Ήτανε όμορφο θαρρώ εκείνο τον παλιό καιρό το καπηλειό μου γιαλός, καημός και τσικουδιά βαρμένα μέσα στην καρδιά με τ’ όνειρό μου. Και κάθε μέρα αποβραδίς ντουχιουντισμένος ο Βαρδής με το λαούτο με το κρασί του στον οντά στον αμανέ του να κεντά τον κόσμο τούτο. Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά που για δυο χείλια βυσσινιά τα σιγοπίνει παίρνει νερό σαν τραγουδεί ‘που το λαούτο του Βαρδή τον πόνο σβήνει. Κι ο Μύρος πιάνει το χορό το χώμα μόνο έχει οχτρό χρυσά παλάτια σε κάποια θάλασσα πλατιά θυμάται, κόκκινα φωτιά τα δυό του μάτια. Θυμούμαι κάθε χαραυγή που ‘λεγα ο ήλιος να μη βγει στην αγκαλιά σου όνειρο βάρκα με πανιά να σεργιανίζω τον ντουνιά με τα φιλιά σου. Αργό το ζάλο μου, βαρύ ήτανε ψεύτικος μπορεί ο έρωτάς σου ρωτώ διαβάτες στα στενά αν είδαν μάτια καστανά σαν τα δικά σου. Πώς να δικάσω μια ζωή κι ένα αστέρι το πρωί που τρεμοσβήνει στο ερειπωμένο καπηλειό ένα μου όνειρο παλιό έχει ‘πομείνει.
Γράφεις ιστορία με το τραγούδι αυτό και τη σπουδαία σου ερμηνεία ...Μοιάζεις σαν να μας αφηγείσαι παραμύθια και εμείς να τα ακούμε πολύ προσεκτικά και να περιμένουμε πάντα με σιγουριά την έκπληξη που μας ετοιμάζεις !!! και ξέρεις πόσο ανάγκη έχουμε τα όμορφα παραμύθια !!!
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού από τους χαινιδες ήταν ορόσημο.. Αυτή όμως η εκτέλεση μετά την δισκογραφική είναι μακράν η πιο ζωντανή, αισθηματική ειναι η καλύτερη......!!!!!
Ήτανε όμορφο θαρρώ εκείνο τον παλιό καιρό το καπηλειό μου γιαλός, καημός και τσικουδιά βαρμένα μέσα στην καρδιά με τ' όνειρό μου. Και κάθε μέρα από βραδίς ντουχιουντισμένος ο Βαρδής με το λαούτο με το κρασί του στον οντά στον αμανέ του να κεντά τον κόσμο τούτο. Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά που γιά δυό χείλια βυσσινιά τα σιγοπίνει παίρνει νερό σαν τραγουδεί 'που το λαούτο του Βαρδή τον πόνο σβήνει. Κι ο Μύρος πιάνει το χορό το χώμα μόνο έχει οχτρό χρυσά παλάτια σε κάποια θάλασσα πλατιά θυμάται, κόκκινα φωτιά τα δυό του μάτια. Θυμούμαι κάθε χαραυγή πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει στην αγκαλιά σου όνειρο βάρκα με πανιά να σεριανίζω το ντουνιά με τα φιλιά σου. Αργό το ζάλο μου, βαρύ ήτανε ψεύτικος μπορεί ο έρωτάς σου ρωτώ διαβάτες στα στενά αν είδαν μάτια καστανά σαν τα δικά σου. Πως να δικάσω μιά ζωή κι ένα αστέρι το πρωί που τρεμοσβύνει στο ερηπωμένο καπηλειό ένα μου όνειρο παλιό έχει 'πομείνει. Submitted by semdmr34semdmr34 on 2014-12-29 Last edited by Miley_LovatoMiley_Lovato on 2022-03-12 Translation English #2 To Kapilio It used to be beautiful, I recall in those old times, my tavern beach, passion and tsikoudia, in my heart along with my dream. And every evening Vardis is pondering with his lute, and with his wine upstairs in his sad contemplation, he is embroidering this world. And Stavros in the far corner with his pair of cherry lips sipping away slowly reaching for the water while he sings as Vardi's lute erases the pain. And Myros starts dancing, the ground his only enemy golden palaces in some wide sea he remembers, red as fire his two eyes. I remember every daybreak, wishing the sun not to come out in your arms dreaming of a boat with sails wandering the world with your kisses. My step slow and heavy it could have been fake, your love I'm asking passer-by's in the alleys if they might have seen brown eyes like yours. How to judge a lifetime and a morning star, flickering in the ruined tavern an old dream of mine has remained. 4:40
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ’ όνειρό μου.
Και κάθε μέρα αποβραδίς
ντουχιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
‘που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
που ‘λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω τον ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πώς να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει ‘πομείνει.
Μπράβο για τον κόπο σου να το γραψεις
Μπράβο μπράβο μπράβο!!!!!!
🥹😀
Συγχαρητήρια κ πολλά μπράβο!
