Leczenie sprawiło, że pacjentka „przestała kochać męża” | 7 metrów pod ziemią
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 22 พ.ย. 2023
- Gościem odcinka jest psychiatra prof. dr hab. n. med. Piotr Gałecki - kierownik Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii, a także wykładowca Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie.
Poprzednie rozmowy z cyklu „Powrót z depresji” możesz obejrzeć tutaj:
- Część I: • PSYCHIATRA: 15 proc. p...
- Część II: • Kiedy psychoterapia? K...
Więcej na temat kampanii: powrotzdepresji.pl
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Mój Instagram: / rafal_gebura
Mój Facebook: / 7metrowpodziemia
Mój TikTok: / rafal_gebura
Moja książka: alt.pl/sklep/otworz-oczy-rafa...
Współpraca komercyjna: rafalgebura.com | management.rafal.gebura@gmail.com
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
„7 metrów pod ziemią” w formie podcastów:
🎙Spotify 👉 spoti.fi/2UsCz7w
🎙Apple Podcasts 👉 apple.co/2Ksv7ER
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
„7 metrów pod ziemią” to internetowe wywiady o tematyce społecznej. Zaciszna atmosfera garażu sprawia, że rozmówcy wyznają prawdę, na którą nie zdobyliby się w telewizyjnym studiu. Rozmawia Rafał Gębura.
🎥 Wideo: Grzegorz Skonecki
🎵 Oprawa muzyczna: Nice Guys Studio
🎞 Produkcja: Press Play
![ป่ะป๊าเลอา ชื่อ ??? [ดูคลิปเต็มหน้าช่อง] #Short | PANG ORNHIRA](http://i.ytimg.com/vi/ssxX0VkJCTo/mqdefault.jpg)
![แฟนแนวใด๋ - ยูริ โตเกียวมิวสิค [ SyncVersion ]](http://i.ytimg.com/vi/Fm8oDwos2uc/mqdefault.jpg)
Ileż to energii wymaga wstanie z łóżka, ogarnięcie się i udawanie, że wszystko jest ok.
Jak chcesz udawać to tylko twoja sprawa;)
Czasem trzeba udawać, jak chce się mieć z czego zapłacić rachunki.
@@kingellakingae A jakie mam wyjście?
@@kamap.4525 nie udawać?
za dużo, śmierć jest ulgą dla koszmaru egzystencji
Cierpiac przez ok 7 lat na wysokofunkcjonujaca depresje potwierdzam, ze nie zawsze trzeba byc "zapuszczonym" zeby byc chorym...
Do niedawna moja depresja była wysokofuncjonująca, obecnie ciało odmawia posłuszeństwa
@@whiteraven996oj, dobrze wiem, jak to jest
Nie mialam pojecia ze istnieje cos takiego jak wysokofunkcjonujaca depresja
Alkoholizm tak. Wlasnie sie zastanawiam kiedy cos mnie ucieszylo, nie przypominam sobie.... Ciagle analizuje tylko bledy popelnione w przeszlosci. A z drugiej strony przeciez normalnie funkcjonuje.
@@annabiernacka1702 Ja na przykład ukułam termin depresyjność i mówię o sobie, że jestem depresyjna a nie że mam depresję, bo nigdy takiej prawdziwej i powalającej nie miałam, ale reaguję na brak słońca w zimie spowolnieniem i podwójnym zmęczeniem, niechętnie podchodzę do trudnych wyzwań, raczej sobie je odpuszczam, żeby uniknąć stresu, przy dużej ilości pracy zaczynam już gubić się i nie wyrabiać, więc wiem, że za dużo nie mogę brać na siebie, muszę wypoczywać wiele też, żeby dobrze funkcjonować i cieszyć się życiem. Myślę, że częściowo depresja spowodowana jest naszym niedopasowaniem do wymogów dzisiejszego świata tj. pędu, kasy czy kariery. Nie każdy może mieć wszystko i trzeba zaakceptować się takim jakim się jest i nie porównywać się z nikim. Małe rzeczy i proste życie naprawdę jest fascynujące, tylko trzeba zmienić spojrzenie i dostrzec piękno we wszystkim. Oczywiście bez przesady, od brzydoty uciekać, gdzie się da:).
Ja też mam dni że ogarniam wszystkona mam takie że nic nie idzie.... smutek płacz
Przypomnijmy też o lekach pierwszego rzutu na męską depresję:
- "nie bądź p1zda"
- "atencjusz"
- "chłop to ma być chłop"
- "weź się w końcu ogarnij"
Brak zrozumienia u ludzi, zwłaszcza w rodzinie - jest gorszy niż sama depresja. Ludziom się wydaje, że na to ma się jakiś wpływ. Zwłaszcza starsze pokolenia nie myślą o depresji jak o chorobie, tylko jak o lenistwie! Widzą człowieka w łóżku to mają proste wytłumaczenie - nie chce mu się, to jego wina itp. I to jest najtrudniejsze. Użerać się z samym sobą i jeszcze z ludźmi... :/
Depresja jest gorsza niż niezrozumienie bliskich, ale jest to drugi w kolejności dramat.
Depresja ma różne oblicza a obcowanie z takim człowiekiem który ją wypiera i kategorycznie odmawia leczenia jest jest straszne.Moja mama zachorowala w wieku 50 lat ,chorowała do samej śmierci.Niestety jesteśmy tylko ludźmi ,z czasem brakuje cierpliwości oraz wyruzomialosci na pewne rzeczy.
Wpływ ma się taki, jak na złamaną nogę... Część społeczeństwa myśli, że siłą woli można sprawić, że noga nie będzie złamana 🤦♀️😔
Rozumiem Panią. Zawsze starałam się chronić mojego syna, ale wiem, że często nie miałam na to wpływu, jak odbiera moją chorobę. Jednak nigdy nie otrzymałam wsparcia od moich rodziców czy rodzeństwa. To dla nich nie było tematu. Jednocześnie mam smutne przekonanie, że jest, jak jest.
@@paulinadabrowska8376
niestety doświadczyłam tego. dlatego zmieniłam rodzinę (moi przyjaciele są rodziną, a nie osoby, które mi szkodzą). wiem, że w wielu przypadkach jest to niemożliwe. ale może nawet delikatne odsunięcie się, wytyczenie granic sprawi, że poczujesz się lepiej. tulę mocno!
Jest tak głębokie wyparcie w społeczeństwie w kwestii istnienia depresji, że ludzie dopiero w nią wierzą jak ktoś leci z 10 piętra. Bardzo ważne jest mówienie o tej chorobie i uświadamianie innych. Trzeba się rozglądać wokół siebie bo nie zawsze na pierwszy rzut oka widać, że ktoś ma depresję. Bądźcie uważni na swoją rodzinę i przyjaciół ❤
To wynik braku zrozumienia problemu, podstawowej wiedzy, a nierzadko też zwykłej empatii. Z okien leci nas coraz więcej... Wiekowo coraz młodsi! Przerażające jest, że mimo częstych sygnałów i głośnego przekazu mówiącego jasno: "jest źle! już nie daję rady!", otoczenie jakby przyjmuje do wiadomości, ale nie pomaga. Dlaczego? Ludzie nie rozumieją, bagatelizują, mają swoje problemy, nie mają czasu, lub jw. - zwyczajnie nie nie wiedzą jak pomóc...
Ja słyszałam od ludzi, żebym się wzięła za robotę to głupota mi przejdzie. Albo, żebym sobie chłopa znalazła, albo żebym sobie nie wymyślała chorób... jakby to miało depresję wyleczyć.
Bo trzeba edukacji i jeszcze raz edukacji. Kiedyś ludzie nie wiedzieli ze trzeba myć ręce po przyjściu z dworu. Teraz nikt nie je brudnymi rękami. Jeśli chodzi o kwestie zdrowia psychicznego to nie brakuje ludzi co mają poziom wiedzy a alfabety z czasów sprzed rewolucji przemysłowej. Na trzy zdrowaśki do pieca nie znikło.
@@basbas768 mnie psycholog serio powiedzial zebym poszla do pracy to sie czyms zajme a nie w domu siedze i glupty wymyslam.
Najgorzej jest jak są popularne miejsca, np opuszczony szpital, wiadukt itp
Ja chorowałem na ciężką depresję przez 4 lata, mniej więcej gdy wchodziłem w dorosłość. Szukałem pomocy u nauczycieli, psychologów i bliskich. Nikt mi zupełnie nie pomógł, każdy zignorował moją prośbę o pomoc albo odpychał od siebie. Od psychologów ponad 20 lat temu usłyszałem, że jestem za ciężkim przypadkiem i żeby do nich nie przychodził. Bez żadnej pomocy byłem odsyłany. Kilka razy próbowałem odebrać sobie życie. Nie wiedziałem wtedy, że miałem depresję. Dopiero po czasie potrafiłem to nazwać. Po kilku latach zacząłem czytać książki psychologiczne oraz na temat autosugestii. I sam zacząłem się zmuszać do zmian. Uczyć się uśmiechu przed lustrem, robić rzeczy wbrew sobie, otwierać się przed innymi, żyć w zgodzie z samym sobą. 8 lat trwała moja walka. Dopiero przed 30-tką mogłem sobie powiedzieć, że jestem już całkowicie wolny od depresji. Bez leków, ale z pomocą znajomych i dobrych ludzi, których później spotkałem.
❤
❤
Zwykle nikt nie pomaga poza rodziną. Albo generalnie nikt nie pomaga, bo ludzie widzą tylko siebie.
@@UndeadAbomination o tak. Ja mojej mamie w sumie dobrej i mądrej, musiałam ze dwa czy trzy razy powiedzieć, że nie jestem jak inni, żeby mnie nie porównywała z osobami zdrowymi a tym bardziej nie krytykowała, bo choroba, na którą cierpię jest śmiertelna. I chyba dotarło, bo bardzo się zmieniła i czuję się teraz akceptowana. Myślę, że w tym, że miałam czelność bronić siebie, pomogła mi jednak terapia.
@@agatha3930 Ważne, że coś pomogło
Przeszłam przez piekło depresji, nic mnie gorszego tym życiu nie spotkało niż ta choroba. Nie życzę najgorszemu wrogowi. Parę lat walczyłam o zdrowie. Latanie po lekarzach - chora tarczyca. Oczywiście skończyłam u psychiatry, bez leków się nie obeszło, inaczej nie mogłam wcale spać. Następnie psychoterapia i ciężka praca nad sobą. Udało się.
Osoby które zmagają się z tą chorobą nie są w stanie się z nią same uporać, potrzebują pomocy lekarzy i wsparcia bliskich. Smutne jest to jak wielu ludzi obok nas kompletnie nie rozumie tej choroby i ja bagatelizuje.
