ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
พ่อผมแกภูมิใจกับขสมก.มากแกเป็นพขร.ตั่งแต่ยังเป็นรถเมล์ นายเลิศจนกระทั่งเกษียณอายุกับขสมก.
หน้าปกเขาเขียนผิดน่ะอดีตเป็นอดึต
นายเลิศเมล์ขาวศรีนครสาย5ศรีนครสาย3บ.ข.ส.30,51,31
รถร่วมบางสายสภาพรถเก่าโทรมมากโละทิ้งแล้ว
รถเมล์แดงจะอยู่คู่กรุงเทพไปตลอดกาล 555
55
😁😅🤣🤣🤣😂 แหม๋...โคตร อมตะจริงๆ +5555 ขำ
@@princeghiblimobile657055 ล่าสุดครม ปรับปรุงรถเมลล ไอ้ตู่ปัดตกแร้วครับ
@@user-id1ut3br2e ปัดตกเปลี่ยนเป็นรถเมไฟฟ้าแทน
จริงครับ
ในตอนนั้นผู้คนน่ารักมาก
ขอบคุณอย่างมาก ที่ได้นำภ่าพรถเมล์ในสมัยก่อนนั้นมาให้ชม ผมเองพ่อเคยพานั่งรถรางและรถเมล์ในยุคนั้น ทำให้ไม่ลืมความเป็นมาด้านคมนาคม ของเมืองหลวง
เราเป็นคนรุ่นไหม่เกิดพ.ศ2522แต่ดูภาพเก่าๆแล้วมีความสุขมากเห็นความสงบร่มเย็นแบบที่ไม่ต้องมีเทคโนโลยีมากมาย
คิถึงในยุค90 ไทยมีดีหลายอย่างรถเมล์ก็สวย เราแค่คนเมียนมาร์แต่เราชอบในยุค90มากทีสุดคนเห็นแก่ตัวแทบจะไม่เคยเห็น
เห็นกรุงเทพเห็นการเปลี่ยนแปลงทุกช่วงเวลาชีวิต จากรุ่นปู่ รุ่นพ่อ มาถึงรุ่นเรา และจะเปลี่ยนผ่านถึงรุ่นลูกเรา รักผืนแผ่นดินไทยของเรา โชคดีที่เกิดมาบนผืนแผ่นดินไทยนี้ครับ
ปีพศ.2500 ผมเข้ากรุงเทพฯครั้งแรกยังเห็นรถเมล์ขาว ของนายเลิศอยู่ รถรางผมก็ยังเห็นอยู่ ตอนนี้ผมอายุ 81 ปีแล้ว อยากจะไปกรุงเทพฯอีกครั้งนะครับคง จะเจริญเติบโตมากนะครับ
มากค่ะ เพิ่มเติมความวุ่นวาย
ผมคนญี่ปุ่นดูแล้วประทับใจมากครับ
ดูแล้วคิดถึงวัยในอดีตครับ
คิดถึงกรุวเทพในอดีตมากคะ..บ้านเมืองร่มเย็น
ผมเกิดปีนี้พอดี สมัยเรียนชั้นประถมโรงเรียนปานะพันธุ์ลาดพร้าวปัจจุบันคือบิ้กซี เป็นต้นสาย 8 นายเลิดนี่แหละค่ารถห้าสิบสตางค์ถ้ามีคูปองนักเรียนสลึงนึง กระเป๋าคนขับใส่ชุดขาวกลีบโง้งเลยล่ะ พอวัยรุ่นก็โหนรถเมล์จนแขนยาวไปข้างนึงเลย
กระเป๋ารถเมล์นายเลิศจะเป่านกหวีดเป็นสัญญาณจังหวะเพื่อให้ พขร.ทราบว่าผู้โดยสารขึ้นลงเรียบร้อยแล้วแบบเพราะมากเลยครับ(ไม่เกี่ยวกับการเป่านกหวีดของนักการเมืองและประชาชนบางกลุ่มนะครับ)
ดูแล้วน้ำตาซึม!!ผมไม่ได้โฟกัสที่รถเมล์ แต่ผมดูรวามเปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองในทุกๆช่วงยุค ทำไมผมรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก มันเหมือนเราสูญเสียอะไรไปแบบไม่มีวันกลับมา
พ่อขับรถเมลขาวสาย2ค่ารถสมัยนั้นสลึงนึงค่ะคิดถึงอดีตพ่อเคยขับเราก็เเรียน รร พูนสินคิดถึงตอนเป็นเด็กๆ
ทำมัยอดีตมันสวยและน้าอยู่ขนาดนี้ เสียดายเกิดในยุคนี้,
มุมมอง มันสำคัญกับมนุษย์ มากมาย หากเราดูคลิปนี้ จบ อาจจะมีบางคนรู้สึกว่า ประเทศไทยเพียงไม่กี่ปี ก็มาได้ไกลถึงเพียงนี้ มันดูสุดยอดมากมาย กับบางคน ก็จะรู้สึกว่า มันควรจะไปเร็วกว่านี้ ควรจะพัฒนาได้ดีกว่านี้ รวรจะสะดวกสบายกว่านี้ ด้วยงบประมาณที่มีเยอะมาก สำหรับคนที่มองมุมนีั โลกเรามีสองด้านเสมอ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ไม่ผิดไม่ถูก เพราะทุกๆมุมมองมักมี เหตุผลต่างๆรองรับ สิ่งที่คิดไว้เสมอๆ วันนี้ ปัจจัยสำคัญ สำหรับมุมผม ไม่ใช่เงินมากเงินน้อย แต่ เป็นนิสัยของมนุษย์ ที่เปลี่ยนแปลงไป โรคภัยไข้เจ็บที่ไม่เคยมีก็มี เด็กสมัยก่อน ทีวี จอ 9"-14" เครื่องเดียวดูทั้งบ้าน บางบ้านไม่มีด้วยซ้ำ ความสนุกคือการออกไปนอกบ้านเพื่อ วิ่งเล่น อย่าลืม การวิ่งเล่นก็เหมือนการออกกำลังกายไปในตัว เราต้องเดินหรือปั่นจักรยาน เพื่อไปหาเพื่อนตัวเป็นๆ ในบางครั้งเพื่อนเราก็ไม่อยู่ เราก็ต้องกลับ เราต้องเดินออกไปซื้อลูกอม มีเงิน 1-2 บาทก็หา อมได้แล้ว เราเฝ้าฝันเช้า วันเสาร์ - อาทิตย์ เพื่อดูหนัง และการ์ตูนในตอนเช้า ขนม มีเพียง ไซส์เดียว คือ ไซส์เล็ก ห่อละ 3 บาท 5 บาท ไม่มีห่อใหญ่ กินจุใจขนาดนี้ ขนมเหล่านี้ ไม่มีประโยชน์ วัยเด็กยุคผม ไม่ได้กินห่อใหญ่ ก็เลย ไม่ค่อยป่วย เด็กสมัยนี้ ห่อ 5 บาท เขย่าสองทีก็หมด หรือบางยี่ห้อ ไม่มีด้วยซ้ำ 5 บาท กระโดดไป 10 บาท จน ขยายความใหญ่ไปถึงราคา 50 ต่อถุง นี่ คือพัฒนาการคร่าวๆ ของมนุษย์ โรค เกิดจากพฤติกรรมของมนุษย์ กินของไร้ประโยชน์ ไม่เคยออกบ้าน รับแสง ไม่เคย ออกกำลังกาย ไม่เคยออกไปสนทนา กับเพื่อนแบบ ตามองตา แต่เป็นตามองจอ สงสารลูกชาย 2 คนของผมจริงๆวันนี้ทุกคนปากกัดตีนถีบ เฝ้าใันจะนำพาครอบครัวให้สบาย ความสบาย คือตรงไหน ความสุขอยู่ตรงไหน หรือว่า สุขที่แท้จริงคือ การนอนในโลงขออภัยที่ยาว แต่เรื่องจริง เราต้องยอมรับความจริง
มาอยู่กรุงเทพเมื่อ2498ค่ะเรียนหนังสือที่ร.ร.วัดม่วงแคข้างป.ณ.กลางเจริญกรุงค่ะทันขึ้นรถรางจำได้ว่าขึ้นรถรางถ้าข้างหน้ามีเบาะ30ส.ต.ค่ะข้างหลังไม่มีเบาะ20ส.ต.ค่ะได้เงินไปร.ร.วันละ1บาท.ทุกอย่างอยู่ในความทรงจำชั่วชีวิตค่ะ
ภาพสีภาพสวยมากครับ
ป้านึกสมัยก่อน ถึงมองไม่เห็นเบอร์รถก็รู้สายอะไรดูจากสีรถ สมัยนี้คนแก่อย่างขึ้นรถเมล์โบกแทบไม่ทันเพราะมองไม่เห็นเบอร์รถใกล้ถึงเห็นมันเลยไม่จอด ป้าอยู่กรุงเทพแต่เกิดเห็นอะไรเปลี่ยนแปลงแยะ แต่กรุงเทพก็สนุกดี บ้างอย่างหายไปเสียดายแถบขาดใจ เพราะมันเป็นความทรงจำของคนแก่อย่างป้าและครอบครัว ผ่านทีไรก็โกธร
ทวดผมตอนนี้อายุ 92 ปีแล้วแกยังจำได้ดีเรื่อง รถลาง 🤣 แกบอกสมัยนั้น กทม ไม่ได้เจริญมีตึกสูงเหมือนทุกวันนี้หรอก ทุกวันนี้แค่เหลนอย่างผมพาไปเที่ยวยังแทบจำภาพสมัยนั้นไม่ได้แกบอก มันเปลี่ยนไปมาก ยายทวดผมบอก
ดูแล้วคิดถึงถึงสมัยก่อนมากเลย
หาแบบรี้ดูได้ยากมาก 🙏ขอบคุณที่ลงมามห้เราดูคะ 💐👏
รักกทม.เพราะหลานๆมันเป็นคนกทม.และเป็นเมืองหลวงของประเทศกรุงเทพฯดุจเทพฯ.สร้างเมืองศูนย์กลางการปกครองวัดวางามเรืองรองเมืองหลวงของประเทศไทย.ค่ะ
ได้นั่งไปเรียนหนังสือทุกวันครับ คึดถึงอดีตมาก น้ำตาซึมครับ
ยังทันโหนรถเมล์ไปเรียน สมัยปี 2532-2533 เกือบตกรถเมล์ เพราะกำลังจะหมดแรง ดีนะติดไฟแดงพอดี ....
