რა ადვილია ასე. რო დაიჭირო , ხელი შეაშველო, ფუძე გაუმყარო -არაა? გინდა ადამიანი იყოს და გინდა კარადა . დაცემული არაა ჩვენი ქვეყანა , ხო არ გვეკრა წიხლები? მოკლედ ვერ შელამაზდება ვერანაირად.
მოკლედ, იმის თქმა მინდოდა, რომ ქრისტეს გზა არის დინების წინააღმდეგ სვლა, ნიცშეს გზა არის დინების დაყოლა, ერთისთვის ძალისხმევა და გმირობაა ის, მეორისთვის - ეს, თუმცა ორივე თანხვედრაშია იმ საკითხში, რომ "ადამიანი არის ის, რაც უნდა დაიძლიოს", ე.ი. ადამიანი ყველა შემთხვევაში არის ავად
ადამიანმა ელემენტარულად ის არ იცის ვინ არის. მხოლოდ ის ვიცით რომ ინსტიქტებით ვიმართებით. მშიერი ადამიანი ნიცშეზე ვერ იმსჯელებს, მაძღარი უნდა იყოს რომ საუკუნის უკან, ვიღაცის ნათქვამზე იმსჯელოს და გაარჩიოს. ალბათ ნიცშემდე ფალოსოფია არ არსებობდა და მხოლოდ ფილოსოფია იყო.
,,არ შეუძლია კარგ ხეს ცუდი ნაყოფის გამოღება და არც ცუდ ხეს კარგი ნაყოფის გამოღება. ყოველ ხეს,რომელსაც კარგი ნაყოფი არ მოაქვს,ჩრიან და ცეცხლში აგდებენ,,მათეს სახარება თავი 7. 18 /19.
რა თქმა უნდა გეთანხმებით,მაგრამ ეს მიზანი იყო, საშუალება კი ბევრად რთული და ერთი შეხედვით ეგზისტენციალურ, რაც ჩეშმარიტების აბსოლუტურად ახალ დანახვას გულისხმობს. ანუ რჯული რწმენით შეიცვალა. გაიხსენეთ სახარებაში უნაყოფო ლეღვის ხე უნდა მოიჩრასო. ამავე დროს ყველაზე დამამცირებელ საგანს როგორიც მის დროში ჯვარი იყო თავისი სისხლით განწმენდს. ცოდვას წვავს და არა ადამიანს, ამპარტავნებას და არა თავისუფლებას. ნუ დაგვავიწყდება რომ ნიცშემ ეგზისტენციალიზმი სახარებიდან ისწავლა,მაგრამ სრულყოფილება და გენიოსობა ერთი და იგივე არ არი.
@@rusikotchanturia3487 რჯული რწმენით შეიცვალა, ჩარჩოები სიყვარულმა დაარღვია. თუ გიყვარს დაცემულსაც წამოაყენებ და უფსკრულშიც ჩაჰყვები. რაც შეეხება ნაყოფს , სააქაოში გამოღებული ნაყოფით საიქიოში გამოვიკვებებით(ალბათ) უნაყოფო "ხე" კი ცეცხლს მიეცემა ( მე მგონია ეგ იგულისხმება ) ღმერთმა ადამიანებს სიცოცხლის ბოლო წამამდე მოგვცა შანსი წამოდგომისთვის. იხარეთ.
