เรื่องเล่า คนขับรถสิบล้อบรรทุกสินค้า เส้นทางอีสานใต้ไทยในอดีต
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 12 ส.ค. 2023
- *สวัสดีครับ บัญญัติ คำประภา เสนอ เรื่องเล่า คนขับรถสิบล้อบรรทุกสินค้า เส้นทางอีสานใต้ไทยในอดีต เชิญย้อนอดีตรับชมไปด้วยกันครับ
*เนื้อหาประกอบคลิป...
-รถขาล่อง จากต่างจังหวัดไปกรุงเทพมหานคร รถสิบล้อบรรทุกสินค้า ที่มาจากจังหวัดในภาคอีสานใต้ของไทย เพื่อนำไปส่งที่กรุงเทพมหานคร ส่วนมากจะจอดพักรถและรอเพื่อนคันอื่น ที่ตรงข้ามปั้มเชลล์ หัวทะเล โคราชหรือนครราชสีมา และจะมาจอดพักรถรอเพื่อนอีกครั้ง ที่กลางดง อ.ปากช่อง เพราะช่วงต่อไปรถวิ่งลงเขา จะไปได้ช้า และรถต้องแซงสลับกันไปมา เพื่อดูท้ายรถให้กัน เนื่องจากเส้นทางช่วงนี้ จะมีแก๊งโจรขับรถตาม เมื่อได้โอกาสแก๊งโจรก็จะขึ้นไปถีบข้าวสาร หรือสินค้าที่บรรทุกมา ให้ตกลงจากรถแล้วก็ตามเก็บ สถานที่พักสุดท้าย ก่อนที่จะนำส่งสินค้าคือ หน้าสวนลุมพินี พอเวลารุ่งเช้า จะโทรไปหาตัวแทนขาย ให้มาเจาะตัวอย่างข้าวไปเสนอขาย เมื่อเสนอขายได้แล้ว ก็จะให้ไปลงข้าวสาร หรือสินค้าตามโกดังต่างๆ ซึ่งส่วนมากจะอยู่แถว เขตราษฎร์บูรณะ ปู่เจ้าสมิงพราย อ.พระประแดง
-รถขาขึ้น จากกรุงเทพมหานคร ไปต่างจังหวัด รถจะบรรทุกสินค้าของบริษัท ที่ไปวิ่งร่วมกับเขา มีไปนครราชสีมา บุรีรัมย์ สุรินทร์ ศรีสะเกษ อุบลราชธานี มุกดาหาร เป็นต้น โดยตอนเช้าจะมีเจ้าหน้าที่ของบริษัทมาหา เขาจะดำเนินการเกี่ยวกับการบรรทุกสินค้าไปต่างจังหวัด เมื่อขึ้นสินค้าเสร็จเรียบร้อย จะใช้ตาข่ายเหล็กคลุมก่อน จึงจะคลุมด้วยผ้าใบปิด เพื่อป้องกันแก๊งโจรกรีดเอาสินค้า แถว ต.ทับกวาง อ.แก่งคอย อ.หมวกเหล็ก สระบุรี อ.สีคิ้ว อ.โชคชัย นครราชสีมา หนองมัน บุรีรัมย์ โดยรถจะออกจากกรุงเทพมหานคร เวลาประมาณ 20.50 น. แวะเติมน้ำมันที่รังสิต ส่วนมากจะเป็นปั้มเชลล์ ปั้มเอสโซ ช่วงเติมน้ำมัน ก็จะซื้อพวงมาลัย จีบแซวสาวขายพวงมาลัยไปด้วย