Życzę chorujacym aby się nie poddawali i zeby zawalczyli o siebie...
Życzę by franca odeszła na zawsze. Depresja to przedsionek piekła, dwubiegunowa jego początek a schizofrenia dno piekła .
Depresja jest jak narcyz, manipuluję, kłamie i się znęca, jedyną rzeczą aby się od niej uwolnić to " urwać jakikolwiek kontakt. "
niestety wiem o czym mówisz
@@veracu9176 sekuku?
@@Erintiiw moim przypadku była to depresja głęboka lękowa agitowa. Ataki paniki itp. 🤗
Rafał Gębura dziennikarstwo na najwyższym poziomie, doskonałe przygotowanie do każdego tematu, kultura wypowiedzi, piękny głos. Wysłuchałam bardzo wielu odcinków i jestem pod wielkim wrażeniem, wielu powinno się od Pana uczyc skromności, rzetelności, nie wchodzenia w głos rozmówcy a przede wszystkim tego, że zadaje Pan dokładnie takie pytania na które słuchacz chce poznać opinię czy zagadnienie. Tematyka różnorodna jest zachętą by słuchać Pana wywiadów i wracać:) Pozdrawiam i życzę wielu sukcesów na gruncie zawodowym .
Bardzo dziękuję za tak miłe słowa :)
Podzielam opinię. Pełna kultura.💐
Zgadzam sie! Gratuluje Panu Rafalowi! Dobra robota I sluzaca ludziom! 👍❤️❤️❤️
Dziekuje Wam serdecznie za wywiad. Sama lecze sie na depresje. Jeden z Twoich odcinkow Rafale sklonil mnie do odwiedzenia lekarza. Gleboko wierze ze nie tylko mnie. Jeszcze raz dziekuje!
th-cam.com/video/GH-VBrZxbz0/w-d-xo.htmlsi=G-nbe7n1ITgncXp2
Proszę koniecznie zbadać poziom witaminy D3,
Pani Moniko, proszę zadbać o swoje jelita i ich mikroflore. U mnie natrętne myśli samobójcze zniknęły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki po antybiotyku na SIBO.
Pozdrawiam
Przyczyny depresji są różne i najlepiej indywidualnie pójść do psychiatry po diagnozę, a najlepiej uzupełnić to jeszcze o psychoterapię u dobrego specjalisty. Nie neguję wpływu witaminy D lub choroby jelit, ale jednak lepiej niech ludzie mają świadomość że przy zaburzeniach psychiki pierwszym kontaktem powinien być lekarz psychiatrii lub psycholog albo psychoterapeuta
jak wyglada twoja dieta i codzienna roznica??
To najstraszliwsza choroba jaka może istnieć. Nie masz siły by się umyć, zmienić pościel czy ubranie. Nie masz siły wstać z tego łóżka. Nie masz ochoty jeść . Nie możesz spać. Musisz mieć kogoś bliskiego , kto to zrozumie i pomoże ci. Kto zaprowadzi do psychiatry i zaczniesz brać leki przeciwdepresyjne. Jeśli tego wsparcia nie ma, to są tak silne myśli samobójcze, ze w końcu to zrobisz. Mój syn wyśmiewał się ze mnie, ze jestem leniem , ze nie ma takiej choroby jak depresja, choć chłopak po studiach. Gdyby nie pomoc przyjaciółki, to już by mnie nie było. Od 2-ch lat biorę leki na d. tzn. ZOLOFT i na sen Dormadorm. Jest lepiej. Psychiatra , kobieta bardzo kompetentna dobrze mi dopasowała leki. Nikomu nie mówię , ze je biorę , bo ludzie tego nie rozumieją, nawet mój syn nie wie. Ratujcie się! Idźcie do psychiatry.
Kiedyś usłyszałam od koleżanki że nie wierzy że ja mam depresję bo jestem zbyt pewna siebie...🙁
Podobnie u mnie, bardzo zawiodłam się na siostrze. Przecież nic ci nie jest. Zmień nastawienie. Można przestać kochać bliskich, bo widzisz brak wsparcia z ich strony. Jest strasznie ciężko samemu stanąć na nogi.
Masz szczęście że masz tą przyjaciółkę, mnie takowa zostawiła w potrzebie
@@JanuszUfamTobie1942 Ja mialem identycznie z siostra... dopoki sama nie zachorowala 10 lat pozniej.
nie ma co się dziwić synowi, mam przyjaciólkę, przyjaźnimy się od przeszło 30 lat, ona jest z zawodu psychologiem, po UŁ i również nie wierzy w depresję, co więcej za każdym razem namawia mnie, zebym zrezygnowała z leków, uważa że siłą woli da się zmienić swoje życie, widać, że kompletnie nie rozumie problemu, ani jego skali
choruję na depresję. dziękuję za przekazywanie wiedzy w świat :) umycie się jest często wspinaczką na najwyższe szczyty (to nie żart, ogromny wysiłek, wręcz nie do zrobienia). podstawowe potrzeby stają się trudne, a co dopiero te wyższe jak chociażby praca. dziękuję, że są ludzie pomocni, którzy chorującym pomagają te bariery pokonać.
♡
depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
Proszę zbadać poziom witaminy D3
@@LokiM-to4wpzgadzam się z tą witamina D3 im wyższy poziom tym człowiek weselszy radośniejszy. I chce mu się. Polecam Witaminę D3 Podkowa + super oliwa z oliwek. Ludzie cuda poprostu
@KarolSliwinski_pamiętajmy że Kościół Rzymskokatolicki jest jedynym Prawdziwym Kościołem
Ja mam od wielu lat depresję, po prostu nie umiem sobie poradzić w dzisiejszym świecie. Wyniszczenie relacji spolecznych to jest kwintesencja dzisiejszych czasow. I tak, mamy względnie najlepszy dobrobyt, jedzenia pod dostatkiem i innych dóbr, ale świat jest straszny. Ludzie nie interesują się sobą nawzajem, światem tylko mają jednotorowe patrzenie. W wieku 20lat trzeba mieć ogromne doświadczenie zawodowe, wyścig szczurów i prześciganie się. Pracowałam w korpo i wysiadłam psychicznie, to nie dla mnie. Ciągle gonienie za pieniądzem, ludzie są jak roboty, bezkrytyczni i ukształtowani przez dziki kapitalizm aby więcej konsumować i pracować na to. 😢 brakuje zwyczajnego, powolnego zycia i kontemplacji, kontaktu z naturą. Bardzo lubię czytać wspomnienia, biografie, pamiętniki sprzed wielu lat i zawsze jestem pod wrażeniem, jak tam opisywane są relacje międzyludzkie, jak pieknie ktoś potrafi opisać drugiego człowieka, nie przez pryzmat ike zarabia i co ma w cv, tylko wnikliwie jego osobowosc. Był inny sens życia, życie tu i teraz, człowiek potrzebuje bycia w społeczeństwie do szczęścia. Teraz każdy zajęty sobą, nie ma czasu na nic 😢 jeszcze pamiętam jak byłam mała, często do nas przychodzili goście, zawsze była fajna atmosfera w domu.😢
I to mnie hamuje przed psychoterapią, a tym bardziej przed farmakoterapią, że ja muszę się leczyć, bo tak odczuwam, a to nie świat powinien się "leczyć"...
Nie prawda, można mieć depresję i super wyglądać, chodzić do pracy itp. Poprostu się maskuje. Ja tak mam.
Jest bardzo ciezko
Ja tez tak mam
depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
@@PaulinaBerlik depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
mozna wygladac jak okaz zdrowia a wewnetrznie byc wrakiem , ktory codziennie zaklada maske. Bardzo czesto te osoby na pozor usmiechniete i dusze towarzystwa maja gleboka depresje. przykladowo Jim carrey. Depresja i Nerwica lekowa to najwiekszy syf. a jesli sie nie ma wsparcia od bliskich to tak naprawde nie sa bliscy, uciekac jak najdalej
Nie musi być tak ciężko, bierzesz leki?
Najgorszy jest brak wsparcia u najbliższej osoby😢
Kiedy cierpimy na ciężką lekooporną depresje, uogólniony zespół lękowy i nerwice a najbliższa osoba nie uznaje tego faktu, irytuje się, obwinia nas o całe zło i nawet nie próbuje zrozumieć i pomóc to bardzo ciężko jest przetrwać kolejny dzień...
Dodać do tego chorobę fizyczną swoją i dziecka😢 to...bramy piekieł się otwierają 😢
Nikomu nie życzę aby poznał czym jest prawdziwy mrok....
Zdrowia dla wszystkich "samotnych" z depresją🖤💚
A tłumaczysz to rodzinie u lekarza,tak jak na końcu było mówione? Dla nich to też trudne.
@@lia3133 Mąż nie jest zainteresowany chodzeniem do lekarza jako osoba towarzysząca. Niestety nie każdy ma wsparcie.
Przecież wystarczy powiedzieć „przestań beczeć i weź się w garść” albo „ tabletki? To już tak Ci odwaliło że paychotropami Cię szprycują” 😢ahhh kochana rodzina. Najlepsze jest to często, że mówią to osoby która są zaburzone w inny sposób. No ale widzisz drzazgę w oku….
Idąc pierwszy raz do psychiatry myślałam, że przesadzam. Jednak myśli samobójcze były zbyt przerażające aby odpuścić. Słuchając tego Pana w końcu zrozumiałam co miała na myśli moja Pani doktor pytając czemu tak późno przyszłam. Do dziś nie wiem jak byłam w stanie tak funkcjonować i udawać w pracy, że wszystko jest super. W domu albo spałam, albo płakał nad tym jak mi się nic nie udaje, że nie tak miało moje życie wyglądać po 30tce. Od 2 lat jestem "wyleczona". Jednak z tyłu głowy jest strach przed nawrotem. Martwię się, że każdy płacz to oznaka nawrotu... a to tylko emocje. Tym razem zdrowe.
PS. czasem się tak dużo śmieje i jestem pozytywna, że mam wrażenie, że moja lekarka przesadziła w druga stronę. ale kiedyś taka byłam. Teraz wydaje się to dziwne.
