Idea życia w ciągłym ruchu, szczególnie w vanie czy mobilnym domu jest od kilku lat romantyzowana przez młodych 'influencerów', którzy przedstawiają ten styl życia jako wspaniałą, niekończącą się podróż i przygodę, a każdy postój jako okazję do malowniczych ujęć wprost na instagram - nie ma w tym absolutnie nic złego, natomiast uważam, że pozycje jak ta, o której mówisz dziś, są niezwykle ważne, aby zapoznać się z drugą stroną - ludźmi, dla których takie życie nie jest idealistycznym wyborem, minimalistycznym marzeniem czy buntem przeciwko konsumpcjonizmowi. Zgadzam się z tym, co powiedziałeś o braniu takiego życia pod uwagę jako możliwej, a być może i koniecznej zmiany, ale nie fetyszyzacji i idealizacji. W aktualnej sytuacji nawet osoby ze stabilną i rozsądnie płatną pracą, zaczynają zastanawiać się, dlaczego do diabła przeznaczają pół dochodu na czynsz/kredyt. Czas jest melancholijny, ale również intrygujący, co z nas po tym kryzysie i pandemii wyrośnie? :)
Książka, która sprawiła, że niezmiernie raduje mnie fakt, że nie urodziłam się w USA. Obowiązkowa lektura dla każdej osoby, która popiera bezwzględny kapitalizm i prywatyzację takich instytucji jak służba zdrowia czy też szkolnictwo.
"Pracuj ciężko, baw się, twórz historię" 😂 Uwielbiam takie teksty. Film bardzo mi się podobał i też miałam po nim wiele przemyśleń. Książkę planuję przeczytać.
Kilka dni temu czytałam ten reportaż i zrobił na mnie naprawdę piorunujące wrażenie. Z jednej strony dobrze pokazuje amerykańskie podejście do życia, niepoddawanie się, działanie - zapewne współcześni nomadzi czują się trochę jak imigranci z Europy zasiedlający Amerykę w przeszłości. Z drugiej strony, pokazuje, że takie koczownicze życie bardzo łatwo może stać się nie wyborem, a koniecznością. Że dotyczy ludzi, którzy nie zrobili w życiu nic takiego, co by może jakoś tłumaczyło ich los. Najczęściej mieli pracę, rodzinę, mieli gdzie mieszkać i co jeść. W wielu przypadkach to kryzys finansowy i ryzykownie działające fundusze inwestycyjne sprawiły, że oszczędności ich życia przeznaczone na emerytury po prostu przepadły. Wykorzystywanie ich sytuacji przez korporacje takie, jak Amazon, do półniewolniczej pracy jest obrzydliwe. Książkę bardzo polecam, bo pokazuje coś, z czego nie zdajemy sobie nawet sprawy, a Hollywood jakoś niechętnie pokazuje USA od tej strony.
Wrażenie żywego kontaktu z drugim człowiekiem to nieczęste zjawisko, bez względu na to, czy ktoś jest metr obok, czy po drugiej stronie ekranu; a jednak to właśnie odczuwam, kiedy opowiadasz. Kojące jest odnajdywanie w kimś drugim wspólnych wrażliwości i bardzo ci za to dziękuję. Jesteś dla mnie taką chwilą spokoju, który nie oznacza wcale zahibernowania myśli.
Książkę mam nadal na liście, ciekawie opowiadali o niej Panowie z Podkastu amerykańskiego. Sam film trochę mnie zawiódł (na emocjonalnym poziomie, chociaż ciągle wracam do muzyki :)), ale losy nomadów poruszają i uwypuklają wszystko, co jest niedobre w naszym świecie. Świetnie słucha się Twoich przemyśleń jak zawsze ;)
Niezwykłe jak kino dotknęło życia, a życie stało się kinem. Wspaniałe zdjęcia, hipnotyzująca McDormand, dużo smutku i jednocześnie jakiegoś ciepła. Teraz czas na książkę.
Właśnie czytam "Nomadland". Współczuję bohaterom tego reportażu. Zwłaszcza starszym ludziom, którzy muszą tułać się po kraju w poszukiwaniu dorywczej pracy i pracować ponad siły. Tym razem amerykański sen to koszmar.
