คุยคุ้ยคน | พ้นกรรมหวิดตายสึนามิ | ติ้ก กลิ่นสี SS2
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 19 ม.ค. 2024
- พ้นกรรมหวิดตายสึนามิ part 1
ติ้ก กลิ่นสี SS2
เรื่องราวของติ้ก กลิ่นสี นักพยากรณ์และนักแสดงชื่อดัง ผู้ที่เคยเดินทางไปพบอาจารย์ไพศาล แสนไชย และได้ขอเปิดนิมิตและได้ทำการขออโหสิกรรมกับเจ้ากรรมนายเวรจนครบ
หลังจากที่พ้นกรรมแล้วเค้าได้พบกับเหตุการณ์ครั้งใหญ่ในชีวิต นั่นคือเหตุการณ์สึนามิเมื่อปี 2547 เหตุการณ์ในครั้งนั้นได้สร้างความเสียหายให้กับประเทศไทยเป็นอย่างมาก แต่เขา กับซูโม่กิ๊ก และทีมงาน รอชีวิตอย่างปาฏิหาริย์ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรติดตามคลิปนี้ครับ??
ช่องทางการติดต่อสื่อสาร
ดูข้อมูลช่องเราเพิ่มเติม
Facebook ☛ / kongkapanfc
Twitter ☛ / officia57113394
Tiktok ☛ / kongkapanofficial
Line Official ☛ line.me/R/ti/p/@bangaor
KongkapanStore ☛ www.kongkapan.com/ - บันเทิง
![ลุ้นมาก! รกต่ำไม่หายจะทำไงดี? [cc] แดนแพทตี้ SS2 | EP.40 |](http://i.ytimg.com/vi/_ub8lf45Vtg/mqdefault.jpg)
ไต่ก๋งที่คุยกับคุณติ๊กคือลุงผมชื่อโกเล็กแกเล่าใหฟังเรื่องที่พี่ติ๊กไปสึนามินี่แหละครับ
ดีใจที่พี่ติ๊กเอามาเล่า..นึกถึงทุกครั้งก็ใจหาย
❤
คุณมั่วละ ลุงของผมชื่อ ไต๋ก๋งเฮ่งจุย เกิด วันที่ 7/5/2493 จะเป็นลุงของคุณได้ยังไง อย่ามโน
ขอหลักฐานหน่อย
@@user-gg7qz9fl8cโธ่ๆไอสัตว์คนเราเขาไม่เอามาเล่ามั่วๆหรอกมืงจะหาหลักฐาณอะไร ในยูทูปเขาต้องแจกเฟสส่วนตัวให้มืงเลยมั้ยนิถึงจะเชื่ออะ แค่อ่านก็พอแล้วครับไม่เชื่อหรือเชื่อก็แล้วแต่ ถามหาหลักฐาณเหมือนคนไม่มีการศึกษาอะ คุณนี้ใช้ชีวิตมาแบบไหนหลักฐาณอะไรถามหน่อยอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาขนาดนั้นว่ะถึงถามหาหลักฐาณ คนเราเขาไม่เอาความเป็นความตายมาเล่ามั่วๆหรอกครับ
@@user-gg7qz9fl8c555555
หวัดดีครับพี่หนุ่มพี่ติ๊ก พ้นกรรมหวิดตายสึนามิ ผมเป็นคนนึงที่ผ่านเหตุการณ์นั้นมา ตอนนั้นได้ไปทำงานหน้าหาดป่าตอง มีเพื่อนร่วมงานที่โชคร้าย 4 คนและบุคคลภายนอกนักท่องเที่ยวอีก 30 กว่าคนที่โชคร้าย ผมคงจะมีบุญเก่าอยู่บ้างถึงรอดมาได้ พอนึกถึงทีไรรู้สึกหดหู่ใจมากครับ✌️💙😨🏝️🌅😢🖤🤟🪔🙏
ผมเชื่อคุณโชคดีมาก และผลบุญในชาติที่แล้วช่วยหนุนในชาตินี้ คนมีบุญมักจะรอดพ้นภัยต่างๆ .
