ΟΡΙΑΚΟΤΗΤΑ χαρακτήρα: Οι "ΔΥΣΚΟΛΟΙ" άνθρωποι που την έχουν κι εξαιτίας της τυραννούν και δυσκολεύουν
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 27 ก.ย. 2024
- Οι "Δύσκολοι" άνθρωποι, όσοι υποφέρουν από ΟΡΙΑΚΗ διαταραχή και συνηθίζουν σε ΘΥΕΛΛΩΔΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ με τους άλλους ανθρώπους (Γονείς, συζύγους, συντρόφους, τέκνα, συνεργάτες) γύρω τους.
Εδώ, λέμε κάποιες εξηγήσεις για αυτούς. Η ΣΩΣΤΗ διάγνωσή τους είναι δύσκολη, αφού συχνά τους παρεξηγούν.
Θεραπεύονται ΜΟΝΟΝ όταν το πάρουν πραγματικά απόφαση οι ίδιοι. Τότε όμως ΣΥΧΝΑ μετατρέπουν την διαταραχή τους σε πλεονέκτημα, διότι επίσης συχνά είναι ΠΟΛΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ:
ΜΕΓΑΛΟΣΤΕΛΕΧΗ σε επιχειρήσεις, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ έχουν μεγάλη αναλογία σε αυτήν τη "διαφορετικότητα" προσωπικότητας.
Εξαιρετικά στιγματιστικός τίτλος και το περιεχόμενο του βίντεο επίσης ! Θα ήταν βοηθητικό να ανατρέξετε στον κώδικα δεοντολογίας των ψυχολόγων ή ακόμα καλύτερα των ψυχιάτρων , να διαπιστώσετε μόνοι σας την ακαταλληλότητα του περιεχομένου/τίτλου και να το διαγράψετε .
Γίνεται κάποιος νά έχει στοιχεία οριακού, Νάρκισσου και διπολική?
Ο τίτλος λέει πολλά για την αντίληψη του παραγωγού του. Ή για την αντίληψη του κοινού στο οποίο θέλει να απευθυνθεί.
Αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για νόσο και πως το άτομο δεν την επιλέγει, δεν φταίει για αυτήν, παρά μόνο φέρει την ευθύνη του να ιαθεί απο αυτην, τότε δεν βλέπω τον λόγο να γίνεται αναφορά σε τυραννία των γύρω. Θα λέγαμε το ίδιο για έναν καρκινοπαθή; Ή θα δείχναμε απεριοριστη κατανόηση;
Θα γράφατε ποτέ τίτλο:
Μεταστατικός καρκίνος. Οι "καχεκτικοί" ανθρωποι που τυραννούν τους γύρω τους" (επειδή χρειάζονται συνεχή φροντίδα)
;;;;;;;;;???
Ούτε ο οριακός ούτε ο καρκινοπαθής επέλεξαν να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε θέλουν να ταλαιπωρούν κόσμο. Φυσικα αυτές οι ασθένειες όντως ταλαιπωρούν τους γύρω. Μαντεψτε ομως: πρωτίστως ταλαιπωρούνται ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι άτυχοι άνθρωποι.
Γιατί προφανως πρόκειται για ατυχία (πολλές μορφές καρκίνου ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίες, αφού μπορούν να προληφθούν σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ για πρόληψη οριακής διαταραχής προσωπικότητας)!!!
Σου συμβαίνει χωρίς να το επιλεξεις. Δεν κατεστρωσες σχέδιο ζωής να αποκτήσεις καρκίνο η "μεταιχμιακότητα".
Άρα μου φαίνεται δεν υπάρχει καθόλου ενσυναίσθηση στον τίτλο. Περισσότερο υπάρχει δαιμονοποίηση. Δεισιδαιμονια. Σαν να μην υπάρχει άνθρωπος απέναντι μας. Υπάρχει οριακός. Άλλο πράγμα. Δεν είναι σαν εμάς αυτός.