@@za9923 ბიბლია ამბობს(იგავები 24:16) "მართალი შვიდჯერაც რომ დაეცეს წამოდგება" საყვარელი საქმის კეთების დროს იმის კეთების დროს რისთვისაც ხარ მოწოდებული შეიძლება დაეცე მაგრამ საქმე იმაშია რომ წიხლს იმას არ მიაყოლებ რაც შენია პირიქით "წამოდგები" მაგრამ რადგან წიხლს კრავ მაშინ წიხლიც გიკვრია
ეს გაცილებით ღრმა და საფუძვლიანი თეზისი მგონია, ვიდრე აქ ითქვა. ვინაიდან ხსნის გზა ნიცშესთვის არის "მორჩილებით ბატონობა და ბატონობით მორჩილება", ე. ი. მორჩილება ნებისა, რომელიც გარდაქმნილი, განახლებული და კულტურის უღლისგან გამონთავისუფლებულია, როცა "ესე იყო" იქცა - "ესე მსურდად", მივდივართ სულის მესამე ტრანსფორმაციამდე, "თვითძრული ბორბლის" პრინციპამდე, რომელსაც ის მეტაფორულად "ბავშვს" უწოდებს, აქ ხდება გაცნობიერება იმის, რომ "ყველაფერი წარხდება, მაშასადამე ყველაფერი ღირსია წარხდომად", რაც არის მორჩილება სიცოცხლის კანონისა, რომელიც რეალურად შენი კანონია. ამ კონტექსტშია გასააზრებელი ეგ სიტყვებიც, "რაც ეცემა წიხლის მიაყოლე," ე.ი. დაყევი სიცოცხლის კანონს, დაემორჩილე ნებას, რომელიც სიცოცხლისაა, ე.ი. რომელიც შენია, ნუ შეეწინააღმდეგები მას მარადილი სიცოცხლის იდეით, რელიგიური რწმენით და სხვა ამგვარი იმედებით, რადგან ამით სიცოცხლეს, ე.ი. საკუთარ თავს შეეწინააღმდეგები. ამავეს მიანიშნებს სხვა ციტატაც ამავე წიგნიდან - "და რომელთ ფრენა ვერ ასწავლოთ, ასწავლეთ სწრაფად დაეცნენ"
პირველ რიგში, გილოცავ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს! :) მეორე რიგში, ბევრისგან გამიგონია, რომ "მიწის მორჩილება" სულაც არ არის მორჩილების ტრადიციული გაგება, აბა ეგ რა მორჩილებაა, მიწას კი არა საკუთარ თავს "ემორჩილები", იმას აკეთებ, რაც თავად გსურს, რომ გააკეთო, აბსოლუტურად თავისუფალი ხარო. ნიცშემ ზეცის მორჩილება როდესაც შეცვალა მიწის სიყვარულით, ამით რელიგიებს გამოუთხარა ძირი, რადგან ერთ შემთხვევაში ისე იქცეოდნენ, როგორც ეტყოდათ ავტორიტეტი, მეორე შემთხვევაში კი აბსოლუტურად თავისუფლები არიან, საკუთარ სურვილებს მიყოლილები, აბა ეგ რანაირი მორჩილებააო 😀 ნიცშე არატრადიციული მორწმუნე კი არ არის, რომელმაც ერთი რწმენა მეორით ჩაანაცვლა, არამედ ადამიანებს საკუთარი თავის სიყვარული შთააგონა და ისე მოქცევა, როგორც მათ სურთ, ეს კი ვერც მივა ახლოს ზეცის იდეასთანო. რას ფიქრობთ ამაზე, მაინტერესებს საკუთრივ თქვენი აზრის მოსმენა. :)
