Książkę czytałam w hotelach (taka praca, że ciągle w podróży właśnie jestem). I przed zaśnięciem w domu, który jest najprzytulniejszym i najważniejszym moim hotelem, bo mogę sama zaparzyć sobie kawę. Czytając ją czułam, jak mnie przenika, jak zostaje, jak każde niemalże zdanie odnosi się w jakiś sposób do mojego życia. I chciałam zatrzymać się na tym zdaniu, ale też biec dalej. Taki Biegun ze mnie po prostu. I już teraz rozumiem stwierdzenie, że ta książka powinna być w każdym hotelowym pokoju zamiast biblii. Można ją otworzyć w dowolnym miejscu i przypatrzeć się światu, życiu, sobie, przemijaniu, powracaniu, tworzeniu ciągle na nowo. Zmienność i otwartość jest atrybutem naszego życia. Nie zastyganie w formalinie światopoglądu, doznań, widzenia tego co naokoło i w nas samych. Cudna, niezwykła, niezwykle mądra książka.
I widać na Twoim przykładzie, że z książką czasami jest tak, że musi trafić na odpowiednią osobę w odpowiednim czasie. :) Do mnie nie przemówiła, ale już taki Jerofiejew, który niedaleko (wydaje mi się) pada od Tokarczuk, już jak najbardziej. :)
Wczoraj przeczytałem. Treść Biegunów orbituje wokół motywu podróży, przemieszczania się itp. Mocno również wybija się temat cielesności, śmierci i wszelkiego rodzaju wynaturzeń, deformacji... całość napisana jest metodą patchworkową. Jest to zbiór krótkich form, które razem tworzą właśnie główne motywy wspomniane wyżej. Książka napisana jest dobrze, czytało się raczej płynnie, ale czy naprawdę jest to AŻ tak dobra książka ? Mam takie wrażenie, że obecnie wśród czytających panuje przekonanie, że nie wypada tej książki krytykować :) Bieguni to książka dobra, oryginalna i napisana przez bardzo inteligentną osobę, ale nie oszukujmy się, jest wiele lepszych książek na które warto poświęcić cenny czas.
Mnie nie zniechęciłeś, ale coś mi uświadomiłeś. Nagrody to nie wszystko. Ważne, by czytać to, co się lubi. Za mało życia, a za dużo świetnych książek na półce :)
Rozumiem negatywną opinię, natomiast może warto czytać tę powieść wyrywkowo, po kawałku, nie dla relaksu, a po to, żeby czasem się zatrzymać i zagłębić w coś wymagającego. Wtedy pewnie więcej się z niej wyciągnie 🙂
Lekcje anatomii to przenośnia, metafora, wskazówka - tak jak czyta się ludzkie ciało, piękne, sekretne, święte, przepastne, nie dające się zrozumieć w całości, bo wszystkiego w nim za dużo, a każde inne, tak ssmo ludzkie życie, właśnie jak ta księga, nie do opowiedzenia w całości. A podróż to kolejna metafora - nie można się zatrzymać (chodzi o zatrzymanie się w środku, w myślach, uczuciach, przekonaniach, doznaniach itp). Moim zdaniem książka trzyma się jednak kupy - jakl atlas anatomii, atlas geograficzny, panopticon.
Jeszcze na polonistyce robiłam kilka podejść do Tokarczuk i nigdy mi się nie podobała. Mimo że tzw. literatury ambitnej nie unikam (Grzegorzewska np. mnie zachwyca), to z dziełami pani Olgi nie daję rady. Cieszę się jednak z jej sukcesu - wieść o Bookerze przyjęłam łzami wzruszenia. Tyle razy wymieniana była wśród typów noblowskich, że może w przyszłym roku i tam zostanie doceniona.