@@travelalone2164 ขอบคุณมากครับ🙏ผมเชื่อในเรื่องบุญ-กรรม ตามหลักของเราชาวพุทธครับ🤟💗🙏
ทำบุญอุทิศส่วนกุศลเยอะๆ ค่ะ
ครับผม ขอบคุณครับ🙏
ผมไม่ได้ประสบเหตุ แต่คิดว่าผมเข้าใจความรู้สึก ตอนที่ลงไปช่วยผมคนกระบี่ยังคิดไม่ถึงเลยว่าจะรุนแรงขนาดนี้ภาพในข่าวกับภาพความเป็นจริงมันต่างกันลิบลับ ในข่าวว่าหนักแล้วแต่พอผมได้ไปเห็นถึงกับขาสั่น ใจเต้นรัวและเศร้าในคราวเดียวกัน คือ อธิบายไม่ถูกภาพที่ไม่ได้ออกข่าวก็คือ ภาพของผู้เสียชีวิตที่ได้ไปอยู่รวมกันตามจุดต่างๆ คือ น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเพราะภาพที่อยู่ต่อหน้ามันเศร้ามากๆครับ ผมไปรอบแรกอยู่ได้แค่ 2วัน ต้องถอยมาตั้งหลักก่อนถ้าคนที่ไม่ใช่พี่มูลนิธิหลังจากสองวันจะทำไรไม่ถูกแล้วเพราะยิ่งค้นยิ่งเจอ ตั้งหลักสามวันลงไปใหม่ก้ยังน้ำตาไหลยุดี
ครอบครัวผมก็ฟาดเคราะห์เหมือนกัน เพราะครอบครัวและญาติๆวางแผนกันจะไปภูเก็ต วางแผนล่วงหน้าเป็นเดือนๆ ซึ่งวันที่จะไปถึงคือวันที่เกิดสินามึเลย จองโรงแรมวางแผนเที่ยวใว้แล้ว แต่พ่อผมที่เป็นแกนนำชวนไปเที่ยวดันติดธุระด่วนไปไม่ได้ ในเมื่อพ่อผมแกนนำไม่ไปพวกญาติๆก็ลงความเห็นว่างั้นก็ค่อยไป ให้พร้อมกว่านี้ สรุปพอมีข่าวญาติโทรประชุมสายเม้ามอยกันเลยว่าดวงดีที่ไม่ได้ไป
ครอบครัวของเราก็จะไปภูเก็ตกับเพื่อนชาวต่างชาติ เพื่อฉลองวันคริสมาสกัน จองทุกอย่างไว้เรียบร้อย วางแผนล่วงหน้ากันเป็นเดือน ก่อนวันที่จะเกิดเหตุการณ์ 1 วัน เพื่อนชาวต่างชาติโทรมาบอกว่าอาหารเป็นพิษ ไปไม่ได้แล้ว ปรึกษากับครอบครัวว่างั้นไม่ต้องไป ไว้พร้อมค่อยไปกันใหม่ สรุปวันต่อมาเกิดสินามิ โชคดีมากที่ไม่ได้ไปค่ะ
บ้านผมกำลังจะพาย่าไปเที่ยว pp ย่าไม่สบายก่อน
จำวันนั้นได้เลยตื่นมากำลังจะไปเรียน อยู่ ม.3 ตื่นมาแบบฟ้าหม่นๆหมองๆ แบบอารมณ์แปลกๆ เศร้าๆ บูดๆบอกไม่ถูกสักพักเปิดข่าว เห็นว่ามีสึนามิแต่ตอนนั้นเป็นรายงานด่วนเฉยๆ ตกเย็นเลิกเรียนมา ดูข่าวอีกที ข่าวใหญ่มาก คนตายตรึม เสียใจมากเลย จำโมเม้นนั้นได้ชัดเจน
@@kunlinmaruko3905เหมือนกันค่ะ ครอบครัวเราจองภูเก็ตไว้ค่ะ แต่น้องบอกว่า ไม่ต้องไป นำ้เยอะมาก เรารอดค่ะ
ปี2547 เตรียมจะลาพักร้อนไปเที่ยวเกาะสิมิลัน แค่คิด และกำลังจะติดต่อบริษัททัวร์ อยู่ๆ คุณแม่ก็มีไข้ทั้งที่ไม่มีอาการเจ็บป่วยอะไรเลย จึงล้มเลิกความตั้งใจที่จะไปเที่ยว เพื่อดูแลคุณแม่ คุณแม่ช่วยชีวิตเราไว้ ท่านคงมีลางสังหรณ์บางอย่าง จึงหยุดเราได้ทัน หลังจากปีนั้นจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยอยากไปเที่ยวทะเลทางใต้อีกเลย
มาเที่ยวได้แล้วคุณ อย่ากลัวอะไรขนาดนั้น
มาเที่ยวได้แล้วคุณ จะกลัวอะไรขนาดนั้น
เพิ่งดูรายการกิ๊กกะไบต์ย้อนหลัง พี่ติ๊กรอดตายเพราะไม้พัดแกขึ้นไประเบียงชั้นสอง ทั้งที่แกโดนน้ำพัดทะลุกำแพงที่บันไดก่อนเลย รอดเฉย ส่วนต่อไปก็เจอเพื่อนๆช่วยๆกัน อีกคนที่น่าจะตายก็คือพี่ต้อยก็มาดิครับ แกจมน้ำเลย แต่อยู่ๆน้ำลด หายใจได้ต่อ ปาฏิหาริย์สุดๆ
รายการกิ๊กกะไบต์ EP ที่ 78-79 ครับ
พี่ต้อยนั่งรถเข็นวีลแชร์มาจัดรายการยุทธการบันเทิง
มีรายการไหนที่พี่ต้อยมาเล่าบ้างไหม
ความจริงมันมีสัญญาณเตือนก่อนนะ กลางคืนวันคริสมาสต์พระจันทร์เป็นสีแดง ยังบอกเพื่อนเลยว่าทำไมสีแปลกๆๆ ในผับที่เราเที่ยวที่จอทีวีเค้าเตือนแผ่นดินไหวตลอดตั้งแต่6ริกเตอร์ พอเช้า7โมงแผ่นดินไหวแรงมาก
