Jestem mamą czwórki dzieci, w tym troje dorosłych, moje wnioski co do wychowania są następujace: warto zostawiać dzieciom organizowanie ich czasu. Bo moim zdaniem nuda rodzi kreatywność. Podrzucać im narzędzia, ale dyskretnie. Wspierać i ochraniać ale nie za blisko, bo ta przestrzeń między nami daje dużo możliwości. Najważniejsze żeby dzieci czuły się kochane i niech robią co chcą, a my tylko reagujmy gdy będzie niebezpiecznie :) Bardzo dziękuję za ten odcinek. ❤
Pan Maciej podjął bardzo ważny temat dotyczący braku odporności psychicznej u młodych." Pokolenie płatków śniegu " każdy wyjątkowy i tak samo delikatny. Dołączam się do apelu o edukowanie rodziców co robimy źle. Mam wrażenie że dzieci są pozbawianie przez nas rodziców samodzielnego myślenia i rozwiązywania problemów. Dziękuję za kolejną wartościową rozmowę.
Kiedy masz chwilowy kryzys i myślisz, że jesteś sama ze swoimi przemysleniami, odpalasz kanał Magdy i wiesz, że Ci się tylko wydawało. Spotykasz ludzi z Twojej bajki I znów możesz chwilowo spokojnie żyć. Magdo, Maćku jestescie tak bardzo potrzebni do przetrwania, dziękuję ❤
Oj, dużo spraw. Po pierwsze - idę sobie kiedyś na szkolenie w Łodzi, które odbywało się w hotelu. Wchodzę do hotelu, nie ma nikogo oprócz recepcji, z windy wysiada Pan Maciej z walizką. Przechodzi koło mnie, patrzy, ja mówię dzień dobry, odpowiada dzień dobry i znika w drodze na parking. Gdy opisuję mamie zdarzenie to ona mi pisze: Ty to masz szczęście :) I od razu miły dzień :) Innym razem jestem na spotkaniu z Lechem Wałęsą, które prowadzi Pan Maciej. :) Ale tam na koniec było Grubo :) Jeśli chodzi o sprawy obecne to staram się podążać za słowami przedstawicieli duchowych, którzy twierdzą, że zawsze wokoło nas będą dziać się różne rzeczy, zawsze na przestrzeni stuleci się działy, najważniejsze jest zachować spokój w sobie, co by się nie działo. Jest to bardzo trudne ale się staram. I tak na wiele rzeczy nie mam wpływu. Staram się być dobrym człowiekiem jak to Pan Maciej powiedział i robię swoje. Pan Młynarski śpiewał: Róbmy swoje, może to coś da, kto wie. A jeśli chodzi o dzieci to ja uważam, że do tego stanu mocno przyczyniła się taka ogólna narracja, że jest źle, nie ma pracy, zawody zanikają, sztuczna inteligencja przejmie nad nami kontrolę, świat czeka zagłada, ziemia jest w straszliwym, opłakanym stanie, jest na świecie przeludnienie i nadprodukcja. Przynajmniej moje dzieci to przeraża. Sami dlatego nie chcą mieć dzieci bo boją się co to będzie. Wszędzie nas straszą tym ociepleniem klimatu, i tym, że zostało nam mało czasu. I ok, róbmy coś. Zawracajmy się. Ale ostatnio słyszałam bardzo budującą rzecz, że wymieranie pszczół to już mit, bo od 10 lat pszczół przybywa. Poprosimy WIĘCEJ takich wiadomości - więcej pozytywnych- Apel do mediów !!! Mniej straszenia, edukacja tak ale i podnoszenie na duchu i mniej dezinformacji. Pozdrawiam.
Pani Magdo, uwielbiam Pana Macieja i Panią też. Czuję niedosyt, chcialoby się sluchac Was czesciej. Niech Pani zaangażuje Pana Macieja do regularnych rozmiw na swoim kanale. Sluchanie i ogladanie Was sprawia tyle rafosci. Dziękuję za ten odcinek . Pan Maciej cudowny. Rodzina wspaniale sie rozwija. Podzrawiam.
Rozmowa z klasą. Im dłużej słucham tym bardziej wierzę w to , że trudy wychowawcze doświadczają nas tak samo. Pan Maciej - mistrz mowy polskiej , świetny felietonista mówi otwarcie, bez patosu o codziennych zmaganiach. I to się chwali.😊Jestem oczarowana wieczorem spędzonym w świetnym towarzystwie . Dziękuję.
Próbuje uchwycić co jest takiego niezwykłego w Panu Macieju. I mam wrażenie że pan Maciej jest pozbawiony pychy (co trochę jednak kojarzy mi się z aktorami). Jest mądrym i bardzo ludzkim człowiekiem. Bardzo potrzebnym nam tu w tym naszykraju,gdzie czasem naprawdę ręce opadają...
Zawsze miałam dobre relacje ze starszymi ode mnie, nastolatkami i dziećmi ( w przeciwieństwie do równolatków),czuliśmy przepływ dobrej energii. Jesteście w wieku mojego syna, kibicuję Wam od dawna, należycie do grona ludzi, których podziwiam, szanuję, przeżywam Wasze sukcesy i troski. Pani Magdo, Panie Maćku, jestem dumna z tego, jacy jesteście. Dziękuję podwójnie za miły czas.
Poczucie humoru , dystans do siebie , intellgentny .... ale nie idealny , jak kazdy z nas .Kto wyda wreszcie poradnik jak wychować dobrze i mądrze nasze dzieci ? Dziękuję i pozdrawiam
"... bo wiesz, my tu sobie siedzimy i gadamy..." Szkoda, że już się skończyło!Młody Stuhr, super gość wszechstronnie uzdolniony, rozmowa ciekawa, chwilami poważna, czasem z lekkoscia dowcipna. Brawo Magda za wybór goscia za prowadzenie tej miłej rozmowy❤️
Na temat depresji, samobójstw, samookaleczeń wśród młodzieży - trzeba posłuchać nie ekspertów, a własne dorastające dzieci. A one mówią mniej więcej tak: " potrzebuję dojrzewać wśród kochających się rodziców".
Kolejna rozmowa, której warto posłuchać. Pani Magdo, dzięki Pani kanałowi możemy poznać osoby, które widzimy na szklanym ekranie lub w kolorowej prasie z innej strony. Nie z ich ról, które odgrywają, ale z takiej bardziej życiowej strony.
Wielkie ukłony dla Ciebie Maćku. Twój sposób myślenia, odwaga i taka normalność ogromnie mi imponują i dają odwagę do działania i bycia sobą. Po tej rozmowie nie chce się poddawać. I taki cytat przychodzi mi na myśl "Jeśli nie umiesz latać, biegnij. Jeśli nie umiesz biegać, chodź. Jeśli nie umiesz chodzić, czołgaj się. Ale bez względu na wszystko - posuwaj się naprzód. Dziękuję za Waszą rozmowę.
Tak mi jakoś cieplej na sercu po wysłuchaniu Waszej rozmowy❤ dziękuję i pozdrawiam 😊 Co do rodzicielstwa kiedyś i dziś - uważam że trafiliście w sedno!
