@@evanseit ναι, μπορούν. Σε κάποια παιδιά που παρουσιάζουν κρίσεις θυμού στην παιδική ηλικία και οι γονείς δεν καταφέρνουν να βοηθήσουν σωστά, υπάρχει επίπτωση στην ψυχολογική τους ανάπτυξη και στον τρόπο που σχετίζονται αργότερα. Αν όμως ένας έφηβος έχει διαταραχές στην συμπεριφορά του ενώ μέχρι τώρα όλα ήταν καλά, θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τι άλλο συμβαίνει.
Καλημέρα. Σήμερα σας ανακάλυψα! Συγχαρητήρια με βοηθάτε πολύ. Θέλω να ρωτήσω το εξής. Έχω τρία παιδιά. Ο 4 χρόνος γιος μου φτύνει κ βγάζει γλώσσα. Έχω εξηγήσει κ θυμώσει πολλές φορές για αυτή τη συμπεριφορά του. Έφτασα στο σημείο μετά απο προειδοποιήσεις ότι θα του βάλω πιπέρι στο στόμα κ το έκανα προχθές. Ξέρω πόσο λάθος έκανα. Ποια είναι η σωστή προσέγγιση όμως;
Ενώ θέλεις να την ακούσεις όμως δεν δέχεται ότι κάτι δεν είναι εφικτό να γίνει επιμένει και λέει δεν με νοιάζει κατηγορεί εμάς τους γονείς της και λέει θα το κάνετε αυτό που θέλω θέλετε εεν θέλετε.
Περιγράφετε μια έφηβη που δεν δέχεται το "Όχι" . Θα πρέπει να εξετάσετε αν το δεχόταν όταν ήταν παιδί και τι κάνατε εσείς τότε. Είναι πιθανόν παλιά να υποχωρούσατε αλλά πλέον ζητάει ακριβά πράγματα ή μεγάλες ελευθερίες που δεν μπορείτε να προσφέρετε. Καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε ειδικό ψυχικής υγείας για να πάρετε συμβουλές.
Όταν πρόκειται για την έφηβη κόρη σου όμως που όταν δεν τις πάνε όπως θέλει φωνάζει και λέει δεν με νοιάζει θα με ακούσεις φωνάζοντας και έχει συνέχεια νεύρα τι κάνεις εκεί;
@@tzinaloutai όπως γράψατε κι εσείς , η κόρη σας είναι στην εφηβεία. Αν δεν τα βγάζετε πέρα μαζί της, κάντε συμβουλευτική. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται το ξύλο.
Οι κρίσεις θυμού περιορίζονται καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά και συνήθως σταματούν μετά τα 4 ετη. Αν το παιδί σας συνεχίζει να έχει κρίσεις καλό είναι να το δείτε.
Συγνώμη για τα κατεβατά μια ερώτηση ακομη αν μου επιτρέπετε......εδώ λέτε σε μια κρίση θυμού να μην το αφήνουμε μόνο το παιδί ενώ σε ένα άλλο βίντεο λέτε να απομακρυνομαστε από τον ίδιο χώρο πως το εννοείται ακριβως;
Πόσο χαίρομαι που δίνετε τόση προσοχή στα λόγια μου!!! Στην συγκεκριμένη ηλικία που το παιδί έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει την κρίση θυμού, μπορεί να αισθάνεται μεγάλη απόγνωση και να χτυπήσει άσχημα τον εαυτό του επειδή δεν έχει αίσθηση κινδύνου. Υπάρχουν όμως και στιγμές που δκιμάζει τα όριά του και θέλει να μας προκαλέσει για να δει αν θα υποχωρήσουμε.Τότε όμως δεν κάνει κρίση θυμού απλά κλιμακώνει μια γκρίνια. Σε αυτή την περίπτωση συστήνω να μην μπούμε στην διαδικασία να τσακωθούμε μαζί του αλλά να απομακρυνθούμε.
Ο γιος μου είναι σχεδόν 6 και εχει ακομη (εντονες) εκρήξεις θυμού. Το καλοκαίρι πήγαμε σε παιδοψυχίατρο, ο οποίος δεν διέγνωσε κάτι. Ομως για εμας τους γονείς είναι πολύ εντονο αυτο, ειδικά στην παριπτωσή μας η οποία διαρκεί εδω και 4 χρόνια. Ειδικά μετα τον ερχομό του 2ου γιου μας, οι εκρήξεις αυτές εγιναν πιο εντονες. Ερχονται στιγμές που απελπίζομαι...
