Ayrıca “alıntılardan kitabı okuyamıyoruz” nasıl bir şikayet hiç anlayabilmiş değilim. Bir bütünlük içinde verilen fikir demetleri bunlar. Eseri eksiltmez aksine çeşitlendirir, çoğaltır. Bence iyiki bu riskleri alıp bu şekilde karar vermişsiniz.
Konuşmanızın bir bölümünde keşke alice miller in kitaplarını paragraf paragraf açıklayabilsem burada bunu demek istemiş bakın burada bu noktaya dikkat çekiyor diyebilsem demiştiniz gerçekten bu çok yararlı olurdu. Keşke sizin rehberliğinizde bir kitap klübü gibi atölye çalışması olsa, her ay miller in bir kitabı ek okumalarla tartışılsa, keşke sizden o kıymetli bilgileri alabilsek. Hem yüreğinizi hem entellektüel kapasitenizi bu davaya adadığınız çok belli ve bunun benim gibi derin bir yalnızlığa mahkum çocukluk yaşamış nice insan için ne kadar önemli olduğunu, sesine destek bulabilmenin anlamını anlatamam!
Yetenekli çocuğun dramını bir kaç ay önce Adem Güneşin videosunu izledikten sonra okudum ve iç dünyamdaki boşluk yönünü buldu.bunları öğrendiğim için çok heyecanlı bir yandanda yaralarımı daha iyi anladığım için üzgünüm.rabbim sizin gibi insanların sayısını artırsın.sürekli dinleyesim artık hiç durmadan öğrenesim var.Teşekkür ederim anlattıklarınız çok kıymetli
Şuana kadar birçok psikolojik kitap okudum kendimi ilk defa bu kadar aydınlatan beni anlayan biri varmış karşımda gibi hissettiren kitap okumadım bitmesini istemedim terapi gibi geldi iyiki varsın Nihan Kaya seni tanımıyorum ama tanıdığım her insandan daha çok seviyorum çünkü beni anlayan da olmadı ufkumu açan da olmadı çevremdeki insanlar geneli kendini yetiştirmemiş genel basit konularda konuşan insanlar olunca zaten bende hiçbirinde bu denli samimiyet hissetmedim derdimi bile anlatmadım çünkü boştular ne yardımları olacaktı bırakın yardımı teselli cümleleri bile bana hep boş geldi ama bu kitap iyiki yazılmış ve var ikinci yorumum oldu çok teşekkürler.
Şöyle bir durumda var kitabınız Alice Miller’a merak salmamıza da ışık oldu. Okurken aydınlanmamızı sağladı. Emeğinize sağlık♥️ Kesinlikle daha fazla yazmanız gerekiyor. Geç keşfedildiniz benim için ama sevdiğim yazarlardan biri oldunuz ♥️
Sevgili Nihan Hanım, İyi Aile Yoktur ve İyi Toplum Yoktur ‘un ayrı basılmak zorunda kalması nedeniyle üzülmenize ve birlikte okunamayacağı endişesi taşımanıza hiç gerek yok ki dikkâtli bir okuyucu her ikisinin bir bütünün parçaları olacağı bilinciyle birlikte okuyor. ❣️📚❣️
Alıntılar kitabın bir parçası bana göre. Yazdıklarınızla birbirini o kadar destekliyor ki hiç rahatsız edici değil aksine sayenizde Alice Miller’ı tanımış oldum. İyi Toplum Yoktur’u da İyi Aile Yoktur ile çok ilişkili olabileceğini düşünerek daha bitirmeden almıştım. Hala bitiremedim çünkü kitaba uzun aralar vererek devam ediyorum. Bugüne kadar kimsenin beni anlamadığı kadar anlamış, çocukken kendi kendime ya da anne babaya karşı kurduğum bir çok cümleyi kurmuş, gerçekten aslında hislerimin bana anlatıldığı gibi hiçte “yanlış” olmadığını ilk defa başka biri tarafından desteklenmiş şekilde gördüm. Bu beni önce hayrete düşürdü. Yazdığınız her şeyin farkındaydım daha öncede, hatta küçücük bir çocukken kitapta yazan bir çok şeyi kendi anneme haykırmıştım. Ancak hiç kimse tarafından anlaşılamamıştım, kimsenin bana bir çocukta olsam istediğini yapamayacağı, dikte edemeyeceği konusunda beni anlayabilen bir kişi bile olmamıştı. Şimdi o kişinin varlığını bilmek öyle enteresan bir hismiş ki... Tüm bunlarla, yaşanan kötü anıları anımsamak, maalesef yaşananları kabullenememek vb. durumlarla bazen günlerce kendime gelemeyip kitabı bir süre elime almayıp sonra tekrar devam ediyorum. İlk etapta kitaptan belli bölümleri çizmek istedim. (İHayret ve heyecanla çizdiğim cümlelerin sonu gelmediği için çizmeyi çoktan bıraktım. Çünkü her bir cümlesi, alıntısı, her bir anlatılan öyle bir bütün, öyle iyi analiz edilmiş ki kitabı yeniden okumak ve tamamını başkalarına önermek en sağlıklısı. Emeğinize sağlık, iyi ki varsınız.
Alice Miller'ın aldığı tepkilerin kaynağı sizin aldığınız tepkiler ile aynı. Farklı görüşlere tahammülsüzlük, dünyanın her yerinde yaygın bir durum. Kitapları ebeveynler için yazmadığınızı söylüyorsunuz. Aslında haklısınız, daha çok farkındalık kazandırdı bana ama çözüm yolları konusunda tam olarak aydınlanamadım. Bir anne değilim fakat teyzelik açısından hareketlerimi gözden geçirmeme yol açtı, özellikle İyi Aile Yoktur kitabınız. Hep konuşmanız ve yazmanız dileğiyle... Teşekkürler. İyi ki varsınız. ❤️
Çok fazla benzer içeriğe sahip kitap okumuş biri olarak hangi yazarın acıyı çekenin tarafında, hangi yazarın acıyı çekene gizli bir düşmanlıkla yazdığını gayet iyi tespit edebilirim. Alice Miller bizim tarafımızda.
