Przy simsach jedyne czego się bałam, to tego, że rodzice wejdą mi do pokoju wtedy gdy leci filmik z pierwszego bara-bara. Starałam się zawsze wyłączyć wtedy monitor xD
W pierwszej części zawsze przerażał mnie czas, po którym sims umierał: Pusty dom, nic się nie dzieje (czasami tylko dzwoni telefon), leci tylko czas... Do tej pory wzbudza we mnie to lekki niepokój. xD
mnie przerażała i do dziś przeraża mumia i grobowce z the sims 3 wymarzone podróże oraz cmentarze z trójeczki , zwłaszcza w simowe noce ... ta mgła unosząca się nad grobami tylko dodaje mi grozy.. moim zdaniem genialnie twórcy trójeczki te otwarte cmentarze zrobili ,są takie strrraszne ! Wszystkim którzy to czytają wesołego Halloween! odcinek bardzo fajny i klimatyczny :)
Ja się bałam ( i do dziś trochę się boję) złodziei w The Sims i The Sims 2 i te soundtracki przerażające. Bałam się jako mała dziewczynka ruchów złodzieja i czarnej maski z The Sims 2.A tak to nic innego nie się nie bałam , może gdy bym więcej grała w jedynkę to bałabym się tych dziwnych telefonów.
Jestem weteranką pierwszej części, do dziś lubię w nią grać a jestem starym babskiem, ale jedna rzecz do dziś mnie przeraża. Kiedy mamy cmentarz na naszej posesji w the sims 1 pojawiał się często błąd a mianowicie klony naszych simów, nic nie można było z nimi zrobić a kiedy np sklonował się nieaktywny sim a naszym aktywnym pojechaliśmy na parcelę, to gdy wróciliśmy z parceli i klikniemy na nieaktywnego sima żeby był aktywny,nagle klon stawał się tym "oryginalnym" simem jedyny ratunek aby pozbyć się klonów z cmentarza był kod move_objects on. I nie to nie są klony z eliksiru czy z zaklęcia klon pracownik bo te po jakimś czasie znikały. Prawdopodobnie był to błąd gry
Kojarzy ktoś MySims? To taka gra dla dzieci, jak byłam młodsza to strasznie bałam się iść na cmentarz na pustyni xD ( tam gdzie wydobywa się esencję pająka) i do tej krypty, która tam jest. A jak zapadała noc to normalnie sikałam w majtki ze strachu. Ostatnio zagrałam znowu w tą grę i nadal czułam niepokój tam będąc xD Nawet gry dla dzieci potrafią przestraszyć.
Mnie np. w TS3 przerażały zwierzaki, w sensie na starym kompie była uszkodzona karta graficzna czy coś, na skutek czego konie, koty i psy były mocarnie powyginane. To wyglądało gorzej niż małe konie, koty i psy kiedy zmieniasz im rasę na cheat'ach (TestingCheatsEnabled True). Upewniajcie się czy macie dobrą kartę graficzną ludziska ;) A i miłego Halloween.
Ta odwrócona głowa dziecka... zrobiło mi się to kiedy grałam w simsy w wieku 4 lat i byłam totalnie przerażona, wyłączyłam grę i bałam się odpalić ponownie. Pamiętam to do teraz i przez całe życie nigdy nie przeczytałam nic na ten temat i do dziś właściwie było to dla mnie zagadką, bugiem, który budził we mnie wciąż zaniepokojenie. Zastanawiałam się nawet czy mi się tak tylko nie zdawało, coś pomieszało w głowie. Pewna rzecz, która wciąż mnie nurtowała, została wyjaśniona, teraz jakoś mi lżej, na prawdę! The sims 1 były bardzo straszne i zupełnie nie nadawały się dla dzieci.
Jedyne czego się bałam i boję do tej pory to, że gra mi się nie zapisze :P Uwielbiam ten przerażający klimat ts1 i uwielbiałam go te 20 lat temu będąc dziesięcioletnią smarkulą, z tego co pamiętam to nic w tej grze nie było dla mnie straszne w takim znaczeniu, że się czegoś bałam tylko raczej mnie to przyciągało i fascynowało i dzięki temu pokochałam tą grę jeszcze bardziej. Do tej pory lubię czarny humor i nadnaturalne rzeczy. Bardzo brakuje mi takiego klimatu w kolejnych częściach a Abrakadabrowo jest moim ulubionym miastem, do którego co jakiś czas wracam mimo tylu lat.
O BOŻE PRZENAJŚWIĘTSZY W KOŃCU KTOŚ WSPOMNIAŁ O BUGU Z ODWRÓCONĄ TWARZĄ AAAAAAA gdyby nie to, że na internecie można znaleźć screeny z tą creepy babą to pomyślałabym, że sobie coś wmówiłam
MIałam dokładnie tak samo. Jeszcze niedawno się zastanawiałam czy sobie to uroiłam, bo kojarzyłam ze coś takiego wyskoczyło mojej siostrze jak grała, a ja w wieku 4 lat siedziałam obok niej i się popłakałam jak to zobaczyłam. Do tej pory mam traumę jeśli chodzi o 1 i mam mega niepokój jak gdzieś przewinie mi się jakiś screen bądź filmik z tej gry
Złodzieje z każdej części simsów mnie przerażali, zwłaszcza te ich dzwięki i to że np. W 3 byłam sobie na innej parceli spędzając tam cudowne chwile i nagle kamera automatycznie przeskakiwała na mój dom i włączała się ta okropna muzyka. To był chyba pierwszy jumpscare jakiego doświadczyłam XDD
Dla mnie w Sims 3 najstraszniejszym momentem była chwila, w której gra zacinała się ( gdy nie zapisałem) powodowało to zawał serca - ale na szczęście mało razy zacięło się na dobre.
W simsach 1 bałam się różowego eliksiru, który zamieniał w potwora, bałam się też niektórych opisów przedmiotów, chociażby tapety w domu Ćwirów (było w nim coś o wnętrzu trumny; w ogóle opisy przedmiotów w jedynce to cudo, warto by zrobić o tym material), bałam się również party crasherów, do dzisiaj pamiętam Kubę Rozrubę. A w dwójce to najbardziej przerazal mnie samochód komornika i ta smutna buźka na zniszczonym vanie.
Co do tego pytania o tym, że żyjemy w symulacji... Przypomniało mi się jak czytałam, że jeżeli idziemy do jakiegoś pomieszczenia j nagle zapominamy po co tam poszliśmy, to znaczy, że ktoś cofnął naszą akcję 😁
Szczerze to w jedynce najbardziej bałam się dźwięków (których mi brakuje w kolejnych odsłonach!). Jasne, duchy męczące naszych simów w nocy były straszne czy tez sposoby w jakie simy stracili swe życie. No i bałam się, że mój sim zginie przez świnkę morską XD Ale mimo wszystko nadal- dźwięki rządzą.
jedyne czego się w simsach bałem i nadal czasami boję to ta cała "otoczka", "historia", "fabuła" a dzięki twoim filmom wiem jak duzo tych przerazających rzeczy jest
Pamiętam jak pokazałam kiedyś jedynkę mojej młodszej kuzynce. Spodobała jej się ta gra i było super, dopóki nie zapaliła się w grze kuchenka. Tak się wystraszyla, że w domu nie podchodziła do kuchenki, miała koszmary. Pomógł tylko psycholog.
8:55 w sumie dobrze, że ich sama nie wkrzesiłaś. jak podaje Simspedia, większość Simów pochowanych u Oliwki jest zepsuta, więc lepiej z nimi w żadne interakcje nie wchodzić, i oszczędzić grę :D
Tak! Zawsze przerażał mnie moment wyjścia mumii z sarkofagu, bo nigdy nie było pewne, czy i kiedy to nastąpi. Straszna była też muzyka podczas badania katakumb w trójce, uwielbiałam ją ;)
W jedynce najbardziej bałam się muzyczki kiedy rybki zdychały. Od tamtej pory, jak grałam po nocy, to wyłączałam głośniki :D W dwójce największym strachem było żeby rodzice nie przyłapali jak Simowie robią bara-bara. W trójce to chyba duch-wampir był najbardziej creepy. A w czwórce to boję się tylko tego żeby mi się gra nie zacięła po długim czasie grania bez zapisania.
