วีดีโอ

Na podstawie jakich badań opiera Pani swoją tezę?

Mój tata wyjeżdżał do stanów, zaczął gdy miałam 6 lat a siostra rok, jeździł tak na pół roku i potem wracał, aż do momentu gdy skończyłam 11 lat złamał wtedy rękę i żeby dostać odszkodowania został, został na 10 lat. Widywałyśmy go na wakacje jak przyjeżdżałyśmy na dwa miesiące. Mama wiecznie powtarzała że przecież tata jest, jakby to ze nie mają rozwodu cokolwiek znaczyło. Był na telefon, mam wrażenie ze zawsze pieniądze były ważniejsze od nas, zawsze powtarzał ze tęskni i w ogóle ale sam mówił ze przecież jak skończą się pieniądze to bez sensu. Ja jako starsza przejęłam wiele z jego obowiązków, w domu umiem zrobić absolutnie wszystko poczynając od drobiazgów a kończąc na stawaniu ścian. Jednocześnie moja mama była bardzo restrykcyjna, ja mój tzw bunt nastoletni przechodziłam mając 20 lat gdy wyjechałam na studia. Wtedy też tata wrócił wreszcie do polski i nagle wyszło ze jednak mu nie odpowiadam, bo jest zbyt niezależna i nieposłuszna. Momentami nadal czuje się jak zakładnik tej "rodziny", chociaż jestem już po trzydziestce i mam męża i dziecko, nadal nie umiem się obronić przed nimi, dlatego uciekam. Jednak córkę staram się wychowywać zupełnie inaczej, staram się dawać jej swój czas, to czego ja nigdy nie dostawałam, przytulam ją i mówie że ją kocham, bo pamiętam jak strasznie jest być samotnym dzieckiem

Czy parentyfikacja może stworzyć narcyza? Moja mama była narcyzem, sparentyfikowała moją starszą siostrę, ale mam wrażenie, że na niej to się inaczej odbiło. Robi z siebie męczennicę, ciągła krytyka w moją stronę, że co mój chłopak we mnie widzi, albo że jedzenie, które zrobiłam, wygląda jak z gardła, do tego zdarzyła się raz przemoc fizyczna i finansowa. Raz powiedziała, że swoimi narodzinami zmarnowałam jej dzieciństwo, bo musiała się mną zajmować. Jak chciałam się z nią bawić, zawsze mówiła, że ją gnebię, matka za to mówiła, że nikt ze mną nie wytrzyma. Siostra twierdzi, że nigdy mi nic złego nie zrobiła. Gdy mówię jej, że ktoś mnie lubi lub akceptuje to wyczuwam, że jest zazdrosna. Gdy powie jej się słowa prawdy zaraz jest karanie ciszą. I ona nie chce, by ktokolwiek prosił jej o pomoc, bo nie lubi nic dla kogoś robić bardziej wkurza ją, że nikt nic dla niej nie robi. Nie umie się cieszyć moim szczęściem i sabotuje realizację moich marzeń. Czy to narcyzm? Na pewno bardzo zatraciła siebie, bo jak mama była umierająca, a siostra miała iść w tym czasie na chemioterapię, była gotowa przerwać leczenie, aby być przy matce, która całe życie nią manipulowała i grała jej na emocjach. Mam wrażenie, że siostra zrobiła się taka sama jak matka.

Pomuz mi

Może to dlatego narcyzi czują niesprawiedliwość, że należy im się nagroda od świata za piekło dzieciństwa. Tyle że to wszystko jest bardzo nieuświadomione i nieprzepracowane. Jest w tym sens??

Jaki jest związek C - PTSD a narcyzmem ukrytym??

Wspaniałe nagrania 🌸dziękuję za ten kan i wszystkie treści.

Dziękuję Pani za ten filmik

Pani Kasiu czy stosuje Pani terapię EMDR ?

Bardzo dziękuje, słucham każdy Pani odcinek nt cPTDS. Mam mech.dysocjacji emocjonalnej, nie czuje prawie nic, żadnych emocji. To wegetacja+ problemy w pracy, objawy zab.osobowości, mam wrażenie że jednocześnie z blokadą trace zdol.mentalne i intelektualne. Wraz z odcięciem, natychmiast ppgarsza mi się pamięć, myślenie. Czy to normalne w tym stanie?