Εμείς παίρνουμε το μέρος του ταλαίπωρου του συγγενούς του οριακού. Αυτός δεν φταίει σε τίποτα που ο συγγενής του είναι οριακός. Λες και φταίει ο οριακός δηλαδή.
Αν συμπάσχατε πραγματικά με τον οριακό άνθρωπο θα υπήρχε αναφορά στην ταλαιπωρία που πρωτίστως ο ίδιος ζει και δευτερευόντως στην ταλαιπωρία των γύρω του. Οι γύρω του τουλάχιστον θα έχουν άλλες υγιείς σχεσεις. Ο έρμος ο οριακός σχεδόν καμία. Άρα ποιος τραβάει μεγαλύτερο ζόρι; Ποιος τυραννιέται πρωτίστως κάθε μέρα όλη μέρα και πιο βασανιστικά; Γιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στον τίτλο του βίντεο για αυτό;
Γιατί αυτές είναι οι αντιλήψεις σας! Κεκαλυμμένες, υπόρρητες, επενδύονται με ωραία λόγια, αλλά στο τέλος κάνουν μπαμ. Φαινεται το πραγμα. Όλοι ξερουμε πως ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος διαχωρίζει τη θέση του από τον ασθενή. Ξέρει πάντα πως ο ίδιος είναι κάτι άλλο. Παραπάνω. Υγιες. Άλλη κατηγορία. Δεν είναι σαν αυτόν τον... ψυχικά ασθενή. Τον διαταραγμένο. Οχι φυσικα. Ποτέ.
Στην ουσία ο διαταραγμένος δεν είναι και τόσο ανθρωπος. Είναι απλά κάτι που πρέπει να το χειριστούμε ως κοινωνία κάπως. Γιατί εμείς είμαστε οι υγιείς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Σωστά;
@@dimkk605 ευχαριστώ πολύ πονάει πολύ όταν αγάπησες ένα τέτοιο άτομο
Οι διαφορές ανάμεσα σε οριακους και Νάρκισσους είναι ότι ο οριακος φοβάμαι την εγκατάλειψη και επίσης θεωρεί οτι κάνεις δεν μπορεί να τον αντέξει οπότε την εγκατάλειψη την έχει δεδομένη ότι θα έρθει. Ο Νάρκισσος έχει άλλες ανησυχίες,η εγκατάλειψη για τον Νάρκισσο είναι πλήγμα για το self esteem του,και όλες οι ανησυχίες του σχετίζονται με αυτό, αν αφαιρέσεις τον ναρκισσισμο από κάποιον γίνεται οριακος και γενικά.οι συμπεριφορές τους είναι πολύ όμοιες απλά ο οριακος είναι ευάλωτος και ποιο ανθρώπινος, και ο Νάρκισσος είναι ευάλωτος απλά αν το αποδεχτεί ότι είναι τότε θα καταρρεύσει το ψεύτικο self esteem που έχει δημιουργήσει μέσα του οπότε προτιμάει να βρει τοξικους τρόπους Άμυνας οστε να φανείς εσύ ότι έχεις πρόβλημα
Ακριβώς!!
Ο τίτλος λέει πολλά για την αντίληψη του παραγωγού του. Ή για την αντίληψη του κοινού στο οποίο θέλει να απευθυνθεί.
Αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για νόσο και πως το άτομο δεν την επιλέγει, δεν φταίει για αυτήν, παρά μόνο φέρει την ευθύνη του να ιαθεί απο αυτην, τότε δεν βλέπω τον λόγο να γίνεται αναφορά σε τυραννία των γύρω. Θα λέγαμε το ίδιο για έναν καρκινοπαθή; Ή θα δείχναμε απεριοριστη κατανόηση;
Θα γράφατε ποτέ τίτλο:
Μεταστατικός καρκίνος. Οι "καχεκτικοί" ανθρωποι που τυραννούν τους γύρω τους" (επειδή χρειάζονται συνεχή φροντίδα)
;;;;;;;;;???
