ชีวิตเป็นของเราจริงๆ เมื่อเรารู้จักและเข้าใจตนเอง จนถึงขนาดยอมรับข้อบกพร่องของตน (แล้วจะแก้ไขหรืออะไรก็ว่าไป), ก่อนหน้านั้นเป็นการเรียนรู้😅 เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้🙂แต่ละคนมี own way , Just the way u r🎼🎶
ดีใจที่น้องๆมีทางเลือกมากขึ่น ชีวิตเป็นของเรา และทุกคนมีจังหวะชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ต้องพยายามไปตามใคร ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองชอบครับ ไม่ต้องกังวลอนาคตมาก life will find a way.
🔥 สำหรับใครที่มีปัญหา ลดน้ำหนักไม่สำเร็จ ทำการออกกำลังกายให้เป็น Lifestyle ไม่สำเร็จหรือกำลังจะจริงจังกับการออกกำลัง
📚 E-book Fitness +: Mindset : ให้นี่เป็นการลดน้ำหนักครั้งสุดท้ายของคุณ
👉🏻 lin.ee/YhkK1BV
shop.line.me/@470guccp/product/1005187836
ผมว่า social status พี่ก็ดีแล้วน่ะ
แค่บอกว่าเป็น Influencer คนสมัยนี้ทั้วไปก็ตาลุกวาว กว่าหมอแล้ว
ส่วนเงิน ผมว่าอัตราส่วนเวลาที่หมอทำงาน มันไม่คุ่มเท่าไหร่
ถ้าเทียบกับการทำหลายอาชีพพร้อมกัน
และความพึงพอใจ ผมว่าการทำคลิปออกมาเพื่อให้ความรู้คนดู ได้นำไปใช้มัน โครตเท่เลยน่ะ แบบพี่ลองคิดดูว่าพี่ทำให้เด็กที่ไม่อยากเรียนหมอจริงๆ เสียเวลาไป4-5ปีเปล่าๆ เพื่อรู้ว่าตัวเองไม่ชอบหมอแล้วค่อยดร็อปออกมา
พี่โครตสุดอ่ะ
ถ้าเรียนที่ เยอรมัน เรียนหมอจบ รวยครับ 555 ที่นี่ ฝึกงานได้เงินครับ ถ้าหมออย่างน้อยสุดๆ 45000บาท + bonus ที่ไม่อยู่บ้านเวลาทำงาน กับอีกหลายอย่าง นี้ของ ฝึกงานครับ. ถ้าเรียนจบนี่ ได้เงินเพิ่มอีก 4x ++
@@ArthurVGOD-i3x แหม่พี่ เอาซะผมอยากย้ายเลย555
หมอจบเกียรตินิยมอันดับ 1 จุฬา ไม่ชอบเรียนแพทย์ตั้งแต่สมัยเรียน แต่ชอบกฎหมาย อดทนตั้งใจเรียนให้จบเพื่อพ่อแม่ พอเรียนจบแล้วไปเรียนต่อนิติศาสตร์ มสธ. แล้วลาออกจากแพทย์ เพื่อมาเรียนเนติบัณฑิต และเก็บอายุงานสายกฎหมาย สุดท้ายสอบผู้พิพากษาติดสำเร็จ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเรียนตามใจที่ตนเองชอบ ชีวิตเป็นของเราเอง ไม่ใช่เรียนเพื่อพ่อแม่
@@taeheekim_1980 เยี่ยมเลย 👍เป็นผู้พิพากษาที่รู้จักตนและดิ้นรนเป็นเจ้าของชีวิตตน ก็น่าจะเข้าใจเห็นใจคนอื่นได้ดี เชื่อว่าท่านจะตัดสินได้อย่างยุติธรรม
จากรุ่นพี่วัยใกล้เกษียณนะครับ ถ้ามันรู้สึกแบบที่ว่า แนะนำว่าย้ายคณะไปเรียนคณะที่เราชอบ อยากเรียน อยากทำอาชีพนั้นแล้วน้องจะทำได้ดีและมีความสุขครับ ตัวพี่เองก็ไม่ชอบอาชีพหมอครับ ทุกวันนี้ทรมานมากๆ กลับตัวไม่ทันต้องทนทุกข์ ชีวิตไม่มีความสุขเลย ส่วนน้องยังอายุน้อยอยู่ กลับตัวกลับใจยังทันครับ อย่าไปเชื่อคนที่บอกทนเรียนหมอให้จบๆไปก่อน พอจบมาเราจะย้ายไปเรียนอย่างอื่นไม่ทัน การเรียนหมอมันไม่ค่อยสอนให้มีจินตนาการสักเท่าไหร่ตรรกกะความคิดด้านจินตนาการเราจะพังมากๆ
ลูกสาวสอบหมอติด แต่ตอนนี้บอกจะซิ่วไปเรียนคณะอื่น บอกหนูไม่เหมาะที่จะเป็นหมอ ก็เข้าใจลูกบอกให้หนูเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบ แม่ให้โอกาสแค่ปีเดียวให้ตัดสินใจดีๆๆค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบให้เจอแล้วหนูจะมีความสุข
ขออนุญาตนะคะ หากว่าคุณหมอมีความรู้ด้านสายอาชีพเภสัชกร อยากปรึกษาเกี่ยวกับการเรียนต่อหน่อยได้มั้ยคะ ส่วนตัวอยากเป็นดีเทลยาค่ะ อยากได้เงินเยอะๆมาเปิดธุรกิจตัวเองและก็สานร้านยาต่อจากแม่ อยากมีเวลาไปทำอย่างอื่นที่ชอบด้วยค่ะ เพราะพ่อหนูก็ทำอยู่ด้วย แต่พ่อบอกเครียดมากๆนะ ต้องดีลกับคนหลายประเภท โดนบริษัทกดดันให้ออก ถ้าหนูได้เป็นหนูมีแพลนเก็บตังค์ให้ได้ซัก10ล้านก่อนวัย35 แต่อีกใจก็อยากเรียนหมออยากเป็นจิตยแพทย์ค่ะ เพราะชอบพัฒนาตัวเองชอบศึกษาจิตใจคนอยู่แล้ว(ไม่ได้หวังอ่านใจคนนะคะ) อยากศึกษาให้ลึกๆไปซักเรื่องเลย คิดว่าช่วยคนได้มากค่ะ แต่ก็ไม่อยากเครียดกับผู้ป่วยจิตเวช แต่ก็ยังอยากช่วยให้เขาดีขึ้น ย้อนแย้งนะคะ5555 ไม่อยากให้การตัดสินใจในวัย18นี้ เป็นตัวที่จะทำให้หนูในวัยกลางคนรู้สึกว่าทำไมถึงตัดสินใจไปแบบนั้น คิดว่าอาชีพที่ทำได้นานและมีความสุขคืออาชีพที่สร้างประโยชน์แก่คนอื่น ในวัยกลางคนเวลาตื่นมาทุกวันจะได้รู้สึกว่าตนไร้ค่าค่ะ อยากอยู่กับครอบครัวค่ะ
ดีครับที่ระบายออกมา
Passionคือ อยากช่วยเหลือคน มีความสุขที่คนไข้ หาย คือแรงผลักดัน
ปี6คือclerkship ครับ
หมอจบเกียรตินิยมอันดับ 1 จุฬา ไม่ชอบเรียนแพทย์ตั้งแต่สมัยเรียน แต่ชอบกฎหมาย อดทนตั้งใจเรียนให้จบเพื่อพ่อแม่ พอเรียนจบแล้วไปเรียนต่อนิติศาสตร์ มสธ. แล้วลาออกจากแพทย์ เพื่อมาเรียนเนติบัณฑิต และเก็บอายุงานสายกฎหมาย สุดท้ายสอบผู้พิพากษาติดสำเร็จ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ควรเรียนตามใจที่ตนเองชอบ ชีวิตเป็นของเราเอง ไม่ใช่เรียนเพื่อพ่อแม่
ศาลไหนเหรอครับ
@@tkbungkaoch4256 พิมพ์คำว่า ผู้พิพากษาขจรเดช ดิเรกสุนทร จะได้รู้ความจริงนะ
ดีใจด้วย หมอ มีความสุข กับ ชีวิต
@@taeheekim_1980😂😂 อ้างไปเรื่อย
Doctor Lawyer 🌗
น้องเรียบเรียงคำพูดเก่งมากเลยค่ะ
พี่เคยเป็นเหมือนที่น้องเล่ามาทั้งหมดเลย เรียนไปปีแรกๆ รู้สึก self พัง เพื่อนเก่งกันมาก ปีหลังๆ ก็ genearlized anxiety disorder c depressed mood (รักษาช้าไป 4-5 ปี)
ตอนนี้กำลังเรียนเฉพาะทางที่ไม่ต้องอยู่เวร เพิ่งมีความรู้สึกรักอาชีพนี้ขึ้นมา เหมือนหาตัวเอง คุณค่าของตัวเองเจอ
รรพ. ห่วยจริงนะ เวลาเราน้อยมากๆ ระบบห่วยแตกจริง ระบบอาวุโสหนักจริง ไม่ดีจริง เห็นใจเลย มันไม่มีใครควรต้องมาเจออะไรแบบนั้น
ในส่วนของเราที่ทำได้ก็คงเรื่องการกินยา จิตบำบัด ถ้าไม่ดีต้องเปลี่ยนหมอ เสริม self esteem ทุกคนเก่งต่างกันค่ะ ไม่มีใครเหมือนกันเลย ขอให้ได้นอนนะคะ
ขอบคุณมากๆครับพี่หมอที่แวะมารีวิว พี่เก่งมากๆนะครับท่ีผ่านมาได้🥺👍👍 ดีใจนะครับที่พี่เจอตัวเองแล้วเป็นกำลังใจครับพี่💕💕
ขอถามได้ไหมครับ เฉพาะทางที่ไม่ต้องอยู่เวร แนะนำสาขาไหนบ้างครับ
@@lNSOMNlA เวชศาสตร์ครอบครัวค่ะ
@@phitchayabussaba7854 TT เสียใจ ดันไม่ชอบออก OPD ซะด้วย // ขอบคุณนะครับ 😭
😂 เรียนจบแล้ว ยังต้องเรียนเฉพาะทางเพื่อหนีความยากลำบาก คนที่เรียนเฉพาะทางไม่ผ่าน ก็ติดแงก หมอทั่วไป
ปัจจุบันหมอเป็นอาชีพ ที่ไม่น่าทำอย่างแรงครับ จากใจพี่หมอเฉพาะทางวัยใกล้เกษียณ น้องคนไหนจะเข้ามาคิดดีๆ ชีวิตไม่สวยงาม คุณจะกลายเป็นเหยื่อของนโยบายหาเสียงของพรรคการเมืองต่างๆ ของพี่ โรคที่พี่ได้จากอาชีพแพทย์ที่ได้มาคือกลายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ
ขออนุญาตนะคะ ย้ำคิดย้ำทำเกิดจากอะไรเหรอคะ คิดว่าตัวเองกำลังเป็นค่ะ 🥹
@@begentleplease กลัวความผิดพลาด กลัวโดนฟ้องร้อง จนต้องตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นตอนผ่าตัด หรือตอนสั่งยา ว่าไม่ผิดพลาด หลีงเริ่มลาม ไปเรื่องอื่นๆในชีวิตประจำวัน
กอดๆนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
Dx. OCD
หมอเป็นอาชีพนึงที่หนูสนใจเลย แต่ก็นึกสภาพตัวเองตอนไปเรียนไม่ออก ปกติเป็นคนย้ำคิดย้ำทำอยู่แล้วด้วยค่ะ นับถือคนเป็นหมอมากเลยจริงๆค่ะ
ถ้าทุกคนที่เรียนหมอ ดรอปกันหมด จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าหมอลาออกกันหมด จะเป็นยังไง
ถ้าคนเก็บขยะไม่ออกมาเก็บขยะสักสองอาทิตย์ จะเกิดอะไรขึ้น
ถ้าน้ำไม่ไหลสักสามเดือนจะเป็นยังไง
ทุกอาชีพมีความสำคัญ ถ้าเกิดขาดแคลนก็จะกระทบกันหมด
ปัญหานี้ต้องแก้ดีๆ
ผู้ใหญ่ ควรมาช่วยแก้ทั้งระบบน่าจะดีกว่านะ
เราน่าจะมีการแนะแนวรุ่นน้องให้เห็นถึงข้อดีข้อเสียของแต่ละอาชีพให้มากกว่านี้นะ จะได้มีข้อมูลในการตัดสินใจเลือกเรียนก่อนจะเรียนแล้วไม่ชอบ เสียเวลาตัวเองและเสียค่าใช้จ่าย เสียโอกาสคนอื่นที่เขาตั้งใจมากกว่า
มาแชร์ประสบการณ์ครับ ช่วงเป็นอินเทิร์น รู้สึกท้อ ไม่รู้จะคุยกับใคร เลยไปหาจิตแพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชน ก็ระบายเล่าให้ฟังครับ อาจารย์จิตแพทย์รับฟังจนจบ แล้วบอกว่า ถ้าในฐานะจิตแพทย์ก็คงให้คำแนะนำอีกอย่าง แต่ในฐานะรุ่นพี่ ขอให้ไปเรียนต่อเถอะ ยังมีโอกาสอีกมากหลังเรียนจบ. วันนั้นผมจำไม่ได้ว่าจิตแพทย์บำบัดอะไรผมไปบ้าง แต่คำพูดว่า"เอาในฐานะรุ่นพี่นะ".คำนี้ทำให้ผมฮึด แล้วไปเรียนต่อเฉพาะทางฉุกเฉินครับ. ผมสัมผัสได้ว่าเขาจริงใจกับเรา. บางครั้งเป้าหมายในชีวิตก็ต้องการrole model หรือบุคคลต้นแบบที่เราอยากเป็นแบบเขา อยากประสบความสำเร็จแบบเขา. ผมฟังคลิปนี้จนจบครับ ตอนแรกผมก็เขียนว่า ขอให้ประสบความสำเร็จในทุกหนทางที่เลือกครับ แต่ผมคิดถึงวันที่จิตแพทย์ท่านนั้นบอกผม. ผมก็อยากบอกจากใจว่า "เรียนให้จบครับ" ยังมีสิ่งที่ดี และโอกาสอีกมาก หลังจากเรียนจบหมอแล้วครับ
ชอบประโยคสุดท้าย “คนเราจะเสียใจจากสิ่งที่ไม่ได้ทำ มากกว่าสิ่งที่ทำไปแล้วมากกว่า”
แปลว่าอะไรหรอคะฮือ ตีความไม่ออก🥺
