Nowoczesny „zaklinacz psów” rozumie psie emocje. W Harmonii z Psem. Odcinek 1.
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 11 ก.พ. 2023
- Zapraszamy do pierwszego odcinka z serii W Harmonii z Psem. Będą to rozmowy o tym, czym jest nowoczesne podejście do pracy z psami. Nazwa tej serii jest nieprzypadkowa. To tytuł Naszej najnowszej książki, gdzie zgłębiamy tajemnice psiej komunikacji.
Chcemy Wam przedstawić alternatywne, przez niektórych nazywane sekciarskim, podejście do pracy z psem - oparte o empatię i zrozumienie komunikacji.
Naszym zdaniem, żeby zmienić zachowanie psa w pierwszej kolejności trzeba zmienić jego emocje, czyli trzeba go usłyszeć i zrozumieć. Wymaga to uważności na sygnały, które psy wysyłają nam cały czas. Chcemy Wam przybliżyć świat psiej komunikacji i pokazać na co warto zwracać uwagę, żeby lepiej poznać swojego psa i nauczyć się z nim żyć w harmonii.
📖 A tu link do naszej książki W Harmonii z Psem 📖
www.wojtkowszkolenia.pl/produ...
www.wojtkowszkolenia.pl/produ...
Wpadajcie też na nasze kanały, gdzie znajdziecie dużo fajnego contentu o psach i nowoczesnych metodach treningowych ❤️ 🐕 ❤️
www.wojtkowszkolenia.pl/
/ wojtkow.szkolenia
/ psiedszkole
/ psiedszkole_wojtkowszk...
/ psiedszkolewojtkow
#behawiorysta #pies #szkoleniepsow #komunikacjapsow
![Ich związek miał zły wpływ na zachowanie psa [Cesar Millan na ratunek]](http://i.ytimg.com/vi/VsYFD171Ftg/mqdefault.jpg)
![ตีสิบเดย์ [FULL] | ครอบครัวสะท้านทุ่ง "นางบี & อ้ายสติ๊ก"](http://i.ytimg.com/vi/A1rhYcxxNtA/mqdefault.jpg)
![Sir Roger Penrose (NOBEL 2020) - Sekret rzeczywistości [DOKUMENT]](/img/n.gif)
Mam niespełna 2 letnia lękliwą szwajcarkę(problem z oszczekiwanien i mijaniem z psami). Widząc jak jej ciężko sobie z tym poradzić i każdy spacer był stresem przestudiowałam wiele materiałów,,filmików, webinarów, aby jej pomóc. Gdy dotarłam do Waszych materiałów (bedacych również właścicielami szwajcara )i Waszego spojrzenia na więź i relacje z psem (rasa bardzo emocjonalna i wrażliwa) skupiłam się na budowaniu w niej pewności siebie, mojego wsparcia gdy tego potrzebuje, zbudowaniu bliskiej więzi. Teraz każde najmniejsze jej spojrzenie i prosba o wparcie jest uważnie czytana, kiedy domaga sie wiekszej odleglosci przy ominieciu psa. Wszystko to zawdzięczam właśnie takiej psiej edukacji prowadzonej przez doswiadczonych ludzi. Sama teraz widze chodzac na spacery jakie braki w edukacji psiej maja ich właściciele i jak udostępnianie i dzielenie się wiedza w tym temacie jest potrzebne❤
Czytanie psich komunikatów to ogromna siła. Pozwala uniknąć wielu konfliktów, zbudować decyzyjność psa, okazać mu wsparcie. To najlepsza droga do prawidłowej relacji. Pozwala szybciej wrócić do równowagi po stresującej sytuacji. Dzięki respektowaniu sygnałów Bruna udało mi się odpracować rzeczy, o których wcześniej nie marzyłam. I chociaż dzisiaj już go z nami nie ma, cały czas widzę jak ogląda się na mnie, żeby zapytać mnie o zdanie i poprosić o pomoc w wybraniu drogi. Ponieważ jeśli my będziemy szanować sposób w jaki psy się komunikują, one również częściej będą się na nas zdawać.
Na początku po adopcji Kajka poświęcałam całą masę czasu na zgłębianie tematu znaczenia sygnałów i zachowań u psów i obserwowałam, próbowałam zrozumieć, dostroić się... To było ogromne skupienie i uwaga poświęcona każdemu najmniejszemu ruchowi psa. Myślałam, że tyle wystarczy, ale z perspektywy czasu widzę, że to był niezwykle ważny etap, taki wstęp do dobrej komunikacji. Dziś pewnie nadal nie jest idealnie, ale "rozmawiamy" ze sobą dużo swobodniej, jest w tym więcej luzu. Dziś na spacerze widząc nadchodzącego psa skierowałam się w bok, Kajko za mną poszedł, obejrzał się na tego psa, a potem na mnie i ja po prostu wiedziałam że w tym spojrzeniu jest "mama, trochę się denerwuje, ale odeszlismy razem na bok, więc dam radę, dzięki" a jak było po wszystkim to ja robiąc krótki, szybki ruch przypominający trochę ukłon zaprosiłam Kajka do zabawy i razem sobie pobiegaliśmy. Jestem przekonana, że znając podstawy komunikacji, możemy z psem budować taki poziom zrozumienia i bliskości jak to się dzieje w relacji z drugim człowiekiem. W pewnym momencie orientujesz się że on nie musi nic mówić, wystarczy krótkie spojrzenie i oboje wiecie o co chodzi
Adoptowałem Psa bez szans na adopcję . Trzech behawiorystów pomimo umówienia nie przyszło na spotkanie. Korzystając z internetu stwierdziłem że wszystko co pies robi jest formą dominacji , to że leży na progu, , to że patrzy w oczy i.t.p. Zostaliśmy sami i zacząłem czytać Psa zamiast internetu :) . Poradziliśmy sobie z bronieniem zasobów, agresją przeniesioną i lękową. Że strachem przed Prawie wszystkim, nawet przed ciemnością. Prawie dwa lata trwało zanim stopniowo doszedłem z dotykiem do ogona. Wszystko dzięki obserwacji i odczytywaniu jego komunikatów. Reasumując Psy potrzebują poczucia bezpieczeństwa i nie ma złych Psów, są tylko żli właściciele.