Przyznam Ci szczerze, że po tych aferach z Noblem, sam postrzegam Bookera jako nagrodę bardziej prestiżową. Niemniej, fajnie byłoby, gdyby znowu została doceniona polska proza, bo dawno takich cudów nie było. :D
bahamonde , Zgadam się. Bardzo niepozorna powieść o głębokiej treści. Poza tym inteligentne, błyskotliwe dialogi i ciekawi bohaterowie. Chyba pierwsza polska książka, która mi się tak podobała
bahamonde. Jest książka i jest film na jej podstawie (nie oglądałam), może pewnego razu trafią pod lupę Czytaczów w filmiku "lepsza książka czy film" 😀 (sprytnie podsuwam).
bahamonde. Miałam tak z książkami Tokarczuk, potrafi zauroczyć kilkoma pierwszymi stronami, ale potem bęc, coś idzie nie tak :) Niemniej teraz sama mam ochotę przeczytać i sprawdzić :D
Przeczytałam "Dom dzienny, dom nocny" Olgi Tokarczuk. Zastanawiałam się, czy aby nie sięgnąć po książkę "Bieguni", myślałam, że może jest inna, że może nie będzie to misz-masz dziwnych historyjek, które ciężko jest nazwać fabułą, jak w "Dom dzienny[...]". Ale widzę, że jest i po prostu pani autorka taką sobie obrała koncepcję pisania. Te książki to bliźnięta, stwierdzam, nie przeczytawszy i już nie zamierzawszy czytać przedmiotu odcinka. I o ile styl autorka ma niezły, językiem posługuje się w sposób zrozumiały i jest ów język poetycki, o ile nie wkurzała mnie wspomniana w filmie chaotyczność i brak czegoś, co zwykle zowie się akcją, to treść tych opowiastek, ich bzdurność i z palca wyssaność (przepraszam wszystkich wyznawców św. Kummernis i fanów Paschalisa) to jest jakaś porażka. Do tego dołączona jest taczka dziwnych poglądów, wydumanych określeń i pokręconych metafor, które według mnie nijak mają się do rzeczywistości i życia. Ostatnio często łapię się na tym, że książki, które czytam muszą być pożyteczne dla osób je czytających, muszą ludzi zmieniać na lepsze, bardziej ich uświadamiać o problemach świata czy społeczeństwa. "Dom dzienny, dom nocny" to fikcja, w dodatku przepełniona bzdurami, która absolutnie niczego wartościowego nie zawiera ani do życia nie wnosi. I gdyby lekturze towarzyszyła jakaś rozrywka, gdyby wywoływała jakieś emocje, mogła bym wybaczyć jej brak sensu i pożyteczności. Ale tego zabrakło. Nie uznaję tej książki jako straty mojego czasu tylko dlatego, że dzięki niej wiem, iż nie mam sięgać po twory spod długopisu Olgi Tokarczuk. I dzięki niej nie będę tego czasu tracić. Pozdrawiam wszystkich, którzy doczytali do końca ten komentarz i proszę o szacunek dla zawartej weń opinii, która nie miała na celu nikogo obrazić.