-เมื่อเติมน้ำมันเสร็จ จะจอดรถรอเพื่อนคันอื่น เพื่อจะวิ่งไปด้วยกัน ช่วงที่วิ่งระหว่างรังสิตไปสระบุรี ไม่ค่อยมีอะไร พอมาถึงหินกอง สระบุรี จะเจอด่านตาชั่ง เพื่อชั่งน้ำหนักรถ ตำรวจทางหลวงจะแขวนโซ่ไว้ข้างบน เพื่อเช็คว่ารถใครบรรทุกสินค้าสูงเกินกำหนด โดยดูจากตัวถังรถ ถ้าไปถูกโซ่ ก็จะโดนข้อหาบรรทุกสูง จะถูกปรับแต่ไม่มากนัก ส่วนมากน้ำหนักจะไม่ค่อยเกิน จากนั้นก็จะเข้าสระบุรีเลี้ยวขวา รถจะวิ่งเกาะกลุ่มกัน โดยจะดูจากทะเบียนรถว่า เป็นรถของกลุ่มเดียวกันหรือไม่ จะขับรถแซงสลับกัน เพื่อดูท้ายรถให้กัน เป็นการป้องกันโจรกรีดผ้าใบเอาสินค้า เมื่อมาถึงทับกวาง อ.แก่งคอย ก็จะแวะปั้มเชลล์เพื่อพักรถ พักเหนื่อย เด็กรถก็เช็ดกระจก เคาะยาง ซึ่งปั้มเชลล์ที่ทับกวาง จะเป็นแหล่งรวมรถขาล่อง และรถขึ้นขึ้น หลังจากพักกันพอสมควรแล้ว ก็จะออกเดินทางต่อ ช่วงจาก ต.ทับกวาง แก่งคอย ไป ต.กลางดง ปากช่อง และแถว อ.มวกเหล็ก จะช่วงชึ้นเขา ซึ่งต้องระมัดระวังแก๊งโจรกรีดผ้าใบ ขโมยสินค้า เนื่องจากรถขึ้นเขา จะวิ่งได้ช้า รถต้องสลับกันแซง คันอยู่ท้ายสุดจะเปิดไฟท้าย โดยใช้สปอร์ตไลท์ให้แสงสว่าง จะได้ดูว่า มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ระหว่างทางเจอพรรคพวกรถขาล่อง ก็จะดิฟไฟให้กัน ถ้ารถขาล่อง เปิดไฟหลังคาแล้วดับ แสดงว่ามีอุบัติเหตุอยู่ข้างหน้า จะได้เตรียมตัวระวังก่อน จอดรถชั่งน้ำหนักอีกครั้ง ที่ลาดบัวขาว อ.สีคิ้ว เมื่อชั่งน้ำรถเสร็จ ก็จะจอดรถพักที่สีคิ้ว
-การลงสินค้าโชว์ห่วยตามจังหวัดต่าง ๆ จะให้เด็กรถเป็นคนขับตระเวนลงตามร้านค้า โดยจะมีเจ้าหน้าที่ และคนงานของบริษัทที่อยู่ตามตัวจังหวัดนั้นๆ พาตระเวนลง กว่าจะลงเสร็จก็เป็นช่วงบ่ายๆ จากนั้นก็เข้ามาที่สาขา เพื่อรับหนังสือไปขึ้นสินค้า รถขาล่องเข้ากรุงเทพมหานคร จะสลับรถขาล่องรถขาขึ้น กันไปแบบนี้
-สินค้ารถขาล่อง เข้ากรุงเทพมหานคร จากจังหวัดต่าง ๆ อุบลราชธานี จะเป็นข้าวสาร, ศรีสะเกษ ข้าวสาร ข้าวโพด, สุรินทร์ ข้าวสาร, บุรีรัมย์ ข้าวสาร น้ำตาล, นครราชสีมา ข้าวสาร สินค้าที่ลงง่ายขายง่าย ได้แก่น้ำตาล ข้าวสาร สินค้าลงยากหน่อยคือ ข้าวโพด บางครั้งต้องค้างลงสองคืน
