💀 เรื่องจริง: ประสบการณ์จากพี่กู้ภัย 'เก็บศพสึนามิ' 💀
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 28 ส.ค. 2023
- พบกับเสื้อสุด Cool อัพเดตทุกเดือนได้แล้วที่ HOMEBOY 👦🏻👕
/ homeboybkk
____________________
👍🏻 แค่ทุกคน กด "Like" และ "Comment"
แค่นี้ก็เป็นการสนับสนุนพวกเราแล้วครับ 🥹🙏🏻💖
____________________
สมัคร 50.- เพื่อจอยรับยศป้ายหลุมศพได้แล้วเน่ออ 👇🏻👇🏻
/ @spws
____________________
👽 สร้างตัวละครน้อน ๆ ได้ที่เว็บของพวกเราเล้ยย 👽
spws.me/
____________________
⌚ 𝐓𝐈𝐌𝐄𝐒𝐓𝐀𝐌𝐏 ⌚
*******
____________________
📮 เข้าแก๊ง Discord ได้ที่ลิงก์ด้านล่างจ้า 📮
/ discord
💀 Other Social 💀
IG : @knessirii
Facebook : / knessiri
Page : sumphawesin
TikTok : / sumphawesin
📞 ติดต่องานได้ที่ 📞
Email : sumphawesin@gmail.com
Tel : 061-647-5198 (คุณเจน) - บันเทิง
![[FULL] ฝันดีฝันเด่น ดีเดย์ EP12 : สึนามิ!](http://i.ytimg.com/vi/_KTrfPVUlKw/mqdefault.jpg)
พี่เป็นหนึ่งในกู้ภัย พี่พึ่งเริ่มทำกู้ภัยได้4 เดือน อยู่จุดลงทะเบียนศพ เพื่อรอให้ญาติมาดูเพื่อยืนยัน บอกเลยว่า จิตตกมาก
ผมเชื่อคับ ขนาดนั่งดูในโทรศัพท์ยังจิตตกและหดหู่เลยครับ
ขอให้หน่วยกู้ภัยทุกท่านสุขภาพแข็งแรงทุกคนนะครับ
เก่งมาครับ ผมเป็นกำลังใจให้กู้ภัยทุกท่าน
เราเป็นอาสาลงไปเป็นล่ามช่วงนั้น เข้าใจคำว่าราบเป็นหน้ากลองตอนนั้นเหมือนกันค่ะ เจอคุณตาญี่ปุ่นมาแจ้งคนหายด้วยไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันไหม แต่เราพูดญี่ปุ่นไม่ได้ก็มีคนอื่นๆมาช่วย เราก็พูดทั้งไทย อังกฤษ ภาษามือ พยายามจะสื่อสารสอบถามข้อมูลให้ได้มากที่สุด ที่จำไม่ลืมเลยเพราะตอนเสดแล้วคุณตาเขายกมือไหว้เรา แล้วเขาก็ยังนั่งอยู่มองเหม่อไปที่ทะเลซักพักถึงได้ลุกเดินจากไป เป็นการโดนไหว้ที่กินใจเรามากที่สุดในชีวิตเลยเพราะความเศร้าของคุณตา😢😢😢
*** เรื่องอาจจะมีเนื้อหาหยดหยองบ้างนะคะ เราคนกระบี่ค่ะ พ่อจะบอกเสมอตั้งแต่เด็กๆว่าอย่าเก็บพวกเศษปะการังตามชายหาดมา เพราะ คนปกติทั่วไปแยกไม่ออกว่านั่นคือปะการังที่ตายแล้วหรือกระเศษกระดูกกันแน่ เคยมีนักท่องเที่ยวที่เป็นเด็กเก็บเศษปะการังสีขาวๆกลับมา ปรากฏว่าต้องเอากลับไปคืนที่เดิมเพราะเจ้าของเค้าตามมาด้วย (เจ้าของกระดูก) อีกอย่างช่วงนั้นชาวประมงเครียดกันมากเพราะสัตว์ทะเลขายไม่ออก เพราะคนในพื้นที่จะเห็นว่าพวกหอย หมึก กุ้ง ปลา เป็นตัวที่แทะกัดกินศพค่ะ คนเลยไม่กล้าซื้อกินกันไปเป็นเดือนๆเลย คนที่มีอายุบางคนจะไม่ค่อยชอบไปทะเลเพราะภาพมันติดตา คือ ช่วงนั่นชายหาดมีแต่ศพ ทรายหาดที่เหยียบไปก็ชุ่มหนอง กับน้ำเหลืองทั้งนั้น เพราะศพบางทีจมอยู่ใต้ทราย บางทีเดินๆไปก็เจอแขนโผล่ขึ้นมาจากทรายที่หาด บางทีก็มีเศษส่วนที่ไม่ได้เป็นร่างขนาดนั้น เช่น ลูกตา มือ หรือ แขนอยู่ตามที่ต่างๆ อีกอย่างศพที่จมน้ำแล้วขึ้นอืดสภาพก็ไม่ค่อยดีสะด้วย อย่าให้พูดเรื่องกลิ่นเลยค่ะ บางทีพอไปทะเลแล้วนึกเรื่องพวกนี้ก็แอบขนลุกนะ 😢
ช่วงนั้นจำได้เลย แถวบ้านผมมีคนซื้อปลามากิน พอผ่านท้องจะเอาขี้ออก เจอทั้งเนื้อและแหวน ขยาดไปหลายเดือนช่วงนั้น
@@queenofbattle8782ปลาอะไรหรอครับถึงขั้นกินนิ้วคนเข้าไปได้ จะบอกว่าปลาเลือกกินแต่แหวนก็คงไม่ใช่
@@yessstud6558ปลาเก๋าครับ ศพมันเปื่อย ปลามันก็กินครับ
@@queenofbattle8782 ขอบคุณครับ
ช่วงนั้นขายปลาราคาถู๊กกกมากเผลอๆแจกฟรี โชคยังดีพ่อเราดูข่าวเลยเตือนแม่ห้ามทำปลา😂
ผมคือทหารผลัด2/47 ช.พัน302ค่ายสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ได้ลงไปเก็บกู้ร่างผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ซึนามิ ที่ อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา หลายร้อยศพ ขอให้ดวงวิญญานผู้เสียชีวิตทุกดวงไปสู่สุขคติ ...