Odszedł pieć miesięcy temu 😪 .
Pozdrawiam.
Widze takie kwestje; moja prawda jest najprawdziwsza, rywalizacja, dominacja (Milan to fe) I projekcja nic nie mająca wspólnego z rzeczywistością. Metoda ,,negatywna,, kontra ,,pozytywna,, powoduje dysonans, gdzie jest prawda? Zawsze najciekawsze jes to czego nie widać. Inzynieria spoleczno/ekonomiczna. W Stambule żyje na wolności 0.5 miliona dzikich psów oraz 0.1 miliona kotów, żyją w symbiozie. Żadnych bechawiorystow. Badam sprawę od 5 lat, to jest głębszy temat, ale w dwóch zdaniach. Emocje na bok. Pies to towar, do wyboru do koloru, popyt/podaż. Właściciel to konsument na lata, koszty utrzymania psa. A cała reszta to przedsiębiorcy
Proszę dorobić do tego filozofię. Oczywiście najlepsza taka która będzie miała duży rynek.
Od dziecka uwielbiałam psy, ale nigdy nie zastanawiałam się nad tym jak się z nimi komunikować. Rok temu adoptowaliśmy Abi i musieliśmy się tego nauczyć. Wyszło kilka problemów, które narosły właśnie przez brak tej komunikacji na początku naszej przygody. Od kiedy zaczęliśmy słuchać jej potrzeb, reagować na komunikaty które wysyła wszystko się zmieniło. Nasz lękliwy piesek codziennie pokonuje swoje strachy mając przy tym nas obok i gdy potrzebuje wsparcia zawsze je otrzyma. Idziemy powoli do przodu i cieszymy się z każdego małego sukcesu.
Dziękujemy Wam za budowanie tej świadomości na temat emocji psów i za obalanie mitów ❤️
Dziękujemy za wszystkie Wasze komentarze ❤ Daliście nam mega zastrzyk pozytywnej energii. Bardzo się cieszymy, że tak dużo już wiecie w zakresie komunikacji i zrozumienia emocji psa i że nadal chcecie poszerzać swoją wiedzę.
Ciężko było wybrać 3 zwycięzców z prawie 40 komentarzy, ale musieliśmy sprostać temu wyzwaniu :) Dodatkowo daliśmy kilka nagród pocieszenia w postaci kodów rabatowych w naszym sklepie
Pomimo wcześniejszych kursów, konsultacji to dopiero webinary Zosi i Piotra i przede wszystkim wielkie szczęście konsultacji u samego Piotra otworzyły mi oczy - albo dały narzędzia do odczytywania tego co mówi mój pies. Byłam wtedy niezwykle zaskoczona, gdy się okazało, że mój pies wcale nie kocha wszystkich piesków i nie, wcale nie chce się z każdym witać. Było to dla mnie zadziwiające bo przecież ciągnął do nich (mindblowing...)
I tu coś kliknęło w mojej głowie a harmonizowanie rozpoczęło fascynującą już rutynę odczytywania zachowania mojego psa na każdym spacerze. Wychodzę z nim na spacer i za każdym razem to jest fascynująca przygoda, bo odczytuję jego komunikaty (i tu magia:) a on widząc to jeszcze chętniej się do mnie je kieruje, czuje się przez to bezpiecznie a nasza relacja skoczyła niebotycznie na inne poziomy. Dzięki Wam, Zosiu, Piotrku przekonałam się, że każdy może być tym "szamanem", który rozumie co mówi jego pies i co więcej wie jak się z nim komunikować. Ja ze swoim psem prowadzę nieustanny dialog, bo znamy już lepiej ten nasz wspólny język, bo oboje się go uczymy, mamy narzędzia do komunikacji. To jest absolutnie FASCYNUJĄCE i za to Wam dziękuję, bo szczerze, chyba nikt tak jak Wy nie mówi o tych sprawach :P Uściski i wielkie podziękowania!
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
Bardzo miło, że na koniec się prowadzący podzielił swoimi doświadczeniami. Super rozmowa!!
Piesek lękliwy - zrozumienie go i dawanie mu wyborów pozwoliło budować ogólna pewność siebie co pozwala na codzienne pokonywanie trudności duuuzo lepiej niż wcześniej. Bonusem w tym działaniu jest budowanie relacji bo wzajemne zrozumienie myśle ze jest podstawa w każdej reakcji czy to psiej czy ludzkiej. ❤🐶
Gdy zaczęłam słuchać komunikatów, które wysyła mój pies, to nie będzie przesadą, gdy powiem, że zmieniła się nasza jakość życia - zarówno Raven’a, jak i nasza, jako jego opiekunów. Mieliśmy problem z mijaniem psów. Gdy szukając rozwiązań tego problemu zaczęłam zagłębiać się w psią komunikację, okazało się, że mój pies (i to bardzo wyraźnie z jego perspektywy) dawał mi znać, że nie chce się zbliżać do obcego psa oraz która odległość do mijania jest dla niego okej. I nagle, gdy zaczęłam reagować np. na szybkie spojrzenie głową w bok, gdy obcy pies był gdzieś przed nami i podążać za Raven’em, reaktywnych wyskoków do psów było coraz mniej, z czasem przestrzeń, jaka była mu potrzebna zaczęła się zmniejszać, bo wiedział, że w razie czego zawsze może mi pokazać: „Hej, bliżej nie chce podchodzić”, i ja go posłucham i nie wepchnę w interakcje, której nie chce. Przeniosło to naszą relacje na zupełnie inny poziom🔥
My jesteśmy na samym początku nauki o komunikacji z naszym psem. Ale wiemy już jak piesek daje nam znać ze nie chce już być w jakimś miejscu, nie chce się już bawić z innym psem. Teraz pracujemy nad tym żeby nie szalała, nie szczekała gdy przez okno widzi innego psa. Szarpak w tym momencie bardzo jej pomaga się uspokoić.