Jeśli ciągły, nieustający ruch jest wolnością, to ja zdecydowanie preferuję ucieczkę od wolności. A poważnie - myślę, że w obliczu katastrofy klimatycznej (i nie tylko) taka giętkość poznawcza o której mówisz jest bardzo potrzebna, jeśli nie niezbędna. Co do pandemii - trudno powiedzieć, czy w rzeczywistości popandemicznej będziemy spragnieni podróży (mówię tu oczywiście o klasycznej podróży, z powrotem do ciepłego domku), czy - być może - zastygniemy w tym, czym od roku żyjemy, a przemieszczanie się i spotykanie obcych ludzi nadal będzie budziło pewien niepokój. A może właśnie pandemia okaże się doświadczeniem skłaniającym do przewartościowania i sprzyjającym organizowaniu "podróży=przygody życia".
Idea życia w ciągłym ruchu, szczególnie w vanie czy mobilnym domu jest od kilku lat romantyzowana przez młodych 'influencerów', którzy przedstawiają ten styl życia jako wspaniałą, niekończącą się podróż i przygodę, a każdy postój jako okazję do malowniczych ujęć wprost na instagram - nie ma w tym absolutnie nic złego, natomiast uważam, że pozycje jak ta, o której mówisz dziś, są niezwykle ważne, aby zapoznać się z drugą stroną - ludźmi, dla których takie życie nie jest idealistycznym wyborem, minimalistycznym marzeniem czy buntem przeciwko konsumpcjonizmowi. Zgadzam się z tym, co powiedziałeś o braniu takiego życia pod uwagę jako możliwej, a być może i koniecznej zmiany, ale nie fetyszyzacji i idealizacji. W aktualnej sytuacji nawet osoby ze stabilną i rozsądnie płatną pracą, zaczynają zastanawiać się, dlaczego do diabła przeznaczają pół dochodu na czynsz/kredyt. Czas jest melancholijny, ale również intrygujący, co z nas po tym kryzysie i pandemii wyrośnie? :)
Pozdrawiam najpiękniejszego jutubera.
Taaak!
Jednak Jacek zaczął robić konkretniejsze przelewy? 😎
Najwidoczniej 😎
Książka, która sprawiła, że niezmiernie raduje mnie fakt, że nie urodziłam się w USA. Obowiązkowa lektura dla każdej osoby, która popiera bezwzględny kapitalizm i prywatyzację takich instytucji jak służba zdrowia czy też szkolnictwo.
"Nie ma rutyny, kiedy ktoś walczy o przetrwanie". Dało mi do myślenia.
Pozdrawiam najmądrzejszego jutubera.
"Pracuj ciężko, baw się, twórz historię" 😂 Uwielbiam takie teksty.
Film bardzo mi się podobał i też miałam po nim wiele przemyśleń. Książkę planuję przeczytać.
Kilka dni temu czytałam ten reportaż i zrobił na mnie naprawdę piorunujące wrażenie. Z jednej strony dobrze pokazuje amerykańskie podejście do życia, niepoddawanie się, działanie - zapewne współcześni nomadzi czują się trochę jak imigranci z Europy zasiedlający Amerykę w przeszłości. Z drugiej strony, pokazuje, że takie koczownicze życie bardzo łatwo może stać się nie wyborem, a koniecznością. Że dotyczy ludzi, którzy nie zrobili w życiu nic takiego, co by może jakoś tłumaczyło ich los. Najczęściej mieli pracę, rodzinę, mieli gdzie mieszkać i co jeść. W wielu przypadkach to kryzys finansowy i ryzykownie działające fundusze inwestycyjne sprawiły, że oszczędności ich życia przeznaczone na emerytury po prostu przepadły. Wykorzystywanie ich sytuacji przez korporacje takie, jak Amazon, do półniewolniczej pracy jest obrzydliwe.
Książkę bardzo polecam, bo pokazuje coś, z czego nie zdajemy sobie nawet sprawy, a Hollywood jakoś niechętnie pokazuje USA od tej strony.