Ja się najbardziej bałam opieki społecznej w 2, bo jako dziecko nie puszczałam dzieci do szkoły, kazałam im jeść tylko czipsy i oglądać telewizję. Zawsze przychodziła opieka
Cóż, pierwsze tragiczne w skutkach dla mojej psychiki zdarzenie, to było prowadzenie rodziny Ćwir w TS1, ale nie wiem dlaczego wywaliłem ich z tego ich domku z duchami itd. do innego. Henryk ciągle dzwonił przez telefon aż w końcu umarł, w tym samym momencie Kasandra trafiła do szkoły wojskowej a Majka zeszła po schodach i ciągle płakała xD Byłem sam w mieszkaniu, godzina 20 w zimę, ciemno. Schowałem się pod kołdrę i tak czekałem. Miałem potem długo zakaz gry w Simsy. Natomiast na samym początku grania w TS2, zrobiłem swoją prababcię i babcię w odwzorowanym domku na wsi i z 2 tygodnie po śmierci prababci w grze, zmarła ona naprawdę. Też bardzo mną to wstrząsnęło
- moment, gdy przychodził mroczny kosiarz zapukać w drzwi w TS1 (trzeba było mieć ustawionych 6 dyń na zewnątrz), - glitch (?) gdy sim w ts2 patrzył się w naszą stronę nawet gdy się obracało kamerę, - czasami grobowce w ts3 wymarzone podróże
Ja najbardziej się bałxm w 1 śmierci. Wiedziałxm, że niby te ludziki nie są prawdziwe, ale czułxm wobec nich wręcz matczyną troskę. Tak się tego bałxm, że jak dostałxm 2, to początkowo grała w nią tylko mama, bo ja byłxm zbyt przerażonx, że zrobię komuś krzywdę XD
@@kluskimiosza4001 masz pewnie z max 15 lat więc mniej więcej za 2-3 lata zrozumiesz, że to tylko głupi trend i gdybyś nie usłyszał/ła o tym w internecie to nigdy by ci to nawet do głowy nie przyszło. ps. istnieją dwie płcie.
@@ephemerallll Mam 24 lata i przykro mi, że jesteś taką nietolerancyjną osobą. Uważałxm się za osobę niebinarną (czyli pomiędzy 2 istniejącymi płciami, nie jakieś helikoptery bojowe) odkąd pamiętam, ale faktycznie długo nie wiedziałxm, że jest na to określenie, przez społeczeństwo w jakim przyszło mi żyć. I czy naprawdę komentarze pod filmem o Simsach to miejsce na takie dyskusje?
@@kluskimiosza4001 sorry ale nie mogłam wytrzymać z cringu jak zobaczyłam to x zamiast a. To jak ty rozmawiasz z ludźmi ? XD Mają do ciebie mówić zrobiłxś, poszłxś itd? XD
Do tej pory pamiętam jak w dzieciństwie razem z siostrą byłyśmy same w domu, było już ciemno, a my grałyśmy w the sims czekając na rodziców. Nagle u Ćwirów pojawiły się duchy wydając te upiorne dźwięki. To było naprawdę przerażające z punktu widzenia dziecka.
Pamiętam do dziś moją traumę związaną z jedynką. Któregoś razu miałąm błąd w którym kostucha pojawiła się pod domem mojej simki i cały czas tam stała. Pamiętam że po tamtym wydarzeniu bałam się włączyć grę, nawet dźwięk włamywacza mnie tak nie przerażał xD Wgl do dziś uważam tą część za najmroczniejszą i najbardziej creepy
Filmik mnie zainteresował tematem buga odwróconej głowy i na pomoc w tłumaczeniu jego natury jak zwykle przybył TCFR (The Cutting Floor Room, strona opisująca i dokumentująca rzeczy wycięte z gier i ukryte rzeczy w grach. Czasem i też opisuję alphy, bety i prototypy gier). W dużym skrócie: głowa ta to pozostałość z bety The sims 1 co została w finalnej grze i była używana jako taka awaryjna opcja, gdy gra ma problem z załadowaniem portretu sima. Wersja bardziej szczegółowa: Pozostałość z bety The sims 1, gdy planowano by portret sima pokazywał humor sima (tutaj 3 czyli zadowolony, neutralny, smutny). Ten feature został wycięty mocno pod koniec tworzenia gry, gdyż tą funkcję przejęły różne kolory plumboba (a w finalnej wersji portrety zawsze pokazywały neutralny humor). Ten portret został w finalnej grze jako awaryjna opcja gdy gra ma problemy z portretem sima (a mogą to być spowodowane czy uszkodzeniem plików, zepsute mody, czy gra się od tak zbugowała mając problem z ładowaniem lub wygenerowaniem portretu sima). Inna odwrócona głowa/portret czyli jakby profesoro-okularnika, to też kolejna pozostałość z bety, i ta pojawia się w menu kontaktów. To kolejna opcja awaryjna gry, kiedy gra ma problem z załadowaniem portretu/głowy danego sima w której nasz sim jest w relacji.I powody tego buga mogą być identyczne co w pierwszym czyli uszkodzone pliki, zepsute mody, gra sama z siebie się zbugowała i ma problem z ładowaniem określonego kontaktu.
Wchodzisz na yt, na głównej widzisz nowo dodany filmik "Tajemnice Simów" I już wiesz, że to bedzie dobra noc 😍 😴 Dziewczyno robisz mega dobrą robotę, dzieki ze jesteś ❤😍
Kurczę, jakby tak się zastanowić, to sporo nerwów miałam przy Simsach. Przy jedynce chyba właśnie najbardziej Abrakadabra, szczególnie te karuzele i muzyka. Ale pamiętam, że frustrowała mnie też ta gra w grzyby. Muzyka z włamywacza to totalny klasyk, który do dziś przyprawia mnie o zawał.
Oprócz odwiedzenia pokoju przez rodziców w trakcie bara-bara (zdarzyło mi sie i było to traumatyczne), bałam sie okropnie złodzieja i domu Ćwirów z 1, bo podczas 1 rozgrywki wybuch pożar i wszyscy spłonęli. Przerażało mnie tez Dziwnowo i dom Papużków, a także tragiczny klaun. Generalnie ta gra była dosyc straszna dla dzieciaka, czwórka a nawet trójka to przy poprzednich częściach pikuś
Ja do dziś pamiętam jak w wieku 8 lat po raz pierwszy w życiu zagrałam simsy, a dokładniej w the sims 2 i cała moja pierwsza rodzinka poumierała z głodu, ponieważ nie miałam pojęcia, że by ugotować obiad sama kuchenka w kuchni im nie wystarczy. Jak tylko zobaczyłam mrocznego kosiarza to natychmiast się przeraziłam i chciałam wyłączyć grę, ale z paniki nie mogłam znaleźć ikonki do wyjścia z gry i ostatecznie musiałam komputer odłączyć z prądu. Później z 2 tygodnie nie wracałam do grania, bo bałam się, że jak odpalę grę to znowu zobaczę kostuchę i nabyłam kilkuletniego panicznego lęku przed nim. Bałam się nawet patrzeć na tył okładki do dwójeczki, ponieważ był na niej kosiarz XD Na drugim miejscu moich lęków były duchy, przez co usuwałam masowo nagrobki z domu rodziny Ćwir, Kapulet i Monteków a potem się dziwiłam czemu gra nie chce mi się włączyć akurat w Miłowie i Weronie XD Do Oliwki Widmo po raz pierwszy odważyłam się wejść dopiero gdzieś w wieku 11 lat , bo stanowczo zniechęcały mnie do tego liczne nagrobki widoczne już z widoku otoczenia. Całe szczęście, że wtedy nie miałam jeszcze do czynienia z pierwszą częścią simsów, bo chyba na zawał bym wówczas zeszła XD
Najbardziej w TS3 jak byłam młodsza, przerażały mnie duchy. Mój starszy brat zawsze mi mówił że z duchami można np : grać, wchodzić w interakcje, spotykać się, przyjaźnić itd, jednak mnie to jakoś nie przekonywało więc, zawsze jak parcela miała gwarantowane duchy, zawsze przeprowadzałam moich simów bo myślałam że te duchy mnie zabiją xD. Jednak w TS4 do dziś przeraża (i przerażał) mnie ten pakiet rozgrywki...Strangerville...Zawsze bałam się tych opętanych simów, niepokojących podkładów dźwiękowych, ich wytrzeszczu itp. Samo mieszkanie w tym miasteczku miało taką dziwną, niepokojącą atmosferę...Najbardziej bałam się tego że mój sim zarazi się tym opętaniem przez tajemniczą, niepokojącą roślinkę która stała jak byk przed domem mojego sima...Najgorsze jest to...Że zarażeni Simowie czasami przebywają poza swoim niepokojącym miasteczkiem, i dość często można ich zobaczyć opętanych np w Wierzbowej Zatoczce, San Myshuno itd. Zawsze jak dobijała 1:00 (w Simsach) Simowie właśnie w tej chwili stają się opętani i nie mają świadomości. Jakby co, to w 2,1 Simsów nie grałam jako 7-letnia dziewczynka :P
