Przerwy w edukacji to zdecydowanie dobry wybór. Może skończy się te studia rok czy dwa później niż rówieśnicy, ale za to bardziej przemyślanie/świadomie (w sytuacji gdy wciąż nie ma się planu na siebie)
Cieszę, że jest coraz więcej osób, które to przekazują, że trzeba robić co się lubi. Nie zawsze da się, ale można robić to, co się uważa za pożyteczne. ;-)
Myśle też, że wart uwagi jest temat studiów 2 stopnia. Mógłby pan omówić zasady przyjmowania kandydatów. Fajnie można skontrastować rzeczywistość z tym, że jednak zmiana kierunku może wpłynąć i na nasze „co lubię” a wręcz uniemożliwić wybór tego „co lubię”. Innymi słowy: Czy po politologii (licencjat) mogę zostać ekspertem od stosunków międzynarodowych (magisterka)? I jeśli tak, to czym się chwalić? Czy dobry politolog z licencjatem może być słabym znawcą stosunków międzynarodowych z tytułem magistra? Licencjat to zawód a magister to tytuł naukowy z tego co kojarzę. A idąc dalej… Co z tym, jeśli po politologii chciałbym zostać…pisarzem? Czy technicznie rzecz biorąc mogę pójść po politologii na studia związane z nauką pisania? Czy jest to po prostu możliwe? Zwykle po licencjacie np. z politologii, jeśli złożyłbym papiery na magisterkę z politologii, to pewnie bym się dostał ot tak. No ale… przecież na tej samej uczelni, nie tyle co bym oglądał te same twarze, co by się przedmioty powtarzały. I tak, wiadomo. Wiedziałbym jakie większość wykładowców ma zasady (aż nie chce mi się tego przypominać), ale też chyba bym się wkurzył tym, kiedy sami byśmy doszli do wniosków, że albo powtórzymy to co wiemy, albo odpuścimy to co wiemy, może sobie nawet kawę wypijemy na majowym słońcu 😉 Z drugiej strony, nie chce mi się na rozmowie kwalifikacyjnej na magisterkę udowadniać, że się nadaję do pisania artykułów, skoro jestem tylko zwykłym, nic nie znaczącym politologiem ;) tylko z tytułem zawodowym ;) albo może chciałbym pójść na teologię na magisterkę i miałbym uzupełniać program na dodatkowych 120h, za które rzecz jasna jeszcze bym musiał zapłacić? Czy warto? Co warto, czego nie warto? Czy jednak skazani jesteśmy na rutynę, na drugim biegunie mając mission impossible?
Ciekawym tematem do głębszej analizy nie powinno być to, że mamy robić to co lubimy. Ja, gdybym miał polecić młodemu człowiekowi, ale też nawet 30, 40 latkowi studia od zera…hmmm… Raczej bym polecił mu się skupić na tych studiach i iść do celu, którym jest zdobycie dyplomu. Zwykle dopiero na własnej skórze dowie się każdy jak to wygląda. Zmieniło się sporo zasad na studiach, więc i rodzice po studiach mogą sporo nie wiedzieć, choć lepiej takowych mieć. Moi rodzice nie studiowali, dlatego musiałem sam się wszystkiego dowiedzieć. Ale do rzeczy… każde studia są do ogarnięcia, wszystko można polubić, może się spodobać. Najgorzej moim zdaniem pójść na studia, które według kandydata a potem studenta są tymi, dla których żyją, a raczej ta tematyka. Potem się okazuje, że wykładowca jest seksistą, że ma odmienne poglądy polityczne, etc. a co gorsze… uczy nieciekawie, uczy banałów, być może nie jest sam stworzony do swojej pracy 🤷 Dlatego ten cel w postaci dyplomu powinien być najważniejszy. Najlepiej studiować na zasadzie pójścia do kina a nie na film.
Kiedyś nagrałem materiał o zaocznych: th-cam.com/video/Nv7amo_q5wA/w-d-xo.html Ale jeśli pytasz o moje prywatne zdanie, to ja szedłbym na dziennie. Jeszcze trochę można być nie do końca dorosłym;)
@@SzymonZylinski Mam odmienne zdanie. Chodziłem na studia dzienne i uważam je za stratę czasu. Zdecydowanie studia weekendowe to jest lepszy wybór. Wystarczy spojrzeć też w grafik dziennych. Praktycznie codziennie 2-3 zajęcia, w środku tygodnia np. w środę wolne. Po co? Odpowiedź mogła by być taka: To zależy. Ale nie do końca. Zwykle łatwiej znaleźć pracę PN-PT, poza tym… zjazdy co 2 tygodnie w sobotę i niedzielę to fajna odskocznia od pracy.