ป้าอยู่ภูเก็ต บ้านใกล้ทะเล เล่าให้ฟัง วันนั้นได้ยิ่นเสียงคนร้องโวยวาย เลยเดินมาดูนอกบ้าน เห็นฝรั่งวิ่งมาเลือดเต็มตอนแรกคิดว่า หมากัด แต่ไม่ใช่ ชาวบ้านและฝรั่งที่รอด พากันหนีขึ้นไปอยู่บนเขา 3วัน ถึงจะลงมา น่ากลัวมาก
คุณอยู่โซนไหนเหรอคะถึงพ้นคลื่น เรากำลังจะลองไปอยู่ กะทู้
เพื่อนผมทุกวันนี้ กลายเป็นคนกลัวเลือด กลัวการเกบศพ จนต้องขอ ลาออก จากคนที่มั้งมั่น ไม่กลัวอะไร มาเก็บศพที่บ้านเขาหลัก 2อาทิต ทั้งกลิ่น และภาพที่อธิบายออกมาไม่ได้ จนทุกวันนี้เพื่อนผม ต้องกินยา มาตลอด10กว่าปี
ลุงผมไปที่ศพขึ้นอืดแล้ว ในวัดแทบจะไม่มีที่ให้คนเดิน เพราะมีแต่ศพ แกบอกว่าทุกวันนี้ทั้งกลิ่นทั้งภาพยังชัดเจนอยู่
อันนี้เวอร์ครับตอแหลมาก
ฝากนิดนึงนะครับ สำหรับคนที่จะไปถามคนในพื้นที่ถึงเรื่องผีที่พูดกันในท้ายคลิป
อย่าลืมคิดถึงความสูญเสียที่คนในพื้นที่ต้องเจอด้วยนะครับ
เห็นด้วยครับ พ่อผมเป็นอาสาบรรเทาภัยก่อนจะมาเป็นพนักงงานดับเพลิง แกก็ลงไปช่วยพอกลับขึ้นมาก็ไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังเลย แกทำหน้าเศร้าๆตลอดกว่าท่านจะยอมเล่าก็หลายปีให้หลังซึ่งมันยิ่งกว่าทีเราจะจินตนาการเลยครับ
@@thea6573ยิ่งถ้าเป็นครอบครัวที่สูญเสียน่าจะยิ่งแย่เลยครับ
ผมลืมนึกถึงข้อนี้ไปเลย ขอบคุณมากๆเลยครับ
อย่าถามเลย
เป็นอีกคนที่ได้ไปช่วยตั้งแต่คืนแรกและได้ประสบการณ์ที่อธิบายไม่ได้จากเหตุครั้งนั้นเหมือนกัน...ยังจำเรื่องราวทุกอย่าง ทุกสิ่งที่เห็น ทุกสัมผัส จากเหตุครั้งนั้นเสมอมา ขอให้ผู้ที่สูญเสีย ที่มีชีวิตอยู่หรือสูญเสียไปแล้ว ขอให้พบความสงบแด่ตัวท่านและครอบครัวตลอดไป ครับ
ผมไม่ได้ไปเก็บศพนะ แต่ผมเป็น 1 ในคนที่ได้ทำระบบอัตลักษณ์ อาจจะได้ไม่ได้เห็นศพจริงๆ แต่ภาพถ่ายทุกรูปเเบบได้เห็นมาหมด เอาจริงๆนะสำหรับคนที่เขาไปทำงานตรงนั้นมันไม่สยองเลย มันหดหู่จริงๆ และมันติดตามาจริงๆ
ถ้าเรื่องจริงที่ได้ยินอีกเรื่องนึงก็คือ
ที่จริงสามารถระบุอัตลักษณ์ศพได้หลายวิธีมาก แต่ต้องไม่ปล่อยให้เน่าไปเสียก่อน
ทีนี้มันมีแพทย์หญิงอยู่คนนึง จะให้ระบุอัตลักษณ์โดยดีเอ็นเออย่างเดียว แต่สมัยนั้นการพิสูจน์ด้วยดีเอ็นเอมันช้ามาก ๆ มันเลยทำให้หลายศพเน่าจนไม่สามารถระบุอัตลักษณ์ได้อีกต่อไป จนกลายเป็นศพไร้ญาติไปแทน
อีไก่ไงครับ
เราเป็นคนพังงานะ ตอนนั้นยังเป็นเด็กอยู่เลย ประมาน 6 ขวบ แต่ยังจำเหตุการ์ได้รางๆ เหตุการณ์ค่อนข้างรุนแรงมากช่วงนั้น คนตั้งวิ่งขึ้นที่สูง จำได้ว่าพ่อจะพาเราไปภูเก็ต ในวันนั้นเลยตอนที่ยังไม่เกิดคลื่นยักษ์ แต่แม่เราคัดค้านแบบโกรธพ่อเลยอ่ะว่าอย่าไป เหมือนแม่มีเซนส์ ว่าอย่าไปวันนั้น ไม่กี่ชั่วโมง ก็เกิดเหตุการณ์ขึ้น ทั้งพังงา ภูเก็ต โซนที่ติดทะเลคือไปหมดเลย แล้วพอเหตุการร์เริ่มสงบลงได้เดินทางไปในพื้นที่ ที่เกิดเหตุ คือมันน่ากลัวตรงที่ว่าเจอมือคนใส่นาฬิกาแล้วล่อแขนขึ้นมาจากซากที่หักพังลงมาทับ ภาพยังติดตาอยู่เลย
เงียบทั้งเมืองตอนนั้น ผมไปเขาหลักตอนกลางคืนหลังจากเกิดเหตุได้ 3-4 วัน บรรยากาศโครตหดหู่ มีแต่ซาก
ที่ตายเยอะเพราะคนไม่รุ้จักสึนามิ พอน้ำลดเยอะ คนกลับวิ่งลงกันไปเล่นทราย ถ่ายรูป คนบนฝั่งก็ไม่มีคนนี้ พอรู้ตัวก็สายไปแล้ว
ใช่ครับ ไม่มีใครรู้เลยว่าจะเกิดอะไร น้ำลดไวขนาดปลายังว่ายกลับไม่ทัน ตอนนั้นคนที่ลงไปเก็บปลาตายหมด จำได้ดีตอนนั้นมีแค่คนตะโกน น้ำท่วมๆ ไม่มีคำว่าสึนามิเลย