Με προβληματίζει η ηλικία του. Θα έπρεπε να το έχει βελτιώσει μέχρι τώρα. Καλό είναι να πάρετε μια 2η γνώμη πάλι από παιδοψυχίατρο, όχι από αναπτυξιολόγο. Αν θέλετε να πάτε και σε αναπτυξιολόγο, θα ζητήσετε να γίνει και διερεύνηση για ΔΑΦ ώστε να έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Έχω δυδυμα αγόρια 4χρονων ο ένας ξεσπάει πολύ γιατί δν θέλει να μοιράζετε τα παιχνίδια του και ότι είναι δικό του! Αλλά πρέπει να μοιράζονται γιατί ο πρώτος θέλει και αυτός να παίζει με τα παιχνίδια! Τι κάνω για να μν στενάχωρω και τους δύο!
Πραγματικά δεν ξέρω από που να το πιάσω για να σας απαντήσω. Χρειάζομαι πολλά στοιχεία σχετικά με το προφιλ των παιδιών σας και το στυλ διαπαιδαγώγησης που ακολουθείτε. Μια λύση πάντως, είναι να αποσύρετε πάντα, το παιχνίδι για το οποίο γίνεται η φασαρία. Αυτό θα τους δώσει την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά αντί να φέρονται ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Σύντομα, ελπίζω, να είναι έτοιμο το σχετικό online course που ετοιμάζω και θα σας βοηθάει σε τέτοιου είδους ζητήματα. Αν θέλετε να είστε μια από τις οικογένειες που θα λάβουν το demo δωρεαν, στείλτε μου τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο, email, τηλέφωνο) στο trigarof@gmail.com.
Όταν δε σταματάει το κλάμα Α" δημοτικού για να περάσει το δικό του πχ θέλει κινητό η δε τρώει θέλει μόνο γλυκά η τρώει μια 2 μπουκιες κ είναι μεσημέρι έχεις ρίξει κ δουλειά 3 με 3 το μεσημέρι λόγω αρτοποιείου δεν έχεις φάει δεν έχεις κάνει μπάνιο π ς το λύνεις αυτό;
@@user-opel-Astra-j καταλαβαίνω ότι περνάτε πολύ δύσκολα, υπάρχει κούραση από την δουλειά και το παιδάκι σας δεν συνεργάζεται. Αν με παρακολουθείτε συστηματικά , θα έχετε καταλάβει ότι η πρόταση μου είναι να ζητήσετε βοήθεια για να δείτε τι συμβαίνει με το παιδί. Δεν είναι λογικό να μην τρώει ένα παιδί 6-7 ετών. Αρχικά θα πάτε παιδίατρο για να σιγουρευτείτε ότι δεν έχει κάποια δυσανεξία σε τροφή ή κάτι άλλο που το εμποδίζει να φάει. Αν όλα είναι καλά, πάτε παιδοψυχίατρο ή έστω ψυχολόγο για συμβουλές. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Δυστυχώς αυτό που περιγράφετε μοιάζει με πολύ ήπια περίπτωση σε σχέση με αυτό που ψάχνω και δεν είμαι σίγουρος αν οι συμβουλές σας ταιριάζουν σε αυτό που βίωσα. Είμαι συγγενής δύο κοριτσιών όπου το μεγαλύτερο ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο παιδί από την ώρα που γεννήθηκε μέχρι και σήμερα. Ξέρω ότι ο πατέρας τους δεν επιτρέπει καμία συζήτηση για το θέμα της μεγάλης του κόρης , περίπου δέκα ετών , όπως επίσης ξέρω ότι σε κάθε επικοινωνία μας κάθε φορά θα μου πει ότι το μεγάλο του παιδί είναι δύσκολο.