I to czubek góry lodowej, która jeszcze przed nami do przepracowania.
Jestem właścicielką 2,5 rocznej pomeranianki. Jest reaktywna…nawet bardzo😅 było nam bardzo ciężko znaleźć wspólny język, trudno żyć. Płacz był po jednej i drugiej stronie. Poznanie psiej komunikacji i proces akceptowania Miśki pozwoliły mi spojrzeć na nią zupełnie inaczej, a przede wszystkim zrozumiec. Zauważyłam, że Miśka bardzo fajnie i czytelnie komunikuje się z psami. Jest cierpliwa i potrafi ustąpić - jednak kiedy jest za dużo przychodzi po wsparcie i zaczyna szczekać, aby zdystansować inne psiaki.
Ona generalnie informuje o różnych emocjach właśnie szczekaniem, taka jest. Taka jej natura. Kiedy się boi, kiedy jest szczęśliwa, kiedy wymusza uwagę, czy nie chce tu nieproszonych psów.
No i samoregulacja 🙉 ma ją naprawdę dobrze rozwiniętą - z wysokich emocji potrafi szybko zejść na niskie. Jak ślepym trzeba być, aby nie widzieć tego wcześniej 🤦🏼♀️
cieszy mnie fakt, że w końcu korzysta z mojego wsparcia i częściej wysyła komunikaty bezpośrednio do mnie - gdzie jeszcze rok temu była zdana sama na siebie…bo moja wiedza to wciąż było za mało…
Pomogły nam tez psie sporty. Relacja nabrała tempa i dziś robimy razem fantastyczne rzeczy - w swoim tempie ❤
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
@@PsiedszkoleWojtkow o kurczę! 😍 mega dziękuje !!! 🥰🥰🥰
Decydując się na psa zaczęłam mocno pogłębiać swoją wiedzę na temat psów. A szczęście szybko wpadłam na Waszą stronę, obejrzałam prawie wszystkie webinary. Powiedziałabym, że zrozumienie komunikacji psów nie zmieniło naszej relacji, tylko pozwoliło ją właściwie budować. Utkwił mi w pamięci komentarz mojej koleżanki, gdy pierwszy raz odwiedziła mnie w domu, a mój pies ją oszczekał. Powiedziała, że pierwszy raz widzi gdy ktoś w takiej sytuacji zamiast krzyczeć na psa żeby był cicho, wspiera psa spokojnym tonem :) Takie zachowanie psa to przejaw niepokoju, poczucia zagrożenia, nie mogłabym go karcić za to że się boi.
Z problemu z obroną zasobów i mentalnego doła przez zarzucanie sobie, że cos jest z nami nie tak, udało nam się przejść w ,,dzielenie” się. Psiak ma więcej swobody a ja w wielu sytuacjach mam spokojną głowę. Wzrosła moja pewność siebie jako opiekuna i pewność siebie mojego psiaka. Z dnia na dzień uczymy się coraz więcej i coraz lepiej się dogadujemy, szanujemy swoje granice, których ja u niego wcześniej nie dostrzegałam ❤
Zrozumiałam mojego psa i przestałam mieć wobec niego oczekiwania. Pomału idziemy do przodu, poznając się i z dnia na dzień nasza relacja jest coraz silniejsza 🥰
Po obeznaniu się co niec z komunikacja bo wiadomo nie od razu byłam doświadczona (w sumie dalej się nie uważam za mądrą w tej dziedzinie) relacja z moim psem przestała być taka płytka, wcześniej nie byliśmy ze sobą jakoś blisko nie ukrywam że przez mój brak znajomości sygnałów często przekroczyłam jego granice więc i on nie żywił do mnie najwiekszej miłości, kiedy zaczęłam go rozumieć zaczęłam też inaczej na niego. Przestał być dla mnie już tylko psem, istotą trochę głupiutką, okazało się że jest naprawdę inteligentny i jako gatunek i jako jednostka. Zaczęłam go rozumieć i starałam się z nim harmonizować dzięki wam, a to bardzo dobrze wpłynęło na naszą relacje. Osobiście poczułam się dużo lepiej bo nie lubię przekraczać czyiś granic zawsze raczej staram się wszystkich szanować, niestety nie wychodziło mi to zanim nie dowiedziałam się o psiej komunikacji. Dlatego teraz się cieszę, że mój najdroższy teraz niestety zmarły już Simba zaznał trochę szacunku od człowieka dzięki czemu zbliżył się do mnie i miał lepsze życie.
Mam Goldena obecnie już 9-cio letniego. Kiedy podjęliśmy decyzję o zakupie szczeniaka przygotowałam się kupując różne książki i nie wszstkie metody do mnie przemawiały. Postanowiłam ukończyć kurs trenera i behawiorysty ( na tym samym roku co Zosia w COAPE) zeby miec wiedze od "najlepszych" i nie błądzić w tym temacie.Śledzę Was od dawna żeby być nabierząco. I jestem już szczęśliwą posiadaczką waszej pierwszej książki. Liczę że i ta dołączy do mojej kolekcji. Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów oraz liczę na więcej ciekawych materiałów.
