Moja babcia chorowała na Alzheimera i moja mama opiekowała się nią przez 10 lat aż do babci śmierci. To była praca 24h na dobę, ale moja mama nigdy się nie skarżyła, bo bardzo kochała swoją mamę. Tylko, że ta opieka pozbawiła jej chęci do życia, dodatkowo doprowadziła ją do anemii przez co 3 razy w ciągu jednego roku lądowała w szpitalu na przetaczanie krwi. Dlatego po tych obserwacjach dziś wiem, że ja nie dałabym rady zarówno psychicznie jak i fizycznie opiekować się osobą chorą. I to właśnie z miłości do tej osoby powierzyłabym ją opiece komuś kto potrafiłby zaopiekować się nią jak ja nie umiem, bo znam na tyle siebie, że po jakimś czasie znienawidziłabym zarówno siebie jak i tę osobę. A chyba nie o to w tym chodzi. Być może ktoś uzna, że jestem nieczuła, brak we mnie pokory. Niech każdy myśli co chce. Wiem natomiast, że jestem świadoma i szczera sama z sobą.
Zgadzam sie z Toba w 100% ja tez wolalabym, zeby opiekowal sie ta starsza osoba ktos, kto ma w tym doswiadczenie. Dlatego oddaje wielki szacunek mojemu Bratu, ktory prawie do konca opiekowal sie naszym tata. Ostatnie 2-3 miesiace Tata byl juz w domu opieki. Jeszcze powiem, ze moj Brat nie ma doswiadczenia i nie jest np. zadnym pielegniarzem, a ja mieszkam poza granicami kraju. Pozdrawiam.
Uwielbiam jak mówisz o Chłopach 💞 Ja pierwszy raz przeczytałam w zeszłym roku w lutym i było to tak powalające doświadczenie, że potrzebowałam około roku, żeby wyjść z czytelniczego dołka, bo wiedziałam, że już nic im nie dorówna. Każda kolejna książka, choćby nie wiem jak dobra, budziła żal i tęsknotę za Chłopami. Z zazdrością słucham o czytaniu zgodnie z porami roku i kiedyś na pewno to zrobię, ale boję się znowu w nich zatopić, żeby potem nie wpaść w dół na rok jak już wyszłam na prostą 😄Niesamowite, że takie książki istnieją, pewnie niewiele się ich w życiu spotyka, może w ogóle dla mnie to będzie jedyna, co cieszy i smuci zarazem 💔
Moja koleżanka ma mamę chorą na Alzheimera. Bardzo Ją podziwialiśmy za długoletnią opiekę zwłaszcza że ma też 3 dzieci. Musiała w końcu podjąć trudną decyzję o oddaniu rodzica do domu opieki, bo właśnie nie była sama w stanie pracować np po nieprzespanych nocach, kiedy mama spacerowała, włączała kuchenkę, przewracała się pod prysznicem itp. Koleżanka bardzo przeżyła to "oddanie" mamy, ale wszyscy w pracy wspieraliśmy Jej decyzję i jak najbardziej rozumiemy. Moi teściowie już od dawna nie żyją, ale również musieliśmy w pewnym momencie podjąć decyzję o domu opieki- śp teściowa miała SM i wymagała już opieki 24 h/d z karmieniem pozaustrojowym, a my oboje pracujemy i mieliśmy wtedy malutkie dziecko również wymagające dużo uwagi. To zawsze są ciężkie, skomplikowane decyzje i trudne emocjonalnie sytuacje. Chętnie kiedyś przeczytam ten reportaż.
Ja właśnie czytam "Dziennik mojego głodu" i mi się na razie podoba, nie będzie to mój ulubieniec, ale ta historia jest tak inna niż inne o wampirach, że mnie to zainteresowało!😊
Też uwielbiam jesień🍁🍂W mojej pracy z dziećmi mam wtedy mnóstwo frajdy: spacery ze zbieraniem kasztanów , żołędzi , orzechów, liści. Super prace plastyczno-techniczne. Nawet ostatnio robiliśmy różańce z jarzębiny ( przedszkole katolickie ).
@@kamilakamila8310 kiedyś zimy też były super bo mamy ogromny plac zabaw w przedszkolu i górkę do zjeżdżania na sankach ale ostatnio kiepsko z tym śniegiem, muszę lód z zamrażalnika przynosić na zajęcia 😅😅
@@AnetaZ. Hahahaha jak tak dalej pójdzie to dla przyszłych pokoleń śnieg będzie niczym element fantastyczny. Teraz to jest tak że jak się ma małe dzieci i jest się rodzicem pracującym to jak w ciągu dnia spadnie śnieg trzeba rzucić wszystko i iść na te sanki póki śnieg jest 😀😉
Dzięki Tobie wsłuchuję się właśnie w audiobooka Chłopów! Dałaś mi w końcu motywację do tego. I nigdy nie przepraszaj za to, że coś Cię zachwyca, to dla mnie piękne że znalazłaś swoją "powieść życia". Ja chyba czekam jeszcze na tę jedyną! PS Jesieniarsko (dobra, nienawidzę tego słowa!) łączę się z Tobą w zbieraniu liści i kasztanów :D
Pamiętam jaki to był dla mnie szok jak kolega maturzysta popełnił samobójstwo, a był na dodatek jedynakiem mieszkającym tylko z mamą, więc potem bardzo martwiliśmy się o Jego matkę, odwiedzaliśmy, wspieraliśmy emocjonalnie itp.. Absolutnie wcześniej żadne "czerwone lampki" nie zaświeciły się ani znajomym ani rodzicowi - bardzo dobrze, że to podkreśliłaś, że nie zawsze da się wychwycić te sygnały 😪I tak najbliższe otoczenie potem żyje długo z poczuciem winy, to nieuniknione: czy mogłam/ mogłem coś zrobić, zauważyć jakoś pomóc, co zaniedbałem itd.Trauma straszna. Brat mojego ojca i brat dziadka również odeszli w taki sposób - szok ogromny dla całej rodziny.
Witam! Ale sobie Pani zafundowała miesiąc czytelniczy: alzheimer, samobójstwa, trąd (co prawda, odmiana towarzyska, nieinwazyjna 😆), ludobójstwo (T4), zabójstwa polityczne i gwałty na okrasę. 😁 A poważnie: Chylę czoła przed samodzielnością osądu- bardzo to cenię, Ta "Uwolniona" brzmi bardzo ciekawie, w klimacie "Unorthodox" Deborah Feldman chyba? Muszę się tej książce przyjrzeć , podobnie jak "Imperium bólu" (Opuściłem jakoś Pani filmik o miesiącu amerykańskim, co mam zamiar nadrobić). Jak zwykle bardzo fajnie Pani opowiada i jak zwykle słucha sie z przyjemnością. Pozdrawiam.
Niewysłuchanych słuchałam po Twojej rekomendacji i zgadzam się z Twoja opinią. Kilka rzeczy mi nie zagrało, ale biorę pod uwagę to, że jest to opinia i relacje ludzi, których dotknęła ta tragedia.
Wklejam komentarz, który zostawiłam ostatnio u Marty: Najlepszymi lekturami jakie przeczytałam we wrześniu były: 1. trochę reportaż, trochę zbiór anegdot ,,Rumunia: Albastru, ciorba i wino" 2. włoska powieść epistolarna ,,Listy nowicjuszki" 3. miszmasz form literackich ,,Miasto zwane samotnością: O Nowym Jorku i artystach osobnych" 4. i najlepsza powieść ,,Mój rok relaksu i odpoczynku" O pozycjach 3 i 4 pisałam w podsumowaniu miesiąca amerykańskiego. Nr 2 polecam jako odskocznię od współczesnego języka i nowoczesnych form narracji. Nr 1 to masa ciekawostek na temat kraju geograficznie nam bliskiego, ale marginalizowanego w dyskursie publicznym. Swoją drogą polecam również serię ,,Rumuńskie klimaty", w której ukazuje się dobra i frapująca literatura.