Podoba mi się szczerość pana Macieja i ogólnie gości na tym kanale. Rodzicielstwo jest trudne i każdy rodzic to wie, ze małe dzieci mały kłopot a z tymi starszymi to już inna szkoła jazdy, czasami jazda bez trzymanki, a szczególnie w dzisiejszych czasach. Mam 4 dzieci i kazde potrzebuje innego podejścia, nawet bliźniaki jednojajowe 😮i tez mam takie wrażenie, ze to nasze „pomaganie” dzieciom nie wychodzi im na dobre. Pozdrawiam z Florydy ❤
Bardzo dziękuję, to była wielka przyjemność słuchać Pana Macieja! Nie widziałam wcześniej Pani Magdy tak speszonej, w zderzeniu z tą miażdżąca błyskotliwością - w ogóle mnie to nie dziwi 😅
Dzień dobry, bardzo miło posłuchać mądrych ludzi. Chcę się odnieść do poziomu depresji wśród dzieci i młodzieży : myślę , że zaangażowanie rodziców w dzisiejszych czasach to nie jest problem biorąc pod uwagę takie same problemy w Azji, np. weźmy Koreę Pd., bo w tym kraju rodzice są w większości tacy jacy nasi byli 40 lat temu, a poziom depresji jest porównywalny jak nie większy, chyba nie chodzi tu o nadopiekuńczość... Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za ten odcinek 💜
Bardzo lubiłam pana Maćka ale nigdy nie wiedziałam za co teraz już wiem 😁 bardzo ciepła rozmowa, Ja też kupiłam sobie ostatnio perfumy i pierwszy raz bez wyrzutów sumienia, a co! potrzebne nam są te przyjemności, serdeczności dla Maćka i prowadzącej.
Kupuję w ciemno wszystko, co łączy się z nazwiskiem Stuhr. To jest marka sama w sobie. "Stuhr" i ja wiem, że będzie mądrze, szczerze i ciekawie. Bardzo dziękuję. Pani Magdo wygląda Pani pięknie!!! P.S. Tylko może mniej tych gestów, mimiki, sloganów zaczerpniętych od terapeuty? :/ Plis.
@@hannawirska-domagala7406 dlatego, że w dyskursie publicznym mężczyzn za rzadko się o to pyta, a są tak samo odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci.
Uwielbiam Go, slychac Jak madrze I skromnie mowi o swoim zyciu, pomimo tego Jaki jest Wielki Aktor. Madziu bardzo dobrze dobierasz ludzi do Swego programu 😘❤️
Ah jaka ta rozmowa jest szczera i normalna. Fantastycznie było posłuchać pana Macieja. Dziękuje, wartościowo spędzony czas na wysłuchaniu rozmowy. Pozdrawiam :)
Jestem teraz w tym wieku co to endoproteza i aparat słuchowy - Państwa zdaniem 😂. No zupełnie NIE! 🥳 A poważnie - Pana Macieja bardzo lubię od czasu, kiedy zaistniał jako "Mały Stuhr" i zawsze był "odrębny". I to powodowało że mało był dla mnie synem "tego Stuhra". Nie mylę się sądząc, że jest mądrym, dobrym i fajnym człowiekiem, tatą, z dystansem i poczuciem humoru, a przy tym skromnym - bo przecież nie jest na porządku dziennym to, co robi wraz z Żoną dla uchodźców. Wiele, wiele dobrego życzę. Cudownych, codziennych zaskoczeń i radości. ❣️
😊 mądra, rzeczowa rozmowa. To ,że popularny aktor to nic nie znaczy, ma takie same problemy, kłopoty jak każdy rodzic. Jak mówi Pani Magda cieszmy się z tego kawałka nieba bo bycie rodzicem to też wiele fajnych chwil. Pozdrawiam i dziękuję 😊
Pani Magdo i Panie Macieju super o tym co mówicie, ja patrzę na to co dzisiaj się dzieje i nie raz się zastanawiam czy nasze dzieci muszą tak pędzić i dlakogo one to robią te wszystkie dodatkowe zajęcia,
O ile Pan Damięcki mnie rozczarował to Pan Maciej zaskoczył. Mądry życiowo z racjonalnymi wnioskami z którymi nie zdajemy sobie sprawy. Rzeczywiście ta pępowina cały czas jest i to własnie za równo dla nas i dziecka trudno jest odciąc. Z jednej strony chcemy być lepsi od naszych rodziców z drugiej ograniczamy ich samodzielność. Mpi rodzice byli sami dla siebie. Dziecko to dodatek do małzeństwa i na pewno noe ppwięcali mi tyle czasu conja swoim dzieciom.
mądry człowiek i życiowy, uwielbiam aktorstwo Pana Macieja i ogólnie jego samego , moja opinia w wielu tematach jest identyczna.....pozdrawiam Panią Magdę i Pana Macieja :)
Wrażliwy empatyczny człowiek.Pomógł wielu bezdomnym uchodżcom.Wszechstronnie uzdolniony człowiek o cudownej wrażliwości.Niw omijam żadnego filmu i żadnej rozmowy z Panem Maćkiem i zawsze jest to najwyższa półka❤❤❤❤
@@annasiachewicz4146 i co teraz? Nie będzie polewki że śmierci taty? Ani widowiska dla aktorskiej braci, gdzie Preis histerycznie rżała z jego dowcipów pospolu z Dymna o czułym serduszku ( i oczywiście zastępami innych).
Myślę, że potrzebna jest nam umiejętność empatycznego i wrażliwego dialogu, aby od tych dzieci właśnie, doświadczających wspomnianej pandemii problemów ze zdrowiem psychicznym, usłyszeć skąd to się bierze. I najlepiej, jak to zwykle bywa, rozpocząć od siebie i swoich własnych emocji. Często okazuje się, że czujemy bardzo podobnie, tylko się tym strachem, lekiem, poczuciem bezradności, ze sobą nawzajem nie dzielimy.
Ja miałam bardzo młodych rodziców (nie mięli 20 lat) i byłam jedynaczką. Ale choć byli bardzo wymagajacymi rodzicami, to dobrze wspominam dzieciństwo, było dużo zabawy, gier, podrozy po Polsce z namiotem, to miałam dość wysoko postawioną poprzeczkę jeśli chodzi o naukę, dyscyplinę, był system kar za winy. I nie czuję się z tego powodu nieszczęśliwa.
Czekałam na rozmowę z Panem Maciejem Szturem była taka jakiej się spodziewałam Jak dobrze posłuchać męskiego punktu widzenia pozdrawiam czekam na następny wtorek
Pewnie jak wiekszosc rodzicow malych dzieci - ogladalam na raty ale obejrzalam calosc do ostatnich sekund. Swietny odcinek, terapeutyczny nawet bym rzekla, pozdrawiam serdecznie ! dziekuje
Nie wiem czy tylko ja miałam takie odczucie, ze Pan Maciej popiera zdecydowanie bardziej tzw. „zimny chów” ze strony rodziców niż bliskosc, wsparcie, rozmawianie o emocjach które jednak mimo wszystko w moim odczuciu daje o wiele większe szanse na stworzenie dojrzałego, radzącego sobie w życiu człowieka o stabilnym poczuciu własnej wartości.
Wydaje mi się, że nie chodziło o zimny chów, a o zwrócenie uwagi na zbyt daleko idącą kontrolę, podsuwanie wszystkiego pod nos i organizowanie dzieciom życia od A do Z. :)
Kiedys paskudnie ustroj wytaczal droge zycia , za duzego wyboru nie bylo , ale tez za duzo nie trzeba bylo sie przejmowac , ( szkola kolonie studia urlopy firmowe ksiazeczki mieszkaniowe ...) , ogolnie samo sie staczalo , dla niektorych toczylo . I tak przeskoczylismy ze skrajnosci w skrajnosc , przeciwientwo tego co "kiedys" , calkowicie pomijajac to co najlepsze czyli srodek rownowaga .
Miło słuchać elegancji wypowiedzi Pana Maćka Stuhra, zwłaszcza: "Pani Magdo" bez wszechobecnego "tykania". Dla "Pani Magdy" tym razem minus za brak tej czujności. Z serdecznością Justyna Tawicka
Chciałabym zobaczyć jak rozmówcy w 2023 r. z ich wykształceniem wyprowadzają się z domu ciągu / zaraz po studiach. Tu najczęściej nie chodzi o lenistwo. Chodzi o pieniądze za jakie młodzi ludzie nie mogą się utrzymać. Oczywiście można wynająć pokój i żyć w czterech ścianach za 1500zł, tylko jak długo?
