bahsediyor ama kendini sevmenin nasıl bir şey olduğunu, kendinle barışmak denen şeyin tam olarak ne olduğunu açıklamıyor.
Kız kıza serisine bayılıyorum. Özellikle de yalnız izliyorum, tam olarak o anın hissine kapılıyorum. Yalnız olduğum günlerden birinde heyecanla bu videonu izliyorum. Bize iyi geldiğini bil pelinay, çok güzelsin❤
Ben de lisedeyken tecrübe etmiştim bunları.
Çok yakın bir arkadaşımla ortaokulda aynı liseyi tercih etmiştik ve aynı sınıfa düşmüştük. Onun beni ne kadar kötü etkilediğinin farkındaydım ama yine de arkadaşsız kalmamak için onunla arkadaş olmaya devam ediyordum. Sonra başka bir arkadaşlarımın olacağını farkedince ondan uzaklaştım. Aramıza büyük bir soğukluk girdi. Okul çıkışında kurslar oluyordu. Ben çıkışta kurslara kalıyordum bir de o ve 3 yakın arkadaşı kalıyordu. Kurstan aynı anda çıkıyorduk otobüse yürüyoduk ben tek başımaydım ve eski en yakın arkadaşım önümden yürüyordu yeni arkadaşlarıyla. O zamanlar ilk kez tek başıma dolmuşa binmiştim. Nasıl korkuyordum ama, hiç bilmedigim yollardan geçiyorduk şarjım da 11 idi, çok net hatırlıyorum. Annemi aramıştım korkuyorum falan diye. Sonrasında şoföre sormaya cesaret ettim de buldum yolumu.
O zamanlar herkesin eline telefonu aldığında mesajlaşacağı arkadaşları vardı, benim ise pek yoktu. Vardı da onlar da kendi aralarında yakınlardı. Ben de telefonumu açtığımda youtubedan videolar izlemeye başladım. Başak Kablan var youtube'da onu bir arkadaşımı stalklarken keşfettim. İlber Ortaylı'nın kitaplarından örnekler verdiği videosu vardı. Yalnızlığın o kadar da kötü olmadığından bahsediyordu. Ben bu kitabı aldım okudum. İlber Hoca hep yalnız kalmanın insanı geliştirdiğinden bahseder. Ben de yalnız kalmamın beni geliştireceğini düşünerek okula servisle giderken tek başıma otobüsle gitmeye başladım, kurs çıkışında yalnız kalmamın kötü olmadığına kendimi ikna ettim. Şimdi YKS'ye hazırlanıyorum. Sürekli kütüphaneye yalnız gidiyorum. Şehir dışında okumak istiyorum. Bu anlattıklarım okuyanlar tarafından çok normal görünebilir ama ben karanlık diye salondan odasına gidemeyen tüm gün annesinin tişörtünü tutarak evde gezen gece lambalar kapalı uyuyamayan bir çocukluktan buraya geldim. İnsanlık için küçük benim için büyük bir başarı.🤍
geciyo mu yalnizligin acisi alisiliyor mu
@@zeynepokt8647o donemi atlatınca acı hissetmiyorsun bunlar icin bence
@@zeynepokt8647 yalnızlık acı gelmiyor,
Kitabın adı neydi acaba
@@zeynepokt8647evet bir düre sonra daha iyi geliyor hatta
Yalnız olduğum için direkt videoya gelebildim 🤙🏻
🥹🤍
Konuşmaların bana hiç yabancı gelmiyor teşekkür ediyorum ❤
@@eylulakdag4547 yaş kaç arkadaş olmaya ne dersin
yalnızlığın ne demek olduğunu biliyorum sanıyordum ama son bi kaç aydır öğrenmişim yeni fark ediyorum. Her günün bi önceki günden daha da zor olduğunu öğreniyorum kitap okumayı çok seviyorum ve yıllardır okuduğum kitaplara o kadar bağlanmışımki kendimi bir romanın icinde ya da bir masalda zannediyormuşum o masal dünyamdan çıktım canım yandı ,sevdigim insanlari kaybettim, yalanın ne kadar acıtabileceğini ,hiçbir arkadaşımın aslında gercekten beni koşulsuz sevmediğini ve her an hayatımdan çıkabileceğini öğrendim ailemin bile. çocukluğumdan beri yalnızlığı severdim ama dedim ya yalnızlığın ne olduğunu biliyormuşum .şimdi öğrendim ve hala yalnızlığı cok seviyorum üstelik eskisinden daha çok. Bana bunu hatırlattığın için teşekkür ederim Pelinay . Bu arada bunu tek başıma yemek yerken yazıyorum
Masal dünyamdan ciktim demissin, nasil yaptin
Aynı şeyleri yaşamışız..katılıyorum zor bir süreç oluyor kabuğu kırmak ama yapıyorsun canın yansada sonu özgürlük..gerçek olan herşey çok güzel en güzelide kendimiziz 💖✨
@sudemtnrvrdi Şuan seninle bu konuda konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki
Bir insandan koşulsuz sevgiyi beklemek hayattaki en bencil şeylerden biri. Sen her insanı koşulsuz mu seviyorsun. Bir insanın ya güzelliğini ya muhabbetini ya da herhangi bir şeyi yüzünden seversin. Herkesi koşullu seversin mesala bir insan sana kötü duygular hissettirdiği de seviyormusun onu yinede tabiki hayır çünkü herşey karşılıklı bu dünyada.
Ya insan cennete girmeksi için bile bir karşılık gerekiyor Allah bile karşılıklı seviyor. Ben mesala bir iyilik yaparken bile cenneti düşünerek yapıyorum yani ileride karşılıgını alacagım diye
Askim kendinle gurur duyuyor musun bilmiyorum ama kesinlikle duymalısın,tek solukta izleyebildiğim tek insansın 🤍
geçen yaz hayatımın en kötü dönemini geçirdiğimi düşünüyordum. meğer olgunlaşıyormuşum. bir süre yalnız kaldım. gerçekten asıl benin kim olmak istediğini ve nelerden hoşlanıp hoşlanmadığını kısaca kendimi keşfetmeyi öğrendim. yalnız yapmaya korktuğum şeyleri yapmayı denedim ve o an özgür hissettim. hayatta tek başına bir şeyler yapabilmek keyif alabilmek çok önemli. herkes her zaman yanınızda olmuyor. en yakın arkadaşınız siz olun
iyileşme sürecini bile isteye uzatmak o an yaşaman gereken duyguları sonsuza dek itekleyebilecekmişsin gibi yok saymak bunun farkında olup yapmaya devam etmek sonra düzeltmeye çalışırken bu seferde kaybettiğin zaman ve enerji icin üzülmek paradoksu.. gerçekten hayat hakkında çıkarımlarımız arkadaşlık ilişkilerimizin -genel ilişkilerin- getirdiği noktalar o kadar benzer ki seni dinlerken kendimle sohbet ediyomuş gibiyim ve yalnız kalabilmek, yalnızken hayatının bi eksisi olmadığını kendinin aslında hayattan beklentilerinin cogunu tek basına da kendine verebildiğini bilmek bu bilgiyi teoride bırakmayıp uygulamaya geçirmek seni hak etmeyen yahut karsılıklı birbirinizi kötü anlamda sömürdüğünüz insanları kişisel alanının dışına çıkartmak insanın kendine vereceği en iyi ödüllerden biri hatta ödül bile değil bu olması gerekenle yüzleşmek
Bu kadar derin konuları sosyal medyada doğru bi şekilde konuşabilmek.. o kadar iyi geliyosun ki bana ❤
Söylediklerin o kadar doğru ve gerçek ki.Ben geçen sene yks ye hazırlanıyodum çok fazla arkadaşım vardı ve ihanete uğradık bı kaç arkadaşımla daha sonra çevremde az insan kaldı ve toxic bir ilişkim oldu.O kişi daha da fazla uzaklaştırdı beni hayattan intihar etme noktasına geldim ve tüm arkadaşlarımla beraber toxic kişiyi de hayatımdan çıkardım.Hiç kolay olmadı psikolojim bozuldu ve sınavı kazanamadım mezuna bıraktım.6 7 ay yalnız kaldım konuşucak dertleşicek kimse yoktu çevremde kendi kendime dertleşiyodum.Yavaş yavaş kendimi ve ne istediğimi çözdüm karakterim daha güzel şekillendi.Eskiden yalnız kalmamak için sevmediğim şeyler yapan insanları hayatımda tutarken su an hemen farkedip iletişimi kesiyorum ve bu gerçekten çok büyük bi lüx pelinayın dediği gibi.Kendi başıma bir şeyler yapmak o kadar güzel gelmeye baśladı ki sonra kimseye ihtiyacım olmadıgını anladım.En dibi görüp oradan çıkabilirseniz kendine güvenen ve başka insanlara bagımlı olmayan bir birey oluyorsunuz.Her şerrin bı hayrı var bunu unutmayın ve kendinize inanın çünkü bunu yapabilirsiniz.
