Pustka
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 12 ม.ค. 2025
- @joannamarta4168
Mówią, że nigdy Cię nie było.
Rozwinęliśmy się z mikrobów.
W ciemne noce życia
tęsknimy do gwiazd na niebie
i pytamy po co i dlaczego.
Niebo i Ciebie też wymyśliliśmy.
Właśnie po to, żeby tak westchnąć,
od czasu do czasu,
a potem znów, zgodnie z teorią,
rozwijać cywilizację.
I wiemy, że właśnie różnimy się,
my ludzie, o poczuciu moralnym,
od przodków w buszu,
wykształconym na drodze przemian,
tych historycznych i społecznych.
Ale kiedy gasną wszystkie światła,
w oczach ludzi pojawia się pustka,
o której nie śniło się mikrobom.
Pustka, którą znali Adam i Ewa,
odchodzący z Raju.