ใช่ ๆ เหมือนกันครับ
@@surasakpingyos2075 l
เหมือนกันครับ ไม่รู้เป็นไง สมัยเรียนหนังสือเป็นวัยรุ่น ชอบมากๆที่จะยืนโหนราวประตูหรือขั้นบันได รถเมล์หรือรถโดยสาร นะ
การที่ได้โหนราวบันไดรถเมล์โดยสาร รู้สึกมันเท่ห์ มันแมน มากกว่าการยืนเกาะราวในตัวข้างในรถ นะ ?
ยิ่งสนุกมากๆ ถ้าได้แย่งกันเกาะราวบันไดตรงประตูรถ สําหรับนักเรียนผู้ชายวัยรุ่น ในสมัยนั้น ?
คิดถึงยุค 90 กับ ในหลวง รัชกาลที่ 9
ดูคลิปนี้แล้วคิดถึงอดีตแห่งความหลังเหมือนสายน้ำที่ไหลไปแล้วไม่ไหลกลับ
ดูแล้วมีความสุขมาก นึกถึงตอนเป็นเด็ก ขอบพระคุณที่ทำให้นิ้มคนเดียวได้คะ่💕🇹🇭😊😃
ชอบวีดีโอนี้มาก ทำให้รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่เคยเข้า กทม. ปี ๒๕๒๕ (ครั้งแรก) มันอาจจะนานแต่ไม่เคยลืม...นะขอรับ
2525ปีเกิดผมพอดีครับ
ชอบกรุงเทพฯสมัยปี 2537 - 2540 ... ชอบรถเมล์แดวูมากๆเลยครับ ประทับใจช่วงสมัยนั้นๆมากๆเลยครับ
ดูเรียบร้อยแล้ว และมีน้ำใจในการใช้ถนนมากเลยครับ
ดูแล้วคิดถึงสมัยทำงานห้าง รถติดมากกกแถวสุขุมวิท สมัยที่ยังไม่มีรถไฟฟ้า
ดูแล้วสวยมากๆ ไม่มีสายไฟรกรุงรังเหมือนทุกวันนี้
เมื่อ60ปีที่แล้ว กรุงเทพดูทันสมัยมากเลย รถที่วิ่งคล้ายๆในอังกฤษเลยนะคะ คันเล็กๆน่ารัก
ลุงเกิด2496ทันขึ้นรถรางตอนนั้นเขนผักอยู่ปากคลองตลาดยังมีรถเมขาวลาคา75สต.ยังจำได้จะขึ้นลาคา75.สต.คนกรุงเทพโวยวายสมัยนั้นลุงกินข้าวแกงจานระ1.บาทใส่แกงแยอะมากต้องเพิ่มข้าวปล่าวอีก1.บาทสมัยนี้ข้าวแกงจานระ40.50บาทจบข่าว
ฮ่าดูแล้วสมัยนั้นคงไม่ค่อยมีอุบัติเหตุ..ดูๆแล้วขับรถมีวินัยมาก
55 ผิดแล้วครับ (ด้วยความเคารพ) แย่กว่าสมัยนี้เยอะครับ ถอยหลังไปหกสิบปี ตอนนั้นผมอาศัยอยู่สมุทรปราการ ผมต้องไปเรียนหน้งสือ บางเขน ผมต้องใช้บริการประจำคือ สาย 25 ท่าช้าง ปากน้ำ หรือไม่ก็ สาย 45 ปากน้ำ สามแยก เลวที่สุดในบรรดา รถเมล์กทม.ครับ อุบัติเหตุประจำ ส่วนมากจะชน ชาวบ้านเขา และ 2 สายนี้ จะ ตีกันเองประจำ (เรื่องแย่งผู้โดยสาร) ตอนนั้นพอพ้นพระโขนง ไปนิดเดียวใกล้ๆเอกมัย รถแทบไม่มีแล้วครับ ถนนโล่ง 2 สายนี้ จะ ขับเร็ว(เลว) มาก แข่งกัน (และมักจะจอดตีกันแถวนี้) สมัยก่อนเขาให้ฉายา 2 สายนี้ว่า สายมหากาฬ ครับ (สมัยนั้นรถเมล์เป็นของเอกชนครับ ดีที่สุด เรียบร้อยที่สุด ก็รถเมล์ขาว ของนายเลิด ครับ ไม่มีปัญหา เรื่อง ทะเลาะกับผู้โดยสาร การขับรถ(เลว)เร็ว
ไม่จริง55555 อุบัติเหตุก็มี
นาทีที่ 11.20 น. คิดถึงตัวเองเมื่อปี 2527 ห้อยโหนรถเมล์สาย 207 ไปเรียนหนังสือจากราม 1 ไปที่ราม 2 บางนาขึ้นมาเลยครับ รถท้งแน่นทั้งร้อน กว่าจะผ่านแต่ละสี่แยกรอนานมาก โดยเฉพาะแยกลำสาลี
สมัยนั้นคงมีคนวามสุขครับดูแล้วชอบ..ไม่เหมือนทุกวันนี้😂😂😂
งานแรกของผมก็คือกระเป๋ารถเมลล์สมันนั้นค่ารถ3.50บาทเบี้ยเลี้งวันละ75บาทเก็บหอมสะสมมาจนมีทุกอย่างในวันนี้
อุ้ย...ลูกหลาน ผมเข้ามาเรียนกรุงเทพฯค่ารถเมล์ 1.50 บาท ถึง 2.00 บาท เท่านั้นเอง ตอนนี้ยังขี่สามล้ออยู่เลย.
รุ่นผมค่ารถเมล์75สตางค์
ขี้
50สต พอขึ้น75 สต ก้อโวย ตอนนั้นก๋วยเตี๋ยว3 บาทซีลอกซ์ แผ่นละ 3 บาท
ผมขึ้นกรุงเทพ ก็ 3.50. ทุกวันนี้ยังเก็บตั๋วไว้อยู่. (คนอื่นเขาสะสมแสตมป์. ผมสะสมตั๋วรถเมย์)
😷... "ดีใ💙" ที่ ได้เห็นยังไม่เกิดเลยThanks🌹ค่ะ
คิดถึงตอนวัยเด็กเคยนั่งรถรางกับคุณพ่อตอนนั้นอายุ6-7ปียังจำได้ดูแล้วคิดถึงคุณพ่อค่ะ
ขอบคุณครับผมที่นำภาพที่เคลื่อนไหวได้ในอดีตมาให้ชม ผมเข้ามาอยู่กรุงเทพปี 2519 ครับคิดถึงอดีตจัง
คนนั่งรถเมล์เยอะมาก ๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ
สมัยเก่าดูน่าอยู่กว่าทุกวันนี้คิดตามแล้วใจหาย
ขอกราบขอบพระ คุณทา่นที่ ทำคลิปเร่าเรื่องราว ในครั้งอีด ของกรุงเทพ เมือง หลวง ของไทยเรา อนุลักษณ์ไว้ให้ลูกหลาน คนไทย หรือชาวโลกได้ชื่นชม ขอบคุณครับกระผม
ทำคลิปนำเสนอได้ดีมากครับ ทั้งวิดีโอ ภาพ เสียง การบรรยาย เข้ากันดีมาก นึกถึงกรุงเทพฯในอดีตที่สวยงามเลย 😣!