Γνωρίζω ότι πολλές φορές χρειάστηκε να πάει να το πάρει από το σχολείο , ότι αναγκάστηκε να αλλάξει τους τρόπους που ταξιδεύουν σαν οικογένεια , πλέον μόνο οδικώς με δικό τους μέσο , ξέρω επίσης ότι έχει κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προστατέψει την εικόνα του παιδιού. Μέχρι .... που βρέθηκα πρόσφατα μάρτυρας σε κάτι που οι λέξεις βίαιο ,επιθετικό , επικίνδυνο ακαριαίο ξέσπασμα δεν δίνουν ούτε κατ ελάχιστον μια περιγραφή του συμβάντος. Είμαι μεσήλικας και πότε στην ζωή μου σε ότι έχω περάσει δεν ξαναείδα κάτι τέτοιο και έχω βρεθεί πολλές φορές σε ακραίες και βίαιες καταστάσεις. Αν προσπαθούσα να το περιγράψω , θα έλεγα ότι έμοιαζε σαν σε ένα ήρεμο σπίτι μπήκε μέσα ένας ποινικός δραπέτης φυλακών έτοιμος να κάνει κακό σε όποιον βρει μπροστά του , δημιουργώντας ένα σοκ. Μάλιστα η εικόνα του μικρού κοριτσιού να μιλάει σαν νταλικέρης του Πειραιά , να ουρλιάζει , να επιτίθεται με μανία στην αδερφή της προσπαθώντας να την πνίξει μπροστά στα μάτια όλων μας ήταν τόσο σουρεαλιστικά τρομακτική που ενώ έβλεπα με τα μάτια μου στο ένα μέτρο να γίνεται απόπειρα πνιγμού , κανονικού φόνου , δεν προλάβαινε το μυαλό μου να επεξεργαστεί όλη αυτή την πληροφορία γιατί κάθε επικίνδυνη περίπτωση που είχα βιώσει , είχε μία λογική σειρά γεγονότων που επέτρεπαν στο μυαλό να υποθέσει το χειρότερο. Το χαρούμενο παιχνίδι των δύο κοριτσιών , ξαφνικά έγινε μία ακατανόητη φράση του στυλ , η μικρή μου αδερφή πρέπει να πάψει να είναι τοξικός άνθρωπος , και στο επόμενο δευτερόλεπτο ένα πυρηνικό μανιτάρι είχε καλύψει το δωμάτιο όλο .... μέρες μετά δυσκολεύομαι να κοιμηθώ γιατί πέρα από το σοκαροστικό γεγονός , δεν γίνεται να μην σκεφτώ τις προεκτάσεις που έχει για όλη την οικογένεια και το μέλλον της. Γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο σε παρόμοιο βαθμό συμβαίνει και στο σχολείο κάνοντας τον πατέρα να παρατάει την εργασία του και να τρέχει , είμαι σίγουρος ότι έχουν γίνει επισκέψεις σε γιατρούς και έχουν δοθεί φάρμακα , τα οποία ,φοβάμαι ,ότι ο γονιός με δική του επιλογή δεν τα δίνει στο παιδί.Το σχολείο ενδέχεται να δείχνει ελαστικότητα λόγο θέσης του πατέρα στο υπουργείο παιδείας Έμαθα για το ΚεΔΔυ , αλλά το ερώτημα μου είναι , πώς προσεγγίζουμε έναν τέτοιο πατέρα που πρακτικά έχει μία προαναγγελθείσα τραγωδία κάτω από την ηγεμονία του και τι θα πρέπει να γίνει με το ίδιο το παιδί έστω τώρα...
Περιγράφετε παθολογική εικόνα παιδιού. Οι κρίσεις θυμού σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης, μετά τα 4 έτη αραιώνουν ή σταματούν εντελώς. Σχετικά με το κοριτσάκι που περιγράφετε, κάποια στιγμή θα μπεί αναγκαστικά η οικογένεια σε εποπτεία. Δηλαδή θα γίνει κάτι τόσο σοβαρό που δεν θα μπορούν πλεον να διαχειριστούν οι γονείς. Μου γράψατε μόνο για τον πατέρα αλλά και η μητέρα είναι συνένοχη για την παραμέληση του παιδιού, εφόσον είναι παρούσα στην ζωή του. Το κοριτσάκι με την διαταραχή της συμπεριφοράς χρειάζεται άμεσα βοήθεια!!!