Komu, co i po co tym udowodnić też, w ogóle mnie nie bawi temat braku możliwości samodzielnego mieszkania, nie znam żadnej osoby którą cieszy fakt że mieszka z rodzicami, mieszka prawie zawsze dlateho że musi, czy tak samo bawi jeśli rodzic mieszka z dzieckiem ?
Panie Macieju, odpowiedź na Pana pytanie wymaga bardzo wielowątkowego spojrzenia na kwestię relacji rodzic współczesny-dziecko. Bardzo trudno w komentarzu o taką odpowiedź, ale spróbuję Pana zaciekawić swoją perspektywą, gdyż wtedy będzie Pan mógł dotrzeć do treści, które w różnych miejscach w sieci udostępniam i zapoznać się z tym, do czego wciąż dochodzę pracując w obszarze relacji rodzinnych. Zastanawia się Pan, czy i jaki wpływ mają współczesne metody wychowawcze, na pogarszający się stan psychiczny dzieci i młodzieży. Mają i to ogromny. Już wyjaśniam - żyjemy w czasach bardzo świadomego podejścia do potrzeb dzieci oraz tego, jak wpłynęły na nas autorytarne metody naszych rodziców. Wiele naszych działań podyktowanych jest tym, by dać swoim dzieciom to, czego „nie dostaliśmy od własnych rodziców” - tak jak wspomina Pan w rozmowie z Panią Magdą, spędzamy z dziećmi bardzo dużo czasu, rozmawiamy, bawimy się, inwestujemy energię by było miło i wesoło. Wszystko to przekłada się na to, że życie współczesnej rodziny, podporządkowane jest dzieciom. Eliminujemy z rodzinnej codzienności (różnie nam to wychodzi, ale fakt jest taki, że większość rodziców do tego dąży) nudę, złość, frustracje i inne trudne emocje, żeby tylko nie przyczynić się do tego, że nasze dzieci mogłyby wspominać swoje dzieciństwo tak "niefajnie" jak my swoje. Niestety efekt jest taki, że: 1. Często nie jesteśmy świadomi, że taka nadaktywności i nadopiekuńczość rodziców, jest zachowaniem przemocowym, czyli tak naprawdę bardzo blisko nam do oddziaływania rodziców autorytarnych, z tą tylko różnicą, że my byliśmy świadomi tego, że rodzice nas krzywdzą. Mogliśmy (i to robiliśmy) buntować się przeciwko temu, co nam robią. Natomiast nasze dzieci często nie są świadome doświadczanej przemocy. Widzą nas jako rodziców dbających, starających się, więc jak mają się przeciwko nam buntować. Bunt jest potrzebny, by dziecko mogło przestać skupiać się na tym, czego chce rodzic i zaczęło docierać do tego, czego ono chce. Tak jak Państwo w rozmowie wspominają, objawia się to brakiem samodzielności i nadmiernym przywiązaniem do rodziców. 2. Nasze dzieci nie potrafią doświadczać trudnych emocji, więc nie wzrasta ich poczucie własnej wartości. 3. Mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać, że działania, które podejmujemy jako rodzice, służą naszym dzieciom. Tymczasem one służą przede wszystkim nam. Postępując w ten sposób, czujemy, że dobrze wywiązujemy się z roli rodziców. Karminy swoją pewność siebie i swoje samopoczucie, jednak to nie służy naszym dzieciom. Piszę to z ogromną życzliwością wobec współczesnych rodziców, ponieważ nigdy dotąd w swojej pracy nie spotkałam rodzica, który nie podejmowałby tych wszystkich działań z miłości do swojego dziecka. Kieruje nami ogromna miłość. Niestety nasze dzieci nie takiej miłości potrzebują. - Dobry rodzic pozwala dziecku płakać, gdy ono pokłóci się z koleżanką i nie podejmuje działań, by dzieci się pogodziły. Nie mediuje w ich konflikcie. Jest tylko i wyłącznie obserwatorem, do którego dziecko może się wygadać i u którego może się zasilić emocjonalnie, a następnie samodzielnie rozwiązać konflikt lub go nie rozwiązywać, jeśli tak czuje. - Dobry rodzic mówi NIE i nie tłumaczy się dziecku ze swojej decyzji. Mówi: - Nie poukładam z tobą klocków. Tak wygląda odmowa. Jeśli dołożymy do tej odmowy wszystko to, co dokładają współcześni rodzice: tłumaczenie, nazywanie dziecięcych emocji itd, to uniemożliwiamy dziecku doświadczenie tego, co w nim powoduje NIE rodzica. Takie niewyrażone emocje odkładają się w ciele prowadząc do autoagresji (depresji, myśli samobójczych, prób samobójczych, uzależnień i chorób psychosomatycznych). - Dobry rodzic nie podwozi dziecka do szkoły i na wszystkie zajęcia dodatkowe, bo wie, że ono potrzebuje nabywać kompetencji społecznych, zaufania do siebie i tego, że potrafi samo funkcjonować w świecie. Potrzebuje mierzyć się z niepewnością i obawami, gdy niespodziewanie pojawią się trudności, bo przykładowo autobus nie przyjechał według rozkładu i być może ono spóźni się do szkoły, na trening. To wszystko jest ważne, bo uczy radzić sobie z dyskomfortem. Uczy dziecko odpowiedzialnego poszukiwania rozwiązań i konfrontowania z niewygodą. - Dobry rodzic ufa swojemu dziecku, że ono potrafi większość sytuacji samodzielnie rozwiązać, zamiast narzucać się ze swoim wsparciem. - Dobry rodzic naprawdę (nie tylko deklaratywnie) wybiera siebie, czyli nie rezygnuje z wakacji w górach, bo dziecko woli na przykład jechać nad morze. - Dobry rodzic uczy się robić przestrzeń na trudne emocje dziecka, zamiast próbować im zapobiegać. - Dobry rodzic rozumie, że rodzina to hierarcha i z tej pozycji przewodzi swojemu dziecku. - Dobry rodzic... ta lista w dzisiejszych czasach zdaje się nie mieć końca. Świat jawi się współczesnym dzieciom jako przerażający, bo one przez pierwsze kilka, kilkanaście lat swojego życia funkcjonują w nim z 24h asystą swoich rodziców. Każdy byłby przerażony, wiedząc, że trzeba w końcu jakoś żyć samodzielnie. Nie bez znaczenia jest też fakt, że agresja kojarzy nam się z przemocą, więc staramy się ją eliminować, mając wizję, że rodzina to harmonia i zgoda. Rodzina tak nie wygląda, ponieważ im bliższa relacja, tym więcej generuje konfliktów. W relacji rodzic-dziecko równie ważnym rodzajem ciepła, jest ciepło płynące z tarcia. Tymczasem szczególnie matki/kobiety czują się winne za każdym razem, gdy się z dzieckiem pokłócą, gdy krzykną lub zareagują porywczo. Poczucie winy rodziców to kolejny temat rzeka. Im więcej wiemy, tym bardziej winni się czujemy i to nasze poczucie winy zatruwa nasze dzieci. My, dzieci wychowywane w sposób autorytarny byliśmy przesiąknięci poczuciem wdzięczności do rodziców, którzy uważali, że im się ono z naszej strony należy. Nasze dzieci przesiąknięte są naszym poczuciem winy. Gdybym rozwinęła ten wątek, doszłabym do tego, że te stany są bardzo pokrewne. Nie sposób nie wspomnieć o odpowiedzialności, która dzisiaj spoczywa na dzieciach. Odpowiedzialności za dobrostan rodziców. Rodzic wkładający tak dużo energii w zapewnienie dziecku "szczęśliwego dzieciństwa" i czujący się winnym i nie dość dobrym, gdy