„Requiem” d - moll KV 626 Wolfganga Amadeusza Mozarta

1 września 2022 r.o godzinie 19.30, na Zamojskiej Rotundzie po uroczystościach patriotycznych zabrzmiało wielkie dzieło Wolfganga Amadeusza Mozarta -„Requiem” d - moll KV 626.
Pod batutą Tadeusza Wicherka wystąpili
Orkiestra Symfoniczna im. Karola Namysłowskiego w Zamościu , Chór Noster, Chór Miasta Siedlce, zespół wokalny Ale Cantare a partie solowe wykonali:
Małgorzata Trojanowska - sopran
Aneta Łukaszewicz - alt
Jacek Szponarski - tenor
Wojciech Gierlach - bas
Rotunda Zamojska - powstała w latach 1825-1831 jako działobitnia, po włączeniu Zamościa po Kongresie wiedeńskim w 1815 w granice Królestwa Kongresowego, czyli pod panowanie Rosji. W czasie II wojny światowej, w latach 1940-1944 był tu niemiecki obóz podległy gestapo „Gefangenen Durchgangslager Sicherheitspol” („Jeniecki Obóz Przejściowy Policji Bezpieczeństwa”), miejsce martyrologii ludności Zamojszczyzny.
Budową rotundy kierował francuski gen. Jan Chrzciciel Mallet-Malletski podczas modernizacji zamojskiej twierdzy. Znajduje się ok. 500 m na południe od Starego Miasta, pełniła wówczas ważną funkcję jako stanowisko obronne. Z twierdzą połączona była drogą biegnącą na południe od dawnego bastionu II, osłoniętą wałami i fosą na zewnątrz. Rotunda ma formę grubego (ok. 7 m) pierścienia przykrytego warstwą ziemi, otwartego od strony Starego Miasta, z wysokimi (ok. 9,5 m), ceglano-kamiennymi ścianami, z oknami o funkcji strzelnicy od zewnątrz oraz wejściami do poszczególnych cel od dziedzińca. Zbudowana jest na planie koła o średnicy zewnętrznej 54 m. Wewnętrzny dziedziniec ma 38,5 m średnicy Znajduje się tam 19 niewielkich, połączonych cel - wcześniej było ich 20, jedna została zniszczona podczas bombardowania niemieckiego na początku II wojny światowej. Do dziś Rotunda otoczona jest fosą od zachodu, południa i wschodu.
Podczas II wojny światowej Niemcy stworzyli tu 19 czerwca 1940 przejściowy obóz dla ludności aresztowanej w ramach niemieckiej Akcji AB Nadzwyczajnej Akcji Pacyfikacyjnej (Außerordentliche Befriedungsaktion), m.in. grupy inteligencji, ludzi związanych z ruchem oporu. Później, w roku 1942, obiekt ten stanowił także miejsce licznych, masowych egzekucji, jakie obejmowały ludność Zamojszczyzny, w tym również dzieci. Podobnie jak w wielu innych miejscach, Niemcy również tu zacierali ślady dokonanych zbrodni; prochy spalonych ofiar zrzucano do fosy-rzeczki biegnącej wokół Rotundy. Szacuje się, że pozbawiono tu życia ok. 8 tysięcy ludzi. Za zbrodnie nikt z oprawców nie został osądzony. Ostatnie egzekucje miały miejsce 20 i 21 lipca 1944, gdy rozstrzelano 150 ludzi, krótko przed wyzwoleniem obozu