@@garofalakid Η μητέρα είναι ένας καλός άνθρωπος όπως και ο πατέρας αλλά έχει τρομακτικά μειωμένη ακοή ,και αυτή με την χρήση ειδικού ακουστικού όπως επίσης και κάπως μειωμένη ικανότητα όρασης. Αυτά τα δύο πρόβλημα δεν είναι εμπόδιο για να επικοινωνήσει με έναν ενήλικα αλλά δεδομένης της ασχημάτηστης επικοινωνιακής ικανότητας των παιδιών λόγο ηλικίας , η βασική επικοινωνία γίνεται από τον πατέρα ,είτε μιλάμε για διάβασμα , διάλογος μέσα στο σπίτι , ακόμα και παιχνίδι .... Στην Αμερική ,παιδιά με σχιζοφρένια ,μετά από πολύχρονη αγωγή μπορούν να είναι λειτουργικά και δείχνουν να έχουν επίγνωση της κατάστασης τους ώστε και να μπορούν να ανταπεξέλθουν ίσως σαν ενήλικες . Βέβαια άλλο Αμερική ,με τους γονείς να δέχονται να κοινοποιήσουν το ζήτημα προς βοήθεια και άλλων οικογενειών καθώς και των ιατρών να είναι υποστηρικτικοί και άλλο ελληνική οικογένεια και ελληνικό ιατρικό σύστημα . Σας ευχαριστώ και μόνο που σταθήκατε .Ελπίζω σε οτιδήποτε μπορέσει να αμβλύνει μια τέτοια συμπεριφορά .
*Πως διαχειρίζεστε τις εκρήξεις του παιδιού σας;*
Πολύ χρήσιμο βίντεο... Προσωπικά παραμένω σταθερή στη στάση μου και θέτω τα όρια που είναι απαραίτητα για κάθε περίπτωση.
Κυρία Τριανταφυλλιά, οι κρίσεις θυμού μπορούν να επηρεάσουν και έφηβους;
@@evanseit ναι, μπορούν. Σε κάποια παιδιά που παρουσιάζουν κρίσεις θυμού στην παιδική ηλικία και οι γονείς δεν καταφέρνουν να βοηθήσουν σωστά, υπάρχει επίπτωση στην ψυχολογική τους ανάπτυξη και στον τρόπο που σχετίζονται αργότερα. Αν όμως ένας έφηβος έχει διαταραχές στην συμπεριφορά του ενώ μέχρι τώρα όλα ήταν καλά, θα πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τι άλλο συμβαίνει.
@@garofalakid σας ευχαριστώ πολύ !
Καλημέρα. Σήμερα σας ανακάλυψα! Συγχαρητήρια με βοηθάτε πολύ. Θέλω να ρωτήσω το εξής. Έχω τρία παιδιά. Ο 4 χρόνος γιος μου φτύνει κ βγάζει γλώσσα. Έχω εξηγήσει κ θυμώσει πολλές φορές για αυτή τη συμπεριφορά του. Έφτασα στο σημείο μετά απο προειδοποιήσεις ότι θα του βάλω πιπέρι στο στόμα κ το έκανα προχθές. Ξέρω πόσο λάθος έκανα. Ποια είναι η σωστή προσέγγιση όμως;
Ενώ θέλεις να την ακούσεις όμως δεν δέχεται ότι κάτι δεν είναι εφικτό να γίνει επιμένει και λέει δεν με νοιάζει κατηγορεί εμάς τους γονείς της και λέει θα το κάνετε αυτό που θέλω θέλετε εεν θέλετε.
Περιγράφετε μια έφηβη που δεν δέχεται το "Όχι" . Θα πρέπει να εξετάσετε αν το δεχόταν όταν ήταν παιδί και τι κάνατε εσείς τότε. Είναι πιθανόν παλιά να υποχωρούσατε αλλά πλέον ζητάει ακριβά πράγματα ή μεγάλες ελευθερίες που δεν μπορείτε να προσφέρετε. Καλό θα είναι να απευθυνθείτε σε ειδικό ψυχικής υγείας για να πάρετε συμβουλές.
Όταν πρόκειται για την έφηβη κόρη σου όμως που όταν δεν τις πάνε όπως θέλει φωνάζει και λέει δεν με νοιάζει θα με ακούσεις φωνάζοντας και έχει συνέχεια νεύρα τι κάνεις εκεί;
@@tzinaloutai όπως γράψατε κι εσείς , η κόρη σας είναι στην εφηβεία. Αν δεν τα βγάζετε πέρα μαζί της, κάντε συμβουλευτική. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται το ξύλο.
