ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
.. ลมหวน ชวนให้คิดถึงความหลัง ภวังค์จิตคิดขื่นขม ระทมใจตัวใครเป็น คนผิดอยากถามนักรักไยใจจึงกลับ ดังลมหวนใกล้เรา กล่าวถ้อยในที่รักเจ็บนัก พอถึงอื่น ก็คืนคำมาทำชิด สนิทใหม่ใครจะเชื่อเบื่อแล้วไยจะ มารับกลับคืน......... ตัวใครเป็นคนผิดอยากถามนักรักไยใจจึงกลับ ดังลมหวนใกล้เรา กล่าวถ้อยในที่รักเจ็บนัก พอถึงอื่น ก็คืนคำมาทำชิด สนิทใหม่ใครจะเชื่อเบื่อแล้วไยจะ มารับกลับคืน
Beautiful sound. Great singer, nice song
คิดถึงคนรักที่เป็นรักแรก ถีงจะเป็นอดีตแต่ก็ไม่เคยลืม.....
เพลงเพราะ..ภาพสวยครับ
ผมไม่เข้าใจว่าแนวนี้ต้องกางโน๊ตเล่น นักดนตรีไม่ได้ซ้อมมาหรือไงถึงจำโน๊ตไม่ได้ แล้วทำไมต้องมีคนยื่นแกว่งไม้ควบคุมจังหวะ หรือถ้าไม่มีคนคอยแกว่งไม้ไปมาจะเล่นกันไม่ตรงจังหวะ ไม่ได้อคตินะ แต่สงสัยหรือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของแนวนี้
+เทิดศักดิ์ จันทร์โอ นี่คือเพลงที่ใช้วงซิมโฟนีออเคสตร้าบรรเลงนะคะ วงออเคสตร้าต้องมีผู้ควบคุมวง ก็คือคนที่คุณว่าแกว่งไม้นั่นแหละค่ะ เรียกว่าวาทยากร หรือคอนดักเตอร์ วาทยากรจะเห็นโน๊ตของเครื่องดนตรีทั้งวงในขณะที่ตัวนักดนตรีจะเห็นเฉพาะโน๊ตของเครื่องดนตรีที่ตัวเองบรรเลง วาทยากรจึงเหมือนกับผู้กำกับการแสดงที่จะต้องคอยบอกนักแสดงว่าตอนไหนตัวเองถึงคิวแสดงนะคะ ถ้าละครไม่มีผู้กำกับนักแสดงเล่นไม่ได้ฉันท์ใด ออเคสตร้าที่ไม่มีคอนดักเตอร์ นักดนตรีก็เล่นไม่ได้ฉันท์นั้นแหละค่ะ และที่คุณถามว่านักดนตรีจำโน๊ตไม่ได้หรือไง คำตอบคือ ไม่ใช่เค้าจำโน๊ตไม่ได้ แต่นักดนตรีที่เป็นนักดนตรีจริงๆนั้นเค้าเล่นดนตรีตามตัวโน๊ตค่ะ ต้องมีโน๊ตเค้าถึงจะเล่น แล้วจะเล่นออกมาแบบไหน ก็แล้วแต่วาทยากรสั่ง เหมือนนักแสดงฟังผู้กำกับ เหมือนคนที่พิมพ์ดีดสัมผัส เวลาพิมพ์ก็จะใช้ตามองดูตัวอักษร มือก็พิมพ์ไปตามที่เห็นโดยไม่ได้มองแป้นพิมพ์ บางทีพิมพ์เสร็จ ยังไม่รู้ว่าพิมพ์คำว่าอะไรมั่ง แต่รู้ว่าพิมพ์อักษรอะไรบ้าง ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นแหละค่ะ
+Maewdoi คุณ ลงรูปจริงให้ดูหน่อยสิ เห็นคุณเม้นแล้ว ใช้ภาษานุ่มนวลสุภาพ อยากเห็นตัวจริงว่าสวยแค่ไหนจ้ะ ขอบใจนะที่ตอบเม้นอธิบายจนผมซึ้งเลย
Beautiful!