กว่าจะถึงวันนี้สงสารพ่อแม่เราจัง
รถเมล์.คิดถึงจังเคยนั่งรถเมล์ตอนค่ารถ1สลึง..กับห้าสิบสตางค์แล้วก็มาเป็นสามสลึง..เวลาขึ้นแล้วต้องม้วนตั๋วรถเมล์แล้วก็เสียบไว้ที่ข้อมือที่ใส่นาฬิกา..555..บ้างคนก็เอาเหรียญบาทเก็บใส่หู..กดถูกใจคะ
ตอนนี้กรุงเทพฯ... มีรถแอร์สีฟ้าบอนลัคมาใหม่แล้วครับ แต่รถเมล์สีแดงยังนั่งอยู่ครับ ... เพราะเป็นแฟนพันธุ์แท้ ข.ส.ม.ก. มาตลอดครับ👍👍👍🌹🌹🌹💯💯💯❤❤❤
รุ่นซ้ายมือ รถเมล์ เราชอบมาก รุ่นเก่าหันหน้าชนกันจริงๆน่าอนุรักษ์รถรางนะคะ เด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักคะ 👍🌸
เสียดายรถเมล์สมัยก่อน😭😭😭
ตี๋น้อยคับ
สมัยก่อนสามล้อถีบรับจ้าง คนนิยมใช้บริการมาก ต่างจากสมัยนี้แทบไม่มีแล้ว...
อุบลยังมีให้เห็นอยู่นี้คับแต่ มีไม่เยอะ
สงสารลุงคนขับหลายคนขับมาตั้งแต่หนุ่มๆ
สมัยก่อนคนนั่งจะช่วยถือของคนโหน ภาพแบบนี้เห็นจนชินตา
คนรุ่นใหม่คงยังไม่รู้ สมันก่อนโหนรถเมล์มันส์มาก...😆😆😆
ได้ยืนขาหนึ่งข้างบนกระไดรถถือว่าโชคดีฮ้าาา...
ภาพในอดีตเก่าๆ หวลให้คิดถึงสมัย เด็กๆ เป็นภาพที่ยังติดตาอยู่จวบจนทุกวันนี้ ผมโตมาและอยู่ใน กรุงเทพมาตลอด ปัจจุบันผมอายุ40กว่าปี ภาพรถเมล์ครีมน้ำเงิน กับเด็กนักเรียนตัวน้อยแบกกระเป๋าเป้ ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน สมัยนั้นค่ารถเมล์1.50 แล้วก็ขยับมา 2บาท 2.50 บาท ขึ้น สาย 80 สาย 84 ทุกวันไปโรงเรียน วัดอุดมรังสี 😂
ขอบคุณครับ เห็นอดีตก็ยิ้มดีนะอบอุ่นใจ 😌👌
ดีมากๆ ที่เอาภาพ และบรรยากาศ เก่าที่เคยมีอยู่จริง มาบอกเล่า
เห็นภาพอดีตที่ผ่านมาแล้วใจหาย ซึ่งเวลาผ่านมาแล้วเราไม่มีโอกาสหวนกลับไปใด้อีกเลย ยุคสมัยใหม่เข้ามาแทนที่ไปข้างหน้าโดยไม่หยุด อดีตทําให้เรานึกย้อนหลังของชีวิตครับ
I really adore the old Buses in Bangkok. For me it's one of the most interestings things of กรุงเทพมหานคร. But it's a bit sad Bangkok has no รถราง anymore. :(
บรรยายดีมากได้บรรยากาศชอบครับ
เป็นบุญจริง ๆ ที่ได้ดูเกิดไม่ทันวันวานที่ผ่านมาแค่ได้เห็นก็มีความสุกข์แล้วหากย้อนเวลาได้จะยุดเวลาไว้แคตรงนั้น
คุณพ่อขับ รถเมล์บริษัทไทยประดิษฐ์ และยังมีโอกาศได้สัมผัสรถรางที่เห็นมีสีน้ำเงินประจำรถหมายเลข9 วิ่งจากท่าน้ำภาษีเจริญปลายทางราชวัตร พ่อพานั่งประจำ มีความสุข เห็นภาพในอดีตแล้วคิดถึงชีวิต วัยเด็ก..เดี๋ยวนี้เส้นทางแปรเปลี่ยนไป รร.สถาพรศึกษา ยังยืนยงอยู่หรือเปล่าหนอ โรงเรียนแรกในชีวิตฉัน..
ชอบรถเมล์เก่าๆมากกว่าครับ รถธรรมดาไม่มีแอร์คนยืนโหนประตูรถเมล์กัน
Wow... I like watching these footage.Thailand has developed a lot. I live in Thailand with my Thai wife now:) Happy family happy life.
เป็นคลิปที่ทรงคุณค่ามากค่ะ น่าเก็บไว้ค่ะ
คิดถึงตอนเป็นเด็กเล็กๆ ดีต่อใจ❤❤❤
รถเก่งดูแล้วหรูมากรถโฟคเยอะมาก
รถเมล์เหมือนรถบรรทุกพวกพม่าอพยบสมัยนี้เลย
มาชมภาพในอดีต ด้วยคนนะคะ สวยงามมากๆค่ะ
พี่เอารถตำรวจในอดีตถึงปัจุบันของไทยหน่อยเพราะผมไม่เคยเห็นเลย
สมัยผมยังไม่เกิดเลยคับ หามาเล่าได้ดีมากคับ ชอบคับ ขอบคุณคนทำคริปนะคับ ได้รู้เรื่องสมัยก่อนหลายที่เลย
สุดยอดเลยครับเป็นภาพที่หาดูยาก_ขอบคุณครับที่นำมาลง_อย่างน้อยลูกหลานที่เกิดไม่ทันจะได้ศึกษาหาความรู้
คลิปที่หาดูได้ยากเป็นกำลังใจให้แบบถาวรครับ
เรื่องรถมินิบัสสีเขียว เพิ่มเติ่มที่มาคือ เกิดจากรถ2แถวที่วิ่งตามซอย วันนึงพนง.ขสมก.เกิดประท้วงหยุดวิ่ง รถ2แถวจึงออกมาวิ่งแทน ตอนนั้นรถ2แถวเหมือนเป็นฮีโร่ปชช.ไปโดยปริยาย สุดท้ายเมื่อขสมก.กลับมาวิ่งตามเดิมแต่รถ 2 แถวไม่ได้กลับไปวิ่งตามซอยเหมือนเดิม ยังวิ่งทับเส้นทางขสมก. สุดท้ายจึงหาทางออกร่วมกันโดยจัดเป็นสายรถใหม่และให้เปลี่ยนจากรถ2แถวเป็น มินิบัส และมินิบัสไม่ได้ยกเลิกแต่อย่างใด แค่เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีส้ม
ประท้วงในปีอะไร และประท้วงกี่วัน
ยอดเยี่ยมค่ะ
ดูดี คิดถึงความหลัง
เมื่ก่อนนั่งรถเมล์ไปทำงานน่าเบื่อสุดๆคอยรถนานพอมาก็เต็มต้องรถคันหลังบางครั้งอัดเป็นปลาป๋องแถมยืนเตี้ยมือไม่ถึงราวแต่ดีเราเก่งพอกับกระเป๋ารถเมล์เลย
คิดถึงเลย รถสมัยก่อนเก่าเเต่คลาสิก (ผมแก่แล้วใช่มั้ยเนี่ย)
สะพานพุทธเปิด รอเรือออก นั่งรถเมล์หน้ากบไปบนถนนที่มีเรือพายร่วมด้วย แล้วเราก็กลับถึงบ้านเอากะมังลอยลำใต้ถุนบ้านอย่างสนุกสนานจนกะมังแตกโดนตี😴
ไม่เคยเห็น. อีก 20 ปี. เราถึงเกิด ดูแล้วมีความสุขมากๆค่ะ
อยู่บ้านนอก ต่างจังหวัด เข้ากทม.ครั้งแรกปี2530ลงรถทัวร์ที่หมอชิตเก่าขึ้นรถเมล์ไปพระประแดง นั่งเรือข้ามฝากอีก1บาทมั้งท่าจำไม่ผิด........เมืองศิวิไลซ์จริงๆความรู้สึกตอนนั้น
ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเราต้องอยู่ให้ได้นานที่สุดครับ
รถเมล์ในสมัยที่1และ2 ของเรา ปัจจุบันมีในกัมพูชาเห็นยังวิ่งกันเพียบ
รถเมล์สุดคลาสสิค...นั่งมาแล้วทุกสี...รอรถเมล์จะดูสีรถฮ่ะ...