Przerażały mnie 2 lokacje w konsolowej edycji TS3, czyli jaskinia do zwiedzania, w której świeciły z ciemności żółte ślepia, oraz mauzoleum, z którego co i raz dobiegały straaaaaszne dźwięki 😱
Ostatnio grałam sobie w Sims 1 Uwielbiam ją Ma ten klimacik 😆 Te telefony miały swój urok. Klaun mi się też nie podobał Złodziej bardziej wkurzał niż straszył Krzyk umierającego Sima wywoływał faktycznie gęsią skórkę
Złodziej w TS1, psychofan i te dziwne telefony... to bylo straszne ale najbardziej chyba ta odwrócona twarz jako bug i efekty dzwiekowe.. dziekuje za wspomnienia.. cudnie powspominac jedynke i dwójke! ;)
1.Jak zatrudniłam nianię i ona umarła z głodu. Teraz już takiej nie zatrudnię 🤣 2.Jak gnom w trójce zaczął się śmiać. Potem w nocy jak wstałam bałam się takiego spotkać, a kot ze świecącymi oczami po drodze nie pomógł 😂
Ja to sie bałem tego robota sprzątającego. Nigdy go nie wstawiałem do domu dla moich simów bo myślałem że on ich pozarzyna, będzie tylko krew. A dziwak człowiek, mały był
Ja pamiętam ,że simce z sąsiedztwa przytrzasnęło nogę drzwiami i chodziła z upiornie wywiniętą nogą do czasu opuszczenia parceli. Ps ten przykład z odwróconą twarzą dziecka też miałam- pomyślałam wtedy, że urodziło się niepełnosprawne
Pamiętam gdy jako dziecko zaczęłam grać w TS3 i była to w ogóle moja pierwsza styczność z grą. Nie znałam jeszcze wszystkich dodatków i nie wiedziałam jak one działają, więc gdy pewnego dnia księżyc ukazał się w pełni i można było usłyszeć te charakterystyczne wycie wilka to tak się przeraziłam, że wyszłam z gry i nie grałam w nią przez następny rok. Szybko się zaczęło i szybko skończyło haha Ale później dałam jej kolejną szansę i pochłonęła mnie natychmiastowo
Zdecydowanie zgadzam się z tym, że jedynka była najstraszniejszą częścią Simsów - na mnie chyba najbardziej działały te dźwięki. Zwłaszcza, że czasem pojawiały się tak o, mimo że żaden złodziej nie przyszedł, ani w ogóle nic (chyba) się nie stało. Szukałam nawet El Bandito na parceli, ale nie było go - ot, straszny dźwięk się pojawił chyba tylko żeby mnie przestraszyć (początkowo, bo potem to przywykłam i budziło to we mnie raczej irytację). W dwójce już te dźwięki nie były takie... creepy. Co do strasznych telefonów - te owszem, trochę mnie przestraszyły, ale byłam też bardzo ciekawa, co się dalej stanie, czy przyjdą po mojego Sima, czy co. Więc zapisałam grę i czekałam. I czekałam... oczywiście nic się nie stało, więc byłam trochę rozczarowana. Chociaż tu przynajmniej był ten element tajemniczości, bo chociaż w jednym z dodatków do czwórki (chyba Eko Życie) dodali także te tajemnicze telefony, to moim zdaniem to, że można zapytać "kto dzwoni?" i dowiedzieć się, że to tylko dowcip, kompletnie psuje efekt. Moim zdaniem lepsze by było, gdyby rozmówca się rozłączył. Jest mod do Sims 2, który dodaje te tajemnicze telefony i tam dzwoni do nas Tajemniczy Sim. To jest całkiem fajne rozwiązanie. Inna sprawa, że w Sims 4 nie ma "Sima", który pełniłby podobną funkcję. Wracając jeszcze do jedynki - pamiętam te odwrócone do góry nogami głowy, to było niepokojące. Tym bardziej że u mnie taka sytuacja kończyła się crashem gry. Ale tak, z całej serii chyba najbardziej jeżyły mi włosy na głowie te dźwięki. PS A co do liczby dodatków do czwórki i ich zawartości - celne :D
Też często jak grałam w jedynkę był w nocy straszny dźwięk, ale nic się kompletnie nie działo. Nie wiem czy to celowe, czy wynik jakiegoś buga. Nie widzę by wiele ludzi o tym fakcie dyskutowało.
Do dzisiaj mam traumę co do włamywaczy w simsach gdyż będąc małą dziewczynką i grając najpierw w jedynkę przy pierwszej stworzonej rodzince melodia która się włączała tak mnie przeraziła że przez kilka dni ni grałam na tej rodzince, musiałam się przełamać jak już u wszystkich rodzin byli włamywacze, wtedy ni było już wyjścia xD A kolejnym przerażającym dla mnie zdarzeniem było jak w jedynce umierał jedyny sim i ten dom zostawał taki pusty a czas leciał, a tego domu nawet ni mogłam usunąć bo gra ni pozwalała (gdyż nadal uważała że mieszka tam sim) więc mogłam wracać do tego pustego domku. Z trójeczki już tylko mumie trochę mnie przerażały jak i duchy zmarłych zwierząt, szczególnie koni, jakoś mrocznie wyglądają pod tą postacią ;u;
Najbardziej bałam się duchów w dwójce, pomimo tego, że lubiłam je wywoływać z grobów. xd Dobijały mnie ich szlochy i lamenty nad nieudanym życiem (np. simowie o aspiracji rodzinnej płakali, gdy wyświetlała się nad nimi poszarpana chmurka, z ikoną właśnie tej ścieżki życiowej). Czułam lęk, gdy nawiedzały żyjących simów, robiąc przy tym dziwne grymasy. W dodatku wszystkie efekty dźwiękowe i melodyjki podkręcały strach oraz niepokój, które same sobie wystarczały, około 10/11-letniej mnie, grającej zawsze w samotności, by wzbudzić we mnie nieprzyjemne emocje.
7:29 pamiętam jak mając lat za pewne 7/8 grałam ze starszą siostrą, kilka dni wcześniej pojawił nam się inny bug (przez którego sąsiedzi przychodzili na krawędź parceli obecnie granego domu ale nie można było nic z nimi zrobić ani na nich kliknąć więc oni po pewnym czasie ginęli z głodu, przerażające) po czym właśnie w rodzinie Ćwir "kołyska" urosła do dziecka i pojawiła się odwrócona głowa... Trauma do dziś chociaż obie dałybyśmy sobie ręce uciąć że tamten portret który nam się pojawił miał białe tło i nieproporcjonalnie długą i chudą szyję a na dodatek dziecko miało całkowicie czarną skórę i maleńke kółko jakby podstawowego koloru skóry na czubku głowy... Ale może to wyobraźnia dwójki dzieci 😜 W każdym razie stwierdziłyśmy że rodzina Ćwir jest nawiedzona i wyłączyłyśmy grę ale na szczęście po ponownym uruchomieniu gry wszystko było w porządku, ale nawet jak to teraz zobaczyłam to serce mi zaczęło walić i trauma o której tak naprawdę nigdy nie zapomniałyśmy wróciła 😆
Pamiętam jedynkę i tą muzyczkę w trybie tworzenia sima: "Diupa, Diupa, diupa diupia, diupia, dup..." 🤣 Tak, to ryło umysł. Do dziś mam bekę jak wspomnę 😁.
Mnie przerażały te telefony w The Sims 1, klaun czaruś i ta muzyczka w The Sims 3 kiedy przychodzi mroczny kosiarz I do 11 roku życia bałem się uwaga Kasandry Ćwir XDD
Mam 26 lat i gram w simsy od 2003 roku. W sumie wymieniłaś prawie każdą rzecz, której się bałam: jedynka totalnie najstraszniejsza - kostucha najgorsza, dziwne telefony, dźwięk włamywacza i szopa gdy pojawiał się na parceli 😬. Bałam się też tych dziwnych atrakcji w Abrakadabrowie i duchów, w dwójce duchy też okropne. Dlatego nigdy nie grałam Ćwirami i Oliwką Widmo 😆. W trójce bałam się jeszcze Agnieszki Zadek i jej domu. Kostucha też była niefajna. Duchy już lepsze. W czwórce nie dość, że nie ma nic strasznego, to jestem stara xD dlatego gram Ćwirami, czasem w starszych wersjach gry i mogę wreszcie zgrywać chojraka. Ale Mroczny Kosiarz ze starych części nadal mną wzdryga😆
Zaczęłam grać w sims 1 gdzieś w roku 2005 jako pięciolatka i telefony owszem, były trochę niepokojące, ale największy szok przeżyłam, kiedy moje dziecko (no i znowu, to była simowa wersja mojej siostry ciotecznej) poszło do szkoły z internatem. Do tej pory pamiętam to jako przerażającą sytuację. Potem jej matka była zbyt biedna by jeść i zbyt głodna by pracować, więc powoli z ładnego domku (oczywiście, jak na możliwości podstawki) została w malutkim pokoju z łóżkiem i toaletą, bo sprzedawałam ściany, żeby miała co jeść;) Od tamtej pory ciężko mi było wrócić do jedyneczki, ale za to zakochałam się w 2 i tak mi zostało do dziś.
