Βάρυναν τα όνειρα ξανά απ'τόν καημό.
Μέρα που ξημέρωσε χωρίς να σε κρατώ.
Πάνω στα σεντόνια σου γυρίζω δεν μπορώ.
Τ' άρωμα που έχουνε ελπίδα για να ζω.
Έκλεισα τα μάτια μου σε βλέπω σε κρατώ.
Σε έχω μες στα χέρια μου στο στόμα σε φιλώ.
Έκλεψα το βλέμμα σου με πάθος να κοίτα.
Μέχρι που ξημέρωσε και σε έχασα ξανά.
Πάλι.
Σου μιλάω.
Σε ζητάω.
Σου φωνάζω δυνατά
Άκου.
Σ’ αγαπάω.
Σε ρωτάω.
Πως μπορείς να ζεις μακριά
Έλα.
Άγγιξε με.
Φίλησε με.
Έλα εδώ στα φανερά
Στάσου.
Μη μ’ αφήσεις.
Μη μου φύγεις.
Στο ξημέρωμα ξανά
Κρέμασα τις σκέψεις μου σε λόγια και σιωπές.
Διώχνω το ξημέρωμα να ζήσω μες στο χθες.
Πάνω στα σεντόνια σου γυρεύω το κορμί.
Ψάχνω για τον έρωτα που ζήσαμε μαζί.
Το δικό σου όνομα φωνάζω στο κενό.
Στο δικό μου όνειρο εγώ να σε κοιτώ.
Σκούπισα το δάκρυ μου σε πήρα αγκαλιά.
Μέχρι που ξημέρωσε και σε έχασα ξανά.
Πάλι.
Σου μιλάω.
Σε ζητάω.
Σου φωνάζω δυνατά
Άκου.
Σ’ αγαπάω.
Σε ρωτάω.
Πως μπορείς να ζεις μακριά
Έλα.
Άγγιξε με.
Φίλησε με.
Έλα εδώ στα φανερά
Στάσου.
Μη μ’ αφήσεις.
Μη μου φύγεις.
Στο ξημέρωμα ξανά
Πάλι.
Σου μιλάω.
Σε ζητάω.
Σου φωνάζω δυνατά
Άκου.
Σ’ αγαπάω.
Σε ρωτάω.
Πως μπορείς να ζεις μακριά
Έλα.
Άγγιξε με.
Φίλησε με.
Έλα εδώ στα φανερά
Στάσου.
Μη μ’ αφήσεις.
Μη μου φύγεις.
Στο ξημέρωμα ξανά
(Στο ξημέρωμα ξανά)