Ούτε ο οριακός ούτε ο καρκινοπαθής επέλεξαν να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε θέλουν να ταλαιπωρούν κόσμο. Φυσικα αυτές οι ασθένειες όντως ταλαιπωρούν τους γύρω. Μαντεψτε ομως: πρωτίστως ταλαιπωρούνται ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι άτυχοι άνθρωποι.
Γιατί προφανως πρόκειται για ατυχία (πολλές μορφές καρκίνου ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίες, αφού μπορούν να προληφθούν σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ για πρόληψη οριακής διαταραχής προσωπικότητας)!!!
Σου συμβαίνει χωρίς να το επιλεξεις. Δεν κατεστρωσες σχέδιο ζωής να αποκτήσεις καρκίνο η "μεταιχμιακότητα".
Άρα μου φαίνεται δεν υπάρχει καθόλου ενσυναίσθηση στον τίτλο. Περισσότερο υπάρχει δαιμονοποίηση. Δεισιδαιμονια. Σαν να μην υπάρχει άνθρωπος απέναντι μας. Υπάρχει οριακός. Άλλο πράγμα. Δεν είναι σαν εμάς αυτός.
Εμείς παίρνουμε το μέρος του ταλαίπωρου του συγγενούς του οριακού. Αυτός δεν φταίει σε τίποτα που ο συγγενής του είναι οριακός. Λες και φταίει ο οριακός δηλαδή.
Αν συμπάσχατε πραγματικά με τον οριακό άνθρωπο θα υπήρχε αναφορά στην ταλαιπωρία που πρωτίστως ο ίδιος ζει και δευτερευόντως στην ταλαιπωρία των γύρω του. Οι γύρω του τουλάχιστον θα έχουν άλλες υγιείς σχεσεις. Ο έρμος ο οριακός σχεδόν καμία. Άρα ποιος τραβάει μεγαλύτερο ζόρι; Ποιος τυραννιέται πρωτίστως κάθε μέρα όλη μέρα και πιο βασανιστικά; Γιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στον τίτλο του βίντεο για αυτό;
Γιατί αυτές είναι οι αντιλήψεις σας! Κεκαλυμμένες, υπόρρητες, επενδύονται με ωραία λόγια, αλλά στο τέλος κάνουν μπαμ. Φαινεται το πραγμα. Όλοι ξερουμε πως ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος διαχωρίζει τη θέση του από τον ασθενή. Ξέρει πάντα πως ο ίδιος είναι κάτι άλλο. Παραπάνω. Υγιες. Άλλη κατηγορία. Δεν είναι σαν αυτόν τον... ψυχικά ασθενή. Τον διαταραγμένο. Οχι φυσικα. Ποτέ.
Στην ουσία ο διαταραγμένος δεν είναι και τόσο ανθρωπος. Είναι απλά κάτι που πρέπει να το χειριστούμε ως κοινωνία κάπως. Γιατί εμείς είμαστε οι υγιείς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Σωστά;
Ο τίτλος λέει πολλά για την αντίληψη του παραγωγού του. Ή για την αντίληψη του κοινού στο οποίο θέλει να απευθυνθεί.
Αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για νόσο και πως το άτομο δεν την επιλέγει, δεν φταίει για αυτήν, παρά μόνο φέρει την ευθύνη του να ιαθεί απο αυτην, τότε δεν βλέπω τον λόγο να γίνεται αναφορά σε τυραννία των γύρω. Θα λέγαμε το ίδιο για έναν καρκινοπαθή; Ή θα δείχναμε απεριοριστη κατανόηση;
Θα γράφατε ποτέ τίτλο:
Μεταστατικός καρκίνος. Οι "καχεκτικοί" ανθρωποι που τυραννούν τους γύρω τους" (επειδή χρειάζονται συνεχή φροντίδα)
;;;;;;;;;???
Ούτε ο οριακός ούτε ο καρκινοπαθής επέλεξαν να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε θέλουν να ταλαιπωρούν κόσμο. Φυσικα αυτές οι ασθένειες όντως ταλαιπωρούν τους γύρω. Μαντεψτε ομως: πρωτίστως ταλαιπωρούνται ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι άτυχοι άνθρωποι.