หลังจากทุกอย่างสงบลงได้6เดือน ผมเคยไปเก็บข้อมูลส่งให้หน่วยงานรัฐ มีเด็กผู้ชายคนนึงจะแว้นรถเสียงดังบีบแตรยาวตรงที่เขาเจอศพของพ่อกับแม่ และเด็กผู้หญิงอีกคนนึงแค่เสียงน้ำหยดในห้องน้ำก็วิ่งขึ้นเขา หรือรถสิบล้อผ่านหน้าบ้านน้องก็ทุบกระจกหนีเหมือนกัน สงสารคนที่เสียชีวิตและคนที่รอดชีวิตก็น่าสงสารมากๆไม่ต่างกัน
คุณติ๊ก กลิ่นสีเล่าเรื่องได้ชัดเจน เตือนความจำในเหตุการณ์ก่รเกิดสินามิครั้งใหญครั้วเดียวของไทยที่เคยเกิดขึ้นมา เป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของปีะเทศไทยที่ชัดเจน และเป็นความรู้สำหรับปรากฏการณ์การเกิดสินามิที่เป็นอันตราย มากๆๆๆ เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ ที่คนรุ่นหลังเรียนรู้ได้จากการเล่าของคุณติ๊กได้ เป็นเหตุการณ์จริงๆ แล้วรอดพ้นมีชีวิตรอดได้เทปนี้ใช้ประกอบการเรียนรู้เหตุการณ์การเกิดสินามิได้
เล่าเเวะเยอะไปหน่อยครับ😊
อยากให้เล่าอีกครับ และช่วยเพิ่มระดับน้ำขณะวิ่งในแต่ละช่วงด้วยครับ น้ำขึ้น ๆ ลง ๆ แต่คงลงไม่สุดใช่ไหมครับ คงก้าวขาลำยากน่าดู พยายามนึกภาพตามไว้เตือนคนรุ่นหลังครับ
รูปโรงแรมที่พี่ขึ้นตอนท้ายคลิป คือรูปโรงแรมที่ผมกำลังทำงานอยู่ในวันนั้นที่หาดนางทอง เขาหลัก ผมเสียลูกน้องไปเกือบร้อย เสียเพื่อนวิศวกรไปหลายคน ตัวเองรอดมาได้อย่างไรยังไม่รู้ แต่ที่แย่สุดคือหลังจากโดนซึนามิแล้ว สภาพจิตใจแย่มาก😢😢😢
วันเกิดเหตุผมอยู่สุราษฯยังรู้สึกถึงแผ่นดินไหวแรงมากครับ อีกสักพักนึงถึงได้รู้ข่าวจากโทรทัศน์ ขอแสดงความเสียใจต่อผู้สูญเสียในโศกนาฎกรรมในครั้งนี้ครับ ❤
คำว่าสึนามิ ได้ยินทีไรใจมันหดหู่ทุกที คืนวันคริสมาสเราก็ไปอยู่ที่หาดในยางใกล้สนามบินภูเก็ต แฟนเพื่อนอยากอยู่ถึงเช้าแต่เราอยากกลับบ้าน ทำให้เพื่อนกับแฟนเขาทะเลาะกันใหญ่ แต่ก็พาเรากลับบ้านน่าจะตีสอง กลับมานอนได้ไม่นานเหมือนพื้นมันสั่น คิดว่ารถขนดินวิ่งผ่าน แล้วมีคนมาเรียกที่บ้าน เขาบอกให้หนีขึ้นเขาไป เอาจริงๆน่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสึนามิคืออะไร ออกไปที่หาดไม้ขาว เห็นทุกอย่างพังพินาศ ก้าวขาไม่ออกเลย คิดไม่ออกว่าจะไปไหน มีแต่คนรีบเก็บของขึ้นรถแล้วออกไป เราตัวคนเดียวมาทำงานแม่บ้าน เจ้านายก็ไม่อยู่ไม่รู้จะไปไหนตัดสินใจกลับเข้าบ้าน ตายก็ตายว่ะ ตั้งหลักอยู่ที่บ้านก็จะได้ยินเสียงฮอ บินทั้งวันเลย ช่วงหลังจากนั้นสัก 2 วันจะได้กลิ่นฟอร์มาลีน และกลิ่นแปลกๆตลอด มันหลอนมันมาก พอพ่อแม่สามารถโทรติดต่อเราได้ บอกให้กลับบ้านไม่ต้องทำงานแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังจำความรู้สึกวังเวงนั้นได้ดี
❤
คิดถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นน้ำตาไหลได้เงินเดือนส่งไปช่วยทั้งหมดเรากินบะหมี่กับผักข้างรั้ว1เดือนเราทุกข์น้อยมากๆถ้าเทียบกับความสูญเสียของพี่น้องและเพื่อนมนุษย์ที่นั้นแม้จะผ่านมาแสนนานในความรู้สึกหนาวในใจเสมอไม่เคยลืมเลยค่ะขอทุกท่านที่เสียชีวิตจงสู่สุขติภพนะคะ
เป็นคนดีมากๆเลยค่ะ ❤😊
ปีนั้น เราอยู่ กทม. ฟังข่าวอยู่ในรถกับเพื่อน ตอนนั้นตกใจมากเพราะผู้สื่อข่าวอธิบายละเอียดมาก เพื่อนจอดรถแถวสุขุมวิท เรายืนดูทีวีตามร้านค้า ทุกคนตกใจกับภาพข่าว และจะได้ยินเสียงคนพูดว่า เราช่วยอะไรได้ไหม เราอาสาลงไปใต้กันไหม .. เราเองเพิ่งยกเลิกการเดินทางไปเขาหลัก เพื่อทำงานพอเห็นข่าวเขาหลักเสียหายอย่างหนัก ก็ใจหาย เราโชคดีที่ไม่ได้เดินทางไป แต่สงสารผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนั้นอย่างมากค่ะ