@@lininneen3397เช่น คุณเคยสารภาพรักกับคนที่คุณชอบมากๆ ไม่ว่าเขาตอบตกลงจะคบกับคุณหรือจะปฏิเสธคุณ อย่างน้อยคุณก็ได้ลองพูดมันออกมา กลับกัน หากคุณได้แต่เก็บมันไว้ในใจ วันนึงคุณจะรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้พูดมันออกมาครับ
โห โดนทุกจุด55555 ใช่เลยยิ่งที่บอกรู้สึกว่าตัวเองเก่งไม่พอ เคยผ่านมาแล้วทำไมจำไม่ได้ คนอื่นก็จำได้ ยิ่งได้อยู่กับคนเก่งๆยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ขยะเปียกไปเลย ทุกวันนี้จำไม่ได้แล้วว่าเคยดียังไง เคยเก่งยังไง ตอนนี้มันก็แค่จิ้งจกเกาะในวอร์ดตัวนึง
Preclinical years สำหรับผมคือนรก ย่ำแย่ อาจเพราะผมเริ่มต้นมันด้วยการตามเพื่อนๆเข้ามาเรียน รวมถึงความชอบ/ถนัดเดิมของผมคือทางด้านภาษา ก็รู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรในการเรียน ไม่มีความสุข ไม่เข้าเรียน เล่นเกมส์ทั้งวันทั้งคืน ช่วงสอบ ผมอ่านหนังสือ 1-2 วัน ก่อนสอบ มีบางวิชาที่เริ่มอ่านตี 5 ทั้งๆที่สอบ 8 โมง ช่วงปี 3 ผมสอบท้ายบล็อคไม่ผ่าน ซึ่งก็ไม่แปลกใจ รู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่ผ่าน อาจารย์เรียกไปคุยพร้อมให้สอบซ่อม ตอนนั้นในหัวมีอย่างเดียวคือการลาออก อาจารย์บอกผมว่า เธอปี 3 แล้ว อยากให้ลองขึ้น clinic รูปแบบการเรียนต่างกัน
ด้วยความสงสัยว่ามันจะแตกต่างกันจริงๆเหรอ ถ้าลาออกตอนนี้ก็คงตอบตัวเองไม่ได้ไปจนวันตายว่าการเรียน clinic เป็นยังไง ผมกลับมาคิด 1 สัปดาห์ สุดท้ายตัดสินใจว่าจะให้โอกาสตัวเองได้ลอง
ซึ่งจุดเปลี่ยนสำหรับผมก็คือช่วง clinical years จริงๆครับ ทำให้มุมมองของผมต่ออาชีพนี้เปลี่ยนไป จนตอนนี้ผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ผมรู้สึกตื่นเต้นกับ emergency conditions, สัมผัสถึง patient care aspect เป็นครั้งแรกและรับรู้ว่าสิ่งที่เรียนไปได้ใช้ในการรักษา, บทบาทและความรับผิดชอบเริ่มเปลี่ยนไป
ปี 4 สะบักสะบอมมากหน่อย เพราะ basic knowledges จาก preclinic ของผมไม่ค่อยแน่น ก็กลับไปอ่านตามเคสที่เจอ กดดันจากเพื่อนพอสมควร
ปี 5 เป็นปีที่ผมชอบที่สุด เพราะได้วน minor blocks e.g. oph, ent, xray
สุดท้ายปี extern เป็นปีที่ผมรู้สึกเหนื่อยที่สุด แต่ก็รู้สึกว่าตื่นเต้นและท้าทายที่สุดเหมือนกันครับ
ส่วนชีวิตช่วง intern 1 ขอละไว้ เพราะส่วนตัวคิดว่ามันแย่มากโดยเฉพาะช่วงเพิ่มพูนทักษะปีแรกครับ 😅
ตอนนี้ผมทำงานในรพช. ปีหน้าจะเรียนต่อรังสีวินิจฉัยครับ ชอบการทำงานของรังสีแพทย์และ lifestyle เหมาะกับตัวผมครับ
ถ้าถามผมคือไม่รู้สึกเสียใจเลยครับที่เรียนจนจบ M.D. คิดว่าควรให้โอกาสตัวเองได้ลอง ถ้ามันไม่ใช่จริงๆ ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงทีหลังผมว่าก็ยังไม่สายครับ
เอาใจช่วยให้ได้เจอสิ่งที่พอเหมาะกับตัวเองครับ
เหมือนผมเลยครับผมเรียนรังสีเทคนิคทนเรียนจะลาออกตอนปี 3 แต่อาจารย์กับเพื่อนดึงเอาไว้ จนลากมา 6 ปีแล้วตอนนี้ฝึกงานอีก 3เดือนจะจบละครับพึ่งมาชอบวิชาชีพนี้ตอนฝึกงานว่าความรู้เราได้ใช้ เราเราเป็นเทคนิคเชี่ยนคนนึงที่สำคัญในรพ. ความรู้ที่เรามีได้ขับเคลื่อนการรักษาของผู้ป่วย สักวันนึงผมอาจได้ร่วมงานกับหมอขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ก่อนละกันครับ55555
จริงๆแล้ว เหตุผลหลักที่น้องดรอป คือ น้องไม่ได้ชอบอาชีพหมอและไม่ได้อยากเป็นหมอค่ะ ชื่นชมน้องที่ออกมาพูดให้รุ่นน้องฟังเพราะมีหลายคนที่กลางๆไม่ได้ชอบหมอและกำลังตัดสินใจ พี่สนับสนุนให้น้องหาทางที่น้องชอบ ถ้าไม่ชอบจริงๆก็ไปเถอะค่ะ เรื่องเงินคือคือเรื่องเล็กถ้าเทียบกับความสุขที่หายไป การทำในสิ่งที่ชอบคือความสุขที่เราควรได้รับในการเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
เข้าใจเลยค่ะ เราคนนึงที่ไม่อยากเป็นหมอเลยแต่ที่บ้านบังคับ เราก็ดรอปช่วง extern เหมือนกัน จนตอนนี้ทนเรียนจบจ่าย 4 แสนออกมาแล้ว ก็ทำอาชีพหมอบ้าง แต่ก็ทรมานค่ะยังไงก็ทำใจให้รักอาชีพนี้ไม่ได้เลย แล้วยิ่งมาเจอคนไข้หรือเพื่อนร่วมงาน toxic อีกยิ่งบั่นทอน ตอนนี้ก็อยากหาอาชีพอื่นอยู่แต่ก็ยากหน่อยเพราะขายวิญญาณให้คณะนี้ไปแล้ว 7 ปี ไม่เคยค้นหาตัวเองเจอ ทำอย่างอื่นไม่เป็นเลยนอกจากอ่านหนังสือแล้วก็จำๆๆๆ น้องๆคนไหนไม่ได้ชอบจริงๆแนะนำคิดดีๆก่อนนะคะ ลองศึกษาการเรียนชั้น clinic การทำงาน career path ของอาชีพนี้ให้ดีก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ
ขอให้เจอสิ่งที่ใช่นะคะ❤
ชีวิตเราเลย อดทน อดทน และอดทน แต่นี่ทนอยู่ในระบบนะ ทนมาจะ 5 ปีแล้ว จนทุกวันนี้รู้สึกว่าชีวิตรพช.ก็เรื่อยๆ สบายดี ยังมีทำงานครึ่งวันหรือมีเดย์offบ้าง จะติดก็แค่เรื่องอยู่เวรกับตื่นเช้าเนี่ยแหละ เหนื่อย จะ30แล้ว เริ่มแก่ อยากตื่นสาย 😓😓
งื้มมม🥺 จับมือ สู้ๆนะครับพี่💕 ขอบคุณที่มาแชร์นะครับ เป็นกำลังใจให้พี่นะครับ
Way tutor ไปเลยมั้ยคะพี่ เป็นที่ต้องการของตลาดแน่นอน
ในความคิดผมหมอเป็นอาชีพที่แบบ ต้องมีการบริการ มีทักษะทางการแพทย์ มีสติสมาธิจดจ่อ การวิเคราะห์ปัญหา ที่สำคัญที่สุดคือ โอกาสพลาดแม่งต้องน้อยที่สุด คือช่างแขนงนึงที่ซ่อมคน ที่เมื่อทำพังแล้วยากที่จะหาอะไหล่เปลี่ยน
ในฐานะที่ไม่ได้เรียนสายนี้นะคะ คือเราชื่นชมคนที่เรียนด้านนี้มากนะ ไม่ใช่แค่ว่าเก่ง สอบเข้ายาก แต่มันคืออาชีพที่ต้องอยู่กับความกดดันตลอดเวลา ต้องรับผิดชอบชีวิตคน ความเป็นความตายของคน ซึ่งเราคิดมาแต่เด็กแล้วว่าเราจะไม่มาสายนี้แน่นอน แค่ตอนเรียนก็กดดันมากแล้ว พอทำงานจริงมันยิ่งกดดันหนักไปอีก
ส่วนตัวมองว่าอยากให้พัฒนาที่ระบบนะ ให้มีการเรียนการทำงานที่ balance ทั้งตอนเรียน และตอนทำงานจริง เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของสายอาชีพนี้ ไม่ใช่การทำงานทั้งวันทั้งคืน สุขภาพก็เสีย แล้วเหมือนต้องทนจนอายุระดับนึงถึงจะสบายได้
+1 นะ เป็นอาชีพที่ถึงสมมติเราขยันอ่านหนังสือมากพอจนคะแนนถึงจริงๆ ก็ไม่อยากไปน่ะ ทั้งหมอทั้งพยาบาล เห็นคนรอบข้างที่ไปเป็นแล้วดูทรมานกับช่วงอยู่ใช้ทุนให้ รพ.รัฐมากๆ หมอถ้าตัดสถานะทางสังคมออก คงมีคนอยากเป็นน้อยลงไปอีกเยอะเลยโดยเฉพาะหมอของ รพ.รัฐ มันเหนื่อยเกินไปมากสำรับการทำงานให้ระบบสาธารณะสุขแบบไทยๆ
ถ้ายังเป็นแบบนี้ ถึงจะผลิดออกมาใด้อีกปีละ3เท่าจากเดิม สุดท้ายหมอก็จะดิ้นรนไป รพ.เอกชน ไปเปิดคลินิก ไปทำงานสายอื่น หรือพยามหนีไปทำงาน ตปท อยู่ดี
น้อง จะดีใจมากเมื่่อดูคลิปนี้ ตอนอายุ 35 และเคารรพการตัดสินใจของตนเอง
เรามีความคิดแบบเจ้าของคลิปเลย 😢 ตอนนี้พึ่งขึ้นปี4เองอ่ะ แล้วต้องมาเจอ ward work กับอนสเตรียมสอบพวก short case,long case ไหนจะ summative อีก คนเราจะเอาเวลาไหนไปนอนกัน อยากให้เจ้าของคลิปและนศพ.ทุกๆคนมีความสุขกับชีวิต ❤ อะไรนี่มันหนักเกินไปเราสามารถแสดงความอ่อนแอได้นะ หรือถอยออกมาตั้งหลักใหม่เพื่อหาตัวตนของเราจริงๆว่าชอบอะไร อยากทำอะไร เราเป็นกำลังใจเพื่อนๆพี่ๆน้องนศพทุกคน 😢 เราเคารพการตัดสินใจของพวกแกนะ
เรารู้สึกว่าช่วงก่อน14.00 น. คุณดูกังวลและดูเครียดพอสมควร (เราสังเกตจากภาษากายอะนะไม่รู้ว่าถูกไหม) เราก็เป็นคนที่ผ่านมาเห็นช่องคุณนั่งดูคลิปก่อนหน้า ก็อยากให้กำลังใจนะ คุณเก่งมากแล้วที่ยังดูสดใสได้มากขนาดนี้
คุณ🥺 เราขอบคุณคุณมากๆ จากใจจริงๆเลย💕 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
จากประสบการณ์เฝ้าคนป่วย สิ่งแรกที่รู้สึกเลยคือ ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ฉันไม่ได้เรียนดีจนเป็นหมอได้🤣 เห็นแล้วเหนื่อยแทน และเห็นด้วยสุดๆที่ เด็กไทยควรมี gap year เพื่อหาสิ่งที่ตัวเองชอบก่อน ชอบในที่นี้คือ ทำแล้วมีความสุข อย่างรู้อยากเห็นและอย่างเก่งในสิ่งนั้นๆจริงๆ แล้วค่อยไปต่อ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นครอบครัวก็ต้องซัพพอตตรงนี้ด้วย พาไปรู้จักพาไปเปิดโลกด้วยอ่ะ… ชอบคำว่า ลองดูแก🤣 หมอที่ไม่ได้อยากเป็นหมอ มันไม่ได้เครียตแค่หมอหรอก คนไข้ก็เครียต555
พูดซะคิดตามเลย...😅.....ผมเคยไปเฝ้าพ่อตาอยู่เกือบๆ 3 เดือน เข้าออก รพ.บ่อยกว่าเข้า 7 😂.....ช่วงที่อาการหนักช่วยตัวเองไม่ได้ ผมเก็บขี้เก็บเยี่ยวช่วยพยาบาลตลอด ....มีอยู่วันหนึ่งมีพยาบาลที่ไม่เคยเห็นมาช่วย สวยมาก🎉🎉 ช่วยกันจัดการกับของเสียต่างๆ ผมเลยคิดว่าเวลาเราเห็นเขาแต่งชุดสวยๆ มาทำงานมันดูดี แต่งานที่เขาทำมันสุดจริงๆ 😅 ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องพิเศษกับพ่อตา กินข้าวก็กินข้างในคนแกไม่ชอบอยู่คนเดียว เวลาเราจะเดินออกมาสูดอากาศดีๆก็เรียกหา ผใใช้ชีสิตในห้องนั้นไม่ต่างจากคนป่วย จนแทบแยกไม่ออกระหว่างกลิ่นผัดกระเพรากับกลิ่นขี้😢 นึกถึงหมอพยาบาลที่ต้องอยู่กับเรื่องแบบนี้ทุกๆวัน คิดว่าไม่แปลกเลยที่หมอพยาบาลจะเหวียงจะหงุดงิดบางครั้งที่เราไปตามมาช่วยเก็บขี้.....ผมจะขวางสุดตัวเลยถ้าลูกอยากเรียนพยาบาล สงสารเค้า