Nihan hanım kitaplarinizi severek okuyorum,sizi anlayan insanlar için bu ayrıntıların önemi yok,bize çocuklarımıza davranirken ki dikkat ettiğimiz tüm değerler için size teşekkürü bir borç bilirim,ayrıca cesaretiniz için tebrikler...
Sadece kendisi için yaşayıp, topluma en ufak bir faydası bile olmamasına rağmen, egosundan alev alan insanlardan uzaklaşıp, sizi dinlemeye geliyorum. Sizin gibi kadınların varolabileceğini görmek bana umut veriyor. Teşekkür ederim.
Ve bir de bir gün sizin yazdığınız ebeveynlere rehberlik edecek bir kitap okumak çok güven verici olurdu. Çünkü siz aslında iyi bir ebeveyn olmanın özünü, böylr olmayanların bıraktığı yaranın derinliğini göstererek daha iyi olma motivasyonunu veriyorsunuz. Bu iyi bir ebeveynliğin ruhu. Bir de pratik kısımları, nasıl iletişim kurulacağı, bu iyi niyetin nasıl davranışlara yansıyacağının ipuçlarını içeren rehber olsa tam bir bütünlük olurdu.
Alice Miller'ın 2 kitabını okuduktan sonra karşıma İyi Aile Yoktur çıktı. Her kitabın zamanı varmış gerçekten onu anladım. Alice Miller'ı okuduktan sonra sizi okumak ben de bir tamamlanma hissi yarattı. Alice Miller'ı okuduktan sonra şaşkına dönmüştüm, çok etkilenmiştim. Ama gerçekten anlatmak istediklerini biraz dolaylı olarak anlattığı için ve sanırım çeviri kalitesinden dolayı bazı şeyler bende yarım kaldı. Ama İyi Aile Yoktur'un ilk sayfasında Alice Miller'ı gördüğüm anda aradığım şeyi bulduğumu anladım ve tamamlandığımı hissettim. İyi ki varsınız iyi ki.
Sizi çok seviyorum iyi varsınız iyi ki bu bilgilere bizi ulaştırdınız, sizin kitaplarını önerirken sizin maruz kaldığınız eleştirileri duymaktayım.Örneğin, “çocuğu var mı ? Çocuğu yoksa nerden bilecek?” Bunlara hep en iyi cevapları vermeye çalışmaktayım. Çabanıza gönülden saygı duyuyorum.Ve bunu olabildiğince insana aktarmaya çalışıyorum.
Bir anne, bir okuyucu ve içindeki çocugu anlamaya çalışan biri olarak Allice Miller'ın kitaplarını çok aydınlatıcı buldum. Bir çok konuda çığır açtığı söylenebilir ama bir yandan da kendi çocugunu istismar etmiş bir anneden bahsediyoruz. Bu kadar derin bir bilgiye sahipken çocuğu üzerinde bu kadar korkunç travmalar yaratmış olması,aklıma oğlunu bir denek gibi kullandığı fikrini getiriyor. Malesef modern bilimin sadece üretilene odaklı olması Allice Miller'in bu zamana kadar etik olarak da çok fazla sorgulanmamasına neden olmuş. Oğlu Martin Miller'i dinlediğim de, ki kendisi de bir psikolog, annesinin pskiolojik bir deneyi haline gelmiş bir çocuk belirdi zihnimde malesef...
Video ve bilgiler için çok teşekkür ederim. Anlatımınıza gerçekten bayılıyorum. Ben de kendimce bir araştırma yaptım, kitaplarıyla ve şimdiye kadar yazdıklarıyla ilgili. Araştırmamı yaparken özellikle alman kaynaklarda Alice Miller'in oğlunun (Martin Miller) aslında annesinin kendisine çocukluğu boyunca travmadan başka hiçbir şey yaşatmadığı açıklamaları çok dikkatimi çekti. 'Alice Miller'in oğlu olmak hiç güzel değildi' açıklaması baya çarpıcı. Çocukluğu boyunca 'kontrol delisi, soğuk' ve çocuk istismarında bulunan babasına karşı karşı gelmediğini söylüyor. Kesinlikle kitaplarının ve verdiği bilgilerin çok değerli olduğunu düşünüyorum ama bu açıklamalardan sonra kafamda soru işaretleri oluşuyor. Bu konuyla alakalı bir fikriniz var mı? Ek: bununla ilgili en güvenilir kaynak oğlunun kendi yazdığı kitap olduğunu düşünüyorum. Bi göz atmak isterseniz: The Trauma of a Gifted Child Whose Mother Was Alice Miller.
Sizin adınızı ve kitaplarınızı birkaç gün önce duydum. Okunması için önerdiğiniz kitaplar diye bir başlık açmıştım facebookta bir grupta. O günden bu yana sizin en az 4 kitabınızı ve Alice Miller’in de bir kitabını okudum kitabınızda adı geçtiği için. İşin ilginci popüler bilim dışında pek kitap okumazdım son yıllarda. Roman ve psikoloji ise uzun zamandır çok nadir okuduğum tarzda kitaplardı. Şimdi sizinkiler bitmeden popüler bilim kitaplarına dönemiyorum.. Buradaki sayfanızı da facebooktaki takipçilerimden biri sayesinde bu gün öğrendim. Bir kaç videonuzu izledim. Öğrencilik yıllarınıza dair anlattıklarınızı(imzanızın üzerinin çizilmesi) izlerken çocuklukta epeyce travma yaşadığınızı düşündüm. Hepimiz bir şekilde sindirilmişiz maalesef. Anne ve babama öfke duymaktan vicdan azabı duyardım sizin kitaplarınızı okumadan önce. Şimdi daha barışığım bu duyguyla..Teşekkür ederim..
Merhaba. Cocukluk travmalarinin net bir tedavi protokolu varmi.? Travma sonrasi stres bozuklugundan farkli bir tecurbe olarak cunki Tssb farkli bir sey
İyi aile yoktur kitabınızı o kadar çok sevdim ki insan çocukken anne babasını hep doğru insan sanıyor ergenlik çağında yavaştan kimliklerini görüyor görmeye başlıyor büyüyünce yani o saf gözünün önündeki ilahi anne baba ölüyor resmen ve büyüdükçe hele de kendi çocuğu olunca ne kadar yanlış bir anne babası olduğunu tokat yer gibi şoka uğrayarak ve üzülerek görüyor ben çocuğuma bunu diyemez yapmaz derlen bana bunu nasıl yaptılar diye sorguluyor ve herkes anne baba olmamalı hatta evlenmemeli birbirinin başını yakmamalı insanlar evlenmeden önce psikolojik testlerden geçmeli toplumun yarısı belki daha çoğu ciddi anlamda çocukluk problemleri ile sorunları ile boğuşuyor.