มันไม่ใช่แค่นั้นไงครับ เพราะไม่ใช่ทุกที่ที่น้ำลด บางที่จู่ๆก็ขึ้นมาแบบไม่มียอดคลื่นเลย ขึ้นอยู่กับชายหาดนั้นๆ
ท่านสมิธท่านเตือนแล้ว แต่คนไม่เชื่อแล้วไปด่าเค้าด้วยครับ
ตอนสึนามิมาผมอยู่ช่วงวัยรุ่นแล้ว มีญาติที่ทำงานในทะเล อยู่ๆ เมียแกวิ่งมาบอกว่ามีสึนามิ ผมก็คิดแค่คลื่นใหญ่หน่อยกลัวอะไรกัน ก็เลยขับจักรยานมายืนดูตรงภูเขาแถวบ้าน อยู่ๆ น้ำมันก็หายไปซีกพักคลื่นมันก็มา คือสูงมาก ยืนอยู่บนเขาน้ำยังเกือบถึง พอสงบลงก็ไปช่วยผู้ประสบภัย หดหู่มากศพเกลื่อน บางศพไปติดอยู่บนต้นไม้ ไปช่วยยกศพ พอยกปุ๊บแขนหลุดขาหลุด สงสารมาก
สมัยนั้นคนไทยยังไม่รู้จักคำว่า “สึนามิ”เลยนะครับ ถึงจะรู้ก็ส่วนน้อยมากๆ ขนาดฝรั่งเกือบครึ่งก็ยังไม่รู้จักสึนามิเลย มีแต่คนญี่ปุ่นที่รู้จักเพราะเค้าพึ่งเจอกันมา
@@ogblack6670 ก็ใช่ไงครับ รู้แต่คำว่าสึนามิและมันก็เป็นคลื่น ตอนนั้นรู้แค่นี้เลยก็เลยคิดไงว่าแค่คลื่นจะกลัวอะไร บ้านอยู่ใกล้ทะเลว่ายน้ำเล่นทุกวัน พอได้เจอกับตัวถึงเข้าใจ
ตอน9ขวบอยู่จังหวัดตรัง จำได้เลยว่าเกิดหลังวันคริตมาสต์ เราไปเที่ยวทะเล1วันก่อนเกิดเหตุ ยังจำภาพนั้นได้ว่าทะเลลดลงเยอะมากแบบเยอะผิดปกติเหมือนน้ำหาย เพราะทุกวันหยุดที่บ้านพาไปเที่ยวทะเลบ่อยจนผิดสังเกต ตื่นเช้ามาพ่อแม่ตกใจเพราะตึกกับเตียงนอนที่บ้านสั่นแต่ไม่แรงมาก พอเปิดข่าวทุกคนคือช็อคกันทั้งบ้าน ใจนึงก็รู้สึกโชคดีที่ไปทะเลวันนั้นแล้วกลับเลยไม่ค้างคืน
คุณพ่อเราทำงานไฟฟ้าเคยไปช่วยปั่นไฟ กู้ร่าง เป็นเดือนถึงจะกลับบ้าน พอกลับมาไปร้านข้าว แม่ค้ายกน้ำมา4แก้ว แม่เราบอกมาแค่ 3 คนแต่เขาบอกเห็นมา4คน พ่อเราเลยซื้อข้าวเผื่ออีกจาน .. ช่วงนั้นพ่อถูกหวยบ่อยด้วยนะ
ลองดูหนังเรื่อง The Impossible ทำดีมาก เกี่ยวกับครอบครัวนักท่องเที่ยวที่รอดชีวิตจากสึนามิที่เขาหลัก มีน้องทอม ฮอลแลนด์เล่นด้วยค่ะ
เหตุการณ์นี้จำได้เลยว่าเป็นปีที่ไม่มีการจัดงานฉลองอะไรทั้งสิ้นแม้แต่วันปีใหม่ เป็นปีที่สุดเศร้า เพราะท่านคุณพุ่ม เจนเซ่นพระโอรสของท่านทูลกระหม่อมหญิงก็สวรรคตในเหตุการณ์สึนามินี้ด้วย เป็นปีที่น่าเศร้าไม่คิดว่าสึนามิจะเกิดขึ้นที่ประเทศไทย เห็นข่าวทุกวันมีรายครอบครัวมากต้องมาสูญเสียคนรักในครอบครัวกับเหตุการณ์นี้
ลองไปนอนแถวเขาหลักดู ตอนกลางวันดูปกติสวยดี พอกลางคืนเขตนอกโรงแรมคืออยู่ไม่ได้เลยเหมือนมีคนวิ่งตามเราแบบกลูเขามาเป็นร้อยถึงกับวิ่งไปหาพี่ยามโรงแรมข้างๆแบบหน้าตื่นๆแกก็ถามมีอะไรน้อง ใครจะกล้าบอก วันต่อมาก็มาเที่ยวถ้ำมรกตและที่ต่างๆๆแถวนั้น แต่ยังรู้สึกถึงกลิ่นป่าในทะเลที่แบบแปลกๆๆมันเหมือนกลิ่นศพลอยเพราะอาจมีบางศพเก็บไม่หมด(เรารู้สึกทั้งกลิ่น ขนลุกและคนวิ่งตามดีที่เรามองไม่เห็นไม่งั้นสติแตกแน่) อีกอย่างสระน้ำส่วนใหญ่โซนติดทะเลใหญ่มากแถมอาจมากกว่า1สระใน1โรงแรมอย่างโรงแรมที่เรานอนก็3สระใหญ่ๆแต่เค้าทำบุญหมดละเลยไม่รู้สึกอะไร บางจุดร่องรอยยังอยู่เลยน้ำสูงมากแค่เห็นก็หดหู่
หลังเกิดสึนามิ 2ปี มีโอกาสไปเป็นเชฟที่โรงแรมในเขาหลัก มีห้องพักพนักงานเป็นห้องแถว...นอนไม่ได้ เหมือนมีคนกรีดร้อง วุ่นวาย ได้ยินเสียงคนวิ่งทั้งคืน นอนไม่ได้เลย
จริงครับ ขับรถกลางวัน 2ข้างยังหล น้องเปิ้ล น่าเศร้าและวังเวง