คลาสสิคจริง ๆ
อยากทราบใครคือผูประพันธ์
ไพเราะมาก ได้ซื้อซีดีเพลงที่บรรเลงโดย Bangkok Symphony Orchestra มาเปิดฟังตอนขับรถไปด้วย ชอบมากค่ะ
ธรณีกรรแสง
ชื่อเพลง ลมหวน ไม่ใช่ ธรณีกรรแสง
แล้ววงมาร์ชวงนึงเล่นกันตั้งหลายสิบคน ทำไมไม่กางโน๊ต ไมมีวาทยากร แปลกนะทำไมเขายังเล่นกันได้นิ
วงโยธวาฑิตที่คุณว่าวงมาร์ชนั่นน่ะก็มีคนควบคุมค่ะ และถ้าเพลงที่เค้าใช้บรรเลงบางเพลงถ้ามีโน๊ตยากนักดนตรีก็ต้องดูโน๊ตเหมือนกันค่ะ ส่วนผู้ควบคุมวงโยธวาฑิตที่ทำหน้าที่คล้ายๆคอนดักเตอร์ก็คือตัวดรัมเมเยอร์ ที่คุณเห็นดรัมเมเยอร์เดินถือคฑา เค้าไม่ได้เอาคฑามาถือโก้ๆนะคะ แต่มันคือสัญญานการบรรเลงเพลง คล้ายๆกับที่วาทยากรของวงออเคสตร้าเค้าถือไม้บาตองให้จังหวะนั่นแหละค่ะ เพียงแต่ถ้าเป็นวงโยธวาฑิต กลองคือส่วนสำคัญ ดรัมเมเยอร์จึงให้สัญญานการบรรเลงไปที่กลอง เค้าถึงได้เรียกคนๆนี้ว่าดรัมเมเยอร์ ก็คือคนควบคุมกลองไงคะ มันไม่แปลกหรอกค่ะที่นักดนตรีต้องกางโน๊ตเล่น ถ้าคุณลองสังเกตุดูดีๆ แม้กระทั่งวงดนตรีลูกทุ่งก็ยังมีโน๊ตกางดูเลยค่ะ นักดนตรีคนไหนๆเค้าก็กางโน๊ตทั้งนั้นแหละค่ะ ก็เพลงในโลกนี้มีตั้งกี่เพลง นักดนตรีจะไปเล่นจากความจำได้ยังไงไหวคะ ต้องดูโน๊ตเล่นทั้งนั้นแหละค่ะ
+Maewdoi จ้า ขอบคุณนะคุณแมวดอย ที่ช่วยอธิบาย ซึ้งจนนำ้ตาไหลอีกแล้ว Love ๆ หลับฝันดีนะ
.. ลมหวน ชวนให้คิด
ถึงความหลัง ภวังค์จิต
คิดขื่นขม ระทมใจ
ตัวใครเป็น คนผิดอยากถามนัก
รักไยใจจึงกลับ ดังลมหวน
ใกล้เรา กล่าวถ้อย
ในที่รัก
เจ็บนัก พอถึงอื่น ก็คืนคำ
มาทำชิด สนิทใหม่ใครจะเชื่อ
เบื่อแล้วไยจะ มารับกลับคืน
......... ตัวใครเป็น
คนผิดอยากถามนัก
รักไยใจจึงกลับ ดังลมหวน
ใกล้เรา กล่าวถ้อย
ในที่รัก
เจ็บนัก พอถึงอื่น ก็คืนคำ
มาทำชิด สนิทใหม่ใครจะเชื่อ
เบื่อแล้วไยจะ มารับกลับคืน
Beautiful sound. Great singer, nice song
คิดถึงคนรักที่เป็นรักแรก ถีงจะเป็นอดีตแต่ก็ไม่เคยลืม.....