Czy odcięcie emocjonalne(brak odczuwania jakichkolwoek emocji) pod wplywem przeżycia silnego tresu to cPTSD?Mierze.się z tym, z determinacką , szukam pomocy. Bez emocji nie żyję, to wegeracja,mam trudności w ocenie sytuacji i z podejmowaniem decyzji. Emocje to kompas, a ja go straciłam😭😭

Dziękuję . Już jako dziecko miałam wrażenie że w naszym domu są odwrócone role . Ojciec alkoholik a matka narcyz . Obydwoje byli toksyczni wtedy jeszcze tego nie rozumiałam czemu to my dzieci musimy się o nich troszczyć

Pani filmy idealnie opisują mnie. Dawno nikt tak do mnie nie trafił. Perfekcjonizm niszczy mi życie.

Wyszło super 👍🙂

Wiem od babci której nie pozwolono reagować, że gdy byłam noworodkiem (matka znerwicowana z, podejrzewam, rysem narcystycznym) to gdy zaczynałam płakać to matka zamykała mnie samą w pokoju leżącą w kołysce. I to było powielane zachowanie do czasu gdy raz im się zapowietrzyłam i prawie udusiłam. Dopiero wtedy przestali mnie zamykać samą. Ciąża ze mną była trudna, ojciec nieobecny emocjonalnie dla matki mojej i dla swych dzieci od zawsze. W ciąży guz rósł na łożysku i lekarz zalecił aborcję (to było w Hiszpanii) bo gdyby rósł do środka łożyska (a tego nie mógł wtedy sprawdzić), to zabiłby mnie i pociągnął prawdopodobnie za sobą matkę. Matka wystraszyła się i nie chodziła już na badania całą ciążę aż do rozwiązania. Guz rósł na zewnątrz, ale poród i tak był ciężki. Moja matka przeżyła wtedy śmierć kliniczną. Ojciec nie raczył przyjechać z Hiszpanii do nas chociaż ona była w śpiączce, a ja pod kablami bo nie spadały mi jakieś białka (nie znam się) wskazując na jakiś stan zapalny. Nie mogli zrozumieć co mi jest. W końcu matka się obudziła i wyraziła zgodę na bardzo ryzykowną operację na mnie. 50/50 że przeżyję, ale zgodziła się bo wszystko wskazywało na to, że bez tej operacji umrę na 100% I gdy już lekarze byli gotowi aby zabrać mnie na blok, nakle te czynniki wskazujące na stan zapalny same zaczęły spadać, a mnie można było odpiąć od aparatury. Matka dała mi na imię Wiktoria jako symbol wygranej ze śmiercią. Doświadczyłam później w życiu dużo gorszych rzeczy. Z nerwów potrafię dostać gorączki 40 stopni... podskórny lęk nigdy w pełni mnie nie opuszcza. Czasami udaje mi się ulotnie uchwycić uczucie poczucia bezpieczeństwa i ulgi, ale to trwa dosłownie max 1 minutę, a później jest gorzej bo tęsknię za tym uczuciem ulgi. Jestem DDA, nieobecny ojciec, matka chyba rys narcystyczny. Ojciec narcyz całkowity, oczywiście bez diagnozy bo oni w życiu nie widzą w sobie win, no już matka prędzej bo przeszła terapię AA i chodzi na spotkania. Trochę się ogarnęła. Jestem najmłodszym dzieckiem, mój najstarszy brat urodził się z głębokim autyzmem (to znerwicowało mi matkę), drugi syn dostał cukrzycy w wieku 10 lat i też musiała go ogarniać. Sama bo ojciec zimny i za granicą, tyle, że nas utrzymywał. Pamiętam słowa matki do mnie gdy byłam dzieckiem o moim najstarszym bracie (przez co nigdy go nie pokochałam bo odebrał mi matkę, uwagę i szansę na doświadczenie bezinteresownej miłości matczynej, to mnie głęboko boli), cytuję: "On jest chory i potrzebuje więcej miłości od Ciebie." Byłam bita (nie katowana), za to psychicznie matka upokarzała mnie i zastraszała prawie codziennie. Nawet groziła, że jak wróci z miasta, a ja wciąż nie nauczę się tabliczki mnożenia to mnie zabije. Dostałam wtedy pierwszego ataku paniki który był tak silny, że wywołał wysoką gorączkę. Do dziś nie potrafię mnożyć w pamięci i doskonale pamiętam kartkę zalaną moimi łzami z której uczyłam się tabliczki mnożenia. Byłam też molestowana przez sąsiada jako dziewczynka. Chyba nikt nie zauważył. Próbował mnie zgwałcić, ale byłam za ciasna. Po latach wyznałam to matce to mnie wyśmiała w twarz (wtedy jeszcze piła). Znów dostałam ataku i gorączki. Jako dziecko wyparłam to molestowanie, ale później pamięć mi wróciła z najdrobniejszymi szczegółami. Później w dorosłym życiu związki z zaburzonymi mężczyznami bo problem stawiać ostre granice. Czy mogę się do Pani z tym wszystkim zgłosić? Lub do kogo?