Γεια σας! Εμενα το μονο που βλεπω οτι βοηθά εκεινη την ωρα ειναι να το παρω αγκαλια και σιγα σιγα ηρεμεί μονο του.. ειναι αυτος ένας καλος τρόπος;
Ασφαλώς, η αγάπη μας και η υπομονή μας αφήνουν θετικό αποτύπωμα στο παιδί. Προσέξτε μόνο να μην χρησιμοποιεί την συφιλίωση για να σας χειριστεί.
Είστε εξαιρετική, σας ευχαριστούμε πολύ! Ο γιος μου είναι 8χρονων, οι συμβουλές σας ισχύουν και για αυτές τις ηλικίες, σωστά;
Οι κρίσεις θυμού περιορίζονται καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά και συνήθως σταματούν μετά τα 4 ετη. Αν το παιδί σας συνεχίζει να έχει κρίσεις καλό είναι να το δείτε.
Καλημερα σας.
Αγορι 10 στα 11 (προεφηβεια) .Ποτε ξεκιναει η αναγκη για Ερωτικη επαφη,& με ποιον τροπο τον βοηθαμε ??
Η ερώτηση είναι πολύ ειδική και δεν μπορώ να απαντήσω.
Συγνώμη για τα κατεβατά μια ερώτηση ακομη αν μου επιτρέπετε......εδώ λέτε σε μια κρίση θυμού να μην το αφήνουμε μόνο το παιδί ενώ σε ένα άλλο βίντεο λέτε να απομακρυνομαστε από τον ίδιο χώρο πως το εννοείται ακριβως;
Πόσο χαίρομαι που δίνετε τόση προσοχή στα λόγια μου!!!
Στην συγκεκριμένη ηλικία που το παιδί έχει ήδη ξεκινήσει να κάνει την κρίση θυμού, μπορεί να αισθάνεται μεγάλη απόγνωση και να χτυπήσει άσχημα τον εαυτό του επειδή δεν έχει αίσθηση κινδύνου.
Υπάρχουν όμως και στιγμές που δκιμάζει τα όριά του και θέλει να μας προκαλέσει για να δει αν θα υποχωρήσουμε.Τότε όμως δεν κάνει κρίση θυμού απλά κλιμακώνει μια γκρίνια. Σε αυτή την περίπτωση συστήνω να μην μπούμε στην διαδικασία να τσακωθούμε μαζί του αλλά να απομακρυνθούμε.
Ο γιος μου είναι σχεδόν 6 και εχει ακομη (εντονες) εκρήξεις θυμού. Το καλοκαίρι πήγαμε σε παιδοψυχίατρο, ο οποίος δεν διέγνωσε κάτι. Ομως για εμας τους γονείς είναι πολύ εντονο αυτο, ειδικά στην παριπτωσή μας η οποία διαρκεί εδω και 4 χρόνια. Ειδικά μετα τον ερχομό του 2ου γιου μας, οι εκρήξεις αυτές εγιναν πιο εντονες. Ερχονται στιγμές που απελπίζομαι...
Με προβληματίζει η ηλικία του. Θα έπρεπε να το έχει βελτιώσει μέχρι τώρα. Καλό είναι να πάρετε μια 2η γνώμη πάλι από παιδοψυχίατρο, όχι από αναπτυξιολόγο. Αν θέλετε να πάτε και σε αναπτυξιολόγο, θα ζητήσετε να γίνει και διερεύνηση για ΔΑΦ ώστε να έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα.
Έχω δυδυμα αγόρια 4χρονων ο ένας ξεσπάει πολύ γιατί δν θέλει να μοιράζετε τα παιχνίδια του και ότι είναι δικό του! Αλλά πρέπει να μοιράζονται γιατί ο πρώτος θέλει και αυτός να παίζει με τα παιχνίδια! Τι κάνω για να μν στενάχωρω και τους δύο!