คุณติ๊กพูดถึงเสียงกระซิบ เหมือนมีคนผลักหลัง ให้รอดพ้นเหตุการณ์วิกฤต เราเชื่อนะ เรื่องแบบนี้คนไม่เข้าใจก็อาจจะขำ
ทุกวันนี้ ญี่ปุ่นที่เจอสึนามิครั้งนั้น จะระวังเรื่องสึนามิกันมากขึ้นทุกครั้งที่มีแผ่นดินไหวค่ะ
เราเชื่อนะเสียงกระซิบ เพราะมีประสบการณ์ด้วยตัวเอง ไม่งั้นลูกกับหลาน คงตกน้ำตายตั้งแต่ยังเด็กไปแล้ว(ไม่เกี่ยวกับเรื่องสึนามิ)
@@apanuengchompu981เล่าให้ฟังบ้างสิค่ะ
ผมก็หวิดที่จะเจอสึนามิเหมือนกันคับตอนนั้นผมเป็นทหารที่พังงา ผมใด้วันลากลับบ้านตอนเช้าก็ออกไปจองตั๋วรถเพื่อกลับพัทยา แต่จ่ากับหัวหน้าของกองขนส่งบอกไม่ต้องชื้อหรอกตั๋วอ่ะเพราะวันถัดไปจะมีรถของค่ายไปราชการที่สีตหีบ แต่ใจผมอ่ะอยากกลับแล้วพอตกเย็นผมก็ขึ้นรถกลับปกติกว่าจะมาถึงสายใต้ใหม่กว่าจะถึงพัทยาก็เกือบ9โมงแล้วผมกะจะไปชื้อข้าวที่ห้างสักพักนึงแม่โทรหาบอกถึงไหนแล้วผมก็บอกไปว่าอยู่พัทยาแล้วแม่บอกหาดูข่าวสิที่ค่ายพังหมดล่ะมั่ง ผมถึงใด้รู้ว่าที่ค่ายเจอคลื่นยักถล่มพังหมดเลย
เราคนสัตหีบ ตอนนั้นกังวลทุกวันมากกลัวสึนามิมา😅
สลดหดหู่ใจที่สุดเลยคะชว่งเกิดเหตุดูแต่ข่าวสงสานทุกคนจับใจยังจำได้ไม่ลืมหน้ากลัวมาก😮😮
@@tks8077อ่าวไทยไม่มีสึนามิหรอกครับวางใจได้
น้ำสีดำนั้นอันตรายมากครับ บางคนที่รอดจากสึนามิ แต่สำลักน้ำนั่นเข้าไปก็เสียชีวิตอีกหลายคน เพราะในน้ำนั้นมีทรายละเอียด ที่เข้าไปถึงปอดได้ ขนาดขวดน้ำอัดลม แม้กระทั่งเครื่องจักรต่างๆที่มีซีลกันน้ำมันรั่ว ทรายนั่นยังแทรกซึมเข้าไปได้เลยครับ
ทะเลชุมพรฝนตกพรำๆน้ำทะเลสีดำตอนนั้น
นึกถึงหนัง the impossible มีฉากที่นางเอกอาเจียนออกเป็นสีดำเหมือนกันค่ะ
ไม่เชืีอๆๆๆ
@@user-kw3nv7qd5iต้องโดนสินะถึงจะเชื่อ
@@user-rs3zp7lk3m โดนไรหยอๆๆๆ
ถึงจะ 20 ปีแล้ว แต่ ฟังทีไรก็ตื่นเต้นมากครับ
สวัสดีคะคุณหนุ่มคุณติ๊ก ดิฉันคนนึงก็รอดมาจากเหตุการณ์นี้ โชคดีมากวันนั้นยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านที่หน้าหาดถึงรอดมาได้ ยังจำไม่เคยลืม
ผมเริ่มบริจาคเลือดครั้งแรกก็เพราะเกิดสึนามินี่ละ่ครับ.. จากที่ไม่เคยมีความคิดบริจาคเลือดมาก่อน ตั้งแต่นั้นก็บริจาคเลือดเรื่อยมาครับ จนโควิดมาถึงหยุดบริจาคเลือดเพราะกลัวติดเชื้อโควิดครับ
บ้านผมไม่เหลือแม้แต่เสา โชคดีมีชีวิตรอดมาถือว่าพระเจ้ายังไม่เอากลับไป ช่วงนั้นน้าแอ๊ดคาราบาว และ itv มาช่วยซับพอร์ต ผมใส่กางเกงนักเรียนตอนประถมสีกากียังนั้นประมาณเกือบเดือนอ่ะครับ โชคดีมากที่พระเจ้ายังให้อยู่ในโลกนี้ อัลฮัมดุลิลละห์❤
Chester Bennington นักร้องlp ก็มาช่วยด้วยครับจำได้
เสียใจเรื่องบ้าน แต่คุณโชคดีมากๆเลยค่ะ
บ้านไม่เหลือแม้แต่เสา ครับ
หลายคนที่ โชคไม่ดี และหลายคนที่ โชคดี ครับ เป็น ชะตาชีวิต ครับ เร่งสร้างบุญ หาก็ไม่ มีโอกาสสร้าง บุญก็อย่า สร้างหรือสะสมบาป สาธุ ครับ โชคดี ครับ กุศลกรรมดี คุ้มครอง ครับ
เคยฟังผู้กำกับต้อยเล่าให้ฟัง รอดตายมาได้นี่บุญมาก มันมาทั้งสองฝั่งเลย หนียังไงก็ไม่ทัน
ฟังได้ที่ไหนคะ อยากฟังบ้าง
@@Yuuna1234 กิ๊กกะไบต์ เทป 78,79
หรือ ชำแหละโซเชียล EP 24
พี่ติ๊กแกเล่าเหมือนขำๆ ไม่มีอะไร
แต่มีอะไร ชวนให้ค้นหาตลอดเรื่อง ขนลุกเป็นช่วงๆ อยากให้เล่า ปสก.อีกค่ะ สนุกมาก เรื่องนี้ยังฟังจนจบเลย