Ben her videonuzu dinlediğimde bir sürü not alıp evet evet işte bu diyorum yorum yazmak istiyorum ama sonra geri siliyorum. Faydaniz tartışılmaz derecede fazla bizlere ve bizlerin çocukluğuna tabi ki... Diğer kitaplarınizi insanlar okumadiklari için bunlari çok özür dileyerek alıntı değil copy paste zannediyorlar. Bizim yaşadığımiz ülke malesef herkesi aynı zannetme farklı birşeyler yapıyor isek bunlar çok tehlikeli sözler diye yaftalamakta pek mahir. Ya da gerçeği söyleyen kişi eğer karşıdakinin yarasına merhem olacak birşey söylemiş ise onun yarasına bastığını düşünmekte ve karşıdaki kişinin canını acıtmak yapamıyorsa önüne taş koymak gibi konularda da aynı mahir olma hasletini güzel uygulamakta. Alice miller in ilk çocuğuna karşı hissettiği duyguları bir çoğumuz yaşıyor belki de önemli olan o suçluluk duygusu ile yaşayıp bunu karşında ki en güzel yaratılmış olan en kişiye olan saygıyı koruyup.. bir insana yaptığın tahribatın tekrar inşası için her zaman yanında olduğunu bildirmek ve bu suçluluk hissini ona hissettirmekle ben çözümu buluyorum. Bu his bu maya tutar mı bilmiyorum ilgilenmiyorum da... Çok teşekkürler bu güzel bu naif video için.. ve eşinize ve kardesinize de...
Kapaktan kapağa kitap bir bütündür. Alıntı dediğimiz şeyler de zaten kitabın kendisi değil midir? Bu tarz eleştiri yapanlar bana zaten "ben olsam şöyle yazardım" (alt metni:ben aslında bu yazardan daha iyiyim) gibi kendi iç dünyalarında büyüklenmeci tarafları olan bireyler gibi gelir. Bir kitabı okursunuz, yazarı ve fikirlerini benimser ya da benimsemezsiniz ama bu kimseye "şu şekilde yaz/malısın" deme hakkını vermez.
Merhaba Nihan hanım sizleri yeni tanıyorum yetenekli çocuğun dramını okuyorum iyi aile yoktur da bir sonraki kitabım olacak inşallah. Ebeveynlik hakkında alfie kohn koşulsuz ebeveynlik kitabını okudunuz mu? Okuduysanız fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ediyorum 🌸
Kitabınızı yarıya kadar okurken inanılmaz bir heyecan duydum fakat 3. Bölümden sonra çok tekrara düşüyor ve heyecanimi kaybettim kitaba ve genellemeler çok fazla geldi. Videolarınızı izlerken benim de hep çocuğu var mı acaba sorusu geçiyordu. Genellikle annelerin benim çocuğum diye söze başlamasından ve sizin hiç bahsetmemenizden sanırım belki videolarınızda bunu da açıklarsınız.
Alice Miller'ı severek okuyorum, bilge bir tarafı var bence. Ama şu önermeye katılmıyorum:" Ama anne baba demek çocuğa haksızlıktır, çocuğu incitmektir." Söylediğiniz gibi suçluluk hissediyor, bu hisle gerçeği istemeden çarpıtmış olamaz mı? Belki çocuğuna karşı yaptığı yanlışların altında eziliyordu nelere yol açtığını bilerek. Belki çocuğunu kaybetse daha uç noktalara savrulacaktı, çok da anlaşılabilir bir şey bu. Evet, çok donanımlı, çok içgörü sahibi ama her konuda haklıdır diyebilir miyiz? Hangi insanoğlu bu yanılmazlık mertebesine çıkabilir? Ben okurken yine eleştirel bakış açımı yanımdan eksik etmeyeceğim. Bir yazarın en uç noktaya kadar gitmesi en doğruya onun ulaştığını göstermez. Belki hakikat ortalarda bir yerdedir.
Size katılıyorum, ama'sız bir hayat olmadığı gibi bu cümle kurulmazsa kendimi çocuğumun kölesi olmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Belki yanlış anladığım içindir, bilemiyorum. O ne derse, ne isterse onu yapmam onun sağlığını ne kadar koruyabilirki? Bir gün kendine zarar verir, zaten çocuğum da bunu fark etti ve benim gözetimim ve denetimimde keşfetmek istiyor her şeyi
Sanirim "Ama anne baba demek ..." sozunu farkli algiliyorsunuz. Alice Miller'in beden asla yalan soylemez kitabini okudum ve yetenekli cocugun drami kitabini okuyorum. Beden asla yalan soylemez resmen ruhuma yapilan cerrahi bir mudahale gibiydi. Cocukken ki yaralarima bir tedaviydi. Hicbir kitap beni bu kadar sarsmamisti. Bu da o cocuk halime yapilan sinirsiz destekti. Bastirdigim duyglarimi birakmami sagladi. Ve bu "ama" olmadigi icin oldu. Cunku "ama" oldugu zaman zaten kendini anne babasina sevdirmeye calisan ve onlara yaranmaya calisan o cocuk yine kendini sucluyor. Ve elinde olmadan hissettigi duygularindan dolayi kendini sucluyor. Yani burda anlatmak istenen cocgunun duygularini ozgurce ifade edebilmesi. Her konuda cocugun dogruyu bilmesi degil. Kelimelerle durumu daha iyi anlatamayacagim sanirim.