Zosiu, Piotrze to od Was zaczęła się moja droga w zrozumieniu mojego psa.❤ Uwielbiam Was słuchać, mam Wasze dwie książki i chętnie chciałabym poznać kolejną :). Komunikację z moim adopciakiem cały czas rozwijamy, ale od kiedy mam większą świadomość różnych jego zachowań i wiem z czego one wynikają, potrafię lepiej go zrozumieć. Jego komunikaty są dla mnie czytelniejsze, ale też zwracam uwagę na to jak ja z nim się komunikuję i jak on odbiera moje...sporo jeszcze błędów popełniam, ale cały czas się uczymy i wierzę że będzie coraz lepiej ;). Jednak na pewno jest między nami mocna więź, a systematyczna praca sprawia nam obojgu wiele radości 😊. Pozdrawiam serdecznie
Dziękujemy
Zrozumienie i życie „w harmonii z moją Colą” zajęło nam sporo czasu. Chociaż nam to złe określenie - MI zajęło sporo czasu, bo Cola od samego początku pięknie dawała znak czego chce, co jej się podoba, kto jej się podoba, a od czego/kogo wolałaby odejść i długo długo nie podchodzić. Żyłyśmy sobie jakby świata miało nie być w naszym „podwórkowym światku”. Znałam wszystkie psy na ośce, a o ich opiekunach mówiłam - „o Pan od Majkiego! Pańcia Suzi! Idzie Scooby ze swoimi ludźmi”. Mówiłam tam o innych psach, stawiałam ich w centrum uwagi, to te psy były dla mnie istotą połączenia pies+człowiek, gdzie człowiek był daleko za psiakiem. Jednak u nas było chyba ciut inaczej, to ja starałam się dopasować Nas - mnie i Colę, do panujących już zasad na podwórku. Chodziłyśmy tam gdzie spotykały się wszystkie psy, opiekunowie ustawiali się w kołku i ochoczo dyskutowali, a psy „bawiły się” w swoim gronie. Tak robiłam codziennie, codziennie wpychałam Colę w sytuacje, w której nie chciała być. Znaki, które mi dawała były oczywiste, ale ja nie chciałam ich zrozumieć. Naskakiwanie na mnie było prośbą o pomoc, o ucieczkę, mówiła do mnie najwyraźniej jak mogła „ej stara chodźmy stąd, bo jest słabo!” A ja byłam cała happy, że piesek spędza czas z psijaciółmi. Po pewnym czasie i wielu mocniejszych sygnałach od Coli, zaczęłam zastanawiać się nad jej zachowaniem, nad szczekiem na tego jednego typa pod sklepem, na stojący rower pod klatką, na jej wzrok gdy patrzyła na nadjeżdżającą śmieciarkę jakby zaraz miała ją zjeść czy na uśmiechnięte ząbki , gdy wracam z pracy. Zauważyłam, że jest w niej tyle emocji, tyle strachu, radości, pomieszania z poplątaniem, że muszę to skumać, żeby żyło się lepiej! Najtrudniej było zrozumieć te potrzeby, które wymagały „odcięcia” od podwórkowych zasad. On chce się tylko przywitać, ona chce się pobawić, Majki lubi jak pieski go gonią, Suzi musi się wybiegać, dobrze niech go ustawi, och jak ładnie się bawią w gronie tryliarda psiaków na jednej polance. To ja musiałam zacząć mówić za mojego psa. Jej sygnały nie dla wszystkich są oczywiste i nie mogę tego od nikogo wymagać. Najciężej było za pierwszym razem powiedzieć „proszę nie podchodzić z psem”, „mój pies nie chce się witać”, „proszę nie głaskać”, „nie dawaj Coli waszych smaczków”. Podwórkowe zasady dalej trwają, psy dalej biegają w kupie na polance, a ich wlasciciele stoją w bezruchu, ale nas już tam nie ma. Być może jesteśmy „wyrzutkami”, „Colą z tą dziwną babą co nie daje jej się bawić z psami”, ale jesteśmy teraz w pełni sobą, robimy to na co OBIE mamy ochotę i jest o niebo lepiej, a nasza relacja to jakiś obłęd! ❤❤❤ Na koniec muszę dodać, że to także Wasza zasługa - bo moja zmiana trwała, wpadałam na filmik, szybki podcast, jakieś info na insta czy Fb, aż w końcu skumałam, że takich psich matek wariatek jak ja jest więcej , a decydując się na żyćko z psem trzeba otworzyć się na cały świat, nie tylko na czubek własnego/psiego nosa! Cola przybija łapkę Bordkowi, dzięki Wam Nam jest lepiej! 🐾
Dziękuję Wam za ten filmik. Ponieważ tak powinniśmy z psami trenować. Mamy być teamem🥰🐾 oby ludzie zaczęli zmieniać podejście do psów 🐾🥰
Wielkie dzięki Zosia i Piotr za dzielenie się widzą w kolejnym miejscu i formule 😍Dzięki harmonizowaniu z moją Neską nasza relacja weszła na wysoki poziom zaufania oraz zrozumienia bez słów 😉 na spacerach się synchronizujemy i jak zgrany team zwiększamy dystans od ludzi, którzy widząc labradora wyciągają ręce, zagadują czy wręcz popiskują aby wejść w bezpośredni kontakt. Kiedy Neska nie umiała sobie z tym sama radzić, wyznaczyć granic. Aktualnie wspólnie osiągamy pełen sukces, czując spokój ducha i porozumienie, a spacery przestały być stresujące 🐕🥰 lubię od Was czerpać i się od Was uczyć, drodzy Szamani 😉😅
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
@@PsiedszkoleWojtkow dziękuję ❤️
W jednym zdaniu- przestałam wracać do domu po każdym spacerze z płaczem i frustracją. W momencie, w którym zaczęłam się zagłębiać w emocje i komunikaty Maggie, nasza relacja bardzo mocno się wzmocniła. Maggie zaczęła mi ufać, bo wie że jej wysłucham i pomogę w trudnych sytuacjach, a jednocześnie pozwalanie na dokonywanie własnych wyborów wzmocniło jej pewność siebie. Za nami długa droga rozumienia się nawzajem i nauki swoich potrzeb i granic, ale też bardzo dużo przed nami.