Πραγματικά δεν ξέρω από που να το πιάσω για να σας απαντήσω. Χρειάζομαι πολλά στοιχεία σχετικά με το προφιλ των παιδιών σας και το στυλ διαπαιδαγώγησης που ακολουθείτε. Μια λύση πάντως, είναι να αποσύρετε πάντα, το παιχνίδι για το οποίο γίνεται η φασαρία. Αυτό θα τους δώσει την ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά αντί να φέρονται ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Σύντομα, ελπίζω, να είναι έτοιμο το σχετικό online course που ετοιμάζω και θα σας βοηθάει σε τέτοιου είδους ζητήματα. Αν θέλετε να είστε μια από τις οικογένειες που θα λάβουν το demo δωρεαν, στείλτε μου τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο, email, τηλέφωνο) στο trigarof@gmail.com.
Θεωρητικά ωραία & εύκολα,στην πράξη όμως....
Όταν δε σταματάει το κλάμα Α" δημοτικού για να περάσει το δικό του πχ θέλει κινητό η δε τρώει θέλει μόνο γλυκά η τρώει μια 2 μπουκιες κ είναι μεσημέρι έχεις ρίξει κ δουλειά 3 με 3 το μεσημέρι λόγω αρτοποιείου δεν έχεις φάει δεν έχεις κάνει μπάνιο π ς το λύνεις αυτό;
@@user-opel-Astra-j καταλαβαίνω ότι περνάτε πολύ δύσκολα, υπάρχει κούραση από την δουλειά και το παιδάκι σας δεν συνεργάζεται. Αν με παρακολουθείτε συστηματικά , θα έχετε καταλάβει ότι η πρόταση μου είναι να ζητήσετε βοήθεια για να δείτε τι συμβαίνει με το παιδί. Δεν είναι λογικό να μην τρώει ένα παιδί 6-7 ετών. Αρχικά θα πάτε παιδίατρο για να σιγουρευτείτε ότι δεν έχει κάποια δυσανεξία σε τροφή ή κάτι άλλο που το εμποδίζει να φάει. Αν όλα είναι καλά, πάτε παιδοψυχίατρο ή έστω ψυχολόγο για συμβουλές. Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Δυστυχώς αυτό που περιγράφετε μοιάζει με πολύ ήπια περίπτωση σε σχέση με αυτό που ψάχνω και δεν είμαι σίγουρος αν οι συμβουλές σας ταιριάζουν σε αυτό που βίωσα.
Είμαι συγγενής δύο κοριτσιών όπου το μεγαλύτερο ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο παιδί από την ώρα που γεννήθηκε μέχρι και σήμερα.
Ξέρω ότι ο πατέρας τους δεν επιτρέπει καμία συζήτηση για το θέμα της μεγάλης του κόρης , περίπου δέκα ετών , όπως επίσης ξέρω ότι σε κάθε επικοινωνία μας κάθε φορά θα μου πει ότι το μεγάλο του παιδί είναι δύσκολο.Γνωρίζω ότι πολλές φορές χρειάστηκε να πάει να το πάρει από το σχολείο , ότι αναγκάστηκε να αλλάξει τους τρόπους που ταξιδεύουν σαν οικογένεια , πλέον μόνο οδικώς με δικό τους μέσο , ξέρω επίσης ότι έχει κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προστατέψει την εικόνα του παιδιού.
Μέχρι .... που βρέθηκα πρόσφατα μάρτυρας σε κάτι που οι λέξεις βίαιο ,επιθετικό , επικίνδυνο ακαριαίο ξέσπασμα δεν δίνουν ούτε κατ ελάχιστον μια περιγραφή του συμβάντος. Είμαι μεσήλικας και πότε στην ζωή μου σε ότι έχω περάσει δεν ξαναείδα κάτι τέτοιο και έχω βρεθεί πολλές φορές σε ακραίες και βίαιες καταστάσεις.
Αν προσπαθούσα να το περιγράψω , θα έλεγα ότι έμοιαζε σαν σε ένα ήρεμο σπίτι μπήκε μέσα ένας ποινικός δραπέτης φυλακών έτοιμος να κάνει κακό σε όποιον βρει μπροστά του , δημιουργώντας ένα σοκ. Μάλιστα η εικόνα του μικρού κοριτσιού να μιλάει σαν νταλικέρης του Πειραιά , να ουρλιάζει , να επιτίθεται με μανία στην αδερφή της προσπαθώντας να την πνίξει μπροστά στα μάτια όλων μας ήταν τόσο σουρεαλιστικά τρομακτική που ενώ έβλεπα με τα μάτια μου στο ένα μέτρο να γίνεται απόπειρα πνιγμού , κανονικού φόνου , δεν προλάβαινε το μυαλό μου να επεξεργαστεί όλη αυτή την πληροφορία γιατί κάθε επικίνδυνη περίπτωση που είχα βιώσει , είχε μία λογική σειρά γεγονότων που επέτρεπαν στο μυαλό να υποθέσει το χειρότερο.