น่าจะปรับปรุงรถร่วมใหม่เห็นเอารถเก่าคันเดิมมาทำสีใหม่ยังไงมันก็คันเก่าอยู่ดีควันดำเหมือนเดิม
แท้คือกระเป๋าในเลิศฝั่งนางนา บางกะปิ ลาดกะบง ลมหวนคืนได้ไหม อดีตกาลครับ
สมัยก่อนไฟแดงใช่ตำรวจโบกป้าย หยุด ไป เหนื่อยแย่เลย 6:30 ยืนตรงประตูรถเมยน่ารักดี 💕 สมัยนี้ตายแล้วมั่ง 5555 ตรา รถเมล์อันที่สองปัจจุบันบางคันยังติดตราเก่าแบบที่สอง ส่วนป้ายรถเมล์แบบใหม่อยู่ไม่ทันปี ทั้งจอทีวี และ ที่ชาจเบต พัง เพราะคนไทยไม่ดูแลจริง
ชอบรถรางอะโครตคลาสสิค
อยากให้นำโครงสร้างรถเมล์สมัยนั้นมาสร้างใหม่ แต่ใส่ความทันสมัยเข้าไปสุดยอดแน่
ชอบที่สุดสมัย จอมพล ส.บ้านเมืองสงบ เรียบร้อย มาก เด็ดขาด มาก จิ้งโก๊ จิ้งกี๊ ไม่มีเลย ผมไปเที่ยวงาน เมตตาบันเทิง ปี ๒๕๐๗ ที่ สวนอำพร เลิกงานตี 2เดินเท้าเปล่าคนเดียวถึงบ้านเลขที่๔๒ซอยสายสัมพันธ์ถนนพระเจ้าตากสินธนบุรีถึงบ้านเวลาตี๕ปลอดภัยครับ.
ยุคที่เปลี่ยนแปลงประเทศมากที่สุดก็ยุคนั้นแหละจากที่ผมไล่ดูการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองตั้งแต่ก่อน 2475 มาจนถึง จอมพล ส เสียดายท่านอายุสั้นเกินไป
นายเลิศที่มีกำไร เพราะค่าตั๋วถูก แต่เน้นต่อหลายสาย เพราะสายสั้นๆ ใครขึ้นสั้นก็คุ้ม ถ้าไปไกลๆก็แพงหน่อยในสมัยนั้น
ที่ผมสังเกตว่าขาดทุนนะครับ คือช่วงกลางวันคนขึ้นน้อย จะเยอะช่วงชม.เร่งด่วนตอนเช้ากับเย็นเท่านั้นสองค่าพนักงานแพงมาก ถ้าทำมานานกระเป๋ารถเงินเดือน 2-3.5 หมื่นแล้วบางคน คนขับก็จะได้เยอะกว่า ค่าเมนทาแนนสูงนะครับเท่าที่ดู โดนรถตู้ รถสองแถว รถกระบ้อ รถมินิบัส คอยตัดแย้งลูกค้าไปก่อนอีก พวกนี้จะชิงออกก่อนรถเมย์ที่วิ่งตามเวลาสุดท้ายคือมีการทุจริตบางส่วน เช่นค่าแก๊ส ค่าบำรุง แต่ตอนนี้น่าจะกินยากหน่อย แต่ค่าแรงนี่แหละที่แพง แถวค่าโดยสารนับสิบปีขึ้นทีหนึ่ง แต่รายจ่ายนำหน้าไปเยอะมากนะครับ
ชอบ ข้อมูลและรูปภาพครับ
ได้เห็นภาพเก่าๆเพลงก็เพราะๆขอบคุณค่ะ
ดีค่ะ มีการบรรยาย ให้กำลังใจ ทำเพทมาอีกนะคะ
ดิฉันจำรถเมล์สายตรอกจันทร์ได้แต่ไม่แน่ใจสีนะคะ คิดว่าเป็นสีฟ้าค่ะถ้าจำไม่ผิด เพราะบ้านดิฉันอยู่ตรอกจันทร์สะพานห้าต้องนั่ง รถมาโรงเรียนไตรรัตน์ศึกษาอยู่ตรอกจันทร์สะพานหนึ่ง มีพ่อของดิฉันมาส่งลูกลูกสามคนไป โรงเรียนทุกเช้าพ่อแบกกระเป๋าของลูกทั้งสามคนแถมยังโหนรถห้อยโหนเกือบทุกเช้ามีวันนึงคนแน่นรถแลพ่อก็โหนรถออกมาความที่รถขับเร็วมากพ่อของดิฉันตกรถค่ะดีที่ทุกคนเรียกให้คนขับจอดรถ และลงมาดูพ่อของดิฉันดีที่พ่อไม่เป็นไรไม่เจ็บอะไร ดิฉันจำเหตุการณ์นั้นได้ดีและเมื่อดูภาพเก่าเก่าในอดีตทำให้นึกถึงสมัยตอนเด็กและ เหตุการณ์ต่างๆ ขอบคุณมากๆที่เก็บวิดีโอให้คนรุ่นหลังได้ดูค่ะ
รถที่คุณว่าเป็นรถของ รสพ.ครับสีฟ้า น่าจะเป็นสาย 22 วิ่งจากถนนตกไปแถวพระโขนง อีกสายก็สาย 35 รสพ.เหมือนกันวิ่งท่าน้ำสาธุฯ-วัดสุทัศน์ คิดถึงรถเมล์สมัยเก่านะครับ
ดีใจจัง วิดีโอนี้บัญทึกไว้เก็บเป็นอย่างดี จนถึงปัจจุบัน เราจะได้ดูเมืองไทย ในอดีตเป็นแบบไหน
สวัสดีครับขอบคุณที่นำมาให้ดู
ดีใจที่เกิดในรัชกาลที่เก้า สุขสบาย ไม่มีอันตรายร้ายแรงทุกอย่างอาหารการกินอากาสทุกอย่างดีที่สุด
ยังขาดรถเมล์พ่วงเป็นรถทดลองวิ่งสาย 2 สำโรง-ปากคลองตลาดถ้านั่งคันหน้าก็ปกติแต่ถ้านั่งด้านพ่วงทั้งโดดทั้งกระชากหัวทิ่มไปตามกันกับรถสองชั้นหลังคาปิดทดลองวิ่งเหมือนกันสาย 2 เหมือนกันนั่งข้างล่างก็โยกยุพอนั่งบนแทบอ้วกโยนไปมาก็ถนนสมัยนั้นแย่กว่าสมัยนี้วิ่งได้ไม่นานก็ยกเลิกเพราะขั้นบนไปเกี่ยวต้นไม้ป้ายข้างทาง สายไฟ ฯ.
นึกออกแล้ว รถเมล์พ่วง เคยเห็นอยู่พักนึง แล้วก็ไม่มีอีก แต่ผมไม่เห็นด้วยกับรถเมล์พ่วงมากๆ เพราะกทม. รถวิ่งกันหนาแน่นมาก เห็นแล้วเสียวส่วนที่พ่วงหักเลี้ยวพลาดเฉี่ยวชนรถคันอื่นๆ
จากอดีต-ปัจจุบัน ถนนนี่แน่นมาก เมื่อก่อนสบายมากไปตามเวลา
ผมชอบรถเมล์แดงมากที่สุดเพราะผมเกิดทันรถเมล์แดงและรู้สึกว่ามันคลาสสิคมากที่สุดเพราะมันรับลมธรรมชาติแบบเต็มๆแล้วชอบนั่งหน้าหนาวจะไม่นั่งรถแอร์เด็ดขาด หลงรักความเป็นธรรมชาติของรถเมล์แดง
เป็นเด็กรุ่นใหม่ครับเกิดปี2550แต่ชอบความเป็นอยู่แบบสมัยปี2490-2510
พ่อผมแกภูมิใจกับขสมก.มากแกเป็นพขร.ตั่งแต่ยังเป็นรถเมล์ นายเลิศจนกระทั่งเกษียณอายุกับขสมก.