Γιατί προφανως πρόκειται για ατυχία (πολλές μορφές καρκίνου ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίες, αφού μπορούν να προληφθούν σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ για πρόληψη οριακής διαταραχής προσωπικότητας)!!!
Σου συμβαίνει χωρίς να το επιλεξεις. Δεν κατεστρωσες σχέδιο ζωής να αποκτήσεις καρκίνο η "μεταιχμιακότητα".
Άρα μου φαίνεται δεν υπάρχει καθόλου ενσυναίσθηση στον τίτλο. Περισσότερο υπάρχει δαιμονοποίηση. Δεισιδαιμονια. Σαν να μην υπάρχει άνθρωπος απέναντι μας. Υπάρχει οριακός. Άλλο πράγμα. Δεν είναι σαν εμάς αυτός.
Εμείς παίρνουμε το μέρος του ταλαίπωρου του συγγενούς του οριακού. Αυτός δεν φταίει σε τίποτα που ο συγγενής του είναι οριακός. Λες και φταίει ο οριακός δηλαδή.
Αν συμπάσχατε πραγματικά με τον οριακό άνθρωπο θα υπήρχε αναφορά στην ταλαιπωρία που πρωτίστως ο ίδιος ζει και δευτερευόντως στην ταλαιπωρία των γύρω του. Οι γύρω του τουλάχιστον θα έχουν άλλες υγιείς σχεσεις. Ο έρμος ο οριακός σχεδόν καμία. Άρα ποιος τραβάει μεγαλύτερο ζόρι; Ποιος τυραννιέται πρωτίστως κάθε μέρα όλη μέρα και πιο βασανιστικά; Γιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στον τίτλο του βίντεο για αυτό;
Γιατί αυτές είναι οι αντιλήψεις σας! Κεκαλυμμένες, υπόρρητες, επενδύονται με ωραία λόγια, αλλά στο τέλος κάνουν μπαμ. Φαινεται το πραγμα. Όλοι ξερουμε πως ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος διαχωρίζει τη θέση του από τον ασθενή. Ξέρει πάντα πως ο ίδιος είναι κάτι άλλο. Παραπάνω. Υγιες. Άλλη κατηγορία. Δεν είναι σαν αυτόν τον... ψυχικά ασθενή. Τον διαταραγμένο. Οχι φυσικα. Ποτέ.
Στην ουσία ο διαταραγμένος δεν είναι και τόσο ανθρωπος. Είναι απλά κάτι που πρέπει να το χειριστούμε ως κοινωνία κάπως. Γιατί εμείς είμαστε οι υγιείς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Σωστά;
Είναι δυνατόν να γράφετε κάτι τετοιο σε τίτλο. Πόσο λάθος..
Ο μεταιχμιακός είναι κάτι άλλο ή ονομάζεται οριακός -μεταιχμιακός;
Το ίδιο είναι
Ο τίτλος λέει πολλά για την αντίληψη του παραγωγού του. Ή για την αντίληψη του κοινού στο οποίο θέλει να απευθυνθεί.
Αν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για νόσο και πως το άτομο δεν την επιλέγει, δεν φταίει για αυτήν, παρά μόνο φέρει την ευθύνη του να ιαθεί απο αυτην, τότε δεν βλέπω τον λόγο να γίνεται αναφορά σε τυραννία των γύρω. Θα λέγαμε το ίδιο για έναν καρκινοπαθή; Ή θα δείχναμε απεριοριστη κατανόηση;
Θα γράφατε ποτέ τίτλο:
Μεταστατικός καρκίνος. Οι "καχεκτικοί" ανθρωποι που τυραννούν τους γύρω τους" (επειδή χρειάζονται συνεχή φροντίδα)
;;;;;;;;;???
Ούτε ο οριακός ούτε ο καρκινοπαθής επέλεξαν να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση, ούτε θέλουν να ταλαιπωρούν κόσμο. Φυσικα αυτές οι ασθένειες όντως ταλαιπωρούν τους γύρω. Μαντεψτε ομως: πρωτίστως ταλαιπωρούνται ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι άτυχοι άνθρωποι.