Ja się bałam rodziny Ćwir po tym jak pierwszy raz obejrzałam tajemnice simów (wcześniej nie miałam pojęcia że twórcy robili historie dla rodzin z otoczeń i w ogóle się na tym nie znałam) no i bałam się ich willi z TS4 XD bo jest mroczna i czułam się tam nieswojo
Kiedyś jak grałem w 3 to dojechałem do końca mapy i mi się zrobił taki granatowy ekran i zaczął migać. Tak się wystraszyłem, ze wyłączyłem cały komputer z przycisku XDD
To tutaj się pochwalę swoją historią: Miałem może z 8 lat, tak jao chyba każdy na którymś etapie, odtworzyłem w Simsach(konkretniej w dwójce) swoją rodzinę. Któregoś dnia kiedy sobie tak grałem, mama zawołała mnie na dół. Uznałem że nie zapauzuję, przecież to Simsy, co może się stać? Śmierć. To może się stać. Nie wiem jak, kiedy, w jaki sposób. Ale po jakoś 10-15 minutach wróciłem do komputera i... Na ekranie był dziwny komunikat. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Opowiadał o śmierci, a obok miał zdjęcie postaci z kapturem na głowie. Myślałem że to jakiś włamywacz czy inny przestępca. Ale potem zauważyłem że nie mogę wykonać interakcji nikim z rodziny. A potem zauważyłem coś co uznałem za plamy krwi i... groby. Wszyscy nie żyli, jedynie tajemnicza postać, która po najechaniu kursorem okazała się nosić imię "Mroczny Kosiarz", siedziała na kanapie oglądając telewizję. Cała rodzina zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach. Byli w tylnym ogrodzie, i nie byli w stanie w którym wszyscy by mieli umrzeć. Nawet babcia miała jeszcze dość czasu na ziemii. Nie utopili się, nie zagłodzili, nic nie wskazuje jasnej przyczyny zgonu, za którego wówczas obwiniałem samego Kosiarza. Napomknę tylko że na piętrze nikogo nie było, nie miałem modów ani dodatków. Ale od tamtego czasu zawsze robię pauzę jak odchodzę od PC
Ja gdy byłam mała bałam się duchów z pierwszej części. Raz niespodziewanie mi się pojawiły i potem nawet mi się przyśniły i przez to chyba pół roku nie grałam w simsy.
Oj, grywało się w jedynkę za dzieciaka. :) Ja pamiętam jeszcze taką dziwną i nieco "creepy" rzecz - gdy Sim został porażony prądem podczas naprawy sprzętu przy niedostatecznym poziomie umiejętności technicznych, zdarzyło mi się, że nie umarł od razu... Śmierć przyszła po jakimś czasie znienacka a w międzyczasie gdy klikało się tym Simem w cokolwiek, to w miejscu, gdzie pojawia się jego głowa przy interakcjach, co jakiś czas pojawiała się na pół sekundy trupia czaszka (na przemian z jego głową).
Jako dziecko byłam przerażona na myśl o złodzieju z simsów jedynki, pierwszy raz jak spotkałam się z nim w grze to przestraszona melodią która mu towarzyszyła i samym faktem że coś ukradł nie wracałam do gry przez najbliższe 2 tygodnie
Ja też w 1 bałam się złodzieja a dokładniej w sumie to muzyki gdy przychodził. Pamiętam jak przyszedł do moich Ćwirów. Rozpłakałam się i wyłączyłam simy i uciekłam do mamy :D byłam nie wiem, w 3/4 klasie :D
Ja już chyba za duża byłam, żeby TS1 mnie jakoś wyjątkowo straszyło. Ale z drugiej strony - nie miałam też pełnej kolekcji, więc uroku Abrakadabrowa sama nie odkryłam. Ale za to mogę powiedzieć o koleżance, która do dziś się boi ognia i pożarów, bo właśnie te pożary z jedynki taką traumę u niej spowodowały. Od tego czasu nie tknęła żadnej innej części, no bo w każdej może się np. kuchenka zapalić. Próbowałam ją do czwórki przekonać, bo tam wzniecić pożar to naprawdę wielki wyczyn, ale nie, nie będzie ryzykować :D
Ja jako mała dziewczynka nie umiąca jeszcze za dobrze czytać zawsze miałam problem z wychowaniem dziecka dlatego bardzo traumatyczne wspominam opiekę społeczną z jedynki a co do muzyki to z przebłysków pamiętam że siostra włączała mi zawsze do grania zapętloną piosenkę Wakacje z bondynką więc pewnie musiałam się bać oryginalnej muzyki XD
The Sims Średniowiecze spędzało mi sen z powiek.....dosłownie. Pamiętam jak po nocach śniła mi się ta gra, aż nie mogłam spać, wizja zamknięcia w dybach lub wtrącenia do dołu z potworem dręczyła mnie noc w noc, przez co odstawiłam tę część gry na wiele lat, dopiero 2 lata temu wróciłam do grania w nią. Teraz wydaje się to śmieszne, ale wtedy miałam ledwo 12 lat i przerażały mnie takie rzeczy X"D
![[Live] : ONE FIGHT NIGHT 26 วันนี้!! “คริสเตียน vs อาลิเบก”](http://i.ytimg.com/vi/UlIiZ3t8nHQ/mqdefault.jpg)
Przy simsach jedyne czego się bałam, to tego, że rodzice wejdą mi do pokoju wtedy gdy leci filmik z pierwszego bara-bara. Starałam się zawsze wyłączyć wtedy monitor xD
Haha tak 🤣
Rel
Ja dopiero pod koniec mojego grania w dwójkę dowiedziałam się, że te wszystkie filmiki od tych wydarzeń można wyłączyć w ustawieniach.
@@ucjak6752 ja jakieś dwa lata temu oglądając Merte
O, to ja też xD Nie wiedziałam jak wyłączyć ten filmik
W pierwszej części zawsze przerażał mnie czas, po którym sims umierał: Pusty dom, nic się nie dzieje (czasami tylko dzwoni telefon), leci tylko czas...
Do tej pory wzbudza we mnie to lekki niepokój. xD
Tak 😅 szczególnie jak dziecko zostawało samo po śmierci rodziców i mogło czekać tylko na śmierć.
@@karolinak-a3604 a nie zabierała go wtedy opieka społeczna?
To dzwoni papuga
@@Martyna.Zagadka89 w 1 nie, żyło sobie az do smierci XD
Mnie w TS4 nadal najbardziej przerażają te wszystkie granice światów które wyglądają jak z kartonu, to ma w sobie coś bardzo niepokojącego
Dla mnie sims 4 były zbyt straszne, nie wytrzymałem i musiałem odinstalować grę z dysku
Granie oliwką widmo o 3 w nocy przed sprawdzianem w gimnazjum to był mood
mnie przerażała i do dziś przeraża mumia i grobowce z the sims 3 wymarzone podróże oraz cmentarze z trójeczki , zwłaszcza w simowe noce ... ta mgła unosząca się nad grobami tylko dodaje mi grozy.. moim zdaniem genialnie twórcy trójeczki te otwarte cmentarze zrobili ,są takie strrraszne ! Wszystkim którzy to czytają wesołego Halloween! odcinek bardzo fajny i klimatyczny :)
ja też bałem się że jak wejdę do piramidy to mumia żuci klątwę na mojego sima i już nim nie zagram a moja siostra luz chodzi sobie po grobowcach
Ja się bałam ( i do dziś trochę się boję) złodziei w The Sims i The Sims 2 i te soundtracki przerażające. Bałam się jako mała dziewczynka ruchów złodzieja i czarnej maski z The Sims 2.A tak to nic innego nie się nie bałam , może gdy bym więcej grała w jedynkę to bałabym się tych dziwnych telefonów.
Ja do teraz boje się duchów z the Sims 3 i tej muzyczki w tle gdy wychodzą XD
@@Jessica-uw4xs Tulam. 🙂
Przy tych telefonach miałam tyle zawałów w wieku 7 lat że to jest hit 🤣🤣🤣🤣🤣
@@hillwolf3635 Współczuje a ja przy złodzieju i ta muzyczka krzykłam tak że mama przyszła do pokoju sprawdzić co się stało.
I przez takie osoby nie mamy złodzieja w czwórce. xd No z tego co wiem gra była 12+ także no... :v
Jako dzieciak bałem się:
-użyć opcji "złośliwe" w czynnościach
-klauna czarusia
-mrocznego kosiarza
-duchów
Jestem weteranką pierwszej części, do dziś lubię w nią grać a jestem starym babskiem, ale jedna rzecz do dziś mnie przeraża. Kiedy mamy cmentarz na naszej posesji w the sims 1 pojawiał się często błąd a mianowicie klony naszych simów, nic nie można było z nimi zrobić a kiedy np sklonował się nieaktywny sim a naszym aktywnym pojechaliśmy na parcelę, to gdy wróciliśmy z parceli i klikniemy na nieaktywnego sima żeby był aktywny,nagle klon stawał się tym "oryginalnym" simem jedyny ratunek aby pozbyć się klonów z cmentarza był kod move_objects on. I nie to nie są klony z eliksiru czy z zaklęcia klon pracownik bo te po jakimś czasie znikały. Prawdopodobnie był to błąd gry
Ja w wieku 5 lat z kuzynką graliśmy w dwójkę i zawsze bałem się tego różowego królika, który przychodził do simów z małą liczbą rozgrywki
Kojarzy ktoś MySims? To taka gra dla dzieci, jak byłam młodsza to strasznie bałam się iść na cmentarz na pustyni xD ( tam gdzie wydobywa się esencję pająka) i do tej krypty, która tam jest. A jak zapadała noc to normalnie sikałam w majtki ze strachu. Ostatnio zagrałam znowu w tą grę i nadal czułam niepokój tam będąc xD Nawet gry dla dzieci potrafią przestraszyć.