หน้าปกเขาเขียนผิดน่ะอดีตเป็นอดึต
นายเลิศเมล์ขาวศรีนครสาย5ศรีนครสาย3บ.ข.ส.30,51,31
รถร่วมบางสายสภาพรถเก่าโทรมมากโละทิ้งแล้ว
รถเมล์แดงจะอยู่คู่กรุงเทพไปตลอดกาล 555
55
😁😅🤣🤣🤣😂 แหม๋...โคตร อมตะจริงๆ +5555 ขำ
@@princeghiblimobile657055 ล่าสุดครม ปรับปรุงรถเมลล ไอ้ตู่ปัดตกแร้วครับ
@@user-id1ut3br2e ปัดตกเปลี่ยนเป็นรถเมไฟฟ้าแทน
จริงครับ
ในตอนนั้นผู้คนน่ารักมาก
ขอบคุณอย่างมาก ที่ได้นำภ่าพรถเมล์ในสมัยก่อนนั้นมาให้ชม ผมเองพ่อเคยพานั่งรถรางและรถเมล์ในยุคนั้น ทำให้ไม่ลืมความเป็นมาด้านคมนาคม ของเมืองหลวง
เราเป็นคนรุ่นไหม่เกิดพ.ศ2522แต่ดูภาพเก่าๆแล้วมีความสุขมากเห็นความสงบร่มเย็นแบบที่ไม่ต้องมีเทคโนโลยีมากมาย
คิถึงในยุค90 ไทยมีดีหลายอย่าง
รถเมล์ก็สวย เราแค่คนเมียนมาร์
แต่เราชอบในยุค90มากทีสุด
คนเห็นแก่ตัวแทบจะไม่เคยเห็น
เห็นกรุงเทพเห็นการเปลี่ยนแปลงทุกช่วงเวลาชีวิต จากรุ่นปู่ รุ่นพ่อ มาถึงรุ่นเรา และจะเปลี่ยนผ่านถึงรุ่นลูกเรา รักผืนแผ่นดินไทยของเรา โชคดีที่เกิดมาบนผืนแผ่นดินไทยนี้ครับ
ปีพศ.2500 ผมเข้ากรุงเทพฯครั้งแรกยังเห็นรถเมล์ขาว ของนายเลิศอยู่ รถรางผมก็ยังเห็นอยู่ ตอนนี้ผมอายุ 81 ปีแล้ว อยากจะไปกรุงเทพฯอีกครั้งนะครับคง จะเจริญเติบโตมากนะครับ
มากค่ะ เพิ่มเติมความวุ่นวาย
ผมคนญี่ปุ่นดูแล้วประทับใจมากครับ
ดูแล้วคิดถึงวัยในอดีตครับ
คิดถึงกรุวเทพในอดีตมากคะ..บ้านเมืองร่มเย็น
ผมเกิดปีนี้พอดี สมัยเรียนชั้นประถมโรงเรียนปานะพันธุ์ลาดพร้าวปัจจุบันคือบิ้กซี เป็นต้นสาย 8 นายเลิดนี่แหละค่ารถห้าสิบสตางค์ถ้ามีคูปองนักเรียนสลึงนึง กระเป๋าคนขับใส่ชุดขาวกลีบโง้งเลยล่ะ พอวัยรุ่นก็โหนรถเมล์จนแขนยาวไปข้างนึงเลย
กระเป๋ารถเมล์นายเลิศจะเป่านกหวีดเป็นสัญญาณจังหวะเพื่อให้ พขร.ทราบว่าผู้โดยสารขึ้นลงเรียบร้อยแล้วแบบเพราะมากเลยครับ(ไม่เกี่ยวกับการเป่านกหวีดของนักการเมืองและประชาชนบางกลุ่มนะครับ)
ดูแล้วน้ำตาซึม!!
ผมไม่ได้โฟกัสที่รถเมล์ แต่ผมดูรวามเปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองในทุกๆช่วงยุค ทำไมผมรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก มันเหมือนเราสูญเสียอะไรไปแบบไม่มีวันกลับมา
พ่อขับรถเมลขาวสาย2ค่ารถสมัยนั้นสลึงนึงค่ะคิดถึงอดีตพ่อเคยขับเราก็เเรียน รร พูนสินคิดถึงตอนเป็นเด็กๆ
ทำมัยอดีตมันสวยและน้าอยู่ขนาดนี้ เสียดายเกิดในยุคนี้,
มุมมอง มันสำคัญกับมนุษย์ มากมาย
หากเราดูคลิปนี้ จบ อาจจะมีบางคนรู้สึกว่า ประเทศไทยเพียงไม่กี่ปี ก็มาได้ไกลถึงเพียงนี้ มันดูสุดยอดมากมาย
กับบางคน ก็จะรู้สึกว่า มันควรจะไปเร็วกว่านี้ ควรจะพัฒนาได้ดีกว่านี้ รวรจะสะดวกสบายกว่านี้ ด้วยงบประมาณที่มีเยอะมาก สำหรับคนที่มองมุมนีั
โลกเรามีสองด้านเสมอ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ไม่ผิดไม่ถูก เพราะทุกๆมุมมองมักมี เหตุผลต่างๆรองรับ สิ่งที่คิดไว้เสมอๆ
วันนี้ ปัจจัยสำคัญ สำหรับมุมผม ไม่ใช่เงินมากเงินน้อย แต่ เป็นนิสัยของมนุษย์ ที่เปลี่ยนแปลงไป โรคภัยไข้เจ็บที่ไม่เคยมีก็มี เด็กสมัยก่อน ทีวี จอ 9"-14" เครื่องเดียวดูทั้งบ้าน บางบ้านไม่มีด้วยซ้ำ ความสนุกคือการออกไปนอกบ้านเพื่อ วิ่งเล่น อย่าลืม การวิ่งเล่นก็เหมือนการออกกำลังกายไปในตัว เราต้องเดินหรือปั่นจักรยาน เพื่อไปหาเพื่อนตัวเป็นๆ ในบางครั้งเพื่อนเราก็ไม่อยู่ เราก็ต้องกลับ เราต้องเดินออกไปซื้อลูกอม มีเงิน 1-2 บาทก็หา อมได้แล้ว
เราเฝ้าฝันเช้า วันเสาร์ - อาทิตย์ เพื่อดูหนัง และการ์ตูนในตอนเช้า
ขนม มีเพียง ไซส์เดียว คือ ไซส์เล็ก ห่อละ 3 บาท 5 บาท ไม่มีห่อใหญ่ กินจุใจขนาดนี้ ขนมเหล่านี้ ไม่มีประโยชน์ วัยเด็กยุคผม ไม่ได้กินห่อใหญ่ ก็เลย ไม่ค่อยป่วย
เด็กสมัยนี้ ห่อ 5 บาท เขย่าสองทีก็หมด หรือบางยี่ห้อ ไม่มีด้วยซ้ำ 5 บาท กระโดดไป 10 บาท จน ขยายความใหญ่ไปถึงราคา 50 ต่อถุง นี่ คือพัฒนาการคร่าวๆ ของมนุษย์ โรค เกิดจากพฤติกรรมของมนุษย์ กินของไร้ประโยชน์ ไม่เคยออกบ้าน รับแสง ไม่เคย ออกกำลังกาย ไม่เคยออกไปสนทนา กับเพื่อนแบบ ตามองตา แต่เป็นตามองจอ
สงสารลูกชาย 2 คนของผมจริงๆ
วันนี้ทุกคนปากกัดตีนถีบ เฝ้าใันจะนำพาครอบครัวให้สบาย ความสบาย คือตรงไหน ความสุขอยู่ตรงไหน
หรือว่า สุขที่แท้จริงคือ การนอนในโลง
ขออภัยที่ยาว แต่เรื่องจริง เราต้องยอมรับความจริง
มาอยู่กรุงเทพเมื่อ2498ค่ะเรียนหนังสือที่ร.ร.วัดม่วงแคข้างป.ณ.กลางเจริญกรุงค่ะทันขึ้นรถรางจำได้ว่าขึ้นรถรางถ้าข้างหน้ามีเบาะ30ส.ต.ค่ะข้างหลังไม่มีเบาะ20ส.ต.ค่ะได้เงินไปร.ร.วันละ1บาท.ทุกอย่างอยู่ในความทรงจำชั่วชีวิตค่ะ
ภาพสีภาพสวยมากครับ
ป้านึกสมัยก่อน ถึงมองไม่เห็นเบอร์รถก็รู้สายอะไรดูจากสีรถ สมัยนี้คนแก่อย่างขึ้นรถเมล์โบกแทบไม่ทันเพราะมองไม่เห็นเบอร์รถใกล้ถึงเห็นมันเลยไม่จอด ป้าอยู่กรุงเทพแต่เกิดเห็นอะไรเปลี่ยนแปลงแยะ แต่กรุงเทพก็สนุกดี บ้างอย่างหายไปเสียดายแถบขาดใจ เพราะมันเป็นความทรงจำของคนแก่อย่างป้าและครอบครัว ผ่านทีไรก็โกธร
ทวดผมตอนนี้อายุ 92 ปีแล้วแกยังจำได้ดีเรื่อง รถลาง 🤣 แกบอกสมัยนั้น กทม ไม่ได้เจริญมีตึกสูงเหมือนทุกวันนี้หรอก ทุกวันนี้แค่เหลนอย่างผมพาไปเที่ยวยังแทบจำภาพสมัยนั้นไม่ได้แกบอก มันเปลี่ยนไปมาก ยายทวดผมบอก
ดูแล้วคิดถึงถึงสมัยก่อนมากเลย
หาแบบรี้ดูได้ยากมาก 🙏ขอบคุณที่ลงมามห้เราดูคะ 💐👏
รักกทม.เพราะหลานๆมันเป็นคนกทม.และเป็นเมืองหลวงของประเทศ
กรุงเทพฯดุจเทพฯ.สร้างเมืองศูนย์กลางการปกครองวัดวางามเรืองรองเมืองหลวงของประเทศไทย.ค่ะ
ได้นั่งไปเรียนหนังสือทุกวันครับ คึดถึงอดีตมาก น้ำตาซึมครับ
ยังทันโหนรถเมล์ไปเรียน สมัยปี 2532-2533 เกือบตกรถเมล์ เพราะกำลังจะหมดแรง ดีนะติดไฟแดงพอดี ....