@@gvancakupreishvili7220 ქრისტე აღდგა! შეგეწიოთ მისი მადლი და წყალობა, თქვენ და თქვენს ოჯახს! რაც შეეხება თემას, ადამიანის, როგორც სუბსტანციის, ავთენტური მეს არსია გამოსაკვლევი. ვინ ვარ მე? ნიცშე გეუბნება, რომ შენ ხარ "მიწის" (ე.ი. ამქვეუნიური, დროში და სივრცეში ჩაკეტილი რეალობის) შვილი, ხატი და მსგავსი, შესაბამისად მისი კანონების მორჩილება, მისი გამტკიცება და გაფართოება(ძალაუფლების ნება) იგივე შენი თავისუფლებაა, რადგან "ის შენ ხარ" :) აი ქრისტიანობა გაცილებით მაღალი მოწოდებისაა, აქ გეუბნებიან, რომ შენ არ ხარ მიწა და ტალახი, არც დროში და სივრცეში დამწყვდეული არსება, არამედ, "რომელნი საიდუმლოდ ანგელოზთა ვემსგავსენით, ყოველივე მსოფლიო დავუტევოთ უნდა". იმ შემთხვევაში, თუ პირველ დებულებას ავიღებთ აპრიორ ჭეშმარიტებად, მაშინ ცხადია, მართალი ყოფილა ნიცშე, ხოლო თუ ამის არ მჯერა?? თუ მგონია, რომ გაცილებით მაღალი მოწოდების ვარ, და თუ ასე არაა, მაინც მიჯობს ისევ ამ საღვთო მოწოდებით ვიცხოვრო, ვიდრე მიწის მორჩილებით და ძალაუფლების გაფართოებით?? აბა რა ვქნა მაშინ?! :) ადამიანი შინაგანი აქტით წყვეტს, რომელია რეალური. ობიექტურად რომ ამის გადაწყვეტა და დასაბუთება შეუძლებელია, ეს კანტმა დაამტკიცა, გვითხრა, რომ არსებობს "პრაქტიკული გონების კულტურა," ის, რასაც ვერავინ გაიგებს, თუ არა შენ, რაც მხოლოდ შენი გამოსარკვევია, აქ დაკვირვების საგანიც და თავად დამკვირვებელიც შენ ხარ
ჭეშმარიტად! 💙 დიდი, დიდი მადლობა თქვენ და აზროვნების აკადემიას, რომ გვაძლევს მსგავს თემებზე საუბრის საშუალებასა და თქვენი სახით, ძალიან საინტერესო ადამიანის ნააზრევის მოსმენის შესაძლებლობას.
რა ადვილია ასე. რო დაიჭირო , ხელი შეაშველო, ფუძე გაუმყარო -არაა?
გინდა ადამიანი იყოს და გინდა კარადა .
დაცემული არაა ჩვენი ქვეყანა , ხო არ გვეკრა წიხლები?
მოკლედ ვერ შელამაზდება ვერანაირად.
მოკლედ, იმის თქმა მინდოდა, რომ ქრისტეს გზა არის დინების წინააღმდეგ სვლა, ნიცშეს გზა არის დინების დაყოლა, ერთისთვის ძალისხმევა და გმირობაა ის, მეორისთვის - ეს, თუმცა ორივე თანხვედრაშია იმ საკითხში, რომ "ადამიანი არის ის, რაც უნდა დაიძლიოს", ე.ი. ადამიანი ყველა შემთხვევაში არის ავად
ქრისტეს გზა ბევრად რთულია.
როგორც ცხოვრება გვაჩვენებს , ყველაფერი საუკეთესო რთულად მოსაპოვებელია.
@@za9923 კი ბატონო, ამის თქმა მინდოდა სწორედ
@@magnumopus7502 კარგად თქვი
ნიცშემ როგორც დაასრულა ამით ყველაფერია ნათქვამი 😶
როგორი ბანალური შეფასებაა.. ჭუჭრუტანიდან უყურებთ ნიცშეს?!
@@mariamturkadze4276 სავსებით ლოგიკური რამ თქვა
ადამიანმა ელემენტარულად ის არ იცის ვინ არის. მხოლოდ ის ვიცით რომ ინსტიქტებით ვიმართებით. მშიერი ადამიანი ნიცშეზე ვერ იმსჯელებს, მაძღარი უნდა იყოს რომ საუკუნის უკან, ვიღაცის ნათქვამზე იმსჯელოს და გაარჩიოს. ალბათ ნიცშემდე ფალოსოფია არ არსებობდა და მხოლოდ ფილოსოფია იყო.
,,არ შეუძლია კარგ ხეს ცუდი ნაყოფის გამოღება და არც ცუდ ხეს კარგი ნაყოფის გამოღება.
ყოველ ხეს,რომელსაც კარგი ნაყოფი არ მოაქვს,ჩრიან და ცეცხლში აგდებენ,,მათეს სახარება თავი 7. 18 /19.
სხვადასხვა რამეა.
ქრისტე დაცემულების წამოსაყენებლად იყო მოსული.