Jezu, tak xD Kochałam mrocznych simów, ale zbieranie dla nich esencji innych niż strach to była taka udręka
Jestem dorosła i nadal dziwnie się tam czuję
Mnie np. w TS3 przerażały zwierzaki, w sensie na starym kompie była uszkodzona karta graficzna czy coś, na skutek czego konie, koty i psy były mocarnie powyginane. To wyglądało gorzej niż małe konie, koty i psy kiedy zmieniasz im rasę na cheat'ach (TestingCheatsEnabled True). Upewniajcie się czy macie dobrą kartę graficzną ludziska ;) A i miłego Halloween.
Iście zacne profilowe, widzę że jesteś człowiekiem kultury
@@dzemzawokado2503 Dzięki, uwielbiam Jacka Stauber'a i do tego nawiązuje moje prof. (dokładnie do piosenki Baby Hotline)
o tak to było najgorsze
Tez tak miałam XDD
Ta odwrócona głowa dziecka... zrobiło mi się to kiedy grałam w simsy w wieku 4 lat i byłam totalnie przerażona, wyłączyłam grę i bałam się odpalić ponownie. Pamiętam to do teraz i przez całe życie nigdy nie przeczytałam nic na ten temat i do dziś właściwie było to dla mnie zagadką, bugiem, który budził we mnie wciąż zaniepokojenie. Zastanawiałam się nawet czy mi się tak tylko nie zdawało, coś pomieszało w głowie. Pewna rzecz, która wciąż mnie nurtowała, została wyjaśniona, teraz jakoś mi lżej, na prawdę!
The sims 1 były bardzo straszne i zupełnie nie nadawały się dla dzieci.
Bardzo możliwe że to było coś związane z psującym się kompem, np. Dysk twardy pada, to robią się takie korupcje, pliki się mieszają, itp.
Jedyne czego się bałam i boję do tej pory to, że gra mi się nie zapisze :P Uwielbiam ten przerażający klimat ts1 i uwielbiałam go te 20 lat temu będąc dziesięcioletnią smarkulą, z tego co pamiętam to nic w tej grze nie było dla mnie straszne w takim znaczeniu, że się czegoś bałam tylko raczej mnie to przyciągało i fascynowało i dzięki temu pokochałam tą grę jeszcze bardziej. Do tej pory lubię czarny humor i nadnaturalne rzeczy. Bardzo brakuje mi takiego klimatu w kolejnych częściach a Abrakadabrowo jest moim ulubionym miastem, do którego co jakiś czas wracam mimo tylu lat.
O BOŻE PRZENAJŚWIĘTSZY W KOŃCU KTOŚ WSPOMNIAŁ O BUGU Z ODWRÓCONĄ TWARZĄ AAAAAAA
gdyby nie to, że na internecie można znaleźć screeny z tą creepy babą to pomyślałabym, że sobie coś wmówiłam
MIałam dokładnie tak samo. Jeszcze niedawno się zastanawiałam czy sobie to uroiłam, bo kojarzyłam ze coś takiego wyskoczyło mojej siostrze jak grała, a ja w wieku 4 lat siedziałam obok niej i się popłakałam jak to zobaczyłam. Do tej pory mam traumę jeśli chodzi o 1 i mam mega niepokój jak gdzieś przewinie mi się jakiś screen bądź filmik z tej gry
Boże, czyli sobie tego nie wymyśliłam 😂
Jak to znaleźć w internecie?
Złodzieje z każdej części simsów mnie przerażali, zwłaszcza te ich dzwięki i to że np. W 3 byłam sobie na innej parceli spędzając tam cudowne chwile i nagle kamera automatycznie przeskakiwała na mój dom i włączała się ta okropna muzyka. To był chyba pierwszy jumpscare jakiego doświadczyłam XDD
Dla mnie w Sims 3 najstraszniejszym momentem była chwila, w której gra zacinała się ( gdy nie zapisałem) powodowało to zawał serca - ale na szczęście mało razy zacięło się na dobre.
W simsach 1 bałam się różowego eliksiru, który zamieniał w potwora, bałam się też niektórych opisów przedmiotów, chociażby tapety w domu Ćwirów (było w nim coś o wnętrzu trumny; w ogóle opisy przedmiotów w jedynce to cudo, warto by zrobić o tym material), bałam się również party crasherów, do dzisiaj pamiętam Kubę Rozrubę. A w dwójce to najbardziej przerazal mnie samochód komornika i ta smutna buźka na zniszczonym vanie.
Fakt. Niektóre opisy to czyste złoto w jedynce. xD
Co do tego pytania o tym, że żyjemy w symulacji... Przypomniało mi się jak czytałam, że jeżeli idziemy do jakiegoś pomieszczenia j nagle zapominamy po co tam poszliśmy, to znaczy, że ktoś cofnął naszą akcję 😁
To mój prowadzący mógłby przestać wpisywać max motives i kazać mi coś robić, a nie tylko każe mi się odprężać na łóżku 😂
Ja się boję telefonów z jedynki, mimo tego, że gram w simsy od trójki to jak zagłębiłem się w ten temat to... creepy
Ja też gram od sims 3 do sims4
Ale widziałem jak moja starsza siostra gra w the sims 2
@@mateusz8845 ja teraz pogrywam ostro w dwójeczke
@@maxymeq07 a ja nie. Moja ale moja siostra grała w wszystkie
Szczerze to w jedynce najbardziej bałam się dźwięków (których mi brakuje w kolejnych odsłonach!). Jasne, duchy męczące naszych simów w nocy były straszne czy tez sposoby w jakie simy stracili swe życie. No i bałam się, że mój sim zginie przez świnkę morską XD Ale mimo wszystko nadal- dźwięki rządzą.
jedyne czego się w simsach bałem i nadal czasami boję to ta cała "otoczka", "historia", "fabuła" a dzięki twoim filmom wiem jak duzo tych przerazających rzeczy jest
Jedyne czego się bałam jako dziecko w Simsach to że mama wejdzie do pokoju akurat jak robiłam bara-bara xD
The sims było takie straszne ze tesknie za tym klimatem przy każdej części 😈
No najbardziej oczywiście przerażający był włamywacz i komornik w TS1 :p
8:08 tymczasem ja grając we wszystkie części oprócz właśnie dwójki XD
Rel
TAK SAMOOO
Jedna z lepszych części, polecam zagrać :D
Pamiętam jak pokazałam kiedyś jedynkę mojej młodszej kuzynce. Spodobała jej się ta gra i było super, dopóki nie zapaliła się w grze kuchenka. Tak się wystraszyla, że w domu nie podchodziła do kuchenki, miała koszmary. Pomógł tylko psycholog.
😱
O kurcze, ale historia.
8:55 w sumie dobrze, że ich sama nie wkrzesiłaś. jak podaje Simspedia, większość Simów pochowanych u Oliwki jest zepsuta, więc lepiej z nimi w żadne interakcje nie wchodzić, i oszczędzić grę :D
Ja ich wskrzeszałam 😁 najwidoczniej miałam szczęście że gra nie padła.
Ja do tej pory boję się mumii w Sims 3 🙈🙈 Zawsze na kodach usuwam sarkofag z grobu, bo boję się pobicia przez mumię XD
A zawsze gram bez dźwięku
Tak! Zawsze przerażał mnie moment wyjścia mumii z sarkofagu, bo nigdy nie było pewne, czy i kiedy to nastąpi. Straszna była też muzyka podczas badania katakumb w trójce, uwielbiałam ją ;)
Te ostatnie zdanie o życiu w symulacji to złoto
Ja tam się bałem tych głów po środku menu co one tak patrzyły się za kursorem 😱😱😱
O boże tak
W jedynce najbardziej bałam się muzyczki kiedy rybki zdychały. Od tamtej pory, jak grałam po nocy, to wyłączałam głośniki :D W dwójce największym strachem było żeby rodzice nie przyłapali jak Simowie robią bara-bara. W trójce to chyba duch-wampir był najbardziej creepy. A w czwórce to boję się tylko tego żeby mi się gra nie zacięła po długim czasie grania bez zapisania.
To z zapisaniem gry boze tak prawdziwe XDD
Ja gdy byłam mała, to bardzo bałam się kostuchy w Sims 1 :) niestety moja siostra namiętnie usmiercała simów przez co widywalam ją dość często 😂
Straszne jest to, że czasy grania w the sims w dzieciństwie nie wrócą
Mnie najbardziej w jedynce przerażały urny po zmarłych simach. Nie śmierci simów, tylko same urny.
Ja się najbardziej bałam opieki społecznej w 2, bo jako dziecko nie puszczałam dzieci do szkoły, kazałam im jeść tylko czipsy i oglądać telewizję. Zawsze przychodziła opieka
Cóż, pierwsze tragiczne w skutkach dla mojej psychiki zdarzenie, to było prowadzenie rodziny Ćwir w TS1, ale nie wiem dlaczego wywaliłem ich z tego ich domku z duchami itd. do innego. Henryk ciągle dzwonił przez telefon aż w końcu umarł, w tym samym momencie Kasandra trafiła do szkoły wojskowej a Majka zeszła po schodach i ciągle płakała xD Byłem sam w mieszkaniu, godzina 20 w zimę, ciemno. Schowałem się pod kołdrę i tak czekałem. Miałem potem długo zakaz gry w Simsy. Natomiast na samym początku grania w TS2, zrobiłem swoją prababcię i babcię w odwzorowanym domku na wsi i z 2 tygodnie po śmierci prababci w grze, zmarła ona naprawdę. Też bardzo mną to wstrząsnęło
Mega klimatyczny odcinek
- moment, gdy przychodził mroczny kosiarz zapukać w drzwi w TS1 (trzeba było mieć ustawionych 6 dyń na zewnątrz),
- glitch (?) gdy sim w ts2 patrzył się w naszą stronę nawet gdy się obracało kamerę,
- czasami grobowce w ts3 wymarzone podróże
Ja najbardziej się bałxm w 1 śmierci. Wiedziałxm, że niby te ludziki nie są prawdziwe, ale czułxm wobec nich wręcz matczyną troskę. Tak się tego bałxm, że jak dostałxm 2, to początkowo grała w nią tylko mama, bo ja byłxm zbyt przerażonx, że zrobię komuś krzywdę XD
Te x zamiast a albo e jest żenujące
@@ephemerallll Bycie osobą niebinarną jest według ciebie żenujące?