ใช่ ๆ เหมือนกันครับ
@@surasakpingyos2075 l
เหมือนกันครับ ไม่รู้เป็นไง สมัยเรียนหนังสือเป็นวัยรุ่น ชอบมากๆที่จะยืนโหนราวประตูหรือขั้นบันได รถเมล์หรือรถโดยสาร นะ
การที่ได้โหนราวบันไดรถเมล์โดยสาร รู้สึกมันเท่ห์ มันแมน มากกว่าการยืนเกาะราวในตัวข้างในรถ นะ ?
ยิ่งสนุกมากๆ ถ้าได้แย่งกันเกาะราวบันไดตรงประตูรถ สําหรับนักเรียนผู้ชายวัยรุ่น ในสมัยนั้น ?
คิดถึงยุค 90 กับ ในหลวง รัชกาลที่ 9
ดูคลิปนี้แล้วคิดถึงอดีตแห่งความหลังเหมือนสายน้ำที่ไหลไปแล้วไม่ไหลกลับ
ดูแล้วมีความสุขมาก นึกถึงตอนเป็นเด็ก ขอบพระคุณที่ทำให้นิ้มคนเดียวได้คะ่💕🇹🇭😊😃
ชอบวีดีโอนี้มาก ทำให้รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่เคยเข้า กทม. ปี ๒๕๒๕ (ครั้งแรก) มันอาจจะนานแต่ไม่เคยลืม...นะขอรับ
2525ปีเกิดผมพอดีครับ
ชอบกรุงเทพฯสมัยปี 2537 - 2540 ... ชอบรถเมล์แดวูมากๆเลยครับ ประทับใจช่วงสมัยนั้นๆมากๆเลยครับ
ดูเรียบร้อยแล้ว และมีน้ำใจในการใช้ถนนมากเลยครับ
ดูแล้วคิดถึงสมัยทำงานห้าง รถติดมากกกแถวสุขุมวิท สมัยที่ยังไม่มีรถไฟฟ้า
ดูแล้วสวยมากๆ ไม่มีสายไฟรกรุงรังเหมือนทุกวันนี้
เมื่อ60ปีที่แล้ว กรุงเทพดูทันสมัยมากเลย รถที่วิ่งคล้ายๆในอังกฤษเลยนะคะ คันเล็กๆน่ารัก
ลุงเกิด2496ทันขึ้นรถรางตอนนั้น
เขนผักอยู่ปากคลองตลาดยังมีรถ
เมขาวลาคา75สต.ยังจำได้จะขึ้นลา
คา75.สต.คนกรุงเทพโวยวายสมัย
นั้นลุงกินข้าวแกงจานระ1.บาท
ใส่แกงแยอะมากต้องเพิ่มข้าวปล่าว
อีก1.บาทสมัยนี้ข้าวแกงจานระ40.
50บาทจบข่าว
ฮ่าดูแล้วสมัยนั้นคงไม่ค่อยมีอุบัติเหตุ..ดูๆแล้วขับรถมีวินัยมาก
55 ผิดแล้วครับ (ด้วยความเคารพ) แย่กว่าสมัยนี้เยอะครับ ถอยหลังไปหกสิบปี ตอนนั้นผมอาศัยอยู่สมุทรปราการ ผมต้องไปเรียนหน้งสือ บางเขน ผมต้องใช้บริการประจำคือ สาย 25 ท่าช้าง ปากน้ำ หรือไม่ก็ สาย 45 ปากน้ำ สามแยก เลวที่สุดในบรรดา รถเมล์กทม.ครับ อุบัติเหตุประจำ ส่วนมากจะชน ชาวบ้านเขา และ 2 สายนี้ จะ ตีกันเองประจำ (เรื่องแย่งผู้โดยสาร) ตอนนั้นพอพ้นพระโขนง ไปนิดเดียวใกล้ๆเอกมัย รถแทบไม่มีแล้วครับ ถนนโล่ง 2 สายนี้ จะ ขับเร็ว(เลว) มาก แข่งกัน (และมักจะจอดตีกันแถวนี้) สมัยก่อนเขาให้ฉายา 2 สายนี้ว่า สายมหากาฬ ครับ (สมัยนั้นรถเมล์เป็นของเอกชนครับ ดีที่สุด เรียบร้อยที่สุด ก็รถเมล์ขาว ของนายเลิด ครับ ไม่มีปัญหา เรื่อง ทะเลาะกับผู้โดยสาร การขับรถ(เลว)เร็ว
ไม่จริง55555 อุบัติเหตุก็มี
นาทีที่ 11.20 น. คิดถึงตัวเองเมื่อปี 2527 ห้อยโหนรถเมล์สาย 207 ไปเรียนหนังสือจากราม 1 ไปที่ราม 2 บางนาขึ้นมาเลยครับ รถท้งแน่นทั้งร้อน กว่าจะผ่านแต่ละสี่แยกรอนานมาก โดยเฉพาะแยกลำสาลี
สมัยนั้นคงมีคนวามสุขครับดูแล้วชอบ..ไม่เหมือนทุกวันนี้😂😂😂
งานแรกของผมก็คือกระเป๋ารถเมลล์สมันนั้นค่ารถ3.50บาทเบี้ยเลี้งวันละ75บาทเก็บหอมสะสมมาจนมีทุกอย่างในวันนี้
อุ้ย...ลูกหลาน ผมเข้ามาเรียนกรุงเทพฯค่ารถเมล์ 1.50 บาท ถึง 2.00 บาท เท่านั้นเอง ตอนนี้ยังขี่สามล้ออยู่เลย.
รุ่นผมค่ารถเมล์75สตางค์
ขี้
50สต พอขึ้น75 สต ก้อโวย ตอนนั้นก๋วยเตี๋ยว3 บาทซีลอกซ์ แผ่นละ 3 บาท
ผมขึ้นกรุงเทพ ก็ 3.50. ทุกวันนี้ยังเก็บตั๋วไว้อยู่. (คนอื่นเขาสะสมแสตมป์. ผมสะสมตั๋วรถเมย์)
😷...