Hayatımızın sonuna kadar yanımızda kalabilecek tek kişi kendimiziz. Herkesin gidebileceğini, kimsenin vazgeçilmez olmadığını, insanın yanında kimse olmadan da hayatta kalabileceğini öğrenmek genellikle acı tecrübelerle gelse de sonunda bıraktığı özgüvene değer. Kendininle baş başa yaşadığında, yaşadığın hayata dair farkındalığın inanılmaz artıyor ve bu bir insanın başına gelebilecek en güzel şeylerden bir tanesi. Çünkü hayatı farketmek demek hayatın güzelliklerini de fark etmek demek. Seni her izlediğimde hayatımda bir şeyleri güzelleştirmek için motivasyon bulduğum için ve daha 18 yaşımda bana bunları bir kez daha fark ettirdiğin için teşekkür ederim pelinay🖤
İçimde kendime bile sesli söyleyemediğim, hissettiğim ama anlatmadığım birçok hissi dile getirmişsin, videoda kendimi gördüm. Böyle konuları en çok senden dinleyince iyi hissediyorum pelinay, iyiki varsınnn
seni dün aniden ana sayfama düşen bir videon sayesinde keşfettim. normalde 20 dakika boyunca sadece konuşan birinin videosunu ya atlayarak ya da hızlandırarak izlerim ama senin videolarının her saniyesini izledim. samimiyetinden mi yoksa durup düşünmeme sebep olmandan mı bilmiyorum ama videolarına ihtiyacım varmış gerçekten.. iyi ki karşıma çıkmışsın :’)
Mart ayında, annemle birlikte giysi almàya gittik benim için. Daha hiç bir yere uğramadan annemin yakınının ölüm haberi geldi, annem gitmek zorundaydı ve gitti. Benimse hiç vaktim yoktu, o gün yeni birşeyler almalıydım gideceğim yer için. Arkadaşımı aradım benimle buluşması için. Çünkü ben çok korkarım yalnızlıktan , bir şeyleri yalnız yapmaktan. Arkadaşım gelmedi ve ben koca alışveriş merkezinde yalnız kalmıştım. İlk önce çekinsem de sonradan kendimi sakinleştirip 1 saat içinde alışverişimi bitirmiştim. Gerçekten gün sonunda böyle olmasının beni daha dinç, daha sakin hiss ettirdiğini farkettim. O gün dönüm noktamdı ve ben yalnızlıkla barışmıştım.
@lorenotice9761 yalnızlığın verdiği tarif edilemez huzuru tattiginda kimseye ihtiyaç duymuyorsun ve insanların ne kadar gereksiz olduğunu da anlıyorsun
Yine çok güzel konuşmuşsun Pelinay.. Kendi açımdan bir konuya değinmek istiyorum. Kilolu bir insanın tek başına yemek yemesi.. Kilolu bir insansanız, ortamda en az yemek yiyen siz olsanız bile her zaman en çok siz yemiş gibi görüleceksiniz evet bu bir gerçek. Bundan kaçıp tek yemek yemeğe utandığım için defalarca gece eve gelene kadar yemek yemediğimi bilirim. Tek yemek gibi bir seçeneği aklımın ucuna dahi getiremem. Çünkü hayvan gibiyim ve tek yemek yersem herkese böyle olduğumu kanıtlayacağım gibi hissederdim.. Bunu okurken hayvan kelimesi sizin için üzücü olmuş olabilir ama her kilolu bunu kendine söyler. Ama unuttuğumuz bir şey var. Her insan kendi dizisinin başrolü o yüzden kimsenin umrunda değilsin. Kendine bu kadar acımasız davranmayı bırak ve bi mekanı beğendin ama gitmek için yanına arkadaş mı bulamıyosun tek git. Nasıl ki insanların boyu, kilosu senin umurunda değilse sen de onların umrunda değisin. Onlara acımasızca davranıp kendine hakaret ettiğin gibi onlara hakaret etmediğini ikimizde biliyoruz, lütfen insanlara verdiğin değerin birazını da kendine ver ve kendine bu kadar acımasız davranma. Senin tek başına o mekana gidip, o tatlıyı yemen, o vapura binmen senin için çok önemli. Lütfen kendinize acımasızca davranmayın. Sen kilolusun insanların gözune batarsın, zayıf olsam bende yapardım demeyin kendinize. Kendinize acımasızca davranmayın. Gerçeği görünce kendinize en çok siz üzüleceksiniz. Ben kendime ne yapmışım diyeceksiniz. Şu lokmacıların çok gündemde olduğu zaman o kadar denemek istiyordum ki. TH-cam dan bir sürü özgüven videosu açtım ve tüm videoların sonunda zayıf olsam yapardım dedim. O kadar pişmanım ki.. kimsenin umrunda değilsin lütfen kendini sev ve tek başına bir şeyler yap. Sen kendine iyi gelmezsen, kimse sana iyi gelemez..
Aslında dış görünüş bir sorun değil. Sorun aklımızdan geçenler ve nasıl hissettiğimiz.
Ben hep kilolu bir insandım (40-42 bedendim ama son yıllarda 44 hatta 46 yı da gördüm.
Bu yaz diyetisyen desteği ile 25 kilo verdim. Şuan 38 bedenim ama hâlâ kendimi soyutlamaya ve kısıtlamaya devam ediyoruö. Üstümdeki kıyafetin bedeni yazmasa asla 38 hissetmem. Hâlâ mağazalarda bu bana dar olur kafasındayım. Hâlâ rahat oturtamıyorum rahat konuşamıyorum. Yani sorun tamamen içimizde.. ve bunu aşmamız gerekiyor…
Tek olma konusuna gelirsek: çok denedim ama yapamıyorum.. 1 kere yemeğe gittim ve gerdin gergin yedim, tek yaptığım dışardan rahat görünmeye çalışmaktı..
ama bir gün başaracağım biliyorum ve istiyorum
yurt disina tasindigim icin kendi kendimle cok fazla vakit gecirmek zorunda kaldim. ilk basta cok rahatsiz olsamda zamanla iyi hissettirmeye basladi ve olgunlastigimi anladim. videoda da yalniz olmanin kotu olmadigini anlatman beni iyi hissettirdi💗
Yurtdışına taşındım iş için burada tanıdıklarım olsada arkadaşlarımı ve ailemi geride bırakmış hissi çöktü içime yalnız hissediyorum sanki. Nasıl aştın bu durumu:)
@@dilaraturhan9242 ya cok klasik olucak ama zamana birakmak lazim, en azindan bende o sekilde oldu. zaman ilerledikce zaten taslar yavas yavas yerine oturuyor, yeni insanlarla tanisiyorsun mesela. ben 2 yil once tasindim hala o yalnizlik hissini hissediyorum ve bazen yasiyorum, ozlem agir basiyor zaman zaman. ama ne icin bunlari yasadigimi hatirlatiyorum kendime. emin ol bi kac yil sonra cok daha iyi bir yerde oldugunda geriye bakip kendine tesekkur ediceksin
Arkadaşlar ben yalnız büyüdüm. Çok arkadaşım yoktu, samimi arkadaşım hiç yoktu, hep yalnızdım, sosyal anksiyete de bolca yaşadım, ama buna ramen halen tek başıma bir şey yapamıyorum. Tek başıma gidip yemek de yedim, saatlerce yürüdüm de, başka şehre de gittim. Ama asla zevk almıyorum. Yalnızken çok mutsuzum.