To nie strach z tyłu głowy, to nie do końca akceptacja zdrowego funkcjonowania, po prostu przyjmij całkowicie tą terapię, dziękuj za nią. Pozdrawiam
Ja mocno trzymam za Ciebie kciuki😊 wierz mi, że przyjdzie taki okres że wszystko się ułoży i wskoczy na właściwy tor. Czasami pozna się właściwą osobę w najmniej niespodziewanym miejscu i ona sprawi ,że chce się więcej , że wskakuje jakiś spokój. Trzymaj się👍
Powiedz, jak się wyleczyc😢
@@Hugo990 nie zwlekaj z pomocą specjalisty. Nie wiem jakie masz możliwości i jaki wiek. Gdybym była nieletnia zadzwoniłabym na telefon zaufania aby powiedzieli mi co mogę zrobić. Ja po 30tce myślałam o zgłoszeniu się do szpitala po tym jak usłyszałam jakie są terminy na NFZ do poradni... Ostatecznie trafiłam prywatnie do psychiatry który był bardzo dobry. Miałam to szczęście, że moja depresja była spowodowana konkretną sytuacją prywatną i szybko z psychologiem zrozumiałam w czym rzecz. Pozbyłam się z mojego otoczenia toksycznej osoby i zaczęłam panować nad sytuacją. Jeśli potrzebujesz pogadać to służę pomocą na ile będę mogła
@@motorolka164 dzięki, chodzę juz do psychiatry, tylko leki nie pomagają. Chciałam wiedzieć, co Tobie pomogło
Bardzo inteligentny i ciepły człowiek, a jego wypowiedzi bardzo przyjemne dla ucha pomimo tak trudnego tematu. Brawo dla Pana doktora i dla prowadzącego za uczący, wartościowy materiał🙏🏽
Ja mam za sobą dwa epizody depresyjne. To jest taki stan, że teraz - kiedy jestem zdrowa - przypomnę sobie jak się wtedy czułam i co myślałam, to jest dla mnie wręcz niewiarygodne. Swoją drogą to niesamowite jak poziom neuroprzekaźników wpływa na myśli, jakie ma człowiek i poczucie szczęścia.
Miałam np. tak, że przepraszałam kilka razy dziennie swojego partnera, za jakieś kłótnie sprzed kilku lat, bo czułam, że jestem bardzo złym człowiekiem.
Albo jadąc do pracy byłam tak wyczerpana, że chciałam skręcić gdzieś do lasu i skończyć ze sobą, żeby nie musieć już nic robić.
Albo jak miałam zrobić coś w pracy, czy w domu to wpadałam w panikę, że nie dam rady, bo to jest takie skomplikowane i wymagające, a ja już nie mam siły.
Jak ja to dobrze znam... I to od minimum 5 lat prawie regularnie.
Czy mogę się z tobą skontaktować ? Chciałbym popisać o tym problemie. Jak wyregulowalas neuroprzekaźniki i skąd wiedziałaś że są zaburzone
😂uj mnie to
Rozumiem Cię doskonale ... nie było ratunku ale odnalazłam siebie ..cudem ❤
Uszy do góry i do przodu ! Doceń siebie, doceń życie, myślę że wiele z nas ma symptomy większe lub mniejsze bo nie zawsze wszystko się układa po naszej myśli albo tak jak tego byśmy oczekiwali, wymarzyli. Jak już się snuje po "dnie" psychicznym to potem każdy dzień jest budujący, najważniejsze to myśleć o sobie, niekoniecznie o innych.. Fajnie że udało Ci się wyjść z tego syfu ale to jest coś takiego że bez profilaktyki gdzieś tam się będzie czaić za rogiem, pozdro !
Fajna rozmowa ale...brak pytania o stan polskiej psychiatrii i jej finansowania. Szpitale psychiatryczne w Polsce wyglądają, jak ze scen horroru, nie da ich się porównać do tych na zachodzie( przez kilka lat mieszkałem w Holandii gdzie w miescie był szpital psychiatryczny ), często mijam szpital psychiatryczny w Rybniku i zastanawiam się jak Ci ludzie mogą zdrowieć w tak koszmarnym miejscu, ale podobno leczenie w tym szpitalu polega tylko na faszerowaniu lekami-koszmarne miejsce i to nie jest miejsce dla ludzi chorych psychicznie. Przypuszczam, że to nie tylko taki jeden szpital w Polsce w tak paskudnym stanie. Czy ktoś z was slyszał o tym, że wybudowano nowy szpital psychiatryczny w Polsce przez ostatnie 10 lat, 20 a może 30 ? Polska psychiatria i jej szpitale jest na dnie nie tylko jezeli chodzi o leczenie dorosłych ale i dzieci. DLACZEGO POLSCY PSYCHIATRZY WCIĄŻ MILCZĄ W TEMACIE DRAMATU SZPITALI PSYCHIATRYCZNYCH I WARUNKOW W JAKICH LECZĄ SWOICH PACJENTÓW ???
I leki? Które z nowoczesnych są refundowane? Mówimy, że są dostępne. Ale swoje kosztują. I zwykle pacjent nie bierze tylko np. jednej tableteczki a zestaw np. ze stabilizatorem nastroju i dodatkowo czymś wyciszającym na noc. Te najnowocześniejsze typu wziewne idą w tysiące złotych. Więc sratatata o tym cudownym leczeniu depresji.
No właśnie, rzeczywistość w której tam gdzie suplementacja bit B załatwiłaby sprawę, a ludzi się zamyka w minipiekłach i stosuje szkodliwe dla nich rozwiązania pogłębiające problem, czy brak wsparcia właściwą terapią psychologiczną. Wiem bo znajoma zrezygnowała po wielu latach kształcenia z pracy jako psychiatra. Opowiadała jakie kwiatki odchodzą.... Jak 200 lat temu... dramat...
Dziękuję za ten komentarz.
Szpital psychiatryczny w Rybniku to najgorsze piekło przez które przeszłam. Nie tylko nie pomogli w depresji ale dołożyli ciężkie PTSD. Po 6 latach po wyjściu nie potrafię się otrząsnąć, wciąż tkwię mentalnie w tamtym miejscu i w poczuciu upodlenia.
Bardzo ciężko tez szukać sprawiedliwości prawnej, brak świadków na to co dzieje się za murami, jak traktuje się tam ludzi.
Najgorzej kiedy wysyła się tam bliskich, myśląc że to im pomoże… nie pomoże, bo to nie zachód. Dlaczego nikt o tym nie mówi?
Kiedys myslalam ze depresja to wymysł ludzi , bo im się nie chce. Jakże się myliłam. Po wielkiej tragedii w moim życiu i mnie dopadła. Praktycznie nie żyłam. Rano otworzyć oczy było niewyobrażalne i złość ze się obudziłam, a wieczorem strach jak na drugi dzień sobie z tym poradzić. Nie jedzenie, nie mycie się tydzień, dwa. Coś strasznego.
❤️🌹❤️🌹
jak wyglada twoja dieta i codzienna roznica??
Warto też wspomnieć o tym, że żeby zadbać o swoje zdrowie psychiczne trzeba mieć na to pieniądze. Pomijając już kwestie kosztów leków, to często na prywatną opiekę człowieka nie stać. Aktualnie doszłam do momentu nauczona doświadczeniem, gdy mogę głośno powiedzieć, że jest ze mną źle. Na psychologów czy psychoterapeutów nie mogę liczyć bazując na publicznej opiece zdrowotnej. 'Mogą" mnie wpisać na końcówkę przyszłego roku. Do tego czasu może mnie już nie być, nie wiem. Na opiekę prywatną mnie nie stać.
Istnieją oczywiście jeszcze szpitale psychiatryczne, ale wiele lat temu miałam nieprzyjemność skorzystania z ich "pomocy". Realia pacjentów w tego typu ośrodkach są przerażające. Przechodząc przez ciężką depresję pielęgniarki podawały mi non stop leki, po których spałam wiele godzin (skutkowało to omijaniem posiłków i zajęć "rozrywkowych" za co dostawałam ujemne punkty). W czasie kiedy nie spałam, wystarczyło powiedzieć pielęgniarce, że nie mam siły, albo że się czymś martwię, a w odpowiedzi dostawałam leki uspokajające/nasenne (zwłaszcza hydroksyzynę), żebym dalej spała. Raz w tygodniu miałam spotkanie (jeśli go nie przespałam) z swoim chyba lekarzem prowadzącym. Nie miałam zbyt wielu możliwości opowiedzieć mu jak się czuję w innym momencie niż zaplanowane spotkanie, ponieważ lekarz ten, jak i inni kończyli pracę już o 14:00 i nie można już było się z nimi skontaktować. Potem zdana byłam już tylko na pielęgniarzy i ich leki, po których spałam. Gdy nie mogłam się dobudzić na posiłek dostawałam groźby, że jak zaraz nie wstanę to skończę w pasach (nie wiem jak miałyby mi te pasy w takiej sytuacji pomóc). Wolę, już tutaj nawet nie wspominać jak uwłaczające słowa słyszałam od personelu medycznego przez cały czas pobytu na oddziale. Nigdy tam nie wrócę.
Póki co, nie mając potrzebnej mi pomocy staram się przetrwać każdy dzień i coraz bardziej boję się kolejnego. Nie wiem jak długo jeszcze dam radę, czas pokaże.
Współczuję i doceniam, że potrafisz się z tym podzielić.
@@szuler339 Dziękuję. Trzeba zawsze o tym mówić, bo mnóstwo osób jest w takiej sytuacji jak ja i nie mamy żadnych szans
@@saniakiunia5543no dokładnie. Mnie nie stać na terapię co tydzień, tylko co 2 tygodnie i wszyscy lekarze, u których byłam odmówili mi prowadzenia terapii właśnie przez brak spotkań co tydzień. Sorry, zwyczajnie mnie nie stać, więc jak widać nie mam prawa do leczenia
Jak się można z Tobą skontaktować? Planuje pozwać jeden szpital za te same rzeczy o których piszesz.
Komentarz dla zasięgu - DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO CO ROBISZ I KIM JESTEŚ, Rafale. ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Jak miło :) Również dziękuję - za dobre słowo!
Warto dodać, że profesor Gałecki jest konsultantem krajowym w dziedzinie psychiatrii, więc to jeden z największych autorytetów w Polsce.
Pandemia już pokazała ile warte te wszystkie taborety
I jednym z największych lobbystów farmaceutycznych w Polsce.
@@dariusz314przeczytaj sobie poniżej komentarze, jak to "lobby farmaceutyczne" uratowalo ludziom życie.
@@ichbinkasia A ilu ludziom zniszczyło? Pozdrawiam.