"ดีใ💙"
ที่
ได้เห็น
ยังไม่เกิดเลย
Thanks🌹ค่ะ
คิดถึงตอนวัยเด็กเคยนั่งรถรางกับคุณพ่อตอนนั้นอายุ6-7ปียังจำได้ดูแล้วคิดถึงคุณพ่อค่ะ
ขอบคุณครับผมที่นำภาพที่เคลื่อนไหวได้ในอดีตมาให้ชม ผมเข้ามาอยู่กรุงเทพปี 2519 ครับคิดถึงอดีตจัง
คนนั่งรถเมล์เยอะมาก ๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ
สมัยเก่าดูน่าอยู่กว่าทุกวันนี้คิดตามแล้วใจหาย
ขอกราบขอบพระ คุณทา่นที่ ทำคลิปเร่าเรื่องราว ในครั้งอีด ของกรุงเทพ เมือง หลวง ของไทยเรา อนุลักษณ์ไว้ให้ลูกหลาน คนไทย หรือชาวโลกได้ชื่นชม ขอบคุณครับกระผม
ทำคลิปนำเสนอได้ดีมากครับ ทั้งวิดีโอ ภาพ เสียง การบรรยาย เข้ากันดีมาก นึกถึงกรุงเทพฯในอดีตที่สวยงามเลย 😣!
กว่าจะถึงวันนี้สงสารพ่อแม่เราจัง
รถเมล์.คิดถึงจังเคยนั่งรถเมล์ตอนค่ารถ1สลึง..กับห้าสิบสตางค์แล้วก็มาเป็นสามสลึง..เวลาขึ้นแล้วต้องม้วนตั๋วรถเมล์แล้วก็เสียบไว้ที่ข้อมือที่ใส่นาฬิกา..555..บ้างคนก็เอาเหรียญบาทเก็บใส่หู..กดถูกใจคะ
ตอนนี้กรุงเทพฯ... มีรถแอร์สีฟ้าบอนลัคมาใหม่แล้วครับ แต่รถเมล์สีแดงยังนั่งอยู่ครับ ... เพราะเป็นแฟนพันธุ์แท้ ข.ส.ม.ก. มาตลอดครับ👍👍👍🌹🌹🌹💯💯💯❤❤❤
รุ่นซ้ายมือ รถเมล์ เราชอบมาก รุ่นเก่า
หันหน้าชนกัน
จริงๆน่าอนุรักษ์รถรางนะคะ เด็กรุ่นใหม่ไม่รู้จักคะ 👍🌸
เสียดายรถเมล์สมัยก่อน😭😭😭
ตี๋น้อยคับ
สมัยก่อนสามล้อถีบรับจ้าง คนนิยมใช้บริการมาก ต่างจากสมัยนี้แทบไม่มีแล้ว...
อุบลยังมีให้เห็นอยู่นี้คับแต่ มีไม่เยอะ
สงสารลุงคนขับ
หลายคนขับมาตั้งแต่หนุ่มๆ
สมัยก่อนคนนั่งจะช่วยถือของคนโหน ภาพแบบนี้เห็นจนชินตา
คนรุ่นใหม่คงยังไม่รู้ สมันก่อนโหนรถเมล์มันส์มาก...😆😆😆
ได้ยืนขาหนึ่งข้างบนกระไดรถถือว่าโชคดีฮ้าาา...
ภาพในอดีตเก่าๆ หวลให้คิดถึงสมัย เด็กๆ เป็นภาพที่ยังติดตาอยู่จวบจนทุกวันนี้ ผมโตมาและอยู่ใน กรุงเทพมาตลอด ปัจจุบันผมอายุ40กว่าปี ภาพรถเมล์ครีมน้ำเงิน กับเด็กนักเรียนตัวน้อยแบกกระเป๋าเป้ ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน สมัยนั้นค่ารถเมล์1.50 แล้วก็ขยับมา 2บาท 2.50 บาท ขึ้น สาย 80 สาย 84 ทุกวันไปโรงเรียน วัดอุดมรังสี 😂
ขอบคุณครับ เห็นอดีตก็ยิ้มดีนะอบอุ่นใจ 😌👌
ดีมากๆ ที่เอาภาพ และบรรยากาศ เก่าที่เคยมีอยู่จริง มาบอกเล่า
เห็นภาพอดีตที่ผ่านมาแล้วใจหาย ซึ่งเวลาผ่านมาแล้วเราไม่มีโอกาสหวนกลับไปใด้อีกเลย ยุคสมัยใหม่เข้ามาแทนที่ไปข้างหน้าโดยไม่หยุด อดีตทําให้เรานึกย้อนหลังของชีวิตครับ
I really adore the old Buses in Bangkok. For me it's one of the most interestings things of กรุงเทพมหานคร. But it's a bit sad Bangkok has no รถราง anymore. :(
บรรยายดีมาก
ได้บรรยากาศ
ชอบครับ
เป็นบุญจริง ๆ ที่ได้ดูเกิดไม่ทันวันวานที่ผ่านมาแค่ได้เห็นก็มีความสุกข์แล้วหากย้อนเวลาได้จะยุดเวลาไว้แคตรงนั้น
คุณพ่อขับ รถเมล์บริษัทไทยประดิษฐ์ และยังมีโอกาศได้สัมผัสรถรางที่เห็น
มีสีน้ำเงินประจำรถหมายเลข9 วิ่งจากท่าน้ำภาษีเจริญปลายทางราชวัตร พ่อพานั่งประจำ มีความสุข เห็นภาพในอดีตแล้วคิดถึงชีวิต วัยเด็ก..เดี๋ยวนี้เส้นทางแปรเปลี่ยนไป รร.สถาพรศึกษา ยังยืนยงอยู่หรือเปล่าหนอ โรงเรียนแรกในชีวิตฉัน..
ชอบรถเมล์เก่าๆมากกว่าครับ รถธรรมดาไม่มีแอร์คนยืนโหนประตูรถเมล์กัน
Wow... I like watching these footage.
Thailand has developed a lot. I live in Thailand with my Thai wife now:) Happy family happy life.
เป็นคลิปที่ทรงคุณค่ามากค่ะ น่าเก็บไว้ค่ะ
คิดถึงตอนเป็นเด็กเล็กๆ ดีต่อใจ❤❤❤
รถเก่งดูแล้วหรูมากรถโฟคเยอะมาก
รถเมล์เหมือนรถบรรทุกพวกพม่าอพยบสมัยนี้เลย
มาชมภาพในอดีต ด้วยคนนะคะ สวยงามมากๆค่ะ
พี่เอารถตำรวจในอดีตถึงปัจุบันของไทยหน่อยเพราะผมไม่เคยเห็นเลย
สมัยผมยังไม่เกิดเลยคับ หามาเล่าได้ดีมากคับ ชอบคับ ขอบคุณคนทำคริปนะคับ ได้รู้เรื่องสมัยก่อนหลายที่เลย
สุดยอดเลยครับเป็นภาพที่หาดูยาก_ขอบคุณครับที่นำมาลง_อย่างน้อยลูกหลานที่เกิดไม่ทันจะได้ศึกษาหาความรู้
คลิปที่หาดูได้ยาก
เป็นกำลังใจให้แบบถาวรครับ
เรื่องรถมินิบัสสีเขียว เพิ่มเติ่มที่มาคือ เกิดจากรถ2แถวที่วิ่งตามซอย วันนึงพนง.ขสมก.เกิดประท้วงหยุดวิ่ง รถ2แถวจึงออกมาวิ่งแทน ตอนนั้นรถ2แถวเหมือนเป็นฮีโร่ปชช.ไปโดยปริยาย สุดท้ายเมื่อขสมก.กลับมาวิ่งตามเดิมแต่รถ 2 แถวไม่ได้กลับไปวิ่งตามซอยเหมือนเดิม ยังวิ่งทับเส้นทางขสมก. สุดท้ายจึงหาทางออกร่วมกันโดยจัดเป็นสายรถใหม่และให้เปลี่ยนจากรถ2แถวเป็น มินิบัส และมินิบัสไม่ได้ยกเลิกแต่อย่างใด แค่เปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีส้ม
ประท้วงในปีอะไร และประท้วงกี่วัน
ยอดเยี่ยมค่ะ
ดูดี คิดถึงความหลัง
เมื่ก่อนนั่งรถเมล์ไปทำงานน่าเบื่อสุดๆคอยรถนานพอมาก็เต็มต้องรถคันหลังบางครั้งอัดเป็นปลาป๋องแถมยืนเตี้ยมือไม่ถึงราวแต่ดีเราเก่งพอกับกระเป๋ารถเมล์เลย
คิดถึงเลย รถสมัยก่อนเก่าเเต่คลาสิก
(ผมแก่แล้วใช่มั้ยเนี่ย)
สะพานพุทธเปิด รอเรือออก นั่งรถเมล์หน้ากบไปบนถนนที่มีเรือพายร่วมด้วย แล้วเราก็กลับถึงบ้านเอากะมังลอยลำใต้ถุนบ้านอย่างสนุกสนานจนกะมังแตกโดนตี😴
ไม่เคยเห็น. อีก 20 ปี. เราถึงเกิด ดูแล้วมีความสุขมากๆค่ะ
อยู่บ้านนอก ต่างจังหวัด
เข้ากทม.ครั้งแรกปี2530
ลงรถทัวร์ที่หมอชิตเก่า
ขึ้นรถเมล์ไปพระประแดง
นั่งเรือข้ามฝากอีก1บาทมั้งท่าจำไม่ผิด........เมืองศิวิไลซ์จริงๆความรู้สึกตอนนั้น
ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเราต้องอยู่ให้ได้นานที่สุดครับ
รถเมล์ในสมัยที่1และ2 ของเรา ปัจจุบันมีในกัมพูชาเห็นยังวิ่งกันเพียบ
รถเมล์สุดคลาสสิค...นั่งมาแล้วทุกสี...รอรถเมล์จะดูสีรถฮ่ะ...