Osobiście bardzo lubię twórczość pani Tokarczuk (choć nie całą). Co prawda "Biegunów" jeszcze nie czytałam, ale zamierzam . Oczywiście szanuje twoje zdanie , po prostu każdy ma trochę inny gust :)
Ja też nie zamierzam oceniać jej twórczości przez pryzmat jednej książki. :) Na pewno nie mogę powiedzieć, że "Bieguni" to zła książka. Skomplikowana, chaotyczna poprzez swoją formę - tak. Ale na pewno nie zła. Podobała mi się. :)
ja się generalnie zastanawiam, JAK fotografuje się waginy. No są sondy endoskopowe z kamerkami, ale czy faktycznie o to właśnie chodziło? Czy może literatura wysoka nie uznaje pojęć medycznych w ich prawidłowym brzmieniu? ;)
Jak się ma waginę na zewnątrz to to się nazywa fachowo wynicowaniem lub wypadaniem narządu rodnego i jest to pilnym wskazaniem do leczenia operacyjnego ;] (a tak serio - waginę każda kobieta ma w środku, a na zewnątrz srom. Jak się tworzy literaturę "ą ę wysoką". to można by pomyśleć o tym by odpowiednie dać rzeczy słowo ;)
Brzmi niemalże tak, jakbym był równy komitetowi noblowskiemu, albo miał jakieś wpływy na to, kto zostanie nagrodzony :D Fakt, nadal nie rozumiem tej książki, nie dostrzegam w niej tego, co docenili inni. Ale ja nie jestem od doceniania, tylko od wyrażania własnej opinii. A fakt jest taki, że bardzo się cieszę, że Olga Tokarczuk otrzymała tę nagrodę. Nie wiem, czy to wpłynie na inne postrzeganie polskiej literatury na świecie, ale być może jakiś wpływ będzie miało na ludzi, którzy upierają się przy nieczytaniu polskich autorów. Nasze książki w niczym nie ustępują innym :)
![CAMPปลิ้น | EP.83[2/2] ประสบการณ์ขนหัวลุกจากตำนานวงการผี!](http://i.ytimg.com/vi/T_kFecQw7Ds/mqdefault.jpg)
Książkę czytałam w hotelach (taka praca, że ciągle w podróży właśnie jestem). I przed zaśnięciem w domu, który jest najprzytulniejszym i najważniejszym moim hotelem, bo mogę sama zaparzyć sobie kawę. Czytając ją czułam, jak mnie przenika, jak zostaje, jak każde niemalże zdanie odnosi się w jakiś sposób do mojego życia. I chciałam zatrzymać się na tym zdaniu, ale też biec dalej. Taki Biegun ze mnie po prostu. I już teraz rozumiem stwierdzenie, że ta książka powinna być w każdym hotelowym pokoju zamiast biblii. Można ją otworzyć w dowolnym miejscu i przypatrzeć się światu, życiu, sobie, przemijaniu, powracaniu, tworzeniu ciągle na nowo. Zmienność i otwartość jest atrybutem naszego życia. Nie zastyganie w formalinie światopoglądu, doznań, widzenia tego co naokoło i w nas samych. Cudna, niezwykła, niezwykle mądra książka.
I widać na Twoim przykładzie, że z książką czasami jest tak, że musi trafić na odpowiednią osobę w odpowiednim czasie. :) Do mnie nie przemówiła, ale już taki Jerofiejew, który niedaleko (wydaje mi się) pada od Tokarczuk, już jak najbardziej. :)
instablaster...
Wczoraj przeczytałem. Treść Biegunów orbituje wokół motywu podróży, przemieszczania się itp. Mocno również wybija się temat cielesności, śmierci i wszelkiego rodzaju wynaturzeń, deformacji... całość napisana jest metodą patchworkową. Jest to zbiór krótkich form, które razem tworzą właśnie główne motywy wspomniane wyżej. Książka napisana jest dobrze, czytało się raczej płynnie, ale czy naprawdę jest to AŻ tak dobra książka ? Mam takie wrażenie, że obecnie wśród czytających panuje przekonanie, że nie wypada tej książki krytykować :) Bieguni to książka dobra, oryginalna i napisana przez bardzo inteligentną osobę, ale nie oszukujmy się, jest wiele lepszych książek na które warto poświęcić cenny czas.
Mnie nie zniechęciłeś, ale coś mi uświadomiłeś. Nagrody to nie wszystko. Ważne, by czytać to, co się lubi. Za mało życia, a za dużo świetnych książek na półce :)
Rozumiem negatywną opinię, natomiast może warto czytać tę powieść wyrywkowo, po kawałku, nie dla relaksu, a po to, żeby czasem się zatrzymać i zagłębić w coś wymagającego. Wtedy pewnie więcej się z niej wyciągnie 🙂
Lekcje anatomii to przenośnia, metafora, wskazówka - tak jak czyta się ludzkie ciało, piękne, sekretne, święte, przepastne, nie dające się zrozumieć w całości, bo wszystkiego w nim za dużo, a każde inne, tak ssmo ludzkie życie, właśnie jak ta księga, nie do opowiedzenia w całości. A podróż to kolejna metafora - nie można się zatrzymać (chodzi o zatrzymanie się w środku, w myślach, uczuciach, przekonaniach, doznaniach itp). Moim zdaniem książka trzyma się jednak kupy - jakl atlas anatomii, atlas geograficzny, panopticon.
