Die 'stoplappen' in haar poezie waren juist de helft van de lol. Ze wist er altijd een soort humoristische draai aan te geven en meteen het gedicht met zelfspot te doordrenken. En dat is precies de culturele impact van Annie Schmidt in een notendop: werk waar het plezier scherp afspat, en dat zichzelf inherent nooit te serieus neemt terwijl alles wel altijd prachtig in elkaar klikt. Zij heeft het praten in JUIST niet sjieke taal verheven van iets waar je op hoorde neer te kijken, naar iets waar je van mocht genieten. Daarmee zijn creatief taalspel, warsheid van 'hoe het hoort', en zelfspot als de primaire uiting van nederigheid, tekenend voor de nederlandse cultuur geworden. Annie Schmidt is een onderdeel van hoe Nederland zich verhoud tot z'n eigen identiteit. Morriën benaderde haar poëzie vanuit het perspectief van hoe hij geleerd heeft dat poëzie HOORDE te werken, en zag daarin over het hoofd dat de waarde van haar werk van een heel ander soort is, en helemaal niet dienstbaar probeerde te zijn aan de normen die hij aanhing.
Je vraagt je af met welk doel Morriën die recensie schreef. Onzekerheid is geen misdaad en in dit geval veroorzaakte de onnodig giftige pen dat het slachtoffer de eigen pen neerlegde. Als dat zijn bedoeling niet was, waarom dan in zulke heftige bewoordingen iemands werk neersabelen? Ik denk dat het wel degelijk zijn intentie was (waarom het vernietigende oordeel anders publiekelijk vellen), maar dat hij schrok van de impact die zoiets heeft. Lafaard. En het is nog eens onzin ook. Veel gedichten van Annie werken perfect waar ze voor bedoeld zijn: kinderen. Het is bijna 50 jaar geleden dat mijn vader ze aan me voorlas, vele ken ik nog uit mijn hoofd. Volgens mij doe je dan iets goed en dat iets is ongrijpbaar. Blijf daar met je zure fikken af wanneer je zelf niet tot die doelgroep behoort.
Ik hoor nu pas hoezeer de stem en de manier van praten van AMG overeenkomt met die andere heerlijke mopperkont, Maarten van Rossem.
Die 'stoplappen' in haar poezie waren juist de helft van de lol. Ze wist er altijd een soort humoristische draai aan te geven en meteen het gedicht met zelfspot te doordrenken. En dat is precies de culturele impact van Annie Schmidt in een notendop: werk waar het plezier scherp afspat, en dat zichzelf inherent nooit te serieus neemt terwijl alles wel altijd prachtig in elkaar klikt. Zij heeft het praten in JUIST niet sjieke taal verheven van iets waar je op hoorde neer te kijken, naar iets waar je van mocht genieten.
Daarmee zijn creatief taalspel, warsheid van 'hoe het hoort', en zelfspot als de primaire uiting van nederigheid, tekenend voor de nederlandse cultuur geworden. Annie Schmidt is een onderdeel van hoe Nederland zich verhoud tot z'n eigen identiteit.
Morriën benaderde haar poëzie vanuit het perspectief van hoe hij geleerd heeft dat poëzie HOORDE te werken, en zag daarin over het hoofd dat de waarde van haar werk van een heel ander soort is, en helemaal niet dienstbaar probeerde te zijn aan de normen die hij aanhing.
" Ik zal ze niet schoppen als ik ze tegenkom" Ik lig elke keer weer in een deuk!
Je vraagt je af met welk doel Morriën die recensie schreef. Onzekerheid is geen misdaad en in dit geval veroorzaakte de onnodig giftige pen dat het slachtoffer de eigen pen neerlegde. Als dat zijn bedoeling niet was, waarom dan in zulke heftige bewoordingen iemands werk neersabelen? Ik denk dat het wel degelijk zijn intentie was (waarom het vernietigende oordeel anders publiekelijk vellen), maar dat hij schrok van de impact die zoiets heeft. Lafaard. En het is nog eens onzin ook. Veel gedichten van Annie werken perfect waar ze voor bedoeld zijn: kinderen. Het is bijna 50 jaar geleden dat mijn vader ze aan me voorlas, vele ken ik nog uit mijn hoofd. Volgens mij doe je dan iets goed en dat iets is ongrijpbaar. Blijf daar met je zure fikken af wanneer je zelf niet tot die doelgroep behoort.
Wat hij zei ging over haar volwassenen poezie. En die was ook echt een stuk minder...
Noemde e zo nog eens een. Zomakn. Ze er. Geen meer!
Margootje. Meesterwerk.
xD
.
pozie is zeer blanrijk vooriedereen
Nou nee
Jazeker wel