@@kamilakamila8310 Tak - właśnie w ten sposób napisane ,,reportaże" lubię najbardziej. Zbiory suchych faktów akceptuję jedynie w książkach stricte naukowych. W poniedziałek odbieram ,,Węgry" i ufam, że będą równie dobre. ,,Albania" też była świetna!
Zaciekawiła mnie książka Niewysłuchani, przekonuje mnie przedstawienie różnych perspektyw. Czytałam z kolei Bezdusznych, przede wszystkim ze względu na to, że mieszkam w okolicy, gdzie znajdują się groby pomordowanych i bardzo doceniam, ze autorka postanowiła napisać tę książkę. Co do Chłopów, to o rety... tak bardzo się odbiłam od języka w dialogach, rozmowy między bohaterami były dla mnie męczące i momentami niezrozumiałe, mimo że wypożyczyłam wydanie z BNenki.
Byłam przekonana że dodałam Nie mój Alzheimer na półkę wirtualną ale jednak nie mam jej i nie mogę ani dodać ani kupić teraz w moim pakiecie bibliotecznym. Tym bardziej cenne będzie omówienie tych książek na oglądanych kanałach. I mam nadzieję że w tej sytuacji te katalogowe wydawnictwa zaczną wysyłać egzemplarze do większej puli booktuberow niż dotąd
Tak dokladnie to samo napisalam ostatnio do innej TH-camrki. Doslownie 3/4 wydawnictw po prostu nie ma juz za darmo na legimi, plus te ktorych i tak juz nie bylo i lista naprawde robi sie bardzo dluga. Szkoda
Mój czytelniczy wrzesień był zdominowany przez Twoje akcje czytelnicze i wyjątkowo dobrze mi się czytały pomimo, że z oceną czytanych książek było różnie i wcale nie jest tak że były same zachwyty Poza DNF - Demon Copperhead Barbary Kingsolver to były następujące lektury 1. Tam, gdzie rozmawiają umarli Brandona Hobsona, amerykańskiego pisarza rdzennego pochodzenia. Przeczytana w ramach wyczytywania książek z domowej półki. Wybrana pod Twoją akcję amerykański miesiąc ale też Bookmenki - Karmeny bingo. W trakcie lektury okazało się też że pasuje do sztucznego maratonu Edyty literatunek. Uwielbiam jak jedna książka pasuje do wielu akcji :D Była to lektura intrygująca, angażująca ale też dziwaczna i odpychająca momentami. Oceniłam ją jako przeciętną. Jednak w zderzeniu z Demonem i podobieństwem tematycznym - brak perspektyw, niziny społeczne, uzależnienia, patologiczne zachowania mogę stwierdzić że ta książka była ciekawsza, z lepszym pomysłem na ukazanie takich wątków. Na pewno jest mnie przegadana, bardziej skondensowana już po samej objętości sądząc. Nie zostanie ze mną, będę się pozbywać mojego egzemplarza ale jest to taka pozycja która mi się tak łatwo nie zatrze w pamięci 2. Miejsca, których jeszcze nie znamy Kasie West - amerykańska pisarka - młodzieżówka, młodzieżowy romans 12+. Książka przeczytana w ramach sprawdzenia treści jako rodzic i pod takim kątem czy można rzeczywiście dać ją osobie powiedzmy 12-15 lat. I odpowiedź brzmi tak można. Tylko w takiej kategorii oceniam te młodzieżowe lektury po które sięgam dla sprawdzenia Książka z bohaterami w wieku około 17 lat, motyw od przyjaźni do miłości, wątek tajemnicy rodzinnej, także jest motyw sztuki - więc też pasowała na na sztuczny maraton :) Była bardzo przyjemna i na pewno sięgnę po inne książki tej autorki. Przesłuchałam audiobook na S....telu 3. 365 dni cudowności J.R. Palacio - książka z cytatami typu złote myśli, motywujące na każdy dzień. Przeplatane korespondencją fikcyjnej postaci - nauczyciela z książki Cudowny chłopak (jest też film) z uczniami. Fajne dla młodszych ale takich zainteresowanych taką treścią Poszła do szkolnej biblioteki :) 4. Trędowata Helena Mniszkówna - dla mnie to był reread po dwóch latach. Najpierw sięgnęłam po audiobook czytany przez Wojciecha Masiaka ale nie pasował mi sposób w jaki to czytał, nie pasował do tej historii bo bardzo podkreślał te pełne emfazy fragmenty tak że mnie drażniły. Nie chciałam psuć sobie swojego dobrego odbioru z 2022 i przerzuciłam się na audiobooka czytanego przez Katarzynę Zawadzką - dla mnie jest to lektorka idealna. Mimo że czyta z pewną manierą bo ogólnie ta historia z taką maniera jest napisana to idealnie to mi pasuje, zgrywa się i brzmi. Bardzo lubię główną bohaterkę. Doceniam wątki ostracyzmu społecznego ze względu na majątek, pozycję społeczną. Doceniam motyw kosmopolityzmu. Podobała mi się dużo bardziej niż choćby Dewajtis Marii Rodziewiczówny. Przyznaję że na te opisy przyrody o których mówiłaś że takie dziwne nie zwróciłam uwagi (chyba w odcinku o Trędowatej o tym wspominałaś) Nie jest to mój ulubieniec i topka roku ale bardzo polecam 5. Miasto zwane samotnością. O Nowym Jorku i artystach osobnych Olivia Laing - wydawnictwo Czarne, seria amerykańska reportaży. Wybrana pod Twoją akcję i sztuczny maraton Edyty Po pierwsze to książka 18+ - wątki związane z przemocą w tym seksualną, pedofilią. To nie jest do końca reportaż bo bardzo dużo w tym tekście autorki i jej przemyśleń i tego było jednak trochę za dużo mimo że nie czytało się źle. Językowo bardzo przystępna chociaż sporo tu też chaosu jeśli chodzi o kompozycję. Wątki o artystach Edwardzie Hopperze, Valerie Solanas, Andym Warholu, Davidzie Wojnarowiczu bardzo ciekawe. Bardzo mocno i poruszająco wybrzmiał tu dla mnie wątek o początkach epidemii AIDS - znacznie lepiej wg mnie niż w Wierzyliśmy jak nikt która mnie niestety nie zachwyciła ani trochę 6. Myszy i ludzie John Steinbeck - ciężko mi to napisać ale to moje największe rozczarowanie tego roku. Byłam nastawiona na książkę która trafi do ulubieńców życia a stało się zupełnie inaczej. Odbiłam się od niej, zupełnie nie jest dla mnie. Przede wszystkim nie jest to dla mnie książka o przyjaźni, nie wierzę w tę relację. Od początku przewidziałam w jaką stronę to zmierza, jak się pojawiła postać kobieca również odgadłam jej rolę (raczej to nie jest trudne) więc zupełnie nie było elementu zaskoczenia. Nie poruszyła mnie, wręcz zirytowała nawet tym suchym stylem, relacjami w które nie wierzę. Steinbeck w krótkiej formie jest nie dla mnie - tak sądzę 7. Za to Steinbeck w długiej formie już zdecydowanie tak♥. Przeczytałam Grona gniewu w e booku . To była moja druga lektura w tym roku bo pierwsza była zbyt szybka i wiedziałam że chcę ją przeczytać jeszcze raz podczas miesiąca amerykańskiego. Dla mnie to jest książka życia, ulubieniec tego roku (razem ze Znachorem i Lalką na 1 miejscu) absolutny majstersztyk, złoto. Ogromnie cieszę się, że