@@dariusz314 poniżej nie doszukałam się żadnego tego typu komentarza. Ale może lobby usuwa komentarze 😁
Najgorsze co mnie w życiu spotkało, tuż po domu alkoholowym. Chorowałam dekadę, leczona z rożnym skutkiem. Dojrzałość, duża samoświadomość, praca z terapeutą, ale tez dokształcanie samodzielne + rezygnacja z tego co mnie gniotło w życiu i bez depresji żyję już jakieś 5 lat. Bez nerwicy 2 :) Zdarzają się załamania nerwowe, ale trzymam rękę na pulsie- w razie czego, telefon z terapeutka lub leki i jakoś bym temu uciekła. Nikomu ,naprawdę nikomu nie życzę. Ból fizyczny i psychiczny, umieranie od środka, poczucie wszechbeznadziei, senność, jadłowstręt, lęk, niechęć do życia w ogóle , złość na to że nadal trzeba, nienawiść wobec siebie, wstyd ogromny, wybuchy złości, nerwobóle, szczękościsk, problemy z koncentracja i pamięcią, IQ jakby spadło. Zrobię wszystko aby do tego nie wrócić .
Lepiej bym tego nie ujęła. Najprostsze rzeczy urastają do rangi taternictwa, zrobienie obiadu graniczy z cudem, sprzątanie ogranicza się do zamiecenia podłogi raz na miesiąc, człowiek porobiłby coś, żeby tylko w tym bagnie nie tkwić, ale wszystko wydaje się tak mdłe i pozbawione sensu, że na myśl o wstaniu z łóżka pojawia się odruch wymiotny. Człowiek czuje jak mu się myśli urywają w połowie, nie pojmuje rzeczy, w których kiedyś był biegły - po prostu głupieje na własnych oczach. Ja jeszcze ciągle walczę, chociaż czasem to jest takie wleczenie trupa pomiędzy punktami dnia, ale oby coraz lepiej. Zaczęłam niedawno terapię, mam nadzieję, że pomoże. Byle ciągnąć się w górę i do przodu, szukać pomocy, znajdywać słabe punkty w tym murze niemocy; może uda się go skruszyć. Oby nam wszystkim tych resztek siły nigdy nie brakło
A zwrócić się do Boga próbowałaś?
Super, że byłaś wytrwała i po tylu latach udało ci się wejść w remisję, ja już prawie 6 lat choruje, tyle już było nawrotów, że tracę nadzieję :(
@@rookkiWręcz bezczelne pytanie!
u mnie zamiast jadłowstrętu- wręcz przeciwnie
Ja mam depresję od samego tego, że jestem zmuszony, co dwa miesiące, wydać 300 zł na prywatną wizytę u lekarza, żeby wypisał mi kolejną receptę na leki antydepresyjne. Nie mówiąc już, że kieruje na terapię, na którą mnie nie stać. To nie jest kraj dla chorych ludzi.
jeśli bierzesz te same leki od dawna, to receptomat za 50zł
Tylko lchf.
Poproś swojego psychiatrę o zaświadczenie do lekarza rodzinnego i wtedy ten lekarz będzie mógł wypisywać recepty, nawet jeśli nie będziesz mieć czasu na wizytę to po prostu zamów e receptę
akurat mu prywaciak takie wypisze, by stracic 300zł. We Wrocławiu płacę 200zł raz na 3-4 mce. @@adelajda818
@@magorzataostrowska1968dieta niskowęglowodanowa? Ja ma keto poczułam się jak młody Bóg, szczególnie na początku 😊 tak jedzenie ma znaczenie.
Studiowałem z panem profesorem na tym samym roku, nawet w tej samej grupie. Miło zobaczyć. Super gość.
I coście tam wystudiowali mądrego?
W takich momentach i nie tylko strasznie się cieszę, że mam to szczęście otrzymywać wsparcie i zrozumienie od swoich rodziców, czy ogólnie rodziny. Chciałabym żeby wszyscy mogli na to liczyć ze strony najbliższych, ale niestety jeszcze długa droga przed nami ): Jeśli mój komentarz czyta ktoś kto się waha nad podjęciem terapii, to gorąco zachęcam. Sama wiem jak ciężko jest wykonać ten pierwszy krok, ale obiecuję, że będzie warto!
Masz rację…. Ok 2 lata temu moja rodzina ( prym wiodła i wiedzie niestety moja mama) nie zaakceptowała moich decyzji, odcięła się kompletnie , nie widujemy się , zero telefonów , kontaktu z wnukami itp…mimo, ze jestem dorosła i samodzielna, czuje się jak pies zostawiony w lesie , trudni się oddycha z takim balastem na sercu…. Nigdy nie wyprę się moich dzieci, zawsze będą mogły liczyć na choćby rozmowę ze mną…czasami to naprawdę dużo
😮
Ale w gruncie rzeczy to po co żyć i toczyć ten świat? Tak po prostu. Nie widzę takiej potrzeby, a nie mam w życiu źle. To tez może być forma postrzegania rzeczywistości.
@@Damian12312Nie widzisz "powodu aby żyć" ?? To jest właśnie depresyjne podejście, takie pesymistyczne "postrzeganie rzeczywistości"
@@judytaamos977 Niekoniecznie. Po prostu nie uważam, że życie jest czymś co warto pchać dalej powołując kolejne pokolenia. Ja mam szczęście, a wielu ludzi cierpi przez całe życie lub będzie cierpieć albo urodziło się w skrajnym ubóstwie.
Rafale, dziękuję za ten film ❤
Być może zainteresuje Cię temat mizofonii? To problem wciąż mało rozumiany społecznie i jak dotąd mało zbadany. Dobrze byłoby obejrzeć wywiad z mizofonikiem, który uświadomi ludziom z czym się zmagamy na co dzień. W dużej mierze naszą trudną sytuację pogłębia niezrozumienie i bagatelizowanie naszego problemu. To bardzo trudne do zrozumienia dla przeciętnej osoby, że normalne dla większości ludzi dźwięki wywołują lęk, złość czy agresję, powodując cierpienie i izolację, nawet od najbliższych.
Dokładnie. Jestem pewna , że cierpię na mizofonię i jedyne z czym się spotykam to z ogromnym niezrozumieniem
Bardzo potrzebny materiał … w swoim otoczeniu mam kilka osób które korzystają z wizyt u psychiatry, często na lekach i po pobytach w szpitalach psychiatrycznych. Prosić o pomoc i walczyć o swoje zdrowie nie jest wstydem
Dobrze ze Ty to rozumiesz...
Ale jest wiele osób które gdy ujawnia że chorują są wyśmiani.. wyszydzeni.. I następnie jeszcze bardziej smaotni i pozbawieni pracy np..
Pracuję z Panem profesorem i w ciemno wiem, że to będzie bardzo ciekawy odcinek
Polewasz mu Danielsa z s-ketaminą? Czyścisz fele w Merolu GLE? czy otwierasz drzwi przedstawicieli medycznych Łachu
Panie Rafale, serdecznie dziękuję za ten wywiad. ❤
I za wszystkie inne z dziedziny psychiatrii i psychologii. Niech idzie w świat. Niech pan szerzy świadomość w społeczeństwie. Chorowałam na depresję kilkakrotnie. Zawsze było ciężko, ale zawsze walczyłam i starałam się podnieść. Niestety wiązało się to z ogromnym poczuciem wstydu. Bo nie każdy rozumie, co to depresja. Mimo, że żyjemy w XXI wieku świadomość ludzka jest wciąż zbyt mała. A jeśli chorujesz na depresję takie niezrozumienie rani o wiele bardziej, niż nóż i może człowieka popchnąć do najgorszego. Dlatego z całego serducha dziękuję ❤️
Wszystkiego dobrego!
❤❤❤
Zapomniano wspomnieć, że psychiatrzy też chorują i też popełniają samobójstwa.
Cieszę się ogromnie z tego względu, że naprawdę z dużą skutecznością udaje Ci się odkryć i wydobyć skądś takich ekspertów, fachowców jak on i za to pięknie Ci dziękuję😊😊
Profesor Gałecki najlepszy lekarz razem ze swoją ekipą z Łodzi, byłem u niego, wielka wiedza- pozdrawiam Doktorze !
bardzo dobra, wartościowa i merytoryczna rozmowa
Mam stwierdzone zaburzenia lękowo depresyjne od lekarza psychiatry, i bardzo się cieszę że poszłam do lekarza. Mam leki i dzięki nim mogę normalnie przespać cala noc bez ciągłego budzenia się jak kiedyś, to był koszmar. Staram się myśleć pozytywnie, ćwiczyć, i chodzić codziennie na spacer. Brak kontaktu z innymi też przyczynia się do depresji 😢niestety
A u mnie wręcz odwrotnie. Kontakt i znesienie głupich gadek jest prawdziwym wyzwaniem! Wolę spokój i samotność
@@musia2575 ja mieszkam w głuszy kolo lasu więc mam aż nadto ciszę i spokój
U mnie też odwrotnie. Lockdown to była jak wygrana w totka a noc kiedy można się wyłączyć to nagroda za cały dzień użerania sie z ludźmi.
Czuję się jakbym poznała tajemnice sztuczek magika! Wszystko co pan mówi pokrywa się z przebiegiem mojej terapii. To niesamowite, że potrafił pan tak dobrze to ująć w słowa, podziwiam.
W moim najciezszym ep depresji nie mylam sie, wstawalam tylko zeby się wysikać. Nie czulam smutku, pustki. Czulam pernamentny, nie słabnący, przeszywajacy ból. Czyste cierpienie. Nawet nie myslalam o smierci bo nie mialam sily myslec. Po prostu lezalam w niewobrazalnym bólu
Przez ile czasu
@@kingellakingae nie wiem. Nie pamiętam tego. Wtedy miałam rapid cycling (ChAD) i te fazy mi się zmienialy czasem co kilka dni a nawet dwa razy dziennie. Potrafiłam leżeć w takim stanie jak opisałam pił dnia, a następnie wstać, umyć się, wymalować brokatem, ubrać kusą sukienkę, puszczać głośno muzykę i iść tak na miasto. Ogólnie to trwało kilka tygodni, potem miałam kilka miesięcy depresję i ją też średnio pamiętam
@@sagdeg6896o Kurla, czyli nie tylko ja tak miałem🥲Może oprócz tego ubierania sukienki😉
(ale też ubierałem coś 'ladnego/komfortowego I wychodziłem na miasto')
@@arerrera3612 :( trzymaj sie
@@sagdeg6896🙏 Na szczęście jest lepiej obecnie💪
Pan profesor jak przystało na psychiatrę sprowadza depresję do problemu fizjologicznego przeznaczonego do wyleczenia lekami. Warto zastanowić się skąd wzięła się depresja, jakie procesy myślowe i behawioralne doprowadziły pacjenta do tego stanu. Chociażby po to, żeby pracując z tymi problemami pacjent zrozumiał swoją sytuację i unikał nawrotów. Pigułki nie są tutaj odpowiedzią na wszystkie problemy. Do tego jeszcze ponad 20% tzw lekoopornej depresji (jak powiedziano w wywiadzie). Bardzo też jestem ciekawy jakie to nowoczesne leki, o których wspomniał pan profesor mają taką wysoką skuteczność, nie uzależniają i nie mają skutków ubocznych. Siedzę w temacie i brzmi to jak mrzonka.