จำได้ว่าปีนั้นไปพักที่เขาหลักกับครอบครัวหลังจากกลับมาได้1สัปดาห์ก็เกิดสึนามิเข้าค่ะ ที่พักที่เคยไปพักไม่เหลือเลย ยังจำน้องหมาที่พัก พี่ๆที่น่ารัก ที่นั่นได้ดี ไม่รู้ว่าเขาเหล่านั้นเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้ ที่พักติดหาดเลย
หนูเป็นไทรอยด์แม่พาไปศิริราช แล้วแม่พาไปพิพิธภัณฑ์ทุกรอบ รอบแรกแม่พาไป มีศพที่ดอง มีแขน ขา ที่ตัด เด็กแฝด แล้วอะไรต่างๆที่ดองไว้ สมอง แล้วตอนนั้นป.3 มีโอ่งที่เกิดไฟไหม้ แต่เราไปเรากลัวโซนสึนามิที่สุด มันมีหุ่นขี้ผึ้งที่เจ้าหน้าที่ใส่ชุดขาวๆเก็บศพ ตอนนี้ไม่รู้เค้ายังเปิดอยู่ไหม มีฝรั่งมาดู คนไปดูน้อยนะ บรรยากาศวังเวงๆ ไปรพ.ต้องแวะไปทุกรอบ รอบสุดท้ายแม่ให้เราเข้าไปคนเดียวเพราะแกไม่มีเงิน เราก็เข้าไปดูคนเดียว ดูศพซีอุย แล้วศพนักโทษคนอื่นๆที่โดนดอง แล้วมันแห้ง ไม่ได้รู้สึกกลัวเลย แต่กลัวสุดคือตรงสึนามินี่แหละ มีห้องคล้ายๆโรงหนัง เล็กๆ แล้วมีเรื่องราวสึนามิให้ดู แอร์เย็นฉ่ำ นั่งดูคนเดียว หลอนๆดี😅
อยุ่ตึกตรงไหนคะ ที่เป็นสึนามิ
เคยเข้าไปแค่ครั้งเดียว แต่ไม่เคยไปโซนสึนามิ ต้องไปวันเด็ก เขาให้เข้าฟรีค่ะ
คิดว่าน่าจะเป็นเพราะการเน่าสลายค่ะ เลยทำให้ร่างกายหลุดและแยกส่วนจากกัน ส่วนมากศพที่อยู่ยอดไม้คือโดนคลื่นพัดขึ้นไป
พี่ไม่เคยคิดว่าน้องเนสเด็กกว่าเยอะขนาดนี้ จนกระทั่งน้องเนสบอกว่า สึนามิเกิดตอนน้องเนสอยู่ประถม 555555555 พี่อยู่มอปลายแล้วอะ เคยอ่านหนังสือหมอพรทิพย์ที่เล่าถึงเรื่องนี้ด้วยค่ะ หมอเล่าละเอียดมาก แล้วก็หดหู่มากๆด้วย
น่าจะรุ่นๆเดียวกับผมครับ เกิดปี38 ตอนนี้ผมอายุ28ครับ
ขอคาราวะพี่ๆเจ้าหน้าที่และพี่ๆอาสาทุกคน โคตรของความเสียสละและจิตสังคมโดยแท้จริงครับ
เราจำได้ว่าเคยอ่านของคุณนัช ตอนเห็นคลิปก็นึกถึงคุณนัชที่เขาไปช่วย พอกดเข้ามาดูคลิปปรากฏว่าเป็นเรื่องเล่าของคุณนัชจริงๆ แต่ว่าคุณเนสเล่าได้เห็นภาพมาก มีการอธิบายองค์ประกอบให้ชัดมากขึ้น เพราะตอนเราอ่าน เรานึกภาพไม่ออกด้วยองค์ประกอบบางอย่างที่เราไม่รู้จัก แล้วคุณเนสก็อธิบายเพิ่มเติมให้เราเห็นภาพ คิดตามแล้วหดหู่เหมือนกัน # ขอขายคุณนัชหน่อยนะคะ คุณนัชเจ้าของเรื่องบ้านkingdom the tiger ที่มีการช่วยเหลือแมวจร หาบ้านให้น้อนแงว เข้าไปดูในเพจได้เลยค่าาา
ผมเคยฟังเรื่องนึงจากเดอะโกส มีทีมงานช่างเข้าไปรีโนเวทในโรงแรมแห่งนึงแต่จำจังหวัดไม่ได้ แล้วเจอวิญญาณชาวต่างชาติแบบเยอะมากๆในโรงแรม สุดท้ายเจ้าของโรงแรมแจ้งว่าเขาไปประมูลเอาพวกเฟอร์นิเจอร์ พวกอ่างอาบน้ำที่ยังใช้ได้ราคาถูก จากโรงแรมที่เกิดเหตุสึนามิครับ หลอนมากเรื่องนี้
ชื่อเรื่องอะไรคะ
@@chanis4321วันก่อนเพิ่งฟัง จำชื่อเรื่องไม่ได้ มีคำว่าโรงแรม คนเล่าคุณโบนัสค่ะ
วันนั้นวันเกิดเพื่อนผม...เราอยุ่ที่ กทม.กัน จำได้กำลังจะไปที่นี่เรยข่าวออกพอดี... รู้สึกว่าเราและเพื่อนๆโชคดีมากๆ
ขอบคุณ ที่นำข้อมูลมาเล่าให้ฟัง..จำได้ดูข่าวกันทุกวัน น่าสงสารเป็นเรื่องเศร้าใจที่เกิด สึนามิครั้งใหญ่วิบากกรรม ดึงดูดให้มาตายอย่างทรมานในที่เดียวกัน เวลาทำบุญอะไรก็ตาม ช่วยกันอุทิศบุญไปให้พวกเค้าด้วย จิตวิญญาณยังอยู่ที่นั่นอีกเยอะ
26 ธันวาคม 2547
เกิดสึนามิ.. 21ปีแล้วเวลาผ่านไปเร็วจังใจหายคะ 🌎💀😎
กลับกันเราเป็นคนที่สักเพื่อระบุศพตัวเองในซักวันนึง เพราะสึนามินี่แหละ เราไม่อยากให้ใครมารอคอยแบบไร้จุดหมาย
❤❤❤
ตอนนั้นพี่ทำงานอยู่ที่บริษัททัวร์ค่ะ รู้จักเขาหลักที่พังงาเพราะเหตุการณ์นี้เลย