@@teddydk8917จากใจพยาบาลicuนะคะ การนั่งทานข้าวอยู่ดีๆแล้วคนไข้ที่รับผิดชอบขี้นี่คือต้องวางช้อนแล้วไปเก็บขี้ก่อนเพราะถ้าปล่อยไว้นานคนไข้icuเนาะผิวเค้าบางอยู่แล้วอึกัดเสี่ยงติดเชื้อด้วยจึงต้องไปเก็บขี้ออกก่อนแล้วกลับมานั่งกินข้าวต่อ เรื่องพวกนี้เป็นอะไรที่ชินจริงๆนะคะ แต่มีลูกก็ไม่ให้ลูกมาทางนี้นะ สงสารน้องค่ะ😂
เราเข้าใจเลย ตอนนี้เราเรียนวิศวกรรมปี4อยู่ กว่าจะผ่านมาถึงนี้ได้หนักจริงๆ สิ่งที่นายเล่าคล้ายกับที่เราเจอมาตลอด3ปี เราได้ที่บ้านคอยเป็นกำลังใจ ทำให้มีแรงสู้จนผ่านมาได้ แต่ก็ต้องสู้ต่อจนจบปี4 555 ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะ
ช่วงเรียนจะลำบากหน่อยค่ะ เข้าใจน้องนะคะ พี่ก็เคยร้องไห้มาแล้วเมื่อ20ปีที่แล้ว แต่อยากจะบอกน้องๆ ว่า แล้วมันจะผ่านไปค่ะ ขุมพลังความรู้และการจัดการจิตใจตน จะมีประโยชน์มากในสายอาชีพของเราในอนาคตค่ะ😊
เป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนนะคะ❤❤❤
จากประสบการณ์ มีอาชีพอื่นสบายกว่าหมอและรายได้ดีกว่าหมอมีเยอะครับ ผมจบปเอก ทำงานเอกชนบริษัท inter เงินเดือนใกล้ 2 แสน รวมทุกอย่างประมาณ 2 แสน ทำงานวันละ 8 ชม มีทำงานต่างประเทศบ้าง 5 ครั้งต่อปีครั้งละไม่เกิน 14 วัน life balance ดีมาก มีความสุข😊
ขอไอจีหน่อยค่ะ55
@@หวาน134จะไปจับเขาหรอจ้า
@@กําจัดเม้นปากหมา สมองคิดได้แค่นี้หรอคะ
พี่เรียนอะไรคะ แนะนำหน่อยค่ะ
@@aomsincdr9039 ใช่เลยเราก็อยากได้ที่ติดต่อถามเรื่องที่พี่เขาเรียนจะได้ไปเรียนเงินเดือนสูงมาก
ในฐานะที่เคยเรียนหมอ แต่ลาออกมาแล้ว มันไม่ใช่จริง เข้าใจความรู้สึกเลย แต่ผ่านมา 15 ปีแล้ว ตอนนั้นลาออกมา ชาวบ้านเพื่อนบ้าน แม้กระทั่งคนในบ้านก็ยังไม่เข้าใจ ก็หนักอยู่ เอาไปนินทาต่ออีก ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ
ขออนุญาตถามได้มั้ยคะว่าตอนนั้นพี่เรียนอะไรต่อแล้วทำงานเกี่ยวกับอะไรคะ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะลาออกดีมั้ยค่ะ
@@bluediamond1487 เรียนทันตะ
ขอบคุณที่ออกมาแชร์ค่ะ เราก็เป็นคนนึงที่ดรอปเรียนอยู่ตอนนี้ extern เหมือนกัน เราเป็น MDD จากการเข้าคณะนี้และด้วยภาระงาน สภาพแวดล้อม และจิตใจเราเองไม่ไหว เลยต้องดรอปเหมือนกัน ขอบคุณที่ออกมาแชร์ เป็นกำลังใจให้นะคะ รู้สึกมีเพื่อนเลย
เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ เชื่อว่าจุดนี้เมื่อผ่านไปได้น้องจะ tough ขึ้นมาก
ฟ้งน้องเล่าแล้วแอบสงสารนะ ที่จริง ซิ่วไปเรียนคณะอื่นที่เราชอบจริง ๆ ดีกว่าไหมคะ คือดูน้องไม่อินกับการรักษาคนไข้เลย ยิ่งถมเวลาไปเยอะ จะยิ่ง suffer ไหม ลูกสาวเคยมาบอกว่าจะเรียนหมอ แต่ไอ้เราก็รู้ว่าลูกเราเป็นไง ก็แสดงความสงสัยนะ ไม่ได้คัดค้าน แล้วก็ หาข้อมูลมาให้ลูกเพิ่มเติม ในฐานะแม่ เราก็ไม่อยากให้ ลูกใช้เวลาเรียนใน รร เกือบ สิบปี ไหนจะใช้ทุนอีก เราอยากให้ลูกไปเรียนอย่างอื่น ได้เห็นโลกมากกว่า เราอยากให้เค้าได้เรียนอะไรที่เค้าชอบจริง ๆ มากกว่า
ตัวพี่เอง ก็เรียนวิดวะ แล้วก็ไม่ได้ชอบ กัดฟันทนเรียนจนจบ ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ทุกวันนี้ ก็ยังทำงานในสายนี้ แต่ก็เบนออกไปทำงานด้านอื่น ไม่ได้ pure technical 100% ตัวเองก็เลยไม่อยากให้ ลูกมาเจอแบบเดียวกันด้วย
ยังไงก็ขอให้น้อง โชคดีนะคะ ถ้าเรียนแล้วมัน suffer คิดว่าไม่เหมาะกับเรา ก็เรียนอย่างอื่นดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะ
เราไม่ได้เรียนหมอ แต่เรียนสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ ขอแชร์ประสบการณ์ความรู้สึกท้อแท้เหมือนกันทั้งตอนเรียนตรีและโท คำถามว่านี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ และมาทำอะไรที่นี่วนอยู่ในหัววันละสิบรอบ แต่สุดท้ายแล้ว ก็บอกตัวเองว่ามีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะแก้ปัญหานี้ได้ และตัวเองเท่านั้นที่จะทำให้เรื่องนี้มันจบ สงครามครั้งนี้เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเราชนะใจตัวเองในการทำให้สำเร็จได้ไหม สุดท้ายมันก็จบแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอวันที่ไปถึงเส้นชัยแล้ว มองย้อนกลับมา ก็แอบอมยิ้มให้ตัวเองและบอกกับตัวเองว่ากูก็ทนเก่งเหมือนกันนะ ไม่รู้จะช่วยยังไงแต่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
“ในมุมมองเลนส์ของผู้พูด” (นศพ ปี 6)
ดีนะครับ ที่เน้นไว้ก่อน
มีหมออีกมากมาย เรียนหนักแต่ไม่ทุกข์ ไม่ depress จบมาแล้วมีชีวิตอย่างมีความสุข และ ทางเลือกหลังจบมีเยอะมากๆในสมัยนี้ ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องจบที่ ต่อ dent fellow เป็น อจ แพทย์
เลือกอะไรที่สบายใจที่สุดดีแล้ว อายุคนเราแปปๆก็หมดแล้ว
เห็นด้วย เหมือนกัน เลยครับ
จากที่ฟังมา เราว่า ถ้าน้องมีอาชีพที่ทำแล้วมีความสุข อยากแนะนำให้ไปทำอาชีพนั้นๆค่ะ
เรื่องsocial status ไม่ใช่ปัจจัยใหญ่ในชีวิตการทำงาน ถ้าต้องแลกกับการเป็นหมอจริงๆแล้วไม่ได้นอน ไม่มีเวลาให้กับครอบครัวค่ะ
การที่คิดว่าการเป็น extern แล้วเรียนรู้ศัลยกรรมไปก็คงไม่ได้ใช้ในอนาคตมันก็มีส่วนถูกถ้าน้องจบไปเรียนเฉพาะทางที่ไม่เกี่ยวข้อง แต่อย่างไรก็ตามมันเป็นพื้นฐานของการทำงานเป็นหมอค่ะ น้องงไปเป็น GP อยู่ต่างจังหวัดก็อาจจะต้องมีการผ่าตัดหรือเข้าช่วยผ่าตัด น้องจะข้ามขั้นนี้ไปเลยเพราะคิดว่าอนาคตไม่ต้องใช้ก็คงไม่ได้ค่ะ
เข้าใจในส่วนทีอาจารย์บางคนก็ซอยไม่มีเหตุผล เคยคิดแบบนี้บ่อยๆตอนเป็น นสพ แต่พอเจอเพื่อนคนนึงพูดว่า “คนเป็นหมอ การไม่รู้มันผิด” กลับรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจริง ถ้าเราเจอคนไข้ซักคนแบบฉุกเฉิน แต่ถ้าเราไม่รู้การรักษา-ก็หมายถึงชีวิตคนคนหนึ่งเลยนะคะ
ถ้าน้องโอเคกับเส้นทางนี้ต่อไป อาจจะต้องคิดถึงเหตุผลของการที่ทำไมเราต้องรู้ แล้วก็เรียนรู้เพิ่มขึ้นค่ะ วันละเล็กน้อยก็ยังดีกว่าคิดว่าไม่รู้จะเรียนไปทำไมค่ะ ถ้าคิดว่าอันโน้นก็ไม่ได้ใช้หรอก อันนี้ก็ไม่ได้ใช้หรอก ความคิดแบบนี้พอถึงเวลาที่เราต้องใช้ มันก็ไม่สามารถที่จะไปฝึกเร่งรัดตอนนั้นได้แล้วค่ะ เพราะคนไข้อยู่ตรงหน้าให้เรารักษาแล้ว
อาชีพเราคือ ชีวิตคนไข้ค่ะ
อยากให้น้องหาเส้นทางที่เหมาะสมกับชีวิตตัวเองเจอค่ะ ถ้าทำแล้วมีความสุข ทุกอย่างจะออกมาดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ตอนวัยเด็ก ผมเคยทำให้ทางบ้านและครูที่โรงเรียนเสียใจที่ไม่เลือกสอบเข้าคณะแพทย์ แต่สอบเข้าเรียน คณะวิศวะแทน แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว ก็ถือว่าได้ตัดสินใจเลือกทางเดินของชีวิตได้เหมาะสมกับตัวเอง ตามที่ตัวเองรักและชอบ ถึงแม้ว่าในหลายช่วงของชีวิตจะต้องเจอกับความยากลำบากมากก็ตาม และอาชีพก็ไม่เด่นดังเหมือนเพื่อนๆที่จบแพทย์ ที่จริงตอนผมจบคณะวิศวกรรมศาสตร์ก็มีผลการเรียนระดับกลางๆ เท่านั้น บางวิชาพยายามเรียนอย่างมาก ก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้อย่างกระจ่างชัด แต่พอมีโอกาสได้ทำงานนั้นจริงๆ จึงทำให้เข้าใจในสิ่งนั้นโดยไม่ยากนัก และก็เกิดความหยั่งรู้ว่า ในมหาลัยมีหลายเรื่องที่สำคัญมากๆ แต่มหาลัยกลับมองข้ามและไม่ได้สอนเลย ดังนั้นคนส่วนมากเรียนจบมาก็รู้แต่เพียงผิวๆ ในตำราเท่านั้น มีหลายวิชาที่วิธีการเข้าถึงเนื้อหาบทเรียนถือว่าไม่เหมาะสมเลย ซึ่งปัจจุบันนี้ก็เป็นที่ยอมรับกันแล้ว หากเราไม่เข้าในบางวิชาแล้ว อย่าคิดว่าตัวเองขาดความสามารถนะครับ และก็มีหลายเรื่องที่อาจารย์มหาวิทยลัยมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนก็มีอยู่พอควรทีเดียว ทั้งนี้ เพราะท่านไม่มีประสบการณ์ตรงในงานนั้น แต่กลับหลงว่าสมการที่ซับซ้อนในตำรา จะเป็นคำตอบสำหรับทุกๆ ปัญหา
ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
จาก วิศวกรไม้ใกล้ฝั่ง
จริงมากกก คือบางทีก็ไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นแต่ก็ต้องทำเป็นอยากรู้ กระตือรือร้นไปงั้น ความมั่นใจในตัวเองหายไปเยอะ เพราะคนบางคนกะซอยเอามันส์กับคนรอบข้างเก่งไปหมด จนรู้สึกว่าการที่ตัวเองโง่มันผิด ต้องขวนขวายมาขึ้นกว่านี้เพื่อcompensateความรู้สึกผิดเวลาตอบคำถามอจไม่ได้ หรือทำอะไรผิดพลาด คือแทบจะเป็นocdละ ความรู้สึกแบบตกนรกทั้งที่หายใจอยู่เป็นยังไง ตอนนั้นคือรู้เลย ฟีลแค่หายใจยังไม่อยากอะ อึดอัดกับบรรยากาศเหมือนไม่ใช่ที่ของตัวเอง โหวว นึกถึงแล้วสุดติ่งจริงสมัยนั้น
แสดงว่า ไม่ได้อยากเป็นหมอ จริงๆตั้งแต่แรก. ถึงไม่ค่อยอยากรู้. ที่เรียนหมอเพราะ. ต้องการแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเป็นคนเรียนเก่งใช่ไหม