რა თქმა უნდა გეთანხმებით,მაგრამ ეს მიზანი იყო, საშუალება კი ბევრად რთული და ერთი შეხედვით ეგზისტენციალურ, რაც ჩეშმარიტების აბსოლუტურად ახალ დანახვას გულისხმობს. ანუ რჯული რწმენით შეიცვალა. გაიხსენეთ სახარებაში უნაყოფო ლეღვის ხე უნდა მოიჩრასო. ამავე დროს ყველაზე დამამცირებელ საგანს როგორიც მის დროში ჯვარი იყო თავისი სისხლით განწმენდს. ცოდვას წვავს და არა ადამიანს, ამპარტავნებას და არა თავისუფლებას. ნუ დაგვავიწყდება რომ ნიცშემ ეგზისტენციალიზმი სახარებიდან ისწავლა,მაგრამ სრულყოფილება და გენიოსობა ერთი და იგივე არ არი.
@@rusikotchanturia3487 რჯული რწმენით შეიცვალა, ჩარჩოები სიყვარულმა დაარღვია.
თუ გიყვარს დაცემულსაც წამოაყენებ და უფსკრულშიც ჩაჰყვები.
რაც შეეხება ნაყოფს , სააქაოში გამოღებული ნაყოფით საიქიოში გამოვიკვებებით(ალბათ) უნაყოფო "ხე" კი ცეცხლს მიეცემა ( მე მგონია ეგ იგულისხმება )
ღმერთმა ადამიანებს სიცოცხლის ბოლო წამამდე მოგვცა შანსი წამოდგომისთვის.
იხარეთ.
თუ რაიმეს რაც ეცემა წიხლს მიაყოლებ ამით დააჩქარებ მოვლენას ანუ დროის ფუჭი ფლანგვა არ ღირს რაც შენი არ არის უყოყმანოდ უნდა მოიშორო
რაც შენი არ არის კი ბატონო ,განეშორე, მაგრამ ხომ შეიძლება შენი იყოს და დაეცეს ?
@@za9923 ბიბლია ამბობს(იგავები 24:16) "მართალი შვიდჯერაც რომ დაეცეს წამოდგება" საყვარელი საქმის კეთების დროს იმის კეთების დროს რისთვისაც ხარ მოწოდებული შეიძლება დაეცე მაგრამ საქმე იმაშია რომ წიხლს იმას არ მიაყოლებ რაც შენია პირიქით "წამოდგები" მაგრამ რადგან წიხლს კრავ მაშინ წიხლიც გიკვრია
@@lukabeltadze3169
გავიგე რასაც გულისხმობ და გეთანხმები.
ხდება ეგრეც.
კი სრულიად გეთანხმებით 100% ით
რა საშინელი არამართლმადიდებლური თქმაა
ეს გაცილებით ღრმა და საფუძვლიანი თეზისი მგონია, ვიდრე აქ ითქვა. ვინაიდან ხსნის გზა ნიცშესთვის არის "მორჩილებით ბატონობა და ბატონობით მორჩილება", ე. ი. მორჩილება ნებისა, რომელიც გარდაქმნილი, განახლებული და კულტურის უღლისგან გამონთავისუფლებულია, როცა "ესე იყო" იქცა - "ესე მსურდად", მივდივართ სულის მესამე ტრანსფორმაციამდე, "თვითძრული ბორბლის" პრინციპამდე, რომელსაც ის მეტაფორულად "ბავშვს" უწოდებს, აქ ხდება გაცნობიერება იმის, რომ "ყველაფერი წარხდება, მაშასადამე ყველაფერი ღირსია წარხდომად", რაც არის მორჩილება სიცოცხლის კანონისა, რომელიც რეალურად შენი კანონია. ამ კონტექსტშია გასააზრებელი ეგ სიტყვებიც, "რაც ეცემა წიხლის მიაყოლე," ე.ი. დაყევი სიცოცხლის კანონს, დაემორჩილე ნებას, რომელიც სიცოცხლისაა, ე.ი. რომელიც შენია, ნუ შეეწინააღმდეგები მას მარადილი სიცოცხლის იდეით, რელიგიური რწმენით და სხვა ამგვარი იმედებით, რადგან ამით სიცოცხლეს, ე.ი. საკუთარ თავს შეეწინააღმდეგები. ამავეს მიანიშნებს სხვა ციტატაც ამავე წიგნიდან - "და რომელთ ფრენა ვერ ასწავლოთ, ასწავლეთ სწრაფად დაეცნენ"