wybrałaś mi ją do przeczytania na ten rok. Tutaj styl też jest na swój sposób suchy ale jednak mamy czas osadzić się w tej historii z racji jej objętości. Ciężko mi ubrać w słowa mój zachwyt, ale jest on totalny. Kupiłam swój egzemplarz w antykwariacie, bo będę do niej wracać. Dla bohaterów, dla niektórych scen, dla zakończenia, które po drugiej lekturze uważam za mistrzostwo świata. Nie ma zakończenia które bardziej zapadło by mi w pamięć i bardziej zszokowało 8. Przeczytałam a w zasadzie przesłuchałam też Ordynata Michorowskiego czyli taką kontynuację Trędowatej. Według mnie słabsza część niż Trędowata, równie egzaltowana a nawet może bardziej ale jednocześnie wysłuchałam z dużym zaciekawieniem. Fanom Trędowatej mogę polecić :) 9. Zabić drozda Harper Lee - też mój reread po 4 latach. Uwielbiam film z Gregorym Peckiem i film wg mnie jest lepszy ale książkę i tak darzę ogromnym uczuciem. Uwielbiam Atticusa i Skaut ich sposób myślenia i system wartości jest mi szalenie bliski. Uwielbiam tę książkę mimo jej wad i dłużyzn. Rozumiem Twój punkt widzenia i zarzuty wobec tej pozycji jednak pozostaję w swojej ogromnej sympatii dla tego tytułu. Ta książka kojarzy mi się bardzo z Gosią z tuczytam :) 10. Dziennik mojego głodu Claire Kohda - kupiłam swój egzemplarz od razu jak tylko było można z sympatii i ogromnego uznania dla Agaci z kanału shubiektywnie. I mimo że ta konkretna pozycja podobała mi się średnio, bardziej na nie niż tak to kibicuję Agacie w Jej pracy tłumacza a książkę zostawię na moich półkach właśnie ze względu na tłumaczkę :) Swoją drogą bardzo podoba mi się wydanie tej książki. Będę śledzić - o ile będzie wydawana po polsku - twórczość tej autorki bo myślę że jest potencjał. A sam Dziennik mojego głodu myślę że ma szansę spodobać się np młodym dorosłym którzy są na etapie szukania siebie, rozmyślań nad własną tożsamością, tak jak czyni to główna bohaterka Lyd 11. Vicious Nikczemni - V. E. Schwab - moja pierwsza książka tej autorki mimo że plany jej czytania miałam od 4 lat. Cieszę się ze Twoja akcja mnie do tej lektury zmotywowała i też filmik Nikoli Dr book mi to podsunął. Bardzo ciekawy pomysł i dobrze wykreowani bohaterowie. Od razu sięgnęłam po drugi tom który jednak coś mi nie idzie ale nie z winy książki tylko jakiś marazm czytelniczy mnie dopadł 12. Lightfall Utracone światło - 1 tom komiksu Tim Probert - pasuje na Twoją akcję bo to autor amerykański i też akcję Krysi z Kanału o ksiażkach - #czytamszeroko. Przyznam, że ten pierwszy tom bez zachwytu, ale kreska ładna, pomysł ciekawy i bohaterka Bea jak najbardziej na tak ♥ Drugi tom czytałam już w październiku i jest lepszy 13. Ernest Hemingway Zaś słońce wschodzi - miała być też na sztuczny maraton ale opis mnie zawiódł - tam nie ma rozmów o sztuce. Podobno to książka o straconym pokoleniu - pokoleniu autora które brało udział w I wojnie światowej. Trochę pasuje do każdego młodego pokolenia w ogóle - do tego momentu w życiu, gdzie snujesz się bez celu perspektyw, pomysłów na siebie i prowadzisz wydumane rozmowy o niczym. Jak takie rozmowy to chciałam chyba tu coś w tylu Remarqua a to zupełnie co innego. Jest bardziej sucho, prosto, lakonicznie. Nie ujęła mnie zupełnie ale zdecydowanie chcę czytać inne powieści Hemingwaya Oczywiście to też autor amerykański, klasyk już Tak jak teraz patrzę tylko dwie z tych książek nie łączyły się z Twoimi akcjami a tylko jednak nie dotyczyła jakichkolwiek akcji czytelniczych - Ordynat Michorowski - choć i tu można dopiąć powiązanie. Jestem człowiek akcja czytelnicza :) I właśnie sobie uzmysłowiłam że zapomniałam o dwóch wspaniałych książkach wybranych pod bingo Karmeny Bookmenki i z polecenia Natalii i Brygidy. Obie wspaniale Czas życia i czas śmierci Erich Maria Remarque - jak zwykle u tego autora, motyw wojny, młodzi bohaterowie chwyta za serce bez sentymentalizmu, z przesłaniem bez moralizatorstwa, piękny styl I Siedem wieków śmierci Richard Shepherd - kupiła mnie najbardziej końcówka. Zachwyt. Ciekawe czy o czymś jeszcze zapomniałam. Nie uzupełnianie LC na bieżąco mnie gubi :p
@@juliak6508 dawno takich nie pisałam choć to w sumie w moim stylu. Tylko trzeba mieć czas na takich komentarz;) mój mąż widząc co piszę rzucił hasło że wypracowanie ;)
@@kamilakamila8310 Jeśli Ci umknęło, wklejam: Skończyłam właśnie ,, Miasto zwane samotnością: O Nowym Jorku i artystach osobnych". Nie wiem, czym był ten kolaż gatunkowy: ani to reportaż, choć tytuł sugeruje ten kierunek interpretacji, ani książka biograficzna, choć jej osią są życiorysy kilku amerykańskich twórców, ani nie esej, choć mogłoby ich z zebranego materiału powstać kilka, ani nie pamiętnik, choć Olivia Laing dzieli się z czytelnikiem swoimi przemyśleniami i szczątkowymi informacjami z własnego życiorysu. Niech nie zmyli Was ten Nowy Jork w tytule, który dla opisywanych zjawisk i wydarzeń stanowi jedynie mgliste tło. W zasadzie to samo mogło się dziać (i zapewne się działo) w każdej innej wielkiej metropolii. Liczyłam na ujęcie tematu samotności artystów wyklętych i dziwaków w odniesieniu do ich stosunków ze środowiskiem artystycznym NY, czego mi zabrakło. W trakcie lektury czułam momentami znużenie, ale wydaje mi się, że mogło ono wynikać z mojego niezrozumienia kultury amerykańskiej i poczucia, jak bardzo jest ona daleka od naszych europejskich doświadczeń. Autorka nie pisze o samotności w sensie ścisłym, lecz raczej o poczuciu alienacji i niezrozumienia kilku postaci głęboko nieszczęśliwych, poranionych, czy - jak Hopper - nieco skrzywionych konserwatywnym wychowaniem. Narzuca mi się paralela z historiami artystek opisywanych przez Ziętek, których biografie naznaczone były biedą, chorobami fizycznymi i psychicznymi; kobiet umierający w zapomnieniu i politowania godnych warunkach. Cieszę się, że poznałam nazwiska Dargera i Wojnarowicza (część o nim była najlepsza i, ze względu na tragizm losu bohatera, wzbudziła we mnie dużo emocji). Rozdziały ściśle biograficzne odebrałam jako najciekawsze, natomiast przemyślenia Lang dotyczące epidemii AIDS i wpływu nowych technologii na relacje międzyludzkie wydały mi się zbyt oczywiste. Interesująca była myśl autorki, że obrazy Hoppera oddają jakieś uniwersalne poczucie odcięcia od świata zewnętrznego, które dobrze