Το χαρούμενο παιχνίδι των δύο κοριτσιών , ξαφνικά έγινε μία ακατανόητη φράση του στυλ , η μικρή μου αδερφή πρέπει να πάψει να είναι τοξικός άνθρωπος , και στο επόμενο δευτερόλεπτο ένα πυρηνικό μανιτάρι είχε καλύψει το δωμάτιο όλο .... μέρες μετά δυσκολεύομαι να κοιμηθώ γιατί πέρα από το σοκαροστικό γεγονός , δεν γίνεται να μην σκεφτώ τις προεκτάσεις που έχει για όλη την οικογένεια και το μέλλον της.
Γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο σε παρόμοιο βαθμό συμβαίνει και στο σχολείο κάνοντας τον πατέρα να παρατάει την εργασία του και να τρέχει , είμαι σίγουρος ότι έχουν γίνει επισκέψεις σε γιατρούς και έχουν δοθεί φάρμακα , τα οποία ,φοβάμαι ,ότι ο γονιός με δική του επιλογή δεν τα δίνει στο παιδί.Το σχολείο ενδέχεται να δείχνει ελαστικότητα λόγο θέσης του πατέρα στο υπουργείο παιδείας Έμαθα για το ΚεΔΔυ , αλλά το ερώτημα μου είναι , πώς προσεγγίζουμε έναν τέτοιο πατέρα που πρακτικά έχει μία προαναγγελθείσα τραγωδία κάτω από την ηγεμονία του και τι θα πρέπει να γίνει με το ίδιο το παιδί έστω τώρα...
Περιγράφετε παθολογική εικόνα παιδιού. Οι κρίσεις θυμού σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης, μετά τα 4 έτη αραιώνουν ή σταματούν εντελώς. Σχετικά με το κοριτσάκι που περιγράφετε, κάποια στιγμή θα μπεί αναγκαστικά η οικογένεια σε εποπτεία. Δηλαδή θα γίνει κάτι τόσο σοβαρό που δεν θα μπορούν πλεον να διαχειριστούν οι γονείς. Μου γράψατε μόνο για τον πατέρα αλλά και η μητέρα είναι συνένοχη για την παραμέληση του παιδιού, εφόσον είναι παρούσα στην ζωή του. Το κοριτσάκι με την διαταραχή της συμπεριφοράς χρειάζεται άμεσα βοήθεια!!!
@@garofalakid Η μητέρα είναι ένας καλός άνθρωπος όπως και ο πατέρας αλλά έχει τρομακτικά μειωμένη ακοή ,και αυτή με την χρήση ειδικού ακουστικού όπως επίσης και κάπως μειωμένη ικανότητα όρασης. Αυτά τα δύο πρόβλημα δεν είναι εμπόδιο για να επικοινωνήσει με έναν ενήλικα αλλά δεδομένης της ασχημάτηστης επικοινωνιακής ικανότητας των παιδιών λόγο ηλικίας , η βασική επικοινωνία γίνεται από τον πατέρα ,είτε μιλάμε για διάβασμα , διάλογος μέσα στο σπίτι , ακόμα και παιχνίδι ....
Στην Αμερική ,παιδιά με σχιζοφρένια ,μετά από πολύχρονη αγωγή μπορούν να είναι λειτουργικά και δείχνουν να έχουν επίγνωση της κατάστασης τους ώστε και να μπορούν να ανταπεξέλθουν ίσως σαν ενήλικες .
Βέβαια άλλο Αμερική ,με τους γονείς να δέχονται να κοινοποιήσουν το ζήτημα προς βοήθεια και άλλων οικογενειών καθώς και των ιατρών να είναι υποστηρικτικοί και άλλο ελληνική οικογένεια και ελληνικό ιατρικό σύστημα .
Σας ευχαριστώ και μόνο που σταθήκατε .Ελπίζω σε οτιδήποτε μπορέσει να αμβλύνει μια τέτοια συμπεριφορά .