dziecko wykazuje niezadowolenie, smutek lub gdy czuje się odrzucone, to rodzic uzależniający swoje szczęście od szczęścia swojego dziecka. Czuje Pan, jak obciążający jest ten stan? Tymczasem to codzienność dzisiejszych dzieci. Kolejny wątek. Nam rodzice mówili: zjedz zupkę, babcia będzie szczęśliwa, oczekując od nas, że zatroszczymy się o poczucie szczęścia babci, rezygnując z tego, co sami czujemy. My dzisiaj uczymy dzieci dokładnie tego samego, tylko w innych sytuacjach. Gdy dziecko pyta, czy się z nim pobawimy, zgadzamy się mimo zmęczenia lub niechęci. Pokazujemy mu tym samym, że należy zrezygnować z tego, co się czuje i zatroszczyć o uczucia drugiego człowieka. Fakt, że to nasze dziecko zupełnie nie powinien determinować takich działań z naszej strony, bo tak jak Pan wspomina, dzieci uczą się poprzez przykład. Mówiąc dziecku - to, co czujesz jest ważne - a następnie postępując tak jak napisałam, nie uczymy go takiej postawy wobec siebie. Ono za kilka lat tak samo jak my w przypadku prośby "pobawisz się ze mną" przyjmie od rówieśników substancje psychoaktywne, by nie było im przykro. Oj dużo wątków. Tak jak powiedziałam, nie sposób odpowiedzieć w komentarzu, ale gdyby był Pan zainteresowany, zapraszam Pana do kontaktu, chętnie podejmę dyskusję. Podsumowując - współczesne dzieci nie doświadczają relacji opartej na więzi. One są w relacjach z dorosłymi, którzy zamiast popełniać błędy, wiedzą tak dużo o rozwoju dzieci, że z rodziców stają się profesjonalistami (dietetykami, psychologami, terapeutami, kierowcami, wysoko wykwalifikowanymi opiekunami, itd). Nie tędy droga. Ludzie pracujący z dziećmi potrzebują dostępnej dzisiaj wiedzy, ALE RODZICE JEJ NIE POTRZEBUJĄ. Wystarczająco dobry rodzic to osoba, która z pozycji "nie wiem" uczy się SWOJEGO dziecka i SIEBIE w relacji ze swoim dzieckiem, a nie z książek o rozwoju dziecka. EDIT: Być może najtrudniejsze jest dzisiaj dostrzeżenie, że to, co mówią specjaliści i rodzice, nie pokrywa się z praktyką. Przykład: z poziomu teoretycznego właściwie wszyscy wiemy, że należy akceptować dziecięce emocje. Natomiast w praktyce nawołujemy do tego, by oddzielać emocje od zachowania i akceptując emocje, podpowiadać zachowanie właściwsze niż na przykład rzucanie zabawką. Dzieci nie są w stanie oddzielić zachowania od emocji, więc co robią? Przestają się zachowywać w sposób nieakceptowany przez rodziców i jednocześnie odcinają się od części emocji. Inaczej nie byłyby w stanie zapanować nad zachowaniem. My "dzieci systemu autorytarnego" robiliśmy dokładnie to samo - musieliśmy odciąć się na przykład od własnej złości, by nie dostać od rodzica pasem. Tylko my późnej szliśmy na podwórko to wyładować. Natomiast nasze dzieci nie tylko nie wyładowują, bo dorośli towarzyszą im na każdym kroku, dodatkowo mają tę naszą naukę oddzielania emocji od zachowania podaną w tak pięknym kolorowym papierku, że nie mogą rozpoznać, że im to nie służy. P.S. Dziękuję za to Pana pytanie, bo wywołało mnie ono przy okazji to tego, by aktywować profil na YT. Sukcesywnie będę dodawała krótkie treści, póki co więcej treści dostępnych na moim kanale na TT, IG i Fb.
Bardzo trafny komentarz. Totalnie się zgadzam z Panią! Dziękuje, bo wyraziła Pani to co czułam i nie potrafiłam nazwać. Ułatwiła mi Pani w głowie wychowanie moich dzieci🫶
Jestem mamą czwórki dzieci, w tym troje dorosłych, moje wnioski co do wychowania są następujace: warto zostawiać dzieciom organizowanie ich czasu. Bo moim zdaniem nuda rodzi kreatywność. Podrzucać im narzędzia, ale dyskretnie. Wspierać i ochraniać ale nie za blisko, bo ta przestrzeń między nami daje dużo możliwości. Najważniejsze żeby dzieci czuły się kochane i niech robią co chcą, a my tylko reagujmy gdy będzie niebezpiecznie :)
Bardzo dziękuję za ten odcinek. ❤
Pan Maciej podjął bardzo ważny temat dotyczący braku odporności psychicznej u młodych." Pokolenie płatków śniegu " każdy wyjątkowy i tak samo delikatny. Dołączam się do apelu o edukowanie rodziców co robimy źle. Mam wrażenie że dzieci są pozbawianie przez nas rodziców samodzielnego myślenia i rozwiązywania problemów. Dziękuję za kolejną wartościową rozmowę.
Jest mi czasem nas ( rodziców) tak bardzo szkoda, bo tak dużo robimy, tyle się staramy i często obrywamy rykoszetem. Trudne są te czasy ...
Za to pokolenie rodziców czy dziadków jest tak bardzo odporne psychicznie, że są często... alkoholikami.
Kiedy masz chwilowy kryzys i myślisz, że jesteś sama ze swoimi przemysleniami, odpalasz kanał Magdy i wiesz, że Ci się tylko wydawało. Spotykasz ludzi z Twojej bajki I znów możesz chwilowo spokojnie żyć. Magdo, Maćku jestescie tak bardzo potrzebni do przetrwania, dziękuję ❤
Oj, dużo spraw. Po pierwsze - idę sobie kiedyś na szkolenie w Łodzi, które odbywało się w hotelu. Wchodzę do hotelu, nie ma nikogo oprócz recepcji, z windy wysiada Pan Maciej z walizką. Przechodzi koło mnie, patrzy, ja mówię dzień dobry, odpowiada dzień dobry i znika w drodze na parking. Gdy opisuję mamie zdarzenie to ona mi pisze: Ty to masz szczęście :) I od razu miły dzień :) Innym razem jestem na spotkaniu z Lechem Wałęsą, które prowadzi Pan Maciej. :) Ale tam na koniec było Grubo :) Jeśli chodzi o sprawy obecne to staram się podążać za słowami przedstawicieli duchowych, którzy twierdzą, że zawsze wokoło nas będą dziać się różne rzeczy, zawsze na przestrzeni stuleci się działy, najważniejsze jest zachować spokój w sobie, co by się nie działo. Jest to bardzo trudne ale się staram. I tak na wiele rzeczy nie mam wpływu. Staram się być dobrym człowiekiem jak to Pan Maciej powiedział i robię swoje. Pan Młynarski śpiewał: Róbmy swoje, może to coś da, kto wie. A jeśli chodzi o dzieci to ja uważam, że do tego stanu mocno przyczyniła się taka ogólna narracja, że jest źle, nie ma pracy, zawody zanikają, sztuczna inteligencja przejmie nad nami kontrolę, świat czeka zagłada, ziemia jest w straszliwym, opłakanym stanie, jest na świecie przeludnienie i nadprodukcja. Przynajmniej moje dzieci to przeraża. Sami dlatego nie chcą mieć dzieci bo boją się co to będzie. Wszędzie nas straszą tym ociepleniem klimatu, i tym, że zostało nam mało czasu. I ok, róbmy coś. Zawracajmy się. Ale ostatnio słyszałam bardzo budującą rzecz, że wymieranie pszczół to już mit, bo od 10 lat pszczół przybywa. Poprosimy WIĘCEJ takich wiadomości - więcej pozytywnych- Apel do mediów !!! Mniej straszenia, edukacja tak ale i podnoszenie na duchu i mniej dezinformacji. Pozdrawiam.