Sen bensin ya benimde sosyal anksiyetem var bu yüzden yalnızım
O zaman harekete geç arkadaş bul kendine göre bence yalnız olmak insanı depresyona sokar
tam olarak üniversitenin ilk yılındayım ve bu video beni kendime getirdi. Nasıl erken yaşta bunu fark etmek senin için bir şanssa bunu bize sunman da bizim için öyle bir şans teşekkür ederim ❤️
şimdi nasılsın nası gidiyor update bekliyorum,,
cok guzelsın.Cok guzel konusmussun pelom.Yalnızlıgın, ınsanlardan uzaklasınca ıcınde bulundugun durum degıl de kendınle bas basa kalmak,kendıne vakıt ayırmak oldugunu son 5-6 aydır anlıyorum ve bunu 18 yasımda ogrendıgım ıcın mutluyum,memnunum.Evet hıc arkadasım yok,dusuncemı paylasıp fıkır danısabılecegım kımsem yok ama ınsan kendıne yetmeyı ogrendıgınde bunları kendının duzeltmesı gerektıgını kavrayabılıyor.Unutmayın kı hepımız yalnız geldık ve oyle de gıdecegız..
Kendimi çok mutsuz ve yalnız hissediyorum hiçbir zaman yalınız kalmaya sevmedim ve şuan kişisel özelliklerinden dolayı yalnız kalmak beni o kadar üzüyor ki.Çok utangaçım ve ilkokuldan beri sadece 4 yakın arkadaşım oldu,şuan sadece 2 tanesi kaldı ve onlarda beni gerçekten seviyor mu bilemiyorum.Sınıf belirleme sistemi yani sınav sonuçlarına göre ayrı sınıflara koyan birşey var.Ve ben arkadaşlarımdan ayrı bir sınıftayım.Yeni sınıfımda herkesin bir arkadaşı var ama benim yok ,senin başında arkadaş edinmeyi denedim ve edindim de ama onlarda bir süre sonra benimle konuşmayı bıraktılar.Belki onlara göre fazla sessiz olduğum içindir.Ve beni en çok da şu üzüyor sanırım insanların bana bakıp aa ne kadar da yalnız bir kız diyip acımalarını istemediğim için sınıfta ya başımı masaya yaslayıp uyuyor taklidi yapıyor ya lavaboya gidip boşboş duruyor yada kitap okuyormuş gibi yapıyorum. Her teneffüsde,boş derste ,beden gibi derslerde herkes arkadaşlarıyla takılırken ben sadece bunu düşünüyorum.Bıktım.Yorumumu sonuna kadar okuduysanız hatta sadece bir göz attıysanız bile teşekkür ederim.Eğer birkaç tane yazım hatam olduysa ki muhtemelen çok olmuştur kusura bakmayın.Ve eğer sizde kendinizi çok yalnız hissediyorsanız kesinlikle içinize atmayın.İsterseniz yorumlarda konuşalımm💗
Eskiden bende yanlız olmaktan korkardım ama şu an değil .Çünkü yanlızken kendinin en iyi versiyonlarıyla tanışabilirsin .Kendini tanımak için bir fırsat. Ve şu da var yanlız olmak yanlış insanlarla olmaktan hep daha iyidir. Bir insan kendiyle başa çıkmayı öğrenirse kimse onu yıkamaz kendinle vakit geçirmeni tavsiye ederim yaz çiz bir şeyler yap yürüyüşe çık ve kendinin en iyi versiyonunu görene kadar durma. Kendinin en iyi arkadaşı ol böyle olmak seni insanlara bağımlı olmaktan kurtarır ve şunu unutma o yatağa tek başına giriyorsun günün sonunda. Herkes gittiğinde sen varsın senin içinde.Kendine sıkıca sarıl en çok sen sev seni. Ben çok değerliyim ya de. Öyle düşünmesen bile de sonra ikna olacaksin zaten .Ve şunu unutma herkes bir gün gidebilir ama sen hep seninle kalacaksın sevgili adaşım ❤
NASILSIN .KOSKOCA BİR YIL GEÇTİ BELKİDE SENİN ŞİMDİ BİRSÜR ARKADAŞIN OLMUŞTUR NE DURUMDASIN BEYZACIM
Beyza biraz kendini sevmeyi dene diğerlerini boşver
Merhaba Beyza.İnsan yalnızlıkta da birileriyle beraberlikte de çok şey ögrenebilir.Bu yalnız kalışın sana kendini tanıman,gelistirmen için,kendi başına mutlu olmayı öğrenmen için bir fırsat olabilir.Bu süreçte gelişip,belli bir olgunluğa erişebilirsin.Belki Allah seni bu zaman zarfında yanlış zararlı insanlardan korumuştur .Bunun yanında kaliteli arkadaşlarla da olmak gerekir .
Güvenilir bulduğun kişilerle ,eğlenceli bulduğun ,yanlarında kendin olabildiğin,samimi az da olsa arkadaşın olsa iyi olur.Sen de biraz girişken olmalısın burada.Bir selamla ,merhabayla ,nasılsınla baslayanilirsin.Zamanla derslerle ilgili,filmlerle ,şarkılarla vs.bircok şeyle ilgili konuşursunuz.Cimlere gidip oturmayı,kafeye gitmeyi ,yürüyüs yapmayı teklif edebilirsin.Belediyenin gezi proglarına ,okulun sosyal klüplerine katılabilirsin .
yalnızlığı dehşet derecede seviyorum, yalnız başıma birçok şeyi yapabilirim. Ama yalnızlık seçtiğinizde güzel. yalnız tiyatroya giderim sinemaya giderim dışarı çıkarım kendime kahve ısmarlayabilirim ama bunu ben isteyerek yaptığımda çok güzel. zaten yalnızsan, sohbet edecek kimsen yoksa, o kahveyi biriyle beraber içmek istediğinde de yalnızsan o yalnızlık güzel değil, bu detayın unutulmaması gerektiğini düşünüyorum
seni dinlerken tüylerimin diken diken oldugu anlar oldu aslında dısardan bakan biri icin soylediklerin cok normal gelebilir ama soylediklerinin anlamı olan insanlar icin gercekten cok guzel ve etkili konusmussun seni seviyoruz umarım bu tarz videolarin devami gelir iyiki varsin🖤
Teşekkür ederim video benim için çok bilgilendirici oldu :) Ben şuan 16 yaşındayım ve 7-8 aylık bir ilişkim bitti. Başkalarının acısıyla kendi acımla karşılaştırmak istemem ama 16 yaşındaki bir kız için çok ağır şeyler yaşadım. Kimseye yaşadıklarımı tam anlamıyla anlatamadım. Bundan 1 ay önce berbat bir haldeydim intiharın eşiğinden döndüm resmen .Şükürler olsun en azından o intihar düşüncesinden kurtuldum. Allah düşmanımın başına vermesin. Size vereceğim tavsiye şu lütfen kendinize olan saygınızı yitirmeyin. Kendine olan sevgi bağını kopardıktan sonra olan şeylerin geri dönüşü çok zor oluyor. Herkesin bana verdiği değeri de bu kötü günlerimde görmüş oldum. Ailemden göremediğim sevgiyi başkalarında aradım hep . Hep başkalarının sevgi kırıntılarına muhtaç oldum. Meğerse yıllardır aradığım sevgi benim içimdeymiş .
