Pustka

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 12 ม.ค. 2025
  • @joannamarta4168
    Mówią, że nigdy Cię nie było.
    Rozwinęliśmy się z mikrobów.
    W ciemne noce życia
    tęsknimy do gwiazd na niebie
    i pytamy po co i dlaczego.
    Niebo i Ciebie też wymyśliliśmy.
    Właśnie po to, żeby tak westchnąć,
    od czasu do czasu,
    a potem znów, zgodnie z teorią,
    rozwijać cywilizację.
    I wiemy, że właśnie różnimy się,
    my ludzie, o poczuciu moralnym,
    od przodków w buszu,
    wykształconym na drodze przemian,
    tych historycznych i społecznych.
    Ale kiedy gasną wszystkie światła,
    w oczach ludzi pojawia się pustka,
    o której nie śniło się mikrobom.
    Pustka, którą znali Adam i Ewa,
    odchodzący z Raju.

ความคิดเห็น •