Pani Magdo, uwielbiam Pana Macieja i Panią też. Czuję niedosyt, chcialoby się sluchac Was czesciej. Niech Pani zaangażuje Pana Macieja do regularnych rozmiw na swoim kanale. Sluchanie i ogladanie Was sprawia tyle rafosci. Dziękuję za ten odcinek . Pan Maciej cudowny. Rodzina wspaniale sie rozwija. Podzrawiam.
Rozmowa z klasą. Im dłużej słucham tym bardziej wierzę w to , że trudy wychowawcze doświadczają nas tak samo. Pan Maciej - mistrz mowy polskiej , świetny felietonista mówi otwarcie, bez patosu o codziennych zmaganiach. I to się chwali.😊Jestem oczarowana wieczorem spędzonym w świetnym towarzystwie . Dziękuję.
Próbuje uchwycić co jest takiego niezwykłego w Panu Macieju. I mam wrażenie że pan Maciej jest pozbawiony pychy (co trochę jednak kojarzy mi się z aktorami). Jest mądrym i bardzo ludzkim człowiekiem. Bardzo potrzebnym nam tu w tym naszykraju,gdzie czasem naprawdę ręce opadają...
Bardzo Państwu dziękuję za tę rozmowę. Pan Maciej cudowny i mądry jak zwykle.
Zawsze miałam dobre relacje ze starszymi ode mnie, nastolatkami i dziećmi ( w przeciwieństwie do równolatków),czuliśmy przepływ
dobrej energii. Jesteście w wieku mojego syna, kibicuję Wam od dawna, należycie do grona ludzi, których podziwiam, szanuję,
przeżywam Wasze sukcesy i troski. Pani Magdo, Panie Maćku, jestem dumna z tego, jacy jesteście. Dziękuję podwójnie za miły czas.
Poczucie humoru , dystans do siebie , intellgentny .... ale nie idealny , jak kazdy z nas .Kto wyda wreszcie poradnik jak wychować dobrze i mądrze nasze dzieci ? Dziękuję i pozdrawiam
"... bo wiesz, my tu sobie siedzimy i gadamy..." Szkoda, że już się skończyło!Młody Stuhr, super gość wszechstronnie uzdolniony, rozmowa ciekawa, chwilami poważna, czasem z lekkoscia dowcipna. Brawo Magda za wybór goscia za prowadzenie tej miłej rozmowy❤️
Na temat depresji, samobójstw, samookaleczeń wśród młodzieży - trzeba posłuchać nie ekspertów, a własne dorastające dzieci. A one mówią mniej więcej tak: " potrzebuję dojrzewać wśród kochających się rodziców".
Uwielbiam od lat 😍 dziekuje za super goscia
Fajna rozmowa, wszyscy popełniamy błędy ale życie jest piękne. Serdecznie pozdrawiam.
Uwielbiam Tych Panów Macieja no i oczywiście niesamowitego Pana Jerzego, który właśnie odszedł od nas💔 za wcześnie!
Ciekawa rozmowa, bardzo miło było posłuchać mądrego mężczyzny na tym kanale. Rzadko mamy przyjemność słyszeć dojrzałą perspektywę męską. Dziękuję ❤️
Kolejna rozmowa, której warto posłuchać. Pani Magdo, dzięki Pani kanałowi możemy poznać osoby, które widzimy na szklanym ekranie lub w kolorowej prasie z innej strony. Nie z ich ról, które odgrywają, ale z takiej bardziej życiowej strony.
Wielkie ukłony dla Ciebie Maćku. Twój sposób myślenia, odwaga i taka normalność ogromnie mi imponują i dają odwagę do działania i bycia sobą. Po tej rozmowie nie chce się poddawać. I taki cytat przychodzi mi na myśl "Jeśli nie umiesz latać, biegnij. Jeśli nie umiesz biegać, chodź. Jeśli nie umiesz chodzić, czołgaj się. Ale bez względu na wszystko - posuwaj się naprzód. Dziękuję za Waszą rozmowę.
Tak mi jakoś cieplej na sercu po wysłuchaniu Waszej rozmowy❤ dziękuję i pozdrawiam 😊
Co do rodzicielstwa kiedyś i dziś - uważam że trafiliście w sedno!
Podoba mi się szczerość pana Macieja i ogólnie gości na tym kanale. Rodzicielstwo jest trudne i każdy rodzic to wie, ze małe dzieci mały kłopot a z tymi starszymi to już inna szkoła jazdy, czasami jazda bez trzymanki, a szczególnie w dzisiejszych czasach. Mam 4 dzieci i kazde potrzebuje innego podejścia, nawet bliźniaki jednojajowe 😮i tez mam takie wrażenie, ze to nasze „pomaganie” dzieciom nie wychodzi im na dobre.
Pozdrawiam z Florydy ❤
Bardzo dziękuję, to była wielka przyjemność słuchać Pana Macieja! Nie widziałam wcześniej Pani Magdy tak speszonej, w zderzeniu z tą miażdżąca błyskotliwością - w ogóle mnie to nie dziwi 😅
Super rozmowa, bardzo lubie Pana Maćka. Miło było go posłuchać.
Uwielbiam
Niezmiennie od lat❤
Uwielbiam ogladac Macieja Stuhra na ekranie. Moj ulubiony film to Fuks. Zawsze wydawal mi sie charyzmatyczny. Pani Magdo, jak zwykle swietny wywiad.
Dzień dobry, bardzo miło posłuchać mądrych ludzi.
Chcę się odnieść do poziomu depresji wśród dzieci i młodzieży : myślę , że zaangażowanie rodziców w dzisiejszych czasach to nie jest problem biorąc pod uwagę takie same problemy w Azji, np. weźmy Koreę Pd., bo w tym kraju rodzice są w większości tacy jacy nasi byli 40 lat temu, a poziom depresji jest porównywalny jak nie większy, chyba nie chodzi tu o nadopiekuńczość...
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za ten odcinek 💜
Pan Maciej wspaniały człowiek! Dziękuję za tę ciekawą rozmowę. Pozdrawiam serdecznie 💕
Bardzo lubiłam pana Maćka ale nigdy nie wiedziałam za co teraz już wiem 😁 bardzo ciepła rozmowa, Ja też kupiłam sobie ostatnio perfumy i pierwszy raz bez wyrzutów sumienia, a co! potrzebne nam są te przyjemności, serdeczności dla Maćka i prowadzącej.
Uwielbiam Panią Magdę i Pana Maćka.❤
Uwielbiam Pana Macieja od lat 😍
Biotad Plus? jakieś recenzje?💪💪💪
Świetny gość . Zdolny , bardzo inteligentny i ma niesamowite poczucie humoru . Uwielbiamy pana Macieja , cała nasza rodzina. Pozdrawiamy
Maćku ja uważam że jesteś ❤❤❤
Dla mnie Maciek jest tak nowy , młody nadal..... Nie róbmy z niego staruszka❤
Jest ❤
Zobaczyłam gościa i pomyślałam, och- jak miło zacząć dzień od posłuchania mądrych ludzi. 🌷🌷
Kupuję w ciemno wszystko, co łączy się z nazwiskiem Stuhr. To jest marka sama w sobie. "Stuhr" i ja wiem, że będzie mądrze, szczerze i ciekawie. Bardzo dziękuję. Pani Magdo wygląda Pani pięknie!!! P.S. Tylko może mniej tych gestów, mimiki, sloganów zaczerpniętych od terapeuty? :/ Plis.