obrazuje stan ducha Olivii Laing po przybyciu do Stanów. Myślę, że niejakie porównanie własnej sytuacji i poczucia samotności do historii kilku przedstawionych osób, pozwoliło Laing nabrać dystansu do swego położenia. Przeprowadzone kwerendy zaowocowały całkiem interesującą pozycją. Ku memu własnemu zaskoczeniu najlepszą powieścią miesiąca (a może i całego roku) okazał się ,,Mój rok relaksu i odpoczynku", ukazujący w doskonały sposób myśli i zachowanie pewnego typu depresyjnego. Sen służy istotom żywym - pozwala na regenerację i zasilenie baterii, aby móc dalej cieszyć się życiem, ale też często się z nim zmagać. Dla narratorki odcięcie się od świata poprzez zażywanie psychotropów i tabletek nasennych jest ostatnią deską ratunku, która dzieli ją od popełnienia samobójstwa. Choć jest młoda, atrakcyjna, wykształcona i majętna, nie czuje się szczęśliwa. Jak to możliwe, że dziewczyna spełniająca wszelkie kryteria, aby uchodzić za kobietę sukcesu, pozwala się wykorzystywać, wręcz używać, facetowi, który widzi ją wyłącznie jako obiekt seksualny i traktuje jak natrętną muchę? Co musiała przeżyć bohaterka, aby znaleźć się w punkcie, w którym jedyną życzliwą jej osobą pozostaje przyjaciółka ze studenckich czasów? Co sprawia, że przestaje się chcieć normalnie funkcjonować? - ubierać się, wychodzić do ludzi, uśmiechać się i wykonywać wszystkie prozaiczne czynności przynależące życiu? Utrata pracy, śmierć obojga rodziców w krótkim odstępie czasu - tylko te wydarzenia wystarczyłyby przeciętnemu człowiekowi, aby popaść w głęboką depresję. W wypadku protagonistki mamy raczej do czynienia z nieco głębszym problemem, subtelnie zarysowanym przez Moshfegh. Rozpacz, poczucie osamotnienia i bezsensu, przykrywane obojętnością i szorstkością, aż krzyczą z kart tej książki. Determinacja bohaterki w pozyskiwaniu coraz to nowych i mocniejszych środków pozwalających na uzyskanie odmiennych stanów świadomości (czasem skutkujących żenującymi działaniami) jest godna podziwu i charakterystyczna dla osób zdesperowanych. Osiągnięcie tego celu ułatwia naszej bezimiennej przedziwna psychiatra, której postać - mam wrażenie - została wykreowana jako pastisz. Gdyby pacjentka nie była tylko numerkiem do skasowania, a osobą której poświęca się wystarczająco dużo uwagi i którą się dogłębnie diagnozuje, być może nie potrzebowałaby aż roku, aby dojść do stanu używalności. Ale wtedy nie byłoby tej świetnej powieści! Trzeba naprawdę mieć nie lada zdolności, aby utrzymać zainteresowanie czytelnika akcją dziejącą się w przytłaczającej większości w czterech ścianach bohaterki, przeplataną wizytami Revy, ,,rozmowami" z lekarką (a może raczej: szamanką!) i wspomnieniami chorej. Co mnie jeszcze ujęło w powieści? Mimo że porusza tematy dużego kalibru, jest napisana z subtelnym humorem! Największym (bo jedynym!) minusem ,,Mojego roku relaksu i odpoczynku" jest jego zakończenie. Dość banalnej narzucające się od początku. Pocieszające jednak, że wystąpił ten impuls przywracający bohaterkę ludzkości!
Oo, chyba jesteś pierwszą osobą, która nie zachwyca się całkowicie ,,Zabić drozda", już się bałam, że ze mną jest coś nie tak 😂 Chociaż mnie nie tyle drażnił motyw ,,białego zbawcy", co perspektywa dziecka, ja chciałam czytać o społeczeństwie i tym procesie, a dostawałam przerywniki w postaci zabaw dziewczynki... Podobny problem miałam ze ,,Złodziejką książek"
Wlasnie sprawdzalam na legimi ksiazki zeby sobie jakas kupic z tych ktorych polecasz a tam patrze i trzeba placic osobno za ebooka i osobno za audio ? Nie no legimi chyba sobie jakies jaja robi … serio 😅
Próbowałam przeczytać Demona ale porzuciłam po dotarciu do 33%, bez żalu. Nie jest to książka dla mnie. Nie wierzę w nią, w bohatera i jest według mnie przereklamowana. Oceniam oczywiście po tym przeczytanym kawałku
Moja babcia chorowała na Alzheimera i moja mama opiekowała się nią przez 10 lat aż do babci śmierci. To była praca 24h na dobę, ale moja mama nigdy się nie skarżyła, bo bardzo kochała swoją mamę. Tylko, że ta opieka pozbawiła jej chęci do życia, dodatkowo doprowadziła ją do anemii przez co 3 razy w ciągu jednego roku lądowała w szpitalu na przetaczanie krwi. Dlatego po tych obserwacjach dziś wiem, że ja nie dałabym rady zarówno psychicznie jak i fizycznie opiekować się osobą chorą. I to właśnie z miłości do tej osoby powierzyłabym ją opiece komuś kto potrafiłby zaopiekować się nią jak ja nie umiem, bo znam na tyle siebie, że po jakimś czasie znienawidziłabym zarówno siebie jak i tę osobę. A chyba nie o to w tym chodzi. Być może ktoś uzna, że jestem nieczuła, brak we mnie pokory. Niech każdy myśli co chce. Wiem natomiast, że jestem świadoma i szczera sama z sobą.
Zgadzam sie z Toba w 100% ja tez wolalabym, zeby opiekowal sie ta starsza osoba ktos, kto ma w tym doswiadczenie. Dlatego oddaje wielki szacunek mojemu Bratu, ktory prawie do konca opiekowal sie naszym tata. Ostatnie 2-3 miesiace Tata byl juz w domu opieki. Jeszcze powiem, ze moj Brat nie ma doswiadczenia i nie jest np. zadnym pielegniarzem, a ja mieszkam poza granicami kraju. Pozdrawiam.
Ja absolutnie nie uznaję, że jesteś nieczuła. Uważam, że Twój głos to dowód świadomości i odwagi, bardzo Ci za niego dziękuję.
Cieszy mnie Twoja ekscytacja książką Chłopi oraz cieszy mnie Twoja akcja i wspólne czytanie
Mnie też 😀
listopadowe rozdziały są takie wspaniałe!
Niezmiennie się cieszę z Twojej opinii o Uwolnionej 🤗😊
Uwielbiam jak mówisz o Chłopach 💞 Ja pierwszy raz przeczytałam w zeszłym roku w lutym i było to tak powalające doświadczenie, że potrzebowałam około roku, żeby wyjść z czytelniczego dołka, bo wiedziałam, że już nic im nie dorówna. Każda kolejna książka, choćby nie wiem jak dobra, budziła żal i tęsknotę za Chłopami. Z zazdrością słucham o czytaniu zgodnie z porami roku i kiedyś na pewno to zrobię, ale boję się znowu w nich zatopić, żeby potem nie wpaść w dół na rok jak już wyszłam na prostą 😄Niesamowite, że takie książki istnieją, pewnie niewiele się ich w życiu spotyka, może w ogóle dla mnie to będzie jedyna, co cieszy i smuci zarazem 💔
Z tego samego powodu nie czytam teraz po rozdziałach 😊
ja pierwszy raz tak "smakuję" książkę, no ale to dlatego że "Chłopi" to faktycznie pozycja wyjątkowa
Jesteś super naturalna osoba 😊
Dziękuję za miłe słowa!