เข้าใจมากๆ ว่าอาจารย์ถามตอบไม่ได้แล้วรู้สึกผิด ทั้งๆที่เรียนมากแล้วแต่มันก็มีหลายเรื่องที่จำได้ไม่หมด เราต้องรักษาคนไข้มันคือความรับผิดชอบในอาการปวดเพราะเราต้องรักษาแต่แบบสิ่งที่เรียนมาแล้วแท้ๆจำได้ว่าเคยเรียนแต่ก็ตอบไม่ได้มันทำให้เรารู้สึกไม่ฉลาดพอ มันเป็นความรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เราไม่รู้ ซึ่งเราจะรักษาคน จะไม่รู้ในสิ่งที่ทำกับคนไข้ไม่ได้ แต่มันก็ต้องค่อยๆไม่รู้แล้วจำไป แต่เราจะต้องไม่รู้อีกนานความรู้สึกมันก็คงสะสมกว่าที่เราจะรู้มากพอที่จะไม่รู้สึกผิด😢
จริงตอนเรียนปี 1-5 โคตรสนุกแถมมีเวลาไปทำไรเยอะแยะได้ออกกำลังกาย (ส่วนตัวเป็นคนออกประจำอยู่แล้ว) พอขึ้นปี 6 ไม่ค่อยได้ออกเลยพอไม่ได้ออกแล้วรู้สึกชีวิตไม่มีความสุขแล้วก็ต้องมาเข้าเวรเลิกงานก็ค่ำแล้ว กลับมาห้องก็ได้แต่นอน ไม่เจอใคร แล้วก็วนลูปๆไปอย่างนั้นอีกอย่างพอได้อยู่เวรไนท์เข้า 6 โมงเย็นกว่าจะราวเสร็จก็ 10 โมง บางครั้งก็ 11 โมง ชีวิตโคตรวนลูปเลย หลังจากเป็น extern รู้สึกได้ว่า เออถ้าเราทำงานแบบนี้แน่นอนว่ามีตัง แต่ไม่มีเวลาว่ะ รวมถึงความสุขกว่าจะได้ใช้ชีวิตก็ค่ำแล้ว รวมถึงงานที่ทำทั้งทำเคสรีพอต และงานต่างๆอีกบลาๆ พอเราทำไปแล้วก็จะมาซอยๆจนเละ แล้วบางทีไม่เข้าใจทำไมต้องมาพูดคำหยาบด้วยโคตรรู้สึกแย่ ปล.เราเรียนสัตวแพทย์
เราเคยอยากเป็นหมอ เพราะที่บ้านก็อยู่ในวงการนี้มาตลอด เลยถูกปลูกฝังว่าต้องเป็น เราไม่เคยรู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไรนอกจากหมอ สุดท้ายตอนม.6เราสอบไม่ติด เลย gap year สรุปถึงได้รู้ว่าชอบอะไร เพราะได้ทำสิ่งที่ชอบทั้ง เขียนนิยาย อ่านหนังสือ ไปเที่ยว ตอนนี้ได้เป็นนักเขียนฮะะ มีความสุขกับชีวิตตต
หื้ยยย ดีมากๆเลยครับ ดีใจที่หาตัวเองเจอและกลับมาแชร์ประสบการณ์นะครับ ขอบคุณมากครับ
พี่รุ่น SI 105 เป็นเด็กต่างจังหวัด และ ตอนที่เรียนแพทย์รู้สึกแบบเดียวกับน้องเลย
กดดันมากจริงๆ โชคดีที่ผ่านมาได้ แบบคาบลูกคาบดอก
ตอนจบมาใหม่ๆ ก็รู้สึกเหมือนกันว่าเรามาผิดสายหรือเปล่า แต่เอาไปเอามาก็เป็นหมอมายี่สิบกว่าปีแล้ว
ตอนนี้รู้สึกภูมิใจกับอาชีพนี้มาก ที่สามารถที่จะช่วยเหลือคนอื่นให้พ้นทุกข์ได้ ไม่มากก็น้อย
หลังจากจบ intern ใช้ทุนครบ เราสามารถเลือกได้ว่าจะไปเส้นทางไหน จะทำงานเบาหรือหนักขึ้นอยู่กับเรา
เส้นทางที่เราเจอสิ่งแย่ๆในตอนเรียนที่ผ่านมา มันจะมีประโยชน์มาก เมื่อเราเจอวิกฤติที่ต้องตัดสินใจ ชี้เป็นชี้ตาย ชีวิตคนๆนึงที่เป็นคนไข้เราด้วยตัวคนเดียว
ตอนนั้นแหละที่ทำให้พี่รู้ตััวว่า ทำไมเราจึงต้องเรียนหนักขนาดนี้ จนย้อนมารู้สึกว่า ที่ผ่านมาเราน่าจะพยายามมากกว่านี้
ไม่รู้เหมือนกันว่า ถ้าน้องจบมาทำงาน จะรู้สึกเหมือนกันไหม
สุดยอดครับพี่😅
คุณเก่งมากนะคะ การพูดน่าสนใจ การอธิบายง่ายมากเป็น step ระบบการคิดคุณดีมาก เราเชื่อว่าคุณจะเติบโตไปได้ดีมาก ๆ ในทางที่คุณเลือก
วงการการศึกษาของหมอเราต้องการคนแบบน้องมากขึ้นจริงๆนะ
อธิบายและย่อยความรู้สึกcomplicated ในการเรียนหมอได้ดีมาก
Keyคือ พี่ฟังแล้ว พี่รู้สึกมีhope ในการฝันว่าวันหนึ่ง เราจะ Gain แบบ no pain ได้จริงๆ
ขอบคุณที่มาแชร์ความรู้สึกและประสบการณ์นะครับน้อง
อันนี้แค่สงสัยนะคะ เราจะสามารถ gain แบบ no pain ได้ยังไงหรอคะ เพราะ no rain no rainbow , no darkness no stars น่ะค่ะ มันแค่อาจจะ pain มากน้อยรึเปล่าคะ
@@Mayyourfeettakeyoufar pain กับ challenges มันไม่เหมือนกันครับ
pain มันคือ เวลาเราโดนกดดันบางอย่าง เพื่อให้เราบีบตัวเองไปข้างหน้า
แต่challenge คือ ความรู้สึก ที่เรา willing to do something uncomfortable to gain something ครับ
สำหรับผม อาจารย์ที่ผมอยากเป็น คือคนที่ใส่ความรู้สึก อยากจะ ก้าวไปข้างหน้าให้กับลูกศิษย์ครับ
ไม่ใช่ ไล่บีบ กดดัน ให้ลูกศิษย์ทนไม่ไหว แล้ววิ่งไปข้างหน้าครับ
ปลายทางเราอาจจะ gain something เหมือนกันครับ แต่ทางที่มันpain มันเหลือจะ บาดแผล , PTSD and bad memories ให้กับลูกศิษย์เราครับผม
ขอเสนอให้ extern ได้ตังค์อะ ฝึกงานก็คงรได้เงิน ไม่ใช่ให้ทำฟรี และอีกอย่างต่างประเทศมี pre screen officer ไม่ใช่คนไข้เข้ามาและได้เจอหมอเลย หมอควรได้เจอเมื่อจบขั้นตอน pre screen ว่าคุณควรได้พบแพทย์จริงๆ
คลิปนี้พูดจริงทุกอย่างเลย เครียดและกดดันมากจนอยากลาออกแทบจะทุกปีแต่ก็สู้มาจนจบเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ลำบากกับเราอีก รอดมาได้เพราะเพื่อนที่รู้สึกเหมือนกัน คอยดันหลังกันมาจนจบ และตรรกะช่างหัวมัน อาจารย์จะด่าจะว่าก็ช่างหัวมัน ไม่สนใจ ช่างแม่ง เพราะเราเอาตัวเองรอดก่อน ถ้าเก็บมาคิดทุกอย่างเป็นบ้าแน่นอน เรียนไม่ได้ จากใจคนทำงานเป็นหมอ สมัยนี้ไม่ใช่อาชีพที่รวยแล้วนะ อยากรวยไปทำอย่างอื่น รวยเร็วกว่า สบายกว่า เป็นหมอเครียด เหนื่อย ต้องอยู่เวรแบบได้นอนบ้างไม่ได้นอนบ้าง สุขภาพจิตเสียอีก ยิ่งเจอกับเพื่อนรวมงานหัวตวยยิ่งเครียด หลังอายุ40ถามว่าสบายมั้ยก็คงแล้วแต่คน หมอเฉพาะทางบางคนสี่สิบห้าสิบแล้วยังต้องอยู่เวรลุกขึ้นมาตีสองตีสามมาผ่าตัดด่วน บอกเลยว่าเหนื่อยมาก!
สุดยอดเลยครับพี่ที่เรียนจบมาได้ ขอบคุณที่มาแชร์ความเห็นนะครับ สู้ๆนะครับพี่🥺🙏🏻
มีประโยชน์มากจริงๆครับ คนกลางแบบผมตั้งคำถามกับเองมานานมาก ว่า"ถ้าเราอดทดมันจะมีความสุขจริงๆหลอ กับอีกคนที่ไม่ค่อยจะอดทนกับอะไรสักเท่าไหร่ เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ชอบก็จะออกจากตรงนั้นมาเลย และไปหาอะไรใหม่ๆทำไปเรื่อยๆ" คนประเภทไหนจะเจอสิ่งที่เรียกว่าความสุขได้จริงๆ😢
ที่เราต้องทนเป็นเพราะเรามีภาระ มีพ่อแม่ตัวเองแมวที่ต้องเลี้ยงดู สำหรับคนมีภาระอย่างเรา สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่าการต้องทนทำสิ่งที่ไม่ชอบคือ ความไม่รู้ว่าถ้าไม่ทนแล้วจะไปทำอะไรต่อได้ พอถึงจุดนึงที่ไม่อยากทนแต่ตระหนักว่าตัวเองไม่มีความสามารถอื่นๆที่จะใช้หากินได้ในโลกทุนนิยมใบนี้อีกแล้ว จะให้ทิ้งทุกอย่างเอาเวลาไปตามหาฝันแล้วแบมือขอพ่อแม่กินก็ไม่ได้อีก ดังนั้นเลยต้องทนต่อไป ...ระบบการศึกษาไทยทำร้ายฉัน 😢😢 ปล. ถึงวันนึงถ้าทุกคนจากเราไปหมดแล้วพ่อแม่แมว ก็อยากจะลองเดินทางไปสถานที่ต่างๆในโลกดู แบคแพค เวิคแทรเวล ปล2. แมวไม่มีวันจากเราไปหมดแน่นอน 🥲🥲
@@dyuoitserfcbnjt 😭😭
ที่หลายๆคนต้องอดทน เพราะเขาต้องรีบจบ รีบออกมาหางานทำ หาเงินช่วยที่บ้านครับ
ทุกๆอย่างที่คุณเล่า เราเข้าใจมันหมดทุกอย่างเลย เราเป็นอีกคนนึงที่เข้าคณะแพทย์เพราะกระแสสังคม ไม่เคยเรียนรู้ตัวเองว่าเราเป็นใคร เราชอบอะไร เราเก่งในเรื่องอะไร พอมาอยู่ในที่ๆโรงเรียนแพทย์มันกดดันตัวเรามากจริงๆ ทุกคนเก่งมากกว่าเรา เวลาไปราวน์ก็รู้สึกแย่กับความไม่รู้ กับความรู้น้อยกระจิ๊ดริ๊ด(ซึ่งเอาจริง มันก็แค่ความไม่รู้ในตอนนั้นเท่านั้นเอง) แต่เราถูไถให้ตัวเองจบปี 6 แต่ตอนนี้เรา gap year เป็นปีที่ 2 แล้ว(เพราะ สอบใบประกอบไม่ผ่านสักที5555 กว่าจะได้สอบทีก็หมดปีนึงละ) สุดท้ายแล้วสิ่งที่เราได้จาก gap yaer ตอนนี้คือ เราได้รู้จักตัวเราเองที่มันหายไปตั้งแต่ช่วงมัธยม ได้เข้าใจสิ่งที่เก็บกดมานาน ได้เข้าใจอารมณ์ ได้เข้าใจความชอบความสนใจตัวเองจริงๆ ถ้าถามว่าเสียใจไหมที่ไม่ได้ทำงานพร้อมเพื่อน เสียใจมากกกกเลยล่ะ รู้สึกแย่ รู้สึกแพ้ ในขณะที่เรานั่งอ่านหนังสือซ้ำๆเป็นปีๆ เพื่อนเรามีเงินเดือนเข้า มีชีวิตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว แต่ก็ดีใจที่เราได้ตัวตนของเรากลับมา😂 ได้กินข้าวบ้าน ได้เที่ยว ได้ฟิตเนสที่บ้าน ได้ฟิตหุ่นกลับไปตัวเท่าตอนปี 1 ได้ติ่ง ได้ดูหนังแบบสบายใจที่สุด ตื่นตอนที่อยากตื่น ไม่หลอนโทรศัพท์ ได้เรียนรู้เรื่องอื่นบ้างนอกจากตำราหมอๆ (ดูดวง, การเงิน, ภาษา) //ขอบคุณคุณมากนะที่มาแชร์ประสบการณ์ มันช่วยให้เรารู็สึกว่า ok ละ มันไม่ได้มีเราคนเดียวที่เป็น555555 รู้สึกมีพวก
แงงง พี่ ขอบคุณท่ีมาเม้นนะครับ ผมก็ได้รู้ด้วยว่าผมไม่ใช่คนเดียวที่เลือกดรอปตอนเกือบจบแบบนี้ กอดๆนะครับ เราจะผ่านมันไปด้วยกันครับ🥺🙏🏻
คงไม่ใช่อาชีพหมออย่างเดียวหรอกค่ะ จากคนที่มีประสบการณ์ทำงานมาจนจะเตรียม retire คิดว่า แต่ละช่วงเรียนคณะใดๆ และช่วงทำงานอาชีพใดๆ พอไปถึงจุดหนึ่งๆ ก้ออาจเจอภาวะ burn out หมดแรง เจอปัญหาใหญ่น้อยให้ฝ่าด้านกันไปทั้งสิ้น😅😅
ไม่เจอเรื่องท้าทายช่วงเรียน
ก้อเจอช่วงทำงาน ยาวๆ กันไป ขอส่งพลังใจให้ฮึบๆ ค่ะ 🎉🎉🎉🎉
หมอที่เข้าใจตน เข้าใจชีวิต , แค่คนไข้สัมผัสพลังบวกนี้ได้ เขาก็มีกำลังใจอยากจะหาย&เชื่อว่าจะหายแล้ว😊
เรียน แล้ว ไม่มี ความสุข น่าจะ บอก พ่อ แม่ คิดว่า น่าจะ เข้าใจ นะ
ลุง จบ อนามัย ยัง เครียด , เงินเดือน เริ่มต้น 1,535 มี เมีย เป็น แม่บ้าน มีลูก เรียน แล้ว ทำงาน มั่นคง
ขอโทษนะคะ น้องรักตัวเองมากนะ การที่เราไม่รู้ไม่ได้แปลว่าผิดหรือไม่ฉลาดนะ การเรียนทำให้เรารู้ คราวนี้ตัดมาที่ตัวเรา ถ้าน้องรักตัวเองมาก ๆ ไหวไหมถ้าจะเปลี่ยน ซึ่งน้องมาจะปลายทางแล้ว แต่รายการที่น้องเขียนมา อาจจะไม่ใช่ในระบบนี้นะคะ อย่างที่บอกระบบถูกสร้างมา ง่าย ๆ ถ้าไม่ใช่ก็กลายเป็นสิ่งแปลกปลอมถูกกำจัดออกไป อันนี้พูดกันตามตรง เพราะถ้ามองประโยชน์ส่วนรวมคือเราทำงานอยู่บนชีวิตเขา แต่ความคิดแบบนี้มีความกดดันเราสูง ฉะนั้น การค้นหาตัวเองในสิ่งที่ชอบ จะเป็นตัวเข็มทิศกำหนดชีวิตเรา ให้กำลังใจเสมอนะคะ ❤