Pelinay seni ilk videolarından beri tanıyorum ve gün geçtikçe seninle büyüdüğümü hissediyorum.Kanal gittikçe daha da cok büyüyor ama senin samimiyetin ilk gunki gibi ayni düşüncelerin beni sana hayran birakiyor.seni çok seviyorum.❤️ Bu arada gün geçtikçe daha da guzellesiyorsun:)
cok tesekkur ederim🥹🤍
Başta söylediklerini dinlediğimde benim yalnızlıkla bir problemim yok. Tek başına yemek yiyemeyen veya yolda yürüyemeyen insanları anlayamıyorum zaten pek benlik bi konuşma değil herhalde dedim. Ama dinledikçe şunu fark ettim ben kendimi yerin dibine sokmuşum ama çıkartamamışım. Yalnızlaştırmışım ama daha da özgüvensiz bir hale getirmişim, insanları itip kendimden uzaklaştırmışım. Şimdi düşünüyorumda hep yanlış insanları itmişim :")
Bir film izlediğimde, kitap okuduğumda birisine anlatmak, paylaşmak istiyor insan. Ben kendimi yalnızlaştırırken sadece dibe çektim kendimi tanımadım. Konfor alanımdan çıkmadım ve eve kapattım. Hata yapmaktan deli gibi korktum haziranda 20 yaşıma gireceğim ama kalabalık yerlerde veya insan içinde hâlâ nasıl konuşmam gerektiğini bilmiyorum. Çoğunlukla geriliyorum ve korkuyorum aslında bu da biz büyüdükçe zamanla öğrenebileceğimiz bir şey. Sizde bu hatalara düşmeyin. Pelinay'ında dediği gibi kendinle vakit geçirmek güzel bi şey ama bunu yaparken kendinizi evinize tamamen kapatmayın. Kendinizi tanımaya çalışın ve hata yapmaktan korkmayın. Birde kendinizi sevin. Ben hâlâ yapamadım ama denemeye çalışıyorum diyelim :)
Başta dediğim gibi benlik bi video değil gibiydi ama iyiki sonuna kadar izlemişim dedim. Kendimle alakalı birçok şeyi fark etmeme neden oldu. Teşekkür ederim 💙
sende kendimi gördüm. kendimi anlatsam anca bu kadar anlatabilirdim.
cidden pelom seni takip ettikçe dinledikçe o kadar kendime geliyorum ki. özgüven videon o kadar iyi gelmişti ki hele bu video... tek kelimeyle harika, böyle konular hakkında daha çok konuşabilir misinnnnn
Eskiden hep ne kadar arkadaşa sahipsem o kadar güçlü olduğumu düşünürdüm. Sanki ne kadar arkadaşım varsa o kadar iyi oluyormuşum gibi. Oysa arkadaş çevrem ne kadar genişse o kadar da problem yaşadım. Kimilerinin kıskançlıklarına, kimilerinin dedikodularına, kimilerinin ise iftiralarına maruz kaldım. Kendi içime döndüğümde ve arkadaş çevremi küçülttüğümde aslında kendimle zaman geçirmenin ne kadar mükemmel olabildiğine şahit oldum. Bana karışan yok, durduk yere polemik yaratan insanlar yok... Kitabımı okuyorum, dersimi çalışıyorum ve hayatıma kafa rahatlığı ile devam ediyorum. Yalnızlık aslında o korkuyu yendiğinizde inanılmaz bir konfor alanı yaratıyor size.
Gerçekten böyle oluyor. Hayatımda yalnız kaldığım bir dönem oldu ve şimdi tek başıma istediğim her şeyi yapabiliyorum. Başta çok mutsuzdum ama bu benim gelişmeme sebep oldu. Kendimin en yakın arkadaşı oldum ve bundan çok memnunum. Tabii şuan farklı arkadaşlarım var ve arkadaşlarımla da arada konuşuyorum falan. Ama tek başıma da çok eğleniyorum. Hatta herkes bana hayranlıkla bakıp "özgüvenine hayranım" demeye başladı. Ben feci özgüven problemi yaşayan biriydim ama tek kalınca bu sorun büyük oranda çözüldü kendimi kötü hissettiğim çok az zaman oluyor artık. Bence yalnız kalmak çok değerli ve herkesin yapması gereken bir şey. Çünkü bana kattığı şey gerçekten çok büyüktü ve herkese böyle iyi gelebileceğini düşünüyorum.
yorumun bana cok iyi geldi
@kendimeodaklandim İyi gelmesine sevindimm. Hayatında nasıl bir süreçten geçersen geç bunun seni nasıl geliştireceğini hatırla
21 yaşımdayım kendimi bildim bileli yalnız kalmaktan hiç korkmadım. Son zamanlarda oturdum kendimle yüzleştim ben neden insanları kaybetmekten korkmuyorum diye meğer çevremdeki insanlar zaten varlığı yokluğundan farksız, cahil, nankör insanlarla dolu ailem dahil. Sonra kendimle gurur duydum bunca iki yüzlülüğün içinde doğruları konuştuğum için yalnız kaldım ama ahlaksız bir kalabalığın içinde kalıp karakterimden ödün veremezdim işin özü yalnızlıktan korkmayın tek başına kalmakla yalnız kalmak aynı şey değil.
@@tayfuncaliskan_1 hayır zaten kan bağımın olduğu insanlarla problemim. Kan bağımın olmadığı insanlar daha faydalı benim için onlarla bir problemim yok aksine yardım istediğimde yetişecek insanlar var
@@tayfuncaliskan_1 kesinlikle
terapiste gitmek ❌
pelinayı izlemek ✅
HARİKASIN AŞK KADIN 😻💗
Kimse gelmediğinde birine bağlı kalmaktansa sürekli yalnız yaptigim aktiviteler daha çok arttı bazen çevrenizdeki insanlar ile zamanınız uymuyor siz onlara ayak uydurmak yerine kendi zamanınizi yaratın çok iyi geliyor
Sona doğru mücadele hiç bitmeyecek diyorsun ya gerçekten öyle. Küçük yaştaki arkadaşlara şöyle söyleyebilirim ki : Kendinizi okulu kazanayım tamam, işe girince tamam, araba alınca tamam kesin mutlu oluyorum her şey bitiyor şeklinde büyütmeyin. Hedeflerin mutlaka olsun ama her şey bitmiyor. Bu şekilde yaşayınca elde ettikten sonra bir boşluğa düşüyorsun ee bu muydu yani diyorsun. Hayat sürekli mücadele ile geçiyor kimi zaman kendinle kimi zaman çevrendekilerle... İnsanın yalnız dik durmayı öğrenmesi gerekiyor 29 yaşımdayım hala yalnızlığıma alışmaya çalışıyorum....
Benim kendi yalnızlık deneyimim daha önce yaşadığım yalnızlık deneyimlerimden biraz daha farklı ve belki hiç yaşamadığım tarzda bi yalnızlık olacak. Şu an 25 yaşında İstanbul'da tek başına yaşayan biriyim. Daha öncekilere benzemiyor diyorum çünkü öğrencilik dönemimde de yalnız ailemden uzakta yaşadım. Tek başıma birçok kez yurtdışına çıktım, konserlere, festivallere katıldım. Hepsi beni her ne kadar büyütürse büyütsün üst üste olaylar silsilesi sonucunda artık isyan etme durumuna gelmiştim. Zaten bir sürü şeyi yalnız deneyimlemiştim neden doğru kişi dediğim kişiyle ayrıldık? Neden İstanbul'a taşınmadan hemen önce kedilerimden birini kaybettim? Ve tabiiki neden yeni hayatımın yeni bölümünde diğer kedimi kanserden kaybettim ve kendi ellerimle onu da gömmek zorunda kaldım? Bu yalnızlık diğer hiçbirine benzemiyodu ve son kedimin kanserden ölümünden sonra artık kendinlesin, sığıncak bi sevgili kolu sarılacak bi kedin yok dedim. O boşluğu doldurmakla ve kafamı dağıtmakla uğraştım anlık işe yaradı. Gündüz vakit öldürme sonrası geceler daha da uzadı sanki. O kadar yalnızdım ki işe gidene kadar hiç konuşmadığımı ve sesimin çatallaştığını farkettim. Bu farkındalık bile insanı üzüyodu. Her zaman dostlarla kurulan yemek sofraları kıymetliydi benim için. İlk aylar doğru düzgün kendime bir akşam yemeği bile hazırlayamadım. O sofrada tek başıma yemek yemek beni çok üzüyodu. Herkes kendi hayatının telaşında bazen annem bile aramıyodu beni. Telefonda bildirim yok, bir günaydın mesajı gibi basit detaylar bile ruhumu eziyodu. İsyan etme evresi ve o dediğin uzun süre kendinle hiçbir şey yapmadan kalma insanda gerçekten yeter bu kadar üzüldüğüm dedirtti. Büyüdüm ve artık biliyorum ki bunlar yaşanması gereken şeylerdi. Asla kolay olmadı varoluş sancısı çektim ama artık o kapıdan kedimin beni karşılamaması , her işi kendim yapmak zorunda olmam, her gün bir koşturma bir mücadele olacağını ve bunu kabullenmem beni şuanki bana ulaştırdı. En iyi versiyonumdayım diyemem ama her geçen gün yaklaşıyomuşum gibi. Artık sofram tek kişilik olsa da o sofra için uzun vakitler ve emekler harcıyorum. Yediğim her yemeğin, her gündüzün, her nefesin anlamını bilerek yaşıyorum. Eskiden yalnızsam her şey anlamsız kimseyle paylaşamıyorum bunları diyodum. Ama kendimizle paylaşıyoruz, biriktirdiğimiz her şey kıymetli. O yemeklerin lezzetini başkası tatmasa da, o gündüzleri kimseye günaydın diyemesek de... 25 yaşımda ayrı bi dank etti her şey tabii ki de keşke kedilerimi kaybetmeseydim hala her gece birlikte uyusaydık, güne onlarla başlasaydım. Fakat isyan ederek olmuyo. Onlar gitmeseydi ben böyle olmayacaktım belki de Ayşe'nin en iyi versiyonuna ulaşması için bu kadar erken gittiler.