პირველ რიგში, გილოცავ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს! :) მეორე რიგში, ბევრისგან გამიგონია, რომ "მიწის მორჩილება" სულაც არ არის მორჩილების ტრადიციული გაგება, აბა ეგ რა მორჩილებაა, მიწას კი არა საკუთარ თავს "ემორჩილები", იმას აკეთებ, რაც თავად გსურს, რომ გააკეთო, აბსოლუტურად თავისუფალი ხარო. ნიცშემ ზეცის მორჩილება როდესაც შეცვალა მიწის სიყვარულით, ამით რელიგიებს გამოუთხარა ძირი, რადგან ერთ შემთხვევაში ისე იქცეოდნენ, როგორც ეტყოდათ ავტორიტეტი, მეორე შემთხვევაში კი აბსოლუტურად თავისუფლები არიან, საკუთარ სურვილებს მიყოლილები, აბა ეგ რანაირი მორჩილებააო 😀 ნიცშე არატრადიციული მორწმუნე კი არ არის, რომელმაც ერთი რწმენა მეორით ჩაანაცვლა, არამედ ადამიანებს საკუთარი თავის სიყვარული შთააგონა და ისე მოქცევა, როგორც მათ სურთ, ეს კი ვერც მივა ახლოს ზეცის იდეასთანო. რას ფიქრობთ ამაზე, მაინტერესებს საკუთრივ თქვენი აზრის მოსმენა. :)
@@gvancakupreishvili7220 ქრისტე აღდგა! შეგეწიოთ მისი მადლი და წყალობა, თქვენ და თქვენს ოჯახს!
რაც შეეხება თემას, ადამიანის, როგორც სუბსტანციის, ავთენტური მეს არსია გამოსაკვლევი. ვინ ვარ მე? ნიცშე გეუბნება, რომ შენ ხარ "მიწის" (ე.ი. ამქვეუნიური, დროში და სივრცეში ჩაკეტილი რეალობის) შვილი, ხატი და მსგავსი, შესაბამისად მისი კანონების მორჩილება, მისი გამტკიცება და გაფართოება(ძალაუფლების ნება) იგივე შენი თავისუფლებაა, რადგან "ის შენ ხარ" :) აი ქრისტიანობა გაცილებით მაღალი მოწოდებისაა, აქ გეუბნებიან, რომ შენ არ ხარ მიწა და ტალახი, არც დროში და სივრცეში დამწყვდეული არსება, არამედ, "რომელნი საიდუმლოდ ანგელოზთა ვემსგავსენით, ყოველივე მსოფლიო დავუტევოთ უნდა". იმ შემთხვევაში, თუ პირველ დებულებას ავიღებთ აპრიორ ჭეშმარიტებად, მაშინ ცხადია, მართალი ყოფილა ნიცშე, ხოლო თუ ამის არ მჯერა?? თუ მგონია, რომ გაცილებით მაღალი მოწოდების ვარ, და თუ ასე არაა, მაინც მიჯობს ისევ ამ საღვთო მოწოდებით ვიცხოვრო, ვიდრე მიწის მორჩილებით და ძალაუფლების გაფართოებით?? აბა რა ვქნა მაშინ?! :) ადამიანი შინაგანი აქტით წყვეტს, რომელია რეალური. ობიექტურად რომ ამის გადაწყვეტა და დასაბუთება შეუძლებელია, ეს კანტმა დაამტკიცა, გვითხრა, რომ არსებობს "პრაქტიკული გონების კულტურა," ის, რასაც ვერავინ გაიგებს, თუ არა შენ, რაც მხოლოდ შენი გამოსარკვევია, აქ დაკვირვების საგანიც და თავად დამკვირვებელიც შენ ხარ
ჭეშმარიტად! 💙 დიდი, დიდი მადლობა თქვენ და აზროვნების აკადემიას, რომ გვაძლევს მსგავს თემებზე საუბრის საშუალებასა და თქვენი სახით, ძალიან საინტერესო ადამიანის ნააზრევის მოსმენის შესაძლებლობას.
Sheidzleba germaniazec tqva rac ecema wiclic kario 😀🙈