@@kluskimiosza4001 masz pewnie z max 15 lat więc mniej więcej za 2-3 lata zrozumiesz, że to tylko głupi trend i gdybyś nie usłyszał/ła o tym w internecie to nigdy by ci to nawet do głowy nie przyszło. ps. istnieją dwie płcie.
@@ephemerallll Mam 24 lata i przykro mi, że jesteś taką nietolerancyjną osobą. Uważałxm się za osobę niebinarną (czyli pomiędzy 2 istniejącymi płciami, nie jakieś helikoptery bojowe) odkąd pamiętam, ale faktycznie długo nie wiedziałxm, że jest na to określenie, przez społeczeństwo w jakim przyszło mi żyć. I czy naprawdę komentarze pod filmem o Simsach to miejsce na takie dyskusje?
@@kluskimiosza4001 sorry ale nie mogłam wytrzymać z cringu jak zobaczyłam to x zamiast a. To jak ty rozmawiasz z ludźmi ? XD Mają do ciebie mówić zrobiłxś, poszłxś itd? XD
ja najbardziej bałam się błędów graficznych w sims 3 (rozciągnięte zwierzaki) ale te rozciągnięte dzieci też wywołują u mnie dreszcz
Mam 21 lat i nadal się wzdrygam... Pamiętam ostatnio rozciągnięte dzieci z 4...
@@niebieskiwilkwilk870 ja podobnie z tymi zwierzętami i dziećmi 👍
Do tej pory pamiętam jak w dzieciństwie razem z siostrą byłyśmy same w domu, było już ciemno, a my grałyśmy w the sims czekając na rodziców. Nagle u Ćwirów pojawiły się duchy wydając te upiorne dźwięki. To było naprawdę przerażające z punktu widzenia dziecka.
W TS3 przestraszyłam się gdy pierwszy raz przyszedł do mnie komornik i zaczął zabierać mi rzeczy "niewiadomo" z jakiego powodu 😂
7:37 Ta twarz jeszcze zmienia ekspersje , która zależy od nastroju danego sima. JEszcze bardziej kripi.
Pamiętam do dziś moją traumę związaną z jedynką. Któregoś razu miałąm błąd w którym kostucha pojawiła się pod domem mojej simki i cały czas tam stała. Pamiętam że po tamtym wydarzeniu bałam się włączyć grę, nawet dźwięk włamywacza mnie tak nie przerażał xD Wgl do dziś uważam tą część za najmroczniejszą i najbardziej creepy
Filmik mnie zainteresował tematem buga odwróconej głowy i na pomoc w tłumaczeniu jego natury jak zwykle przybył TCFR (The Cutting Floor Room, strona opisująca i dokumentująca rzeczy wycięte z gier i ukryte rzeczy w grach. Czasem i też opisuję alphy, bety i prototypy gier).
W dużym skrócie: głowa ta to pozostałość z bety The sims 1 co została w finalnej grze i była używana jako taka awaryjna opcja, gdy gra ma problem z załadowaniem portretu sima.
Wersja bardziej szczegółowa: Pozostałość z bety The sims 1, gdy planowano by portret sima pokazywał humor sima (tutaj 3 czyli zadowolony, neutralny, smutny). Ten feature został wycięty mocno pod koniec tworzenia gry, gdyż tą funkcję przejęły różne kolory plumboba (a w finalnej wersji portrety zawsze pokazywały neutralny humor). Ten portret został w finalnej grze jako awaryjna opcja gdy gra ma problemy z portretem sima (a mogą to być spowodowane czy uszkodzeniem plików, zepsute mody, czy gra się od tak zbugowała mając problem z ładowaniem lub wygenerowaniem portretu sima).
Inna odwrócona głowa/portret czyli jakby profesoro-okularnika, to też kolejna pozostałość z bety, i ta pojawia się w menu kontaktów. To kolejna opcja awaryjna gry, kiedy gra ma problem z załadowaniem portretu/głowy danego sima w której nasz sim jest w relacji.I powody tego buga mogą być identyczne co w pierwszym czyli uszkodzone pliki, zepsute mody, gra sama z siebie się zbugowała i ma problem z ładowaniem określonego kontaktu.
Mnie zawsze ryła muzyka, gdy zakradała się złodziej. Często pauzowalam grę i resetowalam komputer, tak się tego bałam. The sims 1 😱😱
Wchodzisz na yt, na głównej widzisz nowo dodany filmik "Tajemnice Simów" I już wiesz, że to bedzie dobra noc 😍 😴 Dziewczyno robisz mega dobrą robotę, dzieki ze jesteś ❤😍
Kurczę, jakby tak się zastanowić, to sporo nerwów miałam przy Simsach. Przy jedynce chyba właśnie najbardziej Abrakadabra, szczególnie te karuzele i muzyka. Ale pamiętam, że frustrowała mnie też ta gra w grzyby.
Muzyka z włamywacza to totalny klasyk, który do dziś przyprawia mnie o zawał.
Oprócz odwiedzenia pokoju przez rodziców w trakcie bara-bara (zdarzyło mi sie i było to traumatyczne), bałam sie okropnie złodzieja i domu Ćwirów z 1, bo podczas 1 rozgrywki wybuch pożar i wszyscy spłonęli. Przerażało mnie tez Dziwnowo i dom Papużków, a także tragiczny klaun. Generalnie ta gra była dosyc straszna dla dzieciaka, czwórka a nawet trójka to przy poprzednich częściach pikuś
Szkoda, że w 4 nie kontynuowali tego klimatu
9:58 , było dokładnie jak mówisz, co prawda dalej grałem w simsy, ale nigdy już nie zrobiłem rodziny z "realnego życia"
Ja do dziś pamiętam jak w wieku 8 lat po raz pierwszy w życiu zagrałam simsy, a dokładniej w the sims 2 i cała moja pierwsza rodzinka poumierała z głodu, ponieważ nie miałam pojęcia, że by ugotować obiad sama kuchenka w kuchni im nie wystarczy. Jak tylko zobaczyłam mrocznego kosiarza to natychmiast się przeraziłam i chciałam wyłączyć grę, ale z paniki nie mogłam znaleźć ikonki do wyjścia z gry i ostatecznie musiałam komputer odłączyć z prądu. Później z 2 tygodnie nie wracałam do grania, bo bałam się, że jak odpalę grę to znowu zobaczę kostuchę i nabyłam kilkuletniego panicznego lęku przed nim. Bałam się nawet patrzeć na tył okładki do dwójeczki, ponieważ był na niej kosiarz XD Na drugim miejscu moich lęków były duchy, przez co usuwałam masowo nagrobki z domu rodziny Ćwir, Kapulet i Monteków a potem się dziwiłam czemu gra nie chce mi się włączyć akurat w Miłowie i Weronie XD Do Oliwki Widmo po raz pierwszy odważyłam się wejść dopiero gdzieś w wieku 11 lat , bo stanowczo zniechęcały mnie do tego liczne nagrobki widoczne już z widoku otoczenia. Całe szczęście, że wtedy nie miałam jeszcze do czynienia z pierwszą częścią simsów, bo chyba na zawał bym wówczas zeszła XD
Najbardziej w TS3 jak byłam młodsza, przerażały mnie duchy. Mój starszy brat zawsze mi mówił że z duchami można np : grać, wchodzić w interakcje, spotykać się, przyjaźnić itd, jednak mnie to jakoś nie przekonywało więc, zawsze jak parcela miała gwarantowane duchy, zawsze przeprowadzałam moich simów bo myślałam że te duchy mnie zabiją xD. Jednak w TS4 do dziś przeraża (i przerażał) mnie ten pakiet rozgrywki...Strangerville...Zawsze bałam się tych opętanych simów, niepokojących podkładów dźwiękowych, ich wytrzeszczu itp. Samo mieszkanie w tym miasteczku miało taką dziwną, niepokojącą atmosferę...Najbardziej bałam się tego że mój sim zarazi się tym opętaniem przez tajemniczą, niepokojącą roślinkę która stała jak byk przed domem mojego sima...Najgorsze jest to...Że zarażeni Simowie czasami przebywają poza swoim niepokojącym miasteczkiem, i dość często można ich zobaczyć opętanych np w Wierzbowej Zatoczce, San Myshuno itd. Zawsze jak dobijała 1:00 (w Simsach) Simowie właśnie w tej chwili stają się opętani i nie mają świadomości. Jakby co, to w 2,1 Simsów nie grałam jako 7-letnia dziewczynka :P
Przerażały mnie 2 lokacje w konsolowej edycji TS3, czyli jaskinia do zwiedzania, w której świeciły z ciemności żółte ślepia, oraz mauzoleum, z którego co i raz dobiegały straaaaaszne dźwięki 😱
Ostatnio grałam sobie w Sims 1 Uwielbiam ją
Ma ten klimacik 😆
Te telefony miały swój urok.