Drogie Koleżanki i Koledzy, miło się Was słucha, a Waszą książkę już nabyłem i sie nią delektuję; wszystko co może mnie wesprzeć w lepszym rozumieniu naszych czworonożnych towarzyszy i poszerzyć własne horyzonty jest na wagę złota. Rozumiem, że proponowana przez Was metoda ma olbrzymi potencjał, uczycie słuchac swojego czworonożnego przyjaciela; great job ;) pamiętajmy jednak, że świat, nie jest tylko dobry, nie wszyscy ludzie są mili i nie wszystkie psy przyjazne. Psy pracujące są szkolone metodami o których niestety w programie się wyrażacie pejoratywnie; pamiętajmy, że nie zawsze można sobie pozwolić na wahanie i wątpliwości u psa. Kiedy można- słuchamy się nawzajem, kiedy trzeba- pracujemy (nawet jeśli nam się akurat nie chce, albo coś nas niepokoi). Budowanie takiej wspólnej umiejętności jest tym czym należy rozumieć jako praca metodami zrównoważonymi. Pozdrawiam i życzę Wam dużo sukcesów.
Uwielbiam Was, świetny pierwszy odcinek❤
Dzięki Wam moja komunikacja z psami bardzo się zmieniła na lepsze, ale nie tylko z nimi, zaobserwowałam że jestem też bardziej uważna na potrzeby swoich kotów. Biorę pod uwagę ich umwelt, o którym wcześniej nawet nie myślałam. Obecnie nie mam psa, ale pasjonuje mnie uczenie się o nich i poszerzanie tej wiedzy dalej, obecnie pracuje jako pettsiterka i dzięki lepszej komunikacji widzę i podązdam za ich potrzebami, nawiązuje relacje, to cudowne doświadczenie. Widzę jak te psiaki mówią ❤ Uważam, że to wspaniałe, poznawać ten język. Na każdym spacerze podążam za psem jeśli to możliwe i doceniam ten czas. Wiem, że dużo jeszcze mogę się nauczyć z tej książki 😁 Super też wiedzieć, że tak jak ludzie psy nie zawsze to samo chcą powiedzieć zależnie od kontekstu, trzeba być uważnym i otwartym.
Dzięki temu, że z mężem zaczęliśmy lepiej rozumieć naszego psa, ona lepiej rozumie nas ❣️ przestaliśmy wzajemnie się frustrować i każde „złe” zachowanie traktować jak porażkę, bo przecież każdy może mieć gorszy dzień, pies również.
Dokładnie. Nasze nastawienie to podstawa :)
Uwielbiam słuchać Waszych wypowiedzi. Z każdym kolejnym webinarem/odcinkiem/szkoleniem wiem, że wybrałam najlepiej jak mogłam początek (mam nadzieję ;)) swojej pracy z psami. Mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości uda mi się wybrać do Was na kurs trenera oraz behawiorysty. Tak poza tematem dzisiejszego odcinka przychodzą mi na myśl dwa pytania. 1. Póki co nie mogę mieć w mieszkaniu psa (będę mogła dopiero w okolicach lipca/sierpnia), czy dużym błędem jest przyswajanie samej wiedzy teoretycznej? Czy może lepiej będzie spróbowanie już praktyki np. w schronisku? 2. Zastanawiałam się nad BOSem na pierwszego psa. Jednak ostatnio dużo osób na różnych grupach pisze, że kupno tej rasy jest wielką loterią czy trafi się na osobnika "stabilnego psychicznie". Dużo jest opinii, że BOSy mają bardzo duże problemy np. z łatwym przebodźcowaniem, lękiem separacyjnym czy rzucaniem się na inne psy. Co sądzicie na ten temat?
Hej, bardzo nam miło :) Odpowiadając na Twoje pytania:
1. Edukacja to podstawa, a praktyka w schronisku to super pomysł :)
2. BOSy bywają różne. To zwykle psy o dużej wrażliwości, więc tym samym nie są najłatwiejsze w pracy. Jednak, gdy masz dobre warunki, zrozumiesz swojego psiaka (a bywają różne w obrębie rasy), to można mieć super ziomka :)
@@PsiedszkoleWojtkow Z całego serduszka dziękuję za odpowiedź ❤️
U nas niestety dopiero początek poznawania komunikacji i na pewno mam dużo do nauczenia. Mimo tego, ze nie potrafię jeszcze czytać komunikacji mojego psa, to sam fakt, ze zrozumiałam, ze to brak mojego zrozumienia jest problemem,już nam pomaga. Dużo mniej nerwów i frustracji z mojej strony, co przenosi się na większy spokój mojego psiaka.