@@aysenmeltemkocagumus Asagidaki yorumum sanirim size de bir cevap olacaktir. Alice Miller i okuyunca yillar cektigim acilarim dindi biraz olsun. Ve simdi yetenekli cocugun drami kitabini okuyorum. Hic tanimadigim yabanci bir yazardan kendimi okuyor olmak cok hayret verici. Ben ebeveyn degilim tabii ki anne baba olmayi bilemem. Yalniz burdaki "ama" lafi cocugun her dedigini yapmak ve onun kolesi olmak anlamina gelmiyor yani Nihan hanim da onu kastetmemistir tahminim. Asagidada belirttigim gibi bu "ama" cocugun duygularini bastirmasina bir sebep olmamasi icindir. Soyle bir ornek verebilirim. Cocuk en basitinden istendigi bi cikolata bile anlinamadiginda anne babasina senden nefret ediyorum diyebilir ya da ofke hissedebilir. Her ne duygu hissettiyse onu hissetmistir. Bu durumda sorumlulugu cocugun uzerine atip ama ben senin iyiligin icin almadim demek cocugu suclu hissetmeye yoneltip bi sure sonra duygularini bastirmasina sebebiyet verebilir. En azindan kendi tecrubem bu yonde.
@@curious-researcher Kitaplardan böyle büyük bir fayda sağlamanıza çok sevindim.❤ Aslında ben de bunun peşindeyim.:) Itirazimi ise şöyle açmaya çalışayım: Nihan Hanım, bana kalırsa çocuğun acısına yeterince odaklanmamaktan şikayetçi ki ben de buna çok katılıyorum. Çocuk acı çekiyor, ama biz o acının sınırlarını anlamak yerine hemen hafifletici sebepler ileri sürüyoruz, "o kadar da kötü değil." temalı konuşmalar yapıyoruz. Bence bu korkunç bir şey. Şefkatsizlik. Anlaşılmıyorum hissi yakıcıdır. Çocuğun aldığı mesaj: sen ve acıların kimsenin umrunda değil. Çocuğun kriz anlarında mantığı öncelikli bir enstrüman olarak kullanmaktan vazgeçmeyi öğrenmeliyiz diye düşünüyorum. O an için öncelik çocuk ve acısı. Ama burada bırakamayız. Bu sadece ilk aşama idi. Çocuğun ihtiyacı olan anlayış, dikkatli ilgi ve şefkat verildikten sonra ikinci aşamada odağımızı anne babaya çevirmek zorundayız. Nihan Hanım ilk aşamada kalmamız gerektiğinde ısrarcı, ben de bunu eleştiriyorum. Çocuk uzay boşluğunda yaşamıyor, çevresindeki sistemin de sağlıklı çalışması en çok çocuğun yararına olacak. O yüzden anne babaya bakmak zorundayız. Onlar bu yanlışları neden yaptı? Mutlaka incelemek zorundayız. Hem anne babanın da içinde incinmiş bir çocuk yok mu? Dolayısıyla ölçeği büyütüp ikinci aşamaya geçmenin çocuğu incitmeyeceğini hatta bunun çocuğun yararına olduğunu söylemeye çalışıyorum.
Merhaba Nihan Hanım. Bir konudaki görüşlerinizi samimi olarak merak ediyorum. Alice Miller'ın oğlu, annesi sebebiyle (m.miller'in iddiası) çocukluğundan bugune yaşadığı acılarla ilgili bir kitap yayınlamış: www.haaretz.com/life/books/.premium-mother-dearest-1.5255078 . Samimi olarak bu konuyla ilgili göruşlerinizi merak ediyorum. Bu durum gerçekle idealin, duşunceyle uygulamanın tezatlığının talihsiz bir sonucu mudur? Yoksa gerçek yaşamla doğru fikirleri ayırabilir miyiz? Ya da bu iddiaların tamamen bir anne ile ilgili bir kötu niyet girişimi olduğunu mu duşunuyorsunuz? Saygılar..
@@NihanKayaOfficial Yanıt için teşekkur ediyorum. Ama Martin Miller, annesinin son dönemlerinde de kendisine karşı aynı tavrın devam ettiğinden örnekler de vererek bahsediyor. İyi gunler..
th-cam.com/video/768c6rukXTs/w-d-xo.html Alice Millerin terapist olan oglu Martin Millerin kendisi hakkındaki yorumlari. "She never be the ideal mother to me that she created in her books". "Annem hicbir zaman kitaplarinda bahsettigi ideal bir anne olmadi bana" Cok carpici geldi dogrusu. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda Nihan hanim?
"Ama anne baba" denildikten sonra ("Ama" kelimesi öncesinde söylenenlerin yeterince doğru olmadığını ifade eder. Örn:Çocuklar önemlidir ama çokta önemli değildir.) çocuklar geri planda bırakılıp, anne baba daha önemliymiş gibi, anne babayı savunucu bir role bürünmek doğru değildir.
![[LIVE] : ONE ลุมพินี 79 | คู่เอก "ก้องชัย vs อาเมียร์"](http://i.ytimg.com/vi/WfPSA1A0NHc/mqdefault.jpg)
Ayrıca “alıntılardan kitabı okuyamıyoruz” nasıl bir şikayet hiç anlayabilmiş değilim. Bir bütünlük içinde verilen fikir demetleri bunlar. Eseri eksiltmez aksine çeşitlendirir, çoğaltır. Bence iyiki bu riskleri alıp bu şekilde karar vermişsiniz.
Bazı bölümler 2-3 sayfa üst üste sadece alıntı okuduk neredeyse. Gayet yerinde bi şikayet.
Sevgili Nihan Kaya varlığınız bu toplum için onurdur!
İyi ki iyi ki varsınız!
İlhamsınız!
Clarissa Estes 'i de anlatmanızı çok isterim... 🙏🏻
Konuşmanızın bir bölümünde keşke alice miller in kitaplarını paragraf paragraf açıklayabilsem burada bunu demek istemiş bakın burada bu noktaya dikkat çekiyor diyebilsem demiştiniz gerçekten bu çok yararlı olurdu. Keşke sizin rehberliğinizde bir kitap klübü gibi atölye çalışması olsa, her ay miller in bir kitabı ek okumalarla tartışılsa, keşke sizden o kıymetli bilgileri alabilsek. Hem yüreğinizi hem entellektüel kapasitenizi bu davaya adadığınız çok belli ve bunun benim gibi derin bir yalnızlığa mahkum çocukluk yaşamış nice insan için ne kadar önemli olduğunu, sesine destek bulabilmenin anlamını anlatamam!