Klaun mi się też nie podobał
Złodziej bardziej wkurzał niż straszył
Krzyk umierającego Sima wywoływał faktycznie gęsią skórkę
Złodziej w TS1, psychofan i te dziwne telefony... to bylo straszne ale najbardziej chyba ta odwrócona twarz jako bug i efekty dzwiekowe.. dziekuje za wspomnienia.. cudnie powspominac jedynke i dwójke! ;)
1.Jak zatrudniłam nianię i ona umarła z głodu. Teraz już takiej nie zatrudnię 🤣
2.Jak gnom w trójce zaczął się śmiać. Potem w nocy jak wstałam bałam się takiego spotkać, a kot ze świecącymi oczami po drodze nie pomógł 😂
Abrakadabra najlepsze, uwielbiam tę muzykę i klimat :D
Ja to sie bałem tego robota sprzątającego. Nigdy go nie wstawiałem do domu dla moich simów bo myślałem że on ich pozarzyna, będzie tylko krew. A dziwak człowiek, mały był
Ja pamiętam ,że simce z sąsiedztwa przytrzasnęło nogę drzwiami i chodziła z upiornie wywiniętą nogą do czasu opuszczenia parceli. Ps ten przykład z odwróconą twarzą dziecka też miałam- pomyślałam wtedy, że urodziło się niepełnosprawne
Pamiętam gdy jako dziecko zaczęłam grać w TS3 i była to w ogóle moja pierwsza styczność z grą. Nie znałam jeszcze wszystkich dodatków i nie wiedziałam jak one działają, więc gdy pewnego dnia księżyc ukazał się w pełni i można było usłyszeć te charakterystyczne wycie wilka to tak się przeraziłam, że wyszłam z gry i nie grałam w nią przez następny rok. Szybko się zaczęło i szybko skończyło haha
Ale później dałam jej kolejną szansę i pochłonęła mnie natychmiastowo
1 najstraszniejsza i z najlepszym klimatem :) bałam się telefonow i szare tło poza parcela wzbudza we mnie niepokój.
Zdecydowanie zgadzam się z tym, że jedynka była najstraszniejszą częścią Simsów - na mnie chyba najbardziej działały te dźwięki. Zwłaszcza, że czasem pojawiały się tak o, mimo że żaden złodziej nie przyszedł, ani w ogóle nic (chyba) się nie stało. Szukałam nawet El Bandito na parceli, ale nie było go - ot, straszny dźwięk się pojawił chyba tylko żeby mnie przestraszyć (początkowo, bo potem to przywykłam i budziło to we mnie raczej irytację). W dwójce już te dźwięki nie były takie... creepy.
Co do strasznych telefonów - te owszem, trochę mnie przestraszyły, ale byłam też bardzo ciekawa, co się dalej stanie, czy przyjdą po mojego Sima, czy co. Więc zapisałam grę i czekałam. I czekałam... oczywiście nic się nie stało, więc byłam trochę rozczarowana. Chociaż tu przynajmniej był ten element tajemniczości, bo chociaż w jednym z dodatków do czwórki (chyba Eko Życie) dodali także te tajemnicze telefony, to moim zdaniem to, że można zapytać "kto dzwoni?" i dowiedzieć się, że to tylko dowcip, kompletnie psuje efekt. Moim zdaniem lepsze by było, gdyby rozmówca się rozłączył. Jest mod do Sims 2, który dodaje te tajemnicze telefony i tam dzwoni do nas Tajemniczy Sim. To jest całkiem fajne rozwiązanie. Inna sprawa, że w Sims 4 nie ma "Sima", który pełniłby podobną funkcję.
Wracając jeszcze do jedynki - pamiętam te odwrócone do góry nogami głowy, to było niepokojące. Tym bardziej że u mnie taka sytuacja kończyła się crashem gry. Ale tak, z całej serii chyba najbardziej jeżyły mi włosy na głowie te dźwięki.
PS A co do liczby dodatków do czwórki i ich zawartości - celne :D
Też często jak grałam w jedynkę był w nocy straszny dźwięk, ale nic się kompletnie nie działo. Nie wiem czy to celowe, czy wynik jakiegoś buga. Nie widzę by wiele ludzi o tym fakcie dyskutowało.
Do dzisiaj mam traumę co do włamywaczy w simsach gdyż będąc małą dziewczynką i grając najpierw w jedynkę przy pierwszej stworzonej rodzince melodia która się włączała tak mnie przeraziła że przez kilka dni ni grałam na tej rodzince, musiałam się przełamać jak już u wszystkich rodzin byli włamywacze, wtedy ni było już wyjścia xD A kolejnym przerażającym dla mnie zdarzeniem było jak w jedynce umierał jedyny sim i ten dom zostawał taki pusty a czas leciał, a tego domu nawet ni mogłam usunąć bo gra ni pozwalała (gdyż nadal uważała że mieszka tam sim) więc mogłam wracać do tego pustego domku. Z trójeczki już tylko mumie trochę mnie przerażały jak i duchy zmarłych zwierząt, szczególnie koni, jakoś mrocznie wyglądają pod tą postacią ;u;
Ja też się bałam tego klauna, najgorsze, że nie można było się go pozbyć z domu.
Najbardziej bałam się duchów w dwójce, pomimo tego, że lubiłam je wywoływać z grobów. xd
Dobijały mnie ich szlochy
i lamenty nad nieudanym życiem
(np. simowie o aspiracji rodzinnej płakali, gdy wyświetlała się nad nimi poszarpana chmurka,
z ikoną właśnie tej ścieżki życiowej).
Czułam lęk, gdy nawiedzały żyjących simów, robiąc przy tym dziwne grymasy.
W dodatku wszystkie efekty dźwiękowe i melodyjki podkręcały strach oraz niepokój,
które same sobie wystarczały, około 10/11-letniej mnie, grającej zawsze w samotności,
by wzbudzić we mnie nieprzyjemne emocje.
7:29 pamiętam jak mając lat za pewne 7/8 grałam ze starszą siostrą, kilka dni wcześniej pojawił nam się inny bug (przez którego sąsiedzi przychodzili na krawędź parceli obecnie granego domu ale nie można było nic z nimi zrobić ani na nich kliknąć więc oni po pewnym czasie ginęli z głodu, przerażające) po czym właśnie w rodzinie Ćwir "kołyska" urosła do dziecka i pojawiła się odwrócona głowa... Trauma do dziś chociaż obie dałybyśmy sobie ręce uciąć że tamten portret który nam się pojawił miał białe tło i nieproporcjonalnie długą i chudą szyję a na dodatek dziecko miało całkowicie czarną skórę i maleńke kółko jakby podstawowego koloru skóry na czubku głowy... Ale może to wyobraźnia dwójki dzieci 😜 W każdym razie stwierdziłyśmy że rodzina Ćwir jest nawiedzona i wyłączyłyśmy grę ale na szczęście po ponownym uruchomieniu gry wszystko było w porządku, ale nawet jak to teraz zobaczyłam to serce mi zaczęło walić i trauma o której tak naprawdę nigdy nie zapomniałyśmy wróciła 😆
W pierwszej części przerażały mnie odgłosy i krzyki palących się Simów 😅
Miałam tego buga z odwróconą twarzą. Pamiętam do dziś. Byłam taka mała i pamiętam tak spanikowałam że potem już nigdy sama nie grałam xd
Pamiętam jedynkę i tą muzyczkę w trybie tworzenia sima: "Diupa, Diupa, diupa diupia, diupia, dup..." 🤣 Tak, to ryło umysł. Do dziś mam bekę jak wspomnę 😁.
Do tej pory pamietam pierwsze spotkanie z Mrocznym 😬
Mnie przerażały te telefony w The Sims 1, klaun czaruś i ta muzyczka w The Sims 3 kiedy przychodzi mroczny kosiarz
I do 11 roku życia bałem się uwaga
Kasandry Ćwir XDD
Mam 26 lat i gram w simsy od 2003 roku. W sumie wymieniłaś prawie każdą rzecz, której się bałam: jedynka totalnie najstraszniejsza - kostucha najgorsza, dziwne telefony, dźwięk włamywacza i szopa gdy pojawiał się na parceli 😬. Bałam się też tych dziwnych atrakcji w Abrakadabrowie i duchów, w dwójce duchy też okropne. Dlatego nigdy nie grałam Ćwirami i Oliwką Widmo 😆. W trójce bałam się jeszcze Agnieszki Zadek i jej domu. Kostucha też była niefajna. Duchy już lepsze. W czwórce nie dość, że nie ma nic strasznego, to jestem stara xD dlatego gram Ćwirami, czasem w starszych wersjach gry i mogę wreszcie zgrywać chojraka. Ale Mroczny Kosiarz ze starych części nadal mną wzdryga😆
Zaczęłam grać w sims 1 gdzieś w roku 2005 jako pięciolatka i telefony owszem, były trochę niepokojące, ale największy szok przeżyłam, kiedy moje dziecko (no i znowu, to była simowa wersja mojej siostry ciotecznej) poszło do szkoły z internatem. Do tej pory pamiętam to jako przerażającą sytuację. Potem jej matka była zbyt biedna by jeść i zbyt głodna by pracować, więc powoli z ładnego domku (oczywiście, jak na możliwości podstawki) została w malutkim pokoju z łóżkiem i toaletą, bo sprzedawałam ściany, żeby miała co jeść;) Od tamtej pory ciężko mi było wrócić do jedyneczki, ale za to zakochałam się w 2 i tak mi zostało do dziś.