ผมเคยไปเขาหลักหลังเกิดซูนามิ 2 ปี ได้ไปดูหมู่บ้านน้ำเค็มเห็นมีแต่ฐานรากบ้านเรือนราบเป็นนาบกอง
มีอีกจุดนึงใกล้ริมหาดที่น่ากลัวมาก คือตรงนั้นจะมีปลูกต้นสนต้นเล็กๆเรียงรายทับซ้อนกันยาวหลายร้อยต้นยาวเป็นกิโลๆต้นสน 1 ต้น จะมีชื่อปัก 1 ชื่อ เราก็สงสัยว่าเอาชื่อไปปักทำไม คนที่เขาพาไปว่า ชื่อที่ปักตรงนั้นคือพบศพคนตาย คลื่นมันซัดพาไปกองรวมกันตรงนั้น เราเห็นแล้วหดหู่มาก เพราะมันมีชื่อปักตรงต้นสนยาวเป็นกิโลๆหลายร้อยศพ ชาวบ้านแถวนั้นกลางคืนไม่กล้าขับรถผ่าน เพราะเป็นจุดที่ศพมากองรวมกันเยอะมากที่สุด😢
จริง ขับผ่านออกไปแหลม กลางวันยังหลอนๆ กลับมาไข้ขึ้น
ชอบฟังเรื่องเล่ามากค่ะ 😊❤
ความรู้สึกเหมือนเพิ่งจะผ่านมาไม่นาน ปุ๊บปั๊บ 20 ปีละ เกิดตอนเราอายุ 11 ตอนนี้ 30 แล้ว เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่จำได้แม่นเลย
10โมงเช้า ลุงรอด ขึ้นไปกรุงเทพก่อนพอดี คริสมาส
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่หนูยังไม่เกิดเลยค่ะแต่หนูเคยไปเจอสึนามิปี47ในหนังสือเรียนด้วยตอนม.อะไรสักอย่างลืมไปแล้ว หดหู่สุดๆ🙁
จำได้ว่าตอนนั้น ป4. หยุดโรงเรียนไปรับพี่สาวที่สนามบินดอนเมือง ข่าวน่าจะออกไม่เกิน 09.30น.เป็นภาพมุมสูงจากฮอนักข่าว ภาพที่กว้างๆคือน่าจะเป็นเรือรบมาอยู่บนหลังคาโรงแรม แต่ไม่เห็นศพเพราะน้ำยังลดไม่เยอะ ตอนนั้นทุกอย่างในสนามบินหยุดนิ่ง ได้ยินแต่เสียงรถที่วิ่งอยู่บนถนนตข่าวทุกสถานี รายงานตลอดทั้งวันหลายวันวันด้วย
เราเป็นคนภูเก็ตค่ะ ช่วงปลายปีเรากับที่บ้านจะทำบุญแล้วก็เลี่ยงไปทะเลตลอดเพราะมีเซนส์กันทั้งบ้าน แต่เคยมีครั้งนึงที่ว่าน่าจะลืมกันแล้วไปเที่ยวที่เขาหลักแล้วพักที่โรงแรมที่อยู่ริมหาดเลย สรุปเจอจริงๆค่ะ ก็เลยตัดสินใจเช็คเอ้าท์ออกก่อนวันแล้วไปทำบุญเลย นะปัจจุบันยังคงรู้สึกหม่นแล้วก็หดหู่ทุกครั้งที่ถึงช่วงนั้นจริงๆค่ะ
ช่วงนั้นมัธยม อ่านข่าวหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ รู้สึกจะเป็นที่ 27 ได้มั้ง ว่ามีข่าวสึนามิ ทางใต้ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร คงพัดเข้ามาเฉยๆ ไม่น่ากลัว แต่พอมีข่าวออกมาเรื่อยๆ แบบเอ๊ะ มันไม่พัดเฉยๆแล้วมั้ง มันเสียหายทั้งชีวิต และทรัพย์สินเลยอะ ทั้ง อินโด ไทย มาเลย์
ยุร่วมกตัญญูไปวันที่26ธค2547เลยถึงเขาหลักตี3หาคุณพุ่มเจอตี4ช่วยคนเจ็บบนเขาหลัก5-600คนพอฟเาส่างเท่านั้นและ บอกตรงตรงภาพทึ่เราเห็นแม่งช็อคเลยอยู่10กว่าวันเก็บไป3-5000ศพเต็มวันย่านยาวจนล้นและย้ายไปเก็บที่วัดบางม่วงข้าวก็ไม่มีกินต้องเปิดหาน้ำตามตู้เย็นที่ลอยมากินแต่มาม่าอาบน้ำรถดับเพลิงแต่ภูมิใจมากได้เข็มเชิดชูเกียติจากองการun มาไหวที่บ้านสุดสุดของการกู้ภัยและงานนี้
ยังจำได้ไม่มีวันลืม เหตุการณ์สึนามิ จำได้น้ำวน แล้วคนแห่ลงทะเล เพราะมีปลาขึ้นมา สักพักเกิดคลื่นกวาดคนลงทะเล เป็นเรื่องที่น่าเศร้า ตอนนั้นยังเด็ก ยังจำได้
ใช่ค่ะเรื่องนี้เกิดจะ20ปีแล้ว ตอนเด็กผู้ใหญ่ในบ้านพูดถึงเหตุการณ์นี้กันทุกปีในวันเกิดเรา😢 บางทีก็เรียกวันเกิดเราเป็นวันครบรอบที่เกิดสึนามิ😞
เราฟังยังหดหู่ มันรู้สึกหดหู่เพราะว่าเราคลุกคลีหรือเคยไปที่นั้้น รวมถึงความรู้สึกของการสูญเสียโดย ขนลุกกับคำว่าราบเป็นหน้ากลองเลย