Yetenekli çocuğun dramını bir kaç ay önce Adem Güneşin videosunu izledikten sonra okudum ve iç dünyamdaki boşluk yönünü buldu.bunları öğrendiğim için çok heyecanlı bir yandanda yaralarımı daha iyi anladığım için üzgünüm.rabbim sizin gibi insanların sayısını artırsın.sürekli dinleyesim artık hiç durmadan öğrenesim var.Teşekkür ederim anlattıklarınız çok kıymetli
sizi coooook seviyorum ya ♥️ iyiki boyle kadinlar var. anadolu'nun ucra koselerinde bile canlaniyor sesiniz.
Şuana kadar birçok psikolojik kitap okudum kendimi ilk defa bu kadar aydınlatan beni anlayan biri varmış karşımda gibi hissettiren kitap okumadım bitmesini istemedim terapi gibi geldi iyiki varsın Nihan Kaya seni tanımıyorum ama tanıdığım her insandan daha çok seviyorum çünkü beni anlayan da olmadı ufkumu açan da olmadı çevremdeki insanlar geneli kendini yetiştirmemiş genel basit konularda konuşan insanlar olunca zaten bende hiçbirinde bu denli samimiyet hissetmedim derdimi bile anlatmadım çünkü boştular ne yardımları olacaktı bırakın yardımı teselli cümleleri bile bana hep boş geldi ama bu kitap iyiki yazılmış ve var ikinci yorumum oldu çok teşekkürler.
Yazdıklarınız, çabalarınız o kadar kıymetli ki! Çok teşekkürler!
Şöyle bir durumda var kitabınız Alice Miller’a merak salmamıza da ışık oldu. Okurken aydınlanmamızı sağladı. Emeğinize sağlık♥️ Kesinlikle daha fazla yazmanız gerekiyor. Geç keşfedildiniz benim için ama sevdiğim yazarlardan biri oldunuz ♥️
Sevgili Nihan Hanım,
İyi Aile Yoktur ve İyi Toplum Yoktur ‘un ayrı basılmak zorunda kalması nedeniyle üzülmenize ve birlikte okunamayacağı endişesi taşımanıza hiç gerek yok ki dikkâtli bir okuyucu her ikisinin bir bütünün parçaları olacağı bilinciyle birlikte okuyor. ❣️📚❣️
Alıntılar kitabın bir parçası bana göre. Yazdıklarınızla birbirini o kadar destekliyor ki hiç rahatsız edici değil aksine sayenizde Alice Miller’ı tanımış oldum. İyi Toplum Yoktur’u da İyi Aile Yoktur ile çok ilişkili olabileceğini düşünerek daha bitirmeden almıştım. Hala bitiremedim çünkü kitaba uzun aralar vererek devam ediyorum. Bugüne kadar kimsenin beni anlamadığı kadar anlamış, çocukken kendi kendime ya da anne babaya karşı kurduğum bir çok cümleyi kurmuş, gerçekten aslında hislerimin bana anlatıldığı gibi hiçte “yanlış” olmadığını ilk defa başka biri tarafından desteklenmiş şekilde gördüm. Bu beni önce hayrete düşürdü. Yazdığınız her şeyin farkındaydım daha öncede, hatta küçücük bir çocukken kitapta yazan bir çok şeyi kendi anneme haykırmıştım. Ancak hiç kimse tarafından anlaşılamamıştım, kimsenin bana bir çocukta olsam istediğini yapamayacağı, dikte edemeyeceği konusunda beni anlayabilen bir kişi bile olmamıştı. Şimdi o kişinin varlığını bilmek öyle enteresan bir hismiş ki... Tüm bunlarla, yaşanan kötü anıları anımsamak, maalesef yaşananları kabullenememek vb. durumlarla bazen günlerce kendime gelemeyip kitabı bir süre elime almayıp sonra tekrar devam ediyorum. İlk etapta kitaptan belli bölümleri çizmek istedim. (İHayret ve heyecanla çizdiğim cümlelerin sonu gelmediği için çizmeyi çoktan bıraktım. Çünkü her bir cümlesi, alıntısı, her bir anlatılan öyle bir bütün, öyle iyi analiz edilmiş ki kitabı yeniden okumak ve tamamını başkalarına önermek en sağlıklısı. Emeğinize sağlık, iyi ki varsınız.
Bu saatte ilk izleyenlerden biri olmak yine muhteşem bir mutluluk yaşattı bana. Sizi çok seviyorum. 🥰
Alice Miller'ın aldığı tepkilerin kaynağı sizin aldığınız tepkiler ile aynı. Farklı görüşlere tahammülsüzlük, dünyanın her yerinde yaygın bir durum.
Kitapları ebeveynler için yazmadığınızı söylüyorsunuz. Aslında haklısınız, daha çok farkındalık kazandırdı bana ama çözüm yolları konusunda tam olarak aydınlanamadım. Bir anne değilim fakat teyzelik açısından hareketlerimi gözden geçirmeme yol açtı, özellikle İyi Aile Yoktur kitabınız.
Hep konuşmanız ve yazmanız dileğiyle...
Teşekkürler. İyi ki varsınız. ❤️
Çok fazla benzer içeriğe sahip kitap okumuş biri olarak hangi yazarın acıyı çekenin tarafında, hangi yazarın acıyı çekene gizli bir düşmanlıkla yazdığını gayet iyi tespit edebilirim. Alice Miller bizim tarafımızda.
Nihan hanım kitaplarinizi severek okuyorum,sizi anlayan insanlar için bu ayrıntıların önemi yok,bize çocuklarımıza davranirken ki dikkat ettiğimiz tüm değerler için size teşekkürü bir borç bilirim,ayrıca cesaretiniz için tebrikler...
Sadece kendisi için yaşayıp, topluma en ufak bir faydası bile olmamasına rağmen, egosundan alev alan insanlardan uzaklaşıp, sizi dinlemeye geliyorum. Sizin gibi kadınların varolabileceğini görmek bana umut veriyor. Teşekkür ederim.
Daha önce 3 kez okudum. Bu bakış açısıyla tekrar okumak istiyorum teşekkürler
Alice Miller ın oğlu babası tarafından istismara maruz kaldığını bunu da annesinin göz yumduğunu ve oğluna hep mesafeli olduğunu hep söylüyor ..