Nie no jak ktoś lubi malować to ASP no tylko że jak 6 lat przepierdoli taki biedak to potem w nagrodę za ciężką pracę dostanie w najlepszym wypadku kasę w Biedronce w najgorszym będzie z głodu wpierdalał pędzle, tak więc "rób to co lubisz bądź sobą" gościu weź wydupcyngalaj. Lepiej płakać w Mercedesie niż w maluchu. Prawda jest taka że kasa ważniejsza moim zdaniem.
Chłopie to co napisałeś to zwykłe pierdolenie o chopinie. Czy naprawdę ktoś nie powinien spełniać swoich marzeń tylko dlatego, że zarobki są niskie xd? No tak bo przecież lepiej zarabiać 10k miesięcznie nienawidząc swojej pracy, ludzi w niej, a ostatecznie wszystkiego wokół. Niestety pieniądz nie wyleczy urazów na psychice, których na dodatek doświadcza się codziennie w pracy. Niestety większość ludzi którzy idą twoim tokiem myślenia mają albo 0 empatii, 0 doświadczenia lub są pasożytami i osobami toksycznymi goniącymi tylko za pieniądzem. Nie zapraszam do dyskusji bo nie ma o czym.
Przerwy w edukacji to zdecydowanie dobry wybór. Może skończy się te studia rok czy dwa później niż rówieśnicy, ale za to bardziej przemyślanie/świadomie (w sytuacji gdy wciąż nie ma się planu na siebie)
Dwoma rękoma się pod tym podpisuję. Im człowiek bardziej świadomy, tym bardziej wie, czego od życia chce.
Bardzo wartościowy filmik, dzięki!
Dzięki! Życzę powodzenia w wybieraniu. Na co idziesz?
Cieszę, że jest coraz więcej osób, które to przekazują, że trzeba robić co się lubi. Nie zawsze da się, ale można robić to, co się uważa za pożyteczne. ;-)
Tak, masz racje🙌
Myśle też, że wart uwagi jest temat studiów 2 stopnia. Mógłby pan omówić zasady przyjmowania kandydatów. Fajnie można skontrastować rzeczywistość z tym, że jednak zmiana kierunku może wpłynąć i na nasze „co lubię” a wręcz uniemożliwić wybór tego „co lubię”. Innymi słowy:
Czy po politologii (licencjat) mogę zostać ekspertem od stosunków międzynarodowych (magisterka)? I jeśli tak, to czym się chwalić? Czy dobry politolog z licencjatem może być słabym znawcą stosunków międzynarodowych z tytułem magistra? Licencjat to zawód a magister to tytuł naukowy z tego co kojarzę. A idąc dalej… Co z tym, jeśli po politologii chciałbym zostać…pisarzem?
Czy technicznie rzecz biorąc mogę pójść po politologii na studia związane z nauką pisania?
Czy jest to po prostu możliwe? Zwykle po licencjacie np. z politologii, jeśli złożyłbym papiery na magisterkę z politologii, to pewnie bym się dostał ot tak. No ale… przecież na tej samej uczelni, nie tyle co bym oglądał te same twarze, co by się przedmioty powtarzały. I tak, wiadomo. Wiedziałbym jakie większość wykładowców ma zasady (aż nie chce mi się tego przypominać), ale też chyba bym się wkurzył tym, kiedy sami byśmy doszli do wniosków, że albo powtórzymy to co wiemy, albo odpuścimy to co wiemy, może sobie nawet kawę wypijemy na majowym słońcu 😉
Z drugiej strony, nie chce mi się na rozmowie kwalifikacyjnej na magisterkę udowadniać, że się nadaję do pisania artykułów, skoro jestem tylko zwykłym, nic nie znaczącym politologiem ;) tylko z tytułem zawodowym ;) albo może chciałbym pójść na teologię na magisterkę i miałbym uzupełniać program na dodatkowych 120h, za które rzecz jasna jeszcze bym musiał zapłacić? Czy warto? Co warto, czego nie warto? Czy jednak skazani jesteśmy na rutynę, na drugim biegunie mając mission impossible?
Bardzo fajny i przydatny filmik😊
Dzięki. Mozesz podzielić się nim ze znajomymi😎
Świetny materiał!
Dzieki!
Odkad pamietam interesuje sie psychologia. I właśnie w to chce isc :( pytanie, czy wyniki z matury mi na to pozwolà…
Swietny pomysl! Idz na to, trzymam kciuki. Daj, prosze, znac jak poszlo
Też zwijałam koszulki przez cały dzień x)
Koszmar🧟♂️
Mógłby pan zrobić filmik o tym jak zostać wykładowcą na uczelni?