-รถสิบล้อบรรทุสินค้าของโคราช ส่วนมากจะขับไม่ค่อยเร็ว เพราะน้ำมันรถเป็นแบบเหมา จึงไม่รีบร้อนกัน
-รถแซงกันในสมัยก่อน คนขับรถมีน้ำใจมาก จะแซงขึ้นไป ก็จะเปิดดิฟไฟ
ให้สัญญาณจะแซง ถ้าข้างหน้าว่าง ก็จะให้สัญญาณเปิดไฟเลี้ยวซ้าย ถ้าไม่ว่างมีรถสวนมาจะเปิดไฟเลี้ยวขวาบอกให้ทราบ เมื่อแซงขึ้นไปจะเลี้ยวเข้าเลนซ้าย ก็จะเปิดไฟเลี้ยวซ้ายขอทางเข้า คันที่ถูกแซงก็จะปิดไฟใหญ่ให้เหลือไฟหรี่ แสดงว่าให้เราเข้าได้ บางครั้งก็มีการผ่าหมาก คือ เปิดไฟเลี้ยวกระพริบเพื่อขอทาง ก็จะหลบให้กัน ยกเว้นมันสุดวิสัยจริง ๆ
-เมื่อก่อนรถสิบล้อ จะมีป้ายชื่อ ติดอยู่ที่ด้านหน้าหลังคา เจอกันระหว่างทางก็จะดิฟไฟให้กัน หรือบีบแตรทักทายกัน
ขอบคุณที่ติดตามและรับชม โปรดติดตามตอนต่อไป สวัสดีครับ
...เครดิต ขอบคุณ...
ย้อนอดีต...วันวาน, โคราชในอดีต
Sanguansak Chaimongkol, Skip Hill
Arthur, Don Anderson, Rav McClain
..........................................................
บัญญัติ คำประภา : สร้างสรรค์/นำเสนอ
ติดตามผลงานได้ที่ช่อง TH-cam : บัญญัติ คำประภา
ขอบคุณที่ติดตามและรับชมครับ
ผมวิ่งอุบล-กรุงเทพ เดินทางขาเดียว10กว่าชั่วโมง กว่าจะถึงแทบแย่ สมัยก่อนร้านปะยางค่อนข้างหายาก ปั๊มน้ำมันก็ลุ้นเอาว่าจะเปิดมั๊ย แต่มันก็เป็นตำนานของรถล่องจริงๆ อีซูซุหัวยาวของแท้
ชมคุณเล่าเรื่องอดีตรถบรรทุกสินค้าหน้ายาวมีใช้มากว่า๖๐แล้ว สมัยนั้นคนขับจะออกตัวต้องโยกพวงมาลัยแรงเพราะหนักมากเห็นล่ะเหนื่อยแทน คนขับต้องนั่งเอียงออกข้างเป็นมาตรฐานกระทั่งพวกขับเท็กซี่ทั่วไปรถส่วนบุคคลนั่งท่าเดียวกะสิบล้อเพราะว่าเท่สุดสมัยนั่นครับ ชมแล้วหวลคิดถึงวันวานก็สุขดี เวลาผ่านเร็ว
ช่วง๓๕ปีหลังรถสิบล้อหน้ายาวค่อยๆหายไปเป็นหน้าสั้นช่วงยาวครับ
บางโรงสีแถบสุรินทริ์หัวยาวสภาพอย่างสวยยังมีอยู่เลย
ติดตามคับ
ถนนสายพังโคน-บึงกาฬแต่ก่อนยังไม่ลาดยางเป็นถนนลูกรังฝุ่นสีแดงเต็มบ้านและก่อนที่จะลาดยางเห็นรถบรรทุกรุ่นนี้แหล่ะบรรทุกหินจากโรงโม่มาเทสมัยก่อนไม่เห็นรถติดดั๊มพ์เอาหินมาเทก็เปิดกระบะข้างแล้วจ้างคนมาโกยลง