Natalia robisz postępy jest październik i jest wrap up września. Dobrze jest 😁😀👍
@@kamilakamila8310 hahahahah
Jak tak dalej pójdzie, w listopadzie będzie podsumowanie grudnia! :D
@@juliak6508 to by był jakiś nowy pomysł na booktubie. Prawdziwa innowacja. Chyba jednak zbyt szakone🤣😉
Moja koleżanka ma mamę chorą na Alzheimera. Bardzo Ją podziwialiśmy za długoletnią opiekę zwłaszcza że ma też 3 dzieci. Musiała w końcu podjąć trudną decyzję o oddaniu rodzica do domu opieki, bo właśnie nie była sama w stanie pracować np po nieprzespanych nocach, kiedy mama spacerowała, włączała kuchenkę, przewracała się pod prysznicem itp. Koleżanka bardzo przeżyła to "oddanie" mamy, ale wszyscy w pracy wspieraliśmy Jej decyzję i jak najbardziej rozumiemy. Moi teściowie już od dawna nie żyją, ale również musieliśmy w pewnym momencie podjąć decyzję o domu opieki- śp teściowa miała SM i wymagała już opieki 24 h/d z karmieniem pozaustrojowym, a my oboje pracujemy i mieliśmy wtedy malutkie dziecko również wymagające dużo uwagi. To zawsze są ciężkie, skomplikowane decyzje i trudne emocjonalnie sytuacje. Chętnie kiedyś przeczytam ten reportaż.
Tak, zgadzam się, chociaż sama nie miałam przed sobą takich wyborów - to są ciężkie decyzje i nie powinniśmy nigdy ich oceniać
Ja właśnie czytam "Dziennik mojego głodu" i mi się na razie podoba, nie będzie to mój ulubieniec, ale ta historia jest tak inna niż inne o wampirach, że mnie to zainteresowało!😊
Cieszę się, że Tobie się podoba!
Kitku siedzący obok ❤❤❤❤❤❤❤❤
To chyba Łapka? Już nie pamiętam :D
"Niewysłuchani" - bardzo interesuje, zapisuje do przeczytania!
Polecam!
Też uwielbiam jesień🍁🍂W mojej pracy z dziećmi mam wtedy mnóstwo frajdy: spacery ze zbieraniem kasztanów , żołędzi , orzechów, liści. Super prace plastyczno-techniczne. Nawet ostatnio robiliśmy różańce z jarzębiny ( przedszkole katolickie ).
Jesień to chyba najwspanialsza pora roku pod względem tych możliwości na różne prace artystyczne z dziećmi:)
@@kamilakamila8310 kiedyś zimy też były super bo mamy ogromny plac zabaw w przedszkolu i górkę do zjeżdżania na sankach ale ostatnio kiepsko z tym śniegiem, muszę lód z zamrażalnika przynosić na zajęcia 😅😅
@@AnetaZ. Hahahaha jak tak dalej pójdzie to dla przyszłych pokoleń śnieg będzie niczym element fantastyczny. Teraz to jest tak że jak się ma małe dzieci i jest się rodzicem pracującym to jak w ciągu dnia spadnie śnieg trzeba rzucić wszystko i iść na te sanki póki śnieg jest 😀😉
Aneta z tego jak piszesz o swojej pracy odnoszę wrażenie, że zdecydowanie jesteś odpowiednią osobą na odpowiednim stanowisku!
Dzięki Tobie wsłuchuję się właśnie w audiobooka Chłopów! Dałaś mi w końcu motywację do tego. I nigdy nie przepraszaj za to, że coś Cię zachwyca, to dla mnie piękne że znalazłaś swoją "powieść życia". Ja chyba czekam jeszcze na tę jedyną!
PS Jesieniarsko (dobra, nienawidzę tego słowa!) łączę się z Tobą w zbieraniu liści i kasztanów :D
hahaha piąteczka jesieniaro :)
Ja też we wrześniu czytałam "(nie)mój Alzheimer" i "Niewysłuchanych". Tej drugiej jeszcze nie skończyłam. Ale się zgrałyśmy!
Edzia, znasz to przysłowie: wielkie umysły myślą tak samo???
Świetne podsumowanie. Nie mój Alzheimer mam na liście. Jestem bardzo ciekawa tej książki.
Kurcze już chyba nie ma na legimi, tylko za dodatkową opłatą
Pamiętam jaki to był dla mnie szok jak kolega maturzysta popełnił samobójstwo, a był na dodatek jedynakiem mieszkającym tylko z mamą, więc potem bardzo martwiliśmy się o Jego matkę, odwiedzaliśmy, wspieraliśmy emocjonalnie itp.. Absolutnie wcześniej żadne "czerwone lampki" nie zaświeciły się ani znajomym ani rodzicowi - bardzo dobrze, że to podkreśliłaś, że nie zawsze da się wychwycić te sygnały 😪I tak najbliższe otoczenie potem żyje długo z poczuciem winy, to nieuniknione: czy mogłam/ mogłem coś zrobić, zauważyć jakoś pomóc, co zaniedbałem itd.Trauma straszna. Brat mojego ojca i brat dziadka również odeszli w taki sposób - szok ogromny dla całej rodziny.
Samobójstwo członka rodziny to straszna trauma. :(
Nawet trudno sobie coś takiego wyobrazić.
Witam! Ale sobie Pani zafundowała miesiąc czytelniczy: alzheimer, samobójstwa, trąd (co prawda, odmiana towarzyska, nieinwazyjna 😆), ludobójstwo (T4), zabójstwa polityczne i gwałty na okrasę. 😁 A poważnie: Chylę czoła przed samodzielnością osądu- bardzo to cenię, Ta "Uwolniona" brzmi bardzo ciekawie, w klimacie "Unorthodox" Deborah Feldman chyba? Muszę się tej książce przyjrzeć , podobnie jak "Imperium bólu" (Opuściłem jakoś Pani filmik o miesiącu amerykańskim, co mam zamiar nadrobić). Jak zwykle bardzo fajnie Pani opowiada i jak zwykle słucha sie z przyjemnością. Pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za miłe słowa Mirku!
Niewysłuchanych słuchałam po Twojej rekomendacji i zgadzam się z Twoja opinią. Kilka rzeczy mi nie zagrało, ale biorę pod uwagę to, że jest to opinia i relacje ludzi, których dotknęła ta tragedia.
Twoja opinia była bardzo cenna, zwłaszcza w zestawieniu z poglądami wypowiadającej się nauczycielki.
@kursywa cieszę się 🙂
Ale gotycka stylówa
Kotek obok ❤❤ Skradła ten filmik 😁
standard, te koty mnie wygryzą
No tak, dobrze powiedziałaś o tym Alzheimerze
Dziękuję
Koteczek przejmuje kadr!!! 😻
Tym razem to Łapka :D
Wklejam komentarz, który zostawiłam ostatnio u Marty:
Najlepszymi lekturami jakie przeczytałam we wrześniu były:
1. trochę reportaż, trochę zbiór anegdot ,,Rumunia: Albastru, ciorba i wino"
2. włoska powieść epistolarna ,,Listy nowicjuszki"
3. miszmasz form literackich ,,Miasto zwane samotnością: O Nowym Jorku i artystach osobnych"
4. i najlepsza powieść ,,Mój rok relaksu i odpoczynku"
O pozycjach 3 i 4 pisałam w podsumowaniu miesiąca amerykańskiego.
Nr 2 polecam jako odskocznię od współczesnego języka i nowoczesnych form narracji.
Nr 1 to masa ciekawostek na temat kraju geograficznie nam bliskiego, ale marginalizowanego w dyskursie publicznym. Swoją drogą polecam również serię ,,Rumuńskie klimaty", w której ukazuje się dobra i frapująca literatura.