Świetna recenzja
Jeszcze na polonistyce robiłam kilka podejść do Tokarczuk i nigdy mi się nie podobała. Mimo że tzw. literatury ambitnej nie unikam (Grzegorzewska np. mnie zachwyca), to z dziełami pani Olgi nie daję rady. Cieszę się jednak z jej sukcesu - wieść o Bookerze przyjęłam łzami wzruszenia. Tyle razy wymieniana była wśród typów noblowskich, że może w przyszłym roku i tam zostanie doceniona.
Przyznam Ci szczerze, że po tych aferach z Noblem, sam postrzegam Bookera jako nagrodę bardziej prestiżową. Niemniej, fajnie byłoby, gdyby znowu została doceniona polska proza, bo dawno takich cudów nie było. :D
kreatywa no i została!
"Prowadź swój płóg przez kości umarłych" Olgi Tokarczuk jest zupełnie inne i naprawdę warte przeczytania :)
Nie wykluczam, że jeszcze kiedyś sięgnę po coś Olgi Tokarczuk :D
bahamonde , Zgadam się. Bardzo niepozorna powieść o głębokiej treści. Poza tym inteligentne, błyskotliwe dialogi i ciekawi bohaterowie. Chyba pierwsza polska książka, która mi się tak podobała
bahamonde. Jest książka i jest film na jej podstawie (nie oglądałam), może pewnego razu trafią pod lupę Czytaczów w filmiku "lepsza książka czy film" 😀 (sprytnie podsuwam).
bahamonde. Miałam tak z książkami Tokarczuk, potrafi zauroczyć kilkoma pierwszymi stronami, ale potem bęc, coś idzie nie tak :) Niemniej teraz sama mam ochotę przeczytać i sprawdzić :D
Nie jest to wykluczone. Zwłaszcza posiadana przez książkę fabuła mnie przekonuje. :D Ale na pewno nie w najbliższym czasie. :D
książki jeszcze nie czytałem, ale już zamówiłem i kiedyś przeczytam. czuję o czym mówisz i mam wrażenie, że masz rację :)
Dzięki:)
Przeczytałam "Dom dzienny, dom nocny" Olgi Tokarczuk. Zastanawiałam się, czy aby nie sięgnąć po książkę "Bieguni", myślałam, że może jest inna, że może nie będzie to misz-masz dziwnych historyjek, które ciężko jest nazwać fabułą, jak w "Dom dzienny[...]". Ale widzę, że jest i po prostu pani autorka taką sobie obrała koncepcję pisania. Te książki to bliźnięta, stwierdzam, nie przeczytawszy i już nie zamierzawszy czytać przedmiotu odcinka. I o ile styl autorka ma niezły, językiem posługuje się w sposób zrozumiały i jest ów język poetycki, o ile nie wkurzała mnie wspomniana w filmie chaotyczność i brak czegoś, co zwykle zowie się akcją, to treść tych opowiastek, ich bzdurność i z palca wyssaność (przepraszam wszystkich wyznawców św. Kummernis i fanów Paschalisa) to jest jakaś porażka. Do tego dołączona jest taczka dziwnych poglądów, wydumanych określeń i pokręconych metafor, które według mnie nijak mają się do rzeczywistości i życia.
Ostatnio często łapię się na tym, że książki, które czytam muszą być pożyteczne dla osób je czytających, muszą ludzi zmieniać na lepsze, bardziej ich uświadamiać o problemach świata czy społeczeństwa. "Dom dzienny, dom nocny" to fikcja, w dodatku przepełniona bzdurami, która absolutnie niczego wartościowego nie zawiera ani do życia nie wnosi. I gdyby lekturze towarzyszyła jakaś rozrywka, gdyby wywoływała jakieś emocje, mogła bym wybaczyć jej brak sensu i pożyteczności. Ale tego zabrakło.