พ่อ ผมเคย ไปสัมมนา ที่ภูเก็ต หลังจากเหตุการณ์ สึนามิ และส่วนใหญ่ เคลียสถานที่ไป แล้ว พ่อผมได้ไปพักที่โรงแรม หนึ่งแต่ พ่อไม่ยอมพัก แกกลัว แกเลยให้เพื่อนแกพัก ส่วนพ่อผม นังเครื่อง กลับบ้านเลย หลังจากกลับมาถึงบ้านผ่านไป 2 วัน เพื่อนแกก็โทรมาเล่าให้พ่อฟังว่า "มึงนี่โชคดีจริงๆที่ไม่นอน กูนอนแทบไม่ได้เลย ตรงทางเดินหน้าห้องช่วง ตี1-2 กูได้ยิน เสียงคนอพยพ วิ่ง กันตึงตัง ตอนแรกกูก็กลัวนึกว่ามีเหตุ จริง กูเลยลุกไปส่องตาแมวหน้าประตู เสียงวิ่งเสียงคนร้องนะมีนะ แต่ที่ไม่มีคือ ตัว คนที่วิ่ง หน้าประตูเห็นแต่พรม คนไม่มีแต่เสียง อะยังอยู่ แกนอนฟัง จนถึง ตี 4 ได้ ถึงเริ่ม เบา
ผมไปอยู่ที่นั่น 20 วัน หลังสึนามิไม่กี่วัน..ไปในฐานะทีมจิตวิทยา
ผมอีก1คนเป็นอาสากู้ภัยจังหวัดระนอง ใด้มีโอกาศลงไปช่วยเก็บศพที่เขาหลัก พังงาคือที่สุดแล้วคับ
ตอนนั้น ป.6 เข้าค่ายธรรมะกำลังจะกลับบ้าน จำได้ว่าแผ่นดินไหวรับรู้ถึง กทม เลย โคมไฟเพดานสั่น กลับบ้านดูข่าวถึงรู้ว่ามีคลื่นสึนามิ
มีคนรุสึกเหมือนเราด้วย หายากนะ คนที่อยู่กทม.แล้วรุสึกได้
ชอบที่เอาคลิปเก่ามเล่าใหม่คับ จะได้ไม่ต้องเลื่อนนาน555
วันนั้นตรงกับวันเทเหล้าเผาบุหรี่ 26ธันวาคม2545ถ้าจำไม่ผิด แม่ผมอยู่กะพวกอุลักละโว้ย(ชาวเล) ที่ภูเก็ต เขาพาแม่ผมหนีขึ้นเขาตั้งแต่ สึนามิยังไม่ทันมา ชาวเลรู้ล่วงหน้าเลยพาแม่ผมหนีขึ้นเขา
สึนามิมาในปี47ไม่ใช่45
@@IkuypithaNahee ขอบคุนครับ
อยากให้พูดเพราะๆ ค่ะ จะได้เป็นตัวอย่างที่ดีกับคนไทยน่ะค่ะ
เรียนอยู่ ม.2 ต้องโทรไปถามที่บ้านใครไปอยู่ในเหตุการณ์ไหม เพราะเราอยู่โรงเรียนประจำ ตอนนั้นยังไม่ปิดเรียน อีก2-3ถึงปิด แต่ โชคดีไม่มีใครเที่ยวใต้เลยช่วงนั้น
อยากให้พี่วิเคราะห์เรื่องอาบัติ มากไปเลยค่ะ
จริงมากๆ ปีนี้ครบ 20ปี เรื่องเยอะมากๆหลอนสุดๆ เราอยู่เกาะพีพี หลังเละไป7 วัน ผีเยอะมาก เขาหลัก ป่าตอง นี่หลอนของจริงจริง ผ่านหลายปีล่ะ ยังจำแม่น
ปี47ช่วงนั้นเรายังเด็กมากๆ3ขวบได้มั้ง ดีนะบ้านเราอยู่ในตัวเมืองภูเก็ตไม่โดนสึนามิ เป็นอะไรที่หดหู่มากๆ
พ่อเคยเป็นนักประดาน้ำที่ไปช่วยเก็บศพตอนนั้น พ่อบอกว่ามันเยอะมากๆ บางคนมีสร้อยหรือของมีค่าคนเก็บศพบางคนก็เอาไปเป็นของส่วนตัวเหมือนกัน
เราอยู่ภาคกลาง ตอนนั้นเราอยู่ป.4 จำได้เลยว่าสถาการณ์มันแย่มาก ไม่เคยรู้จักคำว่าสึนามิมาก่อน จนเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ครูที่โรงเรียนเลยนำเหตุการณ์สึนามิมาเป็นกรณีศึกษา ว่าสึนามิเกิดได้ยังไง ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นอีกต้องเอาตัวรอดยังไง สังเกตคลื่นยังไงว่าจะเกิดสึนามิ มันใหม่มากสำหรับตอนนั้น เป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยลืมเลยจริงๆ ขอแสดงความเสียใจกับผู้สูญเสียทุกท่านจากเหตุการณ์สึนามิค่ะ🙏🏼
อยากลองให้พี่วิเคราะห์เพลง Secrets of Wysteria ดูหน่อยครับ หลอนมากทั้งเนื้อร้อง ทำนอง และความลับ เนื้อเพลงเล่าถึงฆาตกรชื่อ Albert Fish ที่ฆ่าและกินเนื้อเด็ก
ลองดูครับ ไม่รู้จะอยู่ใน creepy case ได้มั้ย 55
โรงแรมริมหาดที่เขาหลัก ทับละมุพังงา วันครบรอบเกิดเหตุต้องนิมนต์พระไปสวดมนต์ทุกปี
คุณพ่อผมก็ไปเป็นอาสามูลนิธิเช่นกันครับ ท่านกลับมาเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ฟัง บอกเลยขนหัวลุกยิ่งกว่าเจอผีอีกครับ