เพลงเพราะ..ภาพสวยครับ
ผมไม่เข้าใจว่าแนวนี้ต้องกางโน๊ตเล่น นักดนตรีไม่ได้ซ้อมมาหรือไงถึงจำโน๊ตไม่ได้ แล้วทำไมต้องมีคนยื่นแกว่งไม้ควบคุมจังหวะ หรือถ้าไม่มีคนคอยแกว่งไม้ไปมาจะเล่นกันไม่ตรงจังหวะ ไม่ได้อคตินะ แต่สงสัยหรือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของแนวนี้
+เทิดศักดิ์ จันทร์โอ นี่คือเพลงที่ใช้วงซิมโฟนีออเคสตร้าบรรเลงนะคะ วงออเคสตร้าต้องมีผู้ควบคุมวง ก็คือคนที่คุณว่าแกว่งไม้นั่นแหละค่ะ เรียกว่าวาทยากร หรือคอนดักเตอร์ วาทยากรจะเห็นโน๊ตของเครื่องดนตรีทั้งวงในขณะที่ตัวนักดนตรีจะเห็นเฉพาะโน๊ตของเครื่องดนตรีที่ตัวเองบรรเลง วาทยากรจึงเหมือนกับผู้กำกับการแสดงที่จะต้องคอยบอกนักแสดงว่าตอนไหนตัวเองถึงคิวแสดงนะคะ ถ้าละครไม่มีผู้กำกับนักแสดงเล่นไม่ได้ฉันท์ใด ออเคสตร้าที่ไม่มีคอนดักเตอร์ นักดนตรีก็เล่นไม่ได้ฉันท์นั้นแหละค่ะ และที่คุณถามว่านักดนตรีจำโน๊ตไม่ได้หรือไง คำตอบคือ ไม่ใช่เค้าจำโน๊ตไม่ได้ แต่นักดนตรีที่เป็นนักดนตรีจริงๆนั้นเค้าเล่นดนตรีตามตัวโน๊ตค่ะ ต้องมีโน๊ตเค้าถึงจะเล่น แล้วจะเล่นออกมาแบบไหน ก็แล้วแต่วาทยากรสั่ง เหมือนนักแสดงฟังผู้กำกับ เหมือนคนที่พิมพ์ดีดสัมผัส เวลาพิมพ์ก็จะใช้ตามองดูตัวอักษร มือก็พิมพ์ไปตามที่เห็นโดยไม่ได้มองแป้นพิมพ์ บางทีพิมพ์เสร็จ ยังไม่รู้ว่าพิมพ์คำว่าอะไรมั่ง แต่รู้ว่าพิมพ์อักษรอะไรบ้าง ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้นแหละค่ะ
+Maewdoi คุณ ลงรูปจริงให้ดูหน่อยสิ เห็นคุณเม้นแล้ว ใช้ภาษานุ่มนวลสุภาพ อยากเห็นตัวจริงว่าสวยแค่ไหนจ้ะ ขอบใจนะที่ตอบเม้นอธิบายจนผมซึ้งเลย
Beautiful!
คลาสสิคจริง ๆ
อยากทราบใครคือผูประพันธ์
ไพเราะมาก ได้ซื้อซีดีเพลงที่บรรเลงโดย Bangkok Symphony Orchestra มาเปิดฟังตอนขับรถไปด้วย ชอบมากค่ะ
ธรณีกรรแสง
ชื่อเพลง ลมหวน ไม่ใช่ ธรณีกรรแสง
แล้ววงมาร์ชวงนึงเล่นกันตั้งหลายสิบคน ทำไมไม่กางโน๊ต ไมมีวาทยากร แปลกนะทำไมเขายังเล่นกันได้นิ
วงโยธวาฑิตที่คุณว่าวงมาร์ชนั่นน่ะก็มีคนควบคุมค่ะ และถ้าเพลงที่เค้าใช้บรรเลงบางเพลงถ้ามีโน๊ตยากนักดนตรีก็ต้องดูโน๊ตเหมือนกันค่ะ ส่วนผู้ควบคุมวงโยธวาฑิตที่ทำหน้าที่คล้ายๆคอนดักเตอร์ก็คือตัวดรัมเมเยอร์ ที่คุณเห็นดรัมเมเยอร์เดินถือคฑา เค้าไม่ได้เอาคฑามาถือโก้ๆนะคะ แต่มันคือสัญญานการบรรเลงเพลง คล้ายๆกับที่วาทยากรของวงออเคสตร้าเค้าถือไม้บาตองให้จังหวะนั่นแหละค่ะ เพียงแต่ถ้าเป็นวงโยธวาฑิต กลองคือส่วนสำคัญ ดรัมเมเยอร์จึงให้สัญญานการบรรเลงไปที่กลอง เค้าถึงได้เรียกคนๆนี้ว่าดรัมเมเยอร์ ก็คือคนควบคุมกลองไงคะ มันไม่แปลกหรอกค่ะที่นักดนตรีต้องกางโน๊ตเล่น ถ้าคุณลองสังเกตุดูดีๆ แม้กระทั่งวงดนตรีลูกทุ่งก็ยังมีโน๊ตกางดูเลยค่ะ นักดนตรีคนไหนๆเค้าก็กางโน๊ตทั้งนั้นแหละค่ะ ก็เพลงในโลกนี้มีตั้งกี่เพลง นักดนตรีจะไปเล่นจากความจำได้ยังไงไหวคะ ต้องดูโน๊ตเล่นทั้งนั้นแหละค่ะ
+Maewdoi จ้า ขอบคุณนะคุณแมวดอย ที่ช่วยอธิบาย ซึ้งจนนำ้ตาไหลอีกแล้ว Love ๆ หลับฝันดีนะ
เพลงเพราะ..ภาพสวยครับ