OPOWIEŚĆ PISARZA (Grunwald 1410 po Kowalsku)

Piosenka JK z programu "Grunwald 1410 po Kowalsku". Aranżacja Tomasza Dobrzańskiego. Nagranie z festiwalu Maj z Muzyką Dawną we Wrocławiu w maju 2010 roku. Śpiewa Jacek Kowalski, gra Klub Świętego Ludwika. Początkowy komentarz - motto - inspiracja - z Roczników Jana Długosza.

[@polisheagle4346]

Niesamowite

[@miceliusbeverus6447]

Najjaśniejszej służyć wiernie - bo prawdziwie Jej służyć to znaczy dbać o Pospolitą Rzecz, bez względu na język, czy wyznanie, jeśli tylko ktoś poczciwym chce być. Służyć ze wszystkich sił, a w razie potrzeby i mężnie Jej bronić. Tak mi dopomóż Bóg.

[@user-dc9fo9oy9w]

Piękne!!!

[@hrabiahoreszko2123]

Przezacna piosenka

[@eSarmata]

Zawsze warto wrócić do tej pieśni 15 lipca ;)

[@juliaszychowska4216]

Cudowne

[@poisonous77]

Niesamowite.

[@polonussum9230]

Mocna piosenka!!! W sercu szlachcica przygasły już ogień rozpala...

[@MP-kj8jm]

Może trzeba w końcu zjednoczenia szlachty polskiej ?

[@user-cv6kx5fe7t]

A kiedy
Rumaki rżały,
A pola pod rumakami jęczały,
Król nakazał,
Ażeby księża
I ludzie, którzy nie noszą oręża
Opuścili pole.
Zatem pacholę,
Widząc, że ksiądz kanclerz odejść zamierza,
Rzecze tak do księdza kanclerza:
„Stój, zobacz! Bitwa zaczęta
Podobnej najstarszy człek nie pamięta,
Podobnej jeszcze nie widział świat!
Stój, zobacz! Rzecz niepojęta,
Potomność na wieki ją zapamięta,
Na wieki wieków i lata lat.”
**
A kiedy
Dwie tłumów ściany
Zwarły się jakoby dwa oceany
I zawiśli
Jakoby w chmurze
Zarówno bohaterowie jak tchórze,
W jednej będąc toni,
A łoskot broni
Pośrodku błoni we zmysły uderzył -
Tak pomyślał ksiądz podkanclerzy:
„O, dzięki! Wszechmocny Boże,
Że oto sługa Twój zobaczyć może,
To czego jeszcze nie widział świat.
O, Boże! Po takim boju
Daj słudze twemu odpocząć w pokoju,
Gdy wypełniło się brzemię lat.”
*
A kiedy
Walna nawała
Walną chorągwią krakowską zachwiała,
Ta zaś padła,
Zaczem nastała
Około chorągwi walka zajadła
I śród kurzu trwała,
Na co patrzała
Rzesza co Boskich wyroków nie znała,
A nie znając - lamentowała:
„O, biada! Okrutna chwila,
Nie wiemy, kto wie, a kto się omyla,
Nędza i trwoga i strach u wrót
O, biada! Czas się przesila,
Nie wiemy, kędy się szala przechyla
Nie wiemy, czego zażąda Bóg.”
**
A kiedy
Ruń stratowana,
Mięsem, żelazem, jedwabiem zasłana,
Odsłoniła
Okropność swoją,
Obawom trwogom nadziejom i bojom
Dając zakończenie,
Zatem sumienie,
Rozwaga, roztropność i zachwycenie
Z dusz wyrwały głośne westchnienie:
„Stój! Zobacz! Rzecz dokonana!
Wyrokiem Najpotężniejszego Pana
On to rzekł: .
Stój! Zobacz! Rzecz niesłychana!
Będzie pamiętna i zapamiętana
Prapokoleniom na wieczny znak.”

[@anthropomorphousdodecahedr6504]

Pozdrawiam. Czy mogę gdzieś znaleźć tekst tej piosenki? Uczę się polskiego i dla tego używam piosenki pana Jacka, za co bardzo dziękuję jemu. Ale nie wszystkie teksty mogłem znaleźć w internecie. Gdyby ktoś mógł mi pomóc, będę bardzo wdzięczny!