Nie uznaję tej książki jako straty mojego czasu tylko dlatego, że dzięki niej wiem, iż nie mam sięgać po twory spod długopisu Olgi Tokarczuk. I dzięki niej nie będę tego czasu tracić. Pozdrawiam wszystkich, którzy doczytali do końca ten komentarz i proszę o szacunek dla zawartej weń opinii, która nie miała na celu nikogo obrazić.
Nawet Goebels nie wymyślił takich kłamstw o Polakach jakie wymyśliła Tokarczuk.
Lubię Cię
Miło mi! :)
Stefan, a co sądzisz o "Śmiertelni nieśmiertelni” Kena Wilbera?
Osobiście bardzo lubię twórczość pani Tokarczuk (choć nie całą). Co prawda "Biegunów" jeszcze nie czytałam, ale zamierzam . Oczywiście szanuje twoje zdanie , po prostu każdy ma trochę inny gust :)
Ja też nie zamierzam oceniać jej twórczości przez pryzmat jednej książki. :) Na pewno nie mogę powiedzieć, że "Bieguni" to zła książka. Skomplikowana, chaotyczna poprzez swoją formę - tak. Ale na pewno nie zła. Podobała mi się. :)
A jestem przekonana ,ze za dziesiec lat bedziesz pamietal " Bieguni "oraz to , ze zostawila w Twojej swiadomosci salad ...Pozdrowienia.
Sprawdzimy za 10 lat ;)
Ha, ja juz jej nie pamietam.
Kiedyś na pewno włączą ją do listy lektur :) wiele lektur to właśnie taka literatura ambitna
Raczej nie zaryzykują omawiania fotografowania wagin i zastanawiania się nad ich unikalnością i oryginalnością :D
ja się generalnie zastanawiam, JAK fotografuje się waginy. No są sondy endoskopowe z kamerkami, ale czy faktycznie o to właśnie chodziło? Czy może literatura wysoka nie uznaje pojęć medycznych w ich prawidłowym brzmieniu? ;)
Odpowiedź będzie mało skomplikowana: fotografował je aparatem, z zewnątrz. Nie było w tym nic medycznego. :D
Jak się ma waginę na zewnątrz to to się nazywa fachowo wynicowaniem lub wypadaniem narządu rodnego i jest to pilnym wskazaniem do leczenia operacyjnego ;] (a tak serio - waginę każda kobieta ma w środku, a na zewnątrz srom. Jak się tworzy literaturę "ą ę wysoką". to można by pomyśleć o tym by odpowiednie dać rzeczy słowo ;)
Czytacz nie potrafił docenić, na szczęście komitet Noblowski docenił
Brzmi niemalże tak, jakbym był równy komitetowi noblowskiemu, albo miał jakieś wpływy na to, kto zostanie nagrodzony :D Fakt, nadal nie rozumiem tej książki, nie dostrzegam w niej tego, co docenili inni. Ale ja nie jestem od doceniania, tylko od wyrażania własnej opinii. A fakt jest taki, że bardzo się cieszę, że Olga Tokarczuk otrzymała tę nagrodę. Nie wiem, czy to wpłynie na inne postrzeganie polskiej literatury na świecie, ale być może jakiś wpływ będzie miało na ludzi, którzy upierają się przy nieczytaniu polskich autorów. Nasze książki w niczym nie ustępują innym :)
Wałęsa ma Nobla, ma i Tokarczuk. Nawet Goebels nie wymyślił takich kłamstw o Polakach jakie wymyśliła Tokarczuk.
Beznadzejna pisarka. Niech się nią chwali Ukraina a nie Polska.
Czego by nie powiedzieć, jak na Ukrainkę nieźle mówi po polsku, przeważnie da się ją zrozumieć.
@@cyruspym8599 Ukraincy swietnie mowia po polsku.
A co konkretnie nie podoba Ci się w jej twórczości?