เป็นหมอไม่ได้รวยเมื่อเทียบกับชม.ทำงาน อันนี้เห็นด้วยอย่างมากเลยครับ
ใครกำลังเลือกเรียน ถ้ายังไม่รู้จะเรียนอะไร ให้เรียนสิ่งที่เราถนัด มากกว่าจะเลือกเรียนตามความคาดหวังของครอบครัวหรือสังคมนะ เราโชคดีตรงที่คิดได้ตั้งแต่เทอมแรก เราเอ็นติดคณะที่เราไม่ถนัดเลย แต่เลือกเพราะมันเท่ห์ดี แต่ปรากฏว่าเรียนไม่รอด โดนอาจารย์ด่าต่อหน้าคนเป็นร้อย คืออายมาก ตอนนั้นขอแม่ออกแม่ไม่ยอมเพราะอายชาวบ้าน เราคิดจะตายทุกวัน ร้องไห้ทุกวัน แล้วตอนนั้นเรียนต่างจังหวัด คือดิ่งมาก แต่ต่อมา แม่ก็ยอมให้เราดรอปเหมือนได้ปลดล็อค เราเข้าเรียนใหม่ในสิ่งที่เราชอบและถนัด คือชีวิตดีมาก เราเอ็นจอยกับการเรียนมาก เราทำคะแนนได้ดี จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับสอง ที่ไม่ได้อันดับหนึ่งคือเราชิลไปหน่อยไม่ได้เรียนแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่สุดท้าย ตอนนี้เราก็จบมาทำงานสองปีกว่าก็ออกมานอนตีพุงอยู่บ้าน และค้นพบว่าเราไม่ได้อยากทำงานนอกบ้าน เราอยากเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูก อาจเป็นความคิดที่แปลก แต่นี่แหละคือเป้าหมายที่แท้จริงของเรา
สุดยอดค่ะ ทำตามความต้องการของตัวเอง โดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง คนแบบนี้คือที่สุด นับถือ
อาชีพหมอเป็นอาชีพที่เรายกย่องมากๆค่ะ เหมือนเทพบุตร นางฟ้าที่ช่วยรักษา ทุกครั้งที่เจออาจารย์หมอเก่งๆมีอายุ จะคิดตลอดว่าอะไรที่ทำให้ท่านทำงานบนความเหนื่อย ความกดดันมาได้ยาวนานขนาดนี้(ขนาดเราทำงานยังไม่40เรายังเริ่มหมดไฟเเล้ว) สุดท้ายก็คิดคำตอบเอาเองว่า..เพราะความรักในอาชีพเเหละ คนที่ทำมานานได้ขนาดนี้คือพวกตัวจริงเท่านั้น แต่..น้องก็ไม่ผิดเลยค่ะ อย่าทนมีชีวิตบนอะไรก็ตามที่ทำให้ไม่มีความสุข แล้วปจบ.อาชีพเปิดกว้างมากมาย ถ้าขยันยังไงก็หาเงินได้ค่ะ บางทีอาจจะมีความสุขและอิสระกว่าเดิมด้วย(ปจบ.พี่ออกจากงานเหมือนกันค่ะ😂) สุดท้ายละเล่าเรื่องราวเก่งมากค่ะ ทำคลิปดี และหาเเนวทางตัวเองให้เจอไวๆนะคะ ☺️
พึ่งลาออกมาเพราะรู้สึกตัวเองยังไม่พร้อม ปีนี้มีความอยากสอบหมอนิดนึงเป็นคลิปที่ดีมากค่ะ จะได้รีเช็คกับตัวเองว่าอยากเรียนจริงมั้ย เป็นกำลังใจให้นะคะ พักผ่อนไหวแล้วค่อยไปเรียนต่อ สู้ๆนะคะ❤
ชื่นชมน้องมากๆเลยที่กล้าตัดสินใจทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป
จริงๆการเรียนหมอมันเป็นอะไรที่ stress มากๆ แล้วก็ไม่แปลกเลยที่นศพ.จะเป็นซึมเศร้าเยอะมากๆ (พี่เองก็เป็นหนึ่งในนั้น 5555) และมันก็เป็นลูปแห่งความเครียดไปเรื่อยๆในเวอร์ชั่น resident และสตาฟ
ดีใจกับน้องมากๆเลยที่ได้ค้นพบทางของตัวเองและได้ทำในสิ่งที่ชอบ
รอติดตามค่า 😊
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนี้เรียนพยาบาลที่เมกา เครียดเหมือนกัน เวลาสอบ กดดันมาก มีแต่คนเก่งๆ ยิ่งทำให้เราต้องอ่านหนังสือหนักมาก ไม่ว่าเรียนที่ไหน มันโหดเสมอ ด้วยวิชา และเกรดเฉลี่ยมีความสำคัญ เข้าใจที่เมืองไทยอาจารย์ชอบกดดันนักเรียนมากขนาดนั้น เมกาถ้าตอบไม่ได้ เค้าจะอธิบายมากขึ้น และแนะนำเรามากขึ้น ไม่ใช่กดดันนักเรียนขนาดนี้ แสดงให้เห็นว่าอาจารย์เองไหมที่สอนไม่ดีพอ ความไม่รู้ไม่ใช่เรื่องผิด ผิดคือคนที่ให้ความรู้ไม่ครอบคลุม
วิธีคิด วิธีพูด น่าสนใจมากคับ มีประโยชน์มาก และที่พี่ขอชื่นชมแรงๆและน้องสามารถเป็นแบบอย่างให้กับใครก็ตามได้เลย(ไม่ต้องเฉพาะนิสิต นักศึกษาแพทย์) คือการที่ เรารู้ตลอดว่าเราต้องการอะไร เราคิดอะไร เรารู้สึกอะไร และเรายอมรับด้านที่เราไม่เจ๋ง ไม่ใช่คนที่อยากเป็น ด้านที่อ่อนแอ หรือมืดมิด ของตัวเองได้ เพราะมันจะเป็นจุดเริ่มต้นของทางออกเสมอ พี่ขอเป็นอีกกำลังใจให้นะฮะ ขอให้สำเร็จและมีความสุขกับทางที่เราเลือก และต้องการ ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม เราเกิดมาเพื่อใช้ชีวิตของเรา :)) ครับ
เราเคยเจอนนตั้งแต่รับน้อง ตอนนั้นดีใจมากที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนๆกัน…พอภาพตัดมาในชีวิตมหาลัย ชีวิตที่เราเจอ เชื่อว่าความรู้สึกของเรา คงเจอความรู้สึกแข่งขันกันสูงมากพอๆกัน เหมือนต้องวิ่งตามเป้าหมายตามที่คนอื่นบอกว่าดี ว่าควรเป็น อยู่ตลอดเวลา แอบดีใจที่แกดื้อ อนุญาติให้ตัวเองมีความสุข แล้วทำตามสิ่งที่แกต้องการนะ เป็นกำลังใจให้เพื่อนสู้ๆกับทางที่เลือกเดินนะ ….Contentแกเพิ่งเด้งมา555 ดังกว่านี้ชั้นคงไม่กล้าทักแล้ว…แต่ก็ไม่แน่เพราะชั้นก็อยากดื้อแบบแกเหมือนกัน🤣✌🏻
ช่วงโควิด พี่ทำงานแบบ กลัวเสียง ทรศ กลัวเสียง call line หรือแจ้งเตือน
ไม่อยากไปทำงาน นอนไม่หลับเพราะมีความกดดันจากผู้ใหญ่ทุกฝ่าย จนต้องออนยา และบอกเพื่อนร่วมงานว่ากำลังเป็นอะไร
ตอนนี้ ดีขึ้นมาก เพื่อนร่วมงานดีมีส่วนมากๆ😂 การยอมรับว่าตัวเองกำลังไม่สบาย และขอความช่วยเหลือจากคนอื่นไม่ใช่เรื่องน่าอาย บางทีกลับมาอีกครั้งปัญหาที่เราผ่านมาอาจจะเป็นแค่เศษผงไปเลย ชีวิตเรามีมากกว่านั้น มากกว่าแค่ทำงาน ตอนเรียนอาจจะเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนทำงาน เราเลือกได้เยอะขึ้น เป็นกำลังใจให้คุณหมอ เชื่อว่าอนาคต จะมีหมอที่ดีเพิ่มอีก 1 คนและขอให้มีความสุขนะคะ 🎉
เหมือนกันเลยค่ะเวลาอยู่เฉยๆ แม้กระทั่งเวลานอนยังรู้สึกผิดเลย ในหัวคิดตลอดว่าเห้ยยังอ่านไม่จบเลยจะนอได้ไง จะเดินเล่น จะหาอะไรอร่อยกินได้ไง จนร่างกายช่วงนั้นแย่มาก จิตใจก็ด้วยค่ะ
อุ้ย ทำไมนี่คิดตรงข้ามเลย ก็ง่วงแล้ว อ่านไปก็ไม่เข้าหัว นอนดีกว่า หิวก็ต้องหาไรกินก่อน ท้องไม่อิ่มจะไปมีแรงทำอะไรได้ 😅😅
@@dyuoitserfcbnjt คุณเก่งมากๆเลยค่ะ^^
เข้าใจพี่เลย หนูเองก็เหมือนกัน เเต่หนูเป็นพยาบาล ในรพ.กดดันมากค่ะ ตอนนี้ลาออก ออกมาละหัวโล่งเลย T-T สุขภาพจิตดีขึ้นมากกกก มีความสุขกับชีวิตมากๆ❤
เราก็เป็นคนหนึ่งที่ดรอปเรียนสัตวแพทย์ตอนปี 3 เทอม 2 หรือ กำลังขึ้นปี 4 เราตัดสินใจ Gap Year ไป 1 ปีเลย แบบออกมาใช้ชีวิต ทำงานในกทมแบบเรียกว่าใช้ชีวิตแบบสุด จนสุดท้ายก็ไม่ได้กลับไปเรียนหมอต่อ แต่ตัดสินใจซิ่วไปสายสังคมแทน จนเรียนจบมาถึงปัจจุบัน ซึ่งเราเห็นด้วยมากๆ เพราะตอนเราเรียนปี 2-3 คือโคตรกดดันและเครียดมากๆ แทบไม่ได้ใช้ชีวิตเลยอะ และเห็นด้วยมากๆ ที่คนเราควรมี Gap Year เพราะการกลับไปเรียนอีกครั้งมันจะทำให้เรามีพลัง มีแรงบันดาลใจในการเรียนมากขึ้นกว่าเดิม
เข้าใจทุกโมเม้นเลย โดยเฉพาะโมเม้นที่ระบบทำให้เรารู้สึกด้อยค่าตัวเองไปมากๆ แต่น้องมีmind setที่ดี และเป็นคนที่มีpotential มากๆ อนาคตไกลแน่นอน เป็นกำลังใจให้ครับ😊
ชีวิตเป็นของเราจริงๆ เมื่อเรารู้จักและเข้าใจตนเอง จนถึงขนาดยอมรับข้อบกพร่องของตน (แล้วจะแก้ไขหรืออะไรก็ว่าไป), ก่อนหน้านั้นเป็นการเรียนรู้😅 เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้🙂แต่ละคนมี own way , Just the way u r🎼🎶
ลูกพูดได้ดีมากเลยคะ ดรอปไว้ก็ดีแล้ว จากที่ฟังมันเหมาะสมกับเวลาและเหตุการณ์แล้ว เวลาที่ดรอปไปสุขภาพจิตจะได้ดีขึ้น ป้าเห็นด้วยที่ดรอป
เห็นด้วยค่ะว่าการไม่รู้ ไม่ควรเป็นเรื่องที่ผิดเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ สัตวแพทย์ก็มีค่ะ ค่อยๆใช้ชีวิตแต่ละก้าวอย่างมีสตินะคะ ❤
ชอบตอนท้ายๆ ที่ทำ rating แล้วคุยกับแบบฉันกับแก 😂 ขอบคุณมากที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ อีกอย่างหนึ่งคืออยากบอกว่า เราก็อยู่กับซึมเศร้ามาหลายปี เข้าใจและรู้สึกกับทุกคำพูดในช่วงที่คุณอยู่ในหลุมดำเลยค่ะ แต่เรามั่นใจว่ามันจะดีขึ้นนะคะ เพราะการที่คุณตัดสินใจดรอปเรียนเพื่อเซฟตัวเองมันคือสัญญาณบวกค่ะ you deserve to be happy ♡ ดีใจกับคุณมากๆๆๆ จากใจจริง🎉
Externปี6 คือปีที่ชอบมากที่สุด หลังจากจบมาแล้วน้องจะรู้ว่ามันหนักกว่าปี6มากๆ ถ้าคิดว่าทนไม่ได้ ไม่ชอบจริงๆ ชีวิตที่เป็นอย่างงี้ไปเรื่อยๆ
เราเป็น นศ. เภสัช ค่ะ ปีที่แล้วอยู่ปี 6 มีความรู้สึกเหมือนกันค่ะ แล้วก็เรียนได้ประมาณมีนถึง SD-1 เหมือนกัน ปีที่แล้วเกือบลาออก แต่พอได้หยุดพักตัวเอง ไปเที่ยว ตปท. ทบทวนตัวเอง แล้วกลับมา รอบนี้สดชื่นและดีขึ้นมากๆค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนปีที่ 7 หวังว่าจะจบภายในเทอม 2 นะ ขอให้เจ้าของช่องเปลี่ยนมุมมองได้เร็ววัน แล้วมีความสุขกับสิ่งที่เรียนนะคะ จะได้อยู่กับมันได้แบบไม่ toxic
เราเคยเป็น นศ เภสัช ปี6 ดรอปเรียนตอนเหลืออีกแค่7เดือน เพราะเป็นดีเพลสค่ะ กดดันมากชีวิตฝึกงาน 😂แต่แค่ผลัดนึงนะ ผ่านมาได้แล้ว ชีวิตดีกว่าเดิมเยอะเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ พี่เภสัชค่ะ...