:(
ah canım Nihan Kaya misyon edindim sizi ve kitaplarınızı daha fazla kişiye ulaştırmak için elimden geleni yapacağım..
Ve bir de bir gün sizin yazdığınız ebeveynlere rehberlik edecek bir kitap okumak çok güven verici olurdu. Çünkü siz aslında iyi bir ebeveyn olmanın özünü, böylr olmayanların bıraktığı yaranın derinliğini göstererek daha iyi olma motivasyonunu veriyorsunuz. Bu iyi bir ebeveynliğin ruhu. Bir de pratik kısımları, nasıl iletişim kurulacağı, bu iyi niyetin nasıl davranışlara yansıyacağının ipuçlarını içeren rehber olsa tam bir bütünlük olurdu.
Gerçekten çok haklısınız.. ‘İyi Aile Yoktur’ bittiği zaman, sözünüz yarıda kalmış gibi hissettim bende, bu kadarla kalmamalı demiştim.
Hocam yayın için teşekkür ederim. İşiniz rast gitsin .
Alice Miller çeviri kitaplarının hepsini aldım ve okudum sağolun, varolun.
Çok geç keşfettim sizi bana iyi geldiniz teşekkür ederim ❤️
Alice Miller'ın 2 kitabını okuduktan sonra karşıma İyi Aile Yoktur çıktı. Her kitabın zamanı varmış gerçekten onu anladım. Alice Miller'ı okuduktan sonra sizi okumak ben de bir tamamlanma hissi yarattı. Alice Miller'ı okuduktan sonra şaşkına dönmüştüm, çok etkilenmiştim. Ama gerçekten anlatmak istediklerini biraz dolaylı olarak anlattığı için ve sanırım çeviri kalitesinden dolayı bazı şeyler bende yarım kaldı. Ama İyi Aile Yoktur'un ilk sayfasında Alice Miller'ı gördüğüm anda aradığım şeyi bulduğumu anladım ve tamamlandığımı hissettim. İyi ki varsınız iyi ki.
Sizi çok seviyorum iyi varsınız iyi ki bu bilgilere bizi ulaştırdınız, sizin kitaplarını önerirken sizin maruz kaldığınız eleştirileri duymaktayım.Örneğin, “çocuğu var mı ? Çocuğu yoksa nerden bilecek?” Bunlara hep en iyi cevapları vermeye çalışmaktayım. Çabanıza gönülden saygı duyuyorum.Ve bunu olabildiğince insana aktarmaya çalışıyorum.
Bir anne, bir okuyucu ve içindeki çocugu anlamaya çalışan biri olarak Allice Miller'ın kitaplarını çok aydınlatıcı buldum. Bir çok konuda çığır açtığı söylenebilir ama bir yandan da kendi çocugunu istismar etmiş bir anneden bahsediyoruz. Bu kadar derin bir bilgiye sahipken çocuğu üzerinde bu kadar korkunç travmalar yaratmış olması,aklıma oğlunu bir denek gibi kullandığı fikrini getiriyor. Malesef modern bilimin sadece üretilene odaklı olması Allice Miller'in bu zamana kadar etik olarak da çok fazla sorgulanmamasına neden olmuş. Oğlu Martin Miller'i dinlediğim de, ki kendisi de bir psikolog, annesinin pskiolojik bir deneyi haline gelmiş bir çocuk belirdi zihnimde malesef...
😢çok üzücü
Mükemmel birsiniz.
Video ve bilgiler için çok teşekkür ederim. Anlatımınıza gerçekten bayılıyorum. Ben de kendimce bir araştırma yaptım, kitaplarıyla ve şimdiye kadar yazdıklarıyla ilgili. Araştırmamı yaparken özellikle alman kaynaklarda Alice Miller'in oğlunun (Martin Miller) aslında annesinin kendisine çocukluğu boyunca travmadan başka hiçbir şey yaşatmadığı açıklamaları çok dikkatimi çekti. 'Alice Miller'in oğlu olmak hiç güzel değildi' açıklaması baya çarpıcı. Çocukluğu boyunca 'kontrol delisi, soğuk' ve çocuk istismarında bulunan babasına karşı karşı gelmediğini söylüyor. Kesinlikle kitaplarının ve verdiği bilgilerin çok değerli olduğunu düşünüyorum ama bu açıklamalardan sonra kafamda soru işaretleri oluşuyor. Bu konuyla alakalı bir fikriniz var mı?
Ek: bununla ilgili en güvenilir kaynak oğlunun kendi yazdığı kitap olduğunu düşünüyorum. Bi göz atmak isterseniz: The Trauma of a Gifted Child Whose Mother Was Alice Miller.
Sizin adınızı ve kitaplarınızı birkaç gün önce duydum. Okunması için önerdiğiniz kitaplar diye bir başlık açmıştım facebookta bir grupta. O günden bu yana sizin en az 4 kitabınızı ve Alice Miller’in de bir kitabını okudum kitabınızda adı geçtiği için. İşin ilginci popüler bilim dışında pek kitap okumazdım son yıllarda. Roman ve psikoloji ise uzun zamandır çok nadir okuduğum tarzda kitaplardı. Şimdi sizinkiler bitmeden popüler bilim kitaplarına dönemiyorum.. Buradaki sayfanızı da facebooktaki takipçilerimden biri sayesinde bu gün öğrendim. Bir kaç videonuzu izledim. Öğrencilik yıllarınıza dair anlattıklarınızı(imzanızın üzerinin çizilmesi) izlerken çocuklukta epeyce travma yaşadığınızı düşündüm. Hepimiz bir şekilde sindirilmişiz maalesef. Anne ve babama öfke duymaktan vicdan azabı duyardım sizin kitaplarınızı okumadan önce. Şimdi daha barışığım bu duyguyla..Teşekkür ederim..
Merhaba. Cocukluk travmalarinin net bir tedavi protokolu varmi.? Travma sonrasi stres bozuklugundan farkli bir tecurbe olarak cunki Tssb farkli bir sey
Elbette var, içinizdeki çocuğun yaşadıklarını farketmek ve onu iyileştirmekten geçiyor yolu.