คุณลุงเป็นไตก๋งที่เก่งกล้าสามารถ มีความรู้รอบตัวดีมากๆเลยค่ะ..ขอดราบข้าราวะค่ะ🎉🎉🎉
บริจาคเลือดครั้งเเรกในชีวิต กเหตุการณ์สึนามินี่เเหละค่ะ
ถ้าจะให้เล่าไปแล้ว ใครจะเชื่อ คนที่ถึงเกณฑ์ ถึงคาด ก็ประสบภัยกันไป คนที่ดวงยังไม่ถึงฆาต ก็จะเหมือนมีอะไรมาทำให้แคล้วคลาด
เราอยู่ภูเก็ต เช้าวันอาทิตย์ ที่25ปี2547 ตรงกับวันหยุดงานเราพอดี ที่ทำงานเราอยู่ห่างจากหาด ไม่เกิน 50 เมตร
วันนั้นทุกอย่างดูโกลาหล วุ่นวาย เรายังไม่ตื่นนอน เวลาสักช่วงประมาณ 9.00 โมงเช้า เราถูกปลุกให้ตื่น ลุกจากที่นอน บอกว่าให้มาดูข่าว น้ำท่วมเต็มหมดแล้ว คลื่นยักษ์ ( เราตอบแบบตอนกึ่งหบับกึ่งตื่นไปว่าบ้า คลื่นยักษ์อะไร ไม่เชื่อก็ลุกมาดูข่าว ) อ้าว!! คลื่นยักษ์จริง ในวันที่ผู้คน ไม่มีประสบการณ์สึนามิมาก่อน มีแต่ข่าวว่า คลื่นจะมาอีกรอบ เราเองก็ดูๆช่องทางหนีขึ้นเขาไว้บ้างแล้ว
ถ้ามาอีกรอบ เช้าวันที่ 26 ไปทำงาน โอ้โห้ บ้านใกล้เรือนเคียง รถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ เตียง ที่นอน ร่มชายหาด เศษไม้ ขยะ กระจัดกระจายไปทั่วอาณาบริเวณที่น้ำสามารถท่วมถึง ขนาดว่าพื้นที่ ตำบลกะรน โดนคลื่นลูกเล็กยังมีความเสียหายขนาดนี้
ตกตอนค่ำเลิกงาน ก็ขี่รถไปพื้นที่ป่าตอง ที่มีความเสียหายมาก ทุกอย่างถูกคลื่นซัดพังระเนระนาดไปหมด ถนนมีแต่โคลนสีแดงๆ มีรอยคราบน้ำ ที่สามารถบอกระดับความสูงของคลื่นได้ ดูแล้วน่าเศร้า หดหู่
แต่เรื่องนึงที่สังเกตุได้ หมามีสัญชาติสัตว์ หมาตามหน้าชายหาดไม่มีตายสักตัว อาจจะเป็นการรับรู้ การรู้สึก ก่อนมนุษย์
ยังจำภาพในวันนั้นได้ไม่ลืม
รุ้จักสึนามึก็จากเหตุการที่เกิดในไทยนี่ค่ะ.ขอให้ทุกดวงวิญญานไปสู่สุคติและภพภูมิที่ดี
ครูชาวต่างชาติ ประสบปัญหาตอนสึนามิ เกือบตาย อยู่โรงพยาบาลเกือบอาทิตย์ถึงมาสอนได้ค่ะ
เกือบไปเจอสึนามิครั้งนั้นเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบนวด ก็เลยคิดว่าจะไปหางานทำที่ภูเก็ต แต่พอลงถึงกรุงเทพเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานเขาเลยชวนพักด้วยกันก่อน วันรุ่งขึ้นก็เกิดสึนามิเลย ตกใจมากเลยค่ะเพื่อนที่ล่วงหน้าไปก่อนที่ภูเก็ตก็ไม่รู้เป็นไงบ้าง
พี่ต้อยเล่าให้ฟังในรายการ คือนาทีชีวิต จริงๆ สลบจนตื่นขาเจ็บ รอดมาได้ นี้คือ บุญเหลือ จริงๆ
รายการอะไรครับหาไม่เจอครับพี่
ตอนนั้นป้าเราสามีตายต้องหาเงินดูแลลูก 2 คน เลยต้องไปดิ้นรนทำงานที่ใต้ ตอนสายๆ แกโทรมาบ้านว่าแกปลอดภัยนะ ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดสึนามิเพราะไม่ได้เปิดทีวี แกเล่าให้ฟังว่ากำลังนวดหลังให้กลุ่มแหม่มฝรั่งอยู่ที่ร้านริมหาด จู่ๆ น้ำมันหายออกไปไกล แกอยู่มานานสักพักจนรู้ว่าวันนั้นมันผิดสังเกตุ แกเลยตอนลูกค้าหนีขึ้นที่สูงทัน รอดทั้งป้าทั้งลูกค้าแกหมดเลย
ดีมากๆครับพี่หนุ่มที่นำเสนอเรื่องแนวนี้ คนจะได้ไม่ประมาทกับเรื่องความตาย เพราะความตายจะมาถึงเราเมื่อไรก็ได้ ขอไว้อาลัยให้ผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สึนามิครั้งนั้นด้วยครับ
ขอบพระคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ค่ะ
ปีนั้นเรารอดเพราะขึ้นเครื่องกลับกทม.ก่อนสึนามิเข้า..ไม่งั้นเราตายแน่ๆเพราะพักโรงแรมป่าตองบีชหน้าหาดป่าตองเลย..แต่เราก็เสียเพื่อนไปที่ตะกั่วป่าเพราะนางแยกกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัว, เสียใจ.