Zdaje sie, ze Pan profesor wspominal o wspomaganiu leczenia psychoterapia. O stworzeniu profilu psychologicznego i o tym, ze ta swiadomosc moze zapobiec nawrotom choroby.
Nie słuchałam jeszcze wywiadu, ale tytuł tak mocny, że czuję potrzebę wypowiedzieć się przed wysłuchaniem. Jeśli Twojego męża, ojca, brata, przyjaciela nie powstrzymują Twoje łzy, i dalej Cię krzywdzi, uciekaj! Bo depresja to tylko kwestia czasu!
U ciebie czy o tego kogos, kto cie tak traktuje ?
Dzięki!!! Więcej samorozwijających rozmów, bardzo dobrze to robisz 👍
Bardzo ważne tematy zostały poruszone w tej rozmowie! Dobrze, że takie podcasty powstają!
Depresja to ciężka choroba. Zawsze rozpoznawana zbyt późno. Depresja to choroba duszy.
Często niestety wyśmiewana i bagatelizowana
Miłość jest chorobą duszy, a życie to śmiertelna choroba na którą nie ma lekarstwa.
Bzdura, to nie jest żadna "choroba duszy". Współczesne badania, jak i działające metody farmakologiczne, pokazują, że depresja ma prawdopodobnie związek z zaburzonym funkcjonowaniem mitochondriów w komórkach. Polecam podcasty na copernicusie na ten temat. Depresja to choroba ciała. Wynika z nieprawidłowości w funkcjonowaniu pewnych kluczowych jego elementów. Nie żadna tam choroba duszy czy innego wyimaginowanego tworu religijnego...
@@evajewellery678 Przede wszystkim nierozumiana, czego głównym powodem jest brak elementarnej wiedzy w temacie zarówno tej, jak i wielu innych chorób.
@@exs3574 a potem wszyscy zdziwieni "a dlaczego on się powiesił, przecież zawsze uśmiechnięty, grzeczny dla innych, no szczęśliwy człowiek ..."
Wspaniały wywiad. Widać, że Pan jest profesorem - profesjonalizm i ogrom wiedzy ujawnia się samoistnie! O niektórych rzeczach które powinny być standardem dowiedziałam się teraz, a psychiatrów odwiedziłam w życiu kilku... chciałabym odbyć wizytę u kogoś takiego jak Pan. Pozdrawiam serdecznie.
Jak zawsze rozmowa na wysokim poziomie. Dziękuję za poruszenie po raz kolejny tematu zdrowia psychicznego, jestem pewna, że przyczynia się to do większej świadomości naszego społeczeństwa.
Okazuje się, że w wieku nastoletnim najprawdopodobniej miałam depresję. Ciekawe jest to, że zdiagnozowałam się sama w trakcie terapii psychologicznej i czytając/słuchając o depresji i nie był to łagodny stan. Jakimś cudem wyszłam z tego bez pomocy specjalistów, nie miałam pojęcia, co właściwie ze mną było nie tak.
Błędem jest chyba przekonanie, że mózg jest tylko narządem, który służy nam do myślenia. Jakoś wszyscy wiemy, że skóra osłania ciało, ze jeśli będziemy się za długo opalać to doznamy oparzenia. A nie rozumiemy, że mózg wystawiony na czynniki stresowe też może się od tego "rozchorowac" i to nie jest coś co, omen nomen, siedzi nam w głowie, a stan biologiczno-chemiczny, który można tak też opisać ( ja tego nie umiem, ale psychiatra z pewnością tak). Idąc dalej, wiele chorób, infekcje wirusowe albo nawet bakteryjne, jęsli przebiegają bez powikłań, organizm może zlikwidować sam, tylko potrzeba czasu. Może tu jest podobnie, jeśli jest łagodny, lekki epizod depresyjny, nie dochodzi jakieś stałe działanie czynnika stresowego lub lękowego, to tak samo depresja może przejść sama? Do czego oczywiście nie namawiam, bo zawsze warto udać się do lekarza, żeby to ocenił.
Nie ma dowodow!, ani testu ktory stwierdzi ze masz problem chemiczny w mozgu sugerujacy depresje lub inne przypadlosci natury psychicznej.
Ehh... Dlaczego nie trafiłam jeszcze na takiego rozsądnego i konkretnego psychiatrę... Dotychczasowi działali bardziej na pogorszenie mojego stanu zamiast poprawie. Badania przed podaniem leków? Jakiekolwiek zainteresowanie ogólnym stanem pacjenta? No niestety nie spotkało mnie to... Realia są takie, że zanim dostaniesz się do psychiatry, który ci jest w stanie pomóc, to już jest zaawansowane stadium albo już się zdążysz zabić.
Bardzo dziękuję za ten temat. Trafne pytania Prowadzącego i bardzo czytelne odpowiedzi Pana Doktora ♡
Odcinek dotknął jedynie lub aż pacjentów dorosłych, czy można liczyć na takowy, poruszający tematykę epizodów depresyjnych u dzieci, mlodszej młodzieży? Bardzo dziękuję 1 jeszcze ❤
Choruje na depresje juz kilka lat, czego na zewnątrz nie widac. Zawsze umalowana i schludnie ubrwna, w pracy usmiech na twarzy. To wszystko to tylko pozory, ktore kosztuja ostatki sil, ktore daje mi tylko poczucie odpowiedzialności za corke.. przychodzi weekend i wtedy jest najciezej
Aniu zwroc się o pomoc, koniecznie
@@annazykowska1361 dziękuję za wsparcie , jestem pod kontrolą lekarza ♥️
@@monikacorgiWieksza kara jest,jak komus rozum odbierze,dzbanie.
@@Pawel36963 Przykro mi, że taką karę otrzymałeś 😂😂
depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
Super, tylko wizyta u psychiatry dziecięcego (duże miasto na śląsku) na NFZ na 2026 rok! Prywatnie jedna wizyta około 400 zł lub więcej. Wiec wszysto ładnie, pięknie a w praktyce radź sobie sam lub giń. Prawo dżungli. Słabsi muszą wyginąć-to taka cicha eutanazja
Straszne to jest , to udawanie , to "trzymanie pionu" cały czas , bo inni tego od nas oczekują (...?) . Znam to z autopsji . Moją taką "ucieczką" jest praca , gdzie nikt właściwie mnie nie ogląda , ponieważ osoby starsze z demencją którymi się opiekuję i tak niczego nie zapamiętują , a jak w momencie , kiedy moich piopiecznych odwiedzają ich dzieci , to wtedy "ogarniam się" , na kilka godzin lub kilka dni (...) . Póki co swoje obowiązki wykonuję bez zatzutu . Mam swoje odskocznie : książki , podcasty , itp . Trzymam się i jest ok .
I tak trzymaj.👍
Ja to samo, książki uwielbiam, podkasty, ćwiczenia, spacery z psem. Najbardziej doskwiera samotność, niezrozumienie.
Na pewnym etapie życia sama czułam, że się załamie , nic nikomu złego nie zrobiłam, a ludzie którzy powinni mnie wspierać byli tak zajęci swoim życiem i tak nieświadomi że zupełnie mnie ignorowali , nie dostawałam nawet SŁOWA wsparcia , nikt mnie nie słuchał z bliskich , uratowała dobra znajomość siebie , mądre podcasty i mądre wywiady , byłam po prostu pewna, że to nie ze mną jest problem tylko z moim zajętym otoczeniem , zaczęłam się buntować , nie pozwoliłam sobie wchodzić na głowę i uratowała mnie prawdziwa życzliwa przyjaciółka .
Choroba ta Nie wybiera. Koleżanka po studiach Kryminalistyki. Odebrała sobie życie. Powiesila się w ogrodzie dwa lata temu
Zawsze to jakies wyjscie dosc kakretne ale jest Ale trzeba sie na to odwazyc Jak ktos nie wierzy w Boga to ma przejebane Ja podziwiam teoja koleżankę za odwagę Pozdrawiam
@@Internetowy-Ludekże co?
@@barbarawisniewska6406 Czytanie ze zrozumieniem sie kłania ? Czy ja pisze po Japońsku?
@@Internetowy-Ludek chyba ty nie zrozumiałeś XD kto nie wierzy w Boga to ma przejebane? serio ?
@@barbarawisniewska6406 Tak trudniej jest nie wierzyc w nic niz w wymyslonego Boga To jest moje zdanie
Nie miejcie pretensji do otoczenia,bo w obecnych czasach całe rodziny chorują na depresję. Różnica jest taka, że jeden jeszcze człapie,gdy drugi już leży 😢
❤
Prawda....
To prawda ze cale rodziny choruja .
Na pewno się zdarza że całe rodziny ale nie przesadzajmy że u każdej osoby partner czy rodzina ma depresję z myślami samobójczymi. Jak ktoś ma myśli samobójcze a słyszy od męża czy żony że gada bzdury, głupoty itd. że tylko tchórze popełniają samobójstwa itd. to raczej trudno tłumaczyć to tym że wszyscy mają depresję.. to tak jakby mówić że całe rodziny chorują na nowotwory. Zgadza się ale nie wszystkie rodziny, nie wszyscy członkowie i rzadko w tym samym czasie..
Bo całe rodziny, całe populacje źle się odżywiają, zamiast zdrowych tłuszczy jedzą suchą papkę dla trzody a potem płacz że się czują okropnie.
Jakby tak chcieli pomagać to by byli w publicznych szpitalach lub poradniach a nie prywatnie 300 zł za 30 minut za spotkanie. Normalny człowiek może pomarzyć o profesjonalnej pomocy bez wpedzenia sie w finansowe problemy
A co w tym złego że psychiatra dostaje pieniądze za swoją pracę? Jeśli potrafi dobrze leczyć to chyba może też dobrze zarabiać.
@@annawarowna9450problem w tym że i prywatnie nie potrafią leczyć
@@annawarowna9450a jak oni potrafią leczyć? Klepią oklepane, zakłamane frazesy i przepisują SSRI cały czas niszcząc ludzi. Ludzie wracają do gabinetów z ciężkim syndromem odstawiennym a oni wmawiają, że to mental i znowu cyk człowiek bierze tabsy. Te leki powodują ogromną zależność a on tu mówi o braku uzależnienia tych leków. Zero wiedzy prawdziwej o działaniu tych tabletek. Same wpojone kłamstwa, ktore przekazuje dalej.