Kiedys Cola rzucala sie na innch przechodniów, ja miałam ją blisko przy nodze, smycz napięta jak struna, oddech wstrzymany, a ciało sztywne. Zauważyłam, że chce odejść na drugą stronę chodnika- tak też kilkukrotnie powtórzyłam za nią i jakby inny pies. Zero strachu przed ludźmi, smycz luźno, a Cola nie,, gapi,, sie czy inny przechodzien nas nie zaatakuje. Teraz nawet jej ufam i bez smyczy mozemy mijac innych ludzi, a wszystko przez odejscie na 2 metry w bok
Dbając o relację pies nauczył się nam pokazywać swoje granice, np. nie zawsze wieczorem ma ochotę się głaskać i wtedy najczęściej zaczynało się od sygnałów ostrzegawczych. W takich sytuacjach nie reagujemy tylko dajemy mu czas by pokazał czego potrzebuje zostawiamy mu bezpieczną strefę, a tak naprawdę szuka ciepła i bliskości ale bez dodatkowych czułości wystarczy mu nasza obecność. Relację budujemy w każdym aspekcie patrząc na jego reakcję i staramy się zrozumieć co chce nam przekazać. Rozmawiamy z nim i mamy wrażenie jakby wszystko rozumiał ale również od początku zwracamy uwagę na jego reakcje, słuchamy i staramy się jego zrozumieć, dzięki temu jest szczęśliwy i wzrosła jego pewność siebie 🐕
Szanowanie granic psa potrafi zrobić bardzo dużą różnicę w relacji :) Fajnie, że o tym piszesz. Dziś ogłosimy wyniki :)
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
Rok temu kiedy adoptowałam suczkę malamute z fundacji, nie myślałam nawet o treningach czy spotkaniach z behawiorystą/trenerem. Biorąc psa wraz z mężem mieliśmy świadomość rasy oraz wiedzieliśmy, że pies po przejściach to wyzwanie i możemy spodziewać się wszystkiego. Byłam jednak przekonana, że wszystko co nas spotka jesteśmy w stanie pokonać jedynie zmęczeniem fizycznym psa. W końcu rasa jest aktywna jak my, więc damy radę. Szybko jednak życie zmieniło nasz obraz sytuacji. Pojawiła się agresja wobec innych psów. Byłam przekonana, że agresja sama w sobie jest zwyczajnie agresją. Co równie szybko okazało się złym podejściem. Wtedy właśnie zaczęłam szukać, czytać i nastąpiło olśnienie. Pies nie jest zły, bo jest agresywny, a stan ten jest jedynie wypadkową niezrozumienia psich emocji. I pierwsze pytanie "Ale jak to agresja nie jest tylko agresją?". To był właśnie moment przełomowy w naszym życiu. Zaczęłam oglądać webinary o psich emocjach i agresji lękowej. Jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że 40 kg pies też może bać się jamnika i przez to dystansować go za pomocą wyraźnych sygnałów odstraszających. Skoro już poznałam przyczynę zaczęłam zagłębiać się w temat. Nie mogłam uwierzyć, że tak wiele psich sygnałów omijałam, zanim dochodziło do kulminacji na spacerze i następował wybuch. Wtedy nasunęła się myśl, że to jednak moja niewiedza robiła psu krzywdę. Zaczęłam samodzielne treningi i odczytywanie psich emocji. W ciągu kilku miesięcy udało nam się wypracować duże zrozumienie z obu stron. Nie każdy pies był dla mojej Yery tak straszny jak wcześniej i zdecydowanie częściej udawało nam się mijać psy na totalnym luzie. Ale tak jak mówię, nie było jeszcze idealnie. Wtedy zapisałam się na kurs wychowania psa online, który jeszcze bardziej otworzył mi oczy. Uświadomiłam sobie, że spacer dla psa to cała gama różnych emocji, których wcześniej nie widziałam, bo skupiłam się na agresji i mijaniu innych psów. Wtedy zapisałam się na wizytę u zoopsychologa. To był strzał w dziesiątkę. Ćwiczymy razem już miesiąc i uczę się wszystkich sygnałów jakie daje mi mój pies. Nagle spacery to nie "walka o przetrwanie", ciągłe spięcie i zdenerwowanie, a zrozumienie. Kiedy zaczęłam odczytywać to, co mówi mi mój pies, on bardziej mi zaufał. Łatwiej teraz mi zrozumieć dlaczego skacze za dziką zwierzyną, szczeka na konie czy je śmieci. Z jednej strony wynikało to z mojej zbyt późnej lub zerowej reakcji na sygnały psa, z drugiej z braku metod/narzędzi, które pomogą mojemu psu w tych ciężkich sytuacjach. Po miesiącu pracy z zoopsychologiem widzę, że pies jest znacznie spokojniejszy. Zaczęłam dostrzegać też inne jego potrzeby, nie tylko spacery, ale i niuchanie, żucie, zabawa, bieganie czy szarpanie. Wprowadzenie ich do naszego życia pozwoliło ujść psim emocjom i teraz jesteśmy na dobrej drodze do całkowitego zrozumienia siebie. A co najważniejsze obie strony odczuwają ogromną przyjemność i satysfakcję z wspólnego czasu i radość kiedy prawidłowe odczytanie emocji pozwoli Yerze oraz mi wyjść z trudnej sytuacji w odpowiednim momencie.