Γιατί προφανως πρόκειται για ατυχία (πολλές μορφές καρκίνου ίσως δεν είναι και τόσο τυχαίες, αφού μπορούν να προληφθούν σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ για πρόληψη οριακής διαταραχής προσωπικότητας)!!!
Σου συμβαίνει χωρίς να το επιλεξεις. Δεν κατεστρωσες σχέδιο ζωής να αποκτήσεις καρκίνο η "μεταιχμιακότητα".
Άρα μου φαίνεται δεν υπάρχει καθόλου ενσυναίσθηση στον τίτλο. Περισσότερο υπάρχει δαιμονοποίηση. Δεισιδαιμονια. Σαν να μην υπάρχει άνθρωπος απέναντι μας. Υπάρχει οριακός. Άλλο πράγμα. Δεν είναι σαν εμάς αυτός.
Εμείς παίρνουμε το μέρος του ταλαίπωρου του συγγενούς του οριακού. Αυτός δεν φταίει σε τίποτα που ο συγγενής του είναι οριακός. Λες και φταίει ο οριακός δηλαδή.
Αν συμπάσχατε πραγματικά με τον οριακό άνθρωπο θα υπήρχε αναφορά στην ταλαιπωρία που πρωτίστως ο ίδιος ζει και δευτερευόντως στην ταλαιπωρία των γύρω του. Οι γύρω του τουλάχιστον θα έχουν άλλες υγιείς σχεσεις. Ο έρμος ο οριακός σχεδόν καμία. Άρα ποιος τραβάει μεγαλύτερο ζόρι; Ποιος τυραννιέται πρωτίστως κάθε μέρα όλη μέρα και πιο βασανιστικά; Γιατί δεν γίνεται καμία αναφορά στον τίτλο του βίντεο για αυτό;
Γιατί αυτές είναι οι αντιλήψεις σας! Κεκαλυμμένες, υπόρρητες, επενδύονται με ωραία λόγια, αλλά στο τέλος κάνουν μπαμ. Φαινεται το πραγμα. Όλοι ξερουμε πως ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος διαχωρίζει τη θέση του από τον ασθενή. Ξέρει πάντα πως ο ίδιος είναι κάτι άλλο. Παραπάνω. Υγιες. Άλλη κατηγορία. Δεν είναι σαν αυτόν τον... ψυχικά ασθενή. Τον διαταραγμένο. Οχι φυσικα. Ποτέ.
Στην ουσία ο διαταραγμένος δεν είναι και τόσο ανθρωπος. Είναι απλά κάτι που πρέπει να το χειριστούμε ως κοινωνία κάπως. Γιατί εμείς είμαστε οι υγιείς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Σωστά;
Το ίδιο ειναι. Ακριβώς. Μεταίχμιο σημαίνει όριο. Όποιος είναι στο μεταίχμιο είναι στο όριο. Αν και νομίζω ονομάστηκε έτσι λόγω του λεγόμενου "μεταιχμιακου συστήματος" του εγκεφάλου, το οποίο είναι ένα σύστημα τέλος πάντων πού ρυθμίζει το συναίσθημα. Όταν δεν λειτουργεί καλά, τότε δεν υπάρχει καλός έλεγχος του συναισθήματος. Άρα μεταιχμιακό διαταραχή προσωπικότητας.
Αν και πάλι νομίζω πως ίσως είναι πολύ παλιός όρος. Ίσως μεταιχμιακος ονομαζόταν όποιος βρισκόταν - όπως πιστευόταν παλιά - στο όριο μεταξύ ψύχωσης και νευρωσης (οι όροι νεύρωση και ψύχωση είναι παρωχημένοι σήμερα, ωστόσο χρησιμοποιούνται ακόμα γενικά μιλώντας. Δεν πρόκειται για συγκεκριμένους, ειδικούς όρους).
Πολύ σωστά!!!!