@@juliak6508 słuchałam tego reportażu o Rumunii w czerwcu. Też odebrałam go bardzo pozytywnie. Wyraźne jest uczucie jakim autorka darzy ten kraj
@@kamilakamila8310 Tak - właśnie w ten sposób napisane ,,reportaże" lubię najbardziej. Zbiory suchych faktów akceptuję jedynie w książkach stricte naukowych. W poniedziałek odbieram ,,Węgry" i ufam, że będą równie dobre. ,,Albania" też była świetna!
właśnie mi Szymek mówił, że też chce czytać tyle książek podróżniczych co Ty Julia :) więc myślę, że spokojnie można Cię nazwać książkową influencerką
duży szacunek za wyjątkową na booktube umiejętność szczerego i krytycznego opiniowania .
Dziękuję za miłe słowa!
Wróciłam do chaty - mogę trzaskać komentarze!
hahaha :) patrz jak ten czas leci, tyle już minęło od spotkania a ja się dopiero wzięłam za komentarze
Kocham "Miłość Larsa"!❤
świetny film!
@@kursywa A widziałaś Jabłka Adama? W moich oczach mają podobną wizję świata, wspaniały film. Pozdrowionka:)
@coktowoli-anna widziałam I też bardzo mi się podobało! Również pozdrawiam 😊
Aaa no i oczywista oczywistość że przeczytałam też wrześniowe rozdziały Chłopów Reymonta ♥
Kamila chłopi są mocnym fundamentem Naszej znajomości
@@kursywa 💕
Hahaha podoba mi się, że mamie Lydii bez zawahania wsadziłaś kołek w serce i odcięłaś głowę
Ostatnio mi powiedziałyście, że jestem zbyt ostrożna w wypowiedziach więc pomyślałam, że KONIEC Z GRYZIENIEM SIĘ W JĘZYK
Jakis kolek w serce hhaha
skąd te piękne kolczyki w kształcie kotków?😍
Z sinsaya za 3 zł :)
Zaciekawiła mnie książka Niewysłuchani, przekonuje mnie przedstawienie różnych perspektyw. Czytałam z kolei Bezdusznych, przede wszystkim ze względu na to, że mieszkam w okolicy, gdzie znajdują się groby pomordowanych i bardzo doceniam, ze autorka postanowiła napisać tę książkę. Co do Chłopów, to o rety... tak bardzo się odbiłam od języka w dialogach, rozmowy między bohaterami były dla mnie męczące i momentami niezrozumiałe, mimo że wypożyczyłam wydanie z BNenki.
Całkowicie rozumiem, że od języka Chłopów można się odbić.
Nie czytałam Zabić drozda ale znam film ale mam tom I i II chętnie przeczytam
Podobno tej kontynuacji Zabić drozda lepiej nie czytać
@@kamilakamila8310 też słyszałam ale skoro już mam to pewnie dam szansę w przyszłym roku może
Tak, podobno autorka została zmuszona do napisania kontynuacji i cała sprawa jest śliska
Byłam przekonana że dodałam Nie mój Alzheimer na półkę wirtualną ale jednak nie mam jej i nie mogę ani dodać ani kupić teraz w moim pakiecie bibliotecznym. Tym bardziej cenne będzie omówienie tych książek na oglądanych kanałach. I mam nadzieję że w tej sytuacji te katalogowe wydawnictwa zaczną wysyłać egzemplarze do większej puli booktuberow niż dotąd
Myślę, że już niedługo będziesz miała możliwość żeby przeczytać tą książkę :)
@kursywa 🩷🧡hihi
Tak dokladnie to samo napisalam ostatnio do innej TH-camrki. Doslownie 3/4 wydawnictw po prostu nie ma juz za darmo na legimi, plus te ktorych i tak juz nie bylo i lista naprawde robi sie bardzo dluga. Szkoda
W tym zyciu haha
Mój czytelniczy wrzesień był zdominowany przez Twoje akcje czytelnicze i wyjątkowo dobrze mi się czytały pomimo, że z oceną czytanych książek było różnie i wcale nie jest tak że były same zachwyty
Poza DNF - Demon Copperhead Barbary Kingsolver to były następujące lektury
1. Tam, gdzie rozmawiają umarli Brandona Hobsona, amerykańskiego pisarza rdzennego pochodzenia. Przeczytana w ramach wyczytywania książek z domowej półki. Wybrana pod Twoją akcję amerykański miesiąc ale też Bookmenki - Karmeny bingo. W trakcie lektury okazało się też że pasuje do sztucznego maratonu Edyty literatunek. Uwielbiam jak jedna książka pasuje do wielu akcji :D Była to lektura intrygująca, angażująca ale też dziwaczna i odpychająca momentami. Oceniłam ją jako przeciętną. Jednak w zderzeniu z Demonem i podobieństwem tematycznym - brak perspektyw, niziny społeczne, uzależnienia, patologiczne zachowania mogę stwierdzić że ta książka była ciekawsza, z lepszym pomysłem na ukazanie takich wątków. Na pewno jest mnie przegadana, bardziej skondensowana już po samej objętości sądząc. Nie zostanie ze mną, będę się pozbywać mojego egzemplarza ale jest to taka pozycja która mi się tak łatwo nie zatrze w pamięci
2. Miejsca, których jeszcze nie znamy Kasie West - amerykańska pisarka - młodzieżówka, młodzieżowy romans 12+. Książka przeczytana w ramach sprawdzenia treści jako rodzic i pod takim kątem czy można rzeczywiście dać ją osobie powiedzmy 12-15 lat. I odpowiedź brzmi tak można. Tylko w takiej kategorii oceniam te młodzieżowe lektury po które sięgam dla sprawdzenia
Książka z bohaterami w wieku około 17 lat, motyw od przyjaźni do miłości, wątek tajemnicy rodzinnej, także jest motyw sztuki - więc też pasowała na na sztuczny maraton :) Była bardzo przyjemna i na pewno sięgnę po inne książki tej autorki. Przesłuchałam audiobook na S....telu
3. 365 dni cudowności J.R. Palacio - książka z cytatami typu złote myśli, motywujące na każdy dzień. Przeplatane korespondencją fikcyjnej postaci - nauczyciela z książki Cudowny chłopak (jest też film) z uczniami. Fajne dla młodszych ale takich zainteresowanych taką treścią Poszła do szkolnej biblioteki :)
4. Trędowata Helena Mniszkówna - dla mnie to był reread po dwóch latach. Najpierw sięgnęłam po audiobook czytany przez Wojciecha Masiaka ale nie pasował mi sposób w jaki to czytał, nie pasował do tej historii bo bardzo podkreślał te pełne emfazy fragmenty tak że mnie drażniły. Nie chciałam psuć sobie swojego dobrego odbioru z 2022 i przerzuciłam się na audiobooka czytanego przez Katarzynę Zawadzką - dla mnie jest to lektorka idealna. Mimo że czyta z pewną manierą bo ogólnie ta historia z taką maniera jest napisana to idealnie to mi pasuje, zgrywa się i brzmi. Bardzo lubię główną bohaterkę. Doceniam wątki ostracyzmu społecznego ze względu na majątek, pozycję społeczną. Doceniam motyw kosmopolityzmu. Podobała mi się dużo bardziej niż choćby Dewajtis Marii Rodziewiczówny. Przyznaję że na te opisy przyrody o których mówiłaś że takie dziwne nie zwróciłam uwagi (chyba w odcinku o Trędowatej o tym wspominałaś) Nie jest to mój ulubieniec i topka roku ale bardzo polecam
5. Miasto zwane samotnością. O Nowym Jorku i artystach osobnych Olivia Laing - wydawnictwo Czarne, seria amerykańska reportaży. Wybrana pod Twoją akcję i sztuczny maraton Edyty