Alice Miller benim çocukluğumu en iyi anlayan insandır daha iyisini görmedim hemde hiç.
İyi aile yoktur kitabınızı o kadar çok sevdim ki insan çocukken anne babasını hep doğru insan sanıyor ergenlik çağında yavaştan kimliklerini görüyor görmeye başlıyor büyüyünce yani o saf gözünün önündeki ilahi anne baba ölüyor resmen ve büyüdükçe hele de kendi çocuğu olunca ne kadar yanlış bir anne babası olduğunu tokat yer gibi şoka uğrayarak ve üzülerek görüyor ben çocuğuma bunu diyemez yapmaz derlen bana bunu nasıl yaptılar diye sorguluyor ve herkes anne baba olmamalı hatta evlenmemeli birbirinin başını yakmamalı insanlar evlenmeden önce psikolojik testlerden geçmeli toplumun yarısı belki daha çoğu ciddi anlamda çocukluk problemleri ile sorunları ile boğuşuyor.
Ben her videonuzu dinlediğimde bir sürü not alıp evet evet işte bu diyorum yorum yazmak istiyorum ama sonra geri siliyorum. Faydaniz tartışılmaz derecede fazla bizlere ve bizlerin çocukluğuna tabi ki... Diğer kitaplarınizi insanlar okumadiklari için bunlari çok özür dileyerek alıntı değil copy paste zannediyorlar. Bizim yaşadığımiz ülke malesef herkesi aynı zannetme farklı birşeyler yapıyor isek bunlar çok tehlikeli sözler diye yaftalamakta pek mahir. Ya da gerçeği söyleyen kişi eğer karşıdakinin yarasına merhem olacak birşey söylemiş ise onun yarasına bastığını düşünmekte ve karşıdaki kişinin canını acıtmak yapamıyorsa önüne taş koymak gibi konularda da aynı mahir olma hasletini güzel uygulamakta.
Alice miller in ilk çocuğuna karşı hissettiği duyguları bir çoğumuz yaşıyor belki de önemli olan o suçluluk duygusu ile yaşayıp bunu karşında ki en güzel yaratılmış olan en kişiye olan saygıyı koruyup.. bir insana yaptığın tahribatın tekrar inşası için her zaman yanında olduğunu bildirmek ve bu suçluluk hissini ona hissettirmekle ben çözümu buluyorum. Bu his bu maya tutar mı bilmiyorum ilgilenmiyorum da...
Çok teşekkürler bu güzel bu naif video için.. ve eşinize ve kardesinize de...
Kapaktan kapağa kitap bir bütündür. Alıntı dediğimiz şeyler de zaten kitabın kendisi değil midir? Bu tarz eleştiri yapanlar bana zaten "ben olsam şöyle yazardım" (alt metni:ben aslında bu yazardan daha iyiyim) gibi kendi iç dünyalarında büyüklenmeci tarafları olan bireyler gibi gelir. Bir kitabı okursunuz, yazarı ve fikirlerini benimser ya da benimsemezsiniz ama bu kimseye "şu şekilde yaz/malısın" deme hakkını vermez.
bence başarınızı kıskandıkları için alıntıları dert etmişler 💟🤗
Merhaba Nihan hanım sizleri yeni tanıyorum yetenekli çocuğun dramını okuyorum iyi aile yoktur da bir sonraki kitabım olacak inşallah. Ebeveynlik hakkında alfie kohn koşulsuz ebeveynlik kitabını okudunuz mu? Okuduysanız fikirlerinizi merak ediyorum teşekkür ediyorum 🌸
Kitabınızı yarıya kadar okurken inanılmaz bir heyecan duydum fakat 3. Bölümden sonra çok tekrara düşüyor ve heyecanimi kaybettim kitaba ve genellemeler çok fazla geldi. Videolarınızı izlerken benim de hep çocuğu var mı acaba sorusu geçiyordu. Genellikle annelerin benim çocuğum diye söze başlamasından ve sizin hiç bahsetmemenizden sanırım belki videolarınızda bunu da açıklarsınız.
„Es war nicht schön, der Sohn von Alice Miller zu sein“
yazdıklarınızı pamuklara sarasım var...
otobiyografinizi yazmayı düşünmez misiniz Güzel olurdu
Umarım bi gün yazar, ne güzel olurdu.
💔🙏🌹
Alice Miller'ı severek okuyorum, bilge bir tarafı var bence. Ama şu önermeye katılmıyorum:" Ama anne baba demek çocuğa haksızlıktır, çocuğu incitmektir." Söylediğiniz gibi suçluluk hissediyor, bu hisle gerçeği istemeden çarpıtmış olamaz mı? Belki çocuğuna karşı yaptığı yanlışların altında eziliyordu nelere yol açtığını bilerek. Belki çocuğunu kaybetse daha uç noktalara savrulacaktı, çok da anlaşılabilir bir şey bu. Evet, çok donanımlı, çok içgörü sahibi ama her konuda haklıdır diyebilir miyiz? Hangi insanoğlu bu yanılmazlık mertebesine çıkabilir? Ben okurken yine eleştirel bakış açımı yanımdan eksik etmeyeceğim. Bir yazarın en uç noktaya kadar gitmesi en doğruya onun ulaştığını göstermez. Belki hakikat ortalarda bir yerdedir.
Nihan Hanım o sözle, ilk videolarda sözünü ettiği bir şeye referansta bulunuyor, galiba.
Size katılıyorum, ama'sız bir hayat olmadığı gibi bu cümle kurulmazsa kendimi çocuğumun kölesi olmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Belki yanlış anladığım içindir, bilemiyorum. O ne derse, ne isterse onu yapmam onun sağlığını ne kadar koruyabilirki? Bir gün kendine zarar verir, zaten çocuğum da bunu fark etti ve benim gözetimim ve denetimimde keşfetmek istiyor her şeyi
Sanirim "Ama anne baba demek ..." sozunu farkli algiliyorsunuz. Alice Miller'in beden asla yalan soylemez kitabini okudum ve yetenekli cocugun drami kitabini okuyorum. Beden asla yalan soylemez resmen ruhuma yapilan cerrahi bir mudahale gibiydi. Cocukken ki yaralarima bir tedaviydi. Hicbir kitap beni bu kadar sarsmamisti. Bu da o cocuk halime yapilan sinirsiz destekti. Bastirdigim duyglarimi birakmami sagladi. Ve bu "ama" olmadigi icin oldu. Cunku "ama" oldugu zaman zaten kendini anne babasina sevdirmeye calisan ve onlara yaranmaya calisan o cocuk yine kendini sucluyor. Ve elinde olmadan hissettigi duygularindan dolayi kendini sucluyor. Yani burda anlatmak istenen cocgunun duygularini ozgurce ifade edebilmesi. Her konuda cocugun dogruyu bilmesi degil. Kelimelerle durumu daha iyi anlatamayacagim sanirim.