Ayşecim yaşadığımız şeyler birebir aynı şeyler kedimin vefat Edip ellerimle gömmesi ne kadar sanki kendi hayatımı senden dinledim özelden konuşabilir miyiz sevgili kardeşim çiğdem ben buarada
yalnızlık sizi korkutmasın kimseye ihtiyacınız yok bırakın hayat akışına göre gitsin bi şekilde doğru yol karşınıza çıkar.
iyileşme süreci kısmını o kadar iyi anlıyorum ki... yaşadığın şeyi farkında olmak gercekten cok buyuk nimet. gormezden gelebildigimi ve iyi oldugumu dusunerek kendimi kandırdım aylarca. bundan cok pismanım. kendime o kadar buyuk iskence yaptım ki hayatımın renkleri soldu resmen. ama pelo'nun da dedigi gibi bi noktada dibe cokmeden de olmuyor. o yuzden kendinize emek verin ve vaktinizin kıymetini bilin, yasadıgınız seyden de korkmayın. her dibe coktugunuzde daha da guclu olarak kalkacaksınız cunku, sevgiler 🤍
Küçükken çok dışlanan ve zorbalığa uğrayan biriydim ilkokul ve ortaokulda arkadaşlarım beni satıp başkaları ile arkadaşlık yapıyorlardı. Ortaokulda sınıfta kalmak yasaktı tenefüse çıkmak zorunluydu ve tek başıma dışarıya çıkmaya utanıyordum bundan dolayı full tolette tek başıma oyalanıyordum. Liseye geçtiğimde bir arkadaş grubum oldu ve onlar tarafından da satıldım hâlbuki çok yakındık sonra bir arkadasım oldu onla 1 yıl kadar yakındık fakat kız benden nefret ediyordu ve bu belliydi. 10.sınıfa geçtiğimizde yine bir arkadaş grubum oldu ve şuanki en yakın arkadaşım ile yakınlaşmaya başladık. Acayip yakınız ve onu çok seviyorum bir yakın arkadaşım ile tanıştırdım onu ve onlar yakın olur da tek başıma kalırım diye korkuyorum onu kaybetmek istemiyorum ne yapıcam bilmiyorum
Akışına bırak yakın olma öylesine sohbet et ders çalış boş ver zaten bir gün hepsi gidiyor üniversite arkadaşlıkları kalmıyor ne yazık ki..
Diksiyonunuz çok güzel ve söylediklerinizde çok etkileyici ❤️
Ben lise son öğrencisiyim.Lise başlarında yaptığım bir kac yanlış davranış yüzünden dışlanıyordum sınıfım da zorbalık görüyordum ve neden böyle yapılıyor diyordum daha önce ortaokulda da bişeyler yaşamıştım yaşadıklarımı kabullendim ders çıkardım hatalarımı bir daha yapmadım ve sonunda kendimi yalnızlığımı sevmeye başladım çok az arkadaşım dışarı çıktığım kişi var ve gerçekten hayatımı minimal tutup minimal yaşadığım için çok mutluyum herkese de tavsiye ederim dışarıda 8 10 kişiyle gezmekten Starbucks avmler ora bura popüler şeyler yapmaktansa evde tütsü yakıp kahve içip oturmayı yeğlerim gercekten çok ama çok iyi birsey ve terapi
şu anda en çok ihtiyaç olan şeylerden biri kesinlikle yalnız yaşamayı keşfetmek. 25 yaşındayım,okulum da,üniverstem da,şuan çalıştığım hastane de yaşadığım şehirde olduğu için ailemle yaşadım. ailemi çok seviyorum ama kalabalığın içinde boğuluyormuşum gibi geliyor. yalnızım,çok yakın arkadaşım yok,bazen çok sıkılıyorum ama kalkıp da kendim bir aktivite yapacak gücü bulamıyorum kendimde. gelecek yıllarda yurt dışında yaşama planlarım var ama maalesef sürekli bir sorun çıkıyor ve gidemiyorum. eğer bu planım gerçekleşirse ve taşınırsan o yalnızlığı deneyimlemek istiyorum. yaşadığım ülke bunu deneyimlemene engel değil ama o sınırdan çıkanıyorum,belki gerçekten yalnız bir ortama düşersem mecburiyyetden yaparım diye düşünüyorum. eğer başarırsam güncellerim bunu
ben de bu durumu yaşıyorum ve artık aşmaya çalışacağım benim de arkadaş sayım az ve daima nedense birileriyle takılmam gerekiyomuş gibi hissederim yalnız başıma bir şeyler yapmak hep zor gelir halbuki arada bir tek başıma alışveriş yaptığımda keyif veriyor bu bana mesela. kendimizle aktivite yapmadıkça bilemiyoruz kendimizle zaman geçirmenin keyfini. umarım başarırız bunu ^^
Pelinayi ilk izlediğimde ne kadar kendini bilen birisi diye düşunmüş ve çok sevmiştim ama o an dönüpte bu kız küçükken dışlanmıştır ya da zorbalığa uğramıştır diye asla düşünmezdim . İnsanlarin kendileri geliştirebilmeleri çok güzel.