มีไปช่วยเก็บศพแล้ว แขนหลุดขาหลุด นิ้วหลุดต่อหน้าก็มี กลิ่นไม่ต้องพูดถึงเลย ยังเอารูปมาให้ผมดูด้วยบอกเลยว่ามันยังติดตาผมมาตลอดหลายปี
ส่วนเรื่องน่ากลัวๆอย่างผี พ่อผมบอกไม่เจอแต่หลายๆคนก็เจอกัน แค่เก็บศพก็ไม่มีเวลามากลัวผีแล้ว
ใครที่ไปเป็นอาสาแล้วกลับมาจิตใจยังเข้มแข็งได้อยู่ก็คือสุดยอดมาก
หนูเกิดหลัง สึนามิเลยค่ะหนู28 แถมชื่อเล่นหนูชื่อสึนามิด้วย เเต่เหตุการณ์มันแย่มากเลยพอมานั่งฟัง
เราอยู่ในเหตุการณ์วันแรกที่เกิดเหตุภูเก็ตชายหาดป่าตองยาวไปเลย ที่พังงามี เขาหลัก บางเนียง บ้านน้ำเค็ม คนตายมากเอาผ้าขาวห่อเอามากองรวมกันตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นกับตาคนตายมากแบบนี้ ยกรถบัสประจำทางที่ถูกน้ำพัดจมในบ่อน้ำขนาดใหญ่ขึ้นมาตายเต็มเลย มีสองคนเป็นชาวต่างชาติกับพยาบาลที่หนีออกมาได้ตอนเกิดเหตุเลยไม่ตายช่วงเช้าเจ้าหน้าที่หน่วยงานราชการช่วยกันทำข้าวกล่องที่ตัวเมืองพังงาเอาไปให้เจ้าหน้าที่ที่ปฎิบัติหน้าที่ในแต่ละจุดเกิดเหตุช่วงสายเอาของแห้งข้าวสารรองเท้าแตะปลากระป๋องสบู่ยาสีฟันใส่ถุงไปให้ผู้ประสพภัยบางคนหนีรอดไปได้ขึ้งไปอยู่บนที่สูงไม่กล้าลงมาแม้จะบอกว่าไม่มีสึนามิแล้ว ที่สุดยอดคือพี่ๆน้องๆอาสากู้ภัยที่เก็บศพเอาข้าวกล่องกับน้ำไปให้เขานั่งกินข้าวข้างๆกองศพที่ห่อผ้าขาวไว้เฉยเลย
สมัยก่อนตอนอินเตอร์เน็ตยังเถื่อนๆกว่านี้ มันมีรูปที่กู้ภัยถ่ายไว้สำหรับพิสูจน์ศพไปอยู่ตามเว็บภาพโหดๆ ด้วย แต่ละศพนี่สภาพบวมเปื่อยกันหมดแล้ว
รูปที่มาเกยหาดแล้วใช่มั้ยครับ ขางอๆแขนงอๆ มีรูปที่ถ่ายจากมุมสูงที่ลอยเต็มทะเลใช่มั้ยครับ😢
ตอนนั้นเขาไรท์แผ่นซีดีขายตามตลาดนัดเลยครับ ทุกคลิปทุกภาพอันเซ็นหมด ผมก็ได้ดูอยู่
ไม่ใช่ครับๆ ที่ผมเห็นคือเป็นภาพศพที่ทางกู้ภัยเค้าถ่ายหน้าแบบโคลสอัพทีละคนเก็บอัตลักษณ์ศพ (อารมณ์คล้ายๆ ภาพบัตร ปชช แต่เป็นศพ) เพื่อเอาไปแปะบอร์ดหรือเก็บไว้ให้ญาติผู้ตายดูน่ะครับ ว่าคนๆนี้ใช่ญาติตัวเองมั้ย@@KoloyenZoyred จำได้ว่ามีเยอะมากๆ แต่ไม่แน่ใจว่าใช่ภาพในไทยมั้ยนะครับ
ใช่ๆ เราเคยเห็นทุกวันนี้ก็มีนะ
ใครพอทราบไหมครับว่ารูปยังพอหาดูได้ไหมครับอยากดู
ขอบคุณค่ะ❤
วันนั้นเป็นวันที่สุดวุ่นวายในการรับมือถือมากรับแบบงงๆ เพราะเป็นชาวต่างชาติส่วนใหญ่โทรมาเสียงแบบร้อนรนมากเลยรู้ว่าเกิดสึนามิ😢
ผมอยู่ ม.1 และกลับจากภูเก็ตได้1วันก่อนเกิดซึนามิถือว่าหวุดวิดมากๆ😢😢😢
น่ากลัวตรงจุดธูปให้วิญญาณเข้าฝันมาบอกให้ไปเก็บร่างนี่แหละ
ผมเกิดพ.ศ. 2546 ไม่ทันเหตุการณ์ แต่รับรู้ว่าหดหู่มากแค่ไหน 😢
ตอนเกิดเหตุวันแรกเห็นภาพความเสียหายว่าหนักแล้ว แต่ผ่านไป 2-3 วัน กลิ่นสุดๆมาก
ตอนเกิดเหตุผมยัง 2 ขวบไม่ได้รู้เรื่องอะไร แต่น่าจะช่วงประถมมีสารคดีเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ทำให้เรารู้จักข่าวนี้ แม้ผ่านไปหลายปีเราก็จดจำในเหตุการณ์นี้อยู่
ตอนที่พี่บอกว่ามีศพสาวท้องแก่ผมขนลุกเลย เพราะเหมือนที่คิดไว้ว่าจะมีแบบนี้🫠
เป็นนักเรัยนนายสิบทหารบกปีนั้นพอดี ช่วงเกิดเหตุณ์อยู่ในช่วงปล่อยลาพัก โรงเรียนตามนักเรียนกลับไปช่วยเหตุ ต้องใช้ตัววิ่งช่องห้าแจ้งเอา ผมเลยกลับไปไม่ทันได้ไปช่วย นักเรียนนายสิบปีนั้นจึงได้ฉายาว่ารุ่นซึนามิ
❤❤❤❤❤❤❤
ญาติที่อยู่ในตัวเมืองภูเก็ตบอกร่องน้ำอยู่วันวนแล้วเหมือนดูดหายไป
รูปจำลองผู้หญิงตรงประตูทางเข้าน่ากลัวมากเหมือนมีวิญญาณเลย