U mnie w okolicy nawet prywatnie trzeba czekać minimum miesiąc na wizytę.
Ja bym chętniej posłuchała o tym, dlaczego jedni ludzie mają depresję, a inni nigdy na nią nie zachorują, jak sytuacja w tym temacie zmieniała się na przestrzeni lat i dlaczego, dlaczego farmakologia związana z depresją to jest całkiem niezły biznes, jakie czynniki w aktualnym świecie wpływają u ludzi na nastroje depresyjne, czy my jako społeczeństwa możemy robić coś aby walczyć z tym skutecznie, co ma do tego genetyka, a co na przykład szerokość geograficzna i inne tym podobne nieco kontrowersyjne pytania😉. Jeśli jestem u fryzjera i spotykam dziewczynkę 16 lat, którą fryzjerka ze względu na stan włosów pyta o przyjmowane suplementy, a ona wspomina o lekach na depresję - ładna dziewczyna - to odpowiedź dla mnie o przyczyny to: albo szkoła albo rodzina albo zbyt wysoka presja. Od tego powinno się zaczynać zmiany. 16 lat, całe życie przed nią, a ona wygrzebuje się z dołu, bo od niego zaczyna. Jak będzie wyglądac jej droga?
Ja mam taką tezę, iż depresja (oprócz czynników środowiskowych, traktowania przez rodziców, rówieśników, nie wpojenia poczucia własnej wartości i jakiś tam 'może' predyspozycji genetycznych depresja jest tylko objawem innej somatycznej choroby nie zdiagnozowanej przez (konowałów nie lekarzy, lekarzy na świecie jest niewielu może kilkaset ludzi którzy znają się na funkcjonowaniu ciała jako całości a nie lekarzy specjalizacji poszczególnych narządów bo do leczenia trzeba podchodzić holistyczne, ciało ludzkie to jeden wielki organizm , np. Leczymy wątrobę to trzeba zadać pytanie co spowodowało że wątroba zachorowała, bo jest jakaś przyczyny a nie jak konował nie bd dociekał co jest nie tak w organizmie tylko da leki na wątrobę.(śmiech).
Trzeba sobie zadać pytanie, czy tj. leczenie? Napewno nie prowadzące do wyleczenia... .
Ps. Tak samo większość psychiatrów nie będzie wykluczać innych chorób tylko da leki (psychotropy) , przyszedł do mnie to dostanie czego oczekuję. Pozdrawiam.
Widocznie u niektórych poziom neuroprzekaźników nie spada poniżej pewnego poziomu. Poza tym życie teraz jest bardzo „nienaturalne”. Człowiek powinien mieć kontakt z naturą, pracować na świeżym powietrzu, spać zgodnie z rytmem dnia itp. Tak jak dawniej na wsi. A nie niedosypiać, pracować 8h przed monitorem itp.
@@Pawe-yg7rp Niewykluczenie choroby somatycznej jest błędem w sztuce lekarskiej, dlatego lekarz psychiatra na pierwszej konsultacji jest zobowiązany przeprowadzić klasyczne badanie fizykalne i przesiewowo sprawdza się np. hormony tarczycy, hemoglobinę, witaminę D itp. Czasami też TK lub MRI głowy.
@@mektheblack Prawda, ale tak nie jest bywałem u kilku i żaden z nikt tak nie zrobil, a byli to znani psychiatry, polecani z dość dużym stażem itd... .
@@Pawe-yg7rp Ja mogę powiedzieć, że byłem kiedyś u dermatologa, który nawet nie spojrzał na moje zmiany a już się wziął do przepisywania leku. Tak może się zdarzyć w każdej specjalności, a nawet i w każdym zawodzie.
super podcast, bardzo wartościowy i ciekawy
Super ze podejmujesz ten temat!
Ja depresji jako takiej nie miałam, ale będąc w ciąży - dwa lata temu i rok temu w tych pierwszych tygodniach nie miałam kompletnie siły i chęci na cokolwiek. Chciałam tylko leżeć i żeby nikt nic ode mnie nie chciał. Miałam poczucie winy, że przecież jestem w ciąży, a tak okropnie psychicznie się czuję... Potem po jednym i drugim poronieniu, gdy hormony się uregulowały, to samopoczucie wróciło do normy. I wiem, że wtedy to nie moje lenistwo i niezadowolenie z życia mną kierowały tylko hormony. Najgorsza była moja bezradność, bo z jednej str chciałam żyć, funkcjonować ale było strasznie, zmuszałam się do chodzenia do pracy... I domyślam się, że z depresją jest podobnie.
depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
Dziękuję bardzo za ten wywiad ❤
Pozdrawiam wszystkich słuchaczy dziekuje ❤😊
Pozdrawiam Pana Profesora z zajęć z psychiatrii na Aleksandrowskiej :)
Czy ktoś z was miał, albo ma taki objaw - nad ranem, zaraz po przebudzeniu/odzyskaniu świadomości stan depresyjny --> do niczego się nie nadaję, mam dość życia, najlepiej gdybym odszedł, wszystko w czarnych kolorach i poczucie braku wyjścia z każdej sytuacji, okropny dół. I tak codziennie od kilku lat. Po kilku minutach od wstania to uczucie ulatnia się i można powiedzieć, że funkcjonuję normalnie - w ciągu dnia nie doświadczam takiego uczucia, jak nad ranem. Co to jest?
Rano jest najwyższy poziom kortyzolu. Stąd możesz wtedy najbardziej odczuwać różne doły, lęki itd. Ale pewnie nie tylko sam kortyzol jest problemem. Warto iść do terapeuty i przegadać to jeśli Cię to męczy od paru lat.
A i pytałeś czy ktoś tak miał - tak, miałam tak że rano czułam się bardzo zestresowana, lękliwa, później w ciągu dnia mniej. Jak sobie pomogłam? Terapią. ;) Teraz wiem jak temu zapobiegać, a jak się zdarzy to jak odpowiednio reagować.
Dobrze to znam.
terapia + kontakt z przyrodą + sport + dietetyk
To ważne elementy układanki
Dziękuję za takie filmy
Więcej takich wywiadów, więcej edukacji na ten temat, niech ta wiedza będzie tak powszechna, jak leczenie kanałowe zęba. Niech skończą się wreszcie czasy narzekań typu :dawniej tego nie było.... Owszem było, było tylko się o tym nie rozmawiało, zalewało się % albo traktowało petlą czy innym sposobem. Narzekamy, że "przecież można było coś zrobić", a jak chory o tym wspomina, to zostaje uciszany , a jego cierpienie umniejszanie . I w ciszy odchodzi.....
Biore SSRI od 9 lat, nie mam depresji, jedynie epizody umiarkowanej depresji, strukturę osobowosci lękowo-depresyjna. Biore leki w borderline. Łagodzą natrectwa lękowe i lęki i stabilizują nastroj. Jednak rujnują libido strasznie. I z tego powodu wiele razy odstawiałam je ale za jakiś czas ja i otoczenie nie mogło ze mną wytrzymać i znowu...selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny podbijają setotonine za to miażdżą dopamine i splycaja emocje.
Dlatego ja dokupiłam sobie dodatkowo NALT i biorę gdy czuję taką potrzebę
@@adelajda818 co to takiego? Lepsze libido?
Podbija dopaminę
Ja cierpiałem na depresję na studiach, wychowywałem się w małym mieście gdzie nie było psychologa, wszyscy marginalizowali moje dolegliwości, gdy już sam zgłosiłem się do psychiatry ponieważ miałem myśli samobójcze, będąc jeszcze na utrzymaniu rodziców, usłyszałem że nie będą wykupywać mi tych leków ponieważ są za drogie. Nie wiem jaki cudem to przeżyłem, miałem bardzo silne napady lęku codziennie, bałem się nawet iść do sklepu. Spotkałem jednak kolegę który miał podobne objawy, obaj zdecydowaliśmy się pójść na terapię do kobiety która rzekomo zajmowała się regresingiem, ona poleciła mi medytacje kierowane połączone z wizualizacją, które były ukierunkowane na bezpieczeństwo. To właśnie ciągłe słuchanie tych medytacji pomagało mi okiełznać lęki, z czasem minęły też myśli samobójcze. Wiem że jestem szczęściarzem że to przeżyłem, medytacją zajmuję się do teraz, czyli już ponad 20 lat i bardzo polecam każdemu jako uzupełnienie terapii.
super material! dzieki! przygotowywuje sie do rozmowy na moim kanale na ten temat i duzo mi pomogles! wszystkiego dobrego!
Dobra rada na pozbycie się stanu pod depresyjnego a nawet depresji. Zmienić prace i otoczenie, bo to one wpływają na ten stan psychiczny . A jeżeli rodzina to przełamać wstyd i przemyślenie że nastepnej szansy może nie być i jutro mogę nie wstać. To sprawi że życie stanie się piękne .
moje leczenie sprawiło że przestałem walić gruche i w ogóle o tym nie myślę akurat dobrze bo sam żyje.Leki to jak legalne dragi wiem bo sprawdziłem na sobie.
Znowu świetna rozmowa... Brawo Rafał 🎉
Dziękuję za ten wywiad. Od 6 lat zmagam się z depresją (obecnie nawrót) i jak i stanami lękowymi gdyż taką mam naturę. Zwłaszcza fragment o początkach depresji jak to wygląda, wzbudził we mnie zainteresowanie, gdyż tak właśnie miałam. Ponadto również po nawrocie stare leki podziałały na stany lękowe ale zwiększyły depresyjne i psychiatra musiała mi zmienić leki. Dodatkowo chodzę na psychoterapię i czuję się o wiele lepiej niż 10 miesięcy temu. Prosiłabym bardzo o wywiad, gdyż jestem tego ciekawa sama, na temat właśnie osób z osobowością lękową, ze stanami lękowymi.
Trzymajcie się ludziska, proście o pomoc. Nie jesteście sami.
Pozdrawiam!
Przecież jeżeli leki by leczyły to nie byłoby nawrotu tylko to samo co było wcześniej a nie gorzej tak myślę.
U nas to choroba wywołana przez antydepresanty niestety które zrobiły w mózgu i z jego chemii bałagan i powinniśmy sie z tym pogodzić żeby uświadomić ludzi którzy nie weszli jeszcze w psychotropy.
Nie było ssri nie było epidemii depresji myślę że jesteśmy ofiarami tego pseudonaukowego leczenia ale teraz nam ta wiedza niewiele pomoże.