Gratulacje! Wybraliśmy Twój komentarz jako zwycięski. Wędruje do Ciebie książka z dedykacją i rysunkiem od nas. Napisz jakiego masz psiaka, abyśmy mieli wskazówkę, kogo w dedykacji narysować :) Napisz do nas na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać nagrodę. W mailu napisz swój nick na TH-cam :)
Dziękuję 😍 mail wysłany 😊
Cudna jest teoria z waszej strony, lecz bardziej edukacyjna jest lekcja w praktyce np."zFuji". Wizualne szkolenie piesków i ich "problemów" jest lepsze od sztywnego wywiadu. Proszę więc o więcej filmów z żywą praktyką. Są bardziej pomocne
dzięki, opublikowaliśmy sporo treści, na razie skupiamy się na innych projektach, bo takie filmy jak z Fuji były czasochłonne i kosztowne, ale na pewno wrócimy ;)
Masza przez długi czas w trakcie spaceru gdy spotykałyśmy inne psy kładła się na sfinksa, potem wystrzeliwała do drugiego psa i chciała się "bawić", trochę zajęło czasu zanim zorientowałam się o co jej tak na prawdę chodzi, teraz gdy idziemy czytam jej mowę ciała, czasem wystarczy , że na mnie zerknie gdy zobaczy na przeciwko innego psa i mówię do niej "idziemy tędy" ? i zazwyczaj wybiera inną drogę, żeby nie wchodzić w interakcję z drugim psem na smyczy.
Teraz już wiem z dużym wyprzedzeniem, że czymś się stresuje i moge odpowiednio szybko zareagować :)
Wydaje mi się , że nasza więź jest dużo lepsza dzięki temu, ona czuje się bardziej pewna siebie i bezpieczniejsza przy mnie. Czasem idziemy właśnie na spacery, na których w 99% sama wybiera trasę i to też jest super dla niej, bo pomaga jej w pewności siebie i naszych relacjach.
Zauważenie sygnałów stresu we wczesnej fazie to bardzo ważna umiejętność. Pomaga lepiej się zrozumieć z psem :) Bardzo fajna story :) Dziś ogłoszenie wyników.
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
Mój pierwszy pies, to był "owczarek niemiecki" zakupiony nie wiadomo gdzie przez rodziców, miałam wtedy 7 lat. Moja rodzina mieszka na małej wsi i mimo dobrych chęci ich mentalność nie dopuszczała do siebie próby rozumienia psa. Większość czasu był zamknięty w dużym kojcu z ocieplaną budą, bo uciekał i rodzina nie chciała rozwiązać tego na inny sposób. Uwielbiałam go, ale dopiero jako 13-latka zaczęłam ogarniać, że mogę sama o niego zacząć dbać. Bardzo mnie bolało ile czasu był zamknięty w klatce. No i od pierwszego spaceru tylko we dwóch zaczęło się moje "uzależnienie" od wspólnego wychodzenia, minimum raz dziennie. Ale oprócz tego wybudowaliśmy swój własny język. Mogłam go spuszczać ze smyczy i mimo to trzymał się blisko mnie. Najlepiej pamiętam, jak zadawał mi pytanie o to, czy może wejść do strumyka za domem i się wykąpać - nie wiem skąd się to wzięło - ale stawał obok i patrzył się na mnie. Dopiero jak mówiłam "tak" to wskakiwał. To takie nostalgiczne wspomnienia i nadal chce mi się płakać na myśl o jego śmierci. Szczerze mówiąc, to nie wiedziałam, że to nie jest norma w funkcjonowaniu z psem i dopiero przygotowując się do adopcji mojego obecnego kundelka, otworzyły mi się oczy. Ale dzięki temu, że trafiłam wtedy na was, to zdecydowanie bardziej patrzę na emocje Celi i szukam jak ją mogę wspierać. Tworzymy sobie bardzo fajny wspólny język, kocham tą relację 🥺
Wzruszająca historia
Gratulacje! Wybraliśmy Twój komentarz jako zwycięski. Wędruje do Ciebie książka z dedykacją i rysunkiem od nas. Napisz jakiego masz psiaka, abyśmy mieli wskazówkę, kogo w dedykacji narysować :) Napisz do nas na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać nagrodę. W mailu napisz swój nick na TH-cam :)
Sporo pracy, nauki i prób i błędów kosztowało Nas zrozumienie komunikacji naszego reaktywnego / lekowego gagatka, ale chyba największym game changerem w tym wszystkim było „nie przeszkadzać”. Nauka podążania za psem bez smyczy, ale też podążania psa za kierunkiem naszego ciała sprawiła, ze właściwie odzywać się nie trzeba. , a wszystko jest jasne. Podobnie komunikacja podczas interakcji, gdy mamy podbiegacza. Oddech, brak paniki i wsparcie słowne sprawia, ze nawet przy dwóch niekastrowanych samcach i mnogości sygnałów grożących chłopaki się rozejdą, bez dosadnego wyjaśniania kto miał racje. Choć tu tez, wiele czynników miało swoje znaczenie, tak komunikacja ciałem i zaufanie swojemu psu zdecydowanie pozwoliło Nam obojgu żyć spokojniej ;)
Komunikacja ciałem i nasze nastawienie są bardzo ważne. Fajnie, że o tym piszesz. Dziś, do końca dnia ogłosimy wyniki :)
Gratulacje! Wybraliśmy Twój komentarz jako zwycięski. Wędruje do Ciebie książka z dedykacją i rysunkiem od nas. Napisz jakiego masz psiaka, abyśmy mieli wskazówkę, kogo w dedykacji narysować :) Napisz do nas na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać nagrodę. W mailu napisz swój nick na TH-cam :)
@@PsiedszkoleWojtkow
Mam stado 3 adopciaków, którzy są z nami od szczeniaka. Wydawało się, że będzie łatwo, ale nic bardziej mylnego. Początki były trudne, trafialiśmy na nieodpowiednich dla nas ludzi i metody pracy, przez co zaburzyła się relacja na linii pies-psia mama. Nie rozumiałam czemu gałgany zachowują się brzydko, frustrowało mnie to i demotywowało. Stopniowe zgłębianie literatury, filmów, artykułów pozwoliło mi na zrozumienie co pieseczki do mnie mówią. Przede wszystkim nauczyłam się wspierać ich w rozwiązywaniu konfliktów między sobą, ale też odbudowałam z nimi relację, na nowo nauczyliśmy się ufać sobie nawzajem, widzą we mnie przewodnika-przyjaciela, na którego zawsze można liczyć. To dopiero początek naszej drogi, ale dzięki systematycznej pracy oraz obserwacji zachowań, wierzę, że już niebawem będę mówić biegle w psim języku 😊
"Wspierać w rozwiązywaniu konfliktów" - bardzo spodobało mi się to określenie. Dziś ogłosimy wyniki :)
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
W jakie dni będą pojawiały się kolejne odcinki z tego cyklu? Bardzo lubię Was słuchać. Czytam także ostatnią książkę, która jest suuuuuper!!!