Super posłuchać, mądry tata! Lubię słuchać, gdy perspektywę wychowania dzieci przedstawia mężczyzna. Mądry mężczyzna!
Ciekawe dlaczego?
@@hannawirska-domagala7406 dlatego, że w dyskursie publicznym mężczyzn za rzadko się o to pyta, a są tak samo odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci.
Fajnie było z Wami spędzić czas 😂Madziu i Maćku pozdrawiam serdecznie izik ❤
Uwielbiam Go, slychac Jak madrze I skromnie mowi o swoim zyciu, pomimo tego Jaki jest Wielki Aktor. Madziu bardzo dobrze dobierasz ludzi do Swego programu 😘❤️
Rozmowa mądra przez mądrych ludzi. Dobry temat dla młodych ojców
Ah jaka ta rozmowa jest szczera i normalna. Fantastycznie było posłuchać pana Macieja. Dziękuje, wartościowo spędzony czas na wysłuchaniu rozmowy. Pozdrawiam :)
O jak bardzo ta rozmowa o dzieciach w obecnym etapie mojego życia była mi potrzebna bardzo dziękuję
Super gość i bardzo mądrze mówi o rodzinie.Bardzo miło się słucha.Pozdrawiam.
Super wywiad! Pan Maciej cudowny 👍
Uwielbiam! Nie tylko poryczałam się ze wzruszenia ( tak jak zwykle w trakcie oglądania "W moim stylu" ) , ale i uśmiałam ( też do łez)
Kochani, cudowna, mądra rozmowa. Dziękuję
Kupowałam zawsze Zwierciadło dla tych felietonów!!! Wspaniale będzie do nich wrócić! Piękna rozmowa.
Jestem teraz w tym wieku co to endoproteza i aparat słuchowy - Państwa zdaniem 😂. No zupełnie NIE! 🥳 A poważnie - Pana Macieja bardzo lubię od czasu, kiedy zaistniał jako "Mały Stuhr" i zawsze był "odrębny". I to powodowało że mało był dla mnie synem "tego Stuhra". Nie mylę się sądząc, że jest mądrym, dobrym i fajnym człowiekiem, tatą, z dystansem i poczuciem humoru, a przy tym skromnym - bo przecież nie jest na porządku dziennym to, co robi wraz z Żoną dla uchodźców. Wiele, wiele dobrego życzę. Cudownych, codziennych zaskoczeń i radości. ❣️
😊 mądra, rzeczowa rozmowa. To ,że popularny aktor to nic nie znaczy, ma takie same problemy, kłopoty jak każdy rodzic. Jak mówi Pani Magda cieszmy się z tego kawałka nieba bo bycie rodzicem to też wiele fajnych chwil. Pozdrawiam i dziękuję 😊
Pani Magdo i Panie Macieju super o tym co mówicie, ja patrzę na to co dzisiaj się dzieje i nie raz się zastanawiam czy nasze dzieci muszą tak pędzić i dlakogo one to robią te wszystkie dodatkowe zajęcia,
Uwielbiam audiobooki czytane przez pana Macieja :)
Oj Tak. „Serce jak smoła” w audiobooku czytanym przez Pana Macieja majstersztyk
@@nsns5724 no ba!
O ile Pan Damięcki mnie rozczarował to Pan Maciej zaskoczył. Mądry życiowo z racjonalnymi wnioskami z którymi nie zdajemy sobie sprawy. Rzeczywiście ta pępowina cały czas jest i to własnie za równo dla nas i dziecka trudno jest odciąc. Z jednej strony chcemy być lepsi od naszych rodziców z drugiej ograniczamy ich samodzielność. Mpi rodzice byli sami dla siebie. Dziecko to dodatek do małzeństwa i na pewno noe ppwięcali mi tyle czasu conja swoim dzieciom.
Nareszcie posłuchać można normalną rozmowę, bez silenia się na filozoficzne i mędrkujące przykazania.
Świetna, bardzo prawdziwa rozmowa
mądry człowiek i życiowy, uwielbiam aktorstwo Pana Macieja i ogólnie jego samego , moja opinia w wielu tematach jest identyczna.....pozdrawiam Panią Magdę i Pana Macieja :)
Wrażliwy empatyczny człowiek.Pomógł wielu bezdomnym uchodżcom.Wszechstronnie uzdolniony człowiek o cudownej wrażliwości.Niw omijam żadnego filmu i żadnej rozmowy z Panem Maćkiem i zawsze jest to najwyższa półka❤❤❤❤
Szczególnie empatyczny, gdy nabijał się z katastrofy, gdzie zginęli ludzie..
Hipokryta jakich malo
@@annasiachewicz4146 i co teraz? Nie będzie polewki że śmierci taty? Ani widowiska dla aktorskiej braci, gdzie Preis histerycznie rżała z jego dowcipów pospolu z Dymna o czułym serduszku ( i oczywiście zastępami innych).
A co? Zaprosił do siebie? Oddał pokój, nakarmił za własne pieniądze?.....w sprawie pomocy uchodźcom
Nie wiem, kogo z Państwa bardziej lubię - Panią Magdę, czy Pana Macieja. Dziękuję i pozdrawiam.
Rewelacyjny wywiad, uwielbiam ,, młodego Stuhra,,😊 a raczej teraz ŚREDNIEGO 😂😂 pozdrawiam Panie Macieju
Uwielbiam Macieja Sthura🦋
Myślę, że potrzebna jest nam umiejętność empatycznego i wrażliwego dialogu, aby od tych dzieci właśnie, doświadczających wspomnianej pandemii problemów ze zdrowiem psychicznym, usłyszeć skąd to się bierze. I najlepiej, jak to zwykle bywa, rozpocząć od siebie i swoich własnych emocji. Często okazuje się, że czujemy bardzo podobnie, tylko się tym strachem, lekiem, poczuciem bezradności, ze sobą nawzajem nie dzielimy.
Najbardziej uwielbiam tą naturalność Pani Magdy ,ani trochę nie jest udawaną albo sztuczna ❤️. Dziękuję super wywiad .
Super , bardzo się cieszę że są takie mądre wywiady 48:53
Piękna rozmowa 😊. Wspaniały czlowiek po prostu .
Jaki piękny , mądry, normalny wywiad 😊dziękuje bardzo
Tak a Super rozmowa🍀🖐 Dziekuje! Pozdrawiam serdecznie .
Maciej Stuhr to klasa sama w sobie❤
Ja miałam bardzo młodych rodziców (nie mięli 20 lat) i byłam jedynaczką. Ale choć byli bardzo wymagajacymi rodzicami, to dobrze wspominam dzieciństwo, było dużo zabawy, gier, podrozy po Polsce z namiotem, to miałam dość wysoko postawioną poprzeczkę jeśli chodzi o naukę, dyscyplinę, był system kar za winy. I nie czuję się z tego powodu nieszczęśliwa.
Bardzo ciekawy wywiad ...słuchałam z wielkim zainteresowaniem...dziękuję
Świetny kanał a gość wspaniały 😊
Pani Magdo dziękuję 😊
Dziękuje za kolejny wspaniały wywiad ❤😊.
Czekałam na rozmowę z Panem Maciejem Szturem była taka jakiej się spodziewałam Jak dobrze posłuchać męskiego punktu widzenia pozdrawiam czekam na następny wtorek
To była czysta przyjemność! Dziękuję za taką mądrą rozmowę ❤
Pewnie jak wiekszosc rodzicow malych dzieci - ogladalam na raty ale obejrzalam calosc do ostatnich sekund. Swietny odcinek, terapeutyczny nawet bym rzekla, pozdrawiam serdecznie ! dziekuje
Super rozmowa klasa Panie Macieju 🙂
❤ Uwielbiam Maćka ☺️zdolny gość i jaki wszechstronny 🤩
❤dziękuję ❤
Piękna rozmowa ❤ dziękuje
dziękuję za ten wywiad🙂 pozdrawiam Tadzia, mój syn Viki też urodził się w 2016🎉
Bardzo potrzebna i wartościowa rozmowa :)
Przyjemnie sie tego słuchało. Cudowna rozmowa ❤
Dokładnie !!! Uchylamy nieba, a potem im to niebo spada na głowę :( Zostawić, pozwolić na porażki. Świat nie jest fajny !
