ความอดทนในการภาวนา :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 20 เม.ย. 2567

ฝึกกันนานกว่าจิตจะมีกำลังตั้งมั่นเด่นดวงขึ้นมาจริงๆ
ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แต่ถ้าเราจะทำพอเป็นนิสัย
เรียกพอเป็นนิสัย ก็ทำบ้างหยุดบ้าง ก็ไม่เป็นไรหรอก
ทำไปเรื่อยๆ สะสมไปหลายๆ ชาติ
ต่อไปพระเมตไตรยมาตรัสรู้ เราก็ไปเรียนกับท่าน
แล้วนิสัยอ่อนแอโหลยโท่ยอย่างนี้
ไปเจอพระศรีอาริย์ มันก็นิสัยเหลวไหลเหมือนเดิม
อันนี้ไม่ใช่หลวงพ่อพูด ครูบาอาจารย์ท่านเคยเล่า
บอกบางคน บอก โอ๊ย ค่อยๆ ทำไปนิดๆ หน่อยๆ สะสมเอาไว้
เดี๋ยวไปเจอพระศรีอาริย์ค่อยเอาจริง
หลวงปู่ดูลย์บอก คนชนิดนี้มันไม่เอาจริงหรอก
มันเหลวไหลตั้งแต่ชาตินี้
เจอพระศรีอาริย์มันก็เหลวไหลอีก
เพราะมันเคยแต่เหลวไหล
เพราะฉะนั้นเราจะผ่านพระพุทธเจ้านับจำนวนไม่ถ้วน
ที่เราเวียนว่ายตายเกิดมายาวนานขนาดนี้
ผ่านพระพุทธเจ้ามานับจำนวนไม่ถ้วน
ก็เพราะนิสัยเหลวไหลนี่ล่ะ นิสัยไม่สู้
ยอมให้กิเลสมันลากมันจูงเราไป
มันต้องสู้ ต้องสู้ ยอมลำบากเสียก่อนแล้วสบายทีหลัง
บอกเลยว่าภาวนาแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้มันมหาศาล
มันมีความสุขที่ไม่มีอะไรเหมือน
ความสุข มันมีความสงัดอยู่ภายใน ไม่ใช่สงบนะ
มันสงัดอยู่ข้างใน จิตมันทรงสมาธิอัตโนมัติอยู่
มันสงัดอยู่ภายใน แล้วมันก็สงบ
สงบ ความสุขมันล้นเอ่อขึ้นมา โดยจิตไม่ติดมัน
ถ้าจิตยินดีพอใจเมื่อไร ก็แสดงว่ายังไม่ใช่
ยังบรรลุมรรคผลไม่พอ
ต้องทำอีก ก็ต้องฝึก ของฟรีไม่มี
ธรรมะก็อยู่ใต้กฎแห่งกรรม
ทำอย่างไรก็ได้ผลอย่างนั้น
ของฟรีไม่มี ของฟลุกไม่มี
หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
20 เมษายน 2567