ฟังจบ รู้เลยว่าน้องเป็นหมอจริงๆ
วิธีพูด การจั่วหัวเกริ่นนำ รายละเอียดชัดเจน
เราเคยมีแฟนเป็นหมอตั้งแต่สอบเข้าเรียน
เและช่วงเรียนบอกเลยหนักมาก
เราต้องให้เวลาเค้าและต้องเข้าใจเค้ามากๆ
สุดท้ายเธอต้องสู้ บาลานชีวิตให้มีความสุข
ส่งกำลังใจให้ 100%
เป็นอาชีพที่เสียสละมากๆ โดยเฉพาะบ้านเรา พยายามดูแลความเครียดตัวเองดีๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณกับการถ่ายทอดความรู้สึกออกมา ในฐานะที่เป็นผู้ปกครองลูกเรียนหมอปี 4 อยู่ตอนนี้ สิ่งที่ทำได้คือโทรคุยบ่อยๆแทบทุกวัน ทั้งพ่อทั้งแม่ถามคำถามที่ขึ้น ward แบบผ่านๆ รู้ว่าเหนื่อยโดน อ ซอยเยอะแค่ไหนแล้วแต่ ward ที่ผ่านมา จิตเวช ชิวหน่อย รังสี มีบ้าง med วุ่นวาย อะไรประมาณนี้
พ่อแม่ก็จะเปลี่ยนเรื่อง วันนี้กินไรบ้าง หมูกะทะเบื่อยัง เพื่อนในสายโร ชวนกินไรมั้ย รายงานปั่นไม่เสร็จก็ทำต่อนะ หาห้องแอร์ใน รพ ปั่นรายงานนะ กลับห้องเปิดแอร์มันเปลืองลูก เกรงใจ เพื่อน นสพ ร่วมห้องด้วยบางทีเค้าอยากนอนกรน หลังออกเวรแล้ว หาเรื่องขำๆแหย่ให้หัวเราะ ถามเรื่องมีสนใจใครเป็นพิเศษมั้ย เพื่อนคนนี้สวยนะ น่ารักดี อะไรแบบนี้แหละ ให้ลืมเรื่องเครียดๆได้บ้าง
ประสบการณ์คุณหมอในอนาคตเป็นประโยชน์มาก เป็นเรื่องที่คนที่อยากเป็นหมอ ต้องผ่านทุกคน หวังว่าการถอยมาก้าวหนึ่ง จะเป็นการรอเวลาเพื่อก้าวกระโดดในชีวิตการมีอาชีพหมอต่อไป เป็นกำลังใจให้ครับ...
หมอเหนื่อยมาก มันมีเกียรติ แต่มันแลกด้วยอะไรหลายอย่างมาก ความรับผิดชอบโหดมาก ยิ่งหมอเด็กๆ สาหัสหมด ต้องเป็นอาจารย์หมอพอมีลมหายใจมาได้หน่อย คนที่ตัดสินใจพักใจจากวิชาชีพนี้ คุณคิดถูกแล้ว
เราก็ดรอปตอนปี6แต่ดรอปบางวอร์ดอะนะ รู้สึกว่าช่วงที่ดรอปมีความสุขมาก ได้ทำอะไรเยอะแยะเลย ตอนนี้กลับมาวนวอร์ดที่เหลือก็โอเคนะ คิดว่าถ้าทนวันต่อตอนนั้นอาจจะลาออกไปเลยก็ได้
เป็นกำลังใจให้น้องนะ เราก็จบมาแล้ว ตอนนั้นทุลักทุเล มาก เป็นซึมเศร้าเหมือนกัน แต่โชคดีที่ได้เจอเพื่อนที่ดี กำลังใจของครอบครัวที่ดี ทำให้ผ่านมาได้ ต้องขอบคุณทุกๆคนจริงๆ เป็นวงการที่คนในอยากออก แต่คนนอกอยากเข้า คนนอกไม่เคยรู้ว่าการทำงานเราเป็นยังไง
พี่ขอแวะมาให้กำลังใจน้องนะคะ พี่เป็นหมอเฉพาะทางอายุรกรรมคนเดียวของรพ.ค่ะ ขออนุญาตแนะนำในความเห็นส่วนตัวของพี่นะคะ พี่คิดว่าถ้าน้องกลับไปเรียนจนจบจะดีมากเลยค่ะ พี่เชื่อว่าน้องเป็นคนเก่งและมีศักยภาพในตัวเองนะ พอเรียนจบแล้ว มันจะเป็นอีกฟีลที่ต่างจากตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ค่ะ ในมุมมองพี่นะ มันจะรู้สึกภูมิใจ และมีความสุขมากขึ้นกว่าตอนเรียนค่ะ เพราะเราได้เป็นหมอเจ้าของไข้จริงๆ รับผิดชอบเคสเอง ได้ดูแลรักษาคนไข้จนเขาดีขึ้นหรือหายดีด้วยฝีมือของเราค่ะ พี่อยากให้น้องได้มีโอกาสลองสัมผัสประสบการณ์ส่วนนี้นะ มันดีมากจริงๆ แต่ถ้าลองดูแล้วมันไม่เวิร์คกับอาชีพนี้ ไม่ใช่เราจริงๆ ถึงตอนนั้นก็สามารถเปลี่ยนสายงานไปทำอย่างอื่นได้ค่ะ
ปล.ในทุกสังคม รวมถึงสังคมแพทย์ก็มีด้านดาร์ค และมี toxic person อยู่ทุกที่จริงๆค่ะ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้รู้จักหรือวนด้วยกันนะคะ ไม่งั้นพี่จะช่วยสอนให้ พี่ชอบสอนน้องๆค่ะ ทุกวันนี้ก็หาเวลาทำชีท สอนน้องๆintern ที่รพ. พี่คิดเสมอว่าการที่น้องๆไม่รู้นั้น ไม่ผิดเลย แต่เป็นหน้าที่ของ staff หรือหมอรุ่นพี่ที่ต้องคอยช่วยสอนเติมเต็มในสิ่งที่น้องๆไม่รู้ ช่วยsupport และให้คำแนะนำค่ะ และพี่ไม่นิยม no pain, no gain นะคะ พี่เป็นสาย no pain but gain more ค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ ขอให้ได้ลองไปใช้ชีวิตคุณหมอเต็มตัว แล้วจะรู้ว่ามีคนไข้น่ารักๆน่าสงสาร รอรับการช่วยเหลือจากคุณหมออยู่นะ ส่วนคนไข้หรือญาติที่ toxic ก็มีบ้างค่ะ แต่ไม่เยอะ ก็เมตตาให้พวกเขาค่ะ ❤
ฟังแล้วเหมือนเห็นภาพตัวเอง (แม้จะไม่ได้จบ SI ) crisis จะเป็นช่วงปีคู่ คือ 2,4,6 จำได้เลยว่าตอนปีสองเดินกลับบ้านด้วยความรู้สึกว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ แล้วก็เห็นเหมือนกันด้วยว่าโรงเรียนแพทย์เป็นที่ที่ทำให้คนหลายคนรู้สึก low self esteem
อยากให้มุมมองเพิ่มนิดหน่อย ว่าชีวิตหลังเรียนจบ 6 ปีจริงๆมีทางเลือกทางเลือกเยอะมาก ที่เขียนว่าอยากมี work life balance จริงๆมีได้หมดเลย แม้แต่ใช้ทุนในระบบสธ (ขอยกเว้นตอน intern 1 ไว้หน่อยว่าวนเหมือน extern แต่เหนื่อยชนิดสลบไปเลย) แต่ intern 2-3 ชีวิตดีมาก ได้ออกกำลังกาย ได้ดริปกาแฟเช้า จิบชายามบ่าย ได้หยุดเสาร์อาทิตย์วันหยุดราชการในวีคที่ไม่อยู่เวร ได้เที่ยวทั่วไทยไปทั่วโลกแน่นอน
นอกจากใช้ทุนในระบบ สธ จริงๆแล้วเส้นทางมีให้เลือกเยอะมาก เช่น ใช้ทุนรพสังกัดกรมการแพทย์ เป็นเส้นทางหมอ epidemio (หมอระบาด) หรือสมัครเป็น reserch fellow skin, eye ตั้งแต่ปี 2-3 เพื่อปูทางเป็น resident skin หรือ eye ต่อ, ลาออกมา fix ใช้ทุนกทม ตามโรงพยาบาลสังกัดกทม, เรียน occ med ประจำโรงงาน เห็นเพื่อนเรียนชิวมากๆ , ใช้ทุน preclinic อันนี้ทำงานสอนเป็นหลัก หน้าที่หลักคือทำ slide กับสอนเด็ก งานเสมียนหน่อยๆ และไปอยู่เวรตรวจopd ของรพกรุบกริบ, หรือจะลาออกมาอยู่เอกชนเป็น full time GP ตรวจแต่ opd ก็ได้ หรือเบื่อประเทศไทย สอบ usmle ไปต่อตปท
มีพี่ที่ทำงานสมัยรพช เป็นหมอไปด้วยเป็นเจ้าของธุรกิจ 10 อย่างได้ ทำร้านอาหาร+คลินิกaesthetic
ชีวิตหลัง 6 ปียังมีทางเลือกที่สามารถเป็นหมอและมี work life balance ที่ดีได้ ด้วยการเลือกสาขาที่ชอบและเหมาะกับ lifestyle ตัวเอง
สาขาที่ไม่ emergency และไม่ต้องอยู่เวรเฝ้ารพ เป็นแค่ on call น่าจะตอบโจทย์ หรือจะไม่เรียนต่อก็ได้ ตอนนี้ GP ก็ยังเป็นที่ต้องการของระบบอยู่
ขอบคุณมากๆ ที่ออกมาแชร์ครับ เราฟังเรื่องพวกนี้มาเยอะ เจอกับตัวเองเหมือนกัน น่าแปลกเหมือนกันนะที่มันแทบจะเหมือนกันหมดเลย (ไม่คล้ายนะ แต่เหมือนเลย) เพิ่มเติมนะ อาจารย์บางคนรู้เรื่องพวกนี้ และมักจะมีคำตอบกลับมาเสมอว่า สมัยพี่หนักกว่านี้อีก สุดท้ายคือปิดประตูการแก้ไขปัญหานี้ไปเลย หวังให้เรื่องพวกนี้หมดไปไวๆครับ ขอบคุณที่ออกมาแชร์อีกรอบครับ หวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นในอนาคตนะ แม้จะทีละเล็กน้อยก็ได้ อย่างน้อยก็ขอให้คนรุ่นหลังๆไม่เจอเหมือนกับเราๆนะ
ขอชื่นชมในความกล้าที่ดรอปเพื่อตามหาตัวเองระหว่างทางค่ะ นี่เราเป็นคนนึง ที่เรียนจบแพทย์มาค่ะ ตลอดการเรียนไม่ชอบอยู่แล้ว+เรียนไม่เก่ง ใจคืออยากดรอปบ่อยมากๆ ฝืนจนจบออกมาได้ (พาร์ทที่ยังไม่สำเร็จคือเรื่องสอบใบประกอบ) หลังเรียนจบฝึกจบ เหมือนทุกอย่างมันรีเซ็ตเป็น0 หมดไฟ หมดpassion ไม่อยากแตะอะไรเลย จนตอนนี้ผ่านไป1ปีแล้ว ชีวิตยังเคว้งไปเคว้งมาอยู่เลยค่ะ เพราะยังหาทางออกตัวเองยังไม่เจอ หวังว่าเราจะหาตัวเองเจอได้เร็วๆนี้ค่ะ 😞 แต่ก็ต้องยอมรับในเรื่องรายได้ที่มันดีจริงค่ะ
เข้าใจสิ่งที่น้องคิดทุกอย่างเลยอะ สถานการณ์เหมือนๆกัน ยิ่งตอนอยู่ปี6 แบบทำงานอยู่เวรให้มันผ่านๆไป ไม่มีเวลาและอารมณ์อ่านหนังสือเลย เพราะเหนื่อยมาก รู้สึกว่าตอน extern โง่กว่าปี4อีก คะแนนตกลงเพราะburn out มากๆๆๆๆ ...พี่แนะนำให้น้องอดทนอีกนิด เรียนให้มันจบๆไปอีกนิดเดียว พอจบแล้วเราสามารถไปต่อยอดหรือไปทำอย่างอื่นที่ไม่เกี่ยวกับแพทย์ แต่อย่างน้อยเราได้ขึ้นชื่อว่าหมอจริง...มันจะต่างกันนะ คนที่จบกับคนที่เกือบจบ...เพื่ออนาคตเรา อดทนอีกหน่อย สู้!