Kendimle vakit geçirdikçe kimseye ihtiyacım olmadığını farkettim sırf yalnız kalmamak için birine ihtiyaç duymuyorum
Çok güzel faydalı bir video olmuş pelocum video bana çok iyi geldi 😘
İnsanların topluma dayattığı algıyı yıktığın için teşekkür Pelin ablam ❤yanlız kalmak çaresiz vb duygular olduğunu zaten sen bu tavırlarla hep yanlız kalırsın diyen insanları dinlemekten bıktım bu konu hakkında en doğru bilgiyi bize bahsetmen o kadar güzel ki
O kadar güzel anlatmışsınız kiii bir yalnız olarak çok sevdim farkındalık üzerine güzel bir video. Teşekkür ederiz...❤❤❤
Biz Azerbaycanlıların bir sözü var - Ne kadar az adam bir o kadar azadam -Yani ne kadar az insan bir o kadar özgürüm. Ailemin tek çocuğuyum ve yanlızlıkdan hep zevk aldım
lütfen böyle videolara hep devam et lütfeen. aylardır psikologa gidiyorum bıraktım iyi hissetmediğim için ama bu videoların bakıs açın o kadar iyi geliyor ki pelinayy 🤍
cok tesekkür ederim 😚
yalnızlığın kıymetini yalniz kalmadikca öğrenemezsin bu videoda cok guzel anlatmissin 💗
Boyle konusmali, sohbet havasi yasatan hicbir videoya katlanamazken seninkini oturup pur dikkat dinleyip izliyorum Pelom🫶🏻bu bi noktada elbette enerjinle alakali fakat yasantima dair seylere de degindigin icin de beni cekiyorsun. Erkek arkadasimla da dovmelerine ve sana bayiliyoruz👼🏻💜
Yalnızlık çok güzel bir duygu aslında, özgürsün. Sadece insan yalnız olmamayı tattığında onun balını yiyince insan o balı tekrar isteyebiliyor. Bence aslolan biriyle beraber olduğunda bile yalnız hissediyorsan en doğrusu gerçekten yalnız kalabilmek. Teşekkürler sohnetin için 😘
Bugün ilk defa tek başıma bi kafeye gidip birşeyler yedim içtim ve cidden kendimle bu konu hakkında gurur duyuyorum bu da senin sayende olmaya başladı aslında teşekkürlerr pelinnn💗
Bu kadar aynı dönemlerde aynı şeyleri yaşayan bir insanla tanıştığım için çok mutluyum. Bir de ikimizde kova burcuyuz. Seviliyorsun pel 🥰
Duygularımın tercumanısınn pelinayy 🤍Tek gezmekle ilgili benimde korkularim var ama bu vidyoyla daha çok farkettim. bu farkındaligi hayatima da en kısa zamanda ve olumlu bi sekilde geçirmem lazım.iyiki varsiinnn
küçüklüğümden beri yalnız takıldığım cok zaman oldu ama yine de bazı durumlarda yalnız kalmaktan utanıyorum mesela dersanede herkes arkadasiyla yemek yerken orada tek başıma yemek yemek zor geliyor bu yüzden saatlerce kantinin tamamen boşalmasını bekliyorum.aslinda bı arkadas grubuna girebilirim ama sıkılıyorum insanların bana aciyacagini dusunmesem tek basima kalmak daha güzel
Bu kadar samimi olman kendini bize açabilmen....Ve her videonda daha da gelişiyorsun güzelleşiyorsunn iyi ki varsın.🤍✨
ilaç gibi geldin, teşekkür ederim 🤍
Ailenizden birilerini baba kardeş vs. toprağa verince yalnızlığın ne kadar çok acı olduğunu anlayacaksınız. Ölüm haberleri hep ani gelir, trafik kazası kalp krizi vs.. aile tek tek azalmaya başlar. Gençken yalnızlık insana özgürlük gibi geliyor ama dünyanın en korkunç şeyi. Ölmek yalnızlıktan iyidir.
Başınız sağolsun ama bence burda bahsetmek istediği konu o değil. İnsanın kendiyle vakit geçirmesinden bahsediyor ve insanın kendiyle vakit geçirmesi yalnızlık olmuyor. Tam olarak bu. Aslında tek olunca yalnız olmuyorsun sen varsın zaten. Hayatta bize hiçbir katkısı olmayan bizi kötü etkileyen insanlarla araya mesafe koymaktan bahsediyor. Annen baban yada kardeşin(eğer ailevi sorunları yoksa insanların) zaten sana iyi gelir. Onlarla gezmek dışarı çıkmak güzeldir ama tüm vaktimizi de beraber geçireceğiz diye bir şey yok. Herkes bazen kendiyle baş başa kalmak ister ama bazı insanlar bu durumdan korkabilir yada çekinebilir. Ben de hâlâ kendimi anlayabilmiş değilim mesela. Hayatımın bazı dönemleri kendimle vakit geçirmekten hiç korkmazken bazı dönemleri o kadar korkuyorum ki anlatamam. Tek başıma yürürken çekiniyorum. İnsanların bana bakıp bu kız yalnız diyolarmış gibi salakça bir hisse kapılıyorum. Bende biliyorum kimsenin bana o sırada bakıp öyle bir şey demediğini çünkü ben yolda tek başına yürüyen bir insan görünce asla böyle bir şey düşünmüyorum zaten herkes kendi derdinde ama yinede bu düşüncelerime engel olamıyorum. Kendimi böyle hissetiğimde sinirleniyorum, asabileşiyorum, hayatımdan sıkılıyorum. Şuan amacım kendime tekken yalnız olmadığımı bana değer vermeyen insanların benimde onlara vereceğim değeri hak etmediklerini kendime anlatabilmek. Gördüğün gibi sana yazıyorum. Bu cümleler ağzımdan çıkıyor ama yinede kendime bunu bir türlü anlatamıyorum yada anlayamıyorum yada ikisinide yapıyorum ama belki de uygulamaya geçiremiyorum. Şuan daha iyi anlıyorum hayatımdan değersiz bir insanı çıkardım. Biraz kırıcı olduğunu düşünebilirsin bir insana değersiz dememi ama hayatım gerçekleri bazı insanlar gerçekten bizim için değersizdir. Tabi başka bir insan için o çok değerli olabilir, kendi için değerli olabilir fakat benim için çok değersiz. Onun la ilişkimi kestiğim ilk gün acaba ayıp mı ettim diye kendi kendime düşündüm çünkü bana neden benle arana mesafe koydum diye sorduğunda ona beni ve hayatımı kötü etkiliyorsun bundan sonra seni hayatımdan çıkarıyorum benimle muhattap olma demiştim ama şimdi düşünüyorum ki iyiki onu hayatımdan çıkarmışım artık istediğim şeyleri yapmama daha çok zamanım kalıyor ve bir sürü dertten kurtulmuş gibi hissediyorum. Hayatımdan bir kişinin çıkmasıyla olumlu yönde çok fazla değişim yaşadım. Artık hayatımda yapmak istemediğim şeyleri de sırf başkaları istiyor veya söylüyor diye yapmak ve ya onların iğrenç düşüncelerini savunmadığım zaman daha rahat söylemek için kendini geliştirmek istiyorum. Bu hayatta ailemizi ne kadar çok seviyoruz değil mi ama unutuyoruz ki kendi içimizde bizde bir aileyiz. Kendimizle bir aileyiz yanımızda annemiz bile olamdığında hatta kimse olmadığında ben yine vardım. En çok değeri hak eden kişiye yani kendime haksızlık yapmak istemiyorum. Ona hakettiği değeri vermek istiyorum
Hayatımda en korktuğum şey yalnızlıktı aldatılana kadar. 2 yıldır toksik bir ilişkim vardı. İyi ya da kötü her zaman birbirimize koşuyorduk ve ailem olduğunu düşünüyordum. Kısacası yalnız değildim bir dayanağım vardı. 2 ay önce aldatılmışım ve benden bunu 2 ay boyunca saklamış. Bu süreçte çok güzel rol yapmış yeri geldi kavgalar için 1 günümüzü harcardık yerş geldi güzel sözler söylendi ve bunların hepsi sahte olduğunu öğrendim. Boş bir zaman kaybıymış. Kandırıldığımı an olarak fark ettim. Birisiyle öpüştüğünün fotoğrafını görsem bile hala bana fotomontaj diyebildi ve benim inanmadığımı gördüğünde iğrenç bir şekilde kendini savundu. Şuan o insanın yüzüne baktığımda bir fotoğrafını gördüğümde iğreniyorum. Gerçeklerle yapayalnız kaldığımı hissediyorum bu biraz beni korkutuyor ama aşıcam.
7 aydir bu durumu yaşıyorum tek yaşıyorum hersey guzel sorun yok ama zaman gectikce sıkmaya başlıyor ama her anlamda güçleniyorsun😊
Böyle şeyleri duymaya ihtiyacımın olduğu bir dönemde duymak bana çok iyi hissettirdi...