Ale dobrze się tego słucha! Dzięki cudnie
Wrażenie żywego kontaktu z drugim człowiekiem to nieczęste zjawisko, bez względu na to, czy ktoś jest metr obok, czy po drugiej stronie ekranu; a jednak to właśnie odczuwam, kiedy opowiadasz. Kojące jest odnajdywanie w kimś drugim wspólnych wrażliwości i bardzo ci za to dziękuję. Jesteś dla mnie taką chwilą spokoju, który nie oznacza wcale zahibernowania myśli.
Bardzo ciekawe jest to, co Pan mówi. Bedzie czytane, dziekuje za pokazywanie madrych ksiazek.
Mam tę książkę i czeka w mojej poczekalni. I bardzo się cieszę że zrobiłeś recenzje😊👍🙂
Reportażu raczej nie czytam, ale ten mnie zainteresował. Pozdrawiam najpiękniejszego youtubera😎
Książkę mam nadal na liście, ciekawie opowiadali o niej Panowie z Podkastu amerykańskiego. Sam film trochę mnie zawiódł (na emocjonalnym poziomie, chociaż ciągle wracam do muzyki :)), ale losy nomadów poruszają i uwypuklają wszystko, co jest niedobre w naszym świecie. Świetnie słucha się Twoich przemyśleń jak zawsze ;)
Cudowny przekaz
Jak zwykle👌!
Niezwykłe jak kino dotknęło życia, a życie stało się kinem. Wspaniałe zdjęcia, hipnotyzująca McDormand, dużo smutku i jednocześnie jakiegoś ciepła. Teraz czas na książkę.
Chciałbym Cie poznać osobiście, młody, mądry człowieku;) .
Właśnie czytam "Nomadland". Współczuję bohaterom tego reportażu. Zwłaszcza starszym ludziom, którzy muszą tułać się po kraju w poszukiwaniu dorywczej pracy i pracować ponad siły. Tym razem amerykański sen to koszmar.
Jeśli ciągły, nieustający ruch jest wolnością, to ja zdecydowanie preferuję ucieczkę od wolności. A poważnie - myślę, że w obliczu katastrofy klimatycznej (i nie tylko) taka giętkość poznawcza o której mówisz jest bardzo potrzebna, jeśli nie niezbędna. Co do pandemii - trudno powiedzieć, czy w rzeczywistości popandemicznej będziemy spragnieni podróży (mówię tu oczywiście o klasycznej podróży, z powrotem do ciepłego domku), czy - być może - zastygniemy w tym, czym od roku żyjemy, a przemieszczanie się i spotykanie obcych ludzi nadal będzie budziło pewien niepokój. A może właśnie pandemia okaże się doświadczeniem skłaniającym do przewartościowania i sprzyjającym organizowaniu "podróży=przygody życia".
Również od wydawnictwa czarne polecam serdecznie król darknetu Nicka Biltona. Mega angażująca pozycja.
mam na półce, Patroni się zatroszczyli o zakup, ale nie wiem jeszcze kiedy siądę do niego
krótkie pytanko: co sądzisz i jak podchodzisz do tekstów piosenek? Są dla ciebie interesujące? Warte czytania?
pewnie, że tak! tłumaczyłem sobie kiedyś Josha Tillmana dla przyjemności, z kolei np. w Biurze Literackim wydawano niejeden raz książki z piosenkami
Dzień dobry kochany 😜
Lajk w ciemno 😅 ❤️
Jacku, od kilku odcinków trapi mnie pytanie: Czy ten kadr Ofiarowania w tle to print, czy obraz?
Obraz, dostałem na urodziny
W takim razie tylko pozazdrościć :) Pozdrawiam ciepło!
gdzie można obejrzeć film?
dopiero co był w kinach, dlatego pewnie po lockdownie
Na obiektywie aparatu była kropla wody czy coś, widać ją na twoim czole pozdrawiam
nie, to martwy piksel, zrobię coś z tym
czy można nazywać Jacka Naporę krytykiem marksistowskim?
staram się nie iść tylko po tej linii i pewnie wolałbym nie. ale co zrobisz, widmo krąży
Filmu nie widziałem, ale książka bez szału.
szczerze mówiąć to trochę nudy na pudy, kiedy więcej o Tarkowskim?