Boże ale Ojciec musi byś z dymny Wspaniały aktor i cudownie mądry mężczyzna
Dziękuję i pozdrawiam ❤️
Cudownie❤❤❤❤
Świetna rozmowa,bardzo wartościowa uwielbiam oboje😊
Super rozmowa z jak zawsze UTALENTOWANYM Maciejem Stuhrem. 👍👍👍👏👏👏😉
Witam uwielbiam te dwie osoby🤗
Bardzo dziękuję za ten czas ❤❤❤Pozdrawiam
Swietny wywiad
Dziękuję 🌺
Świetna rozmowa, dwa miłe dla ucha głosy, dobrze zacząć dzień ciekawą rozmową. Dobrego dnia😊
Nie wiem czy tylko ja miałam takie odczucie, ze Pan Maciej popiera zdecydowanie bardziej tzw. „zimny chów” ze strony rodziców niż bliskosc, wsparcie, rozmawianie o emocjach które jednak mimo wszystko w moim odczuciu daje o wiele większe szanse na stworzenie dojrzałego, radzącego sobie w życiu człowieka o stabilnym poczuciu własnej wartości.
Wydaje mi się, że nie chodziło o zimny chów, a o zwrócenie uwagi na zbyt daleko idącą kontrolę, podsuwanie wszystkiego pod nos i organizowanie dzieciom życia od A do Z. :)
@@matmapolka314 to prawda- faktycznie mógł mieć to na mysli. W zasadzie, to mam nadzieje, ze tak było:)
Super! Tzn.z moich krakowskich stron- fajno było no to serwus!!🤪💪😁
Piękny mądry utalentowany człowiek a do tego empatyczny.❤
Kiedys paskudnie ustroj wytaczal droge zycia , za
duzego wyboru nie bylo , ale tez
za duzo nie trzeba bylo sie przejmowac ,
( szkola kolonie studia urlopy firmowe ksiazeczki
mieszkaniowe ...) , ogolnie samo sie staczalo , dla niektorych toczylo .
I tak przeskoczylismy ze skrajnosci w skrajnosc ,
przeciwientwo tego co "kiedys" , calkowicie
pomijajac to co najlepsze czyli srodek rownowaga .
Miło słuchać elegancji wypowiedzi Pana Maćka Stuhra, zwłaszcza: "Pani Magdo" bez wszechobecnego "tykania". Dla "Pani Magdy" tym razem minus za brak tej czujności. Z serdecznością Justyna Tawicka
Świetna szczera rozmowa, rodzicielstwo 3D to temat ktory dotyczy wielu z nas, ale malo kto opowiada o nim otwarcie....dziękuję Panie Macieju...
Dziękuję
Na to czekałam😁
Super mądra rozmowa🙂
Wspaniali
Chciałabym zobaczyć jak rozmówcy w 2023 r. z ich wykształceniem wyprowadzają się z domu ciągu / zaraz po studiach. Tu najczęściej nie chodzi o lenistwo. Chodzi o pieniądze za jakie młodzi ludzie nie mogą się utrzymać. Oczywiście można wynająć pokój i żyć w czterech ścianach za 1500zł, tylko jak długo?
Komu, co i po co tym udowodnić też, w ogóle mnie nie bawi temat braku możliwości samodzielnego mieszkania, nie znam żadnej osoby którą cieszy fakt że mieszka z rodzicami, mieszka prawie zawsze dlateho że musi, czy tak samo bawi jeśli rodzic mieszka z dzieckiem ?
Dobry wieczór.
Panie Macieju, odpowiedź na Pana pytanie wymaga bardzo wielowątkowego spojrzenia na kwestię relacji rodzic współczesny-dziecko. Bardzo trudno w komentarzu o taką odpowiedź, ale spróbuję Pana zaciekawić swoją perspektywą, gdyż wtedy będzie Pan mógł dotrzeć do treści, które w różnych miejscach w sieci udostępniam i zapoznać się z tym, do czego wciąż dochodzę pracując w obszarze relacji rodzinnych. Zastanawia się Pan, czy i jaki wpływ mają współczesne metody wychowawcze, na pogarszający się stan psychiczny dzieci i młodzieży.
Mają i to ogromny. Już wyjaśniam - żyjemy w czasach bardzo świadomego podejścia do potrzeb dzieci oraz tego, jak wpłynęły na nas autorytarne metody naszych rodziców. Wiele naszych działań podyktowanych jest tym, by dać swoim dzieciom to, czego „nie dostaliśmy od własnych rodziców” - tak jak wspomina Pan w rozmowie z Panią Magdą, spędzamy z dziećmi bardzo dużo czasu, rozmawiamy, bawimy się, inwestujemy energię by było miło i wesoło. Wszystko to przekłada się na to, że życie współczesnej rodziny, podporządkowane jest dzieciom. Eliminujemy z rodzinnej codzienności (różnie nam to wychodzi, ale fakt jest taki, że większość rodziców do tego dąży) nudę, złość, frustracje i inne trudne emocje, żeby tylko nie przyczynić się do tego, że nasze dzieci mogłyby wspominać swoje dzieciństwo tak "niefajnie" jak my swoje. Niestety efekt jest taki, że:
1. Często nie jesteśmy świadomi, że taka nadaktywności i nadopiekuńczość rodziców, jest zachowaniem przemocowym, czyli tak naprawdę bardzo blisko nam do oddziaływania rodziców autorytarnych, z tą tylko różnicą, że my byliśmy świadomi tego, że rodzice nas krzywdzą. Mogliśmy (i to robiliśmy) buntować się przeciwko temu, co nam robią. Natomiast nasze dzieci często nie są świadome doświadczanej przemocy. Widzą nas jako rodziców dbających, starających się, więc jak mają się przeciwko nam buntować. Bunt jest potrzebny, by dziecko mogło przestać skupiać się na tym, czego chce rodzic i zaczęło docierać do tego, czego ono chce. Tak jak Państwo w rozmowie wspominają, objawia się to brakiem samodzielności i nadmiernym przywiązaniem do rodziców.
2. Nasze dzieci nie potrafią doświadczać trudnych emocji, więc nie wzrasta ich poczucie własnej wartości.
3. Mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać, że działania, które podejmujemy jako rodzice, służą naszym dzieciom. Tymczasem one służą przede wszystkim nam. Postępując w ten sposób, czujemy, że dobrze wywiązujemy się z roli rodziców. Karminy swoją pewność siebie i swoje samopoczucie, jednak to nie służy naszym dzieciom. Piszę to z ogromną życzliwością wobec współczesnych rodziców, ponieważ nigdy dotąd w swojej pracy nie spotkałam rodzica, który nie podejmowałby tych wszystkich działań z miłości do swojego dziecka. Kieruje nami ogromna miłość. Niestety nasze dzieci nie takiej miłości potrzebują.
- Dobry rodzic pozwala dziecku płakać, gdy ono pokłóci się z koleżanką i nie podejmuje działań, by dzieci się pogodziły. Nie mediuje w ich konflikcie. Jest tylko i wyłącznie obserwatorem, do którego dziecko może się wygadać i u którego może się zasilić emocjonalnie, a następnie samodzielnie rozwiązać konflikt lub go nie rozwiązywać, jeśli tak czuje.