Raczej przed taka pomoca jak uzależnianie od psychotropów to trzeba przestrzegać
pozdrawiam
@@krzysztof4543 podobne zdanie można powiedzieć o nowotworach, które również mogą nawrócić. Ludzki organizm a zwłaszcza mózg człowieka to wciąż nie odkryty w stu procentach teren. Ogólnie, być może za wcześnie zrezygnowałam z farmakoterapii (plus wydarzenia w moim życiu które również wszystko przyspieszyły) są przyczyną powrotu choroby. Po drugie SSRI nie uzależniają, jednak nagła odstawka leków może spowodować skutki uboczne. Dlatego ważna jest konsultacja z psychiatrą i zmniejszanie dawki. Uzależniają benzodiazepiny i lekarze przepisują je w ostatecznych przypadkach, gdyż mają bardzo szybkie i silne działanie.
Po czwarte radzę tobie zrobić mały research i doinformować się w tej kwestii niż szerzyć dezinformację i błędne teorie. Można też za twoim tokiem rozumowania stwierdzić, że kiedyś nie było chorób psychicznych tylko ludzie "wariowali". To jest szkodliwe myślenie. To że kiedyś danych chorób nie nazwał i nie odkrył nie oznacza że nie istniały lub mogły nie powstać. Życzę miłego dnia
@@yuuutsu2209 To nie są moje teorie, ja nabawiłem się choroby autoimmunologicznej od ssri - przewlekłe zapalenie trzustki. Jak bardzo nie uzależniają można poczytać na antidepresantsurviving. My już cierpimy ale szkoda młodych ludzi którzy w to wchodzą i powinni mieć wybór a nie gładkie słówka o tym że to nie uzależnia tylko ich choroba...Myślę że dobrze wiemy jaka była nasza choroba sprzed leczenia i jaka jest po odstawieniu,
Żyje dzięki Pani Doktor oraz najbliższej rodzinie 😊
Uzależniłam się od tego kanału ❤ Otwierasz oczy dzięki tym wywiadom ❤
Ale czasem ci goscie to straszne kocopoly gadaja tym bardziej jak znasz sie na tym o czym prawią Akurat to sie nie tyczy tego odcinka Pozdrawiam
Jak tu nie mieć depresji w tym chorym kraju, już na samym starcie wiesz że jak nie masz bogatych starych to gówno osiągniesz, możesz skończyć 100 różnych kierunków a i tak awans dostanie kumpel szefa. Dodatkowo na kurnik 30m2 musisz tyrać 30lat. Klimat też jest wspaniały może znajdzie się 100 dni słonecznych w ciągu roku.
To nieprawda co piszesz można coś osiągnąć samemu jak się chce jak się pragnie i dąży do celu małymi kroczkami. To co sobie wymarzyłam (dom z ogródkiem jeśli chodzi o sprawy materialne). Nikt mi nie pomógł bo rodzice wvześnie zmarli. Pewnie że jak się dostanie wszystko na tacy to duuuużo łatwiej ale satysfakcja dużo mniejsza.
@@violam3044 dokładnie. Małymi kroczkami i rozmową z ludźmi z którymi się lubimy da się osiągnąć coraz więcej. A jak się pierwsza rzecz udaje to motywuje i daje kopa do pójścia dalej
To prawda, dobijało mnie to wszystko co opisałeś wyżej, bo byłem w takiej sytuacji. Wyjechałem z kraju, zarobki skoczyły wielokrotnie i większość objawów/zmartwień przeszla...
Nie mówię że tu/zagranica jest idealnie, ale Polska jest trudnym krajem do życia bez bogatych rodzicow. albo chociaż normalnych...(nie alkoholików/samotnych matek itd)
@@violam3044 Gorzej jak musisz pomagać w opiece nadniepełnosprawnym bratem i masz ograniczone możliwości, a depresja nie pomaga w rozwoju osobistym. I z roku na rok jest gorzej, tracisz tych niby przyjaciół itp.
Ja zawsze mówię że słońce zaświeci a dni musza być chłodne i ciemne taka kolej rzeczy... Nawet stany smutku, straty, samotność, sa po coś... Ja staram się doceniać wszystko co mam w życiu, ponieważ są tysiące ludzi na świecie którzy tego nie maja. Sport poprawia nastrój.
Fajnie jest przedstawić swojego gościa z imienia i nazwiska
Chciałabym mieć takiego opiekuna w sensie lekarza
Znakomita rozmowa, która myślę wielu pomoże w podjeciu decyzji o leczeniu.
Ja uważam,ze powinno być to łatwiejsze ta pomoc ze strony medycznej. Skoro tak trudno jest a często naprawdę bardzo trudno jest wyciągnąć z domu bliską osobę do psychiatry a pomoc potrzebna na tu i teraz na już natychmiastowo,to powinno być tak ,ze dzwoni ktoś bliski i ma możliwość umówić lekarza na wizytę do domu. Nie wiem może to funkcjonuje ja nie spotkałam się z tym. To byłoby skuteczne bardzo jak przy korepetycjach. Tu chodzi jednak o życie!!! Takiej opieki medycznej bym sobie i innym życzyła dla naszych bliskich , których bardzo kochamy a jesteśmy czesto bezradni ,bezsilni i to jest najbardziej smutne,ze Ci co mogą nic nie mogą,bo siłą nie zaciagnie się do gabinetu kogoś kto tego nie chce,nawet jakby bardzo się chciało.pozdrawiam
depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
Swietne wywiady,ktore sa rowniez pokazywane i wykorzystywane na studiach 😊
Fantastyczne rozmowy, bardzo cieszy że poruszany jest ten temat. Ja chętnie usłyszałabym o stanach obniżonego nastroju, które depresja nie są :) może o jakiejś profilaktyce, co dobrze jesc, suplementowac, czy dieta w ogóle może w jakiś sposób pomóc zapobiec depresji lub właśnie wyjść z takich stanów obniżonego samopoczucia :)
Ciekawie to wszystko brzmi tylko nie jest powiedziane że wizyta trwa 10 min I w zasadzie nie można w tym czasie ocenić życia pacjenta a odrazu są ładowane bardzo mocne leki a potem jest próbą zmieniania leków co pomoże co nie (karuzela)
Moja pierwsza wizyta u psychiatry trwała 44 minuty i dostałam najlżejszy lek jaki jest...
@@Karolcia1992 Jaki jest najlższejszy lek jestem ciekawy ? W ulotkach od ssri napisane że to na ciążki epizod depresyjny przecież więć trudno chyba o lekki lek na taki epizod Może nie dali Pani antydepresanta tylko miała szczęście i dostała pani hydroksyzynę?
Jedna z absolutnie najwspanialszych percepcji dotyczących leczenia psychiatrycznego: "Nie mogę iść do psychiatry bo mąż zabierze mi dzieci."
Nie bardzo rozumiem powyższy komentarz. Takich sytuacji jest tysiące, kiedy to mąż lub żona, zrobi wszystko, aby drugiemu rodzicowi odebrać dzieci. Znam takich sytuacji bardzo wiele. A diagnoza psychiatryczna, jest do tego najlepszym usprawiedliwieniem, dla rodzica, który chce drugiemu rodzicowi, zabrać dzieci..
Bardzo ciekawa rozmowa, podziękowania dla gościa i prowadzącego. Warto jednak sprostować że psychoterapia dysponuje dziś metodami doprowadzającymi do zmian struktury osobowości, polecam poczytać o terapii psychodynamicznej TFP. Istotnym jest że głęboka psychoterapia dąży do wyeliminowania mechanizmów objawów a nie samego występowania tych ostatnich.
Super rozmowa! Jedynie nie szalałabym z tym stwierdzeniem, że "wszystko jest u nas dostępne", bo niestety leki takie jak Trazodone czy Medikinet są nie do dostania od wielu miesięcy 🙃
Mam myśl taką. Depresja jest chorobą okrutną. Ma wiele przebiegłych sposobów, aby się wedrzeć. Cierpię na nią od 35 lat. Za każdym razem uderza inaczej. Raz jest zniechęceniem, a innym razem nie pozwala wstać z łóżka przez tydzień, tydzień po tygodniu (jedynie po to, aby się umyć, niekiedy). Chciałam jednak zwrócić uwagę na coś innego. Tzw. depresja sezonowa często jest błędną diagnozą. Jak się okazało po wielu latach "błędów i wypaczeń" jestem w spektrum CHAD, a wówczas stosuje się stabilizatory nastroju, a nie antydepresanty. Upraszczam, ale nie można dać się zwieść pozornie oczywistym diagnozom. Nie ulegajmy obiegowym opiniom o tzw. depresjach sezonowych, chandrach itp. Znaleźć dobrego psychiatrę, jest często kwestią przypadku i szczęścia. Niestety.
Mam to samo. Łagodne spektrum ale życie zatruwa. Zaczęło się w okresie dojrzewania. Teraz wiem co mam i nienawidzę tego. Raz miałam antydepresant i makabra. Rzadkich epizodow życzę z płytkimi dolkami i niskimi górkami.
ADHD dorosłych też nie jest diagnozowane a dobre leczenie jest sztuką. Można dostać wiele innych diagnoza a dopiero ta wiele zmienia. Najważniejsze żeby znaleźć wszystkie przyczyny
Bardzo dobrze się ogląda. Ciekawsze niż z tym poprzednim psychiatrą. Szkoda tylko że głównie o depresji.