Böyle bu seri devam etsin Pelinay senin düşüncelerini ve seni çok beğeniyorum bol bol videolaraaa💌💗🥲
sosyal anksiyetem var ve okulda veya okul dışarıdayken tek başıma kaldığımda kendimi çok gergin hissediyorum. neden bilmiyorum ama içimden hep bi huzursuzluk oluyor. yanımda sevmediğim bir insan da olsa yolda yan yana yürümek vs beni az rahat hissettiriyor. Karşıdan karşıya geçerken arabalardaki insanların gözü üstümdeymiş gibi hissediyorum. Bazen sırf bu his yüzünden dışarı bile çıkasım gelmiyor. Ama yanımda birisi olunca bu durum böyle olmuyor. 16 yaşındayım, lise 3. sınıfım. arkadaş çevrem iyi aslında. 3 erkek 1 kızdan oluşan bir arkadaş grubum var ve onların yanındayken kendimi güvende ve mutlu hissediyorum. istediğim gibi davranabiliyorum ve dışarıdan bakan insanların düşüncelerini umursamıyorum. Ama tek başıma olunca öyle olmuyor. Geçen sene okula giderken sabah okula 1 saat erken giderdim, kimseyle karşılaşmamak için. okuldan 20dk geç çıkardım, yolda kimseyle karşılaşmamak için. Bu sene zar zor kendimi rahat hissetmeye başladım. Ama yakınlarda bir olay yaşandı(arkadaş grubumdaki bi çocuğun erkek kardeşiyle sevgili oldum ve bugün ayrıldık.) ve şimdi hepsi benden uzaklaşacakmış gibi bir hissiyata kapılıyorum... Bu durum beni bir yandan, olsun olsa olsa ne olur ki sanki böyle bir şey için uzaklaşıyorlarsa bırak gitsin zaten diyor, bir yanım da arkadaşlarını kaybetmek konusunda endişeli hissediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Hani artık independent woman olmak istiyorum ama nasıl yapacağım bilmiyorum. Daha tek başıma yolda bile yürüyemiyorum. içimi dökmeye ihtiyacım varmış sanırım kdjxks
bir ay önce yazmışım. şu an o arkadaş grubumdan eser dahi kalmadı. aslında düşününce her şey yolunda. artık kulaklığımı yolda rahat rahat yürüyebiliyorum. insanların yanından geçerken nefesimi tutmuyorum mesela. ama deprem oldu. onun stresi yüzünden dışarıda olduğumda sürekli ailemden haber alamayacakmışım gibi hissediyorum. yeni bir flörtüm var. bir süredir tanışıyoruz. hoş ve düşünceli birisi ama benden uzakta, İstanbul'da yaşıyor. ona vakit ayırmaktan bazen kendime vakit ayıramıyorum ama olsun. değecekmiş gibi hissediyorum.
@@selinn1573şuan nasılsın
Bir arkadaş grubumuz vardı düne kadar her şey çok iyiydi 4 kız 1 erkek vardı kızlardsn biri ve benim en yakın arkadaşım I
Olan biriyle o erkek dün kavga etti ve küstü akşamında aynı kişi en yakın arkadaşım olan kızlardsn biriyle de küstu arkadaşımın yanında olduğum için düne kadwr çok iyi anlaştıklarım vana da tavır aldılar ben ne konuştum ne mesaj attım arkadaşım konuştu ve bizle artık konuşmak istemediklerini söylediler olması gerekiyordi üzülmemem lazım ama dün her şey güzelken birden aramizin bozulmasi kötü hissettiriyor
Sınıfta artık iyi anladığım az kişi var o arkadaşım yanımda yokken konuşcak birim yok kitap okumaya calisirim sonra rahatsız hissederim tek kaldığım için kitap okumuş olurum çünkü
Yaaa pelinay, sen bensin🥲 bu kadar aynı durumları ve duyguları paylaşıyor olamayız
daha video bitmeden kendimle alakalı cogu problemi neden böyle karsıladıgımı düsünmeye basladım
ve bu tarz videolarının hepsinde bunu yasıyorum, lütfen devam etsin bu serininn
seni çok seviyorummm
Genelde insanlar yalnız kaldıkları için sıkılıyorlar bense yalnız olduğum anlarda çok daha mutlu ve üretken hissediyorum belki de bunu şu sıralar düşünüyorum belki de gelip geçici bir fikir ama yine de belli bi süre gürültüden ve insanlardan uzak olmak istiyorum.
yaşadığınız şeyleri anlatarak bizlere yardımcı oluyorsunuz bunu yapmanız gerçekten çok iyi birisi olduğunuzu gösterir çok sağ olun gerçekten
sizden isteğim ben dediğiniz gibi kendimi sevemiyorum çocuklukta yaşadığım tramvalar olsun vs kendimi bir türlü sevemiyorum ve hep kendimi ve çocukluğumdaki halimi suçluyorum ve en basit şeyler için bile kendimi yetersiz beceriksiz hissediyorum. bu konuda bir düşünceniz varsa dinlemek çok çok isterim
Kendimi sevmeyi şartlara bağlamışım. Bunu seni dinlerken fark ettim. Başarılı olursam,o üniversiteyi kazanırsam,kilo verirsem...tüm bunları ve daha fazlasını yapabilirsem kendimi sevmeye başlayacağım gibi. Bu haldeyim şimdi,umarım değiştirebilirim.
Yalniz bir seyler yapmak dunyanin en guzel hissiyken yalniz hissetmek dunyanin en kotu hissi
Pelinay son zamanlarda daha aktif gibisin ya da bana öyle geliyor bilmiyorum . Umarım böyle devam eder , bana Emily Ratajkowski yi hatırlatıyorsun . Daha iyi yerlere gelmen dileğiyle , seviliyorsun :)
Bu video bana o kadar iyi geldi ki. Normalde uzun zamandır kütüphaneye gitmek istiyordum hala istiyorum ama sürekli yanımda biri olması gerekiyormuş gibi geliyor. İkide bir arkadaşlarıma söylüyorum gelsene benimle falan diye. Kimisinin ya işi çıkıyor ya başka bir şey işte. Ama asla tek başıma gitmek istemiyorum çok saçma abi. Ve her ne kadar susturmaya çalışsam da sanırım tek gitmek istemememin sebebi şunlar, normalde her yere birileri ile gittiğim için kendimi tuhaf hissedicem verdiğin hastane örneği gibi. Dikkat çekerimde herkes bana bakar diye geriliyorum. Ve bende alakasız bir şekilde kaybolma korkusu var. Yeri bilmeme rağmen ya karıştırırsam ya kaybolursam kime ne soracağım insanlar ne düşecek falan. Hani bir yanım kim ne düşünürse düşünsün sana ne diyor ama yok ben yine utanıyorum, geriliyorum falan böyle. Alt tarafı bulduğun boş yere oturacaksın yer yoksa da çıkacaksın. O çıkma aşaması ayrı korkutuyor beni. Vallahi ağlıycam ben böyle nasıl yaşıycam ya
Bende ayni durumdayim üniversiteye baska bir şehire geldim.Ve ben ilk geldigimden beri bir arkadaşlık kuramadım. Hala aynınım maalesef yalnızım maalesef diyorum çünkü yalnızlık elbette iyidir ama her zaman yalniz olmak iyi hissettirmiyor. Ben biraz sessizim aslinda biri bana derdini anlatsin isterim dinlerim çünkü gerçekten dinlerim ama yuzeysel olarak dinleyenleri hiç sevmem anlamayacak kişiye konuşmak boş duvara konuşmakla tamamen ayni oluyor .Olur da anlatmak isteyen varsa dinlerim en ufak durum da olsa çünkü birinin dert olarak görüp anlattığını anlattığı kişi küçümseyerek bir sorun olmadığını söylüyor .Herkesin derdi kendine büyük gelir ki bu en dogal ve normal şeydir. Olur da benim gibi düşünen veya olanlar varsa grup bile açabiliriz bence çünkü neden olmasın .Boylelikle herkes birbirine destek çıkar.