- Dobry rodzic mówi NIE i nie tłumaczy się dziecku ze swojej decyzji. Mówi: - Nie poukładam z tobą klocków. Tak wygląda odmowa. Jeśli dołożymy do tej odmowy wszystko to, co dokładają współcześni rodzice: tłumaczenie, nazywanie dziecięcych emocji itd, to uniemożliwiamy dziecku doświadczenie tego, co w nim powoduje NIE rodzica. Takie niewyrażone emocje odkładają się w ciele prowadząc do autoagresji (depresji, myśli samobójczych, prób samobójczych, uzależnień i chorób psychosomatycznych).
- Dobry rodzic nie podwozi dziecka do szkoły i na wszystkie zajęcia dodatkowe, bo wie, że ono potrzebuje nabywać kompetencji społecznych, zaufania do siebie i tego, że potrafi samo funkcjonować w świecie. Potrzebuje mierzyć się z niepewnością i obawami, gdy niespodziewanie pojawią się trudności, bo przykładowo autobus nie przyjechał według rozkładu i być może ono spóźni się do szkoły, na trening. To wszystko jest ważne, bo uczy radzić sobie z dyskomfortem. Uczy dziecko odpowiedzialnego poszukiwania rozwiązań i konfrontowania z niewygodą.
- Dobry rodzic ufa swojemu dziecku, że ono potrafi większość sytuacji samodzielnie rozwiązać, zamiast narzucać się ze swoim wsparciem.
- Dobry rodzic naprawdę (nie tylko deklaratywnie) wybiera siebie, czyli nie rezygnuje z wakacji w górach, bo dziecko woli na przykład jechać nad morze.
- Dobry rodzic uczy się robić przestrzeń na trudne emocje dziecka, zamiast próbować im zapobiegać.
- Dobry rodzic rozumie, że rodzina to hierarcha i z tej pozycji przewodzi swojemu dziecku.
- Dobry rodzic... ta lista w dzisiejszych czasach zdaje się nie mieć końca.
Świat jawi się współczesnym dzieciom jako przerażający, bo one przez pierwsze kilka, kilkanaście lat swojego życia funkcjonują w nim z 24h asystą swoich rodziców. Każdy byłby przerażony, wiedząc, że trzeba w końcu jakoś żyć samodzielnie.
Nie bez znaczenia jest też fakt, że agresja kojarzy nam się z przemocą, więc staramy się ją eliminować, mając wizję, że rodzina to harmonia i zgoda. Rodzina tak nie wygląda, ponieważ im bliższa relacja, tym więcej generuje konfliktów. W relacji rodzic-dziecko równie ważnym rodzajem ciepła, jest ciepło płynące z tarcia. Tymczasem szczególnie matki/kobiety czują się winne za każdym razem, gdy się z dzieckiem pokłócą, gdy krzykną lub zareagują porywczo.
Poczucie winy rodziców to kolejny temat rzeka. Im więcej wiemy, tym bardziej winni się czujemy i to nasze poczucie winy zatruwa nasze dzieci. My, dzieci wychowywane w sposób autorytarny byliśmy przesiąknięci poczuciem wdzięczności do rodziców, którzy uważali, że im się ono z naszej strony należy. Nasze dzieci przesiąknięte są naszym poczuciem winy. Gdybym rozwinęła ten wątek, doszłabym do tego, że te stany są bardzo pokrewne.
Nie sposób nie wspomnieć o odpowiedzialności, która dzisiaj spoczywa na dzieciach. Odpowiedzialności za dobrostan rodziców. Rodzic wkładający tak dużo energii w zapewnienie dziecku "szczęśliwego dzieciństwa" i czujący się winnym i nie dość dobrym, gdy dziecko wykazuje niezadowolenie, smutek lub gdy czuje się odrzucone, to rodzic uzależniający swoje szczęście od szczęścia swojego dziecka. Czuje Pan, jak obciążający jest ten stan? Tymczasem to codzienność dzisiejszych dzieci.
Kolejny wątek.
Nam rodzice mówili: zjedz zupkę, babcia będzie szczęśliwa, oczekując od nas, że zatroszczymy się o poczucie szczęścia babci, rezygnując z tego, co sami czujemy. My dzisiaj uczymy dzieci dokładnie tego samego, tylko w innych sytuacjach. Gdy dziecko pyta, czy się z nim pobawimy, zgadzamy się mimo zmęczenia lub niechęci. Pokazujemy mu tym samym, że należy zrezygnować z tego, co się czuje i zatroszczyć o uczucia drugiego człowieka. Fakt, że to nasze dziecko zupełnie nie powinien determinować takich działań z naszej strony, bo tak jak Pan wspomina, dzieci uczą się poprzez przykład. Mówiąc dziecku - to, co czujesz jest ważne - a następnie postępując tak jak napisałam, nie uczymy go takiej postawy wobec siebie. Ono za kilka lat tak samo jak my w przypadku prośby "pobawisz się ze mną" przyjmie od rówieśników substancje psychoaktywne, by nie było im przykro.
Oj dużo wątków. Tak jak powiedziałam, nie sposób odpowiedzieć w komentarzu, ale gdyby był Pan zainteresowany, zapraszam Pana do kontaktu, chętnie podejmę dyskusję.
Podsumowując - współczesne dzieci nie doświadczają relacji opartej na więzi. One są w relacjach z dorosłymi, którzy zamiast popełniać błędy, wiedzą tak dużo o rozwoju dzieci, że z rodziców stają się profesjonalistami (dietetykami, psychologami, terapeutami, kierowcami, wysoko wykwalifikowanymi opiekunami, itd). Nie tędy droga. Ludzie pracujący z dziećmi potrzebują dostępnej dzisiaj wiedzy, ALE RODZICE JEJ NIE POTRZEBUJĄ. Wystarczająco dobry rodzic to osoba, która z pozycji "nie wiem" uczy się SWOJEGO dziecka i SIEBIE w relacji ze swoim dzieckiem, a nie z książek o rozwoju dziecka.
EDIT: Być może najtrudniejsze jest dzisiaj dostrzeżenie, że to, co mówią specjaliści i rodzice, nie pokrywa się z praktyką. Przykład: z poziomu teoretycznego właściwie wszyscy wiemy, że należy akceptować dziecięce emocje. Natomiast w praktyce nawołujemy do tego, by oddzielać emocje od zachowania i akceptując emocje, podpowiadać zachowanie właściwsze niż na przykład rzucanie zabawką. Dzieci nie są w stanie oddzielić zachowania od emocji, więc co robią? Przestają się zachowywać w sposób nieakceptowany przez rodziców i jednocześnie odcinają się od części emocji. Inaczej nie byłyby w stanie zapanować nad zachowaniem. My "dzieci systemu autorytarnego" robiliśmy dokładnie to samo - musieliśmy odciąć się na przykład od własnej złości, by nie dostać od rodzica pasem. Tylko my późnej szliśmy na podwórko to wyładować. Natomiast nasze dzieci nie tylko nie wyładowują, bo dorośli towarzyszą im na każdym kroku, dodatkowo mają tę naszą naukę oddzielania emocji od zachowania podaną w tak pięknym kolorowym papierku, że nie mogą rozpoznać, że im to nie służy.
P.S. Dziękuję za to Pana pytanie, bo wywołało mnie ono przy okazji to tego, by aktywować profil na YT. Sukcesywnie będę dodawała krótkie treści, póki co więcej treści dostępnych na moim kanale na TT, IG i Fb.
Dzieki za ten ważny komentarz i dotykanie trudnego tematu!
Bardzo trafny komentarz. Totalnie się zgadzam z Panią! Dziękuje, bo wyraziła Pani to co czułam i nie potrafiłam nazwać. Ułatwiła mi Pani w głowie wychowanie moich dzieci🫶
👍Super rozmowa 😍Dziękuję 😘😘