ขอบคุณน้องนนท์มากๆ ครับที่แชร์ความรู้สึกจริงๆ แบบจริงใจ ผมเคยมีความรู้สึกนี้ตอนเรียนต่อโท และ ผมเขียนออกมาแบบน้องนนท์เลย สุดท้ายต้องเลือกสายงานที่เราชอบ มันและความสุขกับมัน สุดท้ายผมก็ไปในสายงานที่ชอบ จนปัจจุบัน มีความสุขมากอยู่กับพ่อแม่บ้านนอกครับผม ปัจจุบัน 33 ปีแล้วผม สู้ๆ ครับน้องนนท์ น้องสุดยอดแล้วครับที่กล้าออกมาพูดได้ตรงใจทุกคนครับ ที่เขาอยากพูดมากๆ แต่พูดไม่ได้
กอดๆๆ ค่ะน้องหมอ… เหตุเริ่มต้นคือการมีรายละเอียดเชิงลึกเกินไป จนล้นออกมาบิ้วความรู้สึกตลอดๆ บวกกับความไม่มั่นคงทางจิตใจ ที่พร้ิอมจะถูกกระแทกจากการกระทำของคนอื่นตลอดๆ มันเลยทำให้หลักในใจเซ
เซจนมากดดันตัวเองว่า “ แค่มีน” “ กระจอก” คำเหล่านี้ทำให้น้องเสียความนับถือในใจตัวเองลงตลอดๆๆๆ น้องหมอเคยเก่ง พอมาเจอคนเก่ง คนแน่นกว่า ยิ่งห่อเหี่ยวตัวเอง เพราะดันดูถูกตัวเองซะเอง
น้องหมอขาด การสร้าง self esteem ด้วยตัวเองอัตโนมัติ แต่น้องหมอเก่งในการดูถูกตัวเองอัตโนมัติ
สร้าง Mind set ใหม่ขึ้นมา อย่าอนุญาตให้ใครมาทำลาย self esteem ของตัวเอง
คนดูถูกคน คนเบ่งกล้ามใส่คน คนเอาเปรียบคน คน Toxic มีอยู่ทุกอณูของสังคม
เราต้ิงมีเกราะป้องกันให้จิตของเรา
เข้ามาแล้วก็เรียนให้จบ มันจะเป็นหลักยึดในใจว่าเราทำอะไรก็สำเร็จ จบแล้วจะไปทำอย่างอื่นก็จะมั่นใจ
ท้ายสุดคือ น้องหมอต้องเปลี่ยน Mind set กับตัวเอง หันมาชื่นชมกับตัวเองมากๆๆ ภูมิใจในตัวเองอันดับแรก อย่าดูถูกตัวเอง และอย่าอนุญาตให้คนอื่นมาดูถูกความสามารถของเรา
แล้วจะเป็นจุดเริ่มต้นดีๆ ของชีวิต
ขอบคุณมากๆครับพี่ เห็นด้วยกับเรื่องการปรับmind set มากๆ ต่อไปนี้จะชมตัวเองเยอะๆแล้วครับ🙏🏻🥰
เรื่อง self esteem ตอนนั้นก็คงแย่จริงๆเลยครับ ตอนตอนนี้ผมดีขึ้นมาแล้วหลังจากดรอปออกมา จนเกิดเป็นยูทูปช่องนี้ออกมาครับ เมื่อก่อนช่วงพีคๆผมมืดมนสุดๆเลย😂
พี่เองก็สู้ๆนะครับผม ขอบคุณที่มาเมนท์ครับ
ถูกต้องมาก ❤❤❤❤
สุดยอดครับ ต้องทั้งเรียนเก่ง จัดการความรู้สึกตัวเองเก่งด้วย หนทางไม่ได้ง่ายเลยครับ ผมคนหนึ่งที่เรียนตามครอบครัวแนะนำครับ ตอนนี้ทำงานได้สิบกว่าปีแล้ว งานไหนที่คิดว่าชอบจริงๆทำไปก็เบื่อเหมือนกันครับ ความฝันผมในแต่ละช่วงอายุกันนั้นแตกต่างกันไปตลอดครับ ขอให้น้องหมอมีความสุขในสิ่งที่ทำอยู่ครับ
เป็นกำลังใจให้ค่า พี่เองก้เป็น นักศึกษาแพทย์จบจากต่างประเทศแล้วช่วงที่กลับมาเป็นextern ที่ไทยแล้วไม่จอยในช่วงที่ขึ้นวอร์ดๆหนึ่ง จนเป็นซึมเศร้าแล้วดรอปเรียนไปช่วงนึง โดนแอดวอร์ดไป3ครั้ง ทนๆไปจนจบ ตอนนี้ก็อยู่ระหว่างgap year อ่านหนังสือสอบใบประกอบอยู่ค่า ในขณะเดียวกันก้กำลังศึกษาศาสตร์อื่นตามpassionเพื่อเป็นอาชีพรองด้วย ยังไงก้ยังเชียร์ให้กลับไปวนเอ็กเทินต่อให้จบน้า
⭐️⭐️⭐️ขอสอบถามหน่อยน่ะครับ ถ้าไปทางสายสุขภาพแล้วเนี้ย อาชีพรองที่เหมาะสมกับเราจริงๆที่จะไม่กินพลังงานและเวลาจากงานหลักมากเกินไปคืออาชีพแนวไหนครับ (ถามเพื่อนำมาประกอบการตัดสินใจครับ ผมอยู่ม.6แล้ว)⭐️⭐️⭐️
@@user-MMe จริงๆแล้วแต่ตัวคุณเลยค่ะว่าชอบและmanage เวลา ให้เหมาะกับตัวเองได้ดีแค่ไหน ลองถามตัวเองดูค่ะว่าชอบอะไร เพราะเราก้ไม่รู้จักคุณ เราให้คำตอบแทนตัวคุณไม่ได้หรอกค่ะ
@@user-MMe เอางี้นะคะน้อง ตอนนี้หนูอยู่ ม.6 โฟกัสกับสิ่งที่ต้องทำตอนนี้ก่อนนะลูก ตัดสินใจให้ได้ว่าอยากเรียนคณะอะไรให้ได้ก่อน อย่าเพิ่งมองว่าจะทำอาชีพเสริมอะไร พอหนูจบปริญญาตรี ทำงาน แล้วค่อยมองหาอาชีพเสริมนะ ตอนนี้สอบเข้ามหาลัยให้ได้ก่อนค่ะ
@@ningmd80fr ขอบคุณสำหรับคำตอบมากครับ ผมจะสอบให้ติดครับ⭐️⭐️⭐️
ดีใจที่น้องๆมีทางเลือกมากขึ่น ชีวิตเป็นของเรา และทุกคนมีจังหวะชีวิตเป็นของตัวเอง
ไม่ต้องพยายามไปตามใคร ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองชอบครับ ไม่ต้องกังวลอนาคตมาก life will find a way.
ตอนแรกฟังจบเข้าใจผิดประเด็น แต่พอไปดูที่ช่องคิดว่าเก็ทละ คือที่จริงมี career path อื่นในใจอยู่แล้ว โดยสรุปน่าจะติดว่าชีวิตexternรร.แพทย์มันอึดอัดหนักหนาจนเกินจำเป็นสำหรับอนาคตที่เลือก แล้วก็คำว่า social status ในที่นี้คือวุฒิ md. ที่จะไปใช้ประกอบการทำงานสินะ เอาเป็นว่าน้องเก่งมาก เป็นคนพูดเก่งนะ กล้าคิดกล้าทำด้วย มาสายทำธุรกิจน่าจะรุ่ง ถ้ากลับมาเรียนจบสอบผ่านแล้วไปอบรมเรียนเสริมคอร์สเอา ชีวิตหลังจากนั้นไปถึงเป้าหมายได้สบายเลย 👍🏻👍🏻
ตอนนี้กำลังขึ้นปี 4 อยู่คะ ทุกคนรอบตัวดูเอนจอยกับอร์ดมาก ส่วนเราเหนื่อยมากๆ แล้วปี4 มันต้องไปเช้ามากๆ ชีวิตวนลูป วอร์ดเรียนรายงานวนไป หนูคิดเหมือนพี่เลยค่ะว่ามันเหนื่อยมากกกกก บางเรื่องไม่ได้อยากรู้เราอยู่ตรงนี้เพราะกันคนด่าจริงๆ หันไปดูเพิ่อนคนอื่นที่เอนจอยแล้วก็มองตัวเอง self doubt ทุกวัน พอเราทำตัวว่างก็รู้สึกผิด 😭
เรามองหมอว่าเขาคือคนเก่ง ช่วยต่อชีวิตคนมากมาย ได้บุญที่มีค่ามากนับค่าไม่ได้ คุณหมอและทีมเจ้าหน้าที่คือผู้เสียสละ แต่ขอให้มีการจัดระบบที่ดีได้มีเวลาพักผ่อนทานข้าวนอนหลับกันบ้าง หมอก็น่าจะเพียงพอมากขึ้น และเพิ่มความรู้ให้ปชช มากขึ้นลดป่วย ส่งกำลังใจให้หมอเจ้าหน้าที่ทุกคน คนป่วยที่หนักเขายังคงรอหมออยู่❤❤❤😢
12:58 ส่วนตัว เราไม่ชอบอาจารย์แบบนี้ที่สุดเลยครับ😠 ที่อาจารย์ต้องเสียเวลามาสอนนักศึกษา เพราะเงินเดือนของอาจารย์ส่วนหนึ่งก็มาจากนักศึกษาไงครับ นักศึกษาเสียค่าเทอมเพื่อให้อาจารย์มาสอนและทำให้นักศึกษาเก่งขึ้น แล้วอาจารย์มีสิทธิ์อะไรมาบ่นและด่านักศึกษาให้เสียความรู้สึก ถ้าไม่อยากเสียเวลามาสอนก็ไม่ต้องมาเป็นอาจารย์ครับ เพราะนักศึกษาทั้งเสียเวลา ความรู้สึก และเปลืองเงินด้วย จากการที่ต้องมาเรียนกับอาจารย์แบบนี้
จริงๆ สิ่งแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นเลยครับ ผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังเจอครูหรืออาจารย์แบบนี้นะครับ
❤
ขอชื่นชมว่าเราเป็นคนเก่งมากนะ การแบ่งพูดเนื้อความการเรียง มันดูเป็นระบบมาก รู้เรื่องกว่าพี่หมอหลายๆคนอีก5555
อยากแชร์มุมมองดังนี้
1 สถาบันที่เราเรียนอยู่ ถ้ามีโอกาสได้คุยกับพี่ๆเพื่อนๆ สถาบันอื่นบ้าง จะรู้ว่าสภาพสังคมมันเครียดกว่าที่อื่นจริงด้วยวัฒนธรรมองค์กร ในขณะที่บางสถาบันเริ่มรณรงค์ไม่pain ก็gainได้ เกือบๆจะโอ๋มากไปนิดหน่อยด้วยซ้ำ5555 เพราะงั้นไม่ต้องเอาแต่โทษตัวเองนะ พี่ว่าเราเก่งมากคนนึง
2 เป็นextern ก็ยังไม่ใช่ตัวจริง แต่บางรพ extern นี่แทบจะเป็นแรงงานขับเคลื่อนรพนะ มันเป็นช่วงที่ได้ฝึกซ้อม โดยที่ไม่มีใครฟ้องถอนใบเราได้ เพราะเรายังไม่มี😂
3 อยากให้ทำใจเบิร์ดๆ ทำหูทวนลม ละกลับไปเอาวุฒินะ คืออย่างที่เราวิเคราะห์ข้อดีด้านความมั่นคงนั่นแหละ มีวุฒิไว้ขี้หมูขี้หมา โควิดมา เศรษฐกิจแย่ ก็ไปรับจ้อบตรวจ opd กลางวัน ไข้หวัด หมากัด ปวดหลัง ปวดตัว มันก็ได้หลายตังค์อยู่ พี่มองว่าคุ้มค่า จะไม่เรียนเฉพาะทางต่อแล้วก็ได้ แต่เชียร์มากๆให้ได้วุฒิแพทย์มาก่อนนะ
4 ขอชมอีกทีว่าเก่งมากเลย ที่สามารถจัดการกับโรคซึมเศร้าได้ขนาดนี้ ไม่ง่ายเลย ถ้าเราได้กลับไปเป็นหมอจริงๆ จะเป็นหมอที่ใจดีกับทุกๆคนมากๆแน่ เป็นกำลังใจให้จ้า
(ปล 5 ทำคลิปสู่สาธารณะ มันจะมีความคิดเห็นหลากหลาย จากสังคมที่หลากหลาย ด่ากลับไปบ้างก็ได้ บางคนมันหน้าหนา หยอกๆ สุภาพเป็นตัวของตัวเองก็ดีแล้วล่ะ 👍👍)
ขอบคุณมากๆครับพี่
ช่วงเป็นก่อน Dx MDD คือผมงงตัวเองจริงพี่แบบ หรือเราเป็นคนมืดมนๆแบบนี้อยู่แล้ววะ จนพอดรอปออกมาถึงรู้ว่าจริงๆเราก็สดใส ร่าเริง มีความสุขได้นะ
เดือนตค.นี้ผมก็ผมจะกลับไปเรียนต่อให้จบแล้วแล้วครับ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆเลยครับ พี่ก็สู้ๆ เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ🙏🏻🥰
@@nonkpstoryพี่เห็นด้วยกับความเห็นนี้ครับ ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงเกินไป พี่มีหมอรุ่นน้องที่เบนเข็มไปเป็นนักบินสายการบินประจำชาติ ไปเป็นเรียนเป็นเชฟเจ้าของร้านอาหารแถวสีลม ช่วงโควิดเจอวิกฤตทางอาชีพหนักมาก แต่ด้วยความเป็นหมอที่ติดตัวมา พวกเค้าสามารถกลับมารับจ้อบ ตรวจ ราวน์เอกชนเอาตัวรอดไปได้😅มันเหมือนชีวิตมีทางเลือกมากขึ้นด้วย หมอที่มาเป็นเทรนเนอร์มาทำอย่างอื่นในสายสุขภาพก็น่าเชื่อถือ น่าสนใจ
ปล ฟังเนื้อหาจากที่น้องพูด กิริยาท่าทาง ยังดูเก่งดูโปรกว่าคนที่จบเป็นหมอมานานบางคนรวมถึงพี่ด้วย😂😂😂
เอาใจช่วยครับ เห็นด้วยกับทุกท่านว่า ไปเรียนต่อให้จบ พอจบได้วุฒิ พบ.แล้วเดี๋ยวว่ากันอีกที เบนเข็มได้เสมอ เพื่อนรุ่นพี่เองไปเป็นนักบิน ไปเป็นเชฟ รุ่นน้องไปเป็นเจ้าของบริษัท startup
เอาใจช่วยครับ
หมอ หลายๆคน ไป เล่น การเมือง นักการเมือง ร่ำรวย ง่ายๆ
ติดตามแล้วครับ ไปดูคลิปย้อนหลังแล้ว รู้สึกว่าคอนเท้นน่าสนใจ และได้ประโยชน์ครบดีครับ ฟังคลิปนี้แล้วเข้าใจมากขึ้นนะว่าทำไมบางคนจบหมอ แต่ไม่ทำงานเป็นหมอต่อไป เห็นหลายคนเลย คงเป็นเพราะมันไม่ใช่จริงๆจะทำให้มันใช่ได้ยังไงอะเนาะ คำตอบของเจ้าของช่องชัดมากๆแล้วแหละ กอดๆ
ในฐานะคนเรียนสายอื่นนะ มีความรู้สึกแบบที่พี่พูดมากทุกอย่างเลย ตอนนี้ปี2แต่คิดเรื่องดรอปอยู่หลายครั้ง โดนซอยจนเครียด รู้สึกผิดที่ไม่รู้เท่าเพื่อนหรือจำข้อมูลบางส่วนไม่ได้ เข้าใจความรู้สึกมากๆ แต่คือนี่ยังดีที่เรียนแค่ 4ปี ยังไงก็ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ที่ทำให้เข้าใจความรู้สึกตัวเองมากขึ้นแล้วก็ทำให้มีหนทางมากขึ้นนะคะ🙏🏻🙏🏻
ให้กำลังใจเว้ยเพื่อนแพทย์ เราก็เกือบเรียนไม่จบ สุดท้ายเราเป็นintได้4เดือนก็ลาออก มาทำparttime GP เงินดีมีเวลานอน เป็นหมอที่มีเวลาให้คนไข้ได้โดยไม่รีบ ที่สำคัญอะไรที่ do harm เราไม่จำเป็นต้องทำเลย
ขอบคุณเว้ยมึงงง 🙏🏻🥺 จับมือ
ด้วยความที่เราเรียน โท ในสถาบันที่ไม่ค่อยดี ทั้งห้องมีเราตอบภาษาอังกฤษ ได้คนเดียว เรากลายเป็นตัวประหลาด แต่พอออกมาสังคมข้างนอก อ.ให้เราไปสอนทำ tiktok เจอรุ่นพี่ คือเขาก็ไม่ได้ภาษาอังกฤษเหมือนกัน แต่เพื่อน อ. เป็นคนสิงคโปร์ เหมือนคุณกันรู้เรื่องแค่ 3 คน เรารู้สึก เราไม่แปลกแยกในสังคม แต่คนที่อยู่ในห้องที่เรียน ป.โท พอออกมาสู่สังคมจริงๆ จะรู้สึกแปลกแยกรึเปล่า
ทุกๆอาชีพล้วนไม่มีง่าย..มีลักษณะงานแตกต่างกันไป..มีช่วงง่ายช่วงยาก..อาชีพแพทย์ต้องรักษาชีวิตมนุษย์..คงไม่ง่าย..เป็นกำลังใจให้แพทย์และบุคลากรทุกท่าน..ที่มีชีวิตรอดทุกวันนี้ก็เพราะแพทย์รักษา..ขอบคุณท่านมากๆ..ถ้าไม่มีใจรักในอาชีพนั้นๆก็ควรเดินออกไป...อย่างสร้างสรรค์..