Należę do młodszych graczy do dzisiaj pamiętam jak u babci oglądałam twoje tajemnice simów wtedy mega bałam się Belli z księżycowych jezior
Mnie przerażał mroczny kosiarz w sims 3, ten soundtrack przyprawiał mnie o zawał serca
Ja się bałam rodziny Ćwir po tym jak pierwszy raz obejrzałam tajemnice simów (wcześniej nie miałam pojęcia że twórcy robili historie dla rodzin z otoczeń i w ogóle się na tym nie znałam) no i bałam się ich willi z TS4 XD bo jest mroczna i czułam się tam nieswojo
Grałam w the sims 1 gdy miałam jakieś 8-10 lat i trochę żałuję że tak wcześnie zaczełam ;)
Czemu?
@@oannaa bo to zrujnowało moją psychikę już gdy byłam dzieckiem :D
Ale i tak kocham simsy
@@art3m1s05 Współczuję w sumie, ja grałam w 2 jak byłam mała ale 1 jest 100 razy bardziej straszna
@@oannaa w dwójkę też grałam, jak jedynka mi sie znudziła
Gracias ci Szynszylo za film, zwłaszcza, że się strasznie nudzę ;u;
Kiedyś jak grałem w 3 to dojechałem do końca mapy i mi się zrobił taki granatowy ekran i zaczął migać. Tak się wystraszyłem, ze wyłączyłem cały komputer z przycisku XDD
Mnie w jedynce strzaszyła pokojówka kościotrup i ta trumna bardzo :( miałem simsy abrakadabra
To tutaj się pochwalę swoją historią:
Miałem może z 8 lat, tak jao chyba każdy na którymś etapie, odtworzyłem w Simsach(konkretniej w dwójce) swoją rodzinę. Któregoś dnia kiedy sobie tak grałem, mama zawołała mnie na dół. Uznałem że nie zapauzuję, przecież to Simsy, co może się stać? Śmierć. To może się stać. Nie wiem jak, kiedy, w jaki sposób. Ale po jakoś 10-15 minutach wróciłem do komputera i... Na ekranie był dziwny komunikat. Nigdy wcześniej go nie widziałem. Opowiadał o śmierci, a obok miał zdjęcie postaci z kapturem na głowie. Myślałem że to jakiś włamywacz czy inny przestępca. Ale potem zauważyłem że nie mogę wykonać interakcji nikim z rodziny. A potem zauważyłem coś co uznałem za plamy krwi i... groby. Wszyscy nie żyli, jedynie tajemnicza postać, która po najechaniu kursorem okazała się nosić imię "Mroczny Kosiarz", siedziała na kanapie oglądając telewizję. Cała rodzina zmarła w niewyjaśnionych okolicznościach. Byli w tylnym ogrodzie, i nie byli w stanie w którym wszyscy by mieli umrzeć. Nawet babcia miała jeszcze dość czasu na ziemii. Nie utopili się, nie zagłodzili, nic nie wskazuje jasnej przyczyny zgonu, za którego wówczas obwiniałem samego Kosiarza. Napomknę tylko że na piętrze nikogo nie było, nie miałem modów ani dodatków. Ale od tamtego czasu zawsze robię pauzę jak odchodzę od PC
Ja gdy byłam mała bałam się duchów z pierwszej części. Raz niespodziewanie mi się pojawiły i potem nawet mi się przyśniły i przez to chyba pół roku nie grałam w simsy.
Dźwięk włamywacza z TS1 jest u mnie na równi z muzyką z czołówki 'Archiwum X'
Ja się bałam Mrocznego Kosiarza z pierwszej części jako dziecko
Oj, grywało się w jedynkę za dzieciaka. :)
Ja pamiętam jeszcze taką dziwną i nieco "creepy" rzecz - gdy Sim został porażony prądem podczas naprawy sprzętu przy niedostatecznym poziomie umiejętności technicznych, zdarzyło mi się, że nie umarł od razu...
Śmierć przyszła po jakimś czasie znienacka a w międzyczasie gdy klikało się tym Simem w cokolwiek, to w miejscu, gdzie pojawia się jego głowa przy interakcjach, co jakiś czas pojawiała się na pół sekundy trupia czaszka (na przemian z jego głową).
Jako dziecko byłam przerażona na myśl o złodzieju z simsów jedynki, pierwszy raz jak spotkałam się z nim w grze to przestraszona melodią która mu towarzyszyła i samym faktem że coś ukradł nie wracałam do gry przez najbliższe 2 tygodnie
Ja też w 1 bałam się złodzieja a dokładniej w sumie to muzyki gdy przychodził. Pamiętam jak przyszedł do moich Ćwirów. Rozpłakałam się i wyłączyłam simy i uciekłam do mamy :D byłam nie wiem, w 3/4 klasie :D
Te muzyczkę z TS1 mam w uszach do dzisiaj mimo ze minęło chyba 20 lat i Ty Szynszylo mówisz że jesteś dinozaurem 😁
I pewnie z powodu tego właśnie niesamowitego mrocznego klimatu do tej pory jedynka ma sporo fanów.
8:53 Okeeeeeej, tego nie wiedziałem i serio....nie wiem, czy chciałbym teraz odpalić dwójkę i spróbować to zobaczyć....creepy af o_O
Muzyka z TS 1 to mój koszmar dzieciństwa 😆 jak miałam 8 lat i pierwszy raz usłyszałam dźwięk przy złodzieju to wyłączyłam komputer ze strachu
Ja się do tej pory boję pań i panów z opieki społecznej
to może być dziwne, ale gdy grałem w 3 część simsów z dodatkiem zwierzaki, bałem się jednorożca
Ja już chyba za duża byłam, żeby TS1 mnie jakoś wyjątkowo straszyło. Ale z drugiej strony - nie miałam też pełnej kolekcji, więc uroku Abrakadabrowa sama nie odkryłam. Ale za to mogę powiedzieć o koleżance, która do dziś się boi ognia i pożarów, bo właśnie te pożary z jedynki taką traumę u niej spowodowały. Od tego czasu nie tknęła żadnej innej części, no bo w każdej może się np. kuchenka zapalić. Próbowałam ją do czwórki przekonać, bo tam wzniecić pożar to naprawdę wielki wyczyn, ale nie, nie będzie ryzykować :D
Ja przez tą odwróconą twarz miałam w dzieciństwie takie koszmary w nocy, że przez długi czas nie grałam w simsy. To było straszne 😰
Moja pierwsza rozgrywka, miałam ok 10 lat, moi rodzice umarli i zostałam sama jako dziecko na parceli, dzięki EA!
Dlatego nigdy w życiu nie zrobiłem mojej rodziny do dziś
jako dziecko bałam się pobrać sims 2, widząc mrocznego kosiarza na okładce płyty xD myślałam że będzie mnie nawiedzał czy coś
Ja jako mała dziewczynka nie umiąca jeszcze za dobrze czytać zawsze miałam problem z wychowaniem dziecka dlatego bardzo traumatyczne wspominam opiekę społeczną z jedynki a co do muzyki to z przebłysków pamiętam że siostra włączała mi zawsze do grania zapętloną piosenkę Wakacje z bondynką więc pewnie musiałam się bać oryginalnej muzyki XD
Przestraszyłam się jak pierwszy raz zobaczyłam kosiarza w THS 2 (wiek 6/7 lat) przez 5 lat nie włączyłam simsów 🤣
Najbardziej zawsze bałam się włamywacza w The Sim 2 i muzyczki, która gra kiedy się pojawia. Czasami nawet miałam z nim koszmary xD
The Sims Średniowiecze spędzało mi sen z powiek.....dosłownie.
Pamiętam jak po nocach śniła mi się ta gra, aż nie mogłam spać, wizja zamknięcia w dybach lub wtrącenia do dołu z potworem dręczyła mnie noc w noc, przez co odstawiłam tę część gry na wiele lat, dopiero 2 lata temu wróciłam do grania w nią. Teraz wydaje się to śmieszne, ale wtedy miałam ledwo 12 lat i przerażały mnie takie rzeczy X"D
Albo The Sims 2 na PS2... nigdy nie zapomnę wyłączania konsoli w pośpiechu gdy dom moich simów nawiedzały duchy a pad wibrował jak szalony.....