@@aysenmeltemkocagumus Asagidaki yorumum sanirim size de bir cevap olacaktir. Alice Miller i okuyunca yillar cektigim acilarim dindi biraz olsun. Ve simdi yetenekli cocugun drami kitabini okuyorum. Hic tanimadigim yabanci bir yazardan kendimi okuyor olmak cok hayret verici. Ben ebeveyn degilim tabii ki anne baba olmayi bilemem. Yalniz burdaki "ama" lafi cocugun her dedigini yapmak ve onun kolesi olmak anlamina gelmiyor yani Nihan hanim da onu kastetmemistir tahminim. Asagidada belirttigim gibi bu "ama" cocugun duygularini bastirmasina bir sebep olmamasi icindir. Soyle bir ornek verebilirim. Cocuk en basitinden istendigi bi cikolata bile anlinamadiginda anne babasina senden nefret ediyorum diyebilir ya da ofke hissedebilir. Her ne duygu hissettiyse onu hissetmistir. Bu durumda sorumlulugu cocugun uzerine atip ama ben senin iyiligin icin almadim demek cocugu suclu hissetmeye yoneltip bi sure sonra duygularini bastirmasina sebebiyet verebilir. En azindan kendi tecrubem bu yonde.
@@curious-researcher Kitaplardan böyle büyük bir fayda sağlamanıza çok sevindim.❤ Aslında ben de bunun peşindeyim.:) Itirazimi ise şöyle açmaya çalışayım: Nihan Hanım, bana kalırsa çocuğun acısına yeterince odaklanmamaktan şikayetçi ki ben de buna çok katılıyorum. Çocuk acı çekiyor, ama biz o acının sınırlarını anlamak yerine hemen hafifletici sebepler ileri sürüyoruz, "o kadar da kötü değil." temalı konuşmalar yapıyoruz. Bence bu korkunç bir şey. Şefkatsizlik. Anlaşılmıyorum hissi yakıcıdır. Çocuğun aldığı mesaj: sen ve acıların kimsenin umrunda değil. Çocuğun kriz anlarında mantığı öncelikli bir enstrüman olarak kullanmaktan vazgeçmeyi öğrenmeliyiz diye düşünüyorum. O an için öncelik çocuk ve acısı. Ama burada bırakamayız. Bu sadece ilk aşama idi. Çocuğun ihtiyacı olan anlayış, dikkatli ilgi ve şefkat verildikten sonra ikinci aşamada odağımızı anne babaya çevirmek zorundayız. Nihan Hanım ilk aşamada kalmamız gerektiğinde ısrarcı, ben de bunu eleştiriyorum. Çocuk uzay boşluğunda yaşamıyor, çevresindeki sistemin de sağlıklı çalışması en çok çocuğun yararına olacak. O yüzden anne babaya bakmak zorundayız. Onlar bu yanlışları neden yaptı? Mutlaka incelemek zorundayız. Hem anne babanın da içinde incinmiş bir çocuk yok mu? Dolayısıyla ölçeği büyütüp ikinci aşamaya geçmenin çocuğu incitmeyeceğini hatta bunun çocuğun yararına olduğunu söylemeye çalışıyorum.
Merhaba Nihan Hanım. Bir konudaki görüşlerinizi samimi olarak merak ediyorum. Alice Miller'ın oğlu, annesi sebebiyle (m.miller'in iddiası) çocukluğundan bugune yaşadığı acılarla ilgili bir kitap yayınlamış: www.haaretz.com/life/books/.premium-mother-dearest-1.5255078 . Samimi olarak bu konuyla ilgili göruşlerinizi merak ediyorum. Bu durum gerçekle idealin, duşunceyle uygulamanın tezatlığının talihsiz bir sonucu mudur? Yoksa gerçek yaşamla doğru fikirleri ayırabilir miyiz? Ya da bu iddiaların tamamen bir anne ile ilgili bir kötu niyet girişimi olduğunu mu duşunuyorsunuz? Saygılar..
Merhaba, Nihan hanım videoda bu konudan bahsediyor.
@@NihanKayaOfficial Yanıt için teşekkur ediyorum. Ama Martin Miller, annesinin son dönemlerinde de kendisine karşı aynı tavrın devam ettiğinden örnekler de vererek bahsediyor. İyi gunler..
th-cam.com/video/768c6rukXTs/w-d-xo.html
Alice Millerin terapist olan oglu Martin Millerin kendisi hakkındaki yorumlari. "She never be the ideal mother to me that she created in her books". "Annem hicbir zaman kitaplarinda bahsettigi ideal bir anne olmadi bana" Cok carpici geldi dogrusu. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda Nihan hanim?
Kitaplarında ideal anne olduğu değil tersi var.
İyi cümleler arasına sıkıştırılan çocuğa zarar verici cümleleri seçebilir miyiz? Bize örnek verebilir misiniz?
Son videoya bakabilirsiniz. İkinci olarak da, Yaratıcı Olabilen Sadece Gerçek Benliktir içinde.
Nihan Kaya teşekkür ederim
"Ama anne baba" denilmesi çocuğa neden saygısızlık orayı anlayamadım. 3.53'te
"Ama anne baba" denildikten sonra ("Ama" kelimesi öncesinde söylenenlerin yeterince doğru olmadığını ifade eder. Örn:Çocuklar önemlidir ama çokta önemli değildir.) çocuklar geri planda bırakılıp, anne baba daha önemliymiş gibi, anne babayı savunucu bir role bürünmek doğru değildir.
Psikanaliz çocuğa nasıl zarar veriyor anlamadım