Potrzebowałam to usłyszeć. Dziękuje.

Dziękuję Pani bardzo ❤❤❤❤

Pani od polskiego stwierdzila na pierwszej lecji ze sprawiedliwosci nie ma na świecie i u mnie tez jej nie będzie. Prawda o sprawiedliwosci jest taka jak ktos ja nam namaluję. Zyjemy w społeczeństwie i wpływ maja na to różne czynniki. Jezeli nie zaczniemy od podstaw od wychowania w domu to będzie jak jest. Bedziemy odtwarzać nasze traumy i bledy naszych rodziców i rodów.

❤

Bardzo mądry przekaz i wiedza ❤

Trauma zmienia pamięć . A czy może też zmienić osobowość?

Cała prawda, boli, ale taka prawda.

dziekuje <3

Dziękuję za bardzo cenne wskazówki ❤

Świéta prawda.Pozdrawiam Panią serdecznie..

Prawda.

Cenne... Bardzo dziękuję !❤

lepiej aby nie poszukiwał za bardzo XD

Wykorzystam te sposoby, dziękuję

Czytała Pani książki Gabora Mate? Co Pani o nich myśli?

Dziękuję za mądre słowa ❤️

Dziękuję za film. Za mną traumatyczne relacje z rodzicami. Ale jak się wyrwać z traumatycznego związku, który trwa obecnie?

Dziękuję za mądre rozważania ❤️

❤

Czy natrętne wspomnienia którym nie towarzysza emocje (nic nie czuję) mogą świadczyć o dysocjacji ? Np jedno takie wspomnienie dot mojego ojca jak dusi łańcuchem moja mają matkę siedząca w wannie. Miałam 8 lat..

❤

Dziękuję za Pani ciężką pracę ❤

Jak sobie z tym poradzić?

To czy nie jest się do tego zmuszanym to akurat jest dyskusyjnego.

Mam 50 lat i jestem szczęśliwą matka babcia i zona ..W swoim życiu opiekowalam sie chora tesciowa , tatą ,mamą i tesciem. Niestety wszyscy juz nie żyją...Ciesze sie ze moglam im pomóc w chorobie i być z nimi az do konca .Zeby czuli sie kochani wartosciowi i potrzebni . Dajmy innym to czego sami oczekujemy . Tak zastalam wychowana i tak wychowane są moje dzieci. Jestem zawsze dla nich i jak potrzeba oni dla mnie . I różne nowo nazwy sklaniajace do oddawania rodzicow np do domów opieki są poprostu dla mnie nie do przyjecia .Rodzic to dla mnie tak jak dziecko i mąż osoba najbliższa i żadne poświęcenie nie jest za duże

Czy cPTSD jest uleczalne...?

Dziękuję ❤

A ja chętnie oglądam. Ja jestem w tym schemacie zdecydowanie. Bardzo mi sie podobają te materiały.

Jako matka bardzo starałam się nie pójść w stronę nadopiekuńczości i patrząc na dorosłego już syna wydaje mi się, że dałam radę. Niestety znam co najmniej kilka osób będących ofiarami nadopiekuńczości swojej matki bądź obojga rodziców. To jest wręcz niewiarygodne, jak wielką krzywdę można komuś zrobić w ten sposób.

❤❤❤

Bardzo ciekawie i mądrze Pani mówi. Mam poczucie, że w moim życiu było dużo traumy emocjonalnej, która ma duży wpływ na moje życie, decyzje etc. Staram się jednak dostrzegać jasne, dobre strony w kazdym dniu. Dziękuję za bardzo ciekawe rozważania ❤

Tak nie i dlatego niema się przejmować i niech zapierdalają !!!!! i wszystko naprawią!!!! I dla moich dzieci!.🎉

Ten wykład powinien być pokazywany już w pierwszych klasach szkół podstawowych i to nie tylko dla uczniów , mam tylko pewne podejrzenia że bardzo często kolidował by z światopoglądem rodziców , zwłaszcza tych którzy biorą udział w " wyścigu szczurów/" Pozdrawiam serdecznie

I mądra ;)

ŚWIAT JEST PIĘKNY. Jestem empatyczna. Skrzywdzili mnie Bliscy.