ตอนนั้นก็หวิดเหมือนกัน ตกเครื่องภูเก็ตคืนวันที่ 25 พอเช้า 26 มีข่าวจานข้าวตกจากมือเลย คือมันแค่ไปทันเครื่องก็คงอยู่ในเหตุการณ์แต่จะได้กลับมาเล่าไหมก็ไม่รู้ จำไม่ลืมมมมม😢😢😢
ขอบพระคุณเรื่ิองเล่าค่ะ
เชิญพี่ต้อย มาสัมภาษณ์ บ้างนะครับ ต่อเนื่องเลย
2547มีรุ่นพี่ที่ม.บางคนลงไปเป็นอาสาช่วยงานที่เกิดเหตุ ส่วนเราเห็นสภาพจากทีวีแล้วได้แต่สวดมนต์และชื่นชมอาสาทุกคนที่เสียสละลงไปช่วยค่ะ
ผมวิ่งปีนต้นพร้าว เกือบตายเหมือนกัน ชาวบ้าน ตายต่อหน้า เป็น สิบๆคน หลอนหมด
ดมเยอะอ่ อ
@@user-kw3nv7qd5i อีนี่เขาเป็นห่าไร ต้องตามกวนส้นteen คนอื่นเขาเนี่ย
ต้นพร้าว หน้าตาเป็นยังไงหรอ พี่
สมัยก่อนเห็นทะเล นอนริมหาด มีความสุขไม่เคยกลัวทะเล หลังสึนามิมาเยือน ไม่กล้าที่พักใกล้ทะเล กลัวทะเลไม่ไว้ใจทะเลเเล้ว😢😢😢
นอกจากอ.ไพศาลจะนิมิตรใด้แล้วอ.ท่านยังสามารถรับของฝากจากคนข้างบนเอามาฝากให้มนุษย์ใด้ด้วยนะครับล่าสุดที่ผมเจอคือผู้เฝ้าพระธาตุแช่แห้งฝากตังค์มาให้เพื่อนที่มาเกิดเป็นคนเพื่อที่ให้ทำบุญไปให้
โชคดีสาธุครับ🙏
20 ปีแล้ว มันก็ยังรู้สึกว่าเหมือนเมื่อวาน
พี่ติ้กเล่าละเอียดมากชอบๆ❤❤❤
นั่งฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ....ตื่นเต้นมาก
คุณติ๊กเล่าสนุกค่ะ ฟังแล้วเห็นภาพตาม มีแทรกขำบางช่วง แต่สลดหดหู่ไปด้วยกับเหตุสึนามิครั้งนั้น
ฟังพี่ติ๊กเสร็จต้องกลับไปดูอีก
ชอบรายการนี้มากๆ
ผมอยู่ในทริปนี้ครับ เป็น Dive master ในทริปนี้
เรือ Mare West
เหตุการณ์ที่โลกไม่เคยลืม 🥺
ผมเป็นช่างรีสอทที่เกาะพีพี 5-6ปี จนกระทั่งเจอซึนามิ ที่รอดเพราะวิ่งขึ้นเขาตามเส้นทางแท้งน้ำบนภูเขา ผ่าน2คืนลงมาสำรวจชายหาดท่าเรือ ศพมากมายเหลือเกิน เกาะพีพี เหมือนซากกองขยะมหึมาที่ทีมช่วยเหลือยังมาไม่ถึง มีแต่บางคนที่มาปักธงแดงบริเวรพบศพ ผมเดินสำรวจและรออีกหลายวันเครืองบินทหารมารับขึ้นฝั่งไทยและไม่เคยกลับไปอีกเลย
ผมเคยช่วยเหลือ ซึนามิ
สูบน้ำบ่อแร่ เพื่อลงเก็บศพ น้ำเค็ม เขาหลัก ภูมิใจครับ
เราไปเที่ยวพีพี โดยที่ไม่รู้เลยว่าโดนสึนามิหนักมาก ไปเดินเล่นบนเขาจุดชมวิว พาสามีฝรั่งหลงทางไปถึงจุดที่เขาเอาศพมากองกันไว้ ปัจจุบันทำเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ เดินผ่านไปใจคิดสระอะไรใหญ่จัง..จะกลับมารร. พนงตกใจหลงไปไกลอะไรขนาดนั้น😅😅 พอเขาเล่าว่าเป็นที่เก็บศพกลัวจนนอนไม่หลับค่ะ😢😢
ใช่ๆนะมันมีสัญญาณเตือนบ้านฉันอยู่ห่างจากหมู่บ้านน้ำเค็มออกไปถนนใหญ่สายเพชรเกษม
ก่อนที่จะมีสึนามิประมาณ1-2อาทิตย์มันมีอีกาเป็นร้อยๆตัวบินวนอยู่บนท้องฟ้าร้องเสียงดังมากก็ยังนึกแปลกใจอยู่จนกระทั่งมีสึนามิแล้วมาย้อนคิดดูว่าอ๋อสัตว์เขาคงรู้ล่วงหน้าเขาคงมาเตือน
ปีที่แล้ว ก่อนเหตุการแผ่รดินไหวที่ตุรกี ก็มีเหตุการณ์แบบนี้ มีนกบินกันเต็มท้องฟ้าเสียงดังมากๆ วันรุ่งขึ้นก็เกิดแผ่นดินไหวตายกันเยอะมากๆ😢😢
รอดอย่างปาฏิหาริย์❤