[@jacekkowalski9827]

VIII. OPOWIEŚC PISARZA. GRUNWALDZKA
...Już podkanclerzy Królestwa polskiego Mikołaj, który zamierzał udać się z kapłanami i pisarzami do obozu królewskiego, wśród potoku łez zniknął z oczu króla, kiedy jeden z pisarzy podszepnął mu, żeby się chwilkę zatrzymał i czekał na starcie się w walce tak potężnych wojsk, bo to rzadkie zaiste widowisko, którego nigdy później nie miano oglądać. Ten ulegając jego słowom zwraca oczy i twarz na walczące szeregi. A właśnie w tym momencie wojska i obydwie strony wzniosły okrzyk, jaki zwykle wznoszą żołnierze przed walką... A kiedy szeregi się tak zwarły, nie można było odróżnić tchórza od odważnego, dzielnego od opieszałego, bo i jedni i drudzy przywarli do siebie jakby w jakimś splocie...
Długosz
*
A kiedy
Rumaki rżały,
A pola pod rumakami jęczały,
Król nakazał,
Ażeby księża
I ludzie, którzy nie noszą oręża
Opuścili pole.
Zatem pacholę,
Widząc, że ksiądz kanclerz odejść zamierza,
Rzecze tak do księdza kanclerza:
„Stój, zobacz! Bitwa zaczęta
Podobnej najstarszy człek nie pamięta,
Podobnej jeszcze nie widział świat!
Stój, zobacz! Rzecz niepojęta,
Potomność na wieki ją zapamięta,
Na wieki wieków i lata lat.”
**
A kiedy
Dwie tłumów ściany
Zwarły się jakoby dwa oceany
I zawiśli
Jakoby w chmurze
Zarówno bohaterowie jak tchórze,
W jednej będąc toni,
A łoskot broni
Pośrodku błoni we zmysły uderzył -
\ Tak pomyślał ksiądz podkanclerzy:
„O, dzięki! Wszechmocny Boże,
Że oto sługa Twój zobaczyć może,
To czego jeszcze nie widział świat.
O, Boże! Po takim boju
Daj słudze twemu odpocząć w pokoju,
Gdy wypełniło się brzemię lat.”
***
A kiedy
Walna nawała
Walną chorągwią krakowską zachwiała,
Ta zaś padła,
Zaczem nastała
Około chorągwi walka zajadła
I śród kurzu trwała,
Na co patrzała
Rzesza co Boskich wyroków nie znała,
A nie znając - lamentowała:
„O, biada! Okrutna chwila,
Nie wiemy, kto wie, a kto się omyla,
Nędza i trwoga i strach u wrót
O, biada! Czas się przesila,
Nie wiemy, kędy się szala przechyla
Nie wiemy, czego zażąda Bóg.”
****
A kiedy
Ruń stratowana,
Mięsem, żelazem, jedwabiem zasłana,
Odsłoniła
Okropność swoją,
Obawom trwogom nadziejom i bojom
Dając zakończenie,
Zatem sumienie,
Rozwaga, roztropność i zachwycenie
Z dusz wyrwały głośne westchnienie:
„Stój! Zobacz! Rzecz dokonana!
Wyrokiem Najpotężniejszego Pana
On to rzekł: .
Stój! Zobacz! Rzecz niesłychana!
Będzie pamiętna i zapamiętana
Prapokoleniom na wieczny znak.”

[@anthropomorphousdodecahedr6504]

@@jacekkowalski9827 Dziękuję bardzo, panie, za poświęcenie czasu! Dzięki panu zostałem zainteresowany kulturą i językiem polskim. Poza tym bardzo mi się podoba sztuka pana i styl wykonania, wielki szacunek!

[@wladyslawkorczynski1903]

Wolochow wiodl pod Grunwald Jasko z Korczyna.prof.wl.Semkowicz.UJ Krakow.

[@przemekmeser5270]

3:04 i ta obrzydliwa postać która dała twarz Xięciu Witoldowi, czyli czerwony Xiążę Adam Sapieha...

[@meszkemeszke6296]

Xięciu?

[@adamturbanski7197]

Tak, xięciu, gdyż X to ,,ks". Było to stosowane jeszcze w XVIII wieku m.in. w odniesieniu do I. Krasickiego (Xiążę Biskup Warmiński).

[@aVeColleCter]

@@adamturbanski7197 ale xiąże z małej nie z wielkiej litery :)

[@adamturbanski7197]

@@aVeColleCter Faktycznie, dziękuję za zwrócenie uwagi.