Dziękujemy ♥️ Z tego cyklu co dwa tygodnie w niedziele wieczorami 🙂 Mamy już nagrane kolejne 3 ❤️😃 Dodatkowo z co środa odcinek o różnych praktycznych zagadnieniach 😃
@@PsiedszkoleWojtkow dziękuję bardzo :)
Chyba nie trafię z odpowiedzią w zadanie konkursowe, ale chcę Wam powiedzieć, że należę do tej sekty 😁Moja relacja z Luną od dwóch lat wciąż się rozwija i pewnie będzie to trwało bez końca. Zanim jeszcze Was poznałam jakoś intuicyjnie harmonizowałam się z tym małym lękliwym pieskiem. Pierwszy behawiorysta z jakimś się zetknęłam stwierdził, że to pies wyprowadza na spacer mnie, a powinno być odwrotnie. Na szczęście nie wzięłam sobie tego do serca, a potem u Was spotkałam się z określeniem „harmonizowania” i ulga, jaką odczułam była bezcenna. Wyznaczam ramy i w tych ramach daję psu swobodę. Dzięki temu rozumiemy się czasem bez słów, wystarczy gest, spojrzenie, postawa jednej z nas. A do wspólnego wyboru drogi też używam „tędy?” i „tędy” 🙂
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
Jest mi niezwykle miło i bardzo dziękuję!
W moim przypadku Ramzes ganiał za dziecmi i łapał najpierw za buty a później za koszulki. Wiele osób mówiło że to szczenię, zostaw go niech się bawi, jednak ja czułam że coś tu nie gra, to nie była postawa ciała wskazująca na zabawę (napięte ciało, nastawione uszy i lekko napięte fafle) zaczęłam drążyć temat i okazało się że miałam rację. Ramzes chciał dzieci zatrzymać, bo go niepokoiły, to nie była zabawa. Teraz gdy to zrozumiałam, najpierw studzimy emocje gryzakami w towarzystwie dzieci, ja jestem zawsze do jego dyspozycji jeśli potrzebuje wsparcia i za każdym razem edukuje dzieci jak powinny się zachowywać w jego towarzystwie aby każdy czuł się komfortowo, w taki sposób złapałam bakcyla, teraz szukam więcej i więcej, pomimo że nasz kłopot już pomału ustaje, ale psia komunikacja jest wciągająca i uzależniająca 😅 dzięki że jesteście 🥰
Ojjjj tak. Odpowiednie rozpoznanie intencji jest bardzo ważne :) Dzięki za Waszą historię. Dziś ogłosimy wyniki :)
Twój komentarz nas wyjątkowo zauroczył. Wprawdzie 3 nagrody główne są już wybrane, ale mamy dla Ciebie nagrodę pocieszenia w postaci kodu 40% na zakupy w naszym sklepie. Napisz do piątku na biuro@wojtkowszkolenia.pl, aby odebrać kod. W mailu napisz swój nick na TH-cam 🙂
@@PsiedszkoleWojtkow dziękuję 🥰
Kiedy ja zrozumiałam sygnały mojego psa , to ona zaczęła się ze mną komunikować
Nie udało mi się jeszcze zrozumieć mojego szczeniaka, nie umiemy się komunikować 😞 Ogólnie pieska wydaje mi się mądra i myślę że problem jest właśnie z komunikacją, albo po prostu - po mojej stronie. Może piesek mnie nie lubi? Jesteśmy po pierwszych lekcjach w psim przedszkolu i niestety-najgorsze w klasie 😞
Ojjjj... To musi być dla Ciebie trudne... Chciałbym napisać "Nie przejmuj się tym", ale wiem, że to niewiele pomoże. Relację czasem trzeba zbudować, a to trwa miesiącami. Daj sobie czas, obserwuj swojego psa, dostrajaj się do niego i ciesz się wspólnym poznawaniem. Sam prowadzę Psiedszkole i widzę, jak znakomite relacje budują się, gdy w kimś jest pasja i chęć poznania swojego psa
@@PsiedszkoleWojtkow dlatego zapisałam nas do przedszkola - szukając różnych informacji, natknęłam się na Was i stałam wielka fanką 😀 wcześniej nie wiedzialam, że takie przedszkola w ogóle istnieją
Haha, szaman oznacza generalnie pośrednika, podróżnika pomiędzy światem duchów lub niematerialnym a ludzkim. Zatem w Waszym wypadku porównanie 100% trafione
Dokładnie :D
Metoda ,,negatyna,, kontra,,pozytwna,, powoduje dysonans skutkujący tym że nie wiadomo co jest prawdą, a najciekawsze jest to czego nie widać. Moja prawda jest najprawdziwsza wyjasnia wszystko. Psi biznes. Emocje na bok. Pies to towar, do wyboru do koloru, popyt reguluje podaż. Wlasciciel to konsument na lata, koszty utrzymania psa. A cała reszta to przedsiębiorcy. Proś,r dorobić sobie dowolna teorie/filozofię. Gdy zostanę wywołany do tablicy, to będę starał się dostać piątkę.