ผมได้ถูกส่งจากจังหวัดผมให้ขับรถพ่วงเอาของลงไปช่วยขับไปวันครึ่งเต็มๆพอถึงเห็นศพเยอะมาก..แล้วมีจิตอาสาจังหวัดผมเรียกให้ไปช่วยกันผมเลยไปคนไม่เคยเจอศพเยอะๆแบบนี้ตอนแรกอ้วกเลย..มันเริ่มมีกลิ่นแล้วแต่ไม่แรงมากส่วนมากศพเสื้อผ้าจะไม่มีไปไหนไม่รู้เหลือแต่เสื้อในกลางเกงในตรงที่ผมไปช่วยนะครับมันคงไม่ได้เป็นทุกทีผมใช้คำว่าส่วนใหญ่นะครับบางศพเสื้อผ้าก็มีบางศพไม่เหลืออะไรเลยคงโดนทะเลพัดกลับไปกลางทะเลผมกินนอนที่นั้น16วัน
หนูไม่แน่ใจว่าช่วงที่หนูเกินมามีสึนามิเกิดอีกรอบมั้ย แต่เคยเห็นภาพเหตุการณ์ที่มีศพเต็มชายหาดเพราะสึนามิ
ตอนนั้นอ.ที่มหาลัยเป็นคนอังกฤษมั้งแกไปช่วยเป็นอาสาด้วย อยู่ดีๆก็หายไปทั้งเทอมจนมารู้ทีหลัง
จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ประมาณป.4 เช้าวันอาทิตย์ดูการ์ตูนช่อง9 อยู่ๆข่าวออกว่าน้ำท่วมภูเก็ตและภาคใต้ก็ไม่ได้สนใจตามประสาเด็ก พอข่าวเริ่มออกมากขึ้นเลยได้รู้ว่าคือคลื่นยักษ์ มันดูน่ากลัวมาก เพราะไม่เคยรู้จัก ไม่เคยได้บยินคำนี้ เคยเห็นแต่ในการ์ตูน
ช่วงก่อนสึนามิแถวบ้านที่ป้อมพระจุลหมอกลงจัดมาก มากกว่าปีอื่นๆเลย
ดูในหนังกับคำบอกเล่า ทุกคนที่รอดชีวิต แผลเต็มตัวเลือดอาบ บางคนหนังสุดแปลเวอะวะ เนื้อหลุดออกมา น่ากลัวมาก
สมัยนั้นที่โรงเรียนฮือฮามาก
ปีที่เกิดเหตุ เราอายุ 4 เดือนค่ะ ไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ😅😅😅
ผมยังไม่เกิดเลยครับ😅
ผมอยุ่กระบี่ช่วงนั้นเหม็นทั้งเมือง ร้านอาหาร ร้านหมูกะทะต้องปิดเปงเดือน เหม็นกินอะไรไม่ลงอยุ่นาน
เราเกิด 30 ธันวา 47 เราเกิดได้ 4 วันเอง คนที่บ้านชอบบอกว่าเรามาเกิดใหม่จากคนในสึนามิ งงละ
เม้นสองก็ได้วะ😎
ตอนนั้นเรียนอยู่ม.2 ค่ะ
เค้าว่ากันว่าเจ้าหน้าที่ที่ไปเก็บศพ กลิ่นศพติดเสื้อ ติดผม กว่าจะล้างออกหลายวันครับ
ตอนนั้นหนูยังเด็กมาก ประมาณ 3 ปีเอง
เอออออออออ
ปีเกิดพอดีเลย 2547
ตอนนั้น1ขวบ😢
มีคนขโมยของจากศพไหมครับ
ตอนนั้นยังอยู่ ป.5 ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เพราะความเป็นเด็กอยู่ พอโตขึ้นก็หาเรื่องราวแบบนี้บ้างรวมไปถึงเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิด
ผีภาคใต้ผมมายังครับแฮร่
หลังสึนามิไปนอนค้างคืนที่หาด คนที่ไปด้วยกันหลายคนได้ยินเสียงร้องให้ตอนกลางคืน ทั้งที่ที่เรานอนอยู่กลางอุทยานไกลจากบ้านคนหรือโรงแรมมาก
เรื่องหลอนๆของสึนามิมีเพื่อนผมเป็นนายสิบเขาไปช่วยค้นหาคนและศพตอนสึนามิช่วงสองอาทิตย์แรกพอเอาเรือเข้าไปค้นหาส่องไฟฉายไปตามเกาะเห็นกลุ่มคนเยอะมาทำท่ากวักมือเรียกพอเอาเรือเข้าไปหาจอดเทียบท่าค้นหาเรียกใครก็ไม่มีสักคนต่างคนต่างงงสุดท้ายเจออีกรอบไม่มีใครกล้าเทียบเกาะค้นหาอีกเลย
ยังมีคริปในยูทูปนะครับเผื่อใครสงสัย พิมพ์ชื่อเหตุสึนามิภูเก็ตไปจะเจอ
กู้ภัยแถวบ้านนี่ไง ไปเก็บศพสึนามิตอนนั้น ตอนจะกลับ อยู่ๆ รถก็หนักจนวิ่งไม่ออก จนต้องบอกว่า ให้ลงก่อนเดี้ยวจะพากลับทีหลัง ค่อยออกรถได้
47หนูเพิ่งเกิดเอง แต่เกิดเดือนกรกฎาคม
ส่วนมากเป็นศพ คนไทย หรือ ฝรั่งคะ
ฝรั่งตายเยอะครับ
พูดถึงรอยสักก็นึกถึงแตงโมที่ตกเรือเลย
🤐
ตอนนั้นเราพึ่งป.1เอง😂😂😂
ตอนประถม เพื่อนซื้อซีดี เก็บกู้ศพ สึนามิ กับ ซานติก้ามา ทุกวันนี้ภาพยังติดตาเลยคับ สภาพศพน่ากลัวมาก สงสารผู้เสียชิวิตมากครับ
ผมก็เป็นเด็กคนนึงในตอนนั้นที่เห็นข่าวสึนามิ