Po pierwsze to książka 18+ - wątki związane z przemocą w tym seksualną, pedofilią. To nie jest do końca reportaż bo bardzo dużo w tym tekście autorki i jej przemyśleń i tego było jednak trochę za dużo mimo że nie czytało się źle. Językowo bardzo przystępna chociaż sporo tu też chaosu jeśli chodzi o kompozycję. Wątki o artystach Edwardzie Hopperze, Valerie Solanas, Andym Warholu, Davidzie Wojnarowiczu bardzo ciekawe. Bardzo mocno i poruszająco wybrzmiał tu dla mnie wątek o początkach epidemii AIDS - znacznie lepiej wg mnie niż w Wierzyliśmy jak nikt która mnie niestety nie zachwyciła ani trochę
6. Myszy i ludzie John Steinbeck - ciężko mi to napisać ale to moje największe rozczarowanie tego roku. Byłam nastawiona na książkę która trafi do ulubieńców życia a stało się zupełnie inaczej. Odbiłam się od niej, zupełnie nie jest dla mnie. Przede wszystkim nie jest to dla mnie książka o przyjaźni, nie wierzę w tę relację. Od początku przewidziałam w jaką stronę to zmierza, jak się pojawiła postać kobieca również odgadłam jej rolę (raczej to nie jest trudne) więc zupełnie nie było elementu zaskoczenia. Nie poruszyła mnie, wręcz zirytowała nawet tym suchym stylem, relacjami w które nie wierzę. Steinbeck w krótkiej formie jest nie dla mnie - tak sądzę
7. Za to Steinbeck w długiej formie już zdecydowanie tak♥. Przeczytałam Grona gniewu w e booku . To była moja druga lektura w tym roku bo pierwsza była zbyt szybka i wiedziałam że chcę ją przeczytać jeszcze raz podczas miesiąca amerykańskiego. Dla mnie to jest książka życia, ulubieniec tego roku (razem ze Znachorem i Lalką na 1 miejscu) absolutny majstersztyk, złoto. Ogromnie cieszę się, że wybrałaś mi ją do przeczytania na ten rok. Tutaj styl też jest na swój sposób suchy ale jednak mamy czas osadzić się w tej historii z racji jej objętości. Ciężko mi ubrać w słowa mój zachwyt, ale jest on totalny. Kupiłam swój egzemplarz w antykwariacie, bo będę do niej wracać. Dla bohaterów, dla niektórych scen, dla zakończenia, które po drugiej lekturze uważam za mistrzostwo świata. Nie ma zakończenia które bardziej zapadło by mi w pamięć i bardziej zszokowało
8. Przeczytałam a w zasadzie przesłuchałam też Ordynata Michorowskiego czyli taką kontynuację Trędowatej. Według mnie słabsza część niż Trędowata, równie egzaltowana a nawet może bardziej ale jednocześnie wysłuchałam z dużym zaciekawieniem. Fanom Trędowatej mogę polecić :)
9. Zabić drozda Harper Lee - też mój reread po 4 latach. Uwielbiam film z Gregorym Peckiem i film wg mnie jest lepszy ale książkę i tak darzę ogromnym uczuciem. Uwielbiam Atticusa i Skaut ich sposób myślenia i system wartości jest mi szalenie bliski. Uwielbiam tę książkę mimo jej wad i dłużyzn. Rozumiem Twój punkt widzenia i zarzuty wobec tej pozycji jednak pozostaję w swojej ogromnej sympatii dla tego tytułu. Ta książka kojarzy mi się bardzo z Gosią z tuczytam :)
10. Dziennik mojego głodu Claire Kohda - kupiłam swój egzemplarz od razu jak tylko było można z sympatii i ogromnego uznania dla Agaci z kanału shubiektywnie. I mimo że ta konkretna pozycja podobała mi się średnio, bardziej na nie niż tak to kibicuję Agacie w Jej pracy tłumacza a książkę zostawię na moich półkach właśnie ze względu na tłumaczkę :) Swoją drogą bardzo podoba mi się wydanie tej książki. Będę śledzić - o ile będzie wydawana po polsku - twórczość tej autorki bo myślę że jest potencjał. A sam Dziennik mojego głodu myślę że ma szansę spodobać się np młodym dorosłym którzy są na etapie szukania siebie, rozmyślań nad własną tożsamością, tak jak czyni to główna bohaterka Lyd
11. Vicious Nikczemni - V. E. Schwab - moja pierwsza książka tej autorki mimo że plany jej czytania miałam od 4 lat. Cieszę się ze Twoja akcja mnie do tej lektury zmotywowała i też filmik Nikoli Dr book mi to podsunął. Bardzo ciekawy pomysł i dobrze wykreowani bohaterowie. Od razu sięgnęłam po drugi tom który jednak coś mi nie idzie ale nie z winy książki tylko jakiś marazm czytelniczy mnie dopadł
12. Lightfall Utracone światło - 1 tom komiksu Tim Probert - pasuje na Twoją akcję bo to autor amerykański i też akcję Krysi z Kanału o ksiażkach - #czytamszeroko. Przyznam, że ten pierwszy tom bez zachwytu, ale kreska ładna, pomysł ciekawy i bohaterka Bea jak najbardziej na tak ♥ Drugi tom czytałam już w październiku i jest lepszy
13. Ernest Hemingway Zaś słońce wschodzi - miała być też na sztuczny maraton ale opis mnie zawiódł - tam nie ma rozmów o sztuce. Podobno to książka o straconym pokoleniu - pokoleniu autora które brało udział w I wojnie światowej. Trochę pasuje do każdego młodego pokolenia w ogóle - do tego momentu w życiu, gdzie snujesz się bez celu perspektyw, pomysłów na siebie i prowadzisz wydumane rozmowy o niczym. Jak takie rozmowy to chciałam chyba tu coś w tylu Remarqua a to zupełnie co innego. Jest bardziej sucho, prosto, lakonicznie. Nie ujęła mnie zupełnie ale zdecydowanie chcę czytać inne powieści Hemingwaya Oczywiście to też autor amerykański, klasyk już
Tak jak teraz patrzę tylko dwie z tych książek nie łączyły się z Twoimi akcjami a tylko jednak nie dotyczyła jakichkolwiek akcji czytelniczych - Ordynat Michorowski - choć i tu można dopiąć powiązanie. Jestem człowiek akcja czytelnicza :)
I właśnie sobie uzmysłowiłam że zapomniałam o dwóch wspaniałych książkach wybranych pod bingo Karmeny Bookmenki i z polecenia Natalii i Brygidy. Obie wspaniale
Czas życia i czas śmierci Erich Maria Remarque - jak zwykle u tego autora, motyw wojny, młodzi bohaterowie chwyta za serce bez sentymentalizmu, z przesłaniem bez moralizatorstwa, piękny styl
I Siedem wieków śmierci Richard Shepherd - kupiła mnie najbardziej końcówka. Zachwyt.
Ciekawe czy o czymś jeszcze zapomniałam. Nie uzupełnianie LC na bieżąco mnie gubi :p
Zwięźle i na temat - takie zbiorcze podsumowania lubię! :)
@@juliak6508 dawno takich nie pisałam choć to w sumie w moim stylu. Tylko trzeba mieć czas na takich komentarz;) mój mąż widząc co piszę rzucił hasło że wypracowanie ;)
@@kamilakamila8310 Jak tylko znajdziesz czas, pisz częściej takie wypracowania. :):):)
@@juliak6508to czekam na Twój długaśny komentarz. Ja dzięki Twoim odpowiedziom przypomniałam sobie że zapomniałam o dwóch książkach i je dopisałam 😀
@@kamilakamila8310 Jeśli Ci umknęło, wklejam:
Skończyłam właśnie ,, Miasto zwane samotnością: O Nowym Jorku i artystach osobnych". Nie wiem, czym był ten kolaż gatunkowy: ani to reportaż, choć tytuł sugeruje ten kierunek interpretacji, ani książka biograficzna, choć jej osią są życiorysy kilku amerykańskich twórców, ani nie esej, choć mogłoby ich z zebranego materiału powstać kilka, ani nie pamiętnik, choć Olivia Laing dzieli się z czytelnikiem swoimi przemyśleniami i szczątkowymi informacjami z własnego życiorysu.