กลางดงเขามีของดีสิบล้อทุกคันรู้ดีต้องจอด
อยากให้ทุกคนบนท้องถนนมีน้ำใจให้กันตลอดไปแต่ตอนนี้หาได้ยากครับ
รถสิบล้อสมัยก่อนนมีน้ำใจมากครับ ถ้าแซงไม่ได้เพราะมีรถสวนเขาจะเปิดไฟเลี้ยวขวา ถ้าแซงได้จะเปิดไฟเลี้ยวซ้าย
ใช่เลย
เดี๋ยวนี้ก็ยังมีแต่คนขับรุ่นไหม่ไม่เข้าใจหาว่า..กั๊ก.ไว้ไม่แซง...พอเขาเปิดทางไห้แซงดันไปชูนิ้วไห้
@@user-kp4pm4mr5z ถ้าไม่เชื่อก็แซงออกไปเลย จะได้บวกกับรถสวน
รถในภาพเป็นรถอาจารย์ผมเลย เเต่กว่าจะได้ขึ้นขับเต็มตัวเป็นเด็กท้ายรถยุหัดคลุมผ้าใบ เวลารถหนักขึ้นเนินต้องคอยฟังเสียงเครื่องหรืออาการว่าขึ้นไม่ไหวต้องโดดลงเอาขอนลองไม่ให้รถไหลไเป็นปี เงินเดือนน้อยนิดขอเเค่มีข้าวกินเเละได้วิชา เรียนรู้สัญญานไฟเเละประสบการณ์บนถนนเเละรุ้จักเส้นทางไปด้วย สมัยนั้นศิริยังไม่เกิด😂😂
ผมก็ขับรถหัวยาวโคราชกรุงเทพสมัยก่อนสนุกมากไปไหนไปเป็นทีม
เกิดทันพอดี
คนขับรถสมัยก่อนมีน้ำใจให้กัน
ISUZU หัวยาวนอนหลังคารถวิ่งสนุก เย็นสบายมีเพื่อนด้วย เมื่อ๕๐ปีก่อนโน้น ..~ฒ.พเนจร
ทุกEP.ของเพจ บัญญัติ คำประภา ทำให้เห็นภาพความทรงจำในอดีตได้อย่างสมบูรณ์แบบมากจริงๆ
และ EP.ด้วยเช่นกันที่ทำให้เห็นภาพ และนึกถึงธุรกิจขนส่งในอดีตได้เป็นอย่างดี
ขอขอบพระคุณไทม์แมชชีน
ของ บัญญัติ คำประภา มากครับผม
ขอบคุณที่ติดตามและรับชมครับ
คุ้มโคตรคุ้มเลยรถรุ่นนี้เกิดมาเกือบจะตายแล่วยังเห็นใช้อยู่เลยครับ
สมัยก่อนผมเป็นเด็กรถ10ล้อ..พอวิ่งมาถึงคลองไผ่ปวดฉี่กระโดดลงไปฉี่ข้างทางแล้ววิ่งตามขึ้นรถยังวิ่งขึ้นรถทันเลย
น้าเสริมเคยเล่าให้ฟัง ขับมาถึงปากช่องลงไปยกก้อนหินขึ้นมาวางทับคันเร่ง แล้วยกเท้าขึ้นไปนั่งขัดสมาดบนเบาะสบายใจ
สมัยเป็นวัยรุ่น8-9-12-13เคยไปล่อง ถนนเป็นสองเลน.โคราชบางไทร.ยังประทับบรรยากาศน้ำใจ10ล้อเก่าที่..หายไป
ด้วยความขอบพระคุณครับ
เถ้าแก่ไร่อ้อยแถวบ้านยังไช้กันอยู่มีทุกเถ้าแก่พอถึงหน้าตัดออ้ยก็ออกมาวิ่งบรรทุกอ้อย..พอเสร็จหน้าตัดอ้อยเก็บเข้าโรงจอด
ส่วนมากจะเป็นหน้ายาว
ภายนอก..เครื่องยนต์..ช่วงล่างระบบเบรค...ช่างไทยผู้มากฝีมือดัดแปลงเปลี่ยนไหม่หมด