Ciekawym tematem do głębszej analizy nie powinno być to, że mamy robić to co lubimy. Ja, gdybym miał polecić młodemu człowiekowi, ale też nawet 30, 40 latkowi studia od zera…hmmm…
Raczej bym polecił mu się skupić na tych studiach i iść do celu, którym jest zdobycie dyplomu. Zwykle dopiero na własnej skórze dowie się każdy jak to wygląda. Zmieniło się sporo zasad na studiach, więc i rodzice po studiach mogą sporo nie wiedzieć, choć lepiej takowych mieć. Moi rodzice nie studiowali, dlatego musiałem sam się wszystkiego dowiedzieć.
Ale do rzeczy… każde studia są do ogarnięcia, wszystko można polubić, może się spodobać. Najgorzej moim zdaniem pójść na studia, które według kandydata a potem studenta są tymi, dla których żyją, a raczej ta tematyka. Potem się okazuje, że wykładowca jest seksistą, że ma odmienne poglądy polityczne, etc. a co gorsze… uczy nieciekawie, uczy banałów, być może nie jest sam stworzony do swojej pracy 🤷 Dlatego ten cel w postaci dyplomu powinien być najważniejszy.
Najlepiej studiować na zasadzie pójścia do kina a nie na film.
Bardzo przydatny materiał 🙌
Dzieki!
Ja zrobię kolejną magisterkę. Będę równo 2x starszy niż reszta.
A wy jakie studia wybieracie? :)
Ja wybrałem dziennikarstwo na UWM :)
@@wojteeaq5972 Najlepsze:)
planuje filologie polska a pozniej antrypologia literatury i doktorat;)
Filologia polska na UAM 😊
Studia magisterskie dzienne czy zaoczne, oto jest pytanie....... (edit: oczywiste po obronie licencjatu)
Kiedyś nagrałem materiał o zaocznych: th-cam.com/video/Nv7amo_q5wA/w-d-xo.html Ale jeśli pytasz o moje prywatne zdanie, to ja szedłbym na dziennie. Jeszcze trochę można być nie do końca dorosłym;)
@@SzymonZylinski no i przy dziennych też da się pracować (nawet na etat na menedżerskim stanowisku np. jak @kittakar podczas magisterki na DZiKS) :)
@@RAPNAU Dokładnie @kittakar świetnie łączyła pracę ze studiami🙌
@@SzymonZylinski różnie bywało, ale się da, wszystko kwestia nastawienia 😊
@@SzymonZylinski Mam odmienne zdanie. Chodziłem na studia dzienne i uważam je za stratę czasu. Zdecydowanie studia weekendowe to jest lepszy wybór. Wystarczy spojrzeć też w grafik dziennych. Praktycznie codziennie 2-3 zajęcia, w środku tygodnia np. w środę wolne. Po co? Odpowiedź mogła by być taka: To zależy. Ale nie do końca. Zwykle łatwiej znaleźć pracę PN-PT, poza tym… zjazdy co 2 tygodnie w sobotę i niedzielę to fajna odskocznia od pracy.
Nie no jak ktoś lubi malować to ASP no tylko że jak 6 lat przepierdoli taki biedak to potem w nagrodę za ciężką pracę dostanie w najlepszym wypadku kasę w Biedronce w najgorszym będzie z głodu wpierdalał pędzle, tak więc "rób to co lubisz bądź sobą" gościu weź wydupcyngalaj.
Lepiej płakać w Mercedesie niż w maluchu.
Prawda jest taka że kasa ważniejsza moim zdaniem.
Chłopie to co napisałeś to zwykłe pierdolenie o chopinie. Czy naprawdę ktoś nie powinien spełniać swoich marzeń tylko dlatego, że zarobki są niskie xd? No tak bo przecież lepiej zarabiać 10k miesięcznie nienawidząc swojej pracy, ludzi w niej, a ostatecznie wszystkiego wokół. Niestety pieniądz nie wyleczy urazów na psychice, których na dodatek doświadcza się codziennie w pracy. Niestety większość ludzi którzy idą twoim tokiem myślenia mają albo 0 empatii, 0 doświadczenia lub są pasożytami i osobami toksycznymi goniącymi tylko za pieniądzem. Nie zapraszam do dyskusji bo nie ma o czym.
Nie każdy chce być korpo szczurem XD
:)
Dzieki flaming!
Ja idę na bioinformatykę bo lubię matmę i biologię
Trzymam kciuki!