Niech nie zmyli Was ten Nowy Jork w tytule, który dla opisywanych zjawisk i wydarzeń stanowi jedynie mgliste tło. W zasadzie to samo mogło się dziać (i zapewne się działo) w każdej innej wielkiej metropolii. Liczyłam na ujęcie tematu samotności artystów wyklętych i dziwaków w odniesieniu do ich stosunków ze środowiskiem artystycznym NY, czego mi zabrakło.
W trakcie lektury czułam momentami znużenie, ale wydaje mi się, że mogło ono wynikać z mojego niezrozumienia kultury amerykańskiej i poczucia, jak bardzo jest ona daleka od naszych europejskich doświadczeń.
Autorka nie pisze o samotności w sensie ścisłym, lecz raczej o poczuciu alienacji i niezrozumienia kilku postaci głęboko nieszczęśliwych, poranionych, czy - jak Hopper - nieco skrzywionych konserwatywnym wychowaniem.
Narzuca mi się paralela z historiami artystek opisywanych przez Ziętek, których biografie naznaczone były biedą, chorobami fizycznymi i psychicznymi;
kobiet umierający w zapomnieniu i politowania godnych warunkach.
Cieszę się, że poznałam nazwiska Dargera i Wojnarowicza (część o nim była najlepsza i, ze względu na tragizm losu bohatera, wzbudziła we mnie dużo emocji).
Rozdziały ściśle biograficzne odebrałam jako najciekawsze, natomiast przemyślenia Lang dotyczące epidemii AIDS i wpływu nowych technologii na relacje międzyludzkie wydały mi się zbyt oczywiste.
Interesująca była myśl autorki, że obrazy Hoppera oddają jakieś uniwersalne poczucie odcięcia od świata zewnętrznego, które dobrze obrazuje stan ducha Olivii Laing po przybyciu do Stanów. Myślę, że niejakie porównanie własnej sytuacji i poczucia samotności do historii kilku przedstawionych osób, pozwoliło Laing nabrać dystansu do swego położenia. Przeprowadzone kwerendy zaowocowały całkiem interesującą pozycją.
Ku memu własnemu zaskoczeniu najlepszą powieścią miesiąca (a może i całego roku) okazał się ,,Mój rok relaksu i odpoczynku", ukazujący w doskonały sposób myśli i zachowanie pewnego typu depresyjnego.
Sen służy istotom żywym - pozwala na regenerację i zasilenie baterii, aby móc dalej cieszyć się życiem, ale też często się z nim zmagać.
Dla narratorki odcięcie się od świata poprzez zażywanie psychotropów i tabletek nasennych jest ostatnią deską ratunku, która dzieli ją od popełnienia samobójstwa.
Choć jest młoda, atrakcyjna, wykształcona i majętna, nie czuje się szczęśliwa. Jak to możliwe, że dziewczyna spełniająca wszelkie kryteria, aby uchodzić za kobietę sukcesu, pozwala się wykorzystywać, wręcz używać, facetowi, który widzi ją wyłącznie jako obiekt seksualny i traktuje jak natrętną muchę?
Co musiała przeżyć bohaterka, aby znaleźć się w punkcie, w którym jedyną życzliwą jej osobą pozostaje przyjaciółka ze studenckich czasów?
Co sprawia, że przestaje się chcieć normalnie funkcjonować? - ubierać się, wychodzić do ludzi, uśmiechać się i wykonywać wszystkie prozaiczne czynności przynależące życiu?
Utrata pracy, śmierć obojga rodziców w krótkim odstępie czasu - tylko te wydarzenia wystarczyłyby przeciętnemu człowiekowi, aby popaść w głęboką depresję. W wypadku protagonistki mamy raczej do czynienia z nieco głębszym problemem, subtelnie zarysowanym przez Moshfegh.
Rozpacz, poczucie osamotnienia i bezsensu, przykrywane obojętnością i szorstkością, aż krzyczą z kart tej książki.
Determinacja bohaterki w pozyskiwaniu coraz to nowych i mocniejszych środków pozwalających na uzyskanie odmiennych stanów świadomości (czasem skutkujących żenującymi działaniami) jest godna podziwu i charakterystyczna dla osób zdesperowanych. Osiągnięcie tego celu ułatwia naszej bezimiennej przedziwna psychiatra, której postać - mam wrażenie - została wykreowana jako pastisz. Gdyby pacjentka nie była tylko numerkiem do skasowania, a osobą której poświęca się wystarczająco dużo uwagi i którą się dogłębnie diagnozuje, być może nie potrzebowałaby aż roku, aby dojść do stanu używalności. Ale wtedy nie byłoby tej świetnej powieści! Trzeba naprawdę mieć nie lada zdolności, aby utrzymać zainteresowanie czytelnika akcją dziejącą się w przytłaczającej większości w czterech ścianach bohaterki, przeplataną wizytami Revy, ,,rozmowami" z lekarką (a może raczej: szamanką!) i wspomnieniami chorej.
Co mnie jeszcze ujęło w powieści? Mimo że porusza tematy dużego kalibru, jest napisana z subtelnym humorem!
Największym (bo jedynym!) minusem ,,Mojego roku relaksu i odpoczynku" jest jego zakończenie. Dość banalnej narzucające się od początku. Pocieszające jednak, że wystąpił ten impuls przywracający bohaterkę ludzkości!
Poważna, merytoryczna recenzja…
„Ty jesteś śliczna i nie będę na Ciebie krzyczeć, titifi”
… bez zawahania wraca do merytorycznej recenzji 😂
@@shubiektywnie ej ale proszę nie słuchaj juz o Głodzie bo nie chcę żeby Ci było przykro, że krytykuję 🥲
@@kursywa BYŁO MI PRZYKRO
@@kursywa żartuje, gorsze rzeczy od Ciebie slyszalam XDDDD
Oo, chyba jesteś pierwszą osobą, która nie zachwyca się całkowicie ,,Zabić drozda", już się bałam, że ze mną jest coś nie tak 😂 Chociaż mnie nie tyle drażnił motyw ,,białego zbawcy", co perspektywa dziecka, ja chciałam czytać o społeczeństwie i tym procesie, a dostawałam przerywniki w postaci zabaw dziewczynki... Podobny problem miałam ze ,,Złodziejką książek"
Ja też mam kilka problemów ze "Złodziejką książek"
😊❤49 sekunda
Wlasnie sprawdzalam na legimi ksiazki zeby sobie jakas kupic z tych ktorych polecasz a tam patrze i trzeba placic osobno za ebooka i osobno za audio ? Nie no legimi chyba sobie jakies jaja robi … serio 😅
Próbowałam przeczytać Demona ale porzuciłam po dotarciu do 33%, bez żalu. Nie jest to książka dla mnie. Nie wierzę w nią, w bohatera i jest według mnie przereklamowana. Oceniam oczywiście po tym przeczytanym kawałku
Druga część jest obiektywnie słabsza, co przyznają nawet osoby, którym ,,Demon" się podobał, więc myślę, że podjęłaś dobrą decyzję.