เรากับแฟนชาวต่างชาติ ก็เกือบเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่น แต่บุญเก่าคงคุ้มครอง ให้มีเหตุเปลี่ยนแผน เปลี่ยนใจในวันที่เกิดเหตุ ทั้งที่ได้จองที่พัก เช่ารถ และเตรียมจะเดินทางกันแล้ว จังหวะรอรถมารับ เราพากันเดินเล่น แฟนกลับไปเห็น ช่องทางท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง แฟนสนใจ ยอมทิ้งค่าใช้จ่ายต่างๆทั้งหมด แล้วเดินทางกันทันที และในวันนั้น ก็เกิดสึนามิ ตรงที่เราจะไปพักพอดี เห็นข่าวแล้วหดหุู่ใจมาก
เคยฟังติ๊กเล่ามานาน เล่าหลายครั้งละ แต่วิธีการเล่าเรื่องเค้า ทำไมมันน่าฟัง ฟังแล้วได้ฟิวตาม ฟังแล้วไม่เบื่อ อินมาก
จำได้เลยตอนนั้นอยู่ม.5เป็นอะไรที่ตกใจสะเทือนใจหดหู่มากๆ
เล่าเห็นภาพ เลยทุกขั่นตอน รักพี่ติ๊ก นักสังเกต นักพูด นักแสดง
น่ากลัวมากค่ะ โชคดีที่ลอดมาได้
ชอบพี่ติ๊กครับแกพูดแบบคนจริงใจดี
แค่ฟ้งย้งขนลุกเลยค่ะ คุณติ้ก และคุณหนุ่ม 20ปีผ่านไปเร็วมาก
ขอบพระคุณครับ
รอฟังทุกepค่ะ
ความรู้ ตื่นเต้น สนุก น่ากลัวกับเหตุการณ์สึนามิ
ฟังเพลิน... ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นั้นเลย จำได้ ตอนนั้นอยู่ ภูเก็ต ทำงานที่ เซ็นทรัล.. เซ็นทรัล เพิ่งเปิด ด้วย.. ช่วง ห้างเปิด ทำการ มี นักท่องเที่ยว ต่างชาติ ที่ มีโอกาสหนี มาจากป่าตอง มีเลือดไหล มี ฟกช้ำดำเขียว สรุปวันนั้น ไม่ได้ ทำงานกันเลย ทุกคน ตื่นตูม
ชอบสไตล์การพูกของพี่ติ๊ก เข้าถึงง่ายดี😊
สนุกมากครับ ชอบบบ
โชคดีมากครับ
จะรอติดตามค่ะ❤❤❤❤
สนุกตื่นเต้นมากครับ
พวกผม15คนญาติทั้งหมดน้าพี่ชายหลาน เด็ก1คน ไปทำงาน ตาย11 รอด5 สินามืมาไม่ถึง5นาที น้ำมาเร็วมาก ผมตกใจ ขึ้นต้นมะพร้าวจากผมไม่เคยปีนต้นไม้ยิ่งต้นมะพร้าวผมขึ้นไม่เป็น แต่ตกใจขึ้นต้นมะพร้าวได้เฉย ญาติผมคนอื่นๆ ขึ้นเเท่งน้ำ รอดห้าคนร่วมผม หลาย สามขวบอยู่กับน้าบนแท่งน้ำ ฝรั่งใจดีมากๆ ช่วยสุดกำลัง น่าสาวกับหลานชายรอดเพราะฝรั้งช่วย น้าสาวผ้าถุงหลุดแก่ผ้าหมดแต่ไม่อายฝรั่งแล้ว ผมกับญาติอีก3คนที่รอด เพราะขึ้นต้นมะพร้าว ความรู้สึกอยู่บนต้นมะพร้าวสูงมาก เห็นน้ำมาผู้คนหนีตายต้นส่าไปมา จากนั้นผมกับเลย 11 คนที่ตาย หาศพกว่าจะเจอหลายวัน หมอพรทิพย์ พิสูจน์ ว่า 11 คน ใช้คนที่ตามหา หมอเก่งมาก เอาศพกับนราธิวาส เกือบตาย
เสียใจด้วยนะคะ ถึงจะผ่านมานานเรายังจำบรรยากาศช่วงนั้นได้ดีค่ะ เศร้ามาก TV เสนอข่าวทั้งวัน ต่อเนื่องหลายวัน..เสียใจกับผู้สูญเสียทุกครอบครัวค่ะ
พี่หนุ่มต้องเอาพี่ต้อยมาเล่าซัก 1 EP.ครับผมว่าได้อีก หนึ่งมุมมองของคนที่ลอดตายครับ
❤❤ตอนปีนั้นยังได้ตามข่าวพี่ติ๊ก
เป็นกำลังใจให้สร้างผลงานจ้า
รอฟังตอนต่อไปอยู่ค่ะ
พี่ติ๊กเล่าสนุก ฟังแล้วตื่นเต้นตาม😊😊😊😊
ชอบทั้งพี่หนุ่ม/พี่ติ๊ก
ได้ฟังเรื่องสินามิทีไร หดหู่ใจทุกที😢
พึ่ติ๊กมีบุญ มาก ขอให้พี่มีแต่ความสุข
มีผัวยังเอ่ย
ชอบฟังรายการคุณหนุ่มมากคะ
ยังจำเหตุการวันนั้นได้ดี ผมยังเรียนอยุ่มตั้น กลับบ้านมาแม่บอกลุงผมจมน้ำ ผมก็งงจมน้ำได้ไง ญาติๆผมทำอาชีพประมงเรือใหญ่มาตั้งแต่เล็กๆ ว่ายน้ำเก่งทุกคน แต่วันนั้นลุงผมขับรถ6ล้อไปเอาปลาที่แพที่กระบี่ ใกล้ริมทะเล แต่ลุงผมรอด ตอนน้ำมาแกขึ้นรถทันแต่ไม่ทันได้ขับรถน้ำพลัดไปไกลเป็นกิโล แต่เพื่อนแกตายเพราะขึ้นรถไม่ทัน กำลังเปิดประตูน้ำมาก่อน น้ำแรงมากแกบอก พริบตาเดียวรถ6ล้อปลาเต็มคันยังลอยไปเป็นกิโล เสียใจกับครอบครัวผู้สูญเสียทุกคน
ตามทุกคลิปค่ะ
สนุกค่า รอติดตามนะคะ