Arkadaş olmak ister misinn
videonun yarısında düşünürken ağlamaya başladım, o kadar güzel konuşuyorsun ki🥹
babam gelip ne izliyosun dedi kişisel gelişim dedim GELİŞTİR BENİ PELO
hahahahahahha
Tam olarak yalnızlığı deneyimlediğim ve zaman zaman kötü ve insanlığa karşı umutsuz olduğum bir dönemde en iyi şekilde yaşadıklarımı anlatman :)
Pelinay teşekkür ederim. Umarım hayatın boyunca başarı ve mutluluk peşini bırakmaz. Hemcinsimden bunları dinlemek o kadar iyi geldi ki ruhuma.. İyi ki denk geldim bu videona. Sağlıkla kal✨
Yalniz olmayı gerçekten seven bir insanım. Şu an 17 yaşındayım ve yaklaşık 14 yaşından beri tek başıma dışarıya çıkıp yürüyordum ya da bir yerlerde geziyordum. Karantina döneminde küçüklere verilen saatte takıyordum kulaklığımı ve yürüyüş yapıyordum ve aşırı zevk alıyordum. Şimdi de hâlâ tek başıma çıkıp bir kafeye oturup kitabımı okuyorum ya da alışverişte yapıyorum. Bana o kadar iyi geliyor ki... Birileriyle gezmenin zevki de farklı tek başına vakit geçirmenin de...
bende aynı ve 17 yaşında bunun farkında olmamız müthiş bişey 💌
@@icllcy._. ben de 17 yaşındayım ve yalnız gezince sosyal anksiyetem daha çok artıyor bu yüzden hep birileriyle gezmeyi tercih ediyorum. Tebrik ederim sizi umarım bir gün ben de alışabilirim
09:34 - Merhaba, bu gün bununla ilgili çok güzel bi alıntı okudum, seninle de paylaşmaktan mutluluk duyarım. Şu şekildeydi:
"Kanatlar ancak kozadan çıkma çabaları ile güçlenir ve uçuşa hazırlanır. Kelebek kendini kurtarma çabalarıyla aslında kaslarını geliştirmekte, kendini ayakta tutacak, güçlü kılacak, uçmaya hazırlayacak hareketleri, çabalarıyla öğrenmekteydi. Kelebeğin kozanın liflerinden çıkmaya çalışmasına yardim eden birisi işini o anlık kolaylaştırır belki fakat onun güçlenmesine, özgürlüğü tanımasına ve gerçekten yaşamasına engel olur."
pelinay çok samimisin bu videoyu iknici defa izliyorum sanki bi arkadaşımla sohbet ediyormuşum gibi hissediyorum teşekkür ederim 💙
öğleden sonra belediyeye gitmem lazım daha sonra msü ücreti için bankaya gitmem lazım ve asla tek gitmek istemiyordum çünkü korkuyordum. ama bu videoyu izledim ve en kötü ne olabilir ki dedim kendime, sabahtan beri anneme sende gel diyordum ama şimdi gerek yok ben kendim gidip halledeyim dedimm. iyi ki varsın pelomm🤍 serinin devamını sabırsızlıkla bekliyoruzz
cok iyi geldin ya anlattiklarin o kadar dogru ki guzel ses tonunla butunlesince terapi gibi geldi tesekkur ederim!!!
Bedavaya etkili bir terapi valla bak 🫶🏼 pelommm iyi ki varsın🙏🏼❤️🧿✨🕊
Bildirimlerin geldiği an koştura koştura büyük bir heyecanla geldigim kanall 😍😍
Bu videoyu çektiğiniz için size o kadar teşekkür ederim ki. Resmen yıllardır kaybolan beni tuttu yerime oturttu bu konuşma. Sizi ablam olarak görüyorum. Gözlerim dolu dolu dinledim bu konuşmayı o kadar iyi geldi ki. İyi ki varsınız.🩷
söylediklerin çok dinlenilesi anlatımın çokk akıcı.bunu yapmaya devam et nolur❤️
Bu videoyu arkadaşıma aramız iyi mi bi sorun var mı diye mesaj atıp sohbet ettikten sonra gelmesi(aramızda bi olay olmamıştı ama birden uzaklaşmıştı ) bu mesajı bile atmak o kadar zorduki ama atınca rahatladım bazen herkesi memnun etmeye çalışıyorum ama en çok kırılan ben oluyorum bunu son zamanlarda azaltmaya çalışıyorum pelinay sohbetin çok iyi geliyoo
ya aynısını yaşadım ya az önce sanki beni sevmeyecekmis artık gibi hissediyorum sanki , sevmeyebilir ama simdiye kadar verdiğim değere üzülücem eğer öyleyse de. ama cidden bunları tek benim yaşamadığımı bilmek güzell
yalniz kalmak insanin en yakin arkadaşının kendisi olmasi birinin erisecegi en büyük guven duygusu çünkü kendimiz kenidimizi yari yolda birakmayiz
benimde lisede yüzleşmek zorunda kaldığım bazı dönemler olmuştu.Kırgınlar yaşadığım,kendimden nefret ettiğim,başarısızlı,hiçbir şeyi beceremeyeceğim düşüncesi vs vs.Ama o duygular bana güç kazandırmıştı yalnız kalmam arkadaşlarım tarafından dışlanmam kendimi keşfetmeme neden olmuştu hayatımda ilk defa kendim için bir şey yaptığım bir dönemdi,kendime bir şey kattığım ve kendimi değerlendirdiğim bir dönemdi.Sonra üüni ye geçince bu duyguları kaybettim.Yalnız bir yere gitmekteen korkar oldum sürekli yanımda birilerini arar oldum sürekli bu duygularla kendimi her gün başkasıyla buluşarak oyalamaya çalışıyorum önceki sen gibi,yalnız kalmaktan hoşlanmıyorum,yalnız yemek yemekten çekiniyorum.Nedenini bilmiyorum bunu aşmaya çalışıyorum ama olmuyor sanırım.Bu video biraz iyi geldi bunun üzürine düşeneceğim ve böyle videolar çok iyi geliyor cidden daha fazla gelmeli.Bir de bu konuda kitap önerebilir misin?
kişisel gelişimle alakalı seri yapmalısın bence bu arada seni seviyorum
Ya bayılıyorum sanaaa o kadar iyi geliyorsun ki fikirlerin çok değerli benim için
Bu video bana o kadar iyi geldi ki gözlerim dolu dolu izledim bunları duymaya ihtiyacım varmış teşekkürler Pelinay 🥹🩷
Her video bir şekilde hayatıma deneyim kazandırıyor. Teşekkürler Pelom
pelo o kadar iyi geliyorsun ki bana seni izlemek iyi hissettiriyo, fikirlerin konuşma tarzın ses tonun bile cok güzell iyi ki tanıdım iyi ki hayatımıza girmissin ask böcügüm❤😢
O kadar güzelsin ki hem sen hem bakış açın hem düşüncelerin
bi de şey var çevrendeki insanlar meşgul işte sınava filan hazırlanıyo ortamı var yada takılıyo sıkılmıyo seninde yapman gereken şeyler var ama yapıcak gücü içinde bulamıyosun sürekli yalnızsın sıkılıyosun bunu kimseye yansıtmak istemiyosun senden sıkılmasınlar diye
Pelinay seni çok seviyorum düşüncelerinle hayatıma ışık tutuyorsun çok teşekkür ederim ❤ bir sonraki video Anksiyete ile ilgili falan olabilir mi acaba rica etsem ?
16 yaşındayım kocaman bi arkadaş grubum varken hepsine o kadar cok değer veriyoken beni bi anda hüsrana uğrattılar o kocaman arkadaş grubunda yanlız kaldım psikolojim bozuldu ama bu videoyu dinledikten sonra o kadar rahatladım ki ben kendime yetebilirim dedim
O kadar iyi geldi ki çok teşekkür ederim 🎉❤
Akrabalarım, arkadaşlarımın düğünlerinde en fazla 10 dk durabiliyorum. İnsanlarla fazla diyalog kurmaktan ve hayatıma müdahale edilmesinden nefret ediyorum. Her zaman saygı çerçevesinde diyalog kurmaya çalışıyorum. Tek sosyal ve saygısız davrandığım yer internet ortamı.
Ayy dünden beri bu videoyu bekliyordum o kadar doğru ki her cümlen..video cokk iyi
Söylediklerin o kadar doğru ki keşke daha önce karşıma çıksaydı bu video
Benim canım online psikoloğum..🥹🫶🏼 şaka maka çok iyi geliyorsun, bana yol gösteriyorsun,kendimi bulmama yardımcı oluyorsun.. seni seviyoruuum pelinayy 🥲🫶🏼
Lütfen bu şekilde devam et bence sen böyle kendini çok iyi hissediyorsun söylediklerinin hepsii çok doğru ve net seni izlerken çok iyi hissettiğimi farkettim lütfen bu şekil videolar atmaya devam et 👍👏❤️