τι να λεμε ρε μιλταρε εισαι μοναδικος απλα τα σεβη μας ρε αρχηγε μου αυτο....εξαιρετικη εκτελεση....
Τραγουδαραααα! Αγαπημενο μου τραγουδι.... Η φωνη του Μιλτου Πασχαλιδη το απογειωνει.......
Γράφεις ιστορία με το τραγούδι αυτό και τη σπουδαία σου ερμηνεία ...Μοιάζεις σαν να μας αφηγείσαι παραμύθια και εμείς να τα ακούμε πολύ προσεκτικά και να περιμένουμε πάντα με σιγουριά την έκπληξη που μας ετοιμάζεις !!! και ξέρεις πόσο ανάγκη έχουμε τα όμορφα παραμύθια !!!
Έρωτας το κομμάτι αυτό! Γειά σου ρε Μίλτο!
Have no idea what this song is about, but its a bloody ripper
Η πιο όμορφη, για εμένα, εκτέλεση... Η φωνή του Μίλτου όνειρο....
Meraviglioso
Για σου ρε Πασχαλίδη
Kathigites mathimatikon iparxoun polloi … ekanes tin kaliteri epilogi gia emas
Μπραβω ρε
Μίλτο να είσαι καλά να μας χαρίζεις επιτυχίες
Υπέροχος και Αγαπημένος ❤❤❤
🎉Predivno😊❤
Yperoxo tragoudi kai ermineia!
Just brilliant 🌿❤️🌿
Υπεροχος!!!!
Συγκλονιστικος!!!!
Yasssoooo
Υπέροχο 🌹
Εύγε!
ζηλευω......❤❤❤❤
What a wonderful videos!!!!!
Φωναρα
My favorite song!
ΜΑΣ ζήλευαν ,όταν ερχόταν ο άντρας μου Κ τρωγομαι σταυλη
ΗΤΑΝΕ ΟΜΟΡΦΟ ΘΑΡΩ Τ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ
❤👏🎉 perfect!
I love this song🤩
Frumos!
Για τη δική σου φωνή γραμμένο
ΗΤΑΝΕ ΟΜΟΡΦΟ Τ ΦΤΩΧΙΚΟ ΜΟΥ
🙏
Τι φωνή τι τραγούδι είσαι άφθαστος δεν χορταίνω να το ακούω
Ψυχή!!!!
Απλα τελειος
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ 1995 ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΧΑΙΝΗΔΕΣ ΟΡΓΟΝΑΝΕ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΑΞΕΧΑΣΤΩ ΚΟΜΜΑΤΙΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ EVER
❤️❤️❤️❤️❤️❤️
💜💜
Oti Kai na pei kaneis gia ena tetoio komati einai ligo!!! Apla komatara
Μοναδική εκτέλεση...
Φωναρα μου.
4:22
Και ξαφνικά μπαίνει η λύρα.... Κι όλα αλλάζουν...
😢
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού από τους χαινιδες ήταν ορόσημο.. Αυτή όμως η εκτέλεση μετά την δισκογραφική είναι μακράν η πιο ζωντανή, αισθηματική ειναι η καλύτερη......!!!!!
Σοστος
V
Mb
ο ΘΕΟΣ Ν συγχωρέσει Κ ΑΥΤΟΥΣ Κ ΣΕΝΑ που δώσε Σ δικαιωματα
Τραγουρα
στ μνήμη σου Φώτη
Γράφεις ιστορία συντροφε
Übersetzung bitte!
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ' όνειρό μου.
Και κάθε μέρα από βραδίς
ντουχιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που γιά δυό χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
'που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυό του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεριανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πως να δικάσω μιά ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβύνει
στο ερηπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει 'πομείνει.
Submitted by semdmr34semdmr34 on 2014-12-29
Last edited by Miley_LovatoMiley_Lovato on 2022-03-12
Translation
English #2
To Kapilio
It used to be beautiful, I recall
in those old times,
my tavern
beach, passion and tsikoudia,
in my heart
along with my dream.
And every evening
Vardis is pondering
with his lute,
and with his wine upstairs
in his sad contemplation, he is embroidering
this world.
And Stavros in the far corner
with his pair of cherry lips
sipping away slowly
reaching for the water while he sings
as Vardi's lute
erases the pain.
And Myros starts dancing,
the ground his only enemy
golden palaces
in some wide sea
he remembers, red as fire
his two eyes.
I remember every daybreak,
wishing the sun not to come out
in your arms
dreaming of a boat with sails
wandering the world
with your kisses.
My step slow and heavy
it could have been fake,
your love
I'm asking passer-by's in the alleys
if they might have seen brown eyes
like yours.
How to judge a lifetime
and a morning star,
flickering
in the ruined tavern
an old dream of mine
has remained. 4:40
Αυτό το ροκ με το λαϊκό δεν το συμπάθησα ποτέ
Μεγαλις ανεπαληπτος
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΦΕΣΤΒΑΛ ΚΝΕ
το χει ρε ο ψυχάκιας! το χει..