น่าฟังครับ
รอฟัง มานานแล้ว
คุณติ๊ก เล่าเรื่องชัดเจน มาก
หนึ่งประสบการณ์ชีวิต ที่ทุกคนต้องจดจำ…..ขอบคุณที่มาแบ่งปันปันความทรงจำค่ะ😊
ปีนั้นเรียนปริญญาโทใกล้จะจบ บอกเพื่อนว่าจะไปเที่ยวเกาะภาคใต้ อาจเป็นที่พีพีตอนสิ้นปีกัน แต่ต้องเลื่อนทริปเพราะงานวิจัยยังไม่เสร็จ ตอนนั้นหงอยมากที่ไม่ได้เที่ยว หมกตัวทำรายงานหอเพื่อน ตื่นเช้ามาได้ข่าวนี้คืออึ้งมากกกก โชคชะตาจริงๆ 😢
เป็นเหตุการณ์ที่เศร้ามาก ตอนนั้นนำเสื้อผ้าตัวโปรดไปบริจาคช่วยผู้ประสบภัย
คุณติ๊กดวงดี รอดมาได้ คนไม่ถึงที่ ยังไงก็รอดค่ะ ดูข่าวที่พบุระเบิดซิ ลูกให้เอาเงินไปให้ รอดเฉยเลย
ดีใจมากที่ อ.ดวงฤทิ บุญนาค มาเล่าประสบการณ์ครับ
อดีตชาติของพี่ติ๊ก ยังคงทิ้งร่องรอยความสามารถบางอย่างไว้ให้ติดตัวมาในชาตินี้บ้างล่ะ ใครจะกินน้ำลืมชาติหมดแก้วได้ทุกคน พี่ติ๊กคงแค่จิบๆนั่นล่ะ อันนี้ความคิดดิฉันเองค่ะ จากฤาษีตาไฟ มาเป็น คนขายท่าทาง ในชาตินี้ คำว่า สัญญาณ ที่พี่ติ๊กใช้บ่อย เป็นความนิยามตัวเอง แบบ ถ่อมตัวมากๆค่ะ
ใครทันตอนปี47 ผมชอกเลยอายุ20-30ขึ้นผมอยุ่ภูเก็ตตอนนั้นผม5ขวบแผ่นดินไหว รุนแรงมาก ตอนนี้ครบ20ปีแล้ว
ผมอยู่ภูเก็ตเหมือนกันครับ ตอนนั้น 7 ขวบตอนแผ่นดินไหวผมยังนอนอยู่เลยสะดุ้งตื่นทันที พอผ่านไปสักพักเพื่อนๆพ่อที่ทำงานสนามบินโทรมาบอกว่าคลื่นซัดมาเต็มหาดเลยจนถึงสนามบิน จังหวะนั้นทำไรกันไม่ค่อยถูกเลยรีบเอาของที่จำเป็นต้องใช้แล้วหนีขึ้นเขาเลย
@@S_U_N ของผมพ่อหิ้วหลังเสื้อขึ้นรถมอไซ กำลังเล่นของเล่นของเล่นอยู่ บ้านผมอยู่ห่างจากทเลแค่2-3กิโล แต่สมัยนั้นยังไม่มีโรงแรมเยอะมีแต่ป่าหมดหาดไม้ขาว และมันมีวังใหญ่ๆเต็มหมด น้ำทะเลมันไหลลงนั้นหมด น้ำมาไม่ถึง แต่กระท่อมที่เขาใว้พักตอนหาปลาหาเคยพังหมด ผมอยู่บนทางขึ้นเขามองเห็นมาน้ำเต็มหมดหน้าชายหาด คนตายเยอะมากฝรั่งคนไทย คนหลายชาติ ขอบคุณต้นไม้ต้นสนธรรมชาติที่ช่วยพยุงช่วยไม่ได้น้ำมาถึงหมู่บ้านหลัก เด็กยุคนั้นสมัยนั้นผมบอกเลยไม่มีวันลืมต่ออายุชราแล้วประวัติศาสตร์เห็นคาตา เสียงร้องแบบ ภาษาอังกฤษ จีน คนหลายชาติ ผมจำไม่ลืม
อยู่กทม. แฟลตคลองจั่นชั้น2 ยังรู้สึกสะเทือนเลยครับ
@@thlboyzz8756 โห้กระทบมากปีนั้น ผมไม่มีวันลืมเลยตั้งแต่ผมเด็กเมื่อวานซืนจนผมโตตอนี้
ตอนนั้นเรีบนมหาวิทยาลัย ปี 1 แต่ไม่ได้อยู่ทางภาคใต้ ดูข่าวยังตกใจ เม้าท์กับเพื่อนๆตลอด ใจจดจ่ออยู่กับข่าวสึนามิ อาจารย์ก็ยังเล่าตลอด
เล่าเรื่องได้สนุกมากค่
ชอบฟังเรื่องสึนามิมาก 20ปีแล้ว ขอให้ดวงวิญญาณทุกท่านไปสู่ภพภูมิที่ดี
ชอบฟังพี่ติ๊กเล่าเรื่อง สำเนียงใต้ตามปกติก็ชอบฟังอยู่แล้ว รู้สึกว่ามันน่ารักดี พี่ติ๊กก็เลียนแบบได้เหมือน เรื่องเศร้าแต่ก็อดหัวเราะไม่ได้
เอาคนที่อยู่ในเหตุการไปออกช่องพี่ริวจิตสัมผัสเลยคับ พี่ติกถึงเชื่อเรื่องเทพมากไป
โชคดีครับ ที่เกิดกลางวันที่ยังพอมองเห็น ถ้าเกิดกลางคืนคนจะเสียชีวิตนับไม่ถ้วน
ชอบ ชอบ
สวัสดืครับกำลังติดตามฟังครีบ
เราโชคดี ได้สัมภาษณ์พี่ติ๊ก ทำหนังสือ "เฉียดตายสึนามิ ติ๊กกลิ่นสี" ได้ฟังแกเล่าสดล้ายๆแบบนี้
❤บุญรักษา
คุณพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองค่ะ