Świetny materiał . Cieszę się , że coraz więcej mówi się o takich chorobach . Choć pomimo to dalej zdarzają się ignoranci ,bo nie wiem jak inaczej nazwać takich ludzi. Przykład z życia : kilka lat już choruje na ChAD, nielicznym wydawało mi się że bliskim opowiedziałam o tym . Tak ciężko przechodziłam ostatnie epizody ,pomimo leczenia, że wycofałam się z życia społecznego choć co jakiś czas pytałam co słychać , jak życie . Gdy w końcu stanęłam na nogi na tyle żeby zacząć wychodzić z domu od jednej osoby usłyszałam , że trzymanie relacji na siłę jest bez sensu i że ona też ma różne problemy w życiu ale z ich powodu nie urywa relacji tak jak ja to zrobiłam . Poczułam się strasznie , bo były i są takie dni że ciało nie ma siły na nic innego niż sen gdyż tylko on jest wybawieniem od życia i to nie jest tak że ja specjalnie urwałam kontakty 😢
Może zamiast organizować kolejną dziesięciotysięczną gładką, nieznośnie powtarzalną rozmowę z lobbystą o dobrodziejstwach współczesnej psychiatrii i medykalizacji popdepresji, fascynujących przypadków klinicznych,zaprosić kogoś, kto ma odwagę i wiedzę by opowiedzieć jak w rzeczywistości i praktyce funkcjonuje polski system leczenia psychiatrycznego , terapii, szpitalnictwa. Może o kompletnej degrengoladzie i cynizmie tego środowiska, zapaści edukacji akademickiej, braku chęci studentów do wybierania specjalizacji psychiatrycznej, braku chęci i motywacji do samokształcenia i podnoszenia kwalifikacji zawodowych, kształceniu studentów na przestarzałych, często nieaktualnych teoriach, badaniach i materiałach wyjściowych,a może o tajemnicy poliszynela, że psychiatrię wybierają ci którym medycyna " szła ciężko" a zrezygnować trudno,bo to niemiłe dla ambicji, prestiżu i kieszeni. A może o zaburzeniach psychicznych samych psychiatrów i psychologów,co nie tak rzadko staje się motywacją do wyboru takiego a nie innego kierunku, by odpowiedzieć na własne pytania. A może o związkach z przemysłem farmaceutycznym,o kolejnych " przełomach", " nowych nadziejach dla pacjentów","rewolucjach " w leczeniu i terapii,nowych genialnych,zbawiennych psychotropach," nowych " ścieżek neuronalnych. Może o skutkach ubocznych antydepresantów, może o tym, dlaczego niektórzy ludzie po wyjściu ze szpitala psychiatrycznego popełniają samobójstwa a suicydologia nieudolnie próbuje to wytłumaczyć. A może o błędnych diagnozach i faszerowaniu pacjentów chemią, może o szacunku do pacjenta, może o przemocy instytucjonalnej,a może o nieskuteczności terapii i powszechnej mitomanii z nią związanych. Dlaczego Państwo nie poruszacie naprawdę istotnych kwestii,tylko zawsze orbitujecie w komfortowej piance poprawności politycznej i miłej gawędy? Od tego świat się nie zmieni ani nie wyciągnie polskiej psychiatrii z totalnej zapaści. Zachęcam Pana do większej odwagi i wyjścia z psychiatryczno- psychologicznego matrixu. Rzeczywistość jest inna. Pozdrawiam.
Ciekawy byłby wywiad z dr Peterem Rogerem Bregginem, który w USA nazywany jest "sumieniem amerykańskiej psychiatrii".
@@MinsterA-tn4oy Może kiedyś doczekamy się " sumienia polskiej psychiatrii i psychologii". Pozdrawiam.
Sorry, ale ta rozmowa nie wnosi nic nowego. Najwyższy czas rozpocząć debatę o często skandalicznym/wyższościowym stosunku lekarzy do pacjentów, pacjenci traktowani są jak niechciani petenci, nie znają lekarza prowadzącego, niczego się im nie tłumaczy. Zobaczmy jak zmienili się nauczyciele przez ostatnie 30 lat, jak empatia i wiedza psycholog. wkroczyła do szkół, nauczyciele tą wiedzą dysponują, lekarze nie. Zatrważające jest zacofanie polskiej psychiatrii w porównaniu z Zachodem (Anglia Szwecja, Niemcy), gdzie obok leków jak najszybciej stosuje się psychoterapię. Ponadto tam na psychiatrii są 1-2 osobowe pokoje, stolik z krzesłem, fotele. Jak można leczyć choroby duszy/psychiki w więzieniu za kratami, jakim jest często szpital psychiatryczny. Chory bez wyroku jest uwięziony na dłuższy czas (za co, za to że choruje!), najczęściej lekarze nic mu nie tłumaczą, często rozmawiają tylko z rodziną. Pacjenci tak zalekowani, że aż się ślinią, słaniają na nogach, a i tak dostają kolejną porcję leków. Omdlenia z nadmiaru leków nie uwzglenione w epikryzie. Pacjent czuje się pomijany, jak ma czuć jakikolwiek komfort psych. w więzieniu! Izolacja i zamkniecie są rzeczywiście potrzebne, ale tylko na krótki moment, w ostrych stanach. Potem powinny chociaż być przepustki. Widziałam w ostatnim czasie kilka różnych oddziałów w 2 szpitalach, w tym psychiatryczny nowo oddany 3-4 lata temu. Na nowych oddziałach np. wewn. czy neurolog. czy onkolog. są pokoje 2-4 osobowe z łazienką i WC, na jednym oddziale cudowny troskliwy personel, pielęgniarki cierpliwie wyjaśniały pacjentom, jakie dostają leki. Na nowym oddziale psychiatr. tradycyjne pokoje na 4-7 pacjentów, z kamerami, totalną inwigilacją. Wspólne łazienki i toalety jedna na ok. 9 pacjentów!!! Dlaczego taka skandaliczna dyskryminacja!!!Sale bez krat, ale to nadal więzienie, pacjenci na czas sprzątania zaganiani do stołówki, gdzie pokornie mieli siedzieć godzinę, aż sprzątaczka posprząta. Gdzie ich przestrzeń osobista, komfort psychiczny? Na korytarzu brak, krzeseł, by usiąść i poczytać książkę. Czasem obchód w formie przesłuchania - przy stole siedzi gromada personelu, naprzeciwko przerażony pacjent jak na przesłuchaniu czy egzaminie. Czy to jest atmosfera zaufania do rozmowy o problemach psychiki? Na Zachodzie tłumaczy się wiele pacjentowi, traktuje go z szacunkuem, tu pielęgniarki nierzadko krzyczą, każą pacjentów, a nie mają żadnych predyspozycji wychowawczych. Osoba w izolatce leży godzinami sama, drzwi jej sali otwarte, pielęgniarka czasem zajrzy. Na Zachodzie takiemu pacjentowi pielęgniarka przy łóżku czyta, nie zostawia się go samego. Odhumanizowane traktowanie OPÓŹNIA z pewnością proces leczenia. Psycholog na oddziale nie jest do rozmów terapeut. tylko do męczących testów. Polscy psychiatrzy zwykle wierzą tylko w leki, nawet tu w rozmowie temat psychoterapii pojawia się pod koniec. A jak psychiatrzy traktują tajemnicę pacjenta, pokazała afera z panią Joanną kilka mies. temu. Widziałam reportaż w tv o trzymaniu wbrew woli pacjenta i rodziny pacjenta na psuchiatrii przez 28 lat za kradzież słoika dżemu. Gdy dziennikarz grzecznie zadał pytanie psychiatrze o sens tak długiego leczenia, usłyszał, ze jest agresywny. Stosunek lekarzy do pacjentów jest całkowicie inny w Niemczech, Anglii czy Hiszpanii. Mamy straszne zacofanie w tej kwestii.
Dzień dobry, jak można się z Panem/ Panią skontaktować?
Bardzo lubię ten kanał. Naprawdę ciekawe wywiady
Dziękuję za tę rozmowę
Wydaje mi się, że to pytanie nie wybrzmiało dość wyraźnie. Co robić, gdy podejrzewamy u kogoś depresję, jak pomóc, jak rozmawiać? Czy jeśli potencjalny chory nie chce rękami i nogami spotkać się z lekarzem, możemy sami jakoś zadziałać, samemu zrobić coś dobrego?
Bardzo proszę o odpowiedź, bo to może być zbawieniem na pierwszym etapie.
W tym odcinku jedynie co mi przeszkadzało było to, że zadający pytania nieco często przerywał pytanemu i dodawał coś od siebie, kiedy pytany jeszcze gadał, jednocześnie zagłuszając to, co mówił. Przez to nie zawsze rozumiałam, co pytany powiedział.
Byłoby nieco lepiej, gdyby zadający pytania milczał gdy pytany mówił i pozwalał mu dokończyć zdania.
Hej Rafale, następnym razem do odcinka z tej kampanii zaproś Łukasza z kanału "Człowiek Absurdalny", mógłby fajnie wyjaśnić ten problem na gruncie psychologii i filozofii 😉 poza tym świetny odcinek 😄
Przeszłam depresję rok po porodzie jak zorientowałam, się, że moje dziecko prawdopodobnie ma autyzm, juz wcześniej było mi ciężko ale to bylo całym zapalnikiem, w życiu tak źle się nie czułam, schudłam 10 kg w ponad miesiąc, nie miałam siły nawet umyć zębów, bylam wrakiem człowieka ale jakoś sama po pół roku się podniosłam jednak wiem,że dalej to we mnie jest i boję się, że ,któregoś dnia znowu mnie dopanie 😢
z autyzmu da sie wyjsc ! Niech Pani usunie metale ciezkie z organizmu dziecka, bo zapewne dostało wiele preparatów z aliminium, rtecia, amerykańscy rodzice podaja swoim dzieciom miedzy innymi zeolit medyczny, w Pl tez mozna kupić lub znależć lekarza który sie podejmie leczeniem dziecka i wyjdzi ena prosta: np DR Czernia*k, lub naturoterapeutka Karolina K**ott
21:00 w leczeniu lekoopornej depresji duży potencjał mają psychodeliki, ale polskie prawodawstwo, w którym te substancje są w kategorii "duży potencjał do nadużywania i brak funkcji medycznej" to zbyt duże średniowiecze żeby to zauważyć, gdzie na świecie prowadzi się już pilotowe terapie z ich udziałem
Do tego pana bym przyszła od razu 😊 Bardzo sympatyczny
Bo wy kobiety jesteście takie płytkie i głupie. Moja ex też chodziła do sympatycznego mechanika, który zrobił kawke i pobajerował, a że oszukał na naprawie i częściach, to juz mały szczegół. Kawka i sympatyczność za parę dodatkowych tysiaczków. Leków jest około 20 do wyboru, myslisz, że lekarz symaptyczny wypisze Ci lepsze/inne niż lekarz niesympatyczny? Tragedia...
@@dbpu4135baba jak to baba, naiwna strasznie
Super wywiad👏🌷🕊
Bardzo żetelny wywiad, Pan doktor ma naprawdę bardzo dużą ilością wiedzy. Pozdrawiam obu Panów serdecznie 😊
ale nierzetelna ortografia z Twojej strony. depresja to kłamstwo szatana, co sam demon przyznaje podczas egzorcyzmów. Odsetek chorych na te chorobe wśród osob regularnie przystępujacych do Sakramentów Świętych w Kościele Rzymskokatolickim jest praktycznie zerowy. Ludzie w tym świecie zapomnieli lub też nie wiedza gdzie jest Prawda, a Jest tak blisko - to Jezus
Szkoda, że nie ma prawdziwej wiedzy odnośnie tabletek, które sam przepisuje pacjentom tylko opowiada bujdy na resorach.
Niesamowicie pomocny odcinek, bardzo wiele wyjaśnia w prosty sposób. 👍