ฟังแล้ว คิดถึงครั้งยังเป็นเด็ก ขอบคุณมากๆครับ
คนขับรถสมัยนี้ต้องเอาเป็นตัวอย่าง
คิดถึงพ่อเลยครับ😭
คิดจะแข่งกับเครื่อง V8 เทอร์โบว์เดี่ยวลูกเท่าพัดลมฮาตาริตัวเล็กสุดของผมเหรอ 300แรงม้า ท่อสูตร เปลี่ยนเกียร์ทีดัง วี๊ฟ!!! ชุบ!!! ชุบ!!!! หุ้มสติ๊กเกอร์ทองคำสั่งตรงจากดูไบอิมมิเรสกระบะไม้ด้านหลัวไม้หยีสีดำ โลโก้ทองหมด กระจกสไตล์มอสสีทอง ที่ปัดน้ำฝนดาบทอง ใต้ท้องรถติดแบล็คไล้ฟ มีคันเดียวในประเทศ 8:45
ชอบหัวยาวอีซุ.เท่สุดๆ
ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ😊😊
ถูกต้องทุกประการครับ
เยี่ยมครับ
แต่ทุกวันนี้เด็กรุ่นไหม่มันด่าเราว่าช้าแล้วปาดปีบแตรลมใส่มันให้ปวด
ใช่เลยครับชัดเจน
เรียกรถล่องคับผมเคยเป็นเด็กรถมาสมัยผ่าใบหนังควายคับ
สมัยนั้นผมอยากเป็นเด็กรถมากๆ
รักสิบล้อต้องรอสิบโมงแม่คิ้วโก่งขวัญใจสิบล้อคนที่ร้องเพลงนี้คือครูสรวง.สันติท่านได้ขับรถประสานงากับรถสิบล้อตายคาที่ไปแล้วในอดีต
ชีวิตต้องสุ้พ่อผมเคยบอกรุ้นี้ขับยากต้องเอียงขับสมัยทำงานที่โรงปอล่องโคราช
นอนรอลงของข้างสวนลุมยุงเยอะบรรลัยเลย
ของเก่าที่เราลืม !
เช ยังไม่ตาย 😆 แต่ก่อนมีแต่รถหน้ายาว ทำไมเดี๋ยวนี้หายสาปสูญกลายเป็นรถหน้าสั้นกันหมด 🤔
ชอบมากยุคเราคิดถึงอดิตดูแล้หายเครียดครับ
พวกเรายังจำรถสิบล้อหัวยาวแบบนี้ได้เป็นอย่างดี ตอนนี้แทบไม่มีให้เห็นอีกแล้ว
รถหัวยาว😮
สวัสดีครับ เม้นแรก
ชอบหัวรถสมัยก่อนมันเท่เหมื่อนรถยุโรบ
❤🎉😅🎉❤
ปากน้ำโพธ์ทะเล
สนนราคา
คิดถึงพ่อเลย พ่อขับ10 หัวยาว
แก๊งไทยถีบ สมัยก่อนเยอะคับ
ใครที่ขับประจำเส้นทางจากโคราชไปกรุงเทพฯประจำประสบการณ์บนถนนมิตรภาพเริ่มจากบ้านน้ำเมื่อ.สีคิวไปปากช่องช่วงนี้แหละครับที่ยอมรับความอดทนหลายอย่างถนนก็แค่2ช่องทางถ้าไม่ชำนาญจริงโอกาสลงข้างทางมีสูง
คนขับ ยุคนี้ หา ที่ มี น้ำใจ แบบ เก่า นั้น แทบ เป็น % 0
เดี๋ยวนี้ลงยากสุดคือข้าวสารครับบางโกดังเป็นอาทิตย์แต่หนักสุดเคยเจอข้าวปลายอบมอดล่อไปสองอาทิตย์นับแต่นั้นมาก็เข็ดหลาบไม่ขนอีกเลยจนทุกวันนี้