„O tempora! O mores!” („O czasy! O obyczaje!”) wykrzyknąłby zapewne rzymski mówca i polityk Cyceron na wieść o aktualnym stanie znajomości ŁACINY wśród Polaków. Bo coraz więcej osób zna łacinę... ale podwórkową czy kuchenną, a o tej klasycznej ktoś kiedyś jedynie im przebąknął. Tymczasem łacina to „rzymski język, który narodził się około 700 r. p.n.e. Gdy upadło Cesarstwo Rzymskie, różne dialekty łaciny ewoluowały we współczesne “języki romańskie”, takie jak hiszpański, francuski, włoski, portugalski i rumuński”. Łacina miała także ogromny wpływ na rozwój języka polskiego, jak mówi Profesor Kazimierz - „była starszą siostrą polszczyzny”. I choć już od stuleci nie jest językiem powszechnie używanym (łacina była kiedyś uniwersalnym językiem nauki, sztuki, prawa i filozofii), jest nadal obecna w wielu aspektach naszego codziennego życia.
W tym odcinku jesteśmy w Krakowie. Odwiedzamy Alma Mater Profesora Kazimierza, czyli Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego. Profesor opowiada o roli łaciny w historii języka polskiego, tłumaczy też sentencje łacińskie, które można odnaleźć na murach krakowskich budowli. Pani Profesor opowiada łacińsko-polskie anegdoty. A Ewa Kolasińska przypomina piękne wiersze i teksty Juliana Tuwima, Michała Rusinka, Wisławy Szymborskiej i Jacka Kaczmarskiego. Dotrwajcie do końca, bo finałowa LEKCJA HISTORII KLASYCZNEJ w interpretacji Maestry Kolasińskiej sprawi, że polubicie łacinę. Nie tylko tą podwórkową…
Disce, sed a doctis disce! Ucz się, ale ucz się od mądrych!