น่าจะปรับปรุงรถร่วมใหม่เห็นเอารถเก่าคันเดิมมาทำสีใหม่ยังไงมันก็คันเก่าอยู่ดีควันดำเหมือนเดิม
แท้คือกระเป๋าในเลิศฝั่งนางนา บางกะปิ ลาดกะบง ลมหวนคืนได้ไหม อดีตกาลครับ
สมัยก่อนไฟแดงใช่ตำรวจโบกป้าย หยุด ไป เหนื่อยแย่เลย 6:30 ยืนตรงประตูรถเมยน่ารักดี 💕 สมัยนี้ตายแล้วมั่ง 5555 ตรา รถเมล์อันที่สองปัจจุบันบางคันยังติดตราเก่าแบบที่สอง ส่วนป้ายรถเมล์แบบใหม่อยู่ไม่ทันปี ทั้งจอทีวี และ ที่ชาจเบต พัง เพราะคนไทยไม่ดูแลจริง
ชอบรถรางอะโครตคลาสสิค
อยากให้นำโครงสร้างรถเมล์สมัยนั้นมาสร้างใหม่ แต่ใส่ความทันสมัยเข้าไปสุดยอดแน่
ชอบที่สุดสมัย จอมพล ส.บ้านเมืองสงบ เรียบร้อย มาก เด็ดขาด มาก จิ้งโก๊ จิ้งกี๊ ไม่มีเลย ผมไปเที่ยวงาน เมตตาบันเทิง ปี ๒๕๐๗ ที่ สวนอำพร เลิกงานตี 2เดินเท้าเปล่าคนเดียวถึงบ้านเลขที่๔๒ซอยสายสัมพันธ์ถนนพระเจ้าตากสินธนบุรีถึงบ้านเวลาตี๕ปลอดภัยครับ.
ยุคที่เปลี่ยนแปลงประเทศมากที่สุดก็ยุคนั้นแหละจากที่ผมไล่ดูการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองตั้งแต่ก่อน 2475 มาจนถึง จอมพล ส เสียดายท่านอายุสั้นเกินไป
นายเลิศที่มีกำไร เพราะค่าตั๋วถูก แต่เน้นต่อหลายสาย เพราะสายสั้นๆ ใครขึ้นสั้นก็คุ้ม ถ้าไปไกลๆก็แพงหน่อยในสมัยนั้น
ที่ผมสังเกตว่าขาดทุนนะครับ คือช่วงกลางวันคนขึ้นน้อย จะเยอะช่วงชม.เร่งด่วนตอนเช้ากับเย็นเท่านั้น
สองค่าพนักงานแพงมาก ถ้าทำมานานกระเป๋ารถเงินเดือน 2-3.5 หมื่นแล้วบางคน คนขับก็จะได้เยอะกว่า
ค่าเมนทาแนนสูงนะครับเท่าที่ดู
โดนรถตู้ รถสองแถว รถกระบ้อ รถมินิบัส คอยตัดแย้งลูกค้าไปก่อนอีก พวกนี้จะชิงออกก่อนรถเมย์ที่วิ่งตามเวลา
สุดท้ายคือมีการทุจริตบางส่วน เช่นค่าแก๊ส ค่าบำรุง แต่ตอนนี้น่าจะกินยากหน่อย แต่ค่าแรงนี่แหละที่แพง แถวค่าโดยสารนับสิบปีขึ้นทีหนึ่ง แต่รายจ่ายนำหน้าไปเยอะมากนะครับ
ชอบ ข้อมูลและรูปภาพครับ
ได้เห็นภาพเก่าๆเพลงก็เพราะๆ
ขอบคุณค่ะ
ดีค่ะ มีการบรรยาย ให้กำลังใจ ทำเพทมาอีกนะคะ
ดิฉันจำรถเมล์สายตรอกจันทร์ได้แต่ไม่แน่ใจสีนะคะ คิดว่าเป็นสีฟ้าค่ะถ้าจำไม่ผิด เพราะบ้านดิฉันอยู่ตรอกจันทร์สะพานห้าต้องนั่ง รถมาโรงเรียนไตรรัตน์ศึกษาอยู่ตรอกจันทร์สะพานหนึ่ง มีพ่อของดิฉันมาส่งลูกลูกสามคนไป โรงเรียนทุกเช้าพ่อแบกกระเป๋าของลูกทั้งสามคนแถมยังโหนรถห้อยโหนเกือบทุกเช้ามีวันนึงคนแน่นรถแลพ่อก็โหนรถออกมาความที่รถขับเร็วมากพ่อของดิฉันตกรถค่ะดีที่ทุกคนเรียกให้คนขับจอดรถ และลงมาดูพ่อของดิฉันดีที่พ่อไม่เป็นไรไม่เจ็บอะไร ดิฉันจำเหตุการณ์นั้นได้ดีและเมื่อดูภาพเก่าเก่าในอดีตทำให้นึกถึงสมัยตอนเด็กและ เหตุการณ์ต่างๆ ขอบคุณมากๆที่เก็บวิดีโอให้คนรุ่นหลังได้ดูค่ะ
รถที่คุณว่าเป็นรถของ รสพ.ครับสีฟ้า น่าจะเป็นสาย 22 วิ่งจากถนนตกไปแถวพระโขนง อีกสายก็สาย 35 รสพ.เหมือนกันวิ่งท่าน้ำสาธุฯ-วัดสุทัศน์ คิดถึงรถเมล์สมัยเก่านะครับ
ดีใจจัง วิดีโอนี้บัญทึกไว้เก็บเป็นอย่างดี จนถึงปัจจุบัน เราจะได้ดูเมืองไทย ในอดีตเป็นแบบไหน
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่นำมาให้ดู
ดีใจที่เกิดในรัชกาลที่เก้า สุขสบาย ไม่มีอันตรายร้ายแรงทุกอย่างอาหารการกินอากาสทุกอย่างดีที่สุด
ยังขาดรถเมล์พ่วงเป็นรถทดลองวิ่ง
สาย 2 สำโรง-ปากคลองตลาด
ถ้านั่งคันหน้าก็ปกติ
แต่ถ้านั่งด้านพ่วงทั้งโดดทั้งกระชาก
หัวทิ่มไปตามกัน
กับรถสองชั้นหลังคาปิดทดลองวิ่งเหมือนกัน
สาย 2 เหมือนกัน
นั่งข้างล่างก็โยกยุ
พอนั่งบนแทบอ้วก
โยนไปมาก็ถนนสมัยนั้นแย่กว่าสมัยนี้
วิ่งได้ไม่นานก็ยกเลิก
เพราะขั้นบนไปเกี่ยวต้นไม้
ป้ายข้างทาง สายไฟ ฯ.
นึกออกแล้ว รถเมล์พ่วง เคยเห็นอยู่พักนึง แล้วก็ไม่มีอีก แต่ผมไม่เห็นด้วยกับรถเมล์พ่วงมากๆ เพราะกทม. รถวิ่งกันหนาแน่นมาก เห็นแล้วเสียวส่วนที่พ่วงหักเลี้ยวพลาดเฉี่ยวชนรถคันอื่นๆ
จากอดีต-ปัจจุบัน ถนนนี่แน่นมาก เมื่อก่อนสบายมากไปตามเวลา
ผมชอบรถเมล์แดงมากที่สุดเพราะผมเกิดทันรถเมล์แดงและรู้สึกว่ามันคลาสสิคมากที่สุดเพราะมันรับลมธรรมชาติแบบเต็มๆแล้วชอบนั่งหน้าหนาวจะไม่นั่งรถแอร์เด็ดขาด หลงรักความเป็นธรรมชาติของรถเมล์แดง
เป็นเด็กรุ่นใหม่ครับเกิดปี2550แต่ชอบความเป็นอยู่แบบสมัยปี2490-2510