เป็นกำลังใจมากๆนะ กอดๆ ก่อนอื่นนายทำคลิปได้ดีนะ เข้าใจง่าย เป็นทักษะที่ดีและไม่ได้มีทุกคนนะ ....เราไม่ได้เป็นหมอ เราจบวิศวะ ถึงเราจะไม่เคยเจอสังคมแบบนั้น100% แต่เราเข้าใจความรู้สึกในบางส่วน ....เราชอบนะที่บอกว่า เราไม่ควรรู้สึกผิดที่ไม่รู้ คือ เราไม่ได้ตั้งใจจะไม่รู้ เราพยายามจนตันแล้ว ...คงจะดีกว่าถ้าจะไม่ดูถูกความพยายามและบอกเราตรงไปตรงมาว่าเราควรรู้อะไร ...เราความคิดเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อทำงานกับหัวหน้าชาวต่างชาติ ...ทิ้งท้าย นายเก่งมากๆที่ผ่านมา และแมวน่ารักมากกก
ถึงไม่ใช่เป็นหมอ แต่เข้าใจว่าการตัดสินใจ สถานการณ์ ยิ่งผ่านไปยิ่งเหมือนไม่ใช่ แล้วก้ด้วยความที่เรียน 3 เทอม ปิดเทอมน้อยด้วย ฝึกงานต่างที่ ก็เริ่มคิดว่าไม่ไหว สุขภาพจิตแย่สุดในชีวิต จนท้ออยากลาออก เลยดรอปมา 2 เทอม เพราะเหนื่อยมากๆ และไม่ไหวแล้ว จนกลับมาเรียนได้ เปลี่ยนมายเซ็ตได้บางเรื่อง
ปล. ถ้าใครเริ่มรู้สึกมีความคิดว่าพักการเรียนดีมั้ย เริ่มไม่ไหวแล้ว ให้ลองทบทวนตัวเอง ได้โปรดให้ห่วงสุขภาพเป็นอันดับแรก เพราะโคตรทรมาน อย่าคิดว่าจบช้ากว่าเพื่อน เรามีสิทธิ์ที่จะพัก มีสิทธิ์ที่จะรักตัวเอง ห่วงสุขภาพตัวเอง ร่างกายมีสิทธิ์ที่จะพัก แคร์ตัวเองให้มากๆ รักตัวเองให้มากๆ สุดท้ายจะบอกว่าเหนื่อยก็พัก ยังไงร่างกายและชีวิตของเราจจะต้องมีชีวิตไปอีกนาน ถ้าใครไม่ไหวเราเป็นกำลังใจให้นะ ถึงตอนนี้เราจะเริ่มช้า แต่ก็ก้าวอย่างมั่นคง กลับมาดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน
สู้ๆๆๆนะคะ เข้าใจมากๆ ตอนเรียนทันตแพทย์ก็อดทนสุดๆๆ จะบอกว่าพอเรียนจบ แบบจบจริงๆๆแล้วชีวิตจะดีขึ้นมาก เลือกทำสิ่งที่เราชอบได้ ถึงแม้จะจบตอนอายุสามสิบกว่าก็ตาม เป็นกำลังใจให้นะคะ❤
ดูคลิปจบถึงกับต้องฟอลเลย เป็นคนพูดน่าฟังมากกก ฟังไม่เบื่อเลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์เล่าสู่กันฟังนะคะ
พูดได้แทนใจผมทุกอย่างเลย เหมือนเห็นตัวเอง กำลังคิดอยู่ว่าจะดรอปดีไหม แต่ตอนนี้ยังตอบไม่ได้ว่าถ้าหยุดไปจะทำอะไร เดี๋ยวจะลองสู้ต่ออีกสักนิดให้จบ extern ก่อนแล้วค่อยว่ากัน5555 สู้ไปด้วยกันนะครับ
สู้ไปด้วยกัน ฮึบๆนะแก🥺 แต่แบบนี้แปลว่าเราจะจบหมอรุ่นเดียวกันอะดิ😅
เราเข้าใจเธอมากๆเลย เธอเหมือนเอาชีวิตเราไปเล่าให้ฟังเลย เหมือนกันมากๆจริงๆ ทุกความรู้สึกจริงๆ เราเป็นกำลังใจให้เธอนะ ให้ได้เจอเส้นทางของตัวเองไวๆ แล้วก็เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ :) ปล. จากใจคนเรียนหมอแถมMDDเหมือนกันค่ะ
เธออออ เข้าใจฟิลเลย ฮึบๆนะครับ สู้ๆไปด้วยกันครับ😭
เป็นกำลังใจนะ ดีจริงๆที่ก้าวผ่านมันมาได้ การค้นหาตัวเองน่ะสำคัญมากจริงๆ งานหมอมันก็คืองานหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องขายวิญญาณให้กับงาน แค่ทำให้เต็มที่และได้พักผ่อน
เป็นกำลังใจให้ อดทนอีกปีเดียวค่ะ เดียวมันก็ผ่านไปค่ะ เข้าใจความรู้สึกของน้องดี เพราะป้าเป็น RN มาก่อน(5ปีที่ผ่านมา ลูกชายคนโตก็เคยเรียนคณะแพทย์ได้ 1ปี กำลังจะขึ้นชั้นเรียนปีที่ 2 แล้วมา
บอกว่าไม่ใช่ตัวตนของเขา
เขาเป็นเด็กเก่งคำนวณ ขอไปเรียนวิศวะ ตอนนี้จบวิศวะคอม จุฬาๆค่ะ)
พี่ขอพูดในฐานะ หมอแก่นะ
การที่ extern หรือ intern round ward อย่างที่น้องบอก มีหรือไม่มีเราไม่น่าเปลี่ยน อันนี้จริง ความรับผิดชอบ ทั้งหมดเป็นของ staff แต่ที่ให้น้องมาราวน์ พี่จะดู progress note ของน้องๆ ก็จะรู้ว่าน้องมีความรู้ ความเข้าใจ คนไข้แต่ละคนซักประวัติ ตรวจร่างกาย
วินิจฉัย วางแผนการรักษา อันนี้แหละที่จะใช้ชี้แนะได้ว่าน้องต้องแก้ต้องปรับอะไร
มันไม่มีอะไรที่สูญเปล่าหรอก อยู่ที่ว่าเราจะมองมันยังไง
อย่างเข้า or พี่ก็มองว่าเสียเวลาไม่ได้อะไร แต่จริงๆ เราจะได้หัดเย็บแผลคนไข้นะหลังจากอาจารย์ผ่าเสร็จ เราที่เป็นมือ 4 ก็จะได้หัดเย็บ ก็ตอนนี้แหละ
ขอบคุณครับพี่หมอที่ให้คำแนะนำ ถ้าผมได้ไปเรียนรู้จากพี่คงดีไม่น้อย สตาฟที่ยังมองว่าอยากให้รุ่นน้องรุ่นหลังๆเก่งขึ้นก็จะสอน ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ 🙏🏻🥰
แต่จะมีบางคนจริงๆครับพี่ ที่ไม่ได้คิดแบบนั้น ไม่ได้แคร์ว่าผมเขียนอะไรไปในProgressบ้าง ไม่ได้อยากเสียเวลามาชี้แนะ จะมาบี้เอาเฉพาะตอนที่มีปัญหา (พอดีคนส่วนน้อยคนนั้น ดันเป็นหัวหน้าภาค ใหญ่สุดที่นั้นด้วย ผมเลยลำบาคนิดหนึ่ง)
ส่วนเรื่อง OR อันนี้พอดีที่ที่ผมผ่านมา ผมไม่ค่อยได้อะไรมากเท่าไหร่จริงๆ สกิลเย็บเเผลผมไปขอพี่พยาบาลตอนไปออยู่ ER ฝึก ถึงทำเป็น
ปล. แต่สตาฟดีๆก็มีจริงๆครับ ขอบคุณพี่ๆมากๆเลยครับผม
สตาฟดีๆหายากจริงครับTT
เก่งโคตรๆเลยครับคุณนนท์ ผมดูคลิปนี่คลิปที่2 ต่อจากคลิปที่ช่วยให้มี6pack
ต้องบอกก่อนว่าผมไม่ได้เรียนหมอนะครับ
ผมเรึยนคณะสถาปัตย์ ซึ่งค่อนข้างใกล้เคียงหมอมากๆเลยนะครับ (หมอบ้าน)
เรียนหนักพอๆกันเลยครับ
เรียนรวมปี1-3 ค่อยมาแยกปี 4-5
ความเป็นซีเนียร์ รุ่นพี่รุ่นน้องแรงจริงเหมือนกันครับ ยันอาจารย์
อยากจะบอกว่าคุณนนท์เก่งมากๆ มากๆแล้วครับ สู้ๆครับน้องนนท์
ฟังแล้วรู้สึกเห็นใจหมอๆทั้งหลายมากๆเลย ยิ่งตามชุมชนหรือชนบทยิ่งหมอบางคนจากบ้านมาไกล คิดถึงบ้าน ครอบครัว แล้วยังมาดูแลคนไข้นับร้อย จิตใจคงเข้มแข็งมาก หมอบางคนก็ทำงานแบบเช้าชามเย็นชามเพราะไม่ได้มีใจที่อยากจะเรียนหรือรักษาทำๆพอให้เสร็จเพราะคนไข้เยอะ เข้าใจหมอมากๆเลย ที่พูดไม่เพราะอาจจจะยังไม่ได้กินข้าวหรือแม้แต่กาแฟที่วางไว้มุมโต๊ะ รู้สึกโชคดีที่เรียนไม่ได้ดีแต่เน้นปฎิบัติและเอาตัวรอด เป็นกำลังใจให้นะคะ เทคแก๊บแล้วอาจจะดีขึ้น หรืออาจจะแย่ลง ก็ขอให้เลือกทางที่เหมาะกับตัวเองและมีความสุขกับตรงนั้น แม้ว่าจะเสียเวลาไปสักปีหรือสองปีหรือมากกว่านั้นก็ไม่เป็นไรนะคะ 😊😊
ทำคลิปแบบนี้ดีมากเลย หนูเข้าใจพี่หมอค่ะ เราไม่ผิดค่ะที่เราไม่รู้ว่าเราชอบทำอะไรหรือในอนาคตเราอยากทำงานอะไรกันแน่ เพราะด้วยระบบการศึกษาเราด้วยได้แต่เรียนๆไม่มีเวลาหาสิ่งที่ชอบบางคนโชคดีหน่อยเจอสิ่งที่ชอบไวกว่าเราเลยมีเป้าหมายในด้านนั่นๆ คนไม่รู้ไม่ผิดค่ะนะคะมีอาจารย์หมอบางท่านคอมเน้นเรื่องอคติหรือพยายามไม่มากพอหรือไม่เก่ง อยากจะบอกว่าพี่หมอเก่งมากแล้วนะคะอดทนเรียนจนถึงปี6ทั้งที่ไม่ใช่สิ่งที่เรียนชอบด้วยระบบก็ไม่ดีอีก เก่งมากๆแล้วค่ะ ไม่ค่อยเห็นใครออกมาทำคลิปพูดไรแบบนี้สักเท่าไหร่เลยค่ะบางเรื่องก็ไม่รู้เลยจนได้มาฟังคลิปพี่หมอ อาจจะเป็นแนวทางให้เด็กม.6ที่กำลังสอบเข้าหมอหรือลังเลเรื่องเรียนอาชีพในอนาคตด้วยเป็นคลิปที่มีประโยชน์ค่ะ แล้วก็ทำคลิปเรียบเรียงคำพูดเล่าเรื่องได้ออกมาดีมากๆค่ะ ❤
นี่เป็นนิสิตเภสัชปี 6 ที่่ฝึกงานอยู่บนวอร์ด วงราวน์ฝั่งนึงได้ยินอาจารย์หมอดุน้องแล้วสงสารน้องมาก น้องร้องไห้แบบพยายามไม่ให้ใครเห็นเลย ส่วนอีกฝั่งอาจารย์เหมือนเทวดามาก ใจดีสุดๆ แต่ไม่ว่าอาจารย์จะเป็นยังไงน้องก็คงกดดันกับความรู้สึกความรู้ไม่พอจริงๆค่ะ 🥹 นี่เห็นเด็กๆตลอด ไม่ใช่น้องไม่พยายาม แต่ความรู้มันอินฟินิตี้ แถมสภาพเบลอๆเพราะต้องอดนอนอีกต่างหาก
เราก็ gap year ปี 5 ค่ะ เลยเรียนนาน 7 ปี ตอนนั้นแบบไม่ไหวแล้ว ฉันมาทำอะไรที่นี่จริงๆ เลยใช้เวลา 1 ปีที่หยุด เดินทางไปต่างประเทศ ใช้เวลากับตัวเอง ขอพจญภัย ได้พักใจที่ดีมากกกกกกกกกกก มองโลกได้หลายแบบเลยค่ะ แฮปปี้ๆ
จริงค่ะ..ไม่ได้อ่านคืออ่านได้มากกว่าหนึ่งรอบแล้ว ทำไมไม่ได้คือทำได้ไม่หมดทุกข้อ 😂😂😂 มันก็ตลกๆดี พี่ไม่ได้เป็นหมอ แต่วงการเภสัชก็ประมาณนี้เวลาสอบ